NONPROFIT GAZET
EDITO Het wordt een hete herfst. Be prepared en ga mee in verzet! De regering is van alles van plan. Het gaat niet tof zijn wat er op ons afkomt. Maar wij blijven niet bij de pakken zitten want wij zijn de max. Laat ze maar komen. Wij hebben geen schrik. Zij binnenkort wel. De witte woede komt op straat. En jij kan erbij zijn. Nog wat paragrafen. En nog meer tekst. Misschien lorem ipsum om wat te vullen? Hier komt die:
Wij willen dat iedereen bijdraagt. Naar draagkracht en vermogen. Niet door gewone gezinnen verder te verarmen. Niet door werknemers eenzijdig de rekening te presenteren. But I must explain to you how all this mistaken idea of denouncing pleasure and praising pain was born and I will give you a complete account of the system, and expound the actual teachings of the great explorer of the truth, the master-builder of human happiness. Mark Selleslach Nationaal secretaris LBC-NVK non-profit
NONPROFIT GAZET (EXTRA HETE) HERFST(NUMMER) 2014
De non-profit gazet verschijnt drie keer per jaar en is een uitgave van de LBCNVK non-profit, de vakbond van de werknemers in alle sectoren van zorg, welzijn en cultuur. redactie@wittewoede.be Werkten aan dit nummer mee: Geert De Wortelaer, Maarten Brys, Mark Selleslach, Peter Darin en Zakaria Sellam v.u. Mark Selleslach, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen
DAAN We ontmoetten DAAN backstage op Manifiesta. Een sympa thieke kerel met het hart op de juiste plek. Op het podium een echte divers zijn muziek zo, zo eenduidig is zijn mening en zijn showman. Hoe boodschap. Drukke zomer gehad? Ja, maar ik heb dat graag. Zomers mogen altijd druk zijn. Ik heb op een twintigtal festivals gespeeld. Op de dagen dat ik niet moet optreden rust ik uit of breng ik tijd
heb ik nog steeds. Bijvoorbeeld wanneer ik op het idee kom om een dance-nummer te maken. Op mijn eigen naïeve manier maak ik zo’n nummer. En dan werkt dat meestal. Misschien net doordat ik geen jarenlange
door met mijn gezin. Je beperkt jezelf niet tot één muziekstijl. Maak je het op die manier niet moeilijk voor jezelf? Nee, zo zie ik het niet. Ik hou het spannend voor mezelf. Anders zou ik mezelf allang beu zijn. Ik doe alles heel graag, maar liefst maar één keer. Ik kan me moeilijk vasthouden aan één plek. Eén vrouw houden vind ik moeilijk, één muziekstijl vind ik héél moeilijk. Bij dezelfde vrouw blijven wil ik wel nog proberen. Maar in de muziek mag je variëren en uiteenlopende zotte dingen doen dus doe ik het ook. Waar haal je je inspiratie? Dat is allemaal gepikt. Toen ik jong was speelde ik gitaar op mijn tennisraket en had ik zoiets van: “Yeah, net echt”. Dat gevoel
ervaring heb in dat genre. Het is interessant om als buitenstaander te infiltreren in een genre en het naar je hand te zetten. Ik doe het ook voor de kick, voor de uitdaging. Je bent ook een artiest met een mening. De meeste artiesten zijn vooral bezig met hun format en hun imago. Waarom is dat bij jou niet het geval? Ik had eerst een mening, de gitaar kwam er later pas bij. Dus zou het stom zijn mijn mening te laten varen omwille van mijn gitaar. Opkomen voor waar je in gelooft en zeggen wat je denkt is ook heel dankbaar. Als artiest ben je een publieke figuur. Je hebt een forum, een publiek, je Facebookpagina wordt gevolgd,... Het zou een beetje zonde zijn om je stem niet te gebruiken
voor de goede zaak, of wat voor mij de goede zaak lijkt, want dat is voor iedereen natuurlijk anders. Vanwaar komt je engagement?
aankaart? Ja, absoluut. Ik speel overal en niet elke burgemeester
Dat is erfelijk. Ik ben opgevoed in een tamelijk kritische familie. Thuis werd alles wat wereldnieuws was op de voet gevolgd. Mijn vader, een schilder, was in zijn werk en in zijn galerij ook geëngageerd. Engagement is voor mij een evidentie. Begrijp me niet verkeerd. Ik kan me heel goed amuseren met het maken van een onnozel muziekske. Maar soms heeft het toch wel een meerwaarde om geëngageerd te zijn. Veel van de muziek waar ik naar luisterde was sociaal geïnspireerd en ging over de context waarin we leven. Je maakte het nummer ‘La crise’. Maak jij je zorgen over de besparingen die de regeringen omwille van de crisis plannen? Er bestaan verschillende soorten besparingen. Je kunt heel sociaal en heel liberaal besparen. De crisis kan ook gebruikt worden als excuus om heel liberale ideeën door te duwen. En dat is gevaarlijk. Net als periodes van oorlog gebruikt kunnen worden om militaristische ideeën door te voeren. Zo denk ik bijvoorbeeld niet dat wij 40 gevechtsvliegtuigen ter waarde van miljarden euro’s moeten aankopen om dan op onze gezondheidszorg, onderwijs en kinderopvang te besparen. Dat kan je niet maken,
of schepen van cultuur ziet mij even graag komen. Maar dat werkt in beide richtingen. Doordat ik mijn muziek mijn eigen karakter meegeef wordt ik ook geapprecieerd. Ik kom op plekken waar anderen niet zo makkelijk terecht komen. Ik heb bijvoorbeeld niet minder optredens in Wallonië sinds ik duidelijk gezegd heb dat het zonde zou zijn als we Wallonië zouden afstoten. ‘You win a few you lose a few’. Voel jij je nog thuis in Vlaanderen? Wanneer ik uit Brussel vertrok zei ik tegen mijn kinderen: “Ik ga naar Vlaanderen”. Ik lach er meestal mee. De
dat is nonsens. De LBC-NVK gaat natuurlijk reageren. Maar als je afgaat op de media dan is er geen plaats meer voor vakbondsprotest. Natuurlijk is daar nog een plaats voor. Misschien is het woord vakbond niet meer zo sexy als 30-40 jaar geleden. Maar het idee van zich te verenigen en samen één vuist te maken blijft even belangrijk en actueel en kan ook heel hard werken. Je merkt dat jongeren dat ook nog altijd spontaan doen. Jongeren hebben vandaag net als de mensen 30-40 jaar geleden de neiging om zich te groeperen en samen op te komen voor iets waar ze in geloven of om te protesteren tegen iets waar ze niet in geloven. Het principe blijft heel belangrijk. Je moet opkomen tegen nogal belangrijke krachtige stromingen, figuren of tendensen dus engagement blijft relevant. Bots jij soms op weerstand omwille van je mening en de maatschappelijke kwesties die je in je muziek
helft van mijn vrienden wonen in Vlaanderen en ik kom heel graag in Vlaamse steden. In Gent heb ik veel vrienden wonen en ik kom nog graag in Antwerpen. Ik weiger Vlaanderen te zien als één collectief met één gedachtegoed. “Boem, Vlaanderen is dit”. En de mensen die Vlaanderen wel zo zien zie ik niet als een meerderheid. Je hebt stromingen in Vlaanderen, mensen met verschillenden ideeën. Dat heb je in elke dorp of stad. Ik scheer niet iedereen over dezelfde kam.
Werknemers uit de zorg, welzijn en cultuur zijn vaak zeer gemotiveerd en gedreven. Zij kiezen voor hun job omdat ze die graag willen doen. Maar de werkdruk en de emotionele belasting van de job is hoog. Wanneer de werkdruk en de belasting te groot worden, ligt een burn-out op de loer. Karen (32) kan daarover meepraten. Van jongs af aan weet zij dat zorgen voor mensen haar ding is. Na haar studies verpleegkunde begint ze te werken in het rusthuis waar ze ook stage liep. Niets is haar teveel. Nieuwe uitdagingen en extra werk geven haar een boost en vergroten haar motivatie. Karen neemt steeds meer verantwoordelijkheid op. Op vraag van de directie wordt ze hoofdverpleegkundige maar dat blijkt al snel een vergiftigd geschenk. De problemen in het rusthuis stapelen zich op en de druk op Karen neemt toe. Ondertussen is ze mama geworden van drie kindjes waarvan er eentje extra zorg nodig heeft. De combinatie tussen haar werk en haar gezin wordt steeds moeilijker. Op een vrijdag in mei stort Karen in. Hieronder doet ze haar verhaal. “Op een vrijdagmorgen zette ik mijn kindjes af op school. Helemaal klaar om te gaan werken. Maar ik was zo moe, ik kon niet meer. Ik besloot terug te keren naar huis. Het plan was om naar de dokter te gaan, een weekendje uit te rusten en maandag terug te gaan werken. Dat draaide anders uit. Ik ben dan voor een lange tijd uitgevallen. Zeven maanden om precies te zijn.” Burn-out en depressie luidt de diagnose van de dokter. “Angstaanvallen, waanideeën, achterdocht, extreem stressgevoelig, ik heb het allemaal gehad. Mijn lichaam was op. Mensen herkenden me niet meer. Ik herkende mezelf ook niet. Ik durfde niet meer naar de colruyt. Ik zat
angstig op de parking in mijn auto en reed vervolgens weg.” Alledaagse dingen als eten maken of de telefoon opnemen lukte niet meer. Karen zonderde zich meer en meer af. Ook van haar gezin. ”Ik leefde niet meer, ik overleefde. Op een dag bezeerde ik mijn voet. Het klinkt misschien raar maar daar was ik blij om. Liever fysieke dan psychische pijn. Had ik met gips rondgelopen dan zagen de mensen tenminste dat er met mij iets aan de hand was. Dan wist ik ook hoelang ik nodig had om te genezen. De vragen zouden een stuk gemakkelijker zijn. Ik schaamde me dat ik zolang thuis zat zonder fysische probleem. Ik was het thuiszitten beu en wou mijn leven terug.” Karen zoekt hulp bij een psycholoog. Geleidelijk aan beseft ze dat het probleem niet alleen bij haar lag. “Ik heb lange tijd gedacht dat het aan mij lag, aan mijn manier van werken. Misschien heb ik mezelf al die jaren overschat en zat ik gewoon niet op mijn plaats. Met het verstrijken van de weken, en daarna de maanden, heb ik ingezien dat het probleem niet alleen bij mij lag. Ik heb gedurende de jaren de sfeer zien en voelen veranderen in de instelling. Daar waar vroeger de bewoners en een zo goed mogelijke zorg centraal stonden, zijn het nu de centen die tellen.” En dat heeft gevolgen voor de werknemers. “De werknemers staan onder druk. En niet alleen door de
werkdruk. Ook door de constante veranderingen, veranderingen die zogezegd de efficiëntie verhogen. Maar eigenlijk zijn het gewoon besparingen. Collega’s die ermee stoppen worden vervangen door mensen die meteen moeten meedraaien, zonder inwerkingsperiode. Bij personeelstekorten worden werknemers, onder het mom van flexibiliteit, als pionnetjes verschoven van afdeling naar afdeling. Ze komen terecht in een onbekende situatie en hebben het gevoel dat ze niet kunnen volgen, dat ze moeten bijbenen. Het team waar ze in belanden komt zo ook meer onder druk te staan. De instelling nam ook meer en meer zwaardere patiënten aan. Het ziekteverzuim bij het personeel steeg. Werkgevers steken de schuld bij de werknemers. Ze beseffen niet dat werknemers zich al een hele tijd slecht voelen vooraleer ze thuisblijven. Ze blijven thuis omdat ze de kracht niet meer hebben om met de druk om te gaan. Ze zijn leeg. De verzuimgesprekken zijn een middel om nog meer druk uit te oefenen op werknemers die het nu al niet meer aankunnen. Ze gaan niet echt op zoek naar structurele oplossingen. De enige manier om verzuim tegen te gaan is door het zorgen voor een positieve werksfeer.” Na 7 maanden gaat het wat beter met Karen. Ze gaat op gesprek bij de directie en stelt voor om terug aan het werk te gaan als verpleegkundige.
“In plaats van een positief gesprek, was dit een grote tegenvaller. Praten over een andere functie was geen optie. Neen, ik mocht in één van de andere rusthuizen gaan werken als verpleegkundige. Zomaar, out of the blue. Waarschijnlijk om daar een nijpender tekort op te vullen? Handig toch, zo een groep van rusthuizen waar je je personeelsleden naartoe kan sturen wanneer ze niet meer in je plaatje passen? Hoe het voor de rest met mij was? Daar is niets over gevraagd. De huidige directie geeft niet om het personeel. Zij kijkt naar een rusthuis alsof het een fabriekje is met levende producten in bedden en van het personeel verwachten zij dat zij zoals fabrieksarbeiders snel en nauwgezet hun taken uitvoeren. Ruimte voor een gesprek, voor nazorg, voor warmte en vriendschap van en voor bewoners: dat brengt niets op dus schrappen die handel! Het is bandwerk geworden. Ik begrijp niet dat dit in de zorgsector kan gebeuren.” Uiteindelijk geeft Karen haar ontslag. “Het doet pijn om collega’s achter te laten, velen onder hen hebben schrik. En sommigen vertrekken dan ook. Die keuze heb ik ook gemaakt. Eerst met tegenzin, maar nu kan ik zeggen dat dit een goede beslissing geweest is.” Bij de afwikkeling daarvan liet Karen zich bijstaan door Marian van de LBC-NVK. “Voor de praktische kant van de zaken heb ik me laten ondersteunen
door de vakbond. Er zijn bij wijze van spreken 10 wegen die je kan nemen. Maar ik wist niet wat doen. Het was op advies van de vakbond dat ik begon te solliciteren. Zij vertelden mij dat het me sterker zou maken. Ze stuurden me naar een instelling voor een gesprek. Een instelling waarvan ze wisten dat ik in een veilige omgeving terecht kwam. Dat was ook wat ik zocht, een veiligheidsgevoel.” Uiteindelijk is het met Karen allemaal goed gekomen. “Mede dankzij de vakbond heb ik de juiste keuze gemaakt. Ik werk nu in een rusthuis waar de bewoners en het personeel nog wel tellen. Waar de mensen graag komen werken. Waar er geluisterd wordt naar de inbreng van het personeel. En waar de directie beseft dat een zorgorganisatie geen fabriek is.” Door haar verhaal te doen in de non-profit gazet hoopt Karen dat ze andere mensen met gelijkaardige problemen kan helpen. “Ik hoop dat door mijn verhaal anderen de signalen op tijd herkennen en een stap terug durven zetten. Hopelijk gaan ze niet op de harde manier ondervinden wat stress met een mens kan doen. Er hangt in de bedrijfswereld precies een taboe rond de combinatie werk en gezin. Maar de meeste mensen willen nu eenmaal een gezin. Daar is toch niets verkeerds mee? Werkgevers moeten zorg dragen voor hun personeel. We zijn geen marionetten. Er zijn veel goede werknemers. Mensen die zich dag en nacht inzetten voor anderen. Mensen die je moet koesteren.”
25 JAAR WITTE WOEDE
HOE DOEN ZIJ HET?
EEN BLIK ACHTER DE SCHERMEN BIJ
GREENPEACE
De besparingsplannen van de regering en de acties die de LBC-NVK daartegen organiseert, daar lees je verderop in dit nummer alles. Reden genoeg om in deze nieuwe reeks een kijkje te nemen achter de schermen van andere actiegerichte organisaties. Hoe pakken zij het aan? Als eerste komt Greenpeace België aan de beurt. We gingen bij communicatiedirecteur Dave Van Meel op de koffie. In België zijn wij vooral bezig met het energiedossier. We willen dat de kerncentrales gesloten worden en dat er resoluut ingezet wordt op hernieuwbare energie. Olie en gas worden alsmaar duurder en zeldzamer. Bovendien zorgen ze ook voor milieuverontreiniging. Er moet dringend geïnvesteerd worden in duurzame alternatieven. We kunnen zo niet verder. Naast andere campagnes zijn we ook actief in de internationale campagne rond ontbossing en de campagne tegen het boren
stappenplan? We volgen het IDE-model. IDE staat voor Investigate, Document en Expose. Er zijn dus twee stappen voor we ‘exposen’. We voeren eerst onderzoek naar een bepaald thema. Dat is altijd de eerste stap. Dan documenteren we alle informatie, lobbyen we en onderhandelen we met actoren. We gaan dus niet zomaar halsoverkop campagne voeren. Bovendien moeten onze campagnes passen in onze doelstelling, namelijk de planeet schoner achterlaten
naar olie in de Noordpool. Hoe kiezen jullie wanneer jullie bepaalde thema’s aan de kaak stellen. Spelen jullie in op de media? Het is zeker niet zo dat we de media achternalopen. Er zit al veel research achter een campagne vooraleer we iets naar buiten brengen. Meestal hebben we ook al achter de schermen geprobeerd om positieve verandering te bereiken. Wij gaan pas publiek als we merken dat we achter de schermen geen vooruitgang boeken. Dan proberen we druk uit te oefenen door acties en doorpolitici en bedrijven aan te spreken. Maar deze fase wordt voorafgegaan door research, een analytische fase. Hanteren jullie steeds een vast
voor de volgende generaties. Wij geloven dat een duurzame en leefbare economie niet alleen onze doelstellingen zal realiseren maar ook de levenskwaliteit van de mensen zal verbeteren. Een duurzame economie komt ook het sociale en maatschappelijke ten goede. Waar halen jullie de ideeën voor jullie acties en campagnes? Doen jullie ook beroep op externen? Dat is zeer wisselend. We praten zeker met externen. Soms zijn dat gewoon individuen, soms bureaus. Maar ook intern beschikken we over veel creativiteit. Zo kwam het filmpje dat ervoor zorgde dat LEGO haar samenwerking met oliemaatschappij Shell stopzette van onze collega’s in het Verenigd Koninkrijk. Ondertussen werd het
filmpje een echte hit op YouTube. Maar ook in België beschikken we over heel wat creativiteit. Onlangs plaatsten wij een rouwadvertentie in de krant waarin we het overlijden van kerncentrales Doel 1 en 2 meldden. Daar was wat rond te doen. De actie haalde het nieuws. Ook deze actie werd volledig intern bedacht. Wordt er rekening gehouden met mogelijke juridische gevolgen van jullie acties? De bottom-line is dat we risico willen lopen voor iets waar we in geloven. We kiezen heel vaak voor de creatieve geweldloze confrontatie. We maken daarbij op voorhand een inschatting. We zetten de potentiele risico’s, gevolgen en het resultaat op een rijtje. Het resultaat moet tegen de risico’s opwegen. Heeft dat ook invloed op de manier waarop jullie mensen recruteren voor bepaalde acties? Mensen die samen met Greenpeace actie ondernemen doen dat op eigen initiatief. Het zijn zeer geëngageerde mensen die op een geweldloze manier willen opkomen voor waar ze in geloven. Eén van de risico’s is dat er mensen kunnen worden aangehouden. Een risico dat onze mensen zelf nemen. Het risico is berekend en de voorwaarden zijn heel duidelijk. Aan welke actie hou je de beste herinneringen over? De actie onlangs aan de Wetstraat was één van de meest geslaagde acties. De actie op het circuit van Spa-Francorchamps was ook zeer geslaagd. Het filmpje daarvan is ook zeer bekend en kan je terugvinden op het internet. Dat waren twee zeer zichtbare acties die veel aandacht kregen van de media. De actie in Spa kwam zelfs aan bod in de internationale media.
h t t p : // w w w . y o u t u b e . c o m / watch?v=pRBVGKFgAUU
h t t p : // w w w . y o u t u b e . c o m / watch?v=qhbliUq0_r4
Actie Wetstraat? De actie aan de Wetstraat was een heel snelle beslissing. We wisten dat het dossier van energie en het langer openhouden van de kerncentrales op dat moment op tafel lag. We wisten ook dat de onderhandelingen in de Wetstraat 16 plaatsvonden. Het was een sleutelmoment, we moesten snel reageren. Onze algemene directeur, Michel Genet, was bereid om zelf aan de actie mee te doen. Hij is toch wel redelijk bekend dus we wisten dat het wat teweeg zou brengen als hij de toegang tot de federale regeringsonderhandelingen blokkeerde. De pers was al aanwezig. Het was een eenvoudige maar tegelijkertijd ook een zeer efficiënte actie met heel veel media-aandacht. Ook de politici hebben erop gereageerd. Je moet kansen herkennen én ze grijpen. Of wat voor ons soms het geval is… je eraan vastketenen.
be op rd. ls bo tai pje de ijo le jgj Al atkri w.w ww
Wat heeft de regering voor ons bekokstoofd?
Een hongermaal! MINDER INKOMEN, DUS MINDER KOOPKRACHT
WIE ZIJN WERK VERLIEST, WORDT DUBBEL GESTRAFT
• De leeftijdsgrenzen voor SWT en
• Met de indexsprong verlies je dui-
• Want waar zijn die jobs? Te jong, te
vervroegd pensioen schuiven weer
zenden euro’s loon. Gemiddeld komt
oud, geen ervaring, te duur, …
WERKEN TOT 67
op (derde keer op acht jaar). Tegelijk
dit op bruto 907 euro minder loon per
• Bovendien tellen werkloosheid, lan-
jaar, en dit voor de rest van je loop-
dingsbanen en SWT (brugpensioen)
• Hoe gaan we dat volhouden? Want
baan. Op 20 jaar is dat een mooie
minder mee in je pensioenbereke-
gedaan met landingsbanen beneden
auto. Bereken het voor je eigen loon
ning.
op www.indexo.be. • Dat verlies werkt door in elke uitke-
ring, tot en met je pensioen.
stijgt de pensioenleeftijd naar 67.
de 60 jaar.
• Als je niet snel werk vindt, kan je pa-
• En waar kunnen oudere werkzoeken-
piertjes oprapen via gemeenschaps-
den aan de slag? Geen woord daar-
dienst.
over. Ondertussen vinden tiendui-
• Werknemers zien bij tijdelijke werk-
• Jonge werkzoekenden zonder diplo-
loosheid hun uitkering dalen van
ma krijgen geen uitkering voor hun
70% naar 65% van hun loon.
21.
• Plus een nieuwe periode van loonbe-
zenden jongeren geen werk. • Door de afbouw van SWT kan men
oudere werknemers goedkoop dumpen. Want werkgevers moeten geen
NOG MEER ONZEKERHEID EN FLEXIBILITEIT
toeslag voor de werknemer of solida-
• De 38-urenweek staat onder enorme
heid meer betalen. De werknemer,
HOGERE PRIJZEN EN HOGERE BELASTINGEN
druk. Nog meer tijdelijke contracten,
de sociale zekerheid en de overheid
meer overuren die nog goedkoper
verliezen. De werkgever wint.
• Duurdere trein- en posttarieven, ho-
worden voor de werkgever, veel lan-
vriezing. • Dit alles zonder garanties op jobs.
gere accijnzen op diesel en tabak. • Bovenop de factuur van de Vlaamse
regering: hoger studiegeld, duurdere
riteitsbijdrage voor de sociale zeker-
bouw van tijdkrediet, herinvoeren van
UITGEHOLDE OVERHEIDSDIENSTEN
de proeftijd…
• Veel minder personeel, investerings-
ger werken op piekmomenten, af-
kinderopvang, elektriciteit en water,…
• Tegelijk vermindert de uitkering voor
• Dus: werknemers, die al het zwaarst
volledig werklozen die deeltijds aan
belast zijn, gaan niet alleen minder
de slag gaan en halveert ze na 2 jaar.
• Minder overheid is meer ieder voor
verdienen maar ook meer betalen.
Vooral jongeren en vrouwen zijn de
zich. Dus nogmaals een hogere fac-
pineut.
tuur voor gewone gezinnen.
budgetten en werkingsmiddelen voor overheidsdiensten.
Dit bovenop de factuur die u al kreeg van de Vlaamse regering.
e regering ft d
r u bekok voo s
fd? too
Een indexsprong in de kinderbijslag, duurdere kinderopvang, meer inschrijvingsgeld voor hoger onderwijs, duurder water en elektriciteit, duurder openbaar vervoer, duurder lidgeld voor sportclubs en verenigingen,…
Wat h ee
DOE MEE AAN HET VERZET! Manifestatie op 6 november in Brussel. Meer info op www.watkrijgjijopjebord.be
Wat serveert de regering aan de vermogenden ?
Een feestmaal! GEEN FISCALE RECHTVAARDIGHEID
NOG MEER LASTENVERLAGING VOOR WERKGEVERS
• Géén belasting op werkelijke huurin-
• Die lastenverlaging wordt zeer breed
komsten. • Géén hogere belasting bij verkoop van bedrijven. • Géén afschaffing van bankgeheim. • Géén aanpak van managementven• Géén rem op de ontspoorde notionele
overuren: weg ermee.
uitgesmeerd zodat men geeft aan
• Er komt een indexsprong.
sectoren die dit niet echt nodig heb-
• Vrije loononderhandelingen in secto-
ben en daardoor te weinig kan geven
ren en bedrijven gaan op de schop.
aan sectoren die het echt nodig heb-
• Géén harde aanpak van sociale dum-
ben. • Deze lastenverlaging wordt door de
nootschappen.
MINDER WERKNEMERSRECHTEN • SWT, landingsbanen, beperking op
werknemers betaald met de index-
ping. • Inperking van het internationaal gegarandeerde recht op staken.
sprong.
intrestaftrek. • Géén versterkte strijd tegen fiscale fraude en ontwijking.
• Dat alles zonder garantie of engagement op meer jobs. De aandeelhou-
• Géén meerwaardebelasting.
ders wrijven zich nu al in de handen.
• Terugdraaien van de belasting op de liquidatiebonus. • Terugdraaien van de boetes voor bedrijfsleiders die privé-uitgaven op de zaak zetten.
Wie hard werkt wordt nooit rijk. Maar wordt wel zwaar belast. Wie veel heeft wordt slapend rijker. Die wordt in dit land niet belast.
veert de rege ser
Wa t
V.U.: D. Leyon, Haachtsesteenweg 579 – 1030 Brussel – Niet op de openbare weg gooien!
enden ? og
Wij willen dat iedereen bijdraagt. Naar draagkracht en vermogen. Niet door gewone gezinnen verder te verarmen. Niet door werknemers eenzijdig de rekening te presenteren. Niet door wie al die jaren buiten schot blijft opnieuw te ontzien. Want zo knijpt men de economie en jobs dood. g aan de verm rin
DOE MEE AAN HET VERZET! Manifestatie op 6 november in Brussel. Meer info op www.watkrijgjijopjebord.be
Kabeljauw in een jasje met erwtenpuree en sluimererwten Voor 4 personen : 100 gr kabeljauwhaas pp, 12 flinterdunne plakjes ontbijtspek (of pancetta, Italiaanse of Spaanse ham ‌) 1 dl groentebouillon, 1 wit van prei fijngesneden, 300 gr erwtjes (diepvries), 100 g sluimererwten, 20 g boter, 2 eetlepels arachideolie, 1 eetlepel olijfolie, 2 takjes tijm, 1 laurierblad, 1 teentje knoflook, 1 sjalot fijngesnipperd, peper van de molen, zeezout.
Kabeljauw is een fantastische vissoort en een goede basis om lekkere gerechten mee te bereiden. Maar door overbevissing is het belangrijk dat je bij de aankoop even de herkomst van de vis controleert. Bestrooi de kabeljauwhaasjes lichtjes met zout en zet ze koel weg gedurende een 20-tal minuten. Dep goed droog en kruid met peper van de molen. Rangschik de plakjes ontbijtspek per 6 naast elkaar waarbij ze lichtjes overlappen en wikkel de kabeljauwhaasjes in het spek. Doe dit niet te strak. Snijd de sluimererwten in julienne en blancheer kort in kokend, gezouten water. Verfris in ijswater. Breng de bouillon aan de kook met de tijm, laurier en knoflook. Stoof de sjalot aan in de boter, voeg de prei toe en laat alles stoven onder deksel tot de prei zacht is. Voeg de erwten bij de prei en zeef de bouillon erbij. Breng even aan de kook en mix alles vervolgens tot een puree met de staafmixer. Breng op smaak met peper van de molen en zeezout. Bak de kabeljauwhaasjes rondom in de arachideolie en zet nog een 5-tal minuten in een voorverwarmde oven van 180°C Laat ze even rusten en snijd ze vervolgens doormidden met een scherp mes. Warm de julienne van sluimererwt op in de olijfolie en kruid met peper en zout. Verdeel de puree van erwten over de voorverwarmde borden, schik er de sluimererwten over en plaats er de kabeljauwpakjes op.
CHECK OUT + wittewoede.be + onthaalouders.be + lbc-nvk.be
VOLG ONS
+ twitter.com/#!/wittewoede + www.facebook.com/wittewoede.be + www.facebook.com/lbcnvkactueel + www.youtube.com/wittewoede + www.flickr.com/photos/wittewoede
wittewoede.be alle nieuws uit de non-profit door de lbc-nvk
Je werkt in de zorg, welzijn of cultuur? De LBC-NVK is jouw vakbond. WORD LID.
lbc-nvk.aalst@acv-csc.be T 053 73 45 20, F 03 220 88 01 lbc-nvk.antwerpen@acv-csc.be T 03 222 70 00, F 03 220 88 02 lbc-nvk.brugge@acv-csc.be T 050 44 41 66, F 03 220 88 04 lbc-nvk.brussel@acv-csc.be T 02 557 86 40, F 03 220 88 05 lbc-nvk.dendermonde@acv-csc.be T 03 765 23 71, F 03 220 88 19 lbc-nvk.gent@acv-csc.be T 09 265 43 00, F 03 220 88 08 lbc-nvk.halle@acv-csc.be T 02 557 86 70, F 03 220 88 06 lbc-nvk.hasselt@acv-csc.be T 011 29 09 61, F 03 220 88 09 lbc-nvk.ieper@acv-csc.be T 059 34 26 40, F 03 220 88 10 lbc-nvk.kortrijk@acv-csc.be T 056 23 55 61, F 03 220 88 12 lbc-nvk.leuven@acv-csc.be T 016 21 94 30, F 03 220 88 13 lbc-nvk.mechelen@acv-csc.be T 015 71 85 00, F 03 220 88 14 lbc-nvk.oostende@acv-csc.be T 059 55 25 54, F 03 220 88 15 lbc-nvk.oudenaarde@acv-csc.be T 053 73 45 25, F 03 220 88 03 lbc-nvk.roeselare@acv-csc.be T 051 26 55 44, F 03 220 88 17 lbc-nvk.sint-niklaas@acv-csc.be T 03 765 23 70, F 03 220 88 18 lbc-nvk.turnhout@acv-csc.be T 014 44 61 55, F 03 220 88 20 lbc-nvk.vilvoorde@acv-csc.be T 02 557 86 80, F 03 220 88 07