ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ Μετά από πολλή σκέψη καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το καταλληλότερο θέμα για την ηλικία μας είναι τα επαγγέλματα. Γιατί αυτό; Διότι θεωρούμε ότι αυτό το θέμα είναι επίκαιρο και σημαντικό για την ηλικία μας, επειδή βρισκόμαστε σε μία περίοδο της ζωής μας όπου πρέπει να επιλέξουμε τη μελλοντική μας σταδιοδρομία.
ΔΙΚΑΣΤΗΣ Δικαστές ονομάζονται κρατικοί λειτουργοί που σύμφωνα με το Σύνταγμα ασκούν την δικαστική εξουσία, δηλαδή την απονομή της δικαιοσύνης εντός της επικράτειας μιας χώρας, εξ ου και αποκαλούνται δικαστικοίλειτουργοί. Οι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στην εφαρμογή των πάσης φύσεως νομοθετημάτων ουσιαστικά εκφράζουν άμεσα και ελεύθερα την πολιτειακή βούληση χωρίς εξάρτηση από φορείς άλλων εξουσιών. Σύμφωνα με το υφιστάμενο σύστημα λειτουργίας της ελληνικής δικαιοσύνης και των διακρίσεων αυτής, οι Έλληνες δικαστές διακρίνονται, κατ΄ επέκταση ομοίως, σε δύο κατηγορίες, στους: α) δικαστές της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης και στους β) δικαστές της διοικητικής δικαιοσύνης. •
Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν, κατά σειρά αρχαιότητας οι ειρηνοδίκες, οι πταισματοδίκες
(ειδικοί), οι πρωτοδίκες, οι πρόεδροι πρωτοδικών, οι εφέτες, οι πρόεδροι εφετών, οι αρεοπαγίτες, οι αντιπρόεδροι και ο πρόεδρος του ΑρείουΠάγου. •
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι δικαστές που ασκούν το λειτούργημά τους στο Συμβούλιο
της Επικρατείας, το Ελεγκτικό Συνέδριο και στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια. Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) είναι το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο. H λειτουργία του ξεκίνησε στις 17 Μαΐου του 1929. Αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του ελληνικού συστήματος δικαστικού ελέγχου της διοικητικής δράσης. Είναι το Ανώτατο Δικαστήριο ελέγχου της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων και έχει καταξιωθεί ως ο ισχυρός προστάτης τόσο του πολίτη όσο και του Δημοσίου. Το Ελεγκτικό Συνέδριο είναι ένα από τα τρία ανώτατα δικαστήρια της Ελλάδας (μαζί με τον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας). Ταυτόχρονα έχει και διοικητικές αρμοδιότητες. Αποστολή του είναι ο έλεγχος των δαπανών του κράτους, τόσο του Δημοσίου, όσο και των ΟΤΑ. Αρμοδιότητά του επίσης είναι ο καταλογισμός των "δημοσίων υπολόγων, ενώ έχει δικαστικές αρμοδιότητες και σε ορισμένες μισθολογικές υποθέσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Ελληνικό δικαστικό σύστημα: Πολιτικά Δικαστήρια
Προς απονομή της πολιτικής δικαιοσύνης υφίστανται τα εξής : •
Τα Ειρηνοδικεία
•
Τα Πρωτοδικεία (μονομελή και πολυμελή)
•
Τα Εφετεία
•
Ο Άρειος Πάγος
Ποινικά Δικαστήρια Την ποινική διαδικασία ασκούν τα εξής : •
Τα Πταισματοδικεία
•
Τα Πλημμελειοδικεία (μονομελή και τριμελή)
•
Τα Δικαστήρια Ανηλίκων
•
Τα Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια
•
Τα Εφετεία (τριμελή και πενταμελή)
•
Τα Μικτά Ορκωτά Εφετεία
•
Ο Άρειος Πάγος.
Εισαγγελίες Εισαγγελία Αρείου Πάγου
•
Εισαγγελίες Εφετών 15
•
Διοικητικά Δικαστήρια Αυτά είναι τα εξής: •
Τα Διοικητικά Πρωτοδικεία (μονομελή και τριμελή}
•
Τα Διοικητικά Εφετεία
•
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
•
Το Ελεγκτικό Συνέδριο
Σκοπός Τα Τμήματα της Νομικής έχουν σκοπό να εφοδιάσουν τους φοιτητές τους με τις απαραίτητες γνώσεις των διαφόρων κλάδων του Δικαίου, να τους εξοικειώσουν με τη νομική σκέψη και να τους καταστήσουν ικανούς να εφαρμόζουν και να ερμηνεύουν τις νομικές διατάξεις.Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ο φοιτητής της Νομικής διδάσκεται τους διαφόρους κλάδους (με τις υποδιαιρέσεις τους) του εθνικού (ουσιαστικού και δικονομικού) δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, του ποινικού δικαίου, του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου, και ενδεικτικά: α) το συνταγματικό δίκαιο που ρυθμίζει την οργάνωση του κράτους και την
προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και το διοικητικό δίκαιο που διέπει την οργάνωση και λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και τις σχέσεις της με τους πολίτες, β) το ποινικό δίκαιο, που ρυθμίζει την εξουσία της πολιτείας για τον καθορισμό και την τιμωρία των αξιόποινων πράξεων, γ) το αστικό δίκαιο, που ρυθμίζει τις έννομες σχέσεις, προσωπικές και περιουσιακές, μεταξύ ιδιωτών στον καθημερινό βίο τους, από την έναρξη της προσωπικότητάς τους μέχρι τη λήξη της– το εργατικό δίκαιο, που έχει ως αντικείμενο τη ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών – το εμπορικό δίκαιο που ρυθμίζει τις εμπορικές πράξεις και τις σχέσεις μεταξύ εμπόρων δ) το δικονομικό δίκαιο, που καθορίζει τα όργανα και την διαδικασία απονομής της πολιτικής, ποινικής και διοικητικής δικαιοσύνης, ε) το διεθνές δίκαιο, που αφορά στους διεθνείς οργανισμούς και στις διεθνείς έννομες σχέσεις μεταξύ κρατών αλλά και ιδιωτών καθώς και το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, που μελετά το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στ) την ιστορία, την κοινωνιολογία και τη φιλοσοφία του δικαίου.
Επαγγελματικές Διέξοδοι Οι πτυχιούχοι μπορούν να καλύψουν θέσεις εργασίας σε τομείς ανάλογους με τις σπουδές και την εξειδίκευση τους. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μπορούν να απασχοληθούν στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ως: δικηγόροι, νομικοί σύμβουλοι, υποθηκοφύλακες, συμβολαιογράφοι, δικαστικοί λειτουργοί, υπάλληλοι (ειδικές κατηγορίες), διπλωμάτες (μετά από ειδικές εξετάσεις στην Διπλωματική Ακαδημία). Για την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος απαιτείται ειδική άδεια, την οποία οι πτυχιούχοι μπορούν να αποκτήσουν αφού ασκηθούν επί 18 μήνες σε δικηγορικό γραφείο και περάσουν τις σχετικές εξετάσεις στον Άρειο Πάγο. Μετά από 4 χρόνια άσκησης επαγγέλματος μπορούν να παρίστανται στο Εφετείο και μετά από 8 χρόνια στον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο Επικρατείας. Οι δικηγόροι, που επιθυμούν να εισέλθουν στο δικαστικό κλάδο, έχουν τη δυνατότητα, ένα έτος μετά την άδεια άσκησης επαγγέλματος, να συμμετέχουν σε εξετάσεις και να εισέλθουν στον κλάδο των ειρηνοδικών. Για τον κλάδο των δικαστών απαιτείται τρία χρόνια άσκηση επαγγέλματος και συμμετοχή σε εξετάσεις για την κάλυψη κενών θέσεων .
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Ορισμός Ο καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διδάσκει τα μαθήματα της ειδικότητάς του και υλοποιεί τους στόχους των αναλυτικών προγραμμάτων των συγκεκριμένων μαθημάτων αλλά και τους στόχους της εκπαίδευσης, όπως τους θέτει το Υπουργείο Παιδείας. Περιγραφή: Ο καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διδάσκει το μάθημα του γνωστικού αντικειμένου που είναι ταυτόσημο ή συναφές με την ειδικότητα του. Συγκεκριμένα, κατανέμει την ύλη που οφείλει να διδάξει στο σχολικό έτος ή στο τρίμηνο σε διδακτικές ενότητες, σύμφωνα με το αναλυτικό και ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου. Προετοιμάζει την καθημερινή του διδασκαλία λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες και τις ανάγκες των μαθητών του τμήματός του. Φροντίζει για την προετοιμασία των εποπτικών μέσων (χάρτες, φωτοτυπημένα κείμενα, σχεδιαγράμματα, διαφάνειες, cd-roms) που θα χρειαστούν στη διδασκαλία του, ή προετοιμάζει την επίδειξη μηχανών και συσκευών καθώς και τα πειράματα στο εργαστήριο. Καταγράφει την ενότητα που δίδαξε στο αντίστοιχο βιβλίο ύλης. Ελέγχει την παρουσία των μαθητών στο μάθημά του. Είναι υπεύθυνος για την τακτική φοίτηση, την πειθαρχία και την πρόοδο των μαθητών ενός τμήματος. Επίσης, είναι υπεύθυνος για την αξιολόγηση της επίδοσης των μαθητών του. Πολλές φορές εργάζεται στο σπίτι του για τον προγραμματισμό και την προετοιμασία των διδασκαλιών του καθώς και για τη διόρθωση των γραπτών δοκιμίων και άλλων εργασιών των μαθητών. Ακόμη, οφείλει να συμμετέχει στη διοργάνωση σχολικών εορτών και άλλων
εκδηλώσεων και να συνοδεύει τους μαθητές σε επισκέψεις και ημερήσιες εκδρομές. Συμμετέχει, επίσης, στις τακτικές και έκτακτες συνεδριάσεις του συλλόγου των καθηγητών, όπου συζητούνται η πρόοδος και η συμπεριφορά των μαθητών, παιδαγωγικά /εκπαιδευτικά θέματα, καθώς και θέματα που αφορούν στη λειτουργία της σχολικής μονάδας. Εκτός από τη διδασκαλία και τις άλλες υποχρεώσεις βασική φροντίδα του καθηγητή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι να αναπτύξει την πρωτοβουλία, την αυτενέργεια και την κρίση των μαθητών του, να τους βοηθήσει να αποκτήσουν αυτογνωσία και αίσθημα ευθύνης και να δημιουργήσει ένα κλίμα συνεννόησης και συνεργασίας μαζί τους. Προσπαθεί ακόμη να επιλύει προβλήματα που δημιουργούνται στους μαθητές του μέσα και έξω από την τάξη, σύμφωνα με τις αρχές της σύγχρονης Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Προϋποθέσεις άσκησης: Ο καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν χρειάζεται άδεια άσκησης επαγγέλματος.
Χαρακτηριστικά Νομοθετική κατοχύρωση: Εκπαίδευση: Ως καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μπορεί να εργαστεί ο απόφοιτος πανεπιστημιακών σχολών στην ειδικότητά του, ενώ για να υπηρετήσει στη δημόσια εκπαιδευση πρέπει να επιτύχει στις σχετικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Στην τεχνική εκπαίδευση εργάζονται και πτυχιούχοι τεχνικών ειδικοτήτων Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι. ή και άλλων τεχνικών σχολών μετά από φοίτηση σε παιδαγωγική σχολή ή στη ΣΕΛΕΤΕ. Σπουδαιότητα: Ο καθηγητής οφείλει να αγαπά τους νέους και το εκπαιδευτικό έργο και να έχει ευχάριστη προσωπικότητα. Να είναι υπομονετικός, σταθερός, επίμονος και να διαθέτει ευσυνειδησία, διδακτικές, ηγετικές, και οργανωτικές ικανότητες. Επίσης, θα πρέπει να τον χαρακτηρίζει η ευγένεια, η ικανότητα επικοινωνίας, η πρωτοβουλία και το πνεύμα συνεργασίας. Οφείλει ακόμη, να επικοινωνεί αποτελεσματικά με τους μαθητές του, να παρακολουθεί τα ενδιαφέροντα, τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους, να έχει την ικανότητα να συζητά μαζί τους και να τους ελέγχει διακριτικά. Κατά την ώρα της διδασκαλίας πρέπει να επιβάλλεται, να εμπνέει σεβασμό και εμπιστοσύνη. Πρέπει ακόμη να είναι δίκαιος, αντικειμενικός και αμερόληπτος στις σχέσεις του με μαθητές, ώστε να μη δημιουργεί πικρίες και αντιδικίες μεταξύ τους. Η γλωσσική ικανότητα και η κοινωνική μόρφωση, είναι απαραίτητα προσόντα για την άσκηση του επαγγέλματος, όπως επίσης και κάποιες ειδικές ικανότητες, ανάλογα με το αντικείμενό του. Μέλλον: Η μεγάλη αύξηση του αριθμού των πτυχιούχων πανεπιστημιακών σχολών δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην απορρόφηση τους από τη δημόσια (και την ιδιωτική) δευτεροβάθμια εκπαίδευση, κάτι που διαφοροποιείται ανάλογα με την ειδικότητά τους. Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν καλύτερες προοπτικές απασχόλησης. Ως ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν απροσδιόριστο ωράριο και οι αποδοχές τους εξαρτώνται από τις ώρες που διδάσκουν, ενώ αν έχουν δικό τους εκπαιδευτήριο ή φροντιστήριο, οι αποδοχές μπορεί να παρουσιάσουν μεγάλη διακύμανση και σε μερικές περιπτώσεις να ανέλθουν σε υψηλά επίπεδα. Περιβάλλον ενασχόλησης: Ο καθηγητής συνήθως εργάζεται σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (δημόσια-ιδιωτικά). Ανάλογα όμως με την ειδικότητά του μπορεί να εργαστεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (πχ, γυμναστές, μουσικοί) και στην κατάρτιση (πχ, ΙΕΚ, ΚΕΚ, Σχολές του ΟΑΕΔ). Ακόμη, ως ελεύθερος επαγγελματίας μπορεί να εργάζεται σε φροντιστήρια, να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα, ή να ιδρύσει δικό του ιδιωτικό εκπαιδευτήριο ή φροντιστήριο.
Επαγγελματικές συνθήκες: Το βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο του επαγγέλματος είναι η ευθύνη, καθώς ο καθηγητής επηρεάζει την προσωπικότητα, αλλά και τη μελλοντική εκπαιδευτική και επαγγελματική πορεία και τον τρόπο ζωής των μαθητών του. Πρόκειται για πνευματική ατομική εργασία, που προϋποθέτει καλή συνεργασία με τους μαθητές και τους άλλους συναδέλφους καθώς και με το υπόλοιπο προσωπικό της σχολικής μονάδας. Ο καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εργάζεται με μειωμένο ωράριο, συνήθως όρθιος, παραδίδοντας, ή εξετάζοντας το μάθημα το οποίο διδάσκει. Αναγκάζεται όμως να εργαστεί και αρκετές ώρες στο σπίτι για τη διόρθωση των γραπτών ή την προετοιμασία των παραδόσεων. Στις μεγάλες πόλεις μπορεί να εργάζεται με βάρδιες, άλλοτε πρωινές και άλλοτε απογευματινές ώρες. Όταν υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση, ακολουθεί το ωράριο και τις αποδοχές των εκπαιδευτικών του δημοσίου, ενώ, όταν εργάζεται στην ιδιωτική εκπαίδευση, το ωράριο και οι αποδοχές του εξαρτώνται από τη σύμβαση που έχει συνάψει, η οποία μπορεί να είναι ανάλογη των προσόντων και της εμπειρίας του.
Γενικά σχόλια Ο καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εκτός από το διδακτικό του έργο, βοηθά τον μαθητή να ανακαλύψει τις ικανότητές του και να τις καλλιεργήσει, να ερευνήσει τις ανάγκες του και τις αδυναμίες του, με τελικό στόχο να ολοκληρώσει την προσωπική και κοινωνική ταυτότητά του. Ως εκπαιδευτικός χρειάζεται να έχει ευρύ πεδίο γνώσεων, παιδαγωγική εκπαίδευση, διαπροσωπικές και κοινωνικές δεξιότητες και ολοκληρωμένη προσωπικότητα, για να μπορεί να παρέχει ποιοτική αγωγή και εκπαίδευση.
MusicalPerformer Ορισμός MusicalPerformerείναι ένα επάγγελμα το οποίο συνδυάζει τρεις βασικούς καλλιτεχνικούς τρόπους έκφρασης: το Θέατρο, το Χορό και το Τραγούδι. Ειδικότερα, ένας άνθρωπος, που επιθυμεί να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα χρειάζεται να γνωρίζει ισάξια και τα τρία αυτά είδη.
ΓΕΝΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ Οι παραστατικές τέχνες υπάρχουν από την αρχαιότητα με πρωτοπόρους τους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Όμως, δεν έχουν διασωθεί σενάρια και γι’αυτό το λόγο οι πηγές μας αρκούνται σε εικονογραφήσεις πάνω σε γλυπτά, τοίχους και αγγεία. Στο Μεσαίωνα οι τέχνες αυτές διατηρούνταν από την εκκλησία. Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης διεγέρθηκε το ενδιαφέρον για την πολυφωνία και έτσι δημιουργήθηκε ένα είδος μουσικής με βάση την πολυφωνία, που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Το επάγγελμα αναδύθηκε στην κεντρική σκηνή την περίοδο του Baroque όπου χτίστηκαν τα χαρακτηριστικά του, τα οποία αναπτύχθηκαν με το πέρασμα της Κλασικής εποχής και της Ρομαντικής. Τέλος, τον 19 ο-20ο αιώνα το επάγγελμα αναπτύσσεται και παγιώνεται στην Αγγλία και ιδιαίτερα στην Αμερική. Έτσι, τα περισσότερα μιουζικαλ είναι αγγλοσαξονικά.
ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Το επάγγελμα του MusicalPerformerστην Ελλάδα έχει αρχίσει να αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια, αφού δεν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από τους Έλληνες για αυτό. Από την άλλη μεριά, όποιος επιλέξει σαν επάγγελμα αυτό δεν έχει πολλές ευκαιρίες στην Ελλάδα. Γι’ αυτό το λόγο, όσοι Έλληνες θέλουν να ασχοληθούν αποκλειστικά με αυτόν τον
τομέα στρέφονται συνήθως προς το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η επιτυχία και η εργασία είναι πιο σίγουρη. Επιπροσθέτως, η εύρεση εργασίας στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη, διότι όπως αναφέρθηκε, δεν υπάρχει αρκετό ενδιαφερόμενο κοινό προς αυτό το αντικείμενο και η σταδιοδρομία του MusicalPerformerείναι ιδιότροπη και χρειάζεται θυσίες.
ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ Ο μουσικός είναι ενα άτομο το οποίο γράφει, ερμηνεύει, ή δημιουργεί μουσική, δηλαδή συνθέτει μουσικά κομμάτια. Οι μουσικοί μπορούν να ξεχωρίζουν ανάλογα με την ικανότητα τους να δημιουργήσουν ή να ερμηνεύσουν μουσική, έτσι λοιπόν χωρίζονται σε οργανοπαίχτη, τραγουδιστή, συνθέτη, στιχουργό και ενορχηστρωτή, καλλιτέχνη για ηχογραφήσεις καθώς και σε Μαέστρο.
Ένας Μαέστρος καθοδηγεί ένα μουσικό σύνολο. Ένας μαέστρος μπορεί να συμμετάσχει ως οργανοπαίχτης σε ένα σύνολο .ο καλλιτεχνικός διευθυντής μιας ορχήστρας, που επιλέγει τα έργα που θα εκτελεστούν, τα διδάσκει στους μουσικούς και τους διευθύνει την ώρα της εκτέλεσης.ο μαέστρος λέγεται και αρχημουσικός Ο διευθυντής ορχήστρας θα πρέπει : Να έχει πλατιά γνώση των θεωρητικών της μουσικής, [μουσικής θεωρίας και ανάλυσης, ιστορίας της μουσικής, μορφολογίας, οργανογνωσίας, φωνητικής κλπ], για να μπορεί να κατανοεί τη λογική της συνθετικής δομής και λειτουργίας των έργων.Έτσι αισθάνεται οικεία με το αντικείμενό του, κινείται άνετα σε έργα διαφορετικών εποχών και εξασφαλίζει μεγαλύτερο ποσοστό ελπίδων για τις σωστές υπηρεσίες του στη μουσική.Να έχει άριστη ακοή για να ελέγχει τους εκτελεστές των οργάνων.Η κίνησή του στην τεχνική διεύθυνσης να χαρακτηρίζεται από λιτότητα, οικονομία και ευκρίνεια.Οι κινήσεις διεύθυνσης δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε πρόσχημα για την προσωπική του προβολή, ούτε το σπουδαιότερο σε ένα μαέστρο.Η τεχνική της διεύθυνσης κωδικοποιεί τη μουσική σκέψη σε σήματα – κινήσεις,που εξασφαλίζουν τη σιωπηρή και σαφή συνεννόηση με τα μέλη της ορχήστρας.Να γνωρίζει ένα ή περισσότερα όργανα. Ιδιαίτερα το πιάνο τον βοηθά στην πρώτη του γνωριμία με τα έργα, στην προσωπική του μελέτη και
τον διευκολύνει στις δοκιμές.Να γνωρίζει καλά τα όργανα της ορχήστρας, την έκτασή τους, τις δυνατότητές τους, τον τρόπο παιξίματος τους, το ηχόχρωμά τους, πως ηχούν στις διάφορες θέσεις. Έτσι, ξέρει τι μπορεί να αποδώσει ο καθένας και μπορεί να ελέγξει το παίξιμό του. Αντιλαμβάνεται τις ενδεχόμενες δυσκολίες που συναντούν οι εκτελεστές και τους βοηθά να τις ξεπεράσουν επιτυχώς κερδίζοντας σιγουριά, αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη που ο ίδιος θα εμπνέει.Μόνο έτσι οι εκτελεστές θα αποκτήσουν ετοιμότητα και η βαρύτητα θα δοθεί στην εκφραστική και ψυχολογική πλευρά του έργου, στην εσωτερικότητα της σύνθεσης, μεταδίδοντας έτσι την ανάλογη αισθητική συγκίνηση και στο ακροατήριο.Να έχει καλλιτεχνική και προσωπική σεμνότητα , ικανότητα αυτοελέγχου, ικανότητα συνεργασίας με τους άλλους καλλιτέχνες, στενή επαφή με το ευρύτερο κοινό. Μόνο έτσι θα κατορθώσει να εμφυσήσει στην ορχήστρα εθελοντική πειθαρχία και να πείσει το κοινό ότι αυτό που κάνει είναι ένα κομψοτέχνημα.Δεν είναι καθόλου εύκολο να ενσωματώσει τους πάντες στην κοινή προσπάθεια, να τους υποτάξει στο δημιουργικό του σκοπό.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΙΕΣ Πολλοί άνθρωποι αναρωτιόνται αν είναι αναγκαίος ο μαέστρος. Ισχυρίζονται ότι αν ο κάθε παίχτης ξέρει καλά το μέρος του, δεν χρειάζεται κανένας να διευθύνει την ορχήστρα. Το πρόβλημα δεν είναι απλό. Είναι, ασφαλώς, δυνατό ένα μικρό συγκρότημα ή μια ορχήστρα μουσικής δωματίου να παίξουν χωρίς μαέστρο. Όμως και σε αυτή την περίπτωση παρουσιάζονται αδυναμίες. Η μελέτη των συνθέσεων γίνεται μακρόχρονη γιατί δεν υπάρχει ένας υπεύθυνος που να γνωρίζει καλά τι επιδιώκει με την ερμηνεία του έργου. Δημιουργούνται αντιθέσεις και σύγχυση. Στις περίπλοκες συνθέσεις κυρίως στη σύγχρονη μουσική, κάποτε είναι αδύνατη η εκτέλεση, χωρίς μαέστρο. Οι παίχτες δείχνουν συντηρητικότητα και εκνευρισμό .Αυτό γίνεται φανερό όταν επιταχύνεται ο ρυθμός ή όταν παρουσιαστεί ένα λάθος. Βέβαια, ο κάθε εκτελεστής ενός τέτοιου συγκροτήματος έχει υψηλό αίσθημα ευθύνης, έχει μεγαλύτερο ενθουσιασμό και πιο τέλεια συγκέντρωση. Γι’αυτό δεν είναι ζημιά όταν ένα συγκρότημα μουσικής δωματίου παίζει χωρίς μαέστρο. Όμως, στις συμφωνικές ορχήστρες είναι αδιανόητη η έλλειψη μαέστρου.Η ορχήστρα είναι μια ομάδα από 60-120 εκτελεστές που παίζουν όλοι τα σημαντικότερα όργανα από τις οικογένειες των ξύλινων και χάλκινων πνευστών, των
έγχορδων και των κρουστών.Αφού, λοιπόν, οι ορχήστρες έχουν τόσους πολλούς ανθρώπους που πρέπει να παίζουν συγχρονισμένα, όλοι όπως αποδίδει ο ένας, οι ορχήστρες χρησιμοποιούν, συνήθως, κάποιον που στέκεται μπροστά τους και κρατά το χρόνο για όλους.Φυσικά, ο μαέστρος πρέπει να είναι καλλιτέχνης με μεγάλες ικανότητες για να αισθάνονται οι εκτελεστές πως μπορεί πραγματικά να τους διευθύνει και να τους διδάξει.Εδώ και διακόσια χρόνια, ο αρχιμουσικός ή διευθυντής ορχήστρας ή μαέστρος, όπως λέγεται, έπαιζε μέσα στην ορχήστρα βιολί ή τσέμπαλο. Με τον καιρό, όμως, η μουσική έγινε όλο και πιο περίπλοκη, κι έτσι ο αρχιμουσικός αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο να διευθύνει τους άλλους μουσικούς. Ο μαέστρος κρατά το χρόνο. Κάνει τους εκτελεστές να αρχίζουν και να σταματούν μαζί. Καθοδηγεί το παίξιμο των εκτελεστών, γνωρίζει πότε πρέπει να υποδείξει την είσοδο ενός οργάνου και πότε δε χρειάζεται να το κάνει. π.χ. ένας φλαουτίστας μπορεί να έχει 80 μέτρα παύσεις. Αν ξεχάσει έστω και μια, τότε θα τα μπλέξει. Τους θυμίζει πού πρέπει να παίξουν πιο αργά ή πιο γρήγορα. Ουσιαστικά, δεν επιδιώκει μόνο να είναι ενωμένες οι δυνάμεις της ορχήστρας αλλά ερμηνεύει, μεταφράζει, τη βούληση, το σχέδιο του συνθέτη όπως αυτό είναι γραμμένο στην παρτιτούρα. Στις πρόβες συγκεντρώνεται στην εκγύμναση και στη σταδιακή επεξεργασία του έργου. Το αποκορύφωμα της προσπάθειας του είναι η συναυλία. Εκεί, γίνεται ο απολογισμός όλης της προηγούμενης δουλειάς του και η ικανότητα του να κυριαρχεί στη δοσμένη στιγμή στο σύνολο, δηλ. στην ορχήστρα. Το κριτήριο της δουλειάς του, είναι, η τελειότητα της μουσικής ερμηνείας.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ-ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ Ορισμός Ο γυμναστής φροντίζει για την σωματική άσκηση και καλή φυσική κατάσταση των αθλητών ή άλλων ατόμων, προτείνοντας και εφαρμόζοντας τις κατάλληλες για τον καθένα μεθόδους σωματικής άσκησης.
Περιγραφή Ο γυμναστής μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε διαφορετικά είδη σωματικής άσκησης, όπως η αεροβική και σουηδική γυμναστική, το τέντωμα
(stretching), η ενόργανη γυμναστική, οι ασκήσεις με βάρη, ο χορός το μπαλέτο, κ.ά. Η εκγύμναση μπορεί να γίνεται ατομικά ή ομαδικά. Στην πρώτη περίπτωση ο γυμναστής πρέπει να σχεδιάσει το πρόγραμμα που θα ακολουθηθεί, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ανάγκες και απαιτήσεις του αθλούμενου. Στόχος του είναι πάντοτε η καλύτερη δυνατή εξάσκηση, η βελτίωση των σωματικών αδυναμιών, η διατήρηση της καλής φυσικής κατάστασης, η αποφυγή τραυματισμών. Στην περίπτωση της ομαδικής εκγύμνασης καταρτίζει το πρόγραμμα που θα ακολουθηθεί από όλη την ομάδα, με τρόπο ώστε όλα τα μέλη της να μπορούν να το παρακολουθήσουν. Ειδικότερα, ο γυμναστής καταρτίζει το πρόγραμμα ασκήσεων, προσαρμόζει το πρόγραμμα στις ανάγκες κάθε αθλούμενου, παρακολουθεί τη σωστή εκτέλεση των ασκήσεων, καθοδηγεί και στηρίζει τους αθλούμενους ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές τους. Σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί να συνεργάζεται με προπονητές για τη σωστή εκγύμναση μιας ομάδας αθλητών. Τότε, λαμβάνει οδηγίες από τον προπονητή για τις ανάγκες της ομάδας, ή ορισμένων αθλητών και καταρτίζει το ανάλογο πρόγραμμα εκγύμνασης. Η χαρακτηριστική αθλητική φόρμα και τα αθλητικά παπούτσια είναι τα διακριτικά στοιχεία του! Η σφυρίχτρα και το χρονόμετρο είναι αρκετές φορές χρήσιμα, ανάλογα με το είδος της γυμναστικής. Όργανα που επίσης χρησιμοποιεί ένας γυμναστής, είναι τα βάρη, κάθε είδους μηχανήματα εξάσκησης, τα αντίστοιχα σύνεργα της ενόργανης γυμναστικής και οι μπάρες των γυμναστηρίων. Προϋποθέσεις άσκησης: Για την άσκηση του επαγγέλματος απαιτείται πτυχίο ΤΕΦΑΑ.
Νομοθετική κατοχύρωση Εκπαίδευση Για να γίνει κάποιος γυμναστής πρέπει να σπουδάσει στα Τμήματα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) των Α.Ε.Ι. Μετά την αποφοίτησή του συχνά παρακολουθεί ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης σε διάφορες νέες τεχνικές, που αναπτύσσονται στον τομέα ενδιαφέροντός τους. Παράδειγμα τέτοιας
εκπαίδευσης αποτελούν τα σεμινάρια γύρω από τις μεθόδους πρόληψης αθλητικών ατυχημάτων.
Σπουδαιότητα Ο γυμναστής, χρειάζεται να έχει καλή σωματική υγεία και πολύ καλή φυσική κατάσταση. Πρέπει να διακρίνεται από ενθουσιασμό και να τον μεταδίδει και στα άτομα που έχει αναλάβει να εκγυμνάζει. Ακόμα, πρέπει να έχει υπομονή και ψυχραιμία για να αντιμετωπίσει τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις. Επίσης, ο δυναμισμός, οι ηγετικές ικανότητες, η ευσυνειδησία και η συνέπεια, καθώς και η ικανότητα διδασκαλίας και μεταδοτικότητας πρέπει να είναι ανάμεσα στα χαρακτηριστικά του. Η ικανότητα αντίληψης του χώρου για την απόλυτη εκμετάλλευσή του με τα κατάλληλα μέσα και όργανα, αποτελεί ένα ακόμα προσόν που είναι σκόπιμο να τον διακρίνει. Τέλος, πρέπει να είναι σε θέση να εργάζεται δημιουργικά με την ομάδα.
Μέλλον Η προσφορά αυτή τη στιγμή από γυμναστές είναι μεγάλη, ενώ η απορρόφησή τους δεν ακολουθεί τους ίδιους ρυθμούς. Ωστόσο, η ζήτηση για γυμναστές αναμένεται στο άμεσο μέλλον να αυξηθεί, λόγω της ευκαιρίας της διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων στη χώρα μας και γενικότερα, με την ιδιαίτερη προτεραιότητα και σημασία που δίνει η πολιτεία τα τελευταία χρόνια στην ανάπτυξη του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Περιβάλλον ενασχόλησης Ένας γυμναστής μπορεί να απασχολείται στην υπηρεσία των διαφόρων αθλητικών συλλόγων, ή ως ιδιωτικός γυμναστής αθλητών, ως προπονητής σε μια ομάδα -εθνική, τοπική, σχολείου. Ο γυμναστής επίσης, μπορεί να εργαστεί ως εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τέλος, έχει τη δυνατότητα να ανοίξει γυμναστήριο ή να εργαστεί εκεί ως υπάλληλος.
Επαγγελματικές συνθήκες Ο γυμναστής στη διάρκεια της εργασίας του, η οποία του προκαλεί συχνά σωματική κόπωση, συνεργάζεται με μεγάλο αριθμό ατόμων. Αρκετές φορές, χρειάζεται να εργαστεί και κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Μπορεί ακόμη και να χρειαστεί να ταξιδέψει, συνοδεύοντας αθλητές που συμμετέχουν σε διάφορους αγώνες. Ο φυσικός του χώρος είναι οι διάφορες αίθουσες γυμναστικής (γυμναστήρια) και τα γήπεδα, ανοιχτά και κλειστά. Είναι πολύ πιθανό οι εγκαταστάσεις που χρησιμοποιεί ο γυμναστής να μην είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, γεγονός που δυσκολεύει την εργασία του τόσο από άποψη χώρου όσο και από άποψη συνθηκών εργασίας (υγρασία, κρύο και άλλα). Επίσης, λόγω της φύσης του επαγγέλματος και της συνεχούς σωματικής άσκησης, μπορεί να αντιμετωπίζει τραυματισμούς, για την αποφυγή των οποίων απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή.
Επαγγελματικές οργανώσεις Οι νόμοι για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και ο νόμος για τον αθλητισμό, προσδιορίζουν τον Κώδικα Δεοντολογικής Συμπεριφοράς του επαγγελματία. Γενικά σχόλια: v Ο γυμναστής ασχολείται με προσοχή, υπομονή, και μεθοδικότητα με τον αθλητή, προσπαθώντας να τον φέρει στην καλύτερη δυνατή φυσική και σωματική κατάσταση, προκειμένου να αντεπεξέλθει στις αθλητικές του υποχρεώσεις. v Στο έργο του γυμναστή περιλαμβάνεται η εμψύχωση και στήριξη των αθλητών ή των αθλούμενων, ώστε να ολοκληρώσουν με επιτυχία το πρόγραμμα γύμνασής τους.
ΙΑΤΡΙΚΗ Η Ιατρική είναι επιστήμη και τέχνη[1] που ασχολείται με την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενειών του ανθρώπου.[2] Θεωρείται μια από τις αρχαιότερες των πρακτικών επιστημών, έχοντας τις πρώτες της εφαρμογές στις απαρχές της ίδιας της ανθρώπινης κοινωνίας. Ως και θεωρούνταν αποκλειστικά τέχνη, ορολογία με την οποία εμφανίζεται και στον Όρκο του Ιπποκράτη. Οι ιατροί κατά κανόνα χωρίζονται σε 4 κλάδους: της παθολογίας, της χειρουργικής, της κλινικο-εργαστηριακής ή εργαστηριακής ιατρικής, και της ψυχιατρικής. Η κτηνιατρική είναι κλάδος που ασχολείται με τη θεραπεία των υπολοίπων ζώων.
Μέλλον • •
•
•
ως νοσοκομειακοί που με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση εργάζονται σε νοσοκομείο ή σε κέντρα υγείας, ως ελεύθεροι επαγγελματίες, που παρέχουν τις υπηρεσίες τους, στο ιατρείο τους, στο σπίτι των ασθενών, και στις ιδιωτικές κλινικές, ως έμμισθοι γιατροί οι οποίοι παράλληλα με το ιατρείο τους κατέχουν και μία έμμισθη θέση, που μπορεί να είναι στο δημόσιο ή στον ευρύτερο τομέα του δημοσίου, σε πανεπιστήμια, σε δήμους, σε κοινωφελή ιδρύματα, τράπεζες, ασφαλιστικούς οργανισμούς (Ι.Κ.Α., Τ.Ε.Β.Ε., κ.ά.), ως γιατροί σε διεθνείς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς (UNICEF, Γιατροί χωρίς σύνορα κ.ά.).