10 minute read
Digitale stadswandeling
Digitaal avontuur door Amsterdam
Als we iets geleerd hebben van corona, is het dat bijeenkomsten dankzij de huidige technologie gemakkelijk digitaal te organiseren zijn. Ruud Dulmus, penningmeester afdeling Amsterdam Nieuw West, nam deelnemers met een zelfgemaakte PowerPointpresentatie mee op een virtuele tour door de stad. “Dit kun je voor elke willekeurige locatie maken!”
“Iedereen even opzij voor de fietsers”, blikt Ruud terug op de digitale stadswandeling door Amsterdam die hij recent organiseerde. “Via de Willemspoort op de Haarlemmerdijk gingen we langs het Centraal Station, over het Damrak naar de Dam en door naar het Anne Frank Huis. Hier ‘stopten’ we even om een paar regels uit het dagboek van Anne Frank voor te lezen.” Achttien deelnemers volgden hem vanuit huis via hun telefoon, tablet of computer. Allemaal via Zoom, een digitaal platform voor beeldbellen. Niet alleen vanwege corona, maar ook omdat zo’n grote wandeling niet voor alle deelnemers meer is weggelegd. De virtuele tour bestond uit een PowerPointpresentatie van 40 dia’s. “Ik wilde de ras-Amsterdammers graag rondleiden langs plekken uit hun jeugd, een trip down memory lane!”
Interactief
“Alleen maar luisteren naar iemand, daar is niks aan”, vertelt Ruud. Zijn oplossing: “Ik gooide er wat dia’s met geluiden tussen, zoals een fietsbel en draaiorgelmuziek. En ik stelde huiskamervragen. Veel deelnemers zaten met een vrijwilliger, kennis of familielid en dan konden ze samen babbelen over dat onderwerp. Daarvoor lasten we dan een korte pauze in.” En ze konden ook nog een echte prijs winnen. “Tijdens de ‘wandeling’ stelde ik quizvragen. De deelnemers moesten de antwoorden opschrijven en naderhand zelf bijhouden welke antwoorden juist waren. Wie meer dan tien antwoorden goed had, mocht mij bellen. De eerste beller won.”
Geweldig leuk
Niet iedereen die meedeed, is digitaal vaardig, maar met hulp van vrijwilligers, kennissen en familieleden was dat zo opgelost. “De deelnemers vonden de digitale wandeling werkelijk geweldig leuk. Er was zelfs een deelnemer die in het ziekenhuis lag en zo’n verzetje als dit goed kon gebruiken. Een mooi compliment voor mijn inspanning.”
Tip van Ruud
Ruud heeft nog een tip voor medevrijwilligers die ook een digitale activiteit willen organiseren: “Geef deelnemers ruim de tijd om in te loggen via Zoom, of welke tool je ook gebruikt. Reken zeker zo’n 30 minuten.”
Benieuwd naar de digitale stadswandeling? Neem dan contact op met Ruud Dulmus via zon@zonnebloem.nl
Net als vorig jaar, huurt Ina Dissel ook dit jaar de Zonnebloemauto in de kerstperiode. Ze gebruikt de rolstoelauto voor haar meervoudig gehandicapte zoon Pim, zodat ze met de hele familie bij elkaar kunnen zijn voor het kerstdiner.
Door zuurstofgebrek bij de geboorte liep Pim een hersenbeschadiging op. Daardoor is hij gebonden aan een rolstoel. Zijn moeder Ina is er vrij nuchter over: “Natuurlijk is het heftig als je dit meemaakt. Pim is de oudste, we wisten niet wat ons overkwam toen hij werd geboren. Maar inmiddels zijn we 40 jaar verder en kan ik ook wel zeggen dat het me sterk heeft gemaakt. Overspannen of overbezorgd ben ik eigenlijk nooit geweest. Ik heb ook een balans gevonden in het mantelzorgen. Ik doe alles voor Pim wat ik kan, maar ik cijfer mezelf niet weg.”
Betaalbaar en eenvoudig
Elke zondag komt Pim vanuit Houten naar Nieuwegein om bij zijn moeder te eten. Daarbuiten zien ze elkaar op verjaardagen, feestdagen en andere momenten tussendoor. Passend vervoer is soms een hele uitdaging. Ina: “Het is hartstikke zwaar als ik Pim in en uit een auto moet tillen, zeker omdat hij ook spastisch is. De rolstoelauto van de Zonnebloem is dan ideaal. Het is betaalbaar en het werkt allemaal heel makkelijk. Via een filmpje op YouTube heb ik uitgevogeld hoe het inrijden en vastzetten werkt, maar dat is allemaal heel eenvoudig.”
Ophalen
Dit jaar met kerst wordt de Zonnebloemauto ook gehuurd. Dan is de familie compleet. Pim heeft twee broers – een tweeling – die allebei een gezin hebben. “Het is hartstikke gezellig om met de neefjes en nichtjes erbij kerst te vieren. Een taxi reserveren is niet te doen. Niet alleen is het heel prijzig, maar het is ook moeilijk om goede afspraken te maken over ophalen, zeker tijdens de feestdagen. Zonde toch als hij zijn toetje niet kan opeten, omdat de taxi plotseling voor de deur staat? Of als hij een uur langer moet wachten terwijl hij doodmoe is en wil slapen.”
Gezellige dag
“Nu zijn we vrij om de planning te bepalen. Dit jaar valt kerst in het weekend, dus beschikken we tot en met maandag over de auto. Ik ben benieuwd waar Pim nog meer naartoe wil. Vorig jaar wilde hij naar recreatiegebied Tull en ’t Waal waar we vroeger altijd gingen zwemmen. Het is zijn feestje, ik rijd wel. We maken er altijd een gezellige dag van. Ook hebben we vorig jaar een van zijn broers, die destijds in Zeeland woonde, bezocht. Diezelfde dag vierde hun dochtertje haar verjaardag, dus vielen we mooi met onze neus in de boter.”
Elektrische Zonnebloemauto
Ina kwam de Zonnebloemauto op het spoor via Facebook. “Er is iemand in mijn kennissenkring die de rolstoelauto wel eens heeft gehuurd, dus ik vermoed dat ik de advertentie daardoor voorbij heb zien komen. Dit jaar heb ik voor het eerst een elektrische Zonnebloemauto. Daar zit een laadpas bij inbegrepen, dus ik moet alleen even checken waar de openbare oplaadpunten zitten. En we moeten natuurlijk goed in de gaten houden dat we de auto tijdig opladen. Anders staan we straks met kerst ergens langs de kant van de weg. Ach, dan maken we er ook gewoon een feestje van!”
Hoe zit dat met de elektrische Zonnebloemauto? Iedereen met een lichamelijke beperking kan de Zonnebloemauto huren, ook de elektrische variant. De eerste 100 kilometers zijn bij de huur inbegrepen. Bij de huur ontvang je een laadpas waarmee je de auto gratis kunt opladen. Je betaalt dus geen brandstofkosten. Met de speciale app van Vattenfall of op www.oplaadpunten.nl zie je precies waar oplaadpunten zijn. Kijk voor meer informatie op zonnebloem.nl/zonnebloemauto of scan de QR-code.
50%
korting voor Zonnebloemafdelingen
Van 1 januari tot 1 juli 2022 kun je als afdeling de Zonnebloemauto tweemaal huren met 50% korting. Je betaalt dan 22,50 euro en 5 euro voor afkoop eigen risico. De auto is in te zetten voor alle deelnemers, ook diegenen die geen gebruikmaken van rolstoel of scootmobiel. Ook kun je daarbij een vrijwillige chauffeur aanvragen. Houd bij het reserveren het nummer van de Zonnebloemautopas van je afdeling bij de hand (op te vragen bij je secretaris) en gebruik de kortingscode 22ZBA2750.
Prijsverhoging
Voor andere huurders gaat de huurprijs vanaf 1 januari omhoog van € 40 naar € 45. De eerste prijsverhoging sinds de introductie van de Zonnebloemauto in 2014 is noodzakelijk door de gestegen kosten voor onder andere onderhoud.
Vrijwilligersfamilie Wieringa weer even terug op het schip
‘Dit virus dooft nog lang niet uit’
De familie Wieringa uit het Groningse Bedum is besmet met het Zonnebloemvirus. Geen vaccinatie die daar tegen helpt, maar klachten hebben ze niet. Sterker nog, ze genieten ervan en waren blij dat ze tijdens de promotour afgelopen zomer weer even terug aan boord van MPS de Zonnebloem waren.
De zon schijnt volop in de Bataviahaven in Lelystad. Stralend in hun witte polo’s verwelkomt het echtpaar Piet en Ria en hun zoon Bernard tientallen geïnteresseerden op de kade. Drie vrijwilligers uit één familie is al best bijzonder, maar het gezelschap is verre van compleet. “Onze dochter Betty kan er niet bij zijn, omdat ze moet werken. Betty’s 21-jarige zoon Ton, onze kleinzoon, was tijdens de promotour in Lemmer aan boord als vrijwilliger, maar is nu weer thuis”, vertelt Ria. Drie generaties Wieringa zetten zich dus in voor de vereniging als vaarvrijwilliger.
Het draait om mensen
De familie neemt plaats op de mooie gele banken in de salon van het schip. Het is heerlijk koel in de fraaie ruimte en het appelgebak smaakt uitstekend bij de koffie en thee. Piet: “Onze oudste dochter Betty is ermee begonnen. Als vrijwilliger op het schip kreeg zij studiepunten voor haar opleiding tot verpleegkundige. De een steekt de ander aan, dus volgde haar jongere zus Zwannie al snel daarna.” De zussen vonden het ook echt iets voor hun vader, als tegenhanger van zijn technische werk op de Rijksuniversiteit Groningen. “Dat zagen ze goed hoor”, zegt Piet. “Techniek draait om dode materie, maar er is ook die compleet andere wereld, waarin het om mensen gaat. Inmiddels ben ik 23 keer als vrijwilliger op vaarvakantie geweest en ik hoop snel de 25 vol te maken.”
Gezelligheid voorop
Ook moeder Ria raakte besmet. Zij startte haar vrijwilligerswerk aan boord samen met een vriendin. “Als je dertien keer mee bent geweest, krijg je als vrijwilliger een beeldje als aandenken: de duwer en de geduwde. Ik zei tegen Piet: als je die krijgt, dan ga ik voortaan met jou mee.” Nu gaan ze dus al jaren samen. Ze schrijven zich in voor een bepaalde week, maar geven geen voorkeur aan qua taak. Ria: “Het maakt ons eigenlijk niet uit waar we worden ingedeeld, zolang het maar niet achter de bar of
de receptie is. Dat is fysiek te zwaar voor ons zeventigers. Achter de bar sta je lang achter elkaar en receptiewerk is onregelmatig, omdat deze 24 uur per dag in toerbeurten bemand is. Het gaat ons om de gezelligheid, je inzetten met gelijkgestemden. De eerste dag, zeker de eerste keer, ken je niemand, maar op de laatste dag neem je met betraande ogen afscheid van elkaar. Van de andere vrijwilligers, maar ook van de gasten natuurlijk. Je maakt razendsnel vrienden op dit schip!”
Moe, maar voldaan
De enthousiaste verhalen van zijn ouders lieten Bernard niet onberoerd. Met zijn 31 jaar is hij een jongeling, maar aan zijn passievolle manier van vertellen, is duidelijk merkbaar dat het virus chronisch is. “Mijn ouders kwamen altijd moe maar voldaan terug. En met de mooiste verhalen, waardoor ik het heel graag zelf wilde ervaren. Intussen ben ik al vijf keer mee geweest en het wordt steeds leuker. Ik kom dezelfde vrijwilligers weer tegen. Supergezellig natuurlijk. Dat ik er vrij voor moet nemen van mijn werk als logistiek operator maakt me niet uit. Ik ben iemand die op werk afloopt. Aan boord doe ik van alles, alleen geen zorgtaken. Hoewel, ik heb wel eens geholpen met iemand omhoog tillen. De verzorgenden kregen het niet voor elkaar, na instructie lukte het mij in mijn eentje.”
Leren relativeren
Ondanks dat het aanpoten is tijdens de vaarweek, hebben vrijwilligers toch een vakantiegevoel. Niet in de laatste plaats door de luxe slaaphutten op het onderdek: geschikt voor twee personen en alle voorzien van badkamer en tv. Piet: “Op het oude schip was dat heel anders. Daar sliepen we met z’n vieren in twee stapelbedden met nauwelijks ruimte om je kont te keren. Maar ook daar kijk ik met plezier op terug hoor.” Bernard vult aan: “Je leert hier ook goed relativeren. Als je sommige gasten op de boot ziet, denk je al snel: bij mij is het allemaal zo erg nog niet!”
Onvergetelijke tijd
Vragend naar anekdotes of waardevolle herinneringen praten de Wieringa’s druk door elkaar heen. Mooie zonsondergangen in Koblenz, gigantische ijscoupes in Andernach, terrassen die volledig werden verbouwd voor de deelnemers, muziek aan boord. Maar als ze terugdenken aan alle gasten die ze hebben ontmoet, valt het even stil. “Mensen zijn soms echt ernstig beperkt, liggen alleen maar op bed. Of zijn terminaal en varen mee als laatste uitje”, vertelt Bernard. Ria vult aan: “Prachtig toch dat de crew en vrijwilligers alles uit de kast halen om deze mensen een onvergetelijke tijd te bezorgen. Dat wij daar als gezin aan mogen bijdragen voelt fantastisch.”
Thuiskomen
“Toen de Zonnebloem ons benaderde voor de promotour, hoefden we geen seconde na te denken. Natuurlijk is het wel anders, want het schip vaart niet en er zijn geen gasten aan boord. Toch voelt het als thuiskomen. We verwelkomen geïnteresseerden die zich hebben opgegeven voor een rondleiding en we proberen passanten aan boord te krijgen. Vooral Piet is daar heel bedreven in: hij spreekt op de kade iedereen aan die langsloopt.” Een dame van middelbare leeftijd spreekt de familie Wieringa aan. Ze heeft de rondleiding gedaan en vraagt waar ze zich kan opgeven als vaarvrijwilliger. De gezinsleden buitelen over elkaar heen om haar van de juiste informatie te voorzien. Met een foldertje in haar hand en een aantal tips van ‘oude rotten’ Piet en Ria stapt ze van boord. Het Zonnebloemvirus heeft opnieuw toegeslagen.
Benieuwd naar de ervaringen van kleinzoon Ton? Zijn verhaal lees je op zonnebloem.nl/actueel/nieuwsberichten
