bregje rebergen
De poppendokter
Rashid
Met een harde ruk aan zijn stuur scheurt Rashid de parkeerplaats van het gezondheidscentrum af. Fuck! Die kech heeft hem gezien! Hij moet hier zo snel mogelijk weg. Godverdomme! Hij had gewoon meteen moeten schieten. Bam, dan was het klaar geweest. Maar natuurlijk liepen er op klaarlichte dag in Blaricum veel te veel mensen op straat.
Hij draait linksaf de Bergweg op en raast over de kruising langs Bellevue. Als hij halverwege de Naarderweg voor de derde keer moet stoppen voor een wegversmalling slaat hij op z’n stuur en kijkt voor de zoveelste keer in zijn spiegels. Vooralsnog zit er niemand achter hem. Hij had andersom via de A27 moeten rijden. Nu zit hij hier vast midden in dit dorp, waar het toch al een doolhof is.
Wanneer hij eindelijk op de N526 langs de Blaricummerheide rijdt, geeft hij gas en haalt hij meerdere auto’s tegelijk in. Zijn banden maken diepe sporen in de berm wanneer hij uitwijkt voor tegemoetkomend verkeer en hij moet zijn stuur goed vasthouden om niet de controle te verliezen. Nog even en hij zit veilig op de A1. Hoe kon hij dit nou zó verkloten? Het enige wat hij hoefde te doen was haar volgen. Gewoon kijken waar ze naartoe gaat, patronen in gedrag ontdekken, verder niks.
De officier wist meteen dat hij voor haar kwam, dat zag hij in haar ogen. Ze keek dwars door hem heen. Hij schrok en door de adrenaline maakte hij daarna dat keelgebaar. Ze had meteen haar telefoon gepakt. Kutwijf. Als ze zijn kenteken heeft doorgegeven is hij de lul. Rashid balt zijn vuisten en denkt aan wat zijn oom er zijn hele leven
bij hem heeft ingeramd. Nóóit slapende honden wakker maken. Hij had gewoon rustig zijn telefoon moeten pakken en net doen of hij daar op iemand zat te wachten. Nu heeft hij iets uit te leggen aan zijn baas. Wat een beginnersfout.
Als hij de autoradio zachter zet, trilt zijn hand. Moet hij het toegeven aan zijn neef? Gewoon eerlijk opbiechten dat hij een fout heeft gemaakt? Of z’n bek houden en hopen dat niemand erachter komt?
Hoe zou zijn neef er ook achter moeten komen? Niemand was erbij, niemand heeft hem gezien. Hij kan gewoon doen of zijn observatieklus erop zit en dan hoeft niemand het te weten. Zijn neef is druk zat met die klus op het landgoed in Laren. Rashid haalt diep adem. Zo gaat hij het aanpakken. Rustig blijven en zijn hoofd koel houden, dan hoeft het niet mis te gaan.
Wanneer hij twintig minuten later de A10 op rijdt, gaat zijn telefoon. Zijn adem stokt. Shit. Niet opnemen is geen optie.
‘Hallo?’
‘Waar zit je?’
Rashid aarzelt, maar besluit niet te liegen over zijn locatie voor het geval ze een tracker hebben geplaatst. ‘Op de A10, bijna bij de Zeeburgertunnel.’
‘Laat de auto zo snel mogelijk achter en maak dat je wegkomt.’
‘Hè? Hoezo?’
‘Ik spreek toch godverdomme geen Chinees?’
‘Nee. Oké, sorry man, komt goed.’
‘Dat zullen we nog wel zien. Je hebt iemand héél boos gemaakt.’
Shit. Zijn neef is één ding, maar met de mensen hoger in de organisatie wil hij écht geen problemen hebben. Weten ze al wat er net gebeurd is? Hij wordt misselijk als hij eraan denkt wat die gasten met jongens als hij doen die opdrachten verkloten. Weer kijkt hij in zijn spiegels. ‘Het spijt me, man. Ik schrok en toen… Hallo? Ben je er nog?’
De lijn is dood. Hij slaat met twee handen hard op zijn stuur waardoor hij bijna tegen een vrachtwagen zit. Hij moet deze situatie zo snel mogelijk rechttrekken.
Zijn telefoon trilt door een binnenkomend bericht.
Dump de auto en je telefoon, daarna meld je je op het vaste adres. Denk je dat je dit wel snapt? Klootzak! Beter ben je snel hier en maak je geen fouten meer.
Oké. Hij blaast uit met bolle wangen en neemt de afslag IJburg. In zijn hoofd herhaalt hij de stappen die er bij hem in gedrild zijn. De jerrycan met benzine ligt achterin, hij weet wat hij moet doen. Rashid opent zijn raam en smijt zijn telefoon stuk op het asfalt. Dat is vast gelukt. Nu moet hij alleen nog op zoek naar een plek waar hij ongezien weg kan komen en de auto in de hens kan zetten.
Hij zal aan zijn neven laten zien dat hij zelf zijn fouten kan oplossen. Hij is niet achterlijk, al denken ze dat altijd. Zijn hele leven hoort hij al dat hij een sukkel is die niets snapt. Het jonge jochie dat nog steeds onder de pukkels zit, ook al is hij bijna twintig. Ze zullen eens wat meemaken met hem. Hij zal die hoer eigenhandig voor ze uitschakelen, zodat iedereen in de organisatie hem voortaan serieus gaat nemen. Vooral Mo, zijn oom, die door haar binnen zit en waarschijnlijk heel lang niet vrijkomt.