1 minute read
Ad en Annie maakten ook die stap: “We hebben hier ‘goeien aard
Ook voor Ad en Annie Timmers-Van den Langenberg was de 65plus-verhuisregeling een uitkomst. Na 52 tevreden jaren in de Boxtelse Hertogenstraat verhuisden ze ruim een jaar geleden naar een appartement aan de Annastraat, een paar straten verderop. “We hebben hier heel ‘goeien aard’”, klinkt het op z’n Boxtels.
Advertisement
Je hebt hier zo een praatje
In de Hertogenstraat woonden Ad en Annie al die jaren heel fijn. Er was veel contact met buurtbewoners. “Ik moest dus wel even wennen toen we naar de Annastraat verhuisden”, vertelt Annie. Maar ook in de Annastraat heeft het echtpaar inmiddels genoeg aanspraak. “We hebben twee stoelen en een tafel naast de voordeur”, legt Ad uit. “Dat vinden we gezellig en voorbijgangers ook. Dan heb je zo een praatje. En ik praat nogal makkelijk, dat scheelt ook.”
De verhuizing is vlot gegaan
Ad heeft COPD en Annie heeft soms last van haar evenwicht. De trappen in hun woning aan de Hertogenstraat werden daarom een grote hindernis. Ook zagen ze steeds meer op tegen het bijhouden van de diepe achtertuin. Het appartement aan de Annastraat kwam in beeld toen de vorige bewoners wilden verhuizen. Annie: “Wij kenden die mensen. En omdat ze wisten dat wij belangstelling hadden, tipten zij ons. Bij Woonstichting JOOST ging het daarna heel vlot. Ik keek wel op tegen de verhuizing, maar dat was achteraf niet nodig.” Ad bevestigt dat: “De kleinkinderen deden al het zware werk: texen, laminaat leggen, sjouwen. We hoefden er alleen maar in te trekken. JOOST regelde ondertussen al het administratieve werk en ruimde onze oude woning op. Ook dat werd allemaal prima geregeld.”
We hebben nu ruimte genoeg
Annie vertelt verder: “We hebben hier ruimte genoeg en alles is gelijkvloers op de begane grond. Heerlijk! We hebben links en rechts fijne buren en zelfs een eigen parkeerplaats bij de voordeur. Hoe goed we het ook hadden in de Hertogenstraat, we willen niet meer terug.” Ad geeft zijn vrouw helemaal gelijk: “Verhuizen doen we nooit meer.”
