8 minute read
MARTIN WINSELAAR
Pluimert, rekker trekker, riboulette, hoedjewip, spiegelschrijven, tafelkegel.
Het zijn namen van spellen uit vervlogen tijden. Heb je een kinderfeestje, of wil je de show stelen op een ouderenmiddag? Bestaat je vereniging een halve eeuw en wil je eens iets anders dan de geijkte vermaken? Dan is Martin Winselaar uit Bolsward wellicht je man. Hij maakt deze - en nog veel meer – spellen niet alleen allemaal zelf, hij verhuurt ze ook. Dan heb je eens iets anders dan een paar uurtjes bowlen.
Advertisement
““We hebben soms weekenden van acht klanten”, vertelt Martin Winselaar gedreven. “Dan lopen we het vuur uit de sloffen. Verenigingen hebben door corona alles opgepot. En willen dat nu uitgeven. Dan willen ze het niet ophalen uit Bolsward en denken ze: ‘Misschien wil die man het wel brengen’. Minnertsga gaat nog, maar naar Amsterdam bijvoorbeeld, is wel een afstand. Dat zou je moeten verdisconteren, maar dat doe ik te weinig. Vanwege de brandstofkosten willen we de verre ritten afbouwen.”
VERPLICHT ENGELS PRATEN
Toch bewaart Martin Winselaar misschien wel de mooiste herinneringen aan zijn tochtjes naar de hoofdstad. “Kom je de ene keer bij een boerderij die niet meer in gebruik is. Kwakken ze daar wat stoeltjes neer en is het opeens een horecabedrijf. De volgende keer kom je bij het Marriott Hotel en moet je Engels praten. Echt waar. Zodra je op het terrein bent. Nederlanders die daar werken doen net of ze je niet verstaan. Heel apart, maar wel weer een ervaring. Of die keer dat we in een piepklein café kwamen. Niet groter dan een huiskamer met daarin nog een bar en tafels met stoelen. En veertig man. Dat paste nooit allemaal. Toen hebben we een aantal spellen buiten neergezet. Met als gevolg dat ook voorbijgangers meededen. Kan allemaal in Amsterdam. We houden van die stad. Hadden we de auto geparkeerd in Noord. Liepen we langs het restaurant van Joop Braakhekke, zag ik in een container voor de deur een prachtig stuk hout liggen. Ik kan altijd alles gebruiken, dus heb ik dat er uitgevist en meegenomen. En er helemaal mee naar Noord gelopen. Niemand die daar iets van zegt. Dat zijn mooie belevenissen. Nu heb ik hout uit het restaurant van Joop Braakhekke.”
SLEUTEL DOOR DE BRIEVENBUS
Uitvalsbasis van het oud-Hollandse spelletjesbedrijf is een garagebox in de straat achter zijn woning die dienst doet als werkplaats en opslag. Aan de wand een krijtbord waar hij elke keer de gegevens van de huurder van de spellen opschrijft. “Er was vorige week vrijdag een vrouw die de spellen de volgende dag terug wilde brengen. Maar toen moest ik werken, want ik werk in de gehandicaptenzorg. Ik heb haar de sleutel meegegeven en haar gezegd dat ze die maar in de brievenbus moest doen. Wij vinden dat heel normaal. Ze was helemaal stil, diep onder de indruk. Bij het terugbrengen had ze een prachtige tekst geschreven op het krijtbord. Lief, zulke reacties. Daar doe je het voor.”
MARTIN WINSELAAR MAAKT OUD-HOLLANDSE SPELLEN ÉN IS GROTE ANIMATOR VAN DE ‘BUREN-KERSTMARKT’
Martin Winselaar over de burenkerstmarkt: “De opzet is klein, maar we zijn groot in gastvrijheid; waar licht brandt, kun je gewoon naar binnen.”
Martin doet het niet zozeer voor het geld, want hij rekent € 7,50 per spel per dag. “Ik heb pakketten gemaakt zodat het wat meer oplevert. Het is geen vetpot. Maar het moet ook een beetje een leuk prijsje zijn voor verenigingen om te huren. Het zijn vaak vrijwilligers. Soms krijg ik ook de vraag de spellen te sponsoren. Dat doe ik niet. Het is al niet duur en dan voelt zo’n vraag eigenlijk een beetje als een belediging.”
TACHTIG VERSCHILLENDE SPELLEN
Als vrijwilliger bij de Oranjevereniging Bolsward huurden hij en zijn partner Klaas Veenstra altijd spellen in Wolvega. “Maar dat bedrijf hield er mee op. Vonden we er eentje in Dedemsvaart. Ook gezellig. Maar Koninginnedag, toen nog, gaat natuurlijk gepaard met een potje bier. En een hoop werk. De volgende dag ben je daar nog moe van. Dan is zo’n trip heen en weer naar Dedemsvaart een heel gedoe. Ik dacht: ‘Dat kan veel makkelijker’. Dus toen heb ik zelf die spellen gemaakt. Samen met mijn vader. Vandaar ook de naam Joukes oud-Hollandse spellen. De eerste de beste Koninginnedag stonden die hier op de Appelmarkt. Ik kreeg allemaal leuke complimenten en ook vragen of ze te huur waren. Ik had er toen een stuk of twaalf.”
Intussen zijn dat er tachtig verschillende en in totaal tweehonderd geworden, omdat er van veel spellen meerdere exemplaren zijn. “Ik werd enthousiast van die vele reacties en ben eens gaan kijken hoe die spellen er vroeger écht uitzagen. Want als je ze verhuurt, moet het er wel professioneel uitzien, natuurlijk.” achter het zuidelijke deel van het centrum van Bolsward. ‘Markt’ dekt eigenlijk niet de lading want de verkopen worden gedaan vanuit schuren, garages, hallen, tuinen en zelfs woonkamers. Klaas: “Het idee is geboren toen buurvrouw Ans een garagesale hield en rond diezelfde tijd de winkeliersvereniging een kerstmarkt in de Broerekerk had. We kunnen goed met de buren, zien elkaar bijna elke dag, maken vaak een praatje en zo kwam het ter sprake. ‘Ik heb wel wat spullen en buurman Piet en die en die.’ Zo is die eerste keer ontstaan. Ook een beetje gluren bij de buren, want we hebben geen vergunning, de verkopen moeten vanuit huis. De één verkoopt spullen die over zijn; de andere oliebollen en glühwein en weer een ander maakt kerstartikelen.”
De overwegend particuliere deelnemers op deze ‘leukste kerstmarkt ooit’ - er doen zo’n vijftig deelnemers mee - zijn te herkennen aan de lampen die buiten hangen. “We hebben de boel leuk verlicht en hebben de mensen die niet meedoen ook gevraagd om hieraan mee te doen. En daar wordt gehoor aan gegeven. Soms snappen mensen niet waar ze zijn. Dan lopen ze aan de voorkant naar binnen, gaan ze via de steeg achterom een andere woning binnen, lopen daar er achter weer uit en zijn ze de weg kwijt. De opzet is klein, maar we zijn groot in gastvrijheid. Waar licht brandt, kun je gewoon naar binnen lopen”, slingert Martin nog een uitsmijter over tafel.
Deelnemende straten voor de ‘buren-kerstmarkt’ in Bolsward zijn ’t Hof, Grootzand, Kleinzand, ’t Laag, Nannenhof, Witherenstraat, Turfkade, Hoogstraat, Kleine Hoogstraat, Heeremastraat en Gortsteeg. Dit jaar is de buren-kerstmarkt op vrijdagavond 9 december van vijf tot negen uur.
Scheepswerf Multiship Holland (Harlingen) is in 2012 opgericht door Wiecher Kocken en Sieb Meij er. In 2017 zette Sieb een stap terug en is zij n dochter Froukje Osinga, die ook al werkte bij het bedrij f, ingestapt als compagnon. Het bedrij f telt inmiddels 12 werknemers. Multiship is continu op zoek naar goed gekwalifi ceerd personeel en Froukje is dan ook heel blij met Patrick Koekebakker (26 jaar) uit Harlingen die via Pastiel in opdracht van de Dienst Noardwest Fryslan in mei aan boord is gekomen.
‘Het is ongeloofl ij k lastig om goed gekwalifi ceerd personeel te vinden. Toen ik gebeld werd door Pastiel dat ze een mogelij ke kandidaat voor mij hadden, heb ik meteen een afspraak met Patrick gemaakt. Dat ging voor jobcoach Frans Koenders van Pastiel iets te snel’, lacht Froukje.
Eerst op proef
‘Uiteindelij k hebben we ervoor gekozen dat Patrick eerst een maand op proef zou komen. Hij heeft de afgelopen tij d het een en ander meegemaakt en het is natuurlij k ook niet voor niets dat hij via Pastiel bij ons terechtkomt. Hij moest weer werkritme opdoen, op tij d zij n bed uitkomen, maar ook niet te veel prikkels krij gen.’ Inmiddels heeft Patrick een jaarcontract bij Multiship op zak en daar is hij zichtbaar blij mee. Bij Multiship is hij met zij n kennis en kwaliteiten, verantwoordelij k voor het technisch onderhoud aan o.a. de grote bootliften, transportwagens et cetera. ‘Specialistisch werk wat niet iedereen kan. Als Pastiel nog werk zoekt voor goede technische kandidaten, dan houden wij ons aanbevolen’, zegt Froukje.
Leuk werk
Patrick is zo ongeveer opgegroeid in de haven en heeft een aantal jaren op de jachtwerf van zij n vader gewerkt. De verantwoordelij kheid als ‘zoontje van de baas’ werd hem uiteindelij k te veel. ‘Ik wil vooral werk doen wat ik leuk vind en waar ik ook echt vrij ben in het weekend. Toen ik bij mij n vader werkte, stond ik eigenlij k altij d ‘aan’. Ik was nooit echt vrij .’ Hij vertrekt en verdwij nt van de radar. Totdat hij schulden maakt en met hulp van het Gebiedsteam Harlingen een uitkering aanvraagt. De casemanager werk & participatie van de Dienst Noardwest Fryslan zag kansen op de arbeidsmarkt voor Patrick en zij meldt hem aan voor een traject bij Pastiel. Patrick komt in contact met jobcoach Frans die al snel doorheeft dat werken met boten de voorkeur heeft van Patrick.
Tweede kans
‘Iedereen verdient een tweede kans’, zegt Froukje. ‘Daarom help ik Patrick graag. Hij zit op zij n plek bij ons en ik help hem om van zij n schulden af te komen.’ Patrick op zij n beurt is blij met zij n leuke collega’s en met Ids, de voorman, die hem begeleidt.