'Live, Love, Run.' Annemerel de Jongh fragment

ANNEMEREL DE JONGH

LIVE L VE RUN

INHOUD.

INLEIDING. Goed gek .....6 ‘FARQ. FREQUENTLY ASKED RUNNING QUESTIONS’ .....9 1. IK WILDE ALLEEN MAAR BLAKE LIVELY ZIJN... .....15 De eerste keer .....19 2. BIGGER, BETTER, FASTER, STRONGER .....29 Verschillende soorten trainingen .....33 3. VERMISTE TEENNAGELS & BLOEDENDE BLAREN .....45 Wie de schoen past .....49 4. DE STRAAT IS MIJN CATWALK .....59 Dress the part .....63

8. WHAT DOESN’T KILL YOU MAKES YOU STRONGER .....119 Motivatie .....123 9. WEDSTRIJDEUFORIE .....131 Klaar voor de start .....135 10. ZELFS ALS ALLES TEGENZIT... .....155 Hardlopen in het buitenland .....159 SELFIE. .....170 De perfecte hardloopselfie .....172 FOOD. .....178 Recepten .....185

5. VERSLAAFD .....77 Gadgets & andere accessoires .....81

LOOPSCHEMA’S. .....206 • Je eerste 5 kilometer .....208 • Van 5 tot 10 kilometer .....210 • De halve marathon .....212 • De marathon .....214

6. IK WIL ALLEEN MAAR ALLES .....87 Blessures & andere ongemakken .....91

DE 25 BESTE HARDLOOPTIPS. .....216

7. IK HEB ER GEEN KRACHT VOOR .....103 Crosstraining .....107

DANK. .....220

GOED GEK.

–6–

Rondjes rennen om de tennisbaan. De coopertest aan het begin van elk schooljaar. Een spontane kilometer rennen tijdens een gymles. Ik had er een grafhekel aan. Hardlopen stond bij mij gelijk aan steken in mijn zij; ik kon me dan ook niet voorstellen dat iemand uit vrije wil hardliep. Ik stond bekend als het meisje dat altijd klaagde als er gerend moest worden. Toen ik voor het eerst van het fenomeen marathon hoorde dacht ik dat iemand een grapje met me uithaalde. Zijn er echt mensen die voor hun lol ruim 42 kilometer achter elkaar rennen? Die mensen moeten wel goed gek zijn. Waarom zou je dat in vredesnaam doen? Ik snapte er helemaal niets van.

Totdat ik zelf – uit vrije wil – een paar sneakers pakte en gewapend met een oud Baby G-horloge dat diende als stopwatch mijn eerste hardloopstapjes zette. Ik was net zeventien en geïnspireerd geraakt door een chickflick, maar dat is een verhaal voor later. Na het eerste rondje was ik verkocht en hoewel mijn hardloopcarrière de eerste vijf jaar vele pieken en dalen kende (als in: soms liep ik twee maanden vijf keer in de week, dan liep ik weer zes maanden niet) noem ik die zonnige zomerdag in juni 2006 het keerpunt. Mijn bekeerpunt. Van hater naar liefhebber in slechts dertig minuten. Het kan.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat hardlopen de afgelopen tien jaar altijd even leuk was. Net als in elke relatie heb je soms wat problemen. Maar je geeft niet op, je werkt eraan en uiteindelijk kom je er sterker uit. Zo gaan die dingen. Ik heb de afgelopen tien jaar mijn fair share aan problemen zeker gehad. Van ontstoken blaren ter grootte van een tennisbal tot valpartijen inclusief lelijke littekens voor het leven en van maandenlange shin splints tot ‘om te huilen zoveel pijn’-lopersknieën, ik kan overal over meepraten.

Maar hé, het levert wel weer mooie verhalen op. En die verhalen, die vertel ik graag in geuren en kleuren aan iedereen die ze maar wil horen.

En nu kun jij ze ook lezen. In dit boek. Ik ga het hebben over mijn Hobbit-voeten met permanente (bloed)blaren en missende teennagels, het vraagstuk dat ‘mijn darmen en de lange duurloop’ heet. Ik ga je vertellen over New York: de droom, maar ook over New York: de deceptie. En ik vertel je over die ene keer in Italië dat het zo koud was dat zelfs mijn iPhone het voor gezien hield.

Maar ik ga je niet alleen met mijn persoonlijke verhalen lastigvallen. Ik heb ook wat praktische informatie voor je verzameld. Van het voorkomen en genezen van blessures tot verschillende soorten trainingen. Daarnaast ben ik op zoek gegaan naar antwoorden op de meest gestelde hardloopvragen. Hoe komt het dat je tijdens het rennen soms steken in je zij krijgt (die vraag stamt nog uit mijn eigen puberteit)? Hoe word je sneller? Wat kun je het beste eten voor een wedstrijd? Moet je nu juist wel of niet eten voordat je ’s ochtends gaat hardlopen?

Natuurlijk is een boek over hardlopen niet compleet zonder hardloopschema’s. Samen

–7–

met Run2Day heb ik schema’s voor verschillende afstanden opgesteld. Net zo’n hardloopbeginneling als ik tien jaar geleden? Geen punt, ik heb een schema waarmee je binnen tien weken een 5 kilometer kunt rennen. Ben je een doorgewinterde loper die voor het eerst de afstand der afstanden, de marathon wil gaan lopen? Ook daar heb ik een schema voor.

En omdat eten naast hardlopen mijn favoriete bezigheid is – het houdt elkaar zo lekker in balans – ben ik ook de keuken in gegaan en heb ik vijftien lekkere recepten samengesteld, die ook nog eens prima geschikt zijn voor hardlopers. Van mijn inmiddels bijna fameuze bananenbrood tot nieuwe recepten zoals worteltaarthavermout (en dat is dus écht net zo lekker als carrot cake, maar dan een stuk verantwoorder als ontbijtje voor een duurloop).

Hardlopen zorgt bij mij voor energie, ontspanning en creativiteit. Als ik niet kan hardlopen ben ik een andere Annemerel, eentje bij wie je niet per se graag in de buurt wilt zijn. Mijn liefde voor de sport deel ik graag met anderen. Ik zou het liefst iedereen het runner’s high willen laten voelen. Als het zou kunnen ging ik persoonlijk lopen met iedere hardloophater, want ooit was ik er zelf ook een. Nu is iedereen natuurlijk anders en ik wil niet beweren dat iedere hardloophater een hardloopjunkie zal worden, maar je kunt het allicht proberen, toch?

Ik hoop je met mijn boek te inspireren. Of je nu een doorgewinterde loper bent en eigenlijk dat extra zetje niet meer nodig hebt, of dat je nog nooit gelopen hebt en nog wat overtuiging kunt gebruiken. Ik ben geen allesweter, ik heb geen wereldrecord gelopen (en zal dat in dit leven ook nooit gaan doen) en ik ben geen specialist. Maar er zijn maar weinig mensen zo enthousiast over hardlopen als ik en ik heb zó ontzettend veel dat ik met jullie wil delen.

Oké... Zullen we nu dan maar gewoon beginnen?

–8–

FARQ

Frequently Asked

RUNNING QUESTIONS Voordat we met het eerste hoofdstuk gaan beginnen heb ik vijfentwintig persoonlijke hardloopvragen beantwoord. Deze vragen zijn gesteld door lezeressen van mijn blog (waarvoor hartelijk dank!). Ze gaan over motivatie, hoogte- en dieptepunten en dromen.

Op deze manier hoop ik dat je iets meer te weten komt over mij als hardloper.

1. Wat betekent hardlopen voor jou? (Mandy) Een ultiem gevoel van vrijheid.

2. Hoe motiveer je jezelf om naar buiten te gaan? (Yolande) Naar buiten gaan is het allermoeilijkst. Als ik eenmaal drie stappen gezet heb denk ik meestal: o ja, daarom ren ik. En dan ben ik weer helemaal gelukkig, maar het kost me soms wel wat moeite om daadwerkelijk buiten te komen. Ik motiveer mezelf met een goede playlist en fijne hardloopkleding. Ook probeer ik vaak mijn verstand op nul te zetten en gewoon te gaan, want ik wéét dat ik geen spijt ga krijgen van mijn beslissing om naar buiten te gaan.

3. Hoe combineer je hardlopen met een druk schema? (Bernadette) Ik plan hardlopen net zoals ik al mijn andere taken indeel. Aan het begin van de week bepaal ik al wanneer ik ga lopen en wat voor training ik ga doen. Het zijn gewoon agendataken. Het is natuurlijk heel verleidelijk om uiteindelijk alsnog een run te skippen, maar daar moet je sterk in zijn. Natuurlijk smokkel ik soms ook wel, maar als ik train voor een bepaalde wedstrijd kost het me vaak geen moeite om me aan mijn schema te houden.

–9–

4. Waar denk je aan tijdens een duurloop? (Manon) Oef... Dat ligt er volledig aan waar ik op dat moment mee bezig ben. Soms bedenk ik complete blogposts of denk ik interviews voor Metro uit. Soms denk ik aan een bepaalde wedstrijd waar ik voor train, soms geniet ik juist van mijn omgeving en besef ik hoe gelukkig ik ben dat ik hier mag en kan lopen. Met een lange duurloop ben ik vaak twee tot drie uur onderweg, er zijn dan wel honderdduizend dingen die in mijn gedachten passeren.

5. Hoe hou je duurlopen leuk? (Lindsey) Een goede playlist, een mooie route en het allerbelangrijkste, een mooi en groot doel. Als ik een bepaald doel voor ogen heb, zoals bijvoorbeeld een gave marathon, dan is het voor mij een stuk makkelijker om naar buiten te gaan, want dan weet ik waar ik het voor doe.

6. Heb je ook weleens negatieve gedachten tijdens duurlopen? (Marijke) Ja! Soms heb ik het superzwaar en dan denk ik: hoe ga ik in godsnaam een marathon lopen? Maar het beste wat je dan kunt doen is gewoon doorlopen. Daar word je niet alleen fysiek maar ook mentaal sterker van.

7. Ren je altijd aan één stuk door of stop je ook weleens? (Manon) Tijdens een duurloop probeer ik zo min mogelijk te stoppen. Vaak stop ik een tot twee keer heel even, om iets te drinken te halen bij een tankstation. Ik probeer die pauzes altijd zo kort mogelijk te houden, omdat anders mijn hartslag te veel naar beneden gaat. Tijdens temporuns moet ik ook weleens pauzeren. Dan doe ik net alsof ik een foto wil maken, maar in werkelijkheid moet ik gewoon even op adem komen.

8. Wat is je favoriete hardloopweer? (Manon) Allereerst: windstil, dat is het allerbelangrijkst. Daarnaast een temperatuur tussen de 8 en 14 °C, een klein zonnetje (niet te fel) en het liefst geen regen, of als er dan toch vocht uit de lucht moet komen een heel klein beetje miezerregen. Overigens vind ik het ook heel erg leuk om hard te lopen als het net begint te sneeuwen: de weg is nog wel begaanbaar, maar de omgeving is wit en de vlokjes blijven liggen op mijn kleding. Maar dat komt in Nederland helaas niet zo vaak voor.

9. Wat is het vreemdste wat je tijdens een run hebt meegemaakt? (Manon) Ik ben een keer in mijn kont geknepen tijdens een lange duurloop. Ik liep over een fietspad waar ik regelmatig loop en ineens voelde ik iets in mijn kont. Hetzelfde moment zag ik een scooter met twee jongens erop voorbijrijden. Ik besefte eerst niet zo goed wat er

– 10 –

gebeurd was, dat kwam pas later. Ik ben trouwens gewoon doorgelopen alsof er niets aan de hand was en heb er ook geen trauma aan overgehouden.

10. Wat is je favoriete training? (Linda) De trainingen die ik doe als ik in het buitenland ben. Meestal heb ik dan geen specifieke training; ik loop dan gewoon voor het lopen en om de plek te ontdekken. Als ik in Nederland ben is de lange duurloop mijn favoriete training, vooral omdat ik die doe in aanloop naar een belangrijke wedstrijd, een marathon. Tijdens het lopen fantaseer ik vaak al over die wedstrijd.

11. Ben je de man met de hamer weleens tegengekomen? (Bernadette) O ja! Tijdens wedstrijden kom ik die vrijwel altijd tegen. Op een goede dag loop ik erdoorheen, probeer ik me te focussen op het feit dat de pijn niet eeuwig zal duren en luister ik extra veel powersongs. Op een slechte dag geef ik op en ga ik wandelen. Die slechte dagen probeer ik natuurlijk zo min mogelijk te hebben.

12. Loop jij hard als je ongesteld bent? (Lotte) Ja! Dat is soms wel lastig, want ik krijg nog weleens buikpijn en die pijn verlicht ik dan graag met een pijnstiller, maar ik wil niet lopen met een pijnstiller. Dus daar moet ik goed op letten. Ik probeer er wel altijd voor te zorgen dat ik tijdens een marathon niet ongesteld ben. Als dat wel zo dreigt te zijn, probeer ik met de pil mijn menstruatie te verschuiven.

13. Wat is je favoriete hardloopmoment tot nu toe? (Aurelie) Dat is een close call tussen het lopen van mijn eerste marathon in Amsterdam in 2012 en de 3 uur 26 minuten en 43 seconden die ik over de Berlin-Marathon deed. Beide zijn heel bijzonder. Amsterdam omdat het mijn eerste marathon was en omdat het beter ging dan verwacht, Berlijn omdat ik een heel goede tijd liep waar ik nooit van had kunnen dromen.

En ik was in Berlijn, dat was op zichzelf al bijzonder. Ook had ik voor Berlijn echt onwijs goed getraind. Het is zo leuk om dan na maandenlange training te merken dat je training ook daadwerkelijk zin heeft gehad.

14. Wat was je hardloopdieptepunt? (Tjitske) De New York Marathon van 2014. Ik dacht toen ook dat ik goed getraind had, maar het kwam er absoluut niet uit. Ik was langzamer dan het jaar ervoor, moest al na 23 kilometer wandelen en het voelde alsof ik flink gefaald had.

– 11 –

15. Heb je ooit op het punt gestaan om hardlopen op te geven? (Femke) Nee. In het begin van mijn ‘carrière’ – de eerste vijf jaar – ben ik wel meerdere malen gestopt met lopen. Dat deed ik niet bewust, maar ik vergat mijn hardloopschoenen gewoon. Dan had ik het weer druk of zo. Ik trainde toen ook niet voor wedstrijden, had geen hardloopvriendinnen en schreef er niet over op mijn blog, dus er was ook totaal geen druk om wel te gaan lopen. Sinds november 2011 loop ik constant en heb ik nooit gedacht: ik stop ermee.

16. Hoe ga je om met negatieve reacties? (Mireille) Ik krijg weinig negatieve reacties van mensen in mijn omgeving, omdat iedereen ziet hoe gelukkig hardlopen mij maakt. Waar ik wel van baal is mensen die hardlopen neerzetten als iets waar je een platte reet van krijgt. Allereerst is dat bij mij helemaal niet het geval en ten tweede, wat maakt het uit? Ja, als je je lichaam in een bepaalde vorm wilt gieten kun je het beste aan krachttraining doen, maar als hardlopen je gelukkig maakt, waarom zou je het dan niet doen?

17. Wat is je grootste hardloopvalkuil? (Irene) Tijdens wedstrijden denk ik soms te makkelijk. Dan denk ik: o, dat doe ik wel even. Om dan vervolgens op te geven omdat het toch iets zwaarder was dan ik van tevoren verwacht had.

18. Wat is je grootste hardloopblunder? (Ellen) Ik heb nogal wat kledingblunders begaan. Dat komt in het hoofdstuk over kleding uitgebreid ter sprake. Maar het komt erop neer dat ik mijn eerste hardlooprondjes in spijkerhotpants liep en mijn eerste wedstrijdoutfit gebaseerd was op de look van een ‘model off duty in New York’. Niet echt een outfit waarin je een halve marathon(!) loopt, natuurlijk.

19. Heb je weleens overwogen om bij een atletiekvereniging te gaan? (Stefanie) Ik heb er weleens over nagedacht, maar ik denk niet dat het gaat gebeuren. Hardlopen betekent voor mij vrijheid. Als ik gebonden ben aan bepaalde tijden en trainingen, vind ik het meteen een stuk minder leuk. Ik heb niet de ambitie om de allersnelste hardloper ter wereld te worden. Laat mij maar gewoon op mijn eigen manier rennen.

20. Voel je je nooit alleen tijdens al die runs? (Dwight) Nee! Nooit. Ik vind die zelfstandigheid tijdens het lopen juist een van de leukste dingen van het lopen. Ik heb mijn muziek en meer heb ik niet nodig. Natuurlijk vind ik het ook

– 12 –

weleens leuk om met anderen te lopen, dat geeft heel veel energie. Maar mijn beste trainingen loop ik alleen.

21. Waarom hardlopen en niet een andere sport? (Denna) Het fijne van hardlopen vind ik dat ik het altijd en overal kan doen. Die vrijheid heb je bij vrijwel geen enkele andere sport. Daarnaast is het een sport waar ik een beetje goed in ben. Ik vind de meeste balsporten zoals tennis en hockey ook leuk om te doen, maar ik heb er weinig talent voor. Wat ik ook heel leuk vind om te doen is skeeleren en schaatsen, net als hardlopen cardio dus.

22. Met welke bekende loper zou jij nog wel een keer samen willen lopen? (Roos) Paula Radcliffe! Zij liep in 2003 het wereldrecord op de marathon en dat staat op het moment van schrijven (november 2015) nog steeds. Paula heeft haar professionele loopcarrière inmiddels beëindigd, maar ze is voor mij nog steeds een voorbeeld. Ook delen Paula en ik een probleem, een probleem met onze darmen. Wereldberoemd is het moment tijdens de London Marathon in 2005, toen ze tegen het einde van de race aan de kant van de weg haar behoefte deed. Ondanks dit ‘momentje’ wist ze de marathon alsnog te winnen.

23. Wat wil je nog bereiken op hardloopvlak? (Aurelie) Ik wil graag alle zes de ‘grote marathons’ gelopen hebben. Berlijn en New York kan ik al van mijn lijstje afstrepen. Nu Chicago, Boston, Tokio en Londen nog!

24. Waar wil je ooit nog een keer lopen? (Lotte) Er zijn nog heel veel mooie plekken waar ik graag eens zou willen lopen, maar voor nu staat op nummer één de boulevard van Santa Monica, of Santa Barbara... Venice Beach...

Ik ben nog nooit in Californië geweest, maar daar wil ik graag nog een keer naartoe. Of Sydney! Dat lijkt me ook wel wat.

25. Wat raad je iedere hardloopster aan om ooit te doen? (Charlotte) Je hardloopschoenen meenemen op reis. Je kunt je bestemming op die manier als een local ervaren en je ziet nog eens wat. Of ik nu op wintersport ga, een stad bezoek of een paar weken in Italië zit, mijn hardloopschoenen gaan altijd mee.

– 13 –

1.

Ik wilde alleen maar

BLAKE LIVELY zijn...

»

Een doodnormale zaterdag, half juni 2006.

Ik moet fit worden. Het is alweer drie jaar geleden dat ik mijn tennisracket aan de wilgen hing en ik stopte met mijn wekelijkse balletlessen. Met de tien minuten die ik vijf dagen per week heen en weer naar school fietste en de wekelijkse gymlessen, hield

mijn beweging wel zo,n beetje op. Ik had sporadische skeeleroplevingen: dan skeelerde ik twee weken lang minstens vijf keer in de week. Ik hoefde nooit te sporten om slank te blijven, dat ging toen allemaal vanzelf. Och, die goede oude tijd. Maar de laatste weken had ik wel heel erg veel bakken Ben & Jerry’s weggewerkt. Al die Chocolate Fudge Brownie kwam mijn figuur niet echt ten goede en erg

– 15 –

fit voelde ik me er ook niet bij. Ik had nog precies drie weken tot mijn zomervakantie in Italië, nog precies drie weken om fit te worden dus.

Op die zaterdag in juni keek ik voor de zoveelste keer naar Sisterhood of the Traveling Pants. Ik hou van die film. Als je deze film gezien hebt, dan kun je je vast ook nog wel een scène op het strand herinneren. In de scène rent Blake Lively als de mooie, sportieve zeventienjarige Bridget in een ultrakort broekje en sportbeha over het strand. Ze rent naast een meer dan oké ogende blonde jongen, of god moet ik eigenlijk zeggen. Haar haren wapperen in de wind, haar lichaam is perfect en ondertussen brabbelt ze over hoe fantastisch hardlopen wel niet is. blake lively (bridget): ‘God don’t you love to run?’ knappe jongen (trainer): ‘Yeah.’ blake lively (bridget): ‘It’s the best high there is.’ knappe jongen (trainer): ‘Exactly it’s...’ blake lively (bridget): ‘It’s like you’re just in this place where nothing bad could ever happen, you know? Like if you just push a bit further, if you just keep moving...

Nothing can touch you. Of course, the endorphins don’t suck, either.’

Het is – zoals gezegd – niet de eerste keer dat ik de film zie, maar het is de eerste keer dat ik niet denk: oké Blake, dan doe ik nu mijn oren even dicht, want wat je nu

zegt is klinkklare onzin. Want hardlopen stond voor mij dus altijd gelijk aan steken in mijn zij, buiten adem raken en meer van die doffe ellende. Ik verafschuwde hardlopen. De rondjes rond de tennisbaan voor mijn tennistrainingen? Ik kwam liever vijf minuten te laat zodat ik daar makkelijk onderuit kwam. De coopertest?

Ik ben stiekem altijd wel competitief ingesteld geweest dus ik deed heus mijn best, maar ik zag er altijd tegen op om compleet stuk te gaan en klaagde steen en been bij mijn gymleraren. Rennen naar de bus? Hou op met me. Daarnaast heb ik van jongs af aan astmatische bronchitis, waardoor ik het ook sneller benauwd heb dan anderen. Tel daar een chronisch verstopte neus bij op en je begrijpt, hardlopen was niet aan mij besteed.

Maar als ik Blake deze keer over hardlopen hoor praten denk ik niet meteen: dit is onzin. Ik kijk naar de (lege) bak Ben & Jerry’s die naast mijn bed staat.

Ik kijk naar mijn spiegelbeeld, ik kijk naar Blake. Lang blond haar, lange benen, een zongebruinde huid, dat hebben we allebei, maar die gespierde buik? Ik til mijn shirt voorzichtig omhoog, maar nee... in de laatste negentig minuten heb ik niet ineens een platte gespierde buik gekregen.

Misschien moet ik dat hardlopen toch maar eens een kans geven? Het past wel perfect binnen mijn fit-in-drie-wekenplan.

Een paar dagen eerder heb ik een opbouwschema voor een halfuur hardlopen gevonden in Glamour en ik pak het er nog

– 16 –

eens bij. Oké, dit moet ik kunnen, toch?

Twee minuten rennen, een minuutje wandelen, acht keer herhalen. Of nou ja, ik weet eigenlijk helemaal niet of ik twee minuten achter elkaar kan rennen. Ik vind rennen naar de hoek van de straat al een hele opgave en dat is nog geen dertig seconden. Maar hier staat dat het schema voor iedereen geschikt is. Dan moet ik het ook kunnen, toch?

Ik trek een oud en strak spijker(!)­ broekje aan, zoek een topje in mijn kast, vind mijn oude Nike-gymschoenen in de schuur en doe mijn Baby G-horloge om mijn pols. Mijn roze iPod Mini klik ik op mijn broekriem, ik werp nog een laatste blik op mezelf in de spiegel in de gang, besluit dat ik er goed uitzie en zoek een playlist op. Ik weet niet meer waar ik naar luisterde, maar hoogstwaarschijnlijk was het een mix van The Veronica’s, Kelly Clarkson en de soundtrack van Sisterhood of the Traveling Pants. Dan is het tijd om de voordeur te openen en naar buiten te stappen.

Oké, Annemerel, dit kun jij. Ik haal een paar keer diep adem en druk op start op mijn horloge. Rustig jog ik twee minuten lang en eigenlijk gaat dit veel makkelijker dan verwacht. Dit is heel anders dan sprinten naar de bus, mijn hartslag blijft normaal en de twee minuten zijn voorbij voordat ik er erg in heb. Ik wandel een minuut en begin vervolgens aan mijn tweede reeks. Ook dit gaat prima. Als ik voor de vierde keer twee minuten ren krijg

ik mijn eerste steek in mijn zij. Shit. Maar vastberaden dit hardloopgebeuren te laten slagen, span ik mijn buikspieren aan en wonder boven wonder is de steek weg voordat ik de twee minuten heb aangetikt.

Ik zit op de helft! Ik draai me om en ren precies dezelfde route terug naar huis.

Twee minuten rennen, een minuutje wandelen. Wauw. Ik doe dit. Ik, Annemerel, – zelfbenoemd hardloophaatster – ren.

Na een halfuurtje kom ik thuis en ben ik allesbehalve gesloopt. Het runner’s high waar Blake het over had is trouwens nergens te bekennen, maar wat ben ik trots op mezelf. Ik kan me nog niet voorstellen dat ik binnen tien weken dertig minuten achter elkaar ren, maar dit was een stuk minder vreselijk dan ik me had voorgesteld. Ondertussen zie ik mezelf al met het figuur van Blake Lively over het strand rennen. De haren heb ik alvast, de benen ook, nu alleen nog even de Ben & Jerry’s van mijn buik af lopen.

– 17 –

»

Wil je graag verder lezen?

Bestel ‘Live, Love, Run.’ via één van onderstaande retailpartners.

bestel hier via Bol.com

bestel hier via Standaard Boekhandel