pod redakcją
Mariana Zawady OCD
antologia karmelitańska 3
Karmelitański Instytut Duchowości Wydawnictwo Karmelitów Bosych Kraków 2017
© Copyright by Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2017 © Copyright by Karmelitański Instytut Duchowości, Kraków 2017 REDAKCJA Marian Zawada OCD KOREKTA Aleksandra Dawiec PROJEKT OKŁADKI & DESIGN Paweł Matyjewicz DTP Tomasz Kuzara OCD IMPRIMI POTEST Tadeusz Florek OCD, prowincjał Kraków, dnia 1 lutego 2017 r. nr 24/2017 Wydawnictwo Karmelitów Bosych 31-222 Kraków, ul. Z. Glogera 5 tel. 12-416-85-00, 12-416-85-01 fax 12-416-85-02 ZAPRASZAMY DO KSIĘGARNI INTERNETOWEJ www.wkb-krakow.pl e-mail: wydawnictwo@wkb.krakow.pl
ISBN 978-83-7604-431-6 DRUK: TOTEM – INOWROCŁAW
WSTĘP
Miłośnikom tradycji karmelitańskiej przekazujemy nowy tom tekstów. Jak zwykle zawiera on całą panoramę kultury Zakonu, od postaci proroka Eliasza po najnowsze nauczanie pasterzy Kościoła. Poczynając od postaci proroka Eliasza, obecnego w różnych tradycjach monoteistycznych, po przywołujących tę postać ostatnich papieży. Podobnie jak swego czasu zebrano teksty dotyczące szka1 plerza w polskiej twórczości literackiej , tak załączyliśmy tek2 sty z naszej literatury dotyczące proroka Eliasza . Dzięki zainteresowaniom życiem eremickim Marcina Janeckiego, związanego z eremem Batuecas i klasztorem w Salamance w Hiszpanii, możemy cieszyć się udostępnieniem treści dotyczących nurtu pustelniczego naszego Zakonu. Publikujemy teksty, a wśród nich zupełnie nieznane fragmenty manuskryptów, spoczywających w archiwach Madrytu.
1 2
T. SZCZEPANIEC, Szkaplerz w literaturze polskiej, Czerna 2013. T. LUTEREK, Eliasz z Tiszbe. Prorok na czas bałwochwalstwa, posuchy i ucisku, Sandomierz 2014.
|6|
Wstęp
Profesor Elwira Buszewicz z Uniwersytetu Jagiellońskiego przygotowała kilka tekstów o. Bonawentury od św. Stanisława Frezera, znanego kaznodziei z XVII wieku. Załączono także teksty dekretów pierwszej po Soborze Watykańskim II kapituły generalnej z 1968 roku, by ukazać pierwsze intuicje, jak Zakon się odnajdywał w Kościele współczesnym i rozumiał w odnowiony sposób swą misję. Uzupełnieniem tego spojrzenia jest kolejna refleksja sformułowana po 10 latach przez kolejnego ojca generała, Finiana Monhana. Dzięki „tajemniczym” zbiegom okoliczności o. Ryszar-dowi Stolarczykowi OCD udało się odkryć i pozyskać niepublikowane jeszcze listy św. Rafała Kalinowskiego. Nie mogło też zabraknąć tekstów nowych błogosławionych (s. Kandyda, o. Eufrazjusz), a także najnowaszego nauczania Kościoła w formie wypowiedzi papieży przy różnych okazjach i uroczystościach karmelitańskich. Wszystkim współpracownikom i pasjonatom pięknej historii, w której zawarty jest płomień rozgrzewający święte serca, serdecznie dziękuję. Jestem wdzięczny zwłaszcza tłumaczom: ojcu Janowi Ewangeliście Krawczykowi OCD, ojcu Ryszardowi Stolarczykowi OCD, ojcu Pawłowi Hańczakowi OCD oraz ojcu Arturowi Rychcie OCD za udostępnione teksty.
ELIASZ W INNYCH RELIGIACH
Sefer Elijahu (Księga Eliasza)1 Na temat istnienia Apokalipsy Eliasza dowiadujemy się ze Stichometrii Nikifora, chrześcijańskiej listy ksiąg biblijnych i apokryfów, datowanej na połowę VI w. Zachowały się dwie wersje Apokalipsy Eliasza: chrześcijańska, znana z fragmentów koptyjskich i cytatów greckich, oraz żydowska zwana Sefer Elijahu (Księga Eliasza) w języku hebrajskim.
TEKSTY Eliasz powiedział: Widzę, jak umarli przybierają kształt, a proch ich zostanie uformowany i będą tak, jak byli na początku; aby dać nagrodę Boga; ponieważ jest powiedziane 1
Autor przedstawia w swym dziele kolejno takie sceny, jak: pojawienie się Antychrysta, męczeństwo Tabity, Eliasza, Henocha i 60 sprawiedliwych, upadek Antychrysta, tysiącletnie królestwo Mesjasza. Przekładu księgi dokonano, korzystając z edycji tekstu sporządzonej i opatrzonej przypisami przez M. Buttenwiesera w 1897 r. ze zbioru zw. Münchener Codex. Za: A. KUŚMIREK, Sefer Elijahu – żydowska apokalipsa Eliasza. Wprowadzenie i przekład, w: „Studia Judaica” 7(2004) [nr 1(13)], s. 136–137.
|8|
Eliasz w innych religiach
[w Piśmie]: „Patrzcie teraz, że Ja, Ja jestem” (Pwt 32, 39); a także głoszone jest w Ezechielu: „A widziałem: a oto na nich ścięgna” (Ez 37, 8), a anioły służby otworzą ich groby i rzucą w nich ich dusze, i ożyją, i postawią ich na nogi. A każdego, kto został uznany winnym przez sąd, zepchną do wielkiej sztolni, jej długość ma dwa tysiące łokci, a szerokość pięćdziesiąt łokci. A każdego, kto nie pragnął Tory Jego, Świętego, niech będzie błogosławiony, oczy pobożnych zobaczą w ich upadku, ponieważ jest powiedziane [w Piśmie]: „I wyjdą i zobaczą trupy ludzi, którzy odstąpili ode mnie” (Iz 66, 24). Eliasz powiedział: Widzę ogień i siarkę (spływającą) z nieba na bezbożnych; ponieważ jest powiedziane [w Piśmie]: „On zsyła deszcz na bezbożnych węgle” (Ps 11, 6). A Święty, niech będzie błogosławiony, oddali bardzo Świętość od wiecznego świata podziemnego, żeby sprawiedliwi nie słyszeli głosu skargi bezbożnych i będą błagać miłosierdzia dla nich. A byli, jakby ich nie było. Eliasz powiedział: Widzę Abrahama, Izaaka i Jakuba i wszystkich bogobojnych, którzy siedzą. A kraj przed nimi obfity we wszystkie rodzaje wyśmienite; a drzewo, które przygotował Święty, niech będzie błogosławiony, stoi w środku ogrodu, ponieważ jest powiedziane [w Piśmie]: „Na obu brzegach potoku będą rosły wszystkie rodzaje drzew owocowych, liść ich nie więdnie i owoc się nie wyczerpie” (Ez 47, 12). A statki przybywają z En-Gedi do Eglaim załadowane bogactwem i majątkiem dla sprawiedliwych. A Eliasz, błogosławionej pamięci, powiedział: Widzę piękne, wspaniałe i wielkie miasto, które zstąpi z nieba, gdy zostanie zbudowane; ponieważ jest powiedziane [w Piśmie]: „Jeruzalem! Zbudowane jak miasto, które całe w jedno zespo-
Eliasz w innych religiach
|9|
lone” (Ps 122, 3) – zbudowane i wypełnione; a jego lud jego mieszka w nim; trzy tysiące wież, a między każdą wieżą jest dwadzieścia ris; ... każdy ris... dwadzieścia pięć tysięcy łokci szmaragdów i szlachetnych kamieni i pereł; ponieważ napisano „I uczynię twoje blanki z rubinów” (Iz 54, 12). Eliasz powiedział: Widzę domy i bramy sprawiedliwych; a ich progi i ich odrzwia ze szlachetnych kamieni. I skarbce świątyni są otwarte aż do [...], a między nimi Prawo i pokój; ponieważ jest powiedziane [w Piśmie]: „A wszyscy twoi synowie będą uczniami JHWH” (Ez 54, 13), a [dalej] mówi: „Pełny pokój mają kochający twoje prawo”, a [dalej] dodaje: „Jak wielka dobroć twoja, którą zachowałeś dla tych, którzy się Ciebie boją” (Ps 31, 20). Za: A. KUŚMIREK, Sefer Elijahu – żydowska apokalipsa Eliasza. Wprowadzenie i przekład, [w:] „Studia Judaica” 7(2004) [nr 1(13)], s. 136–137
Talmud Podczas stwarzania świata Bóg ustalił z morzem, że otworzy się, by przepuścić dzieci Izraela; ze słońcem i księżycem, że zatrzymują się na rozkaz Jozuego; z krukami, że nakarmią Eliasza; z ogniem, że pozostawi nietkniętych Ananiasza, Michaela i Azariasza; z lwami, że nie uczynią krzywdy Danielowi i z rybą, że połknie Jonasza (Gen. R. 5, 5). Za: A. COHEN, Talmud. Syntetyczny wykład na temat Talmudu i nauk rabinów dotyczących religii, etyki i prawodawstwa, przekł. R. Gromacka, Warszawa 1999, s. 40
CYRYL OD MATKI BOŻEJ Z GÓRY KARMEL OCD (1710)
Ojciec Cyryl od Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel był spowiednikiem karmelitanek bosych w Krakowie. Znany jest tylko rok jego śmierci – 1710. 1 W swoim dość obszernym Komentarzu do Reguły Karmelitańskiej , rękopisie ofiarowanym siostrom, przekazuje oryginalne spojrzenie na Słowo Boże kontemplowane w Karmelu. Komentarz jest zbiorem oddzielnych konferencji tematycznych, jakie o. Cyryl głosił karmelitankom bosym jako ich spowiednik.
1
Tytuł rękopisu o sygnaturze Wes 64 brzmi: Exhortacje na Regułę, która tu się przez punkta wykłada [karta 2]. Karta tytułowa natomiast [karta 1] brzmi następująco: Jezus, Marja, Józef, Teresia, Na większą chwałę Bożą i na cześć Panny Przenajświętszej Maryjej Niepokalanie Poczetej i kochanemu Jej Oblubieńcowi Józefowi Świętemu, Piastunowi Jezusowemu, Świętej Matce Naszej Teresie, co się tu pisze niech się staje. Amen. Roku Pańskiego 1695. Wielebnym Matkom Karmelitankom Bosym klasztoru pod tytułem Św. Marcina w Krakowie, B[rat] C[yryl] od N[jświętszej] P[anny] M[aryi], k[armelita] b[osy] teraz i po śmierci żebrze o modlitwę Sióstr; u dołu karty tytułowej dopisano inną ręką: Sióstr Karmelitanek Bossych konwentu Świętych Marcina i Józefa w Krakowie. Na wewnętrznej natomiast karcie dopisano tą samą ręką: Ta książka napisana jest i duchem jego złożona od W. Ojca Cyryla od Najświętszej Panny z Góry Karmelu, spowiednika naszego i konwentowi naszemu darowana. Rękopis nie posiada numeracji stron.
| 242 |
Cyryl od Matki Bożej z Góry Karmel OCD
Teksty
SŁOWO BOŻE A RETORYKA […] Filozof jeden pogański spytany: czemu by krasomówstwo Demostenesa nad męstwo Aleksandra Wielkiego przenosił, odpowiedział, iż krasomówstwo jest głos Boski, niebieski mający przymiot, które jako łańcuch jaki tajemnie wolę ludzką do siebie ciągnie i krępuje. Augustyn święty o sobie w księdze 2 Confessyi pisze, szczycąc się i przyznając, że z czytania ksiąg Cycerona lubo poganina do poprawy życia powrócił. Tak mówi: Panie ta księga odmieniła afekt mój i do Ciebie samego odmieniła modlitwy moje, moje żądze, pragnienia w insze przemieniły księgi te. Wszystką próżnę nadzieję wzgardziłem, nieśmiertelnej Mądrości pragnąc, począłem gorącym sercem, a do Ciebie abym powrócił, powstawałem. Owóż światowe krasomówstwo, choćby i pogańskie, jaki czyni skutek w ludziach, jako oto w Augustynie świętym Cycerona księgi? Cóż rozumieć o Słowach Boskich na ka3 zaniach, na exhortach , jako daleko większe i pożyteczniejsze czyni w duszach skutki, kiedy za świadectwem same[go] Pana, że niektóre ziarno padło na dobrą ziemię i przyniosło setny pożytek przez to nasienie – ziarno, sam Zbawiciel powiedział, że się rozumie Słowo Boże, które wszystkich przechodzi krasomówców. Jeżeli słowa Herkulesa tak skutecznie serca wyuzdane nakłoniły do cnoty, swawolnych pociągnęły do poprawy, jako się poprawił św. Augustyn z Cycerona, cóż rozumieć jako 2 3
Księdze Wyznań. Egzorta – czyli zachęta, typ kazania.
| 243 |
Cyryl od Matki Bożej z Góry Karmel OCD
nierównie [więcej] exhorta może. Szczycił się z tego i Dawid św., mówiąc: jako słodkie Słowa twoje w uściech moich nad miód.
SŁOWO BOŻE JEST UKRZYŻOWANE I Z KRZYŻA NALEŻY GO SŁUCHAĆ 4
Na ciekawą niemniej i pożyteczną napadąm Chryzostoma świętego kwestią, ten nie kto te tajemnice przeglądając, wielce się Chrystusowi Panu dziwuje, że lubo żadnemu nie podlegał prawu, jako ten, który bez grzechu był, prawu jednak żydowskiemu jako i drudzy chciał być podległym, kiedy ósmego dnia był obrzezany w kościele ofiarowany i tam insze ceremonie [odprawiał]? Czemu nie obrał śmierć taką, jaka u Żydów w zwyczaju była, że przewiniony, który na śmierć zasłużył, powinien był być ukamienowanym, pyta się św. Doktor Chryzostom? Nie chciał być Pan nasz ukamienowanym, bo gdy kamienie czasu jednego Żydzi nań porwali, Jezus skrył się i poszedł z kościoła. Wolał na krzyżu, który sobie obrał, umierać, która śmierć była w ohydzie. Za jednego przeklętego takowy był miany według 5 6 Pisma św. […] : przeklęty, który wisi na Krzyżu! Św. Paweł powiedział: jako Mojżesz na pustyni węża wywyższył, tak Syna Człowieczego trzeba wynieść, wywyższyć! Lecz na co to? – oto się pyta św. Chryzostom. Sam nasz Zbawiciel powiedział przyczynę takiej sromoty krzyżowej śmierci: Ja jeżeli wywyższon będę od ziemie, wszystko przyciągnę do Siebie. To nie mogłeś Panie pociągnąć bez Krzyża? Nie! Na Krzyżu siła Ja 4
5 6
Napadam w znaczeniu: gwałtownie występuję przeciwko komuś lub czemuś. Pomijam tekst po łacinie. Błąd autora – św. Jan.
| 244 |
Cyryl od Matki Bożej z Góry Karmel OCD
dokażę. Ci co krzyżowali, wiele z nich i drudzy będą się bić w piersi, będą żałować, będzie i łotr zbawion i setnik wołał, wyznając Mnie za prawdziwego Bożego Syna i umarli z grobów powstaną itd. A czemuż to? Oto dawno przez usta Dawida proroka zapowiedziano o krzyżowych skutkach: Ja zaś postawiony na 7 Świętej Górze Jego opowiadają przekazanie Jego, kazący (to jest) Słowo Boże na Krzyżu. Św. Chryzostom i uczony Tertulian mówi: lud swawolny niespokojny, między zgiełkiem, miedzy kamienowaniem (jako się porywali) nie mogło się Słowo Boże od Chrystusa opowiadane słyszeć, przeto Chrystus pouczył ich z krzyżowej katedry. Widzieli Pana skrępowanego, ubiczowanego, obnażonego, koroną cierniową okrutnie zranionego, krzyżem obciążonego, cóż na to dbali, wołali, bluźnili… Owóż Chrystus Pan na katedrę wstępuje krzyżową, przybić się daje, woła do Ojca niebieskiego za krzyżującemi: Ojcze odpuść im. Ali Łotr to słysząc, strofuje swego współtowarzysza bluźniącego: ani ty się Boga nie boisz. Swoje grzechy wyznaje, mówiąc: my w prawdzie słuszne za zbrodnie nasze według spraw naszych karanie ponosimy – wyznaje zaraz, ogłasza niewinność Pana. A ten co też złego wykroczył, zaraz i pokorną zanosi suplikę: Panie, pamiętaj i na mnie. Pan chętnie suplikę przyjmuje, grzechy mu odpuszcza, Raj mu ofiaruje. Słysząc setnik wołającego, bije się w piersi, mówiąc i wyznając za prawdziwego Syna Bożego. Na głos Pana na naukę zbawienną z grobów umarli wstają, ziemia się wzruszyła, opoki ostać się nie chcą. Owóż przyczyna, na Krzyżu uczyć słowem i przykładem miał. Krzyżową obrał katedrę. A ponieważ za katedrę Krzyż obrał sobie na opowiadanie Słowa Bożego, nauki niebieskiej, 7
Głoszący kazanie.
Cyryl od Matki Bożej z Góry Karmel OCD
| 245 |
czemuż milczał na Krzyżu przez godziny, a jeno siedem słów wyrzekł o których wiecie? Czemu przez wszystką mękę milczał, a teraz już kończąc swą mękę, ożywa się? Tajemnica w tym, zaraz odpowiem przez jedną historyją. Pisze sławny historyk Plutarchus o Marku Antoniuszu, sławnym krasomówcu rzymskim: ten wiedząc o dekrecie surowym na się od swego głównego nieprzyjaciela ferowanym na śmierć i zlecony był hetmanowi do złapania, potkawszy się z żołnierzami i hetmanem, miał mowę do nich tak skuteczną, że żaden z nich nie tylko że się nie rzucił nań, ale też i oczu nie śmieli podnieść, jeno na ziemię spuściwszy oczy, pilno krasomówstwa jego słuchali, a tak obronił się nie mieczem, nie orężem, ale wymową. Zmiękczył wszystkich serca tak dalece, że słuchając, płakali. Już tedy domyślić się z tej historyi możecie, czemu Pan przez wszystką mękę milczał? Słowa Boże były skuteczne. Nie przyszedł by był na tak okrutną śmierć, gdyby co mówił, ponieważ – jakoście słyszeli te Markus Antoniusz tylo mową 8 swoją mógł, cóż sąm Bóg, którego Słowo jedno jest bardziej przenikające niżeli ostry miecz. Posłali żołnierzów arcykapłani na złapanie Chrystusa Pana, ali żaden z nich ręki nie podniósł, jako na owego Marka Antoniusza. Pytają się żołnierzów: czemuście Go nie przywiedli? Odpowiedzieli: nigdy tak ślicznie nikt z ludzi nie mówił jako ten Chrystus Człowiek. Owóż czemu Chrystus Pan o się nie mówił przez mękę, bo by Go nie zmęczyli byli. Ponieważ pospólstwo po trzy tysiące po pięciu tysię[cy] luda za Nim bez jedzenia i picia po trzy dni chodzili, za Nim słuchając Słowa Bożego, jako sąm Pan świadczy: oto już trzy dni znosząc Mnie, chodzą. Jakoż i sąm Chrystus Pan mówił Żydom: wszakem co dzień w kościele 8
Sam.
| 246 |
Cyryl od Matki Bożej z Góry Karmel OCD
u was bywał uczący i na różnych miejscach. Lecz że Słowo Boże opowiadał, żaden znieważył się rąk podnieść, choć go tak wiele razy mieli między sobą. Raz i to jeno jedno Słowo Bóg rzekł w Ogrójcu – Jam jest. A wszyscy wstecz pośli jako umarli o ziemię padli. Uczony Orygenes daje świadectwo mego dyskursu […]. Owóż prawi: gdy Pan mówi – nikt Go nie trzyma, gdy Pan milczy – trzymają Go. Św. Chryzostom odpowiada podobnie. Czemu Pan na 9 krzyżu milczał? Milczał, ażeby się męka skączyła , żeby nas śmiercią odkupił, a nie odkupiłby, gdyby mówił na Krzyżu w owe trzy godziny wiszący. […] Aby prawi św. Chryzostom przez swoją naukę nie odkupił był śmierci. Św. Anzelm z objawienia Najświętszej Panny ma to, że różnie odpowiedał Piłatowi Chrystus Pan na pytanie jego: Ty jesteś królem żydowskim? Skądeś? Z której ojczyzny? Pytał się Piłat i czeli Galilejczyk? Coś uczynił? Co jest Prawda? Tu uważąc, na insze pytania odpowiedał. Tu na pytanie prawdy nie dał jest odpowiedzi, bo Piłat nie czekając o prawdzie odpowiedzi, wyszedł przed ratusz. Lecz jeżeli dlatego nie odpowiedział, że Piłat wyszedł do Żydów, to mógł mu Pan za powrotem powiedzieć, a że nie odpowiedział, żeby wdzięczną swoją nauką nie dał okazyi do uwolnienia siebie od śmierci, nie chciał tedy wolnym być, przeto nie chciał mówiąc o tym, tak Najśw. Panna objawiła, iżby niepochybnie uwolnił Piłat od 10 śmierci i naród ludzki nie byłby zbawiony . 9 10
Skończyła. Gdyż wolą Ojca było, aby Syn wypił kielich męki i był posłuszny Ojcu aż do śmierci. Nie Syn bowiem wybierał sposób odkupienia ani teologowie, ale Bóg Ojciec, który nie chciał oddalić od Syna kielicha męki. Jeśliby Syn wybawił się od śmierci, nie byłby posłuszny Ojcu tak jak Adam w raju i zgrzeszyłby wobec Ojca, nie okazując Mu pełnego posłuszeństwa.
SPIS TREŚCI
Wstęp . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Eliasz w innych religiach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Eliasz w tekstach patrystycznych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Eliasz w wypowiedziach ostatnich papieży . . . . . . . . . . . . Eliasz w literaturze polskiej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Jan od Jezusa Maryi Aravalles OCD (1609) . . . . . . . . . . . . . Sł. B. Jan od Jezusa i Maryi Ustarroz OCD (1615) . . . . . . Sebastian od św. Franciszka Fabbri OCD (1622) . . . . . . . Tomasz od Jezusa Sánchez Yañez Dávila y Herrera OCD (1627) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Fundacja eremu w Czernej (1633) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Cyprian od Najświętszej Maryi Panny du Plouy OCD (1655) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Antoni od Krzyża Sánchez de Pavía OCD (1670) . . . . . . Maria od św. Teresy Petijt (1677) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Bonawentura od św. Stanisława Frezer OCD (1687) . . . . Cyryl od Matki Bożej z Góry Karmel OCD (1710) . . . . Św. Rafał Kalinowski OCD (1907) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Jan Baptysta Bouchaud OCD (1932) . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
5 7 15 23 39 53 69 87 95 133 143 159 187 219 241 251 263
| 396 |
Spis treści
Bł. Eufrazjusz od Dzieciątka Jezus Fernández OCD (1934) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Bł. Kandyda od Eucharystii Barba OCD (1949) . . . . . . . Gabriel od św. Marii Magdaleny de Vos OCD (1953) . . Z dekretów specjalnej Kapituły Generalnej w 1968 roku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Finian od Królowej Karmelu Monahan OCD (2010) . . Wypowiedzi Benedykta XVI o Karmelu . . . . . . . . . . . . . . .
283 291 301 305 325 371
W 2005 roku, w 400-lecie obecności karmelitów bosych w Polsce, powołano do życia Centrum Kultury Duchowej „Communio Crucis” im. św. Edyty Stein, którego zadaniem jest realizacja charyzmatu karmelitańskiego we współczesnym świecie, polegająca na tworzeniu pomostów pomiędzy duchowością i kulturą. Karmelici bosi pragną w ramach „Communio Crucis” dać temu wyraz poprzez: organizowanie spotkań, sesji i innych form wymiany myśli popularyzujących duchowość; pomoc w odnajdywaniu głębszego wymiaru rzeczywistości; promowanie duchowości i szukanie odpowiedzi na współczesne pytania dotyczące sfery życia duchowego i inspirowanie do rozwoju wewnętrznego. Pragniemy również podjąć dziedzictwo Jana Pawła II, tak mocno osadzonego w duchowości Karmelu. W cyklu spotkań „Misticon” pragniemy przedstawiać najwartościowsze postaci, pobudzane bezpośrednim kontaktem z Bogiem, które wywarły wielki wpływ na historię Europy. Idei tej patronuje Święta, którą Jan Paweł II uczynił patronką Europy – doktor filozofii, uczennica Edmunda Husserla, zaprzyjaźniona z Romanem Ingardenem, kobieta naukowiec, autorka wielu prac filozoficznych, a także publicystycznych poświęconych zagadnieniu statusu kobiet, karmelitanka bosa, Edyta Stein. Adres: o. Marian Zawada OCD • 30-960 Kraków • ul. Rakowicka 18 w w w.communiocrucis.pl