Jules

Kerstcadeautje

JULES WOONT MET MAN EN DRIE KINDEREN IN OUD-ZUID. ZE LEIDT HET PERFECTE LEVEN. TENMINSTE, ZO LÍJKT HET.

“Mam, wie was jouw eerste grote liefde?” vraagt mijn achtjarige dochter tijdens het avondeten. De kleine is verliefd. Op Jonathan, haar klasgenoot. Hij kan goed voetballen, heeft stoere halflange blonde lokken en – zoals ik opmaak uit haar verhalen – weet hij op zijn leeftijd al vrouwen te charmeren. “Jonathan wil naast mij zitten tijdens het kerstdiner op school, hij heeft een kerstcadeautje voor me”, had ze eerder verteld. Typische Zuid-man in spé, die Jonathan. Wat zou hij op zijn leeftijd al te compenseren hebben, vroeg ik me af. Pas maar op, voordat je het weet heeft hij de macht over je en word je een ongelukkige huismoeder in een gouden kooi. Uiteraard liet ik mijn dochter lekker in haar kinderillusies, zoals een goede moeder betaamt. “Wat ontzettend romantisch schat, lieve jongen, die Jonathan!”

“Nou mam vertel, was papa jouw eerste liefde of iemand anders?” vraagt ze door. Mijn twee puberzonen kijken me nieuwsgierig aan. Manlief doet alsof hij niet luistert en snijdt driftig in zijn Hergobiefstuk, maar ik weet dat hij zijn oren nog meer gespitst houdt dan onze drie kinderen. En nu moet ik oppassen, want ieder antwoord levert een discussie op in de slaapkamer. Dat in mijn studententijd heel wat liefdes de revue passeerden, die tijd bestaat wat hem betreft niet meer. Voor hem moet ik nog altijd pretenderen de Heilige Maagd Maria te zijn. Maar als ik zou zeggen dat de cavia Carlos mijn eerste grote liefde was, word ik als hypocriet bestempeld. Slechts met “Jullie papa was en ís mijn eerste grote liefde,” kom ik er goed vanaf. Toch wil ik mijn kinderen niet meegeven dat het normaal is om te liegen.

“Nick Kamen,” antwoord ik, “was mijn eerste grote liefde.” Mijn kinderen kijken me aan alsof ik “Brilsmurf” zei. Ik weet wel beter, Nick Kamen: hét stuk uit de Levi’s televisiecommercial in de jaren tachtig. Die in de wasserette al zijn kleren, op boxershort na, uittrok om te wachten totdat zijn spijkerbroek gewassen was. De verkoop van het 501 model steeg destijds naar recordhoogte, net als het libido in mijn prille tienerlijf. Niks gejokt dus, Nick Kamen was mijn eerste grote liefde. Ik zie de mondhoeken van mijn man opkrullen. Bij deze heb ik mezelf op save gezet. Toen ik hem net leerde kennen heb ik weleens gezegd dat hij op Nick Kamen leek.

Mijn oudste zoon vraagt hoe je die naam spelt, begint ondertussen te googelen en belandt op Wikipedia. “Nick Kamen overleed op 4 mei 2021, na een langdurige ziekte,” leest hij voor. Oeps, heb ik dat gemist? “Nick Kamen is dus harstikke dood man,” wrijft hij het er nog even in. “Oh mááám, zo zielig voor je, dat jouw eerste grote liefde dood is! Als Jonathan nu maar niet doodgaat,” reageert mijn dochter semi-aangeslagen, “want ik ben zó benieuwd naar mijn kerstcadeautje!”