LIBRETO 2008 - ALICIA

XXXIX Xogos Florais AÑO 2008

XXXIX XOGOS FLORAIS – Colexio Divina Pastora – Ourense AUTOR: Román Godás Ibáñez 1

XXXIX Xogos Florais AÑO 2008 PRESENTACIÓN DO ACTO: Sexan todos benvidos neste 18 de abril de 2008 a este trixésimo noveno certame dos Xogos Florais, no que a lírica é, este ano máis que nunca, a protagonista. O fío condutor do acto será a obra de Lewis Carrol: Alicia no País das Marabillas, no 110 aniversario do falecemento do seu creador. Se trata dunha personaxe literaria suficientemente coñecida e suxerente como para que poidamos disfrutar dalgúns pasaxes nas presentacións, ademáis, este ano teremos unha sorpresa, pois a propia Alicia nos acompañará neste escenario. Respectar e coidar con agarimo a beleza é o que pretendemos neste acto PRESENTACIÓN DA CORTE DOS XOGOS FLORAIS 2008: Permítanme darlles as grazas por estar aquí, asegúrolles que non lles defraudará o que esta tarde van vivir. Disfruten da poesía, déixense levar, acomódense nas súas butacas e permítanse o luxo de no ter présa... Grazas, así mesmo, a todos aqueles que contribuíron a que este acto siga a ser ano tras ano un elemento importante da vida colexial do noso centro. É un verdadeiro pracer poder contar esta tarde, entre os membros do xurado, cun humanista da talla de FRANCISCO ALONSO. Un vigués ligado ó mundo das letras dende sempre, trátase dun humanista dos que poucos quedan, amante da poesía e transmisor de relatos novelísticos suxerentes. Licenciado en Filoloxía Galego-Portuguesa, sempre desenvolveu a súa labor profesional nos ámbitos do xornalismo e da edición. Desde 1992 traballa en Edicións Xerais de Galicia, onde na actualidade é Subdirector para a Edición Xeral. Ademais, dirixe a colección de narrativa Abismos e dirixiu a colección de poesía Ablativo Absoluto. É colaborador habitual do diario La Voz de Galicia, do semanario A Nosa Terra e mantén regularmente actualizado un weblog onde vai deitando anécdotas, opinións e arroutadas que lle provocan a espontaneidade do cotián.

Entre outros, recibiu o Premio Blanco Amor de Novela Longa, o Premio Rañolas de Literatura Infantil e Xuvenil ao mellor libro do ano, o Premio Losada Diéguez de Creación Literaria e a distinción White Ravens da Internationale Jugendbibliothek de Múnic.

Como narrador publicou Tráiler, Cemiterio de elefantes, Silencio, O brillo dos elefantes e Males de cabeza. Abordou a poesía en Persianas, pedramol e outros nervios; Tortillas para os obreiros; Cidades, e Subversións. Ademais, publicou o libro mixto A lúa no probador e, como xornalista deu á luz Territorio ocupado, unha crónica de literatura periodística sobre o conflicto saharauí. É un pracer contar ca túa presencia, FRAN, agardamos que te sintas coma na túa casa e disfrutes do que os nosos xóvenes artistas teñen preparado.

Grazas tamén á EDITORIAL ANAYA, á Inspectora adscrita ó noso centro por amosar tanto interese polo noso traballo nesta actividade, e á Asociación de Mais e Pais do Colexio Divina Pastora de Ourense.

2

XXXIX Xogos Florais AÑO 2008 Disfrutemos todos da beleza da que son representantes de excepción os membros da corte, que a continuación paso a lles presentar: Prégase que ninguén se levante para facer fotos durante o acto. Ó final do mesmo deixarase un tempo axeitado para iso.

CABALEIRO 1: JUAN DAVID GUTIÉRREZ CABIATIVA En Bogotá, Colombia, no ano mil novecentos noventa, naceu Juan david quen ante nós aquí chega.

Dez aniños tiña o mozo cando entrou no noso cole, xa pasaron sete daquela, ¡o tempo lento non corre!

Hoxe, con dezaoito cumpridos parece un home feito xa, disposto e con gañas de saír ó mundo a loitar.

Agora, Juan david, non o esquezas, tes que ser forte e tenaz, pois a vida esixe, pide, demanda, obriga impón e reclama...

E así estudes Fisioterapia ou Periodismo Gráfico, terás que pelexar duro e xamais perder o bo ánimo.

Sentímonos ledos pois levas bos recordos. É un orgullo saber que nos lembrarás con gozo, mais ti tamén doces pegadas deixas do teu paso por este centro, iso é unha proba máis do tesouro que levas dentro: Calado, si, mais sincero, galante, alegre, cordial, educado e positivo, amigo Juan David, foi un pracer convivir contigo. ¡Oxalá chame á túa porta o éxito merecido!.

2º PREMIO: ANDREA VILLA - 2º BACH. B

Ante todos nós chega: JUAN DAVID GUTIÉRREZ CABIATIVA; cabaleiro acompañante.

3

XXXIX Xogos Florais AÑO 2008 DAMA 1: ELENA VÁZQUEZ GARCÍA Na capital de España, Naceu ELENA; ¡Fai dezasete anos!

Xa non é ningunha nena...

Con catro anos a este colexio chegaba, mais xa pasaron catorce... e a piscina non lograba.

Así é, como volo conto, a rapaza sempre soñou con ter piscina no choio...

Non marches triste, Elena, non sufras máis por iso, se estudas Arquitectura encargarémosche o proxecto.

Ler, bailar, saír cos amigos e ir á praia a se tostar son os gustos preferidos desta rapaza singular.

Tenaz, traballadora, responsable e sinceira descreben as calidades dun alma verdadeira.

Todos os rasgos conforman unha persoa de peso, mais o que pesa de certo non serán so os cartos senon o que levamos dentro.

3º PREMIO: CRISTINA LEIS - 1º BACH. B

Enche a mochila da vida de saber, de coñecemento, e non esquezas tamén o que vale o sentimento...

Pois o camiño futuro quizá non sexa doado, mais loitando con paixón disfrutarás do esperado.

Con todos nós ELENA VÁZQUEZ GARCÍA; dama de honra da Raíña

4

XXXIX Xogos Florais AÑO 2008 CABALEIRO 2: ADRIÁN GONZÁLEZ SILVA Fai media ducia de anos chegou un neno chamado ADRIÁN. Do colexio ALBINO NÚÑEZ veu aquí este rapaz.

Da man de Santiago e Herminia, os seus pais así se chaman, entrou este neno ó cole para unha clase de Secundaria.

Seis anos pasaron xa e con dezaoito aqui o temos feito un home, parece, se non engana o que aquí vemos.

Simpático, traballador, comprometido, educado e tradicional fan do noso ADRIÁN un rapaz para admirar.

Ademáis é sensible e extrovertido, por iso é de trato sinxelo e ten moitos e bos amigos.

Gústalle moito o fútbol, a música e os coches, mais o que lle gusta máis do cole, ademáis dos compañeiros, non son as horas de estudo de Filosofía ou Matemáticas, o di el mesmo: ¡son as rapazas!

ACCÉSIT 1: LAURA VILLA - 3º ESO A

O tempo do cole xa ten rematado, e fagas INEF ou MECANIZADO, non esquezas, ADRIÁN, que o que de verdade importa é o traballo que tés realizado.

Querémosche dar un consello, escóitao ben pois non é palla: “se queres acadar a túa meta ponlle ilusión e gañas, camiña con paso firme e con paixón traballa”.

Ante todos nós chega: ADRIÁN GONZÁLEZ SILVA; cabaleiro acompañante.

5

XXXIX Xogos Florais AÑO 2008

DAMA 2: BEATRIZ GÓMEZ CID Os teus pais, BEATRIZ, orgullosos ten que estar de ter unha filla que feita unha muller xa está.

Os anos voando pasan, non deixan de traballar, os fillos fanse maiores sen permiso demandar, e cando conta diso nos damos tócalles xa marchar...

Médica, Enfermeira, Química ou Mestra de Infantil...

Tanto tén o que escollas o importante é ser feliz, e non perder o sorriso a pesares das pedriñas e das costas que atopes no teu camiño.

Xogar ó cesto, ir ó cine e saír cos seus amigos non o cambia BEATRIZ nin por un diamante puído.

Pois isto é o que a ela lle gusta máis que nada, e sabe que ás persoas queridas valen unha millonada.

Colle o bo da vida, Bea, e tira para diante sen medo con traballo e tesón chegarás á meta no seu momento.

O teu paso polo colexio xa rematou, amiguiña, agora tempo xa é de dar un xiro á túa vida.

Mais non esquezas nunca tantos momentos vividos nestes longos trece anos e lémbraos cun sorriso.

As túas pegadas quedan nas aulas do teu colexio, agardamos que, cando queiras, algún día veñas vernos.

ACCÉSIT 2: SARA GONZÁLEZ - 3º ESO B

6

XXXIX Xogos Florais AÑO 2008

Con todos nós: BEATRIZ GÓMEZ CID; dama de honra da Raíña

CABALEIRO 3: DANIEL FERNÁNDEZ RAMOS Fai dezaoito anos naceu, de Manuela e de José, un neno san e fermoso, puxéronlle de nome: DANIEL. E con catro aniños chegou a este colexio “cuartel” Sabemos que non che agrada un excesivo control, mais é feito, de verdade, sen malas intencións.

A pesares desta chapeletada queres un pouco ó cole, ¿eh, Daniel? inda que sexa polos catorce anos que levas metido nel Bromista, simpático, bo compañeiro, responsable e un pouquiño charlatán son os ingredientes que fan deste mozo unha persoa xenial.

Levas destes catorce anos moitos recordos e bos amigos, gárdaos con sete chaves lévaos sempre contigo.

E non te durmas na vida como che pasou en Salou pois o mundo real non espera, ¡non é coma nunha excursión!.

ACCÉSIT 3: NURIA SALGADO - 1º ESO C

A túa experiencia no cole remata, o final xa aquí está por fin, abrímosche as portas, amigo, para que poidas saír.

Faino con gañas, loita e camiña sen mirar nunca cara atrás... e se queres, cando desexes, de visita podes voltar.

Ante todos nós chega: DANIEL FERNÁNDEZ RAMOS; cabaleiro acompañante.

7

XXXIX Xogos Florais AÑO 2008

DAMA 3: LAURA BEATRIZ BERROTERÁN PEREIRA Velaí vai: é Lorena BERROTERÁN, mais, qué digo eu, trabuqueime, esa é a súa irmá...!

Sinto moito, amiga LAURA, meter deste xeito a pata, mais ¿non é verdade, querida, que non é a primeira vez que che pasa? ¿Lémbraste daquela vez cando na revista LÚA un artigo che publicou e algo así tamén pasou Cumpridos os dezaoito, e xa maior de idade, da nena de doce aniños que ó noso cole chegou pouco queda, verdade?

Saír cos amigos, xogar ó volei e ir ó centro a mercar son algunhas das aficións que a Laura lle prestan máis.

O traballo, a responsabilidade e a amizade sincera e leal son aspectos que na súa vida valora como esenciais Quizá estude Turismo ou Tradución de Alemán. mais eso, amiguiña, tanto ten ou tanto da: pois fagas o que fagas soamente terache que importar a forza, o tesón as gañas e a paixón que teñas para loitar.

Vaite, LAURA, avanza por novos camiños que ó teu paso xurdirán.

Faino pondo rumbo ó soñado sen esquecer os bos ratos pasados e así as túas metas acadarás.

Con todos nós: LAURA B. BERROTERÁN PEREIRA; dama de honra da Raíña

8

XXXIX Xogos Florais AÑO 2008

CABALEIRO 4: DAVID OUTUMURO RODRÍGUEZ Fai xa dezasete anos, na coñecida Ginebra, naceu David Outumuro no mes de xullo do 90.

Dalá chegou a Galicia e con doce aniños entrou neste o seu colexio onde o Bacharelato rematou.

Bo, inda lle queda un pouco, mais de seguro que o logra o mozo.

Sinxelo, humilde, agarimoso, Alegre, deportista e sociable son algúns dos rascos que definen a súa calidade.

O deporte e a música son as súas aficións, ademais canta nun grupo “esnaquizando” algunhas cancións.

O “acoso” da simpática Tania, as “bendicións” de Jacobo, e as aventuras no campamento son tenras lembranzas que sempre gardarás con gozo; non as botes nun pozo de frío esquecemento, índa que parezan tonterías sonche moi bos momentos.

O tempo empurra sen pausa, preludia un cambio moi grande.

Por iso decímosche, amigo, ¡mira sempre cara adiante, mais non esquezas á xente que loitou para ofrecerche, do seu, o que tiña máis bo: pais, irmá, amigos, mestres...

Todos algo che deron, escolle o mellor e lévao preto do corazón.

Ante todos nós chega: DAVID OUTUMURO RODRÍGUEZ; cabaleiro acompañante.

9

XXXIX Xogos Florais AÑO 2008

RAÍÑA: ANDREA VILLA FEIJÓO Tócalle agora, amigos, o turno á nosa Raíña.

Aquí está, vede que fermosa: ela é ANDREA VILLA. Saír, ler, música escoitar e ver partidos dos amigos son, ademáis de debuxar, os seus momentos preferidos.

Tenaz, sinceira, sociable e segura de si mesma son rascos da súa persoa que definen a esta nena.

Mais, ¡anda con ollo, rapaza e garda as “lagrimiñas” que ti dis que pronto afloran, pois o mundo real de aí fora non anda con trouladas e de estas escenas se mofa Dezaoito anos tes xa e feita unha muller estás, saes ó mundo a loitar, ¡é onde che toca traballar!

Quizá estudes Filoloxía Hispánica, Xornalismo, Publicidade, Relacións Públicas... non sabes, a verdade....

Eso, xa verás, é o de menos, o de máis será a túa humanidade.

1º PREMIO Y CARTEL ANUNCIADOR: CAROLINA PALOMANES Y CARMEN CID - 1º BACH. A

Parece que levas un grato recordo do teu paso por este colexio, iso alégranos moito pois é que moi mal non o fixemos.. ¡Éxito, ANDREA, na vida! éxito que non sorte, pois ista é para quen non fixo todo o que debe e pode.

10

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez Con todos nós: ANDREA VILLA FEIJÓO; a Raíña

PRESENTACIÓN DO XURADO: Presentámosvos ós xuíces do acto. Homes e mulleres que teñen aprendido a agradecer as modestas esmolas dos días: o soño, a rutina, o sabor da auga, unha non sospeitada etimoloxía, un verso latino ou saxón... Homes e mulleres que non descoñecen que o presente xa é o porvir e o esquecemento...

Homes e mulleres que están condenados á ingrata tarefa de elixir e xulgar...

Os membros do xurado deste ano, son:     

Dona ÁNGELA PÉREZ FERNÁNDEZ – KIKA (Presidenta do xurado) Don ALFONSO PEXEGUEIRO (poeta) Dona Mª ESTHER QUINTAS MARTÍNEZ (Inspectora de Educación do noso Centro) Don JUAN RIVERO GONZÁLEZ (Xefe do Departamento de Lingua Castelá) Don XULIO PÉREZ PEREIRAS (Xefe dos Departamentos de Lingua Galega e de Normalización Lingüística)

INTRODUCIÓN Á DECLAMACIÓN DOS POEMAS: Adaptación do poema de Pablo Neruda: Oda á Poesía

Levamos cerca xa de corenta anos camiñando contigo, Poesía. Ó primeiro enredábasnos os pes e caíamos de bruces sobre a terra escura o enterrabamos os ollos na charca para ver as estrelas.

Máis tarde te ceñiste a nós cos dous brazos da amante e subiches na nosa sangue coma unha enredadeira.

Logo te convertiches en copa.

Fermoso foi ir derramándote sen te consumir, ir entregando a túa auga inesgotable, ir vendo que unha gota

11

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez caída sobre un corazón queimado e desde as súas cinzas revivía.

GRAZAS, AMIGA POESÍA

Neste XXXIX certame, repasaremos algúns pasaxes adaptadas do relato: Alicia nos País das Marabillas, lembrando ó seu autor, Lewis Carrol, no 110 aniversario da súa morte. Contaremos, ademáis, ca presencia entre nós, da maxia da personaxe de Alicia, quen se encargará de introducir á declamación dos poemas, relatando as súas aventuras en primeira persoa.

Agardamos que o disfruten

12

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez PRESENTACIÓN 1: DE COMO COÑECÍN A UN COENLLIÑO BRANCO

ESPECIAL

Nunha tarde de moita calor ca miña irmá no bosque estaba, ela lía un libro sen estampas e eu, aburrida... nun soño tonto caín.

De súpeto, un coello branco de olliños rosados, chaleco, luvas e lentes apareceu ante min moi atribulado: “¡Meu Deus, tarde vou chegar e a Duquesa quererame castigar!”

Nestas andaba o aunguriado coello cando, sen máis, por un buratiño no chan desapareceu a pé feito. ¡Miuda aventura comezaba para min! e sen dubidalo marchei tras il sen sequera comprobar de que xeito ía saír Comeza a aventura de Alicia, e tamén comezamos a viaxe pola poesía...Abre os xogos florais deste ano MARTA DACAL FERNÁNDEZ de 1º ESO A, que nos declama o seu poema: O IMPORTANTE.

13

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez O IMPORTANTE Non nos esquezamos do importante, Se somos como unha folla Que o vento fai xirar.

Se somos como unha gota Que se perde no mar Por que esquecemos o importante?

Se non decidimos compartilas, De que nos serve o amor Se o gardamos só no corazón.

Se somos como un paxaro, Que canta sen parar Hermosas e belas cancións Aló no umbral.

Por que esquecemos o importante?

Temos que pensar no que é importante, Se non somos donos dos nosos destinos, Se a vida nos leva de aquí para alá Sen nos pedir permiso.

Por que esquecemos o importante?

Se somos como nenos de cristal Que rompen con facilidade, Que cren na fantasía E non ven a realidade Por que non vemos o importante?.

Temos que buscar o importante O que nos fai realmente persoas O que nos leva a ser mellores cada día Eu quero atopar o importante

Temos que valorar o importante, De que nos serven as cousas do mundo

14

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

PRESENTACIÓN 2: DE COMO MINGÜEI SEN XEITO

Tras aquel estrano coello polo tubo caín, e por fin aterricei nun corredor de portas cheo.

Unhas aquí, outras alá... e só unha chave que por riba dunha mesa de tres patas está.

Intentei abrir as portas, mais a chave só nunha funcionaba, era pequeniña e bonita e a un máxico xardín levaba.

O meu problema grande era pois o tamaño que eu tiña por a porta pasar non deixaba.

Así que a pechei, e un frasco que alí había incitoume a beber.

Empequeñecín coma unha laranxiña, e cando quixen abrir a porta outra vez, a chave por riba da mesa quedara...! ¡Pechar as portas con chave é unha mágoa!

Tras a aventura das portas de Alicia tócalle a quenda ó poeta de 1º ESO B MARTÍN POMBO GRAÑA, quen se achega a recitar o seu poema titulado: OS LIBROS.

15

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez OS LIBROS

Unha caixiña con tapas, os segredos no interior.

Mil e unha aventuras que nacen do corazón.

Piratas e magos, cabaleiros e fadas todos dentro dunhas páxinas.

Un desexo, unha mirada, un agarimo, unha chamada das voces que se escoitan por medio das palabras.

Un sorriso, unha mágoa, o silencio, gargalladas, a ledicia dunha cara que se mira nun espello ao recordar as trasnadas.

Percorremos os camiños que nos levan á resposta. ¿Onde caben tantas vidas? ¿Onde están tantas historias?

No interior desa caixiña e a lectura nolo mostra.

Dragóns e meigas, unicornios e trasnos camiñando polas fragas.

16

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez PRESENTACIÓN 3: DE COMO CRECIN ATA CONVERTERME NUNHA

XIGANTESCA ALICIA

Pequeniña coma un rato estaba e sen chave para entrar no xardín.

Non sabía que facer, entón atopei un pastel ca palabra “¡CÓMEME!” claramente escrita nel.

Púxeme ó choio e comino todiño, todo.

Crecín e fíxenme máis alta que unha xirafa.

Entón me preguntei se prefería ser chiquitiña coma un gatiño ou unha Alicia grandota e darme acotío cabezazos no alto das portas... ¡Que dilema!

Esperemos que o poema composto pola poetisa de 1º ESO C, ALBA SALGADO PARENTE titulado: PÉTALOS QUE SE DESVANECEN, axúdenos a esquecer os dilemas da nosa Alicia.

17

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

PÉTALOS QUE SE DESVANECEN Un bo día o sol apareceu un bo día unha vida comezou cando dunha tenra semente naceu unha flor.

Pouco a pouco as primaveras pasan pouco a pouco a flor medra pouco a pouco unha vida empeza pouco a pouco pétalos nacen pouco a pouco pétalos medran.

Pouco a pouco medrando está pouco a pouco comeza a se desgastar pouco a pouco os pétalos perdendo forza están pouco a pouco non se hai que se desanimar.

Cando os invernos pasan todo conxelado está e cando xa esperanzas non hai unha flor volve medrar.

Pouco a pouco faise vella pouco a pouco os pétalos caen pouco a pouco, nada máis.

Un día , esa flor que antaño lúcida semellaba hoxe pétalos desvanecidos, nada máis.

Cando outra cousa non se esperaba xa , sucedeu: o último pétalo da flor, desvanecido, xa está e co último alento e vida dixo adeus , caendo o río, cando non se esperaba máis.

Unha vida comeza, outra vida remata, pétalos desvanecidos é o que queda , dunha alma , dunha vida , dun ser… só iso , nada máis.

Xa non contan os logros, os anos non contan xa, só os sentimentos da persoa pétalos desvanecidos .nada máis A pomba parou de piar, os paxaros de voar pois pétalos desvanecidos , nada máis

18

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

PRESENTACIÓN 4: DE COMO CASI AFOGO NUN CHARCO DE

BÁGOAS

Xa a chave coller podía, pois sen xeito eu crecín, mais de nada me servía non podía pasar ó xardín!

Alta e moza de máis eu estaba, coma un fungueiro quedei, así que con rabia e tristura no chan sentei e chorei.

Coma se tivese a alma esnaquizada, tanto chorei e chorei, que as miñas bágoas corrían pola sala coma un río de alta montaña...

Por alí acertou pasar o coello branco que á Duquesa ía visitar. ¡Non paraba de se queixar!: “¡Ai Deus, a Duquesa vaime matar, moi enfadada estará se a fixen esperar!”.

Non me viu e eu faleille, mais o coello asustouse tanto que fuxiu correndo coma un galgo, e ca presa perdeu ata o abano.

Entón ocorreu unha cousa estrana: recollín o seu abano e ó usalo ¡volvín minguar e quedei do tamaño dunha castaña!

Por iso caín, e case afogo,

19

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez nas bágoas dos meus choros.

Pobre Alicia, en fin... con todos vos, JAVIER ÁLVAREZ PALMA de 2º ESO A, co seu poema titulado: VIVE LA VIDA BELLA.

VIVE LA VIDA BELLA Esto va para los jóvenes que se quedan sin hacer nada llorando en una esquina porque creen que nadie les ama que se aflijen ellos mismos por su propio dolor sin apreciar al mundo en su forma y color.

A todos estos les digo que disfruten de una vida bella que salgan a la calle y vean como el sol destella para que salgan a flote de un mar de tristeza para que se animen cuando sientan que la vida les pesa.

Que le den importancia a la vida les digo que se apoyen en alguien, en un amigo no os mateis, conservad el porte que siempre habrá alguien a quien vuestra vida le importe.

Solo se vive una vez, no lo desaprovecheis que no podeis repetir por mucho que lo deseis mirad al mundo y levantad las manos y dad las gracias por estos hermosos regalos.

La tierra, el cielo, el fuego y el mar cuatro elementos con los que coabitar ¿de que te quejas si recursos no te faltan? si no eres uno de esos que con la pobreza cargan Se feliz, no tienes de que quejarte piensa que la vida es solo un instante que hay mucha gente que esta peor que de verdad tienen razones para hablar de dolor Puede que te hayan hecho daño, que estes herido pero debes curar tu corazón dolorido aún queda gente buena en este inmenso mundo para ti todo parece tristeza sin embargo yo eso lo dudo Para acabar quiero decir que no todo es blanco o negro la vida es en color y yo de eso me alego

20

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez la vida es bella y el mundo maravilloso disfruta de lo que tienes que es realmente grandioso.

PRESENTACIÓN 5: DE COMO PARTICIPEI NUNHA CARREIRA SEN

META

Moi mollada quedei cando do charco saín, mais outras criaturas estaban igual ca min: un DODO, un PATO, un PAPAGAIO e un AGUIACHO, mollados coma polos mirámonos un bo rato.

O DODO, que ía de listiño, organizou unha carreira nunha pista moi grande con saída e máis con meta.

Todos corrimos coma tolos ata que secamos por completo.

Foi entón cando o DODO dixo que todos mereciamos un premio.

Eu fun a elixida para tal custión, menos mal que algúns doces tiña, e resolvimos así a situación.

Como para min doce non quedou e tamén merecía un agasallo, o DODO conforme non estaba, e dixo: “Alicia tamén gañou!” ¡Vaia gracia que me fixo cando me deu como premio un dedal, meu xa, que eu levaba no peto!.

21

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez Dende logo este Dodo era máis ben pouco diplomático...Aprestémonos a seguir paladeando a beleza ca poetisa de 2º ESO B, NURIA ALONSO QUEIJA, co seu poema UN DÍA SIN TI.

UN DÍA SIN TI De repente un día es mucho tiempo, de repente quiero detener las horas, y más tarde quiero que transcurran deprisa, para volver a verte, para volver a sentirte, y con mis propios oídos, poder escuchar esas palabras tan dulces que deseo oír de tu boca...

De repente no me importa nada más que tú, los problemas y el mundo entero son insignificantes para mi...

Pues mi cabeza sólo puede pensar en ti, en cómo será el próximo encuentro....

De repente pienso si seré capaz de expresar lo que quiero decir sin miedo, lo que debería callar, pero que al mismo tiempo, a mí me gustaría que tú lo desearas oír.

De repente la vida es cruel porque me regala un amor y me lo quita a la vez...

De repente el miedo se apodera de mí, miedo a tenerte para luego perderte y tener que separarme de tí por un tiempo que a lo mejor sea breve pero ten por seguro que para mí, parecerá un siglo, una enternidad sin fin...

22

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez PRESENTACIÓN 6: DE COMO O COELLO BRANCO CONFUNDIUME

CA SUA DONCELA

Tendes que saber, meus amigos, que para visitar á Duquesa e a Raíña sen abano o coello ir non quería. de maneira que ó cabo dun intre a buscalo regresou.

Cando me viu confundiume ca súa doncela e empezou a darme ordes coma se eu fora ela. “¡Mary Ann!”, díxome, “¡Vai á casa e tráeme un abano, vaite e vén apresa pois teño que ir visitar á Raíña e á Duquesa!”.

Quizá con eses olliños rosas non vía moi ben, e eu, que che son unha boa nena, ofendida non quedei.

Así que fun rápida coma o vento á casa do simpático Coello.

Vaia aventuras que lle pasan a esta Alicia, menos mal que é unha boa nena e que non se preocupa por estas cousas...

23

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez A poetisa de 2º ESO C LAURA VALENTE DE JESÚS deleitaranos agora co seu poema HUYENDO DE LAS SOMBRAS.

HUYENDO DE LAS SOMBRAS He tropezado y caído, las sombras acercándose están, oigo los demonios en ellas, que pronto me devorarán.

No veo luz en las tinieblas, no hay amanecer en mi despertar, ya no diviso esperanza, ya no puedo escapar.

Voy corriendo muy deprisa hacia no sé qué lugar, porque a donde me llevan estas piernas, la vista no puede alcanzar.

Huyendo de los problemas, escapando de la oscuridad, pero mi mente en el fondo sabe que algún día, me atraparán.

En este mundo de tristeza, el miedo embargándome está, miedo superado por el odio, odio que ya nunca se irá.

Mis pies descalzos y doloridos no cesan de sangrar, pero no importa, continúo huyendo, nada me puede parar.

Convirtiéndome en demonio, algo que no he querido ser, ocultándome para siempre en las sobras del ayer.

He encendido una vela para que me ilumine en la oscuridad, pero su llama no es blanca, sino negra, igual que mi alma, ya corrompida de maldad.

Corro y sigo corriendo, corro para no pensar, para encontrar consuelo a mis desdichas, para ver tu mirada al despertar.

24

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

PRESENTACIÓN 7: DE COMO FIXEN VOAR Ó LAGARTO BILL

Da casa do Coello xa ía marchar cando vin un frasquiño que puña: BÉBEME!, e eu, que tiña algo de sede, non o volvín pensar.

Ai coitada de min!

Ai, meu Deus, como crecín!

Tanto que a habitación estaba chea de min, exactamente igual estaba que un tarro cheo de marmelada.

Cando o Coello chegou, a súa casa non podía entrar, pois a porta, para abrila, non tiña espazo para xirar.

Entón enviou ó Lagarto BILL a baixar pola cheminea, eu creín que era unha avéspora e soltei a miña perna para mandarlla para afóra.

O pobre BILL coma un foguete saíu voando polo aire coma unha bala de cañón.

Pobriño, meu rei, que susto levou!

Cando o volte ver pedireille perdón!

Por certo, a BILL non lle ocorreu nada, pois caiu nun colchón.

Tralo susto escoitemos á poetisa de 3º ESO A FÁTIMA CARBALLO RÍO, quen se achega a demostrar os seus dotes poéticos coa súa composición titulada: DUÉRMETE, ESTRELLITA MÍA.

25

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

DUÉRMETE, ESTRELLITA MÍA Duérmete, estrellita mía, que fugazmente cruzas el cielo bajo el manto de la noche mientras pienso yo mi deseo.

Duérmete, que, de esta noche oscura, no has de tener miedo.

Duérmete, estrellita mía, bajo este manto de luces que se asoman a tu ventanita y que, delicadamente, acarician tus sonrosadas mejillas.

Duérmete, estrellita mía, que tanto me haces pensar en aquello que más anhelo.

Están en ti mis ilusiones, que crecen a cada segundo y son razón de mis desvelos.

Duérmete, estrellita mía, bajo la tenue luz de la luna, bajo este cielo caprichoso, mientras se mece sueva tu cuna, te arropas con blanca seda y esta dulce nana escuchas.

Duérmete, estrellita mía, bajo este cielo salpicado.

Al oído te va susurrando el viento, y bajo la mirada atenta de la luna tenuemente, va meciendo tu cuna.

Duérmete, estrellita mía, que me tienes aquí a tu lado.

Súmete en un dulce sueño mientras te acaricia el silencio que nos acompaña aquí callado.

Duérmete, estrellita mía, cierra esos ojitos verde aceituna que entreabiertos aún admiran la belleza de la luna.

Duérmete bajo este manto delicado, termina de cruzar el cielo y duerme, pues mi deseo está ya formulado.

26

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez PRESENTACIÓN 8: DE COMO ME ASUSTEI DUN CACHORRIÑO

Xigante outra vez quedei entón o Coello deume a comer un máxico pastel, e pequena, moi pequena, volvín ser; sen embargo, meus amigos, penso que de máis mingüei...

Unha mingurrias quedei, e xa ía tolear cando por alí pasou un cachorriño de can.

Pareciame xigante, mais o problema era meu.

O cadelo era normal, ¡a miniatura era eu!

Escondinme, por se as moscas, detrás dun cardo serrano, máis que nada para evitar que o canciño fixérame dano.

Pois se me arroia o cadelo sería iso para min moito peor que ser atropelada cen veces por un enorme tractor.

Coídate, Alicia, non vaia a ser... Achégase a autora de 3º ESO B SARA DACAL FERNÁNDEZ, quen trae ante nós o seu poema titulado: ELEVARÉ

MÁS AÚN EL CIELO.

27

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

ELEVARÉ MÁS AÚN EL CIELO Recuerda aquel sol naciente, aquel albor recorriendo tu cuerpo de luz pálida y doliente, finísimas agujas doradas clavándose en tu piel...

Enredo mis dedos en tu pelo, deshago escalinatas en tu pecho, toco tu latido piano, derramando la pasión de tu rosa que acude callada y dulce...

Y mis dedos, deshojando el arco de tus párpados en una caricia casi eterna...

Creo ver cómoviajan tuos ojos, vuela tu pupila,desnuda y distante, necios tus oídos sordos, que mañana, cuando despiertes, danzaré esta canto mudo, triste locura que habla de nosotros.

Y tu voz,desnudando mi espalda, precioso lucerode luz esmeralda ¡qué ténue ternurade tu boca emana!

Y que tiemble la bruma en el puerto, palidezca el sol medio escondido en su último fulgor sobre cualquier fuente helada..., porque yo elevaré más aún el cielo, y haré más largos los días, para evadirme del dolor que colmó tu esencia...

Y en la fragilidad de tus anhelos tan sólo un segundo detengo, tu respiración, tu aliento que se clava en mi frente y que, con un beso, enmudezco.

28

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

PRESENTACIÓN 9: DE CÓMO UNHA ORUGA AZUL AXUDOUME A

RECUPERAR O MEU TAMAÑO (máis ou menos...)

Eu xa non sabía que diantre facer para recuperar o meu tamaño outra vez.

Imaxinaba que algo tería que comer ou beber...

Un cogomelo moi grande de súpeto atopei e para velo por riba púxeme no bico dos pés.

Alí vin algo que é cousa de admirar: cun aparello estrano, co que estaba a fumar, había unha oruga azul e con ela fun falar.

Cansa estaba xa de ser pequena de máis ou unha xigantona, pois levo unha tempada encollendo e estirando igualiño que unha goma...

Ela me confesou que, collendo do cogomelo, os poucos de aquí e de alá, podería crecer e tamén minguar; E así, dándolle mordidiñas, atopei, para variar, o meu tamaño ideal.

29

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez Vaia ca oruguiña, en fin... temos agora o pracer de escoitar por boca de ALBA MUÑOZ LÓPEZ de 3º ESO C, o poema titulado ETERNA EXISTENCIA.

ETERNA EXISTENCIA Tiempo... sólo quiero entenderte, eternidad que se deshiela, abismo de agonías y luces.

tu veredicto siempre es... silencio.

Dibujas sobre mi cuerpo, tercias mi pensar, discurres constante mis traicioneras horas, maquinas la esencia de mi ser, me enfrentas y combates sin armas ni tregua.

Tú que mudas de penumbra a la centelleante alba, capaz de sojuzgar viento y mar, no cediste, ni cedes... ni cederás.

Sucesión y engaño son la rutina de tu reloj, horadas mi locura, la tornas dicha, hurtas las estrellas de mi cielo, permutas marga en mar.

Intento preservarme de ti, mas no tengo resguardo que te evite.

Tu fusta me hiere, no tengo escapada, mi presente y pasado se someten a ti.

Riges el hoy fugaz, constante y tenue, eriges mi historia, prolongas mis noches, haces de mis sueños lo infinito, quiebras mis recuerdos.

Soy víctima sepultada hasta los hombros entre siglos de arena.

Me condenaste a ser rehén ignorado...

Dime, tiempo, ¿cuál ha sido mi pecado...?

Cimientas vidas, apuras instantes, devoras lo antiguo, ignoras la soledad, pobreza y llanto, desprecias sentimientos,

30

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

PRESENTACIÓN 10: DE COMO COÑECIN Á DUQUESA

Á casa da Duquesa fun de visita, á porta chamei mais non abriu ninguén.

Entón entrei, achegueime á cociña, alí a Duquesa coidaba a un bebé moi chorón, sentada estaba a señora no medio da habitación.

O bebé berraba, a sopa fervía, eu calaba e un gato sorría...

Era un gato de Cheshire cun sorriso moi esaxerado, a min caiume mal pois tiña un aspecto moi raro.

A Duquesa ía elegantemente vestida, un chapeu moi vistoso a coroaba, mais ela non era o que se di: bonita!

Era fea coma un bicho; Asegúrocho, eu non minto!

Escoitamos o poema de RAQUEL DOVAL ALVARADO, de 4º ESO A, titulado AMOR VIAXEIRO. Agardamos que o disfruten e olviden o mal trago pasado na cociña da Duquesa.

31

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

AMOR VIAXEIRO Sabes, amor viaxeiro, xa é de noite.

E eu, na miña ventá, soño con que chegue un novo día e poder ir ó teu encontro.

Sabes, amor viaxeiro, eu, xa non sei que pensar.

Se serei como a árbore ou como o pequeno niño, que espera ansioso a chegada do estío. ¿Por que ten que ser así? ¿por que ser coma vento indo de aquí para alí?

Non sei xa como frear as miñas desventuras, non sei como frear o sentido que me trae por malos sendeiros, que me ensina malos camiños, cheos de odio e angustia, cheos de esperanza cara un mañá que eu non alcanzo a ver, desde este recuncho da miña casa, desde a miña ventá.

Sabes, amor viaxeiro, nunca poderei ser felir e agora, que te atopo, seguro te vas ir.

Amor viaxeiro, ¡contesta! ¿Hei de chorarte ou olviarte? ¿Hei de soñarte ou odiarte?

Dime, amor viaxeiro, ¿árbore, paxaro ou sendeiro?

Dime con que hei de soñar este próximo inverno; porque, aínda que sexa pouco, seguro che estou querendo.

Sabes, amor viaxeiro, estou pensando nos dous.

Penso se serás coma esa árbore que cada noite miro, através das miñas fiestras; de se es coma as súas follas, que veñen na primavera e un pouquiño máis tarde ven o vento e lévaas.

Ou se, pola contra, es como as aves que fan aquí o seu niño mentres dura o estío, e logo os abandonan, índose cara a outro sitio, ata que volva o verán, esperando atopar o seu niño aínda baleiro.

Triste árbore sen follas; triste paxaro sen niño; triste amargura é chorar; pero máis o é aínda o quererte con loucura e terte que olvidar.

32

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

PRESENTACIÓN 11: DE COMO ACABEI CO BEBÉ DA DUQUESA NO

COLO

A Duquesa, ó seu propio bebé, “porco” o chamaba na casa.

Isto deixoume alelada, mais cando fun mirar ó neno da Duquesa á cara houben de recoñecer que, o que un insulto parecía, era unha verdade tan clara como que o sol sae polo día e de noite é a lúa quen manda.

Enfadouse comigo a Duquesa e sen pensalo dúas veces ordenou a cociñeira que me cortara a cabeza; E ésta, menos mal, non lle fixo caso a aquéla.

Para rematar contareivos que a Duquesa me lanzou ó seu “bebé porco” á cara; e aquí me tendes, amigos, cun problema de caramba!

Menudo susto, pobre Alicia! A ver se esquecemos o mal rato pasado co poema de MARTA SOTELO GARCÍA de 4º ESO B, titulado AS SOMBRAS DA PRAIA.

33

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez AS SOMBRAS DA PRAIA Entre a néboa camiña Con andar decidido Cara ó malecón.

Pasiño a pasiño Asoman os seus pés Baixo o vestido branco, Como as rochas Que a escuma do mar Non quere deixar ver.

Está preciosa.

E que non chore máis.

Enfeitizada polo encanto da noite, Mentres o tempo ralentiza o seu paso, O mar recóllea contra o seu peito.

Ela deslízase nos seus brazos Rendida á escuridade do océano.

Despois de tanto soñalo, Volve co seu namorado.

El lévaa preto de seu, Moi preto, Para velala, protexela.

A lúa faina resplandecer E a brisa baila cos seus cabelos Deixando ver eses ollos, Infinitos, Da cor do mar, Como estrelas no ceo, Que nalgunha ocasión Iluminaron o camiño Do seu mariñeiro.

Só uns poucos oen o mar, Que leva unha canción de amor Para o seu roto corazón.

Entón, é a lúa a que brilla E dos seus raios Aparece el.

Entón os seus xeonllos Tremen por derradeira vez.

Sabe que vagou moito tempo, Sen rumbo, En busca de laguen igual, Pero non atopou Quen o sol iluminase como a el, Quen cun sorriso Devolvese a vida, Quen cunha mirada Roubase a súa razón.

O dono dos seus suspiros.

Nun último murmurio, Docemente, Dille que non foi quen de vivir sen el, Que el era a luz, E que morre de amor.

El marchou vai moito, Levouno consigo a marea, Pero agora volven estar xuntos, Para a eternidade Sen que nada os poida separar.

Mentres, o vento zoa, E as ondas, embravecidas, Baten contra as rochas.

Ó compás dos pasos que dá latexa o corazón da súa moza.

Nas sombras da praia Eles abrázanse.

Pero co golpe da marea Marcha unha vez máis E ela esperta, soa, Amosando no seu ollar Unha paixón incondicional.

As ondas mollan os seus beizos Amargos, Queren que marche

34

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez PRESENTACIÓN 12: DE CÓMO O GATO DE CHESHIRE INDICOUME

QUE CAMIÑO SEGUIR

Tras o caso do “bebé porco” soíña e triste eu quedei, entón, subido nun árbore, ó gato de Cheshire atopei, Na pola máis alta o Gato da Duquesa estaba, de rir non paraba inda que o seu sorriso a case ninguén agradaba.

Pregunteille o minino que camiño debía tomar e el, sorrindo, díxome sen dubidar: “Vaite por alí, rapaza, e chegarás a un lugar onde o sombrereiro e a Lebre de Marzo están.

Eu non che quero enganar, un pouco tolos están, mais non agardes,nena, vaite, e non mires atrás...”

A poetisa de 4º ESO C LUCÍA SEQUEIROS SÁNCHEZ, co seu poema titulado SEMPRE, SEMPRE CONTIGO, tráenos un pouco de dozura tras tantas aventuras vividas.

35

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

SEMPRE, SEMPRE CONTIGO

Asomácheste á ventá dos meus soños Lixeiro de equipaxe, nú…

Imaxineite agarimoso, sempre ó meu carón Camiñabamos xuntos, debuxando sorrisos Ilusión, canta ilusión perdida nun conto Ao lonxe un murmurio rompía o silencio

Noite, lúa, estrelas, bonita paisaxe e Os nosos beizos que loitan por atoparse

Parados, inertes á luz da farola Amante, amigos, dous corazóns perdidos Imaxineite, imaxineite agarimoso Sempre, sempre ó meu carón

Dime ¿onde te atopas?

Ancoraches o teu barco no meu porto?

Si ou non, que sei eu

Miles de dúbidas pelexan na miña cabeza Antigos recordos que non me deixan Rápidos mergullos no pasado Abrazada a una historia sen fin que Bebe aínda dentro, dentro de min Idílico soño cheo de mentiras que Loitan por ser verdade Lazos eternos que me encadean Á tua alma, ó teu ser Sempre, sempre contigo

36

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez PRESENTACIÓN 13: DE COMO FUN MERENDAR CUNS TOLOS

O consello do Gato seguín e marchei polo camiño cantando e rindo, por fin!.

Atopei a este tolos á sombra dun castiñeiro tomando un té con bolos, e entre a Lebre de Marzo e o sombrereiro, un lirón, morto de sono, roncaba coma un poseso. apoiábanse nel coma se fora un sillón, Non me deron nadiña de comer e de beber, así que, o cabo dun intre, eu mesma servinme té.

O Sombrereiro sempre anda con chapeus para vender: ata o que leva na cabeza para iso o tén...

Lévao marcado co prezo por se llo compra alguén.

Nunha destas púxose de pé e díxome, ¡non o podía crer!: «¡Tes que cortar o pelo, rapaza! » ¡Menuda ordinariez!

Sobre a mesa había moitas cuncas de té cheas mais só estes tres estaban bebendo delas.

A Lebre de Marzo, a das orellas longas e as palliñas mesturadas entre o pelo, non para de se mover coma se fora un cadelo.

Sentei nunha cadeira a falar con estes tolos: mais o Lirón, direivos, poucas palabras soltou.

Só espertaba as veces para cambiar de posición; entrementres, os seus amigos,

Alicia, vaia individuos coñeciches... Escoitamos o poema de DIEGO VÁZQUEZ FERNÁNDEZ de 1º BACH. A, titulado MUERTE.

37

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

MUERTE

Oscura eres, Negra te vemos, malévola rondas Buscando más presos Para tu fúnebre morada, Para tu regocijo interno, Para llenar de pena, Para pintar de negro.

Destruyes la materia, Consumes la carne, Deteriorado queda, El inerte cadáver.

Sin remordimiento alguno, Con todo el placer Te llevas a cualquiera, Das fin a todo ser.

Unos de adoran, Otros te odian.

Unos te alaban, A otros espantas, Mas en tu venida, Con sus deseos acabas, Quitándoles la vida A los que escoge tu mirada.

Acabas con todo, no respetas nada, fin pones a la vida, gente dejas espantada de tu horrible presencia, de tu tarea sádica.

No dejarás libre a nadie, Ni detendrás tu guadaña

38

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

PRESENTACIÓN 14: DE COMO COÑECÍN O XARDÍN DA RAÍÑA

Para entrar no máxico xardín do cogomelo da oruga comín.

Supoño que me volvín tan alta coma un rato posto en dúas patas.

Alí había xardineiros do tamaño dun lapis: eran homes moi curiosos, parecían “homes-naipes”!

Moi afanados andaban para pintar un rosal cunha pintura vermella, traballaban sen parar!

O caso é que a Raíña un rosal vermello quería, a semente equivocaron e brancas as flores saían, así que, cheos de medo, os xardineiros traballan con moita presa e sen pausa antes que chegue a Raíña, se dea conta do erro, e as súas cabezas mandara cortar con saña.

Será cuestión de mercar a semente axeitada, non é? Pobres xardineiros, en fin, deleitémonos agora ca poetisa de 1º BACH. B, REBECA BANGUESES GARCÍA, co seu poema EL CHICO DEL VIOLÍN.

39

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez EL CHICO DEL VIOLÍN Viandantes de apariencia cansada, párpados todavía entornados.

Andares monótonos y apresurados, que cruzan angostos callejones de anhelos reprimidos.

Diversidad de colores y texturas que se funden con el aliento del primer rayo de sol, y al compás de las marionetas del trajín de cada día, suena la melodía del chico del violín. Él siempre fiel al amanecer, testigo de cada suspiro que exhala la luna.

Recuerda el mar, desea no volver a verlo.

Atroz enemigo, que con sus enormes fauces, lo devoró todo sin piedad.

El muchacho entona una canción de furia y desesperación, desea vengarse de las babas del enemigo, revolver entre el cieno y recuperar todos los sueños perdidos. ¿Para qué? si ahora es demasiado tarde.

El mar le arrebató todo, absolutamente todo.

Mientras, la gente sigue caminando, cegada por su egocentrismo, parloteando sola. ¿Quién es el? ¡qué más da!

Es el chico del violín, un afortunado más que consiguió escapar de la miseria en su país. ¡Basta ya!, aquí no queremos más.

Y entre tanta hipocresía, todo sigue igual.

Afortunados en el juego de la vida, compañeros de la mierda, mezcla de almizcle y dolor.

Ocupas que blasfeman contra la policía, peleas, droga, alcohol.

Y al venirse de bruces la noche amores de pie de estación.

También trabajadores natos, inmigrantes llenos de ilusión.

Un mañana que para muchos nunca llega, y sueños que la marea arrastró.

40

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez PRESENTACIÓN 15: DE COMO A RAÍÑA PRESENTOUME CRIATURAS

MOI ESTRANAS

No xardín da Raíña aprendín a xogar ó croquet, mais non era o xogo normal pois de mazo usábase un animal.

Sí, como cho conto, un flamenco para iso servía, e eu con el case non podía.

As bolas do xogo, ademáis, en vez de madeira, eran ourizos tan vivos coma o sol de primaveira.

Era cousa de non crer mais aínda moito máis quedaríame por ver.

Chegou a Raíña, muller moi estirada, e colléndome da man levoume con ela sen me preguntar.

Presentoume criaturas que eu xamáis vira: unha BILLA, por exemplo, que ten as garras vermellas e tamén a cabeza, mais verdes son as escamas que a cobren toda enteira.

E unha tartaruga estrana, chamada de “imitación”, con cabeza de tenreira a Raíña me amosou...

Vaia cousas raras... É un bo momento para escoitar a ÁLVARO FACTOR PAMPÍN, de 2º BACH. A por traer ante nós o seu poema titulado

DESESPERACIÓN.

41

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

DESESPERACIÓN

Hoy me he levantado en mitad de una carrera, miro a los lados, veo un coche destrozado.

Mi familia llorando llevan flores a la carretera, y yo, al oír su llanto noto cómo mi alma se desintegra.

Me asusto, me acerco, y al ver esto me sorprendo, pues en su interior, malherido yo me encuentro.

Ahora recuerdo que todo fue culpa mía, pero el gran se lo llevan los que aún están vivos.

Desesperación es lo que yo siento, desesperación al no poder tocara los que quiero.

Desesperación es lo que yo siento, pues un alma en pena soy.

Un alma en pena soy, las Puertas del Infierno deberían abrir para mí, un alma en pena soy...

Mi castigo eterno será: la desesperación.

42

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

PRESENTACIÓN 16: DE COMO FORMEI PARTE DUN XURADO E O MEU REGRESO A CASA

A Raíña de corazóns fixera un pastel e din que un paxe “malote” marchou axiña con el.

Isto sábese con precisión porque relátase o furto nunha canción, e este motivo din que é suficiente para xulgar ó “paxe delincuente.”

Xurei a todos pola miña vida que nada do asunto eu vira, mais caso non fixeron e chamáronme como testemuña por máis escusas que puña.

Así que fun de xurado,

polo aire saíron voando.

Recollinos como puiden e deixeinos con coidado agardando que, pobriños, non se fixeran moito dano.

O xuízo proseguiu sen máis dilación, e como non quixen condear ó paxe “ladrón” só por saír nunha canción, a Raíña comigo se enfadou: “Que lle corten a cabeza”!, berrou; e eu resposteille enfadada: “En serio ninguén vos tomará pois naipes dunha baralla sodes nada máis”!, e, ZAS!!!, botáronse por riba de min, e cando quixen fuxir..., Espertei con follas de árbore cubríndome a cara toda...

Así rematou, meus amigos, a máxica aventura dunha soñadora...

Tocou a trompeta o coello branco e púxeme de pé coma un raio, o caso é que caín, pois tropecei no estrado, e todos os do xurado

43

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

Foi unha aventura moi excitante, mais xa rematou, para animarnos dámoslle a benvida a ANDREA VILLA FEIJÓO, de 2º BACH. B, por traer ante nós o seu poema titulado: PARTE DEL RECUERDO. PARTE DEL RECUERDO La infantil inocencia… ¿qué ocurre si se pierde?

Se ensombrece la mirada, nunca se empañan los ojos…

Alma fría, mente sensata y cuerpo firme.

Lucha.

Impasibilidad.

Suspiros vacíos.

Soledad y supervivencia.

Puro instinto.

Es el poder de un rayo de sol que despunta de entre las gotas de lluvia y te muestra la vida como un abanico de colores.

La inocencia de las mentes infantiles, de los recuerdos ligados a la niñez, ligados a tu vida y al paso del tiempo.

Por eso, yo la guardaré para siempre bajo llave en ese especial rincón que le tengo reservado.

Muy adentro, lugar privilegiado.

Jamás me desprenderé de ella ni la enterraré en el olvido.

Ocupará de por vida ese fantasioso lugar al que solo tienen acceso esas personas especiales.

Esos ángeles que velan por que se cumplan mis sueños.

Mis ángeles diarios. Ángeles de carne y hueso que han bajado del cielo para estar a mi lado.

Serán los únicos que podrán verla.

Pero…¿realmente queremos perderla? ¿debemos hacerlo?

La inocencia.

Esa que tanto tiempo nos ha acompañado, que ha velado por nosotros, que nos ha ayudado a cumplir nuestras ilusiones.

Esa que nos hace soñar sin estar dormidos.

Rozamos el cielo con los dedos y lágrimas de felicidad brotan de las sonrisas.

Yo me niego. Rotundamente.

No, no voy a perderla.

Y menos en este mundo de adultos al que me adentro.

Ahora la necesito más que nunca.

Me coge de la mano y me ayuda a caminar Llevándome por senderos insospechados, maravillosos mágicos.

Es el poder de una estrella y del deseo que la acompaña.

Y sé que no soy la única.

No tiene sentido quejarse.

Nosotros la hemos creado… …una tierra llena de niños con inocencias disfrazadas y ocultas para aparentar ser normales en este mundo de adultos.

Un mundo de mentiras, De aparente fortaleza interior,

44

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez de vidas que se quedan grandes, de lágrimas provocadas, de felicidad vacía, del dolor del éxito y de personas insatisfechas al ver en que se han convertido.

Un mundo de niñeces perdidas que hoy, ya, ni tan si quiera, forman parte del recuerdo.

SAE A CORTE A DELIBERAR: Neste momento é cando lle rogamos ó xurado que saia a deliberar. Que a musa os oriente, que a deusa das letras os ampare e que a xusta balanza se incline a favor do merecemento. Despidámolos cun forte aplauso.

COLABORA:

A CORTE DE HONRA BAIXA Ó PATIO DE BUTACAS E PRESENTACIÓN DO ENTRACTO MUSICAL: Así mesmo pregámoslle á Corte de Honra que baixe ó patio de butacas, dado que neste intre imos deleitarnos cunha magnífica interpretación musical a cargo de xoves, rebosantes do don da música. Estes rapaces marabillarannos co seu ben facer. Esperamos que lles agrade. (engadir texto das presentacións específicas)

A CORTE DE HONRA SOBE DE NOVO Ó ESCENARIO PARA REMATALO ACTO: Pregamos encarecidamente á Corte de Honra que soba de novo ó escenario e ocupe os seus escanos para presidir a despedida do acto.

45

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

ENTREGA DE PREMIOS LITERARIOS SOBE O XURADO Ó ESCENARIO Trala súa deliberación, pregamos encarecidamente ó Xurado que soba ó escenario para realizar á entrega de premios.

Tras laboriosa deliberación e unha vez estimados os méritos de cada unha das composicións presentadas, o xurado tivo a ben conceder os premios as seguintes poesías e segundo a orde que se sinala a continuación: CURSO SECC. NOMBRE TÍTULO DO POEMA A MARTA DACAL O IMPORTANTE FERNÁNDEZ (en galego) B MARTÍN 1º POMBO OS LIBROS GRAÑA (en galego) C ALBA SALGADO PÉTALOS QUE DESVANECEN PARENTE (en galego) A JAVIER ÁLVAREZ VIVE LA VIDA BELLA PALMA (en castelán) B NURIA 2º ALONSO UN DÍA SIN TI QUEIJA (en castelán) C LAURA VALENTE HUYENDO DE LAS SOMBRAS DE JESÚS (en castelán) A FÁTIMA CARBALLO DUÉRMETE, ESTRELLITA RÍO MÍA (en castelán) 3º B SARA DACAL ELEVARÉ MÁS AÚN EL FERNÁNDEZ CIELO (en castelán) C ALBA MUÑOZ ETERNA EXISTENCIA LÓPEZ (en castelán)

46

PREMIO

ENTREGA O PREMIO Recolle o premio de mans de JUAN DAVID GUTIÉRREZ CABIATIVA, cabaleiro acompañante.

Recíbeo de máns de ELENA VÁZQUEZ GARCÍA, dama da Raíña.

Entrégao DAVID OUTUMURO RODRÍGUEZ, cabaleiro acompañante.

Recíbeo de máns de BEATRIZ GÓMEZ CID, dama de honra.

Fai entrega do premio DANIEL FERNÁNDEZ RAMOS, cabaleiro acompañante.

Entregado por ___________________, membro da A.N.P.A. do colexio.

Entrega don JUAN membro do xurado.

RIVERO

GONZÁLEZ,

Fai entrega don XULIO PÉREZ PEREIRAS, membro do xurado Fai entrega ADRIÁN cabaleiro acompañante.

GONZÁLEZ

SILVA,

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez A

4º

B

C

1º BAC.

A

B

2º BAC.

A B

RAQUEL DOVAL ALVARADO MARTA SOTELO GARCÍA LUCÍA SEQUEIROS SÁNCHEZ DIEGO VÁZQUEZ FERNÁNDEZ REBECA BANGUESES GARCÍA ÁLVARO FACTOR PAMPÍN ANDREA VILLA FEIJÓO

Entregado por LAURA PEREIRA, dama de honra.

AMOR VIAXEIRO (en galego) AS SOMBRAS DA PRAIA (en galego) SEMPRE, SEMPRE CONTIGO (en galego)

B.

BERROTERÁN

Recolle o premio de máns de dona ÁNGELA CHACHERO, Representante da Titularidade do Centro.

Fai entrega dona Mª JOSÉ ´LAVAREZ MONDELO, Xefa de Estudos do colexio.

Fai entrega dona ÁNGELA PÉREZ FERNÁNDEZ, membro do xurado e Presidenta do Xurado

MUERTE (en castelán) EL CHICO DEL VIOLÍN (en castelán)

Recibe o premio de máns de J. ÁLVARO LEIS MARTÍNEZ, Director do colexio.

Recibe o premio de máns de ANDREA VILLA FEIJÓO, a Raíña.

DESESPERACIÓN (en castelán) PARTE DEL RECUERDO (en castelán)

Recibe o premio de máns de don ALFONSO PEXEGUEIRO, membro do xurado e poeta.

ALOCUCIÓN DO POETA INVITADO: Alfonso Pexegueiro ENTREGA DE PREMIOS DOS CARTEIS: Os alumnos/as do colexio tén colaborado no concurso de carteis promocionais dos XOGOS FLORAIS, xa no seu segundo certame. O noso agradecemento a tódolos participantes e parabéns ós gañadores. O concurso otorgou galardóns ós seguintes artistas: PREMIO CURSO NOMBRE do PREMIADO accésit(1) 1º ESO NURIA SALGADO LÓPEZ C accésit(2) 3º ESO LAURA VILLA FEIJÓO A accésit(3) 3º ESO SARA GONZÁLEZ B FERNÁNDEZ 1º CRISTINA LEIS BACH. RODRÍGUEZ B 2º ANDREA VILLA FEIJÓO BACH. B CAROLINA PALOMANES 1º MARTÍNEZ BACH. Y A CARMEN CID GARCÍA

3º

ENTREGA O PREMIO Fai entrega dona ROSA CAPORALE, membro do xurado.

Recíbeo de máns de dona ESTRELLA CRESPO, profesora do centro.

Entrega o premio Don ELÍAS PIÑEIRO , profesor do centro Entrega o premio Dona _______________ membro do A.M.P.A.

2º

Entrega o premio DAVID OUTUMURO RODRÍGUEZ, cabaleiro acompañante.

1º

47

Entrega o premio FEIJÓO, a Raíña

ANDREA

VILLA

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

FELICITACIÓN DO XURADO ÓS ARTISTAS Este xurado, ó felicitar ós poetas, quere expresar, o mesmo tempo, a súa satisfacción ante este valioso acto en pro do cultivo e fomento de tan nobre manifestación artístico-cultural e manifiesta o seu desexo ferviente de que, non só non decaiga o entusiasmo, senon que floreza cada ano, como unha Primavera, nun novo empeño e renovado esforzo de superación. Así mesmo agradecer o traballo e a ilusión de todos os artistas que ca pintura (os carteis) e a música nos fixeron disfrutar nesta memorable tarde ¡¡NORABOA A TODOS OS ARTISTAS!!

DESPEDIDA E PECHE:

Quizais non todos sexamos Alicia, pero sen dúbida, todos temos algo dela. Ese eterno soño de escapar e mergullarnos polo tobo do coello, tirarnos á piscina e convivir con seres de todos os tipos.

Creo que todos tivemos algunha vez o desexo palpable de voar, de ser outros, de traspasar os muros ou deter o tempo. Alicia os toma todos e regálanos esta, a súa aventura.

Non a encerremos na casa do coello nin pretendamos que ela se instale todas as tardes a tomar o té. Tampouco lle pidamos que nos de unha definición moi exhaustiva sobre a súa persoa, o cal nin ela ten claro. Non é como nós, que cremos ter plena certeza das nosas persoas, sendo que somos o que os demais queren que sexamos. Ela non se engana e di simplemente que non o sabe.

Alguén o sabe? Non, non.

Ela só quere correr ao bosque e sentirse segura. Eu quero gritar xunto con Alicia. Non nos encasillaran no seu sistema, non seremos parte deste xogo, non deixaremos de vivir as nosas marabillas e sempre correremos ao bosque, a buscar a savia da vida...

¡Grazas por todo e ata o ano que ven!

48

XXXIX Xogos Florais Curso 2007 - 2008

Libreto completo, autor: Román Godás Ibáñez

FIN

49