Zaman vandaag 22 december 2016

Riham el-Hour: de eerste cartooniste van Marokko

Ook moslims hebben warme gevoelens bij Kerst

CULTUUR 15

BINNENLAND 04

22-28 DECEMBER 2016 | €1,85 | WWW.ZAMANVANDAAG.NL | REDACTIE@ZAMANVANDAAG.NL | BEZORGING: 010-2013747

Ellende in Aleppo raakt ook veel Nederlanders

‘Witte mensen moeten zich bewust zijn van hun kleur’

De belegering van Aleppo ging de afgelopen weken met veel geweld gepaard. Nederlandse moslims die zich het lot van de burgers van Aleppo aantrekken organiseren activiteiten en protesten om de getroffenen te helpen. De afgelopen weken gingen in Amsterdam, Utrecht, Den Haag en Rotterdam honderden mensen de straat op om hun steun aan de slachtoffers kenbaar te maken.

“Een moslim in Syrië is niet anders dan mijn eigen broer of zus hier in Nederland.”

WERELD 09 BINNENLAND 06-07 THOMAS VON DER DUNK

Ondernemers in Cappadocië willen het liefst emigreren

Niet alle Turkse Nederlanders keren PvdA de rug toe

Syrië: theocratie of seculiere tirannie TEN EERSTE 02 HANINA AJARAI

Big Brother met moslims TURKIJE 11

BINNENLAND 04

467 doden door 35 aanslagen in Turkije in 1,5 jaar

OPINIE 14

LEES ZAMAN VANDAAG OOK OP BLENDLE

TURKIJE 12-13

TIME MEDIA GROUP HANG 4, 3011 GG ROTTERDAM WWW.TIMEMEDIA.NL

ISSN 2295-0540 NUMMER 181

Ten eerste 02 22-28 DECEMBER 2016

Russische ambassadeur doodgeschoten in Ankara

Syrië: de onmogelijke keuze tussen theocratie en seculiere tirannie

M

et de val van Aleppo lijkt Bashar al-Assad definitief te hebben gezegevierd. Het lijkt intussen weer lang geleden dat, kort na het uitbreken van de opstand, door deskundigen op tv werd verkondigd dat Assads dagen nu echt waren geteld. Precies dat is de reden om de eerste zin toch met een zeker voorbehoud te formuleren: met de val van Aleppo lijkt Assad definitief te hebben gezegevierd. Het verzet zou de komende maanden toch weer plots kunnen oplaaien, ook al moet ik er meteen aan toevoegen dat ik dat zelf vrij onwaarschijnlijk acht.

Hoe heeft het, na het optimisme uit de begintijd van wat nu niemand nog als de Arabische Lente durft te betitelen, toen de dictatoriale tronen van Hosni Mubarak en Moammar al-Kaddafi bezweken en ook Assads einde aanstaande leek, zover kunnen komen? Nu, misschien wel mede daardoor. Dat zijn de in zulke situaties bijna onvermijdelijke paradoxen van de geschiedenis. Het bloedige einde van Kaddafi hield voor Assad, die in de jaren dat hij vóór 2011 onaangevochten in het zadel zat niet minder slachtoffers had gemaakt, een waarschuwing in: dit dreigt voor mij ook.

Anders dan in democratieën betekent in dictaturen verlies van de macht immers ook snel verlies van het leven, en dat dan meestal op een tamelijk onfrisse manier.

Dat Assad niet als Kaddafi in een rioolpijp wilde eindigen, is best begrijpelijk, en dat verklaart de verbetenheid waarmee hij voor zijn politieke en fysieke overleving gevochten heeft. Hetzelfde geldt voor zijn hele entourage, die bij een machtsovername door de oppositie eveneens het nodige te verliezen heeft.

De eigen aard van de oppositie versterkte die angst. De gematigde seculiere krachten die daarbinnen aanvankelijk de toon

aangaven, werden, naarmate de strijd - ook militair - verhardde, steeds meer in de marge gedrongen. Radicale groeperingen met al-Qaeda-achtige achtergrond of connecties, al dan niet gesteund en gefinancierd door de geestverwante Golfstaten die officieel als belangrijkste westerse (handels)partners in de regio gelden, gingen onder de strijders domineren. Ook in het van Assad be-

Dat Assad niet als Kaddafi in een rioolpijp wilde eindigen, is best begrijpelijk, en dat verklaart de verbetenheid waarmee hij voor zijn politieke en fysieke overleving gevochten heeft

vrijde deel van Aleppo was niet bepaald een verlichte Zwitserse democratie ingevoerd. Het aantal niqaabs aldaar – voor de oorlog beslist geen dominante dracht in deze metropool - zegt een hoop over de tamelijk rigide religieuze opvattingen van de soennitische rebellen die in die stadshelft de touwtjes in handen hadden.

Dat betekende voor veel Syriërs dat zij tussen hamer en aambeeld klem kwamen te zitten – zowel in militair, als in ideologisch opzicht: tussen de seculiere tirannie van Assad en de theocratie die een deel van de soennitische fundamentalisten in het vooruitzicht stelde. Dat was vooral voor alle niet-soennieten - sjiieten, alewieten, christenen - een zeer bedreigend perspectief. Ondanks alle onderdrukking van de persoonlijke vrijheid en massale schending van mensenrechten, was binnen Assads Syrië wel (binnen zekere

grenzen) hun godsdienstvrijheid gegarandeerd.

Daarbij kwam, opnieuw, maar nu niet voor Assads kliek, maar voor Assads slachtoffers, het afschrikwekkende voorbeeld van Libië. Dat was na de verdrijving van de dictator in een anarchie veranderd, waarin een reeks van milities het olierijke land onderling hebben opgedeeld en elkaar fel bestrijden. Is Libië tenminste religieus en etnisch nog betrekkelijk homogeen, en dus desondanks toch in rap tempo gedesintegreerd, Syrië mag als een nagenoeg onbeheersbaar kruitvat gelden – met het even diverse naburige Irak als voorbode van wat dan komen gaat. Het sektarisme tiert er welig, en dat betekent dat grote delen van de bevolking bij een zege van de soennitische verzetsstrijders heel wat te verliezen hebben.

Daarbij hadden ook Rusland en Iran veel te verliezen, en dat is een volgende belangrijke oorzaak van Assads zege: Syrië is een speelbal geworden van de regionale grootmachten zoals het aangrenzende kleine Libanon dat voorheen op haar beurt lang van Syrië was.

Voor Iran gaat het om de - in het kader van de sjiitisch-soennitische tegenstelling religieus geladen - concurrentieslag om de dominantie in het Midden-Oosten met Turkije, Saoedi-Arabië en (in mindere mate) Egypte. Voor Rusland was - tot de zege van de poetinofiele Trump - Syrië in het kader van de nieuwe Koude Oorlog met het Westen in feite zo’n beetje de na de val van de Muur laatst overgebleven bondgenoot in deze contreien, belangrijk ook als aanmeerplek voor de Russische vloot, die intussen vrijwel nergens anders meer in de Middellandse Zee terecht kan.

Bij Moskou’s verbetenheid om het regime van Assad met alle geweld in het zadel te houden, speelt opnieuw Libië als afschrikwekkend voorbeeld een rol. In dit geval echter niet vanwege het bloedige einde van Kaddafi als zodanig, of de anarchistische chaos na zijn dood, maar vanwe-

Thomas von der Dunk Publicist en cultuurhistoricus.

ge de rol van het Westen daarbij.

Dat had de door Rusland getolereerde VN-resolutie, waarin beperkt militair ingrijpen werd toegestaan om de Libische bevolking tegen Kaddafi te beschermen, zover opgerekt dat Kaddafi niet meer tegen de Libische bevolking beschermd werd en dus ten val kwam. Dat deze oprekking van het VN-mandaat teneinde het doel ervan ook te kunnen bereiken onvermijdelijk was, omdat Kaddafi niet inbond en integendeel de burgeroorlog liet escaleren, is, achteraf, in westerse ogen een valide excuus, maar in Russische ogen een doorzichtige smoes.

In elk geval heeft Poetin daaruit één duidelijke les getrokken: nooit meer meegaan in een VNmandaat dat onder het mom van mensenrechten militaire interventie mogelijk maakt die de Russische positie verzwakt. Dat verklaart het voortdurende “njet” van het Kremlin als Washington iets in die geest probeert. Omdat het Westen zelf - mede indachtig het Irak-debacle van Bush en het ontbreken van een geloofwaardige democratische oppositie in Syrië - niet opnieuw vuile handen wenste te maken, kreeg Assad met steun van Poetin vrij spel.

FOTO VAN DE WEEK

Bloedbad op kerstmarkt Berlijn

Dooreenmogelijketerreuraanslagopdekerstmarkt in Berlijn zijn maandagavond zeker twaalf mensen om het leven gekomen. Naar schatting vijftig mensen raakten gewond toen een vrachtwagen op de kerstmarkt op de Breitscheidsplatz inreed. De Duitse politie gaat uit van een aanslag, waarbij de vrachtwagen vol inreed op de mensenmenigte bij de Gedächtniskirche nabij de Kurfürstendam. Een soortgelijke aanslag vond op 14 juli plaats in Nice, tijdens de viering van de Franse nationale feestdag.

De vrachtwagen had een Pools kenteken.

De politie liet kort na het drama weten dat er een verdachte is aangehouden.

Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse zaken heeft vooralsnog geen aanwijzingen dat er Nederlandse slachtoffers zijn gevallen.

ANP

FOTO: REUTERS

FOTO: REUTERS

Een Turkse politieagent heeft maandag de Russische ambassadeur in Turkije, Andrej Karlov, doodgeschoten in Ankara. De schutter is uitgeschakeld.

Karlov werd in zijn rug geraakt toen hij een speech hield tijdens de opening van een fototentoonstelling getiteld Rusland door de ogen van Turken. De schutter riep “vergeet Aleppo niet, vergeet Syrië niet”. Daarnaast riep hij jihadi-salafistische leuzen in zowel het Turks als Arabisch, zoals “wij zijn degenen die trouw zwoeren aan de jihad”. Ook bracht hij de bekende “opgeheven wijsvinger-groet”, die gebruikt wordt door terroristen van al-Qaeda en soortgelijke salafistische terreurgroepen, zoals IS, al-Shabaab en Boko Haram.

Het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken heeft de dood van de gezant bevestigd en noemt de aanslag een terroristische daad.

De dader was gekleed in een zwart pak en stond achter de ambassadeur tijdens de speech. “Hij haalde een pistool tevoorschijn en schoot de ambassadeur in de rug. We zagen hem op de grond liggen en wij renden weg”, aldus de getuige. Zeker drie omstanders raakten gewond.

Turkije wordt regelmatig opgeschrikt door terroristische aanslagen, maar de moord op een Russische gezant zou zijn weerslag kunnen hebben op de hele regio. Rusland en Turkije zijn beide betrokken bij het conflict in Syrië. Turkije is een fervent tegenstander van het regime van Bashar alAssad, terwijl Rusland troepen en de luchtmacht inzet ter ondersteuning van het regime.

Het overleg van de ministers van Buitenlandse Zaken van Rusland, Turkije en Iran over Syrië gaat ondanks de moord dinsdag gewoon door in Moskou. “Ondanks deze tragedie moeten wij constructief aan het werk”, zei de voorzitter van de buitenlandcommissie van de Russische Staatsdoema, Leonid Sloetski, tegen het persbureau Interfax. Sloetski sprak zich ook uit voor voortzetting van de betrekkingen met Turkije. Het is belangrijk nu “gezond verstand” te gebruiken, zei hij.

Ook het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken gaf te kennen dat de moord niet ten koste mag gaan van de Turks-Russische betrekkingen.

Minister Bert Koenders van Buitenlandse Zaken noemt de moord op de Russische ambassadeur in de Turkse hoofdstad maandag een “verachtelijke aanslag”. Hij veroordeelt die “in de meest sterke bewoordingen”.

ZAMAN VANDAAG

Binnenland 03 22-28 december 2016

Syrische vluchtelingen krijgen les in flirten met vrouwen In Duitsland geeft flirtcoach Horst Wenzel hulp aan Syrische vluchtelingen om Duitse vrouwen te versieren. Volgens Wenzel is zijn cursus goed voor het integratieproces.

Zaman Vandaag vroeg aan sociologe Leen Sterckx en relatiedeskundige Annemiek Beck of dit wel zo’n goed idee is. foto:’s: ap JESSE VOORN

N

ormaal vraagt de 27-jarige Horst Wenzel, in Duitsland ook bekend als Mr. Flirt, veel geld voor een cursus, maar voor de Syrische vluchtelingen doet hij het voor niets. Hij leert de mannen welke openingszinnen ze moeten gebruiken, zoals “Wat heb je een lekkere parfum op” en “Je hebt een mooie stem”. Als een vluchteling het zelf probeert met een voorzichtig “ik hou van je, mag ik bij je komen slapen?” reageert Wenzel streng met: “Vertel ze de eerste drie maanden niet dat je van ze houdt, want dan lopen ze weg.”

Dat meldt nieuwsbureau AP, dat een cursus bijwoonde. AP tekent uit de mond van een andere vluchteling op: “Het is lastig is om een meisje te ontmoeten als je de taal niet goed spreekt. Ook zijn er veel culturele en religieuze verschillen. Wij zijn die totale vrijheid niet gewend.” Wenzel gelooft dat zijn cursus bijdraagt aan een realistischer beeld van vrouwen in Duitsland. “Het vinden van een relatie is de beste manier om te integreren”, vertelt hij.

Dat er een cultuurverschil is, is duidelijk, zegt sociologe Leen Sterckx. “Vluchtelingen worden vaak als gevaar gezien op het gebied van relaties met westerse vrouwen. Aan de ene kant omdat ze gezien worden als seksuele roofdieren die onze vrouwen lastig komen vallen en aan de andere kant omdat ze uit zouden zijn op een verblijfsvergunning, ze willen een westerse vrouw strikken om de kans op een verblijfsvergunning te vergroten. De combinatie van die twee punten maakt dat ze als een bedreiging voor onze samenleving worden gezien. Bij deze cursus hebben ze daar een kwinkslag aan gegeven en leren ze mannen om vrouwen aan te spreken, er vanuit gaande dat ze dit niet weten en dat het op een andere manier gaat dan thuis, wat ik overigens betwijfel.” Sterckx neemt de cursus van Wenzel dan ook niet heel serieus. “Het is grappig, maar daar is alles mee gezegd. Het bevestigt vooral een hoop vooroordelen.”

Dat vindt ook relatiedeskundige Annemiek Beck. “Wat me tegenstaat

aan deze Mr. Flirt is dat hij tips en trucs biedt om vrouwen zo snel mogelijk om je vingers te winden. Als vrouw zit je niet te wachten op een man die zo’n cursus heeft gevolgd en dat als trucje gaat toepassen”, aldus Beck. “Het voedt het beeld dat die mannen hier zijn om vrouwen op te pikken en het geeft niet het beeld dat deze mannen behoefte hebben aan een echte relatie. Wenzel heeft het ook al snel over seks en zegt dat het normaal is om op een eerste of tweede date gelijk al seks te hebben.

Alsof westerse vrouwen meteen al met je het bed induiken. Individuele verlangens van vrouwen komen niet aan bod. Ik denk dat hij daarmee de problemen groter maakt. Hij schetst een verkeerd beeld van onze wereld.

Dat is slecht. Je kunt die mannen beter begeleiden in het contact maken, het aftasten, wat doet het met een vrouw, maar ook met jezelf.”

Ook in Noorwegen wordt er gedate met Syriërs. Noorse vrouwen daten met Syrische mannen en geven aan hier voor open te staan, meldt nieuwssite Al Bawaba.

Volgens Sterckx is het voor vrouwen riskant om een relatie te beginnen met een vluchteling. “Doordat je een relatie aangaat met iemand die

geen verblijfsstatus heeft, neem je het risico dat het deze persoon alleen maar te doen is om de papieren of om geld, zodat ze kunnen leven van de vrouw. De vraag is of het dan om de vrouw gaat of om het ticket naar Europa dat deze vrouwen te bieden hebben. Er zullen ongetwijfeld relaties zijn, zeker tijdelijke en vluchtige contacten en op termijn zullen er ook

‘Het voedt het beeld dat die mannen hier zijn om vrouwen op te pikken en het geeft niet het beeld dat deze mannen behoefte hebben aan een echte relatie’ wel gemengde huwelijken uit voort komen, dat is wel zeker, want er zijn toch wat gevallen waarin het wel lukt, maar iemand uit Syrië of een moslim is één van de meest contro-

versiële partnerkeuzes die er op dit moment te maken zijn als westerse vrouw. De kansen zijn tegen je. Ik denk dat de hindernissen dermate groot zijn dat een cursus flirten weinig zoden aan de dijk zal zetten.”

Beck ziet veel risico’s aan de cursus van Wenzel, maar ook een positief punt. “Het idee dat je jongemannen, die hier gedwongen zijn gekomen, over de situatie in een ander land informeert, vind ik goed.

Deze mensen zitten vaak in een leeftijd waarin ze op zoek gaan naar een partner en waarin seksualiteit belangrijk is en dat er bepaalde verlangens ontstaan naar vrouwen toe is logisch. Maar de codes waarop er contact gelegd wordt zijn vaak verschillend. De manieren die ze in het land van herkomst gebruiken en die daar geaccepteerd zijn, werken hier mogelijk niet en kunnen zelfs tegen de borst stuiten. Dus dat vluchtelingen er op die manier op gewezen worden is positief.” Sterckx denkt dat veel van die vluchtelingen wel op westerse vrouwen afgaan, maar toch liever in eigen kring blijven. “Het is in het verleden gebleken dat veel immigranten hier naartoe kwamen, een relatie met iemand aangingen en uiteindelijk al getrouwd bleken te zijn in hun thuisland. Of dat hun familie zegt dat ze moeten trouwen met een meisje uit eigen kring. Ook bij Syriërs is er een sterke oriëntatie van partners uit de eigen omgeving. Ze willen het liefst een partner die Syrisch is en het liefst ook iemand uit dezelfde etnische en religieuze groep. Ik heb een keer een vrouw ontmoet die viel op mannen uit het Midden-Oosten, dus voor haar zijn dit gouden tijden. Maar als je weet dat die mannen uiteindelijk liever iemand van thuis hebben om mee te trouwen, dan denk je toch wel een keer extra na. Dat zeggen ze er niet bij als ze je komen versieren. Als de verwachtingen van beide kanten hetzelfde zijn is er geen bezwaar, maar meestal zijn deze verwachtingen niet duidelijk.”

Wenzel zegt dat flirten bijdraagt aan de integratie, maar dat ziet Sterckx anders. “Daar ben ik sceptisch over.

Er is juist heel veel weerstand tegen Syriërs aangezien het idee heerst dat ze onze vrouwen lastig vallen en af-

pakken. De sekseratio is ook scheef, omdat er veel meer alleenstaande mannen immigreren dan vrouwen.”

Het verschil tussen Syrische mannen en Nederlandse vrouwen is moeilijk aan te geven, vertelt Beck.

“Daar valt in zijn algemeenheid niet veel over te zeggen. Het is wel zo, hoe meer verschillen er zijn tussen mensen, hoe meer problemen zich

‘Het is statistisch bewezen dat een relatie minder kans van slagen heeft als er verschillen zijn in taal, herkomst, religie, opleiding of leeftijd’ voordoen. Het is statistisch bewezen dat een relatie minder kans van slagen heeft als er verschillen zijn in taal, herkomst, religie, opleiding of leeftijd. Vaak zien vluchtelingen een westerse vrouw als een reddingsboei, ze hopen het beter te krijgen door hier een relatie op te bouwen. Dat is niet te verenigen met een gelijkwaardige relatie en dat zijn moeilijke zaken om doorheen te komen, want zo iemand is dan afhankelijk van een westerse vrouw. Er is een grote ongelijkwaardigheid, waar beiden mee moeten kunnen omgaan. Ik raad aan om echt contact te maken en elkaar echt te leren kennen. Helemaal los van seksualiteit en relatie. Maar dat geldt zowel voor die Syrische mannen als voor de westerse vrouwen.

Probeer contact te leggen, ervaring op te doen en jezelf vooral geen verplichtingen op te leggen. En dan kun je kijken of daar een relatie uit voort komt. Als je gezamenlijk tot een verbintenis wil komen, dan moet je samen op zoek gaan naar waar je wat kunt geven. Dat kan, maar de kans is veel groter dat dit niet gebeurt. Gemengde relaties lopen heel vaak stuk en je komt heel veel beren op de weg tegen.”

Binnenland 04 22-28 december 2016

Niet alle Turkse Nederlanders keren PvdA de rug toe De PvdA kon jarenlang rekening op veel stemmen uit de Turkse gemeenschap maar daar lijkt sinds de oprichting van Denk een einde aan te komen. Toch zijn er Turkse Nederlanders die de PvdA trouw blijven. Zaman Vandaag sprak Turkse Nederlanders die komende verkiezingen op de PvdA gaan stemmen.

zich massaal afwenden van de PvdA en geen “Turk” meer op de PvdA wil stemmen?

Alpaslan Güngör, al jaren een trouwe PvdA-stemmer, zegt zich niets aan te trekken van de huidige ontwikkelingen. “Ik laat me niet meesleuren door emotionele preken van Denk om Turkse Nederlanders los te weken van de PvdA, ik weet heel goed wat een partij als PvdA kan realiseren voor mensen die het minder goed hebben in Nederland.

te hebben ingegrepen om “conservatief-religieuze Turkse Nederlanders” te weren, liet partijvoorzitter Hans Spekman recent weten. Maar welke namen uiteindelijk op de lijst komen, blijkt toch een belangrijke factor voor veel Turkse Nederlanders. “Ik heb altijd op de PvdA gestemd omdat hun lijst mij aantrok. Ook nu is dat voor mij de belangrijkste richtlijn als ik straks naar de stembus ga”, zegt Adnan een Turkse Nederlander uit

‘Ik ga mijn stem niet veranderen omdat een groep politici met Turkse achtergrond uit is op wraak op de PvdA’

‘Ik vind het zeer kwalijk dat de PvdA nu wordt gelanceerd als een anti-moslim of antiTurkenpartij’ foto: pVdA

HÜSEYİN ATASEVER

S

inds de PvdA in 2012 onverwacht 30 zetels won en een coalitie aanging met de VVD gaat het steeds slechter in de peilingen. De partij keldert steeds verder weg in de peilingen. Vooral de Turks-Nederlandse achterban van de partij lijkt geen hoop meer te hebben in de PvdA en de nieuwe partij Denk gaat daarvan profiteren.

Het toeval wil dat Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk van Denk uit de PvdA-fractie werden gezet nadat ze openlijk kritiek hadden geuit op het integratiebeleid van de onlangs gekozen PvdA-lijsttrekker minister Lodewijk Asscher. Maar klopt het beeld wel dat Turkse Nederlanders

Als je heel nuchter kijkt is de PvdA toch de beste optie voor Turkse Nederlanders.” Volgens Güngör is het beter als de achterban zich niet beperkt tot een “beperkte visie” op politiek, maar de gehele situatie rond de verkiezingen vanuit een breder perspectief bekijkt. “Wat is goed voor het land? Welke partijen zorgen voor een betere toekomst voor onze kinderen? Daar moeten we op focussen.

Anders blijft het steeds gaan over incidentele uitspraken of handelingen en daar schieten we echt niets mee op.” Güngör denkt ook dat de PvdA beter is voor de Nederlandse economie dan kleinere partijen. “We weten

tenminste wat we kunnen verwachten van de PvdA. Over andere, vooral nieuwe bewegingen kan ik dat niet zeggen. Ik ga voor zekerheid.”

“Ik ga mijn stem niet veranderen omdat een groep politici met Turkse achtergrond uit is op wraak op de PvdA. Zij hebben niets te bieden behalve het veroorzaken van meer verdeeldheid en wrijving tussen verschillende bevolkingsgroepen in Nederland. Ik blijf trouw aan de PvdA en heb er vertrouwen in dat Asscher het populisme een stevig tegengeluid gaat bieden”, zegt Rotterdammer Yasemin die in de gezondheidszorg werkt. “De PvdA heeft zijn verantwoordelijkheid genomen door in

moeilijke tijden een compromis te sluiten en het land te besturen. Dat het nu economisch beter gaat hebben we mede aan de PvdA te danken. Ik vind het zeer kwalijk dat de PvdA nu wordt gelanceerd als een anti-moslim of anti-Turkenpartij.

Dat mensen dat geloven kan ik gewoon niet bevatten.”

De PvdA is samen met Denk één van de partijen die zijn kandidatenlijst nog niet bekend hebbengemaakt. Volgens een anonieme bron binnen de PvdA worden TurksNederlandse kandidaten extra goed “nagecheckt”, om in de toekomst een herhaling van de Denk-affaire te voorkomen. Al in 2014 bleek de partij

Amsterdam. “De PvdA-lijst moet representatief zijn voor de Nederlandse samenleving. Puur Turkse kandidaten verkiesbaar stellen om hun naam of identiteit is niet nodig, maar het moet ook geen partij worden van ‘witte mannen en vrouwen’ die het hebben gemaakt.” Volgens Adnan, lopen veel Turkse Nederlanders met sympathie voor Erdoğan over naar Denk, maar hij gelooft niet dat dat geldt voor de meerderheid van de Turkse Nederlanders. “Turken die nog steeds op de PvdA stemmen zullen misschien wel uitgemaakt worden voor ‘verraders’, maar daar moeten ze dan mee leren leven.”

leeft Kerst helemaal niet, maar in Casablanca wordt het wel degelijk gevierd. Je ziet dus enorme verschillen binnen Marokko.”

Ramadan en het Offerfeest zijn voor Jadir belangrijker maar ze kan ook zeker genieten van Kerst. “In Nederland merk je aan alles dat Kerst er aan komt. Iedereen leeft er naar toe, en dat is vergeleken met de islamitische feesten hier wel anders.

Dat vier je echt binnen je eigen gemeenschap en voelt daardoor min-

der feestelijk aan. Iets wat voor mij ook wel logisch is, aangezien we als moslims nou eenmaal in de minderheid zijn.”

Zondag en maandag zal ze met haar man familie en vrienden bezoeken. “Ik heb het gevoel dat echte Hollanders alleen met Kerst de tijd nemen om met vrienden en familie uitgebreid met elkaar te spreken”, zegt ze lachend. “In mijn ogen doen moslims dit veel vaker, misschien zelf wel één keer in de maand.”

Ook moslims hebben warme gevoelens bij Kerst Vieren moslims Kerst?

Soms wel. Zaman Vandaag sprak met Ahmed Taha en Samira Jadir beiden moslim, maar Kerst zien ze als een mooie gelegenheid om extra aandacht te besteden aan familie en vrienden.

TOM BROUWER

Z

ondag 25 en maandag 26 december vieren veel Nederlanders Kerst. Het van oudsher christelijke feest is ingebakken in de Nederlandse maatschappij, maar dat betekent niet dat iedereen het ook daadwerkelijk viert. Voor Nederlandse moslims is het immers niet vanzelfsprekend om deel te nemen aan het feest.

Toch zijn er ook uitzonderingen.

Ahmed Taha bijvoorbeeld groeide op in Irak en kwam als kind met zijn moeder en zus naar Nederland. Als

moslim viert hij nu Kerst met zijn familie.

“Kerst is van oorsprong een christelijk feest, maar in Irak werd ook aandacht besteed aan Kerst”, zegt Ahmed. Als kind in Irak zat hij zelfs op Eerste Kerstdag voor de televisie als er een speciale uitzending was over Kerst. “We kregen er dus zeker wat van mee, maar als je het vergelijkt met de ramadan kreeg het veel minder aandacht.”

Taha heeft een relatie met Bo, zij is geboren in Nederland en haar familie komt bij elkaar om Kerst te vieren, hij heeft er warme herinneringen aan. “Er zijn volgens mij nog maar weinig Nederlanders die Kerst volgens de traditionele christelijke manier vieren. Het is meer een aanleiding om met familie gezellig samen te zijn. Dat geldt ook voor mijn schoonfamilie en mijn eigen gezin.”

Sinds zijn komst naar Nederland heeft Taha een beter beeld gekregen van Kerst. “Toen ik in Nederland kwam zag ik pas de details rondom het feest. Hier worden bijvoorbeeld overal kerstbomen neergezet, en dat was in Irak zeker niet zo. Nu heb ik ook een bescheiden boompje. En mijn zusje zal de boom van mijn moeder versieren”, zegt hij lachend.

Voor Taha is Kerst een tijd van

warmte en genegenheid voor elkaar, in die zin doet het hem ook denken aan de ramadan. “De ramadan is voor een moslim het belangrijkste en komt natuurlijk boven Kerst te staan, maar als ik kijk naar hoe de rama-

‘Kerst is van oorsprong een christelijk feest, maar Irak wordt er ook daar aandacht besteed aan Kerst’ foto: publiek domein

dan gevierd werd in Irak zie ik zeker overeenkomsten.”

De vader van Taha is achtergebleven in Irak, Taha denkt dat zijn vader het ook mooi gevonden had. “Al die lichtjes die je hier ziet met Kerst, het zal een openbaring voor hem zijn.”

De Marokkaanse Nederlander Samira Jadir viert ook Kerst met haar familie. Ze is getrouwd met een autochtone Nederlander. “Mijn ouders komen uit het Rif-gebergte, en daar

Binnenland 05 22-28 december 2016

Schrijven voor mensenrechten opnieuw een groot succes De schrijfmarathon van Amnesty International heeft dit jaar 152.106 brieven opgeleverd, daarmee is het aantal van eerdere jaren ruimschoots overtroffen. Zaman Vandaag bezocht de schrijfmarathon en sprak met de briefschrijvers.

Maartje Berkhout, 41 jaar uit aMsterdaM en werkzaaM Bij Greenpeace “Ik schrijf nu een brief naar Maxima Acuna.

Zij komt op voor de natuur, dat vind ik belangrijk. De brief moet in het Spaans, dat is wel lastig. Gelukkig kan ik de voorbeeldbrief gebruiken. Ik ben van plan om nog meer brieven te schrijven, want ik denk zeker dat het kan helpen. Een paar jaar geleden zaten dertig mensen van Greenpeace vast in de gevangenis. Ik weet zeker dat alle aandacht toen geholpen heeft om het snel vlot te trekken.”

norBert hendriks, 46 jaar uit aMsterdaM. caMpaGneleider Bij aMnesty

foto:’s: zaman vandaag

MELISSA ZEVENBERGEN

D

e schrijfmarathon van Amnesty International vond dit jaar voor de derde keer plaats.

Op tien december, de internationale dag van de Rechten van de Mens, werden wereldwijd miljoenen brieven geschreven voor mensen die onrecht is aangedaan.

In Nederland kon dat op 450 plekken. Het Amnestygebouw in Amsterdam was zelfs 24 uur geopend. Ruim 850 mensen hebben hier geschreven. Er zijn in totaal 152.106 brieven geschreven. “Daarmee hebben we al de stand van vorig jaar ver overtroffen. Toen hadden we zo’n 102.000 brieven”, aldus Essa Bloemers, woordvoerder van Amnesty. Tot eind december kunnen mensen hun brieven nog opsturen. Zaman Vandaag was bij de Amnesty schrijfmarathon in Amsterdam.

‘Vorig jaar resulteerde de schrijfmarathon in de vrijlating van zeven mensen’

Het is al aardig druk ’s ochtends in het Amnesty-gebouw in Amsterdam. De grote zaal staat vol met tafels waarop notitieblokken, enveloppen, kaarten en pennen liggen. Verderop is nog een kleinere zaal waar mensen ook kunnen schrijven.

Voor eten en drinken wordt gezorgd en er is zelfs gedacht aan een entertainmentprogramma.

Zo zijn er skype-interviews met onder andere Edward Snowden.

De schrijfmarathon wordt officieel geopend door Arif en Leyla Yunus. Tot begin dit jaar zaten zij vast in Azerbeidzjan omdat ze kritisch op de overheid waren. Tijdens de

schrijfmarathon in 2014 vroeg hun dochter Dinara Yunus op het podium aandacht voor de zaak van haar ouders.

Met succes. Begin dit jaar werden haar ouders vrijgelaten en konden ze zich herenigen.

Leyla vindt het heel bijzonder om hier te mogen staan en de schrijfmarathon te mogen openen. “Wat jullie vandaag doen is belangrijk. Dank voor jullie support, tijd en geloof.”

Iedereen die binnenkomt, krijgt een boekje met informatie over de tien verschillende mensen waar dit jaar voor geschreven kan worden. In het boekje staan ook voorbeeldbrieven, die je naar de autoriteiten kunt sturen en tips voor de groetkaartjes. Dit jaar kan geschreven worden voor onder andere: Maxima Acuna uit Peru, boerin en milieuactiviste die haar grond weigert af te staan aan een mijnbouwbedrijf, Edward Snowden uit Amerika, die werkzaam was bij de National Security Agency (NSA) en geheime documenten door lekte naar journalisten en Mahmoud Abu Zeid uit Egypte, die het hardhandige optreden van de veiligheidstroepen fotografeerde tijdens een demonstratie. Hij werd opgepakt en kan mogelijk de doodstraf krijgen.

De casussen worden door het hoofdkantoor in Londen geselecteerd.

Onderzoekers kijken naar situaties die het publiek mogelijk aanspreken. “We doen dit omdat veel situaties waarin mensen onterecht ge-

‘De situatie van de jongen in Egypte die een demonstratie fotografeerde en daarvoor de doodstraf krijgt grijpt me het meeste aan’ vangen zitten niet bekend zijn”, zegt Elke Kuijper, woordvoerder bij Amnesty. “We creëren bewustwording van de situatie en hopen daarmee de omstandigheden van mensen van wie de rechten geschonden worden, te verbeteren.”

Vorig jaar resulteerde de schrijfmarathon in de vrijlating van zeven mensen. “Dit is niet alleen aan ons toe te schrijven, maar in veel gevallen kan je wel

duidelijk zien dat die massale druk op de overheid bijdraagt aan de vrijlating.”

Dit jaar is de schrijfmarathon iets anders dan voorgaande jaren. “20 november is de Dag van het Kind. We hadden altijd een speciale actie voor scholen, maar dit jaar hebben we die actie samengevoegd met de schrijfmarathon. Dat is waarschijnlijk ook waarom dit jaar al zo succesvol is en er meer scholen mee doen.” Ruim 32.000 scholieren hebben brieven geschreven. “Dat is meer dan voorgaande jaren. Ik vind het mooi dat we ook veel jongeren bereiken.”

Daarnaast kan er dit jaar op meer plekken geschreven worden en is het mogelijk om online mee te doen. “Het evenement groeit. Er kan op 450 plekken in heel Nederland geschreven worden, vorig jaar waren dit 350 plekken. Als je wilt dan kun je het dit jaar ook gewoon thuis vanuit je bed doen.”

Kuijper vindt het fantastisch dat er zoveel mensen mee doen en dat er op meer plekken geschreven kan worden, maar uiteindelijk draait het volgens haar toch om het in actie komen.

“Als daar al één goed nieuwsbericht uit kan voorkomen, dan vind ik het al succesvol.”

“De afgelopen twee weken heb ik campagne gevoerd om zoveel mogelijk aandacht voor dit evenement te vragen. Vandaag wil ik zelf mijn steentje bijdragen. Ik ben nu bezig met een brief voor Annie Alfred, een meisje in Malawi met albinisme. Kinderen met albinisme lopen daar het gevaar om ontvoerd of vermoord te worden. Begin dit jaar hebben we ook al campagne gevoerd voor dit probleem. Er zijn toen ruim dertigduizend handtekeningen aan de president van Malawi aangeboden. Hij blijkt gevoelig voor internationale druk, daarom ben ik hoopvol over deze actie. Ik ben van plan om alle tien de brieven te schrijven. Ik gebruik hierbij de voorbeeldbrieven, maar zal af en toe ook iets beklemtonen omdat ik misschien, gezien mijn werk, meer kan toevoegen.”

julia van den MuijsenBerG, 21 jaar uit aMsterdaM, student Media inforMatie coMMunicatie “Ik ben hier vandaag 24 uur. Ik werk bij een fondsenwervingsbureau die zich inzet voor goede doelen, waaronder ook Amnesty.

Toen ik een paar jaar geleden hoorde over de schrijfmarathon besloot ik mee te doen.

Ik ging eigenlijk voor een paar uurtjes, maar vond het zo leuk dat ik het besloot af te maken. Sindsdien is het een traditie.

De hoofdcases schrijf ik allemaal wel een paar keer. In mijn opzicht is hoe meer, hoe beter. Daarnaast heb je ook nog een aantal andere zaken die wat minder onder de aandacht zijn gebracht. Die ga ik ook allemaal schrijven. Vorig jaar heb ik ruim zeventig brieven geschreven. De situatie van de jongen in Egypte die een demonstratie fotografeerde grijpt me het meeste aan. Dat hij de doodstraf kan krijgen voor wat hij heeft gedaan is echt bizar!

Het is best vermoeiend om 24 uur te schrijven, maar je krijgt veel energie van de mensen om je heen. Er is een hele fijne sfeer en er zijn af en toe leuke dingen om te doen, dat zorgt ervoor dat het niet als werken voelt.

Daarnaast spreek je heel veel nieuwe mensen omdat de tafelplekken continu door wisselen.

Vorig jaar zijn er door de schrijfmarathon een aantal mensen vrij gekomen. Ik had wel het gevoel dat ik daaraan had bijgedragen.

Volgend jaar ben ik er weer bij!”

roBBie darlinG, 47 jaar, is dakloos en verBlijft Bij het leGer des heils in aMsterdaM “Ik heb vandaag zeven brieven geschreven.

Eén daarvan is voor de Peace River Valley. Ik heb de minister geschreven dat ik altijd een hoge dunk had van mensen in Canada en dat ik niet begrijp wat er aan de hand is. Ik heb ook een brief geschreven aan Eren Keskin, een advocate in Turkije die vastzit omdat ze de staat beledigd zou hebben. De situatie in Turkije wat betreft mensenrechten en de vrijheid van meningsuiting is heel ellendig.

Ik heb twee brieven meer geschreven dan ik had verwacht. Ik ben tevreden, dus ik ga blij naar huis.”

Binnenland 06 22-28 december 2016

‘Witte mensen moeten zich bewust zijn van hun kleur’

foto’s: VPRO

De documentaire Wit is ook een kleur van Sunny Bergman die deze week te zien was op NPO 2 heeft tot uiteenlopende (felle) reacties geleid. Zaman Vandaag sprak met drie ‘witte’ kijkers over hoe zij denken over de stellingnames van Bergman.

AMARANTA STERKMAN

I

s wit een kleur en hoe problematisch is het om wit te zijn in Nederland? Dat is de vraag die Sunny Bergman aan autochtone “witte” Nederlanders stelt in haar documentaire Wit is ook een kleur, die zondag 18 december werd uitgezonden op NPO 2.

Aan de hand van haar documentaire wil Bergman laten zien dat racisme sterk ingebed is in de Nederlandse samenleving.

In de documentaire zien we dat Bergman verschillende sociale experimenten doet met een zorgvuldig samengesteld groepje Nederlanders met verschillende huidskleuren en verschillende ervaringen. Zo gaan de deelnemers in een cirkel zitten en vertellen ze elkaar hun mening over de situatie van Nederland omtrent racisme. Bestaat er nog wel racisme in Nederland en hoe komt dat tot uiting? Tussen de verhalen door stelt Bergman de vraag: “Denkt u dat u zich racistisch heeft gedragen in het verleden?” Deze vraag leidt tot veel chaos en boze deelnemers, maar uiteindelijk is discussie het doel geweest van de opdracht. Daarna volgt een sociaal experiment: iedereen gaat op één lijn staan en er wordt een stelling voorgelegd, als deze op jou slaat doe je een stap naar voren en zo niet, dan doe je een stap naar achteren. Degene met de meeste privileges hoort dan vooraan te staan, terwijl de mensen die het vaakst worden gediscrimineerd achteraan

zouden staan. Het verschil is duidelijk.

Vooraan staan vooral blanke mannen, in het midden blanke vrouwen en achteraan de gekleurde Nederlanders. De documentaire straalt een duidelijke boodschap uit: er is nog steeds sprake van racisme in Nederland en daar moet iets aan gedaan worden.

‘Alle Nederlanders worden als dom en racistisch neergezet, zelfs intellectuelen die op GroenLinks stemmen’

Historicus Ewout Klei was uitgenodigd op de première en bevond zich als rechtse stemmer in een zeer links gezelschap. “Sunny is een leuke en hippe vrouw en als persoon vind ik haar erg benaderbaar. Het probleem is dat ze erg idealistisch is, zo geeft ze een ideaalbeeld van niet-westerse seksualiteit in haar documentaire Sunny side of sex en zoekt ze naar ‘het nobele’. Ze mist soms de nuances. Het westen wordt als slechterik neergezet, zo geeft ze kritiek op de westerse geschiedenis door bijvoorbeeld de schaduwkanten van Mi-

Binnenland 07 22-28 december 2016

chiel de Ruyter te benoemen. Alle Nederlanders worden als dom en racistisch neergezet, zelfs intellectuelen die op GroenLinks stemmen. Ze maakt zich schuldig aan slachtofferdenken en dat is kwalijk. Natuurlijk is het probleem van racisme wel belangrijk, maar het is niet zo groot als zij doet voorkomen. Het is een verhaal van hele agressieve linkse mensen waar ik eerlijk gezegd zenuwachtig van word. Ras speelt geen grote rol in de samenleving, hier is geen KKK. In Amerika is er institutioneel racisme, dat is in Nederland niet het geval. De tegenstelling tussen moslims en niet-moslims is belangrijker. Sunny Bergman maakt van iets dat een beetje belangrijk is, iets dat héél belangrijk is en dat is kwalijk.” Ook is Klei kritisch op het sociaal experiment met de poppen. “Het kan net zo goed in scène zijn gezet, misschien heeft ze haar mening wel opgedrongen aan de kinderen en dat is best irritant. Ze laat alleen beelden zien die overeenkomen met haar boodschap.”

Genderstudies-student Margot Poels is een stuk positiever over de documentaire: “Ik wilde de documentaire zeer graag kijken, omdat ik bekend ben met het werk van Sunny Bergman en haar documentaires altijd intrigerend vindt, ze worden altijd vanuit een ‘anti-perspectief’ gemaakt en ik vind het verontrustend dat er zoveel weerstand vanuit het blanke publiek komt over bijvoorbeeld de documentaire Zwart als roet. Wat ik sterk vond aan die documentaire, is dat het fenomeen van de Zwarte Piet vanuit verschillende perspectieven belicht wordt. Zo begint ze bij haarzelf en haar ervaringen, haalt ze publieke opinies erbij, benadert ze het fenomeen vanuit historisch perspectief en verplaatst ze de traditie naar Londen. In Wit is ook een kleur stelt ze confronterende vragen die nodig gesteld moeten worden.”

Hoewel Poels een liefhebber is van het werk van Bergman is ook zij kritisch op sommige aspecten uit de documentaire: “Ik ervoer sommige experimenten als problematisch, zoals bijvoorbeeld het experiment met kinderen.

Bergman vertelde dat kinderen in die leeftijdscategorie (peuters en kleuters) nog geen sociaal wenselijke antwoorden geven, maar ik denk niet dat die invloed onderschat moet worden. Kinderen worden vanaf kleins af aan gecorrigeerd (al dan niet op het gebied van taal en gedachten). Daarnaast zijn de vragen soms sturend, zoals het feit dat de kinderen moeten kiezen tussen een zwarte en witte pop. Er worden geen open vragen gesteld.” Ook ICT-er Chris Dorsman is van mening dat Berg-

man relevante vragen stelt in haar werk. Hij heeft de documentaire op de première gezien. “Ik vind dat zij een redelijk doordringbaar beeld geeft over moeilijke onderwerpen, maar het is niet eenvoudig om de complexiteit ervan goed in beeld te brengen. In haar

‘Ik vind het verontrustend dat er zoveel weerstand vanuit het blanke publiek komt over bijvoorbeeld de documentaire Zwart als roet’

‘Het spel der seksen wordt stuk gemaakt door het hedendaagse feminisme’

documentaire geeft zij een aantal voorbeelden van institutioneel racisme, maar door een oversimplificering of tijdsgebrek komt dit onderdeel niet goed uit de verf.

Dit heeft als gevolg dat je als kijker het gevoel krijgt dat het inderdaad allemaal wel meevalt, terwijl dat niet zo is. De documentaire

was sterker geweest als er meer tijd en ruimte voor bepaalde onderdelen, zoals buitensluiting op de arbeidsmarkt, was gemaakt en er meer harde feiten werden getoond.”

De vraag of kleurenblindheid iets is waar we als samenleving naar moeten streven en of we al op dat punt zijn aangekomen, vindt Dorsman moeilijk te beantwoorden. Dorsman is van mening dat dat per persoon verschilt. Poels is het daar niet mee eens: “Kleurenblindheid is een utopisch idee dat in deze maatschappij niet realistisch is. Iedereen ziet ras, omdat het (constant) benoemd wordt, zowel in positieve als negatieve zin. Iedereen ziet ook sekse en niemand streeft naar sekseblindheid. Het feit dat er verschillende huidskleuren zijn moeten we gewoon accepteren, het is niet erg zolang er geen hiërarchie in zit.

in de naam van tolerantie.”

Volgens Klei kan Bergman zich veel beter richten op discriminatie van moslims. “Natuurlijk ben ik gek op vrouwen, maar ik ben van mening dat we nog veel kunnen leren van de islam. Het idee van respect en de verleiding tussen mannen en vrouwen. Als je alle verschillen wegpoetst krijg je een hele enge samenleving waar iedereen gelijk geschakeld is. In rassentegenstelling geloof ik niet, maar verschillen tussen seksen wel degelijk. Het spel der seksen wordt stuk gemaakt door het hedendaagse feminisme. Wat ze zeggen is ook niet 100 procent onzin, want dan heb je een patriarchale samenleving, maar het moet wel met een korreltje zout worden genomen.” Ook Dorsman is kritisch op het feminisme van Bergman: “Ik geloof niet in feminisme maar in emancipatie.

Het doel is dan wel om ondertussen de stereotypen af te breken en te vechten tegen discriminatie. Dit kan bijvoorbeeld door de discussie over de termen wit en zwart, is blank en donker beter? Ik weet het niet. Toch denk ik dat de focus niet op taal moet liggen, je kunt jezelf wel constant politiek correct willen uitdrukken, maar dat hoeft je gedrag ten aanzien van etnisch gevoelige kwesties niet te veranderen.” Klei denkt net als Dorsman dat een wereld zonder ras het streven moet zijn: “We zijn druk bezig om kleurenblindheid te bewerkstelligen, maar de identity politics waar Sunny deel vanuit maakt, maken dat moeilijk. Kleurenblindheid is een liberaal idee, we moeten over ras heenkomen want dat zorgt voor verdeeldheid.

De black power movement, de PVV en mensen zoals Bergman focussen zich juist te veel op ras, dat is zowel iets links als extreemrechts.”

Bergman zet zichzelf neer als feminist, toch gaan veel van haar documentaires over etniciteit en niet over sekse. Klei vindt dat merkwaardig: “Bergman is een intersectioneel feminist (geïnspireerd op Kimberlé Crenshaw), wat betekent dat ze zich afzet tegen de oude stempel feministen die bijvoorbeeld tegen hoofddoeken zijn. Etniciteit speelt bij haar een grote rol. Haar ideologie past niet in het postmodernisme waar alle grote verhalen teniet worden gedaan. Ze probeert haar bekrompen ideologie goed te praten

Het verschil daar tussen is dat bij emancipatie gestreefd wordt om de achterstandspositie van een groep/individu op te lossen. Dat is bij feminisme niet het geval. Niet iedere feminist streeft ook daadwerkelijk naar absolute gelijkheid.

Het houden van bijvoorbeeld een verkiezing voor de mannelijke feminist van het jaar is het populariseren van iets wat eigenlijk vanzelfsprekend zou moeten zijn.” Poels juicht zo’n verkiezing juist toe: “Het is tijd om duidelijk te maken dat feminisme ook met mannelijkheid samengaat, dus zo’n verkiezing zou daarin een stap vooruit zijn. De documentaire stelt actuele en relevante feministische kwesties aan de orde.

Ik hoop oprecht dat veel mensen de documentaire gekeken hebben want het kan voor een groot publiek een eyeopener zijn”, aldus Poels.

Binnenland 08 22-28 december 2016

‘De meeste uitzendbureaus houden zich niet aan de regels’ Stichting Polunus heeft Franciszek Roguski uitgeroepen tot Jonge succesvolle Pool van het jaar, als jurist gaat Roguski de strijd aan tegen malafide uitzendbureaus die Polen onderbetalen.

Wij houden ons bezig met vorderingen vanwege te weinig uitbetaald loon. In Nederland moeten uitzendkrachten hetzelfde salaris krijgen als vaste werknemers. De hoogte van

‘Tien Poolse huurders op 150 vierkante meter is geen uitzondering’

annE-ROSE HERmER

F

ranciszek Roguski is door de stichting Polonus uitgeroepen tot Jonge succesvolle Pool van het jaar vanwege zijn positieve bijdrage voor Polen in Nederland. Als jurist heeft hij verschillende malafide uitzendbureaus voor de rechter gedaagd om zo de rechten van Poolse werknemers te verdedigen.

In 2002 liftte Roguski (1981) met vijftig euro op zak naar Nederland om zijn geluk te beproeven. Net als de meeste Polen had hij verschillende onderbetaalde baantjes in Nederland, maar Roguski denkt in oplossingen in plaats van obstakels. Hij leerde Nederlands en begon in 2011 aan een studie Rechten. Inmiddels heeft hij een eigen juristenkantoor met de naam Prawnik dat zich richt op Polen die te weinig loon ontvangen. Het verbaast Roguski dat hij zich hier hard voor moet maken omdat andere juristenkantoren dit niet als een prioriteit zien.

“Ik ben erg blij met de Wet Aanpak Schijnconstructie. Sommige uitzendbureaus laten zich failliet verklaren om zo de uitzendkrachten niet meer te hoeven betalen. Advocaten moeten daar werk van maken.

de lonen is vaak vastgelegd in de cao, maar vooral bij kleine uitzendbureaus is te weinig kennis in huis over dergelijke zaken. De cao voor bijvoorbeeld glas- en tuinbouw is anders dan die in de inpakbranche.

In het begin accepteren veel nieuwkomers vaak een lager salaris. Ze weten niet dat dit niet mag. Bovendien realiseren ze zich niet dat er sprake is van oneerlijke concurrentie. Ze vertrouwen er veel te veel op dat ze de juiste informatie ontvangen.”

Hoewel het eigenlijk niet is toegestaan, zijn er uitzendbureaus die via een slinkse constructie ook de huisbaas van Poolse werknemers zijn.

“Dit betekent met z’n tienen in een oude boerderij wonen die bestemd is voor een gezin van vijf personen.

Tien huurders op 150 vierkante meter is geen uitzondering. Hiervoor moet vaak 100 euro per week per persoon voor betaald worden en dat maal tien. Een woning met een huur van 1.500 euro, levert daardoor duizenden euro’s meer op. Daar komt ook nog bij dat het bieden van huisvesting de machtspositie vergroot. Is er geen reden om iemand op staande voet te ontslaan, dan kan die persoon onder druk worden gezet met het

foto: publiek domein

dreigement om dakloos te worden.

Daarom adviseer ik nieuwkomers om zo snel mogelijk te zorgen voor

‘Nieuwkomers accepteren vaak een lager salaris, ze weten niet dat dit niet mag’

zelfstandige woonruimte.”

Roguski heeft een haat-liefde verhouding met uitzendbureaus. Dat komt omdat er volgens hem heel weinig uitzendbureaus zijn die zich

volledig aan de regels houden.

Een ander advies dat Roguski graag aan nieuwkomers geeft, is dat ze zich zo goed mogelijk moeten voorbereiden op hun komst naar Nederland. “In Polen is dat niet zo eenvoudig als het lijkt. Er zijn wel discussiefora, maar die voorzien je niet altijd van informatie. Veel bezoekers geven een boze reactie in plaats van een goed advies of een bruikbare waarschuwing. Uiteraard worden er niet alleen Poolse mensen slachtoffer van te lage lonen. Ook mensen met andere achtergronden, maar autochtonen het minst. Ze zijn minder kwetsbaar.”

Bij Prawnik werken inmiddels vijf mensen, inclusief twee stagiaires. De website is zowel in het Pools als in het Nederlands.

Stichting Polonus, dat elk jaar de verkiezing tot succesvolle jonge Pool

‘Hoewel het niet is toegestaan, zijn er uitzendbureaus die via een slinkse constructie ook de huisbaas van de Poolse werknemers zijn’ van het jaar houdt, is in 2011 opgericht om de positieve inbreng en successen van Polen in Nederland te stimuleren.

Arrestaties imamschool Rotterdam wegens miljoenenfraude D

e Islamitische Universiteit van Europa (IUE) in Rotterdam is in opspraak vanwege een miljoenenfraude. De imamopleiding zou op slinkse wijze zijn gefinancierd door de Belastingdienst.

“De lessen gaan door terwijl een deel van het bestuur in voorarrest zit”, meldt het AD dinsdag.

Het functioneel parket, het onderdeel van het Openbaar Ministerie dat zich toelegt op de bestrijding van complexe fraude, maakte vrijdag al bekend dat drie bestuurders van een onderwijsstichting zijn opgepakt, zonder de naam van de IUE te noemen.

Zij worden verdacht van witwassen, valsheid in geschrifte en fraude met giftenaftrek. Zij zou-

den kwitanties hebben uitgegeven voor schenkingen aan de IUE met daarop aanzienlijk hogere bedragen dan daadwerkelijk gegeven. De schenkers declareerden die kwitanties bij de Belastingdienst, waardoor ze veel meer geld terugkregen dan waar zij recht op hadden. Op die manier hebben vermoedelijk ongeveer 2.000 mensen voor zo’n 8.500.000 euro ten onrechte aan giftenaftrek geclaimd, volgens het functioneel parket.

Er is beslag gelegd op een huis, 87.000 euro aan contant geld, creditcards, bankrekeningen, sieraden en auto’s.

De IUE is in 2001 opgericht na onenigheid binnen de Islamitische Universiteit Rotterdam.

Zaman Vandaag

foto: publiek domein

Wereld 09 22-28 december 2016

Ellende in Aleppo raakt ook veel Nederlanders De belegering van Aleppo ging de afgelopen weken met veel geweld gepaard.

Zaman Vandaag sprak met Nederlandse moslims die zich het lot van de burgers van Aleppo aantrekken en activiteiten organiseren om de Syriërs te helpen.

maar dat vindt zij niet voldoende.

“Syrië was niet altijd een oorlogsgebied, veel mensen daar hadden een heel normaal leven en waarschijnlijk hadden ze nooit gedacht dat dit kon gebeuren. Ik probeer financieel te helpen maar heb nog steeds last van mijn geweten. We moeten echt meer doen.”

“Ik voel me machteloos, omdat ik niets kan doen, we kunnen de el-

‘Een moslim in Syrië is niet anders dan mijn eigen broer of zus hier in Nederland’

HÜSEYİN ATASEVER

D

e strijd om Aleppo lijkt gestreden; de door Syrische rebellen gecontroleerde stad is na jaren strijd heroverd door president Assad en zijn bondgenoten.

De belegering en bombardementen duurden weken en een bloedbad dreigde voor de inwoners van de stad. Zelfs nu er sprake is van een wapenstilstand vrezen burgers voor hun leven. Er is een groot tekort aan primaire levensmiddelen en de burgers van de stad leven onder erbarmelijke omstandigheden. In Nederland voelen veel mensen zich betrokken bij de strijd. De afgelopen weken gingen in Amsterdam, Utrecht, Den Haag en Rotterdam honderden mensen de straat op om hun steun aan de slachtoffers uit te spreken.

“Duizenden mannen, vrouwen en kinderen staan op het punt om afgeslacht te worden en wij kijken machteloos toe”, zegt Turkse Nederlander Zübeyde. Ze doneert al jaren aan een organisatie die kinderen in Syrië probeert te ondersteunen,

lende niet stoppen”, zegt Diana, een Palestijnse Nederlander uit Vlaardingen. Wat ze wel kan doen, denkt Diana, is het met open armen ontvangen van Syrische vluchtelingen in Nederland. Diana geeft ook trainingen aan statushouders.

“Als ik jonge Syriërs begeleid krijg ik het gevoel dat ik nuttig bezig ben. Ik weet dat ik een bijdrage lever aan hun toekomst hier in Nederland, waar ze hopelijk nog jaren in vrede kunnen leven.” Zelf zegt Diana dat haar Palestijnse achtergrond haar extra gevoelig maakt voor het leed van burgers in Aleppo. “Ik voel me heel erg verbonden met Syrië, Libanon en Palestina. Mijn droom was altijd om op huwelijksreis te gaan naar deze landen en een rondreis door het Midden-Oosten te maken. Die droom kan ik voorlopig wel vergeten. Vooral nu er zoveel leed is.”

“Een moslim in Syrië is niet anders dan mijn eigen broer of zus hier in Nederland”, zegt de Turkse Nederlander Bayram. Toen hij beelden zag van vermoorde kinderen op social media en op televisie voelde hij de drang om in actie te komen. “Ik

foto: reuters

heb gehoord dat hulp via Turkije veel sneller en efficiënter is, daarom heb ik samen met vrienden en familie

‘Een sterk en onafhankelijk Turkije had dit allemaal kunnen voorkomen’

geld ingezameld en naar Turkije gestuurd. Daar gaat mijn neef ervoor zorgen dat het geld snel naar Aleppo gaat. Kleding en andere producten worden niet toegelaten.” Ook Bay-

ram vindt het pijnlijk dat zijn invloed beperkt is. “Dit komt allemaal door het feit dat er geen islamitische grootmacht aanwezig is in het conflict. Iran en Saoedi-Arabië hebben eigen belangen in Syrië, maar wat er met burgers gebeurt kan ze niets schelen. Een sterk en onafhankelijk Turkije had dit allemaal kunnen voorkomen.” Bayram heeft gemengde gevoelens over de recente samenwerking tussen Rusland, Iran en Turkije. “Als het vrede brengt moeten we het natuurlijk toejuichen, maar ik ben zeer sceptisch.”

Zübeyde is het met Bayram eens dat veel moslimlanden slechts toekijken, terwijl ze de mond vol hebben van de islam en moslims. “Ik denk dat Nederlandse moslims veel meer empathie tonen met Syriërs dan moslims in bijvoorbeeld de Golfstaten. Het gevoel van eenheid, van één “oemma” is in Nederland sterk

aanwezig. Waarschijnlijk omdat we hier een minderheid vormen. Wij moslims moeten de leiders van ‘is-

‘Nederlandse moslims tonen veel meer empathie met Syriërs dan moslims in de Golfstaten’

lamitische landen’ onder druk zetten om dit conflict op te lossen. Zolang we dat niet doen blijven we afhankelijk van de genade van Rusland en Amerika. We hebben gezien dat zij echt geen vinger uitsteken.”

Veiligheidstroepen Congo schieten op betogers

I

n verschillende Congolese steden hebben veiligheidstroepen geschoten op betogers die het vertrek van president Joseph Kabila eisen nu zijn mandaat is afgelopen.

De mensenrechtendirecteur van de Verenigde Naties in Congo, José Maria Aranaz, liet dinsdag weten dat er meldingen zijn binnengekomen van tegen de 20 doden. Human Rights Watch meldde op haar beurt dat zeker 26 betogers zijn gedood.

In de wijk Kingabwa in de circa 12 miljoen inwoners tellende hoofdstad Kinshasa zijn volgens ooggetuigen zeker twee mensen doodgeschoten.

Met een demonstratieverbod en veel militairen op straat lagen de hoofdwegen er verlaten bij, afgezien van groepjes jongeren die samenschoolden in zijstraatjes. Tegen de avond was het rustig.

Tientallen mensen zijn opgepakt, vooral in de oostelijke stad Goma.

Het hoofd van de VN-missie, Maman Sidikou, zei zich zorgen te maken over hun veiligheid. Leden van de VN-macht MONUSCO (Waar-

nemersmissie van de Verenigde Naties in de Democratische Republiek Congo) die in pantserwagens door de straten patrouilleerden zijn door het publiek toegejuicht.

In Lubumbashi schoten de politie en leden van Kabila’s Republikeinse Garde met scherp om demonstraties te verhinderen. Er viel zeker één dode, zei een plaatselijke mensenrechtenactivist. De burgemeester claimt dat de veiligheidstroepen ingrepen om plunderingen tegen te gaan.

De autoriteiten hebben de meeste social media geblokkeerd. Westerse landen zijn bang dat het Afrikaanse land opnieuw in chaos vervalt. Kabila, die sinds 2001 aan de macht is, laat zich in het openbaar zelden uit over zijn aanblijven. Zijn medestanders zeggen dat de verkiezingen om logistieke en financiële redenen zijn uitgesteld. Het Grondwettelijke Hof heeft bepaald dat Kabila in functie kan blijven tot de verkiezingen zijn gehouden.

Zaman Vandaag/anp

foto: reuters

Wereld 10 22-28 DECEMBER 2016

De-islamiseren: welk Europees land is daarin het succesvolst?

Verschillende Europese landen nemen maatregelen om islamitische uitingen te beperken.

Zaman Vandaag geeft een overzicht.

HANINA AJARAI

DE NIQAAB:

DE MINARET:

DE AZAN:

Frankrijk was het eerste land in Europa dat de zogeheten niqaab, de gezichtssluier, verbood in de openbare ruimte. Dat gebeurde in 2011 onder het presidentschap van Nicolas Sarkozy.

Sindsdien riskeert een vrouw met niqaab in Frankrijk een boete van 150 euro. Er zijn al meer dan 1.500 boetes uitgedeeld sinds het begin.

België volgde een paar maanden later, eveneens met een algeheel verbod op de gezichtssluier. Nederland heeft vorige maand ingestemd met een gedeeltelijk verbod op de niqaab: wie gepakt wordt met zo’n sluier in het openbaar vervoer, overheidsgebouwen of scholen kan een boete van 410 euro krijgen. De wet moet nog wel door de Eerste Kamer.

Ook Zwitserland heeft concrete stappen genomen om een verbod op de niqaab te bewerkstelligen. Een wetsvoorstel daarvoor is in september nipt aangenomen. In het kanton Ticino geldt al wel een lokaal verbod. Ook Spanje en Italië hebben alleen regionale verboden.

Duitsland heeft recent aangegeven ook werk te willen maken van een verbod op de niqaab. Bondskanselier Angela Merkel zei begin deze maand op een partijbijeenkomst dat ze voor een dergelijk verbod is. Engeland heeft vooralsnog geen plannen om de niqaab te verbieden.

Zwitserland is het enige land in Europa dat een verbod op de bouw van minaretten heeft ingesteld. In 2009 besloot het land daartoe nadat in een referendum een ruime meerderheid voor het verbod stemde. Hoewel de moskeeën in Zwitserland met een minaret op één hand zijn te tellen, koos de Zwitserse bevolking ervoor om preventief een halt toe te roepen aan de bouw van nog meer minaretten omdat ze niet passen in de cultuur van het land. Vooralsnog heeft dat nog geen navolging gekregen in andere Europese landen hoewel het sentiment dat tot het referendum heeft geleid zeker ook in meer of mindere mate terug te vinden is de rest van Europa. Zo heeft Geert Wilders al meerdere malen aangegeven een verbod op de bouw van minaretten te willen. In 2011 heeft hij een initiatiefwetsvoorstel ingediend om daar via een referendum over te beslissen. “Het zijn torens van een oprukkende woestijnideologie”, was zijn motivatie. Ook het AfD in Duitsland heeft in mei 2016 om een verbod op minaretten gevraagd. De partij vindt dat de islam niet bij Duitsland hoort.

De oproep tot het gebed via de luidsprekers van de moskee, de azan, staat ook onder druk in veel landen. Het AfD in Duitsland wil naast een verbod op minaretten ook een verbod op de azan.

In Nederland zijn de PVV en de reformatorische SGP gekant tegen de azan. Op dit moment is vooral Israël in het nieuws omdat het parlement een wet heeft klaarliggen waarmee een verbod op de oproep tot het gebed dichter bij komt. Premier Netanyahu juicht een dergelijke wet toe. In Europa is er vooralsnog geen sprake van een algeheel verbod, wel heeft elk land restricties over waar, hoe vaak en hoe luid de gebedsoproep mag luiden.

CONCLUSIE

BIDDEN OP STRAAT: DE BOERKINI: Dit bedekkende zwemkledingstuk, speciaal ontworpen voor moslimvrouwen die in het openbaar willen zwemmen, was afgelopen zomer plots verboden op veel kustplaatsen in Frankrijk. Dat was een unicum, nergens anders was de boerkini verboden op een openbare plek als het strand. Wat wel in verschillende landen gebeurt: sommige zwembaden verbieden de boerkini om hygiënevoorschriften, hoewel het zwempak net als een normaal badpak gemaakt is van zwemstof.

In de Franse hoofdstad Parijs is een paar jaar geleden een verordening in werking getreden om moslims te verbieden op straat te bidden. Het gebeurde namelijk regelmatig op vrijdagen dat de moskeeën zo vol raakten dat mensen alleen nog op straat terecht konden. Soms waren dat rijen van wel twee straten lang. Ook in de steden Lyon, Marseille en Nice kwamen zulke taferelen voor. De extreem-rechtse partij Front National protesteerde tegen deze “islamisering” van de Parijse straten en voorman Marine Le Pen vergeleek het zelfs met Nazi-praktijken. Voor zover bekend zijn er geen andere Europese landen die het verbieden om te bidden op straat. In Malta en Italië gingen grote groepen bidden op straat uit protest tegen een gebrek aan bidruimte. Die protesten verliepen vreedzaam en met toestemming van de politie.

Frankrijk en Zwitserland zijn het actiefst in het de-islamiseren van hun land. Frankrijk hanteert een strikt seculier overheidsbeleid waardoor alle religieuze uitingen in het openbare leven onder vuur komen te staan. Dat geldt dus niet alleen voor islamitische uitingen. Zo is er op dit moment ook een discussie gaande over het al dan niet toestaan van kerststallen in overheidsgebouwen. In Zwitserland zijn de pijlen wel duidelijk gericht op de islam. Zwitsers willen koste wat kost vasthouden aan hun eigen cultuur en eisen daarbij dat moslims zich daarin schikken. Er wordt minder zwaar getild aan de vrijheid van godsdienst dan in bijvoorbeeld Engeland en Nederland.

FOTO:’S: REUTERS/PUBLIEK DOMEIN

Turkije 11 22-28 december 2016

Ondernemers in Cappadocië willen het liefst emigreren De Turkse landstreek Cappadocië is een toeristische trekpleister, maar sinds de couppoging blijven de toeristen massaal weg. Zaman Vandaag bezocht het gebied en sprak met kleine Turkse ondernemers over de vooruitzichten.

foto:’s: CHIARA DE VRIEND CHIARA DE VRIEND

C

appadocië is al decennia een toeristische regio in Turkije. Het ligt in de provincie Nevşehir, een historische regio in het midden van Anatolië. Het gebied trekt jaar in jaar uit toeristen uit heel de wereld. Maar sinds twee jaar geleden heeft ook deze regio te lijden onder de huidige politieke situatie in Turkije. Sinds de bomaanslagen en de mislukte coup van afgelopen zomer blijven ook hier de toeristen weg. De regio is voornamelijk afhankelijk van de grote toeristenstroom en de mensen zijn daar op zoek naar een andere oplossing.

Cappadocië is een gebied met een grote historische culturele waarde, de eerste nederzettingen van de Hettieten ontstonden 1500 v.Chr. Het landschap is een mix van tufsteenlandschap en kalksteen waardoor de meest wonderlijke vormen te zien zijn. In deze materie hebben oude beschavingen grotwoningen gegraven. Dit maakt Cappadocië tot een sprookjesstad waarin de byzantijnse culturele en religieuze erfgoe-

‘Ik verkoop meestal sieraden en potten bij de vleet maar nu verkoop ik alleen af en toe een ketting’

deren zoals rotskerken met fresco’s, kloosters en ondergrondse steden uit de tiende en elfde eeuw voornamelijk toeristen uit Europa en Amerika trekken. Göreme is een toeristische plaats in het centrum van het gebied, drie jaar geleden krioelde het hier van de toeristen, maar afgelopen zomer in het hoogseizoen liep hier slechts een handjevol mensen.

Erdem is ten einde raad. Hij maakt lampen van pompoenen en heeft een klein winkeltje in het centrum van Göreme. Sinds twee jaar is zijn verkoop enorm teruggelopen.

Verkocht hij drie jaar geleden nog een lamp per dag, nu is dat nog maar één

per week. Amerikanen en Chinezen zijn de favoriete toeristen van Erdem.

“Zij kopen de meesten lampen. Maar dit jaar was de verkoop dramatisch, omdat deze toeristen wegbleven. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik kan hier niet blijven omdat ik mijn rekeningen nauwelijks kan betalen.

De toeristen blijven uit vanwege de politiek die in Turkije wordt gevoerd.

Mensen zijn bang om te komen vanwege de bomaanslagen. De Russen maken dertig procent van de toeristen in Turkije uit, vanwege het incident met het vliegtuig vorig jaar heeft Poetin opgeroepen niet naar Turkije te reizen. Dat heeft er enorm ingehakt afgelopen zomer.”

Maar niet alleen de relatie met Rusland beïnvloedt de terugloop van de toeristen, ook de veelvoudige bomaanslagen en de mislukte coup hebben ervoor gezorgd dat veel toeristen hun vlucht annuleren of niet

meer boeken. Volgens Erdem is dat de schuld van de politiek. “Turkije is alleen maar negatief in het nieuws.

De mislukte coup heeft de paranoia onder de Turkse mensen alleen maar vergroot en het politieke klimaat wordt grilliger. Erdoğan kan nu al zijn

Cappadocië is een gebied met een grote historische culturele waarde, de eerste nederzettingen van de Hettieten ontstonden 1500 v.Chr

opponenten uit de weg ruimen en de situatie met de PKK wordt alleen maar slechter. De bomaanslagen van de afgelopen tijd zijn daar een voorbeeld van”, aldus Erdem. Erdem sluit normaal gezien zijn winkel in januari om terug te gaan naar zijn geboortestad Adana. Maar dit jaar sloot hij zijn winkel al in september. Het liefst wil Erdem emigreren, omdat hij de situatie niet ziet verbeteren.

Nihaat runt een souvenirwinkeltje naast Erdem. Ook hij heeft de afgelopen maanden nauwelijks wat verkocht. “Het verschil met drie jaar geleden is enorm. Ik verkoop meestal sieraden en potten bij de vleet maar nu verkoop ik alleen af en toe een ketting. Veel Europeanen en Amerikanen worden afgeschrikt door het nieuws dat ze meekrijgen en besluiten niet meer naar Turkije te gaan.

Chinezen blijven van alle toeristen nog het meeste komen.”

De 25-jarige Ekin staat bij de uitgang van de ondergrondse stad Derinkuyu. Hij is gids en hij hoopt de paar toeristen die er te vinden zijn te verleiden tot een tour. Maar er is veel concurrentie. “Veel oudere gidsen hebben niet gestudeerd. Ik daarentegen heb duizenden lira uitgegeven aan mijn studie. Ik heb schulden en nu kan ik niet eens genoeg geld verdienen om rond te komen doordat er bijna geen toeristen zijn”, aldus Ekin.

Hij ziet de toekomst somber in. “De situatie wordt met de dag erger en de beste oplossing lijkt emigratie uit Turkije.”

Harun, een 50-jarige restauranteigenaar in het centrum van Göreme heeft het oude huis van zijn vader opgeknapt en in vier jaar tijd omgetoverd in een hostel/restaurant voor backpackers. Zijn zoon runt sinds vorig jaar het hostel en Harun neemt het restaurant een verdieping erboven voor zijn rekening. Ondanks dat er een paar backpackers een kamer huren, is het restaurant leeg. “Drie jaar geleden was deze verdieping bevolkt met reizigers die hier mijn limonades en thee dronken. Nu komt er af en toe eens eentje naar boven.”

Harun wil nu het restaurant verkopen. “De politiek wordt erger en erger. Ik wil er niet meer afhankelijk van zijn. Ik wil mijn eigen brood ver-

dienen en zorgen dat ze geen cent meer van mij krijgen. Mijn droom is om ergens een huis te bouwen in de bergen.”

Niet alle toeristen laten het afweten uit angst voor aanslagen.

Australiërs Virgile en Jessie hebben afgelopen zomer in Europa en Turkije gereisd. Ze waren in juli net voor de couppoging twee weken in Turkije. “We wisten dat er bomaanslagen waren geweest in İstanbul en Ankara, maar ook thuis kan er iets ergs gebeuren. We hebben ook nooit getwijfeld of we daarom nog wel naar Turkije moesten gaan. We hebben vier dagen in het centrum van İstanbul gezeten en we hebben een superleuke tijd gehad.”

De Nieuw-Zeelandse Katie is het daarmee eens. Ze backpackt al tien maanden de wereld rond en is nu drie maanden in Turkije. “De media maken mensen bang. Turkije is een groot land en het is zo veilig om hierdoor heen te reizen. Het is jammer dat veel mensen zich laten leiden door het slechte nieuws. Al heeft de couppoging uiteraard wel voor een

‘Onze omzet dit jaar was de slechtste omzet die we ooit hebben gehad’

paar veranderingen gezorgd. Toch denk ik dat het nog steeds een veilig land is om doorheen te reizen, zolang je niet dichtbij de grens met Syrië komt.

Emre van het luchtballonbedrijf Anatolian Balloons heeft afgelopen zomer een slechte zomer gehad.

“De meeste toeristen die naar Cappadocië komen nemen een luchtballonvaart, omdat Cappadocië hierom bekendstaat. Maar omdat het zo’n slechte zomer was moesten we erg omlaag gaan met de prijzen. Van 200 euro naar 110. Dat is ongekend.

Onze omzet dit jaar was de slechtste omzet die we ooit hebben gehad.”

Turkije 12 22-28 DECEMBER 2016

467 DODEN DOOR 35 Turkije is het afgelopen anderhalf jaar opgeschikt door tientallen terroristische aanslagen die aan honderden mensen het leven hebben gekost.

CAFER EREN

S

inds begin juni vorig jaar zijn 35 terroristische aanslagen gepleegd in Turkije. Daarbij zijn 467 mensen omgekomen, onder wie bijna 400 burgers, en ruim 2.600 mensen gewond geraakt.

De meeste aanslagen zijn gepleegd door de salafistische IS, de Koerdischnationalistische en marxistisch-leninistische PKK en de Koerdisch-nationalistische TAK. Drie aanslagen zijn gepleegd door andere terroristische organisaties: één door de marxistisch-leninistische HS-B, één door de revolutionair-socialistische HBDH en één

door de Koerdisch-nationalistische YPS. Hoewel de TAK zich profileert als een splintergroep van de PKK, is ze volgens de Turkse inlichtingendienst onderdeel van de PKK. IS heeft nooit een aanslag in Turkije opgeëist. De Turkse veiligheids- en inlichtingendiensten hebben echter de betrokkenheid van de terreurgroep bij meerdere aanslagen in het land vastgesteld, waaronder de bloedigste aanslag in de geschiedenis van het land: de dubbele zelfmoordaanslag op 10 oktober vorig jaar in Ankara.

MARDIN, 2 APRIL

ŞANLIURFA, 20 JULI

ANKARA, 10 OKTOBER

Zelfmoordaanslag van IS in Şanlıurfa. 34 doden, 104 gewonden.

De bloedigste aanslag in de geschiedenis van Turkije, gepleegd door IS. Een dubbele zelfmoordaanslag voor het centraal station in Ankara. 103 doden, rond de 500 gewonden.

İSTANBUL, 23 DECEMBER

BURSA, 27 APRIL

MARDIN, 2 APRIL

Een zelfmoordterrorist van IS blaast zichzelf op bij een groepje toeristen in de bekendste winkelstraat van İstanbul, de İstiklal Caddesi. 4 doden, 36 gewonden.

DIYARBAKIR, 31 MAART

Zelfmoordaanslag met een autobom in het bestuurlijke hart van Ankara, de regeringswijk Çankaya. 29 doden, 61 gewonden. De TAK eist de aanslag op.

İSTANBUL, 19 MAART

Zelfmoordaanslag van een IS-terrorist bij een groepje toeristen op het Sultan Ahmet-plein, het toeristische hart van İstanbul. 10 doden, 15 gewonden.

ANKARA, 13 MAART

İSTANBUL, 19 MAART

ANKARA, 17 FEBRUARI

ANKARA, 17 FEBRUARI

DIYARBAKIR, 13 JANUARI

2016

İSTANBUL, 12 JANUARI

İSTANBUL, 12 JANUARI

ANKARA, 10 OKTOBER

İSTANBUL, 10 AUGUSTUS

Aanslag waarbij een auto volgeladen met explosieven op afstand tot ontploffing wordt gebracht bij een politiebureau in İstanbul.

10 gewonden. De HS-B claimt de aanslag.

ŞANLIURFA, 20 JULI

İSTANBUL, 10 AUGUSTUS

Twee dagen voor de Turkse parlementsverkiezingen van 7 juni 2015 ontploffen twee bommen bij een HDP-meeting in Diyarbakır. 5 doden, 400 gewonden. IS zat achter de aanslag.

DIYARBAKIR, 5 JUNI

2015

DIYARBAKIR, 5 JUNI

GAZIANTEP, 1 MEI

Een auto volgeladen met explosieven wordt op afstand tot ontploffing gebracht bij een militaire post in Mardin. 1 dode, 11 gewonden. De PKK eist de aanslag op.

DIYARBAKIR, 13 JANUARI

DIYARBAKIR, 31 MAART

GAZIANTEP, 1 MEI

Voor een politiebureau in Diyarbakır wordt een auto volgeladen met explosieven op afstand tot ontploffing gebracht.

Vervolgens openen terroristen het vuur op politieagenten en burgers.

Daarbij gebruiken zij ook raketwerpers. 6 doden, 39 gewonden. De PKK claimt de aanslag.

Een auto volgeladen met explosieven wordt op afstand tot ontploffing gebracht in de buurt van een busstation in Diyarbakır. 7 doden, 27 gewonden.

De PKK claimt de aanslag.

Een zelfmoordaanslag van IS bij een politiehoofdkantoor in Gaziantep. 3 doden, 22 gewonden.

ANKARA, 13 MAART Wederom een zelfmoordaanslag met een autobom in Çankaya, in de buurt van het drukke Kızılay-plein. 37 doden, 127 gewonden.

Ook deze aanslag werd opgeëist door de TAK.

BURSA, 27 APRIL Een zelfmoordterrorist blaast zichzelf op, op het plein van de Ulu-moskee in Bursa. 13 gewonden. De TAK claimt de aanslag.

İSTANBUL, 23 DECEMBER Aanslag op de luchthaven Sabiha Gökçen in İstanbul. Er wordt een mortiergranaat afgevuurd op de luchthaven. 1 dode, 1 gewonde. De TAK claimt de aanslag.

Turkije 13 22-28 DECEMBER 2016

AANSLAGEN IN TURKIJE

Een vrachtwagen volgeladen met explosieven wordt van afstand tot ontploffing gebracht bij een politiehoofdkantoor in Şırnak. 11 doden, 78 gewonden. De PKK claimt de aanslag.

Een vrachtwagen volgeladen met explosieven wordt op afstand tot ontploffing gebracht bij een gendarmeriekantoor in Hakkari. 15 doden, 26 gewonden. De PKK claimt de aanslag.

Een auto volgeladen met explosieven wordt op afstand tot ontploffing gebracht op de parkeerplaats van het gouverneurskantoor in Adana. 33 gewonden. De TAK claimt de aanslag.

KAYSERI, 17 DECEMBER

İSTANBUL, 10 DECEMBER

Een auto volgeladen met explosieven wordt van afstand tot ontploffing gebracht in de buurt van een bus van de oproerpolitie bij het stadion van voetbalclub Beşiktaş in İstanbul. Later blaast een zelfmoordterrorist zichzelf op op het moment dat hij benaderd wordt door politieagenten. 45 doden, 155 gewonden. De TAK claimt de aanslag.

ADANA, 24 NOVEMBER

Door een explosie bij een kantoor van de regeringspartij, de AKP, raken 53 mensen gewond.

De PKK claimt de aanslag.

MARDIN, 11 NOVEMBER

İSTANBUL, 10 DECEMBER

DIYARBAKIR, 4 NOVEMBER

ŞIRNAK, 26 AUGUSTUS

GAZIANTEP, 20 AUGUSTUS

ELAZIĞ, 18 AUGUSTUS

DIYARBAKIR, 15 AUGUSTUS

MARDIN, 10 AUGUSTUS

VAN, 12 SEPTEMBER

ANKARA, 19 DECEMBER

ADANA, 24 NOVEMBER

Een auto volgeladen met explosieven wordt op afstand tot ontploffing gebracht in de buurt van een kantoor van de verkeerspolitie in Diyarbakır. 8 doden, 20 gewonden. De PKK claimt de aanslag.

İSTANBUL, 28 JUNI

TUNCELI, 13 JUNI

İSTANBUL, 7 JUNI

İSTANBUL, 12 MEI

DIYARBAKIR, 12 MEI

DIYARBAKIR, 10 MEI

MARDIN, 8 JUNI

Een autobom wordt op afstand tot ontploffing gebracht bij een politiehoofdkantoor in Mardin.

3 doden, 30 gewonden. De PKK eist de aanslag op.

Een auto volgeladen met explosieven wordt op afstand tot ontploffing gebracht naast een politiebus in Diyarbakır. 45 gewonden. De PKK claimt de aanslag.

HAKKARİ, 9 OKTOBER

DİYARBAKIR, 15 AUGUSTUS

MARDİN, 8 JUNI

DİYARBAKIR, 10 MEI

ŞIRNAK, 26 AUGUSTUS

HAKKARI, 9 OKTOBER

Drie IS-terroristen openen het vuur op mensen op de internationale terminal van de luchthaven Atatürk in İstanbul. Twee van hen blazen zichzelf later op. 44 doden, 237 gewonde.

İSTANBUL, 6 OKTOBER

İSTANBUL, 28 JUNI

Zelfmoordaanslag met een autobom bij een gepantserd politievoertuig in İstanbul. 12 doden, 35 gewonden. De TAK eist de aanslag op.

VAN, 12 SEPTEMBER

İSTANBUL, 7 JUNI

DİYARBAKIR, 12 MEI

TUNCELİ, 13 JUNI

ELAZIĞ, 18 AUGUSTUS

İSTANBUL, 6 OKTOBER

MARDİN, 11 NOVEMBER

ANKARA, 19 DECEMBER

Een vrachtwagen van de PKK volgeladen met explosieven ontploft in Diyarbakır. Het is niet bekend of die op afstand of op een andere manier tot ontploffing is gebracht. 4 doden, 23 gewonden.

Een auto volgeladen met explosieven wordt op afstand tot ontploffing gebracht bij een campus voor rechters en aanklagers in Tunceli. 9 gewonden. De HBDH claimt de aanslag.

Een auto volgeladen met explosieven wordt op afstand tot ontploffing gebracht bij een politiehoofdkantoor in Elazığ. 3 doden, 217 gewonden. De PKK claimt de aanslag.

Een auto volgeladen met explosieven wordt van een afstand tot ontploffing gebracht bij een politiehoofdkantoor in İstanbul. 10 gewonden. De TAK claimt de aanslag.

Een raketaanval op het kantoor van een districtsgouverneur in Mardin.

De districtsgouverneur Muhammed Safitürk komt om het leven, 2 anderen raken gewond. De YPS claimt de aanslag.

De ambassadeur van Rusland in Turkije wordt in Ankara doodgeschoten door een 22-jarige Turkse politieagent. De moord is (nog) niet opgeëist.

İSTANBUL, 12 MEI Een auto wordt op afstand tot ontploffing gebracht naast een bus met militairen erin. 8 gewonden. De PKK eist de aanslag op.

MARDİN, 10 AUGUSTUS

GAZİANTEP, 20 AUGUSTUS

DİYARBAKIR, 4 NOVEMBER

KAYSERİ, 17 DECEMBER

Een auto volgeladen met explosieven wordt op afstand tot ontploffing gebracht op een snelweg in Mardin op het moment dat een gepantserd voertuig van de oproerpolitie langsrijdt. 3 doden, 20 gewonden. De PKK claimt de aanslag.

Een zelfmoordterrorist van IS blaast zichzelf op bij een hennafeest in Gaziantep. 51 doden, 91 gewonden.

Een vrachtwagen volgeladen met explosieven wordt van afstand tot ontploffing gebracht bij een politiekantoor in Diyarbakır. 12 doden, 98 gewonden. De TAK claimt de aanslag.

Een auto volgeladen met explosieven wordt van afstand tot ontploffing gebracht naast een bus met militairen erin voor de campus van de Erciyes Universiteit in Kayseri. 14 doden, 56 gewonden. De TAK claimt de aanslag.

Opinie 14 22-28 december 2016

Big Brother met moslims

E

ngeland loopt een stuk voor op Nederland wat betreft de integratie van moslims, zo is mijn indruk. Vorige week zond de Britse zender BBC een nieuw programma uit, genaamd Muslims Like Us. Een groep diverse mensen, allemaal moslim en Brits, is voor een tijdje samen geplaatst in een huis, het programma wordt daarom ook wel de Muslim Big Brother genoemd. De bedoeling is te laten zien dat elk van die tien mensen staat voor een bepaald type islam. Want je hebt er zoveel van, daar in Engeland: soennieten, sjiieten, ahmadiyya, salafiyya enzovoorts. En net zoals gewone mensen clashen die zo nu en dan, zeker als de setting een semigeorkestreerd televisieprogramma is.

In Nederland is ook wel eens geprobeerd de moslims onder te verdelen in bepaalde types. Door wetenschappers, bedoel ik dan. Vooralsnog onderscheiden sociologen vier typen Nederlandse moslims. Je hebt allereerst de conformisten, oftewel de traditionele moslims. Denk aan de groep

die wij eerst gastarbeiders noemden.

Die zijn nu allemaal 60+, de mannen reeds gepensioneerd of werkloos en de vrouwen hebben in de meeste gevallen nooit betaalde arbeid verricht.

Te druk met huishouden en kinderen. De traditionele moslim bidt vijf keer per dag, je ziet de oudere man-

Net zoals gewone mensen clashen moslims zo nu en dan

nen soms gekleed in jellaba schuifelen naar de moskee in de buurt. Dit type moslim houdt zich bij wijze van traditie en gewoonte plichtsgetrouw aan alle bekende voorschriften.

Dan heb je de strikte moslims, ook wel bekend als salafi’s hoewel ze zichzelf niet zo noemen. De strikte

moslim bidt ook vijf keer per dag en doet mee aan de ramadan net als de traditionele moslim maar heeft zich daarnaast ten doel gesteld zijn geloof te herijken en zoveel mogelijk vorm te geven naar het voorbeeld van de eerste generatie moslims. Dat heeft een paar zichtbare gevolgen: ze kleden zich anders en ze gedragen zich anders. Mannen geloven dat het niet goed is om een broek te dragen die beneden de enkels komt. Vrouwen geloven dat je eigenlijk ook je gezicht en handen moet bedekken hoewel ze daar in de praktijk niet allemaal voor kiezen. Ze staan een strikte scheiding van de mannen- en vrouwenwereld voor en schudden elkaar dus niet de hand.

Het derde type moslim is de moderne moslim. Evenals de bovengenoemde types houden ook zij zich strikt aan de voorgeschreven dagelijkse gebeden en andere plichten zoals het vasten en voorschriften als ‘geen seks voor het huwelijk’. Ze zijn dus niet modern in de westerse zin van het woord. De typering komt van de manier waarop deze groep bezig

is de islam vorm te geven in een moderne westerse samenleving. Zij zijn van mening dat islam en democratie prima samen gaan en geloven dat je een goede moslim kan zijn in een niet-islamitisch land, dit in tegenstelling tot de salafi’s. wel heeft deze groep met de voorgaande gemeen dat ze allebei op zoek zijn naar een nieuwe vorm van de islam.

En dan is er een laatste type moslim: de seculiere of culturele moslim. Deze moslim heeft zich niet afgekeerd van zijn geloof, hij is dus nadrukkelijk geen afvallige, maar hij voelt zich niet verplicht de voorschriften na te leven. Een culturele moslim bidt niet of alleen soms. Het vasten heeft een andere status, dat is een traditie waaraan dit type moslim zich moeilijk kan onttrekken omdat het een sociaal evenement is waar iedereen uit de gemeenschap aan meedoet.

Zou het niet interessant zijn van elke groep een paar mensen in een huis in Hilversum te plaatsen om te kijken wat er gebeurt?

Hanina Ajarai Arabist en journalist.

Kan een Zaman Vandaag-journalist veilig naar Turkije reizen?

H

oe veilig is het nog om als Nederlandse journalist naar Turkije te reizen?

Of specifieker: als Nederlandse journalist die regelmatig voor Zaman Vandaag schrijft?

Na verschillende telefoontjes aan de Turkse consulaten in Deventer en Rotterdam ben ik nog niet veel wijzer. Sterker: ik word van het kastje naar de muur gestuurd. De ene medewerker weet het niet, een ander verwijst me door naar het andere consulaat en weer een derde denkt dat ik het best de Nederlandse ambassade kan bellen in Ankara. Dus doe ik dat laatste maar.

Ik krijg weer een nieuw nummer door: dat van een woordvoerder van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Na wat gemiste telefoontjes krijgen we elkaar uiteindelijk te pakken. Ik leg haar de situatie uit. Dat ik, in tegenstelling tot mijn collega’s van Zaman Vandaag, amper bedreigingen krijg. Dat ik ook eigenlijk niet heel vaak over Erdoğan schrijf. Toch is de associatie met Zaman Vandaag alleen al genoeg om me in de ‘Gülen-hoek’ te drukken.

Er worden tegenwoordig mensen voor minder in het gevang gegooid.

Dit terwijl ik werkelijk niets met de man op heb en ik lijnrecht tegenover geïnstitutionaliseerde religie sta.

De woordvoerder adviseert me vooraf te registreren bij de Nederlandse ambassade, zodat bekend is dat ik in het land ben. Ook is er een nummer dat ik kan bellen: 0031247247247. “Toch blijft dit uiteindelijk je eigen verantwoordelijkheid. Natuurlijk helpen we je waar mogelijk, maar als je bijvoorbeeld staande wordt gehouden op het vliegveld bij aankomst, kunnen wij

daar niet veel aan doen.” Ik bedank haar vriendelijk en besluit voorlopig maar even aan deze kant van Europa te blijven.

Nu ben ik nog niet naar Turkije geweest sinds de couppoging dus echte zekerheid heb ik niet.

Diverse andere journalisten hebben dit zekerheid wel: Ebru Umar werd eerder dit jaar gearresteerd toen ze in haar huis in Kuşadası vakantie vierde.

Doorn in het oog van de Turkse autoriteiten is de tweet Mohammed is een homo, succes gegarandeerd, uit

‘De associatie met Zaman Vandaag is al genoeg om me in de ‘Gülen-hoek’ te drukken’

2011. Ook uitlatingen over Atatürk en Erdoğan werden vervolgd.

Een andere prominente Nederlander, Joost Lagendijk werd de toegang geweigerd tot Turkije in september van dit jaar. De voormalige euro-parlementariër was tot voor kort verbonden aan instellingen met vermeende Gülen-banden wat vermoedelijk de reden is van de weigering. De officiële verklaring is dat hij een speciaal visum nodig zou hebben. Afshin Ellian schreef in oktober een kritisch stuk over de kwestie. Hij verwijt Lagendijk geen ontoelaatbare handelingen maar ziet hem wel als onderdeel van de Turkse stammenstrijd omdat hij de transformatie van Erdoğan pas laat aankaartte en zich met instellingen inliet die aan

Gülen gelieerd zijn. Hoe dan ook: geen reden iemand de toegang tot zijn vrouw in İstanbul te ontzeggen lijkt mij.

Hiermee komen we bij de kern van de zaak. Zowel in het geval van Umar als Lagendijk, maar wellicht nog meer bij Can Dündar (voormalig hoofdredacteur van de Turkse krant Cumhuriyet die vluchtte voor vervolging) worden de personen in kwestie geraakt doordat zij mogelijk gescheiden worden van hun familie, iets wat voor Dündar en Lagendijk al realiteit is. Dündar bevindt zich nu vermoedelijk ergens in Europa, Lagendijk mag vooralsnog het land niet in. “Begin oktober heb ik een zogenaamd gezinsherenigingsvisum aangevraagd”, legt hij uit. “Normaliter wordt dit binnen drie maanden afgehandeld, dus ik hoop binnenkort op nieuws.”

Zou iets van het revanchisme dat Erdoğans politieke beslissingen zo kenmerkt zijn geworteld in zijn eigen gevangenschap? In 1999 werd hij immers vier maanden gescheiden van zijn familie omdat hij een straf moest uitzitten na het voordragen van een gedicht van de nationalist Ziya Gokalp. Overigens had hij een aparte cel en woonde zijn vrouw en familieleden dicht bij hem tijdens de detentie. Bij zijn gang naar de justitiële inrichting werd Erdoğan vergezeld door 2.000 medestanders.

Zijn laatste toespraak was een rooskleurige blik in de toekomst: “Ik zeg geen vaarwel. Dit is slechts een pauze. We zullen doorgaan met de projecten waar we in het verleden aan werkten. Dit zal Turkije vrede, liefde en broederschap brengen en zal jullie liefde verenigen”, Of dit, zeventien jaar later, geheel is uitgekomen is aan de lezer.

Dennis l’Ami Journalist.

Ga voor meer opinies naar: www.zamanvandaag.nl

Cultuur 15 22-28 december 2016

‘Cartoons zijn voor mij een middel om de vrouw te verdedigen’ Riham El Hour is de eerste vrouwelijke cartoonist van Marokko.

Zaman Vandaag sprak haar.

MELISSA ZEVENBERGEN

D

e BBC maakt jaarlijks een top honderd van invloedrijke vrouwen die wereldwijd een bron van inspiratie zijn. Riham El Hour, 39 jaar staat daar dit jaar ook op. De Marokkaanse werkte voor verschillende kranten en tijdschriften, maar tekent tegenwoordig voor de krant Rissalat al Oumma. Daarnaast is ze, als enige vrouw, lid van de Union des Caricaturistes Professionnels Marocains, een vereniging voor cartoonisten.

‘Met mijn tekeningen probeer ik onderwerpen zoals armoede, analfabetisme en discriminatie bespreekbaar te maken’ Wat dacht u toen u hoorde dat u op de lijst van BBc stond?

“Ik voelde me vereerd toen ik het hoorde. Mijn doorzettingsvermogen is niet voor niks geweest.”

Krijgt u veel Weerstand Bij het uitoefenen van uW vaK? “Zeker, dat komt omdat ik de eerste en enige vrouwelijke cartoonist in Marokko ben die dit vak dagelijks uitoefent in de schrijvende pers. Dat doe ik met veel moed in een omgeving die veelal door mannen gedomineerd wordt.”

heeft u veel invloed?

“Ja. Cartoons zijn voor mij een middel om de vrouw en haar rechten te

verdedigen. Ik vind het belangrijk dat alle kunstuitingen mogelijk zijn in de schrijvende pers. Het is niet alleen een plaatje dat de pagina van de krant siert. Doordat ik nu door de BBC gezien wordt als een invloedrijke vrouw voel ik mij extra gemotiveerd en gesterkt in het behalen van mijn doelen.”

in Chefchaouen in 2002. Daar won ik de tweede prijs. Mijn creaties werden gepubliceerd in de krant Al alam en in de lokale krant van Kenitra Al mintaka. Vanaf dat moment ging het snel en ging ik voor meerdere kranten werken.”

Wat zijn uW doelen?

“Ik wil graag dat vrouwen door mijn tekeningen gemotiveerd worden om hun rechten te verdedigen en dat ze niet opgeven met strijden voor hun rechtmatige plaats in de maatschappij.”

“Vrije kunstuitingen moeten een belangrijke rol spelen in de krant.

Daarnaast wil ik aandacht geven aan de sociale ongelijkheid die de maatschappij treft. Dit treft vooral vrouwen, ik wil dat hun stem gehoord wordt. Met mijn tekeningen probeer ik onderwerpen zoals armoede, analfabetisme en discriminatie bespreekbaar te maken zodat vrouwen, in het bijzonder Marokkaanse vrouwen, kunnen meewerken aan de ontwikkeling van hun land.”

Wat Wilt u in de toeKomst nog graag BereiKen?

hoe Bent u cartoonist geWorden?

“Toen ik klein was had ik al de gewoonte om portretten te maken van vrienden of van leraren. Er is één herinnering die me altijd bijgebleven is, dat was tijdens een les over de islam. Mijn leraar, die erg serieus was, betrapte me erop dat ik aan het tekenen was op tafel. Hij moest erom lachen en zei dat ik zijn portret op papier moest tekenen. Toen ik mijn diploma Arabische literatuur had behaald besloot ik letterkunde in Kenitra te studeren. Ik tekende voor culturele activiteiten op de faculteit. Tijdens een concours van Unesco, voor de bescherming van cultureel erfgoed in 2000, maakte ik mijn entree in de wereld van de cartoons. Die wereld kende ik nog niet.

Het was voor mij een openbaring om mee te doen en de eerste prijs te winnen. Daarna had ik de eer om Larbi Sebbane, docent karikatuur, te ontmoeten. Hij moedigde mij aan om mee te doen aan een wedstrijd

‘Ik voelde me vereerd toen ik het hoorde, mijn doorzettingsvermogen is niet voor niks geweest’

foto:: riham

Ga voor meer opinies naar: www.zamanvandaag.nl

Volg Zaman Vandaag op uw smartphone

Man verliest nieuwe auto na plaspauze Een 69-jarige Nederlander die vlak over de grens in Duitsland op een hellend wegdek stopte voor een plaspauze, heeft zijn spiksplinternieuwe auto kopje onder zien gaan. De brandweer van het Duits-Friese Leer takelde het voertuig uit het water, maar volgens de politie moet de auto als verloren worden beschouwd.

ANP 22-28 DECEMBER 2016

Oostenrijk onteigent Hitlers geboortehuis

Nederlanders trouwen steeds minder

FOTO: AP

FOTO: AP

Het Oostenrijkse parlement heeft donderdag ingestemd met het voorstel van de regering om het geboortehuis van Adolf Hitler te onteigenen. Het pand in het stadje Braunau am Inn op de grens met Duitsland is eigendom van een vrouw die het weigerde te verkopen.

De eigenaresse Gerlinde Pommer heeft in het verleden telkens weer geweigerd het huis te verkopen of te laten renoveren. Het huis was onder meer een bedevaartsoord voor neonazi’s, iets waar de overheid van af wil. Na onteigening krijgt Pommer een vergoeding. Hoe hoog is niet bekend.

Het pand krijgt een nieuwe bestemming en zal worden gerenoveerd. Er komt een organisatie in die mensen met een verstandelijke beperking helpt, de Oö. Lebenshilfe, zo meldden Oostenrijkse media. De organisatie

was al eerder in het pand gevestigd.

Er gingen ook stemmen op het huis te slopen, maar dat gaat niet door. “We hebben na een uitvoerig gesprek uiteindelijk besloten het niet af te breken”, meldde parlementsvoorzitter Josef Pühringer van de deelstaat Opper-Oostenrijk na afloop van een gesprek met de burgemeester van Braunau am Inn en de minister van Binnenlandse Zaken. Volgens hem is met het besluit voorkomen dat er verwijten zouden komen dat een “beladen stuk geschiedenis” zou zijn gesloopt.

Hitler werd op 20 april 1889 geboren in het gebouw van drie verdiepingen aan de Salzburger Vorstadt 15. Twee jaar later verhuisde de familie naar Linz.

ZAMAN VANDAAG

Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) stelt dinsdag dat het aandeel van de bevolking dat getrouwd is, blijft afnemen.

En dan met name bij mensen jonger dan vijftig jaar.

Veertig jaar geleden, in 1976, waren bijna alle mannen en vrouwen van dertig jaar getrouwd. Tien jaar geleden, in 2006, was nog 38 procent van de dertigjarigen getrouwd.

Dit jaar is dat nog 31 procent.

Het CBS stelt echter dat de meeste twintigers zeggen wel ooit te willen trouwen.

Van de twintigers die ongehuwd samenwonen met hun partner wil ongeveer 70 procent ooit met hun partner gaan trouwen. De reden is dan in veel gevallen “het bevestigen van de relatie”, de aanwezigheid van kinderen of de kinderwens voor de toekomst.

ANP

Vluchteling brengt gevonden schat naar politie

Veel verkeersboetes in België illegaal

FOTO: PUBLIEK DOMEIN

FOTO: PUBLIEK DOMEIN

Veel verkeersboetes die in België worden uitgedeeld zijn illegaal. Dat meldt VTM Nieuws op basis van een viertal arresten van het Hof van Cassatie waarin de nieuwsrubriek inzage heeft gehad. De Belgische politie is bijvoorbeeld niet gerechtigd een parkeerbon uit te schrijven op basis van enkel een nummerplaat, waarmee de eigenaar van de auto kan worden achterhaald.

Dat vindt de hoogste rechter schending van de privacy.

De dienstdoende agent kan pas bekeuren als hij de bestuurder heeft geconfronteerd met de overtreding en zijn of haar identiteit heeft vastgesteld. Gegevens opvragen bij de

databank mag alleen met toestemming van de privacycommissie. De zaken waarover het Hof nu uitspraak heeft gedaan moeten worden overgedaan bij een andere rechtbank.

“Iedereen die nog een onbetaalde boete heeft of die in de komende weken geflitst wordt, kan die dus aanvechten”, zei advocaat Kurt Stas tegen VTM. Of dat ook daadwerkelijk tot vrijspraak leidt, is volgens hem nog maar de vraag. Het gaat niet om een procedurefout waardoor een overtreding vervalt. “Daar moet iedere rechter naar eer en geweten in oordelen.”

ANP

Een Syrische vluchteling in Duitsland kocht voor een habbekrats een kast en kreeg de verrassing van zijn leven.

De lade van de kast bleek een dubbele bodem te hebben. Daarin vond de 25-jarige Muhannad Musa een enorme schat aan geld: zo’n 50.000 euro contant geld en drie spaarbankboekjes met een totaalwaarde van meer dan 100.000 euro, schrijven Duitse media maandag.

Musa liet weten dat hij eerst even twijfelde of hij het geld moest gebruiken om zijn broers uit Syrië over te laten komen. Hij vroeg raad aan zijn broers en een vriend en

raadpleegde de Koran. Vervolgens besloot hij het geld naar de politie te brengen.

“Want in de Koran staat dat je iedereen goed moet behandelen en als iemand iets verliest moet die het weer terugkrijgen”, aldus Musa.

De politie reageerde zeer verrast en liet weten dat het nooit eerder heeft meegemaakt dat iemand zo’n groot bedrag kwam brengen. De politie is er inmiddels achter gekomen wie de eigenarese van het geld is.

Die reageerde dolblij en gaf Musa geld om zijn rijbewijs te halen.

ZAMAN VANDAAG/ANP