4 minute read
SUSANNE VISSER (21
TWINTIGER SUSANNE VISSER WERKT ZELFSTANDIG IN DE UITVAARTBRANCHE
Afgelopen april prijkte een prachtige foto van Susanne Visser uit Bolsward op de cover van GrootBolsward/IJsselmeerkust. Het interview met de jonge twintiger - op 13 december hoopt ze haar 22ste verjaardag te vieren - ging over een niet alledaags onderwerp voor een jonge meid als Susanne: de uitvaartbranche. Ondertussen zijn we een half jaar verder en heeft ze een vast contract bij Van Veen Uitvaartzorg in Harlingen. We belden met Susanne en vroegen naar haar ervaringen. Een follow-up van het eerdere interview…
Advertisement
Hoe is het jou vergaan sinds het voorjaar?
“Prima! Ik woon ondertussen met mijn vriend Almar Kramer in Burgwerd. Maar ik begrijp wel dat je benieuwd bent naar mijn werk. In het voorjaar was ik bezig met een opleiding bij Gaandeweg in Twello. Dat duurde een half jaartje, één keer in de twee weken. Tijdens die cursus kreeg ik te horen wat het vak van uitvaartbegeleider inhoudt, veel op theorie gericht en een aantal praktijkdagen. Ik heb die opleiding succesvol afgerond met een examen. Dat was op 8 juni.”
Dat is een felicitatie waard. En je werkt inmiddels in de uitvaartbranche.
“Dank je wel. Ja, ik werk als uitvaartbegeleider. Eigenlijk meteen na het uitkomen van de krant met daarin het interview kreeg ik contact met Casper van Veen uit Harlingen. Casper is 44 jaar, dus ook nog betrekkelijk jong voor dit werk. Hij is sinds 2014 uitvaartverzorger en heeft daarvoor ook een aantal jaren ervaring opgedaan in dit vak. In 2015 is hij voor zichzelf begonnen. Casper had nog geen vacature maar keek een beetje om zich heen of er iemand geschikt was om hem te assisteren. Twee collega’s, die het artikel hadden gelezen, tipten Casper en zo is het gegaan.”
Hoe ging dat eerste contact?
“Casper belde mij en vroeg wat mijn plannen waren en of ik op zoek naar werk was als uitvaartbegeleider. We hebben daarna een face to face gesprek gehad en vanaf moment één was er een klik tussen ons. Al snel heb ik een paar dagen met Casper in de praktijk meegelopen, gekeken en heel veel geluisterd. Sinds juli heb ik een vast contract.”
Wat is nu jouw functie?
“In het begin zoals ik al zei vooral meelopen en nogmaals, erg goed luisteren. Maar omdat Casper het veel te druk kreeg ben ik inmiddels uitvaartbegeleider. Het is inderdaad snel gegaan. Ik probeer mensen te helpen om een passend afscheid te organiseren. Ik wil dat het een passend afscheid moet zijn, persoonlijk, liefdevol en empathisch. Alles rond een begrafenis of crematie moet een waardevolle herinnering zijn. Uiteraard ga ik naar de mensen toe en ga het gesprek aan, waarbij je goed luister. Daarna regel ik de praktische zaken rond het afscheid.”
Werk je nu al zelfstandig?
“In augustus had Casper vakantie en toen ben ik begonnen met het opnemen van de telefoon, het eerste contact. Ik heb toen met hulp van Casper op de achtergrond mijn eerste uitvaart gedaan. Kort erna kwamen er nog vier meldingen en heb ik dat ook gedaan. Ik vond het best wel spannend, was wel het aanspreekpunt. Gelukkig was Casper goed bereikbaar. Tijdens de uitvaarten was ik toch echt de uitvaartbegeleider. Hoe je het wendt of keer, ook in dit werk is er een eerste keer. Alleen je krijgt geen tweede kans bij een uitvaart, dat maakte het spannend. Gelukkig is alles goed gegaan. De reacties van de families waren heel positief. Dat geeft een fijn gevoel. Ik denk dat het ook zeker te maken heeft met wanneer je ergens in gelooft, dan moet je daar gewoon voor gaan, er is bij mij niemand die mij tegenhoudt.” Gelukkig kan ik goed met Casper en mijn vriend Almar over mijn ervaringen praten. Dat is fijn.”
Hoe gaat nu de begeleiding met jou in de praktijk?
“Wat ik vanaf de opleiding en nu ook in de praktijk mee heb gekregen, is dat de uitvaarten die ik mag doen niet mijn eigen verdriet is. Dat wil niet zeggen dat een overlijden mij niets doet, ik ben ook maar een mens. Gelukkig kan ik altijd bij Casper en Almar terecht. Er is het afgelopen half jaar veel voor mij veranderd: samenwonen; werk.”
Susanne Visser: “Er is het afgelopen jaar veel voor mij veranderd: samenwonen, werk...”
Beantwoorden jouw eerste ervaringen als uitvaartbegeleider aan jouw verwachtingen?
“Ja, zeker. Waar ik met dit beroep wel even aan moet wennen zijn de onregelmatige tijden. Je weet nooit wanneer er een melding komt en dus moet werken. Wat ik nu al merk dat het heel dankbaar werk is om te doen. Volgens mij is het mooiste aan dit werk dat je mensen, nabestaanden, iets kunt geven.
Hoe reageren mensen als jij als piepjonge uitvaartbegeleider binnenkomt op toch wel een bijzonder moment?
“De families waar ik tot nu toe kwam, zijn stuk voor stuk benieuwd waarom ik dit werk doe. De één vindt het bijzonder dat zo’n jonge meid de uitvaart gaat begeleiden. Een ander zie je gewoon denken: ‘Heeft ze wel genoeg ervaring?’ In het laatste geval is het mooi om te laten zien dat ik het kan, ook al ben ik nog maar 21 jaar. Ik doe mijn uiterste best om een mooi afscheid te organiseren. Gelukkig ben ik nog niet afgewezen omdat ik te jong ben. Je mag niemand vooroordelen op z’n leeftijd in dit werk. Ik doe het nogmaals met passie en empathie.”
