Nieuwsbrief Alliance of Health Workers Filippijnen - voorjaar 2012

EZONDHEIDSWERKERS SOLIDAIR NIEUWSBRIEF AHW FILIPPIJNEN Voorjaar 2012 LBC-NVK non-profit heeft een structureel partnership uitgebouwd met ALLIANCE OF HEALTHWORKERS, de vakbond van het personeel van de gezondheidszorg in de Filippijnen. Met deze Nieuwsbrief AHW Filippijnen willen we iedereen op de hoogte houden die het project wil steunen en opvolgen.

LBC-NVK, Mark Selleslach, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen, lbc-nvk.mselleslach@acv-csc

Waarom steunt LBC-NVK al jaren AHW?

Editioriaal De Alliance of Healthworkers (AHW) strijdt als vakbond voor een goede openbare gezondheidszorg waar de bevolking terechtkan. Dat is in de Filippijnen een moedige strijd. Want de budgetten voor de zorg worden daar dramatisch gemuilkorfd.

Openbare gezondheidszorg wordt ontmanteld. De bevolking kan nog nauwelijks in de ziekenhuizen terecht. Té duur. Geen kwaliteit.

Je voelt in de Filippijnen dat zij dezelfde strijd voeren als wij hier. Alleen is alles daar nog veel extremer.

Heb je als arme in de Filippijnen hartproblemen dan kom je op een wachtlijst tot je dood bent. Heb je geld dan heb je voorrang. Schrijnende verhalen van armoede, van dood en verdriet. Maar ook van strijdbare solidariteit en hoop. Want de AHW laat het daar niet bij. Hun blik staat op vooruit.

Delegaties van AHW gaan de bevolking helpen die eind 2012 getroffen werden door de dodende tyfoons. Zo'n vakbond biedt ontzag.

Doorheen de samenwerking met AHW zijn wie ook hier in België veel bewuster bezig om te ijveren voor een échte sociale zekerheid. Ook in België wordt er momenteel serieus bespaard in de gezondheidszorg en worden de noden van de vergrijzing achteruit geschoven. Dat zal als een boemerang in het gezicht van de ouderen terugkeren die de rekening zullen gepresenteerd krijgen, terwijl de eigen bijdragen van de patiënten in België al zeer hoog liggen.

www.wittewoede.be

AHW protesteert tegen besparingen op de Filippijnen November 2011.

Progressieve filippijnse gezondheidsorganisaties hun hoop gesteld op een verhoging van het nationale gezondheidsbudget.

Zeker in de moeder en kindzorg zijn investeringen nodig. Ieder jaar sterven 80.000 baby’s aan te voorkomen ziekten, 3000 filippijnse vrouwen sterven tijdens de bevalling.

Maar de hoop werd niet bewaarheid. Integendeel.

De regering besliste tot een nieuwe besparing. Het land kampt met een immense schuldaflossing en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) maant de regering aan de investeringen in publieke dienstverlening en ziekenhuizen terug te schroeven.

Schandalig is dat het budget voor militaire doeleinden wel veel meer subsidie krijgt. Al even wraakroepend is dat de talrijk aanwezige multinationals in de Filippijnen quasi 0 euro belastingen moeten betalen.

De AHW protesteert. Net voor het kerstreces betogen zij met banners “Tegen het antivolkse nationale budget”. Immers verschillende grote overheidsinstellingen in gezondheidszorg moeten inleveren en staan op een lijst om geprivatiseerd te worden. De AHW secretaris-generaal Robert Mendoza stelt in een persbericht : “De bezuinigingen leiden verder naar privatisering en dat terwijl er heden zoveel behoefte is aan betaalbare zorg en medicatie. We moeten dit Aquino beleid blokkeren.

Het leidt alleen maar tot meer zieke mensen, meer lijden en dood van onze patiënten”

Protest tegen vermindering van lonen voor gezondheidswerkers 27 januari 2012. Gezondheidswerkers van AHW hielden een blitzactie voor het gebouw van Volksgezondheid om te protesteren tegen het verlagen van het budget. Een 60 tal gezondheidswerkers van verscheidene openbare ziekenhuizen verrasten de bewaking van het gebouw en riepen slogans tegen president Aquino en tegen de staatssecretarissen van volksgezondheid. De actie kreeg ook navolging in andere gezondheidscentra over gans de Filippijnen.

Assel Ebesate, nationaal voorzitter van AHW, verklaarde in de pers dat de actie een protest is tegen het Memorandum 2012 van Volksgezondheid dat voor de 17.000 gezondheidswerkers in de ziekenhuizen een vermindering van het minimumloon voorziet van P50 naar P30/dag en een vermindering van toeslagen van P150 naar P130/maand. De gezondheidswerkers zijn ook bang om nog andere “risicopremies” te verliezen. Door deze besparingen staan er bovendien ook banen op de helling. Nochtans waren er afspraken dat er niet zou geraakt worden aan de subsidies voorzien voor de gezondheidswerkers (Magna Carta). Dit toont aan dat de regering Aquino haar verantwoordelijkheid niet opneemt om zorg te dragen voor de volksgezondheid.

Het grootste psychiatrisch ziekenhuis van de Filippijnen is “not for sale” Juli 2011. Not for sale. Niet te koop. Het National Center for Mental Health telt 6300 patiënten en is gelegen op een boogscheut van het commercieel centrum van Manilla. Slechts 1500 patiënten betalen hun rekeningen. De andere 4800 patiënten zijn niet bemiddeld.

We bezochten met LBC-NVK dit ziekenhuis reeds in 2005. Reeds toen was er sprake om bedden af te bouwen. Het is het enige(!) psychiatrische ziekenhuis in metro Manilla. De directeur is een zeer toegewijde psychiater die met pijn in het hart moest zeggen dat door gebrek aan financiële middelen de patiënten

eerder bewaakt worden dan goed verzorgd.

Jonge zieken lagen vastgebonden, door gebrek aan adequate medicatie. De vakbond van de AHW werd in 2005 erkend als vakbond door de overheid. Zij voerden toen al actie tegen de mogelijke verhuis van het ziekenhuis.

Zes jaar later is dat niet anders! Er is op 22 juli 2011 nog actie gevoerd door 500 personeelsleden uit de ziekenhuizen samen met hun patiënten. Zij protesteren tegen het feit dat het ziekenhuis zou verplaatst worden ver buiten de hoofdstad naar een ander eiland Antipolo naar een ruimte die slechts 1/6de van de plaats inhoudt van nu. Dat accepteren is hetzelfde als een sluiting. Bijna geen patiënten zullen mee verhuizen want reizen kost enorm duur. De huidige gebouwen zouden afgebroken worden en een nieuw commercieel centrum zou in de plaats komen.

Het personeel protesteert wekelijks voor de verschillende ministeries en het parlement. In het ziekenhuis dragen ze zwarte armbanden en hangen ze spandoeken op : “Het psychiatrisch ziekenhuis is niet te koop!”.

Ook het Philippine Heart Center is “not for sale” Juni 2011. Ook hier voerde de AHW actie: “PHC is not fot sale”. Cardiologische aandoeningen staan op nummer één als doodsoorzaak in de Filippijnen. Het is dus onaanvaardbaar dat deze zieken in handen vallen van de private sector.

nieuw leven op te bouwen in nog moeilijkere omstandigheden als voorheen.

In januari 2012 is er een grondverschuiving gewest in een mijnengebied op het eiland Iloilo met 27 doden als gevolg. Ook deze ramp had kunnen voorkomen worden volgens onze partners op de Filippijnen.

NGO’s en vakbonden klagen aan dat de regering niet aan preventie doet. Ze laat de mijneigenaars hun gang gaan.

Mensenrechten en Occupy Wall Street

AHW protesteert bij de directie van het PHC en wijst op hun gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel dat ze dit toelaten.

AHW herinnert de directie dat het de belastingbetalers zijn die deze kliniek betalen en dat ze dus openbaar dient te blijven. Ze eisen ook CAO-onderhandelingen voor het personeel.

Ze roepen de president op om naar zijn baas te luisteren, namelijk het volk. Zij zijn immers de opdrachtgever en zij worden nu het slachtoffer van een onbetaalbare zorg.

Vele doden bij natuurrampen op de Filippijnen zijn te voorkomen!

De laatste maanden werd het land geteisterd door grote natuurrampen.

In december 2011 raasde de Sendoy tyfoon op de eilandengroep Visayas en Mindanao. Gevolg 700 doden. Volgens onze partners op de Filippijnen had dit grote aantal slachtoffers kunnen vermeden worden. Zij wijzen de vinger naar de corrupte buitenlandse mijneigenaars.

Waar zij nieuwe mijnen ontginnen kappen zij bovengronds bomen en graven zij ondergronds kriskras tunnels die de ondergrond totaal destabiliseren. Beide elementen zorgen ervoor dat bij zware tyfoons modderlawines vrij spel krijgen en zoveel dodelijke slachtoffers eisen.

Ook ganse dorpsgemeenschappen hebben te lijden onder deze rampen en moeten vluchten van hun lapje grond om elders proberen een

Goed nieuws! Er is een arrestatiebevel uitgevaardigd tegen exgeneraal Palparan, “de slachter van Mindora”. Hij leeft nu ondergedoken. Er is ook een arrestatiebevel uitgevaardigd tegen de vorige presidente Arroyo omwille van verkiezingsfraude. Ook zij leeft nu ondergedoken… in een luxe ziekenhuis.

Slecht nieuws! De honger en de armoede neemt snet toe. 365 politieke gevangenen hielden van 1 tot 10 december 2011 een hongerstaking.

AHW , andere ngo’s en vakorganisaties klagen aan dat Aquino 3 niets doet tegen honger en armoede. Het zijn vooral arme boeren die het meest te lijden hebben onder de regeringsbeleid en besparingen.

Ze eisen: - Hogere lonen omdat de voedingsprijzen zo stijgen - Stop landonteigening - Vast werk voor iedereen - Stop repressie activisten - Stop repressie tegen organisaties van armen - Controle op de olieprijzen Een progressieve vakbond heeft op straat acties gevoerd voor de 99%. Zij volgen het voorbeeld van de in US 0ccupy Wall Street. Deze protestbeweging met uitlopers over heel de wereld, ook bij ons in België, klaagt aan dat er 99% gewone mensen uitgebuit worden door 1% superrijken.

De 1% rijken dat zijn op Filippijnen de 10 rijkste families die samen evenveel verdienen als de armste 9.600.000 families (=49 miljoen).

Vrijgelaten gezondheidswerkers op de Filippijnen bedanken jullie!

U herinnert zich nog “The Morong 43”. 43 gezondheidswerkers in de Filippijnen, waaronder militanten van de Alliance of Health Workers, werden gedurende 10 maanden gevangen gehouden, sommigen gemarteld, valselijk beschuldigd van lid te zijn van de New People’s Army (NPA).

We organiseerden in België een petitie waarop jullie op intekenden. Een 1000-tal handtekeningen gingen we afgeven aan de filippijnse ambassade in België. Mede dankzij jullie steun werden de Morong 43 vrijgelaten op 10 december 2010.

De Morong 43 betuigen hun dankbaarheid ten aanzien van de internationale steun die hun vrijlating heeft bewerkstelligd. Dankzij deze internationale steun kon de nieuwe Aquino regering niet anders dan zwichten en de Morong 43 vrijlaten. Ze zien deze vrijlating als een opsteker voor alle politiek gevangenen in de Filippijnen en in de hele wereld. Strijd, solidariteit loont. Het is mogelijk om te overwinnen. Long live international solidarity.

Dear Friends and Partners, Greetings of peace and justice!

It is with immense joy that we write to you today to express our heartfelt thanks for being with the Filipino people's struggle to free the Morong 43.

What began as a call for freedom and justice in the Philippines spread like wild fire to become an international campaign that history shall never forget …

If there is one thing that the Morong 43 learned from ten months of incarceration, torture, and various forms of injustices, it is to become ever more resolute in their commitment to serve the poor and lay down the foundations of a people-managed health care system at the community level and ensure a mechanism of access for all levels and type of health care…

Onward with the struggle for people

De Morong 43 zijn terug aan de slag.

Vastberadener dan ooit om het volk te dienen (“to serve the people”). Een maand na hun vrijlating namen enkele van hen deel aan een medische missie in Payatas in Metro Manila georganiseerd door de “Council for Health and Development” (CHD). Dokters, tandartsen, gezondheidswerkers en geneeskundestudenten konden zo 600 patiënten helpen.

Voor hen is het uiterst belangrijk hun werk aan de zijde van de arme bevolking te kunnen voortzetten want basisgezondheidszorg blijkt nog steeds geen prioriteit van de overheid evenmin als degelijke huisvesting en voeding.

Het werk van deze mensen, die op hun beurt dikwijls ook andere gezondheidswerkers opleiden, is onmisbaar in vele dorpen op het filippijnse platteland en in de achtergestelde gebieden.