Γιωργής Τσαμπουράκης

Γιωργής

Τσαμπουράκης

Συνέντευξη: Καλλιόπη Τακάκη

Φωτογραφίες: Σπύρος Τσακίρης

Να ευχόμαστε ευτυχία!

Προσεγγίζει τους ρόλους του με ευαισθησία και με μία σπάνια για την εποχή αισθητική, που μαγνητίζει τους θεατές. Ο Γιωργής Τσαμπουράκης δεν υποκρίνεται αλλά ζωντανεύει τον εκάστοτε ήρωα με όλες του τις αισθήσεις. Στην εικοσαετή επαγγελματική πορεία του στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση μετράει σημαντικές συνεργασίες. Ανάμεσά τους ο Bob Wilson με το εικαστικό υπερθέαμα «Οδύσσεια», όπου ενσάρκωνε δύο ρόλους, η Lilo Bauer, ο Στάθης Λιβαθινός, ο Peter Rain και ο Anatoli Vasilief. Είναι ένας πολυπράγμων άνθρωπος: Ηθοποιός, συνιδρυτής της πρώτης Ανωτέρας Δραματικής Σχολής της Κρήτης, συνιδιοκτήτης ενός εστιατορίου και πατέρας δύο παιδιών, κατάλληλος να μας μιλήσει για το τι έχει νόημα να τρέχει κανείς να προλάβει. Άλλωστε φέτος υποδύεται για δεύτερη χρονιά τον Άστρωφ στον «Θείο Βάνια» του Τσέχωφ. Έναν Άστρωφ που κι αυτός τρέχει. «Αν ήταν ένας Τσέχωφ αργός», μου λέει, «θα έμοιαζε με τον χρόνο που έχει παγώσει. Οι ήρωες του δικού μας Τσέχωφ, τρέχουν να προλάβουν. Από αυτόν το ρυθμό θέλουν να απαλλαγούν για να ξεκουραστούν».

Καταφέρατε όσοι συμμετέχετε στην παράσταση, μ’ έναν τρόπο ανθρώπινο και αληθινό, να ακούσουμε, να κατανοήσουμε και να αισθανθούμε το υπέροχο σύμπαν του Τσέχωφ. Σπάνιο…

Πολλές φορές οι ηθοποιοί πέφτουν στην παγίδα της «ερμηνείας» των ρόλων στα έργα του Τσέχωφ, όμως δεν το χρειάζεται αυτό ο συγκεκριμένος συγγραφέας. Είναι τόσο άρτιος και απόλυτος στη λεπτομέρεια ο Τσέχωφ που το μόνο που χρειάζεται είναι να βουτήξεις σ’ αυτό το χειμαρρώδες ποτάμι του έργου, χωρίς να ξέρεις που θα σε οδηγήσει. Κλειδί της δουλειάς μας, με την καθοδήγηση της Μαρίας Μαγκανάρη που σκηνοθετεί, υπήρξε ο καταιγιστικός ρυθμός, ένας ρυθμός που δεν αφήνει περιθώρια στον ηθοποιό να σκεφτεί, να επεξεργαστεί την ώρα της πρακτικής. Αυτή η δουλειά έχει γίνει, νωρίτερα, στο στάδιο εννόησης του κειμένου και έχει καταγραφεί στο υποσυνείδητό μου. Όλα αυτά, βέβαια, μέσα από τη δική μου οργανικότητα και ιδιοσυγκρασία.

«Είναι ένας άνθρωπος με ταλέντο» λέει η Ελένα για τον Άστρωφ. Τι είναι ταλέντο;

Παραφράζοντας ή ερμηνεύοντας, δεν ξέρω, τον Τσέχωφ, ταλέντο είναι η πολλή δουλειά. Και η πνευματικότητα. Με έναν τρόπο ο θάνατος ή η ξεκούραση του ηθοποιού θα γίνει πάνω στην ίδια τη σκηνή. Αν ο κουρασμένος, τσεχωφικός χαρακτήρας, περιμένει κάποτε να ζήσει, η ξεκούραση του απανταχού ηθοποιού από το σωματικό και τον πνευματικό του κάματο συμβαίνει επί σκηνής. Εκεί, τότε, συμβαίνει και ο θάνατος του εαυτού με ιδιότητα ηθοποιού... Χωρίς πνευματικότητα ένας ηθοποιός, αυτά, δεν μπορεί να τα αντιληφθεί.

Τι σε ενέπνευσε στον Άστρωφ;

Η φράση «μόνο μια ελπίδα υπάρχει: όταν θα αναπαυόμαστε στους τάφους μας να μας επισκέπτονται οπτασίες που μπορεί να είναι και ευχάριστες». Εμπεριέχει ένα κομμάτι μεταφυσικής ευαισθησίας και κυνισμού του ήρωα, που είναι πολύ κοντά σε πράγματα που με απασχολούν και με εμπνέουν.

Ο Άστρωφ μιλάει για «οπτασίες μετά θάνατον». Εσύ Γιωργή;

Είμαι κάπως υλιστής θα έλεγα, μαζί και ακραίος. Πιστεύω ότι πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή, ευχάριστη ή δυσάρεστη, το κάθε φιλί, την κάθε γεύση, την κάθε αίσθηση, την κάθε εικόνα σαν να είναι η τελευταία. Να τη ζούμε με μετριοπάθεια και τρέλα, γιατί ο χρόνος δεν είναι αρκετός. Πρέπει να ξεκουραζόμαστε και εν ζωή. Η θνητότητά μας έχει τις απαιτήσεις της και τα δικαιώματά της, πρέπει να την υπηρετούμε με πάθος και λογική. Στην έσχατη στιγμή αντιλαμβανόμαστε, συνήθως, τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. Στόχος μας είναι να τα περισυλλέγουμε και να γεμίζουμε από αυτά. Και να στέλνουμε πίσω αγάπη και ομορφιά. Και να ευχόμαστε ευτυχία.

Τον Ιανουάριο θα σε δούμε στο «Κουκλόσπιτο» του Ίψεν. Η πρώτη παράσταση του έργου το 1879 σκανδάλισε τα ευρωπαϊκά ήθη.

Το έργο μιλάει για τα δικαιώματα και την αυτοδιάθεση των γυναικών, ιδέες και έννοιες που είναι αδιαπραγμάτευτες σήμερα, τουλάχιστον στις αναπτυγμένες κοινωνίες. Αλλά πάντα χρειάζεται το θέατρο για την επικύρωσή τους. Η Νόρα δεν θέλει το κουκλόσπιτό της γιατί εκπροσωπεί την εξέλιξη, στέγη της θέλει να είναι ένα μελλοντικό σύμπαν. Η κοινωνία τής επιβάλλει να προβάλει μόνο τη θηλυπρέπειά της, ενώ εκείνη δεν διακρίνει τα φύλα. Η δραματουργία του Ίψεν είναι μια έγκυρη αφήγηση που έγινε σε μια εποχή που αυτά δεν ήταν αυτονόητα. Η Μαρία Μαγκανάρη που σκηνοθετεί το έργο, εντάσσει όλα τα παραπάνω στο σήμερα, που ναι μεν η εξέλιξη είναι παρούσα αλλά πάντα η κοινωνία χρειάζεται μια Νόρα για να οδηγηθεί «στο μετά»

«Η θνητότητά μας έχει απαιτήσεις και δικαιώματα, πρέπει να την υπηρετούμε με πάθος και λογική. Στην έσχατη στιγμή αντιλαμβανόμαστε συνήθως τα σημαντικά που συμβαίνουν γύρω μας»

«Νότος», η πρώτη Aνωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης της Κρήτης...

Ιδρύσαμε τη Σχολή με στόχο να αποκτήσει και η περιφέρεια εκπαίδευση σοβαρή στις παραστατικές σπουδές. Θεωρούμε, με τους συνεργάτες μου την υποκριτική, ανώτερη εκπαίδευση και όχι δευτεροβάθμια ή μεταλυκειακή, και πιστεύουμε στον «αναγεννησιακό άνθρωπο - ηθοποιό». Θέλουμε επαγγελματικό θέατρο στην Κρήτη. Πιστεύω ότι μαζί με το ευαίσθητο και γοητευτικό ανθρώπινο δυναμικό του νησιού θα τα καταφέρουμε.

Ποιοι διδάσκουν;

Φέτος τη διεύθυνση σπουδών έχουν αναλάβει δύο σπουδαίες συνεργάτιδές μου, η μουσικός Άννα Παπαγιαννάκη - Διβανή που διδάσκει μουσικό θέατρο και διευθύνει το εργαστήριο της σχολής «Θέατρο των Φωνών» και η Κατερίνα Χάλκου που είναι ιστορικός θεάτρου και ηθοποιός και συστήνει νέα μαθήματα όπως τις Θεωρίες Σκηνοθεσίας και Υποκριτικής που δεν διδάσκονται στις δραματικές σχολές. Διδάσκουν επίσης η αγαπημένη Μαρία Σκουλά και άλλοι αξιόλογοι συνεργάτες όπως και οι συνιδρύτριες της Σχολής, Αντιγόνη και Μαρία Ανδρεαδάκη. Προγραμματίζουμε και σεμινάρια, σύντομα μάλιστα αναμένουμε τον Ακύλλα Καραζήση.

Info: Τον Γιωργή Τσαμπουράκη εκτός από τον «Θείο Βάνια» (έως 5/1 στο Bios στην Αθήνα) και «Το Κουκλόσπιτο» (τον Ιανουάριο στο ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων), μπορείτε να τον συναντήσετε και στην τηλεοπτική σειρά «Το Κόκκινο Ποτάμι» σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη (στο OPEN). Ενώ, στο Άστερ (Τρώων και Ιώνων, Άνω Πετράλωνα), στο οποίο είναι συν-ιδιοκτήτης θα σας μιλήσει για χορτάρινα καλιτσούνια, χοχλιούς μπουμπουριστούς, αστεροπιτάκια και, ίσως, σας αποκαλύψει και τη μυστική συνταγή του χειροποίητου λουκάνικου.