Lulverhalen

NO CHILL

Diederik is een man van ‘pak ‘em beet begin dertig’. Hij staat volop in het leven, reist de wereld over naar tropische oorden, nipt champie met zijn vrienden op de leukste feestjes en heeft een fantastische baan. Maar toch mist er iets...

Het enige drama dat ik de laatste tijd nog meemaak, vindt plaats op mijn televisiescherm. Hoewel ik precorona in mijn drukke agenda hooguit tijd had voor een avondje ‘Netflix & Chill’ – waar in de praktijk dus weinig Netflix aan te pas kwam – bingewatch ik tegenwoordig elke serie om ook maar een beetje sjeu aan het lockdown-leven te geven. Die leegte door het gebrek aan intriges in het alledaagse vul ik momenteel met de perikelen uit de dramaserie Gossip Girl. Althans, totdat mijn leven afgelopen Koningsdag op zijn kop kwam te staan.

Koningsdag – en inmiddels alweer de tweede Woningsdag – vieren we traditiegetrouw bij mijn maatje Beau. Die avond wordt het een groot feest met een heerlijk diner, een overvloed aan champagne en uitbundig gedans in de woonkamer. Om de roes van de drank wat te verzachten, haalt Beau een paar kleine envelopjes tevoorschijn. ‘Op Wim-Lex!’, grinnikt Beau.

Naarmate de avond vordert, merk ik dat de drank en cocaïne Beau — eveneens volgens traditie – naar het hoofd stijgen. Hij begint baldadig te worden en ik vraag of hij niet beter even een luchtje kan gaan scheppen op het dakterras. Beau barst in een lachen uit dat ik niet eerder van hem heb meegemaakt. ‘Je hebt geen idee, hè?’, vraagt hij op een kille toon. ‘Ik heb al maanden een verhouding met jouw vent. Het gebeurt recht voor je neus en je hebt helemaal, maar dan ook helemáál niets door. Je denkt steeds maar dat hij zo druk bezig is met z’n nieuwe baan, maar in werkelijkheid is hij dan bij mij. Hij moet je niet! Iedereen hier weet dat, maar jij hebt niets door.’ Ik kijk om me heen. ‘Is het waar?’, vraag ik. Niemand lijkt iets te durven zeggen.

Vanbinnen kook ik. Overmeesterd door een verblindende woede, rijg ik Beau zonder twijfel aan het taartmes waarmee we eerder op de avond de ambachtelijke oranje-tompoezen hadden vangesneden. Hij zakt ineen. Er valt een ijzige stilte en alle ogen in de ruimte richten zich op mij…

Badend in het zweet schrik ik wakker. Verward check ik mijn telefoon die naast mij ligt en zie ik een berichtje van Beau: Wakker worden slaapkop, de oranjebitter staat koud! Het was slechts een nachtmerrie. Dat krijg je van al die dramaseries. Netflix has no chill.

XOXO DICK