Tatum op de Thee

Elke maand gaat Tatum Dagelet Op de Thee bij een interessante, beroemde of beruchte bewoner van Zuid.

Op de thee bij JOE SARTORIO’S SPRONG IN HET DIEPE

Als je een Amerikaan zou vragen wat hem naar Nederland bracht, zou je niet verwachten dat het een kwestie van kop of munt was. Toch heeft Joe Sartorio (58) dat beslissende muntje opgegooid en zo verhuisde hij tweeënhalf jaar geleden – met kat Elliot – vanuit Oregon naar Amsterdam. Op zijn beurt bracht Joe een stukje Amerika naar Amsterdam-Zuid: onlangs opende hij in de Maasstraat de winkel ‘New Harvest’, een mix van een kleine high-end supermarkt en lunchroom. Joe ontvangt mij in zijn prachtige penthouse aan de Stadhouderskade, we drinken Jasmine Pearl Tea en onder het genot van overheerlijke brownies en cakejes vertelt hij over zijn Nederlandse avontuur.

Vertel, hoe belandde jij – als Amerikaan – in Amsterdam-Zuid?

“Als je mij drie jaar geleden had gezegd dat ik naar Amsterdam zou verhuizen en daar een winkel zou openen, had ik je voor gek verklaard, haha! Ik had een prima leven in Portland, Oregon. Met een goede baan, een belachelijk groot huis met een stuk grond erbij, familie en vrienden in de buurt... Toch voelde ik dat het tijd was voor verandering, een nieuw hoofdstuk in mijn leven. In de States werkte ik als fashion retailer voor modemerken als Ralph Lauren, Tommy Hilfiger en de laatste zeventien jaar voor Columbia Sportswear. Voor mijn werk vloog ik de hele wereld over en op een dag besloot ik: dat heen-en-weer reizen is van de zotte. Ik stop ermee. Letterlijk heb ik een munt opgegooid: bij munt zou ik in Portland blijven en daar het roer omgooien. Werd het kop dan verhuisde ik naar Amsterdam, omdat Nederland een van de weinige landen was waar ik nooit geweest was, op Schiphol na voor een overstap. Ik gooide kop. Het is nu tweeënhalf jaar geleden dat ik voor het eerst door de schuifdeuren Schiphol uitliep, met twee grote tassen en Elliot, mijn kat. Die dag ben ik begonnen met het schrijven van een nieuw hoofdstuk in mijn levensboek. Ik huurde tijdelijk een Airbnb-woning in Oost en daarna in De Pijp, totdat ik deze woning vond. Ik liet al mijn meubels verschepen vanuit Amerika en begon een adviesbureau voor startende modemerken die internationaal willen uitbreiden. Dat werk doe ik nog steeds, maar parttime sinds ‘New Harvest’ op mijn pad kwam.”

En hoe kwam New Harvest op jouw pad?

“In mijn vrije tijd kom ik graag in het Beatrixpark, een van mijn favoriete plekken in Amsterdam. Als ik daar ben, waan ik me echt even in Portland: het heeft dezelfde bomen- en plantensoorten. Op een dag fietste ik vanuit het park door de Maasstraat en besloot ik te lunchen bij Bakker Zonder Naam, zoals het destijds heette. De tweede keer dat ik daar kwam raakte ik in gesprek met de eigenaar. Hij vertelde me over zijn plannen de zaak te vernieuwen en hij zocht een partner die de winkel uiteindelijk zou overnemen. Een totaal andere branche dan de mode-industrie, maar ik zag het als een mogelijkheid om iets compleet nieuws te gaan doen. Voordat ik zijn zakenpartner werd en vervolgens de zaak volledig overnam, heb ik daar anderhalf jaar gewerkt. Op die manier leerde ik de buurt, de klanten en de Nederlandse economie kennen. Zodra ik de zaak overgenomen had, sloot ik de deuren en ben ik begonnen aan de verbouwing. Ik wilde iets speciaals creëren voor de buurt en vond een architect die volledig aansloot bij mijn visie. De zaak is bijvoorbeeld helemaal feng shui ingericht: de toonbanken bij de ingang zijn rond, zodat scherpe hoeken niet wijzen naar de voordeur. Maar mijn prioriteit ligt bij het draaiende houden van de Nederlandse economie én duurzaamheid. We verkopen duurzame producten van Nederlandse startups, achter elk product zit een verhaal.”

Met New Harvest bracht jij dus een stukje Amerika naar Amsterdam-Zuid...

“Inderdaad, het is een Amerikaans concept. Een mix van twee winkels in Amerika waar ik vaak kwam: die van een hoogwaardige delicatessenwinkel – waar je ook geserveerd wordt – en een kleine luxe supermarkt. Vanaf dag één dat ik in Amsterdam woon, ging ik de stad ontdekken en ben ik élk straatje doorgelopen, maar het concept van een winkel zoals ik die nu heb in de Maasstraat, kwam ik nergens tegen.”

“Het Beatrixpark is mijn happy space”

Bevalt het wonen en werken in Zuid?

“Ik vind Zuid fantastisch! Het is heel fijn om in De Pijp te wonen en in de Maasstraat te werken: twee compleet verschillende werelden. De Pijp is jong en bruisend,

daar heb ik mijn vaste winkeltjes waar ik boodschappen haal. En de Maasstraat is een klein dorp op zichzelf. Binnen een korte periode voelde ik me thuis in de Maasstraat, wat heel fijn is, want mijn familie woont in de States. Ik kom uit een groot gezin en in deze buurt wonen veel jonge gezinnen. De baby’s die in de buik zaten van hun moeder zie ik nu lopen over de stoepen, zo leuk!”

Mis je jouw familie erg?

“Jazeker. Ik ben opgeroeid in Zuid-Florida, met vijf zussen. Mijn vader was vertrokken, ik was de enige jongen thuis. De zus waar ik het meest close mee ben zou me hier komen bezoeken, door de coronacrisis kon dat helaas niet doorgaan. En mijn oudste zus is onlangs overleden, ik kon niet bij haar uitvaart in Amerika zijn. Zulke dingen zijn moeilijk. Maar ik ben ervan overtuigd dat je vrienden, familie en het land waar je vandaan komt overal met je meebrengt, ongeacht op welke grond je staat. Precies op hetzelfde tijdstip dat de uitvaart van mijn zus in Amerika plaatsvond, heb ik in het Beatrixpark een soort kleine uitvaartdienst gehouden.”

En mis je Amerika?

“Soms, maar niet de huidige situatie die zich daar nu afspeelt. De bosbranden in California en Oregon had deze zomer een record aan hittegolven... Blijkbaar heeft Moeder Natuur een appeltje te schillen met de States. Echt verschrikkelijk wat er gaande is met het klimaat. Ik wil ook niet een hele klimaatkwestie aankaarten, maar ik heb bijvoorbeeld bewust geen auto. Toen ik nog veel vloog voor mijn werk, nam ik de volgende dag vrij om zaden te planten, ter compensatie. Ook de deltavariant heeft Amerika behoorlijk in z’n greep, puur omdat de bevolking niet goed ingelicht wordt. Wat dat betreft voel ik me echt bevoorrecht om hier te zijn, in Holland heeft de meerderheid nog vertrouwen in de regering. Waar ik in Nederland wel aan moest wennen, is dat mensen verbaasd kijken als je ze begroet. In de States begroet iedereen elkaar, glimlach je als je oogcontact maakt en zeg je ‘bless you’ als iemand niest. Toen ik hier een paar dagen was begroette ik een oude vrouw, waarop zij reageerde: ‘Ken ik jou ergens van?’”

Blijf je voorlopig nog in Amsterdam?

“Dat zou ik graag willen, ik ben dol op deze stad! Om een verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd te krijgen, moet ik eerst de taal goed leren. Bij aankomst in Nederland heb ik direct alle lessen gevolgd, maar die methode bleek voor mij niet helemaal te werken, ik geloof dat ik eerder baat heb bij een-op-een lessen, haha! Ik heb vooral moeite met het uitspreken van de ‘g’, omdat ik van mijn moeder meekreeg dat dit ongehoord is: dan maak je een spuug-gebaar. Om in de tussentijd toch Nederlands te leren, koop ik vaak Nederlandse kinderboeken, die ik aan mijn kat Elliot voorlees. Ik vind Amsterdam echt fantastisch en op het moment ben ik zelfs aan het zoeken naar een locatie voor een tweede vestiging van New Harvest!”