Якой шчаслівай можа быць старасць У сакавіку 2010 г. група беларусаў з Гродна наведала польскі горад Уроцлаў, дзе ў складзе тамтэйшага дзяржаўнага ўніверсітэту дзейнічае адзін з найстарэйшых у Еўропе і вельмі аўтарытэтны ў Польшчы Ўніверсітэт Трэцяга веку.
Нашай мэтай было азнаямленне з яго структурай і дзейнасцю, каб пасля нешта падобнае стварыць у сябе. Польскаму боку ёсць што паказаць. Таму праграма была надзвычай насычанай.
Штодзень - лекцыі, семінары, прэзентацыі. І ўсе, з кім мы сустракаліся, шчыра і шчодра дзяліліся сваім вопытам, карыснай інфармацыяй.
Разам са слухачамі Ўніверсітэту Трэцяга веку мы вучыліся трэніраваць цела і памяць, правільна харчавацца. Сябры турыстычнай секцыі правялі незабыўную экскурсію па старажытным Уроцлаве.
Нас цёпла прымалі ў секцыях народнай творчасці і выяўленчага мастацтва. А хор пенсіянераў настолькі зачараваў нас сваім майстэрствам і польскай песняй, што нам захацелася аддзячыць і паспяваць сваё, беларускае, хоць да гэтага большасць з нас ніколі на публіку не спявалі.
Пад беларускую «Купалінку» сёй-той змахваў няпрошаную слязу. Гэтак жа расчулі нас у выкананні хору «Польскія квяты». Дарэчы, і гэтая даравальная сентыментальнасць, і
непрытворны патрыятызм, і гасціннасць, здалося нам, робяць палякаў і беларусаў вельмі падобнымі – нездарма мы блізкія суседзі. Уразіла асяроддзе, у якім правяла нашая група пяць дзён на польскай зямлі. Сустракаліся і кантактавалі найбольш з людзьмі сталымі, іншым ужо пад 80 і нават больш гадоў. Але на ўзрост забываешся, калі бачыш добра апранутых дагледжаных кабет, падцягнутых мужчын. Бадзёрасць і аптымізм, усмешкі на тварах, бляск у вачах… Хочаш – не хочаш, мусіш паверыць, што пасля 60-ці жыццё і сапраўды толькі пачынаецца. А чаму не? Нарэшце атрымліваеш шанец рэалізаваць дагэтуль прыхаваныя здольнасці, аддацца любімай справе, на якую раней не меў часу, або падарожнічаць з сябрамі… Шчаслівая старасць - галоўная ідэя ўніверсітэтаў трэцяга веку, якіх толькі ва Ўроцлаве, як мы даведаліся, ужо сем.
Шчаслівая - значыць, годная, фізічна, інтэлектуальна і сацыяльна актыўная. Такая старасць, калі ты не выключаны з жыцця, не застаўся сам-насам з хваробамі, адзінотай, дэпрэсіяй, а гэта пагражае кожнаму, хто скончыў сваю кар’еру і адпраўляецца на пенсію.
Стасункі з польскімі пенсіянерамі пераканалі, што ўніверсітэты накшталт таго, з дзейнасцю якога мы пазнаёміліся, ламаюць стэрэатыпы старасці, вымушаюць слухачоў да самаўдасканалення і ў рэшце рэшт робяць іх жыццё больш якасным і паўнакроўным. Вядома ж, захацелася адкрыць новыя магчымасці нашым суайчыннікам. Натхнёныя польскімі сябрамі, мы вярталіся ў Гродна з цвёрдым намерам арганізаваць свой універсітэт сталага, ці, як у нас кажуць, залатога веку. Ідэя знайшла падтрымку ў асяроддзі беларускіх пенсіянераў. І праца над праектам ужо распачалася!
Шчыра дзякуем за дапамогу польскім каардынатарам, а таксама ўсім-усім, хто клапатліва і цёпла апякаў нас ва Ўроцлаве. Арганізатарамі візіту ва Ўроцлаў былі грамадскія аб'яднанні "Цэнтр "Трэці сектар" (Гродна), "Дом сустрэч імя Ангеліўса Сілезіўса" (Уроцлаў), а таксама Універсітэт Трэцяга Веку пры Уроцлаўскім універсітэце. Галіна Стома Фотаздымкі Ланы Руднік