Tatum op de thee

Elke maand gaat Tatum Dagelet Op de Thee bij een interessante, beroemde of beruchte bewoner van Zuid.

Op de thee bij JEANNETTE BLOEMS STEKJE

Achter het Vondelpark, als je de stalen ophaalbrug over de Schinkel neemt, kom je in een uniek stukje AmsterdamZuid terecht. Door het dorpsachtige karakter heeft deze wijk iets on-Amsterdams, en toch is het heel centraal gelegen. Een van de gelukkige bewoners in deze hidden gem is Jeannette Bloem (53). Samen met haar man woont ze in een heerlijke woning aan de Sloterkade. Hun twee kinderen zijn dit jaar uit huis gegaan, sindsdien hebben ze het rijk met z’n tweeën. Tijdens de thee ben ik erg benieuwd naar Jeannette’s baan als personal assistant van cosmetisch arts Tom van Eijk, want bij iemand die met Botox en fillers te maken heeft, stel ik me eerder een Marijke Helwegen-type voor...

Wat woon je hier geweldig!

“Ja, het is heerlijk hier. Wat ik zo leuk vind aan deze buurt is dat het in de 23 jaar dat we hier wonen niet eens zo erg veranderd is. Mensen wonen hier ook heel lang, bijna nooit gaat er iemand weg. Daardoor is het een heel dorps en gemoedelijk stukje Zuid.”

Kom je uit Amsterdam?

“Ik ben geboren in Amsterdam en op jonge leeftijd naar de Zaanstreek verhuisd. Op mijn 23ste ben ik teruggegaan naar Amsterdam, ik huurde een appartementje in een zijstraat van de Jan Evertsenstraat. Destijds was dat niet zo’n beste buurt, maar ik vond het fantastisch om weer in Amsterdam te wonen! Ook was het handig in de buurt van Schiphol te wonen, waar ik werkte als grondstewardess bij Martinair. Na drie jaar onderhuur moest ik eruit. Ik wilde in Amsterdam blijven wonen, maar kon het niet betalen. Een flatje kopen in Amstelveen lukte nèt, dus dat heb ik gedaan. Overigens was dat geen succes...”

Amstelveen beviel niet?

“Amstelveen was echt een slaapstad waar voornamelijk oude, chique mensen woonden. Het deed me denken aan het Zaandam waar ik was opgegroeid: om vijf over zes was het ‘s avonds op straat volkomen uitgestorven. De flat waar ik woonde had honderdduizend regels, vooral over wat níét mocht: het moest stil zijn op een bepaalde tijd, feestjes waren verboden en als je vuilnis een kwartier eerder buitenzette, kreeg je direct een boze brief. Vreselijk vond ik het daar. In de tussentijd ontmoette ik mijn man Fred. Hij woonde in Duivendrecht en ik ben bij hem ingetrokken, waar het een stuk leuker was dan in Amstelveen.”

Waar had je die man opgeduikeld?

“In Palladium, waar het meestal ‘kijken, niet kopen’ is, maar in dit geval wel, haha! Op een vrijdagavond zag ik hem staan: een hele knappe man in pak, met knalblauwe ogen. Hij zag er zó blij uit. Ik zei tegen mijn vriendin: ‘Dát vind ik nou een aantrekkelijke man’. We raakten aan de praat en inmiddels zijn we 25 jaar samen. Het klinkt heel lang, maar het voelt niet zo, echt leuk. En we hebben twee fantastische kinderen, die nu volwassen zijn.”

Hoe zijn jullie in Zuid beland?

“In het jaar dat ik bij Fred in Duivendrecht woonde, zijn we op zoek gegaan naar een woning in Amsterdam. Tijdens onze zoektocht kwam er een huis vrij waarbij – heel raar – in de omschrijving stond: Kadaster Sloten, aan de Schinkel. In Sloten wilden we niet wonen, maar de Schinkel kende ik wel. In de tijd dat ik als stewardess werkte, kwam ik vaak bij Café Bédier en dan parkeerde ik mijn auto over de Schinkel, hier op de Sloterkade. Dus ik dacht: we moeten tóch even dat huis gaan bezichtigen. Direct hebben we een bod gedaan en we werden de gelukkige kopers! Ik vind het fantastisch hier: vanaf het eerste moment tot nu. We hadden ook nog het geluk dat we later de begane grond erbij hebben kunnen kopen, nu hebben we een groot huis in Amsterdam, dat is heel fijn. Mijn kinderen zijn hier geboren en opgegroeid.”

En de kinderen zijn inmiddels uit huis...

“Ja, mijn achttienjarige dochter is vorige week naar Den Haag verhuisd, waar ze studeert. En mijn 21-jarige zoon die in Amsterdam studeert, is in januari uit huis gegaan. Beide kinderen weg, dat was wel even een momentje...”

Last van het lege-nest-syndroom?

“Toen mijn eerste vertrok, had ik daar best moeite mee. Ik vreesde er nog meer last van te hebben nu ze allebei uit huis zijn, maar het valt mee. Het is meer het besef dat je in een andere levensfase komt...”

Heb je al een nieuwe hobby bedacht?

“Haha, nou mijn man speelt saxofoon en haalt daar zó ontzettend veel plezier uit, dus ik zit eraan te denken misschien ook wel weer een muziekinstrument te gaan

“Dit plekje verveelt nooit”

spelen. Op jonge leeftijd speelde ik ooit blokfluit. Daar heb ik nooit meer wat mee gedaan, maar misschien is pianospelen wat.”

Maar vertel, je bent de assistent van cosmetisch arts Tom van Eijk. Wat houden jouw werkzaamheden precies in?

“De Tom van Eijk Kliniek heeft twee locaties: een in Laren en sinds augustus 2019 ook in Amsterdam-Zuid, op de Sophialaan. Ik ben de personal assistant van Tom: mijn taak is de telefoon opnemen, de afspraken inplannen, de voor- en nagesprekken voeren met cliënten... Mensen die voor het eerst komen vinden het vaak superspannend en doodeng: fillers en Botox. Dan vind ik het heel leuk om te vertellen wat het qua huidverbetering kan doen, als het op de juiste manier geïnjecteerd wordt, zoals Tom dat doet. Eigenlijk doe ik dus alles om ervoor te zorgen dat Tom hetgeen kan doen waar hij goed in is. Ik doe dit werk nu vijf jaar en weet je: ik vind dat ik de leukste baan van Nederland heb, echt waar!”

Nou zou ik me bij de assistent van een cosmetisch arts eerder iemand voorstellen met zo’n extreem strakgetrokken gezicht...

“Haha, ik vind het ook heel leuk als mensen de praktijk binnenkomen, naar me kijken en vragen: ‘Ik durf het bijna niet te zeggen, maar doe jí weleens wat?’ Ik vind het gewoon niet nodig om er uit te zien als een dertigjarige. En kijk naar mijn lippen: die zouden best wat kunnen gebruiken, maar deze heb ik al 53 jaar. Wel heb ik Botox in mijn kaken, omdat ik ‘s nachts kaakklem. En mijn wenkbrauwen staan extreem scheef, dat corrigeert Tom ook een beetje, zodat ik niet zo’n druk op dat hangende oog heb. Dus ik doe heus weleens wat, ja.”

Wat maakt het voor jou de leukste baan van Nederland?

“Het product dat ik verkoop: huidverbetering. Zo’n strakgetrokken gezicht vind ik niet mooi, maar Tom heeft unieke technieken, waar hij in uitblinkt. Daar heb ik veel bewondering voor. Hij doet dit werk al bijna 20 jaar en geeft over de hele wereld workshops om die technieken aan andere artsen te leren. Hij plaatst niet een filler zodat je van die bolle wangen krijgt, maar zet het er met kleine beetjes in, zodat de huid sterker wordt. En mensen die drie keer in de week last hebben van migraine en daar drie maanden vanaf zijn door een simpel Botoxprikje... dat vind ik fantastisch. Het allerleukste van mijn werk vind ik het persoonlijk contact met de cliënten, waarmee je toch een soort vertrouwensband opbouwt. Als ik in de agenda kijk denk ik: oh, wat komen er weer leuke mensen vandaag!”

En ga je Zuid ooit uit?

“Ik ben veertien keer verhuisd in mijn leven en heb me nergens zo fijn gevoeld als hier. Je zit zo in het Vondelpark, bent zo in de stad... Toeristen komen goddank niet verder dan de Amstelveenseweg en de mensen die wél de brug overkomen zijn over het algemeen heel leuk, want die nemen de moeite een stapje verder te gaan. We zitten hier zo mooi aan het water, met al die boten die voorbijkomen... dit plekje verveelt nooit. Ik hoef hier echt nooit meer weg.”