A-klasse

Nu is sloom zeilen ook best leuk natuurlijk. Want het ene moment zit je de wereld te vervloeken als je achterin het peloton terecht komt, de andere keer steek je trots de vlag uit. Dat deed Jaap Hofstee met het Swarte Wief op Stavoren. Hij had de hele middag het meest gunstige vlaagje en dat leverde hem de overwinning op. En dan ben je het altijd aanwezige degradatiegevaar al een mooi endje te vlug af. De treurende man op die middag was Ton Brundel. In uitgerekend in de weersomstandigheden die hem altijd het beste lagen, weinig wind, brachten de Lytse Lies nu helemaal achteraan in Stavoren. Dan kom je in het kampioenschap tekort.

Het geeft ook wat een flexibel beeld. Runner up Pieter Jilles Tjoelker won met z’n Sterke Jerke in Echtenerbrug, echt overtuigend. Maar hij was de eerste dag in Lemmer de draad kwijt en eindigde achterin. Eigenlijk hadden de toeschouwers en volgers hem toen al weer uitgeschakeld voor de titel en begonnen Sikke Heerschop en Wietse Bandstra al bijna een feestje te vieren. Ja, dat Sikke voorin te vinden zou zijn was natuurlijk wel verwacht, want je wisselt niet van skûtsjes als je denkt dat het minder dan je oude is. En de Ingelskman was in vorm, zo was al gebleken. Wietse was een grote verrassing. Dat hij met de Redbad zo hoog kwam, werd pas verwacht bij hardere windvlagen. Maar hij dreef mooi naar een plekje hoog in het klassement. De enige echte concurrent voor Sikke Heerschop.

En toen kwam die laatste dag op Lemmer. Het duurde uren voordat de wedstrijdcommissie de heen en weer dwarrelende wind vertrouwde en een startschot loste. Tony Brundel, die na Stavoren alles weer goed had gemaakt met een tweede en eerste plaats in Heeg en Sloten, maar die in Echtenerbrug weer naar achteren was gedreven, had met al zijn ervaring de mooiste start en zeilde (dreef) voorop. Tjoelker had ook de goede kant gekozen en was tweede. Het duurde maar een half rondje, toen had Tjoelker de oude Brundel aan de kant geschoven. Brundel is taai, en die bleef te hele middag twee. Tjoelker kon dus rustig achterom kijken. Hij had eerst geen enkele illusie, Heerschop en Bandstra zaten dichtbij. Ze letten meer op elkaar dan op Tjoelker.

Toen kwam ineens de verrassende slotmanifestatie van de IFKS. De achterhoede kwam massaal opzetten en de middenmoot en subtop werden opgevreten. Arjen de Jong van de GO, die de hele middag veilig leek, degradeerde plotsklaps. En Wietse dreef achteruit naar tien en Sikke, dwars gezeten door de hele vloot kwam niet verder dan zeven. En ineens konden op de Sterke Jerke van Pieter Jillis Tjoelker de armen worden geheven. Na een kampioenschap in A klein, toen in C, daarna in B, nu ook in de A klasse. Het record van Jelle Talsma was geëgaliseerd.

Achterin, daar was op de eerste dag al duidelijk dat Blauhûs met Hartman Witteveen het niet zou redden, het skûtsje kan niet de snelheid maken van de andere A skûtsjes. Vrolijk zingend gaan ze terug naar B. Dat moet ook de Raerder Roek doen met Sijmen Kalbeek, al hadden die de intentie om in A te blijven. En Sietse Broersma die de eerste wedstrijd op Hindeloopen had gewonnen, kwam er maar met de hakken over de sloot. Eén tiende punt voorsprong op Arjen de Jong.

A-KLASSE EINDKLASSEMENT 2022

B-klasse

Altijd een hevig gevecht om de eerste drie plaatsen die recht geven op promotie naar de A klasse. De degradanten van een vorig seizoen tegen de opkomers. Prachtige en een spannende strijd, omdat de grillige wind hier ook niet meewerkte. Al was er vreemd genoeg juist in deze klasse die voer aan het eind van de ochtend nog een mooi koeltsje.

Een stuk of vijf/zes skûtsjes dachten aan het eind van de week recht te hebben op een promotieplaats. In eerste instantie hadden we daar ook nog Ron Syperda met de Ale bij gerekend, derde in Hindeloopen en vijfde in Stavoren. In z’n eigen Heeg zakte het schip echter weg en het zou ook niet terug komen aan het front. Daar hadden we ook Henk Regts, toch een notoire A klasse zeiler, verwacht, maar na een diskwalificatie kwam hij niet terug. Ja, toen het te laat was, op de laatste dag in Lemmer won hij dan ineens en stelde op die manier vast dat degradatie niet meer aan de orde was.

In Hindeloopen waren Steven Zijsling met de Striidber en Gerrit Huisman met de Ut’e striid er niet echt bij. Maar ze zouden goed terugkomen. Gerrit Huisman zeker, hij zou nog drie keer als eerste finishen. In de meeste jaren ben je dan ook wel de kampioen, maar Daan van der Meer met de Westenwind was een paar puntjes beter.

Beiden waren de laatste twee wedstrijden niet echt goed, te gespannen waarschijnlijk. Resultaat, Daan kampioen, Gerrit zilver. De strijd om het brons was ongemeen spannend. Op afstand van de eerste twee, maar ze voeren steeds in de subtop, varen: Bas Krom met de Verwisseling en Steven Zijsling. Maar beide hadden ook echte tegenvallers. Zodoende kwamen ze beide gelijk uit op 29 punten, bijna twaalf punten achter Van der Meer. Volgens de IFKS reglementen kreeg Bas Krom dat brons en moet Zijsling afwachten en hopen of er nog een schipper afscheid neemt van de A klasse, want eigenlijk heeft Zijsling net zoveel recht als Krom.

Onderin waren Jan van der Veen met de Sinnekening en Paul Wassink met de Lege Wâlden gewoon te zwak in de zwakke wind. Thomas de Boer stond daar wel een eindje voor, maar kon het draadje met de eertijds beroemde Drie Haringen Ron Syperda en Jan Overwijk met de Twee Gebroeders niet vasthouden en glipte ook naar de C klasse volgend jaar.