JAKI BĘDZIE 2013 ROK? Jaki będzie to rok? Jaki program jako zbór w Podkowie Leśnej chcemy realizować w nowym roku? Jezus Chrystus gdy rozpoczynał swoją misję ogłosił że będzie "Zwiastował miłościwy rok Pana" (Łk 4.19). Na czym miał polegać ten miłościwy rok Pana? Chrystus oświadczył: "Duch Pański nade mną przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę (...) abym ogłosił jeńcom wyzwolenie a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność." (Łk 4.18). Czy jako Jego naśladowcy chcemy realizować podobny program? Jezus Chrystus odchodząc z tej ziemi w modlitwie arcykapłańskiej oświadczył: "Jak mnie posłałeś na świat tak i ja ich posłałem na świat." (J 17.18). Kierując się tym poleceniem, obyśmy w mocy Ducha Świętego zwiastowali ubogim dobrą nowinę, ludziom zniewolonym przez grzech i nałogi ogłaszać dzięki łasce Bożej wyzwolenie, a uciśnionych fizycznie i duchowo wypuszczać na wolność. Możemy tego dokonać w mocy Ducha Świętego, który niech zstąpi na nas w postaci deszczu wieczornego. Niech nie ustają nasze modlitwy o ten drogocenny dar! ■ BIULETYN ZBORU KOŚCIOŁA ADWENTYSTÓW DNIA SIÓDMEGO W PODKOWIE LEŚNEJ REDAGUJE : PIOTR BRAKSATOR
Wstęp do etykiety czyli jak adwentysta zachować się powinien OBSERWUJĄC ZACHOWANIE ADWENTYSTÓW, WIDZĘ ŻE ZNACZNA CZĘŚĆ NIE POSIADA WIEDZY, DZIĘKI KTÓREJ ICH ZACHOWANIE MIEŚCIŁOBY SIĘ W GRANICACH BON-TON. NIEWIEDZA O PRZYJĘCIU ODPOWIEDNIEJ POSTAWY, W KAŻDYCH OKOLICZNOŚCIACH, DYSKREDYTUJE NAS, A CO ZA TYM IDZIE WYKLUCZA Z ŻYCIA TOWARZYSKIEGO. NIE LUBIMY PRZECIEŻ OSÓB KTÓRE INACZEJ POSTRZEGAJĄ GRZECZNOŚĆ I NIE PRZESTRZEGAJĄ ZASAD, A NA PEWNO UTRZYMUJEMY WZGLĘDEM NICH BEZPIECZNY DYSTANS. KTO MA DOBRZE OPANOWANY SAVOIR-VIVRE PORADZI SOBIE W KAŻDEJ SYTUACJI. ZASADY TEJ SZTUKI POZNAJEMY PRZEZ CAŁE ŻYCIE, BO WCIĄŻ STAWIA ONO PRZED NAMI NOWE WYZWANIA. podanie ręki / powitanie Uścisk dłoni jest gestem symbolicznym i wiele mówi o naszym stosunku do osoby, z którą się witamy. Sposób, w jaki podajemy dłoń może wyrażać przyjaźń, szacunek, ale i obojętność, lekceważenie. Nadal obowiązuje zasada, że osoba starsza pierwsza podaje rękę osobie młodszej, kobieta - mężczyźnie. Należy spokojnie poczekać, jeżeli osoba starsza czy kobieta nie podaje ręki i poprzestać tylko na ukłonie. Zarówno mężczyzna jak i kobieta powinni podawać całą dłoń, nie zaś powściągliwie pozwalać jedynie na uścisk palców. Przy podaniu dłoni niezbędne jest także przyjazne spojrzenie i miły, ciepły uśmiech. Dlatego podając rękę zawsze powinniśmy spoglądać prosto w twarz osobie, z którą się witamy, nie zaś patrzeć w inną stronę, bo może być to odczytane jako wyraz lekceważenia.
zdjąć okrycie wierzchnie, a dopiero wówczas następuje przywitanie. Gospodarz pierwszy wyciąga rękę do swoich gości. Panowie, nie całujemy kobiet w rękę! Jest to gest anachroniczny. Wspomnę tylko, że kobieta poprzez odpowiedni układ dłoni dawała mężczyźnie przyzwolenie na tak zwane pocałowanie. Dżentelmen jedynie delikatnie muskał ustami dłoń kobiety. Pamiętajmy, że mężczyzna schylał się do damskiej dłoni, a nie podnosił ją do góry. Obecnie przyjmuje się stanowisko, że w rękę całuje się jedynie najdroższe panie w życiu - matkę, żonę w szczególnych i kameralnych sytuacjach. Należy pamiętać, że kobieta przy powitaniu siedzi, mężczyzna powinien wstać. Wchodzący do pomieszczenia kłania się już tam obecnych, jedna osoba zawsze wita grupę. Warto znać zasady w sytuacjach przemieszczania się. Idący pierwszy pozdrawia stojącego, jadący samochodem pieszego, idący schodami w górę schodzą-
Podczas witania gości w prywatnym mieszkaniu gospodarz najpierw pomaga gościom cego, a idący szybciej idącego wolniej. ■
piotrbraksator@tlen.pl strona 6
strona 7
strona 8
nakład 40 egzemplarzy
DAWID POLOK
Biuletyn informacyjny PODKOWA LEŚNA
5 styczeń
Nr 1/2013
Witam serdecznie Drzemiąca we mnie radość dzisiejszego poranka jest zwielokrotniona. Cieszę się, że przyszliście na uroczystość Wieczerzy Pańskiej. Rad jestem, ponieważ ‘wyszedł’ pierwszy numer biuletynu, który z ogromnym szczęściem mam zaszczyt wręczyć każdemu z Was. Publikacja ta, na przestrzeni lat, przeżywała liczne wzloty i upadki. M am m n ós t wo p om y s łów n a tworzenie Biuletynu Zborowego, jednak bez ciężkiej pracy i Waszej pomocy wydawnictwo przejdzie do historii. Tymczasem życzę miłej lektury. raksat Piotr B
or . strona 1
I rzekł Pan do Noego : Wejdź do arki ty i cały dom
Z ŻYCIA ZBORU
KONRAD
I KOŚCIOŁA
AKUMULATORY DUCHOWE
twój, bo widziałem, że jesteś sprawiedliwy przede mną
DZISIAJ JEST DZIEŃ WOLNOŚCI RELIGIJNEJ
w tym pokoleniu.
Za tydzień 12 stycznia 2013 w Zborze Warszawa Centrum odbędzie się Nabożeństwo Dziękczynno—Noworoczne z udziałem pastora Marka Rakowskiego, Mirosława Karaudy i Grzegorza Korczyca.
PROGRAM NABOŻEŃSTWA SOBOTNIEGO
1 CZĘŚĆ
PROWADZENIE Maria Bartow
PIEŚŃ NR 2 Panie ożyw nas PSALM 138 MODLITWA PIEŚŃ NR 74 Ducha ześlij nam APEL EWANGELIZACYJNY Jan Miodoński Dekada Modlitw 9-18 stycznia, ASI DARY Cel misji globalnej PIEŚŃ NR 22 Boże wielki pełny chwał STUDIUM LEKCJI BIBLIJNEJ 1/2013 GENEZA Jezus Stwórcą Nieba i Ziemi
PIEŚŃ NR 8 2 CZĘŚĆ Pośród nas stań Jezu PROWADZENIE Krzysztof Matła PIEŚŃ NR 367 - Głębiej i głębiej DARY - Utrzymanie Zboru OPOWIADANIE DLA DZIECI Magda Kowalczyk KAZANIE - Dawid Polok
Długa droga na szczyt I UROCZYSTOŚĆ WIECZERZY PAŃSKIEJ I PIEŚŃ NR 338 - Co złożę Zbawicielowi MODLITWA PIEŚŃ NR 130 - Prowadź mnie strona 2
W styczniu 2013 Kazanie wygłoszą: 12 stycznia - Łukasz Romanowski 19 stycznia - Andrzej Siciński 26 stycznia - Konrad Pasikowski 9 styczeń (środa) godz. 18:00 - Rada Zboru 19 stycznia (sobota) po nabożeństwie odbędzie się Zebranie Ewangelizacyjne: „Zbór i Przyjaciele” 26 stycznia (sobota) po nabożeństwie odbędzie się zebranie zborowe niu wraz z bratem W ubiegłym tygod owskim Stanisławem Dąbr go świętowaliśmy Je urodziny. W nadc hodząc ym tygo swoje m dniu ałe rocz Maria M nice św artyniu iętują k i Kry styna W alkowia k
SPRAWOZDANIE SKARBNIKA DARY ZEBRANE PODCZAS NABOŻEŃSTWA W DNIU 29.12.2012
DZIESIĘCINY - 2 545,00 LOKALNY ZBÓR: BUDŻET ZBORU - 628,20 FUNDUSZ TELEWIZJI INTERNETOWEJ - 50,00 FUNDUSZ PATRYKA - 250,00 KOŚCIÓŁ KRAJOWY I OGÓLNOŚWIATOWY DARY 13 SOBOTY (ZAGRANICA) - 234,06 DARY 13 SOBOTY (CEL KRAJOWY) - 244,05 strona 3
RAZEM ZEBRANO 3 951,31 PLN
I Mojż. 7,1
PASIKOWSKI
ielokrotnie spotkałem się z pojęciem „duchowe akumulatory”, jako metaforą naszego stanu duchowego. Jeśli jest dobry – akumulatory są naładowane – jeśli nie – rozładowane. Nie jeden raz słyszałem na sobotnim nabożeństwie, że jest to najlepszy czas aby uzupełnić nasze baterie, aby naładować się na cały tydzień „duchowym pokarmem”. Wszyscy dobrze wiemy, że tydzień ma siedem dni, zachodzi więc pytanie czy można nabrać sił w ciągu jednego dnia na sześć pozostałych? Jeśli przyrównamy studium Pisma Świętego i modlitwę do pokarmu, to wyraźnie zauważymy, że trudno jest się najeść w sobotę, tak abyśmy przez cały tydzień byli najedzeni. Cały tydzień jest bardzo dobrym czasem do pogłębiania relacji z Bogiem. „Ale, ale” – ktoś powie – „szkoła, praca, hobby, odpoczynek – to zabiera nam sporo czasu” - wiem, jednak zastanówmy się, gdybyśmy każdego dnia poświęcili CO NAJMNIEJ pół godziny na szczególny czas z Bogiem (15 minut rano i 15 minut wieczorem) to daje nam trzy godziny tygodniowo na pogłębienie naszej relacji ze Zbawicielem, czyli pół godziny więcej niż typowe nabożeństwo sobotnie! To jest jedynie pół godziny dziennie (plan minimum), strona 4
a przecież niejednokrotnie marnujemy całe godziny oglądając TV, siedząc na Facebooku, czytając brukowce, czy leżąc i nic nie robiąc. To właśnie tydzień jest podstawowym czasem na ładowanie duchowych akumulatorów, a nie jak się zwykło mówić, sobotnie przedpołudnie. W takim razie czym jest, albo czym powinno być sobotnie nabożeństwo? Pozwólcie, że znowu nawiąże do jedzenia. Z listów Pawła i Piotra wynika, iż sobotnie nabożeństwo powinno być wielką ucztą duchową, a dokładnie czymś w rodzaju agape – kiedy każdy przynosi coś, aby wszyscy mogli zaspokoić głód, a przy tym spróbować wielu ciekawych, smacznych potraw. Jednak aby udało się takie spotkanie, potrzebne są co najmniej dwa aspekty: karmienie się codzienne w domu (aby się dzielić z innymi trzeba mieć czym się dzielić), oraz bezinteresowne nastawienie i działanie na rzecz innych. Jeżeli każdy wyznawca pomyśli o innych: „co mogę dać innym”, „co mogę przynieść na sobotnie nabożeństwo”, wtedy każdy znajdzie coś dla siebie – tak jak na dobrze przygotowanej agapie. Usługujmy tymi darami, którymi nas Bóg obdarzył, a wspólne dawanie spowoduje wspólne karmienie (Dz. Ap. 15,35; 1 Kor 12; 1 P 4,8-10). ■ strona 5