Voorpublicatie Kruis en munt - Koen Strobbe

KOEN STROBBE

De jonge sterrenchef Isabel arriveert in de idyllische Provence, klaar voor een nieuw leven met haar vriend Bas. Wanneer hij niet opdaagt in het station, rijdt Isabel naar het hotel waar hij al een week verblijft. Diezelfde avond vindt ze in haar bed een milt.

Bas lijkt spoorloos verdwenen.

Met de hulp van wijnbouwer en oud-gendarme David begint Isabel te graven in het verleden van haar vriend in de hoop hem te vinden. Terwijl almaar meer verborgen facetten van Bas aan de oppervlakte komen en Isabels wereld instort, groeien zij en David naar elkaar toe. Wanneer ze verwikkeld raken in een gevaarlijk web van pooiers, ex-legionairs en orgaanhandelaars is vluchten niet langer mogelijk. Kunnen ze een list bedenken om zich te redden?

Koen Strobbe schrijft met zoveel schwung dat je haast niet gelooft dat dit een debuut is.

‘Spannend en heel toegankelijk met een exotisch tintje en geloofwaardige plot, Koen Strobbes debuut heeft het allemaal.

Wie deze zomer een nieuwe misdaadauteur wil ontdekken, leest Kruis en munt.’ – Pieter Aspe

© Jurgen Rogiers

Koen Strobbe, winnaar van de Aspe Award 2015, is wijnbouwer in de Provence en schrijft een adembenemende thriller.

isbn: 978 90 223 3264 1

www.manteau.be

KOEN STROBBE

Kruis en munt

Koen Strobbe – Kruis en munt.indd 1

3/05/16 01:36

koen strobbe

Kruis en munt

Koen Strobbe – Kruis en munt.indd 3

3/05/16 01:36

2

Hotel L’Olivier was een klein familiehotel in de oude binnenstad van Avignon, op het einde van een smal straatje waar alle huizen bloembakken hadden en verkeer alleen ’s morgens tussen 6 en 8 uur toegestaan was.

Zodra ze binnenkwam zag ze waarom Bas dit hotelletje had gekozen. De kleine lobby was strak, helemaal in onbewerkt cederhout en witte natuursteen, met hier en daar een strategisch geplaatste ledverlichting. Ze voelde zich er onmiddellijk thuis.

‘Bonjour, ik ben Isabel Sax, de vriendin van Bas Deelkens, die hier een kamer voor ons heeft geboekt.’

‘Bien sûr’, was het antwoord. Een nette dame keek haar onderzoekend aan en gaf haar na verificatie van haar paspoort een codekaart voor kamer 202 en een ontbijtpasje.

‘Is mijn vriend op dit ogenblik op de kamer?’

Opnieuw voelde Isabel zich raar bekeken. De receptioniste zei: ‘Euh, nee.’ Ze leek even na te denken en ging verder: ‘Ik heb meneer Deelkens vandaag nog niet gezien.’

Zonder haar verder nog een blik te gunnen richtte de dame haar aandacht weer op het computerscherm.

‘De lift is om de hoek.’

De kamer was opvallend ruim en heerlijk koel. Ze bestond uit een L-vormige ruimte met een mooi kingsize bed, met 24

Koen Strobbe – Kruis en munt.indd 24

3/05/16 01:36

daartegenover aan de andere kant van de kamer een sofa, een tafeltje en een tv. Door het raam keek Isabel neer op het diepgroene lover van een enorme plataan, vanwaaruit enkele cigales, de cicaden die ze zo typisch vond aan de Provence, hun lied ten beste gaven.

Een kamermeisje was blijkbaar nog maar net langs geweest, want alles in de kamer lag er perfect bij. Zoveel orde was Isabel van Bas niet gewend.

Ze besloot hem nog eens te bellen. Maar er kwam nog altijd geen antwoord. Raar. Ze klikte even de agenda in haar iPhone open: om 15 uur afspraak bij Banque Populaire in de rue Gambetta, met een zekere meneer Vidal. Het was nu tien voor twee, dus hij had nog wel even de tijd om haar hier op te halen, maar toch: ze begon een raar gevoel te krijgen bij de ongewone onbereikbaarheid van Bas. Ze schudde de zorgen van zich af. ‘Ach wat, een frisse douche zal me opkikkeren. Als Bas er dan is, gaan we snel iets kleins eten en dan naar de bank.’

De douche deed haar inderdaad goed. Even later stond ze zichzelf, in het bloemenjurkje dat ze speciaal nog vorige week had gekocht, te bekijken in de spiegel en zag ze dat het goed was. Kleren kopen was iets wat ze moeilijk vond en liefst samen met vriendinnen deed. Met haar één meter vijfenzeventig was ze groot en het feit dat ze sinds haar twaalfde aan competitiezwemmen deed, had haar lange benen en slanke heupen weliswaar benijdenswaardig geaccentueerd, maar had haar ook brede schouders gegeven.

Iets wat de kledingkeuze niet altijd vereenvoudigde. De zomerperiode was wel een aangename bondgenoot, want ze wist dat mannen wegdroomden bij korte jurkjes en eindeloze bruine benen.

Terwijl ze hier en daar nog wat verbeteringen aan haar kapsel aanbracht, viel haar plots iets op in het spiegelbeeld 25

Koen Strobbe – Kruis en munt.indd 25

3/05/16 01:36

van de kamer achter haar: op een van de nachtkastjes lag Bas’ horloge, een TAG Heuer waarvoor hij heel lang had gespaard en die hij nooit zomaar ergens zou laten liggen.

Isabel draaide zich om en stopte het horloge voorzichtig in een zijvakje van haar handtas. Wat was er toch aan de hand met Bas? Ze hoopte maar dat hij met het opzoekwerk en de afspraken die hij voor hen ging maken iets aandachtiger was geweest.

Het scherm op haar gsm gaf 14.25 uur aan en haar maag begon nu echt wel te protesteren. Snel stopte ze haar laptop, wat juwelen en haar fototoestel in de safe en opende de deur van de kamer. Op de deur zat, zoals in zoveel hotels, een grote sticker met daarop een grondplan van de hotelverdieping. Daarop stonden alle nooduitgangen vermeld.

Ze had altijd al oog voor dit soort informatie gehad. Als kind had ze ooit Towering Inferno gezien en die film had zo’n indruk op haar gemaakt dat ze sindsdien altijd de kortste weg naar de uitgang van een hotel had willen weten.

Terwijl ze vluchtig het plan screende, viel haar blik op iets geheel anders: onderaan stond, in een vet kader, een ongewone zin vermeld: ‘Dit budgetfamiliehotel biedt alleen schoonmaakservice op maandag, woensdag en vrijdag, gelieve uw handdoek bij de receptie om te ruilen indien nodig en het bed tussentijds zelf op te maken.’ Ze keek om naar het smetteloos opgemaakte bed en bedacht dat het vandaag donderdag was. Bas was op reis duidelijk een stuk netter dan thuis.

In de lobby zat nog altijd ‘Miss Sunshine’, zoals ze de zuurpruim bij zichzelf had genoemd. Ze sprak haar aan: ‘Mevrouw, als mijn vriend komt opdagen, kunt u hem dan zeggen dat ik hem om drie uur rechtstreeks op onze plaats van afspraak zal ontmoeten?’

26

Koen Strobbe – Kruis en munt.indd 26

3/05/16 01:36

De dame keek haar aan. ‘Bedoelt u meneer Vidal van de Banque Populaire? Die heeft vanochtend naar hier gebeld omdat hij meneer Deelkens maar niet op diens gsm kon bereiken. De afspraak is verplaatst naar 15.30 uur.’

Wel, dank u dat u me dat zo spontaan vertelt, dacht Isabel. Ze keek de receptioniste aan en zei: ‘Merci.’

Het eten smaakte haar niet en dat overkwam haar niet vaak.

De ergernis om Bas’ gebrek aan attentie had ondertussen plaatsgemaakt voor bezorgdheid. Voorlopig nog niet al te erg, hij zou straks wel gewoon komen opdagen op de afspraak met de bank, maar toch, hij zou toch geen ongeluk gehad hebben of zo?

Helaas bracht het bezoek aan de bank geen soelaas. Isabel was er ruim tevoren al naartoe gegaan. Het kon immers zijn dat Bas de boodschap van die Vidal nooit had gekregen en er dus al vroeger zou zijn. Maar haar vriend was er niet toen ze in de bank aankwam. En ook niet toen om 15.30 uur de meeting begon.

De man van de bank was niet blij met Bas’ afwezigheid en liet zijn ongenoegen ook duidelijk blijken. ‘Het is jammer dat uw man er niet bij is, mevrouw. We hadden een afspraak met u allebei, niet alleen met u.’

Isabel schaamde zich een beetje, maar de overduidelijke hint naar het belang van de man in dit soort gesprekken irriteerde haar ook. ‘We zijn niet getrouwd, meneer Vidal.

Bas en ik zijn partners, zowel in het leven als in zaken. Dus wat dat betreft kunt u net zo goed alleen met mij praten, dat maakt geen enkel verschil.’

De meeting verliep verder in mineur. De man van de bank leek met tegenzin de verschillende financieringsmogelijkheden uiteen te zetten en wilde de meeting duidelijk zo kort mogelijk houden.

27

Koen Strobbe – Kruis en munt.indd 27

3/05/16 01:36

Niet veel later stond Isabel met een dikke stapel papier weer buiten.

Waar de fuck zat Bas toch? Opnieuw nam ze haar iPhone om hem te bellen, maar ook nu kreeg ze zijn voicemail. Die bleek ondertussen trouwens helemaal vol te zitten, want een vriendelijke computerstem liet haar weten dat ze geen boodschap meer kon inspreken. Ze sms’te dan maar: ‘WR BN JE???!!!’

Tegenover de bank was een pleintje met een fontein waaromheen tal van toeristen aan een ijsje zaten te likken of op hun smartphone aan het tikken waren.

Isabel ging naast enkele Scandinavische meisjes zitten en staarde krampachtig naar haar telefoon. ‘Komaan Bas, antwoord dan!’

Toen de biep binnenkwam, schrok ze zo erg dat ze haar gsm bijna liet vallen. Eindelijk! Ze swipete haar berichtenpagina open en keek vol hoop naar de sms die was binnengekomen.

Shit, een boodschap van de Franse gsm-operator om haar welkom te heten. En dat ze vooral veel sms’jes moest versturen. ‘Bas, komaan zeg’, zei ze halfluid en de Scandinavische meisjes keken haar vanuit hun ooghoeken aan. Ze nam haar papierstapel op en begon te lopen. Ze probeerde de mooie oude binnenstad van Avignon in zich op te nemen, maar de gedachte aan wat er aan de hand was met Bas ontnam haar alle plezier en na een uur of wat besloot ze om maar gewoon op de hotelkamer te gaan wachten.

Toen ze in het hotel aankwam, bleek Miss Sunshine plaats te hebben gemaakt voor een jonge kerel met halflang haar die zich vriendelijk voorstelde als Jaheed de jobstudent.

‘Van zes tot zes, zeven dagen op zeven.’

Ze was blij dat de zuurpruim weg was. Die Jaheed leek haar uit een veel communicatiever hout gesneden.

28

Koen Strobbe – Kruis en munt.indd 28

3/05/16 01:36

‘Jaheed, ik ben hier vandaag aangekomen en logeer samen met mijn vriend Bas Deelkens in kamer 202. Heb jij Bas al ontmoet? Heb jij ’m vandaag al gezien?’ Ze had haar stem zo casual als mogelijk proberen te houden.

‘Ja natuurlijk’, zei de nachtportier. ‘Natuurlijk ken ik meneer Deelkens. Ik had dienst toen hij hier vorige week aankwam. Een toffe gast, uw vriend. Een goede tipper ook.’

‘En vandaag? Heb je hem vandaag al gezien?’ Ze wist dat haar bezorgde gezicht boekdelen sprak.

Jaheed keek haar aan met een blik die het midden hield tussen machteloosheid en gêne. ‘Vandaag is een beetje moeilijk, mevrouw. Om zes uur ’s morgens was ik al naar huis.’

‘Gisteravond dan? Vannacht?’ probeerde ze opnieuw.

Jaheed schoof ongemakkelijk op zijn stoel. Hij zei: ‘Kijk, meestal doe ik ’s nachts wel eens een hazenslaapje. Ik zie dus niet alles.’

Net op dat ogenblik kwam er een hotelgast binnen. Het openen van de deur ging gepaard met een scherpe alarmerende biep.

Ze keek Jaheed strak in het gezicht en zei: ‘Komaan, Jaheed. Heb je hem gezien? Gisteravond? Vannacht?’

De portier keek haar aan met oprecht mededogen. ‘Nee mevrouw, niet gisteravond en ook niet vannacht.’

Het besef dat Bas de voorbije nacht niet in het hotel had geslapen, had Isabel helemaal van haar sokken geblazen.

Ze staarde naar haar gsm en vroeg zich af of Bas iemand zou hebben gebeld, mocht er iets gebeurd zijn. Tegelijk besefte ze maar al te goed dat die persoon alleen zijzelf kon zijn en ze legde de telefoon opzij.

Om niet eindeloos naar de klok te kijken zette ze zich aan het werk aan haar computer. Normaal haatte ze spread29

Koen Strobbe – Kruis en munt.indd 29

3/05/16 01:36

sheets, maar nu brachten de cijfertjes een welkom soelaas tegen het voortdurende gepieker.

De sofa op de kamer was echter hard en oncomfortabel.

Ze draaide en keerde, maar kon geen goede positie vinden om op haar computer te werken.

Uiteindelijk klapte ze de pc weer dicht en keek opnieuw naar de klok. Het was ondertussen tien uur geworden en geen Bas. Hoewel ze absoluut geen honger had, at ze een zakje nootjes uit de minibar om toch iets binnen te krijgen.

‘Bas, waar zit je! Kom dan toch eindelijk!’ Ze werd langzaam gek van het wachten.

Ze besefte dat het langzaamaan redelijk naïef begon te worden om alleen maar te wachten. Er was duidelijk iets lelijk mis met de hele situatie: Bas die totaal onbereikbaar was, haar niet was komen afhalen, afspraken miste. Ze moest iets doen, maar wat?

De meest logische verklaring leek haar dat er Bas iets overkomen was. Ergens uitgegleden op straat, zijn voet verzwikt, een voedselvergiftiging misschien. Er hoefde hem niet direct iets ernstigs te overkomen om op de spoedafdeling van een ziekenhuis te belanden. Dát kon ze doen: de ziekenhuizen bellen.

‘Oh, u moet niet meteen het ergste denken, mevrouw’, zei Jaheed toen ze opnieuw bij diens desk opdook.

‘Jaheed, ik ken mijn vriend. Dit is niet zijn stijl. Er moet iets gebeurd zijn.’

Jaheed knikte en opende zijn computerscherm. ‘Kijk, er zijn drie ziekenhuizen met een spoedafdeling in Avignon.

Als u wilt bellen we ze samen even af?’

‘Als je dat zou willen doen!’

Spoedafdelingen van ziekenhuizen bellen bleek een tijdrovende job en het was halftwaalf voordat Jaheed een derde keer zijn telefoon neerlegde.

30

Koen Strobbe – Kruis en munt.indd 30

3/05/16 01:36

‘Helaas, ook bij het CHU is er geen Bas Deelkens binnengekomen’, zei hij meelevend. En dan iets bemoedigender: ‘Maar wie weet daagt hij zo meteen gewoon op?’

Isabel keek hem hol en teleurgesteld aan. ‘Als hij tegen morgenochtend niet terug is, ga ik naar de politie. Dit is toch niet meer normaal. Er moet iets gebeurd zijn.’

Ze draaide zich om en slenterde in de richting van de lift.

Jaheed opperde met gedempte stem: ‘Kunt u niet naar vrienden of familie bellen? Misschien weten zij waar hij is?’

Ze keek hem meewarig aan: ‘Komaan Jaheed, zijn vrienden, zijn familie? Als er iets gebeurd was, dan had hij mij toch wel allereerst gebeld.’

Toen gleden de liftdeuren tussen hen dicht.

In de kamer aangekomen wilde ze nog maar één ding en dat was slapen. Slapen, slapen en nog eens slapen. En hopen dat de gebeurtenissen van vandaag morgen slechts een nare droom zouden zijn.

Na een kattenwasje liep ze in haar ondergoed naar het bed. Op het ogenblik dat ze het bed wilde openslaan, zag ze in de hoek van de kamer haar handtas staan. Ze liet het dekbed los, stapte naar de tas en begon Bas’ horloge te zoeken.

Ze nam de TAG Heuer eruit en keerde op haar schreden terug. Bij het bed drukte ze het horloge tegen haar lippen en legde het met een brok in de keel op het nachtkastje, waar ze het die middag had weggenomen. Toen trok ze met een brede zwaai het dekbed weg.

De door merg en been gaande schreeuw die volgde, leek absoluut niet uit haar eigen mond te komen.

31

Koen Strobbe – Kruis en munt.indd 31

3/05/16 01:36

Wil je graag verder lezen?

Bestel ‘Kruis en Munt’ via één van onderstaande retailpartners.

bestel hier via Bol.com

bestel hier via Standaard Boekhandel