Z SERCEM I CHLEBEM NA DŁONI
ŻYCIORYS I PISMA W Y B R A N E M A T K I T E R E S Y O D ŚW. J Ó Z E F A (JANINY KIEROCIŃSKIEJ)
Sosnowiec 2005
© Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus Na okładce: zdjęcie figury Matki Teresy Kierocińskiej w Golgocie Martyrologium Narodu Polskiego w Kałkowie Fotografie: Archiwum Generalne Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, Muzeum Ziemi Wieluńskiej w Wieluniu (str. 7) Opracowanie i redakcja: Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus Okładka, design & skład komputerowy: Paweł Matyjewicz Imprimatur + Bp Adam Śmigielski SDB Biskup Sosnowiecki Sosnowiec, 20 maja 2005 r., L. 230
ISBN 83-7305-160-0 Wydawnictwo Karmelitów Bosych 31-222 Kraków, ul. Z. Glogera 5 tel.: (012) 416-85-00, 416-85-01 fax: (012) 146-85-02
ŻYCIORYS MATKI TERESY KIEROCIŃSKIEJ
DZIECIŃSTWO I MŁODOŚĆ
J
anina Kierocińska urodziła się 14 czerwca 1885 r.
w Wieluniu, który w tym czasie znajdował się pod zaborem rosyjskim. Pochodziła z zamożnej rodziny ziemiańskiej, była siódmym z dziewięciorga dzieci Antoniego i Antoniny z Głowienkowskich. Ojciec Janiny był przedsiębiorczym gospodarzem i młynarzem, zatrudniającym robotników. Na chrzcie świętym 24 czerwca otrzymała imię Janina. Była dzieckiem kochanym przez wszystkich, a zwłaszcza przez ojca. W domu często określano ją „domowym aniołem" lub też, jak nazywali ją bracia, „świętą siostrzyczką". Przez pierwsze trzy lata Janinka nic nie mówiła. Zatroskana matka udała się z pieszą pielgrzymką na Jasną Górę, by uprosić dla córeczki łaskę mowy. Po powrocie zastała wielką radość, gdyż Janinka przemówiła po raz pierwszy, co uznano za cud.
Kościół parafialny Sw. Michała Archanioła i Nawiedzenia NMP w Wieluniu, w którym Janina przyjęła sakramenty święte
5
Ufajmy bez granic P. Jezusowi, że i nam da tę wielką łaskę gdzie na miejscu, „ja" będzie tylko Jezus. To największa boleść zwyciężyć siebie - ból zawsze będzie bólem i odczuwać go będziemy niezmiernie. P. Jezus kona i cierpi - czuje i boli Go, więc nic dziwnego kiedy człowiek, słabe stworzenie, pod krzyżem się chyli, ale sprostujmy się i z obliczem uśmiechniętym idźmy nieznane, zapomniane, za Samym P. Jezusem, aż na samą Kalwarię. Biedę Droga Siostra ma, że tak nie ma koło siebie drugiej siostry, z którą otwarcie można porozmawiać (I 127-128).
Pamiętajmy, Droga Siostro, chcemy kochać P. Jezusa jako Jego oblubienice, musimy dużo cierpieć, bo nasz Oblubieniec wziął krzyż i szedł z nim aż na górę, by wypić kielich, aż do dna i nam powiedział: Kto chce iść za Mną niech weźmie krzyż swój codziennych cierpień, upokorzeń, przykrości, zawodów itp. i niech idzie za Mną. Nie ma innej drogi jako Droga Kalwaryjska - tam znajdziemy Swego Oblubieńca, którego szukamy. Mężnie i odważnie, Droga Siostro, kroczmy za P. Jezusem na samą górę cierpienia. Tam nasz ukochany Jezus czeka na nas. P. Jezus powiedział: „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią". Także i my powiedzmy ustami i sercem: Panie chcę ich kochać bardzo za to wszystko, bo mi drogę wskazują, gdzie Ty jesteś Panie. Jezus nas nigdy nie opuści. Kochajmy, kochajmy Go nade wszystko (I 129).
36
Cieszę się, że Droga Siostra rekolekcje rozpoczęła i za mnie się modli. Chciałam napisać jeszcze do s. Hieronimy, ale tak czasu nie mam, proszę Jej powiedzieć, żeby cierpliwie znosiła wszystko od wszystkich, że świętość zależy tylko na znoszeniu i zgadzaniu się we wszystkim z Wolą Bożą. Kto nie chce cierpieć przykrości, przeciwności, to nic w życiu swoim nie zrobi. Była cicha, cierpliwa, wyrozumiała, łagodna, ustępliwa. Jeśli Ją co boli, to niech tylko Panu Jezusowi powie, to Jezus Jej powie co On dla niej wycierpiał, a nie żali się, nie narzeka. Musimy cierpieć dla Jezusa (I 141).
Drogie Siostry, pracujcie i czyńcie wszystko bez żadnej domieszki upodobania, zadowolenia swego, w czystej intencji, tylko mając na względzie Miłość Najwyższą. Niech Jezus towarzyszy Wam wszędzie - uniżajcie się, upokarzajcie się byście się mogły uwolnić ze wszystkiego, co się P. Jezusowi nie podoba. Jak serce będzie czyste, to Jezus je całe przywłaszczy dla siebie. Jak trzeba dążyć do tej czystości to przyślę Drogim Siostrom wskazówki za parę dni (I 348).
37
r
9jł/łe
jł<i/<f//a
Zapiski te zawierają: krótkie notatki rekolekcyjne, pouczenia dla sióstr; intencje modlitw itp. oraz inne krótkie myśli o treści duchownej. a) Notatki z rekolekcji (Notatka z rekolekcji z końca 1926 r.f których udzielał ks. Imiela) Kochać samego Boga, a nie dary Jego - kochać mogę tylko przez ścisłe złączenie swojej woli z wolą Boga. Boga znajdziesz tylko przez wiarę ogołoconą ze wszystkiego, co zmysłom dogadza. Potrzeba mi tylko Boga, dotąd Go szukać będę, pokąd nie znajdę: w utrapieniach, w oschłościach, w cierpieniach od stworzeń, w przeciwnościach, w biedzie, w niedostatku, w radościach i słodyczy. Bóg wszędzie jest w ciemnościach, a zatem dotąd Go szukam pokąd nie odnajdę (III 34). (Notatka z rekolekcji z niewiadomego okresu) Ani dostatków, ani zaszczytów, ani uciech świata tego, niczego nie pragnę, Boga i Boga tylko Samego. Jedna dusza, jedna wieczność. Miłość to Twoja wybawiła mnie od piekła, niechże taż sama miłość zachowa mnie odtąd od grzechu. Obrażałam Cię bardzo, nie dość mi na tym, żeby Cię miłować, pragnę miłować Cię bardzo, by nią pokutować za wielkie zbrodnie swoje.
O Panie i Stwórco mój, jak mogłeś powierzyć to Dzieło tak święte tej, która tak wielkimi brudami splamiła duszę swą. O Jezu, niech będzie Ci większa cześć i chwała za Miłosierdzie tak wielkie okazane mi (III 34-35).
b) Zapiski duchowne z 1926 roku 21 maja 1926 Oderwać, cierpieć i kochać nade wszystko. 27 czerwca Nie ufać sobie a ufać Bogu - zejść do przepaści swej nędzy - głosu nigdy nie podnosić - kiedy upokarzają, wyjść albo milczeć. 3 października, 15 paźdz. i 30 paźdz. Zwalczać wszelkie poruszenia niecierpliwości we wszystkich okolicznościach życia, przy każdej sposobności, nie pozwolić na najmniejsze zniechęcenie, zawsze spokojna, stanowcza, cicha, łagodna i uprzejma. 30 października Muszę być złodziejką łask, dlatego ufam i wierzę w miłość Pana Jezusa. Gdybym była jedyna grzesznicą, Jezus byłby się wcielił i umarł za mnie (III 35-36).