z chorobami otępiennymi - str • Dlaczego warto zostać studentem

stopniowe obumieranie komórek nerwowych

Jesteśmy, by pomagać

Białostockie Stowarzyszenie Alzheimerowskie działa w naszym regionie od 23 lat na rzecz rodzin i osób z problemem choroby Alzheimera oraz pokrewnych schorzeń otępiennych. O tej chorobie raczej się szepcze niż mówi, bo dla jednych jest to temat wstydliwy, a dla innych trudny emocjonalnie.

Statystycznie choroba otępienna typu alzheimerowskiego dotyka jednego na dziesięciu pacjentów po 65. roku życia oraz jednego na czterech pacjentów po 80. roku życia, jednak coraz częściej występuje również wśród osób młodszych. Ma ona charakter neurodegeneracyjny, czyli powoduje stopniowe zamieranie komórek mózgu. Jej główne symptomy to zmniejszająca się sprawność umysłowa, zaburzenia orientacji, deficyty pamięci, zmiany osobowościowe. W jej przebiegu można rozróżnić kilka etapów. Dla zobrazowania postępującej utraty zdolności poznawczych chorego, etapy te można porównać z okresami rozwoju umysłowego dziecka, tylko w odwrotnej kolejności. Można powiedzieć, że potencjał psychofizyczny dziecka jest coraz większy, zaś pacjenta z chorobą Alzheimera – ulega degradacji. Przyswojenie tego schematu ułatwi osobie zajmującej się chorym zrozumienie jego postępowania i potrzeb oraz kontaktowanie się z nim.

Etapy rozwoju choroby

I dziecko 8-12 lat II dziecko 4-7 lat III od noworodka do 3 lat

Jak dotąd nieznane są jednoznaczne przyczyny powstawania choroby Alzheimera, nie ma też skutecznego sposobu leczenia, chociaż nieraz udaje się spowolnić i złagodzić jej przebieg. Z początku trudno ją zauważyć, gdyż zaburzenia ujawniają się stopniowo i na wiele sposobów. Jednym z pierwszych sygnałów jest utrata pamięci epizodycznej. Chory nie przypomina sobie, co robił danego dnia, gdzie był czy z kim rozmawiał, za to dobrze pamięta zdarzenia z przeszłości. Z biegiem czasu ten problem narasta, zaburzając codzienne funkcjonowanie. Chory zaczyna gubić się w znanym sobie otoczeniu, chować rzeczy w nieprzewidywalnych miejscach, uciekać „do domu”. Coraz większą trudność sprawiają takiej osobie codzienne rutynowe czynności czy – co szczególnie kłopotliwe – załatwianie potrzeb fizjologicznych. U wielu pacjentów pojawia się nagle agresja, która wynika z ich nieustannego poczucia zagrożenia. Dla rodziny czy bliskich takie zachowania mogą być irytujące i niezrozumiałe. Bardzo ważne jest więc wczesne rozpoznanie, włącznie z badaniem tomograficznym mózgu.

Po uzyskaniu diagnozy, która polega na wykluczeniu wszystkich innych przyczyn zaburzeń funkcji poznawczych, wielu opiekunów skupia się na trosce o pacjenta. Na inne obowiązki i życie osobiste zwyczajnie nie starcza im siły i czasu. Jest to na dłuższą metę bardzo obciążające i niewłaściwe, bo im bardziej zestresowany czy zmęczony opiekun, tym niższy dobrostan podopiecznego. Dlatego tak ważną kwestią jest zadbanie także o siebie, własne zdrowie i sprawność, co pomoże lepiej radzić sobie z nowymi wyzwaniami. Wielu opiekunów osób niepełnosprawnych wyraża opinię, że uczestniczenie w grupach wsparcia jest cennym doświadczeniem: spotyka się życzliwe osoby z podobnymi problemami, zdobywa potrzebną wiedzę, wreszcie doznaje ukojenia i otu-

chy.

Jeżeli w rodzinie zmagasz się z chorobą Alzheimera i potrzebujesz pomocy, to serdecznie zapraszamy do udziału w comiesięcznych spotkaniach samopomocowej grupy wsparcia. Odbywają się one przeważnie w drugą sobotę miesiąca o godz. 11.00 w siedzibie Podlaskiego Centrum Psychogeriatrii przy ul. Swobodnej 38 (wejście od parkingu).

Bliższe informacje można uzyskać na stronie internetowej alzheimer-bialystok.pl oraz pod numerem telefonu 602 831 797. Serdecznie zapraszamy.

Białostockie Stowarzyszenie Alzheimerowskie Joanna Zamożniewicz, Anna Wąż