Boże Narodzenie budzi w nas tęsknotę. Najważniejsze jednak, by pamiętać o istocie tych świąt. Scenariusze jasełek zwracają naszą uwagę na to, co najistotniejsze. Mały Książę dzieli się swą radością spotkania z Miłością. Co o tajemnicy Wcielenia mówiła Matka Teresa czy Jan Paweł II? Jak Wigilię przeżywał hetman Stefan Czarniecki? Jakie przeżycia stały się udziałem Oficera z Katynia? Co o Bożym Narodzeniu pisał Roman Brandstaetter? Scenariusze ukazują głębię przesłania i piękno Bożego Narodzenia, ich prawdziwy urok. „...w oczach mądre łzy stanęły, jak na choince barwne świeczki” (ks. Jan Twardowski).
cena 13,50 zł
Do Betlejem... Boże Narodzenie w jasełkach i pastorałkach
Gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalne
Spis treści Wstęp ............................................................................
5
BEATA JASTRZĘBSKA, URSZULA PIETRAS Wigilia – opłatek miłości ..................................................
7
ZOFIA PACZEŚNIAK Światełko ....................................................................... 19 S.
ADAMINA CHMURA Bóg się rodzi. Jasełka z Małym Księciem .......................... 26 MARIA MOJZESOWICZ Polskie Betlejem .............................................................. 36 BEATA JASTRZĘBSKA, URSZULA PIETRAS Dziękuję Ci, że jesteś ..................................................... 54 JOLANTA KACZOR Pastorałka ...................................................................... 66
Wstęp Tradycję jasełek i pastorałek wyróżnia polski sposób obchodzenia Świąt Bożego Narodzenia. To, co przeżywamy w związku z nimi w rzeczywistości, począwszy od istoty tych Świąt – spotkania i przyjęcia do swego serca nowo narodzonego Jezusa, po zapachy ciast, smak karpia, blask choinki – w jasełkach i pastorałkach powtarza się raz jeszcze, przetworzone w sceniczną formę, która pozwala zatrzymać się i uwypuklić określone treści, a przez to lepiej je sobie przyswoić. Scenariusze zamieszczone w niniejszej publikacji ukazują spotkanie człowieka z Bogiem, z drugim człowiekiem i z sobą samym. Wypełnione poezją, refleksją, ale też dowcipem słownym czy sytuacyjnym, zaaranżowane przez pełnego wyobraźni reżysera, dostarczą wspaniałych przeżyć i wzruszeń.
Zofia Pacześniak
Światełko Osoby: Osoba niosąca światło Bogacz Żebrak Władca Poddany Gwiazda Samotna I, II, III, Samotny I, II Głos I, II, Głos sumienia Reporter I, II Gazeciarz Plotkarka I, II
Scenografia:
Scena przedstawia nieprzyjazny, „lodowcowy” krajobraz (srebrne stożki, przeźroczyste zasłony itp.) Wchodzą postacie ubrane na czarno.
PROLOG Samotna I Zimno mi – bryły lodu otaczają mnie. Zimno mi – tylko echo mój powtarza głos.
19
Droga do Betlejem...
Zimno mi – jak stąd uciec, jak wydostać się?! Zimno mi – jak odmienić ten fatalny los?!
Samotna I, II Zimno Zimno Zimno Zimno
mi mi mi mi
– – – –
tańczą cienie pośród śliskich ścian. chociaż w tłumie, ciągle jestem sam. przestrzeń czysta jak kryształu toń. kto mnie wesprze, da pomocną dłoń?!
SCENA I Bogacz Już wiem, jak odmienię swe życie, By móc się czuć znakomicie! Dziś zaspokoją me żądze… Pieniądze!
Głos I, II Pieniądze, pieniądze.
Bogacz Brzęk monet i szelest banknotów. Diamenty i srebro, i złoto. Tak pieszczą mą duszę i ciało!
Głos I, II Lecz tobie wciąż mało i mało!
Bogacz Ach, portfel, skarbonka i trzosik!
Żebrak Bogaczu, rzuć tutaj choć grosik!
20
Światełko
Bogacz Nic nie dam, to moje! Nie ruszaj! Ach, cieszy się ciało i dusza (zachłystuje się dobytkiem, chowa pieniądze itp.)
Głos I, II Bogaczu, drżysz cały, co tobie? Nie grzeją cię srebro i złoto?
Bogacz Zimno mi, zimno…
Żebrak Żebraczą się okryj kapotą…!
SCENA II Władca Potężne lodowce i skały! Jak równy z równym tu stoję! Ja jeden – jak wy – doskonały Niczego się nigdy nie boję. Potęga i duma, wszechmocność To władzy mej są atrybuty. Zaprzeczysz? Nie boję się wrogów! Od czego więzienia i knuty?!
Poddany Mój panie, tyś wielki, wspaniały!
Władca Ach, nudzą pochlebstwa, kadzidła… Wiem przecież, że jestem największy!
21
Droga do Betlejem...
Głos I, II Lecz władza już trochę ci zbrzydła…!
Władca Kochałem – oklaski, wiwaty, Kobierce, ukłony i kwiaty, Lecz kiedy śmierć w oczy zagląda, Niepewnie się w przeszłość oglądam.
Głos sumienia Drżysz cały! Nie grzeją sobole? Nie cieszą zaszczyty i stroje?
Władca Kim jesteś? Wartości odmieniasz!
Głos sumienia Ja jestem twym głosem sumienia!
Władca Zimno mi… (słychać dzwony)
SCENA III Gwiazda No, cóż, będę z wami szczera: Marzy mi się światowa kariera. Ja – gwiazdą filmową chcę być! Na pewno osiągnę szczyt!
Reporter I Piszą w gazetach: „Co za kobieta!”
22
Światełko
Gazeciarz Prasa podaje: „Z mężem się rozstaje!”
Reporter II Trajkoczą brukowce: „Jej się nikt nie oprze!”
Plotkarka I, II „Podobno znowu była wstawiona” – szepcą w salonach.
Gwiazda Choć się obracam w wielkim ludzi tłumie – nikt nie rozumie…
Reporter I W porannej prasie chyba strony cztery Na temat gwiazdy. Tytuł? „Jej maniery”.
Reporter II Prasa wieczorna wiadomość podała: „Przedawkowała”. (słychać dzwony)
SCENA IV Samotny I, II Zimno Zimno Zimno Zimno
mi mi mi mi
– – – –
tańczą cienie pośród śliskich ścian. chociaż w tłumie, ciągle jestem sam. przestrzeń czysta jak kryształu toń. kto mnie wesprze, da pomocną dłoń?
(siadają; za zasłoną rozbłyska światełko; słychać kolędę „Cicha noc”)
Samotna I Jakieś światełko błyszczy we mgle!
23
Droga do Betlejem...
Samotny I, II Widzę je! I ja też! Widzę je!
Samotna II Chce się tam biec, by dotknąć go, By w jego cieple ogrzać się.
Samotna III Choć się tak pali dwa tysiące lat, Z jego dobrodziejstw nie korzysta świat!
Głos I Gdy się tak przyglądam tym ziemskim wartościom, Rodzi się tęsknota za prawdą, miłością, Rodzi się nadzieja, że zamiast marności Zaleje nas ogień prawdziwej miłości.
Osoba niosąca światło (ubrana na biało wchodzi na scenę, niosąc światło; wypowiada „Osiem Błogosławieństw” i przekazuje światło innym)
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
24
Światełko
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy Królestwo Niebieskie.
Wszyscy Mały Bóg, a wielki tak, Wskazał do zbawienia szlak. Prostych prawd określił skład I zapewnił Boży ład. Mały Bóg, a wielki tak. Niech nie gaśnie światło to, Niech rozprasza zwątpień mrok. W ogniu naszych czystych serc Każdy może ogrzać się. Niech nie gaśnie światło to!
25
Boże Narodzenie budzi w nas tęsknotę. Najważniejsze jednak, by pamiętać o istocie tych świąt. Scenariusze jasełek zwracają naszą uwagę na to, co najistotniejsze. Mały Książę dzieli się swą radością spotkania z Miłością. Co o tajemnicy Wcielenia mówiła Matka Teresa czy Jan Paweł II? Jak Wigilię przeżywał hetman Stefan Czarniecki? Jakie przeżycia stały się udziałem Oficera z Katynia? Co o Bożym Narodzeniu pisał Roman Brandstaetter? Scenariusze ukazują głębię przesłania i piękno Bożego Narodzenia, ich prawdziwy urok. „...w oczach mądre łzy stanęły, jak na choince barwne świeczki” (ks. Jan Twardowski).