Niby-życe w Nibylandii by Wydawnictwo Rubikon

Narkotyki, magia, fa³szywi ludzie i zak³amane relacje, pozorne szczêœcie... Mo¿na nawet nie chcieæ byæ wolnym, nie pragn¹æ ujrzenia rzeczywistoœci, czy naprawdê ¿yæ, jeœli ¿y³o siê na niby na tyle d³ugo, by nazwaæ to ¿yciem. Nie mo¿na jednak bagatelizowaæ znaczenia tych Nibylandii. Warto mówiæ m³odzie¿y o pu³apkach, by nie da³a siê zwieœæ namiastkom i falsyfikatom.

I SBN 83 - 89947 - 95 - 1

9 798389 947955

Niby-¿ycie w Nibylandii

Ale czy wystarczy niby-szczêœcie, niby-mi³oœæ, niby-¿ycie, niby-zwyciêstwo, niby-piêkno czy nawet niby-sen?

s. Urszula K³usek SAC, br. Tadeusz Ruciñski FSC

„Nie ¿yjesz na tym œwiecie, tylko drzemiesz...” Pytanie: kto naprawdê tu ¿yje, kto œni, kto majaczy, kto lunatykuje, a kto za pomoc¹ najró¿niejszych œrodków spêdza ¿ycie w Nibylandii? Tak ¿y³ Piotruœ-Pan – ch³opiec, który nie chcia³ dorosn¹æ... Jego ¿ycie by³o ucieczk¹ przed rzeczywistoœci¹.

s. Urszula K³usek SAC br. Tadeusz Ruciñski FSC

Niby-¿ycie w Nibylandii Cena: 19,50 z³

Scenariusze lekcji wychowawczych w gimnazjum

Niby-多ycie w Nibylandii

s. Urszula Kłusek SAC br. Tadeusz Ruciński FSC

NIBY-ŻYCIE

W NIBYLANDII Scenariusze zajęć wychowawczych dla uczniów gimnazjum

Niby-多ycie w Nibylandii

Spis treści Wstęp ...............................................................................5 br. Tadeusz Ruciński CHCESZ WYSIĄŚĆ W ŻYCIA BIEGU? Przyczyny i konteksty myśli samobójczych i samobójstw u dzieci i młodzieży ...............................................................7 br. Tadeusz Ruciński KRAJOBRAZY W... TRUPIM KOLORZE? O kulturze śmierci .............................................................. 15 br. Tadeusz Ruciński MOC DRZEMIE W... O substytutach mocy i prawdziwej władzy psychiczno-duchowej ....... 22 br. Tadeusz Ruciński UWODZENIE ZWIERCIADŁEM ANDERSENA O magicznym oddziaływaniu telewizji ...................................... 29 br. Tadeusz Ruciński WYTWÓRCY MARZEŃ BEZ SPEŁNIENIA O obietnicach reklamowych ................................................... 38

NIBY-ŻYCIE W NIBYLANDII Scenariusze zajęć wychowawczych dla uczniów gimnazjum

s. M. Urszula Kłusek BOJĘ SIĘ, WIĘC... ZNIKAM Źródła i postacie lęków i niepewności oraz ucieczek od nich ........... 46 s. M. Urszula Kłusek CZARY... MARY... POTWORY... MAMIDŁA... W jaki sposób satanizm zwodzi i niszczy młodych ludzi? ............... 53 s. M. Urszula Kłusek HOROSKOP JAK... WRÓŻKA CYGANECZKA Na jakich uczuciach „grają” medialni wróżbici? .......................... 67 s. M. Urszula Kłusek JESTEM WOLNY, WIĘC... Nie muszę! Istota wolności ................................................... 74 s. M. Urszula Kłusek PRAWDZIWY SMAK ŻYCIA Warunki i konteksty doświadczenia życia jako pasji ..................... 82 s. M. Urszula Kłusek WIĘDNĄ, ZANIM ZAKWITNĄ Przyczyny zaniku radości, pasji i woli życia u młodzieży ................. 90 br. Tadeusz Ruciński ZNIEWOLENI MAGIĄ RZECZY O iluzoryczności „mieć”... ...................................................102

Wstęp „Nie żyjesz na tym świecie, tylko drzemiesz...” Pytanie: kto teraz naprawdę tu żyje, kto śni, kto majaczy, kto lunatykuje, a kto przy pomocy najróżniejszych środków spędza sobie życie w Nibylandii? Może młodzież nie zna baśni o Piotrusiu-Panie, chłopcu, który nie chciał dorosnąć, a którego życie było wielką ucieczką przed... życiem rzeczywistym. Jednak film „Matrix” jest im znany i uświadomienie sobie, że naprawdę większość z nas może żyć-nie-żyć, jak wieczne embriony, nie jest takie trudne. Trudniejsze jest odkrycie, że wielu z nich tego chce, że uciekają w małe Matrixy, że fundując sobie mnóstwo sztucznych doznań, mogą nigdy nie zacząć żyć naprawdę, mogą utracić na wieczność ten skarb, jakim zostali obdarowani. Stąd zrodził się pomysł napisania scenariuszy zajęć wychowawczych, aby zdemaskować różne formy ucieczek przed życiem, miłością, przygodą, twórczością, prawdą, Bogiem, a jednocześnie pomóc odkrywać drugą stronę tych sztafażów, fatamorgan, malign. One coraz częściej zaczynają być jedyną „rzeczywistością”, której się pożąda, którą się daje zniewolić, która imitując wybawienie wiedzie ku zatraceniu. Nad tą gigantyczną machiną produkującą niby-rzeczywistość możemy mieć tę przewagę, że odsłaniamy, dotykamy, dajemy doświadczyć PRAWDY, a w niej jest już moc Boża, a nie nasza. Jednak znaczenia tych Nibylandii nie wolno nam zbagatelizować. Opowiadano o pewnej kobiecie, którą skazano na wiele lat twierdzy w celi prawie pozbawionej światła i świeżego powietrza. Po kilku tygodniach urodziła tam dziecko, które jakimś cudem pozostawiono przy niej. Oboje żywili się ohydną więzienną strawą i jednym na dzień kubkiem zatęchłej wody. Matka opowiadała dziecku o słońcu pokazując mu świecę; o źródłach i potokach, zbierając w miseczkę

NIBY-ŻYCIE W NIBYLANDII Scenariusze zajęć wychowawczych dla uczniów gimnazjum

ściekające po ścianach krople deszczówki, o błękicie, chwytając czasem w okruch lusterka ledwie przebijającą się przez szparę poświatę... Ona nie przestawała tęsknić za otwartym światem i chciała zasiać tę tęsknotę w dziecku. I stało się, że obalono tyranię i otwarto twierdzę. Wyszli z tą świecą, miseczką i kawałkiem lusterka na świat zalany wiosennym słońcem, a w chwilę potem deszczem. Podano im dobre jedzenie, czystą wodę, ubrania i wskazano schludny domek do zamieszkania. Matka płakała ze szczęścia, lecz dziecko chwyciło świecę, miseczkę, okruch lusterka i uciekło do twierdzy... Chcemy zachęcić Was do uświadomienia młodzieży tych pułapek na drodze do życia i zbawienia, aby pojęli, że można nie chcieć być wolnym, nie pragnąć ujrzenia rzeczywistości, poprzestać na namiastkach i falsyfikatach, zwłaszcza gdy żyło się na niby na tyle długo, by nazwać to życiem. Tak naprawdę dla wielu wystarczy niby-szczęście, niby-miłość, niby-wiara i religia, niby-piękno, niby-raje, niby-przygody, niby-strachy, niby-zwycięstwa, a nawet niby-sen... I wcale nie pragną przebudzenia, wyzwolenia z omamu, odetchnięcia życiem aż do bólu, płaczu do spazmu... Wolą umrzeć w tym niby-świecie niż naprawdę na nowo się narodzić. Łono matki dziecko musi opuścić, ale pogrążeni we wpół-śpiączce mieszkańcy Matrixa (wielkie sztuczne łono dla wiecznych lunatycznych dzieci) mogą go nawet pokochać i nie chcieć wcale opuścić... I zagłuszać lub zwalczać tych, co chcieliby opowiadać o otwartym świecie i o cudzie życia nie na niby. Współczesny diabeł nie straszy, on tylko usypia wzmagającą się i wszechobecną kołysanką, i bardzo nie lubi, gdy ktoś mu ją zakłóci dźwięcznym wezwaniem: „Żyj! – raz przecież...!”. To wezwanie jest kierowane najpierw do nas, a poprzez nas do tych, których mamy wciąż budzić i wyprowadzać na świat zalany prawdziwym słońcem. W tym świetle wszystko jest czym jest, a wszystko jest drogą do świata, w którym czeka i przyzywa nas Ten-Który-Jest Prawdą, Drogą i Życiem. br. Tadeusz Ruciński

br. Tadeusz Ruciński

Chcesz wysiąść w życia biegu? Przyczyny i konteksty myśli samobójczych i samobójstw u dzieci i młodzieży

Wciąż rosnąca liczba nastolatków podejmujących zamach na własne życie to problem, który osiąga coraz większą skalę nie tylko w Polsce. Tak jest w większości krajów naszego bloku kulturowego. W Stanach Zjednoczonych liczba młodocianych samobójców przez ostatnich dwadzieścia lat wzrosła trzykrotnie, w Norwegii ośmiokrotnie, a w Szwecji samobójstwo to główna przyczyna śmierci w tej grupie wiekowej. W Polsce liczba dzieci i młodzieży podejmujących zamach na własne życie stanowi około dziesięć procent ogółu samobójców. Odrębnym bolesnym problemem staje się tragiczna śmierć uczniów. W roku szkolnym 2003/2004 na 34 próby samobójcze w woj. pomorskim 31 zakończyły się śmiercią uczniów. To jakby „zniknęła” jedna klasa szkolna... (za: „Wychowawca” nr 10/2004, s. 6). Niepokój budzi fakt, że samobójstwo staje się swoistą modą, a niektóre kręgi kulturowe gloryﬁkują śmierć i dają na nią przyzwolenie, jak w hipisowskim haśle: „let me live, let me die” (pozwól żyć, pozwól umrzeć). Coraz częściej można spotkać podręczniki, które udzielają instrukcji jak się skutecznie zabić. Instrukcje dla samobójców można znaleźć także w Internecie. Skłonności do depresji, do „łapania doła”, poszukiwanie ekstremalnych doznań i doświadczeń, samotność dzieci, wychowanie bez wartości i poczucia sensu życia może prowadzić, i najczęściej prowadzi, do myśli samobójczych. Stąd jawi się

NIBY-ŻYCIE W NIBYLANDII Scenariusze zajęć wychowawczych dla uczniów gimnazjum

konieczność podejmowania z gimnazjalistami (i nie tylko) tematyki samobójstwa i uświadamiania im, co jest przyczyną rodzenia się w człowieku myśli samobójczych oraz wskazywanie na to, jak mogą sobie z nimi radzić i gdzie szukać pomocy.

CELE: a) dydaktyczny: – ukazanie przyczyn i kontekstów myśli samobójczych, – uświadomienie mechanizmu działania pokusy odebrania sobie życia. b) wychowawczy: – wychowanie do szacunku dla własnego życia, – odkrycie bezsensowności samobójstwa, – mobilizowanie do podejmowania trudnych wyzwań.

FORMY I METODY pogadanka, prezentacja materiałów graficznych, drama

MATERIAŁY I ŚRODKI DYDAKTYCZNE – zdjęcia, grafika i teksty nt. samobójstw z Internetu, – tekst do dramy (załącznik 1), – list Moniki (załącznik 2).

CZAS: 45 min. SŁOWNICZEK Depresja – stan przygnębienia, zniechęcenia i apatii. Apatia – stan zniechęcenia i wyraźnego zubożenia życia uczuciowego.

PRZEBIEG ZAJĘĆ WPROWADZENIE 1. Prezentacja materiałów Na początku lekcji sami prezentujemy lub prosimy uprzednio wyznaczonych uczniów, aby dokonali prezentacji zdjęć, grafiki i tekstów zaczerpniętych z Inter-

Chcesz wysiąść w życia biegu?

netu, dotyczących problemu samobójstwa wśród dzieci i młodzieży. Uwaga! Wychowawca powinien bardzo dokładanie zapoznać się z tymi materiałami przed przeprowadzeniem lekcji, dlatego konieczne będzie, aby uczniowie przygotowali je przynajmniej na tydzień przed zajęciami. Również na ok. tydzień przed zajęciami nauczyciel przekazuje wybranym uczniom (chłopcu i dziewczynie) role Agi i Pawła w celu przygotowania scenki (załącznik 1). Prezentację materiałów prowadzimy bez uprzedniego komentarza. Pozostawiamy uczniom czas konieczny na to, by mogli zapoznać się z obrazami, i by spokojnie wsłuchali się w czytane treści. 2. Refleksja – pisemne wypowiedzi uczniów Rozdajemy kartki i prosimy uczniów, by anonimowo napisali, jakie uczucia budziły się w nich w czasie tej prezentacji. Zaprezentowane materiały umieszczamy w widocznym miejscu na tablicy, a obok tworzymy listę uczuć. ROZWINIĘCIE 1. Pogadanka Nauczyciel zadaje pytania: – Dlaczego myśl o samobójstwie jakiegoś człowieka powoduje w nas uczucie smutku? – Słysząc o samobójczej śmierci młodych odczuwamy beznadzieję i bezsensowność takiego czynu – dlaczego? – Kto szczególnie boleśnie będzie przeżywał samobójstwo dziecka czy nastolatka? 2. Drama a) Wprowadzenie do wysłuchania i obejrzenia scenki. b) Prezentacja przygotowanej scenki (załącznik 1). c) Omówienie – „aktorzy” wypowiadają się, jak się czuli w danych rolach. Następnie chętne osoby dzielą się swoimi obserwacjami. 3. Analiza scenki – rozmowa kierowana – Dlaczego Aga chciała odebrać sobie życie? – Co mogło być powodem tego, że nie umiała sobie poradzić z uczuciem zawiedzionej miłości i szukała ucieczki w myślach o samobójstwie? Uwaga! Odpowiedź na to pytanie stanowi bardzo ważny element lekcji. W scence celowo nie ma podanego bezpośredniego motywu samobójczych myśli Agi. Postarajmy się razem z uczniami wymienić jak najwięcej domniemanych motywów zjawiania się myśli samobójczych. Należy tutaj wymienić:

NIBY-ŻYCIE W NIBYLANDII Scenariusze zajęć wychowawczych dla uczniów gimnazjum

● brak kontaktu z rodzicami, ● nierealne i „romantyczne” wyobrażenia o śmierci, ● próby samobójcze dzieci i nastolatków oraz słynnych ludzi (np. idoli), które zachęcają do sięgnięcia po takie właśnie rozwiązanie problemu, ● niezdolność do wysiłku i pokonywania własnych złych nastrojów, ● zamknięcie się w sobie, widzenie tylko własnego bólu i w związku z tym wyolbrzymianie go, ● słuchanie muzyki, która wprowadza w stan depresji lub myśli samobójczych, ● wiedza o samobójstwach zaczerpnięta z książek lub z Internetu, ● brak wiary i odniesienia swojego życia do Pana Boga, ● brak nadziei. – Czego w ogóle nie zauważała Aga w odniesieniu do Pawła? – Dlaczego Paweł nie uciekał w myśli samobójcze, pomimo że miał o wiele trudniejsze doświadczenia życiowe? – Co zdaniem Pawła spowodowało, że Aga jakby już nie żyła? – Dlaczego zamknięcie się w sobie może prowadzić do samobójstwa? – Co mógł myśleć Paweł, gdy widział Agę pełną życia i otwartości na innych? – Dlaczego jemu dodawało to sił? – O kim zupełnie nie myślała Aga, łudząc się myślami o własnej samobójczej śmierci? – Jak wyobrażała sobie swój pogrzeb i co chciała przez to osiągnąć? – Co sądzicie o myśleniu Agi? – Jak możemy nazwać jej postawę? – Dlaczego nie można takiej postawy pochwalić, ani tym bardziej nie należy jej naśladować? 4. Burza mózgów Po omówieniu scenki wracamy do materiałów dotyczących samobójstw zaprezentowanych na początku lekcji. Prosimy uczniów, by wyobrazili sobie, że ktoś dręczony myślami samobójczymi chodzi z nimi do klasy. Prowadzący prosi o zastanowienie się i odpowiedź (zapis na tablicy), co koledzy, przyjaciele mogą zrobić, żeby pomóc komuś, kogo nachodzą takie myśli. Warto podkreślić odpowiedzi: ● znaleźć jakieś pasjonujące zajęcie, ● pokazać (często znacznie większe) cierpienia innych ludzi, ● pokazać ludzi, którzy choć chorzy, ubodzy, niepełnosprawni, samotni – umieją cieszyć się życiem, ● wykazać absurdalność „romantycznych” rozmyślań na temat śmierci,

Chcesz wysiąść w życia biegu?

● uzmysłowić, że śmierć jest czymś nieodwracalnym i nikt nie da jeszcze jednego życia, ● ukazywać inne niż śmierć wyjścia z trudnej sytuacji, ● pokazać wartość wiary i odniesienia do Pana Boga, który jest i nigdy nie zostawia człowieka samego w jego kłopotach, ● pomóc w zwróceniu się z tym problemem do kogoś starszego lub do specjalisty, zwłaszcza gdy kłopoty są związane ze stanami depresji i apatii (wytłumaczyć te pojęcia i zapisać w słowniczku), ● starać się nie pozostawiać takiej osoby samej i nie naśmiewać się z jej problemów. PODSUMOWANIE 1. List Moniki Aby raz jeszcze przyjrzeć się problemowi samobójstwa, wybrana uczennica odczytuje list Moniki, dziewczyny, która planowała samobójstwo (załącznik 2). 2. Pogadanka – W jaki sposób Bartek uratował Monikę od samobójstwa? – Jakie były powody myśli samobójczych Moniki? – Co podsycało te myśli? – Dlaczego można powiedzieć, że takie myślenie o samobójstwie jest pokusą – Jakie budzi odczucia? ZADANIE DOMOWE 1. Napisz list do Moniki. Powiedz jej, co dla ciebie jest najważniejsze w historii, którą opisała. 2. Z wycinków z gazet zrób obraz pt. „Kocham cię, życie!” 3. Przynieś na następną lekcję wiersz, piosenkę, opowiadanie, które ukazuje wartość i sens życia. 4. Wyobraź sobie, że jesteś matką lub ojcem i dowiadujesz się, że twoje dziecko chce popełnić samobójstwo. Co mu powiesz, w jaki sposób spróbujesz temu zapobiec?

NIBY-ŻYCIE W NIBYLANDII Scenariusze zajęć wychowawczych dla uczniów gimnazjum

Załącznik 1 – Tekst do dramy Aga, ubrana na czarno, z wyrazem smutku i apatii na twarzy, siedzi i przygląda się jak zahipnotyzowana żyletce i buteleczce z tabletkami. Porusza się rytmicznie w takt posępnej piosenki, która sączy się z magnetofonu. PAWEŁ: Aga, co siedzisz taka posępna jak czarna wrona na pogrzebie rodzonej siostry? (Aga próbuje ukryć żyletkę i tabletki) Co tam chowasz? Pokaż! AGA: Zostaw, i tak nic nie zrozumiesz... Ty w ogóle niczego nie możesz zrozumieć z tą swoją wiecznie szczęśliwą buźką! Czy ty w ogóle wiesz, co to znaczyć tęsknić za tym, żeby skończył się dzień i nastała ciemność, a wraz z nią śmierć i koniec udręki... i żeby już nie czuć, że miłość jest wiecznym cierpieniem! PAWEŁ: Aga, skąd ten romantyczno-dramatyczny ton, mówisz jak Julia przed śmiercią Romea! AGA: Mówiłam, że nic nie zrozumiesz! Nie przed śmiercią Romea, ale przed moją śmiercią! A ona przyjdzie, już na mnie czeka, już za nią tęsknię! PAWEŁ: Aga! Czyś ty zwariowała, jaką śmiercią? AGA: Moją, śmiercią ze smutku, z rozpaczy po zawiedzionej miłości, bo dla mnie już nie ma nadziei, nie ma ratunku, wszystko się skończyło! PAWEŁ: Przestań bredzić, dziewczyno! Masz czternaście lat! Nic się jeszcze do końca nie zaczęło, a ty mówisz, że się skończyło! AGA: Tak, skończyło... Wszystko już jest przygotowane... Odejdę w nicość, skończy się cierpienie... Umrę nocą ciemną, a wy zostaniecie... wtedy dopiero on zrozumie, że naprawdę go kochałam, przyjdzie na mój pogrzeb, będzie płakał, będzie smutny, ale na wszystko będzie za późno... złoży na moim grobie jedną, samotną, czerwoną różę. PAWEŁ: Aga, co cię opętało? A nie pomyślałaś o mnie, o Ali, z którą się przyjaźnisz, o rodzicach... jak oni będą cierpieć? AGA: Rodzice!? Oni dopiero nad moim grobem zapłaczą! Teraz nic ich nie obchodzę, nieważne są dla nich moje problemy i nieszczęścia! PAWEŁ: Nie mów tak! AGA: Co nie mów tak, jak cię twoi starzy w kółko dopieszczają, ty mamisynku, to możesz sobie na wszystko bimbać i cieszyć się tym swoim zakichanym życiem! Ale ja cierpię, rozumiesz... nie mam na nic ochoty, wszystko jest bez sensu, tylko śmierć może mnie z tego wyzwolić. PAWEŁ: To w końcu pokażesz mi, co tam masz?

Chcesz wysiąść w życia biegu?

AGA: (pokazuje mu żyletkę i tabletki) Oto moi wyzwoliciele. PAWEŁ: Wiesz, jesteś żałosną egoistką i tchórzem. Jakbyś miała w sobie choć kawałek serca i nie użalała się tylko nad sobą, to wiedziałabyś, co to znaczy cieszyć się życiem i ciągle by ci go było mało, bo wciąż mogłabyś dla kogoś być... a jak jesteś tylko sama dla siebie smutkiem i użalaniem się, to... właściwie już jakoś umarłaś. A szkoda, tak lubiłem iskierki życia i takiej dobrej radości, które czasem błyszczały w twoich oczach... I jak mi było bardzo źle... AGA: Tobie źle!? A co ty wiesz o życiu, o łzach, o cierpieniu? PAWEŁ: Tak, jak mi było źle, gdy ojciec wracał pijany, a mama cierpiała coraz bardziej, albo jak musiałem noce spędzać na ulicy, bo ojciec bił i nie chciało mi się nic, to myślałem sobie, że... AGA: Że co? PAWEŁ: E... szkoda gadać... idę! To... kiedy mam przynieść tą samotną czerwoną różę na twój grób? AGA: Paweł, nie wygłupiaj się, powiedz, co sobie wtedy myślałeś? PAWEŁ: Pomyśl... może odkryjesz zanim odejdziesz w ciemną noc, w nicość... tylko nie zapomnij, że z tej krainy powrotu już nie ma!

NIBY-ŻYCIE W NIBYLANDII Scenariusze zajęć wychowawczych dla uczniów gimnazjum

Załącznik 2 – List Moniki „Minął prawie rok od tamtego dnia, gdy obudziłam się z samobójczego letargu. A wszystko dzięki Bartkowi. Nie wiem, co by się stało, gdyby nie on. Ale może po kolei. Wszystko zaczęło się od muzyki, takiej posępnej, smutnej... aż coś mnie duszy dławiło, gdy jej słuchałam, ale... słuchałam. Czasem potem śnił mi się cmentarz i trupy, ale nie mogłam się od niej oderwać. Wtedy też źle się układało u mnie w domu. Nie żeby były jakieś straszne problemy, ale nie mogłam dogadać się z moimi rodzicami. Ciągle o coś mieli pretensje. Czasem słuszne, ale... denerwowali mnie i już! Ktoś mi doradził, że po trawce jest weselej. Zapaliłam kilka razy, i po niej było weselej, ale potem smutno. Znowu więc słuchałam tej muzyki. Potem traﬁłam na bloga w necie. Jakaś dziewczyna opisywała, co można zrobić, żeby skutecznie i efektownie się zabić. Nie wiem, co mnie tam ciągnęło, ale ciągnęło. A gdy okazało się, że naprawdę to zrobiła, i nagle ludzie zaczęli wpisywać tam takie niesamowite komentarze, że ją kochają, że czują ból, że są z nią... to, zamarzyłam, że też coś takiego zrobię. I wtedy naprawdę zaczęło się coś złego ze mną dziać. Wszystko mnie nudziło, smuciło, wydawało się bezsensowne. Marzyłam tylko o tym, jak to będzie, jaki będzie mój pogrzeb, że rodzice będą strasznie płakać i przychodzić na mój grób, że w całym miasteczku będą mówić tylko o mnie. Bywało wtedy tak, że patrzyłam godzinami na moje żyły i myślałam jak to będzie, gdy zacznie z nich drobną strużką wypływać krew, a ja będę czuła jak uchodzi ze mnie życie i... będę szczęśliwa, że kończy się cała ta ziemska udręka pod tytułem życie. Wszystko miałam dokładnie zaplanowane, gdy nastał tamten dzień. Bartek w drodze do szkoły wpadł pod samochód. Odwieźli go nieprzytomnego do szpitala. Przez cztery doby walczył o życie. Wywalczył je, ale okazało się, że do końca swoich dni będzie na wózku inwalidzkim. Byłam w szoku. Postanowiłam mu pomóc i powiedzieć, jak może szybko i skutecznie skończyć z tą udręką. Szłam na salę, byłam przerażona i przekonana, że spotkam nieszczęśliwego człowieka. Gdy tylko weszłam, poraził mnie jego promienny uśmiech! I... nie ja jemu tłumaczyłam, jakim dobrodziejstwem jest śmierć, ale on mi mówił, jakim skarbem jest życie i jak bardzo wdzięczny jest Panu Bogu za to, że mu je na nowo podarował”.

Niby-多ycie w Nibylandii

I SBN 83 - 89947 - 95 - 1

9 798389 947955

Niby-¿ycie w Nibylandii

Ale czy wystarczy niby-szczêœcie, niby-mi³oœæ, niby-¿ycie, niby-zwyciêstwo, niby-piêkno czy nawet niby-sen?

s. Urszula K³usek SAC, br. Tadeusz Ruciñski FSC

s. Urszula K³usek SAC br. Tadeusz Ruciñski FSC

Niby-¿ycie w Nibylandii Cena: 19,50 z³

Scenariusze lekcji wychowawczych w gimnazjum