2012/02 NON-PROFIT GAZET

non-profit gazet

Interview

Nigel

Williams Campagne

WAT ALS ER GEEN ONTHAALOUDERS WAREN? Gezocht (m/v) Werken in de non-profit is hot!

non-profit gazet winter De

2012

non-profit gazet verschijnt drie keer per jaar. De gazet is een uitgave van de LBC-NVK non-profit, de vakbond van de werknemers in alle sectoren van zorg welzijn en cultuur. redactie@wittewoede.be werkten aan dit nummer mee: Geert de De Wortelaer, Hanne Rijkers, Lieven Blomme, Maarten Brys, Marc Wouters, Mark Selleslach, Martin Standaert & Peter Darin v.u. Mark Selleslach + Sudermanstraat 5 + 2000 Antwerpen

2

edito

Enkele weken geleden was ik samen met werknemers van de non-profit in Genk om aan alle ontslagen werknemers, of ze nu werken bij Ford of om het even welk ander bedrijf, te tonen dat de witte woede solidair is met hun strijd. Op de slotmanifestatie van de betoging nam Nigel Williams het op voor de duizenden werknemers die op straat worden gezet omdat een kleine groep van aandeelhouders altijd maar meer winst wil maken. Respect! En dus laten we hem in deze gazet aan het woord.

Veel aandacht hebben we in deze gazet voor de onthaalouders.

De belangrijke rol die zij in onze maatschappij spelen kan niet genoeg worden benadrukt. Zij zorgen ervoor dat jonge ouders hun kinderen met een gerust hart bij hen kunnen achterlaten terwijl ze uit werken gaan. Toch hebben onthaalouders nog altijd geen werknemersstatuut. Jij kan hen helpen om dezelfde rechten als alle andere werknemers te krijgen.

Eindigen doe ik niet met een wat vroege kerstboodschap maar wel met goed nieuws voor de werknemers uit de non-profit.

Na jaren van hard werk is het aanvullend pensioen in de nonprofit eindelijk een feit. Rijk word je er voorlopig niet van maar de LBC-NVK is heel fier dat de eerste stap gezet is.

Ik wens je alvast fijne eindejaarsfeesten en een bijzonder 2013 toe!

Mark Selleslach, Nationaal secretaris LBC-NVK non-profit

3

Nigel Williams BV vindt hij (net als bikini babe) een scheldwoord en dus gebruiken we noch het een, noch het ander om hem voor te stellen. 12 jaar geleden won hij Humo’s comedy cup en catapulteerde zich daarmee naar de top van de Vlaamse stand-upcomedy. Naast onweerstaanbaar grappig kennen we hem als een voorvechter van sociale rechtvaardigheid. Ladies and gentlemen, give a warm welcome aan de enige, de echte Nigel Williams.

Waarom bent u eigenlijk cabaretier geworden?

Ik ben een stand-upcomedian en geen cabaretier. Een cabaretier heeft meer een monoloog met een rode draad.

Stand-upcomedy kan je het best vergelijken met jazz. Er is wel een verhaallijn, maar je past die aan het publiek en de omstandigheden aan. Cabaret ligt op voorhand vast. Het is altijd hetzelfde.

Hoe ziet het leven van een stand-upcomedian er uit?

Met de show die ik nu doe (working class hero nvdr.) ben 4

ik in september 2011 begonnen. Normaal loopt een show één seizoen, tot juni. Als de show een succes was dan mag je die in de zomer hernemen. En daar ben ik nu mee bezig. In het najaar moet mijn nieuwe show af zijn.

Tussendoor doe ik ook heel veel losse voorstellingen voor scholen, jeugdhuizen en vakbonden. Voor bedrijven treed ik nooit op. Ook aan reclame doe ik niet mee en verder kom ik zo weinig mogelijk op tv.

Zijn er TV-programma’s waar u wel aan meewerkt?

Het enige TV-werk dat ik doe moet ik politiek interessant vinden of moet passen binnen wat ik doe. We zijn nu opnames aan het maken voor “Comedian zoekt werk”,

een programma dat waarschijnlijk volgende lente op canvas komt. Enkele comedians lopen drie dagen mee met werknemers waarvan we denken dat hun job te weinig aan bod komt in de media. Wouter Deprez gaat zo bijvoorbeeld in de gehandicaptenzorg meelopen. We willen die jobs op een grappige manier, maar toch met de nodige ernst aan bod laten komen.

Ben je zelf al veel met de gezondheidszorg in contact gekomen?

Ik heb een ijzeren heup, een ijzeren knie en twee jaar geleden ben ik bijna dood gegaan aan een longembolie. De medische zorg in België is top, maar je merkt aan alles dat de sector onder enorme druk staat. Neem nu de rusthuizen als voorbeeld. Daar is altijd minder volk om te zorgen voor mensen die altijd maar ouder worden en ook meer zorg nodig hebben. Werknemers kunnen geen gezellig praatje meer maken met Maria die 100 jaar oud is, ’t is binnen en weg hé, op naar de volgende. Dat komt ervan als de maatschappij niet investeert in meer middelen voor de zorgsector.

De maatschappij is gebouwd op het idee ‘als het niets opbrengt dan doen we het niet’.

Zitten koffiekletsen brengt niet op hé. Het is te vergelij-

ken met de wijkagent. Vroeger had je de wijkagent die met iedereen een babbeltje deed ,maar dat bracht niks op hé. Dus werden ze maar afgeschaft, terwijl net dat babbeltje wel een belangrijk deel uitmaakte van het in stand houden van de gemeenschap hé.

Ik vind zorgen voor mensen heel belangrijk. Dat brengt ook op hé. Een mooi voorbeeld zijn voor mij organisaties die daklozen helpen. Vanuit overheidsstandpunt kan je zeggen dat het allemaal veel geld kost, maar integendeel, het brengt geld op. Een ander voorbeeld zijn mensen die met probleemjongeren werken. Hoeveel miserie sparen zij de maatschappij?

Het zijn dikwijls mensen met een hoger diploma die aan lagere voorwaarden werken dan wanneer ze voor een of ander privébedrijf zouden werken. Maar ze blijven zich inzetten, het zijn idealisten. In deze tijd heeft het woord idealist spijtig genoeg een vuile bijklank. Maar wat is er fout aan?

Begeeft u zich nog in vakbondsmiddens?

Ik ben en blijf heel vakbondsminded.

Grote bedrijven verdwijnen en er komen hoe langer hoe meer kleinere bedrijven waar de vakbonden gewoon niet binnen geraken. Ze hebben hun druk verloren en dat vind ik erg, want daardoor komt onrecht. Het grootste voorbeeld van onrecht de laatste jaren is 9/11. Er zijn daar een heleboel mensen gestorven in die torens, maar men weet tot de dag van vandaag nog altijd niet hoeveel juist, omdat er een heleboel mensen niet waren ingeschreven als werknemer. Dat is de richting die wij in België ook dreigen uit te gaan hé. Ik kan niet tegen onrecht, op geen enkel vlak, ik haat dat.

5

Hanne wordt onthaalmoeder voor één dag

en mijn colMet de dag van de onthaalouders in het vooruitzicht, beslist van ons één dat werd tijd het dat gazet deze van lega’s op de redactie En dus trok eens een dag in de schoenen van een onthaalouder stond. er Karine ik op een regenachtige dag richting Herzele om onthaalmoed pamper vereen dagje bij te staan. 23 jaar en nog nooit in mijn leven een t: “Zo ne verst... daar zou snel verandering in komen. Mijn eerste gedach t: “Help!” pamper, gaat dat niet keihard stinken?”. Mijn tweede gedach

Wist je dat…

++ Een onthaalmoeder met 4 kinderen gemiddeld 24 pampers per dag moet verversen? + + En gemiddeld 24 snotneuzen moet schoonvegen? ++ Kleine kinderen super traag eten, dus dat je pierengeduld moet hebben? ++ En dat geduld nog meer op de proef wordt gesteld als je 4 kinderen tegelijk (?!) eten moet geven? ++ Regelmatig een grote tas koffie drinken je wel helpt de dag door te komen? ++ Kleine kindjes ongelofelijk schattig zijn tot ze beginnen wenen? ++ Moeke Karine een ongelofelijke toffe madam is die echt wel een volwaardig werknemersstatuut verdient!

6

Achteraf gezien was het natuurlijk allemaal zo erg nog niet. Niet dat ik me, na een dagje, een natuurtalent zou noemen in het verversen van pampers, het geven van flesjes en het zingen van kinderliedjes, maar het was in ieder geval een goede voorbereiding voor later.

En moest het zover komen dat ik zelf mama wordt, dan zal ik zeker een beroep doen op een onthaalmoeder zoals moeke Karine. Elke dag in de weer voor kinderen van een ander met evenveel liefde en geduld als voor je eigen kinderen, je moet het maar kunnen.

Ongelofelijk dat ze nog altijd geen volwaardig statuut hebben. Onthaalouders oefenen even goed een volwaardig beroep uit, dat kan ik met zekerheid zeggen. Voor mijn part zijn het heldinnen. Niet alleen voor de kinderen die ze opvoeden, maar net zo goed voor de ouders die niet zouden weten wat gedaan zonder.

Mega Mindy is er niets tegen. Help ze aan een statuut, want ze verdienen het!

DAAROM HEBBEN ONTHAALOUDERS EEN WERKNEMERSSTATUUT NODIG! De LBC-NVK vroeg onthaalouders en hun sympathisanten om hun verhaal te vertellen op www.watalsergeenonthaalouderswaren.be. Ondertussen deelden al meer dan 100 mensen hun verhaal. Waarvoor dank. Uit de verhalen blijkt duidelijk dat de huidige situatie voor het merendeel van de onthaalouders onhoudbaar is.

“Nu ik de pensioensleeftijd heb bereikt, heb ik geen recht op een brugpensioen omdat ik er te weinig dienstjaren heb opzitten. Zonder een degelijk werknemersstatuut kan je fluiten naar je rechten.”

Onthaalmoeder Melanie “Op de vier jaar tijd dat ik onthaalmoeder ben, heb ik een gemiddeld loon verdiend van 500 euro per maand. Er is niemand die deze financiële leegte opvult. De mensen van de overheid hebben een loon dat de spuigaten uitloopt maar trekken zich van ons niks aan.”

Onthaalmoeder Sabrina “In de beginjaren van je carrière maak je er niet druk over. Je gezondheid is goed, de dagen dat de kindjes niet komen is een ’fait divers’. Als je na enige jaren je vergoeding bekijkt en je aantal uurprestaties berekent waaronder dagen van geen opvang door de ziekte van het opvangkindje, vakantiedagen van de ouders, wijziging van het opvangsplan, verlengd zwangerschapsverlof enz. schiet er niet veel meer over, om niet te spreken over de rechten die zij niet hebben, zijnde het ontbreken van vakantiegeld, een dertiende maand, ziektevergoeding,…“ Bruno, partner van onthaalmoeder Krista “We mogen niet toestaan dat er een kaderdecreet komt los van een werknemersstatuut. Kinderopvang moet een basisrecht worden zoals dit met onderwijs is. Kinderen opvoeden begint niet vanaf 2,5 jaar. Als men ons werk waardeert dan moet men het ook belonen. De plichten nemen we er graag bij, maar het is hoog tijd voor onze rechten.”

Onthaalmoeder Anne Marie “Zonder onze onthaalouders was het me nooit gelukt om terug te gaan werken na mijn zwangerschap aangezien de grootouders nog jong zijn en zelf ook nog gaan werken. Ze konden de opvang van mijn dochtertje dus niet op zich nemen. Chapeau voor de onthaalouders omdat zij zo een belangrijke rol spelen in het leven van vele kindjes en ouders. Het is een regelrechte schande dat ze dit statuut niet eerder toegekend kregen. Hopelijk komt het er zo snel mogelijk van. Lieve onthaalouders, bedankt en doe zo verder!”

Jonge moeder “Het werk dat onthaalouders doen is zo waardevol en belangrijk voor de economie omdat ze de ouders de kans geven te blijven werken. Het is dus niet meer dan normaal dat wat zij doen, ook wordt gewaardeerd en als volwaardige job wordt erkend.”

Marcel

Lees alle verhalen op www.watalsergeenonthaalouderswaren.be.

7

Help de onthaalouders Wat als er geen onthaalouders waren? Ja, stel je dat eens even voor. Want onthaalouders zijn heel belangrijk in onze maatschappij. Tienduizenden gezinnen rekenen op hen voor de opvang van hun kinderen.

Al meer dan 15 jaar voeren de onthaalouders actie voor dezelfde rechten als elke andere werknemer in Vlaanderen.

Al meer dan 15 jaar wachten ze op erkenning en waardering.

Maar wat krijgen ze? Drie keer niks!

De onthaalouders zijn het beu om telkens weer loze beloften te moeten aanhoren. Ze blijven verder strijden, want het statuut moet en zal er komen. De groep onthaalouders van de LBC-NVK zette daarom een sociale media campagne op poten.

Op www.watalsergeenonthaalouderswaren.be werden verschillende ludieke en confronterende filmpjes geplaatst. Op de facebook-pagina ‘help de onthaalouders’ en zelfs op twitter voeren de onthaalouders actie voor een volwaardig werknemersstatuut.

JIJ kan de onthaalouders helpen!

8

aan een statuut!

Geen uitstel. Geen smoesjes

1

HELP de onthaalouders!

Teken de petitie op www.watalsergeenonthaalouderswaren.be.

Het is zo geflikt en kost je niks.

2 3

Deel de campagne!

Share en like de facebookpagina “Help de onthaalouders� & alles wat er op verschijnt.

Bekijk en deel de campagnefilmpjes op YouTube : www.youtube.com/onthaalouders.

Volg de campagne op Twitter: https://twitter.com/onthaalouders.

Vertel je verhaal

Ben je onthaalouder? Dan maakt jouw verhaal duidelijk dat het zo echt niet langer kan en dat de onthaalouders dringend een werkemersstatuut moeten krijgen

Ben je ouder, familie, sympathisant, ... dan maakt jouw verhaal duidelijk dat onthaalouders broodnodig zijn in onze maatschappij en dat het hoog tijd wordt dat ze een werknemersstatuut krijgen voordat ze allemaal stoppen als onthaalouder.

watalsergeenonthaalouderswaren.be 9

Werken in de non-profit is hot!

De non-profit barst uit zijn voegen. De komende jaren zijn er duizenden bijkomende jobs nodig om aan alle noden te voldoen. En dus moeten jongeren warm gemaakt worden om in de zorg, welzijn of cultuur aan de slag te gaan. Wij spraken met een jongere die zijn job in de non-profit al gevonden heeft. Maak kennis met Liselotte, werfleider bij sociale werkplaats Manus in Antwerpen.

Hoe heb jij je studiekeuze gemaakt?

In het zesde middelbaar gingen we met de klas naar een studiebeurs. Op dat moment wist ik nog niet wat ik wilde studeren. Uiteindelijk heb ik gekozen voor de opleiding verpleegkunde.

Was dat geen bewuste keuze?

Neen, hoewel verpleegkunde mij wel aansprak. Je zal ermee lachen maar in eerste instantie was dat omdat ik biologie het leukste vak vond (lacht).

Het eerste jaar zeiden de stages mij eigenlijk niks. Het tweede jaar vielen de stages opnieuw tegen waardoor ik in het derde jaar voor sociale verpleegkunde gekozen heb. Je komt dan niet in een ziekenhuis terecht maar meer in de sociale sector. Het is een beetje een mengeling van verpleegkunde en sociaal werk. Dat lag me beter, de stages waren tof.

Wat was je beste ervaring tijdens je opleiding?

Dat was mijn stage in India. Daar deed

10

ik vooral aan gezondheidsbevordering bij vrouwen. Wij informeerden hen over ziektes, wat te doen tegen rugklachten enz. Door die stage ben ik in Gent een master gezondheidsvoorlichting en -bevordering gaan studeren. Die richting speelt in op de nood aan deskundigen op het vlak van gezondheid. Ik zou daar in de toekomst graag verder in gaan.

Kan je ons wat meer vertellen over je huidige job?

Sinds een half jaar werk ik bij Manus, een sociale economiebedrijf dat jobs creĂŤert voor mensen die het moeilijk hebben op de arbeidsmarkt. Wij werken voornamelijk met laaggeschoolden en langdurig werklozen. Manus bestaat uit een poetsploeg waar ik mee werfleider ben, een klusploeg en een ploeg die groenonderhoud doet. Als werfleider begeleid ik de arbeiders, plan en organiseer ik mee het personeel en de werven en voer ik evaluatie- en functioneringsgesprekken met de arbeiders.

We werken met mensen die onder artikel 60 vallen. Zij krijgen een loon van het OCMW, werken een halfjaar bij ons en zijn daarna leefloongerechtigd.

Er zijn ook vaste arbeiders in dienst die wij coachen.

Hoe ben je daar terecht gekomen?

Ik had de vacature zien staan op 11.be en de job sprak me meteen aan. Ik wou sowieso iets in de sociale sector doen.

Ik kende de organisatie ook al via een kennis die er heeft gewerkt.

Is werken in de non-profit belangrijk voor jou?

Voor mij wel, ik zou nergens anders kunnen werken dan in de non-profit sector. Ik heb wel ambities om iets te bereiken in mijn leven maar dat is niet echt werk-gerelateerd. Ik hoef niet uit te groeien tot een of andere hoge piet in een bedrijf. Voor mij is het heel belangrijk dat ik voldoening kan halen uit mijn job. Die voldoening vind ik in de sociale sector waarin ik werk.

Zou je kunnen werken in andere sectoren van de non-profit?

Zeker, maar puur administratief werk zou ik niet willen doen. Ik vind het belangrijk om echt contact met de mensen te hebben. Mijn vorige job was heel administratief. Ik werkte wel voor kwetsbare groepen en ik probeerde hen verder te helpen maar ik zag niets van mijn werk. Nu kom ik oog in oog met die mensen. Als onze werknemers bijvoorbeeld problemen hebben met hun huisbaas kan ik in hun plaats bellen wanneer ze iets niet goed kunnen verwoorden. Ik zie nu echt resultaat van mijn werk en dat staat me aan. Ik zou in de toekomst heel graag in een wijkgezondheidscentrum werken als gezondheidsvoorlichter of misschien als verpleegster. Dat staat zeker nog op mijn lijstje van ‘to do jobs’.

Zijn er ook minder leuke kanten aan je job?

Soms zijn er een aantal mensen waar het niet mee klikt. Ik moet ‘baas’ zijn van een groep poetsers en als baas wordt je anders bekeken. Ook al heb ik echt het beste met hen voor, je moet ook kritiek leveren en niet iedereen kan daar mee om hé. Ik heb zeker al wel negatievere ervaringen gehad, maar ik probeer er niet te veel aan te denken. Ik

kan dat gemakkelijk afsluiten. Ik besef goed dat ik voor sommigen van hen nog een jong meisje ben. Er zijn poetsers onder mij die mijn grootmoeder konden zijn hé. Ik kan me voorstellen dat het wel even slikken is als iemand die uw kleindochter kan zijn even komt zeggen hoe je moet werken. Als er al een conflict is dan gaat het wel vaak over die leeftijd.

Worden jullie opgeleid om met conflicten om te gaan?

Niet echt. Je hebt je sociale achtergrond en je opleiding maar iedereen heeft ook zijn eigen manier van doen.

Ik denk dat dat bij mij wel goed zat. Ik kan mijn mannetje zeker staan, maar dat had ik niet echt nodig omdat mijn werknemers vooral vrouwen zijn. Tegen een man zouden ze anders reageren.

Elke begeleider heeft bij ons ook zijn eigen aanpak. Ik sta bijvoorbeeld samen met een collega die helemaal anders is in zijn leiding geven dan ik en toch werken wij perfect samen. Ons hele team is gevarieerd qua aanpak, maar daarom is het ene niet beter dan het andere.

Krijgen werknemers in de sector genoeg waardering voor hun werk?

Ik weet niet of ik waardering nodig heb, maar ik krijg wel genoeg voldoening van mijn werk. Daar doe ik het voor.

Zou je scholieren aanraden om voor de non-profit te kiezen?

Zeker wel. Het is en blijf een knelpuntsector, dus jongeren moeten er zeker voor aangemoedigd worden. Maar het moet in u zitten hé. Je moet je echt met volle goesting willen engageren voor mensen anders zit je niet goed in de non-profit sector.

Welke tips zou je nog geven aan scholieren?

Ik vind dat moeilijk want ik heb bijvoorbeeld ook niet meteen de juiste studierichting gekozen. Dat is ook niet evident in het middelbaar hé, want hoe kan je weten of je juist kiest? Zoveel mogelijk proberen te weten komen over verschillende opleidingen en op zoek gaan naar je interesses, dat is belangrijk. Maar jongeren moeten voor zichzelf zien wat ze graag doen. Je kan niemand in een bepaalde richting dwingen hé.

11

in beeld nieuwe militantendag lbc-nvk non-profit Donderdag 29

oktober was het zover, de startdag voor

nieuwe militanten van de

LBC-NVK

non-profit.

Tijdens

de

sociale verkiezingen werden honderden militanten voor de eerste keer verkozen.

Tijdens

de

Nieuwe

militanten-

dag maakten ze onder de vorm van workshops kennis met elkaar en het vakbondswerk.

12

Aanvullend pensioen non-profit is een feit!

Na jaren van strijd is de LBC-NVK er eindelijk in geslaagd om in de sectoren van zorg, welzijn en cultuur een aanvullend sectoraal pensioen te realiseren. Wat in vele andere sectoren al jaren een evidentie is, is nu in de non-profit sectoren ook een feit.

Het resultaat is er

je persoonlijk pensioenfiche: de bedragen van de pensioentoelagen moeten in de toekomst omhoog.

De LBC-NVK zal alles in het werk stellen om het sectoraal pensioen te laten uitgroeien tot een volwaardige aanvulling van het wettelijk pensioen. Indien nodig zullen we ook op jullie rekenen om dat mee te ondersteunen.

Alle inhoudelijke informatie met betrekking tot het sectoraal aanvullend pensioen en wat dit voor jou persoonlijk betekent, vindt je terug op de website van het pensioenfonds.

Werk je in een ziekenhuis, in de ouderenzorg, in een revalidatiecentrum en in de thuisverpleging, dan surf je naar: www.f2p330.org.

Werk je in de gezinszorg, in de gehandicaptenzorg, jongerenwelzijn of het welzijnswerk, in een beschutte of sociale werkplaats, in de socio-culturele sector, in de kinderopvang of in een centrum voor geestelijke gezondheidszorg, dan surf je naar: www.pensionfundsnonprofit.org.

Uiteraard vind je ook de nodige informatie op de individuele pensioenfiche die je vanaf nu elk jaar zult ontvangen.

De eerste (en moeilijkste) stap is gezet. Vanaf nu kunnen we werken aan de verdere uitbouw en financiering van het systeem. Want zoals je waarschijnlijk gemerkt hebt op

Heb je nog vragen? Neem contact op met de LBC-NVK afgevaardigden in je instelling of organisatie.

Naast het wettelijk pensioen dat opgebouwd wordt via het stelsel van de sociale zekerheid (ook wel de “eerste pensioenpijler” genoemd), bouw je op basis van je prestaties in de sector nu ook een sectoraal aanvullend pensioen op (de “tweede pensioenpijler”).

Het aanvullend pensioenstelsel trad vanaf 1 januari 2011 officiëel in werking. Het is één van de resultaten van het sociaal meerjarenakkoord voor de non-profit voor de periode 2006 – 2010.

Het pensioenfonds haalt zijn geld uit jaarlijkse dotaties van de overheid volgens de afspraken die vastgelegd werden in dat meerjarenakkoord. Die afspraken waren zeker geen cadeau maar het resultaat van volgehouden acties en onderhandelingen.

Zoals je wel kan raden heeft het zeker in deze tijden van budgettaire krapte en verregaande besparingen veel moeite gekost om de financiering van het sectoraal pensioenfonds te verankeren in de wetgeving. Vergeet niet dat het hier gaat om zo’n half miljoen werknemers in alle sectoren van zorg, welzijn en cultuur.

13

mosseltapa’s

Als hapje vooraf, of als tapa als je wil, heb je voor 6 personen exact 36 mosselen nodig. Zet ze op het vuur en voeg er een scheutje droge witte wijn en wat citroensap bij. Als ze koken, draai dan het vuur wat lager zodanig dat ze mooi groot blijven en niet te veel krimpen. Let wel, ze moeten mooi loskomen van de schelp.

Laat afkoelen en snij ze voorzichtig los van de schelp. Hou 36 van de grootste mooie halve schelpen bij.

Zeef het vocht en zet dit opzij.

Mossel met spinazie en ham

Laat 150 gr bladspinazie goed uitlekken, voeg 3 eetlepels sojaroom (of gewone room) toe. Voeg hierbij 1 fijngesneden en in wat boter gefruite sjalot en lookteentje, peper en zout en mix dit fijn (of gebruik de blender).

Rol per schelp 1 mossel in een dun sneetje parmaham, serranoham of woudham.

Schep wat van het spinaziemengsel in de halve schelpen en leg de mossel er voorzichtig bovenop. Bestrooi met wat fijne Parmezaanse kaas. Grill dit in de oven tot de kaas licht bruinig is geworden.

Mossel met witte wijn en curry

Voor de tweede reeks mosselen fruiten we opnieuw 1 ui. Als de ui licht begint te verkleuren, voeg je 1dl droge witte wijn en 4 eetlepels van het mosselsap toe. Kook in tot 1/3. Voeg een halve dl (soja)room toe, 1 tot 2 koffielepels currypoeder (zacht of pikant naar eigen keuze) en wat peper. Laat even inkoken. Haal de pot van het vuur en roer er wat verse bieslook of peterselie onder.

Leg in elke halve schelp een mossel en schep er wat van het mengsel over. Bestrooi met wat paneermeel.

Deze mossels kunnen nu mee onder de grill.

Mocht je kleine schaaltjes of tasjes hebben, dan kan je per glaasje een 3-tal mosselen voorzien en overgieten met het currymengsel. Bovenop kan voor de afwerking nog een minischepje zalmeieren toegevoegd worden.

Experimenteer naar hartelust. Uw gasten zullen het appreciĂŤren!

Uw witte woede kok, Geert

Voor 6 personen

36 grote mosselen citroensap 150 gram bladspinazie 1 dl sojaroom (of gewone room) 2 sjalotjes 1 teentje knoflook Peper en zout Parmaham, serranoham of woudham Parmezaanse kaas 1dl droge witte wijn 2 eetlepels currypoeder Verse bieslook of peterselie Minischepje zalmeieren

Facebookman

Check out

+ wittewoede.be + onthaalouders.be + lbc-nvk.be

Ook in deze gazet buigt Facebookman zich over de actualiteit in sociale medialand.

Volg ons op twitter:

+ http://twitter.com/#!/wittewoede

Meer en meer

Word ons vriendje op Facebook

+ https://www.facebook.com/wittewoede + https://www.facebook.com/lbcnvkactueel

4,8 miljoen facebook-accounts zijn er in Belgenland. Bijna 1 op 2 landgenoten zou dus regelmatig zijn status updaten. En dat aantal groeit jaarlijks met 11%. Twitter is heel wat minder populair: er zouden in ons landje zo’n 167.000 twitteraars zijn.

Bekijk onze video’s op YouTube + http://www.youtube.com/wittewoede

Vrienden door dik en.. arm?

Bekijk onze foto’s op Flickr

Facebook zou ons dik maken… en arm. Dat beweren Amerikaanse onderzoekers. Mensen die zich elke dag aanmelden op het sociale netwerk zouden vaker toegeven aan uitspattingen als (vr)eetbuien en overbodige uitgaven.

+ http://www.flickr.com/photos/wittewoede

Maar voor je naar de keukenkast snelt…

De onthaalouders lanceerden een nieuwe campagne om eindelijk een écht statuut te krijgen. Steun hen op watalsergeenonthaalouderswaren.be en facebook.com/helpdeonthaalouders (Ja, dat verdient een koekje ;-)

wittewoede.be

++ ALLE NIEUWS UIT DE NON-PROFIT ++

15

Je werkt in de zorg, welzijn of c u l t u u r?

LBC-NVK i s jo u w vakbond.

WO R D L I D !

@acv-csc.be 01 20, F 03 220 88 45 73 3 05 T c.be pen@acv-cs er tw an . k lbc-nv , F 03 220 88 02 T 03 222 70 00 .be @ ge acv-csc lbc-nvk.brug , F 03 220 88 04 66 41 44 0 05 T c.be sel@acv-cs lbc-nvk.brus 0 88 05 22 03 F , 40 86 T 02 557 v-csc.be ac @ e nd mo er lbc-nvk.dend , F 03 220 88 19 T 03 765 23 71 v-csc.be ac @ nt ge . k lbc-nv , F 03 220 88 08 00 43 T 09 265 v-csc.be ac @ lbc-nvk.halle , F 03 220 88 06 70 86 7 55 02 T c.be elt@acv-cs lbc-nvk.hass 220 88 09 03 F , 61 09 T 011 29 @acv-csc.be lbc-nvk.ieper 10 40, F 03 220 88 26 34 9 05 T be . c cs v rijk@ac lbc-nvk.kort , F 03 220 88 12 T 056 23 55 61 acv-csc.be @ en lbc-nvk.leuv , F 03 220 88 13 30 94 21 6 01 T c.be elen@acv-cs lbc-nvk.mech 220 88 14 03 F , 00 85 T 015 71 csc.be ende@acvlbc-nvk.oost 220 88 15 03 F , T 059 55 25 54 v-csc.be ac @ naarde lbc-nvk.oude 220 88 03 03 F , 25 45 T 053 73 -csc.be elare@acv lbc-nvk.roes 0 88 17 22 03 F , T 051 26 55 44 -csc.be v ac @ -niklaas lbc-nvk.sint 220 88 18 03 F , 70 23 5 T 03 76 csc.be hout@acvlbc-nvk.turn 0 88 20 22 03 F , T 014 44 61 55 c.be cs v ac orde@ lbc-nvk.vilvo 220 88 07 03 F , 80 86 7 T 02 55

lbc-nvk.aalst