2013/01 NON-PROFIT GAZET

non-profit gazet ZORGEN VOOR MENSEN,

hot or not?

CLARA

Cleymans “Werknemers uit de zorg

verdienen ne schone hemel”

Zorgvernieuwing

IN DE OPVOEDINGSINSTELLINGEN

NON-PROFIT GAZET ++ LENTE 2013

DE NON-PROFIT GAZET VERSCHIJNT DRIE KEER PER JAAR EN IS EEN UITGAVE VAN DE LBC-NVK NON-PROFIT. DE VAKBOND VAN DE WERKNEMERS IN ALLE SECTOREN VAN ZORG, WELZIJN EN CULTUUR. REDACTIE@WITTEWOEDE.BE COVERFOTO CLARA CLEYMANS: © FILIP NAUDTS WERKTEN AAN DIT NUMMER MEE: GEERT DE WORTELAER, HANNE RIJKERS, MAARTEN BRYS, MARC WOUTERS, MARK SELLESLACH, MARTIN STANDAERT, MONIQUE BRAEM EN PETER DARIN V.U. MARK SELLESLACH ++ SUDERMANSTRAAT 5 ++ 2000 ANTWERPEN

2

eDITO Het is absoluut noodzakelijk dat de overheid investeert in wat maatschappelijk zinvol is. Zeker in tijden van economisch crisis en zeker in een sector die die investeringen broodnodig heeft. In de zorg, welzijn en cultuur zijn er letterlijk tienduizenden jobs nodig.

Niet alleen om de vergrijzing van het personeel op te vangen maar ook om de toenemende zorgvragen het hoofd te kunnen bieden. De werknemers uit de zorg, welzijn en cultuur willen kwaliteitsvol werk kunnen leveren en dat kan enkel als ze de tijd en de ruimte daarvoor krijgen.

En als er voldoende personeel op de werkvloer staat.

Onbegrijpelijk dus dat de regering ervoor kiest om de lastenverlaging van 370 miljoen euro enkel toe te kennen aan bedrijven uit de profit en daarbij geen enkele garantie vraagt om met dat geld ook effectief jobs te creëren. In haar campagne “werknemers verdienen beter” (zie middenpagina) klaagt de LBC-NVK dat volkomen terecht aan.

(Een deel van) het geld van de lastenverlaging zou de regering beter aan de non-profit geven. In onze sectoren wordt elke eurocent lastenverlaging omgezet in jobs. En hoe meer jobs, hoe minder werklozen, toch? Was dat trouwens niet de bedoeling van het toekennen van zo’n lastenverlaging?

MARK SELLESLACH NATIONAAL SECRETARIS LBC-NVK NON-PROFIT

3

CLARA

Cleymans Je kent haar misschien als een van de vaste acteurs in ‘Tegen de sterren op’. Met haar 24 lentes is Clara Cleymans een jonge actrice met toch al heel wat rollen op haar palmares. In het najaar is ze te zien als openbaar aanklager Helena de Ridder in de gelijknamige misdaadreeks ‘De Ridder’. Ze speelde een psychiater in Code 37 en was ook te zien in de film ‘Groenten uit Balen’. Clara is niet alleen actrice, maar ook zangeres. In de Vlaamse culturele centra brengt ze samen met enkele andere artiesten, ‘Diep in mij’, een ode aan de overleden zangeres Yasmine. Maak kennis met de immer sympathieke Clara Cleymans.

Wat doe je het liefste, zingen of acteren?

Zingen doe ik normaal alleen maar thuis, maar als kind heb ik wel vaak in musicals gespeeld. Toen was dat nog puur als hobby, zoiets als naar de scouts gaan. Nu ik bekend ben als actrice moet ik natuurlijk wel extra mijn best doen als zangeres want het is de eerste keer dat de mensen mij daarop zullen beoordelen. Zingen geeft meer stress dan acteren. Je staat voor een live publiek en dat is helemaal anders dan bijvoorbeeld muziek opnemen in een studio. Dat maakt het ook wel leuk, want je hebt vaak een heel fijn publiek dat je heel hard apprecieert. Op het einde van de voorstelling voel je meteen hoe alles is aangekomen, dat heb je niet rechtstreeks met acteren op een set.

4

Je hebt al veel verschillende rollen gespeeld. Welke was de leukste?

Dat is moeilijk om te zeggen omdat het vaak ook te maken heeft met de set. Ik vind van de gastrollen die ik heb gespeeld, mijn rol in ‘Groenten uit Balen’ wel de leukste. Ik speel daarin de vriendin van het hoofdpersonage, een meisje dat onvolwassen is en zich zo ook gedraagt, maar zich toch al heel rijp voelt. Het kempisch accent vond ik ook heel leuk, op een of andere manier had ik daar direct voeling mee.

Heb je altijd al actrice willen worden?

Ergens wist ik het wel, maar het is niet dat ik er echt voor gekozen heb. Het hangt er heel hard vanaf of je kansen krijgt of niet.

Als je bijvoorbeeld nooit een rol krijgt,

geef je snel op, hé. Bij mij is van het ene, het andere gekomen. Nu is voor mij wel duidelijk dat ik het heel graag doe, maar het zal niet voor heel mijn leven zijn. Het is voor een actrice moeilijker dan voor een acteur want je moet mooi blijven, anders is het gedaan. Daar heb ik helemaal geen zin in, ik wil mij niet op een bepaald moment afgeschreven voelen.

Zie jij jezelf werken in de zorg?

Ik zou eerder voor een beroep in de zorgsector kiezen dan voor een beroep waar je de hele dag op een bureau moet zitten.

Je moraal en hoe je met mensen omgaat is optimaal in de zorgsector. In heel veel beroepen is dat menselijk aspect er niet.

Ik heb recent opnames gehad in een dagcentrum voor mentaal gehandicapten. De bewoners hebben mee gefigureerd. Die mensen waren super enthousiast, maar ook kei aandachtig. Ik heb daar knuffels en tekeningen gekregen, het voelde zo warm.

Met gehandicapten werken lijkt me zwaar, maar je krijgt er echt veel van terug.

Denk je dat er veel jongeren voor een studie kiezen die leidt naar een beroep in de zorgsector?

Het feit dat je in de zorgsector niet het grote geld gaat verdienen, weegt op de keuze om iets in die richting te gaan studeren. Er zouden meer mensen kiezen voor een beroep in de zorgsector, moest het over het algemeen beter betaald zijn.

Ik ken een paar mensen die een studie gekozen hebben die niet hun eerste keuze was, maar waar ze wel veel geld mee kunnen verdienen. Ik vind dat tricky want ik kan mij niet voorstellen dat ik elke dag tegen mijn goesting naar mijn werk zou gaan. Maar iedereen heeft zijn eigen motivatie natuurlijk.

Ben je ooit al in contact gekomen met werknemers uit de zorg?

Ik heb in mijn familie mensen die zorgbehoevend zijn en ik heb enorm veel respect voor zorgberoepen. Je hebt echt heel veel ‘vechters’ in de ziekenhuizen en zorg aan huis, mensen die het echt voor het goede doen. Ik vind dat echt ongelofelijk, die mensen verdienen ne schone hemel.

Zit het met de gezondheidszorg in België volgens jou goed?

Er werken heel veel goede mensen in de

zorg, maar de wachtlijsten zijn te lang.

Wat ik perfect vind, zijn service flats voor oude mensen die over het algemeen nog goed zijn.

De partner van mijn oma bijvoorbeeld, zit in een serviceflat en die onderneemt daar van alles. Hij is bijvoorbeeld lid van de biljartclub en organiseert een muziekprogramma. Dat wordt ook heel hard aangemoedigd door de directie.

Het is fijn dat ze er in meegaan. Onlangs zag ik die reportage op Panorama over wantoestanden in rusthuizen, schrijnend.

Maar om daar nu op te springen van ‘kijk hoe slecht je daar behandeld wordt’, daar geloof ik niet in. Het is zeker niet overal zo en eerder uitzondering dan regel.

“WERKNEMERS UIT DE ZORG VERDIENEN NE SCHONE HEMEL”

Denk je dat mensen in de sector gelukkige werknemers zijn?

Dat weet ik niet. Misschien is het soms ook wel te zwaar en omdat er te weinig mensen zijn die het willen doen, komt er soms teveel op hun nek terecht. Maar ik denk dat het niet met de patiënten te maken heeft. Als je in een fijn centrum werkt en fijne collega’s hebt, ga je elke dag wel met een goed gevoel naar huis.

Ik zing graag en ik speel graag piano en dat zijn dingen waar je zeker iets mee kan doen in de zorgsector. Ik ken een acteur die in een dagcentrum voor zwaar gehandicapten muziek ging maken. Sommige gehandicapten begonnen ineens met hun handen te tikken en zo. Muziek is echt heel belangrijk. Als ik iets zou doen in de sector, zou het iets met muziek zijn. Wie weet komt het er nog wel van. Acteren is een onzeker beroep en vaak ook een beroep waarin je een product bent van iets.

Het lijkt me wel eens fijn om puur voor de mensen te kiezen. Dus misschien begin ik vanaf mijn veertig, als ik mij afgeschreven voel als actrice, wel als animator in de zorgsector te werken (lacht).

Coverfoto Clara Cleymans: © Filip Naudts www.guardalafotografia.be www.facebook.com/filipnaudts.fanpage

5

ZORGEN VOOR MENSEN

HOT OR NOT?

Als je in zoekmachine google ‘de jeugd van tegenwoordig’ intypt, lees je hier en daar dat de jeugd niet deugt, teveel drinkt, geweld gebruikt, zich onverantwoord gedraagt en niet om anderen geeft. Niet veel goeds dus. Maar hoe zit het nu echt met de jeugd van tegenwoordig?

Wij zien de jongeren van vandaag als gemotiveerde jonge mensen die op het punt staan keuzes te maken in hun leven. Studiekeuzes onder andere. Met de tienduizenden te creëren en in te vullen jobs in de zorg, welzijn en cultuur in het achterhoofd, vroegen wij ons af of jongeren van plan zijn te kiezen voor een opleiding die naar een zorgberoep leidt.

Wij trokken naar het Sint-Victorinstituut in Turnhout en vroegen het de zesdejaars op de M/V af. Algemene conclusie: zorgen voor mensen, niet persé ieders droomjob, maar welgemeend respect voor de mensen die het doen!

SINT-VICTORINSTITUUT TURNHOUT, SCHOOL MET EEN SOCIALE MISSIE Paul Helsen (directeur): “Door middel van inleefdagen willen we de leerlingen laten ervaren wat het is om in een sociale instelling, gaande van een bejaardentehuis tot een kleuterschool een drietal dagen mee te draaien. Voor de humane wetenschappers is er het ZIezo–project oftewel het “Zin- en Zorgproject”. De leerlingen gaan elke week langs bij een bewoner van een sociale instelling. Het is de bedoeling dat ze tijdens het jaar door een relatie opbouwen met die persoon. Achteraf blijven veel jongeren contact houden met de mensen, wat wel knap is. We hopen dat leerlingen daardoor kennis maken met sociale instellingen en later iets gaan doen in de sociale sector, al dan niet betaald. We merken dat er effectief toch wel wat oud-studenten zijn die in de zorg, welzijn of cultuur terecht komen.”

Siska (6 latijn moderne talen) gaat filosofie en psychologie studeren:

“Ik heb altijd al mensen willen helpen. Ik droom ervan om in Afrika te helpen huizen bouwen voor de mensen daar.

Als ik afgestudeerd ben zou ik eventueel wel willen werken in een instelling van de bijzondere jeugdzorg. Ik weet wel niet of ik zo’n job aan zou kunnen.”

6

Aghdas (6 wetenschappen talen) wil geneeskunde studeren: “Volgend jaar wil ik geneeskunde studeren, want ik doe graag wetenschappen. Biologie is één van mijn lievelingsvakken. Vorig jaar hadden we met school inleefdagen.

Ik draaide mee in een instelling voor mentaal gehandicapten. Ik vond dat niet zo’n leuke ervaring want ik heb niet veel geduld. Ik zou niet dagelijks met gehandicapten willen werken, maar ik vind het wel chic dat mensen voor een job kiezen waarmee ze anderen kunnen helpen.”

Ellen (6 wiskunde wetenschappen) gaat dierengeneeskunde studeren

“Dieren kunnen niet praten, dus ook niet zagen (lacht) en ik ben een echte dierenvriend. Een beroep in de zorg is niets voor mij, ik ben niet zo goed met mensen denk ik. Ik begrijp ook niet zo goed dat je voor een zorgberoep wil kiezen. Voor de inleefdagen liep ik een paar dagen mee in het ziekenhuis. Ik vond het wel leuk, maar zou het niet als job willen doen.”

Anthony en Yannick (6 handel) willen accountancy-fiscaliteit studeren Anthony: “Boekhouder is een knelpuntberoep en het lijkt me heel interessant. En zorgen voor mensen? Tja ik zou wel eten willen maken voor anderen (lacht). Ik deed mijn inleefdagen in woonzorgcentrum Hof Ter Dennen. Ik moest daar animator spelen en bepaalde activiteiten doen zoals wandelen met de mensen en bingo spelen. Dat vond ik wel plezant, maar ik zou het niet willen doen als beroep.” Yannick: “Ik hielp een paar dagen mee in het buitengewoon onderwijs. Daar hield ik samen met nog iemand van mijn klas de kinderen bezig door spelletjes met hen te spelen. Ik zou toch liever iets met handel doen, dan voor kinderen te zorgen als beroep. Het ligt niet echt in mijn aard.”

Sander (6 wiskunde wetenschappen) gaat wiskunde studeren “Ik ben heel goed in wiskunde, ik moet er niet veel voor leren dus wil ik verder gaan studeren. Ik zou geen zorgberoep willen doen. Mijn zusje is gehandicapt en ik ga haar regelmatig bezoeken. De gehandicaptenzorg in België biedt veel zorg aan, maar jammer dat de wachttijden zo lang zijn. Opvoeders hebben volgens mij een zwaar beroep. Je moet het ook graag doen. het lijkt me wel een spannend beroep en het verdient zeker respect.”

Alec (informaticabeheer) wil informatica studeren

Dries (6 wetenschappen talen) gaat Frans en Zweeds studeren

“Van kinds af aan ben ik hierin gegroeid, mijn familie is er ook mee bezig. Het is een natuurlijke aanleg denk ik.

Ze hebben mij ook al wel gezegd dat een zorgberoep iets voor mij is. Ik zou het zeker vrijwillig willen doen, misschien valt het ook wel te combineren met iets in de informatica. Door de inleefdagen heb ik een enorm respect gekregen voor mensen in een zorgberoep, mensen die elke dag met dementen werken bijvoorbeeld, chapeau.”

“Ik ga soms babysitten en ik denk dat mensen die dit dagelijks doen ongelofelijk moe moeten zijn op het einde van de dag. Voor de inleefdagen ging ik in een rusthuis helpen, dit was heel confronterend. Ik snap wel dat mensen dit als beroep willen doen, er is wel iets leuk aan, maar het is ook wel zwaar volgens mij.”

7

kgevers

lastenverlagingen aan wer

Lastenverlagingen voor bedrijven, waar blijven de jobs?

De voorbije jaren heeft de overheid miljarden euro’s kortingen gegeven aan werkgevers. In 2011 een slordige 10 miljard loonsubsidies en kortingen op sociale zekerheidsbijdragen en nog eens bijna 5 miljard via de notionele intrestaftrek. Die kortingen moesten de economie en de tewerkstelling aanzwengelen. Niets is minder waar. De dure cadeaus hebben niet geleid tot meer jobs. Wel zijn – toeval of niet – in diezelfde periode de bedrijfswinsten fors toegenomen … en de tekorten in de sociale zekerheid. Hoog tijd om te stoppen met allerhande kortingen voor de bedrijven zonder dat ze jobs opleveren!

Technisch verslag CRB en FOD financiën.

www.werknemersverdienenbeter.be

8

VU: Ferre Wyckmans, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen

450% 400% 350% 300% 250% 200% 150% 100% tewerkstelling 50% 0% 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011

De voorbije jaren kregen de werkgevers, via belastingvoordelen en verminderingen van de sociale zekerheid voor miljarden euro’s kortingen. Die kortingen moesten de economie en de tewerkstelling aanzwengelen. Niets is minder waar. De dure cadeaus hebben niet geleid tot meer jobs. Wel zijn – toeval of niet – in diezelfde periode de bedrijfswinsten fors toegenomen en … de tekorten in de sociale zekerheid.

Loonlastverlagingen leiden niet tot meer jobs!

Via loonsubsidies en fiscale gunstregimes werden ondermeer ploegenarbeid en overuren goedkoper. Een overheid die overuren en andere vormen van flexibiliteit stimuleert vernietigt banen in plaats van er te scheppen. Al die stelsels samen leverden de bedrijven jaarlijks nog eens ongeveer 5 miljard op.

En dan is er nog de notionele intrestaftrek.

Een fiscale maatregel waardoor bedrijven, via de verhoging van het eigen kapitaal een stuk van hun bedrijfswinst fiscaal kunnen vrijstellen. Dat kost de overheid jaarlijks 5 miljard. Vooral grote bedrijven maken

hiervan gebruik. Zowat een derde van het totale bedrag wordt door twintig slokoppen opgesoupeerd. Kleinere bedrijven halen nauwelijks voordeel uit het stelsel.

De hamvraag is: leidden al deze werkgeversvoordelen tot een groei van de tewerkstelling – want was dat niet van bij de aanvang de bedoeling? Het antwoord is duidelijk: nee! Ondanks de 15 miljard die de overheid aan kortingen en subsidies aan de bedrijven betaalde, is de tewerkstelling in diezelfde periode nauwelijks toegenomen. Enkel in de zorg- en welzijnssector werd elke euro lastenverlaging omgezet in bijkomende jobs. Het is onaanvaardbaar dat bij de nieuwe lastenverlagingen net die sector die de bijkomende jobs hard nodig heeft buiten de prijzen valt. Hoog tijd dus om te stoppen met allerhande kortingen voor de bedrijven zonder dat ze jobs opleveren.

VU: Ferre Wyckmans, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen

De loonkosten voor de bedrijven zijn sinds 2003 stevig getemperd. In de sociale zekerheid waren er forse kortingen op werkgeversbijdragen. Alles samen kostte dat de sociale zekerheid de voorbije jaren jaarlijks zowat 5 miljard euro.

Lastenverlagingen voor bedrijven zijn niet de manier om uit de crisis te geraken.

LBC-NVK wil een rechtvaardige fiscaliteit waarbij vermogenden, kapitaalbezitters en bedrijven eindelijk hun deel betalen. Alleen zo kunnen werknemers de toekomst en hun inkomen gevrijwaard zien.

9

U

ONTHAALOUDERS MOETEN EEN WERKNEMERSSTATUUT KRIJGEN!

DE ONTHAALOUDERS STRIJDEN AL JAREN VOOR EEN VOLWAARDIG WERKNEMERSSTATUUT. IN SEPTEMBER VORIG JAAR STARTTE DE LBC-NVK EEN ONLINE CAMPAGNE OM DE EIS VOOR EEN WERKNEMERSSTATUUT TERUG OP DE POLITIEKE AGENDA TE KRIJGEN. ZOWEL VIA FACEBOOK, TWITTER ALS DE CAMPAGNESITE KONDEN ONTHAALOUDERS EN SYMPATHISANTEN HUN VERHAAL KWIJT. DE PETITIE VOOR EEN WERKNEMERSSTATUUT VOOR ONTHAALOUDERS WERD DOOR MEER DAN 7.000 MENSEN ONDERTEKEND EN MEER DAN 150 MENSEN VERTELDEN HUN VERHAAL OP DE CAMPAGNESITE. DE DOELSTELLING VAN DE CAMPAGNE WERD GEHAALD. DE LBC-NVK ZORGDE ERVOOR DAT HET STATUUT VAN DE ONTHAALOUDERS TERUG OP DE POLITIEKE AGENDA KWAM. DE SUCCESVOLLE ONLINE CAMPAGNE WERD AFGESLOTEN MET EEN ACTIE. DE GROEP ONTHAALOUDERS VAN DE LBC-NVK VERZAMELDE OP VRIJDAG 1 FEBRUARI IN BRUSSEL. DAAR WERDEN DE RESULTATEN VAN DE SOCIALE MEDIA CAMPAGNE EN FASE TWEE VAN HET ACTIEPLAN VOORGESTELD. OP DE TONEN VAN BOB DE BOUWER WERD GEZONGEN VOOR GELIJKE RECHTEN VOOR DE ONTHAALOUDERS. EEN VOLWAARDIG LOON, BETAALDE VAKANTIE, RECHT OP PENSIOEN EN EEN EINDEJAARSPREMIE ZIJN ENKELE ZAKEN WAAR DE ONTHAALOUDERS VOOR STRIJDEN. RESPECT VOOR HUN WERK IS WAT ZIJ WILLEN!

LBC-NVK ORGANISEERT NATIONALE BETOGING VOOR WERKNEMERSSTATUUT ONTHAALOUDERS Het werknemersstuut voor de onthaalouders staat dan ondertussen wel op de politieke agenda , om ervoor te zorgen dat het er ook echt komt organiseert de LBC-NVK op vrijdag 19 april een nationale non-profit actie.

De LBC-NVK nodigt werknemers uit alle sectoren van zorg, welzijn en cultuur uit om samen met ons ervoor te zorgen dat de onthaalouders eindelijk dezelfde rechten krijgen als alle andere werknemers.

EEN WERKNEMERSSTATUUT NU! GEEN UITSTEL. GEEN SMOESJES. VRIJDAG 19 APRIL - 10U30 BRUSSEL CENTRAAL STATION

10

:

WIJ ZIJN OP ZOEK NAAR HET VERHAAL ACHTER DE MENSEN DIE DE WITTE WOEDE OP EEN OF ANDERE MANIER KLEUR GEVEN. KEN JIJ ZO IEMAND OF WIL JIJ ZELF IN DE GAZET VERSCHIJNEN, LAAT HET ONS WETEN VIA WITTEWOEDE.BE.

+ 59 JAAR OUD DEGARD + GETROUWD MET HIL EN NINA EL RO , UT WO + PAPA VAN IN ZWART GOOR + HOOFDOPVOEDER -NVK NON-PROFIT T STUDIEDIENST LBC AN + SENIOR CONSULT

t r e a d n a t s n i mart daat meer heb, beschouw ik me Alhoewel ik strikt genomen geen man t. Wat is dat voor mij, militant profi nonnog altijd als militant van de zijn? voor onrecht, zolang zij er geen Sommige mensen zijn onverschillig onrecht wel erg, maar leggen zich en vind ren Ande slachtoffer van zijn. e machteloosheid. Tenslotte zijn er bij voorbaat neer bij hun vermeend ragen en er iets aan willen doen. verd en kunn niet mensen die onrecht ik gefrustreerd, vervolgens stijgt Zelf word ik eerst kwaad, dan raak hersens en fantasie zoeken een Mijn t. slech ik slaap en druk mijn bloed zou kunnen doen, dan voel ik ik dat vind iets ik eer wann en oplossing en. voer te uit ook dan dat om licht me verp de derdewereldbeweging en in mijn Zo heb ik me eerst geëngageerd in de schraapzucht van het artsensynstudentenijd voerde ik actie tegen dicaat Wynen. werken, werd ik geconfronteerd Kort nadat ik als opvoeder begon te er nog altijd niet bij dat de overkan en kon Ik met de personeelsstop. men gerespecteerd werden, maar heid niet eiste dat de personeelsnor dat ze dat zelfs verbood. personen met een mentale Daarbij kwamen de wachtlijsten voordat ik daar als individu weinig aan goed te al maar fte bese handicap. Ik opvoedingsinstelling een syndicale kon veranderen en toen er in mijn vroeg om vakbondsafgevaardigde mij men en richt opge delegatie werd ezegd. te worden, heb ik onmiddellijk toeg NVK vond ik diezelfde solidariteit LBCde van s eder opvo p groe de In maar ook met andere non-profit terug: solidariteit binnen de sector, onisatie en aan het werkneharm loon de aan maar denk – ren secto maar ook het personeelstekort, de ders, aalou onth de voor ut statu mers van de zorg doen mij nog altijd wachtlijsten en de commercialisering . eren steig en nieren en hou van de strijdIk voel me een non-profitter in hart woede beweging. Stiekem hoop witte de van baarheid en de creativiteit je zoals de non-profit zou beet een ond ik dat ook de rest van de vakb bij varen. wel er zou ië Belg in worden. De sociale strijd

11

ZORGVERNIEUWING IN DE GEHANDICAPTENZORG

MINISTER VAN WELZIJN JO VANDEURZEN WIL PERSONEN MET EEN HANDICAP NIET ALS EEN APARTE CATEGORIE BEHANDELEN EN HEN ZOVEEL MOGELIJK INTEGREREN IN DE MAATSCHAPPIJ. EEN NIEUW EN PERSOONSGEBONDEN FINANCIERINGSSYSTEEM MOET TOELATEN DAT DE ONDERSTEUNING VAN PERSONEN MET EEN HANDICAP VRAAGGESTUURD WORDT BETAALD. Nu worden voorzieningen gesubsidieerd op basis van het aanbod dat ze realiseren.

Concreet zal de zorg die een persoon met een handicap nodig heeft vertaald worden naar punten die op hun beurt omgezet worden in een budget. Met dat budget kan de persoon met een handicap vervolgens zorg “kopen”.

De hervormingen van Vandeurzen moeten toelaten dat een persoon met een handicap meer “zorg op maat” krijgt. Tegen 2020 mogen personen met een grote nood aan zorg niet langer op wachtlijsten belanden.

WERKOMSTANDIGHEDEN De LBC-NVK is absoluut voorstander van een vernieuwing. De sector (voorzieningen, personeel en gebruikers) heeft recht op een hervorming die leidt tot een betere en kwaliteitsvolle zorg. Die kan uiteraard niet los gezien worden van de werkomstandigheden van het personeel.

Al jaren kampt de sector met een structurele onderbezetting. Die is een gevolg van de personeelsstop die in de jaren 1980 werd opgelegd. Dankzij die acties die de LBC-NVK twee jaar geleden voerde, kwamen er 500 jobs bij.

Men vergeet soms wel eens dat bovenop de stijgende werkdruk, die historische personeelsstop een handicap van 2.200 te weinig jobs heeft veroorzaakt. De zorgvernieuwing kan daarom niet op een ernstige manier gebeuren zonder te investeren in bijkomend personeel.

PERSONEELSKADER De LBC-NVK pleit dan ook voor een evenwichtig en sectoraal afgesproken personeelskader dat de hoeveelheid personeel bepaalt in functie van de te vervullen zorgtaken.

Zo’n kader is niet alleen belangrijk voor de werknemers. Ook de personen met een handicap hebben belang bij voldoende en goed geschoold personeel.

Overstappen naar een vraaggestuurd zorglandschap moet gebeuren met aandacht voor de werkomstandigheden van het begeleidend (en ander) personeel. Vraaggestuurde zorg moet en kan perfect naast een goed uitgebouwd basisaanbod.

Niet elke persoon met een handicap kan of wil zijn eigen zorg organiseren. De zorggarantie mag ook niet beperkt worden tot de zwaarst zorgbehoevenden. De LBC-NVK vindt het moreel en maatschappelijk onverantwoord om te wachten totdat een minder zware zorgvraag hoogdringend en zwaar zou worden.

FINANCIERING Een verschuiving naar een financiering van de zorgvraag mag er niet toe leiden dat “sterke” gebruikers meer kans op zorg en hulp zouden hebben en dat “zwakkere” gebruikers uit de boot vallen. Omdat de LBC-NVK bekommerd is om de werkomstandigheden van het personeel én om de gebruiker, zullen wij dat systeem van financiering dan ook heel kritisch opvolgen.

12

Zij maakten op de werkvloer al kennis met de zorgvernieuwing

Freddy De Staerkce en Peter Terlaeken werken beide als opvoeder.

Freddy werkt in Zonnestraal VZW en Peter in het Koninklijk Instituut Woluwe. Zowel in Zonnestraal als in het Koninklijk Instituut wordt al volop geëxperimenteerd met zorgvernieuwing. Benieuwd hoe zij denken over de zorgvernieuwing.

Welke negatieve gevolgen van de Welk proefproject loopt er bij zorgvernieuwing ervaren jullie nog? jullie?

Freddy: In Zonnestraal loopt er een project DIO (diensten inclusieve ondersteuning) waarmee we een alternatief bieden voor de opvang in een voorziening. Er wordt samengewerkt met reguliere welzijnsdiensten zoals de thuiszorg en er wordt een beroep gedaan op het eigen netwerk van onze cliënten. Op dit moment wordt er geëxperimenteerd met hoe het personeel wordt ingezet en hoe de zorg op maat moet zijn.

Peter: Het proefproject bij ons is het MFC (multi-functioneel centrum). Naast de residentiële begeleiding in de leefgroepen geven Peter Terlaeken de opvoeders ook begeleiding op maat bij de jongere thuis.

Wat zijn de positieve gevolgen van het experiment?

Peter: Ik vind het leuk dat we de kans krijgen het project bij ons te doen en ik ben er ook voorstander van. Het is een goede zaak dat één begeleider de jongere zowel in de leefgroep als thuis opvolgt.

Freddy: Vernieuwing is ok. Maar ik heb toch het gevoel dat achter de mooie woorden als “inclusie” en “zorg op maat” vooral een besparingslogica schuilgaat.

Peter: Ik heb soms ook het gevoel dat men wil besparen door meer jongeren thuis te houden. Ik denk niet dat dat de oplossing is. Ik denk dat er extra personeel moet aangenomen worden om die thuisbegeleiding op een juiste en goede manier te doen.

Freddy: Onze cliënten werden ingeschaald en die inschalingen zijn niet zo goed verlopen. We kregen minder punten dan voorzien.

Peter: Het probeem Freddy De Staercke is dat wij meer zorg moeten bieden maar dat er geen extra uren of personeel bijkomt. Van het personeel wordt dan ook een veel grotere flexibiliteit verwacht. We merken dat de directie wel veel middenkader aanneemt maar weinig extra opvoeders.

Freddy: Bij het vastleggen van de criteria voor zorg op maat wordt ook veel te veel uitgegaan van wat mensen kunnen. Psychosociale aspecten worden te vaak vergeten. In theorie is opvang in de omgeving heel mooi.

Maar de realiteit leert dat mensen uit elkaar gaan en families uit elkaar vallen waardoor er dus minder zorg binnen de familie gegeven kan worden. Bovendien moet je om financieel het hoofd boven water te houden al met twee gaan werken.

Hoe zouden jullie zelf de zorgvernieuwing organiseren?

Freddy: Ik zou de professionals op de werkvloer betrekken en samen met hen bepalen wat er goed is en dus behouden kan worden en waar we kunnen vernieuwen en vooruitgaan. Op die manier geef je ook een stuk erkenning aan het personeel.

Ik vind het een goede zaak dat de LBC-NVK de werkgroep zorgvernieuwing heeft opgestart. Binnen de werkgroep zoeken we naar manieren om ervaring uit te wisselen en het personeel meer te betrekken bij de zorgvernieuwing.

13

Ingrediënten

Brownies

Wat beter dan een échte, smakelijke caloriebom om na de koude winterperiode terug op krachten te komen. En dus passen we in dit nummer de alom gekende brownie, aan aan onze persoonlijke smaak. Het receptje is super eenvoudig. Je kan weinig fout doen én je gasten zullen blij verrast zijn.

Op een uurtje zijn je brownies klaar.

• 100 gr pure chocolade • 100 gr ongezouten boter • 200 gr basterdsuiker • 150 gr patisseriebloem • 2 eetlepels amaretto • 2 eetlepels oploskoffie • 2 grote eieren (losgeklopt) • 100 gr amandelnoten • 100 gr hazelnoten • 100 gr pistachenoten

Smelt de chocolade au bain-marie (of op een zeer laag vuurtje ). Voeg de boter erbij als de chocolade half gesmolten is. Roer er de suiker, de oploskoffie en de amaretto onder. Neem de pan van het vuur en roer er de 100 gr patisseriebloem door. Voeg de noten toe en meng goed door elkaar.

Leg een vel op maat geknipt bakpapier in een vorm of op een bakplaat.

Stort hierin het browniemengsel en strijk het wat glad. Verwar m de oven voor op 180° en bak gedurende zo’n 15 à 20 minuten. De brownie moet nog enigszins zacht aanvoelen, maar wil je hem wat harder, dan verhoog je de baktijd met enkele minuten (en je voegt 50 gr bloem extra toe).

Laat afkoelen in de vorm en snij met een vlijmscherp mes de brownie in blokjes … of rechthoekjes. Bestrooi met een beetje cacaop oeder of bloemsuiker. Mmh, lekker en heel wat beter dan de huidige cup-cake hype.

Smakelijk, Uw witte woede kok Geert

14

#Tweetgriet

Een hardnekkige buikgriep (zie verder) houdt Facebookman aan de toiletpot gekluisterd en dus vroegen we deze keer aan #Tweetgriet om zich te buigen over de actualiteit in sociale medialand.

Je kent’m vast wel, de # (de hashtag, hesjtek in’t gesproken Vlaams). De dames en heren omroepers van de publieke en commerciële tv-zenders nodigen ons zowat elke avond uit om te tweeten over #komeneten, #tvvv (the voice van vlaanderen) of de #7dag (de zevende dag).

Check out

+ wittewoede.be + onthaalouders.be + lbc-nvk.be

Volg ons op twitter:

+ http://twitter.com/#!/wittewoede

Word ons vriendje op Facebook

+ https://www.facebook.com/wittewoede + https://www.facebook.com/lbcnvkactueel

Bekijk onze video’s op YouTube + http://www.youtube.com/wittewoede

Bekijk onze foto’s op Flickr

+ http://www.flickr.com/photos/wittewoede

Twitter gebruikt van in het begin zo’n hashtag om berichten te groeperen. Met zo’n # kan je gemakkelijk alle berichten over dat onderwerp volgen.

Facebook wil het ‘hekje’ ook gaan gebruiken. Dat zou dit dan geven in onze tijdslijn: “Boenk erop deze actie. Dat ze nu maar gauw krijgen waar ze recht op hebben. #statuut #onthaalouders” “Da’s ook de eerste keer! #sneeuwopeenactie” In de wetenschap dat 7% van de bevolking Facebook als toiletlectuur verkiest, krijgen we misschien zelfs dit: “Amai, gans mijn timeline kunnen doornemen #buikgriep #wclectuur”

wittewoede.be

15

Je werkt in de zorg, welzijn of c u l t u u r?

De LBC-NVK i s jo u w vakbond.

WORD LID.

acv-csc.be lbc-nvk.aalst@ , F 03 220 88 01 T 053 73 45 20 en@acv-csc.be lbc-nvk.antwerp, F 03 220 88 02 T 03 222 70 00 @acv-csc.be lbc-nvk.brugge, F 03 220 88 04 T 050 44 41 66 @acv-csc.be lbc-nvk.brussel , F 03 220 88 05 T 02 557 86 40 csc.be rmonde@acvlbc-nvk.dende F 03 220 88 19 T 03 765 23 71, acv-csc.be lbc-nvk.gent@ , F 03 220 88 08 T 09 265 43 00 acv-csc.be lbc-nvk.halle@ , F 03 220 88 06 T 02 557 86 70 @acv-csc.be lbc-nvk.hasseltF 03 220 88 09 T 011 29 09 61, acv-csc.be lbc-nvk.ieper@ , F 03 220 88 10 T 059 34 26 40 @acv-csc.be lbc-nvk.kortrijk F 03 220 88 12 T 056 23 55 61, @acv-csc.be lbc-nvk.leuven, F 03 220 88 13 T 016 21 94 30 len@acv-csc.be lbc-nvk.meche, F 03 220 88 14 T 015 71 85 00 de@acv-csc.be lbc-nvk.oosten , F 03 220 88 15 T 059 55 25 54 .be aarde@acv-csc lbc-nvk.ouden , F 03 220 88 03 T 053 73 45 25 @acv-csc.be lbc-nvk.roeselare , F 03 220 88 17 T 051 26 55 44 e klaas@acv-csc.b lbc-nvk.sint-ni , F 03 220 88 18 T 03 765 23 70 ut@acv-csc.be lbc-nvk.turnho, F 03 220 88 20 T 014 44 61 55 rde@acv-csc.be lbc-nvk.vilvoo , F 03 220 88 07 T 02 557 86 80