Maik de Boer

“Ik ben een keurige man aan de buitenkant, maar blijf van binnen toch altijd een soort recalcitrant straatjochie. ”

Hij groet passanten, lacht zijn witte tanden bloot en strooit met complimenten. Maik de Boer is een flamboyante verschijning die zich – hoe kan het ook anders – perfect heeft gekleed op de kleurrijke locatie van de fotoshoot: het kerstspektakel van Menno Kroon. “Met een gekleurde outfit val je helemaal weg, ecru matcht er goed bij, dat knalt eruit!” Tja, je bent een stylist of je bent het niet. Al vindt Maik dat die tijd is geweest, fashion- en lifestyledeskundige dekt de lading beter zegt hij zelf.

Voor het interview schuiven we aan bij Van Dam, waar Maik graag met vrienden komt om een wijntje te drinken en lekker mensen te kijken. Of om, zoals nu, een carpacciosalade en steak tartaar te nuttigen, gek is ‘ie erop. Enthousiast vertelt hij over zijn jeugd in Amsterdam en hoe hij als klein jongetje dure horloges ging passen in de P.C. Hooftstraat. Maar ook over de moeilijke gebeurtenissen van het afgelopen jaar en hoe hij daarmee omgaat. “Als ik mij klote voel, dan kleed ik me mooi aan.” Gelukkig is het bij Maik elke dag kerst!

Uit wat voor nest kom je? Is het stylen je met de paplepel ingegoten? “Ik kom uit een gezin met drie kinderen, waarvan ik de oudste ben. We hadden een creatieve moeder die zelf kleding maakte. Daar zat ik altijd naast dus daar komt mijn eerste gevoel voor kleding en styling vandaan. Maar ik heb wel altijd de druk gevoeld om het goed te doen. Met een hele strenge, zakelijke vader, die ik nu pas als lief omarm. Dat zag ik destijds nog niet, want toen vond ik alles moeilijk wat hij zei. Hij was heel kritisch op ons, omdat hij het zelf gemaakt had en wilde dat wij het ook gingen maken. Hij vond dat creatieve heel moeilijk, dan zei hij: ‘Dat kan je niet’ of ‘Kun je daar wel geld mee verdienen?’. Mijn grootste verdriet is dat hij op zijn 65ste al is overleden en ik daardoor nooit mijn uiteindelijke succes heb kunnen laten zien.”

Je bent opgegroeid in Buitenveldert. Hoe keek jij naar Amsterdam-Zuid? “Zuid was voor mij altijd de chique wereld waar de rijke mensen woonden. Ik ging vroeger weleens naar de hele dure winkels in de P.C. Hooftstraat. En dan zei ik: ‘Ik mag van mijn vader een heel mooi horloge uitzoeken en dat mag rond de 15.000 gulden kosten’. Dan deed ik het om en fantaseerde ik dat die van mij was. Ik heb nog nooit zo’n duur horloge gekocht, ik geef daar nu ook niks meer om, maar toen vond ik dat echt geweldig. In Amsterdam-Zuid wordt er sowieso, anders dan in andere buurten, meer aandacht besteedt aan etalages, net zoals bij Menno Kroon. Bij hem dwarrelt de etalage van binnen door naar het terras. Het lijkt wel alsof het hier allemaal net even wat meer mag kosten. Ik raak hier ook geïnspireerd. Door een etalage kan ik denken:

“Als je je verjaardag niet viert, blijf je ook voor eeuwig jong!”

Oh ja! Dat vind ik eigenlijk ook wel heel leuk voor in mijn huis. De Schuyt vind ik altijd heerlijk om mij even voor te kleden, maar ik ben ook heel graag op de Albert Cuyp. Ik mocht vroeger van mijzelf altijd om de tien standjes wat kopen. Ik kwam dan met de raarste dingen thuis. Ik hou ervan om te rommelen, dat je met een mooie lap stof thuiskomt die je kan gebruiken als tafelkleed voor kerst. Even terug naar de creativiteit van vroeger!”

Wat zijn jouw plannen voor de feestdagen? “Ik ben tot nu toe altijd in het buitenland geweest. Ik vind het magisch om met zomerse temperaturen op de kerstmarkt te lopen. Als mensen vragen: ‘Wat doe je aan met kerst?’, dan zeg ik: ‘Een rode zwembroek!’. Ik heb ook nog eens een onhandige verjaardag: 24 december. Iedereen is dan bezig met kerstinkopen. Een paar weken ervoor is het Sinterklaas, een week later oud en nieuw. Ik vier het daarom eigenlijk nooit. Mensen zijn altijd druk en bezig. Dan denk ik: laat maar. En als je je verjaardag niet viert, blijf je ook voor eeuwig jong!” Ben je dol op kerst? “Ik vind de druk zo lastig. Hetzelfde als ik vroeger aan m’n moeder vroeg of ze een cadeautje voor Moederdag wilde, dan antwoorde ze: ‘Het is elke dag Moederdag, commerciële bullshit.’ En ik krijg er altijd een beetje de kriebels van als ik mij verplicht leuk moet gedragen en het gezellig moet hebben. Dan kijk ik graag of ik de boel een beetje kan omgooien. Vanaf half november begint het op Instagram met de kerstboomfoto’s. Dan staat er: ‘Hij staat! Dit jaar hebben we een witte, maar hij staat!’. Ik wil dan bijna zeggen: ‘Hij hangt!’. Ik hang hem het liefst ondersteboven. Ik vond vroeger het woord

‘burgerlijk’ heel moeilijk. Ik ben een keurige man aan de buitenkant, maar van binnen blijf ik toch altijd een soort recalcitrant straatjochie, die de boel graag even lekker door elkaar schudt. Daarom hou ik ervan om in een bar in Barcelona te staan waarbij niemand weet dat ik jarig ben. Maak er maar geen ding van! Aan de andere kant hou ik wel van de kerstetalages en de lampjes en dingetjes. Al vind ik dat het hele jaar door leuk. Het is bij mij eigenlijk elke dag kerst! Ik hou ervan om mezelf te verzorgen. Ik kan ook rustig drie gangen voor mezelf koken op een doordeweekse dag. Dan doe ik de kaarsen aan, lekker muziekje op en denk ik: niemand maakt me wat!” Was het altijd al een droom van je om in Barcelona te wonen? “Barcelona is anders qua anonimiteit. Ik ben geboren en getogen in Amsterdam, dus ik kom hier altijd wel een ex-vriendin of een heel fout gekozen liefde tegen en ik word vaak herinnerd aan hoe ik ooit was. En dat ben ik ook geweest en daar ben ik trots op, maar ik heb wel een ontwikkeling doorgemaakt. Anders dan de buitenkant waar ik altijd in heb gewerkt, heb ik ook de binnenkant gekoesterd. Ik heb veel gelezen en over mezelf willen leren. Ik heb weleens voor een tijdje in Parijs, New York en Londen gewoond, maar dat was altijd op doorreis voor mijn werk. Inmiddels heb ik alweer elf jaar een huis in Barcelona en dat voelt helemaal als mijn thuis. Ik kon daar gewoon even die ‘oude jas’ uitgooien en terug naar de basis.”

Hoe blik je terug op het afgelopen jaar? “Ik heb het heel zwaar gehad in de coronaperiode, daar wil ik ook niet te lang bij stilstaan. Daarnaast heb ik een voorstadium van huidkanker gehad en dat was zo’n reality check dat ik dacht: nu moet ik echt gaan genieten. Ik wilde niet zoals mijn vader doodgaan door te hard te werken, ik moet het leven nú vieren! Welke idioot heeft bedacht dat je pas vanaf je 67ste kan gaan genieten? Pak het nu! Dat kan ook met de kleine dingen, zoals het turen naar de zon, de bomen, geveltjes of zelfs vliegjes. Door ‘Het Perfecte Plaatje’ heb ik ook geleerd om op een hele andere manier de wereld in te kijken. Ik zie zoveel meer dingen die ik eerder nooit heb gezien!”

Was dat ook je hoogtepunt van het jaar? “Ik vond ‘Het Perfecte Plaatje’ wel echt het hoogst haalbare en ik vond het heel leuk dat ik voor zo’n programma werd gevraagd. Maar ik kan ook intens genieten van het gegeven dat sommige vrienden kinderen krijgen. Dat kan mij ook raken. En ik kan ervan genieten dat ik gezond ben! Dat is misschien nog wel belangrijker dan de kerstviering!”