Zomer 2020: corona noodhulp

ZOA ZOMER 2020

We zijn er.

Corona-Noodhulp Van pandemie naar acute voedselcrisis

Sri Lanka 25 JAAR VAN NOODHULP NAAR WEDEROPBOUW

Joël Voordewind heeft hart voor vluchtelingen

INHOUD

VOORWOORD

Kwetsbaarheid 6 We zijn er al 25 jaar

Van noodhulp naar wederopbouw in Sri Lanka

4 Uit het nieuws 10 Corona Noodhulp Update

14 Van noodhulp naar wederopbouw drie voorbeelden

16

Digitale collectekanjers

26

VAN GAMBELLA NAAR DE VELUWE

18 Karina uit Colombia

stuurt ZOA dankbrief

19 Drie ZOA-medewerkers: daarom ben ik er

22 Dit deed ZOA in het afgelopen jaar

11

Joël Voordewind: "Mooi dat ZOA ook werkt aan geestelijk herstel"

Planten voor de planeet

24 2

ZOA M AG A Z I N E

23 Toelichting nieuw logo

Lege schappen, verlaten straten en ziekenhuizen die langzaam overvol beginnen te raken. Het coronavirus grijpt om zich heen.

Nederland is stilgevallen.

Ik schrijf dit voorwoord in een verlaten ZOA-kantoor. Een handvol collega’s is verspreid over het gebouw aan het werk, de rest zit thuis achter de computer. Het collecteteam werkt de klok rond om de online collecte vorm te geven, anderen doen er alles aan om het werk in de landen door te laten gaan.

De coronacrisis bepaalt ons bij onze kwetsbaarheid, we kunnen er niet meer omheen. Ik denk dat we in deze crisis iets voelen van de kwetsbaarheid die veel vluchtelingen dagelijks ervaren.

Angst. Onzekerheid. Alles kwijt.

Waar kun je dan nog heen?

Als collega’s stonden we aan het begin van de coronacrisis stil bij Kolossenzen 3:15. Een prachtig vers waarin Paulus ons oproept om de vrede van Christus in ons hart te laten heersen. Wij willen ons, ook in deze tijd van onzekerheid en angst, laten regeren door Christus’ liefde. Gedreven door die liefde kunnen we blijven uitreiken naar mensen om ons heen.

Uw betrokkenheid in deze moeilijke tijd doet ons enorm goed. Na het afgelasten van de huis-aan-huis collecte hebben we dit des te meer ervaren.

Honderden mensen hebben een digitale collectebus aangemaakt, duizenden mensen gaven een keer extra om ons werk te ondersteunen. Wat bemoedigend.

“In deze crisis voelen wij wat vluchtelingen dagelijks ervaren”

Ik weet nog niet wat de impact van corona op ons werk zal zijn. Ik hoop en bid dat de mensen in overvolle vluchtelingenkampen voor dit virus gespaard zullen blijven. En dat het zal lukken om ons werk onder slachtoffers van oorlogen en rampen voort te zetten. Dat we er kunnen zijn, juist voor de meest kwetsbaren.

Chris Lukkien Algemeen Directeur

ZOA M AG A Z I N E

3

INHOUD

VOORWOORD

Kwetsbaarheid 6 We zijn er al 25 jaar

Van noodhulp naar wederopbouw in Sri Lanka

4 Uit het nieuws 10 Corona Noodhulp Update

14 Van noodhulp naar wederopbouw drie voorbeelden

16

Digitale collectekanjers

26

VAN GAMBELLA NAAR DE VELUWE

18 Karina uit Colombia

stuurt ZOA dankbrief

19 Drie ZOA-medewerkers: daarom ben ik er

22 Dit deed ZOA in het afgelopen jaar

11

Joël Voordewind: "Mooi dat ZOA ook werkt aan geestelijk herstel"

Planten voor de planeet

24 2

ZOA M AG A Z I N E

23 Toelichting nieuw logo

Lege schappen, verlaten straten en ziekenhuizen die langzaam overvol beginnen te raken. Het coronavirus grijpt om zich heen.

Nederland is stilgevallen.

Ik schrijf dit voorwoord in een verlaten ZOA-kantoor. Een handvol collega’s is verspreid over het gebouw aan het werk, de rest zit thuis achter de computer. Het collecteteam werkt de klok rond om de online collecte vorm te geven, anderen doen er alles aan om het werk in de landen door te laten gaan.

De coronacrisis bepaalt ons bij onze kwetsbaarheid, we kunnen er niet meer omheen. Ik denk dat we in deze crisis iets voelen van de kwetsbaarheid die veel vluchtelingen dagelijks ervaren.

Angst. Onzekerheid. Alles kwijt.

Waar kun je dan nog heen?

Als collega’s stonden we aan het begin van de coronacrisis stil bij Kolossenzen 3:15. Een prachtig vers waarin Paulus ons oproept om de vrede van Christus in ons hart te laten heersen. Wij willen ons, ook in deze tijd van onzekerheid en angst, laten regeren door Christus’ liefde. Gedreven door die liefde kunnen we blijven uitreiken naar mensen om ons heen.

Uw betrokkenheid in deze moeilijke tijd doet ons enorm goed. Na het afgelasten van de huis-aan-huis collecte hebben we dit des te meer ervaren.

Honderden mensen hebben een digitale collectebus aangemaakt, duizenden mensen gaven een keer extra om ons werk te ondersteunen. Wat bemoedigend.

“In deze crisis voelen wij wat vluchtelingen dagelijks ervaren”

Ik weet nog niet wat de impact van corona op ons werk zal zijn. Ik hoop en bid dat de mensen in overvolle vluchtelingenkampen voor dit virus gespaard zullen blijven. En dat het zal lukken om ons werk onder slachtoffers van oorlogen en rampen voort te zetten. Dat we er kunnen zijn, juist voor de meest kwetsbaren.

Chris Lukkien Algemeen Directeur

ZOA M AG A Z I N E

3

UIT HET NIEUWS VLUCHTELINGENKAMP BARDARASH IN NOORD-IRAK. Duizenden gevluchte Syriërs op een vierkante kilometer, slechts gescheiden door tentdoeken. De anderhalve-metersamenleving is hier heel ver weg, net als het dichtstbijzijnde IC-bed. ZOA probeert in dit kamp de verspreiding van corona tegen te gaan door hygiëne-instructies, het uitdelen van persoonlijke hygiëne-producten (zoals zeep) en door te zorgen voor schoon water.

“Ik houd mijn hart vast als hier corona uitbreekt” – Esther Grisnich in Irak 4

ZOA M AG A Z I N E

ZOA M AG A Z I N E

5

UIT HET NIEUWS VLUCHTELINGENKAMP BARDARASH IN NOORD-IRAK. Duizenden gevluchte Syriërs op een vierkante kilometer, slechts gescheiden door tentdoeken. De anderhalve-metersamenleving is hier heel ver weg, net als het dichtstbijzijnde IC-bed. ZOA probeert in dit kamp de verspreiding van corona tegen te gaan door hygiëne-instructies, het uitdelen van persoonlijke hygiëne-producten (zoals zeep) en door te zorgen voor schoon water.

“Ik houd mijn hart vast als hier corona uitbreekt” – Esther Grisnich in Irak 4

ZOA M AG A Z I N E

ZOA M AG A Z I N E

5

REPORTAGE SRI LANKA

We zijn er.

Sri Lanka. Veel mensen zien het als vakantiebestemming, maar weinigen weten van de pijnlijke geschiedenis.

In de afgelopen 25 jaar dat ZOA op dit eiland werkt werd het verscheurd door een burgeroorlog en zwaar getroffen door de grote tsunami.

TEKST // FOTO'S MARIANNE VAN ELST-SIJTSMA

6

ZOA M AG A Z I N E

Allesverwoestende oorlog

Sri Lanka is een eiland dat jarenlang verscheurd is geweest door strijd en oorlog.

Een oorlog die 200.000 mensen – waarvan veel onschuldige burgers – het leven heeft gekost. Tijdens de meest bedreigende periodes in die oorlog hebben mensen tot twee keer toe huis en haard moeten verlaten om veiligheid te zoeken in een opvangkamp, een kerk, een moskee of de jungle.

Het was in die periodes dat veel (jonge) mannen door beide kanten gerekruteerd werden voor hun leger, of opgepakt en in kampen gestopt. Van veel mensen die in die periode vermist zijn geraakt, zijn de lichamen nog steeds niet gevonden.

Mensen kwamen terecht in opvang­ kampen. Het was hier vies, er waren geen sanitaire voorzieningen, er was niet genoeg te eten en hulporganisaties werden in het begin niet toegelaten. Er was geen onderwijs of vermaak en er waren geen huizen, mensen moesten dicht op elkaar in zelfgemaakte tenten slapen. Maar het ergst van alles was de angst en onzekerheid.

De angst dat jouw zoon of man eruit zou worden gepikt op verdenking van samenwerken met de vijand. Angst dat het kamp bezocht zou worden door militairen.

Angst om nog meer vreselijke dingen te moeten zien.

Leven in een kamp

“Het was er verschrikkelijk. Er waren geen wc’s, het stonk voortdurend en vanwege veiligheidsvoorschriften mochten we het kamp niet verlaten. Soms besloten mensen dit wel te doen om te kijken hoe de situatie in de dorpen was of om wat eten te halen, veel van deze mensen keerden nooit meer terug. Ook mijn zus besloot de tocht door de jungle te maken – naar huis, naar de plek waar ik nu zit. Ze is hier bij mijn huis vermoord en dus nooit teruggekomen naar het kamp. Een lange tijd later kwamen we pas te weten wat er precies met haar gebeurd was, omdat niemand haar na haar verdwij-

OP DE VLUCHT VOOR GEWELD (MAART 2009)

ning durfde te gaan zoeken.

Ik zal deze dingen nooit vergeten, en mijn zus zal altijd in mijn hart zijn.”

Begin van ZOA Sri Lanka

Tijdens deze oorlogsperiode begon ZOA – gesteund door haar achterban - in Sri Lanka, nu precies 25 jaar geleden. Het was duidelijk dat mensen in de kampen hulp nodig hadden. ZOA wilde er zijn en hielp waar mogelijk met onder andere kookmogelijkheden in de kampen, het vinden van geliefden en door het geven van trainingen in deze eindeloos lijkende periode van onvrijheid.

Na een periode van maanden of soms zelfs jaren was het voor de families die waren gevlucht veilig genoeg om terug te keren naar hun eigen grond. Bij terugkomst troffen mensen vaak niet meer aan dan jungle en verwoesting waar eerst hun huis was.

De militanten en de Tamil Tijgers hadden voor veel vernietiging gezorgd, gebouwen in de brand gestoken, eten meegenomen en bezittingen vernield. Ook de toegangswegen waren vaak niet meer begaanbaar en

Fotograaf en communicatiemedewerker Marianne van Elst-Sijtsma reisde naar Sri Lanka om vast te leggen wat ZOA in de afgelopen 25 jaar heeft bereikt en betekend voor de mensen.

→ ZOA M AG A Z I N E

7

REPORTAGE SRI LANKA

We zijn er.

Sri Lanka. Veel mensen zien het als vakantiebestemming, maar weinigen weten van de pijnlijke geschiedenis.

In de afgelopen 25 jaar dat ZOA op dit eiland werkt werd het verscheurd door een burgeroorlog en zwaar getroffen door de grote tsunami.

TEKST // FOTO'S MARIANNE VAN ELST-SIJTSMA

6

ZOA M AG A Z I N E

Allesverwoestende oorlog

Sri Lanka is een eiland dat jarenlang verscheurd is geweest door strijd en oorlog.

Een oorlog die 200.000 mensen – waarvan veel onschuldige burgers – het leven heeft gekost. Tijdens de meest bedreigende periodes in die oorlog hebben mensen tot twee keer toe huis en haard moeten verlaten om veiligheid te zoeken in een opvangkamp, een kerk, een moskee of de jungle.

Het was in die periodes dat veel (jonge) mannen door beide kanten gerekruteerd werden voor hun leger, of opgepakt en in kampen gestopt. Van veel mensen die in die periode vermist zijn geraakt, zijn de lichamen nog steeds niet gevonden.

Mensen kwamen terecht in opvang­ kampen. Het was hier vies, er waren geen sanitaire voorzieningen, er was niet genoeg te eten en hulporganisaties werden in het begin niet toegelaten. Er was geen onderwijs of vermaak en er waren geen huizen, mensen moesten dicht op elkaar in zelfgemaakte tenten slapen. Maar het ergst van alles was de angst en onzekerheid.

De angst dat jouw zoon of man eruit zou worden gepikt op verdenking van samenwerken met de vijand. Angst dat het kamp bezocht zou worden door militairen.

Angst om nog meer vreselijke dingen te moeten zien.

Leven in een kamp

“Het was er verschrikkelijk. Er waren geen wc’s, het stonk voortdurend en vanwege veiligheidsvoorschriften mochten we het kamp niet verlaten. Soms besloten mensen dit wel te doen om te kijken hoe de situatie in de dorpen was of om wat eten te halen, veel van deze mensen keerden nooit meer terug. Ook mijn zus besloot de tocht door de jungle te maken – naar huis, naar de plek waar ik nu zit. Ze is hier bij mijn huis vermoord en dus nooit teruggekomen naar het kamp. Een lange tijd later kwamen we pas te weten wat er precies met haar gebeurd was, omdat niemand haar na haar verdwij-

OP DE VLUCHT VOOR GEWELD (MAART 2009)

ning durfde te gaan zoeken.

Ik zal deze dingen nooit vergeten, en mijn zus zal altijd in mijn hart zijn.”

Begin van ZOA Sri Lanka

Tijdens deze oorlogsperiode begon ZOA – gesteund door haar achterban - in Sri Lanka, nu precies 25 jaar geleden. Het was duidelijk dat mensen in de kampen hulp nodig hadden. ZOA wilde er zijn en hielp waar mogelijk met onder andere kookmogelijkheden in de kampen, het vinden van geliefden en door het geven van trainingen in deze eindeloos lijkende periode van onvrijheid.

Na een periode van maanden of soms zelfs jaren was het voor de families die waren gevlucht veilig genoeg om terug te keren naar hun eigen grond. Bij terugkomst troffen mensen vaak niet meer aan dan jungle en verwoesting waar eerst hun huis was.

De militanten en de Tamil Tijgers hadden voor veel vernietiging gezorgd, gebouwen in de brand gestoken, eten meegenomen en bezittingen vernield. Ook de toegangswegen waren vaak niet meer begaanbaar en

Fotograaf en communicatiemedewerker Marianne van Elst-Sijtsma reisde naar Sri Lanka om vast te leggen wat ZOA in de afgelopen 25 jaar heeft bereikt en betekend voor de mensen.

→ ZOA M AG A Z I N E

7

“We werden opgeroepen om lijken te komen ruimen” voorzieningen als scholen of ziekenhuizen tot de laatste steen afgebroken. En wat doe je dan, als je niets hebt? Als je gevlucht bent met enkel je eigen gezin, wat eten voor een week en jouw belangrijkste bezittingen?

ZOA was er

Toen de mensen met hun luttele bezittingen hun eigen dorpen vrijwel verwoest aantroffen.

Toen de mensen wanhopig waren en teveel gezien hadden. Toen het leven opgebouwd moest worden. Toen kinderen weer naar school zouden moeten gaan. ZOA bleef.

In de jaren die volgden heeft ZOA tientallen projecten mogen doen om de mensen in hun eerste nood te helpen, zodat ze vervolgens hun leven enigszins weer op konden pakken. Belangrijk hierbij was het

herstellen van de infrastructuur. Omdat hele wegen verwoest waren, was het moeilijk dorpen te bereiken. Dit maakte het voor kinderen lastig om naar school te gaan en voor boeren lastig om hun land te verbouwen en gewassen naar een markt te brengen. Er werd gekeken waar de grootste behoefte lag en ingespeeld op waar mensen goed in waren. Ook was er een schaarste aan water en waterputten. Het water in bestaande putten was vaak vervuild en ondrinkbaar – voornamelijk veroorzaakt door de lijken die in de putten waren gegooid. Behalve de kapotte infrastructuur en vervuilde waterputten waren er ook geen schoolgebouwen voor kinderen, geen goede materialen voor de boeren om te verbouwen en weinig kennis op het gebied van de verbouw van de teelt van verschillende producten. Er was een gebrek aan geld, vertrouwen in de toekomst en veel mensen waren getraumatiseerd. Een moeilijke periode.

Dodelijke tsunami

Juist toen, tussen de twee heftigste periodes van de oorlog door, trof een allesverwoestende tsunami het eiland.

Op eerste kerstdag 2004 stierven er op het eiland zo’n 31.000 mensen, een ramp van ongekend formaat. Waar hele dorpen net weer hun leven op de rit hadden, was nu alles weer verwoest. Maar nog veel erger: enorm veel mensen waren omgekomen.

Het verdriet was enorm.

HUIZEN IN PUIN DOOR DE TSUNAMI IN 2004

8

ZOA M AG A Z I N E

Een ZOA medewerker vertelt: “En toen werden onze werkzaamheden ineens heel anders. Van het trainen van mensen in het

westen van het land werd ik naar het oosten geroepen om te helpen met het verzamelen van lijken om deze op een verzamelplaats op te stapelen. Ik kon het omdat ik mijn gedachten uitzette en wist dat het moest gebeuren om ziekten te voorkomen, en om mensen een laatste eer te bewijzen. Maar ik droom er nog van, ik zal het nooit vergeten.”

In de periode die volgde ging ZOA door met projecten. In de gebieden die zo hard getroffen waren door het natuurgeweld, werd vooral ingezet op eerst tijdelijke en daarna definitieve huizenbouw, het aanleggen van wegen, het herbouwen van scholen en zo de mensen weer hoop voor de toekomst te geven. In een ander gedeelte van het land was de hulpverlening aan oorlogsslachtoffers weer opgepakt en werden trainingen gegeven, voorbeeldboeren opgeleid, scholen gebouwd en leraren aangenomen.

Langzaam was er verandering zichtbaar in het leven van mensen.

Kennis en verbetering

“Van oorsprong deden we niets anders

dan het verbouwen van rijst. Het was hard werken en we konden slechts eenmaal per jaar oogsten. We wisten niet hoe we andere gewassen konden verbouwen en waren volledig afhankelijk van de oogst van het een rijstveld. ZOA heeft training gegeven om andere dingen te verbouwen. Ik kreeg zaden en er werd een methode uitgelegd hoe ik met weinig water toch veel gewassen kon voeden. Op deze manier werd ik steeds onafhankelijker van hulp, werd geld steeds minder een probleem en kon ik zelfs mijn kinderen het hele jaar door naar school sturen. Dit zien we gebeuren bij het hele dorp. Sommige boeren hebben dezelfde trainingen, andere boeren komen bij mij om te leren hoe ik precies te werk ga en technieken over te nemen.

Ik doe niets liever dan mijn kennis met hen delen om te proberen hun leven ook iets makkelijker te maken. Dit hele project heeft ervoor gezorgd dat bijna alle kinderen uit dit dorp naar school kunnen, misschien straks naar de universiteit kunnen gaan en een goede baan kunnen vinden. Het lijkt dus misschien een project voor een korte termijn maar het heeft enorm veel gevolgen - gaaf hè!”

ZOA was er in de afgelopen 25 jaar, mede dankzij jullie, de donateurs. Er waren moeilijke periodes van pijn, verdriet en verlies maar ook tijden van wederopbouw, geluk en vooruitgang. Het is prachtig om te zien dat hele gezinnen, hele dorpen, hele provincies geholpen zijn bij het terugkrijgen van zelfwaarde, het hebben van hoop en het uitzien naar de toekomst.

Na al deze verhalen kan ik niets anders concluderen dan dat ZOA er was. Van noodhulp naar wederopbouw. j

ZOA M AG A Z I N E

9

“We werden opgeroepen om lijken te komen ruimen” voorzieningen als scholen of ziekenhuizen tot de laatste steen afgebroken. En wat doe je dan, als je niets hebt? Als je gevlucht bent met enkel je eigen gezin, wat eten voor een week en jouw belangrijkste bezittingen?

ZOA was er

Toen de mensen met hun luttele bezittingen hun eigen dorpen vrijwel verwoest aantroffen.

Toen de mensen wanhopig waren en teveel gezien hadden. Toen het leven opgebouwd moest worden. Toen kinderen weer naar school zouden moeten gaan. ZOA bleef.

In de jaren die volgden heeft ZOA tientallen projecten mogen doen om de mensen in hun eerste nood te helpen, zodat ze vervolgens hun leven enigszins weer op konden pakken. Belangrijk hierbij was het

herstellen van de infrastructuur. Omdat hele wegen verwoest waren, was het moeilijk dorpen te bereiken. Dit maakte het voor kinderen lastig om naar school te gaan en voor boeren lastig om hun land te verbouwen en gewassen naar een markt te brengen. Er werd gekeken waar de grootste behoefte lag en ingespeeld op waar mensen goed in waren. Ook was er een schaarste aan water en waterputten. Het water in bestaande putten was vaak vervuild en ondrinkbaar – voornamelijk veroorzaakt door de lijken die in de putten waren gegooid. Behalve de kapotte infrastructuur en vervuilde waterputten waren er ook geen schoolgebouwen voor kinderen, geen goede materialen voor de boeren om te verbouwen en weinig kennis op het gebied van de verbouw van de teelt van verschillende producten. Er was een gebrek aan geld, vertrouwen in de toekomst en veel mensen waren getraumatiseerd. Een moeilijke periode.

Dodelijke tsunami

Juist toen, tussen de twee heftigste periodes van de oorlog door, trof een allesverwoestende tsunami het eiland.

Op eerste kerstdag 2004 stierven er op het eiland zo’n 31.000 mensen, een ramp van ongekend formaat. Waar hele dorpen net weer hun leven op de rit hadden, was nu alles weer verwoest. Maar nog veel erger: enorm veel mensen waren omgekomen.

Het verdriet was enorm.

HUIZEN IN PUIN DOOR DE TSUNAMI IN 2004

8

ZOA M AG A Z I N E

Een ZOA medewerker vertelt: “En toen werden onze werkzaamheden ineens heel anders. Van het trainen van mensen in het

westen van het land werd ik naar het oosten geroepen om te helpen met het verzamelen van lijken om deze op een verzamelplaats op te stapelen. Ik kon het omdat ik mijn gedachten uitzette en wist dat het moest gebeuren om ziekten te voorkomen, en om mensen een laatste eer te bewijzen. Maar ik droom er nog van, ik zal het nooit vergeten.”

In de periode die volgde ging ZOA door met projecten. In de gebieden die zo hard getroffen waren door het natuurgeweld, werd vooral ingezet op eerst tijdelijke en daarna definitieve huizenbouw, het aanleggen van wegen, het herbouwen van scholen en zo de mensen weer hoop voor de toekomst te geven. In een ander gedeelte van het land was de hulpverlening aan oorlogsslachtoffers weer opgepakt en werden trainingen gegeven, voorbeeldboeren opgeleid, scholen gebouwd en leraren aangenomen.

Langzaam was er verandering zichtbaar in het leven van mensen.

Kennis en verbetering

“Van oorsprong deden we niets anders

dan het verbouwen van rijst. Het was hard werken en we konden slechts eenmaal per jaar oogsten. We wisten niet hoe we andere gewassen konden verbouwen en waren volledig afhankelijk van de oogst van het een rijstveld. ZOA heeft training gegeven om andere dingen te verbouwen. Ik kreeg zaden en er werd een methode uitgelegd hoe ik met weinig water toch veel gewassen kon voeden. Op deze manier werd ik steeds onafhankelijker van hulp, werd geld steeds minder een probleem en kon ik zelfs mijn kinderen het hele jaar door naar school sturen. Dit zien we gebeuren bij het hele dorp. Sommige boeren hebben dezelfde trainingen, andere boeren komen bij mij om te leren hoe ik precies te werk ga en technieken over te nemen.

Ik doe niets liever dan mijn kennis met hen delen om te proberen hun leven ook iets makkelijker te maken. Dit hele project heeft ervoor gezorgd dat bijna alle kinderen uit dit dorp naar school kunnen, misschien straks naar de universiteit kunnen gaan en een goede baan kunnen vinden. Het lijkt dus misschien een project voor een korte termijn maar het heeft enorm veel gevolgen - gaaf hè!”

ZOA was er in de afgelopen 25 jaar, mede dankzij jullie, de donateurs. Er waren moeilijke periodes van pijn, verdriet en verlies maar ook tijden van wederopbouw, geluk en vooruitgang. Het is prachtig om te zien dat hele gezinnen, hele dorpen, hele provincies geholpen zijn bij het terugkrijgen van zelfwaarde, het hebben van hoop en het uitzien naar de toekomst.

Na al deze verhalen kan ik niets anders concluderen dan dat ZOA er was. Van noodhulp naar wederopbouw. j

ZOA M AG A Z I N E

9

CORONA NOODHULP UPDATE

Colombia: voedselcrisis voorkomen Ook in de overvolle kampen mogen Venezolaanse vluchtelingen alleen naar buiten voor de eerste levensbehoeften. “Een ramp”, zegt Daniël Pedraza die namens ZOA werkt in Uribia. “Veel mensen werken in de informele economie, als dagloner of door benzine te verhandelen. Ze hebben geen reserves: een dag niet gewerkt is een dag niet gegeten.” Het uitdelen van voedselpakketten brengt een besmettingsrisico met zich

INTERVIEW

JOËL VOORDEWIND BEKIJKT AANGESPOELDE SCHEEPSWRAKKEN WAARMEE VLUCHTELINGEN PROBEERDEN LAMPEDUSA TE BEREIKEN.

Nederlandse ambassadeur in Irak “trots” op werk van ZOA

mee, daarom bedacht ZOA een creatieve oplossing die ook nog eens goed is voor de lokale economie: een digitale ‘voedselpas’.

Voor deze pas is maar één contactmoment nodig: de in-

schrijving en overhandiging.

Daarna kan ZOA op afstand iedere week het pasje ‘opladen’.

Met deze pas kunnen nu 818 gezinnen eten kopen bij lokale winkeliers.

Steun van minister Kaag voor aanpak sprinkhanenplaag en corona in Ethiopië

Eric Strating, de Nederlandse ambassadeur in Irak, is trots op het werk dat ZOA doet om de verspreiding van het coronavirus in vluchtelingenkampen te voor­komen. Dat zegt hij in een tweet: “Trots op de Nederlandse hulporganisatie ZOA, die de meest kwets­ baren in Irak helpt, zelfs in Covid-19 tijden. ZOA gaat door met haar activiteiten in vluchtelingenkampen, zoals Bardarash, waar ze hygiëne-pakketten uitdelen, inclusief een folder met corona voorzorgsmaatregelen.”

“ZOLANG DE HEER NIET TERUG IS, ZAL ER ARMOEDE EN NOOD ZIJN” In gesprek met ChristenUniekamerlid Joel Voordewind TEKST KLAASJAN BAAS // FOTO'S CHRISTENUNIE

Liberia: schoolmaaltijden worden thuisbezorgd Omdat veel kinderen in Liberia onvoldoende eten hebben, verzorgt ZOA normaliter maaltijden op scholen. Nu door de lockdown de scholen zijn gesloten, komt dat programma in gevaar.

Daarom bezorgen ZOA collega’s

10

ZOA M AG A Z I N E

de maaltijden nu bij de mensen thuis. In dubbele portie, zodat er gedeeld kan worden met andere gezinsleden. Er is al veel armoede in Liberia, maar door corona dreigt er een veel grotere voedselcrisis. ZOA werkt met verschillende partijen samen om oplossingen hiervoor te bedenken, die zo veel mogelijk de lokale economie en agrarische sector stimuleren.

ZOA krijgt €481.000 noodsteun van het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking om de gevolgen van de sprinkhanenplaag in Ethiopië op te vangen. In dit bedrag is ook rekening gehouden met de coronavirus, die de hulp een stuk complexer maakt. Het gaat om twee zwaar getroffen gebieden. ZOA biedt noodhulp aan kwetsbare gezinnen die acuut voedseltekort hebben.

Ook helpen we de lokale gemeenschap en overheid om de sprinkhanen zo goed mogelijk

te bestrijden. Daarnaast werken we op de lange termijn aan herstel – met speciaal zaaigoed voor gewassen en gras kunnen mensen voedsel verbouwen en gras laten groeien voor hun vee.

Kijk voor laatste nieuwsupdates over corona in ZOA-landen op ZOA’s liveblog

Vluchtelingen zitten in het hart van Joël Voordewind. Als parlementariër voor de ChristenUnie strijdt hij onvermoeibaar voor de belangen van deze kwetsbare mensen. Na vijftien jaar kamerlidmaatschap stopt hij volgend jaar. “Het is tijd voor een nieuwe generatie.”

→ ZOA M AG A Z I N E

11

CORONA NOODHULP UPDATE

Colombia: voedselcrisis voorkomen Ook in de overvolle kampen mogen Venezolaanse vluchtelingen alleen naar buiten voor de eerste levensbehoeften. “Een ramp”, zegt Daniël Pedraza die namens ZOA werkt in Uribia. “Veel mensen werken in de informele economie, als dagloner of door benzine te verhandelen. Ze hebben geen reserves: een dag niet gewerkt is een dag niet gegeten.” Het uitdelen van voedselpakketten brengt een besmettingsrisico met zich

INTERVIEW

JOËL VOORDEWIND BEKIJKT AANGESPOELDE SCHEEPSWRAKKEN WAARMEE VLUCHTELINGEN PROBEERDEN LAMPEDUSA TE BEREIKEN.

Nederlandse ambassadeur in Irak “trots” op werk van ZOA

mee, daarom bedacht ZOA een creatieve oplossing die ook nog eens goed is voor de lokale economie: een digitale ‘voedselpas’.

Voor deze pas is maar één contactmoment nodig: de in-

schrijving en overhandiging.

Daarna kan ZOA op afstand iedere week het pasje ‘opladen’.

Met deze pas kunnen nu 818 gezinnen eten kopen bij lokale winkeliers.

Steun van minister Kaag voor aanpak sprinkhanenplaag en corona in Ethiopië

Eric Strating, de Nederlandse ambassadeur in Irak, is trots op het werk dat ZOA doet om de verspreiding van het coronavirus in vluchtelingenkampen te voor­komen. Dat zegt hij in een tweet: “Trots op de Nederlandse hulporganisatie ZOA, die de meest kwets­ baren in Irak helpt, zelfs in Covid-19 tijden. ZOA gaat door met haar activiteiten in vluchtelingenkampen, zoals Bardarash, waar ze hygiëne-pakketten uitdelen, inclusief een folder met corona voorzorgsmaatregelen.”

“ZOLANG DE HEER NIET TERUG IS, ZAL ER ARMOEDE EN NOOD ZIJN” In gesprek met ChristenUniekamerlid Joel Voordewind TEKST KLAASJAN BAAS // FOTO'S CHRISTENUNIE

Liberia: schoolmaaltijden worden thuisbezorgd Omdat veel kinderen in Liberia onvoldoende eten hebben, verzorgt ZOA normaliter maaltijden op scholen. Nu door de lockdown de scholen zijn gesloten, komt dat programma in gevaar.

Daarom bezorgen ZOA collega’s

10

ZOA M AG A Z I N E

de maaltijden nu bij de mensen thuis. In dubbele portie, zodat er gedeeld kan worden met andere gezinsleden. Er is al veel armoede in Liberia, maar door corona dreigt er een veel grotere voedselcrisis. ZOA werkt met verschillende partijen samen om oplossingen hiervoor te bedenken, die zo veel mogelijk de lokale economie en agrarische sector stimuleren.

ZOA krijgt €481.000 noodsteun van het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking om de gevolgen van de sprinkhanenplaag in Ethiopië op te vangen. In dit bedrag is ook rekening gehouden met de coronavirus, die de hulp een stuk complexer maakt. Het gaat om twee zwaar getroffen gebieden. ZOA biedt noodhulp aan kwetsbare gezinnen die acuut voedseltekort hebben.

Ook helpen we de lokale gemeenschap en overheid om de sprinkhanen zo goed mogelijk

te bestrijden. Daarnaast werken we op de lange termijn aan herstel – met speciaal zaaigoed voor gewassen en gras kunnen mensen voedsel verbouwen en gras laten groeien voor hun vee.

Kijk voor laatste nieuwsupdates over corona in ZOA-landen op ZOA’s liveblog

Vluchtelingen zitten in het hart van Joël Voordewind. Als parlementariër voor de ChristenUnie strijdt hij onvermoeibaar voor de belangen van deze kwetsbare mensen. Na vijftien jaar kamerlidmaatschap stopt hij volgend jaar. “Het is tijd voor een nieuwe generatie.”

→ ZOA M AG A Z I N E

11

Waar komt jouw bevlogenheid voor vluchtelingen vandaan?

“Dat gaat heel ver terug. Onze huwelijksreis ging naar vluchtelingenkampen in Thailand en Cambodja, naar een familielid van mijn vrouw. Dat was mijn eerste confrontatie met noodhulp. Dit maakte een hele diepe indruk op mij en dit heeft me nooit meer losgelaten. Ik heb voor verschillende hulporganisaties gewerkt, ook in het veld. De betrokkenheid bij vluchtelingen is een rode draad gebleven in mijn leven.”

Kan je omschrijven wat die betrokkenheid dan is?

“Mensen kunnen tekorten hebben, steun nodig hebben. Maar als je van huis en haard verdreven bent, heb je helemaal niets meer. Er is gebrek aan alles. Het hele levensritme is weg en mensen zijn puur aan het overleven. Ze zijn voor alles afhankelijk van anderen. Dat is zo kwetsbaar. Met name voor meisjes, vrouwen en kinderen. Meisjes worden bijvoorbeeld ingezet in prostitutie. Die kwetsbaarheid is heel gevaarlijk; vandaar dat mijn aandacht vaak uitging naar vluchtelingen.”

Wat raakt jou daarin?

“De hopeloosheid en de uitzichtloosheid.

Je ziet de levensvreugde uit mensen verdwijnen. De perspectieven voor kinderen zijn eigenlijk niet aanwezig, zolang er geen onderwijs wordt gegeven in de kampen.

De zichtbare hopeloosheid en de onzekerheid van mensen die niet weten hoe lang het nog gaat duren maakte en maakt nog enorme indruk. Toen ik daarna in Irak ging werken kwam ik schrijnende situaties tegen.

De triestheid sprak van hun gezichten af.

Wij hadden toen een medische noodkliniek waar je de paniek, hopeloosheid en trauma’s om je heen proefde. Dat uitte zich in dofheid in de ogen, constante hoofdpijn en haaruitval bij kinderen.

MatteÜs 25 zag ik daar voor mijn ogen gebeuren. Als er ergens een roep van Jezus was om om te kijken naar mijn naaste, was

12

ZOA M AG A Z I N E

dat daar. Natuurlijk kan niet iedereen naar het buitenland, maar Jezus’ oproep geldt wel voor ons allemaal. In Nederland kan je geld geven en bidden. MatteÜs 25 is ook de tekst die mij motiveert in alles wat ik doe.

Het is niet zomaar een oproep van Jezus, het is een hele heftige oproep. Het is niet vrijblijvend. Het doet een beroep op ons verantwoordelijkheidsgevoel.

Nu in de coronacrisis kunnen we veel doen voor onze directe naasten. Maar we moeten niet vergeten – juist nu niet – dat er mensen misschien wel in veel belabberdere situaties zitten buiten onze landsgrenzen.”

Je hebt net beschreven hoe je je hier al je hele carrière voor inzet, waarvan veertien jaar als kamerlid. Zie jij verbetering in de wereld?

“Als je kijkt naar het aantal vluchtelingen niet. We zitten nu op 166 miljoen mensen die afhankelijk zijn van noodhulp. In 2020 is de verwachting dat dit stijgt naar 200 miljoen. Als je de trend bekijkt dan kan je concluderen dat de oorlogen wel afgenomen zijn, maar dat de interne conflicten heftiger zijn. We zien veel binnenlandse conflicten met interne vluchtelingen. Ook de klimaatvluchtelingen zijn erbij gekomen.

Als je die trend bekijkt stemt dat niet tot optimisme. De noodhulp heeft zich wel ontwikkeld en innoveert en digitaliseert snel. Er wordt soms gewerkt met bankpasjes in plaats van voedselpakketten uit te

“Niet iedereen kan naar het buitenland, maar Jezus’ oproep geldt wel voor ons allemaal”

JOËL VOORDEWIND OP WERKBEZOEKEN

delen. We weten sneller en beter mensen te bereiken, zelfs op de meest afgelegen plaatsen met drones. Je ziet een professionaliseringsslag van noodhulporganisaties en dat is hard nodig.”

Je bent niet moedeloos geworden?

“Zolang de Heer niet terug is, zal er armoede en nood zijn. Maar dat ontslaat ons niet van de verantwoordelijkheid om iets te doen vanuit onze welvaart in het Westen.

Het grootste deel van de vluchtelingen wordt in de regio zelf opgevangen. Veel vluchtelingenstromen worden veroorzaakt door interne conflicten. Toen ik zelf in de noodhulp werkte, merkte ik dat ik me liever wilde richten op de grondoorzaak – de conflicten. Dat was de belangrijkste reden voor mij om de politiek in te gaan. Voor een deel kan je als Nederland en Europa een rol spelen. Maar je kunt ook helpen door bepaalde hulporganisaties te financieren.

Organisaties als ZOA kunnen mensen in de haarvaten van een samenleving veel beter bereiken. Daarom pleit ik er steeds voor om hulporganisaties te betrekken.”

Altijd klinken er ook stemmen dat geld voor deze hulp in een bodemloze put belandt…

“Dat moet je maar eens vragen aan dat dorp dat wel geholpen wordt en die wel een waterput krijgen. Dat is altijd mijn lichtpunt in mijn leven, ook als ik op werkbezoek ga.

Ik wil de verhalen van de mensen horen, wat voor impact hulpprogramma’s hebben

MATTEÜS 25:40 “Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”

“Naast de materiële nood moeten we ook oog hebben voor geestelijk herstel” op individuele mensenlevens. We kunnen niet al het leed voorkomen, maar misschien wel verzachten. Daar houd ik me altijd maar aan vast. Als we naast de materiele nood ook oog hebben voor geestelijk herstel en groei, dan weet ik weer waar ik het voor doe.”

Hoe zie je de rol van ZOA daarin?

“ZOA ken ik nog vanuit het veld als een zeer professionele noodhulporganisatie die niet alleen oog heeft voor noodhulp maar ook voor de periode daarna. ZOA trekt de lijn door van een crisissituatie naar stabiliseren en wederopbouw. Omdat dit wordt gedaan vanuit het christelijk geloof, werkt ZOA met partners die niet alleen oog hebben voor de materiele, maar ook voor de geestelijke nood. Dat is heel belangrijk voor duurzaam herstel van mens en samenleving, zodat toekomstige conflicten voorkomen kunnen worden.” j

Lees ve de :

Matteüs 25:31-46 ZOA M AG A Z I N E

13

Waar komt jouw bevlogenheid voor vluchtelingen vandaan?

“Dat gaat heel ver terug. Onze huwelijksreis ging naar vluchtelingenkampen in Thailand en Cambodja, naar een familielid van mijn vrouw. Dat was mijn eerste confrontatie met noodhulp. Dit maakte een hele diepe indruk op mij en dit heeft me nooit meer losgelaten. Ik heb voor verschillende hulporganisaties gewerkt, ook in het veld. De betrokkenheid bij vluchtelingen is een rode draad gebleven in mijn leven.”

Kan je omschrijven wat die betrokkenheid dan is?

“Mensen kunnen tekorten hebben, steun nodig hebben. Maar als je van huis en haard verdreven bent, heb je helemaal niets meer. Er is gebrek aan alles. Het hele levensritme is weg en mensen zijn puur aan het overleven. Ze zijn voor alles afhankelijk van anderen. Dat is zo kwetsbaar. Met name voor meisjes, vrouwen en kinderen. Meisjes worden bijvoorbeeld ingezet in prostitutie. Die kwetsbaarheid is heel gevaarlijk; vandaar dat mijn aandacht vaak uitging naar vluchtelingen.”

Wat raakt jou daarin?

“De hopeloosheid en de uitzichtloosheid.

Je ziet de levensvreugde uit mensen verdwijnen. De perspectieven voor kinderen zijn eigenlijk niet aanwezig, zolang er geen onderwijs wordt gegeven in de kampen.

De zichtbare hopeloosheid en de onzekerheid van mensen die niet weten hoe lang het nog gaat duren maakte en maakt nog enorme indruk. Toen ik daarna in Irak ging werken kwam ik schrijnende situaties tegen.

De triestheid sprak van hun gezichten af.

Wij hadden toen een medische noodkliniek waar je de paniek, hopeloosheid en trauma’s om je heen proefde. Dat uitte zich in dofheid in de ogen, constante hoofdpijn en haaruitval bij kinderen.

MatteÜs 25 zag ik daar voor mijn ogen gebeuren. Als er ergens een roep van Jezus was om om te kijken naar mijn naaste, was

12

ZOA M AG A Z I N E

dat daar. Natuurlijk kan niet iedereen naar het buitenland, maar Jezus’ oproep geldt wel voor ons allemaal. In Nederland kan je geld geven en bidden. MatteÜs 25 is ook de tekst die mij motiveert in alles wat ik doe.

Het is niet zomaar een oproep van Jezus, het is een hele heftige oproep. Het is niet vrijblijvend. Het doet een beroep op ons verantwoordelijkheidsgevoel.

Nu in de coronacrisis kunnen we veel doen voor onze directe naasten. Maar we moeten niet vergeten – juist nu niet – dat er mensen misschien wel in veel belabberdere situaties zitten buiten onze landsgrenzen.”

Je hebt net beschreven hoe je je hier al je hele carrière voor inzet, waarvan veertien jaar als kamerlid. Zie jij verbetering in de wereld?

“Als je kijkt naar het aantal vluchtelingen niet. We zitten nu op 166 miljoen mensen die afhankelijk zijn van noodhulp. In 2020 is de verwachting dat dit stijgt naar 200 miljoen. Als je de trend bekijkt dan kan je concluderen dat de oorlogen wel afgenomen zijn, maar dat de interne conflicten heftiger zijn. We zien veel binnenlandse conflicten met interne vluchtelingen. Ook de klimaatvluchtelingen zijn erbij gekomen.

Als je die trend bekijkt stemt dat niet tot optimisme. De noodhulp heeft zich wel ontwikkeld en innoveert en digitaliseert snel. Er wordt soms gewerkt met bankpasjes in plaats van voedselpakketten uit te

“Niet iedereen kan naar het buitenland, maar Jezus’ oproep geldt wel voor ons allemaal”

JOËL VOORDEWIND OP WERKBEZOEKEN

delen. We weten sneller en beter mensen te bereiken, zelfs op de meest afgelegen plaatsen met drones. Je ziet een professionaliseringsslag van noodhulporganisaties en dat is hard nodig.”

Je bent niet moedeloos geworden?

“Zolang de Heer niet terug is, zal er armoede en nood zijn. Maar dat ontslaat ons niet van de verantwoordelijkheid om iets te doen vanuit onze welvaart in het Westen.

Het grootste deel van de vluchtelingen wordt in de regio zelf opgevangen. Veel vluchtelingenstromen worden veroorzaakt door interne conflicten. Toen ik zelf in de noodhulp werkte, merkte ik dat ik me liever wilde richten op de grondoorzaak – de conflicten. Dat was de belangrijkste reden voor mij om de politiek in te gaan. Voor een deel kan je als Nederland en Europa een rol spelen. Maar je kunt ook helpen door bepaalde hulporganisaties te financieren.

Organisaties als ZOA kunnen mensen in de haarvaten van een samenleving veel beter bereiken. Daarom pleit ik er steeds voor om hulporganisaties te betrekken.”

Altijd klinken er ook stemmen dat geld voor deze hulp in een bodemloze put belandt…

“Dat moet je maar eens vragen aan dat dorp dat wel geholpen wordt en die wel een waterput krijgen. Dat is altijd mijn lichtpunt in mijn leven, ook als ik op werkbezoek ga.

Ik wil de verhalen van de mensen horen, wat voor impact hulpprogramma’s hebben

MATTEÜS 25:40 “Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”

“Naast de materiële nood moeten we ook oog hebben voor geestelijk herstel” op individuele mensenlevens. We kunnen niet al het leed voorkomen, maar misschien wel verzachten. Daar houd ik me altijd maar aan vast. Als we naast de materiele nood ook oog hebben voor geestelijk herstel en groei, dan weet ik weer waar ik het voor doe.”

Hoe zie je de rol van ZOA daarin?

“ZOA ken ik nog vanuit het veld als een zeer professionele noodhulporganisatie die niet alleen oog heeft voor noodhulp maar ook voor de periode daarna. ZOA trekt de lijn door van een crisissituatie naar stabiliseren en wederopbouw. Omdat dit wordt gedaan vanuit het christelijk geloof, werkt ZOA met partners die niet alleen oog hebben voor de materiele, maar ook voor de geestelijke nood. Dat is heel belangrijk voor duurzaam herstel van mens en samenleving, zodat toekomstige conflicten voorkomen kunnen worden.” j

Lees ve de :

Matteüs 25:31-46 ZOA M AG A Z I N E

13

WO

AP

RLD M

Een reis langs drie ZOA-landen van noodhulp naar wederopbouw

→ KIJK VOOR HET

ALLERLAATSTE NIEUWS OP ZOA.NL

ETHIOPIË (TUSSENIN)

Met vallen en opstaan

Ondanks de forse economische groei van de afgelopen jaren is Ethiopië nog altijd een zeer arm land. Een kwart van de bevolking leeft onder de armoedegrens en vluchtelingen kunnen nauwelijks in hun inkomen voorzien.

Houtkap voor brandhout verwoest het toch al kwetsbare ecosysteem. Schoon drinkwater is schaars. Er zijn veel etnische conflicten en het land is kwetsbaar voor droogte, overstromingen, uitbraak van besmettelijke ziektes en grensoverschrijdende conflicten. Daarbovenop komt nog

die verschrikkelijke sprinkhanenplaag. Dit maakt dat we als ZOA in zeer verschillende situaties en op verschillende plekken in het land werken. Soms brengen we drinkwater met vrachtwagens, maar tegelijk werken we aan aanleg van waterputten en sanitaire voorzieningen, gecombineerd met intensieve voorlichting. We doen er alles aan om sterfte door vervuild water te voorkomen.

Ook onderdak is op sommige plekken in Ethiopië een groot probleem. Met name in het gebied bij de grens met Somalië is

er een groot gebrek aan onderdak voor de vele vluchtelingen. Dat brengt hun gezondheid en hun veiligheid in gevaar, vooral van vrouwen en meisjes. ZOA bouwt tijdelijke onderkomens of biedt reparatie-sets om huizen op te knappen, zodat mensen beschermd worden tegen het weer en ander gevaar van buitenaf.

ZUID-SUDAN (NOODHULP)

Levens redden met voedsel en water We zijn er al sinds 1992. En voorlopig kunnen we (helaas) nog niet weg. In die bijna dertig jaar hebben de Zuid Sudanezen te maken met hongersnood, oorlog, overstromingen, de onafhankelijkheid van Sudan, verdriet, dood en geweld. Zuid-Sudan staat 187e op de ranglijst van de Human Development Index – op twee na laatste.

Tientallen jaren met verschillende conflicten hebben geresulteerd in een tragische humanitaire situatie. Zo’n zeven miljoen mensen - zestig procent van de bevolking – is op dit moment afhankelijk van hulp. De beschikbaarheid van voedsel is het groot-

14

ZOA M AG A Z I N E

ste probleem. Eind 2019 werd het land ook nog getroffen door grote overstromingen – een nieuwe klap, waardoor de bewerkte velden en ingezaaide gewassen grote schade opliepen.

Dat betekent dat ZOA heel primair voedsel brengt naar de mensen die honger lijden.

Dit valt niet mee aangezien veel wegen onbegaanbaar zijn geworden door de overstromingen. Door het coronavirus is het reizen nog moeilijker geworden. Tegelijk zijn we overtuigd van het belang om mensen te blijven bereiken. Niet alleen met voedsel en water, maar ook met alternatieven voor geweld. Conflicten vreedzaam oplossen en samen werken aan ontwikkeling, ook in Zuid-Sudan geloven we dat dat mogelijk is.

BURUNDI (WEDEROPBOUW)

Werken aan recht en verzoening Het contrast tussen de glooiende, groene heuvels van dit prachtige Afrikaanse land en het bittere lijden van de bevolking kan niet scherper zijn. Burundi is één van de armste landen van de wereld en veel kinderen groeien op met honger. Door armoede, schaarste aan land en etnische spanningen ontstaat een vicieuze cirkel van geweld en ontheemding.

We richten ons vooral op gemeenschappen waar veel vluchtelingen terugkeren.

Op die plekken is het heel belangrijk dat de eigendomsrechten van land dan goed zijn geregeld. Als dat onduidelijk is ontstaan er spanningen die leiden tot een krampach-

tige stilstand of zelfs conflicten. Daarom leggen we samen met de bevolking de landrechten vast en worden in dorpen vredescomités opgericht zodat zij zelf kleine en middelgrote conflicten kunnen oplossen. Zodra landeigendom duidelijk is, helpen we boeren om meer uit hun grond te halen. Met landbouwcursussen, ondersteuning bij het kopen van zaaigoed, gereedschap en mest, de bouw van opslag voor de oogst en de oprichting van boerencoöperaties krijgt de landbouw­ productie een flinke impuls. Zo ontstaat er ruimte voor ontwikkeling van de landbouw, toegang tot schoon drinkwater, onderwijs en kunnen we werken aan vrede.

ZOA M AG A Z I N E

15

WO

AP

RLD M

Een reis langs drie ZOA-landen van noodhulp naar wederopbouw

→ KIJK VOOR HET

ALLERLAATSTE NIEUWS OP ZOA.NL

ETHIOPIË (TUSSENIN)

Met vallen en opstaan

Ondanks de forse economische groei van de afgelopen jaren is Ethiopië nog altijd een zeer arm land. Een kwart van de bevolking leeft onder de armoedegrens en vluchtelingen kunnen nauwelijks in hun inkomen voorzien.

Houtkap voor brandhout verwoest het toch al kwetsbare ecosysteem. Schoon drinkwater is schaars. Er zijn veel etnische conflicten en het land is kwetsbaar voor droogte, overstromingen, uitbraak van besmettelijke ziektes en grensoverschrijdende conflicten. Daarbovenop komt nog

die verschrikkelijke sprinkhanenplaag. Dit maakt dat we als ZOA in zeer verschillende situaties en op verschillende plekken in het land werken. Soms brengen we drinkwater met vrachtwagens, maar tegelijk werken we aan aanleg van waterputten en sanitaire voorzieningen, gecombineerd met intensieve voorlichting. We doen er alles aan om sterfte door vervuild water te voorkomen.

Ook onderdak is op sommige plekken in Ethiopië een groot probleem. Met name in het gebied bij de grens met Somalië is

er een groot gebrek aan onderdak voor de vele vluchtelingen. Dat brengt hun gezondheid en hun veiligheid in gevaar, vooral van vrouwen en meisjes. ZOA bouwt tijdelijke onderkomens of biedt reparatie-sets om huizen op te knappen, zodat mensen beschermd worden tegen het weer en ander gevaar van buitenaf.

ZUID-SUDAN (NOODHULP)

Levens redden met voedsel en water We zijn er al sinds 1992. En voorlopig kunnen we (helaas) nog niet weg. In die bijna dertig jaar hebben de Zuid Sudanezen te maken met hongersnood, oorlog, overstromingen, de onafhankelijkheid van Sudan, verdriet, dood en geweld. Zuid-Sudan staat 187e op de ranglijst van de Human Development Index – op twee na laatste.

Tientallen jaren met verschillende conflicten hebben geresulteerd in een tragische humanitaire situatie. Zo’n zeven miljoen mensen - zestig procent van de bevolking – is op dit moment afhankelijk van hulp. De beschikbaarheid van voedsel is het groot-

14

ZOA M AG A Z I N E

ste probleem. Eind 2019 werd het land ook nog getroffen door grote overstromingen – een nieuwe klap, waardoor de bewerkte velden en ingezaaide gewassen grote schade opliepen.

Dat betekent dat ZOA heel primair voedsel brengt naar de mensen die honger lijden.

Dit valt niet mee aangezien veel wegen onbegaanbaar zijn geworden door de overstromingen. Door het coronavirus is het reizen nog moeilijker geworden. Tegelijk zijn we overtuigd van het belang om mensen te blijven bereiken. Niet alleen met voedsel en water, maar ook met alternatieven voor geweld. Conflicten vreedzaam oplossen en samen werken aan ontwikkeling, ook in Zuid-Sudan geloven we dat dat mogelijk is.

BURUNDI (WEDEROPBOUW)

Werken aan recht en verzoening Het contrast tussen de glooiende, groene heuvels van dit prachtige Afrikaanse land en het bittere lijden van de bevolking kan niet scherper zijn. Burundi is één van de armste landen van de wereld en veel kinderen groeien op met honger. Door armoede, schaarste aan land en etnische spanningen ontstaat een vicieuze cirkel van geweld en ontheemding.

We richten ons vooral op gemeenschappen waar veel vluchtelingen terugkeren.

Op die plekken is het heel belangrijk dat de eigendomsrechten van land dan goed zijn geregeld. Als dat onduidelijk is ontstaan er spanningen die leiden tot een krampach-

tige stilstand of zelfs conflicten. Daarom leggen we samen met de bevolking de landrechten vast en worden in dorpen vredescomités opgericht zodat zij zelf kleine en middelgrote conflicten kunnen oplossen. Zodra landeigendom duidelijk is, helpen we boeren om meer uit hun grond te halen. Met landbouwcursussen, ondersteuning bij het kopen van zaaigoed, gereedschap en mest, de bouw van opslag voor de oogst en de oprichting van boerencoöperaties krijgt de landbouw­ productie een flinke impuls. Zo ontstaat er ruimte voor ontwikkeling van de landbouw, toegang tot schoon drinkwater, onderwijs en kunnen we werken aan vrede.

ZOA M AG A Z I N E

15

REPORTAGE

VAN DE VELUWE NAAR ETHIOPIË EN WEER TERUG Na jarenlang in het buitenland gewerkt te hebben, zijn we weer terug in ons huis op de Veluwe. Wat een contrast met de hectiek van de miljoenenstad Addis Ababa in Ethiopië, waar mijn vrouw en ik de afgelopen jaren werkten voor ZOA. Daar verleent ZOA hulp aan vluchtelingen en de lokale bevolking op de grens met Somalië, Eritrea, Zuid-Sudan en in de stad Addis Ababa zelf.

Gambella

RENÉ IN 2017 IN GAMBELLA, AAN DE RIVIER DIE DE GRENS VORMT MET ZUID-SUDAN. HONDERDDUIZENDEN MENSEN ZIJN DEZE RIVIER OVERGESTOKEN OP DE VLUCHT VOOR OORLOGSGEWELD.

RENÉ

René Vlug (59) werkte voor ZOA in Ethiopië. Hij verliet de Veluwe en kwam in een overvolle Afrikaanse stad terecht. Tijdens deze periode werd hij geraakt door wat hij zag in de vluchtelingenkampen in regio Gambella. “Naast de Veluwe heb ik Gambella in mijn hart gesloten.”

TEKST RENÉ VLUG // FOTO'S WILMA STEENBEEK

16

ZOA M AG A Z I N E

Een regio waar ik veel van ben gaan houden is Gambella, een Ethiopische provincie op de grens met Zuid-Sudan, ongeveer zo groot als de helft van Nederland. Het is een ruig gebied met ontoegankelijke oerwouden en uitgestrekte savannes. In het gebied huist de big five, alhoewel die alleen worden gezien door de oerwoudbewoners: toeristen kunnen er niet komen vanwege het gebrek aan faciliteiten en infrastructuur. Gambella is een gevaarlijk gebied met rivaliserende stammen die elkaar bevechten voor toegang tot water, weidegronden of vanwege veediefstal voor een bruidsschat. Ook is het een gebied met veel malaria en nauwelijks aanwezige medische voorzieningen. De lokale bevolking van Gambella telt circa 365.000 mensen en daarnaast zijn er meer dan 400.000 Zuid-Sudanese vluchtelingen in kampen. Gambella is een straatarm gebied ver van de het ontwikkelde deel van Ethiopië. ZOA is er al vele jaren aanwezig.

Als ZOA helpen we de lokale bevolking en

“Alleen God ziet echt wat zij opofferen”

de vluchtelingen om zelfredzaam te worden door ze te helpen voedsel te verbouwen, te vissen en nieuwe markten te creëren. Ook is van cruciaal belang dat we bemiddelen om in vrede met elkaar te leven.

Terugkijkend naar mijn tijd in Gambella, denk ik aan de klamme hitte van rond de 40 graden. In de ZOA-compound hadden we maar één airconditioning-apparaat hangen en dat functioneerde beperkt doordat de stroom regelmatig uitvalt. Ook internet is een luxe die slechts mondjesmaat werkt. Kortom: het is een gebied zonder enige luxe. Ver weg van alles. Naar de afgelegen dorpen in Gambella zaten we soms zes uur in de auto om er te komen over onmogelijke wegen vol met gaten. In de regentijd gingen we met een boot of konden we er helemaal niet komen.

Er was altijd wat te zien op deze tochten.

Bijvoorbeeld prachtige vogels op de weg. De Fulani, een nomadische stam uit Nigeria die met honderdduizenden koeien jaarlijks naar Oost Afrika lopen(!). En dan de bewoners van Gambella, die in de middle-of-nowhere uren lopen langs de weg, op weg om in hun levensonderhoud te voorzien met brandhout, mais of water. Mensen door God geliefd en die wij mogen dienen. Naast de Veluwe heb ik Gambella in mijn hart gesloten.

Warm hart voor collega’s

Ook denk ik aan mijn collega’s, die soms al jaren in Gambella werkzaam zijn. Vaak weken weg van hun gezinnen, die in de stad achterblijven. Ze krijgen weinig eer en erken-

“MENSEN DOOR GOD GELIEFD, DIE WIJ MOGEN DIENEN”

ning voor hun werk, omdat het zo afgelegen is en aan het zicht van iedereen is onttrokken. Alleen God ziet echt wat zij opofferen.

We zijn er

Maar ondanks alles is dit een plek waar we als ZOA willen zijn. Hier kunnen we een verschil maken door naast mensen te staan die alles zijn verloren en heel weinig toekomstperspectief hebben. Door de jaren heen hebben we dankzij geld van het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking en talloze trouwe donateurs kunnen zorgen voor schoon drinkwater, schooltjes in de meest afgelegen gebieden, voedsel en bedrijvigheid. Overal in het gebied zie je sporen van de aanwezigheid van ZOA. Mensen zwaaien als je met een ZOA-auto voorbij rijdt. Op straat houden ze je aan om te vragen wanneer je weer naar hun dorpje komt. In het meest westelijke deel, op de grens met Zuid-Sudan, sprak een vrouw mij aan: “Jullie zijn als enige organisatie bij ons gebleven in de tijden dat er niets meer voor ons was.” Soms was het moeilijk voor ons om in Gambella te blijven, bijvoorbeeld als er onvoldoende geld was voor onze aanwezigheid, als het onveilig was of als we geen medewerkers hadden die we daar konden plaatsen. Toch zijn we gebleven. En dat is opgemerkt door de inwoners van Gambella. Ons werk in Gambella is daarmee een geweldig getuigenis van: ‘We zijn er’. j René Vlug is nu hoofd Fondsenwerving en Communicatie bij ZOA in Apeldoorn.

ZOA M AG A Z I N E

17

REPORTAGE

VAN DE VELUWE NAAR ETHIOPIË EN WEER TERUG Na jarenlang in het buitenland gewerkt te hebben, zijn we weer terug in ons huis op de Veluwe. Wat een contrast met de hectiek van de miljoenenstad Addis Ababa in Ethiopië, waar mijn vrouw en ik de afgelopen jaren werkten voor ZOA. Daar verleent ZOA hulp aan vluchtelingen en de lokale bevolking op de grens met Somalië, Eritrea, Zuid-Sudan en in de stad Addis Ababa zelf.

Gambella

RENÉ IN 2017 IN GAMBELLA, AAN DE RIVIER DIE DE GRENS VORMT MET ZUID-SUDAN. HONDERDDUIZENDEN MENSEN ZIJN DEZE RIVIER OVERGESTOKEN OP DE VLUCHT VOOR OORLOGSGEWELD.

RENÉ

René Vlug (59) werkte voor ZOA in Ethiopië. Hij verliet de Veluwe en kwam in een overvolle Afrikaanse stad terecht. Tijdens deze periode werd hij geraakt door wat hij zag in de vluchtelingenkampen in regio Gambella. “Naast de Veluwe heb ik Gambella in mijn hart gesloten.”

TEKST RENÉ VLUG // FOTO'S WILMA STEENBEEK

16

ZOA M AG A Z I N E

Een regio waar ik veel van ben gaan houden is Gambella, een Ethiopische provincie op de grens met Zuid-Sudan, ongeveer zo groot als de helft van Nederland. Het is een ruig gebied met ontoegankelijke oerwouden en uitgestrekte savannes. In het gebied huist de big five, alhoewel die alleen worden gezien door de oerwoudbewoners: toeristen kunnen er niet komen vanwege het gebrek aan faciliteiten en infrastructuur. Gambella is een gevaarlijk gebied met rivaliserende stammen die elkaar bevechten voor toegang tot water, weidegronden of vanwege veediefstal voor een bruidsschat. Ook is het een gebied met veel malaria en nauwelijks aanwezige medische voorzieningen. De lokale bevolking van Gambella telt circa 365.000 mensen en daarnaast zijn er meer dan 400.000 Zuid-Sudanese vluchtelingen in kampen. Gambella is een straatarm gebied ver van de het ontwikkelde deel van Ethiopië. ZOA is er al vele jaren aanwezig.

Als ZOA helpen we de lokale bevolking en

“Alleen God ziet echt wat zij opofferen”

de vluchtelingen om zelfredzaam te worden door ze te helpen voedsel te verbouwen, te vissen en nieuwe markten te creëren. Ook is van cruciaal belang dat we bemiddelen om in vrede met elkaar te leven.

Terugkijkend naar mijn tijd in Gambella, denk ik aan de klamme hitte van rond de 40 graden. In de ZOA-compound hadden we maar één airconditioning-apparaat hangen en dat functioneerde beperkt doordat de stroom regelmatig uitvalt. Ook internet is een luxe die slechts mondjesmaat werkt. Kortom: het is een gebied zonder enige luxe. Ver weg van alles. Naar de afgelegen dorpen in Gambella zaten we soms zes uur in de auto om er te komen over onmogelijke wegen vol met gaten. In de regentijd gingen we met een boot of konden we er helemaal niet komen.

Er was altijd wat te zien op deze tochten.

Bijvoorbeeld prachtige vogels op de weg. De Fulani, een nomadische stam uit Nigeria die met honderdduizenden koeien jaarlijks naar Oost Afrika lopen(!). En dan de bewoners van Gambella, die in de middle-of-nowhere uren lopen langs de weg, op weg om in hun levensonderhoud te voorzien met brandhout, mais of water. Mensen door God geliefd en die wij mogen dienen. Naast de Veluwe heb ik Gambella in mijn hart gesloten.

Warm hart voor collega’s

Ook denk ik aan mijn collega’s, die soms al jaren in Gambella werkzaam zijn. Vaak weken weg van hun gezinnen, die in de stad achterblijven. Ze krijgen weinig eer en erken-

“MENSEN DOOR GOD GELIEFD, DIE WIJ MOGEN DIENEN”

ning voor hun werk, omdat het zo afgelegen is en aan het zicht van iedereen is onttrokken. Alleen God ziet echt wat zij opofferen.

We zijn er

Maar ondanks alles is dit een plek waar we als ZOA willen zijn. Hier kunnen we een verschil maken door naast mensen te staan die alles zijn verloren en heel weinig toekomstperspectief hebben. Door de jaren heen hebben we dankzij geld van het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking en talloze trouwe donateurs kunnen zorgen voor schoon drinkwater, schooltjes in de meest afgelegen gebieden, voedsel en bedrijvigheid. Overal in het gebied zie je sporen van de aanwezigheid van ZOA. Mensen zwaaien als je met een ZOA-auto voorbij rijdt. Op straat houden ze je aan om te vragen wanneer je weer naar hun dorpje komt. In het meest westelijke deel, op de grens met Zuid-Sudan, sprak een vrouw mij aan: “Jullie zijn als enige organisatie bij ons gebleven in de tijden dat er niets meer voor ons was.” Soms was het moeilijk voor ons om in Gambella te blijven, bijvoorbeeld als er onvoldoende geld was voor onze aanwezigheid, als het onveilig was of als we geen medewerkers hadden die we daar konden plaatsen. Toch zijn we gebleven. En dat is opgemerkt door de inwoners van Gambella. Ons werk in Gambella is daarmee een geweldig getuigenis van: ‘We zijn er’. j René Vlug is nu hoofd Fondsenwerving en Communicatie bij ZOA in Apeldoorn.

ZOA M AG A Z I N E

17

Een brief uit Colombia...

Onze collega’s werken wereldwijd vaak in moeilijke omstandigheden maar worden gesterkt door het gevoel echt iets voor de ander te kunnen betekenen. Wij stellen graag drie ZOA collega’s aan je voor.

“DEZE BRIEF IS VOOR ALLE MEDEWERKERS EN DONATEURS VAN ZOA” in gen lan ver t he j Hi t da om d, Go aan nk da e all t ers Allere chtelingenkamp te jullie hart geplant heeft om naar dimett vlu komen, Villa-del-Sur. Een kamp extreme armoede. t een Dankzij ZOA werden 500 gezinnnooendgezinegeonsnd kamemp s, watertank. Jullie zagen waar de zoals bijvoorbeeldwamet en jullie besloten om ons te helpen,en baat bij de 500 toiletten toiletten. Heel veel gezinnen hebb die geleverd zijn. g, want ik en Hierdoor voelen we ons zo dankbaarar enhetgelbosukki om onze behoefte mijn kinderen hoeven niet meer na voor mijn gez r voo ar ma in, een all t nie dt gel t da En en. te do . id he lig vei n hu en n ere nd ki de r voo er nd zo bij t he In iedereen. ij betrokken is echt Ik ben ZOA en iedereen die daarb el Ve en. gen ze l za ie jull d Go t da p hoo ik en ar ba nk da heel in ons ook ie jull t da p hoo ik en r, Su el-d lla Vi uit zegen van de toekomst niet vergeten!

18

ZOA M AG A Z I N E

Dank ZOA! Groetjes, namens Villa-del-Sur, Karina

BEKIJK DE VIDEO A ZELF WAAROP KARIN EST DE BRIEF VOORLE ZINGT EN EEN ZOA-LIED

FOTO'S MARIANNE SIJTSMA, ALEN KAKA, DUSTIN VENEMAN

en m daaeno b ! ik e

Gerrianne Pennings Uganda

“Wat zo bijzonder is dat Ugandezen er voor elkaar zijn. Én voor de miljoenen vluchtelingen uit Zuid-Sudan en Congo.

Ik ben er om er samen te zijn. Samen met lokale overheden en lokale gemeenschappen. Als ZOA leg je de verantwoordelijkheid terug bij mensen zelf.

Als dat wordt opgepakt, zie je echt duurzame verandering.”

ZOA M AG A Z I N E

19

Een brief uit Colombia...

Onze collega’s werken wereldwijd vaak in moeilijke omstandigheden maar worden gesterkt door het gevoel echt iets voor de ander te kunnen betekenen. Wij stellen graag drie ZOA collega’s aan je voor.

“DEZE BRIEF IS VOOR ALLE MEDEWERKERS EN DONATEURS VAN ZOA” in gen lan ver t he j Hi t da om d, Go aan nk da e all t ers Allere chtelingenkamp te jullie hart geplant heeft om naar dimett vlu komen, Villa-del-Sur. Een kamp extreme armoede. t een Dankzij ZOA werden 500 gezinnnooendgezinegeonsnd kamemp s, watertank. Jullie zagen waar de zoals bijvoorbeeldwamet en jullie besloten om ons te helpen,en baat bij de 500 toiletten toiletten. Heel veel gezinnen hebb die geleverd zijn. g, want ik en Hierdoor voelen we ons zo dankbaarar enhetgelbosukki om onze behoefte mijn kinderen hoeven niet meer na voor mijn gez r voo ar ma in, een all t nie dt gel t da En en. te do . id he lig vei n hu en n ere nd ki de r voo er nd zo bij t he In iedereen. ij betrokken is echt Ik ben ZOA en iedereen die daarb el Ve en. gen ze l za ie jull d Go t da p hoo ik en ar ba nk da heel in ons ook ie jull t da p hoo ik en r, Su el-d lla Vi uit zegen van de toekomst niet vergeten!

18

ZOA M AG A Z I N E

Dank ZOA! Groetjes, namens Villa-del-Sur, Karina

BEKIJK DE VIDEO A ZELF WAAROP KARIN EST DE BRIEF VOORLE ZINGT EN EEN ZOA-LIED

FOTO'S MARIANNE SIJTSMA, ALEN KAKA, DUSTIN VENEMAN

en m daaeno b ! ik e

Gerrianne Pennings Uganda

“Wat zo bijzonder is dat Ugandezen er voor elkaar zijn. Én voor de miljoenen vluchtelingen uit Zuid-Sudan en Congo.

Ik ben er om er samen te zijn. Samen met lokale overheden en lokale gemeenschappen. Als ZOA leg je de verantwoordelijkheid terug bij mensen zelf.

Als dat wordt opgepakt, zie je echt duurzame verandering.”

ZOA M AG A Z I N E

19

Esther Grisnich Irak

“Je moet er toch niet aan denken dat je hier als gezin met 4 of 5 kinderen in weer en wind, in zomer en winter in een tent zit, omdat je door de oorlog in Syrië moest vluchten en alles moest achterlaten? Als ik die mensen spreek, raakt me dat en dan weet ik waarom ik hier ben. Juist ook in deze coronacrisis zijn wij nodig en blijven wij er.”

Daniël Pedraza Colombia

“Vluchtelingen uit Venezuela tellen niet mee hier in Colombia. Formeel bestaan ze niet en mogen ze niks. Als ze al gezien worden, is het als uitschot. ZOA geeft deze Venezolanen hun menselijke waardigheid terug.

Niet alleen met voedsel, schoon water of bijvoorbeeld WC’s, maar ook met oprechte aandacht en de manier waarop we naar ze kijken. Ook als Colombiaan werk ik daarom voor ZOA en help ik de mensen hier.”

20

ZOA M AG A Z I N E

→

LEES MEER OVER ONS WERK OP ZOA.NL

ZOA M AG A Z I N E

21

Esther Grisnich Irak

“Je moet er toch niet aan denken dat je hier als gezin met 4 of 5 kinderen in weer en wind, in zomer en winter in een tent zit, omdat je door de oorlog in Syrië moest vluchten en alles moest achterlaten? Als ik die mensen spreek, raakt me dat en dan weet ik waarom ik hier ben. Juist ook in deze coronacrisis zijn wij nodig en blijven wij er.”

Daniël Pedraza Colombia

“Vluchtelingen uit Venezuela tellen niet mee hier in Colombia. Formeel bestaan ze niet en mogen ze niks. Als ze al gezien worden, is het als uitschot. ZOA geeft deze Venezolanen hun menselijke waardigheid terug.

Niet alleen met voedsel, schoon water of bijvoorbeeld WC’s, maar ook met oprechte aandacht en de manier waarop we naar ze kijken. Ook als Colombiaan werk ik daarom voor ZOA en help ik de mensen hier.”

20

ZOA M AG A Z I N E

→

LEES MEER OVER ONS WERK OP ZOA.NL

ZOA M AG A Z I N E

21

ZOA wil tekenen van hoop bieden, juist op plekken waar de situatie soms hopeloos lijkt.

Met uw steun konden we in het afgelopen jaar 1.400.000 mensen helpen.

ZOA in het afgelopen jaar in cijfers

We zijn er.

14.381 mensen noodhulp.

In het Congolese Luberizi hielpen we boeren om hun oogsten meer dan te verdubbelen, van

3 naar 7 ton rijst

in Syrië ontvingen Zo kregen 40 gezinnen in Aleppo hulp bij het opbouwen van hun kapotgeschoten huizen.

485

22

ZOA M AG A Z I N E

5 scholen in Zuid-Sudan hielpen we herstellen. 1,141 teruggekeerde jonge vluchtelingen kunnen weer lessen volgen.

nieuwe zelfhulpgroepen werden er in Sri Lanka opgericht. Mannen en vrouwen leggen hier samen spaargeld in om elkaar te helpen.

De oorlog in Jemen is nog steeds in volle gang.

per hectare in 2019.

We zijn er voor onze naasten in nood, die lijden in deze gebroken wereld.

We zijn er voor slachtoffers van oorlogen en rampen, die zoeken naar troost, een maaltijd en een veilige plek.

We zijn er voor vluchtelingen die alles kwijt zijn, en daarbij ook de moed dreigen te verliezen.

We helpen mensen weer op de been, zorgen voor eten, een deken of een tent.

We blijven trouw tijdens de wederopbouw, totdat mensen zichzelf weer kunnen redden.

We zijn er. Wij zijn ZOA

17.364 mensen

werden in Burundi bereikt via het werk van

9

vredescommissies

Toch konden we

182.518 mensen helpen met schoon water en sanitair.

24.810 mensen in 23 dorpen Maar liefst

in de staat Rakhine in Myanmar profiteerden van de toegang tot

Nieuw logo, nieuwe slogan Is het u al opgevallen? ZOA heeft het logo vernieuwd. Niet specta­ culair, maar wel belangrijk. Zo bleek uit onderzoek dat veel mensen niet goed weten waar ZOA voor staat en wat ZOA precies doet.

Daarom hebben we de zin ‘van noodhulp naar wederopbouw’ toegevoegd aan het logo, zodat wordt in één oogopslag duidelijk is waarvoor ZOA in actie komt.

Ook hebben we de letters ‘ZOA’ rood gemaakt, zodat de urgentie van de noodhulp beter zichtbaar wordt.

Naast het nieuwe logo, hebben we ook een nieuwe slogan in gebruik genomen: we zijn er. We zijn er is een belofte; we zijn er voor mensen die alles kwijt zijn geraakt door een oorlog of een ramp. Maar meer nog verwoorden we op deze manier dat we ons werk alleen samen kunnen doen. We zijn er samen voor onze naasten in nood: als donateurs, collectanten, bidders en ZOA-medewerkers – in Nederland en in het veld. We hopen daarom dat ook u zegt:

Ja, ik ben er!

schoon drinkwater.

ZOA M AG A Z I N E

23

ZOA wil tekenen van hoop bieden, juist op plekken waar de situatie soms hopeloos lijkt.

Met uw steun konden we in het afgelopen jaar 1.400.000 mensen helpen.

ZOA in het afgelopen jaar in cijfers

We zijn er.

14.381 mensen noodhulp.

In het Congolese Luberizi hielpen we boeren om hun oogsten meer dan te verdubbelen, van

3 naar 7 ton rijst

in Syrië ontvingen Zo kregen 40 gezinnen in Aleppo hulp bij het opbouwen van hun kapotgeschoten huizen.

485

22

ZOA M AG A Z I N E

5 scholen in Zuid-Sudan hielpen we herstellen. 1,141 teruggekeerde jonge vluchtelingen kunnen weer lessen volgen.

nieuwe zelfhulpgroepen werden er in Sri Lanka opgericht. Mannen en vrouwen leggen hier samen spaargeld in om elkaar te helpen.

De oorlog in Jemen is nog steeds in volle gang.

per hectare in 2019.

We zijn er voor onze naasten in nood, die lijden in deze gebroken wereld.

We zijn er voor slachtoffers van oorlogen en rampen, die zoeken naar troost, een maaltijd en een veilige plek.

We zijn er voor vluchtelingen die alles kwijt zijn, en daarbij ook de moed dreigen te verliezen.

We helpen mensen weer op de been, zorgen voor eten, een deken of een tent.

We blijven trouw tijdens de wederopbouw, totdat mensen zichzelf weer kunnen redden.

We zijn er. Wij zijn ZOA

17.364 mensen

werden in Burundi bereikt via het werk van

9

vredescommissies

Toch konden we

182.518 mensen helpen met schoon water en sanitair.

24.810 mensen in 23 dorpen Maar liefst

in de staat Rakhine in Myanmar profiteerden van de toegang tot

Nieuw logo, nieuwe slogan Is het u al opgevallen? ZOA heeft het logo vernieuwd. Niet specta­ culair, maar wel belangrijk. Zo bleek uit onderzoek dat veel mensen niet goed weten waar ZOA voor staat en wat ZOA precies doet.

Daarom hebben we de zin ‘van noodhulp naar wederopbouw’ toegevoegd aan het logo, zodat wordt in één oogopslag duidelijk is waarvoor ZOA in actie komt.

Ook hebben we de letters ‘ZOA’ rood gemaakt, zodat de urgentie van de noodhulp beter zichtbaar wordt.

Naast het nieuwe logo, hebben we ook een nieuwe slogan in gebruik genomen: we zijn er. We zijn er is een belofte; we zijn er voor mensen die alles kwijt zijn geraakt door een oorlog of een ramp. Maar meer nog verwoorden we op deze manier dat we ons werk alleen samen kunnen doen. We zijn er samen voor onze naasten in nood: als donateurs, collectanten, bidders en ZOA-medewerkers – in Nederland en in het veld. We hopen daarom dat ook u zegt:

Ja, ik ben er!

schoon drinkwater.

ZOA M AG A Z I N E

23

HOE GAAT HET IN ETHIOPIË

staat zijn om haar kinderen naar school te laten gaan. En die school is belangrijk, want haar kinderen zijn Angeges enige hoop op een beter leven.

Met tientallen kwetsbare vrouwen en een aantal mannen werkt Angege op de ZOA nursery, de ZOA kwekerij, waar duizenden bomen gekweekt worden. Over een tijdje, in het zaaiseizoen, zullen hier allerlei zaden uitgroeien tot groene schoten, die een paar kilometer verder op hun eindbestemming tot bloei zullen komen.

30.000 TEKENEN

VAN HOOP

De afgelopen jaren verdwenen de bomen in de Ethiopische provincie Gambella bij bosjes, om als brandhout te dienen voor de lokale bevolking en honderdduizenden vluchtelingen. ZOA startte een tegenactie en plant hier 30.000 bomen.

TEKST // FOTO’S JILKE TANIS

24

ZOA M AG A Z I N E

Boem. Boem. Boem. Onder een grote mangoboom, ergens aan de oevers van de rivier die langs Gambella kronkelt, klinkt een ritmisch gebonk. In de schaduw aan de waterkant zit Angege met nog zo’n twintig andere vrouwen op de grond, de benen lang uitgestrekt. Met precieze uithalen slaan de harde werksters geconcentreerd op een hoopje aarde dat voor hen ligt, de grond langzaam zachter makend. Af en toe vegen ze zwijgend het zweet uit hun gezicht.

Bomen planten

ZOA’s kwekerij ligt op zo’n drie kwartier rijden van Gambella, hoofdstad van de gelijknamige regio, niet ver van de ZuidSudanese grens. Anders dan de vrij koele Ethiopische hooglanden, is Gambella een tropisch stukje aarde, waar ons ministerie van Buitenlandse Zaken adviseert om er weg te blijven. Het is een regio die regelmatig opschrikt van heftig geweld en waar sinds de oorlog in Zuid-Sudan meer dan 400.000 vluchtelingen hun toevlucht zochten.

Deze enorme toestroom van vluchtelingen valt de lokale bevolking, vanwege het gebrek aan banen en mogelijkheden zwaar.

Bovendien hebben zowel de Ethiopiërs als ook de Zuid-Sudanezen brandhout nodig om te kunnen koken, wat een kaalslag voor de vluchtelingenkampen en het landschap rond Gambella betekent.

Kweken en planten

“Gambella’s landschap wordt steeds eentoniger,” beaamt ZOA-medewerker

Mesay Berecha. “Twintig jaar geleden had dit gebied een heel diverse flora en fauna.

De massale bomenkap leidt tot erosie en problemen als droogte en overstromingen.” Een reden om in actie te komen: al in 2015 begon ZOA een uniek project waarin duizenden bomen gekweekt en geplant werden. Niet alleen op een door de overheid uitgezocht stuk land van 500 hectare, maar later ook in vluchtelingenkampen, waar de zon heet en schaduw schaars is. De bomen worden geplant door zowel vluchtelingen als lokale Ethiopiërs, die op die manier een inkomen voor hun familie kunnen verdienen. De kwekerij wordt verzorgd door Ethiopiërs, zestig mensen worden getraind in het onderhoud van bomen en bos. Een uniek project, aldus Mesay. “Hoewel de uitputting van natuurlijke hulpbronnen een groot probleem is, is ZOA een van de weinige organisaties die zich richt op het milieu in Gambella. Ik vind het mooi dat we ons daarbij niet alleen op vluchtelingen richten, waar je makkelijker sponsorgeld voor krijgt, maar juist ook de kwetsbare Ethiopiërs niet vergeten. Op die manier hopen we mensen bij elkaar te brengen en zo ook een stukje vrede te brengen.”

mogen we niet, waardoor het voor ons lastig is om geld te verdienen.” Simon is blij dat hij van ZOA de mogelijkheid krijgt om alsnog wat geld bij elkaar te sprokkelen.

“Door bomen te planten, maakt ZOA ons kamp groener, daar zijn we jullie dankbaar voor.” Op de achterbank van de jeep kijkt Mesay Simon vriendelijk aan. “Als we zowel het landschap van Gambella kunnen herstellen en spanningen in deze regio kunnen verminderen, zijn wij blij. Dan is dit project wat ons betreft geslaagd.” j

Vrede en herstel

Iemand die wel wat vrede kan gebruiken is Simon, een Zuid-Sudanees die met zijn vrouw en kind in een kleine hut in één van de vluchtelingenkampen woont. Terwijl de ZOA-jeep door het kamp rijdt, wijst Simon ons op ZOA-logo’s die overal te zien zijn.

“De meeste mensen wonen hier nu zo’n vijf jaar, sinds het begin van de oorlog. Werken

Werken voor een toekomst

Angege is een schuchtere vrouw met een lieve blik.

Elke morgen staat de door haar man verlaten moeder van vijf voor dag en dauw op om haar kinderen de deur uit doen. Zijn die naar school, dan loopt Angege naar haar werk, een kilometer van haar bescheiden hutje.

Dolblij is ze met haar baan, vertelt ze op verlegen toon.

Zonder haar maandelijkse loon van ZOA zou ze nooit in

SPECIAAL VOOR BEDRIJVEN:

CO2 compenseren via ZOA

ZOA helpt ondernemers om hun CO2-uitstoot te compenseren.

Jouw bedrijf compenseert en vluchtelingen en arme lokale Ethiopiërs planten bomen. Meerdere vliegen in een klap, want op deze manier krijgen

zij een inkomen en kunnen we samen vrede brengen en op een concrete manier de klimaat­verandering in Ethiopië tegengaan!

Ook iets voor jou(w werkgever)?

ZOA M AG A Z I N E

25

HOE GAAT HET IN ETHIOPIË

staat zijn om haar kinderen naar school te laten gaan. En die school is belangrijk, want haar kinderen zijn Angeges enige hoop op een beter leven.

Met tientallen kwetsbare vrouwen en een aantal mannen werkt Angege op de ZOA nursery, de ZOA kwekerij, waar duizenden bomen gekweekt worden. Over een tijdje, in het zaaiseizoen, zullen hier allerlei zaden uitgroeien tot groene schoten, die een paar kilometer verder op hun eindbestemming tot bloei zullen komen.

30.000 TEKENEN

VAN HOOP

De afgelopen jaren verdwenen de bomen in de Ethiopische provincie Gambella bij bosjes, om als brandhout te dienen voor de lokale bevolking en honderdduizenden vluchtelingen. ZOA startte een tegenactie en plant hier 30.000 bomen.

TEKST // FOTO’S JILKE TANIS

24

ZOA M AG A Z I N E

Boem. Boem. Boem. Onder een grote mangoboom, ergens aan de oevers van de rivier die langs Gambella kronkelt, klinkt een ritmisch gebonk. In de schaduw aan de waterkant zit Angege met nog zo’n twintig andere vrouwen op de grond, de benen lang uitgestrekt. Met precieze uithalen slaan de harde werksters geconcentreerd op een hoopje aarde dat voor hen ligt, de grond langzaam zachter makend. Af en toe vegen ze zwijgend het zweet uit hun gezicht.

Bomen planten

ZOA’s kwekerij ligt op zo’n drie kwartier rijden van Gambella, hoofdstad van de gelijknamige regio, niet ver van de ZuidSudanese grens. Anders dan de vrij koele Ethiopische hooglanden, is Gambella een tropisch stukje aarde, waar ons ministerie van Buitenlandse Zaken adviseert om er weg te blijven. Het is een regio die regelmatig opschrikt van heftig geweld en waar sinds de oorlog in Zuid-Sudan meer dan 400.000 vluchtelingen hun toevlucht zochten.

Deze enorme toestroom van vluchtelingen valt de lokale bevolking, vanwege het gebrek aan banen en mogelijkheden zwaar.

Bovendien hebben zowel de Ethiopiërs als ook de Zuid-Sudanezen brandhout nodig om te kunnen koken, wat een kaalslag voor de vluchtelingenkampen en het landschap rond Gambella betekent.

Kweken en planten

“Gambella’s landschap wordt steeds eentoniger,” beaamt ZOA-medewerker

Mesay Berecha. “Twintig jaar geleden had dit gebied een heel diverse flora en fauna.

De massale bomenkap leidt tot erosie en problemen als droogte en overstromingen.” Een reden om in actie te komen: al in 2015 begon ZOA een uniek project waarin duizenden bomen gekweekt en geplant werden. Niet alleen op een door de overheid uitgezocht stuk land van 500 hectare, maar later ook in vluchtelingenkampen, waar de zon heet en schaduw schaars is. De bomen worden geplant door zowel vluchtelingen als lokale Ethiopiërs, die op die manier een inkomen voor hun familie kunnen verdienen. De kwekerij wordt verzorgd door Ethiopiërs, zestig mensen worden getraind in het onderhoud van bomen en bos. Een uniek project, aldus Mesay. “Hoewel de uitputting van natuurlijke hulpbronnen een groot probleem is, is ZOA een van de weinige organisaties die zich richt op het milieu in Gambella. Ik vind het mooi dat we ons daarbij niet alleen op vluchtelingen richten, waar je makkelijker sponsorgeld voor krijgt, maar juist ook de kwetsbare Ethiopiërs niet vergeten. Op die manier hopen we mensen bij elkaar te brengen en zo ook een stukje vrede te brengen.”

mogen we niet, waardoor het voor ons lastig is om geld te verdienen.” Simon is blij dat hij van ZOA de mogelijkheid krijgt om alsnog wat geld bij elkaar te sprokkelen.

“Door bomen te planten, maakt ZOA ons kamp groener, daar zijn we jullie dankbaar voor.” Op de achterbank van de jeep kijkt Mesay Simon vriendelijk aan. “Als we zowel het landschap van Gambella kunnen herstellen en spanningen in deze regio kunnen verminderen, zijn wij blij. Dan is dit project wat ons betreft geslaagd.” j

Vrede en herstel

Iemand die wel wat vrede kan gebruiken is Simon, een Zuid-Sudanees die met zijn vrouw en kind in een kleine hut in één van de vluchtelingenkampen woont. Terwijl de ZOA-jeep door het kamp rijdt, wijst Simon ons op ZOA-logo’s die overal te zien zijn.

“De meeste mensen wonen hier nu zo’n vijf jaar, sinds het begin van de oorlog. Werken

Werken voor een toekomst

Angege is een schuchtere vrouw met een lieve blik.

Elke morgen staat de door haar man verlaten moeder van vijf voor dag en dauw op om haar kinderen de deur uit doen. Zijn die naar school, dan loopt Angege naar haar werk, een kilometer van haar bescheiden hutje.

Dolblij is ze met haar baan, vertelt ze op verlegen toon.

Zonder haar maandelijkse loon van ZOA zou ze nooit in

SPECIAAL VOOR BEDRIJVEN:

CO2 compenseren via ZOA

ZOA helpt ondernemers om hun CO2-uitstoot te compenseren.

Jouw bedrijf compenseert en vluchtelingen en arme lokale Ethiopiërs planten bomen. Meerdere vliegen in een klap, want op deze manier krijgen

zij een inkomen en kunnen we samen vrede brengen en op een concrete manier de klimaat­verandering in Ethiopië tegengaan!

Ook iets voor jou(w werkgever)?

ZOA M AG A Z I N E

25

uitgelicht

Nieuws Nederland TEKST // FOTO'S LIEUWE DE JONG

Van deurbel naar digitale collectebus

LIESANNE MOSTERD, 25 JAAR, 10E COLLECTEJAAR

COLLECTEREN IN TIJDEN VAN CORONA

Door de coronacrisis moest ZOA de jaarlijkse deurcollecte snel omzetten naar een online variant. Een hele omschakeling voor de vele vrijwilligers, maar het werd een enorm succes. Hoe is dat eigenlijk, digitaal collectelopen?

JAAP EN ELLEN PRIJS UIT HATTEM, BEIDE 65 JAAR, 15E COLLECTEJAAR

Hoe vonden jullie het om op deze manier geld in te verzamelen?

“We vonden het een goede en creatieve manier om, ondanks het niet doorgaan van de collecte, toch geld voor de allerarmsten op te halen.”

Wat vonden jullie er niet leuk aan?

“We misten de persoonlijke contacten met zowel de collectanten als de gevers.”

26

ZOA M AG A Z I N E

Waarom zetten jullie je vrijwillig in voor ZOA? “Het werk van de ZOA doet ons beseffen dat we in een gezegende positie leven en dat we graag onze tijd, geld en talenten in willen zetten voor de meest behoeftigen in oorlogs- en rampgebieden. Wij doen dit werk vanuit ons eigen veilige huis en realiseren ons dat de mensen die op de rampplekken werken nog veel meer doen en risico’s lopen dan wij. Jezus zegt ons dat wat wij voor de armen en vluchtelingen doen, wij voor Hem doen.”

Wat zijn goede tips die jullie meenemen uit deze eerste digitale collecte?

“Probeer vooral in je netwerk ook je niet-kerkelijke contacten aan te spreken en te motiveren om te geven. Je kunt dan ook uitleggen dat de ZOA werkt zonder onderscheid in geloof of ras.”

Hoe vond je het om op deze manier geld in te verzamelen?

“Ik moest wel even schakelen.

Eerst dacht ik: ‘hoe ga ik dit voor elkaar krijgen?’ Maar doordat de link heel simpel te delen is via de app, en het overmaken ook eenvoudig is, doneren mensen naar mijn idee toch best makkelijk.”

Wat vond je er niet leuk aan?

“Ik had samen met een vriendin van mij al een leuk introfilmpje gemaakt voor de collectanten en al wat andere voorbereidingen getroffen, dus ik baalde wel dat het niet doorging. Maar ik had het al wel zien aankomen.

Deze manier van collecteren vergt iets meer inspanning op creatief vlak, maar dat vind ik juist wel leuk!”

Waarom zet jij je vrijwillig in voor ZOA? “Ik vind het mooi om dit met elkaar te doen, maar tegelijkertijd is het ook gewoon een Bijbelse opdracht om om te zien naar mensen in nood. Ik heb een tijdje vluchtelingwerk gedaan. Van deze mensen hoorde ik zoveel heftige verhalen over wat ze meegemaakt hebben in bijvoorbeeld oorlogsgebieden. Toen de vorige contactpersoon mij benaderde met de vraag of ik contactpersoon wilde worden dacht ik: ‘ja, dit wil ik doen!’ Op deze manier kan ik van betekenis zijn voor mensen die het moeilijk hebben en dat doe ik graag.”

OPBRENGST De online collecte leverde in totaal 220.872 euro op. Dat is nog nooit vertoond volgens Kentaa, het bedrijf dat online collectes voor goede doelen faciliteert. Toch komt het niet in de buurt van de acht ton die de deurcollecte jaarlijks oplevert. “De opbrengst van de digitale collecte is dus fors minder dan van de deurcollecte, maar we zijn al heel blij dat we een deel van dit gemis hebben kunnen opvangen”, zegt René Vlug, hoofd Fondsenwerving van ZOA. “En vooral een enorme pluim aan al die digitale collectanten, die zich achter hun computer of smartphone het vuur uit de digitale sloffen hebben gelopen. Dank jullie wel!”

"Ik zie door onze hulp levens van mensen veranderen" Colofon Het ZOA-magazine is een periodieke uitgave van ZOA. Oplage: 30.000 ISSN: 1871-0727 KvK: 41009723

Robert Boneschansker (25) werkt nu ruim 2 jaar in Irak. Hij is binnengekomen als trainee en onlangs begonnen als programmamanager. Hij vertelt zijn verhaal.

Hoe ben je bij ZOA Irak terechtgekomen?

In januari 2018 ben ik bij ZOA begonnen als trainee in Irak. Daarna kreeg ik een contract aangeboden voor programmamanager en inmiddels woon en werk ik hier al meer dan twee jaar.

Wat doe jij precies voor ZOA?

Ik ben verantwoordelijk voor de implementatie van projecten. Op dit moment is dat een project ten westen van Bagdad waar we mensen helpen die ontheemd en dakloos zijn met het repareren van hun tijdelijke onderkomens, vaak niet meer dan simpele hutten.

Waarom Irak?

Toen ik hoorde dat ZOA de mensen, die hier zo onder lijden, helpt door middel noodhulp, psychosociale hulp en wederopbouw werd ik enthousiast, al kende ik het land en de context nog niet goed.

Ik vind het fijn om mensen te helpen die zulke onvoorstelbare dingen hebben meegemaakt. Ik zie hoe het leven van de mensen verandert. Ze genereren weer een inkomen, verwerken (langzaam) hun trauma’s en hebben een huis.

Het zien van deze verbeteringen en de dankbaarheid van de mensen die we helpen, maken het werk dat we hier doen dankbaar werk.

Wat vind je moeilijk aan het werken en leven daar?

Hoewel het leven hier over het algemeen goed en leuk is, is het niet altijd leuk om ver bij familie en vrienden vandaan te zijn. Dat contact mis ik soms, maar gelukkig heb ik regelmatig contact met ze en kan ik ze regelmatig bezoeken.

ROBERT DEELT NOODPAKKETTEN UIT IN EEN VLUCHTELINGENKAMP TIJDENS DE CORONACRISIS

Adres Sleutelbloemstraat 45 Postbus 4130 7322 AJ Apeldoorn T 055 36 63 339 I www.zoa.nl E info@zoa.ngo NL46 INGB 0000 0005 50 NL02 RABO 0387 5120 12 Redactie René Vlug (hoofdredacteur) KlaasJan Baas (eindredactie) Marianne van Elst-Sijtsma (beeldredactie) Henrieke Buit Leonieke Dekker Lieuwe de Jong Chris Lukkien Aan dit nummer werkte verder mee: Jilke Tanis Vormgeving Deelstra en de Jong, www.deelstraendejong.nl Fotografie Jaco Klamer Anne-Paul Roukema Dustin Veneman Alen Kaka Stephan Valkenier Deborah Reesink Wilma Steenbeek Marianne Sijtsma KlaasJan Baas Lieuwe de Jong Druk Drukkerij De Bunschoter © ZOA. ZOA staat positief tegenover het kopieren of vermenig­ vuldigen van artikelen, mits met bronvermelding.

Graag ontvangen wij een bewijs­exemplaar.

Adressen­bestanden van ZOA worden niet uitgeleend of doorverkocht.

ZOA M AG A Z I N E

27

uitgelicht

Nieuws Nederland TEKST // FOTO'S LIEUWE DE JONG

Van deurbel naar digitale collectebus

LIESANNE MOSTERD, 25 JAAR, 10E COLLECTEJAAR

COLLECTEREN IN TIJDEN VAN CORONA

Door de coronacrisis moest ZOA de jaarlijkse deurcollecte snel omzetten naar een online variant. Een hele omschakeling voor de vele vrijwilligers, maar het werd een enorm succes. Hoe is dat eigenlijk, digitaal collectelopen?

JAAP EN ELLEN PRIJS UIT HATTEM, BEIDE 65 JAAR, 15E COLLECTEJAAR

Hoe vonden jullie het om op deze manier geld in te verzamelen?

“We vonden het een goede en creatieve manier om, ondanks het niet doorgaan van de collecte, toch geld voor de allerarmsten op te halen.”

Wat vonden jullie er niet leuk aan?

“We misten de persoonlijke contacten met zowel de collectanten als de gevers.”

26

ZOA M AG A Z I N E

Waarom zetten jullie je vrijwillig in voor ZOA? “Het werk van de ZOA doet ons beseffen dat we in een gezegende positie leven en dat we graag onze tijd, geld en talenten in willen zetten voor de meest behoeftigen in oorlogs- en rampgebieden. Wij doen dit werk vanuit ons eigen veilige huis en realiseren ons dat de mensen die op de rampplekken werken nog veel meer doen en risico’s lopen dan wij. Jezus zegt ons dat wat wij voor de armen en vluchtelingen doen, wij voor Hem doen.”

Wat zijn goede tips die jullie meenemen uit deze eerste digitale collecte?

“Probeer vooral in je netwerk ook je niet-kerkelijke contacten aan te spreken en te motiveren om te geven. Je kunt dan ook uitleggen dat de ZOA werkt zonder onderscheid in geloof of ras.”

Hoe vond je het om op deze manier geld in te verzamelen?

“Ik moest wel even schakelen.

Eerst dacht ik: ‘hoe ga ik dit voor elkaar krijgen?’ Maar doordat de link heel simpel te delen is via de app, en het overmaken ook eenvoudig is, doneren mensen naar mijn idee toch best makkelijk.”

Wat vond je er niet leuk aan?

“Ik had samen met een vriendin van mij al een leuk introfilmpje gemaakt voor de collectanten en al wat andere voorbereidingen getroffen, dus ik baalde wel dat het niet doorging. Maar ik had het al wel zien aankomen.

Deze manier van collecteren vergt iets meer inspanning op creatief vlak, maar dat vind ik juist wel leuk!”

Waarom zet jij je vrijwillig in voor ZOA? “Ik vind het mooi om dit met elkaar te doen, maar tegelijkertijd is het ook gewoon een Bijbelse opdracht om om te zien naar mensen in nood. Ik heb een tijdje vluchtelingwerk gedaan. Van deze mensen hoorde ik zoveel heftige verhalen over wat ze meegemaakt hebben in bijvoorbeeld oorlogsgebieden. Toen de vorige contactpersoon mij benaderde met de vraag of ik contactpersoon wilde worden dacht ik: ‘ja, dit wil ik doen!’ Op deze manier kan ik van betekenis zijn voor mensen die het moeilijk hebben en dat doe ik graag.”

OPBRENGST De online collecte leverde in totaal 220.872 euro op. Dat is nog nooit vertoond volgens Kentaa, het bedrijf dat online collectes voor goede doelen faciliteert. Toch komt het niet in de buurt van de acht ton die de deurcollecte jaarlijks oplevert. “De opbrengst van de digitale collecte is dus fors minder dan van de deurcollecte, maar we zijn al heel blij dat we een deel van dit gemis hebben kunnen opvangen”, zegt René Vlug, hoofd Fondsenwerving van ZOA. “En vooral een enorme pluim aan al die digitale collectanten, die zich achter hun computer of smartphone het vuur uit de digitale sloffen hebben gelopen. Dank jullie wel!”

"Ik zie door onze hulp levens van mensen veranderen" Colofon Het ZOA-magazine is een periodieke uitgave van ZOA. Oplage: 30.000 ISSN: 1871-0727 KvK: 41009723

Robert Boneschansker (25) werkt nu ruim 2 jaar in Irak. Hij is binnengekomen als trainee en onlangs begonnen als programmamanager. Hij vertelt zijn verhaal.

Hoe ben je bij ZOA Irak terechtgekomen?

In januari 2018 ben ik bij ZOA begonnen als trainee in Irak. Daarna kreeg ik een contract aangeboden voor programmamanager en inmiddels woon en werk ik hier al meer dan twee jaar.

Wat doe jij precies voor ZOA?

Ik ben verantwoordelijk voor de implementatie van projecten. Op dit moment is dat een project ten westen van Bagdad waar we mensen helpen die ontheemd en dakloos zijn met het repareren van hun tijdelijke onderkomens, vaak niet meer dan simpele hutten.

Waarom Irak?

Toen ik hoorde dat ZOA de mensen, die hier zo onder lijden, helpt door middel noodhulp, psychosociale hulp en wederopbouw werd ik enthousiast, al kende ik het land en de context nog niet goed.

Ik vind het fijn om mensen te helpen die zulke onvoorstelbare dingen hebben meegemaakt. Ik zie hoe het leven van de mensen verandert. Ze genereren weer een inkomen, verwerken (langzaam) hun trauma’s en hebben een huis.

Het zien van deze verbeteringen en de dankbaarheid van de mensen die we helpen, maken het werk dat we hier doen dankbaar werk.

Wat vind je moeilijk aan het werken en leven daar?

Hoewel het leven hier over het algemeen goed en leuk is, is het niet altijd leuk om ver bij familie en vrienden vandaan te zijn. Dat contact mis ik soms, maar gelukkig heb ik regelmatig contact met ze en kan ik ze regelmatig bezoeken.

ROBERT DEELT NOODPAKKETTEN UIT IN EEN VLUCHTELINGENKAMP TIJDENS DE CORONACRISIS

Adres Sleutelbloemstraat 45 Postbus 4130 7322 AJ Apeldoorn T 055 36 63 339 I www.zoa.nl E info@zoa.ngo NL46 INGB 0000 0005 50 NL02 RABO 0387 5120 12 Redactie René Vlug (hoofdredacteur) KlaasJan Baas (eindredactie) Marianne van Elst-Sijtsma (beeldredactie) Henrieke Buit Leonieke Dekker Lieuwe de Jong Chris Lukkien Aan dit nummer werkte verder mee: Jilke Tanis Vormgeving Deelstra en de Jong, www.deelstraendejong.nl Fotografie Jaco Klamer Anne-Paul Roukema Dustin Veneman Alen Kaka Stephan Valkenier Deborah Reesink Wilma Steenbeek Marianne Sijtsma KlaasJan Baas Lieuwe de Jong Druk Drukkerij De Bunschoter © ZOA. ZOA staat positief tegenover het kopieren of vermenig­ vuldigen van artikelen, mits met bronvermelding.

Graag ontvangen wij een bewijs­exemplaar.

Adressen­bestanden van ZOA worden niet uitgeleend of doorverkocht.

ZOA M AG A Z I N E

27

Samen redden we levens In Nederland knokken we nu al een tijd tegen het coronavirus. En voorzichtig hopen we dat het ergste leed geleden is. Maar in veel kwetsbare landen moet de ergste klap nog komen.

Onze noodhulpteams zijn sinds het begin van de crisis ter plaatse en zorgen voor de belangrijkste maatregelen.

Ondanks het risico zelf besmet te worden werken ze onverminderd door om verdere verspreiding van het virus tegen te gaan.

Al sinds de oprichting van ZOA werken we in gebieden waar het moeilijk en onveilig is. Ook tijdens de ebolacrisis hebben we veel ervaring opgedaan. Maar we hebben uw hulp wel nodig. Helpt u mee het virus in te dammen?

Steun het Corona Noodhulpfonds Handen wassen en hygiëne blijft essentieel om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan.

Daarom delen we onder andere hygiënepakketten uit in vluchtelingenkampen. Voor €38,50 helpt u al zes gezinnen met een hygiënepakket voor een maand. de of scan e d o -c R Q

f

Helpt u mee? Doneer via ZOA.nl/corona of geef op NL46INGB0000000550.