Onze vrijwilligers stoefen

Jean-Marie en Bernadette vonden een nieuwe thuis voor hun zoon, en zichzelf “WIRIC IS EEN VAN DE BESTE BESLISSINGEN VAN ONS LEVEN”

Elke dinsdagochtend komen vrijwilligers Jean-Marie en Bernadette naar Wiric. Jean-Marie helpt op de technische dienst, “daar voel ik me goed, al ben ik geen handige Harry”, Bernadette strijkt en gaat mee zwemmen met De Wisse, “ze weten dat ze ons altijd mogen vragen om bij te springen.”

Met wat geluk loopt het echtpaar hier dan ook hun oudste zoon, Koen, tegen het lijf. Koen heeft al heel zijn leven een letsel in zijn hersenen. Om de zoveel tijd nemen zijn capaciteiten onvermijdelijk af. Er is geen behandeling mogelijk. Wiric is sinds 2008 zijn thuis.

FAMILIE

Jean-Marie: “Het was geen makkelijke keuze om de verzorging van Koen volledig uit handen te geven, maar achteraf gezien wel een van de beste beslissingen die we in ons leven genomen hebben. Wetende hoe hij hier opgevangen wordt, zoals de beste thuis hem kan geven, op elk vlak, dat heeft een bepaalde rust over ons gebracht. In het weekend komt hij naar huis, met in het achterhoofd: als we eens een uitstap willen doen, of op vakantie willen gaan, kan dat. Want hij kan altijd in Wiric terecht, en daar zijn we zeer dankbaar voor. Die geruststelling hebben we wel pas na enkele jaren ervaren. Dat is een groeiproces met alle betrokkenen geweest.” Bernadette: “Los van de uitstekende verzorging koppelt Wiric veel terug over wat er gebeurt in de woonvormen. Als er problemen zijn, of als het erg goed gaat: je wordt echt betrokken bij wat er allemaal gaande is. Dat vind ik heel belangrijk. Ze denken mee, ze anticiperen… Ik voel me echt ondersteund, ook wat papierwerk betreft, de sociale dienst… Op alle vlakken.”

Jean-Marie: “En als we iets willen vragen, is dat niet met ‘meneer’ of ‘mevrouw’, maar met ‘Piet’ of ‘An’. Wiric voelt als familie. Dat komt ook terug bij evenementen zoals de Bubbelfeesten, waarbij iedereen ontspannen samenkomt.”

LOOPT DE MOND VAN OVER

Eens ze over Wiric beginnen te vertellen, is er geen houden aan. Waar het hart van vol is…

Bernadette: “Koen is niet meer zelfredzaam. Hij moet volledige ondersteuning krijgen. Waar hij zich vroeger kon bezighouden met kleuren of dergelijke, gaat dat nu niet meer. Hij is motorisch en mentaal sterk achteruitgaan. Wat hij wél nog heel graag doet en kan, is wandelen en rondkijken. Als het slecht weer is, gaan ze hier met hem rondrijden in de bus, en als het goed weer is met de fiets. Ze laten mensen niet zomaar in de zetel zitten, maar gaan actief op zoek naar activiteiten om hen mee te pakken. Chapeau.”

Jean-Marie: “Het beste voorbeeld om Wiric te omschrijven, is het trouwfeest van onze jongste zoon. We wilden dat het voor iedereen een mooie dag zou worden, en met de situatie van Koen was dat geen sinecure. We hebben daarom de begeleiding aangesproken en gevraagd of zij geen oplossing in gedachten hadden. Daarop is een begeleidster heel de dag samen met Koen meegekomen ter ondersteuning. Grotere reclame voor de zorg kun je je niet inbeelden. Dat was zo schoon… Het was een mooie dag voor Bart die trouwde, voor Koen, en ook wij konden genieten. Verschillende andere genodigden zijn komen zeggen hoe magnifiek ze dat vonden. Het typeert de ganse werking van Wiric: vraag ze iets, ’s ochtends, ’s middags, ’s nachts… Ze staan altijd klaar om een oplossing te vinden.”

Maak kennis met …

• Jean-Marie François (64), gepensioneerde bediende • Bernadette Roggen (64), gepensioneerd kinesiste • Koen François (41) begon in 2002 in de dagopvang van Wiric, ging vanaf 2008 in ’t Gilde wonen en woont nu sinds 2012 in Wonewei.

Het vrijwilligerswerk heeft onze betrokkenheid vergroot

BERNADETTE

Wiric voelt als familie

JEAN-MARIE

Waarom vrijwilligerswerk iets voor JOU is:

“Het dagelijkse leven is stressvol en alles moet rap, rap, rap gaan, behalve op Wiric. Hier kom je tot rust omdat alles op het tempo van de gebruikers gebeurt. Door het contact met de gebruikers, krijg je meer begrip voor bepaalde situaties. Ook onze appreciatie voor wat de begeleiders bij Wiric iedere dag doen, groeit elke keer. Hun werk valt alleen naar waarde te schatten als je het zelf ervaart. Ik denk dat als iedereen dat een beetje meer meekrijgt, we zo de maatschappelijke integratie van de gasten serieus kunnen bevorderen. Het is een kleine inspanning met een grote impact.”