De 505-concerten voor menselijkheid in Antwerpen.
Elisabeth Lucie Baeten op de 505 concerten voor menselijkheid.
Niemand is meer of beter er is geen zij versus wij, er is geen menselijkheid tot iedereen veilig is en vrij. >
Op 5 mei zakten 20.000 mensen af naar de 505 concerten voor menselijkheid op het Sint-Jansplein in Antwerpen. Nog eens 50.000 mensen volgden de optredens via de livestream. Samen gaven we een oorverdovend signaal van verbondenheid en pure menselijkheid.
Na de recente verkiezingen blijven we zitten met een dubbel gevoel. Het was een close call. Extreemrechts groeide in Vlaanderen tot bijna 23% van de stemmen. Politici die een wij-zij discours, polarisering en ontmenselijking aanhangen kregen een groter platform. Deze uitslag is zorgwekkend, maar met 11.11.11 blijven we strijdvaardig. Want deze uitslag toont dat tegengewicht bieden kan. Extreemrechts slaagde er niet in om uit te groeien tot de grootste politieke strekking van Vlaanderen. Dit neemt echter niet weg dat hun gewicht en hun discours het risico inhoudt dat wij als samenleving verder opschuiven richting extreemrechts. Het feit dat de maskers afvielen bij Vlaams Belang toen zij over gender en mensenrechten spraken en de harde afwijzing hiervan door andere politieke partijen, sterkt ons in onze strijd. Net als de vele initiatieven die de afgelopen maanden genomen werden om duidelijk te maken dat er een groot draagvlak is vóór een menselijk beleid – zoals de 505-concerten voor Menselijkheid, dat 11.11.11 mee ondersteunde.
Er is hoe dan ook nog veel werk voor de boeg. Voor politici om lessen te trekken uit het extreemrechtse discours dat steeds meer zijn ingang vindt en er een positief verhaal tegenover te zetten. Om niet mee te gaan in wij-zij, maar te kiezen voor empathie en inclusie, voor samenwerken in plaats van polariseren, voor vertrouwen in plaats van cynisme, voor internationale solidariteit in plaats van navelstaarderij. Daar blijven wij als 11.11.11 volop voor strijden. Ook in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen in oktober zetten we alles op alles voor een menselijk beleid. We streven naar een samenleving waarin iedereen vooruitgaat, waar zorgen van mensen serieus worden genomen, en waar beleid hoop biedt in plaats van afbreuk doet.
Directeur 11.11.11.
>
Op 17 mei maakte
Els Hertogen, directeur 11.11.11, met andere Belgische, Palestijnse en Israëlische vredesorganisaties voor de veeltallig aanwezige pers een krachtig statement aan de haven van Antwerpen: “Wij dagen het Israëlische scheepsvaartbedrijf ZIM voor de rechter. Want de illegale wapendoorvoer via België naar Israël moet stoppen.”
De humanitaire crisis die zich afspeelt in Gaza is niet te overzien. Sinds 7 oktober 2023, de dag van de gruwelijke terreuraanval van Hamas en de start van de vernietigende strafcampagne van Israël tegen de burgerbevolking in Gaza, zijn al meer dan 34.000 doden gevallen. Onder hen minstens 14.000 kinderen.
Terwijl het Internationaal Gerechtshof in Den Haag oordeelt dat er ‘plausibele’ aanwijzingen zijn dat Israël in Gaza een genocide pleegt, blijven heel wat landen toch munitie en wapens sturen naar Israël. Vrachtschepen en vrachtvliegtuigen met die wapens komen ondertussen ongestoord en zonder vergunning door België: zowel in de haven van Antwerpen als op de luchthaven van Bierset. Dat is volstrekt illegaal.
Om die illegale wapentrafiek naar Israël te stoppen stapt een coalitie van ngo’s, bestaande uit 11.11.11, Association BelgoPalestinienne (ABP), Al-Haq Europe, Broederlijk Delen, Vrede VZW & Vredesactie samen naar de rechtbank. Concreet klagen we de Israëlische rederij ZIM aan voor de illegale doorvoer van munitie vanuit de haven van Antwerpen. Van daaruit verscheepte ZIM al tonnen munitie naar Israël.
Het is enkel dankzij jouw trouwe steun dat we dit soort acties kunnen ondernemen.
Bedankt hiervoor. Wil je graag een extra gift doen om ons te steunen voor deze rechtszaak, dan kan dat op gaza.11.be.
3 november lopen we samen voor mensenrechten tijdens de Miles for Humanity.
Mensenrechten staan wereldwijd onder druk. Daarom lopen of wandelen wij samen op 3 november in De Kluis in Leuven voor mensenrechten en activisten wereldwijd. Met keuze uit een uitdagend parcour voor de sportievelingen, een rustiger, mooi parcour door de bossen en een kort, uitdagend parcour voor kinderen is er voor elk wat wils.
Ontdek meer op 11.be/ miles-humanity
Actievoeren voor een rechtvaardige wereld werkt. Dat bewijzen onze vrijwilligers, partners en activisten wereldwijd elk jaar opnieuw. Benieuwd naar de acties en resultaten die jij mogelijk maakte in 2023? Scan de QR-code of surf naar 11.be/jaarverslag.
Na de recente verkiezingen blijven we zitten met een dubbel gevoel. Met een toenemende verharding van het debat en steeds meer extreme stemmen die het niet nauw nemen met mensenrechten of zorg voor het klimaat, staan we voor uitdagende tijden. Waar blijft de menselijkheid? En wat met de acties van 11.11.11?
Naima Charkaoui is directeur beleid van 11.11.11. Samen met haar collega’s volgt ze de Belgische en wereldwijde politiek op de voet. Ze schrijven rapporten, opinies en analyses en met deze kennis trekken ze regelmatig naar politici om te pleiten voor een menselijk beleid. Na de verkiezingen is dat een grote uitdaging. Toch kijkt Naima vol goede moed en hoop naar wat haar en haar collega’s bij beleid de komende jaren te wachten staat.
Wat betekent menselijkheid voor jou?
Als mens verschillen we allemaal. Maar wat ons allemaal verbindt is menselijkheid. In ons menszijn zijn we allemaal gelijk. Toch zien we dit anders in de praktijk: dode kinderen in Gaza en Israël, mensen die hun huis verliezen door overstromingen en bosbranden, hongerlonen voor de working poor, haatspraak, racisme
Samen met 11.11.11 kies ik voor een samenleving die opbouwt. Voor een wereld waarin mensenrechten er zijn voor iedereen. Een wereld zonder uitbuiting van mens en natuur, met respect voor internationaal recht in oorlogssituaties, met bescherming en opvang van mensen op de vlucht en met ruimte voor een genuanceerd debat. En dat is wat we ook vragen van onze politici: om een lijn te trekken en het beleid te baseren op menselijke oplossingen, in woorden én in daden.
Hoe zie je dit menselijk beleid na de verkiezingen?
De verkiezingsresultaten kwamen niet onverwacht, maar het blijft een harde noot om te kraken. Een menselijk beleid waarin samenwerking centraal staat, lijkt nu verder weg dan ooit. Toch laten we de moed niet zakken. We zijn er bij 11.11.11 van overtuigd dat politieke actie meer behelst dan om de 4 jaar naar het stemhokje gaan.
Het activisme bij de vele studenten en burgers voor Palestina de afgelopen maanden bewijst dat straatactie effectief kan zijn om het beleid te beïnvloeden.
Waar blijf jij je positieve instelling halen? Weten dat ik niet alleen sta, geeft me moed. In de aanloop naar de federale verkiezingen verzamelde 11.11.11 al duizenden handtekeningen in het kader van haar verkiezingscampagne. Elke handtekening steunde onze eis aan het adres van politici om te kiezen voor een menswaardig bestaan voor iederéén. Deze eis hebben we met een grote groep geëngageerde burgers kracht bijgezet met de overweldigende opkomst bij de 505-concerten. Els Hertogen (directeur van 11.11.11) lag mee aan de basis van dit initiatief. Maar liefst 20.000 mensen tekenden present en nog eens 50.000 mensen volgden de livestream. Samen met 62 artiesten en 150 organisaties gaven de 505-concerten voor de menselijkheid een oorverdovend signaal.
Waar ga jij je de komende maanden op focussen?
Samen met 11.11.11 en al haar partners, vrijwilligers en schenkers blijf ik strijden voor een wereld waarin iedereen telt. Daarom houden we, zeker in de aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen op 13 oktober, vinger aan de pols bij onze politici en beleidsmakers. Het politiek werk van 11.11.11 is daarbij essentieel. We spreken politici rechtstreeks aan en inspireren hen om stappen te nemen naar een meer menselijk beleid. We pleiten voor samenwerking over de grenzen heen. Daar is draagvlak voor. Uit een IPSOSpeiling in opdracht van 11.11.11 blijkt dat 69% van de Vlamingen vindt dat in België iedereen er beter van wordt als problemen elders in de wereld zoals oorlog, klimaatverandering en armoede worden aangepakt. Toch hebben politici hier niet altijd oren naar.
Er is nood aan politiek leiderschap dat een nieuwe koers uitzet. Een politiek leiderschap dat zich niet blind toont voor de geopolitieke onzekerheden of zich vastklampt aan de strohalmen van oude machtsstructuren. Als burgers hebben we meer dan ooit nood aan beleidsmakers die een grens durven trekken als het gaat over het respect voor de rechten van mens en natuur.
Als je onze petitie nog niet getekend hebt, laat dan nu je stem horen voor wat echt telt in onze samenleving: menselijkheid. We zijn met héél veel die een positieve verandering willen. Wij zetten al die stemmen voor menselijkheid kracht bij door een menselijk beleid voor iedereen te eisen van onze beleidsmakers.
Surf naar 11.be/menselijkheid of scan de QR-code voor meer info.
Wist je dat het recht om jezelf in veiligheid te brengen een mensenrecht is? Toch ontzegt Europa elk jaar aan tienduizenden mensen het recht om asiel aan te vragen. Zo ook bij Zana Hanafi (25). Zij vluchtte met haar gezin uit haar thuisland Syrië. Op hun zoektocht naar veiligheid, belandde het gezin drie keer in detentie. Vanuit een overtuiging dat het anders kan en moet, vertelt zij ons haar verhaal.
Waarom ben jij gevlucht?
Ik ben opgegroeid in een kleine, Koerdische familie met een jongere broer en zus. Als Koerd krijg je overal te maken met misbruik, onderdrukking en intimidatie door de overheid. In 2014 viel ISIS onze stad Kobanî aan. De overheid evacueerde de Arabieren, maar de Koerden bleven achter zonder elektriciteit, water, voedsel of bescherming. Het was vechten tegen ISIS of vluchten. ISIS schiet op onschuldige mensen en neemt vrouwen mee als (seks)slaaf of huisvrouw. Uit terechte schrik voor onze veiligheid, kozen mijn ouders ervoor om te vluchten.
Kan je ons meenemen op je vluchtverhaal?
We zijn eerst naar Turkije gevlucht. Daar zijn we twee jaar gebleven, maar dat was niet gemakkelijk. Koerden zijn ook daar niet welkom. We konden niet studeren, niet legaal werken en we waren altijd bang om opgepakt te worden door de politie. Er was geen toekomst voor ons. Daarom verzamelde papa het geld om ons naar Noorwegen te laten smokkelen.
Na drie dagen op de vrachtwagen richting Noorwegen, liet de smokkelaar ons achter in een bos in Hongarije. We moesten in het pikkedonker alleen verder gaan. Opeens waren we omsingeld door de politie. Ik was zo bang.
Ik werd naar het politiebureau gebracht en moest mijn kleren uitdoen. Ik, mijn mama en mijn zusje van 12 jaar werden naakt gefouilleerd. Ik vroeg of een politievrouw dat kon doen, maar dat mocht niet. Daarna werden we opgesloten in detentie.
De detentie in Hongarije was heel zwaar. Je hebt geen rechten, geen gsm, geen internet en geen contact met de buitenwereld. Je krijgt slechts één keer per dag eten en wordt ook tijdens de nacht gecontroleerd. Je leeft alsof je een crimineel bent. Ze verplichten ons zelfs om slaappillen te nemen.
Uiteindelijk ben je samen met je gezin verder kunnen vluchten naar Noorwegen. Werd je daar wel goed opgevangen?
Nee. Omdat onze vingerafdrukken in Hongarije geregistreerd stonden, moesten we teruggaan naar Hongarije. Maar Hongarije wou onze asielaanvraag ook niet behandelen. Dus onze handen waren geboeid. Toch vond ik geen enkele advocaat die ons verder wou helpen.
Na 6 maanden detentie in Noorwegen kregen we ook op onze tweede poging een negatieve beslissing. Enkele dagen later vielen 12 politie agenten om 5 uur ‘s ochtends onze kamer binnen om ons terug te sturen naar Hongarije. Ik ging in discussie met hen, maar ze duwden mij met hun knie op de grond, sloegen me in de handboeien en brachten me naar het politiekantoor onder zware beveiliging. Ik kon alleen maar denken: ben ik dan zo gevaarlijk?
We werden terug naar Hongarije gestuurd, maar daar hadden we niets. We moesten op straat slapen. In Hongarije blijven was geen optie en dus vluchten we in juli 2018 naar België.
Hoe pakte je jouw leven in België terug op?
De eerste maanden in België zat ik in een zware depressie. Ik sprak over zelfmoord, verwondde mezelf, slikte veel pillen en heb zelfs twee keer euthanasie aangevraagd. Nu gaat het beter. Ik studeer, doe een communicatiestage op het Kabinet van Petra De Sutter en probeer via vrijwilligerswerk zoveel mogelijk te doen voor de maatschappij. Ik doe bijvoorbeeld vrijwilligerswerk bij JRS (Jesuit Refugee Service). Zij verdedigen de rechten van mensen op de vlucht.
Wat wil je dat mensen weten over detentie?
Jij maakt het verschil door empathisch te zijn. Er zijn zoveel verschillende redenen om te vluchten: oorlog, religie, klimaat, je seksuele geaardheid of politieke mening. Dat beter leren begrijpen en erover praten met familie en je kinderen, kan zo een verschil maken.
De voorbije tien jaar stierven er minstens 35.000 mensen op de Middellandse Zee. Bij gebrek aan veilige routes riskeren elk jaar tienduizenden vluchtelingen hun leven, op zoek naar bescherming. Vorig jaar alleen telde 11.11.11 meer dan 300.000 pushbacks, ofwel het illegaal terugduwen van mensen op de vlucht aan de Europese
buitengrenzen. Dat is illegaal en mensonwaardig. We moeten bruggen bouwen, geen muren. Met de nodige controles, maar doordrongen van samenwerking tussen landen van herkomst, de Europese landen onderling en de mensen op de vlucht zelf. Daar wordt iedereen beter van.
Meer weten?
Surf naar 11.be/brug-naar-menselijkheid
Na een jarenlange strijd, gesteund door milieuorganisaties zoals 11.11.11-partner Red Muqui, is er goed nieuws voor de inwoners van La Oroya, een mijnstadje in Peru. De Peruaanse staat is er verantwoordelijk gesteld voor de zware gezondheids- en milieuschade die veroorzaakt wordt door een metaalfabriek in het hartje van de stad. La Oroya staat bekend als een van de meest vervuilde steden ter wereld. De aanwezig metaalraffinaderij spuwt elke dag tonnen lood, tin en andere zware materialen de lucht in. De gevolgen voor de gezondheid van de bevolking zijn dramatisch: loodvergiftiging, kanker en veel kinderen worden geboren met beperkingen. Dat het Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens nu eist dat Peru de slachtoffers vergoedt en de milieuschade herstelt, is dus wel degelijk van levensbelang.
Na maar liefst 11 jaar aanhoudend onderhandelen hebben de EU-lidstaten eindelijk de zorgplichtwet aangenomen die grote bedrijven verplicht om voorzorgsmaatregelen te nemen tegen het schenden van mensenrechten, slechte werkomstandigheden en milieuschade in hun wereldwijde activiteiten. Een
belangrijke stap om grote bedrijven eindelijk verantwoordelijk te stellen wanneer ze schade toebrengen aan mens en planeet. Door onze krachten te bundelen heeft een brede coalitie van ngo’s en middenveldorganisaties, waaronder 11.11.11, deze belangrijke overwinning binnengehaald.
VN-mensenrechtenraad spreekt zich uit tegen geweld in Gaza.
Zo roept de VN-Mensenrechtenraad op tot een wapenembargo tegen Israël, Europese sancties tegen gewelddadige kolonisten en wil het stappen zien in het verbieden van handel met illegale Israëlische nederzettingen. De VN-Mensenrechtenraad roept ook op tot extra steun aan de hulporganisatie UNRWA (United Nations Relief & Work Agency, een organisatie die
opkomt voor Palestijnse vluchtelingen) en aan het Internationaal Strafhof. Ondertussen heeft minister van ontwikkelingssamenwerking
Caroline Genez ook 3 miljoen extra steun toegekend aan UNRWA, mede dankzij intensief lobbywerk van 11.11.11. Dit werk was enkel mogelijk dankzij jou, onze schenker. Samen blijven we druk zetten voor een permanent staakt-het-vuren.
Al sinds de start van de burgeroorlog in Syrië biedt 11.11.11-partner Olive Branch humanitaire hulp aan Syrische vluchtelingen. Sinds de aardbeving in februari 2023 waarbij veel Syrische vluchtelingen werden getroffen, gaat Olive Branch nog een stuk verder dan enkel het verlenen van noodhulp. Ze geven ook microbeurzen aan families met een ondernemingsplan. Nart Izhak, projectmanager bij Olive Branch: “We hebben nu al 150 beurzen kunnen uitreiken: families werken met 3 samen dus daarmee hebben 450 families een bedrijf kunnen opstarten. Als dat succesvol is, nemen zij weer nieuwe werknemers aan. Daardoor hebben nu al 2.327 mensen een inkomen gekregen via ons project!”
Eén man en één vleugelpiano die een uur lang de goed gevulde Minard in Gent bezielden? Dat moet wel pianist Jef Neve zijn. Op 17 mei haalde hij zijn mooiste pianocomposities boven, speciaal voor de schenkers van 11.11.11. Dat hij 11.11.11 een warm hart toedraagt, dat was duidelijk. En of hij graag even met ons aan tafel wou gaan zitten voor een korte babbel? “Heel zeker!”
Waar lig jij ’s nachts van wakker?
Migratie ligt mij heel nauw aan het hart. Alle verhalen van mensen op de vlucht hebben voor mij één ding gemeenschappelijk: al die mensen zijn helden. Voor ze naar hier komen hebben ze al een onwaarschijnlijk verhaal achter de rug. Wat ze meemaakten in hun thuisland maar ook de ongelofelijk zware tocht naar hier.
Deze verhalen grijpen me erg aan. Daarom heb ik ook moeite met de term ‘asielbeleid’. Want het gaat hier wel over mensen hé. De term ‘asielzoeker’ is ook zo beladen geworden. Dat is jammer want hierdoor vergeten we de mens te zien.
Hoe draag jij je steentje bij?
Ik probeer via mijn muziek een betere wereld achter te laten. Naast benefietconcerten voor organisaties zoals 11.11.11 ben ik ook peter van een project in Kenia, Ghetto Classics. Dat zijn muziek-, theater- en dansscholen in de grootste sloppenwijken van Nairobi en Mombasa. Momenteel gaan er zo een 2.000 kinderen naar deze scholen, die we voorzien van muziekinstrumenten die we inzamelen in België. We geven hen wekelijks online muziekles via tablets en één keer per jaar ga ik ook naar daar om les te geven aan de kindjes. Ik voel dat muziek echt het
verschil maakt voor hen. Die kinderen komen uit erg gevaarlijke buurten. Dankzij muziek wordt hun zelfbeeld een pak positiever. Ook de sociale contacten die via de muziek ontstaan, zijn zo belangrijk. Daardoor houden ze vaak het hoofd boven water.
Wat geeft je hoop?
De 505 Concerten voor de menselijkheid, waarbij het plein in Antwerpen moest afgesloten worden omdat er zo veel volk was, dat geeft mij hoop. Er lag een warme gloed over heel dat evenement, het was een mooie dag. Het toonde voor mij dat er jongeren zijn die zich engageren, dat er nieuwe generaties opstaan die zeggen: wij vinden dat ook belangrijk.
Waarom gaf je dit concert voor de schenkers van 11.11.11? 11.11.11 doet al zolang ik weet heel goed werk. Het is een heel solide beweging. Ik hoop dat we met zijn allen sterk genoeg blijven om een positief tegengewicht te bieden voor alle rotzakken die het om zeep willen helpen. Wij gaan dat niet laten gebeuren. Wij gaan altijd zorgen voor een sterke tegenstem. En omdat ik vind dat dit levensbelangrijk is, wil ik alle schenkers keihard bedanken om een prachtige organisatie zoals 11.11.11 te ondersteunen.
Sinds de start van het conflict tussen Israël en Hamas groeit het antisemitisme tegen de Joodse gemeenschap. Joden worden uitgescholden, voelen zich onveilig op straat en worden zelfs vergeleken met nazi’s. Met Een Andere Joodse Stem (EAJS) strijdt Fenya Fischler tegen alle vormen van racisme en voor gelijke rechten voor iedereen.
Hoe heb je de laatste maanden ervaren?
Als Joodse persoon is het een moeilijke tijd. Velen denken dat je als Jood automatisch pro de agressie van Israël tegen Palestina bent, maar dat klopt niet. Ik heb er nooit gewoond en mijn familie ook niet. Toch beweert de Israëlische regering namens alle Joden te spreken. De Joodse gemeenschap in België en wereldwijd ervaart de gevolgen van de uitspraken en daden van Israël.
Krijg je ook te maken met antisemitisme?
Helaas wel. Sinds oktober is antisemitisme sterk toegenomen. Zo verscheen er graffiti naast mijn huis met de boodschap: hakenkruis = davidster. Dat het Jodendom nu vergeleken wordt met nazisme is hartverscheurend, omdat mijn voorouders vermoord werden tijdens de Holocaust.
Waar denk je dat dit antisemitisme vandaan komt?
In België is er een fascinatie voor Joden. Er worden programma’s over ons gemaakt, en mensen lijken niet te begrijpen dat we ook gewoon mensen zijn. Ook extreemrechts verergert de situatie door steun aan Palestina als antisemitisch te bestempelen. Maar vergis je niet: ze doen dat niet uit solidariteit met Joden. Dit zijn groepen
of partijen die hun wortels hebben in de collaboratie met de nazi’s. Ze gebruiken antisemitisme als een soort van wapen tegen migranten, mensen van kleur, moslims en anderen die niet in hun wereldbeeld passen.
Extreemrechts geeft nog altijd helemaal niets om minderheden, inclusief Joden. Het is heel strategisch en jammer genoeg werkt het soms.
Hoe gaan jullie hiermee om bij Een Andere Joodse Stem?
We zijn een antiracistische groep voor Joden en bieden ruimte voor diverse meningen over Israël en zionisme. De leden hoeven geen verantwoording af te leggen voor wat ze voelen of denken. Wij willen duidelijk maken dat niet alle Joden zionistisch zijn en Israël steunen in de voortdurende bezetting van Palestina en deze genocide.
Hoe zie je de rol van Joods verzet? Steeds meer Joden trekken de straat op om van zich te laten horen. Ook Een Andere Joodse Stem groeit, omdat we elkaar steunen in onze zorgen en twijfels. En dat is goed: we moeten ons blijven uitspreken tegen de agressie van Israël, en de straat opgaan voor een staakt-het-vuren en voor een einde aan de bezetting en het apartheidsregime. Echte vrede en veiligheid kunnen we enkel bereiken als we solidair zijn met de anderen om ons heen.
Hey chatgpt, Wat is erger: vermoord worden voor je ideeën of verdrinken op de vlucht?
Beide scenario’s zijn hartverscheurend en onmenselijk. Het is van cruciaal belang om oplossingen te vinden die de waardigheid en veiligheid van alle mensen respecteren.
juli-september 2024 • iedereen11@11.be
en -sympathisanten Vlasfabriekstraat 11, 1060 Brussel
Kies mee voor menselijkheid op 11.be/menselijkheid en teken de petitie. Want als we kiezen voor menselijkheid, hebben we echt geen AI nodig om te weten dat elk mensenleven telt.
