9 Schram; 10 Vervangende verkeersroute

OOK Verzamelaar? Geef je op voor “De verzamelaar” via een e-mail naar fred@uitgeverijwestmedia.nl.

kind van een jaar of twaalf tijdelijk bij Piet van der Gaag in Maasland kwam te wonen, de vader van de in onze regio ook bekende Jos van der Gaag (voorheen MeeGaa Substrates). ‘Mijn ouders keerden vanwege heimwee in de jaren ’60 vanuit Canada, waar ik in 1953 ben geboren, terug naar Nederland. Omdat er niet meteen een huis beschikbaar was, werden de kinderen tijdelijk ondergebracht bij familie. Ik mocht bij ome Piet en tante Co in Maasland gaan logeren. Daar zag ik veel vrachtvervoer van potgrond. Mijn interesse in vrachtwagens en transport was meteen gewekt.’

Niet veel later verhuisde het gezin Van der Meer naar Monster en kreeg René zijn eerste miniatuurvrachtwagen in bezit. ‘Een Scania, een cadeautje van een chauffeur van Van Spronsen voor mijn twaalfde verjaardag. Dat was het begin. Toen ik na mijn diensttijd, waarin ik mijn groot rijbewijs haalde, vanaf mijn negentiende jaar zelf chauffeur werd en een centje ging verdienen, kon ik zelf schaalmodellen gaan verzamelen. Het eerste miniatuur dat ik aanschafte was een Scania van Van der Hout, waar ik toen bij reed. Het was de tijd van de eerste "neuzen".'

In de loop der jaren is de verzameling van René natuurlijk enorm uitgebreid. ‘Ik schat dat ik inmiddels zo’n 250 miniatuurvrachtwagens in mijn kamertje heb staan. Welke er uitspringen voor mij? Een oud model DAF 2800 van Van Rijn vind ik erg mooi. Maar ook mijn meest recente model mag er zijn: een Scania van Gebr. De Wilde, via Tekno uitgegeven door Kevin van der Houwen. Inmiddels doe ik iets rustiger aan. Mijn vitrines zitten aardig vol, maar een écht buitenkansje laat ik natuurlijk niet lopen.’

De historische foto van... Gerrit Boers!

Ik was op mijn computer op zoek naar een foto voor het stukje in Truckers WL, toen mijn oog viel op dit prachtige stukje nostalgie. Het was - ik meen - voorjaar 1965 toen deze luchtfoto (zie boven) is gemaakt van de groenteveiling in Naaldwijk.

Ik zoemde in op de foto en wat ik ineens allemaal zag, verbaasde mij enorm. Wat is er anno 2022 eigenlijk nog over van alles wat we zien op deze luchtfoto? Niet zo heel veel meer. Alle warenhuizen en druivenkassen zijn verdwenen. Ook de garage van Bram Stolk (linksboven) en rechts daarvan de garage van Kinesis met het tankstation, staan er niet meer. Datzelfde geldt voor het stuk industrieterrein erachter, waar de panden van Cargoboss en Van Daalen te zien zijn. Maar eerlijk is eerlijk: er is ook nog best wat blijven bestaan van wat we op deze luchtopname zien. Zeker voor de kenners staan er nog genoeg bekende herkenningspunten op, zoals winkels, woningen en natuurlijk het vaarwater. Wat mij verbaasde: de spoorlijn rondom de veiling is al verdwenen. Leuk om te zien voor de lezers van dit blad zijn natuurlijk de transportbedrijven die op deze foto nog staan. Links de rode Volvo Titan van de Firma Bakkenes; in het midden de groene MAN-diesels en Bedford van J. v.d. Ende. Het leukste vind ik echter de Scania Vabis van de Firma Adr.van Daalen, die met de zijdeuren open wordt beladen. Ik bedacht mij dat ik dit beeldje ook ergens in mijn verzameling foto’s had staan. Dat klopte inderdaad (kleine foto). Er schoten veel gedachten door mijn hoofd toen ik hem bekeek: laden door de zijdeuren. De komkommers werden vanuit de loods met een heftruck aangereden en nota bene nog twee chauffeurs stonden in de laadbak klaar om deze te verladen.

Dubbel bemande wagens: dat kan je je nu niet meer voorstellen en zie je anno 2022 nog zelden. De chauffeurs moesten toen nog zelf voorladen en doorrijden naar verre bestemmingen. Ook dit mag niet meer met de huidige rijtijdenwet. Bijna alles ging los in de laadbak; van pallets was nog geen sprake. Dat deze wagen een isotherme laadbak heeft, betekent dat dit al een heel moderne voor zijn tijd was. Immers: 90% van de groenterijders had nog een huifwagen met dekzeil erover. Er is dus veel veranderd, zeker ook ten goede. Maar als gepensioneerd als gepensioneerd groentechauffeur verlang ik nog wel groentechauffeur verlang ik nog wel eens terug naar eens terug naar deze prachtige tijd. En ik denk met mij velen. Het was hard werken, veel uren maken, maar de deze prachtige tijd beloning was bij veel bedrijven gewoon goed. Dat gold ook voor het materieel waar we mee mochten rijden. Daar stond het Westland zelfs om bekend bij veel collega’s in den lande. Die waren eerlijk gezegd best een beetje jaloers op ons …