NR. 01
Hoofdredactie; Janine Bakker Founding editor; Janine Bakker Art Directior; Janine Bakker Vormgeving; Janine Bakker Chef redactie; Janine Bakker Beeldredectie; Janine Bakker Tekstredacktie; Janine Bakker Redactie; Janine Bakker Aan dit nummer werkten mee Janine Bakker, mediacollege Amsterdam, Tim Kerste, Lucy ooms, Stefanie knijn, Michiel Bakker Uitgeverij; Bnn/Sanoma Directie; Janine Bakker Sales Director; Janine Bakker Sales; Janine Bakker Sales Support; Janine Bakker Traffic & Productie; Janine Bakker Marketing; Janine Bakker Directiesecretariaat; Janine Bakker Finance; Janine Bakker Redactie; Janine Bakker Advertenties; Janine Bakker Lithografie; Janine Bakker Druk; Copycentre Abonnementenservice; Janine Bakker
# 01/
‘
laat ze niet verdrinken
04 Inhoud
14
06 12 Laat ze niet verdrinken
The good lie
16
25
Egale huid
Intervieuw met Malala
26
34
Cultuur Japan
Funfacts
Opgefrist en wel
Story
‘
laat ze n verdrink
Een bootvluchteling is iemand die om een politieke of economische reden zijn land ontvlucht over zee. De eerste bootvluchtelingen waren grote aantallen Vietnamezen, die na de aftocht van de Amerikanen na de Vietnamoorlog hun land verlieten in veelal niet-zeewaardige bootjes.
Middellandse Zee Er zijn veel vluchtelingen uit Afrika en het Midden-Oosten die de Middellandse Zee oversteken in de richting van Italië en Spanje. Zij verzamelen zich in Libië, om daar hun reis over de Middellandse Zee voort te zetten. Sinds 2013 is door de onzekere situatie in Egypte, met de Revolutie in 2011 en de staatgreep daarna in 2013, de opstand in Libië, de Malinese Burgeroorlog, de Syrische burgeroorlog en het geweld van de ISIS, het aantal bootvluchtelingen dat de Middellandse Zee probeert over te steken enorm toegenomen. De massale toestroom van vluchtelingen op Lampedusa, een Italiaans eiland dat zich relatief dicht onder de Libische kust bevindt, stelt de instanties daar voor grote opvangproblemen. Veel mensen proberen Afrika te ontvluchten door aan boord van een gammele boot van mensensmokkelaars naar Europa over te steken. Dat loopt vaak slecht af. In
oktober 2013 verging een boot waarbij ruim 300 mensen de dood vonden. Regelmatig zinken schepen onderweg door pech of overbelasting. De Italiaans marine redt veel vluchtelingen uit de Middellandse Zee. In de loop van de tijd is het aantal vluchtelingen, die de reis over de Middellandse Zee niet overleefde sterk toegenomen.
Toenemende migratiestroom Sinds het begin van de Arabische Lente nam de stroom van migranten uit onder andere Tunesië en Syrië sterk toe. Vooral het Italiaanse eiland Lampedusa, 113 kilometer van Tunesië en 176 kilometer van Sicilië, is een populaire tussenstop. Op Lampedusa wonen vijfduizend Italianen, terwijl er in de eerste drie maanden van 2011 zo’n 23.000 migranten aankwamen. Zij worden op Lampedusa opgesloten en vervolgens doorgevoerd naar asielzoekerscentra op het Italiaanse vasteland waar zij hun asielaanvraag kunnen indienen.
niet en Wat doet de EU? Een scheepsramp op 3 oktober 2013 voor de kust van Lampedusa, waarbij honderden Afrikaanse vluchtelingen het leven lieten, was aanleiding voor een nieuw EU-grensbewakingssysteem, Eurosur. Dit grensbewakingssysteem verschaft Frontex informatie en zorgt voor een betere bewaking van de Europese grenzen, waardoor het voor illegale migranten moeilijker zou worden om de EU binnen te komen. Het Italiaanse patrouillesysteem “Mare Nostrum� ging in oktober 2013 van start. De operatie vergrootte (onbedoeld) de slagingskans van een oversteek van de Middellandse Zee. Zo werd het voor mensensmokkelaars gemakkelijker om migranten over te laten steken.
De Siciliaanse studente Nawal Soufi heeft met haar smartphone al duizenden vluchtelingen gered. Ze neemt altijd op als iemand belt, want het zou zomaar een bootvluchteling kunnen zijn. In 2013 trok de studente politicologie toen 26, nu 27 jaar oud en van oorsprong Marokkaanse - naar de Syrische stad Aleppo. Ze deelde daar medicijnen uit, maar liet ook haar telefoonnummer achter. Bij iedereen die het maar wilde hebben. In de zomer van dat jaar kreeg Nawal een telefoontje. In paniek vertelde de beller haar dat hij met honderden vluchtelingen in een lekke boot zat. Geschrokken belde Nawal de Siciliaanse kustwacht. Die vertelde haar hoe vluchtelingen zelf hun GPS-coördinaten konden vinden met hun satelliettelefoon.
Al Jazeera maakte eerder een uitgebreid portret van Nawal Zinloos Het ‘werk’ is niet altijd even makkelijk voor Nawal. “Vaak slaap je dagen niet”, vertelt ze. “Maar mijn leven stelt niet veel voor tegenover dat van duizenden anderen.” “Met elk drama voel ik de zinloosheid”, zegt ze tegen persbureau AFP. “Hoe kunnen we in 2015 nog denken dat het de oplossing is om mensen in dit soort bootjes te laten varen?”
Nawal gaf dat door aan de vluchtelingen en een paar uur later redde de kustwacht alle opvarenden. Nawals carrière als telefooncentrale was geboren. Sindsdien is ze al honderden keren gebeld. Nawal met vluchtelingen FACEBOOK Nu heeft een Italiaanse journaliste een boek over haar geschreven. Nawal. L’angelo dei profughi, oftewel: Nawal, de engel van de vluchtelingen. Ze doet meer dan alleen maar de telefoon opnemen, veel meer. In de Siciliaanse havenstad Catania vangt ze al sinds haar veertiende vluchtelingen op om hen in het Arabisch advies te geven. “Als ze bellen kan ik met ze praten omdat ik hun taal spreek”, vertelt Nawal aan Al Jazeera. “Ik verhef m’n stem dan en vraag snel om hun coördinaten. Dat is het enige wat telt.” Ze regelt ook SIM-kaarten en helpt vluchtelingen zelfs om Italië uit te komen, naar andere Europese landen.
“ Ik verhef m’n stem dan en vraag snel om hun coördinaten. Dat is het enige wat telt ”
‘
Studente redt duizenden bootvluchtelingen met telefoon
The good In de film The Good Lie wordt het leven van de vluchtelingen van de oorlog in het Afrikaanse land Soedan in kaart gebracht. Meer dan dertig jaar geleden brak deze oorlog uit en zorgde voor velen slachtoffers. Mensen raakten hun familie kwijt en moesten vluchten voor hun leven. In The Good Lie wordt op een mooie manier in beeld gebracht hoe zwaar deze mensen het hebben gehad. Regisseur Philippe Falardeau weet de kijker zeker te raken met dit aangrijpende verhaal.
Heftig begin Het verhaal begint in 1983 in Soedan. Het land verkeert in armoede en wordt geteisterd door oorlog en plunderingen. Vele inwoners slaan op de vlucht in de hoop een veilig onderkomen te vinden. Een groepje kinderen wordt door soldaten verdreven uit hun dorp en wij als kijker volgen hoe zij op zoek gaan naar veiligheid. De kijker wordt gelijk al vanaf het begin af aan geconfronteerd met de zware omstandigheden die de kinderen moeten doorstaan. Voor je het weet wordt je als kind doodgeschoten of meegenomen om als kindsoldaat te worden opgeleid. Daarnaast moeten de vluchtelingen behoorlijke afstanden lopen voordat zij veilig zijn.
De pijn en het gevaar worden voelbaar voor de kijker en dat doet regisseur Falardeau goed. Het verhaal wordt niet geromantiseerd en blijft realistisch. Dit maakt de film sterk.
In Amerika Vijftien jaar nadat de kinderen in een vluchtelingekamp zijn gekomen, mogen zij naar Amerika. Mamere, Jeremiah, Paul en Abital krijgen nu de kans om een nieuw leven op te bouwen in Amerika. Bij aankomst wordt Abital echter gescheiden van de groep, omdat er geen gastgezin voor haar is. De film laat op een bijzondere manier zien hoe de vluchtelingen zich proberen aan te passen aan hun nieuwe leven. De drie jongens krijgen een goede band met hun maatschappelijk werkster Carrie en zij helpt hen om weer herenigd te worden met Abital.
Filmsenzo
lie
“ Wij vonden kracht door bij elkaar te blijven “
Wat de film goed laat zien is dat het voor de jongens niet makkelijk is om zich aan te passen. Zij proberen het wel, maar het gaat niet vanzelf. Een klein kritiekpuntje op de film is wel dat de maatschappelijk werkers weinig inzicht hebben op wat de vluchtelingen wel en niet weten. Dit komt een beetje knullig over, want zij zijn wel gespecialiseerd in het werken met vluchtelingen. Ik verbaasde me erover dat zij niet goed uitlegde wat een telefoon was. Dit was niet heel erg geloofwaardig. Ondanks dit kleine puntje heb ik weinig aan te merken op de film. Het is een realistisch verhaal, aangrijpend, maar ook mooi.
Acteerwerk De sterren uit de film zijn toch wel de drie vluchtelingen. Mamere gespeeld door Arnold Oceng, Jeremiah gespeeld door Ger Duany en Paul gespeeld door Emmanuel Jal. Zij stelen de show. Op realistische wijze laten ze zien hoe vluchtelingen hun weg proberen te vinden in een totaal nieuw land. Reese Witherspoon speelt leuk als Carrie, maar daar blijft het bij.
beautyextra
Egale huid
1.
Een stralende, zachte huid. Wie wil dat nou niet? Hier een paar intressante produchten. Van boven naar onder.
2.
3.
1
BRUSH ON SUNLIGHT Veelkleurige poederpareltjes voor een subtiele, maar prachtig verhelderende gloed, geschikt voor elke dag. Met lichtweerkaatsende, iriserende pareltjes om de teint op te halen. ( 18,50 )
2
ALL-IN-ONE BLUSH Een lijn van superfijne poederblushers in diverse kleuren die ook verzorgend werken op de huid. Voor een lang houdende kleur die je in laagjes kunt opbouwen.
3
MOISTURE FOUNDATION SPF 15 Deze lichte, langhoudende, vochtregulerende foundation met SPF 15 geeft een lichte tot gemiddelde dekking voor een perfect egale teint. Dermatologisch getest. Met Community Fair Trade maroelaolie. ( 17,50 )
4.
4
CONCEALER PENCIL Een lijn luxueus romige, lichte concealerpotloden op wasbasis die zich gemakkelijk laten uitwerken om effectief onzuiverheden en rode plekjes te verdoezelen. Verkrijgbaar in een scala aan kleuren, geschikt voor vrijwel elke teint. • Medium tot volledige dekking • Makkelijk aan te brengen • Dermatologisch getest
Intervieuw
Malala: 'Het is moeilijk om te doden. Misschien trilde zijn hand daarom' Het is deze week een jaar geleden dat de Taliban probeerden om Malala Yousoufzai te vermoorden omdat ze hardop durfde te zeggen dat zij als meisje recht heeft op onderwijs. Deze week wordt ook de Nobelprijs voor de vrede bekend gemaakt en Malala is een van de genomineerden.
'Misschien hebben ze er wel spijt van', zegt de Pakistaanse in een van de interviews die ze deze week heeft gegeven. 'Ik wilde voor mijn rechten opkomen', zegt Malala in een interview met de BBC. 'de BBC. 'We weten dat terroristen bang zijn voor de macht van onderwijs. Daarom hebben ze geprobeerd ons uit de scholen weg te houden.' Het 16-jarige meisje refereert aan de tijd dat de Taliban het voor het zeggen hadden in Swat, het gebied in Pakistan waar zij zelf vandaan komt. Ze was toen zelf pas 11 jaar oud en ging voor de BBC een blog bijhouden, waarin ze schreef hoe graag ze naar school wilde, en hoe ze vreesde voor de toekomst van haar land.
'Ik wilde niet dat mijn leven zou bestaan uit zitten in een kamer', zegt ze. 'Gevangen tussen vier muren met niets anders te doen dan koken en kinderen baren. Ik wilde niet op die manier naar mijn leven kijken.' Het blog was anoniem, maar Malala sprak ook in het openbaar. Onbevreesd hamerde ze op de Pakistaanse televisie op het recht van meisjes op onderwijs. Het koste haar bijna het leven. Vorig jaar, op 9 oktober, werd de schoolbus waarmee Malala naar huis reed, aangehouden door gewapende mannen. Een van hen vroeg de chauffeur wie Malala was, de ander liep op haar af en zette een pistool tegen haar hoofd. In een Brits ziekenhuis werd ze van de dood gered. Ze woont sindsdien in Engeland, maar overweegt later terug te keren naar pakistan. Eerst alleen gehoord in Pakistan, nu over hele wereld 'Ze dachten de mensen met zo'n aanslag het zwijgen op te kunnen leggen', zegt Malala tegen de BBC. 'Dat niemand meer zou praten. Maar ik ben de mensen van Pakistan en van over de hele wereld dankbaar want de volgende dag schreeuwden ze het uit en hielden spandoeken omhoog met de tekst 'Ik ben Malala'. Niemand had een spandoel met de tekst 'Ik ben de Taliban.' Ze kwamen op voor hun rechten en spraken zich uit tegen terrorisme. En ja, ik was eerst alleen te horen in Pakistan, maar nu word ik in elke uithoek van de wereld gehoord.'
“Ik wilde niet dat mijn leven zou bestaan uit zitten in een kamer, gevangen tussen vier muren met niets anders te doen dan koken en kinderen baren�
In juli kreeg ze een brief van een Talibancommandant die zei spijt te hebben van de aanslag. Hij suggereerde dat ze terug moest keren naar Pakistan en daar naar een religieuze school moet gaan. 'Ik ben blij dat ze in elk geval toegeven de aanslag uitgevoerd te hebben', zegt ze hierover. 'Er zijn veel mensen die zeggen dat ik helemaal niet neergeschoten ben, dus het is goed om te horen dat ze de verantwoordelijkheid opeisen.' In een reactie op dit interview heeft een woordvoerder van de Pakistaanse Taliban Malala bekritiseerd en tegen persbureau AFP gezegd: 'Ze is geen dapper meisje, ze is niet moedig. We zullen haar opnieuw aanvallen zodra we de kans krijgen.' Aanvaller had trillende hand In een interview met de schrijfster Kamila Shamsie dat maandag door de Guardian is gepubliceerd, vertelt Malala dat ze van andere meisjes heeft gehoord dat de hand van de aanvaller getrild zou hebben toen hij zijn geweer tegen haar hoofd zette. (Ze kan zich niets van de schietpartij herinneren red.)
Hier ben ik beroemd, hier zien mensen mij als het meisje dat is neergeschoten door de Taliban 'Hij was jong, ergens in de twintig. We zouden hem nog een jongen kunnen noemen. En het is zwaar om een wapen te hebben en mensen te doden. Misschien trilde zijn hand om die reden. Misschien wist hij niet zeker of hij het kon. Maar mensen worden gehersenspoeld. Daarom doen ze deze dingen, zelfmoordaanslagen, moorden. Ik kan me niet voorstellen, die jongen die me neerschoot, om hem ook maar met een naald pijn te doen. Ik geloof in vrede. Ik geloof in genade.' Wereldberoemd maar zichzelf kwijtgeraakt Sinds de aanslag is Malala een
wereldberoemde persoon geworden, die niet meer naar haar eigen land kan terugkeren omdat het te gevaarlijk is. Een tiener die de Verenigde Naties toe mag spreken, een jong meisje dat genomineerd is voor de Nobelprijs voor de Vrede. Dat is soms zwaar en Malala zegt dat ze zichzelf is kwijtgeraakt. 'In Swat ging ik tien jaar lang naar dezelfde school en iedereen kende me daar als Malala. Hier ben ik beroemd, hier zien mensen mij als het meisje dat is neergeschoten door de Taliban. De echte Malala is ergens naartoe gegaan en ik kan haar niet meer vinden.'
Tien daders aanslag Malala krijgen levenslang Tien Pakistaanse mannen zijn veroordeeld tot levenslange gevangenisstraffen voor de aanslag in 2012 op de toen 15-jarige onderwijsactiviste Malala Yousafzai. Yousafzai, die nu 17 is, was met de bus op weg naar school in de Pakistaanse Swatvallei toen ze door gewapende mannen door het hoofd werd geschoten. Ze overleefde de aanval, herstelde in het Britse Birmingham en won in 2014 de Nobelprijs voor de Vrede voor haar campagne voor kinderenrechten en haar moed. De tien veroordeelde mannen behoren tot de Pakistaanse Taliban,
die onderwijs voor meisjes afkeuren. De 23-jarige Ataullah Khan was één van de schutters die na de aanslag door de politie werd geïdentificeerd, maar hij staat niet op de lijst van veroordeelden. Een veiligheidsbeamte, die anoniem wil blijven, zei dat de vier of vijf mannen die de aanslag uitvoerden geen deel uitmaken van de tien veroordeelde mannen. 'Maar ze hebben zeker een rol gespeeld in de planning en de uitvoering van de moordpoging op Malala.'
Malala Yousafzai heeft de Nobelprijs voor de vrede. De Pakistaanse tiener Malala Yousafzai en de Indiase activist Kailash Satyarthi hebben vandaag in Oslo de Nobelprijs voor de Vrede uitgereikt gekregen. Malala is met 17 jaar veruit de jongste ooit die de onderscheiding kreeg. Yousafzai werd wereldberoemd nadat ze twee jaar geleden door de Taliban in een schoolbus door het hoofd werd geschoten, omdat ze had gepleit voor gelijke onderwijskansen voor jongens en meisjes. 'Ik vertel mijn verhaal niet omdat het uniek is, maar omdat het dat niet is', zei ze vandaag. 'Ik ben er zeker van dat ik de enige ontvanger van de Nobelprijs voor de Vrede ben die nog met haar jongere broers stoeit. Ik wil dat het overal vrede is, maar mijn broers en ik werken daar nog aan.' De 60-jarige Satyarthi zet zich al tientallen jaren in tegen kinderarbeid. De twee Nobelprijswinnaars kregen vandaag een staande ovatie van de aanwezigen. De voorzitter van het NobelcomitÊ, Thorbjørn Jagland, zei bij de uitreiking dat alle kinderen het recht op een jeugd en onderwijs hebben en niet onderworpen moeten worden aan dwangarbeid. Hij zei dat 'het geweten van de wereld niet beter tot uitdrukking kan komen' dan door de winnaars van dit jaar. Hij bracht
in herinnering hoe Malala werd aangevallen door de Taliban. Volgens Jagland houden extremisten niet van onderwijs, omdat dat een voorwaarde is voor vrijheid. 'Naar school gaan, zeker voor meisjes, berooft dergelijke krachten van hun macht.' Jagland sprak ook over de strijd van Satyarthi om een eind te maken aan kinderarbeid. Hij prees zijn inspanningen en zei dat hij, net als Malala, leeft volgens de principes van Mahatma Gandhi: 'Er zijn veel doelen waarvoor ik zou willen sterven, maar er is geen doel waar ik voor zou willen doden.' De vredesprijs is de enige die jaarlijks in Oslo wordt overhandigd. De andere Nobelprijzen worden vandaag in Stockholm uitgereikt door de koning van Zweden. De ceremonie in Oslo werd kort verstoord door een man die volgens Noorse media met een Mexicaanse vlag het podium bestormde. Hij werd door Noorse veiligheidsmensen afgevoerd.
Rechten van de vrouw in Pakistan Volgens de organisatie "Dokters van de Wereld" is het met de vrouwenrechten in het land niet goed gesteld. Anno 2006 komt in 80% van de huwelijken, huiselijk, seksueel en/of psychologisch geweld voor. Daarnaast zou vier op de vijf vrouwen die gearresteerd worden, door politie of gevangenisbewakers worden verkracht. In een poging het geweld richting vrouwen tegen te gaan, stemde het Pakistaans parlement in november 2006 in met een wetswijziging ten aanzien van verkrachting en overspel. Vrouwen die het slachtoffer van verkrachting zijn geworden, hoeven niet langer vier mannelijke ooggetuigen op te voeren die haar verhaal bevestigen om te voorkomen dat ze mogelijk vervolgd wordt wegens overspel. Vanuit streng Islamitische parlementariĂŤrs kwam overigens fel verzet tegen de versoepeling van deze wetgeving, omdat het "vrije seks" in de hand zou werken.
Asmaa vertelt over Asmaa over vrouwenrechten in Pakistan In het kader van de Internationale Vrouwendag op 8 maart, vroeg aan Asmaa (21) hoe het is om als vrouw te leven in Pakistan. Zij woonde tien jaar in België maar verhuisde zeven jaar geleden terug naar het land van haar roots. “Toen ik in België woonde, had ik niet veel kennis over Pakistan, mijn religie en de Pakistaanse gemeenschap. Maar toen we verhuisden, zag ik een groot verschil tussen de vrouwenrechten in België en de vrouwenrechten in Pakistan. Het grootste verschil is dat meisjes niet buiten kunnen gaan zonder toestemming te vragen. In België is het normaal om als meisje alleen rond te zwerven, maar hier wordt dat gezien als het geven van te veel vrijheid aan meisjes. De mensen zijn dus heel bekrompen, vooral de mannen. Zij zijn van mening dat vrouwen moeten thuisblijven. Dat is het grootste probleem waar een meisje mee te maken krijgt. Toch is er een groot verschil tussen de grote en ontwikkelde steden en de kleine dorpjes, waar de mensen het meest bekrompen zijn. Daar staan ze niet toe dat vrouwen uit hun huis komen zonder hun gezichten te bedekken. ” “In het heilige boek van de islam, de Koran, staat dat mannen en vrouwen gelijke rechten hebben. Volgens dat boek hebben vrouwen zelfs nog meer rechten dan mannen en moeten mannen in alle behoeften van vrouwen voorzien. In de realiteit verlaten veel mannen hun vrouwen en worden dochters als minderwaardig beschouwd. Wanneer
iemand bevalt van een dochter, is de familie vaak niet blij. Dat komt helemaal niet overeen met onze godsdienst. Onze profeet Mohammed hield het meest van zijn dochters. Door hem kregen vrouwen rechten in Pakistan. Het is dus niet zo dat Pakistaanse vrouwen minder rechten verdienen. Nee, het probleem ligt bij de Pakistaanse mannen die het geven van te veel rechten aan vrouwen als een zonde beschouwen. Zo krijgen veel meisjes geen onderwijs. Die meisjes weten dan niets over hun rechten en daarom kunnen ze er ook niet voor vechten. Het denken van de mensen moet veranderen. Ze moeten te horen krijgen dat het hen geen kwaad doet als vrouwen rechten krijgen. Maar ze zijn bang voor het succes dat een vrouw kan bereiken.” “Toch is er veel verandering in de manier waarop men naar vrouwen kijkt. Ook hier wordt de Internationale Vrouwendag gevierd. Het thema was ‘Make it Happen’, en het ging door in Islamabad, de hoofdstad. De economische, politieke en sociale positie van de vrouw stond centraal. De focus werd ook gelegd op het beschermen van de rechten van de vrouw. Onderwijs van meisjes wordt al veel meer ondersteund en ze krijgen dezelfde opleiding op school als de jongens. Daarnaast bekleden opgeleide vrouwen dezelfde functies als mannen binnen een bedrijf. Daaruit blijkt dat zij niet minderwaardig zijn. Ja, de afgelopen jaren werden de vrouwenrechten veel meer beschermd.”
beautyextra
opgefrist en wel 1.
Een stralende, zachte huid. Wie wil dat nou niet? Hier een paar intressante produchten. Van boven naar onder.
1
2.
Wilde Rozen Vewendouche verzorgt de huid tijdens het douchen in alle zachtheid, zodat ze niet uitdroogt. De romige crème verrijkt de natuurlijke beschermlaag van de huid. De etherische oliën zorgen voor een heerlijke rozengeur en huidstrelend gevoel.
2
Citrus Hydraterende Bodylotion Verkoelende en hydraterende bodylotion. Ingrediënten zoals biologische aloë vera, kokosolie en sesamolie zorgen voor een gehydrateerde, frisse huid - ook na het zonnen. De geur van zongerijpte citroenen stimuleert lichaam en geest. Ideaal om de dag vrolijk te beginnen.
3.
3
Lavendel Ontspanningsolie heeft een natuurlijke lavendelgeur en maakt de huid zacht en soepel. De etherische olie van lavendel heeft een ontspannend effect. Ideaal om tot rust te komen na een drukke werkdag of voor het slapengaan.
4
Rozemarijn Plantenzeep Weleda plantenzepen zijn samengesteld uit plantaardige oliën (olijf-, palm-, en kokosolie) die de huid reinigen en verzorgen zonder dat deze uitdroogt.
4.
Is Japan echt zo mooi als ze zeggen
Cultuur
Japan (Japans: , Nippon, Nihon, met de letterlijke betekenis: oorsprong van de zon; de naam voor het oude Japan is,Yamato) is een eilandstaat ten oosten van het Aziatische continent. Het land wordt gevormd door 6.852 eilanden in de Grote Oceaan. De grootste eilanden zijn Hokkaido, Honshu, Shikoku en Kyushu, die samen 97% van de totale oppervlakte van Japan beslaan. De hoofdstad en grootste stad van Japan is Tokio. De omringende agglomeratie GrootTokio is met meer dan 30 miljoen inwoners de grootste metropool ter wereld. Het gehele land telt 127.103.388 (2014) inwoners. Het land is een constitutionele parlementaire monarchie, waarbij de wetgevende macht in handen is van de Kokkai, het parlement. Japan is 's werelds op twee na grootste economie en lid van grote organisaties als de VN en de G8.
Cultuur Begroeten in Japan gebeurt door het maken van een buiging. Sommige Japankenners willen ons doen geloven dat buitenlanders zich belachelijk maken door te buigen. Er zijn immers vele vormen van buigen. Toch zal elke Japanner een buiging door een buitenlander, hoe krom ook, waarderen. Alleen Japanners die bekend zijn met onze omgangsvormen of vaker in westerse landen geweest zijn, kun je gerust de hand schudden.
Je neus snuiten in het openbaar is taboe. Voor Japanners is het snuiten in een zakdoek of tissue net zo raar als in het openbaar plassen in een luier.
In Japan vind je verschillende huizen en flats; oud en nieuw. Vooral op het platteland woont men soms nog in traditionele huizen, van hout en klei en met daken bedekt met dakpannen. De meeste huizen zijn tegenwoordig gebouwd van beton, hout en aluminium. Omdat er weinig plek is zijn de huizen vooral in de grote steden vaak duur en nogal klein. In de stad wonen dan ook veel mensen in grote flatgebouwen. De zomer in Japan is heet en vochtig, en daarom zijn de huizen zo gebouwd dat er lekker een briesje door heen kan waaien. De meeste moderne Japanse huizen hebben zowel kamers in Japanse als in Westerse stijl. De Japanse kamers hebben schuifdeuren, gemaakt van hout en papier, die ook geheel verwijderd kunnen worden om van twee kleine kamers een grotere te maken. De ingang (genkan), de gang en de keuken hebben houten vloeren, in de andere kamers is de vloer bedekt met stromatten (tatami). Als je een huis in Japan binnengaat doe je je schoenen uit en trek je pantoffels aan, en als je dan een kamer binnengaat met tatami-matten, doe je je pantoffels ook uit en laat ze in de gang achter. 's Avonds worden de futon, met donzen gevulde dekbedden, uitgelegd om op te slapen, en 's morgens worden die dan weer opgevouwen en opgeborgen in speciaal daarvoor bestemde kasten. Alle huizen
hebben natuurlijk elektriciteit en stromend water, maar centrale verwarming vind je eigenlijk alleen in Hokkaido, waar de winters erg koud zijn. In de rest van Japan wordt eigenlijk een kamer alleen verwarmd als die gebruikt wordt. Elk Japans huis heeft wel een badkamer (o-furo). Het bad is vierkant en diep. Voor je in bad gaat was je je met zeep, naast het bad. Na de zeep te hebben afgespoeld ga je in het bad. Het gehele gezin maakt zo gebruik van hetzelfde bad en jonge kinderen baden vaak samen met hun ouders. Bij de theeceremonie (Chanoyu), die dateert uit de 15e eeuw, bereidt de gastheer/ vrouw op rituele wijze thee en voedsel en serveert dat. Men moet zich dan aan uiterst verfijnde regels houden die bedoeld zijn om de ceremonie eenvoudig en aantrekkelijk te houden, zonder onnodige beweging of gebaar. De gastheer brengt de tuin op orde en kiest de juiste versieringen voor de theekamer en het juiste gerei, in overeenstemming met het seizoen. De gasten bewonderen dit alles en maken op- of aanmerkingen. Theeceremonie is dus niet alleen op correcte en elegante wijze thee serveren, maar betekent ook leren over architectuur, tuinen, aardewerk, kalligrafie, geschiedenis en godsdienst, wat dus heel wat jaren kan kosten.
Op gewone werkdagen dragen Japanners moderne, westerse kleding, maar op bijzondere dagen geven veel mensen ook nu nog de voorkeur aan de traditionele Kimono. Die wordt om het lichaam gewikkeld en vastgebonden met een obi. De kimono's van jonge meisjes zijn vrolijk gekleurd, die van oudere vrouwen wat ingetogener en die van mannen helemaal donker gekleurd. Met Nieuwjaar en ten tijde van de diplomauitreiking kun je veel vrouwen, jong en oud, in kimono zien. Bij bruiloften en andere formele gelegenheden dragen mannen zwarte kimono’s met het familiewapen. Een goede zijden kimono is erg duur en wordt met grote zorg behandeld en dan doorgegeven van vader op zoon en van moeder op dochter. Verder is het erg moeilijk een kimono om
te doen en de obi op de juiste wijze vast te maken; veel vrouwen nemen hier dan ook les voor. Er is ook nog een soort kimono die yukata wordt genoemd; een eenvoudig licht katoenen kledingstuk dat in de zomer wordt gedragen of in huis na het baden. Bij kimono worden geen schoenen en sokken gedragen, maar hoge houten klompen (geta), of lage sandalen van katoen of leer (zori). Die worden gedragen met katoenen sokken (tabi) die een gleuf hebben tussen de grote en de tweede teen, waar het riempje van de sandaal tussen moet.
Tattoos in Japan Tatoeëren om spirituele en decoratieve redenen in Japan is terug te leiden naar de Jomon of paleolithische periode (10.000VC) en is een bekende gebruik bij beide Japanners als inheemse Ainu. Chinese bezoekers observeerden dit en namen dit over in ongeveer 300VC. Tussen 1603 en 1868 werd het Japanse tatoeëren alleen beoefende door de “ukiyo-e” (De cultuur van de zwevende wereld). Over het algemener waren het brandweermannen, handarbeiders en prostituees die tattoos hadden om hun status aan te tonen. Tussen 1720 en 1870 werden criminelen getatoeëerd met een zichtbaar merk als straf. Deze straf was de opvolger van het afsnijden van oren en neuzen. Een crimineel kreeg vaak een enkele ring tattoo om zijn arm voor elke misdaad die hij gepleegd zou hebben om zo zijn graad in criminaliteit aan te tonen. Deze methode werd uiteindelijk afgeschaafd door de “Meji”regering die tatoeëren in het algemeen verbannen had met rede dat dit barbaars, ongeciviliseerd en onrespectvol was. Dit creëerde een subcultuur van criminelen en buitenstaanders waaronder de oude samurai krijger “Ronin”.
Het westen bracht vele nieuwe ideeĂŤn met zich mee, ook ten voordele van de vrouw.
Door de opening van Japan in 1854 en de vele missioneringsmissies vanuit het westen kwam Japan in contact met de westerse denkwijze, technologie en wettelijke systemen. De bekende Iwakura-missie, waarbij Japanners naar het buitenland werden gestuurd om meer te leren over de andere culturen, gaf niet alleen de kans aan mannen, maar ook aan vrouwen om mee te gaan. Een van de vrouwen die mee ging genaamd Umeko Tsuda had een hele belangrijke rol, door haar werden de eerste scholen gesticht voor meisjes, de 'Joshi eigaku jukku'. Vrouwen werden gestuurd om meer bij te leren over het Westen, maar het was van belang voor een goede opleiding voor toekomstige vrouwen en moeders die zouden kunnen bijdragen aan de toekomst van de Japanse maatschappij. Bekende namen bij de opkomst van de feministische beweging (NWA of wel New Women’s Association) in Japan: iratsuka Raich Ichikawa Fusae Oku Mumeo hoogleraar sociologie Yuko Ogasawara vindt de daling geen verassing. “In dit land is het nog steeds onmogelijk om werk en gezin te combineren, zegt ze. Dat is de belangrijkste oorzaak van de ongelijkheid. Mensen, of ze nu man of vrouw zijn, worden geacht elke dag tot 22:00 uur te werken. Als je kinderen hebt, is dat moeilijk. Zo’n 70 procent van de vrouwen stopt daarom met werken na de komst van het eerste kind. Uit een opiniepeiling die de Japanse regering in december hield, bleek dat 51 procent van de bevolking vindt dat vrouwen thuis voor de kinderen moeten zorgen, terwijl hun man werkt. Dat was 10,3 procent meer dan bij een soortgelijk onderzoek in 2009. De stijging was vooral opvallend onder jongeren tussen 20 en 30 jaar oud.
FunFacts
Eerlijke en duurzaame kleding is ook draagbaar
Wanneer Floortje het boek ‘100 Wereldplekken die je gezien moet hebben’ uitbrengt, besluit ze dat ze met de opbrengst ervan iets goeds wil doen. Het boek wordt een succes en een groot deel van de winst doneert ze aan een schoolproject in Oeganda. Met het geld dat overblijft, besluit ze de fairtradekledingzaak Nukuhiva op te zetten. Met Nukuhiva laat Floortje zien dat eerlijke en duurzame kleding ook fashionable is.
Rammelaar gemaakt van rubberhout en geverfd met verf op waterbasis. In de rammelaar zit een houten balletje dat geluid maakt bij beweging. Door de vele kleurtjes, het geluid en de mogelijkheid om het te rollen is het pure fascinatie voor je baby. Geschikt voor baby's vanaf 6 maand.
De Biobu collectie is volledig gemaakt uit bamboevezels en ander restmateriaal uit planten. Het materiaal is even sterk als plastic en melamine en bevat geen giftige stoffen. Ook de verven zijn volledig plantaardig. Dankzij de hernieuwbare materialen zijn de producten volledig biologisch afbreekbaar. De producten van Biobu zijn zeer kwalitatief en kunnen tegen een stootje. Hoewel de Biobu collectie zeer handig is voor kinderen, is het evenwel geschikt als servies voor het hele gezin.
Mooie Site http://www.ecogoodies.nl Shop je graag eerlijk en milieubewust? Bij EcoGoodies vind je een overzicht van de beste en leukste duurzame en fair trade webwinkels online, van biologische babykleren tot energiebesparende gadgets, en van recyclebare schoenen tot de nieuwste eco mode!
Coca-Cola life is gezoet met een mix van suiker en zoetstoffen uit stevia, ingredi nten van natuurlijke oorsprong. Een blikje van 330ml Coca-Cola life bevat 89 calorieën.
Hoop Verhandeld is het waargebeurde verhaal van een jonge meid, die op zoek was naar liefde en geborgenheid, maar in plaats daarvan terechtkwam in de prostitutie in een land waarvan ze de taal niet sprak.
Frozen Dutch Maken met Nederlandse ingrediĂŤnten ijs van Italiaanse kwaliteit. Vruchtenijs, roomijs en groentenijs. In wondermooie smaken die variĂŤren met de seizoenen. De basis van Frozen Dutch ijs is een minimum van 50% aan vers Hollands fruit, groente en kruiden. Veelal biologisch en uitsluitend van goede komaf.
Ygenwijs Magazine is bij uitstek het meest inspirerende magazine van Nederland. Het magazine geeft inspirerende Y-generatiegenoten, collectieven, organisaties en werkplekken een podium om iedereen te inspireren. Ygenwijs Magazine komt vier keer per jaar uit en verschijnt zowel gedrukt als online.
www.Inspire.nl
8,96
16385056342757