PELGRIMAGE ROUTES

Groningen is een echte wandelprovincie. Loop langs jaagpaden, over oude handelsroutes en door historische dorpjes. Via routesingroningen.nl stippel je heel eenvoudig je eigen route uit, van knooppunt naar knooppunt. Of kies voor een van de themaroutes vol verhalen en bezienswaardigheden. Zoals de pelgrimsroutes in de Veenkoloniën.

— 7,9 kilometer

Via routesingroningen.nl

Pelgrimstocht Wildervank Wildervank is een typisch veendorp met lintbebouwing. Het werd in de zeventiende eeuw gesticht door de bekende ‘vervener’ Adriaan Wildervanck. Op deze route kom je twee bijzondere kerken tegen. De Margaretha Hardenbergkerk, ook wel Oude Kerk genoemd, is vernoemd naar zijn vrouw. Volgens de legende viel Margaretha op een zomerse dag tijdens een wandeling op de heide in slaap. Toen ze wakker werd, kronkelde een adder zich om haar arm. Bang om gebeten te worden, beloofde Margaretha dat ze op die plaats een kerk zou laten bouwen als ze gespaard werd. Na de belofte gleed de slang van haar arm en verdween. En zoals beloofd werd de kerk gebouwd. Het verhaal werd verbeeld op de plaquette van Wildervank en Veendam; de plaatsen hoorden in die tijd nog bij elkaar. Toen de dorpen werden gesplitst behield Veendam het oude wapen, met daarop de arm en de slang. Daarom worden Veendammers nog altijd ‘woap’ndaivm’ genoemd, oftewel ‘wapendieven’. De andere kerk op je route is de Grote Kerk, het huidige kerkgebouw van de Protestantse Gemeente. De kerk heeft elementen in neo-Romaanse,

Veendam

Zwemplas

Wildervank

Nieuwe neo-Byzantijnse en art-nouveau stijl. Heel modern voor die tijd. Een echt pronkjewail is het Walckerorgel uit 1913, waar nog steeds concerten mee worden gegeven.

—

6,5 kilometer

Via routesingroningen.nl

Pelgrimstocht Nieuwe Pekela

Het gebied rondom de Pekela’s kende niet enkel het christendom, maar ook een volksgeloof. De wortels hiervan liggen misschien wel helemaal in de oertijd. Zo’n vijfduizend jaar geleden kwam een rondtrekkende groep nomaden namelijk met regelmaat in het gebied. Ze lieten stenen pijlpunten en haardkuilen achter, die bij opgravingen zijn gevonden. Het grillige landschap uit die tijd, met donkere moerassen en mistige veenmeertjes, leent zich goed voor griezelige verhalen. Zo ook de sage over de ‘stommelsteert’; een spookhond die in het stroomdal van de Pekel Aa leefde en rechtstreeks uit de hel zou komen. Zijn naam dankte hij aan een lange, ruige staart. Eeuwenlang maakte hij vele slachtoffers in het veen. Alleen al bij het zien van de stommelsteert vielen mensen dood neer. Pas toen in de negentiende eeuw de veenmeren waren drooggelegd, vertrok hij uit het gebied. Toch kan je tot op de dag van vandaag, als het hard heeft geregend en het water kleine meertjes op het land vormt, de stommelsteert nog horen huilen. Natuurlijk wel bij volle maan.