Katalog Pracowni Rzeźby IV

Wydział Rzeźby Akademi a Sztuk P ięk im. Jana Matejki w nych Krakowie

DYDAKT YKA SZT UK SZTUKA DYDAKT I YKI 10 + 2 la ta działalno ści Pracown i Rzeźby IV prof. Józ efa Murz yna

PRACOWNIA RZEŹBY IV

SPIS TREŚCI Pracownia Rzeźby IV — Dydaktyka sztuki – sztuka dydaktyki

→

3

Prezentacja twórczości prof. Józefa Murzyna

→

14

Prezentacja twórczości ad. dr hab. Iwony Demko

→

24

Wybrane prace końcoworoczne 2005/2008

→

28

Wybrane prace końcoworoczne 2008/2009

→

40

Wybrane prace końcoworoczne 2009/2010

→

50

Wybrane prace końcoworoczne 2010/2011

→

58

Wybrane prace końcoworoczne 2011/2012

→

74

Wybrane prace końcoworoczne 2012/2013

→

88

Wybrane prace końcoworoczne 2013/2014

→

98

Wybrane prace końcoworoczne 2014/2015

→

108

Wybrane prace końcoworoczne 2015/2016

→

118

Intelektualne wtorki

→

126

Dyplomy

→

132

Absolwenci i absolwentki

→

184

Osiągnięcia studentów i studentek

→

187

Studenci i studentki o Pracowni Rzeźby IV

→

191

1

←

→

2

PRACOWNIA RZEŹBY IV IV Pracownia Rzeźby została utworzona w 2004 roku w celu rozszerzenia oferty programowej Wydziału Rzeźby ASP w Krakowie. Stworzenie koncepcji programowej i metodycznej nowej jednostki kształcenia Rada Wydziału Rzeźby powierzyła prof. Józefowi Murzynowi. Po jej zatwierdzeniu została ona wprowadzona w życie i działa do dziś pod jego kierownictwem. Jednostka ma charakter pracowni wolnego wyboru dla studentów od II do V roku jednolitych studiów magisterskich.

Jest pracownią kierunkową, dyplomującą. Od początku jej istnienia studiowało w niej wiele osób, w tym także studenci zagraniczni w ramach wymiany międzynarodowej Erasmus, m.in. z Francji, Niemiec, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Chorwacji, Austrii, Portugalii, Czech, Słowenii i Słowacji.

W ramach wymiany krajowej Most studiowali też studenci wydziałów rzeźby z Akademii Sztuk Pięknych z Warszawy, Gdańska, Wrocławia i Łodzi. Pod kierunkiem prof. Józefa Murzyna zrealizowało i obroniło dyplom magisterski ponad pięćdziesięciu studentów. Doktorancki staż dydaktyczny odbyły cztery osoby. W latach 2006-2007 staż asystencki w ramach studiów doktoranckich odbywał w niej dr ad. Janusz Janczy. Od 2008 roku współpracuje z prof. Józefem Murzynem w charakterze asystentki — obecnie dr hab. — Iwona Demko.

Dydaktyka sztuki – sztuka dydaktyki Każda teraźniejszość, w tym teraźniejszość sztuki, jest nie tylko prostym konsumowaniem dorobku przeszłości, ale także badaniem i wyciąganiem wniosków niezbędnych do wytyczania nowych kierunków, stwarzania możliwości przekraczania utrwalonych standardów. Zadanie, jakie stoi przed każdą kolejną generacją, to wypracowywanie adekwatnych wzorów i modeli dla bieżącego funkcjonowania, ale także tworzenie pozytywnej perspektywy ciągłości i rozwoju we wszystkich aspektach rzeczywistości. W takim rozumieniu realizowana dzisiaj dydaktyka artystyczna powinna być mądrym i odpowiedzialnym procesem przygotowywania optymalnych warunków funkcjonowania kolejnych generacji artystów poprzez wyposażenie ich w możliwie najlepsze narzędzia i kompetencje. Poprzez właściwe oddziaływanie na świadomość i osobowość uczniów szkoła powinna tworzyć żywy, wrażliwy i ekspansywny czynnik, który kształtować będzie przyszły obraz kultury i sztuki polskiej.

Twórczość artystyczna, podobnie jak inne rodzaje kreacji, przynależy do sfery aktywności wyższych, wysublimowanych, wykraczających poza zwykłość i pragmatyczność egzystencjalnej codzienności. W jakiejś mierze bliska jest domenie „badań podstawowych” w obszarze nauki.

W obu przypadkach pragnienie prawdy, harmonii i sensu motywuje jednostki obdarzone szczególnymi cechami i predyspozycjami do poszukiwania odpowiedzi na trudne, nurtujące gatunek ludzki pytania. Sztuka to osobliwe laboratorium operujące na „cząstkach elementarnych” i fenomenach stanowiących nasze psychiczne, intelektualne, mentalne i aksjologiczne, a ujmując szerzej, można powiedzieć, także cywilizacyjne i kulturowe rudymenty.

Nie można zatem traktować jej w kategoriach prostej użyteczności, przydatności, adekwatności z punktu widzenia aktualnych potrzeb, modeli i wzorów czy też tradycyjnie pojmowanych tzw. funkcji sztuki.

Jako proces autonomiczny, nie zadaniowany odgórnie, wyprzedzający sferę utylitarną, jest generatorem i akumulatorem wstępnie nieukierunkowanego potencjału, wolnej energii, dla której zastosowanie odnajdujemy w różnych, często nieprzewidywalnych okolicznościach.

Obcując z tym zasobem, skarbcem, mamy poczucie komfortu i zadowolenia z posiadania swoistej kulturowej wartości dodanej, zabezpieczającej nasze humanistyczne, estetyczne i aksjologiczne zaplecze. Potrzebujemy jej, ona nas ubogaca, inspiruje, prowokuje do refleksji, wyznacza wektor 3

←

→

4

PRACOWNIA RZEŹBY IV wertykalny naszej egzystencji. W związku z powyższym szczególnego znaczenia nabiera pytanie o jakość oraz sens dydaktyczny i formacyjny działań edukacyjnych w tym zakresie. Odpowiedź na pytanie, jak uczyć sztuki, uwarunkowana jest poziomem naszego rozumienia złożoności i subtelności „materii” poddawanej obróbce w procesie kształcenia. Materią tą jest osobowość młodego człowieka, jego wrażliwość i wyobraźnia, które z punktu widzenia pożądanych kompetencji twórczych stanowią wartość nadrzędną i jako takie powinny być w procesie kształcenia szczególnie chronione. Ich rozwój zaś jedynie pozytywnie stymulowany.

Wskazane powyżej cechy immanentne właściwe osobowości twórczej otwierają szeroki katalog cech, które w indywidualnych konfiguracjach oraz osobniczych nasileniach tworzą różnorodność gatunkową potencjalnych artystów. Wyobraźnia, wrażliwość, pasja twórcza, głód poznawczy, innowacyjność, oryginalność spojrzenia i indywidualność odczuwania rzeczywistości zewnętrznej, a także typ reakcji na nieodparty wewnętrzny imperatyw. Takie i wiele innych czynników sprawiają że nowoczesna dydaktyka artystyczna nie może ograniczać się do prostego mechanizmu wykładania skwantyfikowanej wiedzy. Przekazywania doświadczenia, zasad i metod postępowania zgodnych z utrwaloną praktyką.

Musi przekształcić się w skomplikowany proces operacjonalizowania wskazanych powyżej cech immanentnych ujawnianych przez ucznia. Wszystko zaczyna się jednak od poprawnej diagnozy.

Trafne rozpoznanie potencjału ucznia umożliwia rozpoczęcie trudnej i odpowiedzialnej pracy nad konstruowaniem wraz z nim adekwatnego instrumentarium ekspresji i komunikacji. Poszukiwanie odpowiednich sposobów artykulacji jego doznań i przeżyć, a także, co szczególnie ważne, kształtowanie indywidualnych strategii „reakcji na”, definiowanie „stosunku do” czy formułowanie „stanowiska wobec”.

Dodatkową trudność w procesie edukacji artystycznej stanowi fakt, że twórczość to proces ultrasubiektywny. To introwersja, samotność, walka wewnętrzna, indywidualny proces psychologiczny: JA do JA do TY. Stąd nauczanie sztuki nie jest zadaniem prostym, porównywalnym z innymi rodzajami dydaktyki.

Zasada nieustannej interakcji, jaka musi zachodzić między uczniem a nauczycielem, wynikająca ze specyfiki kształcenia opartej na indywidualnej pracy z uczniem, wymaga od nauczyciela ustawicznej koncentracji na osobie ucznia, jego reakcjach i czynnościach wynikających z udzielonych wskazówek, wymiany myśli, oddziaływania kulturowego i cywilizacyjnego tła, w którym i wobec którego przebiega proces formacji i dojrzewania osobowości twórczej. Cel, jakim jest uformowanie odrębnej, autonomicznej osobowości, obliguje więc nauczyciela do nieustannego odkrywania i uświadamiania uczniowi specyficznych, niepowtarzalnych cech jego wrażliwości, rodzaju i siły ekspresji oraz poetyki języka wypowiedzi. Pułapka dydaktyczna czeka na niedoświadczonego artystę pedagoga wynika z popełnienia dwóch błędów.

Pierwszy to „formatowanie” rozumiane jako metoda przekazywania tzw. wiedzy fachowej, traktowanej jako stały, „uniwersalny” zbiór treści teoretycznych i umiejętności praktycznych ułożonych według określonej doktryny. Nauczyciel „sformatowanyˮ, działający wg wytycznych doktryny, „formatuje” ucznia. Wymaga od niego z góry założonych efektów, nie zwracając uwagi na typ osobistych predyspozycji ucznia. Pozostając ślepy na jego inność, źle odczytuje jego reakcje, co powoduje, że nisko ocenia jego możliwości i dokonania.

Nauczyciel „sformatowanyˮ nie jest zdolny do podjęcia ryzyka eksperymentu dydaktycznego, który w sferze kształcenia artystycznego ma kluczowe znaczenie. Dostrzeżenie inności, odrębności, powinno stać się sygnałem zobowiązującym nauczyciela do indywidualizacji metody dydaktycznej, dostrojenia się do ujawnianych predyspozycji i cech osobowych ucznia.

Trwanie w „formacie” jest nie tylko główną przyczyną tzw. klęski dydaktycznej nauczyciela, jest

5

←

→

6

PRACOWNIA RZEŹBY IV także destrukcyjnym, zamykającym bodźcem dla ucznia.

Błąd drugi polega na zbyt głębokim zaufaniu własnemu doświadczeniu twórczemu artysty pedagoga. Doświadczenie to jako jednostkowe, indywidualne i subiektywne nie jest w stanie sprostać wielości zapotrzebowań wynikających z różnorodności mentalnej, intelektualnej czy światopoglądowej właściwej poszczególnym jednostkom, grupom oraz kolejnym generacjiom uczniów.

W skrajnych przypadkach oddziaływanie nauczyciela pozbawione dystansu do osobistego doświadczenia ogranicza uczniowi pole możliwych i koniecznych odniesień do szerokiego pola sztuki, w którym wzrasta i działał będzie w przyszłości. Różnica pomiędzy czasem, w którym dojrzewała i formowała się metoda twórcza wypracowana przez nauczyciela dla jego funkcjonowania w teraźniejszości, a perspektywą przyszłościową, która właściwa będzie dla generacji wstępujących, zobowiązuje nauczyciela do wyobraźni wyprzedzającej, zdolnej ukierunkować ucznia tak, by jego wiedza, umiejętności i kompetencje umożliwiały mu twórcze działania nie tylko teraz, ale i w perspektywie jego długofalowego rozwoju i zmieniającej się rzeczywistości. Funkcja dydaktyczna ograniczona do transferu indywidualnych doświadczeń, tak jak dzieje się to w przypadku bezkrytycznie stosowanego modelu „mistrz–uczeń”, w zasadzie zamiast otwierać, zamyka ucznia, zmuszając go do naśladowania wzoru w zakresie form, postaw, metodologii procesu twórczego czy strategii artystycznej. A przecież elementy te powinny być przez młodego artystę indywidualnie i samodzielnie wypracowywane w procesie świadomego samokształcenia i osobistej refleksji.

W etos prawdziwego, ambitnego artysty wpisany jest na pierwszym miejscu imperatyw odnalezienia własnej drogi, własnego stylu, własnego, oryginalnego języka artystycznej wypowiedzi.

Bezpośrednie czerpanie z dorobku artystycznego swojego nauczyciela jest z reguły przykładem miałkości osobowościowej artysty, słabości jego talentu i prowadzi prostą drogą do wtórności i epigonizmu. Za najlepszych nauczycieli sztuki uważa się takich, którzy swoją doktryną artystyczną uczniów nie „terroryzowali”. Potrafili ich dyskretnie wspomagać, motywować, stymulować pozytywnie ich indywidualny rozwój. Za najlepszych zaś uczniów uchodzą ci, którzy w cieniu swoich mistrzów wyrastają na autonomicznych i oryginalnych twórców.

Podobnie zagrożenie występuje w przypadku absolutyzowania każdego innego wzoru. W imię otwartości dydaktycznej, opierającej się na wolności wyboru i wzmacniania etosu samodzielności twórczej, autentyczności i szczerości artystycznych ekspresji, nie należy podawać jako obowiązujące żadnych wzorów. Zarówno z zakresu formalnych rozwiązań, jak i metod, koncepcji czy strategii już zaistniałych w szeroko rozumianej przestrzeni sztuki. Należy je wskazywać i obiektywizować.

Badać, analizować, porównywać, poszukiwać ukrytych w nich uniwersaliów, zasad pierwotnych, pierwiastków bazowych poetyki języka wyrazu itp., poszerzając w ten sposób wiedzę niezbędną dla uświadomienia uczniowi kulturowego, ideowego i artystycznego kontekstu jego przyszłej samodzielnej twórczości. Nowoczesna dydaktyka artystyczna, aby być procesem wartościowym i skutecznym z punktu widzenia stawianych jej zadań, powinna opierać się na trzech podstawowych filarach. Filar pierwszy, odnoszący się bezpośrednio do aspektów artystycznych podlegających programowaniu i ewaluacji, to dwuwektorowy przepływ informacji od nauczyciela do ucznia i od ucznia do nauczyciela. Filar ten można nazwać interaktywnym, zawierającym w sobie szeroką sferę przepływu sygnałów o różnorodnym charakterze, od najprostszych instruktywno–korekcyjnych przez bardziej złożone filozoficzno–kreacyjne, po najbardziej skomplikowane, mające charakter psychologiczno–relacyjny. W najprostszym rozwinięciu te trzy składniki filara interaktywnego stanowią główny trzon metodologiczny kształcenia artystycznego. Skupiają one w sobie niezbywalne elementy, bez których skuteczny i odpowiedzialny proces rozwoju kompetencji twórczych nie może w pełnym wymiarze zaistnieć. Element instruktywno–korekcyjny określany potocznie jako tzw. korekta, jest tradycyjnym i wciąż jednym z najskuteczniejszych instrumentów oddziaływania nauczyciela. Jest to zarówno synteza procesu kształcenia, jak i jego zindywidualizowana

7

←

forma. Skupia w sobie cele kształcenia, program i stosowane kryteria. Egzemplifikuje intelekt, osobowość i postawę artystyczną nauczyciela, a także zakres wymagań i oczekiwań wobec uczniów.

Korekta jest swego rodzaju zjawiskiem ontologicznym, stanowi przejście z języka plastycznego — języka linii, plamy, bryły, itp., do języka dyskursywnego. Wartość dydaktyczna korekty przedmiotowej, polega w znaczącej mierze na jej bezpośredniości, która powoduje specyficzne pobudzenie emocjonalno–intelektualne.

Towarzyszy mu wzmożona koncentracja sprzyjająca porządkowaniu i utrwalaniu wiedzy, doświadczeń oraz sposobów ich wykorzystania w prowadzonych pracach artystycznych.

Poszerzanie zakresu korekty przedmiotowej, poprzez umiejętne wprowadzanie szerszego kontekstu zagadnień artystycznych, elementów teorii czy historii sztuki, daje uczniowi okazję odniesienia swojej postawy i zakreślonych celów artystycznych do wskazywanych i komentowanych profesjonalnie przez nauczyciela przykładów wartościowych i wybitnych osiągnięć uznanych twórców i teoretyków sztuki. Zabieg taki jest niezbędny dla uruchomienia drugiego składnika filara interaktywnego, elementu filozoficzno–koncepcyjnego. Element ten poprzez powiązanie oglądu krytycznego osiągnięć studenta z refleksją teoretyczną, realizowany w atrakcyjnej, dyskursywno– konwersatoryjnej formie, staje się niezwykle skutecznym i pozytywnym stymulatorem rozwoju kompetencji twórczych młodego artysty.

Trzeci składnik filara interaktywnego – składnik psychologiczno–relacyjny zależy w istocie od jakości wzajemnych relacji pomiędzy nauczycielem a uczniem. Relacje takie budowane są obustronnie w permanentnym procesie weryfikacji oczekiwanych i ujawnianych cech, postaw, zachowań i reakcji, zarówno w płaszczyźnie merytorycznej, jak i w ogólnym planie interpersonalnych i społecznych zachowań.

Wraz ze wzrostem wiarygodności i otwartości nauczyciela oraz poziomu zaufania ze strony ucznia podnosi się poziom i skuteczność nauczania. Czynniki te warunkują wytworzenie się specyficznej, intelektualno–artystycznej więzi między uczniem a nauczycielem, którą można by w uproszczeniu nazwać autorytetem nauczyciela. Uczeń obserwując w praktyce twórczej nauczyciela, jego pełną identyfikację z głoszonymi ideami, zasadami i sposobami rozwiązywania problemów artystycznych oraz jego gotowość do partnerskiego współdziałania, ma poczucie kontaktu z osobowością autentyczną, prawdziwą i otwartą, co na etapie poszukiwania własnej drogi i kształtowania postawy artystycznej ma dla niego fundamentalne znaczenie.

Drugim filarem nowoczesnej dydaktyki artystycznej jest zakres właściwie dobranych treści specjalistycznych związanych z nauczaną dyscypliną. Kontent programowy skupiający wyselekcjonowaną wiedzę teoretyczną o specyfice i naturze procesów powstawania, uobecniania się i społecznej percepcji nowoczesnego dzieła sztuki jest niezbędnym instrumentem kształtowania samowiedzy artysty oraz jego świadomego funkcjonowania w przestrzeni społecznej i kulturowej. Kontent ten powinien zawierać, oprócz informacji i wiedzy dotyczącej aktualnego tła kulturowo–artystycznego, także podstawy intelektualnego instrumentarium niezbędnego do profesjonalnej analizy krytycznej zjawisk, postaw i fenomenów sztuki aktualnej. Narzędzia takie są integralną częścią szeroko rozumianego warsztatu twórczego współczesnego artysty. Pozwalają bowiem nie tylko rozpoznawać, klasyfikować i wartościować zjawiska zewnętrzne, ale przede wszystkim umożliwiają właściwą ocenę dokonań własnych.

Kluczowy dla intelektualnej, aksjologicznej i społecznej formacji przyszłych artystów jest filar trzeci, obejmujący szerokie spektrum bodźców i oddziaływań pozostający poza obszarem zorganizowanej dydaktyki. Filarem tym jest świadome samokształcenie. W procesie samokształcenia najczęściej mają miejsce akty różnorodnych indywidualnych intelektualnych, społecznych i kulturowych inicjacji, środowiskowe i intergeneracyjne konfrontacje, doświadczenia i eksperymenty, odkrycia i pomyłki, odciskające trwałe piętno na charakterze i profilu osobowościowym młodych

→

8

PRACOWNIA RZEŹBY IV artystów. Samokształcenie uwarunkowane jest jednak uświadomioną potrzebą i motywacją do podejmowania wysiłku rozszerzania lub przekroczenia proponowanego przez szkołę programu.

Stanisław Witkiewicz pisał, że: „twórczość, której podstawą jest indywidualna dusza artysty, nie zaś z góry narzucony cel lub zasada, twórczość taka wymaga szczególnych, dla każdej indywidualności innych środków artystycznych, które mogą być zdobyte tylko przez kształcenie się samodzielne, niezależne od jakiejś ogólnej stadowej metody. Kształcenie się od samego początku przez bezpośrednią styczność z naturą, czyli przez samouctwo, które w tej chwili staje się podstawą organizacji szkół artystycznych, daje zdumiewające wyniki”. Dzisiejsza rzeczywistość, cechująca się niespotykanym wcześniej przyspieszeniem cywilizacyjnym i technologicznym, niezwykłym tempem przemian społecznych, obyczajowych i mentalnych, rozszerza radykalnie paletę bodźców oddziałujących na myślenie i wyobraźnię artysty. Redefiniując zarówno Witkacowską potrzebę „styczności z naturą”, jak i potrzebę zanurzenia w kulturze, prowokuje do aktywnego w niej uczestnictwa i świadomej partycypacji.

Przechodząc na grunt dydaktyki w zakresie rzeźby, należy zauważyć dwa istotne aspekty, które mają wpływ na jej miejsce i funkcję w złożonym i dynamiczne ewoluującym obszarze sztuki.

Pierwszy z nich to zacieranie się granic pomiędzy dyscyplinami i językami sztuki. Drugi to wyjątkowość rzeźby wynikająca z jej fundamentalnych cech, takich jak pierwotność, realność materialna i przestrzenna oraz bezpośredniość uobecniania się dzieła rzeźbiarskiego. Stąd też pod względem treści kształcenia nauczanie rzeźby powinno być programowo i problemowo otwarte. Celem nadrzędnym z punktu widzenia nabywania kompetencji profesjonalnych absolwenta kierunku rzeźba powinno być zatem nie tylko ugruntowanie wiedzy o rzeźbie, jako autonomicznej dyscyplinie artystycznej, ale także – co wydaje się kluczowe z perspektywy dynamicznego rozwoju gramatyki języka rzeźbiarskiego — uświadomienie możliwych wielokierunkowych influencji w ramach szeroko rozumianego pola sztuki. Różnorodnych przepływów i fuzji, jakie zachodzą i jakie są możliwe pomiędzy pierwiastkami wyrazowymi i typami artykulacji postrzeganymi tradycyjnie jako odrębne i wyłączne dla poszczególnych dziedzin sztuki.

Uświadomienie potencjalnych możliwości wyrazowych i komunikacyjnych języka plastycznego wynikających z uaktywnienia sprzężeń zwrotnych z innymi dyscyplinami sztuki wpływa na rozbudzenie nowych cech i predyspozycji artystycznych studenta, które przy wąskim sprofilowaniu tzw. „kompetencji rzeźbiarskichˮ nie mogły się w pełni ujawnić, a które mogą mieć istotne znaczenie dla konstruowania indywidualnego profilu stylistycznego młodego artysty.

Aspekt wiedzy i umiejętności o charakterze warsztatowym, technicznym i technologicznym jest wciąż w sposób oczywisty jednym z najważniejszych elementów programowych w kształceniu przyszłych artystów rzeźbiarzy, jednak w świetle zarysowanych powyżej presji ulega zasadniczym przemianom. Obejmuje on szerokie spektrum elementów i czynników o różnorodnym charakterze, pośród których dominują oczywiście te, które odnoszą się do umiejętności świadomego i profesjonalnego stosowania materiałów, technik i technologii tradycyjnych, ale także tworzyw i technologii adaptowanych przez sztukę z racji ich potencjału wyrazowego i właściwości plastycznych, wizualnych czy semantyczno-symbolicznych. Ujawniają się one nieustannie wraz z rozwojem naukowym, technicznym i technologicznym. Sfera warsztatowa w sztuce aktualnej podlega wyjątkowemu, w odróżnieniu od czasów minionych, uzależnieniu od eksperymentu formalnego i technologicznego. Leży on u podstaw każdego transgresywnego działania, którego celem jest osiągnięcie nowej jakości plastycznej i estetycznej dzieła. Powoduje to, że koncepcja, a w konsekwencji także ostateczny wyraz dzieła zależy w znacznej mierze od innowacyjnego zastosowania materiału, powołania do funkcji artystycznych tworzyw i materii, które w dotychczasowej praktyce nie miały zastosowania, albo też poszukiwania ekspresji, znaczeń i symboliki poprzez kojarzenie

9

←

→

10

PRACOWNIA RZEŹBY IV ze sobą w komplementarnych lub hybrydycznych strukturach tworzyw i materii posiadających radykalnie odmienne cechy.

Tak więc współczesny warsztat artysty wyrażającego się poprzez rekonfigurowaną materię definiuje się nie tylko jako wyprzedzająca proces twórczy sfera profesjonalnej wiedzy, praktycznych umiejętności, przyswojonych zasad i metod, ale przede wszystkim jako zdolność ich swobodnego modyfikowania, badania i eksperymentowania. Sprawia to, że dzieło skończone jest nie tylko wizualizacją idei przy pomocy zastanych i wypróbowanych metod i technik obróbki tworzywa, ale staje się także swoistym dowodem, mierzalnym wynikiem przeprowadzonego doświadczenia i sumą wnikającej z niego wiedzy.

Zarysowane powyższej refleksje, tezy i definicje wynikają z wieloletniej obserwacji i analizy zmian w sztuce aktualnej, jak również z prób aktualizacji koncepcji i strategii dydaktycznych, usiłujących dostosować je do obecnego stanu wiedzy i obrazu sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem rzeźby. Konkluzje wywiedzione z tych obserwacji i analiz stały się dla mnie podstawą do stworzenia programu kształcenia rzeźbiarzy w toku jednolitych studiów magisterskich w IV Pracowni Rzeźby na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie.

Pracownia w swoich założeniach programowych wypełnia lukę pomiędzy tradycyjnie pojmowaną rzeźbą, z jej formami, technologiami i środkami wyrazu, a szerokim spektrum przejawów ekspresji artystycznej właściwej szeroko rozumianym sztukom wizualnym. Celem artystyczno–naukowym jej działania jest zgłębianie wiedzy o faktach i zjawiskach kluczowych dla rzeźby współczesnej, mechanizmów jej społecznego rezonansu, poszerzanie i redefinicje pojęcia rzeźby, analiza struktur i przestrzeni nowoczesnego dzieła rzeźbiarskiego oraz nowych form integracji różnych języków sztuki.

Jej zadaniem dydaktycznym jest rozwinięcie adekwatnych, niezbędnych dla skutecznego działania w bieżącej rzeczywistości kompetencji artystycznych i intelektualnych młodego twórcy.

Studia w tej pracowni mają całkowicie zindywidualizowany charakter i polegają na przygotowywaniu i realizacji projektów własnych studentów przy merytorycznym i artystyczno–naukowym wsparciu nauczyciela.

Rola tradycyjnie pojmowanego „mistrza”, reprezentującego określony wzór intelektualno–artystyczny zmienia się w funkcję organizatora procesu kształcenia i stymulatora procesu samokształcenia, wskazującego obszary badań i problemy, których rozwiązywanie przyczyni się do pogłębienia autorefleksji, wiedzy i kompetencji służących krystalizowaniu wartościowej, ekspansywnej osobowości twórczej przyszłego artysty. Model „podążania za mistrzem”, naśladowania przez ucznia stosowanych przez niego wzorów i metod zastąpiony zostaje modelem wspólnych poszukiwań, badań i eksperymentów.

Nauczyciel staje się partnerem współpracującym ze studentem, wnoszącym do „zespołu” nie tylko szeroką profesjonalną wiedzę i doświadczenie wyniesione z własnej praktyki artystycznej, ale jest przede wszystkim mentorem, doradcą i wychowawcą, troszczącym się o harmonijny rozwój intelektualno-artystyczny ucznia. Skupiającym się na odkrywaniu i uświadamianiu uczniowi jego cech odrębnych, przewag, walorów i zdolności, które budują jego osobową i artystyczną tożsamość.

Prof. Józef Murzyn

11

←

→

12

13

←

→

14

JÓZEF MURZYN Urodzony w 1960 roku w Wiśniowej w województwie małopolskim. Jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1982-1987, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Stefana Borzęckiego. Od 1986 roku jest zatrudniony jako pracownik naukowo-dydaktyczny ASP w Krakowie. Obecnie jest profesorem zwyczajnym, w latach 2008-2016 był dziekanem Wydziału Rzeźby. Uprawia rzeźbę i malarstwo. Zajmuje się teorią i praktyką kształcenia artystycznego. Jest uczestnikiem sesji i konferencji naukowych dotyczących nauczania sztuki. Autor tekstów o sztuce i kształceniu w zakresie sztuk plastycznych. Prowadzi dyplomującą Pracownię Rzeźby IV na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. Jest aktywnym uczestnikiem życia artystycznego regionu i kraju. Legitymuje się udziałem w kilkudziesięciu prezentacjach zbiorowych w kraju i za granicą. Jest autorem ponad dwudziestu wystaw indywidualnych, w tym wystawy retrospektywnej w Galerii Muzeum Rzeźby Polskiej w Orońsku w 2012 roku, poświęconej jubileuszowi 25-lecia twórczości.

←

Stosy EPIZOD I, 2010, 130 × 110 × 300 cm, drewno polichromowane

↓

z cyklu WŁÓCZNIE, 2010, 40 × 220 × 50 cm, drewno polichromowane

15

←

↑ józef murzyn

Spirala

2004, 150 × 60 × 35 cm, drewno polichromowane →

16

↑ józef murzyn

Agresor

2008, wys. 175 cm, drewno polichromowane 17

←

→

18

JÓZEF MURZYN

[…] Józef Murzyn pracę ze studentami rozpoczął bardzo wcześnie, będąc jeszcze studentem ostatniego roku studiów na Wydziale Rzeźby, w związku z tym staż i doświadczenie pedagogiczne są znaczące. Prowadzona przez niego dyplomująca Pracownia Rzeźby IV wyróżnia się spośród innych na Wydziale Rzeźby wyróżnia się swoją odmiennością w podejściu pedagoga do pracy ze studentami i dyplomantami. W skrupulatnie opracowanym programie nauczania na poszczególnych latach jest wszystko precyzyjnie sformułowane: rezultaty kształcenia, treści, formy, kryteria oceny.

Każdy rok studiów w każdym semestrze wie, czego może się spodziewać, jakie zadania będzie realizować. W przedstawionym programie widać rzetelność i dbałość o kształcenie indywidualnych postaw studentów, przygotowania do samodzielnej pracy artystycznej.

Dla Józefa Murzyna, pedagoga, ważny jest kontekst, w jakim odbywa się proces kształcenia, współczesne pojęcie sztuki, mechanizmy funkcjonowania sztuki. Współczesna dydaktyka według Józefa Murzyna to przekroczenie utrwalonych standardów. Cenne jest prowadzenie zajęć, których celem nadrzędnym kształcenia obok konstruowania rzeźb i struktur współczesnych w kontekście określonej przestrzeni jest rozbudzenie świadomości osobistych cech i predyspozycji młodego artysty. Stosuje szeroko rozumiane metody kreacji, kształtowania mentalności, wrażliwości estetycznej i etycznej.

Efekty pracy dydaktycznej, rzeźby, obiekty, działania intermedialne prezentowane są na końcoworocznych wystawach oraz na wystawach wyróżnionych dyplomów w Pałacu Sztuki w Krakowie.

Dorobek pracy Józefa Murzyna ze studentami jest niezwykle bogaty. Jego absolwenci mogą się pochwalić osiągnięciami w kraju i za granicą, wielu z nich uzyskało nagrody na wystawach szkół artystycznych, środowiskowych, w konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych.

Prof. Jerzy Nowakowski Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie fragment recenzji, styczeń 2012

19

←

→

20

JÓZEF MURZYN

[...] Wysoko oceniając dorobek twórczy Józefa Murzyna, sądzę, że nie mniej godne uwagi są jego osiągnięcia w ramach działalności pedagogicznej. Swoje obowiązki dydaktyczne wypełnia on wzorowo. Józef Murzyn w ramach pracy pedagogicznej w Pracowni Rzeźby IV kładzie nacisk na autentyzm artystycznej wypowiedzi, premiując potrzebę indywidualnej interpretacji otaczającej rzeczywistości. Troszczy się także o rozwój warsztatowych umiejętności studentów, zachęca ich do świadomego podejmowania twórczego ryzyka. Kandydat rezygnuje z relacji mistrz–uczeń na rzecz wspólnych poszukiwań i eksperymentów twórczych. Program pracowni obejmuje bowiem także nowe techniki i technologie. W różnorodności postaw i sformułowań zawartych w realizacjach wyraża się szacunek pedagoga do indywidualności studentów.

Józef Murzyn przekazuje młodym adeptom sztuki bardzo wiele, czerpiąc ze swojego bogatego doświadczenia. Przynosi to wymierne efekty, np. dyplomanci Pracowni Rzeźby IV byli czterokrotnie wyróżnieni medalem TPSP, odnoszą też wiele sukcesów w kraju i za granicą.

Prof. Stanisław Radwański Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku fragment recenzji, styczeń 2012

21

←

→

22

JÓZEF MURZYN

[...] Predyspozycje intelektualne i psychologiczne wpływają na to, że Józef Murzyn posiada na swoim koncie znaczące sukcesy w pracy dydaktycznej i pedagogicznej. Wnikliwa analiza dokumentacji prac jego studentów i dyplomantów pozwala zauważyć, że reprodukowane w niej realizacje rzeźbiarskie są różnorodne pod względem konwencji artystycznych, co uzmysławia nam jasno, że jako pedagog Józef Murzyn nie narzuca jednej stylistyki twórczej, jest otwarty i tolerancyjny wobec indywidualnych preferencji i poszukiwań artystycznych swoich podopiecznych. Z drugiej jednak strony, wspominane prace są w pełni profesjonalne pod względem warsztatowym i technicznym oraz, co najważniejsze: są one nacechowane ogromną kulturą operowania formą rzeźbiarską, zarówno tą o rodowodzie tradycyjnym, jak i tą o zdecydowanie niekonwencjonalnym charakterze. Od momentu objęcia kierownictwa we własnej Dyplomującej Pracowni Rzeźby Józef Murzyn otoczył opieką merytoryczną czterdziestu magistrantów. W tym samym czasie jako samodzielny pracownik nauki był promotorem czterech doktoratów z dziedziny sztuk plastycznych oraz recenzentem siedmiu dysertacji doktorskich, trzech rozpraw habilitacyjnych, nie wspominając kilkunastu recenzji prac magisterskich.

Prof. Józef Petruk Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu Wydział Rzeźby i Działań Przestrzennych fragment recenzji, grudzień 2011 23

←

→

24

→

IWONA DEMKO

Od 2008 roku pracuje jako asystentka w Pracowni Rzeźby IV na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie.

Urodzona w 1974 roku w Sanoku. Ukończyła studia na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie, gdzie uzyskała dyplom magistra w 2001 roku. W 2012 roku uzyskała tytuł doktorski sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej sztuki piękne na podstawie rozprawy doktorskiej Waginatyzm oraz pracy rzeźbiarskiej Kaplica Waginy. W 2016 roku uzyskała habilitację. Głównym obszarem jej zainteresowań jest kobieta oraz jej rola w patriarchalnym świecie. www.iwonademko.art.pl https://www.facebook.com/iwona.demko.femina

→

↖ ←

PRACE

Kaplica Waginy, 2012 Clitoris Wielkiej Bogini Relikwia I stopnia

↑

Wszystko wisiało na włosku, 2016 Konstrukcja z drutu tworząca wyraz „myˮ zanurzona w wodnym roztworze ałunu, powieszona na włosie.

Ałun, czyli siarczan glinowo-potasowy, hamuje krwawienia z drobnych naczyń krwionośnych, a także likwiduje zapachy z cuchnących zmian chorobowych.

25

←

↑ iwona demko

na górze: ON zanurzony w wodnym roztworze soli kuchennej, 2015

na dole: Deserek, 2016

→

26

↑

Iwona demko na górze: ON izoluje się. Próbuje o mnie zapomnieć zatopiony w kryształkach boraksu, 2016 na dole: ONA i ON. Upijają się. ONA przyznaje się, że go kiedyś zdradziła, bo była bardzo samotna, 2016 * Kolor różowy w druku niestety nie odpowiada różowemu w rzeczywistości.

27

←

→

28

lista studentów i studentek z lat 2004-2008 marek betlej karolina brzuzan jerzy dobrzański katarzyna furman mirosław gołofit dorota hadrian piotr idzi jan janiurek Matúš Jančura jacek kołodziejczyk natalia kopytko paula krać karolina krajcarz wojciech łacek halina mrożek przemysław przegon maciej renowicz maria rząca marcin sipiora grzegorz stefanko paulina stępień kamil szpunar anna śpiewla agata uchman bartłomiej węgrzyn aleksandra zimny

wybrane

PRACE KOŃCOWOROCZNE 20042008

29

←

→

30

↑ marcin sipiora natalia kopytko ←

Maciej renowicz, Marcin sipiora, Marek betlej 31

←

→

32

← ↑ marcin sipiora

33

←

↑ katarzyna szewczyk

→

34

↑ karolina krajcarz

35

←

↑ paulina stępień

→

36

↑ karolina krajcarz maciej renowicz

37

←

→

38

← ↑ jacek kołodziejczyk

39

←

→

40

lista studentów i studentek z roku 2008/2009 rok II Jacek Przybylski damian wilk Bernadetta Tajs rok III paula krać paulina stępień izabela surmacz kamil szpunar marcin tobiasz agata uchman aleksandra zimny rok IV Wioletta Buczek Jacek Kołodziejczyk Igor Polasiak Sebastian Warszawa rok V halina mrożek przemysław przegon bartłomiej węgrzyn martyna marzec (WFP) dorota hadrian (urlop)

wybrane

PRACE KOŃCOWOROCZNE 20082009

41

←

↑ wioletta buczek

→

42

↑ marcin tobiasz igor polasiak

43

�

↑ paula krać

→

44

↑ paulina stępień

45

←

↑ bernadetta tajs

→

46

↑ paula krać

47

←

→

48

↑ dorota hadrian igor polasiak ← sebastian warszawa 49

←

→

50

lista studentów i studentek z roku 2009/2010 rok II Magdalena Mach Monika Mazur Piotr Świątoniowski Paulina Rejman rok III Anna Barszcz (stypendium) Jacek Przybylski Mikołaj Sozański Arkadiusz Szostak Andrzej Szymczyk Bernadetta Tajs Aleksandra Zawadzińska Aleksandra Zimny rok IV Tomasz Bielecki Marta Kuliga Iza Surmacz Kaja Sawicka Kamil Szpunar Marcin Tobiasz Agata Uchman Kamila Piazza rok V Wioletta Buczek Dorota Hadrian Piotr Idzi Jacek Kołodziejczyk Igor Polasiak Sebastian Warszawa Justyna Górowska (WI rok II)

wybrane

PRACE KOŃCOWOROCZNE 20092010

51

←

↑ jacek przybylski

→

52

↑ marta kuliga

53

←

↑ kamil szpunar andrzej szymczyk

→

54

↑ kamila piazza

55

←

→

56

↑ justyna górowska ← agata uchman 57

←

→

58

lista studentów i studentek z roku 2010/2011 rok II Jadwiga Wróbel rok III Anna Przybyło Magdalena Mach Piotr Świątoniowski Paulina Rejman Zuzanna Buk rok IV Aleksandra Zawadzińska Anna Barszcz Arkadiusz Szostak Artur Kolawa Marta Kamińska Bernadetta Tajs Paulina Stępień Jacek Przybylski Paula Krać Aleksandra Zimny rok V Kaja Sawicka Marcin Tobiasz Tomasz Bielecki Marta Kuliga Agata Uchman Izabela Surmacz Kamila Piazza Kamil Szpunar Agnieszka Miłogrodzka (WI rok II) Justyna Górowska (WI rok II) Przemysław Branas (WI rok III) Adam Gruba (WI rok III) Jana Franusic (erasmus) Mikołaj Sozański (stypendium) Andrzej Szymczyk (stypendium)

wybrane

PRACE KOŃCOWOROCZNE 20102011

59

←

↓ anna przybyło

→ bernadetta tajs

↓ pierwszy plan: bernadetta tajs drugi plan: jacek przybylski trzeci plan: Paula krać

ściana: piotr świątoniowski

→

60

↓ bernadetta tajs

61

←

↑ paula krać

→

62

↑ Jana Franusic bernadetta tajs, jacek przybylski, paula krać, piotr świątoniowski

63

←

→

64

↑ paula krać ← jadwiga wróbel 65

←

→

66

↖ paulina stępień ← ↑ paulina rejman 67

←

↑ magdalena mach anna przybyło

→

68

↑

Anna przybyło, jacek przybylski, bernadetta tajs, Piotr świątoniowski

69

←

→

70

↑

w głębi : magdalena mach

← jadwiga wróbel 71

←

↑ bernadetta tajs

→

72

↑ magdalena mach

73

←

→

74

lista studentów i studentek z roku 2011/2012 rok II Anna Frączek rok III Kinga Czaja Jakub Tomczak Jadwiga Wróbel Anna Krowińska rok IV Maciej Cieśla Anna Przybyło Magdalena Mach Paulina Rejman Zuzanna Buk Artur Kolawa rok V Aleksandra Zawadzińska Anna Barszcz Arkadiusz Szostak Marta Kamińska Tajs Bernadetta Paulina Stępień Jacek Przybylski Paula Krać Aleksandra Zimny Mikołaj Sozański Andrzej Szymczyk Zofia BermeHo (WI rok II) Jakub Urbaniak (WI rok II) Lenka ČernotovÁ (WM) Joseph Sivilli (erasmus) Romana Zborovjanova (erasmus) Charlotte FrÉmy (erasmus)

wybrane

PRACE KOŃCOWOROCZNE 20112012

75

←

→

76

↑ paulina rejman ←

Lenka ČernotovÁ 77

←

→

78

← ↑ paula krać

79

←

↑ anna frączek

→

80

↑ anna krowińska

ZOFIA BERMEHO

81

←

↑ jakub tomczak

→

82

↑ paulina rejman

83

←

→

84

↖ ↑ jadwiga wróbel

85

←

↑ zuzanna buk

→

86

↑ jadwiga wróbel

87

←

→

88

lista studentów i studentek z roku 2012/2013 rok II Piotr Golonka Maria Woźniak Pamela BoŻek rok III Anna Frączek Mateusz Kukla Adrianna Paśkiewicz Olena Glinka rok IV Piotr Świątoniowski Anna Przybyło Magdalena Mach rok V Paulina Rejman Zuzanna Buk Maciej Cieśla Artur Kolawa Karolina Woźniak (EA) Jakub Urbaniak (WI) Jana Szostak (WM) Darena Georgieva (Erasmus) Jose Miguel Maluenda Razeto (erasmus)

wybrane

PRACE KOŃCOWOROCZNE 20122013

89

←

→

90

↑ olena glinka adrianna paśkiewicz ← karolina woźniak 91

←

→

92

← ↑ mateusz kukla

93

←

→

94

↑ mateusz kukla ← piotr świątoniowski

pierwszy plan: magdalena mach

w głębi: mateusz kukla 95

←

→

96

↑ anna frączek ← ↖ maria woźniak

97

←

→

98

lista studentów i studentek z roku 2013/2014 rok III Pamela Bożek Piotr Golonka Sara Hupas natalia jamróz

Dariusz Nowak

Karolina Tłuczek

Maria Woźniak mateusz karło (most, asp gdańsk) rok IV karol cyrulik agnieszka krawczyk mateusz kukla piotr świątoniowski jadwiga wróbel rok V magdalena mach

karolina woźniak (wm) Christian Mateit (Erasmus) Riccardo Giancola (Erasmus) Chloé Elmaleh (Erasmus)

wybrane

PRACE KOŃCOWOROCZNE 20132014

99

←

→ 100

↑ dariusz nowak ← PAMELA BOŻEK sara hupas 101 ←

→ 102

↑ rICCARDO GIANCOLA dariusz nowak ←

KAROLINA TŁUCZEK

103 ←

→ 104

← ↑ natalia jamróz

105 ←

↑ piotr golonka karol cyrulik

→ 106

↑ piotr golonka mateusz kukla

107 �

→ 108

lista studentów i studentek z roku 2014/2015 rok II Elżbieta Gut Michał Dubanik Olga Śliwa Natalia Cikowska rok III Kinga szawara Marcin Walczak (WM) Kamila Adamik (WM) rok IV Sara Hupas Anna Kuśpiel Piotr Golonka Dariusz Nowak Maria Woźniak Natalia Jamróz Karolina Tłuczek Adrianna Paśkiewicz Olena Glinka Agnieszka Krawczyk Ewa Markiewicz rok V Karol Cyrulik Ewelina Palkowska (MOst, asp wrocław) Boris Kurdi (Erasmus) Ivana ZavidiČ (Erasmus) Jadwiga Wróbel (stypendium) Mateusz Kukla (stypendium) Pamela Bożek (urlop)

wybrane

PRACE KOŃCOWOROCZNE 20142015

109 ←

→ 110

← ↑ kinga szawara

111 ←

→ 112

↑ maria woźniak natalia jamróz ← olena glinka 113 ←

→ 114

↑ karolina tłuczek ← anna kuśpiel 115 ←

→ 116

↑ natalia jamróz ← sara hupas 117 ←

→ 118

lista studentów i studentek z roku 2015/2016 rok II Aneta Misiaszek Natalia Sarad Karolina Radwańska Patrycja Zelek Żaneta Bzdyl rok III Elżbieta Gut Michał Dubanik Olga Śliwa Natalia Cikowska Szymon Kozłowski Jagoda Mateja rok IV kinga szawara rok V Sara Hupas Anna Kuśpiel Piotr Golonka Dariusz Nowak Maria Woźniak Natalia Jamróz Karolina Tłuczek Adrianna Paśkiewicz Olena Glinka Agnieszka Krawczyk Krzysztof Farsewicz (most, asp Gdańsk) David Ebner (erasmus) Marina Franco (erasmus) Covadonga Castro (erasmus) Johanna Mudist (erasmus) Elia Stefan (erasmus)

wybrane

PRACE KOŃCOWOROCZNE 20152016

Ewa Markiewicz (urlop) Pamela Bożek (urlop)

119 ←

→ 120

↑ szymon kozłowski natalia cikowska ← michał dubanik 121 ←

→ 122

↑ olga śliwa pamela bożek ← aneta misiaszek 123 ←

↑ David Ebner elżbieta gut → 124

↑ elżbieta gut jagoda mateja 125 ←

→ 126

INTELEKTUALNE WTORKI Element dydaktyczny rozszerzający świadomość studetów i studentek w zakresie znajomości sztuki współczesnej oraz rozwijający umiejętność autoprezentacji.

Są to zajęcia teoretyczne traktowane jako uzupełnienie pracy ze studentami i studentkami.

W ramach zajęć studenci i studentki przygotowują referaty na temat wskazanych artystów współczesnych oraz swoich prac. Spotkania wtorkowe obejmują również wyjścia na wystawy oraz spotkania z artystami i artystkami. Celem spotkań wtorkowych jest wywołanie intelektualnego fermentu młodych umysłów. Im więcej sporów, tym lepsze działanie.

Organizowanie wtorków należy do obowiązków asystentki Iwony Demko.

ROK 2008/2009 • wystawa „Miejsca rekreacyjneˮ Leopolda Kesslera oraz „Obserwacje i interwencjeˮ Izabelli Hollauf, Bunkier Sztuki, Kraków • wystawa „Pierwszy krok… W stronę kolekcji zachodniej sztuki współczesnejˮ, Muzeum Narodowe, Kraków • prezentacje studentów i studentek na temat twórczości artystów: Christo, Eduardo Paolozzi, Cesar, Richard Serra, Alina Szapocznikow, Victor Vasarely, Naum Gabo, Magdalena Abakanowicz, Barbara Hepworth, Nicolas Schöffer, Julio Le Parc, Donald Judd, Niki de Saint-Phalle, Jesus Rafael Soto ROK 2009/2010 • prezentacje studentów i studentek na tamat twórczości artystów: Eduardo Chillida, Stanisław Dróżdż, Marcel Duchamp, Matthew Barney, Kiki Smith, Mirosław Bałka, Annette Messager, Truth, Gabriel Orozco, Tony Cragg, Damien Hirst, Georg Baselitz, Monika Sosnowska, Olafur Eliasson, Julio González, Jerzy Fober, Jeff Koons, Stanisław Szukalski, Joseph Beuys, Louise Bourgeois • autoprezentacje studentów i studentek dotyczące prac z poprzedniego semestru ROK 2010/2011 • wystawa Karola Radziszewskiego „BACKSTAGEˮ, Bunkier Sztuki, Kraków • spotkanie z Anetą Rostkowską • spotkanie z Martą Kudelską • spotkanie z Szymonem Maliborskim • wystawa „Podążaj za białym królikiemˮ w Bunkrze Sztuki • relacje studentów z wyjazdów stypendialnych (do Norymbergi, Turcji) • spotkanie autorskie z artystą Romanem Dziadkiewiczem • spotkanie autorskie z artystką Małgorzatą Markiewicz • prezentacje studentów i studentek na temat artystów: Ernesto Neto, Norman Leto, Alicja Żebrowska, Charles O. Perry, Artur Żmijewski, Laura Pawela, Anna Baumgart, Katarzyna Kozyra, Bogna Burska, Shirin Neshat, Roman Dziadkiewicz, Roman Signer, Agata Michowska, Elżbieta Jabłońska • autoprezentacje studentów i studentek dotyczące prac z poprzedniego semestru

127 ←

→ 128

INTELEKTUALNE WTORKI ROK 2011/2012 • spotkanie z Martą Kudelską (4 razy w ciągu całego roku) • spotkanie z Szymonem Maliborskim (4 razy w ciągu całego roku) • trzy wystawy w MOCAK-u („Akcjonizm wiedeński. Przeciwny biegun społeczeństwaˮ, Ane Lan „Są we mnie wszystkie kobiety świata!ˮ, Małgorzata Markiewicz „Tkaniny EUˮ) • relacje studentów z wyjazdów stypendialnych (do Anglii, Francji, Bułgarii) • prezentacje studentów i studentek na temat twórczości artystów: Judy Chicago, Olaf Brzeski, Piotr Uklański, Paweł Althamer, Marina Abramović, Mike Kelly, Julita Wójcik, Pipilotti Risti, Thomas Hirschhorn, Tomasz Mróz, Jiri Geller, Santiago Sierra, Urs Fischer, Tony Oursler, Daniel Rozin, Maurizio Cattelan, Tim Scott, akcjoniści wiedeńscy, Ai Wai Wai, Bartosz Mucha, David Černý , Iza Tarasewicz, norwescy artyści współcześni • autoprezentacje studentów i studentek dotyczące prac z poprzedniego semestru ROK 2012/2013 • wystawa Łukasza Surowca „Dziadyˮ w Bunkrze Sztuki, Kraków • spotkanie z Łukaszem Surowcem • projekcja filmu Marina Abramović. Artystka obecna • spotkanie ze studentami UJ na temat: Definicja procesu twórczego (2 razy w ciągu semestru) • spotkanie z Bettiną Bereś na temat twórczości Marii Pinińskiej-Bereś • wystawa Bartosza Kokosińskiego „(Nie)porządek rzeczyˮ w Bunkrze Sztuki, Kraków • prezentacje studentów i studentek na temat twórczości artystów nagrodzonych Nagrodą Turnera: Martin Boyce, Gillian Wearing, Wolfgang Tillmans, Tomma Abts, Grenville Davey, Gilbert & George, Keith Tyson, Simon Starling, Richard Deacon, Mark Wallinger, Martin Creed, Damien Hirst, Rachel Whiteread, Jeremy Deller, Antony Gormley, Bio Art • autoprezentacje studentów i studentek dotyczące prac z poprzedniego semestru ROK 2013/2014 • zwiedzanie trzech wystaw w MOCAK-u z oprowadzaniem (Krystyna Piotrowska, „Jej włosyˮ, Erwin Wurm, „Good Boyˮ, Marta Deskur, Manju Pavadai, „If You Shoot One of Themˮ • spotkanie z artystką Moniką Drożyńską • Wystawa „Pamięć — rejestry i terytoriaˮ, Międzynarodowe Centrum Kultury • relacje studentów z wyjazdów stypendialnych (do Francji) • spotkanie z dr Michałem Zawadą (asystentem w pracowni prof. Andrzeja Bednarczyka z Wydziału Malarstwa) na temat Documenta 13 • prezentacje stypendystów przebywających w pracowni o swoich akademiach (Parsons The New School for Design, Ecole Nationale Supérieure des Beaux-Arts de Nancy, Nuova Accademia di Belle Arti — Milano ) • spotkanie z absolwentem WR Andrzejem Szymczykiem • spotkanie z absolwentem WR Piotrem Bujakiem, relacja ze stypendium Fulbrighta w San Francisko • wystawa Zuzanny Janin „Nie minął czas okrutnych cudówˮ, Muzeum Narodowe w Krakowie • spotkanie z absolwentką Kamillą Piazzą na temat jej twórczości • spotkanie z dr Magdaleną Stoch z Uniwersytetu Pedagogicznego (z Katedry Mediów i Badań Kulturowych) na temat gender • prezentacje studentów i studentek na temat twórczości artystów nagrodzonych w „Documentaˮ w Kassel: Olaf Metzel, Hans Schabus, Edward Kienholz, Giuseppe Penone, Dani Karavan, Rebecca Horn, Mario Merz • autoprezentacje studentów i studentek dotyczące prac z poprzedniego semestru 129 ←

→ 130

INTELEKTUALNE WTORKI ROK 2014/2015 • projekcja filmu Polowanie, reż. Thomas Vinterberg • zwiedzanie wystaw w MOCAK-u z oprowadzaniem (Mikołaj Smoczyński, „Przedmiot, przestrzeń, fotografiaˮ, Karol Radziszewski, „America is not ready for thisˮ, Julian Opie, „Rzeźby, obrazy, filmyˮ oraz prace z kolekcji stałej) • prezentacje studentów i studentek na temat twórczości artystów nagrodzonych Paszportem Polityki: Joanna Rajkowska, Robert Kuśmirowski, Cezary Bodzianowski, Julita Wójcik, Wojciech Bąkowski, Marcin Świetlicki, Norman Leto, Karol Radziszewski, Nicolas Grospierre, Monika Sosnowska, Mirosław Bałka, Ryszard Górecki, Olaf Brzeski, Aneta Grzeszykowska, Dominik Lejman, Leon Tarasewicz, Zofia Kulik, Sebastian Cichocki S.Z.T.U.K.A. • zwiedzanie wystaw w MOCAK-u z oprowadzaniem („Logiczna emocja. Współczesna sztuka japońskaˮ, Omer Fast, Mikołaj Smoczyński, „Dwa cykleˮ, „Nikiforyˮ, „Młody Izraelˮ) • relacje z pobytów stypendialnych Erasmus (Jadwiga Wróbel, Mateusz Kukla) • stypendyści i stypendystki przebywający w pracowni o swoich akademiach (École Nationale Supérieure des Beaux-Arts de Paris — Francja, Akademija primijenjenih umjetnosti Sveučilišta u Rijeci — Chorwacja) • oprowadzanie kuratorskie po wystawie Rolanda Wirzta „immediatusˮ, Bunkier Sztuki, Kraków • autoprezentacje studentów i studentek dotyczące prac z poprzedniego semestru ROK 2015/2016 • udział w obronie doktorskiej Małgorzaty Markiewicz • wykład Artura Wabikia na temat street artu • zwiedzanie wystaw w MOCAK-u („Artyści z Krakowa. Generacja 1980–1990ˮ, Csaba Nemes, „Gdy polityka wchodzi w codziennośćˮ, „Beuys, Kantor, Demarcoˮ, Wojciech Wilczyk, Grzegorz Wróblewski, „Poezja i fotografia – projekt Blue Puebloˮ, „Figury niemożliweˮ, „Młode malarstwo z Linzuˮ) • Projekcja filmu „Sól ziemiˮ, reż. Wim Wenders • prezentacje studentów i studentek na temat twórczości artystów wybranych z książki Sebastiana Cichockiego S.Z.T.U.K.A.: Robert Smithson, Francis Alÿs, Paula Rego, Oscar Hansen, Joseph Beuys, Michael Heizer, Jeff Wall, Olafur Eliasson, Andrzej Szewczyk, Cildo Meireles, Janet Cardiff, Paola Pivi, Marcel Duchamp, Walter de Maria, Edward Krasiński, Avital Geva, Roman Signer • zwiedzanie wystawy „Milion liniiˮ w Bunkrze Sztuki (oprowadzanie: Aneta Rostkowska) • zwiedzanie wystaw w MOCAK-u: „Medycyna w sztuceˮ, Robert Devriendt, „Making Connectionsˮ, Tomasz Wiatr, „Szukanie siebie w innychˮ, Miesiąc Fotografii w Krakowie „Aneta Grzeszykowskaˮ, Miesiąc Fotografii w Krakowie - Max Pinckers, „Czy zaśpiewają niczym krople deszczu, czy nie ugaszą mojego pragnieniaˮ.

131 ←

→ 132

lista dyplomantów i dyplomantek Magdalena Kołodziej Magdalena Furman Marek Betlej Natalia Kopytko Maciej Renowicz Marcin Sipiora Karolina Krajcarz Mirosław Gołofit Zbigniew Łacek Karolina Brzuzan Maria Rząca Katarzyna Szewczyk Przemysław Przegon Halina Mrożek Bartłomiej Węgrzyn Wioletta Buczek Dorota Hadrian Piotr Idzi Jacek Kołodziejczyk Igor Polasiak Sebastian Warszawa Tomasz Bielecki Marta Kuliga Kamila Piazza Kaja Sawicka Anna Barszcz Marta Kamińska Paula Krać Jacek Przybylski Andrzej Szymczyk Mikołaj Sozański Paulina Stępień Arkadiusz Szostak Bernadetta Tajs Aleksandra Zimny Aleksandra Zawadzińska Maciej Cieśla Artur Kolawa Anna Przybyło Paulina Rejman Zuzanna Buk Magdalena Mach Piotr Świątoniowski Jadwiga Wróbel Mateusz Kukla Karol Cyrulik Olena Glinka Piotr Golonka Natalia Jamróz Agnieszka Krawczyk Anna Kuśpiel Dariusz Nowak Karolina Tłuczek Maria Woźniak

wybrane

dyplomy 20062016

133 ←

→ 134

DYPLOMY 2006 → MAGDALENA KOŁODZIEJ Praca artystyczna: Ego Praca pisemna: Ego Recenzent: dr Jan Kajetan Młynarski

2007 → MAREK BETLEJ Praca artystyczna: Sześć szybujących sześcianów Praca pisemna: Przeszkoda to twoja głowa Recenzent: dr Jan Kajetan Młynarski → MAGDALENA FURMAN Praca artystyczna: Temperatura różu i błękitu Praca pisemna: Temperatura różu i błękitu. Kolor płci Recenzentka: dr Ewa Herniczek → NATALIA KOPYTKO Praca artystyczna: Historia prawdziwa, lecz nieprawdziwa wobec realności Praca pisemna: (Nie)wiarygodne światy. Rozważania Recenzent: dr Jan Kajetan Młynarski → MACIEJ RENOWICZ Praca artystyczna: Wielopłaszczyznowy problem powierzchni Praca pisemna: Sztuczność, sztuczka, sztuka Recenzent: dr Jan Kajetan Młynarski → MARCIN SIPIORA Praca artystyczna: BWS-dystrybutor Praca pisemna: BWS Customs – idea „Fusionart” Recenzent: dr Jan Kajetan Młynarski

← ↗ natalia kopytko

Historia prawdziwa, lecz nieprawdziwa wobec realności

135 ←

→ 136

↖ ↑ marcin sipiora

BWS-dystrybutor

137 ←

↑ katarzyna szewczyk

Talejdoskop

→ 138

DYPLOMY 2008 → KAROLINA BRZUZAN Praca artystyczna: Flehming Praca pisemna: Flehming Recenzent: ad. I st. Grzegorz Sztwiertnia → MIROSŁAW GOŁOFIT Praca artystyczna: Początek Praca pisemna: Arche Recenzentka: dr Ewa Herniczek → KAROLINA KRAJCARZ Praca artystyczna: Świątynia – dom duszy Praca pisemna: Świątynia Recenzentka: ad. I st. Ewa Janus → WOJCIECH ŁACEK Praca art.: Chrystus Frasobliwy – drogowskaz wertykalny Praca pisemna: Sakralizacja przestrzeni w relacji z odbiorcą Recenzent: ad. I st. Karol Badyna → MARIA RZĄCA Praca artystyczna: Kartki pamięci Praca pisemna: Nieśmiertelność Recenzent: dr Jan Kajetan Młynarski → KATARZYNA SZEWCZYK Praca artystyczna: Talejdoskop Praca pisemna: Iluzje, przywidzenia i omamy Recenzentka: dr Agnieszka Jankowska-Marzec

↑ wojciech łacek

Chrystus Frasobliwy – drogowskaz wertykalny

139 ←

→ 140

DYPLOMY 2009 → HALINA MROŻEK Praca artystyczna: Sculpt – couture Praca pisemna: Maski – rozważania Recenzentka: ad. I st. Ewa Janus → PRZEMYSŁAW PRZEGON Praca artystyczna: Przedmiot Absolutny Praca pisemna: Pytanie o Absolut a świadomość tworzenia (myśli, wnioski, rozważania) Recenzent: ad. Jan Tutaj → BARTŁOMIEJ WĘGRZYN Praca artystyczna: Ciągłość przemian, Tworzyciel Praca pisemna: Ciągłość przemian. Sztuka w rozumieniu filozofii zen. Szkic Recenzent: dr Jan Kajetan Młynarski

2010 → WIOLETTA BUCZEK Praca artystyczna: Sonda – environment Praca pisemna: Sonda – environment Recenzentka: dr hab. Mariola Wawrzusiak-Borcz → DOROTA HADRIAN-SUROWIEC Praca artystyczna: Chet ha'Egel Praca pisemna: Chet ha'Egel Recenzentka: dr Agnieszka Jankowska-Marzec → PIOTR IDZI Praca artystyczna: Nodus Praca pisemna: Nodus Recenzent: prof. Jerzy Nowakowski → JACEK KOŁODZIEJCZYK Praca artystyczna: Odbicie Praca pisemna: Odbicie Recenzent: dr Piotr Twardowski

← wioletta buczek

Sonda – environment

↗ halina mrożek

Sculpt – couture

141 ←

→ 142

↓ halina mrożek

Sculpt – couture

↘

143 ←

→ 144

↖ ↑ przemysław przegon

Przedmiot Absolutny

145 ←

↑ bartłomiej węgrzyn

Ciągłość przemian, Tworzyciel

→ 146

↑

Dorota hadrian Chet ha'Egel

147 ←

↑ piotr idzi

Nodus

→ 148

→ jacek kołodziejczyk Odbicie

149 ←

↑↗ sebastian warszawa

Bryła prenatalna

→ 150

DYPLOMY → IGOR POLASIAK Praca artystyczna: Elan Vital Praca pisemna: Elan Vital Recenzentka: dr hab. Krystyna Orzech → SEBASTIAN WARSZAWA Praca artystyczna: Bryła prenatalna Praca pisemna: Bryła prenatalna Recenzentka: dr hab. Mariola Wawrzusiak-Borcz

2011 → Tomasz Bielecki Praca artystyczna: Pneuma – cykl form abstrakcyjnych Praca pisemna: Istota materii Recenzent: dr hab. Jan Tutaj → MARTA KULIGA Praca artystyczna: Dziubaukowo Praca pisemna: Empiryczne uwarunkowanie świadomości estetycznej i wizualnej Recenzent: dr Mariusz Front → Kamila Piazza Praca artystyczna: RZECZoNIEPRZYSTAWALNOŚCI, czyli Sen Adrogyna Praca pisemna: RZECZoNIEPRZYSTAWALNOŚCI, czyli Sen Adrogyna Recenzentka: dr hab. Mariola Wawrzusiak-Borcz → Kaja Sawicka Praca artystyczna: Czerwone lakierki Praca pisemna: Czerwone lakierki – refleksje Recenzentka: dr Agnieszka Jankowska-Marzec → Izabela Surmacz Praca artystyczna: Pomiędzy Praca pisemna: Pomiędzy Recenzent: dr Janusz Janczy → Kamil Szpunar Praca artystyczna: W oczekiwaniu na Echo Praca pisemna: Szukanie dziury w „całymˮ przed zdefiniowaniem „całościˮ Recenzentka: dr Agnieszka Jankowska-Marzec

151 ←

↑ igor polasiak

Elan Vital

→ 152

↑ kaja sawicka

Czerwone lakierki

153 ←

→ 154

↑ ↓ marta kuliga

Dziubałkowo

↑ → ↓

kamil szpunar W oczekiwaniu na Echo

155 ←

→ 156

DYPLOMY → Marcin Tobiasz Praca artystyczna: Niebieski ptak w ogrodzie myśli Praca pisemna: Niebieski ptak w ogrodzie myśli Recenzent: dr Antoni Szoska → Agata Uchman Praca artystyczna: Cisza Praca pisemna: Cisza Recenzentka: dr Agnieszka Jankowska-Marzec

2012 → Anna Barszcz Praca artystyczna: Look at me!

Praca pisemna: Bez tytułu Recenzent: dr hab Grzegorz Biliński → Marta Kamińska Praca artystyczna: Bajka o śnie królika Praca pisemna: Każdy szczur rodzi się królikiem / Bajka o śnie królika Recenzent: dr hab Grzegorz Biliński → Paula Krać Praca artystyczna: Bush Praca pisemna: Potencjalność energii Recenzentka: dr Agnieszka Jankowska-Marzec → Jacek Przybylski Praca artystyczna: Wspomnienie z innego świata Praca pisemna: Coś wisi w powietrzu Recenzent: dr Janusz Janczy → Andrzej Szymczyk Praca artystyczna: Dyptyk Praca pisemna: Dziennik Recenzent: dr Antoni Szoska

← anna barszcz

Look at me!

157 ←

→ 158

↑ jacek przybylski

Wspomnienie z innego świata ← andrzej szymczyk

Dyptyk

159 ←

↑ agata uchman

Cisza

→ 160

↑ paula krać

Bush

161 ←

→ 162

DYPLOMY → Mikołaj Sozański Praca artystyczna: Human Praca pisemna: Zdobywacz pieniędzy Recenzent: dr hab. Jacek Kucaba → Paulina Stępień Praca artystyczna: Przemiany – kobiecość.

Praca pisemna: Przemiany – serce. Przemiany – kobiecość Recenzent: dr Janusz Janczy → Arkadiusz Szostak Praca artystyczna: Fuzja Praca pisemna: Koegzystencja Recenzent: dr hab. Jan Tutaj → Bernadetta Tajs Praca artystyczna: 6942~ Praca pisemna: Żywioł apolliński i dionizyjski – wewnętrzny dialog Recenzent: prof. ASP Franciszek Chmielowski → Aleksandra Zawadzińska Praca artystyczna: Cisza Praca pisemna: Doświadczenie metafizycznej ciszy Recenzent: prof. ASP Franciszek Chmielowski → Aleksandra Zimny Praca artystyczna: Struktura natury Praca pisemna: Duchowa struktura natury Recenzent: prof. ASP Franciszek Chmielowski

2013 → Maciej Cieśla Praca artystyczna: Nothing will be the same again Praca pisemna: Nothing will be the same again Recenzent: dr Janusz Janczy

← aleksandra zawadzińska

Cisza

163 ←

→ 164

↑ aleksandra zimny

Struktura natury ← arkadiusz szostak

Fuzja

165 ←

↓ maciej szymon cieśla

Nothing will be the same again

→ 166

↓ bernadetta tajs

6942~

167 ←

→ 168

DYPLOMY

→ Artur Kolawa Praca artystyczna: Frustracja Praca pisemna: Frustracja społeczna Recenzent: dr hab. Jacek Kucaba → Anna Przybyło Praca artystyczna: Czarna mgła Praca pisemna: Czarna mgła Recenzent: dr Janusz Janczy → Paulina Rejman Praca artystyczna: Martwię się o losy wszechświata Praca pisemna: Czas snu Recenzent: dr Janusz Janczy → Zuzanna Buk Praca artystyczna: Burza Praca pisemna: Burza Recenzentka: dr Agnieszka Jankowska-Marzec

2014 → Magdalena Mach Praca artystyczna: Chciałabym, żeby było dobrze Praca pisemna: Oswajanie fatum Recenzentka: dr Agnieszka Jankowska-Marzec → Piotr Świątoniowski Praca artystyczna: Bio-transfiguracja Praca pisemna: BIO ART Recenzentka: dr hab. Mariola Wawrzusiak-Borcz

← zuzanna buk

Burza

169 ←

↑ ↓ artur kolawa

Frustracja

→ 170

↑ anna przybyło

Czarna mgła

171 ←

↓ paulina rejman

Martwię się o losy wszechświata

→ 172

↑ magdalena mach

Chciałabym, żeby było dobrze

173 ←

→ 174

DYPLOMY 2015 → Mateusz Kukla Praca artystyczna: World of Gamers 1.0. D.M.S. Praca pisemna: Gry komputerowe jako nowe medium sztuki Recenzent: prof. Kajetan Młynarski → Jadwiga Wróbel Praca artystyczna: Asceza Praca pisemna: Asceza Recenzent: dr Janusz Janczy

2016 → KAROL CYRULIK Praca artystyczna: Echo Praca pisemna: Echo – czas, pamięć, materia Recenzent: dr Janusz Janczy → OLENA GLINKA Praca artystyczna: Orga-ni-zm Praca pisemna: Studium Człowieka Nieświadomego – zbiór tłumaczeń ogólnych Recenzent: dr Janusz Janczy → piotr golonka Praca artystyczna: Coś, co utraciliśmy?

Praca pisemna: Wieczne pragnienie człowieka Recenzent: prof. Adam Brinken → natalia jamróz Praca artystyczna: Papierówki Praca pisemna: Sztuka i jej doświadczenie Recenzent: prof. ASP Jan Tutaj

← jadwiga wróbel

Asceza

175 ←

↑ karol cyrulik

Echo

→ 176

↑ olena glinka

Orga-ni-zm (fr. pracy)

177 �

→ 178

DYPLOMY → agnieszka krawczyk Praca artystyczna: Ciało Praca pisemna: Żywioły w sztuce Recenzent: ad. dr Marek Dryniak → anna kuśpiel Praca artystyczna: Przetrwalniki Praca pisemna: Przedmiot – nośnik pamięci, ślad historii Recenzent: dr Antoni Szoska → dariusz nowak Praca artystyczna: Cyber Triduum Praca pisemna: Pikselowe łzy i pikselowy śmiech Recenzent: prof. ASP Franciszek Chmielowski → karolina tłuczek Praca artystyczna: Bliskość Praca pisemna: Bliskość Recenzent: dr Dobiesław Gala → Maria woźniak Praca artystyczna: Ocalenie Praca pisemna: Obiekt i wymysł (rozważania o pojęciu sztuki i cechach dzieła artystycznego) Recenzent: dr Janusz Janczy

→ anna kuśpiel

Przetrwalniki

(fr. pracy)

↖ karolina tłuczek

Bliskość

← dariusz nowak

Cyber Triduum

179 ←

← anna kuśpiel

Przetrwalniki (fr. pracy)

→ 180

↑ agnieszka krawczyk

Ciało

181 ←

↑ maria woźniak

Echo

→ 182

↑ natalia jamróz

Papierówki (fr. pracy)

183 ←

DOROTA HADRIAN → 184

PIOTR IDZI WIOLA BUCZEK

BARTEK WĘGRZYN

MARIA RZĄCA KASIA SZEWCZYK

MIROSŁAW GOŁOFIT

KAROLINA KRAJCARZ

MARCIN SIPIORA

NATALIA KOPYTKO

MAREK BETLEJ

MAGDALENA KOŁODZIEJ

IGOR POLASIAK

JACEK KOŁODZIEJCZYK

HALINA MROŻEK

ZBIGNIEW ŁACEK

MAGDA FURMAN

MACIEJ RENOWICZ KAROLINA BRZUZAN

PRZEMEK PRZEGON

ANDRZEJ SZYMCZYK

JACEK PRZYBYLSKI

PAULA KRAĆ

MARTA KAMIŃSKA

ANIA BARSZCZ

AGATA UCHMAN

KAMIL SZPUNAR

IZA SURMACZ

KAJA SAWICKA

KAMILA PIAZZA

MARTA KULIGA

TOMEK BIELECKI

SEBASTIAN WARSZAWA

ABSOLWENCI I ABSOLWENTKI

MARCIN TOBIASZ

MIKOŁAJ SOZAŃSKI

PAULINA STĘPIEŃ 185 ←

ANNA KUŚPIEL

AGNIESZKA KRAWCZYK

NATALIA JAMRÓZ → 186 pIOTR GOLONKA

OLENA GLINKA

KAROL CYRULIK

MATEUSZ KUKLA

jadwiga wróbel

PIOTR ŚWIĄTONIOWSKI

MAGDA MACH

ZUZA BUK

ANiA PRZYBYŁO

ARTUR KOLAWA

MACIEJ CIEŚLA

PAULINA REJMAN

DARIUSZ NOWAK

ola ZIMN Y

ola ZAWADZIŃSKA

BERNADETTA TAJS

arek SZOSTAK

WYBRANE OSIĄGNIĘCIA STUDENTÓW I STUDENTEK → HALINA MROŻEK 2009 – medal rektora Akademii Sztuk Pięknych za najlepszą pracę dyplomową, 2009 – laureatka konkursu dla młodych projektantów w Wysokich Obcasach, 2009 – Creative Graduate Prize 2009, 2# prize, international graduation challenge, UK, 2010 – wyróżnienie za oryginalnośc kolekcji na Off Fashion w Kielcach, 2010 – główna nagroda w międzynarodowym konkursie Off Fashion w Kielcach, 2011 – finalistka RE-ACT Fashion w Łodzi, 2013 – reprezentantka Polski w REI­MAGINE International Design Challenge. → DOROTA HADRIAN 2011 – stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2008 – stypendium im. Jana Matejki → PAULA KRAĆ 2012 – stypendium Rektora ASP za rok 2011/2012 → MACIEJ CIEŚLA 2012 – nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla najlepszych studentów Uczelni Artystycznych za osiągnięcia twórcze, 2012 – nagroda ARS QUAERENDI, przyznawana przez Marszałka Województwa Małopolskiego za wybitne działania na rzecz rozwoju kultury i sztuki, 2012 – drugie miejsce w konkursie ART DE COKE na najlepszy projekt graficzny lodówek Coca-Coli, 2012, 2011, 2009 – stypendium Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie dla najlepszych studentów za wyniki w nauce i osiągnięcia artystyczne, 2015 – oprawa graficzna Światowych Dni Młodzieży → SARA HUPAS 2015 – stypendium Małopolskiej Fundacji Stypendialnej Sapere Auso na rok akademicki 2015/2016, 2015 – stypendium im. Jana Matejki w dziedzinie sztuki piękne, stypendium Rektora dla najlepszych studentów na rok akademicki 2015/2016

KAROLINA TŁUCZEK

→ MICHAŁ DUBANIK 2016 – nagroda w konkursie rysunkowym ogłoszonym przez wileńską Akademię Sztuki 5. Międzynarodowa Wystawa Algimantas Švėgžda „Idea – object 2016ˮ

maja woźniak

187 ←

→ 188

WYBRANE OSIĄGNIĘCIA STUDENTÓW I STUDENTEK → NATALIA JAMRÓZ 2015/16 – stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne, 2015/16 – stypendium SAPERE AUSO za osiągnięcia artystyczne, 2015 – nagroda główna podczas XV International Iron Casting Workshops The Academy of Fine Art in Gdańsk, 2015 – II nagroda w międzynarodowym Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej im. prof. Józefa Kopczyńskiego w Poznaniu, 2014/15 – stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia artystyczne, 2014 – I nagroda i wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie Nauka inspiracją sztuki.

Od mikroświata do wszechświata, organizowanego przez Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, 2013/14 – Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla studentów uczelni artystycznych za szczególne osiągnięcia artystyczne, 2016 – finalistka XV odsłony konkursu Artystycznej Podróży Hestia, 2016 – finalistka VI Edycji Przeglądu Młodej Sztuki Świeża krew, 2016 – Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego w przeglądzie Najlepszych Dyplomów Akademii Sztuk Pięknych 2016, 2016 – finalistka triennale rysunku TTT Think Tank lab Triennale we Wrocławiu. → KAROLINA TŁUCZEK 2014 – Nagroda Miasta Zlin, Międzynarodowe Studenckie Sympozjum Rzeźby Wood 2014 Thomas Bata Foundation; 2015 – I wyróżnienie honorowe, III Studenckie Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej im. prof. Józefa Kopczyńskiego, Poznań, 2016 – nagroda główna w konkursie Call4Arts → DARIUSZ NOWAK 2014 – stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia w roku akademickim; 2014 – stypendium Rektora dla najlepszych studentów ASP w Krakowie; 2015 – stypendium Rektora dla najlepszych studentów ASP w Krakowie; 2014/2015 – stypendium Rektora dla najlepszych studentów

189 ←

→ 190

STUDENCI I STUDENTKI O PRACOWNI RZEŹBY IV

Ciężko mi przywołać sobie konkretną anegdotkę, ale pamiętam, że w pracowni panowała unikatowa atmosfera. Neutralne białe ściany i szara podłoga kontrastowały z masą dziwnych przedmiotów, jakie można było znaleźć w pracowni. Stosy ekranów LCD leżały obok bali gąbki z materacy, paczek styropianu, worków soczewicy, kości zwierząt, wiklinowych koszy i plastikowych butelek. Razem tworzyły unikatową mieszankę, w której ciężko było odróżnić, co jest odpadem, a co materiałem do tworzenia dzieła sztuki. Pomiędzy tym wszystkim można było też odnaleźć ślady bytności studentów: czajnik z wodą na herbatę, kuchenkę elektryczną służącą zarówno do topienia wosku, jak i podgrzewania zupy czy leżankę, na której przed chwilą ktoś spał. Ciekawie było obserwować, jak w ciągu semestru z tych chaotycznie zestawionych elementów klarowały się konkretne obiekty, aby w swojej finalnej formie, utworzyć razem zestaw prac, z których każda stanowiła unikalne odbicie osobowości swojego autora.

Mateusz Kukla

Pracownię Rzeźby IV zapamiętałem jako miejsce sprzyjające wydobywaniu swojego języka twórczego. Panowała wolność doboru wyrazu, która dała mi możliwość eksplorowania sposobu przekazu myśli. Niemniej jednak korekty i rozmowy zmuszały do intelektualnej odpowiedzialności za wykonywaną pracę i ich przekaz. Uważam to za najcenniejszą wartość, którą nabyłem w tej pracowni.

Dariusz Nowak

Do pracowni prof. Józefa Murzyna trafiłam dopiero na IV roku. Mimo różnych pogłosek dotyczących tej pracowni, np. o terroryzowaniu studentów teorią i robieniu z nich na siłę konceptualistów, zdecydowałam się na jej wybór. Prace, które tam powstawały, intrygowały mnie.

Okazało się, że odnalazłam się — moje obawy były bezpodstawne. Siedziałam w kącie (po pewnym czasie kąt się rozrósł i zajął połowę pracowni) i z oślim uporem tworzyłam swoje prace.

Profesor Murzyn, niewiele czasem mówiąc, potrafił wydobyć sedno, poprowadzić, „otworzyć kolejną klapkę w głowieˮ. Asystentka dr Iwona Demko służyła pomocną ręką i bystrym komentarzem. Był to dla mnie czas eksperymentów z tworzywami, formą, przekazem. Dobry czas.

Kaja Sawicka

Wspomnienie, które od razu przychodzi mi do głowy, kiedy myślę o naszej pracowni przypomina mi, jak bardzo byliśmy zżyci z kadrą profesorską. Nazywanie prof. Murzyna „tatąˮ a jago asystentki Iwony Demko „mamąˮ było niewątpliwie objawem pewnej zażyłości. Pamiętam ten dumny uśmiech zadowolenia z tego powodu na twarzy Iwonki i lekki grymas na twarzy prof. Murzyna mówiący, że nazywanie go przez nas „tatą" jest dziecinne.

Bernadetta Tajs

191 ←

↑

SYMPOZJUM W SZCZYRKU, STYCZEŃ 2016

Od lewej: Karolina Tłuczek, Kinga Szawara, Sara Hupas, Anna Kuśpiel, Iwona Demko, Natalia Jamróz, Olena Glinka, Józef Murzyn, Dariusz Nowak, Ewa Markiewicz oraz Aleksander Hupas

→ 192

STUDENCI I STUDENTKI O PRACOWNI RZEŹBY IV

Do pracowni Profesora trafiłam przypadkiem, zapisałam się tam, gdzie jeszcze były wolne miejsca, ale byłam zadowolona z tego zrządzenia, na dodatek w dziekanacie uspokojono mnie zdaniem, iż „Profesor obiecuje, że będzie można robić to, co się chce”.

Faktycznie była to idea pracowni, w której oboje, i profesor, i asystentka Iwona Demko, od początku proklamowali dowolność materiałów, rozmiarów czy stylu. O dziwo od mojego entuzjazmu związanego z tą wolnością z czasem stanęłam nawet do walki o obronę tradycyjnych materiałów rzeźbiarskich.

Momentami z pracowni, które zapamiętałam najwyraźniej, oprócz chwil własnej pracy twórczej były korekty Profesora Murzyna. Erudycyjne wypowiedzi Profesora wyróżniają przeciwstawne aspekty. Ich główną cechą jest dyplomatyczny ton, który jednak przepełniony jest poetyckimi porównaniami i metaforami. Ta mieszanka w jakiś dziwny sposób sprawia, że osoba słuchająca wpada w swoisty trans, w którym automatycznie chce kiwać głową, potwierdzając wypowiadane słowa. W momencie kiedy jednak uważnie wsłuchiwałam się w słowa Profesora z chęcią jak najlepszego ich zrozumienia i niepozwolenia na uwodzenie przez ich charyzmę, zaczynały się prawdziwe zmagania, spotęgowane naszym odmiennym spojrzeniem na rzeźbę, ale łagodzone przez wzajemne zrozumienie w kwestiach teorii sztuki.

Te dyskusje kosztowały nas sporo wysiłku, ale wyniosłam z tego wiele wniosków.

Jeśli miałabym wskazać moment najzabawniejszy, to pamiętam uczucie zmęczenia i stresu w trakcie sesji i to, jak stan ten wywoływał u studentów napady śmiechu, a każda sytuacja stawała się dobra do niekończących się żartów. W takich okolicznościach powstała ta anegdota. Przy realizacji jednej z rzeźb musiałam podjąć szybkie decyzje odnośnie do materiałów, aby sfinalizować pracę na czas. O poradę zwróciłam się do Profesora Murzyna, który od razu znalazł tani i szybki sposób. Mianowicie najlepszą sztuczką na wypełnienie dużych powierzchni małym kosztem miała być pianka montażowa, która błyskawicznie zwiększa swoją objętość i jest „tania jak barszcz, wychodzi kilka złotych za pojemnik, a kilka sztuk wystarczy na cały projekt”. Poskarżyłam się także na brak kuchenki palnikowej do topienia wosku, wszystkie na Akademii były zajęte. „Profesorze! Co mam robić?!” — pytałam bezsilna. Profesor polecił mi kupić swoją własną, bo przecież „to żadne pieniądze i nie będziesz musiała od nikogo pożyczać, za góra 15 złotych dostaniesz taką na ryneczku” — powiedział. Był to dla wszystkich wielki ubaw, kiedy zdyszana, po przemierzeniu całego miasta, oznajmiłam, że produkty w takich cenach nie istnieją, a nawet w żadnej cenie, która zbliżałaby się do tej założonej przez Profesora. Za pojemnik pianki trzeba było zapłacić powyżej 20 złotych, a jedna nie wystarczyła na wypełnienie choćby połowy z trzech dużych figur! Palniki elektryczne są dzisiaj w cenie około 45 złotych i jest to najtańsza wersja z naszego przyakademickiego ryneczku. Mój entuzjazm ugasiło nagłe rozczarowanie szarą rzeczywistością, wszyscy stwierdziliśmy, że ceny musiały pójść radykalnie w górę od czasów, kiedy Profesor używał pianki montażowej, a jej wydajność drastycznie spadła i tak powstało hasło: Ekonomiczna pianka montażowa: kilka złotych, kuchenka palnikowa: nie więcej niż 15 złotych, porady profesora – bezcenne!

Maria Woźniak

Po pierwszym roku przyszliśmy dużą ekipą do pracowni prof. Murzyna,(jakoś się nie baliśmy;-)).

Propaganda starszych kolegów, którzy twierdzili, że to jedyny słuszny wybór, zadziałała. Byliśmy zgraną drużyną, w pracowni panował z jednej strony rodzinny klimat, z drugiej dobry ferment. Dużo dyskutowaliśmy, często na tematy fundamentalne. Kwintesencją tego było kiedyś pytanie jednego z ówczesnych studentów pierwszego roku (rozważającego wybór pracowni na następne lata): „Czy żeby być w pracowni profesora Murzyna, trzeba wierzyć w Boga?ˮ. Niedługo później zapoczątkowane zostały „intelektualne wtorki", także w kwestiach intelektualnych wznosiliśmy się na wyżyny!

Paula Krać 193 ←

Jednym z najzabawniejszych wspomnień, jakie mam z pracowni, było to, jak się w niej znalazłam. A raczej sytuacja, jaka przypadkowo się wydarzyła. Na korytarzu przed pracownią prof. Józefa Murzyna zrobiłam prezentację swoich prac podsumowującą semestr zimowy 2013. Nie pytając nikogo o zgodę i nie będąc jeszcze studentką tejże pracowni, przybiłam do ściany swoją kompozycję z drutu i stalowych opiłków metalu. Profesor, który wychodził z pracowni, idąc pewnym krokiem, zahaczył czubkiem głowy o opiłkową kulę. Opiłki zsunęły mu się po głowie, szyi, wpadając pod koszulę. Profesor nie wiedząc, co się dzieje i w co wszedł, zatrzymał się, popatrzył, zapytał studentów, czyja to praca. Nikt nie wiedział. Ja, obserwując zdarzenie z klatki schodowej, zawstydzona, uciekłam. Kiedy poszedł, wróciłam, żeby naprawić rzeźbę. Wtedy profesor wrócił, widząc, jak dosypuję opiłki, uśmiechnął się i żartując, powiedział, że znów szykuję na niego pułapkę. Powiedział też, że powinnam być u niego w pracowni.

Jednym słowem, przyciągnął nas magnes :) :) :) Fajnie było. Polecam.

Natalia Jamróz

↑

→ 194

SYMPOZJUM W SZCZYRKU, STYCZEŃ 2016 Od lewej: Olena Glinka, Natalia Jamróz (schowana za talerzem), Maja Woźniak, Karolina Tłuczek, Kinga Szawara, Ewa Markiewicz, Darek Nowak, Ania Kuśpiel, Józef Murzyn

STUDENCI I STUDENTKI O PRACOWNI RZEŹBY IV

Robiąc porządki w komputerze, natknęłam się na zdjęcia z wydziałowego wyjazdu do Berlina.

Głównym powodem była wystawa Anisha Kapoora w Martin Groupius Bau jesienią 2013 roku. Zebrali się wszyscy chętni z Rzeźby i inni zaprzyjaźnieni, przyjechał autobus i wyruszyliśmy w drogę. Z Krakowa do Berlina daleko, więc najpierw zahaczyliśmy o Drezno. Dla wielu uczestników może to być pewnym zaskoczeniem, ale tak, byliśmy w Dreźnie. Było zimno i mgliście, ale nie traciliśmy hartu ducha w zwiedzaniu miasta i kolejnych zbiorów muzealnych, których w Niemczech pod dostatkiem. Za cierpliwość do starożytności, renesansu, baroku i innych wspaniałych dzieł zostaliśmy sowicie wynagrodzeni wystawą Anisha Kapoora. Gdy już odstaliśmy swoje w kolejce do szatni, rozbiegliśmy się radośnie po wszystkich salach, aby podziwiać prace znanego rzeźbiarza. Myślę, że każdy znalazł coś interesującego i inspirującego dla siebie. Wystawa była przekrojowa, znalazły się na niej rzeźby-maszyny, lustra, formy z żywic i pigmentów. Nawet prof. Murzyn znalazł coś dla siebie. Spotkaliśmy się w sali z bordowymi, wazelinowymi formami, utworzonymi przez płaskie wykrojniki, obrócone o 360 st. Profesor, zauważywszy, że mam aparat fotograficzny, poprosił mnie o zdjęcie na tle ponad 4-metrowego dzwonu, co ja, nie zastanawiając się długo, uczyniłam, komentując przy tym na głos: „Profesor Murzyn z wielkim dzwonkiem”. Tak, naprawdę to powiedziałam. Poniżej dowód rzeczowy.

Magdalena Mach

← berlin, 2013

Wystawa

Anisha Kapoora

195 ←

Niezastąpiona, niezawodna, niepowtarzalna, niedoceniana i nie piszę tu rzecz jasna o sobie, tylko o naszej asystentce Iwonie Demko. Najbardziej lubianym wspomnieniem, które zawsze wzbudza uśmiech na mojej twarzy, jest „Iwona tańcząca z iskrami” :) Akcja odbywała się, kiedy byłam na III roku studiów, głównym celem było z taśmy o szerokości 1 cm zrobić taśmę o szerokości 8 mm. Iwona powiedziała, że to jest bardzo proste i jest chętna mi pomóc. Poszłyśmy do warsztatu metalu. Iwona zabrała się za szlifowanie, iskry z palącym się klejem z taśmy fruwały po pracowni. Dodatkowymi efektami był dym z używanych przez innych studentów spawarek. Wyszłam na chwilę, żeby przynieść inny papier ścierny do szlifowania. Wracając, otworzyłam drzwi i zobaczyłam chmurę dymu, a w niej świecące różowe szpilki i rajstopy. W szumie słyszałam śmiech Iwony, która mówiła: „nooo noooo chyba jest 8, udało się!”. A najbardziej niesamowite w tym wspomnieniu jest to, że Iwona wyszła z pracowni bez ani jednej dziury w swoich różowych rajstopach!!!

Natalia Jamróz

↑ drezno 2013 (wycieczka na wystawę Anisha Kapoor)

na pierwszym planie: Janusz Janczy (dwa lata stażu w czasie doktoratu jako asystent w Pracowni Rzeźby IV), na drugim planie: Iwona Demko i Józef Murzyn

Drugi rok studiów. Podjęłam odważną decyzję wejścia do pracowni prof. Murzyna. Pracowni, o której mówiono, że jest najbardziej wymagająca, której studenci zajmują się filozofowaniem, a nie rzeźbą ;))) I tak beztroska studentka pierwszego roku znalazła się w przestrzeni filozoficznej profesora Murzyna. Drogi rok był czasem intensywnego zgłębiania filozofii i teorii sztuki, ponieważ: każda z prac musiała mieć bardzo szczegółowo dopracowane podłoże filozoficzne, wytłumaczone co do szczegółu znaczenie wykorzystanego materiału, koloru, struktury. Pamiętam te przeglądy, kiedy chodziliśmy po miejscach pracy studentów i całą pracownią dyskutowaliśmy nad zasadnością podejmowanego przez studenta tematu. Był to czas godzin spędzonych na rozmowach. Asystentem w pracowni był Janusz Janczy, który razem z profesorem Murzynem tworzył team nie do zdarcia. Ich riposty i pytania potrafiły

→ 196

STUDENCI I STUDENTKI O PRACOWNI RZEŹBY IV nieźle zamieszać w głowie. Czasem zdarzało się, że profesor przy korekcie używał takich słów, całych zdań! że naprawdę nie rozumiałam, o czym mówi.

Pierwsze zadanie w pracowni prof. Murzyna: studium aktu. Czy znasz stan, kiedy głowa wie, a ręka nie potrafi wykonać? Tak właśnie było podczas tego zadania. Moim założeniem było wyrzeźbić akt w stylu „kubistycznymˮ. Wszystko miałam w głowie, ale nie umiałam przełożyć tego na wykonanie.

Około tygodnia od rozpoczęcia zadania podchodzi do mnie profesor Murzyn i zaczynamy rozmowę nad założeniem rzeźbiarskim. No cóż... założenie super, ale... nie idzie... Pamiętam, jak profesor szarmancko zapytał: „Czy mogę coś zasugerować?" „Takˮ — odpowiedziałam. „Czy mogę nóż?" Wskoczył na skrzynię i wykonał dokładnie cztery sprawne cięcia w okolicy krocza [rzeźby]. Idealnie trafił! „Czy zgadza się z tym, co Pani chciała zrobić?" — zapytał. „Tak" — odpowiedziałam. Na co on: „To proszę kontynuować".

To był pierwszy i ostatni razk, kiedy fizycznie zaingerował w wygląd rzeźby, ale jego uwaga była tak trafiona i otwierająca, że spokojnie pociągnęłam projekt sama, a między moją głową i ręką nagle wytworzyło się połączenie, dzięki któremu mogę przekładać moje projekty na wykonanie.

Asystentka Iwona. Długonoga laseczka, zawsze w szpilkach i ubrana na różowo. Nie można jednak dać się zwieść pozorom! Idziemy po gips — kto idzie pierwszy?! Iwona w swoich szpileczkach.

Iwona też uczy nas spawać, odważnie wchodzi do wszystkich magazynów. Pamiętam, jak po kryjomu razem spawałyśmy (tzn. ona spawała ) mój projekt na propedeutykę... Nakrył nas cały sztab profesorów zwiedzających pracownię metalu ;) Iwona w skórzanym fartuchu zarzuconym na różową sukienkę ze spawarką w rękach.

Paulina Stępień (Konarska)

197 ←

→ 198

Dydaktyka sztuki — sztuka dydaktyki. Jubileusz 10-lecia Pracowni Rzeźby IV prof. J. Murzyna. Prezentacja koncepcji sztuki i dydaktyki artystycznej w zakresie rzeźby.

Publikacja sfinansowana ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Dotacja na działalność statutową Wydziału Rzeźby. Projekt: Krakowska Szkoła Rzeźby — program dokumentacji i archiwizacji dorobku artystycznego i dydaktycznego pedagogów Wydziału Rzeźby ASP w Krakowie.

Teksty: Józef Murzyn, Jerzy Nowakowski, Stanisław Radwański, Józef Petruk, Iwona Demko Autorzy i autorki fotografii: MBB Studio, Iwona Demko, Sławomir Biernat, Katarzyna Szewczyk, Krzesimir Wiater, Borys Makary, KEYMO, Krzysztof Król, Józef Murzyn, Dominik Stanisławski, Pan X. Korekta: Katarzyna Wróbel Projekt i skład graficzny: Iwona Demko Wydawca: Wydawnictwo Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie pl. Jana Matejki 13 31-157 Kraków www.rzezba.asp.krakow.pl Strona pracowni na Facebooku — należy szukać, wpisując: Pracownia Rzeźby IV Wydział Rzeźby ASP Kraków lub skanując QR kod z tylnej okładki katalogu.

Druk: Drukarnia Biały Kruk, Białystok ISBN 978-83-65570-19-2 Kraków, grudzień 2016

199 ←

→ 200

201 ←