Δεκέμβρης 2013 by Woman

τεύχος 1 - Δεκέμβρης 2013

θέατρο - σινεμά

δώρα, δώρα, δώρα: από τις πρώτες κοινωνίες ως σήμερα

το χρώμα του Δεκέμβρη

http://womaninblogs2.blogspot.gr/

γράφει η Woman:

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, Τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: Μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες.» Κωνσταντίνος Καβάφης

Συχνά επιβιβάζομαι σε μια ψυχή, σ’ ένα μαρκαδοράκι, σ’ ένα τραγούδι, σ’ ένα βιβλίο και ταξιδεύω στον πλανήτη Β 612, στην παιχνιδούπολη (παρελθόν), την ονειρούπολη (μέλλον). Καθημερινά προσπαθώ να γεμίζω την επιβίωση με πολλές στιγμές ζωής. 2

“Christmas bentley” by Peter Miller 3

χρόνια καλά !!!

     

αγάπη έρωτας Άνθρωποι όνειρα ελπίδα ευγένεια Woman

δεκέμβρης 2013

περιεχόμενα

Το δώρο του Προμηθέα….6 Το πιο όμορφο δώρο………11 Ένα πανάρχαιο έθιμο……..12 μόνιμες στήλες: Το δώρο του Mauss……….13 Δώρον άδωρον………………..16 Κοινωνικό Ιατρείο Ticket: θέατρο.………………9 Ελληνικού………………………….19 Λόγια: Στάινμπεκ.…………10 Ένας τίμιος κλέφτης……….21 Τραγουδάμε για να Δώρο σπιτικό…………………..26 σμίξουμε τον κόσμο…………12,34 Cristougenna.com…………..29 Ticket: σινεμά…………......22,24 Το χρώμα του Δεκέμβρη…..31 Με τα μάτια στον τοίχο...18

το δώρο του Προμηθέα Ενάντια στη θέληση του Δία, ο Προμηθέας χαρίζει στους ανθρώπους τη φωτιά και μαζί το φως της γνώσης και του πολιτισμού. Jan Cossiers

Με αυτή την «πρώτη δίκαια πράξη», ο Προμηθέας γίνεται σύμβολο αντίστασης ενάντια στην εξουσία που θέλει να αφήνει στα σκοτάδια τους πολίτες. 6

«Η βουλή μου είναι μία. Προστατέψτε αυτό το αγαθό που σας έδωσα. Προπάντων να ξέρετε πως εκείνο που λάμπει μέσα της είναι το ίδιο το μέλλον σας. Και πως, αν συμβεί να τη σβήσει, φυσώντας την με όλη του την άβυσσο, ο Δίας, τότε σκότος θα πέσει σε όλο το μέλλον σας. Ας ξεσκίζεται εκείνος λέγοντας πως η κλοπή της φωτιάς είναι τάχατε έγκλημα. Αυτή είναι η πρώτη δίκαιη πράξη.»

Νικηφόρος Βρεττάκος, από το ποίημα «Προμηθέας, εμπνευσμένο από τον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου 7

Γι’ αυτό του το δώρο στους ο ανθρώπους ο Προμηθέας τιμωρείται φριχτά από το Δία. Το Κράτος και η Βία τον οδηγούν στην ερημιά και τον δένουν σ’ ένα βράχο να βασανίζεται αιώνια.

Ο Αισχύλος καταγράφει τη σπαραχτική κραυγή του Τιτάνα στο έργο «Προμηθέας δεσμώτης».

John Simon Berthelemy 8

δείτε την τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας δεσμώτης»

παράσταση του Αμφι-Θεάτρου του Σπύρου Ευαγγελάτου το 1992 με Προμηθέα το Νικήτα Τσακίρογλου http://www.youtube.com/watch?v=IsUKtMyDmh4

παράσταση στο θέατρο Τζένη Καρέζη το 2013 με Προμηθέα το Βασίλη Ασημακόπουλο (με ελληνικούς υπότιτλους) http://www.youtube.com/watch?v=fQcHzGjlYnc

λόγια

το πιο όμορφο δώρο νε ε μ ρού α Χ Α.

ές τ ρ γιο

Είναι με ψυχή διαλεγμένο Με αγάπη τυλιγμένο. Μια καρτούλα έχει γραμμένη. Μια προσμονή γλυκιά κρυμμένη.

2014 περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιημένοι για τη νέα χρονιά!

Καλή χρονι ά! W.

W. 11

δώρο, ένα πανάρχαιο έθιμο Από τις πρώτες κοινωνίες μέχρι σήμερα το δώρο αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας που καθορίζει σε Μεγάλο βαθμό τις σχέσεις των μελών κάθε ομάδας και κάθε τάξης και κινείται στην κοινωνία τόσο κάθετα, όσο και οριζόντια. Οι μορφές του πολλές: • προσφορά • δωροδοκία • εξιλέωση • εξαγορά • καταναγκασμός • επίδειξη • αγάπη 12

το δώρο του Mauss Μια συγκριτική μελέτη του φαινομένου του δώρου στις «πρωτόγονες» και αρχαϊκές κοινωνίες από τον ανθρωπολόγο Marcel Mauss.

Μπορείτε να το διαβάσετε ή να το κατεβάσετε δωρεάν (στα αγγλικά) εδώ: https://archive.org/details/giftformsfunctio00maus

Ο Mauss αντιπαραθέτει το σημερινό, απρόσωπο δώρο, που γίνεται με βάση την οικονομία της αγοράς, με εκείνο των αρχαϊκών, που βασίζεται στη συλλογικότητα και αυτή ενισχύει. Σήμερα προσδοκούμε το μεγαλύτερο υλικό όφελος από το δώρο, τότε επιδίωκαν την ανταλλαγή, τη συνεχή διακίνηση προϊόντων, τη διατήρηση ισορροπιών και σχέσεων. «Το πράγμα που γίνεται δεκτό δεν είναι αδρανές. Ακόμα κι όταν το αποχωρίζεται ο δωρητής, εκείνο εξακολουθεί ν’ αποτελεί κομμάτι του εαυτού του. Ο δωρητής, μέσα από το δώρο, αποκτά επιρροή πάνω στον παραλήπτη. Όταν αποδέχεσαι κάτι από κάποιον είναι σαν αποδέχεσαι κάτι από την πνευματική του ουσία, την ψυχή του.» Διαβάστε σχετικά: • Από το «δώρο» στο αντι-ωφελιμιστικό κίνημα • Το δώρο και ο χαμένος παράδεισος

τραγουδάμε για να αλλάξουμε τον κόσμο

στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης, μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος

κλικ εδώ για να ακούσετε το τραγούδι http://www.youtube.com/watch?v=sZSw1FvX6sE

δώρον άδωρον Δηλαδή προσφορά χωρίς καμιά αξία… Πολλά τέτοια θα χαρίσουμε και φέτος με τις ευλογίες του κράτους, της τηλεόρασης και της κοιμισμένης μας συνείδησης. Δηλαδή θα υποκύψουμε στη φιλανθρωπία… Θα κουκουλώσουμε όπως – όπως τη φτώχεια, τη μιζέρια και την εξαθλίωση, που φουντώνουν και θα συνεχίσουν, χωρίς καμιά διακοπή, να γιγαντώνονται κατά τη διάρκεια των γιορτών και μετά από αυτές. Θα γίνουμε συνένοχοι με εκείνους που ευθύνονται για τον αποκλεισμό του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού από την επιβίωση και τη ζωή και μάλιστα θα τους ενισχύσουμε με τα δώρα μας! 16

Γιατί αυτοί, οι υπεύθυνοι, θα πρωτοστατήσουν στη φιλανθρωπία! Αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε, ο μόνος δρόμος είναι η αλληλεγγύη. Αν σταθούμε αλληλέγγυοι σε όποιους έχουν ανάγκη, μες στο σπίτι, στη γειτονιά, στη δουλειά, στην παρέα, στο δρόμο, μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να καταπολεμηθούν η φτώχεια και οι μηχανισμοί που τη δημιουργούν. Αλληλεγγύη σημαίνει είμαι παρών και παρούσα. Είμαι δίπλα στον άνθρωπο που βοηθώ, νιώθω το πρόβλημά του και προσπαθώ μαζί του να βρω λύση. Δεν τον αφήνω στη γωνιά του, αλλά τον κάνω μέρος της κοινωνικής μου ζωής. 17

με τα μάτια στον τοίχο

Μια προσπάθεια αλληλεγγύης κι όχι φιλανθρωπίας γίνεται από το κοινωνικό ιατρείο του Ελληνικού. Οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί εθελοντικά δεν δέχονται χρήματα και είναι εύκολο στον καθένα να διαπιστώσει πού δίνονται οι προσφορές κάνοντας μια βόλτα στο ιατρείο. Απώτερος σκοπός και ευχή όλων των εθελοντών είναι ένα σύστημα υγείας ανοιχτό σε όλους και όχι η υποκατάσταση του κράτους και των υποχρεώσεών του. 19

Το Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού δραστηριοποιείται στους χώρους του παλιού αεροδρομίου.

«Ζητάμε να σταματήσουν άμεσα τα

πρόστιμα και οι εξώσεις που κάνει η ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε. μαζί με το ΤΑΙΠΕΔ και παράλληλα δηλώνουμε ότι δεν αποχωρούμε από τους χώρους του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού. Καλούμε την κυβέρνηση να ακυρώσει τα σχέδια της και να λάβει σοβαρά υπόψη την αναθεωρημένη μελέτη του καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ. Νίκου Μπελαβίλα, και της ομάδας του. Καλούμε όλους τους πολίτες και τους ασθενείς μας να συμπαραταχθούν μαζί μας και καταγγέλλουμε με κάθε δυνατό μέσο αυτές τις ανάλγητες συμπεριφορές και αυθαιρεσίες.» http://mki-ellinikou.blogspot.gr/ www.facebook.com/mkiellinikoum/mkiellinikou

πίνακας του Kestutis Kasparavicius για το διήγημα του Ντοστογιέφσκι ‘Ένας τίμιος κλέφτης»

διαβάστε το διήγημα εδώ:

http://www.scribd.com/doc/25264707/ %CE%88%CE%BD%CE%B1%CF%82%CF%84%CE%AF%CE%BC%CE %B9%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE %BB%CE%AD%CF%86%CF%84%CE %B7%CF%82

Ένα δέντρο μια φορά

Γράφει ο Giannis Pit

Στο φόντο των γκρίζων Χριστουγέννων της κρίσης, ένα εκπληκτικό animation του Παναγιώτη Ράππα πάνω στο γραπτό του Ευγένιου Τριβιζά.

Μια μεγάλη στιγμή στην ελληνική κινηματογραφική ψηφιακή δημιουργία, που συγκλονίζει κοινωνικά, αισθητικά, ανθρώπινα. Ένα δέντρο μια φορά, λοιπόν, όχι πολύ μακριά από το δρόμο και και τη στράτα μας… Στην Αθήνα, της αποξένωσης, της σύγχρονης φτώχειας, των αντιθέσεων, των νευρωτικών συμπεριφορών και των σκληρών ανθρώπων, ένα παιδί βρίσκει καταφύγιο σ’ ένα σπίτι κατεδαφιστέο μ’ ένα ξερό κορμό δέντρου απ’ έξω να στέκει απόκοσμα… 22

Το παιδί στολίζει το δέντρο, το γεμίζει ζωή, ομορφιά, ελπίδα, φως, χορό ονείρων και τα δυο μαζί, ζωντανεμένα σ’ ένα ζευγάρι αλλόκοτο και παράξενο, βρίσκουν τη δική του αναχώρηση στον κόσμο που ονειρεύονται και που δικαιούνται. Το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά τσακίζει κόκκαλα, παίρνει ζωή από την εκπληκτική σκηνοθεσία του animator Παναγιώτη Ράππα και την απαράμιλλης αισθητικής πένα του σχεδιαστή Uli Meyer.

Δείτε την ταινία, ακούστε το τραγούδι της ταινίας και διαβάστε περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://cinefil-net.blogspot.gr/2012/12/blog-post_13.html

Hugo

Η μαγεία των Χριστουγέννων σε μια μη χριστουγεννιάτικη ταινία; Κι όμως! Ένα παραμυθένιο και περιπετειώδες ταξίδι στη γλυκιά, στη σκληρή και πότε – πότε μαγική πραγματικότητα! Μεταφερόμαστε στο Παρίσι του ‘30 και στις κρυφές γωνιές του σιδηροδρομικού σταθμού όπου θα συναντήσουμε ένα μικρό αγόρι και παρέα του θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε, θα τρέξουμε να κρυφτούμε από τους κακούς, θα μάθουμε από τα βιβλία, θα βουτήξουμε στις ψυχές των ανθρώπων, θα παρασυρθούμε από την ελπίδα, τη φιλία, την επιμονή, θα περιπλανηθούμε στον κόσμο των… ρολογιών και του… Μελιέ. 24

Μια σινεφίλ ταινία που θα σας μαγέψει με το σενάριο, τις ερμηνείες, τη σκηνοθεσία, τη φωτογραφία, τη μουσική! Είναι η πρώτη 3D ταινία του Σκορτσέζε και έλαβε πολλά βραβεία (Χρυσές σφαίρες και Όσκαρ – αν αυτό έχει κάποια σημασία). Ο Τζον Λόγκαν, που έγραψε το σενάριο, βασίστηκε στο βιβλίο του Μπράιαν Σέλζνικ.

Περιηγηθείτε στην παραμυθένια ιστοσελίδα της ταινίας και μάθετε τα πάντα: www.hugomovie.com/ 25

δώρο σπιτικό Ένα από τα πιο όμορφα χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά, που μαγεύουν μικρούς και μεγάλους, είναι οι γυάλινες χιονόμπαλες. Βρήκα στο soulouposeto.blogspot.gr/ έναν εύκολο τρόπο για να φτιάξετε τις δικές σας, όπως ακριβώς σας αρέσουν! Θα χρειαστείτε: γυάλινα βαζάκια γλυκερίνη εποξική κόλλα αποσταγμένο νερό στολίδια (πλαστικά ή ξύλινα) χρυσόσκονη (γκλίτερ) συνθετικό χιόνι

Βυθίστε σε νερό τα διακοσμητικά για να βεβαιωθείτε ότι δεν ξεβάφουν.

Κολλήστε στο καπάκι τα διακοσμητικά (αφήστε για 24 ώρες για σιγουριά) Ρίχτε στο βάζο τη χρυσόσκονη και το χιόνι Ρίχτε το αποσταγμένο νερό και τη γλυκερίνη σε αναλογία 4/1 αφήνοντας ένα δάχτυλο κενό από το χείλος Ανακατέψτε με ένα κουτάλι Βάλτε λίγη κόλλα στο καπάκι, κλείστε σφιχτά και αναποδογυρίστε 27

Το αποσταγμένο νερό θα παραμείνει διαυγές στο πέρασμα του χρόνου. Η εποξική κόλλα είναι δυνατή και ανθεκτική στην υγρασία. Χρησιμοποιήστε με φειδώ τη γλυκερίνη, που επιβραδύνει την κίνηση της χρυσόσκονης και του χιονιού, γιατί μεγαλύτερη ποσότητα από την απαραίτητη θα κολλήσει στον πάτο το γκλίτερ. Υπολογίστε 3-4 κουταλιές σε βάζο μετρίου μεγέθους. Με βάζα που έχουν φαρδύ πάτο μπορείτε να φτιάξετε ανάποδη χιονόμπαλα. Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και αυτοσχεδιάστε με κάθε διαφανές σκεύος ακόμα και χωρίς καπάκι φτιάξτε ένα από σκληρό χαρτόνι και παραλείψτε το νερό), βάφοντας τα καπάκια, επιλέγοντας διαφορετικά χρώματα γκλίτερ…

γράφει ο

Christougenna.com Username: Christmas Password: Noel

Την περασμένη χρονιά δε στόλισα. Δε γιόρτασα. Δε θυμάμαι καν αν ευχήθηκα. Ο μόνος που γιόρτασε μαζί μου ήταν ο υπολογιστής. Και δεν είναι ότι κάναμε και τίποτα τρελό! Εγώ πληκτρολογούσα κι εκείνος εκτελούσε… Ένα πειθήνιο όργανο. Βολικό. Ασφαλές. Όμως φέτος θα ζήσω τις γιορτές. Θα γυρίσω στα παιδικά μου χρόνια. Θα στολίσω, θα μυρίσω, θα αγκαλιάσω, θα δωρίσω! Θα κάτσω στο τραπέζι και θα πιω τον πρωινό καφέ με παρέα, θα φιλήσω, θα φιληθώ! Πώς έτσι; 29

Γιατί έχω πια χάσει τόσα που ήρθε η στιγμή να πάρω κάτι πίσω. Βουτάω στις ομορφιές που θυμάμαι. Εκεί έχω βάλει το δέντρο και τα στολίδια. Τώρα πια νιώθω ένα ζεστό χέρι να μου κρατάει την καρέκλα για να τα κατεβάσω απ’ το πατάρι. Ακούω μία ζεστή φωνή να μου λέει να ισιώσω την κορυφή… Καλές γιορτές υπολογιστή μου! Υ.Γ. Θα στα ποστάρω όλα αργότερα…

το χρώμα του Δεκέμβρη Ήταν Δεκέμβρης θυμάμαι… Το κρύο τρυπούσε τα κόκκαλά μας, όμως δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Ξεχυθήκαμε στους δρόμους να διαμαρτυρηθούμε. Είχαμε σκύψει το κεφάλι σε πολλά άδικα, αλλά σ’ αυτό, όχι! Ήμασταν πολλοί. Πρώτη φορά τόσοι πολλοί! Συζητούσαμε στην πλατεία κι ανακαλύπταμε ξανά τη δύναμή μας. Ανεμίζαμε κόκκινα λάβαρα και τραγουδούσαμε. Ξαφνικά, άρχισαν να μας πυροβολούν. Τα πλακάκια βάφτηκαν κόκκινα από το αίμα… Σκορπίσαμε…

Μαζευτήκαμε στο σπίτι μου. Ανάψαμε το τζάκι και μείναμε αμίλητοι να κοιτάζουμε τη φωτιά. Σιγά – σιγά τεράστιες, κατακόκκινες, φλόγες άρχισαν ξεπηδούν, να χορεύουν μπροστά μας. Ξεμουδιάσαμε. Πιάσαμε και πάλι το τραγούδι. Ζεσταθήκαμε. Νιώσαμε ξανά τις καρδιές μας. Να πάλλονται σαν μία. Δεν ήμασταν πια οι φοβισμένοι, οι νικημένοι. Γίναμε ξανά οι αγωνιστές! Και είπαμε θα γιορτάσουμε κι εμείς! Κατεβάσαμε το δέντρο και τα στολίδια από το πατάρι. Θυμηθήκαμε τα παιδικά μας παιχνίδια, τα εφηβικά μας όνειρα… Θα γιορτάσουμε! Όπως όλοι κι εμείς! 32

Μα, θυμηθήκαμε τα λάβαρα. Το αίμα. Όχι, όπως όλοι! Όπως οι Άνθρωποι! Με φλόγα! Με καρδιά! Με τη γροθιά υψωμένη! Πήραμε το δέντρο στους ώμους και τραβήξαμε για την πλατεία. Βρήκαμε εκεί κι άλλους. Είχαν ανάψει φωτιά και μαγείρευαν. Είχαν φέρει μια φάτνη και τα παιδιά έπαιζαν το Χριστό. Πρόσφεραν το ένα στο άλλο παιχνίδια. Συγχωρούσαν το ένα το άλλο. Ύστερα άρχισαν όλα μαζί να γράφουν στον τοίχο της τράπεζας, με κόκκινη μπογιά: σπήλαιο ληστών…

τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο Κι εφέτος η πρωτοχρονιά στη φυλακή με βρίσκει κι άδειο κανίσκι ειν' η καρδιά και μαύροι γύρω μου ίσκιοι. Κι έτσι καθώς σε σκέφτομαι χαρά που μού `χεις λείψει μου σιγοτραγουδά η βροχή του σύννεφου τη θλίψη.

*κανίσκι: δώρο, καλάθι με δώρα για τη νύφη 34

στίχοι: Φώτης Αγγουλές μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος http://www.youtube.com/watch?v=6libcDuQu2Q

Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή μητ' όσο στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει.

επικοινωνία: womaninblog@gmail.com