Nostalgie

Voilà frist het collectief Limburgs geheugen op met liedjes van toen, kiekjes uit een andere tijd en vergeten producten.

Chatelaine Haak

Een chatelaine is een haak, die gedragen werd aan een riem in de taille. Daarom wordt hij ook wel ceintuurhaak genoemd. Met kettinkjes kon men daaraan spullen hangen, die handig waren om steeds bij zich te hebben, bijvoorbeeld sleutels of naaigerei. Ze werden gedragen van de 17e tot de 20e eeuw. In latere tijden werd dit gebruiksvoorwerp verfijnder van uitvoering. Het was vaak gemaakt van zilver en soms goud en toonde zo de status van de eigenaar. Deze chatelaine uit circa 1890 is van messing. Aan de binnenkant zit een klein haakje. Bezoek het Museum van de Vrouw in Echt.

Brunssum

Woningen van zelfbouwers aan de Ruysdaelstraat, nabij gezellenhuis Pelgrimsweg in Brunssum. Op de achtergrond de watertorens van de staatsmijn Hendrik. Datering 13 maart 1953. Bron: Historisch Centrum Limburg / Fotocollectie DSM /CB5107

Memoriebroche

Aan haar werd door de eeuwen heen een magische kracht toegekend. Het werd gezien als de drager van het leven en de ziel. Een haarlok was vaak ook het enige aandenken aan een overledene. Haarwerk onder glas bestond al eeuwen, maar in de 19de eeuw werd het een essentieel onderdeel van rouwsieraden. Toen de fotografie was uitgevonden, werden dubbelzijdige broches met een foto aan de ene kant en haarwerk van de overledene aan de andere kant erg geliefd. Liefde en verdriet gaan hand in hand in zo’n sieraad. Deze memoriebroche is uit ca 1890. Op de achterkant een mannenportret. Bezoek het Museum van de Vrouw in Echt.

Een blond gelokte jonge jager Kwam ’s morgens van de jacht terug. Een lieve meid, naar schatting achttien lentes, Ontmoette hij daar bij de brug.

Twee reebruine ogen die keken de jager an, Twee reebruine ogen die hij niet vergeten kan. Twee reebruine ogen die keken de jager an, Twee reebruine ogen die hij niet vergeten kan.

Ze zouden over twee jaar trouwen, Doch nauw’lijks waren zij vereend, Toen moest hij weg naar ‘n andere betrekking, Ver weg, en zij heeft zo geweend.

En weder ging ter jacht de jager. Ontmoette toen een schuwe ree. Hij wilde op dat edele dier gaan schieten, Legde an, maar schudde toen van nee.

Twee reebruine ogen die keken de jager an, Twee reebruine ogen die hij niet vergeten kan. Twee reebruine ogen die keken de jager an, Twee reebruine ogen die hij niet vergeten kan.

Anke’rplek