Brøt magazine by Wouter Van Rymenant

THE GRAPHIC HET LEEFT, “HOE “I “DE LOVE AFFICHES MEER “JA"IKLAP GA DAAR NOOIT DESIGN SCENE MAAR NIET WE SILKSCREEN, ZIJN ZELF SIMPEL, INWAT DE GAAT ZOMAAR MIJN FROM GENOEG. HAND HANDPAINTING, SOMS HEBBEN, ZELFS MYSTIEK! MAKEN OMINTERESTED ARE VEEL MENSEN HOE BUT I MEER ALSO GEWOON (LACHT)” DAT CLOSELY IK TIJD SLAPEN CONNECTED HET LOVE VERHAAL ONTSTAAN MY HEB, DAN GA TO THE MUSIC TEVEEL EN KLOPT LASER DOOR VOOR MIJN IK LIEVER SCENE HERE IN DOEN NIET PRINTER” ONKUNDE!” ONS”. SOUTH WALES FIETSEN" GENOEG. THE GRAPHIC ISSUE EL NEORAY A.K.A. JEROEN VELDKAMP

HARMEN LIEMBURG WE BECAME AWARE

ROTSAK A.K.A. WIM DE LAET JONAS HEGI TOPO COPY INKSPILL

THE GRAPHIC 6 EL NEORAY ISSUE ISLIEMBURG 10 HARMEN 16 WE BECAME AWARE ONTWORPEN 20 ROTSAK 29 JONAS HEGI 32 HET TOPO COPY IN 36 INKSPILL THEMA CHAOS THE GRAPHIC ISSUE

Welkom, bij de eerste uitgave van BRØT magazine The Graphic Issue! Een magazine over design, grafisch ontwerp, illustratie. geschreven, uitgebracht en vormgegeven door jonge studenten grafische vormgeving. Jongeren zijn de toekomst! Out with the old, in with the new. The Graphic Issue is ontworpen in het thema chaos. We gooien alles overboord. quotes, beelden, tekst. Nieuws voor het oog. De interviews zijn allemaal afgenomen door studenten. Alle soorten vormgevers passeren de revue. Jong, oud, niemand ontbreekt! De BRØT redactie wenst je alvast veel lees en kijkplezier, Laat je maar eens gaan! de BRØT redactie.

MYSTERIES OPGELOST 6

“JA LAP DAAR GAAT MIJN MYSTIEK! (LACHT)” Illustratie is iets dat zeker in niemands oren nieuw klinkt, in

België al zeker niet. Steeds meer Illustratoren/Illustratrices breken vaker en jonger door. Ik kom terecht bij een jongeman uit het Antwerpse. Een 26 jarige, aan pizza en olijven verslaafde, drukbezette Illustrator/grafisch ontwerper. Een artikel over Lipton Ice Tea, de Ghetto, de stand van vingers, zeekoeien en spaghettiavonden. De ‘Zine kampioen’ El Neoray! Vertel eerst is, hoe kom je bij de naam ‘El Neoray’. Ja lap daar gaat mijn mystiek! (lacht) Wel het is zeer simpel, je neemt het gedeelte ‘neoray’. fonetisch wordt dit ‘neorej’ en draai dit nu om.... jawel, Jeroen is de naam. En die ‘el’ vond ik er wel bij passen, punt.

Hoe ben je tot je stijl die je nu hebt gekomen? Ik denk vooral door vele verschillende factoren zoals: heel veel tekenen, mijn levensstijl, de stand van mijn vingers, de wijze waarop ik mijn penneke vasthoud en allicht invloeden van buitenaf. Oh ja en God.

Ontmaskerd! Maar wie zit er achter de naam El Neoray? Ik ben dus Jeroen Veldkamp aka El Neoray een slanke verzorgde jongeman 26 zomers oud en verslaafd aan ice tea (lipton), olijven en pizza’s. Opgegroeid in het pittoreske Wilrijk vervolgens verhuisd naar de ghetto ‘t Kiel waar ik al snel de waarden en normen van de straat leerde kennen om zo in Antwerpen city te belanden… mijn huidige woonplek.

Antwerpen heeft een rijke cultuur qua illustratie en grafisch ontwerp, heb je veel contact met andere illustratoren/grafisch ontwerpers? Eigenlijk het grootste deel van mijn vriendenkring is op 1 of andere manier wel creatief bezig… vooral illustratief. Antwerpen is een kleine stad dus je komt al snel in contact met ander creatief talent… ’ons kent ons’ is hier een gepaste term.

Wat studeer je juist en waar? Gaat die ook allemaal door in Antwerpen? Na mijn middelbare studies beeldende vorming heb ik besloten om grafische vormgeving te gaan studeren aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen, waar ik na lang worstelen met aanslepende theorievakken en veel spaghettiavonden alsnog mijn Bachelor heb kunnen behalen. YES! Viel dit wat mee? Aangezien je een vrij illustratief stijltje hebt, ik kan me voorstellen dat bepaalde docenten hier absoluut niet voor openstaan. Heb je problemen gehad met docenten hieromtrent? Dat viel vrij goed mee, op de Academie zat illustratie mee in het pakket van grafische vormgeving. Pas vanaf het 2de jaar werd er een duidelijker onderscheid gemaakt en kon je kiezen om je te specialiseren in vormgeving, illustratie of multimedia… mijn keuze was duidelijk :) er kwam nog steeds vormgeving aan te pas, maar dit probeerde ik altijd op illustratieve wijze op te lossen. In tegenstelling tot wat je zou denken tot groot genoegen van de docenten.

Je bent een jonge freelance ontwerper, valt dit wat mee? Nu ja ik profileer mijzelf wel als freelancer maar eigenlijk verdien ik mijn sandwichen vooral door fulltime te werken als koerier, hier en daar krijg ik wel eens een freelance opdracht maar dit is niet genoeg om van te overleven… ik leef een beetje zoals superman, maar we blijven tekenen en wie weet word ik ooit multimiljonair! Op je site vind je wel wat covers en artwork voor bands/artiesten, is muziek een belangrijk element in je leven? Klopt ja, muziek is inderdaad zeer belangrijk niet zozeer als inspiratie, want die put ik meestal uit het dagelijkse leven, maar vooral voor de sfeer die mij motiveert om in gang te schieten. Ontwerpen van platenhoezen en cd’s is ook wat ik het liefste doe, zalig wanneer je zo’n afgewerkt product ergens in een winkel tegenkomt!

Maak je zelf ook muziek? Momenteel niet, ik ben wel eens een klein project gestart samen met een goede vriend en dit onder de naam ‘Fluxus zeekoe’ een soort van low-budget melodisch kakpis-stront lawaai. Oorspronkelijk maakte we gewoon wat lawaai en probeerde er dan het ‘beste’ van te maken in audacity (een zeer basic programma om geluid op te nemen en te bewerken). Tegenwoordig is er al een elektrische gitaar ter beschikking… ik krijg alweer zin om kabaal te maken.

Je werk is vaak terug te vinden in Ginozine, werk je hier gewoon aan mee, of ben je echt een ‘kopstuk’ van Ginozine? Samen met ‘Vagabundos’ (http://www.flickr. com/photos/vagabundos) zijn wij de scheppers van Ginozine. Zo’n 2 jaar geleden zijn we hiermee begonnen en intussen zijn er reeds 3 Ginozines en 2 Ginozine sideprojects op de wereld gezet. Zines en de hele ‘DIY cultuur’ spelen een grote rol in het leven de meeste jonge artiesten? Wat betekent dit voor jou? Voor jonge artiesten is het vooral een handig medium om aan een internationaal publiek je werk te kunnen tonen, en eventuele contacten te leggen. Zelf vind ik het vooral tof om in dit digitale tijdperk ook nog eens iets tastbaar te hebben of om deel te nemen aan iets tastbaar. Mijn voorkeur gaat uit naar de echte oldschool copyzines, zines waar ambacht in steekt. Ik heb het niet zo voor afgelikte glossy vers van de pers zines, die zijn zo onpersoonlijk. >>>

interview: Wouter Van Rymenant foto’s: Jeroen Veldkamp

THOMAS VAN ASSELT INTERVIEWT

HARMEN LIEMBURG

"IK GA NOOIT ZOMAAR WAT MAKEN OMDAT IK TIJD HEB, DAN GA IK LIEVER FIETSEN" ZIJN studio bevindt zich in de omgetoverde woonkamer van zijn woning in Amsterdam waar ik hem opzocht. Zijn studie begon als sociaal geograaf en cartograaf In 1998 studeerde hij af als grafisch ontwerper aan de Gerrit Rietveld academie in Amsterdam. Tijdens zijn stage in New York maakte hij veel websites en creëerde zo de drang om eenmaal thuisgekomen achter zijn computer vandaan te komen en zijn handen Harmen nog altijd zijn meeste werken en leidt hij zelf de werkplaats waar hij dit leerde. Zijn werken zijn vaak verzamelingen van allerlei losse elementen waarvoor hij overal inspiratie kan vinden. Met figuurtjes die anderen misschien niet eens zouden zien maakt hij complexe composities. Verschillende transparante inktlagen zorgen voor nieuwe kleuren en dieptes.

Hoe kwam het dat je van opgeleid cartograaf de stap maakte naar grafisch ontwerper? Nadat ik afstudeerde aan de universiteit, werkte ik een tijdje als cartograaf en deelde een studio met de jongens van DieTwee (red. een ontwerp bureau in Utrecht) en begon zo ook voor hun te werken. Ik probeerde dat te combineren met een nieuwe studie grafisch ontwerpen aan de HKU, maar dat liep helemaal niet lekker. Ik realiseerde me: als het met mij nog wat wil gaan worden als ontwerper, als ik mijn eigen handschrift wil ontwikkelen, dan moet ik me losmaken van deze omgeving. Het was nodig om me een aantal jaar te concentreren op een opleiding elders zonder de afleiding van de werkpraktijk.

De optie om naar een kunstacademie te gaan had ik vroeger nooit overwogen, ik heb het nooit van huis uit meegekregen. Ik kwam daar via vrienden mee in aanraking, terwijl ik aan het studeren was. En zo is heel langzaam het idee gegroeid dat grafisch ontwerpen misschien ook voor mij weggelegd zou zijn. Je ouders waren niet bezig met kunst? Nee totaal niet.

Begrepen die wel dat je naar een kunstacademie wilde en snapten ze waar je mee bezig was? Mijn ouders droegen ook financieel bij aan mijn studie en ik had al zeven jaar sociale geografie gestudeerd toen ik ze vertelde dat ik nog een studie wou doen en wel op de kunstacademie, waar mijn vader zich helemaal niets bij voor kon stellen. Dat was wel een lastig moment. Wij hadden een buurmeisje in Zoetermeer die naar de kunstacademie ging, voor de rest was het een totaal onbekende wereld.

Maar we zijn een hele tijd verder en ik denk dat mijn vader alle waardering heeft voor hoe ik nu bezig ben, al zal hij zich af en toe zorgen maken om mijn financiële toestand.

Als je terugkijkt op de periode dat je op de Rietveld academie zat, wat staat je daar van bij? Had je het gevoel dat je daar op je plek zat, waren de docenten enthousiast over je? Ik denk dat het voor mij een hele goede school was. De Rietveld is natuurlijk niet noodzakelijkerwijs de beste school voor iedereen. Er wordt vooral aan je hoofd gesleuteld, aan je mentaliteit, je blik op de wereld. Maar ik vond zeker niet alle docenten even goed of interessant. Wel heb ik bijvoorbeeld veel gehad aan Mieke Gerritsen, waar ik een aantal keren les van gehad heb. Die wilde me wel een bepaalde kant induwen waar ik niet in wilde, maar daar heb ik een soort stoerheid en directheid door gekregen, staan voor je daden. - Hee! Daar gaat een vlaamse gaai, á, nu is ie alweer weg. Ik hou van brutale vogels, eksters, kraaien, roeken. In Amerika heb je ook hele mooie, van die blue jays, glanzend metaal blauw, heel brutaal ook.

Voor een natuurliefhebber heb je hier niet een erg landelijk uitzicht, los van deze prachtige paarse boom. Het is beter dan helemaal op de bakstenen kijken. Het is in ieder geval iets en er zit nog af en toe een vogel voor het raam. Zou je graag wat meer op het platteland wonen? Waar ik dan tegen opzie is het feit dat ik ‘s morgens niet meteen op mijn fiets kan stappen en ergens naar toe gaan. Dat ik dan iedere dag in de trein moet gaan zitten tussen al die forenzen.

Je hebt eigenlijk een haat-liefde verhouding met de stad Amsterdam. Zeker, ja. Met de stad in het algemeen. Enfin, terug naar het grafisch ontwerp. Op de academie leer je ook redactionele vaardigheden, boeken opmaken, typografie. Je lijkt je daar niet erg mee bezig te houden. Ik zal niet zeggen dat ik het nooit zal doen, maar in de praktijk is gebleken dat ik heel weinig ideeën over pagina layout heb. Hoe dat bijvoorbeeld beter zou moeten? Ja, en hoe dat überhaupt zou moeten, wat ik daar aan toe te voegen heb. Dus ik streef dat niet na. Wel heb ik altijd al belangstelling gehad voor het gedrukte object. En dat is met de tijd alleen maar verbreed. Ik heb nu eigenlijk geen interesse meer om huisstijlen, tijdschriften en brochures te maken. Dus mijn dienstbaarheid is nog verder gezakt. Maar mijn verhaal als auteur is wel gegroeid, het verhaal dat ik zelf wil vertellen met alle werkstukken bij elkaar. Probeer je een boodschap in je werk te stoppen om daarmee het publiek na te laten denken? Ja, maar niet op zo’n belerende manier. Ik denk dat mijn werk in het algemeen genoeg ingrediënten bevat. Maar ik zal nooit een ‘in jour face’ politieke boodschap brengen. Ik denk dat dat ook een verschil is met andere Nederlandse grafisch ontwerpers. Zij proberen vaak, o.a. met vormentaal, een soort statements te maken. Ze maken iets expres een beetje fout of lelijk, of heel groot, uitdagend etc. >

“IK ZAL NIET SNEL BIJ IEMAND GAAN SLIJMEN OMDAT HIJ ERGENS DIRECTEUR IS.”

Mieke Gerritsen is natuurlijk een goed voorbeeld van een ontwerper die de hele tijd maar dat engagement moet tonen voor wat het waard is, door van die ‘bolde’ uitspraken de wereld in te pompen. Daar wordt je ook doodmoe van, om daar naar te kijken. Zij heeft zich vastgebeten in een vormentaal die elke keer hetzelfde is. Wat mij wel bepalend gevormd heeft, is een symposium over Japans grafisch ontwerp, begin jaren ‘90 in Den Haag. Dat was een eye-opener voor mij. Het klassieke verhaal van wat een poster tot een goede poster in Europa maakt, heeft altijd te maken met het overbrengen van een boodschap op straat in een hele korte tijd, ‘stop-kracht’. In Japan is er een hele cultuur voor het gedrukte object op zich. Maar ook de poster in de binnenruimte als versiering of om bij te mediteren, van te genieten of om bij weg te dromen. Dat sprak mij zo enorm aan dat ik dacht, die kant wil ik ook op. Je bent inmiddels een tijd aan het werk. Maak je minder fouten in het proces van opdracht naar eindwerk dan toen je net afgestudeerd was? Als je van fouten kan spreken, ik denk dat het vaak onhandigheid of onmacht is. Ik vind de omgang met klanten af en toe heel ingewikkeld. Ik moet gewoon op een of andere manier gegrepen zijn door de materie of de vraag. Anders lukt het niet. Dat blijft lastig. Sommige mensen denken dat ik de hele tijd maar dingen zit te ontwerpen hier, maar dat is als je zelfstandig bent gewoon absoluut niet het geval. Het merendeel van de dag ben ik alleen maar bezig allerlei lopende bullshit gaande te houden. Wat ik wel de hele tijd doe is ideeën noteren, dingen verzamelen, dat is een tweede natuur geworden. Maar er moet een druk zijn, een noodzaak, een aanleiding, om al die losse eindjes op te pakken en er een geheel van maken. Meestal gebeurt dat pas vlak voor een deadline, en dat zie ik ook niet echt veranderen. Ik ga nooit zomaar wat maken omdat ik tijd heb, dan ga ik liever fietsen.

Ben je daar wel in veranderd, weet je dat je eerder moet beginnen? Ja, maar de grootste strijd blijft om tijd vrij te maken om echt in dat werk te duiken. Maar in de weken daarvoor ben ik er op een halfbewust niveau mee bezig, zoek ik dingen uit en verzamel al wat bouwstenen. En dan is het een kwestie van: telefoon uit, muziek aan en gaan.

Word je nooit gek van het feit dat bij hetgeen je het liefste doet, het je zoveel moeite kost om je er toe te zetten? Ja klopt, maar het is een soort cyclus. Ik weet inmiddels dat dat nodig is om in die workflow te komen. Je kunt niet de hele tijd op zo’n intense manier leven. Ik zit dan echt in een soort trip, dan is er ook geen ruimte voor andere dingen. Tot het werk af is moet dan ook niemand aan m’n kop komen zeiken. Ik weet gewoon dat het voor mij nodig is om af en toe in zo’n situatie te geraken. En ik ben juist wel blij dat het niet continue zo is.

En als je eenmaal aan het ontwerpen begint, maak je dat dan in een keer af? Het is gewoon terugwerken vanaf een deadline, dus je planned terug vanaf het moment dat de poster moet worden afgeleverd, daarvoor moet ik hem versturen, daarvoor moet ik hem drukken, daarvoor de films uitdraaien, daarvoor de kleuren scheiden, en daarvoor ontwerpen. Dus dan weet ik ook: nu móét ik echt gaan ontwerpen want dan heb ik precies genoeg tijd voor de rest van het proces. En dat gaat meestal goed. Het is een soort jongleer act. En je kan goed jongleren? Ja, ik kan inmiddels aardig jongleren. En zo is het ook met geld. Het is af en toe echt kantje boord, ik kom altijd geld te kort. En dat is ook lastig om in te plannen als je voor jezelf werkt.

Ik kan me voorstellen dat je nu makkelijker aan werk komt dan dan toen je net klaar was met de academie, of is dat niet zo? Nee, helemaal niet. Ik heb helemaal niks te klagen over de waardering en de aandacht voor mijn werk, maar opdrachten, dat is een ander verhaal. >>> 12

interview en foto’s: Thomas Van Asselt

“HET MERENDEEL VAN DE DAG BEN IK ALLEEN MAAR BEZIG ALLERLEI LOPENDE BULLSHIT STAANDE TE HOUDEN” 13

OV ER

HOE RE N

BEEST EN

BLOED, ZWEET EN GITAAR GEWELD

WE BECAME AWARE 16

“HOE MEER WE ZELF IN DE HAND HEBBEN, HOE MEER HET VERHAAL KLOPT VOOR ONS”. ONDERGROND manifesteert zich in een fysiek platform als een canvas/podium voor jonge kunstenaars/muzikanten. Het ontwerpt kaders die input zoeken van buitenaf en beoogt zo een steeds groeiende betrokkenheid. Tijdens evenementen zoekt ONDERGROND de confrontatie op met de buitenwereld. Die confrontaties worden geregistreerd en laten hun sporen na in diverse crossmediale publicaties. Op die manier wil het project een impuls zijn voor de creatieve cultuur in en rond Sint-Lucas. ONDERGROND steunt op de kruisbestuiving tussen verschillende individuën en de kracht van het collectief. Het project verlangt participatie en reikt dan ook de hand naar alle geprikkelde studenten, docenten, kunstenaars, ontwerpers, gelijkgestemden, … om mee te denken en doen.

Hoe is ONDERGROND ontstaan? Alles is begonnen met Black Heart Rebellion (BHR). We besloten op een bepaald moment om een plaat uit te brengen. Logisch was natuurlijk dat Vally (Valentijn Goethals) en ik het artwork van die plaat zouden doen. Het was de eerste keer dat we samenwerkten en omdat alles zo vlot verliep, besloten we om dit meer te doen. Ik zat toen net in mijn eerste jaar grafische in Sint Lucas. De cd-release was wel in orde, maar niemand wou die op vinyl uitbrengen. Vally en ik zijn dan maar een eigen platenlabel begonnen waaruit later Smoke & Dust gegroeid is. In het begin hebben we er veel geld moeten in pompen: je eerste plaat in eigen beheer laten persen is duur. Het resultaat was best ok, maar je merkt wel dat het onze eerste plaat was. Het was ook de eerste keer dat we met vinyl werkten. Na het oprichten van Smoke & Dust heeft het een tijdje geduurd tot we onze investering terug verdiend hadden. Het heeft dan nog twee jaar geduurd eer er genoeg geld was om iets nieuws uit te brengen. Via BHR zijn we in contact gekomen met Amenra en enkele buitenlandse bands, vrienden van Amenra. Zo is de bal aan het rollen gegaan. Smoke & Dust is meer platen beginnen uitbrengen, al dan niet in samenwerking met andere labels. Twee jaar geleden ben ik dan afgestudeerd aan Sint Lucas, terwijl Vally nog een derde jaar experimenteel volgde. Sint Lucas startte toen ook met residenties voor masterstudenten. Bedoeling van die residenties is om beloftevolle en beginnende kunstenaars een platform te bieden voor hun projecten, als antwoord op de moeilijke arbeidsmarkt waarop ze terechtkomen. Ik diende mijn eigen project in en werd geselecteerd. Uit die residentie op Sint Lucas is ONDERGROND dan ontstaan.

Wat is het voornaamste idee van ONDERGROND? We misten een scene in Gent en wilden shows organiseren die een vast publiek trokken. In een periode van zes maanden hebben we heel veel optredens gegeven, vooral van bands die hun release op ons label uitbrachten: Kingdom, Ping Pong Tactics, Hessian… We probeerden om een soort dynamiek op gang te brengen rondom We Became Aware en Smoke & Dust en de bands waarvoor we werkten.

Momenteel is ONDERGROND niet actief. Zijn er nog plannen? We blijven verdergaan met ONDERGROND, maar op dit moment nemen we een break. Als we drie jaar aan een stuk zo hard zouden doorgaan, vermindert de kwaliteit en de intensiteit van wat we organiseren. Dat willen we allesbehalve. Het plan is om de helft van het jaar shows te doen en de andere helft een pauze in te lassen. We willen iedere keer met iets nieuws komen zodat het ook voor ons boeiend blijft. In Gent zijn er heel wat organisaties die interessante evenementen organiseren, maar ze missen een duidelijke visie. Dat vind ik jammer. Zo zijn de shows die KRAAK en Antropool Fictief brengen heel cool, alleen is er geen eenheid in wat ze doen. Dat wilden we absoluut vermijden met ONDERGROND. Vanuit het idee van die eenheid waren we op zoek naar een vaste ruimte voor onze shows. Ik wou niet dat de mensen telkens het gevoel hadden dat ze op een andere plek waren en zich niet thuis voelden. Maar die ruimte vonden we niet. Om toch een constante te creëren besloten we om een podium te bouwen dat we op elke show kunnen gebruiken. Het podium bestaat uit een aantal aparte modules waardoor we het telkens in een andere vorm kunnen opbouwen. Dat podium was letterlijk de rode draad die we overal mee hadden.

Tegelijk verwijst het ook naar de ONDERGROND waarop de bands speelden. Het podium was ook een deel van het hele proces: alles wat er op gebeurde, registreerden we. Alle sporen die achtergelaten zijn tijdens optredens werden behouden: bloed, zweet, tranen en bier natuurlijk. Het plan is nu om in januari een nieuwe reeks optredens te organiseren. Ik ben benieuwd naar wat de volgende ONDERGROND brengt. De affiches van ONDERGROND zijn redelijk druk. Kies je bewust voor die drukte? Is er een grens? ONDERGROND is een zeer divers, intensief en dynamisch project en we wilden dat dit ook zo naar buiten kwam. Veel werk dat ik maakte in de tijd vóór ONDERGROND ontstond in een traag proces. We hebben zeker een half jaar gewerkt aan de release van BHR. Zoiets was onmogelijk bij ONDERGROND. Vaak moest ik twee weken op voorhand nog een affiche ontwerpen. Op iedere ONDERGROND-affiche keert hetzelfde kader en dezelfde basistypografie terug… Ik heb dat systeem bewust bedacht. Het kader en de typografie is de basis voor elke affiche, maar ik kan het ontwerp elke keer heel vrij benaderen, afhankelijk van de show. Als je al de affiches naast elkaar zou hangen, vormen ze toch een eenheid: door het vaste formaat, het papier en het kader. Het kader is, net als het podium, een link met de naam ONDERGROND: de ONDERGROND waarop alles gebeurt. Het kader is op voorhand in offset gedrukt. Ik ben er trouwens ook sneller door leren werken. Alle affiches zijn ’s nachts gemaakt onder invloed van Golden Power en onder een hoge tijdsdruk, vandaar de vele spellingfouten. Dit alles, die chaos en die wanorde past perfect bij de sfeer van ONDERGROND. >

WE VERBERGEN DE FOUTEN NIET. HET IS NET NODIG DAT ER FOUTEN GEBEUREN. Vanwaar je voorkeur voor het zeefdrukken? Voor BHR zeefdrukten we patches en canvas tassen in een atelier van Sint Lucas. Later zijn we ook op papier beginnen werken. Zeefdruk is een interessant medium. Je hebt alles zelf in de hand. En hoe meer we zelf in de hand hebben, hoe meer het verhaal klopt voor ons. Meestal gaat er iets fout als je je werk toevertrouwt aan een drukker. Dan is het niet zoals je het wou. Daarenboven is het ook interessant dat we voor dezelfde prijs alles zelf kunnen doen, ook voor kleinere oplages. Je kunt mooiere en ‘zottere’ kleuren gebruiken. Alles wordt veel boeiender. Nu zeefdruk ik in het atelier van vrije grafiek van SOA KASK. Daar hebben ze een semiautomatische zeefdrukmachine.

Hoe bekom je de spetters op je zeefdrukken? Ik druk al mijn affiches met acryl in plaats van met drukkersinkt. Acryl is veel goedkoper en je krijgt dezelfde effecten. Eigenlijk werk ik met een combinatie van acryl en medium. Medium is iets zeer raars: het ziet er wit uit, maar als je het vermengt met een kleur vermindert de intensiteit van die kleur niet. Vaak spat ik gewoon wat medium op mijn zeefraam en ontstaan er doorzichtige, witte vlekken op het papier. Ik ga bewust op zoek naar ‘fouten’ om geen perfecte druk te bekomen. We doen dat in al onze ontwerpen. De outline van een lettertype zal er nooit perfect uitzien bijvoorbeeld, de lijn zal er altijd een beetje naast staan. We verbergen die fouten niet. Het is net nodig dat ze gebeuren. De teksten moeten ook niet leesbaar te zijn. Ze maken namelijk deel uit van een experiment. In dat experiment proberen we om in zo’n kort mogelijke tijd zo veel mogelijk affiches te maken. En ondertussen doen we onderzoek naar verschillende zeefdruktechnieken en ontwerpen we zelf lettertypes. Als de mensen ons vragen stellen over het idee achter de affiche, kunnen we daar altijd een antwoord op geven.

Bij het logo van Hessian zie je allemaal strepen door elkaar, maar eigenlijk vormen ze de bandnaam. Op de cover van de plaat zie je de verscheurde gezichten van de bandleden. De band bestaat uit vier verschillende personen die toch samen werken en een geheel vormen.

Vaak gaan de magazines over de praktische kant van hoe je labels moet runnen en wat de verschillen tussen de jaren’80 en nu zijn om labels op te starten. We hopen gewoon dat de 25 mensen die dit kopen er iets zullen aan hebben en dat ze ooit zelf dingen zullen opstarten.

Ontwerp je met de vrije hand of via computer? Alles is ontworpen met Indesign. Hoewel mijn kennis over Indesign beperk is, teken ik er meestal toch mee. Het is soms wel wat prutsen vooraleer ik een resultaat bekom.

Jullie hebben toch een heel eigen publiek, anders dan op andere optredens. Ook is jullie label niet zoals andere hardcorelabels, die zich echt beperken tot dat ene genre. We hebben een zeer gemengd publiek. Vaak zijn studenten van Sint Lucas of SOA KASK, meer kunstenaarstypes dus. Ik zie ons niet snel de typische hardcore band op plaat uit brengen of boeken voor een show. Daarom kozen we ook voor Hessian. Hun muziek zit technisch zeer goed in elkaar en er komt een soort agressie uit die je bij andere hardcorebands weinig ziet. Hessian is de ene tegenpool: hun muziek is duister, zwaar en traag. De andere tegenpool bestaat uit bands als Ping Pong Tactics die eerder vrolijke en mainstream nummers brengen en Pieces of Quiet met enorm experimenteel werk. We waken daar heel bewust over. Daarom hebben we de 4 WAY 7 INCH split uitgebracht met Ping Pong Tactic, Mauro Pawlowski, Pieces Of Quiet en Faceneck. Hetgeen we ervoor uitgebracht hadden waren BHR-dingen met Amenra en later Hessian. Het achterliggende idee was: als we nu niet alle genres openbreken, zijn we gewoon het zoveelste hardcorelabel in de rij. Dus besloten we een 7 inch te maken met vier bands samen, vier totaal verschillende bands in genre. De mensen uit die bands hebben veel met hardcore te maken of speelden vroeger in zo’n bands. Zo kan het publiek alles van ons verwachten. Voor ons is het ook veel interessanter: we moeten ons niet beperken tot dat ene genre. Als je je vijf jaar focust op het uitbrengen van pure hardcoreplaten en je ook interesse hebt in andere genres, is het moeilijk om zo te tonen wie je echt bent. Wij willen al onze interesses overbrengen. En wij zijn niet alleen geïnteresseerd in wat er op de plaat staat, maar ook in hoe ze eruit ziet.

Jullie stonden ook op Boomtown afgelopen jaar. Boomtown had ons opgemerkt tijdens dat half jaar met ONDERGROND. Ze dachten dat we vooral met beeldende kunst bezig waren. Onze voorwaarde was om, naast beeldende kunst, ook muziek te brengen. Dat was wat Valentijn en ik afgesproken hadden in het begin: in al onze projecten moet muziek een belangrijke rol spelen. We zullen dus niet samenwerken met een random schrijver die een nieuw boek wil uitbrengen.

Met Smoke & Dust publiceren jullie nu zelf boeken. Waarover gaan die? Smoke & Dust is zeer low profile. We brengen boeken uit die een verzameling bevatten van allerlei interessante teksten, zoals je vroeger in de punkscene zag. Net zoals men een booklet maakt van een plaat, doen wij dit met boeken. Dit mag eigenlijk niet, maar we vinden het wel enorm interessant. Zeker nu internet zo alomtegenwoordig is. Daar wordt alles voortdurend gekopieerd en is alles ook online terug te vinden. Wij willen via een ‘verouderd’ medium teksten opnieuw verspreiden. Door allerlei verschillende teksten en personen samen in een boek te bundelen, wordt dit een zeer boeiende reeks. De oplage is wel beperkt: 25 boeken of magazines per reeks. We verkopen die voor erg weinig geld, enkel productiekosten.

Ja, dat merkte ik al. De platen zelf zijn ook anders dan de meeste platen… We hebben voor onszelf simpele regels opgesteld. We zullen ten eerste nooit iets releasen wat standaard is. Onze eerste plaat was heel typisch, maar sindsdien doen we dat nooit meer. Ten tweede vertrouwen we geen enkele plaat meer toe aan een drukker. We leggen onszelf dus beperkingen op waardoor we verplicht worden om andere oplossingen te zoeken. Bij de 7 inch van BHR en Adorno hebben we gekozen voor een speciale kapvorm: je kan je eigen hoes vouwen op twaalf verschillende manieren. Het was een split 7 inch en wat ik hatelijk vind aan splits is dat je meestal de grote band hebt en daarnaast dan de kleine band. We wilden dat vermijden en iets maken dat voor beide bands op alle vlakken evenwaardig was. Was je voor je opleiding aan Sint Lucas ook al bezig met grafisch ontwerp of had je een vooropleiding in de grafische sector? Neen, ik had niets van vooropleiding. Af en toe maakte ik wat flyers in Photoshop voor jeugdhuizen en vrienden. Toen ik in Sint Lucas kwam was het dus even wennen: ik had heel weinig ervaring met al die programma’s. Maar de vier jaar grafisch ontwerp zijn heel vlot verlopen. Sint Lucas is gelukkig erg gericht op het conceptuele en daar kon ik me meteen in vinden. Ik was altijd al bezig met het bedenken en organiseren van dingen. We waren ook vrij om te doen waar we zin in hadden hoe onmogelijk de uitvoering van ons plan ook was. We zaten in een systeem waarbij we mochten kiezen bij welke docent we ons werk maakten. Ik draaide dus vrij snel mee met het gedachtegoed van Sint Lucas. Het was een vlekkeloos parcours.

Valentijn zit nu bij Werkplaats Typografie (Arnhem, Nederland). Hoe verloopt de samenwerking nu tussen jullie? Vroeger ontwierpen we veel meer echt samen: we zaten letterlijk naast elkaar voor de computer. Nu Vally in Nederlands werkt, gebeurt alles veelal via e-mail. Eerst bedenken we samen een concept. De persoon die zich er het best bij voelt, begint dan te ontwerpen. Daarna wordt er veel heen en weer gemaild. Dat gaat allemaal heel vlot, eigenlijk. Met wat ben jij bezig nu ONDERGROND even stil ligt? Ik werk onder andere voor Kraak die zich bezig houdt met experimentele muziek. Ik werk ook in een café om mijn huur hier in Gent te betalen. Ook krijg ik veel losse opdrachten en zowat de helft van de tijd investeer ik in eigen projecten. Ik ben dus met veel tegelijk bezig.

interview: Tiene Devos foto’s: Thomas Lootens

WIM de Laet, woonachtig te Antwerpen, zoekt een date. Op een videotape zien we de jongeman, uitgedost in stropdas en kostuum in een - misschien gedateerde maar daarom niet minder stijlvolle - jaren ‘90 sfeer. Met deze sollicitatietape, weliswaar als bijdrage tot zijn portfolio vond Rotsak zijn eerste job als grafisch vormgever. De Laet, fulltime vader van het razendsnel groeiende dubstepevenement ‘Untitled!’ werkt onder het grafische alter ego ‘Rotsak’. Hij is de ontwerper van de intussen bekende huisstijl en affiche’s van het feestgebeuren en verder ook bekend als wederhelft van het DJ-duo Kastor & Dice. Met deze bescheiden vormgever spreek ik af in het Antwerpse jazzcafé de Muze, want dat blijkt in zijn geval maar twee stappen lopen. Lui kan je hem echter niet noemen. Met een beetje geluk maar vooral hard werken, rolt rotsak tot nu toe niet toevallig steeds de juiste richting uit.

Ik heb online weinig research kunnen doen naar je grafische activiteiten; Je site lijkt ook wat gedateerd... Ah, bestaat die site nog? (lacht) Ik heb verder alles van het net verwijderd. Er stond heel wat werk op facebook, maar ik herkende mijn ideeën geregeld in andermans affiches... Mensen bleven maar ontwerpen stelen! We zullen dan maar volledig bij het begin beginnen; je werd geboren, behaalde je secundair en toen? Mijn eerste keuze was grafisch ontwerp in het Sint lukas is Antwerpen, maar in het eerste jaar buisde ik op mijn eindjury. Ik kreeg daarbij niet echt gerichte commentaar, mijn werk stond hen simpelweg niet aan. Het was soms erg duidelijk; Als je de lijn van de docenten niet volgde, ging je het moeilijk krijgen. Dat gaat soms ver; dan drukken ze zo erg hun wil door dat je in het werk van een student ziet van wie hij les heeft! Een goede schoolcarrière lijkt mij dan ook helemaal geen vereiste voor je toekomst als grafisch ontwerper. Je moet heel hard werken, dat wel. Maar bvb een vriend van mij werd steeds afgekraakt en buisde op jury’s, terwijl hij echt geniaal is en nu heel veel erkenning krijgt voor zijn werk. In elk geval ging ik dus niet akkoord met de keuze van de docenten, wat voor mij dan ook de reden was om te veranderen van richting. Op die manier ben ik bij de vrije kunsten belandt. Daar moedigden ze net creativiteit aan. Nadat ik nog drie jaar Foto/Video had gedaan, ben ik mijn portfolio beginnen rondsturen naar bureaus. Zo ben ik bij Pur Sang terechtgekomen, een interieurbureau. Ze deden heel verscheidene projecten, bvb de inrichting van AB Café, Noxx Club en Clinic. Na er stage te hebben gelopen ben ik er anderhalf jaar blijven werken. Dan ben ik verhuisd naar een ander bureau, Oona, dat huisstijlen verzorgt voor merken als Nike en Eastpak.

Maar tegen die tijd was Untitled! zodanig aan het groeien dat ik me daar volledig op wou focussen. Dat neemt nu dan ook overhand van tijd in; de organisatie, in het weekend draaien,… en mijn grafisch werk is steeds in functie van Untitled! en de muziekscene. Had je dan technisch genoeg basis? In het Sint Lukas werd er praktisch niks aangeleerd qua designprogramma’s, maar ik had voor deze studie al Multimedia gedaan op het SISA. Daar heb ik alles geleerd, gewoon rats vanbuiten! In het Sint Lukas kreeg ik dan ook vaak de commentaar dat ik teveel met illustrator en computer begon te werken... Daar wilden ze je met potlood en papier zien. Je vertrekt dus niet vanuit schetsen? Ik heb wel een basis wat tekenen betreft en om te brainstormen is dat handig; dan kan je snel iets op papier zetten... maar ik gebruik het niet als vertrekpunt... Meestal begin ik te ontwerpen vanuit de typografie, waarna ik het beeld daarin integreer. Dat lijkt niet zo logisch, de meeste mensen werken andersom. Het komt waarschijnlijk omdat ik ben begonnen met opdrachten als flyer –en affichedesign en dan krijg je altijd een hoop tekst mee die verwerkt moet worden. Ik denk dat van daaruit ook mijn stijl is voortgevloeid; die is redelijk vlak en clean. Ik keek daarbij veel naar ontwerpen uit de jaren ’50 - ’60 uit Nederland. Wim Crouwel? Die dacht ik herkend te hebben. Inderdaad. Je evolutieproces is op je site heel duidelijk te zien. De beelden worden steeds minder gecompliceerd. Ja, ik begon bepaalde zaken aan te passen; Het aantal elementen binnen een ontwerp verminderde.

Zo kwam ik uiteindelijk enkel tot pure vlakken, meestal met een textuur op. Dit uitdiepen en puurder maken van de vormgeving leidde er uiteindelijk toe dat ik bijna niet meer verder kon gaan. (lacht) En dan begin je gewoon opnieuw. Het is ook belangrijk dat je in functie van je doel blijft werken; Hoe meer ik bijvoorbeeld bezig was met die events en flyers, hoe meer ik begon te begrijpen hoe je het publiek moet aanspreken. Zo’n affiche moet je blik kunnen vastgrijpen op straat naast een heleboel andere drukke beelden. Ik reduceer mijn werk tot het echt opgebouwd is vanuit de klare lijn. Eenvoud en kleur springt er meestal tussen uit. Zo is de meest recente affiche van Untitled! op het net ook digitaal geanimeerd. Er zit een kleine beweging in, waardoor de mensen er even bij blijven hangen. Ben je commerciëel ingesteld bij je ontwerpen? Had je als vormgever bij de verschillende bedrijven moeite om klantgericht te werken? Ja, vooral bij Oona. Daar voelde ik me op een bepaald moment meer een verlengstuk van een accountmanager die zelf niet met die tools kon werken. Dat was ook de reden dat ik daar toen ben gestopt. De opdrachten waren over het algemeen wel leuk, maar het probleem bij die grote merken als Nike en Eastpak is dat deze al een vaste huisstijl hebben. Daar moest je je soms dus wat inwringen. Anderzijds had je dan merken in de trand van Shoe Discount, die rebranding zochten. Het lijken op zich stommere merken, maar daar haalde ik dan wel het meeste voldoening uit. Er is op het moment een massa aan mogelijkheden met designprogrammas e.d. In hoeverre denk je dat deze technische vooruitgang een positieve invloed heeft op de manier van ontwerpen? Heeft het ook nadelen? Voor mij niet, omdat ik nu zelf toevallig meteen begin te ontwerpen op computer. Maar ik vind het wel belangrijk te vertrekken vanuit een idee, niet zomaar random tools beginnen gebruiken. >

“DE AFFICHES ZIJN SIMPEL, SOMS ZELFS GEWOON ONTSTAAN DOOR MIJN ONKUNDE!” Dat idee kan ook een soort concept omvatten; bvb in de vorm van een reeks. Zo heb ik een hele serie platen gemaakt voor het nieuwe muzieklabel Tube 10. Die brengen redelijk vooruitstrevende retromuziek uit. Het label zelf was onzeker of het allemaal wel zou aanslaan bij het grote publiek. Dan zijn we gaan samenzitten en zoeken naar een oplossing. Zo zijn we tot het besluit gekomen om een hele reeks platen te maken, waarbij we veel aandacht schenken aan het artwork. Op die manier zouden de mensen de hele reeks willen hebben, hoewel ze misschien bepaalde nummers niet goed vinden. Dat heeft supergoed gewerkt. Ze zijn steeds snel uitverkocht, vaak simpelweg voor het design! Dit probeer ik momenteel ook te doen voor Untitled!. Vind je het jammer dat het materiële van de muziek op plaat wat verloren is gegaan met de opkomst van de digitale media? Bij het puur beluisteren primeert de muziek natuurlijk, maar als ik gevraagd wordt voor dat soort ontwerpen is het anders; Ik ben een digitale ontwerper, maar ik ontwerp niet voor het digitale medium. Print blijft nog steeds het belangrijkste. Is er iets specifiek dat je het liefste doet? Logo, huisstijl,… Platen. Je hebt veel vrijheid en werkt steeds met die cirkelvorm, dat is fijn.

Je verkoos voor je studie de vrije kunsten boven de toegepaste. Vind je het belangrijk dat die vrijheid allesomvattend is? Zijn beperkingen een domper op de creativiteit of is het net een uitdaging om binnen een beperking zo ver mogelijk te gaan? Bvb. met die cirkel… Die ronde plaat is eerder je medium. Je begint als ontwerper met bepaalde keuzes te maken en wat je daarmee wil doen; het formaat, de functie,… In zoverre kies ik mijn beperking wel, maar verder heb ik het liefste carte blanche!

Wordt het begrip ‘inspiratie’ overschat, of ga je hiernaar actief op zoek? Goh, dat gebeurt bewust of onbewust... Maar ik herinner me dat er op school veel aandacht werd gehecht aan je inspiratiebronnen; dat moest je allemaal bijhouden in plakboeken enzo. Ik plakte meestal na het uitvoeren van mijn project pas wat gerief bijeen. Je moest in de academie ook alles kunnen uitleggen; redenen waarom je iets op een bepaalde manier plaatst, drijfveer, invloeden. Ik heb daar soms een beetje moeite mee. Dat geldt ook algemener, bvb bij conceptuele kunst. Die ellenlange uitleggen hoef ik meestal niet te weten. Het werk moet staan op zich. Bestaat er volgens jou zoiets als een goed design? Of is dat geheel subjectief? Waarschijnlijk is het grotendeels subjectief, een menselijk gevoel; dat merkte ik bij de verschillen in mening bij de docenten... Maar bij typografie zijn er bijvoorbeeld al heel wat regels op vlak van leesbaarheid, zetting. Onbewust hou je je ook aan die regels, omdat ze evengoed zijn gebaseerd en ontstaan vanuit een gevoel. Dat is dan een algemeen gevoel. Zo is het net ook in de fotografie; een beeld is goed of slecht gekadreerd. Hoewel dit dan ook weer relatief is... Je kan een landschap fotograferen en besluiten enkel de lucht en een klein stukje berg in je beeld op te nemen. Dat klopt schijnbaar niet, maar vanuit een ander opzicht kan het dan weer wel kloppen. Het is gewoon geen klassieke compositie. Deze paradox gebruikte ik soms is flyerontwerpen; ik gaf een bepaalde sfeer mee in het beeld; clean, kalm, uitgebalanceerd. Terwijl het voor een chaotisch, druk evenement was.

Doordat je in principe werkt voor je eigen organisatie, ben je niet genoodzaakt veel compromissen te sluiten. Ja, ik denk ook dat dat een van de redenen is waarom Untitled! zo’n succes is geworden; Het beeld, de huisstijl van het evenement is mijn eigen werk, mijn keuze en daarmee persoonlijk. De affiches zijn simpel, soms zelfs gewoon onstaan uit mijn onkunde! >>> interview: Pauline Scharmann foto’s: Wim De Laet

JOHN DYER BAIZLEY John Baizley is a painter and musician based in Savannah, Georgia. He is notable for his album cover art and t-shirts for artists including Kylesa, Pig Destroyer, Darkest Hour, Daughters, Skeletonwitch, Torche, Cursed, Black Tusk, Kvelertak, Vitamin X, Flight of the Conchords, The Red Chord, Gillian Welch and his own band, Baroness for which he is the singer and rhythm guitarist. More pieces of art can be found on his personal website http://aperfectmonster.com/

ELETNEMIREPXE PAGINA Iedereen heeft zijn favoriete fonts. Schreef, schreefloos, lang, kort, breed, smal. Maar hoever kan je gaan met je fonts. hoe lang kun je ermee foefelen tot het niet meer leesbaar blijkt te zijn. Eén van mijn favorieten is NewsGoth Cn BT . Het woord chaos is bijna niemands vriend in de designwereld. Alles staat mooi op zijn plaats, er is amper nog iets op aan te merken. In deze editie van BRØT gooien we alles overboord. weg met de orde! Weg met de regels! Er is bewust gekozen om de letters met de hand te tekenen. Elk lettertype wordt tenslotten ook eerst met de hand ontworpen. Alles is met een 9B potlood getekend en gekalkeerd. Vlekken ontstaan, letters vervagen, alles wordt wat slordiger. dat is hoe het hoort! Doe maar ‘ns gek! Wees eens een viezerik! De pot op met Grafisch ontwerp! BRØT

GRAFISCH

NIEUWS

SAMEN

ZWERING

SAMENZWERINGEN. er zijn oneindig veel theorieën over. Welke zijn waar, welke zijn onzin. Illuminati, New World Order, Freemasonry, allemaal moeilijk uit te zoeken. Maar volgens heel wat mensen, liggen de bewijzen vlak voor onze neus! De tekens zijn overal! In mijn zoektocht naar theorieën kom ik terecht op twee uitgebreide websites; Een groep op ‘www.imageevent.com’ waar ik een absurd groot archief vind van zogezegde tekens van samenzweringen in logo’s, gebeurtenissen, dollarbriefjes. Ook kom ik terecht op een ietwat gedateerde site van ene Robert Howard. En zo gaat het maar door. Het gaat allemaal verder dan je denkt. You be the judge!

The All-Seeing Eye of Horus on the American dollar bill. Underneath the pyramid a banner reads “Novus Ordo Seclorum”, originally a motto of Freemasonry. This translates to “ A New Order for the Ages”.

Insignia found on the front of ovular form on Mars; Possibly an ancient symbol for the Brotherhood of the Snake? This symbol incorporates a serpentine quality along with the suggestion of flight, as the snake is formed into a shape suggesting wings. Image from the jpl/nasa mars orbiter archives. WHO’S ON MARS?

All-Seeing Eye

Insignia on Mars Discovered by MJ Moore.

POISONOUS CHEMTRAIL RAINBOWS

Statue of Liberty Eye of Horus Satellite image.

Tolkian’s Burning Eye of Sauron As Drawn by Mike Brinza.

The rainbow in the above image is caused by the presence of highly toxic Ethylene Dibromide vapors. The presence of Ethylene Dibromide in chemtrails has been verified by independent laboratory testing. It is my opinion that the horizontal rainbows in the Denver Airport murals are meant to represent the poisonous EDB rainbows created by the chemtrail spraying. The murals were dated and signed by the artist, Leo Tanguma, in 1995. Chemtrail researchers and observers date the beginning of the chemtrail spraying to late 1997. Disney does it again. Angry parents protest. Disney’s “JUST DIVE IN” underwear for young girls

The Statue of Liberty Eye of Horus is visible when the statue is viewed from directly overhead. CBS Eye of Horus

The concept behind Tolkian’s all-seeing Eye of Sauron is very similar to the symbology expressed by the all-seeing Eye of Horus used in the DARPA logo. In the recent Tolkien movies the all-seeing Eye of Sauran was fed information by magical spy balls that were strewn around the kingdom, a concept not unlike the “nowhere to run, nowhere to hide” mentality created by myriads of spy satellites and surveillance cameras that currently watch the human population 24/7.

The image says it all.

The suggestive undies with “JUST DIVE IN” emblazoned on the back, released as spin off merchandise for a new Disney film, High School Musical, raised an international storm of protest from angry parents. The underwear also angered The Society for Prevention of Cruelty to Children. The British children’s charity released a statement labeling the underwear “inappropriate for young children” Disney defended the undies calling the design “completely innocent”. In light of other recent Disney “goofs” regarding exposing young children to subliminal sexual content one has to wonder.

Secret communications/US currency PENTAGRAM MASON

Draw a pentagram over the pyramid on the back of a dollar bill. The pentagram points out five letters that spell MASON. Secret communications/US currency BLACK MAGIC OCCULT RITUAL MOCKERY?

The folded five dollar bill shows the WTC under construction on one side (left image) and on the other side the completed WTC. What are the chances that the events of 9/11 would show up in consecutive order on consecutive denominations of US currency well in advance of the actual event? According to some researchers the cryptocracy is using black magic and occult ritual to gradually process humanity into mind controlled slaves. Part of the occult ritual requires that those the ritual is being worked on be informed about what is being deliberately done to them.

Secret communications/US currency FIRST TOWER HIT

Fold the ten dollar bill in the same way and you see the first WTC tower after it was hit. On the right a photograph of the actual event for comparison shows striking similarities to what is seen on the folded bill. Even the smoke is blowing in the right direction. If the intended victims of black rituals realize what is being done but do not rise up to complain or put a stop to it, it is taken as consent and the magic becomes even more powerful. Frequently the media is used to slyly inform the public of certain events. The controversial paintings at the Denver Airport are a good example of this practice. Sometimes messages of this nature are hidden in commercials, on the covers of magazines or in movies. I believe the use of American currency to foretell the events of 9/11 is a classic example of this practice.

America Upside-Down? The Day of 9/11

At approximately the same time as the first plane crashed into one of the World Trade Center Towers on 9/11, President Bush was photographed holding a book, titled â&#x20AC;&#x153;Americaâ&#x20AC;?. The book is held upside down, a symbolic portent for the disaster? >>>

Secret communications/US currency SECOND TOWER HIT

Fold the twenty dollar bill in the same manner and it reveals both towers hit. Again a photo of the actual event is included for comparison. Amazingly, the folded twenty shows the smoke at approximately the correct height on both towers! The currency images may also reflect symbolism representing something secret that is going on.

T R A N S I LVA N IA N R E

H U N G E R

R E L E A SE

P E AC EV I L L E

R E C O R D S

JONAS HEGI

JONG, CREATIEF ZWITSERS

“I SILKSCR HANDPAIN BUT I LOV L PRIN

JONAS Hegi is a promising 24 year old graphic design from Zurich, Switzerland. After spending 2 years studying at the University of the Arts in Zurich he moved on to complete an internship at Ludovic Balland and at Carvalho Bernau in Den Haag. He is part of the vj collective ‘Les Enfants Terribles’. Hegi’s approach is very swiss and very inspiring to those whose tastes lean in that direction. Who is Jonas Hegi? I’m a 24 years old guy living in Zurich, Switzerland. I just made my BA-Degree in Visual Communication at the Zurich University of the Arts (ZHDK). At the moment I’m self-employed and working on different projects. How did you end up in designing in the first place? How did it all start? I grew up with drawing and painting and I was always fond of design, photography, typography and the arts. For me it was always logical to end up in doing something with design and art. What exactly did you graduate in and where? I graduated in visual communication (former graphic design) at the ZHdK (Zurich University of the Arts) Could you say your studies differ from graphic design? Differ? It was all about graphic design and a little bit photography and illustration! Where (places) has your work taken you? I was working in Basel, The Hague and Zurich. With the VJ Collective (Les Enfants Terribles) actually soon called Sierra) we played mainly in Switzerland, Germany and Austria playing. What did these places teach you (that Switzerland didn’t)? Never make compromises. Always challenge yourself, always question your work. (Which I learned in Switzerland as well!) You also had a vj’ing project with Samuel Weidmann. How did this start and is the ‘Les Enfants Terribles’ duo still active to this day? Yes it’s still active, actually more than ever. We’re now thinking about a new name – Sierra. We’re trying to work more on installative projects in a more artistic way. But still, vj’ing is fun and we love to do it.

When I first heard about you, you were designing for Cryptonites. If we look at your more recent work a lot has changed. If you can agree, how would you say your work has evolved? It’s more about the concept now. And probably way more reduced. I try to create things that may last longer than just for a certain period. I still like to switch between different styles and experience new things, I always try to go one step further than what’s actually around me. So I actually don’t care what’s trendy now, I just do, what I think fits best for the project.

Is there a specific work (regardless if it’s print, digital, installation,…) that you are really proud of? I think I’m really proud on the final work I did with Samuel Weidmann at my school, the so called “Grafik Kiosk”. We made a concept for a program, which is able to create posters and flyers with the content given by the user. The user just has to tell the program, wether the poster should look funny or serious or whatever, then the program starts working on the poster. And it works without any templates. At this point I have to give some credits to Philip Laeubli and Mario von Rickenbach, two of the best programmers I know and without them the prototype just wouldn’t have been possible. The challenge was to translate composition and intuitive designing in mathematical formulas. The program is a prototype and we’re still working on it. Have you had any expositions yourself? There was just the final school exposition. But for me it’s always difficult to exhibit graphic design. There are some self-initiated projects I’m thinking of exposing, but it won’t be kind of a résumé of my work.

Who did you work for, who do you work for now, who would you like to work for in the future? I’m working mainly in the cultural section. Beside that, I initiated some projects by myself. Also type design is a big thing. At the moment I couldn’t say for whom or what I would like to work most. It just has to be interesting and challenging and it has to make fun, always! You work is amazing but still how did you get noticed so quickly? Did you get any support (from big names,…)? I got noticed so quickly? I really didn’t realize that. No, I didn’t get any support from big names. I don’t want to get noticed because of big names or of my person, I want to get noticed because of my work.

What are you occupied with the most at the moment? Besides working as a designer, I’m organizing an independent fashion show called Kostume in Zurich. The next show will take place during the fashion week in Zurich. I’m not only working on the appearance of the show, I also have to deal with sponsors, fashion designers and a lot of other things. After the 12th of november, the day of the show, I will focus more on my own projects. After all your experience so far: can you say what it takes to be a (good) graphic designer? Passion! And never get satisfied. Do you have any future goals. If so, which ones? Uh, maybe moving to London or Berlin? Learning French in Paris?

Are there any tools or methods you frequently use in your work. (For example: silkscreen) If so, why? No, I don’t like to use tools because the tools. I like to use a specific tool because I think it’s the best tool to get the best result for the project. So I love silkscreen, hand printing, but I also love my laser printer. >>>

LOVE REEN, NTING, ALSO VE MY LASER NTER” interview: Stef Michelet foto’s: Jonas Hegi

TOPO COPY UTOPISCHE PLANNEN 38

HET LEEFT, MAAR NIET GENOEG. VEEL MENSEN SLAPEN TEVEEL EN DOEN NIET GENOEG.

JONAS Nachtegaele (Ladda vzw) en Daniel Rivero Baralt (Topo) zijn bezig met Topo Copy, een ‘utopisch’ centrum rond print, inkt en papier. Om er achter te komen wat dat precies inhoudt heb ik met ze afgesproken in de DOKkantine. Om te praten over grote plannen, Gent en passie voor papier.

Zouden jullie je kunnen voorstellen? Jonas: Ik ben Jonas en ik werk bij Ladda, een organisatie die hedendaagse evoluties binnen jeugdcultuur op ‘alternatieve wijze onderzoekt, duidt en vertaalt. Daniel: Ik ben Daniel, freelance grafisch vormgever met een achtergrond in fotografie. Ook ben ik actief in de graffiti-scene en doe ik muurschilderingen. De laatste tijd iets minder door problemen met de sterke arm van de wet.

Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen? Jonas: In het kader van Espace Ladda (Research Gallery In Progress & On The Move) zette Ladda een reeks exposities op rond een aantal sleutelbegrippen, jeugdculturele thema’s. Daniel voelde zich er thuis en kwam er zijn creatieve zelf zijn! Zo hebben we elkaar ontmoet en kwam onze gezamelijke droom voor een centrum rond print en inkt tot stand. Daniel: In die tijd werkte ik in een copyshop en kwam ik in aanraking met print. Het werk was er niet altijd even boeiend, en ik merkte dat creatievelingen, studenten in Gent een plek nodig hebben waar ze terecht kunnen met hun drukwerk in een creatieve omgeving, waar ze kunnen werken, experimenteren, testen! De droom om zo’n plek, ‘Topo Copy’, tot stand te brengen was geboren! Daniel: We vullen elkaar goed aan, Jonas is altijd op tijd en kan goed met Excel overweg en samen hebben we vanuit andere achtergronden een breed netwerk aan kunstenaars. En we kunnen lachen, dat is belangrijk

Wat vind je van ‘ontwerp’ uit Gent dezer dagen? Daniel: Het leeft, maar niet genoeg. Veel mensen slapen teveel en doen niet genoeg. Jonas: Je ziet tegenwoordig vaak knappe affiches. Mensen zijn ook bezig met combineren, muzikanten zoeken aansluiting bij de grafische wereld of ontwerpen zelf, mensen verenigen zich in collectieven en helpen elkaar vooruit. Plaatsen om elkaar te ontmoeten zijn daarom heel erg belangrijk. Vroeger werden mensen in hokjes gestopt, nu moeten we ‘jeugd(sub)cultuur anders gaan bekijken! Daniel: De Grafische wereld moet en gaat ook vaker nadenken over de aansluiting met het grote publiek. Jonas: Er is een verschil tussen mainstream en underground maar je ziet dat beiden elkaar nodig hebben en er overlapping bestaat. Wij bewegen ons best wel in de underground maar willen ook graag een breed publiek bereiken. Het was dan ook superfijn om onze eerste Expo (RISOGRAFIA) op DOK te kunnen installeren en er op de opening tweeduizend man passeerde! Wat is Topo Copy? Jonas: Uit een passie voor print en de nood naar een creatieve ontmoetingsplek willen we een centrum oprichten met allerlei activiteiten. Een fysieke plek hadden we in het begin niet, maar gelukkig vonden we een experimenteerplek, uitvalsbasis en partner in DOK, werfplek voor verpozing en creatieve manoeuvres. We streven naar een soort copytheek met een machinepark, denk aan zeefdruk en stencildruk. Een ontmoetingsplek voor mensen met dezelfde passie. Een shop waar producten verkocht kunnen worden. Een plek om te exposeren, … Daniel: Als het maar raakvlakken heeft met print. Ook het ontmoetingsaspect vind ik heel belangrijk, het uitbouwen van een netwerk, mensen die elkaar verder kunnen helpen.

Wat gaat er gebeuren op de korte termijn? Jonas: We hopen op een positief antwoord op onze projectsubsidie-aanvraag van de Vlaamse Gemeenschap, we plannen de aankoop van onze eerste machine. We installeren ons fysiek in DOKvitrine. We selecteren elke maand een ‘featured artist’ Subbacultcha magazine. We plannen nieuwe expo’s, gaan binnenkort naar De Brakke Grond in Amsterdam met een installatie, ...verder zijn er nog plannen maar die houden we even voor onszelf. Zien jullie nog bedreigingen? Zijn jullie bang voor de crisis? Jonas: Nee! Dat is een kans. Bijvoorbeeld om goedkoop machines op te kunnen kopen. We moeten natuurlijk realistich zijn en goed in de gaten houden dat het project ook financiëel en organisatorisch op punt staat, haalbaar is. Momenteel draait Topo Copy op een hoop enthousiasme en passie vanuit onszelf en het netwerk om ons heen, waarvoor dank trouwens! Daniel: Het proces is soms vermoeiend en het is niet altijd eenvoudig om tijd en energie te blijven investeren. Een kunstenaar moet ook eten. Het concept, het project en de groeikansen zijn zo mooi dat ik daar wel overheen kan kijken. >>> interview en foto’s: Joran De Koster

EF was formed in 2003. In 2006 the band made themselves a name in the post-rock genre with their debut album “Give me beauty… Or give me death!” and the song “Hello Scotland”. The band started to tour Europe intensively. Second full length album “I am responsible” was released in 2008. A bit darker story. The band moved up to the bigger live venues, played some festivals and also supported bands like Red Sparowes, 65daysofstatic, Aereogramme and many more. “Mourning golden morning” was released on April 1st 2010. The bands third full length album recorded and produced by Magnus Lindberg (Cult of Luna). Do we need to say it sounds absolutely amazing!?! The sound have grown, become more focused and dead on. It’s more heavy and raw but still catchy and very dynamic. The album got raving reviews all over Europe and EF did a 6 week tour to support it. In 2011 the band did their very first Asia tour during two weeks. A incredible experience that is hard to describe but EF will definitely go back. The spring and summer also offered EF some festival appearances and numerous of selected club shows. For example Friction Fest (DE) Dunk! Festival (BE), Wave Gottik Treffen (DE), Bootboohook (DE), Ieper Hardcore Fest (BE) and Stemweder Open Air (DE). Up to date the band have done 14 European tours and grown to a stable, dynamic and explosive live band. Sometimes we say that EF is one of the hardest working independent bands in Europe. I guess we’re right.

‘Mourning golden morning’ out now

FRANCOIS SAVARIMUTHU

INKSPILL ILLUSTRATIONS 42

THE GRAPHIC DESIGN SCENE FROM INTERESTED ARE CLOSELY CONNECTED TO THE MUSIC SCENE HERE IN SOUTH WALES

A few months ago I ran across a young new artist who caught my attention by his detailed vector illustration designs. François Savarimuthu, the man behind INKSPILL ILLUSTRATIONS. This young fresh new talent is still a student at the University of Wales, Newport, where he studies graphic design.

So François, who or what made you decide to become an graphic designer/illustrator? I have a lot of admirers in the design industry, it would be impossible to say what my current favourite piece is, as I research nearly everyday, thanks to social networking and the endless design blogs out there, I never go hungry from design famine. Although if we have to talk about major king pins in way to becoming a art student / freelance designer, I would definitely have to give credit to a few illustrators and designers, who made me pick the path of design over being a biology student [haha]. At one point in high school I was dead set on studying medicine, then one day, I think it was when I missed my practical examination, just because I got the dates wrong and that it was the next day. So due to that mistake I had a urge to change my direction for a career, I was always more interested in art though than medicine, but I always try to incorporate human anatomy in my work as I’m fascinated by how the body works. …Going back to my all time favourites, iSO50 and his retro graphics, using excellent effects to give that crisp retro feel, whilst using great use of colour. Hydro 74 [Joshua M. Smith], the vector king! and finally Dan Mumford for being the one who I could most relate too, as when I was in Art College he was just graduating university, and I remember seeing him in ‘Computer Arts: Projects’ and thinking I want to be doing exactly this by the time I finish uni! I also take a good majority of shots using my ‘Instagram’ app on my smart phone, which allows me to capture the vernacular, the best things in life are right in front of you.

How long have you been doing this? Like, when did you know you wanted to do this? I’ve been doodling since I can remember, but I guess you’ve heard that phrase used all the time. It really all just stemmed from this passion for doodling, I still call most of my personal work doodles, as it starts from a brainstorm of lines that somehow turn into a composition I’m happy with, usually 1st or 2nd time round of redrawing, so I’m lucky to be able to direct my thoughts and ideas straight to paper and ready to ink in no time. As for my freelance work, it all fell into place, as over time in high school and art college I took on projects from friends and then steadily became clients from friends of friends.

I’ve noticed your work is very detailed, don’t you lose your patience over time? As for my patience [haha] I’ve learnt to adapt to it, otherwise I will never get anything finished. It’s strange but my motivation comes from a track I haven’t heard in a while, or a new album and finding out that I can’t stop listening to it, then realising that my iTunes playlist has it over 200 plays! My passion for my illustrations come from my feelings and moods during that day, depending on how I feel that day will have a certain desired result in my work outcomes.

You also still study at the moment, how does this infect your work? Do you find enough time for your personal illustrations? And what do your fellow students and teacher think about your work? That’s one of my flaws, organisational skills have never been my forté. It’s something I’m definitely working on, I think I need a PA! [haha]. Personal work does get into the way of university work, but that’s because it’s more interesting, but client work is also very interesting.

Clientele work allows me to have a varied amount of different challenges, and I will never say no too a brief, it’s always worth a try, to broaden my creative ability. As for my fellow students, a lot of them know I do my freelance work under the name of Inkspill Illustrations, but not a lot know I do client work under my own name. My tutors don’t know anything about my work outside university, I want too keep that under wraps for now.

What does inkspill mean exactly? Inkspill, to be honest to this date I’m still unsure if I want to go under this Alias, but when I thought about it, heres a quick description of it’s origins. I guess my reasoning behind it was because whenever I wanted to start a project from scratch, I would just doodle anything that i felt related to the project. In a way I was spilling my ideas, my doodles, the ink onto the page. Everything flowed and it about the exploration of my imagination, then developing those thoughts [Inkspill’s] into a more professional context. How is the graphic sector in your country? Is there alot of competition? The graphic design scene from interested are closely connected to the music scene here in South Wales. The music scene seems to be a big part to the art created. A lot of people love metal music here and I guess that’s where I fall into, as a sector. There is a lot of talent, designers and illustrators making themselves known, very professional people and I’ve had the pleasure of working with some great local bands. Illustrator ‘Godmachine’ seem to be the leader in the creative industry for band merchandise, his passion for his work and the way he uses design as a lifestyle influences me a lot. >

What do you hope to achief in your career? I would aspire to be amongst creative groups of people, a mixture of experience and fresh talent with very different art backgrounds! I’m always talking to new people and making close friends through design, recently I had a band ask me for work from Alaska, that’s rad! Eventually further down the line of my career I would love to be sharing my experiences with students, and other creatives. It’s definitely a lifestyle for me, and I would like to be surrounded by art and music influences, even when I’m older and retired I’ll still be blasting out metal and drawing intricate designs, even if my senses pack in! [haha] Do you have other interests or hobby’s? At the moment, being in university and doing freelance, plus working on the weekends as a phones salesman [everyone needs a part-time job, no matter how uninspiring], also money’s a good thing right? I tend to go to the gym now and again, taking an interest in mountain biking and going for long treks, although the weather is terrible this time of the year. On a weekly occurrence, I socialise with friends and creatives, going to gigs, one coming up more recently is Incubus, it’ll be the first time I see them live, can’t wait, I love varied types in genres! If you have a new idea for a design does it come out the way you expected to be? Every piece I work on is always reworked, I can spend so much time on one piece, and be infatuated with that I lose interest very easily. This only happens when the mood isn’t right [haha] like I was saying in one of your previous questions, my patience is usually good when I have the right music or motivation for the task, unless I don’t have these in place I will lose interest very easily.

I’ve found ways of getting round this though, I guess becoming a designer as allowed me to change my life for the better as well, as I’ve learnt to manage my time a lot better, giving myself space with one task. Then if I have spare time in the day I will revisit it for a few hours at a time. Usually when I get in that ‘zone’ I tend to get the best results. Call it an infectious way of working, it’s addictive to put the pencil down when there is a tasty riff or awesome chorus pounding through my speakers! What made you decide to print your designs on shirts? I’ve always been a fan of sites such as Emptees [now Mintees] and Design By Humans. It’s another way to express my work, making it more visually appealing when seeing it on someone, it gives me the biggest buzz seeing it on someone else as they walk past you, totally awesome! It’s a fantastic way to promote, if made with quality products and apparel, the design is long lasting. Femke Fatale is one of the models who you’ve worked with, since she’s also from Belgium I wondered how you got to find her for this job! (foto femke) Femke! generally an awesome person! Seriously she has helped me out so much with the release of my limited edition work, through my Inkspill Illustrations part of my freelance. Being very helpful and always promoting me when she is not busy through her social net working sites. One of the nicest people I’ve had the pleasure of speaking too. It was an obvious choice for me to just ask her openly, Facebook allowed me to do that so easily. Her modeling is primarily tattooed based, she’s been a lot of tattoo magazine front covers, as I was very influenced by the tattooed culture also the americana pin up style she seemed to use a lot in her shoots. Although she can capture that theme very well in her photoshoots, she can adapt perfectly, to any indie clothing line to one off specialist designs.

EVEN WH OLDER A RETIRED BE BLAS METAL AND DRA INTRICA DESIGNS MY SENS IN! It really started when I got in contact with her over a message on Facebook, started to chat more about the ideas I had and she instantly became interested, which was awesome to begin with, if I’m honest I felt a little star struck, due to her career in the industry as a top model in the scene. Once I had the designs printed she was more than helpful to organise a shoot with me, asking her close friends who did make up and photography, giving me everything I needed for the promo shoots! Special thanks for the organisation to Femke Fatale, Mieke De Vlieger & Wannes De Broumer. You’re obviously a huge music fan, how did music had his inspiration on you and your work? It goes back to picking up that new album or a song that I haven’t heard for a long time. It’s perk like that, which make my design outcomes possible. The sound, the passion and the taken by bands is greatly used within my inspiration and development.

Talking about music, you did some artwork for some bands, could you tell us more about that? Sure can! Working on a lot of logo identities, emblems and custom typography, all of which relate to my love of calligraphy. I’ve been concentrating on album artwork design, getting back in touch with my illustrative skills. The artwork is for a band called ‘Fourth Autumn’, they are friends of mine, and was speechless when they chose to work with me on their artwork for their debut album [Mock The Weak]. It’s going to be on sale in HMV in January! So make sure you get a copy! What do you prefer on creating? Posters, illustrations, logo’s,…? I’m open to any form of creativity, I never want to limit what I do and where I create my work, be it on paper or on a wall.

HEN I’M AND D I’LL STILL STING OUT I would love to develop my calligraphy more and work it into my illustrations, creating something completely custom. I dislike using stock images, I’d prefer to use my own reworked from photos or still life. I also dislike using a lot of typefaces, as I believe less is more. Every designer have there favourites, mine would have to be futura or trajan pro.

If you make a print do you usually go up to 50 copies or does it depend on the work? If it’s for my limited edition work [Inkspill Illustrations]. Then my max printing number would be 50 copies. Although I’m going to be lowering that for my next set of prints, as I will only being producing 25 copies of the ‘Wolfography’ designs. I felt like limited the prints and bundles, I wanted to make them special to each and everyone person who bought them, giving them this gift that was only allowed for a select few.

Any chance for a sneak peak? ;) Keep an eye out for the ‘Wolfography’ bundles coming this Winter! Also a recent project uploaded on my Client Page on Facebook, it’s all about pattern design, I love the intricacy! I will also be re-printing the Inkspill Icon t-shirts! This is first mention, they emblems will be printed onto black t-shirts with a golden ink for the emblem, only 25 of these will be made! They are to say thank you for all the support people have given me in a short space of 6 months. Thanks for interviewing me Elke =] Stay Awesome! >>>

AWING ATE S, EVEN IF SES PACK

interview: Elke De Backer foto’s: FRANCOIS SAVARIMUTHU

What are you working on at the moment? Since I’ve noticed you’re a busy bee and promised your fans lots of new stuff! By the end of the year I will have a lot to show. The album artwork for ‘Fourth Autumn’ is a biggy, it’s going to be published in Kerrang magazine, as well in store at HMV, that’s MASSIVE! [haha] In the process of getting a website made, collecting all my social sites and blogs under one roof so too speak, it will also have an integrated store, making it easier for lots of people to follow everything I’m doing.

EEN MAGAZINE VAN: Wouter Van Rymenant MEDEWERKERS: Thomas Van Asselt Tiene Devos Pauline Scharmann Stef Michelet Joran De Koster Elke De Backer MENTALE STEUN/HULP: Nora,Otis, Elias en Matt Golden Power Layâ&#x20AC;&#x2122;s TECHNISCHE HULP: Walter Oscar Rothe Tiene Devos LOGO Stef Michelet