σκέψου ελεύθερα
s
s iv
ro
in
a
on br u nq ho t re sp t ec e p
i
A Great Thank You to Jonathan Moscatelli Jonathan Frydman Stéphanie Walter All at TOTEM Paris
e
al
in crime”, the man behind Totem, maybe the most important PR office in Paris. The next pages will reveal to you the meaning of “ANTWERP SIX” and how these designers managed to have a solid place on the map of what we call International Fashion. Also you will have the chance to read the conversations I’ve had with: Nicola Formichetti, Dries Van Noten, Maria Luisa, Manish Arora, Walter van Beirendonck, Veronique Branquinho, Juun J, Bernhard Willhelm, Nicolas Andreas Taralis, A.F Vandevorst… Unfortunately the interviews are published in half due to our decision to launch the fifth issue as bilingual. I promise to share the full versions in the short coming future as part of another publication. For the last three pages, I selected some personal moments captured by Yannis Vlamos, John Leeaneris and Daphnee Samaras, during the 8th Hellenic Fashion Week.
os
t ho
Filep Motwary * Un nouvEau iDEAL www.filepmotwary.blog.com
πίσω από το ΤΟΤΕΜ, το πιο σηµαντικό, ίσως, γραφείο Δηµοσίων Σχέσεων του Παρισιού. Στις επόµενες σελίδες θα πληροφορηθείτε για τη σηµασία του όρου «ANTWERP SIX», καθώς και για το πώς καθόρισε την είσοδο και θέση του Βελγίου στον παγκόσµιο χάρτη των σχεδιαστών. Επίσης θα διαβάσετε τις συνοµιλίες που είχα µε τους: Nicola Formichetti, Dries Van Noten, Maria Luisa, Manish Arora, Walter van Beirendonck, Veronique Branquinho, Juun J, Bernhard Willhelm, Nicolas Andreas Taralis, A.F Vandevorst… Να σηµειώσω πως δυστυχώς δηµοσιεύουµε αποσπάσµατα αυτών των συνεντεύξεων, λόγω έλλειψης χώρου η οποία οφείλεται κυρίως στην απόφασή µας, το τεύχος Fashion από τούδε και στο εξής να κυκλοφορεί σε δίγλωσση µορφή. Επιφυλάσσοµαι ωστόσο για τη δηµοσίευση αυτούσιων των συνοµιλιών σε µια προσεχή έκδοση! Για επίλογο επέλεξα τις στιγµές που έζησα κατά τη διάρκεια της όγδοης Ελληνικής Εβδοµάδας Mόδας στην Αθήνα, στην οποία συµµετείχαν τόσο Έλληνες σχεδιαστές όσο και ξένοι.
Το πέµπτο κατά σειρά Fashion Υστερόγραφο παραµένει πιστό στο αρχικό του concept: να σας ενηµερώσει επί της ουσίας. Αισθάνοµαι ωστόσο ιδιαίτερα τυχερός που γι’ αυτό το τεύχος είχα σύµµαχό µου τον Kuki De Salvertes, τον άνθρωπο
as
This is the fifth issue of Fashion Ιsterografo, again this time one step ahead, keeping its’ tasks to the point. I feel lucky having Mr Kuki De Salvertes as my “partner
r ve e qu
EDITORS LETTER “SYNOPSIS” lin
a xs
In October 1997, longing to start her own label, Veronique Branquinho designed her first womenswear collection. Simultaneously, she designed the women’s collection for the Italian house of Ruffo Research for 2 seasons and participated in exhibitions all over the Belgium fashion scene (notably at Colette with Raf Simons). In January 2003, she enriched her world by adding a menswear collection. The first boutique in her name, opened in August of the same year. In 1998 she won Best Designer Award at the VH1 Fashion Awards. In March 2008, Earlier this year, Branquinho’s work retrospective opened it’s doors at the Fashion Museum of Antwerp (MoMU) . The exhibition entitled Moi, Veronique: Branquinho Toute Nue (I, Veronique: Branquinho Totally Naked) exposed the designer’s clothing and references from the last decade. This conversation happened a few days before the new year, 2009. - You expressed interest in ARTS when starting your career. How did you finally chose to devote yourself in Fashion? It was in the late 80’s, when I discovered the work of the Antwerp’s Six that I started being interested in fashion. I admired the work of Dirk Van Saene en Martin Margiela. They spoke a language that I could understand, and most of all, could feel. I wanted to communicate in the same way. Before that, fashion just was something that belonged to another world. - The memory of your Spring Summer 2005 collection is still haunting me. It was the only Branquinho show I attended so far and the soundtrack, OMD’s “Dream of me” has become on of my favorite songs since that day. Tell me, how difficult is to create a good presentation, something as memorable as this, so cinematic, poetic and yet such a powerful effect at the same time? Thanks. For me, fashion is not only about creating clothes but most of all about creating a universe. The women, the music, the setting, the clothes are all equally important to me. All these elements together make that you can create the right emotion. - Your work looks as something very personal, yet has a clear Belgian identity. Why do you think Belgian fashion made such a strong impact , back in the late 1980’s and still continue to ROCK the world , by being so individual, to this day? All Belgian designers
τέτοια επίδειξη, τόσο κινηµατογραφική, τόσο ποιητική, η οποία όχι µόνο αποτυπώνεται στη µνήµη αλλά έχει και µια πολύ δυναµική επίδραση στο θεατή. Σε ευχαριστώ. Για µένα η µόδα δεν έχει να κάνει µόνο µε τη δηµιουργία ρούχων αλλά µε τη δηµιουργία ενός ολόκληρου σύµπαντος. Οι γυναίκες, η µουσική, το σκηνικό, τα ρούχα, όλα θεωρώ πως είναι το ίδιο σηµαντικά γιατί είναι ακριβώς ο συνδυασµός όλων αυτών ο οποίος εν τέλει θα προκαλέσει και το σωστό συναίσθηµα. - Ενώ η προσωπική σου σφραγίδα είναι πολύ έντονη στη δουλειά σου, την ίδια στιγµή
Με την προσδοκία να δηµιουργήσει τον δικό της οίκο, η Veronique Branquinho σχεδίασε την πρώτη γυναικεία συλλογή της το 1997. Ταυτόχρονα σχεδίασε και τη γυναικεία συλλογή για τον ιταλικό οίκο Ruffo Research και συµµετείχε σε εκθέσεις µόδας σε ολόκληρο το Βέλγιο (µια από αυτές της Colette µε τον Raf Simons). Tον Ιανουάριο του 2003 σχεδίασε την πρώτη αντρική της συλλογή και τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου άνοιξε την πρώτη µπουτίκ Veronique Branquinho. Το 1998 κέρδισε το βραβείο Best Designer του VH1 fashion awards. Τον προηγούµενο Μάρτιο το Μουσείο Μόδας Antwerp (MOMU) εγκαινίασε αναδροµική παρουσίαση µε τη δουλειά της. Η έκθεση έφερε τον τίτλο Moi Veronique: Branquinho Toute Nue (Εγώ η Veronique Branquinho εντελώς γυµνή) µε περιεχόµενο την πορεία της σχεδιάστριας καθώς και τις πηγές έµπνευσής της, της τελευταίας κυρίως δεκαετίας. Η συνοµιλία µου µε τη Veronique έγινε λίγες µέρες πριν από τον ερχοµό του 2009. - Στην αρχή της καριέρας σου είχες εκδηλώσει ένα ενδιαφέρον για τις Καλές Τέχνες. Πώς τελικά επέλεξες να αφοσιωθείς µόνο στη µόδα;Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’80, οπότε είχα ανακαλύψει τη δουλειά των Antwerp 6, όταν άρχισα να ενδιαφέροµαι για τη µόδα. Θαυµάζω τη δουλειά των Dirk Van Saene και Martin Margiela. Μιλούν µια γλώσσα που όχι µόνο µπορώ να κατανοήσω αλλά κυρίως να αισθανθώ. Ήθελα να επικοινωνήσω κι εγώ λοιπόν µ’ αυτόν τον τρόπο. Πριν η µόδα για µένα ήταν κάτι που ανήκε σε ένα διαφορετικό κόσµο από το δικό µου. - Ακόµα είναι έντονη στη µνήµη µου, η εικόνα της συλλογής σου Άνοιξη/Καλοκαίρι 2005. Ήταν η µόνη δική σου επίδειξη µόδας που είχα καταφέρει να παρακολουθήσω και σου οµολογώ πως το τραγούδι των OMD «Dream of me», έγινε, από τότε, ένα από τα πιο αγαπηµένα µου. ∆ιερωτώµαι, πόσο δύσκολο είναι να καταφέρεις να παρουσιάσεις µια
veronique branquinho retrospective photos alex salinas
F
portrait an jacobs
are very different and make very different collections. The thing that connects them is individuality. They all do their thing, apart from trend, in good and bad times. That ‘s what makes their work incorruptible and honest. - You worked very close with fellow Cypriot, stylist, Panos Yiapanis, even before he became so big. How was this relationship? In the first place we are friends, even if we met trough our work. I have good memories going to music festivals and watching movies together. - You once said in an interview: “To conquer sex is much more attractive that the act itself”. What is sex for you? How does it appeal in your work? Desire is the drive to satisfaction. I love to be on the road. - In March of 2008, you had a retrospective exhibition of your work. Its been four months since it ended. What is the taste “in your mouth”? Do you feel that your work has made a first complete circle? In fashion we are always thinking of the future. The exhibition did allow me to make a stop and look behind. 10 years is a good time to make up the balance. To be proud of the good things and learn from the bad things. I left my luggage behind and feel light and free for the next 10 years. I always say that my collections are like my diary. Now it’s like I finished a chapter in my book and I’m ready for a new one. A virgin white page is always inspiring. - Does it tire you, this whole procedure of fashion? The collections that come one after the other, the press? Do you have moments of solitude? My relationship with the fashion system is an ambiguous one. I feel good when I’m creating, but sometimes I feel frustrated because of the high speed deadlines. Ready or not, every six months you need to show your work to the world. That’s why I envy other creative people like writers, painters, musicians,..., they show their novels, paintings, music,..., to the world when they think it’s ready and not because there is a new season. But on the other hand, because of the time-pressure you can react quickly on the sign of the times. And that is what fashion is about : Communication. Alert and with the finger on the pulse. - What is Romance for you and how do you think it reflects through your work? Romance is the fuel of life. Indispensable.
interview filep motwary
το ίδιο έντονη είναι και η βελγική σου ταυτότητα. Γιατί, κατά τη γνώµη σου, η βελγική µόδα έχει τόσο µεγάλο αντίκτυπο από τη δεκαετία του ’80 µέχρι σήµερα; Όλοι οι Βέλγοι σχεδιαστές είναι πολύ διαφορετικοί και κάνουν διαφορετικές µεταξύ τους συλλογές. Έχουν ωστόσο ένα κοινό στοιχείο κι αυτό ακριβώς είναι η ατοµικότητά τους. Όλοι δηµιουργούν ανεξαρτήτως του ποια είναι η κυρίαρχη τάση. Αυτό είναι που κάνει τη δουλειά τους ειλικρινή και άφθαρτη. - Έχεις συνεργαστεί µε τον Κύπριο στιλίστα Πάνο Γιαπάνη, πριν ακόµα εκείνος γίνει τόσο γνωστός. Πώς ήταν η συνεργασία σας; Καταρχήν, παρότι γνωριστήκαµε στη δουλειά, γίναµε και είµαστε φίλοι. Έχω πολύ καλές εικόνες από τη σχέση µου µε τον Πάνο, να πηγαίνουµε µαζί σε φεστιβάλ µουσικής και σε κινηµατογραφικές ταινίες… - Κάποτε είχες πει σε µια συνέντευξή σου την εξής φράση: Το να κάνεις κάποιον να θέλει να κάνει σεξ µαζί σου, είναι µεγαλύτερη τελικά κατάκτηση από την πράξη την ίδια. Τι είναι για σένα το σεξ; Πώς επηρεάζει τη δουλειά σου; Ο πόθος είναι ο δρόµος προς την ικανοποίηση. Κι εγώ θέλω να βρίσκοµαι… on the road. - Τον Μάρτιο του 2008 παρουσίασες µια αναδροµική έκθεση της δουλειάς σου. Πάνε τώρα 4 µήνες που τέλειωσε. Τι γεύση σου έχει αφήσει αυτή η έκθεση; Στη µόδα πάντα σκεφτόµαστε το µέλλον. Η έκθεση αυτή µου επέτρεψε να κάνω µια παύση και να κοιτάξω προς τα πίσω. ∆έκα χρόνια είναι ένας αρκετά ικανοποιητικός χρόνος για να βρεις την ισορροπία, να αισθανθείς περήφανος για τα καλά και να µάθεις από τα λάθη σου. Αυτή τη στιγµή αισθάνοµαι πως έχω αφήσει τις αποσκευές µου και είµαι ξανά ελαφριά και ελεύθερη να ταξιδέψω στα επόµενα δέκα χρόνια. Πάντα νιώθω πως οι συλλογές µου, είναι σαν το προσωπικό µου ηµερολόγιο. Αισθάνοµαι λοιπόν λες και έχω τελειώσει ήδη ένα κεφάλαιο στο βιβλίο µου και είµαι έτοιµη για ένα καινούριο. Μια λευκή σελίδα είναι πάντοτε πηγή έµπνευσης… - Σε έχει κουράσει καθόλου αυτή η όλη διαδικασία της µόδας; Οι συλλογές που η µια ακολουθεί την άλλη, ο Τύπος… Επιζητάς κάποιες στιγµές αποµόνωσης; Η σχέση µου µε το σύστηµα της µόδας είναι διφορούµενη. Νιώθω ωραία όταν δηµιουργώ αλλά είναι φορές που νιώθω εκνευρισµένη λόγω των πιεστικών χρονοδιαγραµµάτων. Είτε είσαι έτοιµος είτε όχι, κάθε έξι µήνες πρέπει να δείχνεις τη δουλειά σου στον κόσµο. Γι’ αυτό καµιά φορά ζηλεύω άλλους δηµιουργούς όπως συγγραφείς, ζωγράφους, µουσικούς, που παρουσιάζουν τη δουλειά τους στον κόσµο όταν οι ίδιοι αισθάνονται πως είναι έτοιµοι και όχι γιατί έχει ήδη έρθει η καινούρια σεζόν. Από την άλλη αυτή η πίεση χρόνου σε αναγκάζει να αντιδράσεις άµεσα στα σηµάδια των καιρών. Και η µόδα περί αυτού πρόκειται. Είναι µια µορφή επικοινωνίας. Η µόδα πρέπει να µην εφησυχάζεται και να έχει διαρκώς το δάκτυλο στον παλµό. - Τι είναι για σένα ροµαντισµός και πώς επηρεάζει τη δουλειά σου; Ο ροµαντισµός τροφοδοτεί τη ζωή. Είναι απολύτως απαραίτητος
catwalk images yiannis vlamos
As Manish Arora showed his first collection in New Delhi in 1997while the Indian press recognized him as the Rising Star of Indian Fashion.After he won Best Women’s Prêt Designer Price during the Indian Fashion Awards 2004 he successfully debuted at the London Fashion Week in September 2005. Recently he was invited by Didier Grumbach, Manish Arora shows his Spring/Summer 2008 collection for the first time during the Paris Fashion Week in October 2007. For his Autumn/Winter 2008-09 collection he collaborated with renowned Japanese artist Keiichi Tanaami, Indian contemporary artist Subodh Gupta and Walt Disney to design a range of garments part of his collection. A new collaboration just started now with MAC and REEBOK…
MAN ARO
- Manish, your S/S09 collection’s main theme was around the idea of a “circus”. In all your collections, shocking colours rule the game. Yet, this time the tones were lower and more relaxed. Do you feel your growing “older”? No I wouldn’t say that I am growing older, however one does evolve with every collection. - This season you were invited by the President of the French Fashion Federation, Didier Grumbach to present your collection in Paris. How did it go? Didier Grumbach invited me to present my collection in Paris 3 collection ago. I was extremely happy and excited when he invited me. It was my chance to show my work on the biggest platform for fashion in the world. There was a lot of preparation, excitement and nervousness but it all went great. -Paris Bourse building was dressed in Manish Arora during the Paris Fashion Week for SS/09. Ηow do you feel that you actually “dressed” one of the more important buildings in Paris? I was approached by the people at Tranoi and felt it was a great opportunity to show my work on a different platform. It was a fun project and I really enjoyed doing it. - Where do you see yourself at this point, compared to the stardom of your career? I am still learning, still curious and I still have a hunger to make beautiful things. - Do you think that a good fashion designer can also be good in other things? If yes, what? Definitely yes, creativity can flow in many other creative avenues. Now having designed footwear for Reebok, signature collection for Mac cosmetics, swatch and my eyewear collection I feel that there is so much one can do. - How much time do you spend alone? How does your family support what you do? When I travel I am most often alone. My family has always stood by me and been supportive of my life and work. - What is love for you? Love is something special and personal. - How far do you mix tradition of Indian culture with the European? Where does the rid thin line start that separates praising one’s roots and offending them. I have an equal mix of both. My culture and roots play a very important factor my collection but without the European mix it would be incomplete. Indian culture has always been very easy with mixing and lending itself to other cultures so it would take a lot for me to offend it. - Can Fashion be a protest? Yes fashion can be a protest because people have always used the clothes they wear as a way to stand for something whether it’d be teenage rebellion or freedom fighters. - Your future projects? There is collaboration with SWATCH coming up next year and we have designed the packaging of NIVEA SOFT. Their boxed will be covered in prints by us whom will also be out next year.
interview filep motwary
NISh RORA
Όταν ο Manish Arora παρουσίασε την πρώτη του συλλογή στο Νέο ∆ελχί, το 1997, ο iνδικός Τύπος τον αναγνώρισε ως το ανερχόµενο αστέρι της ινδικής µόδας. Αργότερα, το 2004, κέρδισε το βραβείο Best Women’s Prêt Designer, στα βραβεία µόδας της Ινδίας και ένα χρόνο αργότερα έκανε το ντεµπούτο του µε επιτυχία στην Εβδοµάδα Μόδας του Λονδίνου. Η πρόσκληση του Didier Grumbach τον έφερε για πρώτη φορά στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 2007, όπου παρουσίασε τη συλλογή του στην παριζιάνικη εβδοµάδα µόδας. Για τη συλλογή του Φθινόπωρο/Χειµώνας 2008-2009 συνεργάστηκε µε τον Γιαπωνέζο καλλιτέχνη Keiichi Tanaami, τον Ινδό καλλιτέχνη Subodh Gupta και τα στούντιο του Walt Disney. Τώρα µια καινούρια συνεργασία ξεκινά µαζί µε τη Mac και τη REEBOK…
- Σε όλες σου τις συλλογές πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν τα σοκαριστικά έντονα χρώµατα. Αυτή τη φορά, ωστόσο, οι τόνοι χαµήλωσαν και ήταν πιο ήρεµοι. Να το εκλάβω σαν σηµάδι πως νιώθεις πια ότι… µεγαλώνεις; ∆εν θα έλεγα πως αισθάνοµαι ότι µεγαλώνω αλλά, όπως και να ’χει, σε κάθε νέα συλλογή αισθάνοµαι πως εξελίσσοµαι. - Αυτή τη σεζόν ο πρόεδρος της Γαλλικής Οµοσπονδίας Μόδας, Didier Grumbach, σε προσκάλεσε να παρουσιάσεις τη συλλογή σου στο Παρίσι. Πώς τα πήγες εκεί; Ήµουν απίστευτα ενθουσιασµένος και ευτυχισµένος από αυτή την πρόσκληση.Ήταν για µένα η ευκαιρία µου να δείξω τη δουλειά µου στη µεγαλύτερη πλατφόρµα µόδας στον κόσµο. Υπήρξε πολλή προετοιµασία, ενθουσιασµός, νευρικότητα και ευτυχώς όλα πήγαν µια χαρά. - Το κτίριο Bourse ντύθηκε ολόκληρο µε Manish Arora κατά τη διάρκεια της Εβδοµάδας Μόδας για την Άνοιξη/Καλοκαίρι ’09. Πώς έγινε αυτό; Και πώς ένιωσες που «έντυσες» ένα από τα πιο σηµαντικά κτίρια του Παρισιού; Με είχαν προσεγγίσει από το Tranoi και αισθάνθηκα πως ήταν µια υπέροχη ευκαιρία να δείξω τη δουλειά µου σε µια εντελώς διαφορετική πλατφόρµα. Πραγµατικά το απόλαυσα. Ήταν ένα πολύ διασκεδαστικό πρότζεκτ. - Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε αυτή τη φάση, συγκριτικά µε την αρχή της καριέρας σου; Εξακολουθώ να µαθαίνω, εξακολουθώ να είµαι περίεργος και εξακολουθώ να έχω αυτή τη δίψα για δηµιουργία. - Πιστεύεις πως ένας καλός σχεδιαστής µόδας, µπορεί να είναι εξίσου καλός και σ’ άλλα δηµιουργικά πράγµατα; Αναµφισβήτητα. Η δηµιουργικότητα µπορεί να περπατά σε πολλές λεωφόρους δηµιουργίας. Τώρα που έχω ήδη σχεδιάσει παπούτσια για τη Reebok, συλλογή καλλυντικών για τη Mac, γυαλιά ηλίου, νιώθω πως είναι τόσοι πολλοί οι τοµείς όπου µπορώ να δηµιουργήσω. - Τι ρόλο παίζει ο έρωτας για σένα; Ο έρωτας είναι κάτι πολύ ξεχωριστό και πολύ… προσωπικό. - Ας µιλήσουµε τότε για δουλειά… Πόσο αναµιγνύεις την ινδική κουλτούρα µε την ευρωπαϊκή και πώς καταφέρνεις να µην προσβάλλει η µια τα χαρακτηριστικά της άλλης; Η καταγωγή µου και η κουλτούρα µου παίζουν έναν πολύ σηµαντικό ρόλο στις συλλογές µου, ωστόσο χωρίς την ανάµιξη ευρωπαϊκών στοιχείων, θα ήταν ελλιπείς. Η ινδική κουλτούρα δάνειζε ανέκαθεν στοιχεία της σε άλλες κουλτούρες και πρόσφερε πάντα το έδαφος για διάφορες αναµίξεις, οπότε δεν είναι τόσο εύκολο να αλλοιώσω τα χαρακτηριστικά της. - Μπορεί η µόδα να αποτελέσει δήλωση διαµαρτυρίας; Και βέβαια µπορεί. Οι άνθρωποι ανέκαθεν χρησιµοποιούσαν τα ρούχα τους για να δηλώσουν κάτι, είτε αυτό ήταν µια εφηβική επανάσταση είτε ένας αγώνας υπέρ της ελευθερίας. - Ποια είναι τα µελλοντικά σου σχέδια; Η συνεργασία µε τη SWATCH που θα γίνει τον επόµενο χρόνο και το νέο design πακετάρισµα για τη NIVEA SOFT.
- Kuki, thank you for accepting this interview. I wanted to ask you about the impression you have reading the Hellenic Fashion Week? The Hellenic Fashion week is much contrasted: a very strong will power and effort to make it international and make things go round. A little bit of awkwardness, some good collections, some less. I think that there is a lot of effort and work to do to make it extremely successful in an international point of view, but the basis is here. There are a lot of good elements that need to be supervised and pushed to a higher level. - What potentials do you see in Greece’s fashion future? What’s the strategy that needs to be followed? I think that what’s very interesting in Greek fashion is its sea side, a little bit exotic (not in a bad way). It’s that difference that has to be cultivated in an international way without copying the other brand. That’s how the Greek fashion will be noticed. - You are head of Totem, one of the most recognized press offices-showrooms in the world. Was it hard for you to start and finally reaching the level you are on today? It was a lot of work since 25 years. It’s all about choices: make the right ones from the start in order to be positioned how we want to be. Then, never change from the starting point. On my side, it has always been about working with brilliant designers: the commercial and mass market products never interested me. I built Totem the same way as an art collector. - What’s an agent’s responsibility? During the Fashion Week in Athens, I witnessed your care for the people you represent, the guest designers of Athens, and also your positive energy and help to make everything work.. My responsibility is that everything works correctly: That the people for who I work are glad and the journalists are interested in what they come from. In fact, it’s all about not disappointing people. - What are you looking for in a designer’s work? What I’m looking for is surprise, astonishment. You have to know that I work full-time in fashion since more than 25 years now. I’ve seen a lot of things so I became more and more demanding about that. - How do you choose who’s right for Totem and who’s not? I wanted to know how democratic can you be between the people you represent? Each client is treated the same, I can’t make it another way. I choose each designer, and continue to do so, in an equilibrated balance between creativity and business potentials. - How important is teamwork for you? It’s very important of course: alone, we always have limited capacity. Teamwork allows multiplied strength and possibilities. - Out of all the creators you represented so far, who remained loyal to your collaboration and vice versa? You have to understand that fashion is a very changing environment, and so unfaithful. It’s better to make that report very soon, so you won’t be disillusioned. To answer your question, people like Walter Van Beirendonck, Raf, Simons, Veronique Branquinho, Bernhard Willhelm or AF Vandevorst are loyal to me. - What happened to Yazbukey or Taralis for example? When and how does collaboration stop for you? At a certain point, paths split for multiple reasons
«Graduate of Esmod in 1982 majoring in fashion and fashion illustration, and costume and fashion history of the 18th, 19th and 20th century. Kuki de Salvertes debuted as press attaché at Moschino, where he was in charge of the Europeen market until 1989. From 1989 to 1991 he assumed the responsiblities of internatinal press attaché at Vivienne Westwood, all the while free lancing on the the side since 1984 with Marcel Marongiu and Alain Mikli, since 1984 As of 1992, at the center of Totem Press Office, created with Patrick Girault, he contributed to the launches and to the notoriety of numerous avant-garde designers: Jeremy Scott, Olivier Theyskens, Benoit Méléard, Raf Simons, Veronique Branquinho, Bernhard Willhelm, Walter Van Beirendonck, Bruno Pieters, A.F. Vandevorst, Haider Ackermann,Christian Wijnants. Fueled by a genuine passion for design and creation, he regularily detects new talents even before they’ve finished their studies, notably at the Royal Academy of Fine Arts in of Antwerp, fertile grounds from where avant-garde fashion stems. Certain events realised for more institutionalised clients at Totem have permitted the large public to associate and discover the creation of the most inventive fashion.» Lydia Kamitsis, Dictionnaire international de la Mode. Ed. du Regard.”
- Κυki, σε ευχαριστώ που αποδέχθηκες αυτή τη συνέντευξη. Θέλω να σε ρωτήσω τη γνώµη έχεις για την Ελληνική Βδοµάδα Μόδας, όταν διάβαζες γι’ αυτήν. H Ελληνική Βδοµάδα Μόδας είναι γεµάτη αντιθέσεις: µια πολύ δυνατή θέληση και προσπάθεια να γίνει διεθνής και να αλλάξει κάποια πράµατα. Υπάρχουν κάποια παράξενα στοιχεία, κάποιες καλές συλλογές, κάποιες λιγότερο καλές. Νοµίζω ότι έχει γίνει µεγάλη προσπάθεια και δουλειά ώστε να γίνει εξαιρετικά επιτυχής, σε ένα πιο διεθνές επίπεδο, αλλά η βάση υπάρχει. Υπάρχουν πολλά καλά στοιχεία τα οποία χρειάζεται να επιµεληθούν και να πάνε σε ένα πιο υψηλό επίπεδο. Αυτό που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον στην ελληνική µόδα, είναι η θαλάσσά της, το ότι είναι κάπως εξωτική (όχι µε κακό τρόπο). Αυτή η διαφοροποίηση χρειάζεται να καλλιεργηθεί µε ένα διεθνή τρόπο, χωρίς να αντιγράφονται άλλες µάρκες. Έτσι η ελληνική µόδα θα δώσει το παρών της. - Είσαι επικεφαλής του Totem, ενός από τα πιο αναγνωρισµένα γραφεία τύπου/showroom στον κόσµο. Ήταν δύσκολο για σένα να αρχίσεις και τελικά να φτάσεις το επίπεδο στο οποίο βρίσκεσαι σήµερα; Πριν από 25 χρόνια ήταν πολλή δουλειά. Είναι όλα θέµα επιλογών: κάνουµε τις σωστές από την αρχή ώστε να τοποθετηθούµε στο πώς θέλουµε να είµαστε. Όµως, ποτέ δεν διαφοροποιούµαστε από το σηµείο εκκίνησης. Από την πλευρά µου, ήταν όλα θέµα να δουλεύω µε εξαιρετικούς designers: οι εµπορικοί και τα µαζικά προϊόντα ποτέ δεν µε ενδιέφεραν. Έκτισα το Τotem, όπως θα το έκανε ένας συλλέκτης έργων τέχνης. - Ποια είναι η ευθύνη ενός ατζέντη; Κατά τη διάρκεια της Εβδοµάδας Μόδας στην Αθήνα, ήµουν µάρτυρας του ενδιαφέροντός σου για τους ανθρώπους που αντιπροσωπεύεις, τους φιλοξενούµενους designers της Αθήνας και επίσης της θετικής σου ενέργειας και βοήθειας ώστε να δουλέψουν όλα σωστά. Η υπευθυνότητά µου είναι να δουλέψουν όλα. Οι άνθρωποι για τους οποίους δουλεύω, να είναι ευχαριστηµένοι και οι δηµοσιογράφοι να ενδιαφέρονται για τη δουλειά τους. Κατ’ ακρίβειαν, όλα έχουν να κάνουν µε το να µην απογοητεύω τον κόσµο. - Από όλους τους δηµιουργούς που έχεις εκπροσωπήσει µέχρι τώρα, ποιος παρέµεινε πιστός στη συνεργασία σας και το αντίστροφο; Πρέπει να καταλάβεις ότι η µόδα είναι ένα περιβάλλον που αλλάζει συνεχώς και τόσο άπιστο. Είναι καλύτερα να το αναγνωρίσεις αυτό από νωρίς, ώστε να µην έχεις ψευδαισθήσεις. Για να απαντήσω στις ερωτήσεις σου, άνθρωποι όπως οι Walter Van Beirendonck, Raf Simons, Veronique Branquinho, Bernhard Willhelm ή AF Vandevorst είναι πιστοί σε µένα. - Πού πάει η µόδα; Η µόδα πάει κακά! Οι συλλογές είναι βαρετές, πολλή εµπορικότητα και µάρκετινγκ. Όλες οι συλλογές µοιάζουν οι ίδιες, µόνο τα labels αλλάζουν. Η µόδα πρέπει να αλλάξει, να βρει τη φρεσκάδα και τη δηµιουργικότητά της, ώστε οι άνθρωποι να ενδιαφερθούν ξανά. - Τι είναι ο «διανοητισµός της µόδας» για σένα; Tίποτα, είναι απλά µια πολύ προσποιητή φόρµουλα την οποία βρί-
Απόφοιτος της Esmond, το 1982, µε πτυχίο στη µόδα, το fashion illustration και την ιστορία της µόδας και του κοστουµιού από τον 18ο ώς τον 20ό αιώνα.Ο Kuki de Salvertes έκανε το ντεµπούτο του ως press attaché στον οίκο Μοschino, όπου ήταν υπεύθυνος για την ευρωπαϊκή αγορά ώς το 1989. Από το 1989 ώς το 1991, ανέλαβε ως υπεύθυνος διεθνούς Tύπου στη Vivienne Westwood, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν ως ελεύθερος επαγγελµατίας στο πλευρό του Marcel Marongiu και του Alain Mikli, από το 1984. Από το 1992, βρίσκεται στο επίκεντρο του Totem Press Office, που δηµιούργησε µε τον Patrick Girault, εκεί συνεισέφερε στο λανσάρισµα και στη διατήρησης της φήµης πολλών σχεδιαστών avant-garde: Jeremy Scott, Olivier Theyskens, Benoit Méléard, Raf Simons, Veronique Branquinho, Bernhard Willhelm, Walter Van Beirendonck, Bruno Pieters, A.F. Vandevorst, Haider Ackermann, Christian Wijnants. Έχοντας ένα αυθεντικό πάθος για το design και τη δηµιουργία, εντοπίζει συχνά νέα ταλέντα ακόµα πριν να έχουν τελειώσει τις σπουδές τους, ιδιαίτερα από τη Royal Academy of Fine Arts της Αµβέρσας, εκεί όπου η avant garde µόδα ανθεί. Συγκεκριµένα γεγονότα που έχουν γίνει για τους πελάτες-ινστιτούτα του Totem, έχουν επιτρέψει σε ένα µεγάλο κοινό, να συσχετιστεί και να ανακαλύψει τη δηµιουργία της πιο δηµιουργικής µόδας.
(financial problem, opinion differences…). It has been this case for Yazbukey or Taralis. - Where is fashion going? Fashion goes badly! The collections are boring, too much commercial, marketing. All the collections look the same, only the label changes. Fashion has to change, find its freshness and creativity, so people will be interested in it again. - Most of the designers you represent are anything but French: Marios Schwab, Willhelm, Arora, Vandevorst? Why? What makes them so special apart from their work? The problem is that there was no incredible French designer that came out since 20 years. French fashion schools were at a very disappointing level and nothing good came out from them. That’s why I searched everywhere else but there. - What is Fashion Intellectualism for you? Nothing, it’s a very pretentious formula that I found particularly ridiculous. For me, Fashion is an applied art, and has nothing to do with intellectualism. - What is Totem’s profile? How hard it is for you to keep a valid existence in a world that is changing so fast? Totem is an international press and public relations, very creative that represents a selection of the best designers of the moment, for the best magazines, stylists and photographers. The only way to continue is to keep an eye on what’s going on and refresh regularly and complete the selection of designers that worth to be highlighted. - Do you think technology helps the fashion industry? A lot! Fashion needs to take in count all the evolution of new technology to be more successful and sharpened it’s a fundamental thing. - VIKTOR&ROLF or Chalayan use technology in their work quite often. Could all these mechanical clothes become the protagonists of the future? Certainly not have these two designers proposed it, but I think that reasonable declensions will be realistic in the future. - Are you afraid of the future? Certainly not! In a general way, I’m a quite unsatisfied person so I put a lot of hope in future. - If you had the chance to be a spectator of your own life, what would you see, think about you. Who are you in your own words? I think that I would see somebody that had worked too much, that gave too much time and energy to his work and not enough for himself. - What is the difference between clothes we see in museums compared to what one can see in a showroom? It’s just a question of editing, context and presentation. The clothes remain the same. - What is love and friendship for you? Two things that I had never known how to manage. portrait thierry dreyfus
ωνόµαστε τακτικά και να συµπληρώσουµε την επιλογή των πιο αξιοσηµείωτων σχεδιαστών. - Πιστεύεις πως η τεχνολογία, βοηθά τη βιοµηχανία της µόδας; Πολύ! Η µόδα χρειάζεται να λάβει υπόψη όλες τις εξελίξεις στη νέα τεχνολογία ώστε να γίνει πιο επιτυχηµένη και να ακονίσει τις βάσεις της. - Φοβάσαι το µέλλον; Σίγουρα όχι! Γενικά, είµαι ένα αρκετά ανικανοποίητο άτοµο, έτσι εναποθέτω πολλή ελπίδα στο µέλλον. - Αν είχες την ευκαιρία να είσαι θεατής της ίδιάς σου της ζωής, τι θα έβλεπες και τι θα σκεφτόσουν για σένα; Ποιος είσαι µε τα δικά σου λόγια; Νοµίζω θα έβλεπα κάποιον που έχει δουλέψει πάρα πολύ, που έδωσε πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια στη δουλειά του και όχι αρκετό στον εαυτό του. - Ποια είναι η διαφορά µεταξύ των ρούχων που βλέπουµε σε µουσεία σε σύγκριση µε αυτά που βλέπει κάποιος σε ένα showroom; Είναι θέµα editing, περιεχοµένου και παρουσίασης. Τα ρούχα παραµένουν τα ίδια. - Τι είναι η αγάπη και η φιλία για σένα; ∆υο πράγµατα που δεν έµαθα ακόµα να χειρίζοµαι.
interview filep motwary
BLB@ ;< σκω ιδιαίτερα γελοία. Για µένα η µόδα είναι µια εφαρµοσµένη τέχνη και δεν έχει καµία σχέση µε το διανοητισµό. - Ποιο είναι το προφίλ του Totem; Πόσο δύσκολο είναι για σένα, να διατηρήσεις µια έγκυρη ύπαρξη σε έναν κόσµο που αλλάζει τόσο γρήγορα; Το Totem είναι ένα διεθνές γραφείο Tύπου και διεθνών σχέσεων, πολύ δηµιουργικό, που αντιπροσωπεύει µια επιλογή από τους καλύτερους σχεδιαστές αυτή τη στιγµή, για τα καλύτερα περιοδικά, στιλίστες και φωτογράφους. Ο µόνο τρόπος να συνεχίσουµε, είναι να έχουµε τα µάτια µας ανοικτά για όλα όσα συµβαίνουν, να ανανε-
life with different identities which you can change. - After nine years of signing your own label, being who you are to the world internationally, how do you see fashion now in comparison to the past, when you first started? Repetition, reproduction, duplication, redoubling, recurrence and then there is us. - You were born in Germany, live in Belgium , yet you chose to show in Paris. What does Paris mean to you, both business and personally speaking? I ‘am here for my work. The ethnics here prevent Paris from being a museum like Venice. I enjoy my ‘Narrenfreiheit’ (freedom of the fool) as a foreigner, you know we like to feel a bit alienated. -Are you still in contact with your birthplace? I would like to ask whether you remember whether the Great Wall’s end in Berlin, had an effect on you as a kid? To the man you are today? I am from South Germany / Bavaria, the opposite side of Germany. So the whole east/west problematic seemed far away in my childhood. It made me laugh when Joseph Beuyes was asked about the wall 1964 and he said they should add 5 cm to the hight of the wall to have a better proportion . . . it tells you much about the political climate at the time. -I spotted some «sausage necklaces» in your women’s ss09 collection. Sausage – South Germany – Bavaria, there is a connection to my roots. For the last women’s show I worked out some accessories in clay, one piece was a necklace with sausages in clay. I also like to pose with a big sausage. At our men’s show AW 07/08 we gave a seat to a big sausage. - You are a person involved in many different things at the same time: magazine contributor, artist… How do you feel when some people try to put boundaries on one’s creativity and also on how many things a person can involve himself in at the same time? That is a question of character – I like to please. - What is more important for you during the making of your collection?The result or the process? How important is the part of your team in your work? To be not too satisfied, keeps you going. There are no rules and mistakes in the underworld of creativity. I don’t want to define myself by my work. - For example, Leni Riefenstahl , was a dancer, an actor, a director, an author, a painter, videographer and photographer. Yet she was accused a negative factor during the Second World War. For Bernhard, a person should always be remembered for the mistakes he/she did? Does a mistake limit someone’s achievements or creativity? Mistakes serve-up a veritable feast for thinking; but there is also a different dimension in someone who serves a dictator and seduces through mass media and someone making collections . . . - What is balance for you? When the moon shines on the moonshine - Could you share your next projects with me? Don’t know today . . . a lost ‘mein Plan’ -Where do you think fashion is going and how do you describe the scene it as it is now, in between the market crisis, the mass production clothes, the hundreds of fashion weeks all over the world.. I like America - What is love for you? Birds flying towards us and then flying away again - The moments between moments, when you’re happy - Cafes with two guests and a dog - Streets made of golden sunlight - Meat and dumplings at home The high of sex - A lot of money when we earn it, not later when we spend it - Art at the moment it’s created - Something too expensive that we can afford - A certain smile - Elephant showers - Death, as long as we’re not dying
του σε gay πορνό - πρότυπο. Εµείς τον φέραµε ξανά πίσω στη µόδα. Είναι ένας άνθρωπος που τόλµησε να αλλάξει και φαίνεται φανταστικός. Η µόδα που κάνουµε, απεικονίζει πολύ τη στάση των καιρών µας. Να αποφασίζεις δηλαδή για το πώς ζεις, πώς φαίνεσαι, ποιος θέλεις να είσαι. Πίσω απ’ αυτή την έντονη στάση, που θα ονόµαζα «Καν’ το µόνος σου», υπάρχει πάντα ένα παιχνίδισµα. Και η µόδα επίσης σου επιτρέπει να έχεις µια διπλή ζωή µε διαφορετικές ταυτότητες τις οποίες µπορείς να αλλάζεις. - Υπογραφείς τα δικά σου ρούχα εδώ και 9 χρόνια και έχεις αποκτήσει φήµη στη διεθνή σκηνή του design. Πώς βλέπεις τη µόδα σε σύγκριση µε το παρελθόν, τότε που άρχιζες; Επανάληψη, αναπαραγωγή, πανοµοιότυπη αναπαραγωγή, επανεµφάνιση και µετά είµαστε εµείς… - Γεννήθηκες στη Γερµανία, έζησες στο Βέλγιο, παρόλα αυτά επέλεξες να είσαι στο Παρίσι. Τι σηµαίνει η πόλη αυτή για σένα, τόσο στα επαγγελµατικά όσο και την προσωπική σου ζωή. Είµαι εδώ για τη δουλειά µου. Οι διάφορες εθνικότητες εµποδίζουν το Παρίσι να γίνει ένα µουσείο σαν τη Βενετία. Απολαµβάνω την «ελευθερία του να είµαι βλάκας», εµάς τους ξένους, ξέρεις µας, αρέσει να νιώθουµε λίγο αποξενωµένοι. - Συνεχίζεις να έχεις επαφή µε τον τόπο που γεννήθηκες; Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν η πτώση του τείχους του Βερολίνου, σε είχε επηρεάσει σαν παιδί στον άντρα που είσαι σήµερα. Είµαι από τη Νότια Γερµανία (Βαυαρία), στην απέναντι πλευρά της Γερµανίας. Έτσι όλος αυτός ο ανατολικό/δυτικός προβληµατισµός φαινόταν αποµακρυσµένος στα παιδικά µου χρόνια. Γελούσα όταν ο Joseph Beuyers ρωτήθηκε για το τείχος και είπε πως έπρεπε να προσθέσουν άλλα 5 εκατοστά στο ύψος του για να υπάρχει καλύτερη αναλογία. Αυτό
Ever since the creation of his own brand in 1999 (in association with Jutta Kraus), 33 year old Bernhard Willhelm has created his own personal universe in fashion, something that only a few of his colleagues achieved .He started with womenswear back in March of 1999. The first menswear came in October of 2000, which he wouldn’t showcase until January 2003 within the Menswear Fashion Week. In 1998, graduating from the Royal Academy of Antwerp, Bernhard Willhelm passed from being assistant to Walter Van Beirendonck, Alexander McQueen, Vivienne Westwood and Dirk Bikkembergs. Parallel to his collections, from 2002 to 2004, he’s successfully directed the italian house of Capucci where he launched their first Prêt-à-Porter collection. His other achievements include a retrospective of his work organised in 2003 by the Ursula Blickle Art Foundation in Germany, alongside the publishing of his book at the Lukas & Sternberd publications in 2004. In 2005, he designed school uniforms for the orphans’ aid association, Misericordia. This year he launched his first shoe line, and created the “White Wild Bunch”, a clothing line only available online at YOOX.com. He also received the ANDAM Grand Prize as the most promising talent of the new creative scene. - Bernhard, the last time I saw you was during the Athens Biennial about two years ago. I wonder about your opinion on Athens, it’s architecture and the people within. New Athens has to rethink its identity and visual not easy as this was actually the first time Modern Art was displayed at the Athens Biennial titled “Destroy Athens”. It was obviously a try to break free from history but nowadays the title seemed a bit difficult as we are not beyond identity, people are killed every day because they are identified as being something ‘other’ ! Interesting also because many people from Athens view Athens itself as a very broad political kind of impulse . . .- The way you choose to present your work each season has a very masculine point of you, a game like Cowboys and Indians, very playful as concept. Could you explain your choice of expressing this way? Maybe I am not as clitoric as most designers but I just try to try to discover something new every season – whatever that means it has to come out . . . also Mars on Venus is a possibility. - Most of the models you work with, one can say are ordinary people, characters. What is the procedure behind each collection’s casting? I want to show a wider spectrum of beauty ‘outside’ the ordinary ideal of models precasted from agencies. So yes – small, big, beautiful, ugly- it’s life. - A few seasons ago you worked with porn star Francois Sagat and Lukas Wassmann for the making of your campaign. What was the reflection and commentary on behalf of the media regarding your choice and the project itself? How do you see this project now? Many people get their sexual fantasy from porn, even kids now are on internet , so porn becomes mainstream – there is this double moral in our society, nobody admits watching porn . . . The story of François Sagat interested me as he studied fashion at Studio Berçot in Paris , got to work in fashion, he assisted styling stories with Carine Roitfeld/ French Vogue, then he decided to change/transform his then normal body into this gay porn icon he is now and we brought him back to fashion. He is a transformer and looks fantastic. The fashion we make reflects very much this do it yourself attitude of living/looking who ever you want to be. Behind this bold attitude is always a playfulness . . . and fashion also allows you to have a double
Από τότε που δηµιούργησε το δικό του brand, το 1999 (συνεργάζεται µε Jutta Kraus), ο 33χρονος Bernhard Willhelm έφτιαχνε την ίδια ώρα, τον δικό του προσωπικό κόσµο στη µόδα, κάτι που µόνο λίγοι από τους συναδέλφους του κατάφεραν να πετύχουν. Η πρώτη του παρουσία στο χώρο ήταν η κολεξιόν µιας γυναικείας συλλογής ρούχων το 1999. Ακολούθησε η συλλογή από αντρικά ρούχα τον Οκτώβριο του 2000, την οποία όµως δεν θα επιδείκνυε µέχρι τον Ιανουάριο του 2003 στο Menswear Fashion Week. Το 1998, αποφοιτώντας από το Royal Academy της Αµβέρσας, ο Bernhard Willhelm, έγινε βοηθός των Walter Van Beirendonck, Alexander McQueen, Vivienne Westwood και Dirk Bikkembergs. Παράλληλα µε τις συλλογές του, από το 2002-2004 διευθύνει µε επιτυχία τον ιταλικό οίκο Capucci όπου λανσάρισε την πρώτη τους prêt a porter συλλογή. Οι άλλες του δραστηριότητες περιλαµβάνουν µια αναδροµική δουλειά του, που οργανώθηκε το 2003 από το Ursula Blickle Art Foundation στη Γερµανία, παράλληλα µε την έκδοση του βιβλίου του από τους Lukas & Sternberd το 2004. Το 2005 σχεδίασε σχολικές στολές για το Μisericordia, ένα φιλανθρωπικό ίδρυµα για ορφανά. Αυτό το χρόνο λανσάρει την πρώτη του συλλογή παπουτσιών και δηµιουργεί τη «White Wild Bunch», µια σειρά από ρούχα που διατίθενται µόνο online στο Yoox.com. Ο Bernhard Willhelm βραβεύτηκε ως το πιο πολλά υποσχόµενο ταλέντο της νέας σκηνής στον κόσµο των δηµιουργών. - Bernhard, την τελευταία φορά που σε είδα, ήταν κατά τη διάρκεια της Μπιενάλε Αθηνών πριν δυο χρόνια. Ποια η γνώµη σου για την Αθήνα, την αρχιτεκτονική και τον κόσµο της; Η νέα Αθήνα πρέπει να σκεφτεί ξανά την ταυτότητά
9<IE?8I;
catwalk images soji fujii portrait claus geist look book maria ziegelboeck
interview filep motwary
λέει πολλά για το πολιτικό κλίµα εκείνες τις µέρες. - Πρόσεξα κάποια κολιέ-λουκάνικα στη γυναικεία συλλογή σου για το ’09… Λουκάνικα, Νότια Γερµανία, Βαυαρία… υπάρχει µια σύνδεση µε τις ρίζες µου. Για το τελευταίο γυναικείο show ετοίµασα κάποια αξεσουάρ που κάλυψα µε πηλό. Ένα από αυτά ήταν και ένα κολιέ µε πήλινα λουκάνικα. Στο αντρικό show για το Φθινόπωρο – Χειµώνα ’07/’08 δώσαµε µια θέση σ’ ένα µεγάλο λουκάνικο. - Είσαι ένα άτοµο που κάνει πολλά πράγµατα την ίδια στιγµή: γράφεις σε περιοδικά, είσαι καλλιτέχνης. Πώς νιώθεις όταν κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να βάλουν όρια στη δηµιουργία κάποιου και επίσης µε πόσα πράγµατα µπορεί να αναµιχθεί ένα άτοµο την ίδια ώρα; Αυτό είναι θέµα χαρακτήρα. Μ’ αρέσει να ευχαριστώ τους άλλους… - Τι είναι πιο σηµαντικό για σένα κατά τη διάρκεια της δηµιουργίας µιας συλλογής σου; Το αποτέλεσµα ή η διαδικασία; Πόσο σηµαντική είναι η οµάδα σου στη δουλειά σου; Όταν δεν είσαι ικανοποιηµένος από τη δουλειά σου, σε αναγκάζει να συνεχίσεις να δηµιουργείς. ∆εν υπάρχουν κανόνες και λάθη στον αντίποδα της δηµιουργίας. ∆εν θέλω να δώσω τον ορισµό του εαυτού µου από τη δουλειά µου. - Για παράδειγµα, η Leni Riefenstahl ήταν χορεύτρια, ηθοποιός, σκηνοθέτις, συγγραφέας, ζωγράφος, φωτογράφος… Η καριέρα της όµως στιγµατίστηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου, µια που πολλοί τη χαρακτήριζαν ως το «κορίτσι του Χίτλερ». Πιστεύεις πως έναν άνθρωπο πρέπει να τον θυµούνται για τα λάθη που κάνει; Ένα λάθος µπορεί να βάλει όρια στα επιτεύγµατα ή τη δηµιουργία κάποιου; Τα λάθη σε κάνουν να σκέφτεσαι δηµιουργικά. Αλλά υπάρχει πολύ µεγάλη διαφορά ανάµεσα σε κάποιον που ανταµείβει ένα δικτάτορα και διασύρεται µέσω των µίντια και σε κάποιον που φτιάχνει συλλογές ρούχων. - Τι σε ισορροπεί; Το φεγγάρι όταν λάµπει στη φεγγαράδα. Μπορείς να µοιραστείς τα επόµενά σου projects µαζί µου; ∆εν ξέρω… χαµένα «δικά µου σχέδια». - Πού πιστεύεις πως πάει η µόδα και πώς µπορείς να περιγράψεις τη σκηνή όπως είναι τώρα, ανάµεσα στην οικονοµική κρίση, τα µαζικής παραγωγής ρούχα και τις εκατοντάδες των βδοµάδων µόδας σ’ όλο τον κόσµο… Μ’ αρέσει η Αµερική.
@CC?<CD
της, αν και αυτό είναι δύσκολο. Ο τίτλος της Μπιενάλε, «Destroy Athens», αποδείκνυε µια φανερή προσπάθεια αποδέσµευσής της από την Ιστορία, αλλά στις µέρες µας ο τίτλος αυτός δεν είναι καθόλου εύκολος να γίνει πραγµατικότητα, γιατί δεν λειτουργούµε πέρα απ’ την ταυτότητά µας. Οι άνθρωποι σκοτώνονται κάθε µέρα επειδή δίνουν ορισµό στην ταυτότητά τους, διαχωρίζοντας τον εαυτό τους από τους άλλους. Ήταν πάντως ενδιαφέρον το γεγονός, πως πολλοί Αθηναίοι είδαν την πόλη τους σαν ένα ευρύ πολιτικό αυθόρµητο είδος. - Ο τρόπος µε τον οποίο επιλέγεις να παρουσιάσεις τη δουλειά σου κάθε σεζόν, διακρίνεται από αρρενωπότητα, ένα παιχνίδι ανάµεσα σε Ινδιάνους και cowboys, πολύ παιχνιδιάρικο επίσης και ως σκεπτικό. Μπορείς να εξηγήσεις τους λόγους που εκφράζεσαι µ’ αυτόν τον τρόπο; Ίσως γιατί δεν ασχολούµαι µε τη θηλυκότητα, όσο άλλοι σχεδιαστές. Προσπάθειά µου είναι να βρω κάτι καινούριο να παρουσιάσω κάθε σεζόν, ό,τι κι αν σηµαίνει αυτό. Ίσως ο συνδυασµός του Άρη και της Αφροδίτης να είναι µια πιθανότητα… - Τα περισσότερα µοντέλα µε τα οποία δουλεύεις, είναι καθηµερινοί άνθρωποι. Ποια είναι η διαδικασία επιλογής τους για κάθε σου συλλογή; Θέλω να παρουσιάζω µια ευρύτερη εικόνα της οµορφιάς «έξω» από τη συνηθισµένη ιδέα των µοντέλων που θα µπορούσα να βρω σε πρακτορεία. Μικρό, µεγάλο, όµορφο, άσχηµο, αυτή είναι εξάλλου η ζωή. - Λίγες σεζόν πιο πριν δούλεψες µε τον πορνοστάρ Francois Sagat και τον Lukas Wassmann για τη δηµιουργία της καµπάνιας σου. Ποια ήταν η αντίδραση και τα σχόλια των media για την επιλογή σου και το συγκεκριµένο project γενικότερα; Πώς βλέπεις αυτή τη δουλειά που έκανες τότε, τώρα; Πολλοί άνθρωποι υιοθετούν τις σεξουαλικές τους φαντασιώσεις από τα πορνό, ακόµα και παιδιά, µέσω του Ίντερνετ. Μ’ αυτόν τον τρόπο το πορνό έχει γίνει επικρατούσα τάση, αν και υπάρχει αυτή η διπλή ηθική στην κοινωνία µας όπου κανένας δεν παραδέχεται πως βλέπει πορνό… Η ιστορία µε τον Francois Sagat µε ενδιέφερε µια που ο ίδιος σπούδασε µόδα στο στούντιο Bercot στο Παρίσι, δούλεψε ως βοηθός στιλίστας µε την Carine Roitfeld στη γαλλική Vogue και µετά αποφάσισε να µετατρέψει το φυσιολογικό κορµί
-Although you know each other since 1987, it took you almost eleven years to join forces and launch A.F Vandevorst. Why? We met each other at the fashion academy of Antwerp and sat in the same class for 4 years. After, we first wanted to gain as much experience as possible. We both worked for other designers and brands and this for about 6 or 7 years. - Do you think that a brand is stronger when designed by four hands, instead of two? A collection is never designed by only two hands and for us it was important to do something together. - When can a collection be called a success? When the final result of a collection is equal to the initial idea + the evolution during the working process. - Do you think it is correct being occupied by something that has no ending? Fashion for example? That’s the challenge to start every season with an empty page! - When is the point you realize that an outfit is the “KEY” for each collection? Before, during or after the show? Before during the working process of the collection!!! - How does the economy crisis touch you? What doesn’t kill you makes you stronger!!! We prefer to look for solutions rather than complaining.
Design duo Filip Arickx and An Vandevorst, the names behind the label AF Vandevorst studied at the Flanders Fashion Institute in Antwerp, known for coming out with the most creative minds in fashion. They both worked for other designers before deciding to join forces and create A.F VANDEVORST.Their presentations are known for the unique scenario based on their collection. Each time it becomes more and more cinematic.I met Filip in Athens, while he was working backstage, one day before his show.AF Vandevorst is based in Antwerp and shows in Paris.
filip arickx portrait filep motwary artwork joseph beuys
fetish ann vallé
matroesjkas katherina prospect
- What does the “Belgian” identity mean to you as designers? Why do you think Belgians make the difference? As of our Belgian roots this will remain our identity, due to strength, sense of realism and hardworking. - Where there hard moments during the stardom of your label? Of course there were, that’s part of the game. Finding creative solutions makes you stronger and keeps one awake! - Do you think it is important for a designer working for another’s brand before launching his/her own line? How did your collaborations with other labels help you before starting your mutual own? For us it was important to gather skills. We think it’s interesting to see how other people work and to exchange ideas. - Does it bother you that the mainstream plagiarizes designer’s ideas? What is your opinion about designers collaborating with brands such as H&M ,TOP SHOP..? No, that’s how the system works. Creating “once-ina-lifetime-opportunities”. In the end it’s funny to see only for one season a “mainstream” Comme des garcons collection in the streets. - How different is fashion now compared to the past, when you first started. Where is fashion going? As fashion is very contemporary it changes very fast. It’s a constant evolution. A mirror of society. It’s going faster and faster. Fashion is moving towards the future! - Your shows are extraordinary. You have a very, very strong presentation each time. For the music to the venue, the girls, the concept.. What is important in presenting one’s work? How long does it take you to find the concept of presentation and “put it down”? Our presentation is the most important part in our creative process. We always have a story to tell and put a lot of energy in the way how to present it to the outside. Sometimes it comes in the beginning, sometimes in the middle and sometimes at the end. - What else do you want to achieve as designers? Showing the complete A.F.VANDEVORST universe!!! (And there’s still a lot to tell)
κάνουν τη διαφορά; Επειδή έχουν δύναµη, µια αίσθηση της πραγµατικότητας και ξέρουν να δουλεύουν σκληρά. Όσο για τις βελγικές µας ρίζες, αυτές παραµένουν η ταυτότητά µας. Υπήρχαν δύσκολες στιγµές αφότου η φίρµα σας απέκτησε φήµη; Φυσικά και υπήρξαν, αυτό είναι µέρος του παιχνιδιού. Το να βρίσκεις δηµιουργικές λύσεις, σε κάνει δυνατό και σε κρατά ξύπνιο! Πιστεύεις ότι είναι σηµαντικό για ένα σχεδιαστή, να δουλεύει για κάποιον άλλον πριν να λανσάρει τη δική του γραµµή; Με ποιον τρόπο σας βοήθησαν οι συνεργασίες σας µε άλλους οίκους πριν ξεκινήσετε το δικό σας; Για µας ήταν σηµαντικό να αποκτήσουµε ικανότητες. Πιστεύουµε ότι έχει ενδιαφέρον το να δεις πώς δουλεύουν οι άλλοι και να ανταλλάζεις ιδέες. Σ’ ενοχλεί που ο συρµός αντιγράφει ιδέες σχεδιαστών; Ποια η γνώµη σου για τις συνεργασίες µεταξύ σχεδιαστών και εταιριών όπως οι H&M και TOP SHOP; Όχι, αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύει το σύστηµα. Να δηµιουργείς ευκαιρίες που µοιάζουν µοναδικές. Στο τέλος είναι διασκεδαστικό να βλέπεις για µια µόνο σεζόν, τον οίκο Comme des garcons να γίνεται mainstream και να φοριέται στους δρόµους. Πόσο διαφορετική είναι η µόδα σήµερα σε σύγκριση µε το παρελθόν, όταν πρωτάρχισες; Κατά πού κατευθύνεται; Καθώς η µόδα είναι κάτι πολύ σύγχρονο, αλλάζει πολύ γρήγορα. Βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη. Ένας καθρέφτης της κοινωνίας. Πηγαίνει ολοένα και ταχύτερα. Η µόδα κινείται προς το µέλλον! Τα shows σας είναι εξωπραγµατικά. Κάθε φορά η παρουσίασή σας είναι πολύ δυνατή. Από τη µουσική µέχρι την επιλογή του χώρου, τα κορίτσια, το σκεπτικό... Τι έχει σηµασία όταν παρουσιάζει κανείς τη δουλειά του; Πόσο σας παίρνει µέχρι να βρείτε το σκεπτικό της παρουσίασης και να το βάλετε κάτω; Η παρουσίασή µας είναι το σηµαντικότερο κοµµάτι της δηµιουργικής µας διαδικασίας. Πάντα έχουµε µια ιστορία να πούµε και βάζουµε πολλή ενέργεια στον τρόπο που την παρουσιάζουµε προς τα έξω. Μερικές φορές µας έρχεται στην αρχή, µερικές στο µέσο, άλλες φορές στο τέλος. Τι άλλο θέλετε να πετύχετε ως σχεδιαστές; Να δείξουµε την ολοκληρωµένη σειρά A.F.VANDEVORST στο σύµπαν!!! (Και υπάρχουν ακόµα πολλά να πούµε).
interview filep motwary
Το ντουέτο της µόδας Filip Arickx και An Vandevorst, τα ονόµατα πίσω από τη φίρµα A.F. Vandevorst, σπούδασαν στο Flanders Fashion Institute στην Αµβέρσα, το οποίο είναι γνωστό για τη δυναµική των αποφοίτων που προτείνει στη µόδα. Και οι δυο δούλεψαν για άλλους σχεδιαστές πριν αποφασίσουν να ενώσουν τις δυνάµεις τους και να δηµιουργήσουν τον οίκο A.F VANDEVORST. Οι παρουσιάσεις τους έγιναν γνωστές για τα µοναδικά τους σενάρια, βασισµένα στις κολεξιόν τους που κάθε φορά γίνονται ολοένα και πιο κινηµατογραφικές. Συνάντησα τον Filip στην Αθήνα, καθώς δούλευε στα παρασκήνια, µια µέρα πριν το show του. Ο οίκος AF Vandevorst έχει τη βάση του στην Αµβέρσα και δείχνει στο Παρίσι. Αν και γνωρίζεστε από το 1987, σας πήρε σχεδόν έντεκα χρόνια να ενώσετε τις δυνάµεις σας και να λανσάρετε τον οίκο A.F Vandevorst. Γιατί; Γνωριστήκαµε στην ακαδηµία µόδας στην Αµβέρσα και ήµασταν στην ίδια τάξη για τέσσερα χρόνια. Στη συνέχεια, θέλαµε να κερδίσουµε όσο περισσότερη πείρα µπορούσαµε. Και οι δυο δουλέψαµε για άλλους σχεδιαστές και φίρµες κι αυτό έγινε για 6 µε 7 χρόνια. Πιστεύεις ότι µια φίρµα είναι πιο δυνατή όταν σχεδιάζεται από τέσσερα παρά από δυο χέρια; Μια συλλογή δεν σχεδιάζεται ποτέ από δυο χέρια µόνο και για µας ήταν σηµαντικό να κάνουµε κάτι µαζί. Πότε µια συλλογή θεωρείται πετυχηµένη; Όταν το τελικό αποτέλεσµα της συλλογής είναι ανάλογο µε την αρχική ιδέα και την εξέλιξή της στη διάρκεια της διαδικασίας. Κατά την άποψή σου είναι σωστό να ασχολείται κανείς µε κάτι χωρίς τέλος; Με τη µόδα για παράδειγµα; Αυτή είναι η πρόκληση, να ξεκινάς κάθε σεζόν µε άδεια σελίδα! Σε ποιο σηµείο συνειδητοποιείς ποιο σύνολο είναι το «κλειδί» για κάθε κολεξιόν; Πριν, κατά τη διάρκεια ή µετά το show; Πριν, και κατά τη διάρκεια της δηµιουργικής διαδικασίας της κολεξιόν! Με ποιον τρόπο σας άγγιξε η οικονοµική κρίση; Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό. Προτιµάµε να ψάχνουµε λύσεις παρά να παραπονιόµαστε. Πώς αντιλαµβάνεστε τη βελγική σας ταυτότητα ως σχεδιαστές; Για ποιο λόγο κατά τη γνώµη σας οι Βέλγοι
Γεννήθηκε στην Ιαπωνία το 1977, από Ιταλό πατέρα και Γιαπωνέζα µητέρα και µεγάλωσε µεταξύ των δύο αυτών χωρών. Το µοναδικό του στιλ είναι απόρροια του τρόπου που µεγάλωσε: Μοντέρνο και παραδοσιακό. Ανατολικό και ευρωπαϊκό. Τώρα ζει µεταξύ Λονδίνου, Νέας Υόρκης και Τόκιο. Εργάζεται σαν editor σε διάφορα περιοδικά µόδας και είναι άµεσα αναµεµιγµέ
- How important is teamwork for you. What does teamwork mean for a stylist? For me, the creative process is all about collaboration. Different people get together to develop ideas and to create one distinct and unique vision. From fashion designers, photographers, through hair and make-up, even my own assistants; I think that the role of the stylist is to be in the middle of it and get everyone together to make it happen! - The majority of the world we live in has nothing to do with fashion nor finds interest in it. For whom do you work? What does your work reflect and towards whom? I hope that my work will inspire not only the people that look to fashion for influence but a bigger audience. My work is not elitist and would hope to appeal to art lovers as well as fashionistas. If i can somehow invoke emotion, make them think or stimulate and inspire somebody then I’m happy. - What makes a good fashion stylist? To have a complete awareness of how the finished image should look and to channel the team’s creative processes towards a unique goal - What’s fashion for you. Define the word fashion. That’s a difficult question! I’m working every day to find the answer! - How did you see fashion as a child and how was your childhood in general? Is it true that we as adults try to recreate our past’s reflections through our work? I was brought up between Japan and Italy as a child before moving to London at 18 so I suppose my work is a jumble of things, geographical and cultural contrasts, East meets West, street-wear paired with high fashion... - What do you enjoy most: working for a magazine or for a designer? Could you please name the differences? I love both processes! The two aren’t really all that different; they are both processes of creative collaboration. Working for a magazine consists of coming up with themes for an issue, cover ideas, commissioning shoots as well as doing my own shoot. Working with designers consists of coming up with ideas and themes for a show or campaign image instead, for a magazine but the processes of casting models and making looks really is quite similar. - Are there any difficulties in your work? TIME!!! There is never enough of it. I travel so much that it is hard I barely get time to sit still. It would be so much easier if the seasons were double the length. - How do you choose your assistants? I try to look for young people who are passionate about fashion. People who I can bounce ideas off and contribute ideas of their own. I’m looking for the new me every time! -How where things for you when you started. How did it all happen? : I was working as buyer for a shop called “The Pineal Eye” in Soho, London. We would work with young exciting designers and then I was invited to join Dazed in a similar capacity, I had my own page to display whatever i found interesting with new designers and photographers. It was a natural progression. - Which was the most influential person in your life so far and the most memorable moment in your career and why? My Mum had the biggest influence on me and she still does!! I share her love of beauty and adore her ability to balance this with a very practical nature. She keeps me focused too. - Where is fashion going? Global... - An advice for the young and talented who dream to become a stylist? Think twice!
Nicola Formichetti was born in Japan in 1977 to an Italian father and a Japanese mother and grew up between these two countries. His unique style is a result of his upbringing: internationally eclectic; modern and traditional; Eastern and European. Currently living between London, New York and Tokyo. He works as an editor on several fashion magazines, all of which he is closely involved with throughout the entire process; as well as being a consultant for a number of leading fashion brands, working on their image, business strategy, marketing processes or simply styling the campaigns. He is also very involved in youth culture and cultivating young talent. Its his career status that made me want to interview him for all of you. Just read the list of what he does and where he is: Creative director of DAZED & CONFUSED Senior fashion editor of ANOTHER MAN, Contributing fashion editor of V, V MAN, ANOTHER Magazine, Fashion director of VOGUE HOMMES JAPAN and also contributor for ARENA HOMME PLUS and BAZAAR USA .His recent collaboration with Hedi Slimane turn a sparkle flame to fire, I had to chat with him, now!
interview filep motwary
να προσπαθεί να φέρει κοντά όλους τους δηµιουργούς ώστε να γίνει πραγµατικότητα, το κοινό τους όραµα. - Η πλειοψηφία του κόσµου στον οποίο ζούµε, δεν έχει να κάνει τίποτα µε τη µόδα και ούτε βρίσκει κάτι ενδιαφέρον σ’ αυτή. Σε ποιον απευθύνεται η δουλειά σου; Ελπίζω ότι η δουλειά µου, δεν εµπνέει µόνο τους ανθρώπους που ψάχνουν ερεθίσµατα στη µόδα, αλλά και ένα πιο ευρύ κοινό. Η δουλειά µου δεν είναι ελιτίστικη και πραγµατικά ελπίζω να ελκύει τους φιλότεχνους όσο και τους φασιονίστες. Αν µπορώ µε έναν τρόπο να δηµιουργήσω ένα συναίσθηµα ή να προβληµατίσω ή να εµπνεύσω κάποιον µέσω της δουλειάς µου, τότε είµαι χαρούµενος. - Τι κάνει ένα fashion stylist καλό; Η ικανότητά του να φαντάζεται την εικόνα ολοκληρωµένη και να κατευθύνει τη δηµιουργική διαδικασία προς έναν και µοναδικό σκοπό. - Τι είναι η µόδα για σένα; Ποιον ορισµό θα έδινες σ’ αυτή την έννοια; Αυτή είναι πραγµατικά µια πολύ δύσκολη ερώτηση. Κάθε µέρα προσπαθώ να βρω την απάντησή της. - Πώς ήταν η παιδική σου ηλικία και ποιος ήταν ο χώρος της µόδας σ’ αυτήν; Είναι αλήθεια τελικά, πως ως ενήλικες προσπαθούµε να αναπλάσουµε το παρελθόν µας µέσα από τη δουλειά µας; Μεγάλωσα µεταξύ Ιαπωνίας και Ιταλίας και µετακόµισα στο Λονδίνο όταν ήµουνα γύρω στα 18. Υποθέτω ότι η δουλειά µου είναι ένα µίγµα πραγµάτων, γεωγραφικών και πολιτισµικών αντιθέσεων, η Ανατολή που συναντά τη ∆ύση, η µόδα του δρόµου που ζευγαρώνει µε την υψηλή µόδα… - Τι απολαµβάνεις περισσότερο, να δουλεύεις για ένα περιοδικό ή για ένα σχεδιαστή µόδας; Ποια είναι τελικά η διαφορά; Απολαµβάνω και τα δύο. Στην πραγµατικότητα δεν υπάρχει µεγάλη διαφορά. Πρόκειται και στις δύο περιπτώσεις για µια δηµιουργική συνεργασία. ∆ουλεύοντας για ένα περιοδικό σηµαίνει να βρίσκω την ιδέα του τεύχους, την ιδέα του εξωφύλλου, να αναθέτω τις φωτογραφήσεις µόδας, όπως και να κάνω τις δικές µου φωτογραφήσεις. ∆ουλεύοντας για ένα σχεδιαστή σηµαίνει να βρίσκω την ιδέα και το θέµα ενός show ή µιας καµπάνιας. Η διαδικασία ωστόσο να βρίσκεις τα µοντέλα και να δηµιουργείς το image, είναι πολύ παρόµοια και στις δύο περιπτώσεις. - Υπάρχουν πράγµατα που τα θεωρείς δυσκολίες στη δουλειά σου; Ο χρόνος. ∆εν υπάρχει ποτέ αρκετός. Ταξιδεύω τόσο πολύ ώστε σπάνια βρίσκω το χρόνο να µείνω σε ένα µέρος. Θα ήταν όλα πιο εύκολα αν οι εποχές είχαν τους διπλάσιους µήνες… - Με ποια κριτήρια διαλέγεις τους βοηθούς σου; Ψάχνω για νέους ανθρώπους οι οποίοι έχουν πάθος για τη µόδα. Ανθρώπους που µπορούν να πάρουν ιδέες από µένα και εγώ από αυτούς. Βασικά εκείνο που ψάχνω κάθε φορά, είναι τον εαυτό µου σε καινούρια έκδοση… -Πώς ήταν όταν πρωτοξεκίνησες; Πώς έγιναν όλα; Εργαζόµουν για ένα κατάστηµα µε το όνοµα The Pineal Eye, στο Σόχο στο Λονδίνο, όπου συνεργαζόµασταν µε νεαρούς, ενθουσιώδεις σχεδιαστές και µετά µου πρότειναν να µπω στην οµάδα του Dazed, όπου σε µια δική µου σελίδα θα παρουσίαζα οτιδήποτε θεωρούσα ενδιαφέρον από νέους designers και φωτογράφους. Όλα εξελίχθηκαν οµαλά και φυσιολογικά, θα έλεγα. - Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σε επηρέασε περισσότερο στη ζωή σου και ποια ήταν η στιγµή που θα σου µείνει αξέχαστη στην καριέρα σου; Η µητέρα µου ήταν ο άνθρωπος που είχε τη µεγαλύτερη επιρροή πάνω µου και εξακολουθεί να την έχει. Τρέφουµε την ίδια αγάπη για την οµορφιά και θαυµάζω την ικανότητα να εξισσοροπεί αυτή την αγάπη της για το ωραίο µε το να παραµένει γήινη και πρακτική. Επίσης µε βοηθά να είµαι συγκεντρωµένος σ’ αυτό που κάνω. - Προς τα πού κατευθύνεται η µόδα; Γίνεται πιο παγκόσµια. - Τι θα συµβούλευες τους νέους και ταλαντούχους που ονειρεύονται να γίνουν fashion stylists; Να το σκεφτούν διπλά.
photo. self portrait
-(B.+ %.1,("'$33(
-Πόσο σηµαντική είναι η οµαδική συνεργασία για σένα και τι σηµαίνει ακριβώς αυτό για ένα στιλίστα; Για µένα η δηµιουργικότητα είναι άµεσα συνδεδεµένη µε την οµαδική συνεργασία. ∆ιαφορετικοί άνθρωποι συναντιούνται για να αναπτύξουν ιδέες και να δηµιουργήσουν ένα σαφή και µοναδικό όραµα. Από σχεδιαστές ρούχων, φωτογράφους, µακιγιέρ, hair stylists, τους δικούς µου βοηθούς, όλοι µαζί. Πιστεύω πως ο ρόλος του στιλίστα είναι να βρίσκεται στο µέσο και
νος στη διαδικασία παραγωγής τους. Επίσης είναι σύµβουλος για ένα µεγάλο αριθµό οίκων µόδας, σε ό,τι αφορά κυρίως το image, την επιχειρηµατική τους στρατηγική, το µάρκετινγκ και το styling της διαφηµιστικής τους καµπάνιας. Ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την κουλτούρα των νέων και την προώθηση ταλέντων. Είναι όλα αυτά που αφορούν στην καριέρα του, που µου έδωσαν το κίνητρο να τον ψάξω για µια συνέντευξη. Κι αν δεν σας έχω πείσει, απλά παραθέτω τη λίστα των περιοδικών που θα δείτε το όνοµά του στην ταυτότητά τους: Creative director του DAZED&CONFUSED. Fashion editor του ANOTHER MAN. Συνεργάζεται ως fashion editor µε τα περιοδικά V, V MAN, ANOTHER MAGAZINE. Είναι διευθυντής µόδας στο VOGUE HOMMES JAPAN και επίσης συνεργάτης του ARENA HOMME PLUS και BAZAAR USA. Η πρόσφατη συνεργασία του µε τον Hedi Slimane ήταν και ο λόγος που έβαλε φωτιά στην επιθυµία µου να του πάρω συνέντευξη. ∆εν υπήρχε πια κανένα άλλο περιθώριο αναµονής…
nicola formichetti collaborations with / Ď&#x192;Ď&#x2026;Î˝ÎľĎ ÎłÎŹÎśÎľĎ&#x201E;ιΚ ¾ξ: B. C. G. M. - hedi slimane F. E. D. mariano vivanco K. L. J. A. solve sundsbo H. simon procter I. william selden
! "
#
$
%
&
* + ,
-
'
(
)
portrait stefan van fleteren
interview filep motwary garden images ronald stoops
BEIRENDONCK
Walter Van Beirendonck is one of â&#x20AC;&#x153;Antwerp Sixâ&#x20AC;?, which stands on its own as a tittle to carry (a rather heavy one one might say). I am happy to reveal to you this nice converation I had with Mr
VAN
WALTER
Ο Walter Van Beirendonck είναι ένας από τους «Έξι της Αµβέρσας», ο οποίος είναι ήδη από µόνος του ένας πολύ σηµαντικός τίτλος (και πολύ «βαρύς», µπορώ να πω). Είµαι πολύ χαρούµενος να σας αποκαλύψω αυτή την ωραία συζήτηση που είχα µε τον κύριο Beirendonck, ίσως τον πιο ισχυρό και επαναστατικό σχεδιαστή ανδρικής µόδας της εποχής µας, ο οποίος ήταν και ο µέντορας του διάσηµου Bernhard Willhelm καθώς και άλλων νεαρών ανερχόµενων ταλέντων που είναι αρκετά τυχεροί ώστε να τον έχουν ως δάσκαλό τους στο Royal Academy of Fine Arts στην Αµβέρσα. - Ποιες στιγµές, γνωριµίες και συνεργασίες θυµάσαι περισσότερο στη µέχρι στιγµής καριέρα σου; Η κάθε καινούρια συλλογή είναι το highlight για µένα. Μ’ αρέσει να δουλεύω µαζί µε άλλους δηµιουργικούς ανθρώπους. Οι Bono (U2), Marc Newson, Jurgen Teller, Rei Kawakubo, Mondino, Ronald Stoops, Inge Grognard, Orlan, Dirk van Saene είναι µόνο µερικοί από τους ανθρώπους που πέρασα καλά δουλεύοντας µαζί τους. Κάποια από τα τεράστια fashion show µου, τη δεκαετία του ’90, σίγουρα µπορείς να τα αποκαλέσεις highlights της καριέρας µου. - Το Βέλγιο µπήκε στο χάρτη της Μόδας στα µέσα της δεκαετίας του ’80, χάρη σε σένα, την Ann Demeulemeester, το Margiela… Μπορείς να περιγράψεις αυτό το κίνηµα, τις δυσκολίες και την εξέλιξη γενικά; Εµείς ήµαστε τελείως αθώοι τότε, δεν ξέραµε πώς να χειριστούµε τον «πραγµατικό» κόσµο της µόδας, µετά που αποφοιτήσαµε από τη Βασιλική Ακαδηµία της Αµβέρσας. Αλλά ήµαστε φιλόδοξοι, παραµείναµε µαζί, φύγαµε τελικά από το Βέλγιο και ταρακουνήσαµε τον κόσµο της µόδας. Είµαι επίσης περήφανος που διδάσκω στην Ακαδηµία για περισσότερο από 26 χρόνια. Έχω διδάξει, µεγάλα καινούρια ταλέντα που έγιναν αργότερα γνωστά ονόµατα στον κόσµο της µόδας. Φυσικά ο αγαπηµένος µου είναι ένας: o Bernhard Willhelm. Τα τελευταία δύο χρόνια είµαι επικεφαλής του τµήµατος της µόδας, και είµαι βέβαιος ότι θα αναδείξουµε ακόµα περισσότερα ταλέντα στο µέλλον. Το Βέλγιο έχει µεγαλώσει φοιτητές από ολόκληρο τον κόσµο, που θα ταρακουνήσουν τον κόσµο της µόδας ακόµα µια φορά. - Η δουλειά σου είναι σαν ένας καµβάς γεµάτος µηνύµατα. Μπορεί η διαµαρτυρία να γίνει στη µόδα; Η µόδα πρέπει να ασχολείται µε τις καινούριες σκέψεις, την αντίδραση και την ανανέωση. Οι σχεδιαστές µόδας, όπως όλοι οι δηµιουργικοί άνθρωποι, πρέπει να έχουν το ρόλο να µπορούν να κριτικάρουν και να αντικατοπτρίζουν πάνω στη σύγχρονη κοινωνία. Ο ρυθµός και η ταχύτητα της µόδας είναι ένας τέλειος τρόπος για να διαµαρτυρηθείς – οτιδήποτε µπορεί να είναι στη µόδα, γιατί όχι; Ο Obama είναι πολύ στη µόδα και αυτό δεν είναι πολιτική; - Ο κλασικισµός, όπως τον ξέρουµε σήµερα, απαιτεί ισορροπία και τάξη στα χρώµατα ή το σχήµα. Και όµως, η δουλειά σου κινείται µέσα από µια άλλη διάσταση. Πώς µεταφράζεις αυτό που κάνεις; Ο τελικός µου σκοπός είναι να πετύχω ένα είδος κλασικισµού. Αλλά ακόµα και στη δουλειά µου, η ισορροπία και η τάξη στο χρώµα και το σχήµα είναι εξαιρετικά σηµαντικές. Φυσικά, το τελικό αποτέλεσµα είναι ένα καθαρά προσωπικό όραµα και άποψη. Τι κάνω: Η προσωπική µου πρόκληση είναι να αλλάξω και να παίξω µε τα όρια της ανδρικής µόδας. Μ’ αρέσει να πειραµατίζοµαι και να σκέφτοµαι τους τρόπους να εκφράσω το όραµά µου, την άποψη µου, τις σκέψεις και ιδέες µου στις συλλογές και τα projects µου. - Τι σηµαίνει µόδα για σένα; Τι είναι µοντέρνο και τι είναι παλιό; Η µόδα χρειάζεται πάθος, πειραµατισµό, ψυχή, ρίσκο, αλλαγές…Την αγαπώ και τη µισώ ταυτόχρονα. Είναι υπέροχα να συνειδητοποιείς (µετά) πόσο κυρίαρχες είναι οι τάσεις της µόδας και πόσο ορατές είναι στον κόσµο. Προσπαθούµε να αποφύγουµε να ακολουθούµε τις τάσεις, αλλά δεν µπορούµε να αποφύγουµε να επηρεαζόµαστε από αυτές – ακόµα και οι πιο προοδευτικοί. - Πόσο διαφορετικές είναι οι ανάγκες που είχες όταν πρωτάρχιζες σε σχέση µε τώρα; Οι ανάγκες είναι ακόµα οι ίδιες: να µαζεύω λεφτά ώστε να κάνω ό,τι θέλω µε τη δουλειά µου. Ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι η καριέρα µου ήταν µια κούρσα µε rollercoaster, να πηγαίνει πάνω και κάτω, είµαι περήφανος πως πάντα πετύχαινα ό,τι ήθελα, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι ο περισσότερος κόσµος της µόδας είναι τροµακτικός, έχει να κάνει πολύ µε τα λεφτά και είναι επιφανειακός… συνεχίζω να πιστεύω. - Πώς µεγάλωσες; Απλά και µε αγάπη σε µια µικρή πόλη στην εξοχή. Αγαπούσα τα ζώα και τη φύση.
Beirendonck, perhaps the most influential and breakthrough menswear designers of our time, having mentored the famed Bernhard Willhelm as well as other young emerging talents who are lucky enough to have him as their tutor at the Royal Academy of Fine Arts in Antwerp - What are the most memorable moments in your career so far, acquaintances and collaborations? What has been your career high to date? Every new collection is a highlight for me. I love to work together with other creative people. Bono (U2), Marc Newson, Jurgen Teller, Rei Kawakubo, Mondino, Ronald Stoops, Inge Grognard, Orlan, Dirk van Saene..are a few of the people which I enjoyed working with. Some off my huge fashion shows back in the nineties you surely can call career highs. - Belgium made its entrance on the map of Fashion during the mid 1980’s thanks to you, Ann Demeulemeester, Margiela...Could you describe this wave back then, the difficulties and the whole evolution in General that today, still remains as the most sophisticated part of the world’s fashion industry? We (the six + 1) were totally innocent, not knowing how to deal with the “real” fashion world after graduating from the Antwerp royal academy. But we wear ambitious, sticked together, got finally out of Belgium and rocked the fashion world. I’m also really proud that I’m teaching in the academy for more that 26 years. I teached great new talents who became also well known names in the fashion world. Of course is my favourite: Bernhard Willhelm. Since two years I’m head of the fashion department and sure to deliver more talents in the future. Belgium raised students (coming from all over the world) do rock the fashion world once again! - Your work is like a canvas full of messages, Can fashion be a protest? Can a protest be fashionable? Fashion should be rethink , react and renew. Fashion designers, as all creative people, should have the role to criticize, reflect our contemporary society. The rhythm and pace of fashion is a perfect way tot protest-anything can be fashionable Why not! Obama is very fashionable and isn’t that politics? -Classicism as we know it today requires balance and order in colors or shape. Yet, your work moves towards another dimension. How do you translate what you do? My final goal is not to do achieve a kind of classicism. But even in my work, balance and order of colour, and shape is extremely important. Of course the final result is a real personal vision and view. What I do: My personal challenge is to change and let evolve the boundaries of (men’s) fashion. I like to experiment and thinking about the possibilities to express my vision, view, thoughts and ideas in my collections and project. - What does fashion mean to you? What is modern and what is old? Fashion needs passion, experiment, soul, risks, changing…. I love it and hate it at the same time.It is great to realize (afterwards) now dominant fashion trends are visible in the world. We try to avoid following trends, but we can’t avoid to be influenced by them, even the most forward-thinkers. -How different are the needs you had when you fist started compared to where you stand today? The needs are still the same: getting money together to do what I like to do in my work.Despite the fact that my career was a rollercoaster ride, going up and down, I’m proud that I always achieved to do what I wanted to do, and despite the fact that most of the fashion world is a scary, money business, superficial and killing….. I keep on believing. - How was your upbringing? Simple and caring, in a small town in the countryside. loving animals and nature. - Do you think that “one chooses his path of life” depending on the influences he has from childhood or is it some sort of decision we take based on personal choices? How was Walter Van Beirendonck as a teenager compared to the students you teach? As a teenager I was innocent, but ready to discover the world.. Now, students are informed by the web. Seeing and “googling” a lot, but missing the right contexts. -Has the economic crises affected the way you think or work? Definitely the more commercial projects I’m involved in!
quality of traditional service to the customer. - What makes a boutique different than another apart from the clothes and what is your opinion about “showcase” boutiques and “window” boutiques that appear from time to time. Or even limited time stores like Rei Kawakubo’s Guerilla? The boutiques look like their owners. Monobrands will look like the designer of the house. Same for multibrands : the selection will reflect their owner’s taste, it is a statement from their personality – obviously I am talking here only about a handful of stores around the world. Limited stores like the Guerilla stores are a clever new way of sales, they wouldn’t work for everyone but they work within the *CDG world. It is all about individuality, finding new ways of selling, but that suits you only. And it’s a clever way of spreading the name (like C.D.G does with H&M). It is all about testing, daring to find new ways, in a cohesive manner, depending on your DNA. The recipes don’t work for everyone; each store has to find its own. -Your husband, Daniel Poumaillou, started the Maria Luisa concept by naming it after you. Yet, it is you responsible for discovering the talent out there, right? How hard is your business? Yes, I do the scouting, but it is more of a
- You are a fashion retailer, buyer and owner of the most successful boutique in Paris, known worldwide. How do you see fashion now. How different it is compared to the 90’s or even the late 80’s when your first store was launched? Totally different ; when we started in the late 80’s we had an aging couture and its traditional luxury ready to wear versus new creative designers such as the Japanese and the Belgians . Today fashion has become a business with the arrival of finance partners who turned it into a global luxury market with enormous means able to advertise heavily , opening new stores, controlling thus their distribution, their image etc. Simultaneously, mass market has also changed and learned how to be stylish and highly fashionable ( Zara, Toshop, H&M…). Also : the development of new websites has changed the traditional way of shopping. As an independent retailer, we have to be more and more directional, to take more risk, to spot new designers before they get too confirmed, because by then they will belong or work in a big group. - How do you think the concept of a “fashion boutique” has evolved in the 21st century? The challenge with this ‘new’ competition is that you have to have new ideas all the time, spot new talents, make efforts on communication, strengthen your own identity… Today’s customer is curious and doesn’t only stay stuck to one brand or one store, you always have to find a way to attract him/her. Meanwhile, you always have to stick to the
It is 20 solid years since the maiden day when the first Maria Luisa boutique opened it’s doors in Paris. The owner, Maria Luisa Poumaillou is probably one of the few retailers in the world of fashion, who knows the meaning of «the real thing» when it comes to the unknown work of a young designer or a «must have» item coming from the hands of an established createur. Herself, is a very elegant woman with polite manners and a warm honest smile. I’m honored for this conversation we had…
προσπάθειες µε την προβολή σου, να δυναµώνεις τη δική σου ταυτότητα... Ο πελάτης του σήµερα είναι περίεργος και δεν κολλάει µόνο σε µια φίρµα ή σε ένα κατάστηµα και πρέπει συνεχώς να βρίσκεις τρόπους να τον/την προσελκύσεις. Στο µεταξύ, πρέπει πάντα να εµµένεις µε την ποιότητα στην παραδοσιακή εξυπηρέτηση του πελάτη. - Εκτός από τα ρούχα τι κάνει µια µπουτίκ διαφορετική από την άλλη και ποια η γνώµη σου για τις µπουτίκ τύπου «showcase» ή τις µπουτίκ βιτρίνας που παρουσιάζονται κατά καιρούς; Ή ακόµα για τα καταστήµατα περιορισµένης διάρκειας όπως το Guerilla της Rei Kawakubo; Οι µπουτίκ αντικατοπτρίζουν τους ιδιοκτήτες τους. Όπως τα καταστήµατα που συγκεντρώνονται σε µια µόνο φίρµα, θα µοιάζουν µε το σχεδιαστή του οίκου. Το ίδιο ισχύει και για τις πολυσυλλεκτικές µπουτίκ: οι επιλογές αντικατοπτρίζουν το γούστο των ιδιοκτητών, είναι µια δήλωση της προσωπικότητάς τους – φυσικά αυτή τη στιγµή αναφέροµαι µόνο σε µια χούφτα
- Ασχολείσαι µε το λιανικό εµπόριο στο χώρο της µόδας και είσαι ιδιοκτήτρια µιας από τις πιο πετυχηµένες µπουτίκ στο Παρίσι, γνωστή ανά το παγκόσµιο. Πώς βλέπεις τη µόδα σήµερα; Και πόσο διαφορετική είναι αυτή η αντίληψή σου σε σχέση µε το ’90 ή ακόµα και µε τα τέλη του ’80, όταν άνοιξες το πρώτο σου κατάστηµα; Είναι εντελώς διαφορετική· όταν ξεκινήσαµε στα τέλη του ’80, είχαµε µια ηλικιωµένη Υψηλή Ραπτική και την παραδοσιακή πολυτελή prêt a porter σε αντιπαράθεση µε νέους δηµιουργικούς σχεδιαστές όπως οι Ιάπωνες και οι Βέλγοι. Σήµερα η µόδα έχει γίνει επιχείρηση µε την άφιξη των οικονοµικών στελεχών οι οποίοι την έχουν µετατρέψει σε µια παγκόσµια πολυτελή αγορά µε τεράστια µέσα, που µπορεί να διαφηµίσει πολύ, ανοίγοντας καινούρια καταστήµατα, ελέγχοντας έτσι τη διανοµή τους, το ίµατζ τους κ.λπ. Ταυτόχρονα, άλλαξε και η µαζική αγορά η οποία έµαθε πώς να έχει στιλ και να είναι µοδάτη (Zara, Toshop, H&M…). Επίσης η ανάπτυξη ιστότοπων έχει αλλάξει τον παραδοσιακό τρόπο στο shopping. Ως ανεξάρτητοι retailers, χρειάζεται να έχουµε κατεύθυνση, να παίρνουµε περισσότερα ρίσκα, να εντοπίζουµε νέους σχεδιαστές πριν καθιερωθούν, επειδή µέχρι τότε θα ανήκουν ή θα δουλεύουν για τις µεγάλες επιχειρήσεις. - Κατά τη γνώµη σου πώς εξελίχτηκε το σκεπτικό πίσω από τις «fashion boutiques» τον 21ο αιώνα; Η πρόκληση µε αυτόν το «νέο» ανταγωνισµό είναι ό,τι πρέπει να έχεις συνεχώς καινούριες ιδέες, να εντοπίζεις καινούρια ταλέντα, να κάνεις
Έχουν περάσει 20 συναπτά έτη από την παρθενική µέρα που η πρώτη µπουτίκ Maria Luisa άνοιξε τις πόρτες της στο Παρίσι. Η ιδιοκτήτρια, η Maria Luisa Poumaillou, είναι από τις λίγες στον κόσµο της µόδας που ξέρουν τι σηµαίνει «real thing» όταν πρέπει να ξεχωρίσουν τη δουλειά κάποιου άγνωστου νέου σχεδιαστή ή το «must have» κοµµάτι από τα χέρια κάποιου καθιερωµένου δηµιουργού. Η ίδια είναι µια πολύ κοµψή γυναίκα µε ευγενικούς τρόπους και ζεστό ειλικρινές χαµόγελο. Αυτή η συζήτηση που είχαµε, µε τιµά...
portrait cedric rivrain courtesy ricardo tisci Ά magazine. thank you robin sculié
interview filep motwary
-!2)! ,5)3! 0/5-!),,/5
καταστήµατα ανά τον κόσµο. Καταστήµατα όπως το Guerilla είναι ένας έξυπνος τρόπος να πουλήσεις. ∆εν πετυχαίνουν για όλους, αλλά δουλεύουν καλά. Όλα έχουν να κάνουν µε την ατοµικότητα, µε το να βρίσκεις νέους τρόπους να πουλάς που ταιριάζουν όµως µόνο σε σένα. Και είναι ένας πολύ έξυπνος τρόπος να κάνεις ένα όνοµα να εξαπλωθεί (όπως κάνει η *C.D.G. µε την H&M). Όλα έχουν να κάνουν µε τον πειραµατισµό, µε την τόλµη του να ανακαλύψεις νέους τρόπους που να έχουν συνεκτικότητα και να βασίζονται στο DNA σου. Οι συνταγές δεν δουλεύουν για όλους· κάθε κατάστηµα πρέπει να βρει τη δική του. -Οι βδοµάδες µόδας ανθούν ανά τον κόσµο αυτή τη στιγµή και γνωρίζω ότι επισκέπτεσαι πολλές πόλεις κάθε σεζόν. Ποια η άποψή σου για τις βδοµάδες µόδας εκτός
* C.D.G. - COMME DES GARçONS
Παρισιού, Λονδίνου, Νέας Υόρκης και Μιλάνου; Υπάρχει πράγµατι ταλέντο εκεί έξω; Στην ουσία όχι, εννοώ ακόµα. Χρειάζεται χρόνος. ∆εν µπορείς να έχεις ιδιοφυΐες, να εµφανίζονται παντού... Κι αν ακόµα είχες ένα Nicolas Ghesquière κάπου σε µια αποµονωµένη βδοµάδα µόδας, δεν θα περιέβαλλε τον εαυτό του µε ανθρώπους µε το ίδιο γούστο ή διάθεση. Η µόδα δεν είναι µια µοναχική εµπειρία, είναι µια δουλειά που µοιράζεσαι µε άλλους ανθρώπους. Γι’ αυτό, υποθέτω, αυτές οι εβδοµάδες µόδας είναι αρκετά καλές καθώς φέρνουν διαφορετικούς ανθρώπους σε επαφή. Καλό είναι επίσης το ότι όλοι µπορούν κι έχουν πρόσβαση σε οπτικό υλικό ή πληροφορίες µέσω του internet (όπως και µέσω καταστηµάτων όπως τα H&M που εξαπλώνουν ένα όχι και τόσο άσχηµο γούστο παντού, ίσως λίγο πιο συνηθισµένο), αν και είναι καλύτερα όταν έχεις πραγµατικές ανταλλαγές. Οι άνθρωποι µπορεί να παραπονιούνται για τη δυτικοποίηση του υπόλοιπου κόσµου και για την παγκοσµιοποίηση που τα κάνει όλα ίδια, αλλά µε έναν τρόπο είναι δύσκολο να το αποφύγεις και πιστεύω ότι µερικά καλά πράγµατα θα προκύψουν απ’ αυτό. Είναι στα σίγουρα πολύ περίεργο, το να πηγαίνεις στην Ινδία και να βλέπεις τους σχεδιαστές να κάνουν ρούχα που µοιάζουν µε της Chloë τη στιγµή που έκαναν καφτάνια την προηγούµενη σεζόν: ∆εν µπορώ να τους πω ότι έχουν ολοκληρωτικά λάθος κι ότι θα έπρεπε να διατηρήσουν την ταυτότητά τους, αλλά όλοι κάνουµε λάθη και θα το καταλάβουν ότι δεν χρειάζονται να µεταµορφώσουν τους εαυτούς τους για να προσελκύσουν τη ∆ύση κι ότι ο πλούτος βρίσκεται στη διαφορετικότητα (αν και θα υπάρχει αφοµοίωση). -Από όλους τους σχεδιαστές που εκπροσώπησες µέχρι στιγµής, για ποιον νιώθεις περισσότερο περήφανη και γιατί; ∆υο ονόµατα µου έρχονται στο µυαλό: Martin Margiela και Nicolas Ghesquière. Αλλά θα επέλεγα τον Nicolas Ghesquière, καθώς ήταν φίλος πριν πάει στον Balenciaga και έχει την επιτυχία που του αξίζει. Πίστευα στη φιλία του πριν από τα shows του και αν και ήξερα ότι ήταν αρκετά ταλαντούχος για να τα καταφέρει, δεν περίµενα οι συλλογές του να είναι τόσο πρωτοποριακές. Είµαι πραγµατικά πολύ περήφανη για αυτόν. -Τι σε φοβίζει στη βιοµηχανία της µόδας, όπως και στο µέλλον; Είναι πολύ δύσκολοι οι καιροί για τους νέους σχεδιαστές, καθώς υπάρχει λιγότερη υποστήριξη και χρηµατοδότες που ζητάνε για γρηγορότερα αποτελέσµατα, τη στιγµή που ξέρουµε ότι χρειάζεται χρόνος. Ιδιαίτερα τώρα που οι χρηµατοδότες προτιµούν να ξοδεύουν λεφτά σε φίρµες που είναι σχετικά γνωστές, όπως οι Rochas ή Vionnet κ.λπ, έστω κι εάν δεν σηµαίνουν τίποτα για κανέναν πλέον· χρειάζεται να υποστηρίζουν νεαρότερα ταλέντα και να βοηθήσουν να στηθούν νέοι οίκοι παρά να προσπαθούν να αναβιώσουν παλαιότερους. Όσο για τα καταστήµατα, τα πράγµατα είναι επίσης αρκετά δύσκολα: Υπάρχει µεγάλη προσφορά αυτή τη στιγµή, σε κάθε βήµα της σκάλας, σε κάθε τιµή και παντού! Όλοι πρέπει να είµαστε δηµιουργικοί, όπως και όσο αποτελεσµατικοί γίνεται. Πιστεύω ότι πρέπει να διατηρήσουµε τη µοναδικότητά µας και να παραµείνουµε ριζοσπαστικοί.
teamwork. Basically we all agree on our buying team choices. The business is hard, but I love my job, it is a pleasure to do it. -There is a blossom of “Fashion Weeks” around the world right now and I am aware that you visit many different cities each season. How do you judge the fashion weeks outside Paris London, N.Y and Milan? Is there really strong talent out there? Not really, I mean not yet. It takes time. You cannot have geniuses springing everywhere… And also even if you had a Nicolas Ghesquière somewhere in a remote fashion week, he wouldn’t surround himself with people with the same taste or mood like you can here. Fashion is not a lonely experience, it is a work shared with other people. That is why I guess these fashion weeks are pretty good as they put lots of different people in contact, it is good that everyone can have access to visuals or information through internet ( and also through mass market stores like H&M that spread a not so bad taste everywhere, maybe a bit too common) but is better when you have a real exchange. People could complain about westernization of the rest of the world and globalization that might level down everything, but it is somehow difficult to avoid but I also think some really good things will end up coming from this. It is definitely weird to go to India and see designers going all Chloë-like when they used to do kaftans the season before: I can’t tell them that it is totally wrong and that they should keep their identity, but we all make mistakes and they will learn that they don’t have to transform themselves to seduce the Occident, but the wealth comes from their difference (even though there will be an adaptation). - From all the designers you represented so far, for who you feel most proud of and why? Two names spring to mind: Martin Margiela and Nicolas Ghesquière. But I’d go for Nicolas Ghesquière, as he was a friend before he started at Balenciaga and had the deserved success that he has now. I believed in his friendship before any of his shows, and even though I knew he’d be talented enough to make it, I didn’t expect his collections to be so mind-blowing, season after season. I am really proud of him. - How large is your team at Maria Luisa? The whole team in Paris is 10-15, 2 buyers for Paris, plus the team for our store in Hong Kong and the one that we are opening soon in Qatar. -What scares you in the Fashion Industry and also about the coming future? The times are very scary indeed. It is a very hard time for a young designer/brand, as there are fewer supports and fewer backers, and they ask for faster results, but we know it does take time. Especially now, when backers rather spend money on brands that are already sort of famous like Rochas or Vionnet etc, even though they don’t mean anything to anyone anymore ; they should back younger talents and help building new houses instead of trying to revive dead houses. Regarding stores, it is pretty difficult too : there is same much offer now, on every step of the ladder, at any price, but also everywhere ! There are mono brands and multibrands all over the world now, even in the least know countries – but I am not sure the number of customers grow that fast. We all have to be creative and yet we also have to be as efficient as possible. I think we need to preserve our individuality by our radicalism.
Dries Van Noten is a designer that touches my heart. A true individual, Van Noten is a strong and dense fashion vocabulary, reinforced by a deliberately contemporary approach to clothing. Through this unconventional attitude, oppositions and contrasts are raised to the dignity of style. His work is founded on the blending of nonchalance and rigour, litheness and rigidity, historical references and present. It’s a vision of the future with a full respect towards the past. -Dries, you are at the true establishment point for some years now. Was it hard for you to stand where you are today? It can sometimes be strange that, as one advances with one’s work, some aspects become easier an others “harder”. Confidence, craft and the clarity of expression are enhanced with experience, yet, the pressure of “pertinence” and the need to comply with given norms, and the energy it takes to resist, certainly amplify with time. -Does it bother you that the mainstream plagiarizes designer’s ideas?Fashion has always been nourished and fired by the exchange of ideas. It’s almost as if, once put forward into the world, an idea belongs to no one but to a universal psyche. It seems as if that is how it should be. -Your family had a great influence on your decision to become a designer. Family is a ballast in one’s life and, indirectly, one’s work , it is what has informed and shaped us, yet, it remains many steps removed from the day to day journey of my craft and work. -Your choice of fabrics is matched with color and print. It is a quite ethnic approach, especially the last two collections. Thus, the silhouette has nothing to do with anything in that category. More specifically, the winter 09 collection is totally feminine, truly European but yet does not have any references in the era we live in. What was your real aim behind them? My “aim” is very much that there should be little “Aim” in my work and that my approach to designing be more instinctual than cerebral or strategic. It is for this reason that many may observe my collections as a “body of work” that evolves gradually across the seasons rather than shifting gear or direction radically or suddenly. The core values and the lexicon remain and intensify yet the voice remains familiar. -How did you manage to stay out of Prada, Gucci Group or LVMH? There are many choices of “bona fide” path open to as a company and/or a designer. The path chosen, and best suited to any individual designer will simply reflect their talent and aspirations. I have always believed that economic independence informs and sustains creative independence which is a vital lynchpin of my work. This fact made it certainly challenging to remain independent and ultimately rather easy, and totally satisfying. - Do you have any stock sources of inspiration that help you out in a creative crisis? Are you a tempered person? What does teamwork mean to you? There are many days we wish we had a “secret stock” of inspiration! We regret to report what we have, as yet, to find one. I’d say I’m pretty even tempered but best ask that question of those around me! Team work is a life-blood but still needs the direction of a leader or an inspiration that is not always “collective”. -Do you take notice of other designers’ work? Who do you consider to be your peers? Creating garments and collections (mostly referred to as fashion) implies, for me, a love of that process and of clothing. It is important, especially at the tougher moments, to witness the passion one shares with others. Seeing their work, the fruit of their passion, is a huge joy and a boost. Peers? There are so many that inspire, naming simply a few would be unjust! -Do you think fashion is a prediction of a yet un-experienced common desire, or the creation of one? Well, that‘s like the “chicken and the egg” and we’re still trying to work that one out. Each is possible and a pleasant and fulfilling thing if either should be the case. -What do you think it means to categories you as a ‘Belgian designer’? The history of Belgian Fashion is truly similar to the Japanese, the way it functions toward the world and
portrait: stephan van fleteren catwalk images: patrice stable
how it became an establishment of its own. Which country do you think has the same future? Being considered and labeled a “Belgian” designer is an integral part of my story. It is something I wear with pride, lightly, and is in no way a burden. It is always more pleasant however when it is used to describe rather than “box in”. Maybe we have finally got “what we were wishing for…” Fashion is now a global phenomenon rather than simply a “national one”. The globalization of images and aspirations has gone a long way to making this the case. -Can your clothes have a political ambition and what is more important to you, your work: the product or the process? If we have worked so hard for these years it has been so that we may avoid making such difficult choices as these! We are lucky enough to enjoy all stages of the process of our work and that others should enjoy it so much….long way it remain so! -How do you feel about this new generation of photogenic design stars, whose coverage have nothing less from how often they appear to parties or in the celebrity papers as it does their clothes? I am asking this because you have a total low profile and secured personal life… I have always enjoyed the fact that there is “room for everyone” in fashion. This seems only to be more the case as the media pool and appetite increases. Why people create and buy clothes has, and will, change. This has no bearing on why I’m passionate about my work.
D
R
I
N
E
O
S
T
E
V
A
interview filep motwary
N
N
Ο Dries Van Noten είναι ένας σχεδιαστής που αγγίζει την καρδιά µου. Μοναδικός άνθρωπος, ο Van Noten έχει δυνατό και πυκνό λεξιλόγιο µόδας, ενδυναµωµένο από µια καλοµελετηµένη σύγχρονη προσέγγιση στην ένδυση. Μέσα από αυτή την ιδιόµορφη στάση του, οι αντιθέσεις αποκτούν την αξιοπρέπεια του στιλ. Η δουλειά του βασίζεται σε ένα συνδυασµό ιστορικών αναφορών και παρόντος. Είναι ένα όραµα του µέλλοντος µε απόλυτο σεβασµό στο παρελθόν. Dries, έχεις φτάσει σε ένα σηµείο καταξίωσης εδώ και αρκετά χρόνια. Ήταν δύσκολο για σένα να φτάσεις εδώ που είσαι σήµερα; Μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά καθώς προχωρεί κανείς µε τη δουλειά του, µερικές πτυχές της γίνονται ευκολότερες και άλλες «δυσκολότερες». Η εµπιστοσύνη στη δουλειά, η δεξιοτεχνία και η καθαρότητα στην έκφραση ενισχύονται µε την πείρα, ωστόσο η πίεση να είσαι «ορθός» και η ανάγκη να υποκύπτεις σε νόρµες και η ενέργεια που χρειάζεται για να αντισταθείς, στα σίγουρα αυξάνονται µε τον καιρό. Σε ενοχλεί που ιδέες σχεδιαστών αντιγράφονται απ’ αυτό που αποκαλούµε mainstream; Η µόδα πάντα τρεφόταν και ενισχυόταν από την ανταλλαγή ιδεών. Λες και απ’ τη στιγµή που µια ιδέα βγαίνει στον κόσµο, αυτή δεν ανήκει σε κανέναν παρά σε µια καθολική ψυχή. Λες και έτσι πρέπει να είναι. Η οικογένειά σου είχε µεγάλη επιρροή στην απόφασή σου να γίνεις σχεδιαστής. Η οικογένεια είναι η σταθερά στη ζωή κάποιου και εµµέσως στη δουλειά κάποιου. Είναι αυτό που µας κατατοπίζει και που µας διαµορφώνει, ωστόσο παραµένει πολλά βήµατα µακριά από το καθηµερινό
ταξίδι της τέχνης και της δουλειάς µου. Οι επιλογές των υφασµάτων που κάνεις, ταιριάζουν σε χρώµα και σχέδιο. Είναι µια αρκετά έθνικ προσέγγιση, ιδιαίτερα στις δυο τελευταίες κολεξιόν. Ως αποτέλεσµα, η σιλουέτα δεν έχει τίποτα να κάνει µε αυτή την κατηγορία. Πιο συγκεκριµένα, η συλλογή σου για το χειµώνα ’09 είναι απόλυτα θηλυκή, αληθινά ευρωπαϊκή αλλά την ίδια στιγµή δεν έχει καµία αναφορά στην εποχή στην οποία ζούµε. Ποιος ήταν ο πραγµατικός σκοπός σου; O «σκοπός» µου είναι σε µεγάλο βαθµό το ότι ο «σκοπός» πρέπει να υπάρχει σε µικρές ποσότητες στη δουλειά µου και το ότι η προσέγγισή µου στο σχέδιο θα πρέπει να είναι περισσότερο ενστικτώδης παρά εγκεφαλική ή βασισµένη σε κάποια στρατηγική. Είναι για αυτό το λόγο που πολλοί µπορεί να βλέπουν τις συλλογές µου σαν ένα «σώµα δουλειάς» το οποίο εξελίσσεται σταδιακά από σεζόν σε σεζόν κι όχι σαν κάτι που αλλάζει ταχύτητες ή κατεύθυνση ριζικά ή ξαφνικά. Οι βασικές αρχές και το λεξικό παραµένουν και γίνονται εντονότερες, η φωνή ωστόσο παραµένει οικεία. Πώς κατάφερες να µείνεις µακριά από τους Prada, Gucci Group και LVMH; Υπάρχουν πολλές επιλογές, αξιόπιστα µονοπάτια που µπορεί να ακολουθήσει µια εταιρία ή ένας σχεδιαστής. Το µονοπάτι που θα διαλέξει, το οποίο είναι αυτό που ταιριάζει στον κάθε σχεδιαστή, αντικατοπτρίζει απλά το ταλέντο και τις βλέψεις του. Πάντα ήµουν της άποψης ότι η οικονοµική ανεξαρτησία, εµπνέει και συντηρεί τη δηµιουργική ανεξαρτησία, ακρογωνιαίο λίθο στη δουλειά µου και ζωτικής σηµασίας. Το γεγονός αυτό έκανε το να παραµείνω ανεξάρτητος, µεγάλη πρόκληση, αν και τελικά σχετικά εύκολη και απόλυτα ικανοποιητική. Μήπως έχεις πηγές έµπνευσης σε αποθέµατα που σε βοηθάνε σε στιγµές δηµιουργικής κρίσης; Θυµώνεις εύκολα; Τι σηµαίνει η οµαδική εργασία για σένα; Είναι πολλές οι µέρες που ευχόµαστε να είχαµε ένα «µυστικό απόθεµα» έµπνευσης! ∆υστυχώς ακόµη δεν καταφέραµε να βρούµε κάτι τέτοιο. Θα έλεγα ότι είµαι άνθρωπος που διατηρεί την ψυχραιµία του, αν και θα έπρεπε να απευθύνεις αυτή την ερώτηση σε αυτούς γύρω µου! Η οµαδική εργασία είναι ζωοδότης, αν και πάλι χρειάζεται την κατεύθυνση ενός αρχηγού ή την έµπνευση που δεν είναι πάντα «συλλογική». ∆ίνεις σηµασία στη δουλειά άλλων σχεδιαστών; Με ποιους θεωρείς ότι κατέχεις την ίδια θέση; Το να δηµιουργείς ρούχα και συλλογές (στα οποία γενικά αναφερόµαστε ως µόδα), υπονοεί, για µένα, µια αγάπη για αυτή τη διαδικασία, όπως και για τα ενδύµατα. Είναι σηµαντικό, ιδιαίτερα στις δυσκολότερες στιγµές, να είσαι µάρτυρας του πάθους που κάποιος µοιράζεται µε τους άλλους. Το να βλέπεις τη δουλειά τους, τον καρπό του πάθους τους, είναι µεγάλη χαρά και ώθηση. Άνθρωποι που θαυµάζω; Είναι τόσο πολλοί που µε εµπνέουν, που το να ονοµάσω µόνο µερικούς, θα ήταν άδικο! Πιστεύεις ότι η µόδα προβλέπει µια επιθυµία πριν ακόµα γεννηθεί ή τελικά την προκαλεί; Λοιπόν, αυτό είναι σαν την κότα µε το αβγό και ακόµα προσπαθούµε να το κατανοήσουµε. Και τα δυο είναι πιθανά και ευχάριστα και σε κάνουν να νιώθεις πλήρης. Τι νοµίζεις ότι σηµαίνει όταν σε κατηγοριοποιούν ως «Βέλγο σχεδιαστή»; Η ιστορία της βελγικής µόδας είναι παρόµοια µε την ιαπωνική, στον τρόπο ιδιαίτερα που λειτουργεί σε σχέση µε τον κόσµο, όπως και µε τον τρόπο που καθιερώθηκε. Ποια χώρα, πιστεύεις, θα έχει το ίδιο µέλλον; Το να θεωρούµαι ή να κατηγοριοποιούµαι ως «Βέλγος» σχεδιαστής, είναι µεγάλο κοµµάτι της ιστορίας µου. Είναι κάτι που «φοράω» µε περηφάνια και δεν είναι βάρος µε κανέναν τρόπο. Ωστόσο είναι πάντα πιο ευχάριστο όταν χρησιµοποιείται ως περιγραφή και όχι ως ταµπέλα. Μπορεί στο τέλος να πήραµε αυτό που ευχόµαστε... Η µόδα είναι σήµερα ένα παγκόσµιο φαινόµενο παρά απλώς «εθνικό». Η παγκοσµιοποίηση των εικόνων το έχει κάνει αυτό γεγονός. Τα ρούχα σου έχουν πολιτικές φιλοδοξίες και τι είναι σηµαντικότερο για σένα στη δουλειά σου, το προϊόν ή η διαδικασία; ∆ουλέψαµε τόσο σκληρά αυτά τα χρόνια, για να αποφύγουµε δύσκολες αποφάσεις όπως αυτές! Είµαστε αρκετά τυχεροί, να απολαµβάνουµε όλα τα στάδια της διαδικασίας στη δουλειά µας, όπως την απολαµβάνουν και οι υπόλοιποι... και θέλουµε να παραµείνει για αρκετό διάστηµα έτσι!
καίριο. Και πιστεύω ότι πολλές φορές (ιδιαίτερα από την πλευρά των διοικητικών συµβουλίων κ.λπ) οι άνθρωποι προσπαθούν να εκλογικεύσουν τις καταστάσεις υπερβολικά – τα πράγµατα δεν είναι τόσο αναµενόµενα. Και η τύχη έχει µεγάλο ρόλο να παίξει. Αλλά συµφωνώ απόλυτα µε σένα. Το ένστικτο είναι βασιλιάς, ένα καλό µάθηµα που έµαθα! Αλλά είµαι ολοένα και πιο σκεπτικιστής σχετικά µε τα υποτιθέµενα επαναλανσαρίσµατα σήµερα. Έχουµε δει τόσες εσφαλµένες αφετηρίες τα τελευταία 2 χρόνια. Halston, Valentino, Ferre, Rochas για να αναφέρω µόνο µερικούς οίκους... -Θα ήθελα να σε ρωτήσω για τις ρίζες σου. Είσαι Καναδός που µεγάλωσε Έλληνας, δεν είναι; Μεγάλωσα στον Καναδά, ο πατέρας µου είναι Έλληνας, η µητέρα µου Γερµανίδα. -∆εν σκέφτηκες ποτέ να συνδεθείς µε την Ελλάδα; Πάντα µε συναρπάζει η Ελλάδα! Είναι κοµµάτι µου, αν και οµολογουµένως ένα κοµµάτι που ελάχιστα γνωρίζω. Μεγάλωσα στη Βόρειο Αµερική και πέρασα τα περισσότερα καλοκαίρια µου στη Γερµανία. Οπότε είµαι δυστυχώς πολύ αποµακρυσµένος από αυτή µου την πλευρά. -Ποια είναι η πιο βαρετή ερώτηση που µπορεί να σου κάνει κανείς; Για µένα είναι «ποιες θα είναι οι τάσεις και τα χρώµατα της επόµενης σεζόν!».Ναι, αλλά αυτή δεν είναι και τόσο κακή. Αυτή που συνήθως µε εκνευρίζει, είναι: Τι σε εµπνέει; Απλώς δεν µπορώ να την υποµείνω... -(γέλια) Αλλά ναι, οι τάσεις της σεζόν είναι αρκετά καλές! -Ιδιαίτερα όταν σου την κάνουν µετά από ένα show, το λεπτό που πέφτει η αυλαία... Α ναι, αυτό είναι φρικτό. Ακριβώς µετά από ένα show είσαι απόλυτα κατεστραµµένος! ∆εν είσαι σε θέση να µιλήσεις καθαρά... αυτό είναι το χειρότερο. -Πριν τελειώσουµε τη συζήτηση, ποια είναι τα πλάνα σου στο µέλλον;Επαγγελµατικά: δουλεύω πάνω στην επόµενη κολεξιόν µου για την AW0910, ελπίζοντας να ξεκινήσω ξανά µε τις γυναικείες κολεξιόν! Προσωπικά: Να βρω την πραγµατική αγάπη (Θεέ µου, είναι αυτό κιτς;)
photos ami sioux
e`ZfcXj Xe[i\Xj kXiXc`j
Ο σχεδιαστής Nicolas Andreas Taralis, γεννηµένος το 1975, είχε την καλοσύνη να µου επιτρέψει, να δηµοσιεύσω τη συζήτηση που κάναµε στο msn. Υπήρχαν πολλά να ρωτήσω, για την εποχή που λάνσαρε τη δική του γραµµή το 2004, όπως και για τη συνεργασία του στο παρελθόν µε τον Cerruti, όταν δούλεψε ως καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου. -Η πρόκληση Cerruti τελείωσε για σένα; Ναι, οπωσδήποτε. Εδώ και ένα χρόνο. Αλλά πιστεύω ότι οι προκλήσεις που µου τέθηκαν από αυτή την εµπειρία, ισχύουν για όλους. -Ναι, αλλά σε προσλαµβάνουν για να αλλάξεις την ιστορία ενός οίκου που υπάρχει για δεκαετίες. Ίσως µε την τεράστια επιτυχία του Gucci µε τον Tom Ford, πολλοί από τους παλιούς οίκους θεώρησαν έξυπνο να αναζωογονήσουν και να ανα-δηµιουργήσουν τη δική τους ιστορία µε τη βοήθεια της καινούριας γενιάς, αλλά αυτή η αποστολή πολύ συχνά απαιτεί πόρους (και δεν µιλώ απλά για οικονοµικούς πόρους) που µόνο ελάχιστες δοµές διαθέτουν στην πραγµατικότητα. Και αναφέροµαι σε θεµελιώδεις αρχές: σε ιδέες, στρατηγική, όραµα και στη διορατικότητα σε σχέση µε το ποιους και πώς να αναµίξεις στο project. Υπάρχουν τόσοι παράγοντες που διαδραµατίζουν το ρόλο τους και ο δηµιουργικός διευθυντής ή ο σχεδιαστής δεν είναι παρά µόνο ένα µικρό κοµµάτι του παζλ. -Λες λοιπόν ότι το ένστικτο είναι ο κύριος παράγοντας για την επιλογή καινούριου δηµιουργικού διευθυντή; Είχες απογοητευτεί περισσότερο από τον εαυτό σου ή από την ίδια τη δουλειά και τη συνεργασία... Όχι, είχα απογοητευτεί περισσότερο µε τις ανθρώπινες αντιδράσεις. Η δουλειά δεν ήταν θέµα. Είχα µια υπέροχη οµάδα, ένα φανταστικό ατελιέ και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ µαζί τους, όπως οι KCD, Jop (Van Bennekom – ως καλλιτεχνικός διευθυντής) ή ο Thierry (Dreyfus). Υπήρχαν τόσοι πολλοί υπέροχοι άνθρωποι που έδιναν το καλύτερο που µπορούσαν... -Είχες προτάσεις µετά από αυτή την περίοδο; Εννοώ να αναλάβεις δηµιουργικός διευθυντής κάπου αλλού. Τίποτα µέχρι στιγµής δεν µου έκανε σωστό. Επανέρχεται το ένστικτο, ε; Ναι, το ένστικτο είναι απόλυτα
interview filep motwary
1975 born designer Nicolas Andreas Taralis was kind enough to allow me publishing our conversation. There was a lot to ask, from the launching of his personal brand in 2004 and his past collaboration with Cerruti , where he worked as the Creative Director of the House... -Is the Cerruti challenge over for you? Yes, absolutely. For a year now. It’s already a year - time goes so fast. But I think that the challenges posed by that experience are universal. -I know, is this so weird? How was that experience , bringing a House back to life after death? How difficult is for a designer becoming the creative director for another brand than his own? I think that every situation is unique, like any relationship that one can come across, and therefore perhaps impossible to generalize, but it is an enormously complicated task. -Yes but you are hired to change the history of something that exists for decades.. Perhaps with the tremendous success of Gucci under Tom Ford, many aging houses were certainly inspired to revitalize and recreate their stories for a new generation, but that task is more often than not calling for resources (and I’m not speaking here about simply financial resources) that only very few structures actually have. And I’m thinking here on the most fundamental level: an idea, strategy, vision and the insight to know whom and how to involve these people into the project. There are so many things that are in play here, and the Art director or designer is only but one small fragment of the puzzle. - So you are saying that instinct is the main factor before choosing a new creative director? Were you disappointed more about yourself or the work and collaboration itself... No, I was disappointed in the human aspects more. The work was not the issue. I had a wonderful team, a fantastic atelier and all the other people that I had the chance to collaborate with on the project such as KCD or Jop (Van Bennekom - as art director), or Thierry (Dreyfus). There were so many wonder people really giving the best that they could... -Did you have any offers after this period? to be another’s creative director I mean Nothing until now felt right. - So here comes the instinct again hah? Yes, instinct is absolutely capital. And I think that many times (especially from the side of management boards, etc) people try to rationalize situations too much - it’s not that cut and dry. And luck has also a very big factor in it to play. But I totally agree with you. Instinct is king, a good lesson to have learned! But I am more and more skeptical of the so-called relaunch nowadays. We’ve seen so many false-starts across the board these last 2 years. Halston, Valentino, Ferre, Rochas to name but only a few...
(**In spring 2003, David Cardona, who had worked for Richard Tyler and Chrome Hearts, replaced Istvan Francer as creative director at Cerruti. Scotsman Adrian Smith was appointed head of the menswear collections. By 2004, the company was in a deep crisis and restructuring plans proved unsuccessful. Next it was NicolasAndreasTaralis).
- Let me ask you something about your roots..You are a Canadian raised Greek , yes? I grew up in Canada, my father is Greek, my mother German. - You never considered to bond with Greece? I’ve always been fascinated by Greece! It’s a part of me, although admittedly one that I know far too little of. I grew up in North America and spent most of childhood summers in Germany. So I am unfortunately very distanced from that side of me. Much to my regret. - Are you aware that there is a Greek fashion week going on? Absolutely, and many people that I know are involved. It sounds very interesting. And it seems to me that more and more interest is coming from Greece since the last 2 years. - Can you name a few? Well Thierry Dreyfus was doing the production a number of times, and Kuki (de Salvertes - my former press agent) was also involved if I understood correctly. - I can see that you are very very well informed. I like that! So tell me Nicolas, did any of my questions bore you? Absolutely not! - What is the most boring question someone can ask you? Mine is “what’s next seasons trends or colors!!! Yeah, that’s not a bad one. The other that drives me up the wall is usually : so what is your inspiration?I just can’t suffer that one... - Laughs. But yeah, the season’s trends is a really good one! - Especially when asked after the show, the minute the curtain’s down... Oh, that’s awful. Right after the show you’re just totally wasted! Incapable to speak straight... that’s the worst. - Gosh!! Ironically enough, before the show is much better to be asked that - even with all the stress and minutes counting down...There’s the adrenaline that helps, I suppose. - So before we finish this conversation, what are your plans for the coming future? Professional: working on my next collection for AW0910, hopefully restarting with the woman’s collection again! Personally : Finding true love. (god, is that kitsch?)
Graduated from Esmod Seoul in 1992 Juun.J began his career as a designer for “Chiffons” followed by design director for Club Monaco” and “NIX”. In 1999 he launched his brand “Lone Costume” and has shown it during the Seoul Fashion Week ever since. He has also collaborated several times with the Japanese artist Nuts and the English artist Simon Henwood. In July 2007 he will show his collection during the Official Schedule of the Men’s Fashion Week in Paris for the first time. Juun.J likes to create new silhouettes and garments from an overlapping of items and silhouette to silhouette all of which dramatically conflict with each other. Shirts and cardigans, knit sleeved jackets and knitwear are overlapping each other and newly born as different items. Juun.J basic design concept is Classic & Tailoring. I like to mix and transform classic items with street fashion. For his Winter 07-08 collection Juun.J mixes in an atypical way some chic & classic moods with street wear. He then creates the street tailoring.. (Prologue by TOTEM) - Can a menswear designer be inspired by women? Of course. I get inspired by actresses like Charlotte Gainsbourg or the editor of Pop magazine, Katie Grand. And I want to dress the fashionable cool ladies whom I can see on the streets. When I design, I use a lot of female fabrics to design men’s wear. So in my next 09’ 10’ F/W Collection, you can find how women’s silhouette is used in men’s wear. - Your work focuses on a very specific body type, your presentations also. Is this the clientele you want to approach? I focus on body itself a lot. I think the cloth is like very much like building architecture on human’s body. No matter how skinny, or overweight size, bringing out the silhouette of the body is my main work. - Is technology important for you. Do you think the internet has enough power to change the Fashion industry and the way it functions? Technology is very important for me. Technology in fashion effects in fabrics, materials, techniques, and visuals and so on, as a fashion designer, I’m very sensitive about it. For Internet, it is very convenient for me to find and work on information, trading, market research, customer’s needs, and etc. But it should be only used to look for information only. Because by using the internet, the problems in fashion as well as other areas are caused in negative ways rather than the positive ways. Fake fashion and wrong ideas of fashion field are one kind of examples. In my opinion, the cloth means you need to wear it yourself and feel the fabric is very crucial and it is a manner towards the designers who have created fashion. - How do you absorb cultural information? You come from Korea which has quite a heavy history and culture, yet your work is very European. Do you agree on this? Most of the outfits I work on are western clothes. And most of the people now wear them. I do not try so hard to express oriental looks, or Korean looks at all. However, some people tell me that they can see the Asian silhouettes in my collections. For me, I embrace all kind of cultures, and information, no matter where are from. It doesn’t really matter. I think when designers talk about themselves, they, most of the designers should be international designers instead of saying where they are from. Not only in fashion field but as well as other industries too. - In previews collections plus the new for Summer 2009, you have the tendency to present clothes with “extended” clothing parts (extra sleeves, collars…). How did you decide to follow this path? The concept of this season was “The Strip of Moebius”. For example, there’s no differences between in and out, totally two different cloth becoming one item, as well as half of two different things becoming one, and so on… Maybe these things can be very awkward cloth. However, when it is worn and beautiful, that cloth can be a perfect figure on human’s body. For me, instead of changing few details on one item, I prefer creating a total new cool item. - What are you afraid as a designer? How do you personally cope with this Financial Crisis wave? Has it affected you so far? What do you think for the future? Mostly being afraid as a designer is getting older. Of course, your skills
Αποφοίτησε το 1992 από την Esmod Seoul και άρχισε την καριέρα του ως σχεδιαστής µόδας για τον οίκο «Chiffons» και µετά ως design director για τους «Club Monaco» και «NIX». Το 1999 δηµιούργησε το δικό του οίκο κάτω από την επωνυµία Lone Costume και από τότε παρουσιάζει τη δουλειά του, κάθε χρόνο, στην εβδοµάδα µόδας της Σεούλ. Συνεργάζεται επίσης µε τον Ιάπωνα καλλιτέχνη Nuts και τον Άγγλο καλλιτέχνη Simon Henwood. Τον Ιούλιο του 2007, παρουσίασε για πρώτη φορά τη συλλογή του, στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια της αντρικής εβδοµάδας µόδας. Ο Juun J δηµιουργεί καινούριες σιλουέτες και υφάσµατα µέσα από την ανάµιξη και επικάλυψη διαφορετικών στοιχείων αντιφατικών µεταξύ τους. Το βασικό του concept είναι design µε έµφαση στην κατασκευή και το αρχιτεκτονικό στήσιµο σιλουέτας. (Prologue by TOTEM) - Μπορεί οι γυναίκες να αποτελέσουν πηγή έµπνευσης ενός σχεδιαστή µόδας που κάνει αντρικά ρούχα; Και βέβαια. Προσωπικά εµπνέοµαι από ηθοποιούς όπως η Charlotte Gainsbourg, καθώς επίσης και από τη διευθύντρια του περιοδικού Pop, Katie Grand. Όταν βλέπω γυναίκες στο δρόµο στιλάτες και κουλ, δεν σου κρύβω πως έχω µια επιθυµία να τις… ντύσω. Όταν σχεδιάζω την αντρική συλλογή, χρησιµοποιώ πολλά γυναικεία υφάσµατα. Στην επόµενη συλλογή µου Φθινόπωρο/ Χειµώνας ’09-’10, θα δείτε πώς η γυναικεία σιλουέτα χρησιµοποιείται στη δηµιουργία µιας αντρικής συλλογής. - Η δουλειά σου επικεντρώνεται σε έναν πολύ συγκεκριµένο σωµατότυπο, όπως ακριβώς και η παρουσίαση της δουλειάς σου. Είναι αυτό το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι; Επικεντρώνοµαι στο σώµα αυτό καθ’ αυτό. Νιώθω πως τα ρούχα είναι σαν µια αρχιτεκτονική πάνω σε ένα ανθρώπινο σώµα. ∆εν µε ενδιαφέρει πόσο λεπτός ή γεµάτος είναι κάποιος, εκείνο που µε ενδιαφέρει, είναι να διαγράφεται η σιλουέτα του σώµατος µέσα από τις δηµιουργίες µου. - Πόσο σηµαντικό θεωρείς το ρόλο της τεχνολογίας; Πιστεύεις ότι το Ίντερνετ, έχει τη δύναµη να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί η βιοµηχανία της µόδας; Η τεχνολογία έχει έναν πολύ σηµαντικό ρόλο. Στη µόδα η τεχνολογία επηρεάζει τα υλικά, τις τεχνικές, την «αισθητική» κ.τ.λ. Έχω µια ιδιαίτερη ευαισθησία σε σχέση µε την τεχνολογία. Σε ό,τι αφορά το Ίντερνετ, προσωπικά µε βολεύει στο να βρίσκω πληροφορίες, να κάνω έρευνα αγοράς, να παρακολουθώ τις ανάγκες των καταναλωτών κ.τ.λ. Θεωρώ ωστόσο πως η χρησιµότητά του, πρέπει να εξαντλείται στη συλλογή πληροφοριών. ∆ιαφορετικά η επίδρασή του στο χώρο της µόδας (όπως και σε άλλους χώρους βέβαια) µπορεί να είναι αρνητική. Αναφέρω ως παράδειγµα αυτής της αρνητικής επίδρασης το fake. Πιστεύω πως είναι απαραίτητο να δοκιµάζεις το ρούχο και να αισθάνεσαι το υλικό του. Είναι και µια ένδειξη σεβασµού προς τους σχεδιαστές που δηµιουργούν µόδα. - Παρότι προέρχεσαι από την Κορέα η οποία έχει µια πολύ σηµαντική ιστορία και κουλτούρα, η δουλειά σου είναι έντονα ευρωπαϊκή. Συµφωνείς; Οι περισσότερες δηµιουργίες µου είναι δυτικές, όπως και ο κόσµος που τις επιλέγει. ∆εν προσπαθώ να εκφράσω µέσα από τη δουλειά µου τα οριένταλ στοιχεία της χώρας µου. Παρόλα αυτά πολλοί µου λένε πως µέσα από τις συλλογές µου, µπορούν να διακρίνουν ασιατικές σιλουέτες. Προσωπικά αγκαλιάζω όλα τα είδη κουλτούρας και πληροφορίας, ανεξαρτήτως της καταγωγής τους. Πιστεύω πως οι σχεδιαστές πρέπει κυρίως να είναι διεθνείς και αυτό όχι µόνο στον τοµέα της µόδας αλλά και στους υπόλοιπους δηµιουργικούς τοµείς. - Τι φοβάσαι ως σχεδιαστής µόδας; Πώς χειρίζεσαι αυτό το πρόσφατο κύµα της οικονοµικής κρίσης; Σε έχει επηρεάσει; Εκείνο που φοβάµαι περισσότερο ως σχεδιαστής, είναι το να γεράσω. Οι ικανότητές σου στην τεχνική γίνονται καλύτερες όσο µεγαλώνεις αλλά η ευαισθησία σου και τα συναισθήµατά σου γερνούν. Τώρα θεωρώ πως είναι η πιο κατάλληλη χρονική περίοδος για µένα, να επεκταθώ παγκόσµια ως σχεδιαστής. Σε ό,τι αφορά την οικονοµική κρίση, σαφώς και µε επηρεάζει.
in techniques are more mature than before. Your sensitivity and emotions get older as well at the same time. Because at the moment, I think it is the best time for me as a designer to work world wide. For sure, there’s a direct connection in financial crisis wave to me. At present in Korea, we are going through one of the hardest time of all due to high oil prices as well as high exchange rates. However, this problem can come back at any time at any where. So one way for me, as a designer to get through this matter, I need to run the business within my power and finances, use full potential and not be greedy at all. - What is your choice of music? I don’t have specific choices in music. Recently, I have been sponsoring an orchestra from orphanage centre called “House of Boys” in Korea. All the boys in orchestra are orphans, and they are all very talented in music. Their ages are from 11 to 18 years old. Their performances are wonderful and beautiful at the same time. Few days ago, they collaborated with one of the famous conductor, “Myunghoon Jung”. I have created their uniform for the performances as little gifts to them. I believe it is a chance given by God to share my talent to one another. These days, I’m into their performances.
interview filep motwary
Αυτή τη στιγµή στην Κορέα, διανύουµε µια από τις πιο δύσκολες περιόδους σχετικά µε την τιµή του πετρελαίου και την τιµή του συναλλάγµατος. Αυτό το πρόβληµα ωστόσο µπορεί να προκληθεί οποιαδήποτε στιγµή και σε οποιαδήποτε χώρα. Έτσι ο µόνος τρόπος να αντεξεπέλθω, είναι να συνεχίσω να διευθύνω την εταιρία µου µε τις δικές µου δυνάµεις και τους δικούς µου οικονοµικούς πόρους χρησιµοποιώντας όλη τη δυναµική τους, χωρίς να γίνοµαι ωστόσο άπληστος. - Να ρωτήσω και κάτι πιο προσωπικό…Τι µουσική ακούς; ∆εν υπάρχει ένα συγκεκριµένο είδος µουσικής που προτιµώ. Πρόσφατα ήµουν χορηγός µιας ορχήστρας από ένα ορφανοτροφείο που ονοµάζεται House of Boys, στην Κορέα. Όλα τα παιδιά στην ορχήστρα είναι ορφανά και είναι όλα τους απίστευτα ταλαντούχα. Οι ηλικίες τους κυµαίνονται από 11 µέχρι 18 χρόνων. Οι παραστάσεις τους είναι υπέροχες. Πριν µερικές µέρες συνεργάστηκαν µε έναν από τους πιο διάσηµους µαέστρους, τον Myung-hoon Jung. Εγώ σχεδίασα τη στολή για τις παραστάσεις τους ως ένα µικρό δώρο για τους ιδίους. Πιστεύω πως είναι ένα δώρο από τον Θεό, να µπορώ να µοιράζοµαι το ταλέντο µου µε άλλους. Αυτές τις µέρες λοιπόν είµαι συνέχεια εκεί, στις παραστάσεις τους.
11.
For six solid days models were walking up and down the catwalks of the 8th Hellenic Fashion Week. This time everything was turned towards a new direction. The event was transferred from Zappion to Technopolis, surrounded by many interesting events and a different crowd of visitors. Everything seemed more fresh and yet more interesting. Gladly the Greek creators had the pleasure to share the event with designer of worldwide fame Marios Schwab, J.C de Castelbajac, A.F Vandervorst, Juun J, Cassette Playa, Demna Gvasalia, while at the same time workshops on knitwear, fashion documentaries and seminars on photography where open to the crowd…
photos: Daphnee Samaras Yannis Vlamos John Leeaneris Yiorgos Kontos
Για έξι συνεχόµενες µέρες τα µοντέλα σουλάτσαραν στις πασαρέλες της όγδοης Ελληνικής Bδοµάδας Mόδας. Αυτή τη χρονιά το γεγονός στράφηκε προς µια διαφορετική κατεύθυνση. Εκτός από την αλλαγή χώρου - από το Ζάππειον µεταφέρθηκε στην Τεχνούπολη - ήταν εµπλουτισµένο από πολλά ενδιαφέροντα events, τα οποία εξελίσσονταν παράλληλα, και κατάφερε να προσελκύσει ένα διαφορετικό κοινό. Όλα ανέδυαν µια φρεσκάδα και γι’ αυτό ακριβώς έµοιαζαν και πολύ πιο ενδιαφέροντα. Οι Έλληνες δηµιουργοί είχαν την ευτυχία να µοιραστούν το όλο γεγονός µαζί µε παγκοσµίου φήµης σχεδιαστές όπως Marios Schwab, J.C de Castelbajac, A.F Vandervorst, Juun J, Cassette Playa, Demna Gvasalia. Ταυτόχρονα το κοινό µπορούσε να απολαύσει ντοκιµαντέρ µόδας, σεµινάρια για φωτογραφία ή ακόµα και εργαστήρια µάθησης πλεχτού.
1.
2.
3.
4.
5.
7.
6.
9.
10.
8.
*11 J .C ANGE . DE CAS T L LIS Z OS BRAT ELBAJAC O IS *1 * ELEF ULIAS *4 *5 2 VASSITHER NIS IADE YIOR *10 M *7 CASS S *6 PA GOS ETTE R O PLAY THEMI.R TWARY M A * O * 8 9 A.F ASTORI . VAN DEVO *3 RST
11.
2.
3.
4.
5.
6. 7.
8.
9.
Cover / εξώφυλλο: gareth pugh ss09 by pierre debusschere edited katie shilingford ΥΓ. 11/01/09 ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ / ΕΚΔΟΤΗΣ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΠΑΤΤΙΧΗΣ / ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΕΛΕΝΗ ΞΕΝΟΥ / ART DIRECTOR ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΤΤΙΧΗ / ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΛΕΝΑ ΠΑΡΠΑ / ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΜΑΡΙΝΑ ΣΙΑΚΟΛΑ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, CHARLIE MAKKOS, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΤΤΗΣ CREATIVE OMAΔΑ ΠΟΛΥΣ ΠΕΣΛΙΚΑΣ, ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΤΑΠΑΣ, ΑΝΤΡΕΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΜΟΝΙΜΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΟΥΜΑΖΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΛΛΙΔΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΒΒΙΝΙΔΗΣ, ΙΩΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΚΟΡΔΗ, ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΡΑΒΑΛΗ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΤΖΑΛΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΕΛΛΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΜΑΡΙΑ ΖΕΡΒΟΥ, ΜΑΡΙΑ ΚΑΠΑΤΑΗ, ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΙ ΧΡΩΜΑΤΩΝ & ΕΚΤΥΠΩΣΗ: PROTEAS PRESS LTD
Αυτό ειδικά το τεύχος επιµελήθηκε και διεκπεραίωσε σαν editor/curator ο Filep Motwary www.filepmotwary.blog.com This issue was curated and edited by Filep Motwary www.filepmotwary.blog.com
1.
10.
*1*10 * *2 AN 6 MOTWA R GELO S BRA Y MASTOR DE CA I TIS STEL * B ALEX ANDR AJAC *7 3 *4 *5 *8 AKI * *9 KA TERIN 11 J.C. A