ฉันพบพระเจ้าได้อย่างไร?
R.I.P. เทเรซา กนกวรรณ ยุกติรัตน ชาตะ
6 พฤศจิกายน
มรณะ 12 กันยายน
2510 2558
“โปรดประทานการพักผ่อน นิรันดรแก่เขาเถิด พระเจ้าข้า”
1
ฉันพบพระเจ้าได้อย่างไร? กนก รรณ ยุกติรตั น
......................................................................................................... “ จุ๋ม...พึ่เราอยากใ เ้ ขียนประ บการณ์. เรื่องที่จุ๋มพบพระเจ้าอย่างไร เพื่อเป็นการ แบ่งปันอ่ะจ้า ัง ่าคงไม่รบก นเกินไปนะ จุ๋ม บายดีนะ ” ข้อค ามของเพื่อนแต้ ( คุณมล ดี เพ็ญ ุต ) ซึ่งเป็นแม่ทูน ั ของฉัน ่งเข้ามาใน ค่่า ัน นึ่ง ( 7 ก.ค.58 ) ลังจากอ่านข้อค าม ฉันก็ร่าพึงกับพระองค์ ่า “ ถึงเ ลาที่พระองค์ทรงเ ็น มค รแล้ ินะคะ พระองค์ทรงจัดเตรียม นทางใ ้ ลู ก เ มอ ลู ก ยิ น ดี รั บ ใช้ พ ระองค์ แบ่ ง ปั น เรื่ อ งรา ค ามรั ก ค ามเมตตาของ พระองค์ที่มีต่อลูกใ ้ผู้อื่นได้รับรู้ ขอใ ้ทุกอย่าง ่าเร็จตามพระประ งค์ ”
ฉันก้ม น้าพนมมือ ตั้งใจนมั การ อธิ ฐาน และคุยกับพระ “ ข้าแต่พระองค์ ขอบคุณ พระองค์ที่ ใ ้ ลูกได้มีโอกา ในการรับ ใช้พระองค์ ลู กจะ ตั้งใจเขียนงานชิ้นนี้ใ ้ดีที่ ุด ขอบคุณพระองค์ที่ทรงเรียกใช้ลูก ใ ้ลูกได้มีโอกา เป็น ท่อธารพระพร เล่ าเรื่อ งรา แบ่ งปัน ประ บการณ์ นุน ใจ และเคาะเรียก แก่ผู้ ที่ พระองค์ประ งค์ ขอพระองค์ น่าทาง ใ ้ การเขียนเล่าเรื่องรา นี้ เป็ นไปตามพระ ประ งค์ เป็นไปตามน้่าพระทัยของพระองค์ด้ ยเถิด อาเมน ”
2
แม้ฉันจะเป็นผู้เชื่อใ ม่ เพิ่งท่าพิธีล้างบาป เมื่อ ันที่ 22 ธัน าคม 2555 โดยเพื่อน แต้ ได้เชิญคุณพ่อบรรจง ( บาท ล ง ดร. บรรจง ันติ ุขนิรันดร์ ) มาท่า พิธีใ ้ ฉันถึงที่บ้าน ( ขอบคุณพระองค์ เป็นพระม ากรุณายิ่งนัก ) เ ตุที่คุณ พ่อต้องมาท่าพิธีใ ้ฉันถึงที่บ้าน เนื่องจากเ ลานั้น โรคมะเร็งของฉันได้ ลุกลาม ู่ระยะแพร่กระจาย รือระยะ ุดท้ายแล้ ท่าใ ้ฉันไม่ ามารถออกจากบ้าน ไปไ นมาไ นไกลๆได้
า่ กันจริงๆแล้ พระเจ้าทรงอยู่กับฉัน ทรงเคาะประตูเรียกฉันนานแล้ ตั้งแต่ มัย ฉันเรียนอยู่ชั้นประถมโน้นแนะ เพียงแต่ตอนนั้นฉันไม่มีค ามกล้า าญที่จะเปิดประตูต้อนรับพระองค์ รือบอกใคร ต่อใครใน ายตระกูลซึ่งล้ นเป็นพุทธ า นิกชน ่า “ฉันเชื่อพระเจ้า ฉันรักพระองค์ ”
3
มัยเด็กๆฉันได้รับการเลี้ยงดูจากป้า โดยเรียนชั้นอนุบาลจนถึงชั้นประถม ึก าปีที่ 5 ที่โรงเรียน รคามินทร์อนุ รณ์ จัง ัดปัตตานี แต่พอขึ้นเรียนชั้นประถม ึก าปีที่ 6 คุณพ่อและคุณแม่ได้รับฉันไปอยู่ด้ ย และใ ้ เรียนที่โรงเรียนมานะ ึก า จัง ัดยะลา เพราะโรงเรียนมานะ ึก าเป็นโรงเรียนคาทอลิก ฉันได้เ ็น ัญลัก ณ์พระเยซูบนไม้ กางเขนเป็นครั้งแรกที่นั้น ตอนนั้นฉันเข้าใจ ่าพระเยซูบนไม้กางเขนคือรูปเคารพเ มือนรูปเคารพของ า นา อื่นๆ ยังนึกแปลกใจ ่า ท่าไมคริ ตชนไม่ท่ารูปเคารพที่ ดู ยๆ ดู ง่างาม ท่าไมใช้ รูปเคารพที่ดูโ ดร้ายน่ากลั เช่นนั้น
4
ซึ่ง ต่ อ มาภาย ลั ง ฉั น จึ ง ทราบ ่ า พระเยซู บ นไม้ ก างเขนไม่ ใช่ รูป เคารพ แต่ เป็ น ัญลัก ณ์ เป็นเครื่อง มายที่เตือนใ ้คริ ตชนได้ระลึกถึงค ามรักอันมากล้นเกิน พรรณนาของพระบิดาที่ ่งบุตรมนุ ย์ลงมายังโลก ระลึกถึงค ามรักค ามเมตตา อั น ุ ด ประมาณ การเ ี ย ละ การไถ่ บ าปของพระเยซู เพื่ อ ใ ้ ค นบาปอย่ า งเรา ทั้ง ลายใ ้ได้รอด ที่โรงเรียนมานะ ึก า ฉัน ได้ รู้จัก ่าบาท ล งและซิ เตอร์ เป็ นอย่างไร แต่ งตั อย่างไร ฉันชอบชุดของซิ เตอร์ม าก รู้ ึก ่าเป็ นชุดที่ ยงาม งบเย็ น ยังนึ ก อยากจะใ ่ชุดอย่างนั้นบ้าง เ ลาพักเที่ยงของโรงเรียนมานะ ึก า จะเป็นเ ลาที่เด็กๆที่เป็นชา คริ ต์เข้าเรียน กับบาท ล ง ฉันมั กจะเดิ นผ่าน ้อ งเรียนนั้น เ มอ ได้ยิน เ ีย งเพื่ อนๆร้องเพลงนมั การ ได้ยิ น เ ียงบาท ล งเล่าเรื่องของพระเยซู ฉันอยากเข้าไปร่ มเรียนด้ ย อยากฟังนิทาน และร้องเพลงบ้าง แต่ไม่กล้า..ได้แต่เดินผ่านไปผ่านมาและเอียง ูฟัง ฉันไม่รู้เลย ่า ถ้าเพียงแต่ฉันเปิดประตูเข้าไป ทุกคนก็พร้อมที่จะยินดีต้อนรับ
5
ค ามเชื่อของฉันเกี่ย กับพระคริ ต์ เริ่มท ีขึ้น จนกระทั่งเย็น ัน นึ่ง..เมื่อเ ลีย ซ้ายแลข า ่าปลอดคนดีแล้ ฉันแอบเข้าไปใน ้องนั้นคนเดีย พระเยซูถูกตรึงอยุ่ บนไม้กางเขน ติดแข นไ ้บนฝาผนัง น้า ้องเรียน ้องทั้ง ้องเงียบกริบ มีเพียงแค่ฉันกับพระองค์ ฉันคุกเข่าลงบอกพระองค์ ่า “ นูอยากรู้จักพระองค์ ซิ เตอร์บอก ่า พระองค์เปี่ยมด้ ยพระเมตตา จะอธิ ฐาน ขออะไรกับพระองค์ก็ได้ ” ฉันนิ่ง ูดลม ายใจเข้าปอดลึกๆ เพราะนั้นเป็นการขอครั้งแรกในชี ิต ัยเด็กของฉัน ต่อ ิ่งที่ฉันเชื่อ ่ามีอยู่จริงและเป็น ิ่ง ักดิ์ ิทธิ์ “ นูอยาก อบได้ที่ 1 ค่ะ ” ฉันเปล่งเ ียงดังลั่น ้อง “ ถ้า นู อบได้ที่ 1 นูจะนับถือคริ ต์ ” ฉันต่อรองกับพระองค์เ ียด้ ย ซึ่งไม่ใช่ ิ่ง ที่ มค รท่าเลย ( ขอพระองค์อภัยใ ้แก่ลูกที่ได้กระท่าไปเช่นนั้น )
6
เมื่อเขียนเล่ามาถึงตรงนี้ฉันอดนึกข่าตั เองไม่ได้ มัยเด็กๆฉันเรียน นัง ืออ่อนมาก ไม่ นใจการเรียนเท่าไ ร่ อบได้ล่าดับที่เกือบท้ายๆของ ้องเรียนเ มอ ฉันกราบขอบพระคุณพระองค์ และรีบออกจาก ้องก่อนที่จะมีใครมาเ ็น ฉันตั้งใจเรียนและอ่าน นัง ือมากขึ้น ฉันรู้ ึก ่าพระเยซูคอยดูคอยเตือนใ ้ฉันขยันเรียน และในที่ ุด...พระเจ้าก็ประทานพระพรใ ้ฉัน อบได้ที่ 1 ในปีนั้น...มันเ ลือเชื่อ!! มันเป็นที่ 1 ครั้งแรก!และครั้งเดีย ! ในชี ิตของฉัน
7
เมื่อได้ที่ 1 แล้ ใจของฉันก็กระ นกระ าย เพราะได้ ัญญาใจกับพระองค์แล้ ่าจะ นับถือคริ ต์ ฉันแอบเข้าไปใน ้องนั้นยามปลอดคนอีกครั้ง “ พระเยซูเจ้าขา นูกลั ที่จะบอกใครๆ ่า นูนับถือพระคริ ต์ แม่ต้องโกรธ นู ตี นู แน่ๆ เรารู้กัน องคนได้มั๊ยค่ะ ” “ เรารู้กัน องคนได้มั๊ยคะ เรารู้กัน องคนได้มั๊ยคะ ” ฉันร้องขอ ิง อน ฉันเงย น้ามองพระเยซูที่ถูกตรึงอยู่บนไม้กางเขนเนิ่นนาน รู้ ึกถึงค าม งบเงียบ และรอยยิ้มจางๆ ฉันเฝ้ารอใ ้พระองค์ตอบฉัน แต่ทุกอย่างก็ ่างเปล่า ฉันก้มกราบพระองค์ ัน ลังเดินออกจาก ้องเงียบๆ ค ามรู้ ึกผิดเล็กๆเกาะอยู่ใต้ จิต ่านึกขณะที่ย่างเท้าก้า า่ งจากพระองค์ ฉันไม่รู้เลย ่า ถึงฉันทอดทิ้งพระองค์ไป แต่พระองค์ก็ไม่เคยทอดทิ้งฉันเลย พระองค์ เฝ้ารอใ ้ฉันเดินกลับมา าพระองค์อีกครั้ง ขอบคุณพระองค์
8
ฉันเรียนต่อชั้นมัธยม ึก าตอนต้น ที่โรงเรียนคณะรา ฎรบ่ารุง จัง ัดยะลา เรียนต่อชั้นมัธยม ึก าตอนปลายที่โรงเรียนบดินทร์เดชา ( ิง ์ ิง เ นี ) กรุงเทพฯ และเรียนระดับปริญญาตรีที่ม า ิทยาลัยเชียงใ ม่ ช่ งเ ลาเ ล่านั้น ฉันทอดทิ้งพระองค์ ไม่เคยเปิดใจพูดคุย รือนึกถึงพระองค์อีกเลย ฉันลืมพระองค์เ ีย นิท ขณะที่พระองค์ยังคงอยู่เคียงข้างฉัน คอยดูแลฉันอยู่เงียบๆ ดั่งคนเลี้ยงแกะเฝ้าดูแกะของตนเพลิดเพลิน ิ่งเล่นเล็ม ญ้า อยู่ที่ชายทุ่ง ( ขอพระองค์ประทานอภัยแก่ลูกด้ ยเถิด อาเมน )
9
ลังจากเรียนจบในระดับปริญญาตรี ฉันท่างานเป็นผู้ช่ ยเลขานุการในระยะเ ลา ั้นๆ และเรียนต่อในระดับปริญญาโท ช่ งเ ลาเรียนใกล้จบปริญาโทนั้นเอง ที่ฉันนึกถึงพระองค์อีกครั้ง ฉันอยากมีคู่ชี ิตที่เป็นคนที่ใช่ ก็คือ “อยากแต่งงาน ”นั่นแ ละ
น่าแปลก แม้ช่ งเ ลาที่ผ่านมา ฉันด่าเนินชี ิตแบบพุทธ า นาชิกชนทั่ ไป เข้า ัด ท่าบุญ ตักบาตร อ่าน นัง ือธรรมะ นั่ง มาธิ แต่เมื่อฉันเดือดร้อน ุ่น ายใจ อยากได้อะไรเป็นพิเ ฉันคุกเข่าลง..ใน ันที่รู้ ึกเ งา ้าเ ่จับใจ.. นึกถึงพระองค์และเอ่ยค่าอธิ ฐานอีกครั้ง
ฉันกลับนึกถึงพระผู้เป็นเจ้า
10
“ พระเจ้าที่รัก ลูกจะได้แต่งงาน รือเปล่าคะ ขอพระองค์ประทานคูท่ ี่เ มาะ มใ ้แก่ ลูกด้ ยเถอะค่ะ อาเมน ”
แล้ ฉันก็ลืมๆไป รู้ ึกแค่ ่าได้คุยกับพระอีกครั้ง ได้อธิ ฐานกับพระแล้ บายใจดี แต่..ไม่นาน ลังจากนั้น พระองค์ก็ประทานพี่อ๋อม น.ต.กิตติ ยุกติรัตน ( ย ขณะนั้น ) ามีที่แ นดี เข้ามาในชี ิต ขอบคุณพระองค์ค่ะ ลังจากแต่งงาน ฉันย้ายตาม ามีไป ร้างครอบครั เล็กๆของเราที่อ. ัต ีบ จ.ชลบุรี
11
เมื่อทุกอย่างพร้อม เราก็เตรียมรับ เจ้าตั เล็ก... “ ลูก ” ฉันฝันแปลกๆ 2 คืนติดกัน “ เมื่อคืนจุ๋มฝัน ่า มีทูต รรค์อุ้มเด็กเล็กๆ เดินผ่านมา เด็กคนนั้น ่งยิ้ม านจ๋อย ใ ้จุ๋ม แล้ ่ง ายตาเป็นท่านอง ่า เลือก นูนะ ” ฉันเล่าใ ้ ามีฟังในตอนเช้า รู้ ึก แปลกใจ ท่าไมฝันเ ็นทูต รรค์?? ท่าไมคิด ่าเป็นทูต รรค์?? ไม่ใช่เท ดาของ า นาพุทธ??ฉันถามตั เอง แปลกใจ เพราะเ ็นเพียงเ ื้อคลุมด้าน ลังที่อุ้มเด็กตั น้อยพาดบ่าเดินผ่านไปเท่านั้นเอง อาจเป็นเพราะชุดที่ใ ่ เป็น ีขา เรือง า เ มือนไข่มุกน้่าดี ชุดนั้นยา กรอมเท้า เ มือนชุดของบาท ล งกระมัง คืนต่อมาติดกัน...ฉันฝัน ่า... ขับรถไปยัง ถานที่แ ่ง นึ่ง ใ ญ่โตโอ่โถงรา ้าง รรพ ินค้า ขับเข้าไปเจอไม้กั้น และเจ้า น้าที่ตร จบัตร ฉันเปิดกระเป๋า ตางค์ ยิบบัตรประชาชนยื่นใ ้ เจ้า น้าที่รับบัตรไปเทียบรายชื่อกับแผ่นกระดา ในมือ “ รายชื่อถูกต้อง ผ่านไปได้ ” เขายิ้มใ ้พร้อมเปิดไม้กั้นออกใ ้รถผ่าน ฉันขับขึ้นไป ผ่านลานก ้าง ลานนั้นมีเด็กทารกในชุดนอน ีขา น่ารัก นอนเรียงราย เป็นแถ ๆ ลายแถ มีทูต รรค์ 4-5 คน เดินไปมาตร จตราดูแลในแต่ละแถ ฉันจอดรถในที่ใ ้จอดใกล้ๆลานก ้างนั้น มีรถจอดอยู่บ้างแล้ 2-3 คัน บางคันก็เพิ่ง มาถึงเ มือนฉัน ฉันลงจากรถ เดินไป าทูต รรค์องค์ นึ่ง “ อ้า ..มาแล้ รึ ไปเลือกเอาเองตามใจชอบ ” ทูต รรค์ยิ้มทักทายฉัน พร้อมโบก มือไปทางเด็กทารกที่ก่าลัง ลับปุ๋ยทั้ง ลาย ฉันนึกถึงเด็กคนนั้น คนที่ยิ้มใ ้ฉันในฝันเมื่อ ันก่อน แต่มอง าเท่าไ ร่ก็มองไม่ออก เพราะเด็กๆเ ลานอน ลับเ มือนๆกัน มด
12
เด็กทารกตั เล็กก ่าใครนอนอยู่ในแถ
ลับ นิท
“ เลือกเด็กคนนี้แล้ กัน ตั เล็กก ่าใคร จะเอาไปเลี้ยงใ ้ตั โต ” ฉันคิด รู้ ึก ง าร เด็กที่ตั เล็ก ตัด ินใจอุ้มทารกตั น้อยขึ้นมาแนบอก รู้ ึกอบอุ่นใจ ยินดี เป็นเด็กผู้ ญิง รือเด็กผู้ชายนะ? ฉันคิด ลองเปิดชุดนอนดู ปรากฏ ่าเด็กใ ่ผ้าอ้อม ่าเร็จรูปอยู่ (ฮา ) ฉันตื่นขึ้นมายัง ั เราะขัน ช่างเป็นฝันที่ทัน มัยมาก เด็กใ ่ผ้าอ้อม ่าเร็จรูปเ ียด้ ย มัยนั้น ( ค. 1992/พ. .2535 ) ผ้าอ้อม ่าเร็จรูปเพิ่งเป็นที่รู้จัก มี างขายไม่มาก ต่อมาไม่นาน..ฉันก็ตั้งท้อง... ลูกชาย น้่า นักแรกคลอดแค่ 2,400 กรัม น้่า นักต่่าก ่าเกณฑ์ ตั เล็กนิดเดีย แต่ เขาแข็งแรงตั ไม่เ ลือง ไม่ต้องเข้าตู้อบ และเป็นเด็กเลี้ยงง่าย เรา องคน( ฉันกับพี่อ๋อม )ช่ ยกันเลี้ยงลูก จนเขาเติบโตแข็งแรง ครอบครั ของเรามีค าม ุข อบอุ่นกันดี จนกระทั่ง...มะเร็งมาเยือน.. ฉันคล่าพบก้อนเนื้อเล็กๆที่เต้านมข้างซ้าย ในปี ค. 2003/พ. . 2546 “ มะเร็ง!! ”ค ามคิดผุดอย่างตกใจ ใจ าย าบ ค่า ่า “ มะเร็ง ค ามตาย ” ก้องไปมาอยู่ใน มอง ตามมาด้ ยค ามเป็น ่ งลูกชาย ที่ก่าลังเข้า ู่ ัยรุ่นตอนต้น ก่าลังจะเข้าเรียนชั้นมัธยม ึก าปีที่ 1 ลูกก่าลังเข้า ู่ ัย ั เลี้ย ั ต่อ “ จะท่ายังไงดี ยังตายไม่ได้ ยังไม่อยากตาย เป็น ่ งลูก ” มัยนั้น ิทยาการทางการแพทย์ยังไม่ทัน มัยเท่าปัจจุบัน ค่า ่า มะเร็ง จึง มายถึง ไม่รอดมากก ่ารอด ตายแ งๆ
13
เมื่อตร จดู ่าเป็นก้อนเนื้อร้ายแน่แล้ ฉันมีอยู่ 3 ทางเลือก 1. รัก าโดยแพทย์แผนปัจจุบัน คือการใ ้คีโมและผ่าตัดเอาก้อนเนื้อออก 2. รัก าโดยแพทย์ทางเลือก คือ กลุ่มชี จิต ยา มุนไพร ฝังเข็ม ฯลฯ 3. รัก าด้ ยตั เองตามอาการ ปล่อยไปตามธรรมชาติของโรค ฉันใช้เ ลาไตร่ตรองอยู่นานมาก ุดท้ายฉันเลือกที่จะรัก าด้ ยตั เองตามอาการ ปล่อยไปตามธรรมชาติของโรค “ คนเราเกิดมาล้ นตัองตายทั้งนั้น ตายช้าตายเร็ ตายเมื่อยังเด็กตายเมื่อแก่ เป็น มะเร็งก็ตายไม่เป็นมะเร็งก็ตาย ไม่มีใคร นีค ามตายพ้น ” การปล่อยไปตามธรรมชาติของโรคและรัก าตามอาการจะเป็นภาระแก่ ามีและลูก น้อยที่ ุด ไม่ต้องเ ียนเข้าออกโรงพยาบาล ไม่ต้องคอยเฝ้าดูแล ไม่ต้องเ ็น ภาพ ทรุดโทรมของฉันที่ได้รับผลกระทบจากการรัก าโดยคีโม พี่อ๋อมและลูกยอมรับการตัด ินใจของฉัน ฉันยังดูปกติเป็นธรรมชาติที่ ุดในการใช้ชี ิต ขณะก้อนมะเร็งค่อยๆโตขึ้น ครอบครั ของเราไม่รู้ ่า..เรายังเ ลือเ ลาที่จะอยู่กันพร้อม น้าอีกนานเท่าไร การใช้ชี ิตของเราเริ่มต่างไป เปลี่ยนไป “ ทุก ันเ ลา ทุกนาทีล้ นมีค่า ใช้ ันเ ลากับคนที่เรารักใ ้คุ้ม ก่อนจะ มดเ ลา ” “ เราจะได้กินข้า พร้อม น้าพร้อมตากันอีก ักกี่ครั้ง ” “ เราจะได้ ั เราะ กอดคอ อมแก้ม กันอีก ักกี่ครา ”
14
ฉันดูแลตั เองด้ ย ลัก 5 อ. คือ 1. อา าร ฉันเปลี่ยนมากินอา ารที่ย่อยง่าย พ กโปรตีนจากปลา และกินผัก มากขึ้น 2. อารมณ์ ฉันพยายามคิดบ กมากขึ้น ไม่อารมณ์เ ียกับเรื่องอะไรง่ายๆ เพราะ เ ลาเ ลือน้อย ยิ้ม ั เราะ มีค าม ุข ย่อมดีก ่า ร้องไ ้ เ ร้าใจ มีค ามทุกข์ ไม่ใช่ รือ 3. อากา นั่นคืออากา บริ ุทธิ์ ใ ้ร่างกายได้รับออกซิเจนอย่างเต็มที่ ลีกเลี่ยงการเข้าเมือง แ ล่งรถติด แ ล่งมลพิ ทั้ง ลาย 4. ออกก่าลัง ในช่ งแรกที่ร่างกายยังพอไ ฉันออกก่าลังกายด้ ยการร่า กระบองของกระทร ง าธารณ ุข โยคะ และ ชี่กง ลับกันไปมาในแต่ละ ัปดา ์ 5. อุจาระ ฉันเป็นคนธาตุแข็งคือ ท้องผูก แต่เมื่อเป็นมะเร็ง จ่าเป็นต้องขับของ เ ียออกจากร่างกาย ไม่ใ ้มี ่ นที่เป็นพิ ตกค้าง ฉันจึงกินผลไม้ที่ช่ ย ระบายมากขึ้น จ่าพ กกล้ ย ุก มะละกอ มะขาม ่ นทางด้านจิตใจนั้น แน่นอนฉันย่อม ด ู่และเ ร้า มองเป็นทุกข์ เพราะใครๆก็รักชี ิต แต่ฉันก็พยายามเก็บซ่อนมันไ ้ พยายามที่จะมีค าม ุขใน ันเ ลาที่เ ลือ ยิ้มใ ้ลูกและ ามีใ ้มากที่ ุดเท่าที่จะมากได้
15
ฉัน ุขพ กเขาก็ ุข ฉันทุกข์พ กเขาก็ทุกข์ ฉันเลยเลือกที่จะใ ้ค าม ุขแก่พ กเขาเยอะๆเท่าที่จะใ ้ได้ ฉันท่าบุญมากขึ้น นั่ง มาธิ อ่าน นัง ือธรรมะ ตื่นแต่เช้าท่ากับข้า ใ ่บาตรทุก ัน ด้ ย ัง ่าผลบุญจะช่ ยใ ้โรคร้ายบรรเทา เจ้ากรรมนายเ รอโ ิกรรมใ ้ ังผล บุญจะช่ ยใ ้ฉันไปเกิดใ ม่ในภพภูมิที่ดี ังใ ้อา ารที่ใ ่บาตรไปจะได้เอาไ ้กิน ยามไม่มีใครท่าบุญไปใ ้เมื่อตายแล้ มันเ มือนคนป่ ย คนเจ็บ นัก ที่เดินไปในเ ้นทางชี ิตตามล่าพัง อดทน ต่อ ู้ พยายามเติมค ามเข้มแข็งใ ้จิตใจของตั เอง ก้อนเนื้อมะเร็งเริ่มโตขึ้น ค ามเจ็บป ดเริ่มมาเยือนมากขึ้น ก่าลังใจของฉันเริ่ม ถดถอย แม้จะเข้าใจใน ลัก า นาที่นับถืออยู่เ ลานั้น ่า ทุกอย่างล้ นอนิจจัง ไม่ค รยึดมั่น ิ่งใด ร่างกายที่เ ื่อมก่าลังจะดับก็เป็นธรรมดาของ ังขาร การพลัดพรากเป็นเรื่อง ธรรมดาที่จะต้องเกิดขึ้น แต่จิตใจของฉันอ่อนแอ ไม่เข้มแข็ง ฉันต้องการใคร ักคนมาดูแลจิตใจ ไม่ใ ้จิตใจ ของฉัน ้า ุ่น ับ น ฉันอยากจะ างใจของฉัน ฝากใจของฉันไ ้ “ ใคร ักคนที่เข้าใจ เข้ามาช่ ยดูแลจิตใจของฉันด้ ยค ามรัก ใ ้ใจของฉันได้ ุข งบ ” ใจของฉัน จิต ิญญาณของฉันเ ลานั้นเ มือนทารกน้อยๆที่ไม่ ามารถช่ ยเ ลือ ตั เองได้ ย่อมต้องการช่ ยเ ลือ การดูแลเอาใจใ ่ ย่อมต้องการอ้อมกอดที่อบอุ่น างใจได้ของบิดามารดา อ้อมกอดที่ฉัน ามารถพักพิงได้อย่างมั่นใจ ่าจะปลอดภัยและได้รับการดูแล ไม่ ่า ยาม ลับ รือยามตื่น
16
ดุดี 23:1-4 พระยา ์เ ์ทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้า ดุจเลี้ยงแกะ ข้าพเจ้าจะไม่ขัด น พระองค์ทรงท่าใ ้ ข้าพเจ้านอนลงที่ทุ่ง ญ้าเขีย ด พระองค์ทรงน่าข้าพเจ้าไปริมน้่าแดน งบ พระ องค์ทรงคืนค าม ดชื่นแก่ชี ิตข้าพเจ้า พระองค์ทรงน่าข้าพเจ้าไปในทางชอบธรรม เพราะเ ็นแก่พระนามของพระองค์ แม้ข้าพระองค์จะเดินฝ่า ุบเขาเงามัจจุราช ข้า พระองค์ไม่กลั อันตรายใดๆ เพราะพระองค์ ถิตกับข้าพระองค์ คทาและธารพระกร ของพระองค์ปลอบโยนข้าพระองค์
17
คนเลี้ยงแกะ แล า ลูกแกะ ลง
เฝ้าพะ ง เจ้า ลง ไป นไ น
เป็น ่ งเจ้า อย่าเดิน ่างเราไกล
รู้ รือไม่ องข้างทาง อันตราย
อยู่กับเรา เจ้าปลอดภัย ไม่ต้อง ่ ง
เรารู้ล่ ง นทาง ที่จุด มาย
ดูแลเจ้า เ มอ ทั้งใจกาย
ลับ บาย เรากล่อมเจ้า เข้านิทรา
ตื่นเช้ามา เราเตรียม ใ ้พร้อม รรพ อย่ากัง ล ถึงพรุ่งนี้ ยังไม่มา างใจ ในเราเถิด เจ้าแกะน้อย
ทั้ง ่ารับ เพียงพอ ใ ้พึ่งพา เรารู้ ่า ันนี้ ไปทางใด เราจะคอย ดูแล และแก้ไข
ไม่ ่าเจ้า จะเผชิญ ิ่งใดใด คุ้มครอง
จะผ่านไป ด้ ยตั เรา เฝ้า .............
ดุดี 16:1, ฮบ.13:5 , อิ ยา ์ 41:10 , เยเรมีย์ 29:11 ุภา ิต 3:5-6 , มัทธิ 6 : 25-26 ,เฉลยธรรมบัญญัติ 31:6 ดุดี 62:5-6 , ดุดี 23:1-4
18
ฉันใช้เ ลาคุยกับพระเจ้ามากขึ้น อธิ ฐาน บอกเล่าค ามรู้ ึก ค าม าดกลั ค าม ิตกกัง ล และ ิ่งต่างๆ ารพัดที่ท่าใ ้ฉันเป็นทุกข์ ันแล้ ันเล่า ที่พระองค์พูดคุย ปลอบโยนฉัน
จนกระทั่ง ัน นึ่งในเดือนเม ายนปีค. 2006/พ. .2549 ขณะที่ก่าลังนั่ง งบคุย กับพระองค์เงียบๆ เล่าถึงปัญ า เล่าถึงค ามทุกข์ของตั เอง บางอย่างก็เกิดขึ้นใน ตั ฉัน
19
ณ.บริเ ณท้องน้อย จุดที่คนจีนเรียก ่า จุดตังเถียน เกิดแ งของประกายดา ่า ง จ้าผุดขึ้นมา และแ งนั้นค่อยแผ่ขยาย แผ่ขยายออกไปดั่งล่าแ งของด งอาทิตย์ที่ แผ่ ู่โลกในยามรุ่งอรุณ แผ่ขยายก ้างขึ้น..ก ้างขึ้น.. มากขึ้น..มากขึ้น... จนเต็มตั ฉัน พระจิตเจ้าพระ ิญญาณบริ ุทธิ์ได้เ ด็จมาประทับในตั ฉัน ฉันรู้ ึกเช่นนั้น ใจฉันปลื้มปิติ เต็มเปี่ยมไปด้ ยค าม ุขล้น เต็มเปี่ยมไปด้ ยพระคุณ น้่าตาแ ่งค ามยินดีไ ลออกมาเป็น ายไม่อาจ ้าม ั ใจอิ่มเอมเป็น ุข ณ.เ ลานั้น ฉันได้ค่าตอบของชี ิตแล้ ่าจะเดินไปทางไ นและใครเป็นผู้น่าทางฉัน
ฉันกระ ายอยากรู้เรื่องรา ของพระคริ ต์ โ ย าอยากอ่านพระคัมภีร์ แต่ฉันไม่รู้จัก ใครที่เป็นคริ ตชนเลย แล้ ฉันจะไป าพระคัมภีร์ได้จากที่ไ น???
20
“พระเจ้าที่รักของลูก ลูกอยากอ่านพระคัมภีร์ อยากได้ไบเบิ้ลค่ะ แต่ลูกไม่รู้ ่าจะไป าได้จากที่ไ น ขอพระองค์ได้โปรดประทาน นทาง ชี้แนะแก่ลูกด้ ยค่ะ อาเมน ” ฉันอธิ ฐานบอกพระองค์ ด้ ยค ามเชื่อมั่น ่า ฉันจะได้พระคัมภีร์ในเร็ ันนี้ พระองค์มี นทางของพระองค์เ มอที่จะ ่งพระคัมภีร์ใ ้ฉัน ฉันเชื่อมั่นอย่างนั้น จริงๆแล้ ฉันรู้ ึกตื่นเต้นและรอคอยด้ ยซ้่า อยากรู้ ่าพระองค์จะมี ิธีการใ ้ฉันได้ พระคัมภีร์อย่างไร พระองค์จะ ่งผ่านโฆ ณาผ่านทางใบปลิ รึป่า นะ? รือพระองค์จะใ ้ฉันไปเจอไบ เบิ้ลที่ร้านขาย นัง ือโดยบังเอิญ? ฉันคิดไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะผล่อย ลับไป เช้า ันรุ่งขึ้น ฉันออกไปซื้อกับข้า ที่ร้านอา ารประจ่าใกล้ๆบ้าน น้าร้านอา ารมีกองลังเ ื้อผ้าเก่าๆและกอง นัง ือ างอยู่ นัง ือเล่มบน ุดคือ พระคัมภีร์ !!
ฉันรีบเดินไป ยิบพระคัมภีร์ขึ้นมาถือแนบอก มือ ั่น ใจ ั่น เต็มล้นด้ ยค่า ขอบพระคุณ ค่า รรเ ริญพระองค์
21
“ พี่จูคะ นัง ือพระคัมภีร์นี่ของใคร ” ฉันรีบถามเจ้าของร้านอา าร พร้อมชู นัง ือใ ้ดู พี่จูเ ลีย น้ามาดูแล้ ตอบ “ ของน้องกิ่ง แต่น้องกิ่งไม่เอาแล้ ” น้องกิ่งเป็น นักเรียนรุ่นน้องของลูกชายฉัน น้องกิ่งเป็น ลานของพี่จู ครอบครั พี่จูเป็นพุทธ า นิกชน ฉันก็ไม่รู้เ มือนกัน ่าน้องกิ่งได้ไบเบิ้ลมายังไง และท่าไมไม่อ่านแล้ “ งั้นจุ๋มขอได้มั๊ยคะ ? ” “ เอาไปเลย ” ในที่ ุด พระองค์ก็ ่งมอบพระคัมภีร์ใ ้ฉันอย่างร ดเร็ จนน่าอั จรรย์ใจ ผ่านคนที่ ฉันรู้จักและคาดไม่ถึง ขอบคุณพระองค์ รรเ ริญพระองค์
22
ฉันเริ่มอ่านพระคัมภีร์ ึก าเรื่องรา ของพระเยซูคริ ต์ ึก าค่า อนของพระองค์ ด้ ยค าม นใจอย่างยิ่ง และน่ามาปฏิบัติ ใจของฉันมี ันติ ุขในพระองค์ แม้มีบางช่ งบางครั้งที่ไม่เข้าใจ แต่ฉันก็รู้ ่า ัก ัน นึ่งฉันจะเข้าใจใน ิ่งที่พระองค์ ทรง อน ทรง างแผนการที่ดีไ ้ใ ้ฉัน บางครั้งพระองค์ก็คุยกับฉันผ่านข้อค ามตั นัง ือในไบเบิ้ล บางครั้งพระองค์ก็ คุยกับฉันผ่านทางค ามคิด บางครั้งพระองค์ก็คุยกับฉันผ่านทางคนที่ฉันรู้จัก ผ่าน ทางดอกไม้และใบ ญ้า พระองค์ ามารถตรั กับเรา ผ่านทางทุก ิ่งที่พระองค์ทรง ร้าง แม้บางครั้งพระองค์ไม่ตรั อะไรเลย ก็ไม่ได้ มายค าม ่าพระองค์จะทอดทิ้ง พระองค์เพียงแต่เฝ้าดูเราอยู่เงียบๆเท่านั้นเอง ฉันรู้ ึก ่า.. ระ ่างเรากับพระองค์ มีผ้าม่านบางๆกั้นอยู่ เพียงแต่เราเปิดใจ รัทธา เชื่อมั่นและ างใจในพระองค์ เปิดผ้าม่านนั้นออกก็จะพบพระองค์ พระองค์ใ ้อิ ระเราในการเลือก ที่จะเปิด รือไม่เปิดผ้าม่านเพื่อจะคุยกับพระองค์ แต่พระองค์จะเฝ้ามองดูเราผ่านผ้าม่านบางๆนั้นเ มอ
23
จิต ิญาณของฉันเติบโตขึ้นเรื่อยๆในพระคริ ต์ ในพระจิต ในพระ ิญญาณบริ ุทธิ์ พร้อมๆกับก้อนมะเร็งทางเนื้อ นังที่เติบโตขึ้น โตขึ้น..จนแตกเป็นแผล และขนาด ขยายใ ญ่ขึ้นเรื่อยๆ มีเลือดและน้่าเ ลืองไ ลซึม ร่างกายเริ่มทรุดโทรม และพร้อมๆกับการใช้เ ลาอย่างคุ้มค่าเป็น ุข ประคับประคองดูแลเอาใจใ ่ลูก จน เข้า ู่รั้ ม า ิทยาลัย คณะ ิ กรรม า ตร์ ม า ิทยาลัยม ิดล และ ่าเร็จ การ ึก าในปี ค. .2015/พ. .2558 ลูกได้งานที่ดีมั่นคงอย่างร ดเร็ ลังเรียนจบและเริ่มใช้ชี ิตท่างาน ฉันรู้ ึกโล่งอก เกินค ามคาด ัง อั จรรย์ใจที่มีชี ิตอยู่จนถึง ันนี้ รู้ ึกยินดีที่ได้ใช้ ันเ ลาที่ผ่านมาอย่างเป็น ุขและคุ้มค่าภายใต้การดูแลของพระองค์ ันที่ มด ่ งใดๆ ันที่ลูกโตดูแลตั เองได้แล้
24
ขอบคุณพระองค์ที่ประทาน ันเ ลาใ ้กับฉัน ขอบคุณพระองค์ที่ประทาน ามีที่แ นดีและลูกที่น่ารักใ ้กับฉัน ขอบคุณพระองค์ที่ท่าใ ้ฉันได้กลับมาพบ พูดคุยกับเพื่อนแต้ ทางเฟ บุ้ค และได้ท่า พิธีล้างบาป เป็นคริ ตชนด้ ยค ามภาคภูมิใจ ขอบคุณพระองค์ที่ได้ประคับประคองจนมาถึง ันนี้ ขอบคุณพระองค์ในพระพร พระ รร ทาน ค ามอั จรรย์มากมายที่พระองค์ทรง มอบใ ้ด้ ยค ามรัก ขอบคุณพระองค์ ่า รับลม ายใจในเช้า ันใ ม่ในทุกๆ ัน ฉันไม่รู้ ่าฉันจะมีชี ิตอยู่อีกนานแค่ไ น แต่ทุก ันของฉันคือการได้มีโอกา เติบโต ทางจิต ิญญาณ และการมีโอกา ได้รับใช้พระองค์ “ พระเจ้าที่รักของลูก ลูกไม่รู้ ่าลูกจะ มดลม ายใจ ันไ น แต่ลูกรู้ ่าพระองค์ได้ จัดเตรียม นทาง ัน เ ลาที่เ มาะ มไ ้ใ ้แก่ลูกแล้ ขอใ ้ลูกถึง ันนั้นด้ ยค าม งบใจและไม่ทุกข์ทรมานด้ ยเถิดพระเจ้าข้า ลูกรู้ ่าพระองค์อยู่เคียงข้างลูกเ มอ ไม่เคยทอดทิ้งลูกเลย ลูกรักพระองค์ค่ะ อาเมน ” **********************