H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
STREET
PRESS 54//03-18
μετράε
ι πάρα
πολύ η Το ν α
κοιτ
οπτική
άς α
πό ψ
ηλά
μερι
κές
φορ
ές β
οηθ
άει π
ολύ.
.. Tις
δύο
πρώ
τες σ
ελίδ
ες τι
ς αφ
ιερώ
νουμ ε
Οικισμοσ Παπανδρεου Ο οικισμός Παπανδρέου έχει έκταση 100 στρεμ-
Η λοφοσειρά πάνω στην οποία είναι κτισμέ-
μάτων που περιλαμβάνουν 145 κατοικίες που
νος ο οικισμός ονομάζεται Τουρκοβούνια
δημιουργήθηκαν κυρίως στα μέσα της δεκαετί-
(είτε επειδή εκεί υπήρξε Τούρκικο νεκρο-
ας του ’60, με μόνιμο πληθυσμό περίπου 800
ταφείο είτε επειδή εκεί στρατοπέδευσαν τα
ατόμων. Βρίσκεται ανάμεσα στο Ψυχικό, το
στρατεύματα των Τούρκων πριν την απελευ-
Γαλάτσι, την Φιλοθέη και την Αθήνα.
θέρωση. Παλαιότερη ονομασία, Λυκοβούνια
Τα πρώτα κτίσματα κατασκευάστηκαν το 1944.
και στην αρχαιότητα Αγχεσμός (οξύ σχήμα).
σε μ
ία τέ
οπτι
κή τ
ης Π
όλης
. Κάν αμε
dron
e λή
ψη κ
αι εί
δαμε
το Α
ττικό
Άλσο
ς αλ
λιώς
. Απο
μονώ
σαμε
30/3
έτοια
ένα
καρ
έ κα
ι το
μοιρ
αζόμ
αστε
μαζί
σας. ..
κοιταζων απο ψηλα
Μερικές φορές η Πόλη ξαφνιάζει, όταν
ακό. Στο βάθος ο Λυκαβηττός και ακό-
γλυφο, τα ποτάμια και τις υφές. Τώρα
κλίμακα της Πόλης. Κάποια οικοδομικά
την αντικρίσεις από ψηλά. Η εικόνα του
μα πιο μέσα ο Πειραιάς. Στη μέση μία
φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να μπορεί
τετράγωνα, κάποιες πλατείες, ελεύθεροι
συνοικισμού Γεωργίου Παπανδρέου θυ-
"θάλασσα από μπετόν", κάποιες νησίδες
να γίνει κάτι διαφορετικό. Τα μεγαλό-
χώροι και πεζοδρόμια. Αυτό ίσως να αλ-
μίζει χωριό - οικισμό μιας επαρχιακής
πρασίνου, ελάχιστα πάρκα και μετά ξανά
πνοα σχέδια δείχνουν ανεφάρμοστα και
λάζει σιγά σιγά την πραγματικότητα και
πόλης. Και όμως απέχει μερικές εκατο-
το γκρι. Κάτω από άλλες συνθήκες η
η μεγάλη κλίμακα μάλλον είναι καταθλι-
τελικά την μεγάλη εικόνα.
ντάδες μέτρα από την πολύβουη Βεΐκου
Πόλη θα μπορούσε να έχει αναπνεύσει,
πτική. Τελικά ίσως πρέπει να ασχολη-
Όπως και να το κάνουμε πάντως είναι
και ακόμα λιγότερα από τον Περιφερει-
εάν είχaμε σεβαστεί τον τόπο, το ανά-
θούμε, να τροποποιήσουμε την μικρο-
ωραία να κοιτάς από ψηλά!
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
www.ipolizei.gr
Γνώμες
53//02-18
STREET
Παρανοϊκή ετοιμότητα
PRESS
Το θέμα είναι να έχεις φίλους που να σε βοηθάνε και ας μην το ξέρουν. Και ίσως να μην ξέρουν πως είναι καν φίλοι σου, εσύ του θεωρείς σαν τέτοιους, μιας και σε βοηθούν χωρίς να το ξέρουν. Φαντάζει πολύπλοκο, μα δεν είναι. Ένας τέτοιος τέλος πάντων, ήρθε και μιλώντας μου για κάτι άλλο, τετριμμένο και αχρείαστο, μου πέταξε την φράση. “Η Πόλη βρίσκεται σε κατάσταση Παρανοϊκής ετοιμότητας”. Συνέχισε να μιλάει για τα τετριμμένα που σας έλεγα στην αρχή, μα εγώ πια διόλου δεν τον πρόσεχα. Έμεινα έκθαμβος από την συμπύκνωση, από την ενστάλαξη συναισθημάτων, από την ανεπιτήδευτα ισορροπημένη αλληλουχία και εκλεκτική συγγένεια των δύο αυτών λέξεων. Δεν ρώτησα τι εννοεί. Όταν μαγεύεσαι από κάτι, δεν χρειάζεται να το κλωθογυρνάς περισσότερο, χάνει την δυναμική μαγεία και καταλήγει δελτίο ειδήσεων κρατικού (και μη) καναλιού... Ο φίλος μου άθελά του μου είχε εξηγήσει τα πάντα! Ετοιμότητα, σημαίνει εγρήγορση, στην τσίτα, απίκο, έτοιμος για όλα. Μια χαρά δηλαδή! Το πρόβλημα δημιουργείται από το πάντρεμα με το "παρανοϊκή". Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Μια Πόλη πάρα πολύ κοντά στο να εκδηλώσει παρανοϊκή συμπεριφορά. Στα φανάρια, στο μετρό, στο κρεβάτι, στο μπαρ, στην ενορία, στο Allu fan park, στον φούρνο, στο γραφείο, στο γήπεδο. Η ετοιμότητα προϋποθέτει απειλή, αλλά από ποιους απειλούμαστε; Το "παρανοϊκό" δίνει απάντηση και ξεκαθαρίζει την κατάσταση. Από όλους! Προχωράμε σαν σε ναρκοπέδιο σε ταινία του Κουστουρίτσα του '90, μία σπίθα λείπει για να πυροδοτήσει αλλόκοτες καταστάσεις. Ένας παπάς δανείζεται το εξάσφαιρο από τον Ιβάν και ψάχνει ομοφυλόφιλους. Ένας πιτσιρικάς κορνάρει μανιασμένα σε ένα γέρο που δεν έχει προλάβει να περάσει το φανάρι. Ένας 30αρης παίζει ξύλο για μία θέση πάρκινγκ και λίγο μετά λέει "σιγά μην πεθάνω για ένα κωλόνησο" λέει. Η Πόλη απέναντί μου στέκεται αγέρωχη. Μου κλείνει το μάτι, της το κλείνω και εγώ. Έχει τικ ή με γουστάρει; Της προτείνω να ηρεμήσει λίγο και στριγγλίζει “ΗΡΕΜΗ ΕΙΜΑΙΙΙΙ!!!”. Κάνω βήμα πίσω και βρίσκομαι σε παρανοϊκή ετοιμότητα. Το “Παρανοϊκή Ετοιμότητα” είναι επιστημονικός όρος της Κλινικής Ψυχολογίας.
[ΘΕΜΑ]
Ταράτσα μια δεύτερη ανεκμετάλλευτη πόλη Τελικά, ενώ θα μπορούσαν να είναι χώροι συνεύρεσης κάτι διαφορετικό συμβαίνει. …Αλλά όχι παντού!
[ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ]
με τΟΥΣ BANDALLUSIA Συστήνουμε ένα προς ένα τα 9 μέλη της street μπάντας της Πόλης
[ΘΕΜΑ]
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΥΔΗ Γιατί το Μεταξουργείο είναι μία γνήσια χοάνη με μεγάλο ενδιαφέρον
[ΕΠΙΣΗΣ]
Μόνη λύση το Grexit… Οι hi-tech εφευρέσεις των αρχαίων ελλήνων Δεν είναι όλα κατάθλιψη Οι 7 πληγές της Αθήνας
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
Να απομακρυνθεί η υπηρέτρια
ΚΑΤΩ STREET
PRESS 53//02-18
Φεβρουαριοσ _Τ.53
μαρτιοσ _Τ.54
απριλιοσ _Τ.55
Τα ξαναζεσταμένα φαγητά δυο και τριών ημερών σε high class εστιατόρια. Έλεος!
Την ώρα που η άνοιξη βρίσκεται προ των πυλών, η πόλη δεχεται επιθεση σκονησ... Επόμενο φύλλο 27 Απριλίου EΞΩΦΥΛΛΟ. Κατερίνα και Ιάνθη, μία πολύ νέα κοπέλα με όνειρα και μία γυναίκα με μία πολύ νεανική ματιά φωτογραφίζονται για εμάς. Τις ευχαριστούμε!
24-29 Aπριλίου Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων 2018
ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ
#asf2018 athens-science-festival.gr
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
Μέχρι το άλλο πρωί. [ΕΓΡΑΨΑΝ]
ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΜΙΝΑΚΗΣ αγαθη Κατσια αντα κουγια χρυσανθοσ ξανθησ γεωργια δρακακη Δημητρης προυσαλης κωστας ζαχαρακης
Κάποια πρωινά, αφήνεις το φως να σου κανονίσει την μέρα. Αν έχει συννεφιά μαζεύεσαι... αν βρέχει κουλουριάζεσαι. Αν λάμπει έξω ο καιρός βγαίνεις εξοπλισμένος. Κάποια πρωινά δεν προετοιμάζεσαι σε αυτό το μέρος εύκολα. Το απρόβλεπτο γίνεται ρουτίνα γιατί το ξέρεις πως ζεις κάτω από συνθήκες που μόνο να επιτρέψεις στα πράγματα να γίνουν επιτρέπεται. Δεν μπορείς να έχεις άποψη. Δεν έχει νόημα. Αυτό ενώ αρχικά σε κάνει να νοιώθεις απροστάτευτος και εκτεθειμένος κρύβει μιαν ασφάλεια παράξενη. Άλλος αποφασίζει. Άλλος θα σου πει το πως και το γιατί. Θα είναι κατά πάσα πιθανότητα μέσα από αυτά που ξέρεις, που περιμένεις ή που φοβάσαι. Αλλά δεν θα το έχεις επιλέξει. Η Επιλογή δεν είναι πάντα ελευθερία. Συχνά είναι τροχοπέδη. Μη μιλάς, μου έλεγε η γιαγιά μου, άκου! Όταν βλέπεις πως σε κανονίζουν οι καιροί να ακούς. Αυτό είναι η μεγαλύτερη όλων των επιλογών. Δεν περιμένεις, δεν υποθέτεις, δεν προετοιμάζεσαι. Ακούς και εκτελείς. Πας κι έρχεται. Ο άνθρωπος κάθε μέρα κινδυνεύει κι αυτό είναι το μεγαλείο του. Ποτέ δεν ξέρει. Ποτέ δεν είναι σίγουρος. Ποτέ δεν ελέγχει πλήρως τον εαυτό του. Μαθαίνει μόνο να διαβάζει τα σημάδια. Και να ακολουθεί τους καιρούς. Το βήμα μόνο να είναι σταθερό. Να μην πατάς στις μύτες όταν βγαίνεις. Όλο το πέλμα. Καλά. Να μην αφήνει ίχνος Γης που χωράει από κάτω απάτητο. Τότε μόνο η Γη καταλαβαίνει πως δεν ήρθε ακόμα η σειρά σου. Και σε αφήνει να την περπατήσεις. Μέχρι το άλλο πρωί. Πάλι και πάλι και πάλι και πάλι. ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΜΙΝΑΚΗΣ
Αννα Σταικου δαφνη σταυρου Θανασης Βεμπος Κορινα ΚΑΡΑΔΗΜΟΥ σταυρος μπουγκασ ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΣΛΑΒΗΣ μακης διογος αλέξης μητσοτάκης φωντας λαδης Παντελης Αμπαζης
STREET
PRESS
για τον λεωνιδα Τον Λεωνίδα Παπαγεωργίου, τον δημιουργό του Τριανόν που έφυγε από κοντά μας ακριβώς πριν 4 χρόνια, τον γνώρισα λίγο πριν την έκδοση του πρώτου φύλλου “Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΖΕΙ”. Όταν τηλεφωνικά άκουσε τον τίτλο άρχισε να ζητωκραυγάζει και να βρίζει συγχρόνως, και εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς συνέβαινε. Τελικά έβριζε γιατί κάποιος δημοσιογράφος σε ένα αντίστοιχο έντυπο πριν λίγες εβδομάδες είχε γράψει “Η Πατησίων πεθαίνει, έκλεισε και το Τριανόν”... Από τότε στάθηκε βοηθητικά απέναντί μας, όμορφα και φιλικά. Από την συνέντευξη (που πολύ δύσκολα μας έδωσε) είναι δύο απλές φράσεις που τις μεταφέρω εδώ, χωρίς σχολιασμό, είναι τέτοιες που δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω. “Το σημαντικό είναι να ξεπερνάς τα φοβερά προβλήματα με έναν μαγικό τρόπο. Αυτόν τον έχεις μέσα σου, τον ανακαλύπτεις ή τον χάνεις κάθε τόσο. Αυτό με γοητεύει, αυτό με βοηθάει και έτσι πορεύομαι μέχρι τώρα”. Όταν τον ρωτήσαμε τελικά ποιος είναι ο στόχος, απάντησε, “Να καταφέρω να ζήσω αξιοπρεπώς την οικογένειά μου, κάνοντας την δουλειά που αγαπώ, στην χώρα που μεγάλωσα και επέλεξα για πατρίδα”. Η Πατησίων δεν πέθανε, το Τριανόν δεν έκλεισε, ο Λεωνίδας έφυγε όμως. Ένας αυθεντικός άνθρωπος με γνήσια λαϊκότητα, χιούμορ, πεποιθήσεις και αμεσότητα. Η αύρα του υπάρχει ακόμα, στο Τριανόν και στους ανθρώπους του, στους φίλους και τους συνεργάτες του, στις καταπληκτικές του ατάκες.
ΠΑΝΩ Σε όλους και όλες που ξέρουν πως για να καταναλώσουν πρέπει να παράξουν. είτε πρόκειται για λεφτά είτε για συναισθήματα, όμορφες στιγμές, σχέσεις. το τζάμπα δεν βοηθάει
Κοινωνικό πείραμα 1: Δείξτε λαρτζ, καλοπροαίρετος, θετικός, ανοιχτός και γενναιόδωρος. Αρχίζουν και αναρωτιούνται και νιώθουν ευκαιρία για εκμετάλλευση.
Κοινωνικό πείραμα 2: Αφήστε τους να εκδηλωθούν. Αν είναι εντάξει θα ανταποκριθούν ισότιμα. Αν ειναι ξυπνατζήδες θα αρχίσουν να ζητούν όλο και περισσότερα με ύφος και τουπέ. Κοινωνικό πείραμα 3: Κάντε απότομη στροφή και περιγελάστε τους. Δείξτε με τον τρόπο σας ότι από την αρχή τους έχετε καταλάβει και αφήστε τους να βράζουν σε μια ποταπή μικρότητα. Γενικώς πειραματιστείτε...
χρυσανθοσ ξανθησ
[ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ]
www.ipolizei.gr
info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904
[ΕΚΔΟΣΗ]
Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Tροίας 41 Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604
//Mουσική
ωδειο ερευνα www.odeioerevna.gr
Το Ωδείο Έρευνα Iδρύθηκε το 1988 από τον συνθέτη και καθηγητή Ανώτερων Θεωρητικών της Μουσικής, Θανάση Βρυνιώτη. 30 σχεδόν χρόνια μετά, τα ηνία του Ωδείου τα έχουν αναλάβει οι 2 του υιοί, Στέφανος & Φαίδωνας Βρυνιώτης, οι οποίοι, παρά τις δυσκολίες των καιρών, συνεχίζουν δυναμικά ανοίγοντας το πρώτο παράρτημα του Ωδείου στην Νέα Σμύρνη το 2016.
Mετά την επιτυχημένη Συναυλία του Ωδείου Έρευνα πέρυσι στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για τον εορτασμό των 30 Χρόνων λειτουργίας, την Παρασκευή 27 Απριλίου 2018, το Ωδείο Έρευνα θα πραγματοποιήσει την Ετήσια Συναυλία του στο Μ.Μ.Α στην οποία θα συμμετέχουν και τα Μουσικά Σύνολα του Ωδείου.
ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΩΔΕΙΟ: Κεφαλληνίας 99, Αθήνα 112 51 T.: 210-8679488 / 6976327864 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Κοραή 30, Νέα Σμύρνη 171 22 T.: 210-9355481 / 6976327864
Παρά τους δύσκολους καιρούς, το ενδιαφέρον του κόσμου για την μουσική βρίσκεται σε μια ανοδική πορεία συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Προτάσεις
0
Τέχνη σημαίνει Έκφραση. Έκφραση μύχιων σκέψεων, καλά κρυμμένων συναισθημάτων. Κι όχι μόνο για τους δημιουργούς, αλλά και για τους κοινωνούς του έργου Τέχνης. Ένα έργο Τέχνης προσφέρει ηδονές σε όλες τις αισθήσεις μας. Μας δίνει απαντήσεις και μας κάνει να θέτουμε περισσότερα ερωτήματα. Μας κάνει να αναζητάμε τη βαθύτερη υπαρξιακή αλήθεια και να φιλοσοφούμε. Για άλλον ένα μήνα, η Πόλη προσφέρει πολλές ευκαιρίες για κάτι τέτοιο. Πολλά και όμορφα πράγματα σχετικά με θέατρο, μουσική, κινηματογράφο, λογοτεχνία. Οι δικές μας προτάσεις είναι παρακάτω, αλλά ψάξτε κι εσείς ανάμεσα στις αναρίθμητες επιλογές!
ΠΟΛΗΤΙΣΜΙΚΑ Άντα Κουγιά lecanardpr@gmail.com
Η Τέχνη στην Πόλη είναι παρούσα και σας περιμένει να τη γευτείτε.
//Moυσική 01
ΚΥΤΤΑΡΟ,ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΘΑΝΟ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟ Στις 13 Απριλίου, τα Αντισώματα διοργανώνουν στο Κύτταρο μια βραδιά για το Θάνο Ανεστόπουλο. Καλεσμένοι θα είναι μουσικοί που είχε επιλέξει να συνεργαστεί στην πορεία του μετά τα Διάφανα Κρίνα.
«Η τέχνη είναι μεσολαβητής εκείνου που δεν να εκφράζεις». Γκαίτε
//Θέατρο 02
03
04
ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΑ, «ΕΓΩ, Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ»
Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ, «Bach rides a Camel» Στις 19 Απριλίου, έρχεται απευθείας από την Αμερική, μία μουσική παράσταση με πρωταγωνιστές παιδιά! Μία συμπαραγωγή του GIPAC και του ΑΕΡΟΠΛΟΙΟΥ, όπου μία καμήλα με μαγικές δυνάμεις, ταξιδεύει σε άλλους τόπους και εποχές, με συνοδοιπόρο το διάσημο μουσικό Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ.
«Έγινε η απώλεια συνήθειά Συναπάντημα μας κι ο μουσικών έρωτας μια πολιτισμών άρρωστη κραυγή»
05
Θέατρο Altera Pars, «ΤΟ ΑΙΜΑ» «Το Αίμα» του Sergi Belbel, ένα έργο πιο επίκαιρο από ποτέ, μιλά με ωμότητα, αλλά και συγκινητική ευθύτητα για τη σύγχρονη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της Ευρώπης.
«Μα τέλος πάντων, τι είναι αυτό το «εμείς»;»
Μια παράσταση βασισμένη στην αυτοβιογραφία του Μάρκου, όπως τη διηγήθηκε στην Αγγελική Βέλλου-Κάϊλ το 1969, τρία χρόνια πριν πεθάνει. Με αφορμή τη ζωή του Μάρκου, παρακολουθούμε τα δυσκολότερα ιστορικά σημεία της σύγχρονης Ελλάδας (1912-1967). Ταυτόχρονα, αντιλαμβανόμαστε την εξέλιξη της λαϊκής μουσικής, με τις βαθιές επιδράσεις που υπέστη από τη μουσική των προσφύγων που ήρθαν το 1922.
Μάθημα Υποκριτικής από το Θανάση Παπαγεωργίου
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, «ΨΗΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ» Ο Άρθουρ Μίλλερ με αφορμή ένα πραγματικό γεγονός, στήνει ένα σχεδόν αστυνομικής ροής δράμα, άμεσα επηρεασμένο ως προς τη δομή του από την αρχαία ελληνική τραγωδία. Τη δεκαετία του ’50 στην Αμερική, ένας Ιταλός μετανάστης εργάζεται σκληρά στο λιμάνι. Η άφιξη συγγενών της συζύγου του, που μπήκαν παράνομα στη χώρα, ανατρέπει την ισορροπία της οικογένειας.
Ένα ανομολόγητο ερωτικό πάθος
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ //Βιβλίο 09
«ΤΟ ΝΙΞ» Νέιθαν Χιλ εκδόσεις Αλεξάνδρεια
Ένα Νιξ μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Στη νορβηγική μυθολογία είναι ένα αερικό που εμφανίζεται πότε-πότε σα λευκό άλογο και αρπάζει παιδιά. Στο θαυμαστό μυθιστόρημα του Νέιθαν Χιλ, «Νιξ» είναι ό,τι αγαπάς που μια μέρα εξαφανίζεται, παίρνοντας μαζί του ένα κομμάτι της καρδιάς σου. Στο πρώτο του μυθιστόρημα, ο Νέιθαν Χιλ με αφορμή την ιστορία ενός καθηγητή και της μητέρας του, εξιστορεί πολιτικές ιστορίες, εξερευνά τη σύγχρονη κοινωνική ηθική, εξηγεί τους λόγους του ιντερνετικού εθισμού, καταγγέλλει την υπερβολή των Μ.Μ.Ε. και μας μεταφέρει με λεπτομερές τρόπο, συναισθήματα της παιδικής ηλικίας, που όλοι νιώσαμε, αλλά τώρα πια έχουμε ξεχάσει. Ένα βιβλίο που θα σας κάνει να γελάσετε, να συγκινηθείτε και σίγουρα, δεν θα θέλετε να τελειώσει!
μπορείς
//Κινηματογράφος 06
07
08
«ΠΡΟΣΩΠΑ & ΙΣΤΟΡΙΕΣ», Agnes Varda & JR Θέατρο Tempus Verum-Εν Αθήναις, «7 ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΙ» Βασισμένη στη νουβέλα του Αντρέγιεφ «Μια διήγηση για τους 7 κρεμασμένους», η παράσταση καταγγέλλει την ίδια την έννοια της θανατικής ποινής, μέσω των σκέψεων επτά ανθρώπων που περιμένουν να πεθάνουν από μέρα σε μέρα.
«Εσύ τι θα έκανες αν ήσουν αντιμέτωπος με τον θάνατό σου;»
Η Agnes Varda, και ο J.R. ταξιδεύουν στη Γαλλία σε ένα ειδικά εξοπλισμένο φορτηγό και φωτογραφίζουν ανθρώπους σε όλη τη χώρα, σκιαγραφόντας πορτραίτα ανθρώπων και τόπων. Στην πορεία του ταξιδιού τους, η κινηματογραφική βετεράνος και ο νεαρός καλλιτέχνης μοιράζονται μια παράξενη φιλία, καθώς συζητούν και εξερευνούν τις απόψεις τους για τον κόσμο.
«Ακόμη δεν έχω ξεχάσει τις εικόνες των ταινιών σου»
“Call me by your name”, Luca Guadagnino Μία υπερβατική ιστορία αγάπης, διαδραματίζεται το 1983 στη Ιταλία. Ένας 17χρονος νέος περνάει τις μέρες του παίζοντας κλασική μουσική, διαβάζοντας, ευνοούμενος από τους καρπούς του υψηλού πολιτισμού που του προσφέρουν οι γονείς του. Ενώ η πνευματικότητα του νέου δείχνει ότι είναι ήδη ενήλικος, υπάρχουν πολλά που παραμένουν ακόμα αθώα και αδιάφορα γι ‘αυτόν, ιδιαίτερα τα θέματα της καρδιάς.
Ταξίδι στον ρομαντισμό
διαβασαμε Αίμα, ασταμάτητη βροχή και κρύο, κομμένες στα δύο αναπνοές, αλκοόλ, ενοχές, έγκλημα, ανελέητη καταδίωξη. Αυτά είναι τα βασικά υλικά της επιτυχημένης συνταγής που ακολούθησε ο συγγραφέας του αστυνομικού μυθιστορήματος που έχει κάνει ήδη τους αναγνώστες να αγωνιούν για την επόμενη υπόθεση του αρχιφύλακα Λόγκαν ΜακΡέι.
28 χρόνια
Της Γεωργίας Δρακάκη
σχεδιάζουμε για εσάς!
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
και σας προτείνουμε
Ο
«Ψυχρός Γρανίτης» είναι μια μουσκεμένη καταβύθιση στα άδυτα σύμπαντα που ενώνουν και χωρίζουν τους εγκληματίες και τους αστυνομικούς του-όχι και τόσο- ειδυλλιακού γρανιτένιου Αμπερντίν. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της σειράς αστυνομικής λογοτεχνίας με πρωταγωνιστή τον ξεχωριστό αρχιφύλακα Λόγκαν ΜακΡέι, ο οποίος σκιαγραφείται ως ένας γοητευτικός, έξυπνος, αλλά και ευαίσθητος άνδρας, ένας άνθρωπος με αδυναμίες, αλλά και με θέληση να τις υπερβεί. Ο βραβευμένος Σκωτσέζος συγγραφέας Stuart MacBride που παρουσιάζουν οι εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα μέσα από αυτό το βιβλίο, έχει γράψει και άλλα έργα, ενώ όλα δείχνουν πως θα συνεχίσει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού του σε όλον τον κόσμο. Ήδη, ο Ψυχρός Γρανίτης, ανακηρύχθηκε το νούμερο 1 ευπώλητο βιβλίο από τους Sunday Times. Τι είναι αυτό που κάνει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα να μην είναι «ακόμα ένα αστυνομικό θρίλερ»; Αρχικά, ο ήρωάς του, απολύτως συμπαθής, παρά τα πάθη και τα ελαττώματά του, ήδη από τις πρώτες σελίδες. Κατά δεύτερον, το χιούμορ που διαπερνά το κείμενο, ευφυέστατο, μαύρο πολλές φορές, έντονο. Και ναι, αυτό δεν είναι όσο απλό ακούγεται-θέλει ιδιαίτερη μαεστρία να γράψεις με χιούμορ ένα μυθιστόρημα για δολοφονημένα μικρά παιδιά από έναν επικίνδυνο, κατά συρροή δολοφόνο που κυκλοφορεί ελεύθερος στους δρόμους μιας ομιχλώδους, παγωμένης πόλης. Μέσα σε όλη αυτή τη σκοτεινή υπόθεση, ο συγγραφέας καταφέρνει να κάνει ακόμα και το ερωτικό στοιχείο να εμφιλοχωρήσει πειστικά και να επιτείνει την αγωνία της ανάγνωσης. Ο Stuart MacBride γράφει κινηματογραφικά, με περιγραφές που μοιάζουν, ενίοτε, ικανές να ξεσηκώσουν όλες τις αισθήσεις: ο αναγνώστης μυρίζει τη μεταλλική μυρωδιά της βροχής και του αίματος, αισθάνεται το κορμί του να παγώνει και να ριγά, διψά και πεινά και νυστάζει καθώς ακολουθεί τους φρενήρεις ρυθμούς ζωής ενός ικανού αρχιφύλακα, του Λόγκαν ΜακΡέι, αποφασισμένου να νικήσει στο τέλος και να βρει τον εγκληματία. Ενδιαφέρουσες και οι φιγούρες του αμφιλεγόμενου «φίλου» δημοσιογράφου του ΜακΡέι, της αισθησιακής ιατροδικαστού, της πολλά υποσχόμενης αστυφύλακα-συνεργάτιδας του πρωταγωνιστή, του ανατριχιαστικού «Ψοφίμια» αλλά και του… δολοφόνου. Όλοι αναλύονται επαρκώς, καταλαμβάνουν τη θέση και τη σημασία που τους αξίζει εντός της πλοκής, υπάρχουν σάρκινοι και οστέινοι μες στις αράδες, εξυπηρετώντας άριστα την υπόθεση που κόβει την ανάσα, μέχρι να δοθεί, μόλις στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου η λύση, η «λύτρωση», η απάντηση στο αίνιγμα γύρω από την ταυτότητα του κατά συρροή φονιά, που λάμπει δια της απουσίας του, αλλά και των αποτρόπαιων πράξεών του από την αρχή της ιστορίας.
έντυπο ειδικές κατασκευές εταιρικό προφίλ
Stuart MacBride, «Ψυχρός Γρανίτης» σελίδες 560, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα μετάφραση: Αγορίτσα Μπακοδήμου
Η μετάφραση της Αγορίτσας Μπακοδήμου φέρνει στα ελληνικά όλη την πηγαία ιρλανδέζικη ατμόσφαιρα του έργου, χωρίς να την «ελληνοποιεί» στο ελάχιστο. Είναι ένας άλλος κόσμος ο Ψυχρός Γρανίτης: ένας κόσμος νεκρών σωμάτων που μυρίζουν φρικτά καθώς αποσυντίθενται, αγώνων δρόμου πάνω σε ασφάλτους που γλιστρούν θανάσιμα, παιχνίδια εξουσίας, μπλόφες, ανθρώπινα πάθη και απωθημένα. Ευτυχώς, είναι, κυρίως, ένας κόσμος λέξεων. Λέξεων καλογραμμένων με όλη την τραχύτητά τους μία προς μία, σε μια αφήγηση αριστοτεχνική που κρατά την προσοχή του αναγνώστη δίχως διακυμάνσεις. Αν ο όγκος αυτού του σκωτσέζικου νουάρ ήταν ο μισός, κάλλιστα έβγαινε σε μία ημέρα η ανάγνωσή του. Με τα δεδομένα ως έχουν, το βιβλίο τελειώνει εύκολα μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, γιατί απλά θες να δεις τι θα γίνει παρακάτω. Και παρακάτω. Και λίγο ακόμα. Μέχρι να βρεθεί ο δολοφόνος. Μα ποιος είναι επιτέλους; Ούτε που φαντάζεσαι, αγαπητέ αναγνώστη.
Ταράτσα
Αν τις νοικιάζαμε, θα τις φροντίζαμε...
Μια (δεύτερη) ανεκμετάλλευτ Στην καθημερινότητα μιας πόλης υπάρχει ανάγκη για παραπάνω ουρανό, αναψυχή και κοινωνικοποίηση, ωστόσο οι άνθρωποι φαίνεται να μην ανταποκρίνονται πάντα σε αυτό. Παρόλο που υπάρχουν κοινόχρηστοι χώροι όπου οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας μπορούν να ζήσουν ποιοτικό χρόνο, δεν τα καταφέρνουν. Η συνιδιοκτησία δημιουργεί προβλήματα συνεννόησης και κάνει δύσκολη την ευθύνη της συντήρησης και της διαχείρισης με αποτέλεσμα οι χώροι να μην ανήκουν σε κανένα και μια ολόκληρη
επιφάνεια της πόλης να μένει αχρησιμοποίητη. Συνήθως οι κοινόχρηστοι χώροι ενός πολυώροφου κτιρίου στο αθηναϊκό κέντρο είναι εγκατελειμμένοι και υπολειμματικοί. Ανεβαίνοντας στο τέλος των πολυκατοικιών, στην ταράτσα συναντάς μια συνεχόμενη επιφάνεια δωμάτων, ένα δάσος από κεραίες και ηλιακούς θερμοσίφωνες, σκουριασμένες αναμονές και καμινάδες. Είναι τόποι άδειοι, αφρόντιστοι, βρόμικοι και συνήθως δυσπρόσιτοι σε όλους.
Η ταράτσα αποτελεί ένα αόριστο έδαφος με ανακριβή όρια και απροσδιόριστη χρήση. Εκεί όπου η αστική ζωή απουσιάζει και βρίσκεται ένα επίπεδο πιο χαμηλά. Η κορυφογραμμή της Αθήνας διαγράφεται ακανόνιστη από την πολυκατοικία της αντιπαροχής, στα χαμηλά σπίτια του μεσοπολέμου και την άτακτη μαζική ανοικοδόμηση των τελευταίων δεκαετιών. Το δυσάρεστο είναι ότι οι άνθρωποι αδιαφορούν για έναν χώρο της πόλης, την ταράτσα τους.
Κουμουνδούρου
Μια "πλατεία" στην ταράτσα Σε αντίθεση με όλη την ασυνεννοησία, την γκρίνια και την παραμέληση που επικρατεί στο κέντρο, στην πλατεία Κουμουνδούρου βρίσκουμε μια διαφορετική πολυκατοικία. Οι ένοικοί της έχουν δημιουργήσει έναν κοινόχρηστο χώρο ελευθερίας, ξενοιασιάς και έκφρασης στην ταράτσα τους. Με θέα την Ακρόπολη, τόσο κοντά που σχεδόν την αγγίζεις, το συλλογικό γίνεται ο κανόνας και η ταράτσα παίρνει χρώμα και ζωή. Το κλίμα που συναντήσαμε ήταν ιδιαίτερα φιλικό και χαλαρό, κάτι εντελώς διαφορετικό από την τυπική πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας. Αποτελείται από πολλά διαμερίσματα, στεγάζει ΜΚΟ, καλλιτεχνικά εργαστήρια, καλλιτέχνες και οικογένειες. Εκεί όταν οι άνθρωποι ανεβαίνουν στην ταράτσα δίνεται η αίσθηση ότι πάνε στο εξοχικό τους. Κοινά γεύματα, καφέδες, συνελεύσεις και πάρτυ λαμβάνουν χώρα καθημερινά. Η ταράτσα είναι φουλ εξοπλισμένη με παιχνίδια, τραπεζάκια, καρεκλάκια, ξαπλώστρες, ένα μικρό κουζινάκι με ό,τι χρειάζεσαι για να φτιάξεις από ένα γρήγορο καφέ μέχρι και να στήσεις ένα μεζέ.
τη πόλη Κείμενο: Δάφνη Στράτου
Περιμετρικά στα κάγκελα υπάρχουν πολλά λουλούδια και δεντράκια, τα οποία φροντίζει και αγαπά η διαχειρίστρια, η κυρία Γιώτα. Με όσους μιλήσαμε συμφώνησαν ότι η κυρία Γιώτα, με καταγωγή από τη Δαδιά, έχει φέρει την ηρεμία του Έβρου στο σπίτι της και συντονίζει τους ανθρώπους της πολυκατοικίας σα να είναι όλοι παιδιά της. Εκείνη κρατάει τα ηνία και τις ισορροπίες ώστε να συμβιώνουν όλοι αρμονικά και φιλικά. Όλοι παραδέχονται ότι χωρίς την κυρία Γιώτα ως συνδετικό κρίκο τα πάντα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα εώς αδύνατα. Η Μάρθα, ένοικος της πολυκατοικίας, μας είπε ότι όλα ξεκίνησαν λόγω της ύπαρξης παιδιών. “Κάναμε παιδιά και είχαμε την ανάγκη να τα ζήσουμε και να παίξουμε κάπου μαζί με αυτά και τους φίλους τους.” Δυστυχώς, στη γειτονιά δε λειτουργεί δημοτικό σχολείο, ούτε κάποια παιδική χαρά, και έτσι χάνεται η συνοχή της. Παιδιά που μένουν σε διπλανά σπίτια πάνε σε διαφορετικά σχολεία, δεν γνωρίζονται και δεν παίζουν μεταξύ τους. Θέλοντας οι ένοικοι λοιπόν να κοινωνικοποιηθούν οικογενειακώς ξεκίνησαν να τη βγάζουν στην ταράτσα και πλέον δεν κατεβαίνουν από εκεί. Αυτό που έχουν καταφέρει είναι να συνυπάρχει αρμονικά το ιδιωτικό και το δημόσιο δημιουργώντας ένα χώρο κοινωνικό, εκεί όπου οι προσωπικότητές τους συναντιούνται, ξεδιπλώνονται και αναμορφώνονται. Η ταράτσα τους είναι λειτουργική, χρήσιμη, ζωντανή και κυρίως είναι ένα κομμάτι της καθημερινότητάς τους.
Ποια πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα΄?; Ε?;;
01 Απόπειρες Κάναμε μια έρευνα για το τι συμβαίνει στις αθηναϊκές ταράτσες & να τι αλιεύσαμε: Μια αρχιτεκτονική μελέτη του 2015 προτείνει η πλατεία να περνά από την πυλωτή και τον ακάλυπτο και να φτάνει στην ταράτσα των πολυκατοικιών, δημιουργώντας συλλογικούς χώρους παιχνιδιού, φαγητού, διαβάσματος, εργασίας και προσευχής. Η πολιτεία προσπαθεί από το 2013 να συστήσει την οικολογική συνείδηση στο κοινό φτιάχνοντας όλο και περισσότερες “πράσινες στέγες” σε κτίρια του Δημοσίου, με τη μεγαλύτερη να φτάνει τα 6 στρέμματα και να βρίσκεται στο κτίριο του Αμαξοστάσιου των ΗΛΠΑΠ στο Ρουφ. Η “Αυλή”, μια ομάδα γειτόνων, αποθηκεύει, ανταλλάσσει και προσφέρει δωρεάν παραδοσιακούς σπόρους και φυτά που καλλιεργεί στην ταράτσα ενός χαμηλού κτιρίου στα Πετράλωνα, και μοιράζεται τη γνώση για την οργανική καλλιέργειά τους. Η “ανυψωμένη καλύβα” του αρχιτεκτονικού γραφείου deltArCHI επαναπροσδιορίζει την έννοια του δώματος τοποθετώντας το 2 μέτρα πάνω από το έδαφος της ταράτσας και ορίζοντάς το με ξύλο αντί για τσιμέντο.
Το ζήτημα δεν είναι το τι θα κάνει το κράτος ή κάποιες ακτιβιστικές ομάδες. Το βασικό είναι αν υπάρχει η αντίληψη στο ίδιο το σώμα της κοινωνίας πως με μία αυτοοργάνωση μπορούν να γίνουν πράγματα και ο χώρος να γίνει τόπος. Αντί να είναι πεδίο αντιπαράθεσης (εξού και το αμίμητο «ποιά πήγε και άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα;») να είναι σημείο συνεύρεσης. Μερικοί θα πουν για την οικονομική δυσπραγία και πως αυτά είναι πολυτέλειες. Όμως δεν είναι έτσι! Μερικές παλέτες, κουμπαράς, φροντίδα, μεράκι και χρόνος κάνουν θαύματα! Είναι θέμα βασικά αντίληψης και πολιτισμού και όχι οικονομίστικο. Αφήστε που τρέμουμε στην ιδέα επιχορηγήσεων που μάλλον θα μετασχηματιστεί σε χοντρές κονόμες υπηρεσιών, ημέτερων και αετονύχηδων. Λοιπόν, δεν υπάρχουν ούτε Ζορό, ούτε λεφτά! Οι παρέες κάτι μπορούν να κάνουν στην καθημερινότητά τους!
02 ομωσ τι γινεται εξω; Στο εξωτερικό, και ειδικότερα στην Ευρώπη, οι άνθρωποι φαίνεται να σέβονται περισσότερο το περιβάλλον και να έχουν συλλογική συνείδηση.
• Σπαστά τραπεζάκια και καρέκλες περιμένουν τον ήλιο για να απλωθούν. Δε χάνεται η ευκαιρία για συλλογικά γεύματα σε ταράτσες και μπαλκόνια όταν ο καιρός το επιτρέπει. • Γυμναστήρια σε ταράτσες και κοινόχρηστους χώρους. Ο καθένας προσφέρει λίγα και απλά πράγματα, όλοι μαζεύονται και γυμνάζονται παρέα. • Πράσινες ταράτσες. Η ταράτσα στεγανοποιείται και φυτεύεται, συνήθως με αρωματικά φυτά και λαχανικά. Συναντάμε μέχρι και θερμοκήπια. • Συλλέκτες ηλιακής ενέργειας σε στέγες. Ο ήλιος χρησιμοποιείται για την παραγωγή ενέργειας και την αυτονομία των κατοικιών των πόλεων. Φαίνεται δηλαδή μια ανάγκη για επαφή με τον ήλιο και τον αέρα, για την πνευματική και σωματική αναζοωγόνηση. Εδώ θα σημειώσουμε ότι οι πόλεις που λάβαμε ως πρότυπα έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο, ειδικά προγράμματα επιδοτήσεων για την οικολογική χρήση της ταράτσας και έχουν χτιστεί ομοιόμορφα βάση αρχιτεκτονικών και πολεοδομικών κανόνων.
03 προτασεισ Οι ιδέες μας για την ταράτσα σας:
• Γλάστρες, γλαστράκια και παραγλαστράκια. Πράσινο παντού, από το καλωπιστικό ως το αρωματικό και το λαχανικό που θα μπει στο πιάτο σας. • Ομπρέλες, τέντες, στέγαστρα γιατί ο ήλιος στην πόλη καίει. • Τραπεζάκια, καρεκλάκια, ξαπλώστρες και συμπάθεια. • Ψησταριές χτιστές, μεταλλικές, σχάρες μονές ή διπλές, κρεατάκια, ψαράκια, λαχανάκια, εκεί οι επιλογές είναι πάρα πολλές. • Τσίπουρο, μπύρα, κρασί ή χυμό και αναψυκτικό, ξεροσφύρι ή με μεζέ. • Λαμπάκια, κεράκια, κουβερτάκια κι ατελείωτη νυχτερινή ροματζάδα.
Μόνη λύση το Grexit… Του Μάκη Διόγου Ο θυμόσοφος λαός έχει «φτιάξει» παροιμίες για να μπορεί να δίνει διαχρονικά απαντήσεις στα όποια ερωτήματα. Στη προκειμένη περίπτωση για το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο το «Πρέπει να σπάσεις αυγά για να φτιάξεις ομελέτα» ταιριάζει απόλυτα και πιθανότατα να δίνει και τη… λύση. Η εικόνα του Ιβαν Σαββίδη να μπουκάρει στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας με το περίστροφο σε κοινή θέα σόκαρε (;) τη κοινή γνώμη, αλλά όχι όσους ασχολούμαστε πολλά χρόνια με το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Στην εικόνα του «κουμπουροφόρου» Σαββίδη η απάντηση της συντεταγμένης πολιτείας ήταν η διακοπή του πρωταθλήματος. Δηλαδή πολύ απλά μια λανθασμένη κίνηση. Γιατί; Μα μόλις πριν ένα χρόνο το πρωτάθλημα είχε διακοπεί όχι μια, αλλά δυο φορές. Κανένα αποτέλεσμα. Απλά θα θυμίσω ότι μετά τις περσινές κυβερνητικές διακοπές στον τελικό του κυπέλλου ΠΑΟΚ – ΑΕΚ στον Βόλο, οι χουλιγκάνοι των δυο ομάδων μαχαιρωνόντουσαν στην πεζογέφυρα.
• Ουσιαστική έμφαση στον σχολικό αθλητισμό και την αθλητική παιδεία στα σχολεία. • Αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου, με συνυπευθυνότητα των ΠΑΕ και νέο, σύγχρονο, νομικό πλαίσιο αναφορικά με τη δομή και τη διοικητική διάρθρωση των ΠΑΕ, με συμμετοχή και των φιλάθλων-μελών. Εν κατακλείδι Το ποδόσφαιρο είναι ίσως το μεγαλύτερο λαϊκό κίνημα, στο πέρασμα των χρόνων. Και ο μεγάλος Ουρουγουανός στοχαστής (και φανατικός ποδοσφαιρόφιλος) Εδουάρδο Γκαλεάνο έχει περιγράψει σε ανύποπτο χρόνο πόσο κακό έκανε στο ποδόσφαιρο η μετατροπή του σε «επιχειρηματική δραστηριότητα». Τα λόγια του ταιριάζουν «γάντι» στην εικόνα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Διαβάστε:
Υπάρχει λύση;
Παράλληλα χρειάζονται μια σειρά από «μέτρα» που θα στείλουν στη κοινωνία μήνυμα ότι κάτι αλλάζει. Μερικά από αυτά είναι: • Αυστηρός οικονομικός έλεγχος σε όλες τις ΠΑΕ για την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον. • Αυστηρό δεοντολογικό πλαίσιο για τα ΜΜΕ (έντυπα και ηλεκτρονικά), σε συνεργασία με τις Ενώσεις Συντακτών και τον ΠΣΑΤ ώστε να σταματήσουν η προπαγάνδα και τα πρωτοσέλιδα κηρύγματα μίσους.
«Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ένα θλιβερό ταξίδι από το πηγαίο στο αναγκαίο. Καθώς το ποδόσφαιρο κατέληξε να γίνει βιομηχανία, εξορίστηκε σιγά σιγά η ομορφιά που πηγάζει από την απόλαυση να παίζεις και μόνο. Στον κόσμο μας σήμερα, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο καταδικάζει οτιδήποτε άχρηστο, και είναι άχρηστο οτιδήποτε δεν αποφέρει κέρδος. Κανείς δεν κερδίζει από αυτή την τρέλα που κάνει τον άντρα να γίνεται για λίγο παιδί, να παίζει δηλαδή όπως παίζει ένα πιτσιρίκι με το τόπι του ή μια γάτα με ένα κουβάρι μαλλί· μπαλαρίνα που χορεύει πετώντας στον αέρα ένα ελαφρύ μπαλόνι, μάλλινο κουβάρι που κυλά αβίαστα: να παίζει χωρίς να ξέρει καν ότι παίζει, χωρίς σκοπό, χωρίς χρονόμετρο και χωρίς διαιτητή. Το παιχνίδι έχει μετατραπεί σε θέαμα, σε ποδόσφαιρο προς θέαση, με λίγους πρωταγωνιστές και πολλούς θεατές, και αυτό το θέαμα έχει γίνει μια από τις πλέον κερδοφόρες οικονομικές δραστηριότητες παγκοσμίως. Οργανώνεται όχι για να γίνει παιχνίδι αλλά για να εμποδιστεί να είναι παιχνίδι. Η τεχνοκρατία του επαγγελματικού αθλητισμού έχει επιβάλει ένα ποδόσφαιρο ταχύτητας και δύναμης, που απαρνείται τη χαρά, σκοτώνει τη φαντασία και απαγορεύει την τόλμη. Ευτυχώς, εμφανίζεται ακόμα στα γήπεδα, αν και περιστασιακά, κάποιο τολμηρό αγρίμι που ξεφεύγει από το πλάνο, και διαπράττει το σφάλμα να τα βάλει με ολόκληρη την αντίπαλη ομάδα, τον διαιτητή και το κοινό στις κερκίδες, για την απόλαυση και μόνο του κορμιού, που ορμά στην απαγορευμένη περιπέτεια της ελευθερίας».
“
Η τεχνοκρατία του επαγγελματικού αθλητισμού έχει επιβάλει ένα ποδόσφαιρο ταχύτητας και δύναμης, που απαρνείται τη χαρά, σκοτώνει τη φαντασία και απαγορεύει την τόλμη
“
Το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι πολύ «άρρωστο». Τόσο βαριά που συχνά πυκνά αυτή η αρρώστια μεταδίδεται, μέσω «παραγόντων-επενδυτών» και οπαδικών στρατών, σ’ άλλα αθλήματα όπως το μπάσκετ, το βόλεϊ ακόμα και το χαντμπολ. Και υπεύθυνοι γι αυτή την αρρώστια είναι οι κατά καιρούς παράγοντες του ποδοσφαίρου. Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι, από τους λεγόμενους επενδυτές, χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο ως επιχειρηματική ασπίδα με τους «ισχυρότερους» (βλέπε ΠΟΚ+ΠΑΟΚ) να έχουν βρει στα ευρωπαϊκά κύπελλα μια μεγάλη πηγή εσόδων. Αυτό είναι και το σημείο που μπορεί η συντεταγμένη πολιτεία να τους «κτυπήσει». Το μόνο που θα τους «πονέσει» είναι το Grexit. Τρια χρόνια εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων θα «βοηθήσουν» το ελληνικό ποδόσφαιρο να επιστρέψει στη «φυσική» του θέση, καθώς θα πρέπει οσοι ασχολούνται με τις ΠΑΕ να βάζουν χρήματα από την τσέπη τους.
Νιώθεις, ζεις, βιώνεις το σώμα!
“Δεν μου αρέσει να φοβάμαι, γι' αυτü χορεύω” Τι δύσκολη που είναι η ισορροπία! Στις σχέσεις, στην Πόλη, σε ένα υπόγειο ή σε μία ταράτσα; Πόσο ωραίο να ανακαλύπτεις ένα ξέφωτο και έναν ορίζοντα ανάμεσα σε δυσκολίες, τσιμέντο
& φόβο; Το ζητούμενο, να αποκτούμε εμπειρίες με το σώμα, την κίνηση και τον χορό. Ο χορός είναι μία νέα γλώσσα που την ανακαλύπτουμε. Μία κινητική συνάντηση
ανθρώπων σε μία ισορροπία με το σώμα μας που κινείται, ζεσταίνεται, ενεργοποιείται & ακτινοβολεί. Η θέα προς την Ακρόπολη, η θέα προς το σώμα μας, η θέα προς την
ισορροπία. Η ψυχή ανθίζει αφού φροντίζεις την ΉΒΗ σου, τη νιότη σου που είναι το σώμα σου όσο το έχεις να το προσέχεις. Γυμνάζεις, χορεύεις, ζεις, ονειρεύεσαι αλλιώς.
H μικρότερη μαθήτρια είναι 2,5 χρόνων & η μεγαλύτερη 85 Θεραπευτικές συνεδρίες για θεραπεία & ενδυνάμωση.
Πρωτογένους 1, Αθήνα Τ.: 210 32 57 774 / Κ.:6936543038 www.danceup.gr Dance Up Studio, Με θέα την Ακρόπολη
BODY BALLANCE • STRECHING • AEROBIC FITNES • EΝΔΥΝΑΜΩΣΗ • ΔΙΑΓΝΩΣΗ • ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΑ • BARE A TERE Μπαλέτο για ενήλικες και υπερήλικες • Μπαλετο για παιδιά από 4 ως12 χρονών • Μουσικοκινητική αγωγή από 2,5 ως 7 χρονών Διδάσκεται Σύγχρονος χορός // CAPOEIRA για ενήλικες και παιδιά // Αυτοσχεδιασμός + Partnering Τα τμήματα διαμορφώνονται ανάλογα
ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΠΟΤΑΣΑ
άννα στάικου
«Ultra Κοσμοπολίτης» Σχολώντας από την δουλειά το σούρουπο, αποφάσισα να περπατήσω, πριν επιστρέψω στο σπίτι. Ο καιρός ήταν νεφελώδης. Ίσως σε λίγο θα το γύριζε σε βροχή. Άνοιξα το μπουφάν για να με σπρώχνει ο αέρας και έστριψα ένα τσιγάρο, να μου κρατήσει παρέα στην σημερινή περιπλάνηση σε πεζοδρόμιο σπαρμένο με κοφτερές πέτρες λόγω του εσωτερικού μου ταραγμένου τοπίου. Η συνήθεια αυτή ερχόταν από τα παλιά. Από τα χρόνια τα φοιτητικά. Παρέα με τον Θέμη τον συμφοιτητή, κατηφορίζαμε τις πλάκες στο κέντρο της Αθήνας κραδαίνοντας όνειρα, ιδέες, προσμονές και με τρεχαλητό κτυπούσαμε τα πόδια λες και βροντούσαμε «παρών» σε έναν θαρραλέο εαυτό. Απόψε όλο αυτό θυμόμουν. Έστριψα το τσιγάρο και διπλάρωσα την μνήμη της νιότης σε σκληρό τετ α τετ. Με την μοναξιά έχω σχέσεις εχθρικές. Διαθέτω οικογένεια με γυναίκα μουράτη και παιδιά ήδη πολυταξιδεμένα, να συνηθίζουν το νέο τρόπο της ζωής. Ο κόσμος όλος είναι σπίτι μας. Άλλωστε είμαστε ένας φουκαριάρης λαός -κακομαθημένος- και χωρίς τρόπους σύγχρονους. Καλύτερα να ξεχάσουμε την προέλευσή μας. Έτσι μόνο θα πάμε μπροστά. Έχω ό,τι οι άνθρωποι ποθούν στα τσίγκινα όνειρά τους. Κι αυτό το έδαφος -της δικής μου κατοχής- θα το υπερασπιστώ μέχρι θανάτου. Η νέα μου πατρίδα είναι η ζωή μου όλη. Ό,τι γνώρισα ήταν για μένα ξένο. Ώρες - ώρες θυμάμαι τον γεωπόνο, γέρο, πατέρα μου. Κάθε τόσο -λίγα χρόνια πριν πεθάνει-επιβιβαζόταν σ’ ένα λεωφορείο σακαράκα (που ταξίδευε μέχρι τα όρια της τακτοποιημένης δήθεν χώρας και κουβαλούσε χρειώδη στους ξωμάχους). Επισκεπτόταν στα πατρογονικά του τον Ξενοφώντα, φίλο του παιδικό -αγρότηπου έκανε αγώνα κατά των εντολών για καταστροφή των γεννημάτων τάχα «για το καλό του τόπου» και συνέχισε να καλλιεργεί πατάτες. Ο γέρος μου, λοιπόν, γνωρίζοντας τη μαύρη φτώχεια του Ξενοφώντα, δίχως ίχνος λύπης έστεκε με δουλειά προσωπική στον φίλο παραγωγό. Στη συνέχεια, τροφοδοτούσε γνωστούς και φίλους και το αντίτιμο πήγαινε στον γερο-Φώντα. Οι λογαριασμοί της ζωής στα πέτρινα όρη ήταν και υπόθεση προσωπική του δι-
κού μου πατέρα. Αφελής και looser ο γέρος, αλλά για παράξενους λόγους ανεξήγητα ευτυχής. Πήρε ψιλόβροχο. Το κρεμασμένο στα χείλη τσιγάρο, μούσκεψε. Με τη χούφτα το ‘τριψα στην τσέπη του παντελονιού , όπως κάναμε φοιτητάκια για οικονομία λόγω πενιχρού χαρτζιλικιού. Στην μέση της ζωής μου, θυμάμαι τον ενθουσιασμό για την πρόσληψη στην εταιρεία μεγαθήριο. Μέσα μου ξέσπασαν πυροτεχνήματα και όνειρα ατσαλωμένα από κάθε τάχα ασχήμια. Η εταιρεία βέβαια ήταν απλωμένη σε όλον τον πλανήτη σαν χταπόδι. Εφιαλτευόμουν πολλές νύχτες με την αγωνία της ταχύτατης αντικατάστασης μιας εξειδικευμένης θέσης -σα τη δική μου- με κάποιον που θα ζούσε στις Αντίλλες ή στη Γουαδελούπη. Τότε στον εφιάλτη γινόμουν ένα τίποτε στις βεντούζες του χταποδιού και το θαλάμι μύριζε αέριο θαλάμων αερίων από άλλες εποχές. Πάντα τότε ξυπνούσα και τιναζόμουν σαν μανιασμένο ηλεκτρόδιο. Ίσως είχα πάντα μια μορφή υπερκόπωσης. Όλοι εμείς οι κοσμοπολίτες δουλεύουμε σκληρά. Πάλι ο γέρος μου μπροστά μου καταμεσής της βρεγμένης ασφάλτου μου την έχει στήσει. «Τα σύνορα τα εθνικά μου είναι η Εταιρεία. Αυτή είναι η νέα πατρίδα μου πατέρα. Αυτήν υπηρετώ και τα συμφέροντα της υπερασπίζομαι. Όλα τ’ άλλα ας πνιγούν». Συμπλήρωνα. Και ο γέρος γυρνούσε την πλάτη και πάντα κλάδευε τους βασιλικούς στο περβάζι. Από το λίγο τρέμουλο στην πλάτη μάλλον έκλαιγε. Αδύνατον να αντιληφθεί την πρόοδο και το νέο. Του ήταν αδύνατον. Γρήγορα η πίστη μου και η εργατικότητα ανταμείφθηκαν με θέσεις ψηλότερες και αποδοχές ιδιαιτέρως παχουλές. Ήμουν καλά. Πολύ καλά. Η βροχή δυνάμωνε και βάδιζα κάτω από τα στέγαστρα της λεωφόρου για να μένει το τσιγάρο μου στεγνό. Περίεργη νύχτα. Λες και το μέσα μου ξεπήδησε και τραβούσε έναν δικό του δρόμο. Πριν μισό χρόνο περίπου, προσλήφθηκε χάρη σε μένα ο Θέμης. Με ελάχιστες αποδοχές. Είχε περιέλθει σε πλήρη ένδεια. Μεσολάβησα, τον πήραν. Έκανε σαν τρελός από την χαρά του. «Θα στο χρωστώ και στις επόμενες ζωές, αδελ-
φέ» Έτσι μου ’λεγε... Η χαρά και η ευγνωμοσύνη του φίλου μου, κατάφερε ν’ αγιάσει το τοπίο πλήρους υπακοής που μέσα μου σα βάλτος είχε για τα καλά εγκατασταθεί. Το ψιλόβροχο δεν έλεγε να σταματήσει. Η επιστολή στην τσέπη μου με έκαιγε. Το τσιγάρο κολλούσε και πονούσε τα ξερά χείλη. Το χρονικό πριν την Επιστολή: Ο Θέμης άντεξε 6 μήνες. Επέμενε να εξυπηρετεί όλους τους ανθρώπους με προτεραιότητα τις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες. Το έκανε λες και τους γνώριζε ή ήταν συγγενείς του. Οι οδηγίες ήταν σαφείς και ακριβείς από την Εταιρεία. «Δεν χάνετε ούτε 1 δευτερόλεπτο. Να αντιμετωπίζετε τους ανθρώπους ως κοινά νούμερα» Ο Θέμης αγρίεψε. Αντιμίλησε λέγοντας πως εκπαιδεύουν τους νέους στην απανθρωποποίηση. Οι νέοι τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι. Ο Θέμης χακάρισε πολλά δίκτυα, γράφοντας «Οι άνθρωποι δεν είμαστε νούμερα ούτε κρέας σκύλου φτηνό για τα αφεντικά» Κατήγγειλε την Εταιρεία. Εκλήθη η αντιτρομοκρατική και συνελήφθη. Η Επιστολή: Θα έπρεπε να διαλέξω. ‘Η την δουλειά μου ή τον Θέμη. Ήμουν υποχρεωμένος να υπογράψω και να στηρίξω ένα ψεύτικο και συκοφαντικό κατασκεύασμα σε βάρος του φίλου μου Θέμη ή αλλιώς η απόλυση ήταν μονόδρομος. Πήρε καταιγίδα. Το στέγαστρο δεν με ωφελούσε. Βγήκα στη μπόρα ασκεπής. Θόλωσε η λεωφόρος. Ο εαυτός μου τυμπάνιζε. Ξάφνου ξαπλώνω καταγής. Το σώμα μου πυροβολείται ανελέητα από την βροντερή βροχή. Οι ελάχιστοι με θεωρούν νεκρό και για μεγάλη μου χαρά δεν ασχολήθηκαν. Όλο το βράδυ μούσκευα. Έγινα ένα με τη γη. Σα βόλος φυτρωμένος στα όρη. Χαράματα, ψηλάφισα την επιστολή. Ήταν στη θέση της. ............................................................... Βρεγμένος και παράξενος με όψη άγριου και καρδιά ανθρώπου διάλεξε τον Θέμη. Ποτίζοντας με νερά τα παχουλά χαλιά της Εταιρίας, πέταξε την επιστολή στους επικεφαλής. Βρόντηξε την βαριά πόρτα και λευτερώθηκε. Είχε διαλέξει τον παλιό και ακριβό φίλο Θέμη.
Ιθάκης 9, Πλατεια αγιου γεωργιου - κυψελη • Τ: 210 82 20 222 • fb.: It’s a Βιλατζ
σ
υνέντευξη
απο την Γεωργία Δρακάκη
Από τον πολυσυλλεκτικό του, καλλιτεχνικό αργαλειό, ο αγαπητός τραγουδοποιός οργανώνει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του με την υπόκρουση της αγαπημένης του σιωπής. Πριν λίγο καιρό, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άπαρσις το «Sound of Town», που είναι περισσότερο ένα project τυπωμένο σε χαρτί, παρά ένα βιβλίο. «Διαβάζω την ταμπέλα· δωρεάν ασύρματο δίκτυο. Οι άνθρωποι κολλημένοι πάνω από τα κινητά τους, κανείς δεν κοιτάζει τον άλλο στα μάτια. Ούτε ένα χαμόγελο, μια καλημέρα. Μόνο ο χαρακτηριστικός ήχος, όταν τα δάχτυλα ακουμπούν την οθόνη αφής.»
Ο Νικόλας Καραναστάσης ακούει τον ήχο της Αθήνας βουτηγμένος σε αστερόσκονη Κυρίως, όμως, καλεί τους νέους δημιουργούς για συζήτηση σε κοινό τραπέζι
Νικόλας Καραναστάσης
»
Ποιες θα ήταν πέντε λέξεις που σε χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο; Αγάπη, δημιουργία, φαντασία, έρωτας, τέχνη. Αν μπορούσες να πεις την ιστορία της ζωής σου μέσα σε δυο φράσεις, τι θα έλεγες; Γέρασα με ένα παιδικό παραμυθάκι και εσύ δεν έρχεσαι λιγάκι… (Στίχος από τα «Σταράκια», το πρώτο μου single) Γιατί κάνεις τέχνη; Και με ποιον στόχο; Νομίζω ότι στην πραγματικότητα υπάρχει ένας και μοναδικός λόγος που ο καλλιτέχνης μοιράζεται την ψυχή του με το κοινό και αυτός δεν είναι άλλος από το σπάσιμο της έννοιας του χρόνου. Η τέχνη είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να ζήσει αιώνια. Κάνω τέχνη για να νικήσω τον χρόνο, λοιπόν κι ελπίζω να μείνει κάτι δικό μου σε ένα μικρό κομμάτι μιας κάποιας αιωνιότητας. Έχεις πει ότι το Sound of Town μπορεί να βάλει τους αναγνώστες σε σκέψεις, γιατί εξετάζει τα πράγματα από ετερόκλητες και πολυσυλλεκτικές σκοπιές. Τι θα συμπλήρωνες εδώ; Θεωρώ ότι σκοπός του κάθε βιβλίου, του κάθε κειμένου, του κάθε έργου τέχνης είναι να βάλει το κοινό στην διαδικασία να σκεφτεί. Να αντιδράσει, να συμφωνήσει είτε να προσπαθήσει να ξεπεράσει την πρώτη έμπνευση του δημιουργού βρίσκοντας ίσως την δική του, πατώντας επάνω σε μια πρώτη ύλη με σταθερή βάση.
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
Σε κάθε δημιουργία υπάρχει μια ξεκάθαρη σκοπιά και οπτική: εκείνη του δημιουργού. Το έργο ,όμως, όταν φεύγει από τα χέρια του, δεν του ανήκει. Γίνεται κτήμα κάποιου άλλου, κάποιου που θα το δει με τα δικά του μάτια της ψυχής. Θα το αγαπήσει ή θα το μισήσει. Θα το λατρέψει ή θα το απορρίψει. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα έχει ασχοληθεί έστω και ελάχιστα μαζί του Και αυτό είναι μια πρώτη νίκη- ίσως η μόνη νίκη για κάθε δημιουργό. Μουσική ή λέξεις, τελικά; Με το πιστόλι στον κρόταφο. Σιωπές. Λατρεύω τον ήχο τους. Τι άλλα πράγματα κάνεις καλλιτεχνικά; Συνεταιρίζεσαι με ανθρώπους; Θεωρώ ότι η τέχνη δεν έχει όρια. Δεν χαρακτήρισα ποτέ τον εαυτό μου ως συγγραφέα είτε ως στιχουργό είτε ακόμη ως τραγουδοποιό ή σύνθετη, παρόλο που αυτή είναι η βασική μου ενασχόληση. Μου ακούγεται περίεργη στα αυτιά μου ακόμη και η λέξη καλλιτέχνης. Κάνω τέχνη ναι, όχι απαραίτητα όμως πάντοτε καλή ή κακή. Εξάλλου, πώς μπορεί να κρίνει κάποιος την κατάθεση ψυχής ενός άλλου ανθρώπου; Επομένως ,αυτό που θα έλεγα ότι κάνω είναι μια άνευ ορίων κατάθεση ψυχής και στιγμών της σκέψης μου, βουτηγμένη σε μπόλικη αστερόσκονη.
Karanastasis Nikolas “The sound of town” // 14music
Θα ήθελα πάρα πολύ, και αυτό είναι στα άμεσα σχέδια, να μπορέσουμε όλοι όσοι έχουμε τις ίδιες ανησυχίες να καθίσουμε σ’ ένα κοινό τραπέζι, καταθέτοντας ο καθένας την δική του ψυχή και ενώνοντας την σε ένα κοινό παζλ φαντασιακής πραγματικότητας. Κάθε νέα μου δουλειά αποτελεί στην ουσία ένα ανοιχτό κάλεσμα σε νέους κυρίως δημιουργούς που μας ενώνει η ίδια σκέψη, η ίδια άποψη, η ίδια αντίληψη για την τέχνη ως κομμάτι του είναι μας και όχι ως μέσο προβολής και αυτοϊκανοποίησης. Ο Νικόλας Καραναστάσης πώς περνά τις μέρες του ως πολίτης εν Αθήναις, ως ερώμενος κι εραστής, ως φίλος, ως… «καταναλωτής» τέχνης; Συνηθίζω να περνάω τις μέρες μου ως ένας ερασιτέχνης εραστής, ερωτευμένος με την τέχνη και την ζωή. Είσαι ευτυχισμένος; Ακόμα το ψάχνω με τον ψυχολόγο μου αυτό! (γέλια) Πώς θες να έχεις μείνει στη μνήμη των ανθρώπων μετά από εκατό χρόνια; Θα προτιμούσα να είχε μείνει στην μνήμη των ανθρώπων η μουσική και τα γραπτά μου και όχι το πρόσωπο μου… Τι σε εμπνέει περισσότερο τελικά, Νικόλα; Η μυρωδιά του γιασεμιού στο κέντρο της πόλης, η θάλασσα και ο έρωτας.
το_ _ψαξαμε
λο
λιγο_ _παραπανω
mo
ι μ υ ο κ υ
y
Λουκούμι λοιπόν
λουκ ουμa ki
Το "Λουκούμι" έχει γίνει κατά καιρούς θεατρική παράσταση, βιβλίο, τραγούδι, γιατρικό για ψυγείο αυτοκινήτου, προσφώνηση και άλλα πολλά.
Όλα ξεκίνησαν από το λουκούμι bar στην πλατεια Αβhσσυνίας & πολλοι ακολουθουν...
"Λουκουμάκι" έλεγε η Ρένια Λουϊζίδου τον Ακάλυπτο Αντώνη Καφετζόπουλο στους καταπληκτικούς Απαράδεκτους.
Κάποιος σοφός, έλεγε πως οι λέξεις έχουν δύο ιδιότητες.
Οι άνθρωποι που το ξεκίνησαν μάλλον αντιλαμβάνονται
Η μία, να στενεύουν, να οριοθετούνται και να καταλήγουν
την δυναμική, μετρούν τα "Λουκούμια" που ανοίγουν και
σε επίπεδο υλικού και πράγματος. Η άλλη να απλώνουν,
χαίρονται που βρίσκουν μιμητές.
να αγκαλιάζουν και να δημιουργούν νοήματα και να
Αλλά κάνουν και κάτι άλλο! Δημιουργούν χώρους (εκτός
καταλήγουν έννοιες. Το "Λουκούμι" είναι μία λέξη. Είναι
από τον αριθμό 3, τώρα τους συναντάμε και στον αριθμό 10),
όμως και έννοια. Η ίδια η δομή της λέξης (τα δύο "ου"!)
επίπεδα, δράσεις. Από καφέ, ποτό, φαγητό, ραδιοφωνικό
προσδίδει οικειότητα, παιδικότητα, ένταση. Είναι μια φιλική
σταθμό, κήπο στην ταράτσα για πικ νικ, διαγωνισμούς,
λέξη που θυμίζει παιδικά χρόνια, ανεμελιά και απόλαυση.
πολιτιστικά δρώμενα, πάρτι, βίντατζ ρούχα και έπιπλα,
Το πρώτο, το Λουκούμι Bar που ξέρουμε όλοι, άνοιξε πριν
μοναδικές χειροποίητες κατασκευές.
πολλά χρόνια στην καρδιά της Αθήνας, σε μία ξεχωριστή
Το Λουκούμι αγαπάει την Πόλη και εκείνη ανταποδίδει...
πλατεία, αυτή της Αβησσυνίας, τόσο παλιά και τόσο νέα
Με μία ταυτότητα που την ανακαλύπτεις στις λεπτομέρεις,
συγχρόνως. Χώρος συνεύρεσης ανθρώπων όλων των
στους θαμώνες, στους εργαζόμενους, στην μουσική. Παντού!
ηλικιών, με αύρα και φιγούρες που εναλλάσσονται. Νομίζεις πως όλη η πλατεία είναι μία μεγάλη σκηνή θεάτρου.
Είπαμε, οι έννοιες τρέχουν... και το Λουκούμι bar επίσης!
Λουκούμι λέμε κάτι το οποίο είναι θεσπέσιο, έρχεται ακριβώς την ώρα που το χρειάζεσαι και σε βγάζει από μία δύσκολη θέση. “Λουκούμια” έχει γεμίσει η Ελλάδα & όχι μόνο! Ξεκινώντας από το γνώριμο σε όλους Λουκούμι Bar στην Αθήνα (στην πλατεία Αβησσυνίας) έχουν ακολουθήσει Λουκούμια σε άλλες πόλεις, όπως Καλαμπάκα, Θεσσαλονίκη, Λαμία, Λάρισα, Χίο, Κω, Σύρο, Νέα Σμύρνη... ακόμα και στην Αστόρια της Νέας Υόρκης! Τυχαίο;
Η ατμόσφαιρα ενός Πολυχώρου στην καρδιά της Αθήνας!
Πλατεία Αβησσυνίας 3 & 10 Τ.: 210 32 34 814 // www.loukoumibar.gr
ιπ λ αν Α π λ ώ ς π ερ
η θείτε
Λουκούμι bar
Loukoumi LAB
Δέντρο Παραδοσιακό καφενείο
Gallery & Workshops
Κήπος στην ταράτσα
Δέντρο Art shop
Στον πρώτο όροφο, θα βρεις το Vintage Bar με ιδιαίτερη ακουστική, καλλιτεχνική καταγωγή & μπάρα με καλά ποτά, ενώ στο δεύτερο, την ξακουστή ταράτσα.
Το υπόγειο των «τεχνών» με συναυλίες, διεθνείς djs και παραστάσεις. Στεγάζεται απέναντι ακριβώς, στο «ΔΕΝΤΡΟ» ή αλλιώς ΛΟΥΚΟΥΜΙ #10.
Απέναντι, στον αριθμό 10 της πλατείας, θα βρεις το «ΔΕΝΤΡΟ», το παραδοσιακό καφενείο με όλες τις «παραδόσεις»: τσίπουρο & μεζεδάκια.
Σεμινάρια όλων των ειδών, από χοροθεραπεία έως μεταποίηση second hand ρούχων, είτε στο κεντρικό «Λουκούμι», είτε στο «Δέντρο» και στο «LAB».
Ταράτσα έχει και στο «ΔΕΝΤΡΟ» (που λειτούργει πάντα εκτός του Χειμώνα) για μεγάλες παρέες. Secret tip: Διοργανώνονται pic nics!
Στο «Δέντρο» πωλούνται vintage ρούχα, χειροποίητα κοσμήματα, t-shirts «Λουκούμια», πίνακες ζωγραφικής, μοναδικά κομμάτια σχεδιαστών.
μουσειο αρχαιασ ελληνικησ τεχνολογιασ Κάπου μεταξύ της γεωμετρίας του Αρχιμήδη και του αστρολάβου του Πτολεμαίου, υποθέτουμε οτι έχουμε σαφή εικόνα για τους μηχανισμούς που διέπουν τη καθημερινότητα στην Αρχαία Ελλάδα. Ένα μουσείο κρυμμένο στην καρδιά της Αθήνας έρχεται να μας διαψεύσει. Κινηματογράφος, κινούμενο θέατρο, συναγερμός, πυροσβεστική αντλία είναι λίγες μόνο από τις εφευρέσεις της αρχαιότητας που στεγάζει, για να διαλύσει κάθε αμφιβολία για το τεχνολογικό μεγαλείο της εποχής. Εφευρέσεις που δεν στέκουν απλά σαν εκθέματα, αλλά είναι πλήρως ανακατασκευασμένες, λειτουργικές και αποκαλύπτουν τα μυστικά τους σε μια συναρπαστική εμπειρία για τον επισκέπτη. Τελικά το μοναδικό που λείπει είναι μια μηχανή του χρόνου. Από την άλλη ίσως και να είναι ήδη εκεί.
οι hi-tech εφευρεσεισ των αρχαιων ελληνων
01
02
03
05
Το αυτόματο θέατρο
Η αυτόματη υπηρέτρια
Ο αυτόματεσ πορτεσ
Οι αυτόματες πόρτες
Με άλλα λόγια ο πρώτος κινηματογράφος της αρχαίας Ελλάδας. Οι φιγούρες κινούνται, τα “καρέ” αλλάζουν και υπάρχουν ειδικά εφέ: ήχοι από σφυριά, κεραυνοί, ακόμα και μια φλόγα που τρεμοπαίζει. Το θέατρο του Ήρωνος είναι προγραμματισμένο να δουλεύει χωρίς χειριστή, με όλο το μηχανισμό να βασίζεται σε μια κλεψύδρα και ένα μολύβδινο βάρος. Μαγεία; Όχι, τεχνολογία!
Το πρώτο λειτουργικό ρομπότ της ιστορίας έχει τη μορφή μιας θεραπαινίδας που σερβίρει κρασί. Τη στιγμή που ένα άδειο κύπελλο τοποθετείται στο ένα της χέρι, η κανάτα στο άλλο χέρι χύνει κρασί μέσα σε αυτό, μέχρι να μισογεμίσει. Ύστερα ρίχνει νερό, μέχρι ο καλεσμένος να αποσύρει το κύπελλο, με το κρασί του νερωμένο όσο του αρέσει.
Μερικές φορές ο Ήρων έπρεπε να εφεύρει ένα θαύμα- και αυτό ακριβώς έκανε. Όταν ο πιστός τοποθετούσε στο βωμό του ναού τη θυσία και εκείνη καίγονταν, οι πόρτες άνοιγαν με τη θεία βούληση. Όταν η θυσία τελείωνε, έκλειναν. Όλα αυτά με λίγη μηχανική βοήθεια από τους άξονές τους και μια δεξαμενή με νερό που θερμαίνονταν από τη φωτιά στο βωμό.
Στην αρχαία Ελλάδα, το προσωπικό των ναών ήταν περιορισμένο φαίνεται και οι ουρές των πιστών για τον αγιασμό ατελείωτες. Μια απλή εφεύρεση του Ήρωνα του Αλεξάνδρεως έλυσε το πρόβλημα: ρίχνοντας ένα πεντάδραχμο νόμισμα, έπαιρναν τον αγιασμό έτοιμο σε ένα δοχειάκι. Ευφυές.
Το μουσείο που “κελαηδάει”
από την Αγαθή Κάτσια
ο μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας μπορεί
το ίδιο το κτίριο, αισθητικής αρ νουβώ, αξίζει να το θαυμάσει
να μετράει μόλις λίγους μήνες στη νέα του μόνι-
κανείς από της είσοδο του στη Πινδάρου.
μη έκθεση στο Κολωνάκι, αλλά ήδη έχει αποκτήσει
Φαίνεται όμως ότι οι δράσεις του μουσείου δεν σταματάνε
παρατσούκλι: “Το μουσείο που κελαηδάει”. Στην εί-
ποτέ. Στα σκαριά βρίσκονται και “νύχτες στο μουσείο” όπου,
σοδο, ένα πανέμορφο αυτόματο μας καλωσορίζει με τιτιβί-
οι επισκέπτες θα γνωρίσουν τις θέσεις στο πλανητάριο του
σματα πουλιών και μια αυστηρή κουκουβάγια που τα κάνει
Αρχιμήδη πάνω στον “ουρανό” δίπλα στον μηχανισμό των
να σωπάσουν μόλις γυρίσει προς το μέρος τους. Αυτός ο
Αντικυθήρων, και τεχνικές επεξεργασίας υφασμάτων στην
μηχανισμός (όπως και οι υπόλοιποι του μουσείου) λειτουρ-
αρχαία Ελλάδα, αλλά και εργαστήρια για τη διατροφή της
γεί αποκλειστικά χάρη στη ιδιοφυή χρήση της μηχανικής, την
εποχής. Όλα αυτά θα λειτουργούν παράλληλα με τις ελεύθε-
μετατροπή της ροής του νερού και της πίεσης του αέρα και
ρες επισκέψεις κάθε μέρα 9.00-17.00 αλλά και τις προγραμ-
το πάθος του κύριου Κοτσανά για την ανακατασκευή της αρ-
ματισμένες ξεναγήσεις και επισκέψεις σχολείων. Μάλιστα,
χαίας τεχνολογίας.
το προσωπικό μάς μαρτυράει ότι οι μαθητές επιστρέφουν
Σε ένα έργο ζωής, από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι και
συχνά για δεύτερη φορά με τους γονείς τους, οι οποίοι πα-
σήμερα, μελέτησε περιγραφές, χειρόγραφα, αναφορές, ακό-
ρασυρμένοι από τις περιγραφές των παιδιών έρχονται να
μα και εικόνες σε αγγεία για να μπορέσει να αναβιώσει τις
βεβαιωθούν οτι “όντως έτσι είναι”.
εφευρέσεις των αρχαίων. Μέσα από δοκιμές και αποτυχίες
Κανείς αναρωτιέται, πώς; Η απάντηση βρίσκεται στον εν-
και ξανά δοκιμές επανέλαβε γρανάζι γρανάζι τις “πατέντες”
θουσιασμό του Κώστα Κοτσανά, καθώς δείχνει τα εκθέματα:
της εποχής και τις οργάνωσε γενναιόδωρα σε μια έκθεση για
με γοητεία ταχυδακτυλουργού τα οδηγεί να κάνουν τα μα-
τους αμύητους. Ο συγκεκριμένος χώρος ήρθε να “τριτώσει”
γικά τους και μετά, με ένα χαμόγελο, εξηγεί τους περίπλο-
στο έργο του: ήδη έχει οργανώσει το Μουσείο Αρχαίων Ελ-
κους μηχανισμούς έτσι που, επιτέλους, οι νόμοι της φυσικής
ληνικών Μουσικών Οργάνων και Παιχνιδιών στο Κατάκολο
σταματούν να είναι απροσπέλαστοι. Συζητήσαμε μαζί του για
Ηλίειας και το Μουσείο Αρχιμήδη στην Αρχαία Ολυμπία. Ταυ-
την τεχνολογία, το πόσο πολύπλευρη είναι, πόσες επιστήμες
τόχρονα κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο οι περιοδεύουσες
περιλαμβάνει και επίσης, πώς, ενώ η τεχνολογία είχε φτάσει
εκθέσεις φιλοξενούμενες σε μακρινά αρχαιολογικά και τε-
στο επίπεδο που βλέπουμε στο μουσείο, δεν προχώρησε
χνολογικά μουσεία, πανεπιστήμια και διεθνείς οργανισμούς.
πολύ παραπέρα για αρκετούς αιώνες. "Η πρόοδος", λέει ο κύριος Κοτσανάς "έχει κορυφώσεις και πλατώματα, όπως
Ο χώρος στο Κολωνάκι φιλοξενεί 100 επιλεγμένα εκθέματα,
κάθε φυσική διαδικασία". Αφήνει να αναρωτηθούμε αν η
τόσο λειτουργικά αυτόματα όσο και θαυμαστές εφαρμογές
σημερινή τεχνολογία, ευρισκόμενη στη κορύφωσή της, θα
της υδραυλικής, ωρολόγια, πολεμικές μηχανές, εργαλεία,
φέρει σύντομα μια εποχή στασιμότητας. Αν οι υπερυπολογι-
μετρητικά όργανα και πολλά άλλα. Ανάμεσά τους μια ρε-
στές και τα σουπερτάμπλετ θα διασώζονται κάπου σε εθνικά
πλίκα του μηχανισμούς των Αντικυθήρων δεσπόζει έτοιμη
ιδρύματα και οι απόγονοι θα ζήσουν μια ζωή πολύ πιο απλή
να την χρησιμοποιήσεις για να υπολογίσεις τα αστρονομικά
απ’ όσο φανταζόμαστε.
γεγονότα και τις εποχές. Στον επάνω χώρο λειτουργεί και
04 Ο πολυβόλος καταπέλτης
μια έκθεση αρχαίων ελληνικών μουσικών οργάνων, δίνο-
Έτσι και αλλιώς, κάποτε και η δική μας καθημερινότητα θα
ντας την δυνατότητα μέχρι και να ακούσουμε τον ήχο τους.
γίνει μουσειακό έκθεμα.
Μάλιστα, υπάρχει μια ηχογράφηση όπου στην ύδραυλι του Κτησιβίου (πρόγονο του πιάνου) εκτελείται το τραγούδι του Σείκιλου, το αρχαιότερο παγκοσμίως γνωστό τραγούδι. Ίσως είναι η μοναδική ευκαιρία να το απολαύσουμε όσο κοντινότερα γίνεται στη πρωτότυπη εκτέλεση. Ακριβώς διπλά φιλοξενείται και η έκθεση των αρχαίων ελληνικών παιχνιδιών,
Κοινώς, το πρώτο παγκοσμίως πολυβόλο όπλο. Γυρνώντας τον μοχλό ο χειριστής έβαζε σε κίνηση τον μηχανισμό που αυτόματα τοποθετούσε βέλη και τα εκτόξευε το ένα πίσω από το άλλο, ώσπου άδειαζε η φαρέτρα. Για την εποχή του, εύκολα να φανταστεί κανείς πόσο ολέθριος μπορεί να ήταν ο καταπέλτης του Διονυσίου και πόσους τοξότες αντικαθιστούσε.
με ιδιόμορφες τρίλιζες και το “τάνγκραμ” του Αρχιμήδη, ένα αρχαίο παζλ, όπου πρέπει να σχηματίσεις ένα τετράγωνο με όσο περισσότερους τρόπους μπορείς. Τα αντίγραφα των παιχνιδιών ,μαζί με μια σειρά ακόμα από αντικείμενα μπορείς να τα προμηθευτείς και στο πωλητήριο του μουσείου. Το μουσείο περιλαμβάνει επίσης και χώρους για σεμινάρια, εργαστήρια, περιοδικές εκθέσεις. Στον τρίτο όροφο λειτουργεί καφέ με βιβλιοθήκη, όπου μπορεί κανείς να ξεκουραστεί ανάμεσα στου ‘ήχους των μουσικών οργάνων απολαμβάνοντας και ένα γλύκισμα, -“εμπνευσμένο από τα εκθέματα του μουσείου”, όπως μας ιντριγκάρει το προσωπικό. Ακόμα και η σκάλα έχει προβλεφθεί να φιλοξενήσει μια εικαστική έκθεση “on the go” από νέους καλλιτέχνες. Παρεμπιπτόντως,
Σε κάθε περίπτωση, για όποιον ενδιαφέρεται για την ιστορία ή τη μηχανική, είτε είναι ανθρωπολόγος, είτε απλά φιλοπερίεργος από τη φύση του, το μουσείο του κου Κοτσανά έχει μερικά μυστικά να αποκαλύψει. Πινδάρου 6, Αθήνα www.kotsanas.com
ς ικέ
ησ ές ρ φο
υχ
ν
ρή ήχ
σ
ιω άπο ηκ
νδ
εί περισσότερα προβλ ν δημιουργ ήματα ν όρω απ’ ό ώ λ ι φ σα ν ο μ η
ομίζ ει ό τ
ι λύ νει . Τρ ομ άζ ει
αν
τί
να
κα χ συ θη
Μ ερ
εχουμε θέμα
άζ
ει, δ ερ μπ
εύ ε δ να ντί ια
ο κείμεν ει. Το ρινίζ ιευκ που ακολουθεί (δεν) μιλά
ει για τη ν κ α τάθλ ιψη.
Δεν είναι όλα
κατάθλιψη
Όταν συναντώ μετά από καιρό
ψη αυτές τις μέρες..» θέλοντας
με πολύ κακή διάθεση και με
υγείας συχνά είναι αιτίες που
διάφορους γνωστούς και φί-
με αυτόν τον τρόπο να μου
μία αίσθηση ανημπόριας ή μα-
πράγματι μας χαλάνε το κέφι.
λους και τους ρωτώ (από φιλι-
περιγράψουν μια δυσκολία
ταιότητας που μπορεί να οφεί-
Αυτή η κακοκεφιά, η θλίψη και
κό ενδιαφέρον, όχι από επαγ-
που αντιμετώπισαν η οποία
λεται σε κάποιο συγκεκριμένο
η στεναχώρια μπορεί όντως
γελματική διαστροφή) να μου
τους στεναχώρησε. Εκτιμώ
ψυχοπιεστικό συμβάν και που
να επηρεάσει με κάποιον (συ-
πούνε τα νέα τους και τί κά-
πως δεν θα ήταν υπερβολή αν
μπορεί να διαρκέσει μερικές
νήθως ήπιο) τρόπο την καθη-
νουν, όλο και πιο συχνά ακούω
λέγαμε ότι σε όλους μας έχει
μέρες. Ένας αποχωρισμός, μια
μερινότητά μας. Είναι όμως
μεταξύ άλλων τη φράση «Έ,
συμβεί όχι μία αλλά περισσό-
αγχωτική περίοδος στη δου-
αυτό κατάθλιψη;
πέρασα και μια μικρή κατάθλι-
τερες φορές να ξυπνήσουμε
λειά, ένα παροδικό πρόβλημα
Αποδομώντας τον νεοελληνικό χυλό
bougkas@gmail.com www.athenspsychologist.gr του σταυρου μπουγκα
Είναι φυσιολογικό να νιώθω θλίψη;
Για παράδειγμα δεν έχει όρεξη ούτε να φάει, ούτε να
Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι απλή: Απολύτως!
χωρίζουμε από τη θλίψη και τη μελαγχολία από το γεγο-
Όσο φυσιολογικό είναι και να στεναχωριέμαι αν με απο-
νός πως για να οριστεί ως τέτοια θα πρέπει να διαρκεί
λύσουν από τη δουλειά μου, αν πενθήσω ένα αγαπημένο
για χρονικό διάστημα περισσότερο από δύο εβδομάδες,
πρόσωπο ή αν χωρίσω από μια σχέση στην οποία είχα
κάθε μέρα και τις περισσότερες ώρες αυτής.
επενδύσει πολλά. Ή και για πιο απλά πράγματα όπως να
Σίγουρα η διαχωριστική γραμμή δεν είναι πάντα ορατή
μου σπάσει ένα ενθύμιο που είχα από παλιά, να τσακω-
και κάποιες φορές είναι δυσδιάκριτη ακόμα και για τους
θώ με κάποιον, να αποτύχω στις εξετάσεις. Όλα αυτά
ειδικούς. Όμως αναρωτιέμαι σε πόσους από αυτούς
και άλλα αντίστοιχα είναι λογικό να μας στεναχωρούν!
που αυτοδιαγιγνώσκονται, με χαρακτηριστική ευκολία,
Δεν υπάρχουν καλά και κακά συναισθήματα, φυσιολο-
ως καταθλιπτικοί πληρούνται και τα δύο βασικά αυτά
γικά και αφύσικα. Υπάρχουν όμως συναισθήματα που
κριτήρια;
πλυθεί, ούτε να εργαστεί. Την κατάθλιψη επίσης την ξε-
αρμόζουν, ή όχι, σε μια περίσταση. Υπό αυτό το πρίσμα
Υπεργενίκευση και προσβολή
της ψυχοπαθολογίας, όπως κι αν την ορίσουμε, το να
Μπορεί όντως σε ορισμένες περιπτώσεις η κατάθλιψη
νιώθουμε θλίψη αν έχει συμβεί κάτι δυσάρεστο στη ζωή
να μοιάζει με την κακή διάθεση. Όμως, για τον ειδικό η
μας. Περισσότερο, πιστεύω ότι, πρέπει τα συναισθήματα
κακή διάθεση δεν είναι απαραίτητα κατάθλιψη. Δεν εί-
να τα βλέπουμε σα δείκτες για το πώς πρέπει να συμπε-
ναι δυνατόν επειδή βιώνουμε κάποια από τα κοινά τους
ριφερθούμε παρά σαν κάτι καλό ή κακό.
χαρακτηριστικά να βαφτίζουμε την μελαγχολία κατάθλιψη και να πιστεύουμε ότι νοσούμε.
Ποια είναι η διαχωριστική γραμμή;
Διαπιστώνω τελευταία πώς διάφοροι εκπρόσωποι του
Η κατάθλιψη είναι μία σοβαρή ψυχική διαταραχή που
μπεριφερόμαστε, σε μια κρίση ειλικρίνειας και τόλμης,
επηρεάζει τη διάθεση, τη σκέψη, έχει επιπτώσεις στη
όλο και συχνότερα δηλώνουν ενώπιων μικροφώνων και
συμπεριφορά και όχι σπάνια συνοδεύεται από σωματι-
καμερών ότι υποφέρουν από κατάθλιψη. Δέχομαι ειλι-
κές ενοχλήσεις. Έχει επιπτώσεις στις διατροφικές μας
κρινώς ότι πράγματι είναι έτσι και ότι μόνο μια θλιβερή
συνήθειες, τον ύπνο και γενικά τον τρόπο με τον οποίο
μειοψηφία εκμεταλλεύεται τα ευαίσθητα αντανακλαστι-
το άτομο σκέφτεται και αντιλαμβάνεται εκτός από τον
κά μας για λόγους προσωπικής προβολής και μάρκε-
εαυτό του και την πραγματικότητα γύρω του.
τινγκ. Μπορεί όμως να είναι χαμηλότερου ρίσκου και
Θα μπορούσα να αναφέρω τα συμπτώματα και τις κλινι-
επικινδυνότητας ο μιμητισμός και η υιοθέτηση προτύ-
κές μορφές της κατάθλιψης όπως αυτές κωδικοποιού-
πων σε ό,τι έχει να κάνει με το ντύσιμο, το χτένισμα και
νται και κατηγοριοποιούνται σε εργαλεία ταξινόμησης
την επιλογή του καλοκαιρινού μας προορισμού, αλλά
και διάγνωσης όπως το DSM-5, αλλά νομίζω πως κάτι
σε ό,τι έχει να κάνει με την κατάθλιψη και γενικώς με
τέτοιο περισσότερο μπερδεύει παρά βοηθάει (κυρίως με
την ψυχική υγεία, ακριβώς γιατί είναι κάτι μη μετρίσιμο
την έννοια ότι, αν κάποιος μη εξοικειωμένος επιχειρήσει
και με ξεκάθαρο τρόπο ορισμένο (αφού έχει να κάνει με
να διαβάσει το DSM, είναι πολύ πιθανό να πιστέψει ότι
την ψυχή του καθενός από εμάς), οφείλουμε να είμαστε
έχει, αν όχι όλες, τουλάχιστον τις μισές διαταραχές που
πολύ προσεκτικοί. Προσπαθώ να μην είμαι αυστηρός και
αναφέρονται σε αυτό!)
αντιλαμβάνομαι ότι μερικές φορές μπορεί στον καθημε-
Με δύο λόγια όμως, και για να το διατυπώσουμε όσο γί-
ρινό μας λόγο μας να υπερβάλλουμε. Ωστόσο, σκέφτο-
νεται πιο απλά, τα κριτήρια που ορίζουν την κατάθλιψη
μαι πως η κατάχρηση του όρου και η χωρίς σοβαρότη-
ως ψυχοπαθολογική διαταραχή είναι κατά κύριο λόγο
τα και τεκμηρίωση χρήση του είναι κατά τη γνώμη μου
δύο: η ένταση και η διάρκεια.
προσβολή για όλους αυτούς που υποφέρουν και παλεύ-
Στην κατάθλιψη, ο ψυχικός πόνος είναι τόσο έντονος
ουν, συνήθως για καιρό, προσπαθώντας να τη νικήσουν.
που ουσιαστικά το άτομο δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στις βασικές καθημερινές του ανάγκες.
life style και μιας «πρότασης» για το πως πρέπει να συ-
“
Με δύο λόγια όμως, και για να το διατυπώσουμε όσο γίνεται πιο απλά, τα κριτήρια που ορίζουν την κατάθλιψη ως ψυχοπαθολογική διαταραχή είναι κατά κύριο λόγο δύο: η ένταση & η διάρκεια.
“
είναι απόλυτα υγειές και πολύ μακριά από τη σφαίρα
Συνέντευξη
B ] andallusia
9 άτομα, 14 μουσικά όργανα, 1 μπάντα: Bandallusia. Η –πλέον- 9μελής «ορχήστρα» ξεκίνησε από τους δρόμους της Αθήνας και τα σοκάκια των νησιών και τώρα «περιπλανιέται» σε φεστιβάλ και μουσικές σκηνές της πόλης! H Bandallusia έκανε την εμφάνισή της και δισκογραφικά με τα «Λοξοδρόμια». Παρά τις εμφανίσεις τους σε μεγάλες μουσικές σκηνές, οι Bandallusia-νοι δεν «λοξοδρόμησαν». Αν περπατάτε στο Θησείο και δείτε πολύ κόσμο μαζεμένο στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, πιθανότατα η Bandallusia έχει πιάσει τα όργανα της, παίζοντας κομμάτια δικά τους, κομμάτια άλλων ή διασκευές, το γλέντι έχει αρχίσει και μοιράζουν κέφι και χαρά. Συνήθως παρουσιάζονται όλοι μαζί, αλλά εμένα μου έκαναν το χατίρι και τώρα, σας τους συστήνω έναν έναν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ Πώς βγήκε αυτό το ευφάνταστο όνομα “Bandallusia”, το οποίο εκφράζει όλη σας την ενέργεια και την πανδαισία των μουσικών που παίζετε; Θα ξεκινούσαμε το καλοκαίρι του 2011, καλοκαιρινή σεζόν στην Ίο και χρειαζόμασταν ένα όνομα. Σκεφτόμασταν διάφορα, ώσπου ένα απόγευμα στο δωμάτιο μου έπαιζα με τις λέξεις και ξαφνικά…
H Street μπάντα παρουσιάζεται στην Street Press της Πόλης!
Bandallusia! Ο λόγος; Αρχικά σκεφτόμουν την-τότε- δομή μας, που ήταν δυο κιθάρες κι ένα καχόν, κάτι που συναντάς συχνά στην Ανδαλουσία. Ύστερα, σκεπτόμενος ότι δεν έχουμε σχέση ούτε με το μέρος, ούτε και με τη μουσική του, άρχισα να σκέφτομαι εμάς οπότε μου ήρθαν οι λέξεις: βάνδαλος, band, all, ουσία κλπ. Έτσι γεννήθηκε, αλλά σήμερα, πλέον,έχει άλλη υπόσταση. Bandallusia σημαίνει
9 άτομα επί σκηνής να παρουσιάζουν αυτό που αγαπούν, με τον τρόπο που τους αρέσει. Όποιος έρθει σε συναυλία μας, θα καταλάβει καλύτερα από κοντά!
ΟΡΕΣΤΗΣ ΓΑΡΓΟΥΛΑΚΗΣ Έχετε ήχο με παραδοσιακή χροιά. Πώς συνεισφέρει στη σημερινή εποχή κάτι που προέρχεται από ένα παρελθόν; Πόσο σημαντική είναι η επιστροφή
στις «ρίζες» σε μια εποχή που το κοινωνικό περιβάλλον καταλύεται από διάφορους παράγοντες; Στην εποχή μας, νομίζω αυτό που κυριαρχεί είναι η ματαιοδοξία. Ψάχνουμε να πιαστούμε από ανούσια, πολλές φορές, πλασματικά πράγματα και να στηρίξουμε όλη την ιδεολογία και νοοτροπία μας πάνω σε αυτά. Ψεύτικοι μικρόκοσμοι, φτηνά πλαστικά χαμόγελα, χυδαιότητα, και πάνω απ’όλα, αξίες, οι οποίες διαλύονται. Νομίζω ότι το να γυρνάμε στις ρίζες μας βοηθά να δούμε πιο καθαρά τα πράγματα κι αυτό όχι γιατί τότε ήταν καλύτερα, αλλά γιατί το «πρωτόγονο»πάντα σου εξηγεί πολλά μέσα σου. Μαθαίνουμε από τα παλιά, χωρίς να τα θεοποιούμε και προσθέτουμε την ένταση της εποχής μας. Νομίζω αυτό προσπαθούμε να κάνουμε με τα παιδιά, να φέρουμε πιο κοντά το χθες στο σήμερα, κοιτάζοντας το μέλλον.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΟΡΦΑΝΟΣ Ως επί το πλείστον, έχεις γράψει τη μουσική και τους στίχους στα τραγούδια του δίσκου σας «Λοξοδρόμια». Υπάρχει κάποιο κομμάτι που κρύβει από πίσω μια ιστορία; Κάποια κομμάτια σαν το «Μέλι, γάλα και μαγιά» και τα «Πορφυρά δεσμά» είναι φανταστικές ιστορίες. Νομίζω όλοι έχουμε μέσα μας ένα μικρό παραμυθά, που μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη. Άλλα κομμάτια σαν την «Κλωστή δεμένη» και τα «Λοξοδρόμια» έχουν ένα πιο προσωπικό στίγμα και αντλούν το περιεχόμενό τους από δικές μου ανησυχίες και βιώματα.Τέλος, υπάρχει το «Ιζμίρ» το οποίο είναι μια παραλλαγμένη, πραγματική ιστορία. Eίναι η πραγματική ιστορία της προγιαγιάς μου, η οποία αναγκάστηκε να βάλει τη νεογέννητη κόρη της σε ένα καρότσι οικοδομής και να εγκαταλείψει το σπίτι της. Το φανταστικό της ιστορίας είναι ότι δεν έφυγε από τη Σμύρνη.
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ Η μπάντα πλέον κάνει εμφανίσεις σε μεγάλες και μικρές μουσικές σκηνές, ενώ ξεκινήσατε ώς μία μπάντα «δρόμου». Έχεις ποτέ σκοπό να εγκαταλείψεις αυτές τις εμφανίσεις στο δρόμο ή θεωρείς ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς σας αφού ο κόσμος σας γνώρισε έτσι; Χωρίς να νιώθω δεσμευμένος ή υποχρεωμένος να συνεχίσω να παίζω στο δρόμο, νομίζω η επαφή μαζί του πάντα θα υπάρχει και πάντα θα προκύπτει ικανοποίηση. Η αίσθηση που παίρνεις σε μια σκηνή είναι διαφορετική από τις υπαίθριες
συναθροίσεις μας. Σε τόσο μικρή ηλικία, καταφέρατε να φτιάξετε έναν δίσκο υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου. Πόσο δουλεύετε; Καταρχάς, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Μετά από κάποια χρόνια ως συμπαίκτες, πήραμε την απόφαση να δημιουργήσουμε το δικό μας υλικό και να αφιερωθούμε στην μουσική πιο σοβαρά και επαγγελματικά. Προφανώς, μετά από μια τέτοια απόφαση, ο χρόνος που αφιερώνουμε στο στούντιο για να προβάρουμε και στο σπίτι για να μελετήσουμε, έχει αυξηθεί κατακόρυφα.
ΗΛΙΑΝΑ ΠΑΣΠΑΛΑ Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα τραγούδι από το δίσκο σας «Λοξοδρόμια» ποιο θα ήταν το αγαπημένο σου και για ποιο λόγο; Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση! Δε μπορώ να διαλέξω μόνο ένα, αυτό είναι αδύνατο. Τα αγαπάω τόσο πολύ όλα! Από το πρώτο του δίσκου, το «Μέλι Γάλα και Μαγιά», που, μέσα στην ελαφρότητά του, ουσιαστικά μιλάει για το φασισμό και το μίσος με το οποίο μας θρέφουν καθημερινά, μέχρι το τελευταίο, τα «Πορφυρά Δεσμά», που είναι το ταξίδι του ανθρώπου προς το θάνατο, παρουσιάζεται με μια ματαιότητα, και κλείνει με ένα παραδοσιακό παιδικό τραγουδάκι της Αγγλίας, που λέει ακριβώς αυτό σε δυο στίχους. Σε γενικές γραμμές, το κάθε τραγούδι του δίσκου κρύβει μικρές στιγμές μέσα του, μικρά μυστικά που δεν ξέρω αν τελικά είναι εμφανή, εμείς όμως τα ξέρουμε ένα ένα και αυτό μας κάνει να τα αγαπάμε ακόμα περισσότερο.
ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ Περίγραψέ μας μία αγαπημένη σου στιγμή από live! Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή, όλες για μένα είναι μοναδικές. Τα συναισθήματα των ανθρώπων που μας παρακολουθούν είναι αυτά που δημιουργούν τις όμορφες αναμνήσεις. Τα καλοκαίρια που κάνουμε tour στα νησιά παίζοντας μουσική στον δρόμο, παρατηρώ τον κόσμο που σχηματίζει μια μεγάλη παρέα γύρω μας · άνθρωποι χαμογελούν, δακρύζουν, χορεύουν, τραγουδούν και τότε νιώθω γεμάτος! Για αυτές τις στιγμές μιλάω.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΣΕΣΜΕΛΗΣ Ποιά ήταν η στιγμή που ένιωσες ότι αυτό που κάνατε είχε πραγματική ανταπόκριση; Το νιώθω κάθε φορά που κοιτάζω τον κόσμο που μας ακούει την ώρα
που παίζουμε. Πολλοί άνθρωποι μας ακολουθούν πολύ πριν βγάλουμε το δίσκο, γιατί οι Bandallusia υπάρχουν πολλά χρόνια ως μια μπάντα που παίζει στο δρόμο. Η στιγμή όμως που με έκανε να νιώσω πολύ όμορφα, ήταν όταν είδα για πρώτη φορά κόσμο να ξέρει απ’ έξω τους στίχους από τα κομμάτια μας.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ Πόσα χρόνια γνωρίζεστε με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και πόσο αυτό βοηθάει στη συνεργασία σας; Όσα χρόνια γνωριζόμαστε, τόσα χρόνια είμαστε φίλοι. Από 5 μέχρι 12 χρόνια με κάποιους. Για μένα, αυτή η σχέση είναι από τα βασικά θεμέλια, οπότε αυτομάτως αυτό βοηθάει πολύ στη συνεργασία μας. Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα τραγούδι από το δίσκο σας «Λοξοδρόμια» ποιο θα ήταν το αγαπημένο σου και για ποιο λόγο; Το αγαπημένο μου από τα κομμάτια μας είναι η ‘’Σμέρνα’’. Μου θυμίζει ακούσματα από την παιδική μου ηλικία. Επίσης, έχει και ιδιαίτερη συναισθηματική αξία.
Τα πάντα για το πλεκτό & το πλέξιμο
ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ Τι θέλεις να εκφράσεις μέσω της Τέχνης; Θέλω να κάνω τον κόσμο να θυμηθεί,ότι η τέχνη είναι ένας τρόπος επικοινωνίας και έκφρασης για όλους, σε συλλογικό επίπεδο. Από τα εφηβικά μας χρόνια, όλοι χρησιμοποιούσαμε τη μουσική και χωριζόμασταν σε ροκάδες και χιπχοπάδες, μεταλάδες και πάνκηδες, και ακόμα χειρότερα, χωριζόμασταν και ως μουσικοί, αλλού οι τζαζίστες, αλλού οι ροκάδες, αλλού οι ρεμπέτες και μάλιστα, με πολύ συχνές και έντονες αψιμαχίες. Όλα αυτά έως ότου καθόμασταν σε ένα τραπέζι και κάποιος έβγαζε κάποια κιθάρα και έπαιζε ένα τραγούδι του Σιδηρόπουλου ή του Άσιμου ή ακόμα και κάποιο παλιό ρεμπέτικο, που όλοι ξέραμε και τραγουδούσαμε παρέα,γεμίζοντας τα ποτήρια μας με χαμόγελο. Αυτή ακριβώς η στιγμή πιστεύω ότι είναι η ουσία της τέχνης. Το συναίσθημα που σε κατακλύζει μέσα σου χωρίς να το ελέγχεις και σπάει κάθε στερεότυπο, σε κάνει να νιώθεις όμοιος με τους δίπλα σου άσχετα από το ντύσιμο, την αισθητική ή ακόμα και το ετήσιο εισόδημα, γιατί τα ανθρώπινα συναισθήματα, η χαρά, η λύπη, ο έρωτας είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους. Και αυτό θέλω να εκφράσω.
Πρωτότυπα
δώρα
Δημιουργικ
ές προτάσ
workshops &
σεμινάρια
Showroom & Workshops:
Ματσούκα 15, Άνω Πατήσια Τ / F.: 210 22 89 089 eMAIL / WEB:
info@sheepandwolves.gr www.sheepandwolves.gr Συνέντευξη, στηn αντα κουγια
εις
7
Π ΛΗΓ Ε Σ
ΤΗΣ Α ΘΗ Ν Α Σ Με τραγουδ ά κ ι γι α να γο υ στ ά ρουμ ε
Τι κοινό έχουν ένας ρασοφόρος, ένας psycho killer, ένα κλεφτρόνι, μία υστερική ηλικιωμένη, ένας χουλιγκάνος, μία ανέμελη οδηγός και ένας χαμένος σε μία πλατεία; Είναι άνθρωποι της πόλης που δημιουργούν γεγονότα και τελικά καταστάσεις... Δύσκολες καταστάσεις!
1
Μα τι σπρώχνεις καλε;
“Δ υ ο λα χ α ν ά δ ε ς πι ά σ α νε ” Τι να πρωτοπεί κανείς;
Στα ΜΜΜ δεν έχουμε κάτι απλό, κάτι συμβατικό. Έχουμε happening. Κάτι σαν το Documenta 14. Έχουμε ταχυδακτουλουργούς κλεφτρόνια που σου παίρνουν το κινητό, μιλάνε μπροστά σου γιατί δεν έχουν μονάδες και στο ξαναβάζουν στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν σου.
2
Απεταξάμην
“Έ β α λε ο διαβολάκ ος την ουρά τ ου π ά λι” Τον Σατανά
Έχουμε ερωτικές περιπτύξεις
και αγγίγματα που “Οι 50 αποχρώσεις του γκρι” είναι γατάκια μπροστά στο λιοντάρι της Μέτρον. Βγαίνεις και κάνεις τεστ εγκυμοσύνης. Έχουμε μπόλικη Λογοτεχνία, ο τύπος με τα ακουστικά, που διαβάζει Ντοστογιέφσκι (βρείτε ποιό έργο του) και μασάει φινόκιο σαν κατσίκα σε μποστάνι. Η μπόλικη αγένεια
τιγκάρει τον συρμό, ενώ δεν λείπουν οι συμπολίτες μας που θέλουν να λύσουν τα προβλήματά τους τηλεφωνικά και να τους ακούει όλος ο περίγυρος. Ενίοτε μπορεί να σου πει κάποιος, δίνοντας σου το τηλέφωνο, “Μα πες του και εσύ! Αφού τον αγαπάω...”
τους διαβόλους και τους τριβόλους. Είναι η στιγμή που δεκάδες -το πολύ εκατοντάδες- ρασοφόροι, 40άρες θεούσες, μουσάτοι πολίτες με χωρίστρα εμφανίζονται μπροστά από ένα θέατρο, ένα άγαλμα, μία εκδήλωση και όχι απλώς σταυροκοπιούνται, αλλά αναθεματίζουν, διαολοστέλνουν, βρίζουν σαν αλάνια. Είτε επειδή η ταινία είναι βλάσφημη, είτε το θεατρικό ασεβεί στον ένα και μοναδικό θεό, είτε επειδή, κατά την γνώμη τους, σπιλώνονται τα χρηστά ήθη.
Κραδαίνουν Βίβλους
(πόσο αταίριαστο), κομποσκοίνια, σταυρούς (που στη ζούρλα τους πάνω μπορεί και να στο πετάξουν και να σε βρει στα Δόξα Πατρί) και να έχεις άλλα. Γιουχάρουν τους θεατές, με ένα υπόκωφο “ουυυυ” που θαρρείς πως βγαίνει από την κόλαση, τα πλακάτ απειλούν για την αμαρτωλή ζωή σου, ενώ πολλές φορές η ντουντούκα (η μικρή, η πακιστανικιά ντε) δίνει έναν τροτσκιστικό τόνο σε όλο το happening. Το υπερόπλο
είναι το ράντισμα με αγιασμό που το ‘χουν κρυμμένο και σε ψεκάζουν σαν άλλα ματ. Βέβαια, περιμένουν να καείς ή να αρχίσει να γυρίζει το κεφάλι σου σαν την Λίντα Μπλερ στον Eξορκιστή. Τίποτα δεν συμβαίνει βέβαια, εκτός και αν βρεθεί κάνας πραγματικός δαιμονισμένος ή κάνα τρολ και αρχίσει τα χαζά (να χτυπιέται, να μιλάει σουαχίλι και να τσιτώνεται γενικώς)
Πρωτοστατεί Παπάς
(που τις πιο πολλές φορές είναι κατά φαντασίαν), με 2-3 κυρίες πρωτοπαλίκαρα που δεν χαμπαριάζουν από συγκρούσεις και ντου. Ενίοτε εμφανίζεται και η κα. Λουκά οπότε το πράμα σοβαρεύει, αλλάζουν οι συσχετισμοί και ο πήχης ανεβαίνει ψηλά. Τόσο ψηλά που αγγίζει τον Πανάγαθο που μάλλον δεν θα συμφωνεί με όλα αυτά τα αγαπησιάρικα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Η επίσημη εκκλησία
μάλλον δεν συμμετέχει, αλλά οι μαύρες αυτές φράξιες λειτουργούν μια χαρά γύρω της και μερικές φορές μέσα της. Δεν μπορείς να σεβαστείς αυτούς τους ανθρώπους, ούτε και την πίστη τους και την ψευδαίσθηση Χριστιανισμού που έχουν στα κεφάλια τους.
3 Στους δρόμους “Ο δηγώ κ αι σ ε σ κ έφ τ ο μ α ι ”
Μία μάχη
Τρελή φιγούρα
Οι ταξιτζήδες
ένας πόλεμος, μία αντάρα. Δίκυκλα, τρίκυκλα, τετράτροχα και μερικές φορές νταλίκες. Στους δρόμους οι Αθηναίοι κάνουν ότι θέλουν και όπως το θέλουν. Εντάξει φταίνε οι δρόμοι, τα φανάρια, η Τροχαία και η Τουρκοκρατία αλλά μέχρις ενός ορίου. Η επικινδυνότητα είναι τέτοια που δεν σηκώνει αστεία. Με μία άστοχη κίνηση οι ζωές ανθρώπων αλλάζουν, πολλές φορές σταματάνε... Μόνο και μόνο για όλους και όλες αυτές που θέλουν να μιλούν στο κινητό, να στρίβουν τσιγάρο, να πίνουν καφέ, να ψάχνουν σταθμό στο ραδιόφωνο. Το πολυμηχάνημα - οδηγός θυμάται τελευταία στιγμή να στρίψει, να αλλάξει λωρίδα. Και όλα αυτά με ανείπωτη ελαφρότητα και ανεμελιά. Δεν πρόκειται να αναπαράξω τα ανέκδοτα με τα σμαρτάκια, αλλά υπάρχει βάση.
ο βαρεμένος με την κόρνα (κλάξον για τους παλιούς) που νομίζει ότι παίζει σε ηλεκτρονικό παιχνίδι και ρίχνει πυραύλους για να αποδεκατίσει τα εμπόδια που του κλείνουν τον δρόμο. Και δεν μιλάμε για το ευγενικό άγγιγμα που απλώς ξυπνάει τον μπροστινό! Μιλάμε για το παρατεταμένο κορνάρισμα. Οι καλύτεροι είναι αυτοί που έχουν βάλει ήχους που προσιδιάζουν σε υπερατλαντική νταλίκα ή στο high speed που πάει να πιάσει λιμάνι.
και τα κούριερ, οι επαγγελματίες των δρόμων νοιώθουν και είναι βασιλιάδες (σε μια ατέρμονη κόντρα μεταξύ τους και οι δύο μαζί απέναντι στους ζητάδες). Ανάποδα στον δρόμο (να μην κρυώσει η πίτσα και γκρινιάζει ο πελάτης και το αφεντικό), απότομα σταματήματα ακαριαία σαν τον θάνατο (“να μην χαθεί η κούρσα ρε φιλαράκι και που πάει η μανδάμ;”).
Αγαπημένοι οι μουσάτοι
ποδηλάτες, με ακουστικά που δεν δέχονται την μικροαστική αντίληψη των φαναριών της προτεραιότητας, του μονόδρομου. Στρίβουν όπου θέλουν, δεν σταματούν ποτέ στο κόκκινο και αν τους πεις και τίποτε σε κοιτούν με ένα απαξιωτικό ύφος που σου καίει τα εγκεφαλικά κύτταρα.
Αν νομίζεις ότι
Δηλητηριάζει σκυλιά
Είναι ένας serial killer
έχει εκλείψει το βάρβαρο καφριλίκι της θανάτωσης ζώων κάνεις λάθος. Οικογενειάρχης που κάθε πρωί φιλάει τα παιδιά του πριν πάει στην δουλειά και εκείνα στο σχολείο, ρίχνει φόλες στα αδέσποτα της γειτονιάς γιατί τον εκνευρίζουν. Ή επειδή κάνουν φασαρία όταν εκείνος προσπαθεί να παρακολουθήσει το τούρκικο και το τηλεπαιχνίδι.
γατιά, περιστέρια... Τα ταΐζει θάνατο και θεωρείται πολίτης με δικαιώματα και άποψη. Έρευνες έχουν δείξει ότι κάποιος που βασανίζει ή σκοτώνει ζώα έτσι συμπεριφέρεται ή θα ήθελε να συμπεριφερθεί στους γύρω του, ακόμα και στην οικογένειά του. Έτσι και αλλιώς, η ενδοοικογενειακή βία ανθεί...
που είναι άρρωστος και σίγουρα αντικοινωνικός, άσχετα αν δε το έχει εκδηλώσει ακόμα γιατί είτε κωλώνει, είτε δεν έχει τύχει. Όταν έχει απέναντί του όμως ένα ανυπεράσπιστο ζώο, τότε βγάζει το πραγματικό του εαυτό.
5
Eδώ μόνο εμείς! “ Bάλτε φ ωτ ι ά κα ι κά φ τ ε τ α ”
Το σύνθημα
“ΕΔΩ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ”, είναι ζωώδες εκ φύσεως. Είναι γηπεδικό κατά βάση σύνθημα που γράφεται σε τοίχους και οριοθετεί τις περιοχές. Και έτσι λοιπόν είναι να μην σου κάτσει. Να βρεθείς σε μία περιοχή που βρίσκονται και οι εμείς και οι άλλοι. Καπνογόνα, ιαχές, ντου και ξυλίκι. Δυστυχώς και μαχαιρώματα. Τα ραντεβού θανάτου δεν δίνονται μετά ή πριν από ματς αλλά όποτε βολεύει τους περισσότερους εμείς και εσείς. Το “εδώ μόνο εμείς”
έχει ενίοτε και πολιτικές προεκτάσεις. Το καμένο τρόλεϊ, το μπουρλότιασμα ξαφνικά μιας περιοχής με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Δακρυγόνα, μολότοφ, θείτσες να κλαίνε, χίπστερ να λιποθυμούν, μαγαζάτορες να ωρύονται, ματατζήδες να κινούνται σε σχηματισμό ΧΕΛΩΝΑΣ, πιτσιρικάδες να ξεδίνουν. Κάπου πιο εκεί
ένα σύνθημα εντυπωσιακό. “Αν σ’ αρέσουν τα τρόλεϊ πάρτα σπίτι σου”! Εκπληκτική απάντηση στο (κρυφο)φασιστικό “αν σ’ αρέσουν οι μετανάστες πάρτους σπίτι σου”. Όλος αυτός ο τσαμπουκάς γεννά φόβο και βία. Και όλο και περισσότεροι απομακρύνονται από το δημόσιο χώρο με μία ερήμωση (σε κάποιους αρέσει) να κυριεύει την Πόλη. Και τελικά που να χωρέσει ένα τρόλεϊ στο δυαράκι αυτών που το χρησιμοποιούν;
6
Με κάθε ευκαιρία “Δεν ή ξερα π ως ή σ ουν τόσ ο π ολ ύ γ κριν ι ά ρα ”
Γκρίνια ρε φίλε!
Στα νοσοκομεία
Με όλους τους τρόπους και σε όλες τις στιγμές. Πρωτοστατούν οι ηλικιωμένοι. Φυσικός χώρος τους οι ουρές. Στις τράπεζες (ειδικά στα τέλη του μήνα από το άγριο χάραμα), στα σούπερ μάρκετ και στις λαϊκές (που τραβούν το καροτσάκι και μουρμουρίζουν) και προσπαθούν να χωθούν και να κερδίσουν μία θέση. Μία αιθαλομίχλη καλύπτει την Πόλη, αποτέλεσμα της αρνητικής αύρας που εκπέμπουν από κοντά και οι υπόλοιποι.
στις Δημόσιες Υπηρεσίες, στις δουλειές, στα αυτοκίνητα και στα φανάρια. Αν υπήρχε ένας μετρητής γκρίνιας θα μηδένιζε δύο και τρεις φορές μέχρι το μεσημέρι. Η γκρίνια είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο διόλου ανούσιο μα εξαιρετικά σπαστικό. Και η γκρίνια φέρνει γκρίνια, μια τεράστια χιονοστιβάδα κατακλύζει τα μυαλά και τις ζωές.
Αν δείτε έναν τύπο
να γυρνά γύρω-γύρω από ένα συντριβάνι σε μία πλατεία ή μία κοπέλα να κοιτά συνεχώς το κινητό της, είναι οι τύποι που θέλουμε να περιγράψουμε. Έχετε σκεφτεί την δυσκολία που παρουσιάζουν πια τα ραντεβού;
4 Το σκυλί, ρε φίλε; “ Ps ych o ki ller”
Και μετά αναρωτιόμαστε
γιατί έχουν αυξηθεί τόσο τα αυτοάνοσα και οι ψυχολογικές παθήσεις. Και γιατί βγήκε κακομαθημένο το παιδί. Και γιατί δεν με παίρνουν τηλέφωνο οι φίλοι μου. Τον γκρινιάρη δεν τον βρίσκει το κακό, έτσι ώστε να βάλει μπρος τις μηχανές. Ο σωστός γκρινιάρης ψάχνει το λάθος ή και το δημιουργεί για να αρχίσει...
Τετάρτη, 7.30, Μοναστηράκι.
Τέλος! Τι πιο απλό; Και σε ρωτάει! Από ποια έξοδο; Από εκεί που είναι οι πάγκοι με τις μπανάνες! Τα λέμε...
Παλιά είχαμε μέρος
ημέρα, ώρα και τέλος. Τώρα στέλνεις μήνυμα στο messenger, να δεις αν το χει δει και αν έχει απαντήσει. Και να μην έχει σήμα. Και να σου λέει ο άλλος πριν ξεκινήσω θα σου κάνω αναπάντητη.
7
Μα, που είσαι; “ Σ’ α να ζητώ ...”
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΥΔΗ
Φ
έτος, η άνοιξη στην Αθήνα ήρθε πιασμένη από του Μάρτη το χέρι και, ως γνωστόν, η άνοιξη την αγαπά πολύ την Αθήνα και το αντίστροφο. Τα εαρινά βράδια των αστικών περιπάτων έχουν τη σημασία και την αξία τους. Γι’ αυτό κι εκείνη η νύχτα στην Πλατεία Αυδή ήταν νύχτα ξεχωριστή, με απρόσμενες εκπλήξεις και σχεδόν ποιητική φορεσιά. Το παράξενα ήσυχο Μεταξουργείο φιλοξενεί μικρές οάσεις φύσης και πολιτισμού, αποδεικνύοντας ότι δικαίως έχει «ανεβεί» τα τελευταία χρόνια. Η Πλατεία Αυδή, η μαμά-πλατεία της περιοχής, είναι ανήσυχη, όχι όμως και φασαριόζικη. Έχει καλά κρυμμένα μυστικά κι ας φαίνεται πως τα λέει όλα με την πρώτη ματιά και περπατησιά. Η εξόρμηση ξεκινά από το Μετρό Μεταξουργείο και μια σύντομη επίσκεψη στις, τρόπον τινά, ξεναγούς μου για απόψε, την Ειρήνη και τη Γεωργία. Φίλες, καλλιτέχνιδες και, η μία εξ αυτών, δεινή μαγείρισσα. Προτού, λοιπόν, κατεβώ στην Πλατεία Αυδή για να μυρίσω τ’ ανθισμένα δέντρα και ν’ αφουγκραστώ τον παλμό της, συμβαίνει το εξής καταπληκτικό: τρώω, μερικές μέρες πριν το Πάσχα, μια πεντανόστιμη, καρδαμωτική μαγειρίτσα. Η βόλτα, μετά, μέχρι τη συμβολή των οδών Κεραμεικού και Μυλλέρου ήταν όμορφη. Τα κορίτσια μού έδειξαν με το χέρι πού έμενε η Μαντάμ Σουσού και πού είχε ο άντρας της το ψαράδικό του. Το Μεταξουργείο συνορεύει με την Ακαδημία Πλάτωνος, τον πρώην Μπίθουλα, μια περιοχή που, επίσης, έχει ανοδικές τάσεις στις προτιμήσεις ντόπιων και τουριστών. Η Πλατεία Αυδή δεν είναι και πολύ όμορφη τη νύχτα, γιατί απλούστατα δεν έχει κόσμο. Θυμάμαι ηλιόλουστα πρωινά με καφέ στα τραπέζια κάποιου από τα μαγαζάκια της, θυμάμαι τσιμπολογήματα με ρακή στις ξακουστές Σεϋχέλλες και στο Αυγό του Κόκκορα, αλλά δε θυμάμαι κάποια νύχτα εδώ. Τουλάχιστον όχι έξω, στον πεζόδρομο. Η ώρα 23:30 και κάνω μια πρώτη γύρα την πλατεία, ενώ ένα μελαμψό αγόρι από χώρα εξωτική καπνίζει σε ένα από τα μεταλλικά καθίσματα το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο και με κοιτά
παραξενεμένο. Ίσως το πιο όμορφο και χαρακτηριστικό στοιχείο της Πλατείας Αυδή είναι το κτίριο της Δημοτικής Πινακοθήκης. Η Γεωργία μού είπε ότι είναι από τα παλαιότερα νεοκλασικά της Αθήνας και ότι το σχεδίασε ο Δανός αρχιτέκτων Christian Hansen. Λειτούργησε, μάλιστα, ως εργοστάσιο μεταξιού (εξ ου και Μεταξουργείο!) με την επωνυμία «Σηρική Εταιρεία της Ελλάδος Αθανάσιος Δουρούτης & Σία» μέχρι το 1875, οπότε ξεκίνησε να υποχωρεί η δυναμική του, λόγω εισαγωγής μεταξιού από την Κίνα. Πριν την εγκατάσταση του εργοστασίου, η περιοχή ήταν αγροτική και αδιαμόρφωτη, βρισκόταν, δε, εκτός ιστορικής πόλης. Με την αποβιομηχάνιση και τις μετατοπίσεις πληθυσμών της πόλης, τη δεκαετία του 1980, η συνοικία του Μεταξουργείου άρχισε να εγκαταλείπεται από τους παλιούς κατοίκους της, με αποτέλεσμα την συνεχιζόμενη υποβάθμισή της.
Πλατεία Αυδή, λοιπόν, λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα! Έχω το παράξενο όνομά της μες στο στόμα μου και σκέφτομαι τον Κερκυραίο Λέοντα Αυδή, τον άνθρωπο πίσω και πριν την πλατεία, που ήταν κομμουνιστής πολιτικός και δικηγόρος. Στις 3 Οκτωβρίου 2003, τρία έτη μετά τον θάνατό του, το όνομα δόθηκε από τη δημοτική αρχή στην πλατεία μεταξύ των οδών Μυλλέρου, Λεωνίδου, Γιατράκου και Κεραμεικού. Οι αριστεροί, και όχι μόνο, πολίτες θυμούνται τον Λέοντα Αυδή για το πλατύ μετωπικό σχήμα με το οποίο διεκδίκησε τη δημαρχία του Δήμου Αθηναίων, την περίφημη «συμπαράταξη», συγκροτούμενη σε ισότιμη, ανυστερόβουλη συνεργασία.
Ώρα για τσιγάρο, νομίζω. Ώρα για στάση. Πού είναι ο αναπτήρας πάλι; Ο μελαμψός θεριακλής έφυγε, αλλά ένας κύριος στη Γιατράκου ταΐζει μερικές γάτες καπνίζοντας. Τον πλησιάζω για αναπτήρα. Μία ώρα αργότερα, δέχεται να ποζάρει για μια φωτογραφία, όχι ακριβώς αναμνηστική. Τον λένε Δημήτρη και τρώει στα συσσίτια του Δήμου. Τα ξέρει όλα: αυτά του Μεταξουργείου είναι τα αγαπημένα του. Κάπου κοντά στην Αυδή, μου αποκαλύπτει ένα μέρος όπου μοιράζουν σοκοφρέτες. Μοιράζεται μαζί μου το πάθος του για τη φωτογραφία. «Φωτογραφίζω τα ζωάκια που ταΐζω: σκυλιά, γατιά. Αλλά, στα περιστέρια έχω αδυναμία. Μεγάλη αδυναμία!» Έχει ο Δημήτρης πυκνά, λευκά μούσια και μαλλιά. Έχει υποφέρει στη ζωή του, έχει κυνηγηθεί. Μου θυμίζει κάποιον άγιο. Ή, το Νικόλα Άσιμο στα 70 του. «Κάνω πολύ συχνά βόλτες στην Πλατεία Αυδή και, γενικά, εδώ γύρω. Μου αρέσει. Ο κόσμος βγάζει βόλτα τα ζωάκια του, έχει ερωτευμένα ζευγάρια, έχει ζωή. Αλλά και τη νύχτα την αγαπώ.» Κι εγώ, Δημήτρη. Πολύ. Όσο κουβεντιάζαμε, πενιές και τραγούδια έφταναν στ’ αυτιά μας. Είχε live στη Μυροβόλο. Κάθε Τρίτη σε αυτό το μαγαζί, αγαπημένο στέκι λεσβιών, γίνεται τζερτζελές. Όταν, λοιπόν, ο νέος μου φίλος έφυγε για να επιστρέψει στο σπίτι που κοιμάται, εγώ ξέκλεψα λίγο χρόνο από το ρεπορτάζ για λαϊκά τραγούδια και οίνο. Αλλά, αυτό να μην το πείτε στον εκδότη και με νομίσει για χασομέρισσα. Στις δύο τα ξημερώματα, ήμουν πάλι έξω, πλατεία. Τίποτε το συνταρακτικό, πέραν των γύρω μαγαζιών που, είτε είχαν ήδη κλείσει, είτε έκλειναν εκείνη τη στιγμή. Χαιρετούρες οικείες από μακριά έδιναν το στίγμα της γειτονιάς: «Άντε, Μήτσο, αύριο πάλι!», «Γεια σου, ρε φίλε!» και λοιπά ωραία… Ένας κύριος που μάζευε τραπέζια και καρέκλες με πέρασε για τουρίστρια με την κάμερα στο χέρι και μου είπε «goodnight», για να ακούσει το ελληνικότατό μου «καλό ξημέρωμα, ρεπορτάζ κάνω!» Το βλέμμα μου τώρα πέφτει πάνω στο ερειπωμένο ξενοδοχείο Γαλήνη, στη Λεωνίδου. Ποιοι έμειναν σε αυτά τα δωμάτια; Συνελήφθη, άραγε, κάποιο παιδί σε ένα από τα κρεβάτια του ξενοδοχείου; Πώς είναι τώρα μέσα; Στο πλαίσιο του Remap2 Athens, η Γαλήνη χρησιμοποιήθηκε ως χώρος έκθεσης. Αυτό έκανε και η επιμελήτρια Ηλιάνα Φωκιανάκη με την έκθεσή της «Η γη της Επαγγελίας» πριν λίγα χρόνια. Και ναι, αυτό έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Το ξαναντάμωμα του
“
Χαιρετούρες οικείες από μακριά έδιναν το στίγμα της γειτονιάς
“
Βλέπω τώρα στον τοίχο της Πινακοθήκης που βλέπει στην Πλατεία μια επιγραφή: «Πλατεία Ιωάννη Δούρου-Δουρούτη» και αμέσως το σημειώνω για μελέτη αργότερα. Ναι, πριν το 2000 έτσι ήταν γνωστή η συγκεκριμένη πλατεία. Η διάνοιξη των δρόμων Γερμανικού και Γιατράκου από το 1892 ως το 1904 προκάλεσε την κατεδάφιση τμήματος του κτιρίου που τώρα είναι Πινακοθήκη, ενώ οι χώροι του σταδιακά διαμορφώθηκαν σε καταστήματα στο ισόγειο και κατοικίες στον όροφο. Το 1944 το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως Φρουραρχείο του ΕΛΑΣ, ενώ ύστερα από πυρκαγιά το 1960 εγκαταλείφθηκαν σταδιακά και μέχρι το 1993 οι κατοικίες και τα καταστήματα. Ο εγγονός, λοιπόν, του ιδιοκτήτη, ονομαζόμενος επίσης Δουρούτης, αποφάσισε να δωρίσει το κτίριο στον Δήμο Αθηναίων το 1993. Τρεις χιλιάδες έργα Ελλήνων και όχι μόνο καλλιτεχνών αναπαύονται μες στην Πινακοθήκη, όσο εγώ την κοιτάζω μες στα μεσάνυχτα. Ανοιξιάτικα μεσάνυχτα, μεθυστικά… Παρκαρισμένο στην άκρη της πλατείας, βρίσκεται ένα φορτηγάκι που «διαφημίζει» τη Λωξάντρα της Άννας Βαγενά. Το Θέατρο Μεταξουργείο, λίγο πιο πάνω από εδώ που βρίσκομαι, έχει γράψει, και συνεχίζει, ιστορία.
Γιατί το Μεταξουργείο είναι μια γνήσια χοάνη: τέχνη, παραβατικότητα, φτώχεια, αισθητικός πλούτος, studio με φούξια και κόκκινα φωτάκια, μα και ασχήμια, γκέι, στρέιτ, Έλληνες, ξένοι, νέοι φοιτητές, ηλικιωμένοι κάτοικοι, τύποι του φωτός, τύποι του σκότους.
“
“
ες εκεί έξω, ιδίως νεότεροι, που δεν τη γνωρίζουν καθόλου.
Χώρου και του Ανθρώπου μες στον Χρόνο… Το Μεταξουργείο δε λείπει ως περιοχή από σημαντικά καλλιτεχνικά γεγονότα, όπως η Documenta, πλείστες όσες ερευνητικές-πολιτιστικές δράσεις ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων (βλ. χαρτογράφηση). Και καλώς! Γιατί το Μεταξουργείο είναι μια γνήσια χοάνη: τέχνη, παραβατικότητα, φτώχεια, αισθητικός πλούτος, studio με φούξια και κόκκινα φωτάκια, μα και ασχήμια, γκέι, στρέιτ, Έλληνες, ξένοι, νέοι φοιτητές, ηλικιωμένοι κάτοικοι, τύποι του φωτός, τύποι του σκότους. Αν δεν έχει σε μια τέτοια γειτονιά θέση ο πολιτισμός, τότε σε ποια γειτονιά έχει; Η γειτονιά των πεζοδρόμων. Των εναλλακτικών δράσεων και της αλληλοβοήθειας. Των διαδραστικών συλλογικοτήτων. Μοιάζει το Μεταξουργείο με το νόθο παιδί του Βερολίνου και του Παρισιού, αν υποθέσουμε ότι οι πόλεις μπορούν να γεννήσουν πόλεις. Με αυτό θα συμφωνούσε σίγουρα η Ελένη Αυγερινού, η ιδιοκτήτρια του Cabaret Voltaire, λίγο πιο πάνω από την Αυδή. Ο χώρος που έχει διαμορφώσει έχει ευρωπαϊκό αέρα, έχει όμως και αίσθηση φωλιάς, σπιτιού, οικειότητας, με την καλλιτεχνική δημιουργία και έκφραση να πρωταγωνιστούν εμφανώς. Κάπως έτσι είναι και το Μεταξουργείο. Η Πλατεία Αυδή μοιάζει ευκολοπροσβάσιμη από την Πειραιώς, από το μετρό Μεταξουργείο, το μετρό Κεραμεικός, την Ομόνοια… Και όμως, είναι καλά κρυμμένη, και γι’ αυτό όχι ενοχλητικά κοσμοπολίτικη, τουλάχιστον απέναντι στους λίγους νοσταλγούς μιας πιο ήμερης πόλης. Μοιάζει να σηκώνει πολλά για να συμβούν απάνω της. Όχι πως δε γίνονται ήδη αρκετά, αλλά την παίρνει κι άλλο! Υπάρχουν ακόμα αρκετοί Αθηναίοι και Αθηναί-
Κάποτε κατάμεστο, τώρα απλά διαθέσιμο το Κολωνάκι.
Είναι μεγάλη, αλλά όχι τόσο για να σε αποθαρρύνει να τη βολτάρεις ή να εξερευνήσεις τα καφεδοστέκια και τα φαγάδικά της. Είναι φωτεινή, αλλά όχι τόσο για να μην κανονίσεις κάποιο μυστικό ραντεβού που θα εξελιχθεί σε φιλί κι αγκαλιά στα κλεφτά. Είναι, όμως, και καθαρή, τόσο που σε κάνει να λες ότι έτσι τη θέλουμε την πόλη μας. Ραντεβού και πάλι, λοιπόν, παράξενη Πλατεία Αυδή, ξέρεις, όμως πότε; Στο καρναβάλι του 2019, με τους φαλλούς και τα τεράστια στήθια από πλαστικό, με τις τσαμπούνες και τους φίνους μεζέδες των ταβερνιάρηδών σου! Ή μήπως στο Φεστιβάλ Χρωμάτων που γίνεται τα τελευταία χρόνια εκεί, ή μήπως σε κάποιο από τα μαγειρέματα του «Άλλου Ανθρώπου», ή…; Επέστρεψα σπίτι περνώντας από την Κεραμεικού στη Ζήνωνος με τα κορίτσια και τους αστυνομικούς της, έπειτα στην Πλατεία Ομονοίας, την τεράστια μπροστά στην αθώα Αυδή. Τέσσερις το ξημέρωμα σχεδόν. Και φοβήθηκα λίγο, πιο πολύ επειδή μου το έχουν κι εμένα περάσει. «Είναι αργά, είναι κέντρο, να προσέχεις». Ναι, πρόσεχα. Γεμίζοντας παράλληλα με το μυαλό μου τα αποσιωπητικά για την επόμενη εξόρμησή μου στην Πλατεία Αυδή.
ΚΕΙΜΕΝΟ & ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΡΑΚΑΚΗ fb: Georgia Drakaki instagram: drakakig
ταβερνα
α" τονο ε " θ ε μ ζοδρομ ν πε μυκηνω τησ
για κλασικουσ ελληνικουσ μεζεδες
& ακα ι α ρ πα δμοασνικα ρου ιατα π
για τουσ βιαστικουσ & πεινασμενουσ
ανοιξαμε παραθυρο στον δρομο
προσφεροντασ ανατολιτικεσ νοστιμιεσ
και μονοοχ! ι
Λεωνiδου 86 & Πλαταiων, Κεραμεικος T.: 2103423886
ΞΙΚΟΥΡΑΤΣΙ ΛΙΓΟΥ «Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, Υπάρχουνε ακόμα ανθρωποι, που τους αρέσουνε τα απλα πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια.»
Φώτης Κόντογλου
ΦΤΟΥ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Μία κουλτουριάρα φίλη, ξεφύλλιζε τις κόκκινες σελίδες και ήταν κάπως ξινισμένη. Ένα ξίνισμα σινεφίλ, από αυτά της δεκαετίας του '80 που οι λέξεις κυλούσαν αργά, γεμάτες υπονοούμενα που έκανες πως τα καταλάβαινες για να είσαι καθώς πρέπει στον περίγυρο και όχι δακτυλοδεικτούμενος σαν άσχετος και λαϊκός. “Μα ποιος διαβάζει παραμύθια πια στα παιδιά, με τάμπλετ κοιμούνται” είπε αποφασιστικά. Άρχισε να με ταράζει και ετοιμαζόμουν να γίνω Στάθης Ψάλτης (θεός σχωρέστον) και να αρχίσω να τρολάρω για να της σπάσω τα νεύρα (ειδικότης μου)! Ξαφνικά την είδα που κόλλησε στην στήλη “Συναντηθήκαμε”. “Αμάν”, είπε, με κάπως αντισινεφίλ προφορά. “Μου έχει συμβεί και εμένα αυτό! Άκου να δεις τι έγινε σε μένα και τι φάση είχε...” “Α! Μπράβο κορίτσι μου, μένεις και εσύ μαζί μας εδώ; Σε αυτόν τον Πλανήτη;” Με διαολόστειλε και συνέχισε την ξινισμένη, μα κουλτουριάρικη κριτική.
περιεχόμενα
Αγάπη! Α.Μ.
ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του Φώντα Λάδη
ΠΑΡΑΜΥΘΙ του Δημήτρη Προύσαλη
ΣΚΙΤΣΟ από σχολή Ορνεράκη
ΦΩΤΟΡΟΜΑΝΤΖΟ
ΣΥΝΤΑΓΗ
του Αλέξη Μητσοτάκη
της Κορίνας Καραδήμου
ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΜΕ
ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ
της Αντας Κουγιά
από τον Λέανδρο Σλάβη
ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΑ
ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑτ
της Πέρσας Δράκου
Ο Τι; Πως;
και άλλα πολλά... Να μην χαθούν οι λέξεις Συμβουλές Ιατρών Τσουρέκι το Πασχαλινό κ.α.
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
ΦΤΟΥ
ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ
Οι τρείς αδελφές
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
του Φώντα Λάδη
Γνωστός συγγραφέας και στιχουργός αλλά και δοκιμασμένος δημοσιογράφος σε ελληνικές και ξένες εφημερίδες και περιοδικά. Η εμπειρία του, τον κάνει ακόμα πιο ανήσυχο πνεύμα, με μία πέννα αιχμηρή και ζωντανή.
Δ
Τις θυμάται, λες κι είναι τώρα. Ασήμαντες, ανέραστες, μια επανάληψη επί τρία ενός τυπικού θεοσεβούς χριστιανού
ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ www.fondasladis.com
Δεν ήταν οι γνωστές τρεις αδελφές του Τσέχωφ. Αν και μεταγενέστερες, ήταν κατά πολύ μεγαλύτερές τους, γιατί τον καθένα πρέπει να τον μετράς σχετικά με τον δικό του χρόνο. Τις είδε στην Αθήνα, αλλά όχι εκείνη του Περικλή – και τον καθένα επίσης πρέπει να τον εξετάζεις μέσα στον δικό του τόπο. Μόλις είχαν βγει από την μεγαλοπρεπή, γνωστή εκκλησία μιας μεσοαστικής συνοικίας της πόλης. Γύρω τους ο κόσμος, που είχε κι αυτός βγει, βρισκόταν εκείνη τη στιγμή σε μια διαρκή ροή. Ήταν μετρίου αναστήματος, ντυμένες ολόιδια, συντηρητικά, μ’ ένα άχρωμο, δίχρωμο ταγιέρ, αδύνατες -γύρω στα 55 ή λίγο νεότερες- σοβαρές, «στεγνές», θα έλεγε κανείς, άτολμες. Ήταν «στοιχημένες» σε μια αόρατη ευθεία, ακόμα κι όταν φαινόταν ότι την ξεπερνούσαν, συντηρητικό εξάρτημα όλων αυτών που φόραγαν και της παλαιότητας, της αναδρομικότητας, που απέπνεαν. Προσαρμόστηκε μέσα σ’ ένα λεπτό στην ιδέα ή μάλλον στην εικόνα τους αλλά όχι σ’ αυτό που πραγματικά αντιπροσώπευαν. Ήταν τρεις ολόιδιες σταγόνες του χωροχρόνου, που μαραίνονταν σιγάσιγά. Ίσως πάλι ήταν από τα νιάτα τους, κατά κάποιον τρόπο, μαραμένες. Ως τότε, εκείνος δεν ήξερε, ότι υπάρχουν τρίδυμες που να μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους. Γιατί άραγε ντύνονταν ίδια; Ήταν απαραίτητο να τονίζουν μ’ αυτό τον τρόπο το γεγονός της σκανδαλώδους, προκλητικής ομοιότητάς τους; Μάλλον θα έμεναν κάπου κοντά στην εκκλησία, που ήταν σκαρφαλωμένη στον χαμηλό λόφο της μεγάλης εκείνης συνοικίας, σε μερικά έστω οικοδομικά τετράγωνα απόσταση. Ή ίσως έμεναν κάπως πιο μακριά. Σίγουρα ανήκαν στο μόνιμο εκκλησίασμα του ναού. Κι αυτό το καταλάβαινες από την άνεση, την οικειότητα, που η τριπλή –ενιαία– αυτονομία τους απέπνεε σχετικά με τους γύρω τους. Ή μήπως όχι; Αν ήταν ξένες, ποιος από τους γύρω τους θα δεχόταν αυτή την εξόφθαλμη, σκανδαλώδη ανορθογραφία - τρία ολόιδια γράμματα σε μια μόνο λέξη, το ένα δίπλα στο άλλο, κι από κει σε μια φράση, σε μια περίοδο, και τέλος, σε ένα ολόκληρο νόημα, όπως αυτό που αντιπροσώπευε αυτό το σκορπισμένο, αλλά ακόμα όχι διαλυμένο πλήθος. Ο κόσμος γύρω τους τις περιέβαλε – καθώς διαλυόταν με αργό ρυθμό – χωρίς να τις προσέχει αλλά και χωρίς να
ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Σκίτσο: Ζαχαρίας Ψαράκης
τις παραγκωνίζει οπτικά, πιθανώς λόγω της ομόδοξης συντηρητικότητάς του. Ο κόσμος δηλαδή φαινόταν προσαρμοσμένος σ’ αυτές και αυτές αντίστοιχα στους γύρω τους. Εκείνος, που τυχαία μεν πέρασε από κει αλλά έμενε σ’ αυτή την περιοχή, τις έβλεπε για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά, επίσης, έτυχε να βρίσκεται σ’ αυτή την ιδιαίτερη – με την έννοια της ιδιόμορφης – έξοδο ενός συνόλου ανθρώπων, που απομακρυνόταν από ένα χώρο πίστης, ηθελημένης ψυχικής συγκέντρωσης και «αυξομειούμενης» κατάνυξης. Θα μπορούσε να τις έχει δει κάπου αλλού; Πώς τόσα χρόνια κάτοικος αυτής της συνοικίας και αυτής ειδικά της περιοχής δεν τις είχε ξανασυναντήσει ποτέ; Αν πράγματι υπήρχαν αυτές οι τρεις ολόιδιες αδελφές – ποιος θα μπορούσε, βέβαια, να έχει αμφιβολία πως ήταν αδελφές; – έξω από τον συγκεκριμένο αυτό περίγυρο, αν δούλευαν κάπου, αν κυκλοφορούσαν στους δρόμους, στα κοντινά απ’ το σπίτι τους μαγαζιά ή, πάλι, αν ταξίδευαν, ή αν κάποτε – η μια ή και οι τρεις τους – χρειάστηκε να μπουν σ’ ένα νοσοκομείο, να πάνε, ας πούμε, να δουν μια παρέλαση ή – ακόμα δυσκολότερο – να παρελάσουν, ή να πάνε, τέλος, διακοπές, με δυο λόγια, αν κάτι απ’ όλα αυτά είχε γίνει, τότε πώς δεν είχαν γίνει θέμα σε μια εκπομπή της τηλεόρασης, θέμα ιατρικό, φιλοσοφικό ή αισθητικό; Απ’ ό,τι ήξερε, ποτέ κανείς δεν είχε ασχοληθεί μ’ αυτές τις αδελφές. Ο πρώτος που το έκανε ήταν αυτός. Όσο για εκείνες, δεν φαινόταν να έχουν προσέξει την ύπαρξή του. Μήπως, ωστόσο, ήταν προϊόν μιας συγκεκριμένης συγκυρίας; Έξω απ’ αυτή τη συγκυρία; Υπήρχαν; Πώς ζούσαν; Τι συζητούσαν μεταξύ τους; Και με ποια σειρά μιλούσαν; Πού ήταν η μητέρα τους; Είχαν τα ίδια γούστα; Ο πατέρας τους; Ζούσαν οι γονείς τους ή μήπως, όντας τρεις, δεν είχαν πια ανάγκη τους γονείς τους; Ο πατέρας τους ήταν αυστηρός; Αυτός έφταιγε που έγιναν έτσι μονόχνωτες και επικεντρωμένες στον εαυτό τους (ή στους εαυτούς τους); Ή μήπως έφταιγε απλώς το γεγονός ότι ήταν ολόιδιες – ένα, δηλαδή, γεγονός επί τρία ή, αν θέλετε, τρία ίδια γεγονότα – που ήταν έτσι συντηρητικές; Τώρα που τις έφερνε, μετά από χρόνια, στη μνήμη του, ήταν, σκέφτεται, σαν γριές μιας άλλης εποχής, σαν φαντάσματα, προορισμένα, στην πολλαπλότητά τους, να τρομάζουν ίσως κάποιους.
Στο σπίτι που έμεναν, είχε η κάθε μια το δικό της δωμάτιο; Και ήταν τα τρία, ας υποθέσουμε, δωμάτια ίδια; Ή έμεναν σ’ ένα δωμάτιο; Κοιμόντουσαν, άραγε, σε τρία κρεβάτια ή σε τριπλό κρεβάτι; Τραγουδούσαν μαζί; Και αν ναι, κάναν τρεις διαφορετικές φωνές; Προφανώς όχι. Σκέφτηκε: Αξίζουν αυτά τα ερωτήματα; Τις θυμάται, λες κι είναι τώρα. Ασήμαντες, ανέραστες, μια επανάληψη επί τρία ενός τυπικού θεοσεβούς χριστιανού. Αλλά από πού κι ώς πού ασήμαντες; Τα κριτήρια είναι υποκειμενικά. Εδώ υπήρχε κάτι το αντικειμενικό. Ήταν τρεις. Και τρίδυμες. Και ολόιδιες. Άρα ήταν επαναστάτριες. Και δεν έγιναν τέτοιες. Γεννήθηκαν. Ήταν από γεννησιμιού τους – χωρίς να το ξέρουν – φορείς μιας άλλης αντίληψης για την ύπαρξη. Ήθελε, όλ’ αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν την συνάντησή τους, να ψάξει να τις βρει, να μάθει περισσότερα γι’ αυτές. Δεν βρήκε το χρόνο. Ή τη διάθεση. Ίσως και κείνες να μην ήθελαν να τις αναζητήσει. Το να μην έχεις τη διάθεση να σε πλησιάσει ένας άλλος επηρεάζει ασυναίσθητα και τη διάθεση αυτού του άλλου. Ζουν ακόμα; Και γιατί να μη ζουν; Τα ερωτήματα ξαναέρχονταν. Μαζί με τα παλιά και νέα. Δεν είναι μόνο το πώς τρώνε – γιατί ασφαλώς τρώνε, αφού δεν είναι αποκύημα της φαντασίας του – πώς κοιμούνται, αν κάνουν μπάνιο μαζί, αν χρησιμοποιούν ξεχωριστές τουαλέτες ή μια τουαλέτα με τρεις ίδιες λεκάνες (γιατί όμως άραγε; οι τρίδυμες δεν είναι και σιαμαίες) και, ένα εντελώς γελοίο ερώτημα, αν τραβάνε το καζανάκι την ίδια ακριβώς στιγμή. Υπήρχαν και άλλα ερωτήματα. Αν η μια τους θέλει να παντρευτεί, θα μείνουν οι άλλες, ας πούμε, δίδυμες; Αν οι δύο θέλουν να παντρευτούν, τί θα γίνει -τι θα είναι- η τρίτη; Είχαν και οι τρεις την ίδια ομάδα αίματος ή η κάθε μια – ή οι δυο από την τρίτη – είχε διαφορετική; Ήταν ένας άνθρωπος σε τρεις ίδιες εκδοχές; Ή ήταν τρεις άνθρωποι σε μια εκδοχή; Ή τρεις άνθρωποι σε τρεις ουσιαστικά διαφορετικές εκδοχές;
ΣΚΙΤΣΟ
ΣΧΟΛΗ ΟΡΝΕΡΑΚΗ
ΦΤΟΥ
ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ www.ornerakis.com
“Λεκανοπέδιο Αττικής” από τον Θεοφίλη Ηρακλή
Το πρώτο χαρακτηριστικό που μου ήρθε στο μυαλό, όταν άκουσα την λέξη “πόλη” ήταν η βρωμιά της. Η βρωμιά σε κάθε δρόμο, η βρωμιά σε κάθε υπέρ-γεμάτο κάδο.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
burn
FB/tv Μάθαμε τι ύψος έχει ο Σαββίδης, τι κουμπούρι κρατούσε, πώς λένε τον σωματοφύλακα του, τι τατουάζ έχει. Πόσο ήρθε το ματς όμως δεν μάθαμε!
Είναι δε Λάκη της Παντείου ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΝ ΟΙ ΦΡΑΣΕΙΣ Στην δεκαετία του ‘60 οι αλητάμπουρες (μη φανταστείτε τα σημερινά χάλια) κυκλοφορούσαν εν είδει αστείου την παραπάνω φράση. Προφανώς είχε βγει από κάποιον Λυκειάρχη (βεβαίως-βεβαιως) που επαινούσε σε κάποιον επονομαζόμενο Λάκη, έναν νέο που ήτο εξαίρετος για γαμπρός, για λογιστής και ο οποίος είχε τελειώσει το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το “δε” ανάμεσα στο “είναι” και το “Παντείου”, έδινε την πρέπουσα έμφαση και σοβαρότητα. Τα τζιμάνια κορόιδευαν τον Λυκειάρχη, τον Λάκη, το Πάντειο και βεβαίως και τον απόφοιτο του. Για αυτούς ήταν ένας λιμοκοντόρος, μαμάκιας, καθωσπρέπει, πλούσιος και άλλα χίλια μύρια.
Κυπαρίσσι το πένθιμο Ο Κυπάρισσος ήταν ένας όμορφος νέος από την Κέα, εγγονός του Ηρακλή και αγαπημένος του Απόλλωνα. Μια ημέρα, ενώ κυνηγούσε, σκότωσε από απροσεξία τον σύντροφό του, ένα εξημερωμένο ελάφι. Γεμάτος απελπισία, θέλησε να πεθάνει. Οι θεοί τον μεταμόρφωσαν σε κυπαρίσσι που θα στάζει αιώνια πένθιμα δάκρυα και η σουβλερή του μύτη θα θυμίζει το ακόντιο που σκότωσε το ιερό ελάφι. Από τότε, το δέντρο συμβολίζει τη θλίψη και φυτεύεται στα κοιμητήρια.
Και όμως, έγινε και αυτό! Ο Μίστερ Φεις Μπουκ απαγόρευσε την προβολή της γυμνόστηθης επαναστάτριας. Μετά από λίγο κατάλαβαν την γκάφα τους και ζήτησαν συγγνώμη. Οταν αποφασίζουν τα μηχανήματα τότε συμβαίνουν αυτά τα «ατυχήματα». Τι θα γίνει όμως εάν το... ατύχημα είναι κάτι πιο σοβαρό από αυτήν την γελοία λογοκρισία; Να πατηθεί κανένα κουμπί ίσως; Ποιός θα ζητήσει συγννώμη μετά;
Παπιγιόν, καζάκα, χοντρά μυωπικά γυαλιά, ένεκα του διαβάσματος, πληθυντικός και χαρακτηριστικό κόμπιασμα στην ομιλία, δείγμα του επιστήμονα που δεν είναι σίγουρος για τίποτα, πέραν της επιστήμης του. Ο ίδιος Λυκειάρχης σήμερα εάν ζούσε θα έλεγε... “Είναι δε Λάκη της Παντείου, αλλά άνεργος!” Εσείς μπορείτε να τρολάρετε με την φραση αυτή, την μαμά σας, όταν σας ρωτάει αν είναι καλό παιδί ο νέος σας φίλος. Ή να το πείτε στην καθηγήτρια που σας συγκρίνει με τον σπασίκλα της Τάξης και σας υποτιμά. Δεν θα καταλάβουν αλλά και εσείς τι περιμένετε; Αφού είπαμε, εσείς δεν είστε της Παντείου...
Η Ελευθερία οδηγεί το Λαό (γαλλ. La liberté guidant le peuple) είναι πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά εμπνευσμένος από την Ιουλιανή επανάσταση του 1830.
g
Εγώ γιατί ανατριχιάζω με την μεγάλης διάρκειας διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας; Κάντε ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω, ερωτήσεις πολλές! Και γιατί το περιβάλλον μου θυμίζει ψιλοστρατόπεδο και το όλο στυλ ανάκριση; Και τελικά ποιος είναι ο τύπος που ρωτάει και ποιος του έδωσε την εξουσία να ρωτά με την υπόκωφη φωνή; Αμ το τέλος! Αν την ισοτιμία είναι να την φέρουν οι εταιρίες... κάντε 10 βήματα πίσω, την κάτσαμε την βάρκα. Τέσπα! Δεν έχω σήμα μάτια μου, δεν έχω σήμα!!!! Μάθαμε πως τελικά το σημείο G είναι μύθος και δεν υπάρχει! Και εγώ ρε Τούλα τι έψαχνα τόσο καιρό; Είμαι φανατικός του Μάστερ Σεφ, το ομολογώ! Ζω για την στιγμή που ο Τζώρτζης θα καταπιεί ένα φινόκιο τηγανητό σε σκορδόζουμο πασπαλισμένο με βινεγκρέτ και θα φύγει εκτός σπιτιού! Και ναι, το ξαναομολογώ, ήμουν με την Γωγώ! Μου θυμίζει τον Σύριζα του 3%. Και αυτοί δεν ξέρανε να κυβερνήσουν, όπως και αυτή δεν ξέρει να μαγειρεύει. Αλλά τίποτε δεν αποκλείεται σε αυτήν την ζωή! Άσχετο αλλά από το Μάστερ σεφ και αυτό! Μην ξανακούσω να λέτε “Τι Κατίνα θεέ μου”! Το πόσο ξεκατινιάζονται οι άνδρες δεν υπάρχει! Μουλωχτοί, φραξιονιστές της κουζίνας, θεατρίνοι της μπεσαμέλ, κουτσομπόληδες του ταραμά!
ΦΤΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
του Δημήτρη Προύσαλη
ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Τα λόγια του ανέμου
και τα λόγια της πέτρας
Λ Ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέλοντας
να σηκώσει τα άχ του κόσμου ψηλότερα.
ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis
Λένε οι ιστορίες των παλιών πως μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν στα μέρη της Ανατολής δυο φίλοι. Στον ίδιο τόπο γεννήθηκαν, ο ίδιος ήλιος τους έθρεψε, τις ίδιες ιστορίες ακούσανε, περπάτησαν και παίξανε στην ίδια γειτονιά στην άκρη του χωριού τους. Και μόλο που είχανε λίγα χρόνια διαφορά ταιριάξανε τα χνώτα τους και κάμανε παρέα. Τον έναν τον έλεγαν Γιαζίντ κι έχουν να πουν όσοι τον ήξεραν καλά πως ήτανε μικρός στα χρόνια, με μια βιάση σε όλα του και χαλινάρι στη γλώσσα του δεν έβαζε. Τον άλλον, τον μεγαλύτερο, τον έλεγαν Χαμάντ. Τούτος λένε πως ήτανε άνθρωπος αλλιώτικος, στα λόγια μετρημένος μα γλυκομίλητος και πριν κατιτίς να κάνει ή να ξεστομίσει, έβαζε το νου του να σκεφτεί και μια και δυο φορές. Ήρθε λένε τώρα μια μέρα -πώς το έφερε η τύχη- που πήραν την απόφαση να κάμουνε μαζί ένα ταξίδι σε τόπο γειτονικό. Ο ένας είχε κάποιους να συναντήσει και ο άλλος κάτι να αγοράσει. Σηκώθηκαν νωρίς το πρωί πριν ακόμα βγει ο ήλιος κι αρχίσει να ζεματάει τον κόσμο, φόρτωσαν τις καμήλες τους με όσα χρειάζονταν για το δρόμο, νερό και φαγί, και κίνησαν μέσα στη δημοσιά. Οι ώρες κυλούσαν και βρέθηκαν να ταξιδεύουν μέσα στην άμμο της ερήμου. Όπου και να γύριζες τα μάτια σου παντού αντίκριζες μια θάλασσα από άμμο να απλώνεται τριγύρω. Ο Γιαζίντ και ο Χαμάντ για να περάσει η ώρα άρχισαν να πιάνουν την κουβέντα. Κουβέντιαζαν δίχως έγνοια καμιά, για τούτο για κείνο και για τ’ άλλο. Ο ήλιος έλιωνε τα σίδερα κατά το μεσημέρι κι οι δυο φίλοι αντίκρισαν από μακριά μια όαση μικρή. Ήτανε αυτή στου δρόμου τα μισά και οι ταξιδιώτες στάθηκαν να ξεκουραστούν κάτω από τη σκιά των φοινικιών. Μάζεψαν κάμποσα χαμόξυλα, άναψαν μα μικρή φωτιά κι έβγαλαν από το σακούλι του ο ένας λίγο τσάι κι ο άλλος ένα τσαγερό. Πήραν και από μια χούφτα χουρμάδες κι άρχισαν να τρώνε και να πίνουν, να διώξουν τη σκόνη του ταξιδιού απ’ το λαρύγγι τους. Λένε οι ιστορίες πως στα ξαφνικά άρχισε ένας καβγάς, ακούστηκαν φωνές, κι έτσι που είχαν αρπαχτεί με τις κουβέντες, σηκώνει το χέρι ο Γιαζίντ και «τσαφ!» χτυπάει τον φίλο του τον Χαμάντ. Ο Χαμάντ έσκυψε το κεφάλι μα δεν είπε τίποτα, πήρε ένα ξύλο και σκάλισε στην άμμο: «Σήμερα ο καλύτερός μου φίλος, με χτύπησε!» Ο Γιαζίντ διάβασε τα λόγια του Χαμάντ και λένε πως ντράπηκε μα δε μίλησε. Ετοιμάστηκαν να συνεχίσουν το ταξίδι τους, ανέβηκαν στις καμήλες , έσιαξαν τα μαντήλια τους και κίνησαν. Οι ώρες πέρασαν, μακρύ το ταξίδι, ο δρόμος μέσα
στην άμμο ατέλειωτος και καμιά φορά βλέπουν ξανά μια όαση. Τούτη δω ήταν μεγαλύτερη, είχε κάμποσα δέντρα και στη μέση μια λίμνη. Στην άκρη της λίμνης ένα πηγάδι. Ο Χαμάντ μουρμουράει και λέει: «Θα πλύνω τα μούτρα μου, να δροσιστώ λιγάκι…», μα έτσι όπως έσκυψε στη λίμνη, ζαλίστηκε και με ένα «πλατς!» βρέθηκε μέσα στα νερά. Η λίμνη ξεγελούσε, γιατί λένε πως τα νερά της δεν ήτανε ρηχά κι ο Χαμάντ τα χρειάστηκε κι άρχισε να βουλιάζει. Ο Γιαζίντ τον είδε, παρατάει την καμήλα του και με δυο δρασκελιές στάθηκε δίπλα στα νερά. Κάνει μια βουτιά και την επόμενη στιγμή αρπάζει τον Χαμάντ απ’ το χέρι, τον τραβάει κοντά του και τον βγάζει απ’ το νερό. Ο Χαμάντ τα χρειάστηκε. Σαν ήρθε μετά από ώρα στα συγκαλά του τραβάει μέσα από το ρούχο του ένα μαχαίρι, βρίσκει μια πέτρα μεγάλη και δίχως να μιλήσει αρχίζει να σκαλίζει πάνω της: «Σήμερα, ο καλύτερος φίλος, μου έσωσε τη ζωή…» Ο Γιαζίντ σίμωσε πιο κοντά, διάβασε τούτα τα λόγια και παραξενεύτηκε. Γυρίζει κοιτάζει τον Χαμάντ και τον ρωτάει: «Στ΄αλήθεια, Χαμάντ, δε σε καταλαβαίνω. Γιατί πριν όταν σε χτύπησα έγραψες στην άμμο και τώρα γράφεις στην πέτρα;» Ο Χαμάντ κοιτάζει στα μάτια τον Γιαζίντ, χαμογελάει και του λέει: «Άκου, να σου πω: Όταν ένας φίλος μας προσβάλλει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο, γιατί ο άνεμος θα την παρασύρει στο πέρασμά του, οι λέξεις που γραφτήκαν θα σβηστούν, χάνονται και ξεχνιούνται. Όταν ένας φίλος μάς βοηθάει και στέκεται το πλευρό μας, πρέπει τούτο να το γράφουμε, να το σκαλίζουμε στην πέτρα, γιατί από κει κανένας δεν μπορεί να το σβήσει, για να μείνει πάντα χαραγμένο στο μυαλό μας, να μην το ξεχάσουμε ποτέ…»
Μέλοσ δικτύου Fytonet
«
στο χώρο του παιδαγωγικου υλικού από το 1979!
ΚΕΝΤΡΟ
ΚΗΠΟΥ
Στην Πλατεία Κάνιγγος, σε έναν χαρακτηριστικό και όμορφο πεζόδρομο της Πόλης, εδώ και χρόνια προσφέρουμε ποιοτικό και παιδαγωγικό παιχνίδι. Για εµάς το παιχνίδι δεν θεωρείται ένα απλό προϊόν αναλώσιμο που απλώς το παιδί καταναλώνει χρόνο μαζί του. Περισσότερο νιώθουμε πως είναι επένδυση για το μέλλον, ποιοτική επιλογή, που εκπαιδεύει, ψυχαγωγεί, αναπτύσσει αρμονικά, ήρεμα, δημιουργικά την ψυχή, το πνεύμα, την αντίληψη των μικρών µας φίλων. Όλα αυτά τα χρόνια αγαπήσαµε αυτό που κάνουµε, την Πλατεία και το κέντρο της Αθήνας, τον χώρο µας, τους πελάτες µας, τα προϊόντα µας. Το µεράκι αυτό µας οδηγεί στην συνεργασία µε κορυφαίες και ποιοτικές ευρωπαϊκές εταιρίες στο χώρο του Παιδαγωγικού υλικού (Nathan, Educo- Montessori, Kit for Kids, Winther κτλ) και Παιχνιδιού, είτε για ΝηπιαγωγείαΠαιδικούς Σταθµούς-Σχολεία ειδικής αγωγής, είτε για όλους αυτούς τους γονείς που θέλουν να προσφέρουν στο παιδί τους ποιότητα και δημιουργία.
ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΥ ΚΥΨΕΛΗΣ 27, ΑΘΗΝΑ // ΠΛ. ΠΕ∆ΙΟΝ ΑΡΕΩΣ Τ.: 210 82 23 359
ΠΑΙ∆ΙΚΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ
CENTOPIEDI
Ευχαριστούµε για την προτίµησή σας, σας περιµένουµε µε εκατοντάδες επιλογές, σε ανταγωνιστικές τιμές και µε την εµπειρία των ανθρώπων µας να σας βοηθάει στην τελική επιλογή!
«
Δεν επιλέγουμε απλά ένα παιχνίδι Επιλέγουμε Παιδαγωγικό Παιχνίδι Δ. Κλειδας & Σια «Το Παιδαγωγικό Παιχνίδι» Κάνιγγος 5 (Πεζόδρομος), Αθήνα Τ.: 2105237595 / 2105237502 F.: 2105201984 kleidas@ath.forthnet.gr // www.kleidas.gr
Καλή
Ανάσταση σε όλουσ !
ΠΑΤΗΣΙΩΝ 141, ΑΘΗΝΑ_Τ: 210 8643097
της Άντας Κουγιά
Ο τσαμπουκάς
**Για τον Θ. και την Α. που γνωρίστηκαν στου Ψυρρή, στη οδό Μιαούλη. Το ζευγάρι είναι μαζί 5 χρόνια και ζουν πλέον κάπου στην Κυψέλη. Το μαγαζί υπάρχει ακόμα, αν και έχουν καιρό να πάνε.
συναντηθήκαμε «There are so many things that have to happen for 2 people to meet» 21 grams, 2003 Alejandro G. Inarritu Guillermo Arriage
«Σε αυτή την πόλη, κανείς δεν είναι μόνος: όλο και κάποιος θα τον αγαπά. Ή ,στη χειρότερη, θα τον κουτσομπολεύει.»
κουτσομπόλα της Πέρσας Δράκου sea4ever8@gmail.com
Αγαπητή Κουτσομπόλα… Θα ήθελα να μου πεις τι θα έκανες στη θέση μου. Ποια είναι η θέση μου: υπέροχη και απαίσια ταυτοχρόνως. Άκου, εγώ δεν είμαι από αυτές που κάνουν one night stands, αλλά αυτός ο Β. μου έκλεψε τα μυαλά. Τον έκανα να περιμένει ένα μήνα, μετά την πρώτη μας γνωριμία, τυχαία σε ένα κλαμπ κι όταν βρεθήκαμε επιτέλους μια δεύτερη φορά, καταλήξαμε να φιλιόμαστε σε ένα πάρκο κι ύστερα στο άβολο κρεβάτι του σπιτιού του. Όλη τη νύχτα, ήμασταν ένα, αλλά μόνο σωματικά. Το πρωί που ξύπνησα δεν τον βρήκα δίπλα μου και ποσώς με ενδιέφερε, αλλά, για το γαμώτο, περίμενα ένα σημείωμα, κάτι. Από τότε, πέρασαν λίγες μέρες και κανείς από τους δυο μας δε μιλά ή γράφει κάτι στον άλλο. Ήταν το καλύτερο σεξ της ζωής μου. Θέλω ξανά, αλλά με δική του πρωτοβουλία. Σε φιλώ, Πέρσα μου. Νίκη, Αθήνα Αγαπητή Νίκη, Το να κάνεις κορυφαίο σεξ με έναν άνθρωπο που δεν είσαι ερωτευμένη, ούτε είναι αυτός μαζί σου, μοιάζει με το να σου επιτρέπουν να ψωνίσεις ό,τι θέλεις από το αγαπημένο σου ρουχάδικο ή βιβλιοπωλείο, δίνοντάς σου μόνο μισή ώρα καιρό. Πίκρα και γλύκα μαζί. Θα σε συμβούλευα να παραμείνεις χαλαρή και ανοιχτή στις προκλήσεις, να κάνεις, δε, ο, τι γουστάρεις: θες στείλε πρώτη, θες περίμενε. Εγώ δεν έχει τύχει να βρεθώ σε αντίστοιχη θέση, αλλά, να σου πω την αλήθεια, πολύ θα το ήθελα. Έτσι, να φυσήξει, βρε παιδί μου, μια ανανέωση κι ας έχει και λίγο χυλοπιτίτσα μέσα! Μετά από μια θεϊκή νύχτα, αγάπη μου, όλα τρώγονται και είναι νόστιμα, ακόμα και το φτύσιμο. Άσε που μέχρι να διαβάσεις την απάντηση αυτή μπορεί και να σου έχει στείλει! Μη τυχόν και απαντήσεις, κακομοίρα εκτός και αν δεν έχεις βρει κανένα άλλο πορτοκάλι σε καμία άλλη από τις ανθισμένες πορτοκαλιές της Αθήνας!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Μη σπαταλάτε την περιφρόνησή σας. Υπάρχει μεγάλος αριθμός ανθρώπων που τη χρειάζεται. Σατωβριάνδος, 17681848, Γάλλος ποιητής & πολιτικός
λόγια σοφών
Η Άρτεμις, φοιτήτρια ακόμη στη δεύτερη Σχολή, είχε 5 υπέροχες φίλες από το σχολείο που τις λάτρευε. Η μία ήταν βιολόγος, η άλλη χημικός, η τρίτη φαρμακοποιός, η τέταρτη θεατρολόγος και η πέμπτη τραγουδίστρια. Τις αγαπούσε και τις θαύμαζε όλες πολύ. Η τραγουδίστρια, η Μαργαρίτα, ενώ είχε πολύ ωραία φωνή, ήταν λίγο ανασφαλής, οπότε η Άρτεμις τη στήριζε σε κάθε της βήμα. Πήγαινε μαζί της παντού και δε χόρταινε να την ακούει να τραγουδάει. Ο Ορέστης σπούδαζε στη Λάρισα. Όχι μόνον σπούδαζε δηλαδή, αλλά δούλευε και σε πολλά νυχτερινά μαγαζιά της περιοχής. Μια μέρα κουράστηκε, από την επαρχία, από τη σχολή, από τα νυχτοκάματα που άρχισαν να πέφτουν λόγω κρίσης. Έτσι, πήρε τα μπογαλάκια του και ξαναγύρισε στην Αθήνα. Η Άρτεμις ένα βράδυ γνώρισε τη Μαργαρίτα σε μια μπάντα. Η μπάντα αμέσως ερωτεύτηκε τη φωνή της. Ο Ορέστης έπρεπε να δουλέψει. Δεν θα τον ζούσαν οι γονείς του. Η μπάντα και η Μαργαρίτα έπιασαν δουλειά σε ένα μαγαζί στου Ψυρρή. Στην «πρεμιέρα», η Άρτεμις δεν θα μπορούσε να λείψει. Ο Ορέστης έμπλεξε πάλι με τα νυχτοκάματα και, έτσι αθλητικός και κοινωνικός όπως ήταν, έπιασε δουλειά –πόρτα; «Κράχτης;»- σε ένα μαγαζί στου Ψυρρή. Η Άρτεμις εκείνη την Παρασκευή δεν έβρισκε πουθενά να παρκάρει γιατί έβρεχε. Ο Ορέστης βλέπει μια κοπέλα με τακούνια, με φουντωτό μαλλί, να πλησιάζει προς το μαγαζί. «Κοπέλια, θα περάσεις;» «Εδώ έρχομαι, δεν με βλέπεις;»
ΦΤΟΥ
Η μοναδική περίπτωση που το κουτσομπολιό δεν αρέσει στους ανθρώπους είναι όταν κουτσομπολεύεις αυτούς. Will Rogers, 1879-1935, Αμερικανός ηθοποιός
Δεν μου αρέσει να μου δίνουν συμβουλές. Μπορώ να κάνω και μόνος μου λάθη. Όσκαρ Ουάιλντ, 1854-1900, Ιρλανδός συγγραφέας
ποίημα
1884-1976
Οι πόνοι της Παναγιάς
Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις. Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ, να σκύβω την ανάσα σου ν’ ακώ, πουλάκι μου ζεστό να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι, κ’ υστέρα απ’ το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι… Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ’ αλήθεια, φως της αστραπής, χτυπήσει ο Κύρης τ’ ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν Δεν είν’ αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής. Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!»
ΦΤΟΥ
ΤΟ ΓΙΑΤΡΙΚΟ ΣΟΥ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟΣ Πατησίων 122, τ.: 2110123610 fb.: @IatreioGreka
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
www.pathologosgreka.gr
Αθηνά Γρέκα - Παναγίδου
Άνοιξη: η εποχή της ανθοφορίας και των αλλεργιών!
Τ
Τι είναι αλλεργία; Με τον όρο αλλεργία εννοείται η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός αντιδρά υπερβολικά (αντίδραση υπερευαισθησίας) απέναντι σε περιβαλλοντικές ουσίες οι οποίες υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν είναι επικίνδυνες( αλλεργιογόνα)
MHN EΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ ΤΟΝ dr. google. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
ΚΕΙΜΕΝΑ
Μηχανισμός δράσης Άτομα τα οποία λειτουργούν με ανοσολογική ανοχή, ανέχονται την επαφή του οργανισμού με τα αλλεργιογόνα χωρίς το ανοσοποιητικό τους σύστημα να αντιδρά. Στα αλλεργικά άτομα υπάρχει διαταραχή αυτής της ανοσολογικής ανοχής, με αποτέλεσμα το ανοσοποιητικό σύστημα να αντιδρά διαφορετικά. Το ανοσοποιητικό σύστημα, αναγνωρίζει και απομνημονεύει το αλλεργιογόνο,το οποίο θεωρεί επικίνδυνο για τον οργανισμό και παράγει αντισώματα, τις ειδικές ανοσοσφαιρίνες Ε (IgE) . Κάθε φορά που το ίδιο αλλεργιογόνο εισέρχεται στον οργανισμό του ευαισθητοποιημένου ατόμου, το ανοσοποιητικό του σύστημα το “θυμάται” και αντιδρά άμεσα με απελευθέρωση χημικών ουσιών, όπως για παράδειγμα ισταμίνης, οι οποίες ευθύνονται για την πρόκληση των συμπτωμάτων της αλλεργίας. Συμπτωματολογία Εξανθήματα, οιδήματα, φαγούρα, κνίδωση, έκζεμα, δερματίτιδα, επιπεφυκίτιδα, άσθμα, ρινίτιδα, δύσπνοια, βήχας, φτάρνισμα, μπούκωμα, καταρροή, αγγειοοίδημα, ναυτία, εμετός και διάρροια, ακόμη και αναφυλαξία (αναφυλακτικό σοκ), η οποία είναι μία γενικευμένη αντίδραση του οργανισμού. Αλλεργιογόνα Τροφικά: γαλακτοκομικά προϊόντα, αυγά, ξηροί καρποί, οστρακοειδή, δημητριακά, φράουλες, ντομάτα, σόγια κλπ. Περιβαλλοντικά: οι γύρεις των φυτών και δένδρων, γρασίδια, ακάρεα σκόνης σπιτιού, μύκητες, δηλητήρια εντόμων, κατοικίδια ζώα κ.α.
Πλαστικός & Επανορθωτικός Χειρουργός
Ποιοι παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση αλλεργικής αντίδρασης; Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος Απότομες αλλαγές καιρικών συνθηκών Ατμοσφαιρική ρύπανση, όπως καυσαέρια, ρύποι εργοστασίων και η αυξημένη χρήση κλιματιστικών συσκευών. Διατροφή. Οι τροφές που καταναλώνουμε έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Σημαντικό ρόλο παίζουν η προσθήκη διαφόρων ουσιών, όπως συντηρητικών, χρωστικών, πρόσθετων (τα γνωστά Ε) των τροφίμων και την πρόσθεση των γενετικώς τροποποιημένων τροφίμων. Χημικές ουσίες, όπως καλλυντικά ,απορρυπαντικά σπρέι κτλ Το κάπνισμα.Εκδήλωση αλλεργιών και βρογχικού άσθματος. Διάφοροι ψυχολογικοί παράγοντες, Ο μητρικός θηλασμός θεωρείται ότι δρα προστατευτικά στην εκδήλωση αλλεργικών παθήσεων. Θεραπευτική αντιμετώπιση της αλλεργίας Απομάκρυνση – αποφυγή αλλεργιογόνου. Είναι το πιο αποτελεσματικό μέτρο αλλά δεν είναι πάντοτε εφικτό (π.χ. αερομεταφερόμενες γύρεις) Φαρμακευτική αγωγή Τα κυριότερα φάρμακα είναι, αντισταμινικά, αποσυμφορητικά, βρογχοδιασταλτικά, αντιφλεγμονώδη, αδρεναλίνη και ανοσοθεραπεία (εμβόλια) Διάγνωση αλλεργίας Από το ιστορικό του ασθενούς αλλά και με διαγνωστικές μεθόδους με δερματικά test καθώς και με ειδικές εξετάσεις αίματος για τη διάγνωσης της αλλεργίας. Επίλογος Οι αλλεργίες αποτελούν ένα από τα δυσκολότερα κεφάλαια της ιατρικής επιστήμης . Είναι μια συνεχής πρόκληση για τον ιατρό, προκειμένου να τεθεί σωστά η διάγνωση , έτσι ώστε να δωθεί η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Κύριος στόχος πάνω απ' όλα είναι να εξασφαλίζεται πάντα η όσο το δυνατόν καλύτερη ποιότητα ζωής του ασθενούς του.
Νεκτάριος Ντουντουλάκης
Σαρανταπόρου 1 & Πατησίων 335 Τ. /F: 210 22 35410 K.:69 4439 1229 www.dudulakis.com www.eumorfia.gr
Μια σύγχρονη μέθοδος χωρίς χειρουργική επέμβαση
Ω
Ως πλαστικός και επανορθωτικός χειρουργός πιστεύω ότι οι επεμβατικές μέθοδοι είναι εκείνες που δίνουν οριστικά αποτελέσματα. Αποδεχόμενος όμως την επιλογή κάποιων ασθενών μου για μη χειρουργική αντιμετώπιση αισθητικών προβλημάτων, αναζητώ πάντα τις πιο αποτελεσματικές και σύγχρονες μεθόδους. Η τεχνολογία HIFU (High Intensity Focused Ultrasound) είναι η μοναδική τεχνολογία αισθητικής ιατρικής που έχει έγκριση από τον αμερικάνικο οργανισμό FDA, για τις εφαρμογές της στο πρόσωπο και το σώμα. Εφαρμόζεται στην ιατρική για πάνω από πέντε δεκαετίες, διαγνωστικά και επεμβατικά, όταν δεν είναι δυνατή η χειρουργική επέμβαση και εναλλακτικά αυτής. Στην αισθητική ιατρική έχει προκαλέσει επιστημονική επανάσταση για τα θεαματικά αποτελέσματα. Είναι η μοναδική ιατρική τεχνολογία όπου, κατά τη διάρκεια μίας και μόνο συνεδρίας μπορεί να επιτύχει πολλαπλό αποτέλεσμα. Στο πρόσωπο οι εστιασμένοι υπέρηχοι υψηλής συχνότητας διεγείρουν τους ιστούς και τους μύες σε βάθος 1,5 , 3,0 και 4,5 χιλιοστά κάτω από το δέρμα, με αποτέλεσμα την άμεση ανόρθωση και σύσφιξη του περιγράμματος και του οβάλ του προσώπου, την βελτίωση της εμφάνισης των ματιών, την μείωση και βελτίωση του διπλοσάγονου, την βελτίωση της όψης του λαιμού και του ντεκολτέ, την ανύψωση βλεφάρων και φρυδιών. Στο σώμα, η ίδια τεχνολογία μπορεί, με μία μόνο εφαρμογή να μειώσει το τοπικό παχος, έως και 6cm αμέσως μετά την εφαρμογή, να αντιμετωπίσει χαλάρωση και κυτταρίτιδα σε όλο σχεδόν το σώμα: Έσω και άνωθεν επιφάνεια των γονάτων, στη πρόσθια και οπίσθια επιφάνεια του μηρού, τη λεκάνη (ψωμάκια), τη μηρογλουτιαία χώρα, την πρόσθια και πλάγια περιοχή της κοιλίας, τα πόδια, τα μπράτσα, την πλάτη.
Λ ΙΠ ΙΔ ΙΑ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ Η χοληστερόλη ή χοληστερίνη, όπως είναι ευρέως γνωστή, είναι μία χημική ουσία (στερόλη), που αυξάνει στον οργανισμό με την κατανάλωση λιπαρών ουσιών. Η χοληστερίνη βρίσκεται στη μεμβράνη των κυττάρων όλων των ιστών του σώματος, και στο πλάσμα του αίματος όλων των ζώων. Μικρότερες ποσότητες χοληστερίνης απαντώνται και στις μεμβράνες των φυτών Εκτός από την εξωγενή οδό απορρόφησης της χοληστερόλης των τροφών, η χοληστερόλη συντίθεται και στον οργανισμό. Κατά τα 2/3 παράγεται στο ήπαρ και κατά 1/3 προέρχεται από την τροφή. Υπερβολικά μεγάλη πρόσληψη κορεσμένων λιπαρών (τα κακά λιπαρά) μπορούν να αυξήσουν την χοληστερίνη, ενώ η αντικατάσταση των κορεσμένων με ακόρεστα λιπαρά (τα καλά λιπαρά) μπορεί να διατηρήσει τα επίπεδα χοληστερίνης χαμηλά. Η απέκκριση της χοληστερίνης γίνεται από την χολή, παρότι μερικές φορές έχομε επαναρρόφηση από τον ειλεό και επιστρέφει στο ήπαρ με την μορφή LDL. Μικρό μέρος αποβάλλεται από τα ουρά με την μορφή στεροειδών παραγωγών. Το όχημα μεταφοράς της χοληστερόλης στο αίμα είναι οι λιποπρωτεΐνες.
ΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΑ Τι είναι τα τριγλυκερίδια; Τα τριγλυκερίδια ονομάζονται και ουδέτερα λίπη. Τα διάφορα τριγλυκερίδια μπορεί να είναι στερεά στη συνήθη θερμοκρασία δωματίου, δηλαδή είναι λίπη, είτε να είναι υγρά, οπότε και αποκαλούνται έλαια. Στον άνθρωπο, τα τριγλυκερίδια συντίθενται, κατά κύριο λόγο, μέσα στα ηπατικά κύτταρα (δηλαδή μέσα στο συκώτι), καθώς και μέσα στα λιποκύτταρα, δηλαδή μέσα στα κύτταρα του λιπώδη ιστού του σώματος. Από ποιες ουσίες παράγονται τα τριγλυκερίδια στον άνθρωπο; • Από τα ίδια τα τριγλυκερίδια της τροφής είτε αυτά είναι φυτικής είτε είναι ζωικής προέλευσης • Από τους υδατάνθρακες της τροφής • Από τα λευκώματα
HDL (υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη) Η λιποπρωτεΐνη υψηλής πυκνότητας (HDL), απομακρύνει τη χοληστερίνη από τις αρτηρίες προς το ήπαρ, όπου απορρίπτεται. Έτσι ένα υψηλό επίπεδο καλής (HDL) χοληστερίνης κάνει καλό και στην καρδιά.
Ποια η σημασία των υψηλών τριγλυκεριδίων; Άτομα με υψηλά τριγλυκερίδια έχουν συχνά υψηλά επίπεδα ολικής χοληστερίνης, και LDL χοληστερίνης και χαμηλά επίπεδα HDL χοληστερίνης. Πολλοί άνθρωποι με στεφανιαία νόσο έχουν υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων. Πολλές κλινικές μελέτες έδειξαν ότι άτομα με επίπεδα τριγλυκεριδίων πάνω από 200 mg/dL έχουν ηυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου. Άτομα με σακχαρώδη διαβήτη ή παχυσαρκία έχουν συχνά υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων. Φυσικά δεν είναι γνωστό αν η φαρμακευτική διόρθωση της υπερτριγλυκεριδαιμίας ελαττώνει τον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Τα τριγλυκερίδα αυξάνονται σε παχύσαρκα άτομα, με την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ και απλών υδατανθράκων, και σε περιπτώσεις σακχαρώδους διαβήτη Επιθυμητά κάτω από 150 mg/dl. Εάν είναι πάνω από 500 mg/dl υπάρχει σοβαρός κίνδυνος παγκρεατίτιδας. Η μεμονωμένη ήπια αύξηση των τριγλυκεριδίων, σε αρκετά άτομα δεν εγκυμονεί κανένα κίνδυνο. Όταν η αύξηση των τριγλυκεριδίων είναι μεγάλη, μπορεί να προκαλέσει παγκρεατίτιδα (μια επικίνδυνη νόσο του παγκρέατος), που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή του οργάνου. Σε ευαίσθητους οργανισμούς η αύξηση των τριγλυκεριδίων, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες (π.χ. αύξηση σακχάρου, κάπνισμα) συντελεί στην εμφάνιση αποφρακτικής αρτηριοσκληρυντικής αγγειοπάθειας και εκδηλώσεων (στυτικής δυσλειτουργίας, εμφράγματος, εγκεφαλικού επεισοδίου, ανευρυσμάτων, αγγειακής άνοιας).
LDL (χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη) Η λιποπρωτεΐνη χαμηλής πυκνότητας (LDL) απομακρύνει τη χοληστερίνη από το ήπαρ στους ιστούς του σώματος. Αν υπάρχουν υψηλά επίπεδα (LDL) χοληστερίνης στο αίμα σας, μπορεί να συσσωρεύει στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, στενεύοντας τα και αυξάνοντας τον κίνδυνο που διατρέχετε να εκδηλώσετε στεφανιαία νόσο. Για μια γερή καρδιά, είναι σημαντικό η (LDL) χοληστερίνη να παραμένει χαμηλή και η (HDL) χοληστερίνη να παραμένει υψηλή. Τι κερδίζουμε αν μειώσουμε τη χοληστερίνη Κάθε 10% μείωση της ολικής χοληστερίνης οδηγεί σε 22% μείωση της εμφάνισης στεφανιαίας νόσου μέσα σε 2 έως 5 έτη και σε κατά 25% μείωση αυτής μετά τα 5 έτη. Η παρέμβαση χρειάζεται να έχει διάρκεια τουλάχιστον δύο ετών για να επιφέρει σημαντικό κλινικό όφελος. Αυτό σημαίνει ότι δεν αρκεί μία περιστασιακή δίαιτα, ή η περιστασιακή χρήση φαρμάκων που βελτιώνουν την χοληστερίνη στο αίμα. Για να υπάρξει ουσιαστική προστασία από καρδιοπάθειες πρέπει η χοληστερίνη να παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα εφ’ όρου ζωής. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι μόνο η μόνιμη και συστηματική αντιμετώπιση της δυσλιπιδαιμίας επιφέρει αποτελέσματα (τα οποία πολλές φορές είναι εντυπωσιακά) στη μείωση των εμφραγμάτων και των λοιπών μορφών στεφανιαίας καρδιοπάθειας. Η χαμηλή χοληστερόλη αίματος είναι σπάνιο εργαστηριακό εύρημα, συγκριτικά με υψηλή χοληστερόλη. Ορισμένες μελέτες συνδέουν τα χαμηλά επίπεδα χοληστερόλης με αύξηση της θνησιμότητας από ορισμένα νοσήματα. Η χαμηλή HDL χοληστερόλη, αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για ανάπτυξη αποφρακτικής αρτηριοσκληρυντικής αγγειοπάθειας και εκδηλώσεων (στυτικής δυσλειτουργίας, εμφράγματος, εγκεφαλικού επεισοδίου, ανευρυσμάτων, αγγειακής άνοιας), όταν συντρέχουν και ορισμένοι άλλοι παράγοντες (π.χ. κάπνισμα, αυξημένο σάκχαρο, αυξημένη LDL, ηλικία). Τα παραπάνω αντανακλούν το σύνθετο ρόλο της χοληστερόλης στον οργανισμό. Σε κάθε περίπτωση χαμηλής χοληστερόλης είναι σημαντικό να μετρηθούν σε πρώτη φάση τα επιμέρους κλάσματα HDL και LDL χοληστερόλης του οργανισμού.
Το συμπέρασμα είναι ότι τριγλυκερίδια παράγονται στον οργανισμό με υλικά που προέρχονται και από τα τρία είδη των θρεπτικών ουσιών που περιλαμβάνονται στο διαιτολόγιό μας, εφόσον το ολικό ποσό των θερμίδων που προσλαμβάνονται με την τροφή υπερβαίνει το ποσό που απαιτείται για τις άμεσες ανάγκες του σώματος σε ενέργεια.
ΧΑΜΗΛΑ ΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΑ Τα χαμηλά τριγλυκερίδια δεν έχουν συμπτώματα, ανακαλύπτονται τυχαία σε εργαστηριακούς ελέγχους και συχνά δεν επιφέρουν προβλήματα στον οργανισμό ούτε αποτελούν παθολογικό φαινόμενο. Ωστόσο, μπορεί να είναι ένδειξη υποκείμενης παθολογίας και σημείο μειωμένης ενεργειακής προσφοράς. Φωσφολιπίδια Τα φωσφολιπίδια είναι οργανικές ενώσεις που μαζί με τα ουδέτερα λίπη και τα στεροειδή αποτελούν τις βασικές κατηγορίες των λιπιδίων. Κυριότερο φωσφολιπίδιο είναι η λεκιθίνη που ως πολικό μόριο φέρει μια αζωτούχο βάση, τη χολίνη. Τα φωσφολιπίδια αποτελούν το δομικό υλικό της κυτταρικής ή πλασματικής μεμβράνης των οποίων η χημική συμπεριφορά τους παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή των κυττάρων γενικότερα.
Κοτσιφάκης Κυριάκος, Βιολόγος
• ΝΕΟ ΤΜΗΜΑ ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΕΩΝ • ΝΕΟ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ • Μαγνητικός Τομογράφος • Αξονικός Τομογράφος • Ψηφιακή Μαστογραφία • Ψηφιακό Ακτινολογικό • Ψηφιακές ΠανοραμικέςΚεφαλομετρικές • Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας • Υπέρηχοι (triplex) Αγγείων • Υπέρηχοι Μυοσκελετικού (Αρθρώσεων - Μαλακών Μορίων) • Υπέρηχοι (triplex) Καρδιάς • Τεστ κοπώσεως • Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα • Ηλεκτρομυογράφημα • Μικροβιολογικό • Αιματολογικό • Ανοσολογικό • Βιοχημικό • Ορμονολογικό • Rast Test • Νεοπλασματικοί Δείκτες • Test PAP • Προγεννητικός Έλεγχος • Διερεύνηση Αρτηριακής Πίεσης
Πατησίων 237, Πλ. Κολιάτσου, Αθήνα Tηλ.: 210 8640918, 210 8640988 fax: 210 8665155 ΝΕΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ Αμφιαράου 165, Σεπόλια Τηλ. 210.5157982, 210.5124046
ΦΤΟΥ
ΔΙΑΤΡΟΦΗ
www.thesauchalife.com
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Πολλά λαχανικά, όσπρια, ξηρούς καρπούς, σπόρους και φρούτα Αναποφλοίωτα δημητριακά που διατηρούν όλη τους τη θρεπτική αξία (φαγόπυρο, καστανό ρύζι, κινόα, βρώμη, αμάρανθο)
ΚΟΡΙΝΑ ΚΑΡΑΔΗΜΟΥ
Η διατροφή μου και κατ επέκταση οι συνταγές του Saucha Life βασίζονται στις ακόλουθες αρχές:
Στόχος μου είναι να αποδείξω ότι η μαγειρική με βάση τα φυτά δεν είναι μόνο θρεπτική αλλά εύκολη, γρηγορη και απίστευτα νόστιμη! Αυτή είναι και η φιλοσοφία του Saucha: καθαρό, αληθινό φαγητό που τρέφει το μυαλό, το σώμα και τη ψυχή!
Μπάλες Ενέργειας
Ωμοφαγία όσο πιο συχνά γίνεται- αποφεύγοντας τις υψηλές θερμοκρασίες στο μαγείρεμα (και ειδκά το τηγάνισμα) για να διατηρούν οι τροφές τα απαραίτητα ένζυμα
Mε μπανάνες και μάκα
Οι μπάλες ενέργειας είναι το νέο μου κόλλημα! Είναι μια σούπερ υγιεινή εναλλακτική αντί της απογευματινής σοκολάτας, όταν το σώμα μας ζητάει έξτρα ενέργεια και θέλει κάτι γλυκό. Ο Μιχάλης, ο σύζυγός μου, έτρεχε σε ένα μαραθώνιο αυτό το Σαββατοκυρίακο, ως μέλος μια ομάδας για 24 ώρες με σκοπό να μαζέψουν
Όχι στις έτοιμες- τυποποιημένες τροφές Όχι σε όλες τις μορφές κρέατος (ακόμα και στο κοτόπουλο) Όχι στα γαλακτοκομικά (γάλα, τυριά, γιαούρτι κλπ) Όχι στην επεξεργασμένη λευκή ζάχαρη Όχι στη γλουτένη
Η σπουδή μου βασίζεται στην αρχή του Ιπποκράτη «Φάρμακο σου η τροφή σου», διδασκόμενη πως η διατροφή μπορεί να βοηθήσει στη πρόληψη και θεραπεία ασθενειών.
όσα περισσότερα χιλιόμετρα είναι δυνατό. Που σημαίνει ότι στρατοπαίδευσαν σε σκηνές και τρέχαν σκοπιές μέσα στο βράδυ, ανάμεσα σε άλλους νυσταγμένους δρομείς. Τελοσπάντων, γούστα είναι αυτά και σε ένα βαθμό θαύμαζω την επιμονή και αφοσίωση του. Για να στηρίξω λοιπόν το σκοπό και την ομάδα έφτιαξα αυτές τις τέλειες μπάλες ενέργειας
Γιια περισσότερες συνταγές επισκεφθείτε το www.thesauchalife.com
Βιολογικά προιόντα στα λαχανικά και φρούτα υψηλού ρίσκου στην εποχή τους
με χουρμάδες, μπανάνα και μάκα. Πήρα σαν βάση την τέλεα συνταγή της Deliciously Ella και τσίμπησα λίγο τη Maca για επιπλέον ενέργεια και αντοχή. Η Μάκα είναι περουβιανή ρίζα που φυτρώνει γύρω από τις Άνδεις και τρώγαν οι αρχαίοι πολεμιστές για να πάρουν ένεργεια και αντοχή. Θα τη βρείτε σαν σκόνη σε διάφορα μαγαζιά υγιεινής διατροφής και συνίσταται για την αντιμετώπιση χρόνιας κόπωσης, αναιμίας και συνολικά για την αύξηση της ενέργειας, αντοχής, μνήμης και γονιμότητας. Ιδανική για αθλητές και όσους κάνουν έντονη φυσική δραστηριότητα.
Συστατικά (για περίπου 15 μπάλες)
Εκτέλεση
1 φλιτζάνι αμύγδαλα
Η συνταγή είναι πολύ απλή και γρήγορη: ξεκινάμε βάζοντας
1 φλιτζάνι χουρμάδες
στο μπλέντερ τα αμύγδαλα και στη συνέχεια προσθέτουμε τους
1 ώριμη μπανάνα 1/4 φλιτζάνι λιναρόσπορο σε σκόνη (προαιρετικό) 2 κουταλιές σούπας μάκα 2 κουταλιές της σούπας σπόρους chia
ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΗΝ
ΓΛΥΤΩΣΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
χουρμάδς, τη μπανάνα και μετά τα υπόλοιπα συστατικά. Μόλις το μείγμα γίνει συμπαγές, πλάθουμε σε μκρές μπάλες. Προσθέτουμε λίγες σταγόνες νερό αν θέλουμε η ζύνη να γίνει πιο εύπλαστη. Για να χορτάσει και το μάτι και να προσθέσουμε θρεπτική αξία επικάλυψα τις μισές με σκόνη ωμού κακάο, και τις υπόλοιπες με γκότζι μπέρι και σπόρους τσία. Φυλάσσονται στο ψυγείο σε αεροστεγή συσκευασία, αλλά μπορούν να καταναλωθούν και επιτόπου.
Ιδέα-Κείμενα: Αλέξης Μητσοτάκης | Χώρος: Cabaret Voltaire | Πόπη: Δήμητρα Σαμαρά, σπουδάστρια Δραματικής Σχολής & Λάκης: James Rodi, ηθοποιός | Φωτογραφία: ΗΠΖ |
Αφιερωμένο: σε όλους όσους καυγάδισαν στις μέρες του συλλαλητηρίου
Η Πόπη είναι αγωνιζόμενη για τα δικαιώματα (όλων) και εξαιρετική επιστήμων...
Είναι σε ισότιμη σχέση, με το λαϊκό παιδί, ονόματι Λάκη, που δουλεύει courier σε κεντρικό ψητοπωλείο.
Ο Λάκης μπαίνει ξαφνικά, μία ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα δονεί το loft στον Κεραμεικό...
Η αρχική σιωπή έδωσε τη θέση της στα αμήχανα λόγια του Λάκη, ενώ η Πόπη στέρεα παρέμενε στις θέσεις της...
Οι συσχετισμοί ακροβατούν σε μια κλωστή. Ο Λάκης πλησιάζει, προσπαθεί να εξηγήσει...
Η ένταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Τα σώματα σπαρταρούν, οι φωνές ξύνουν το δρύινο πάτωμα...
Η αληθινή απολογία του Λάκη, μαλάκωσε την δικαιωματική, επιστήμονα μα πάνω από όλα γυναίκα Πόπη!
Τα σώματά τους αγγίζονταν όπως ποτέ ξανά... Μία ανείπωτη θέρμη κατακαίει τις αντιθέσεις και τις ταξικές μεροληψίες!
ΦΤΟΥ
Πάντα υπάρχει λόγος για πρόκληση. Για καζούρα. Για σάτιρα. Σε μία εποχή που η (πολιτική-κοινωνική) ορθότητα ευνουχίζει πρώτα την γλώσσα και μετά το μυαλό, η κριτική και η πλάκα μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετικά χρήσιμη!
Ο Σοφός Αλγόριθμος ώρημα Cauchy - Goursat στον μιγαδικό λογισμό, πλατωνικά στερεά και παράσταση Wirtinger στην αλγεβρική τοπολογία, ομοπαραλληλικό χωροχρόνο Minkowski και δίπλευρους μετασχηματισμούς Laplace, όταν επιτέλους βλέπει τον αλγόριθμο "νέων φίλων" που δημιούργησε να λειτουργεί άψογα και να προτείνει στον 23χρονο ερασιτέχνη χαφ ποδοσφαιριστή του Αστέρα Φιλιατρών
Πόση χαρά, πόση ανείπωτη υπερηφάνεια και πόση δικαίωση δεν πρέπει να αισθάνεται ο προγραμματιστής του Facebook για τις ατελείωτες ώρες που έφαγε στο Stanford διαβάζοντας παραμετρική εκτίμηση κατανομών με ανελίξεις Dirichlet, επίλυση διαφορικών εξισώσεων με επαναληπτική μέθοδο Runge - Kutta - Nystrom , θεώρημα μη πληρότητας Gšdel, δρομικό ολοκλήρωμα και θε-
Savva Papatsoutseki ως νέες φίλες την Λευκορωσίδα μπαργούμαν στην Καλαμπάκα Hliana Pidioleva, την ημιμοντελοβίζιτα Fani Partola B και τον πορτιέρη Maki Mpaok Lempente? Κουφάλα Ζούγκερμπεργκ, τα πάντα εν σοφία εποίησες...
Social μύδια χαλασμένα Θυμάμαι όταν πρωτοπήγα να γραφτώ στην Εκκλησία του Ναρκισσισμού. Ήταν ένα βροχερό απόγευμα του Σεπτέμβρη. Είχα αποφασίσει από καιρό να ασπαστώ το Δόγμα, είχα διαβάσει γι' αυτό και μου ταίριαζε πολύ. Μπήκα με ενθουσιασμό στην Μητρόπολη όπου και συναντώ τον Πατέρα Μανιτζέβελο: "Πάτερ" του λέω,"νομίζω ότι πληρώ όλους τους όρους για να με δεχθείτε. Το σπίτι μου είναι γεμάτο καθρέφτες, με θαυμάζω από δω, με θαυμάζω από κει, στέλνω συγχαρητήρια στους γονείς μου την ημέρα των γενεθλίων μου, με πλακώνω στις σέλφις τριακόσιες φορές την ημέρα κλπ". "Τέκνον μου", μου λέει ο πάτερ Μανιτζέβελος "καλός φαίνεσαι. Ο δρόμος όμως προς τον Ναρκισσισμό είναι σκληρός και δύσκολος. Θέλει αφοσίωση και τα μυαλά πάνω από το κεφάλι. Θέλει εγωκεντρισμό και ρόλο κομπάρσου στους άλλους. Θέλει ένα σελφοκόνταρο στο χώμα - χιλιάδες στον αγκώνα". "Μην ανησυχείτε πατέρα Μασκαρπόνε" του λέω , "θα τα καταφέρουμε." Και πραγματικά. Γράφτηκα στην εκκλησία και σιγά-σιγά, μέρα με την μέρα, χρόνο με τον χρόνο ανέβαινα. Αρχικά έγινα νεωκόρος, μετά διάκονος, πρωτοσύγκελος, ταγματάρχης, ταξίαρχος, αρχικελευστής, Επίσκοπος Αμαλιάδος και Μανχάταν, Αρχιεπίσκοπος του Κάντερμπουρυ & Αλόννησου, Μητροπολίτης Τενεσί & Βιστωνίδος. Ώσπου μια μέρα η ιεραρχία εξαντλήθηκε. Δεν μπορούσα να ανεβώ άλλο. Ανήσυχος πάω στον πατέρα Λιανοκλάδιο, που παράλληλα ανέβαινε και αυτός και είχε γίνει Πατριάρχης πλέον, και τον ρωτώ: Και τώρα πάτερ; Τι κάνουμε τώρα; Με κοιτάει, με πιάνει συγκινημένος από τον ώμο και με λέει: "Και τώρα τέκνον μου είσαι έτοιμος για να γραφτείς στο Facebook". #kai_Instagram_kai_Twitter
ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ
1 1 2 3 4 5 6 7 8 9
2
3
4
5
6
7
8
9
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Από τον John Chondros
ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ 1. Όνομα που πήραν πολλές πόλεις της ελληνιστικής περιόδου από έναν από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλέξανδρου. 2. Μουσική σύνθεση θρησκευτικού κυρίως περιεχομένου (γενική). 3. Λεπτός υμένας. 4. Γαλλική... θάλασσα. - Η συμπεριφορά του δεν τον κάνει συμπαθή (αιτιατική). 5. «Άξιον .....» κατά τον ποιητή του δεύτερου Νόμπελ μας. - Πρόθεση προέλευσης. 6. Την ψάχνετε τώρα ανάποδα. - Μ’αυτό αρχίζει ένας δισταγμός. 7. Τόποι περιζήτητοι ντάλα καλοκαίρι. 8. Ομόηχα φωνήντα. - Τους χαρακτηρίζει διαφορά μεγέθους (αντιστρόφως). 9. Κάποτε ταλαιπωρούσε τους Αθηναίους· τώρα Λ.Σ. ταλαιπωρεί ακόμα και Κινέζους. - Πασίγνωστος θείος, συμπατριώτης του Τράμπ και του Ομπάμα.
ΚΑΘΕΤΩΣ 1. Η γραφή τους ήταν σφηνοειδής (γενική). 2. Στην αρχαιότητα τις χρησιμοποιούσαν ως οδοδείκτες. - Μορφή μικρών κυρίως εταιρειών. 3. Ο γιός του ήταν πολυμήχανος. 4. Προηγείται γαλλικών επιθέτων (αντιστρόφως). - Τον αναζητούν κατακαλόκαιρο. 5. Μονογενής λεγόταν ο Χριστός. - Το ίδιο. 6. Στρογγυλεμένες πέτρες. 7. Υποθετικό της αρχαίας. - Βυζαντινή νότα (αντιστρόφως). - Αισθητήριο όργανο (στην αρχαία). 8. Πληθυντικός άρθρου (αντιστρόφως). - Δεν τα έχουν καλά με τους νόμους (αντιστρόφως). 9. Υπάρχει και τέτοιο αγαθό. - Μία από τις Πλειάδες, μητέρα του Ερμή (αντιστρόφως).
Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ
προκλητικός...
Την λέξη “ταρταρούγα” την έχετε ακούσει; Κι αν ναι, τι σας λέει; Προφανώς, αν είστε μέλη της συνομοταξίας των “γατοφίλων”, στο νου σας θα φέρνει τις γάτες, των οποίων το τρίχωμα χαρακτηρίζεται από τον (συχνά απαίσιο για τα γούστα μου) συνδυασμό τουλάχιστον τριών χρωμάτων. Αν, πάλι, είστε κυρίες που χρησιμοποιούν κοσμήματα ή όργανα καλλωπισμού θα αναλογίζεστε ασφαλώς αυτά που είναι φτιαγμένα από ταρταρούγα. Όπως και οι σύζυγοί σας, αν τύχει και έχουν ξηλωθεί οι ίδιοι για αυτά.
Κι αν είστε ιταλομαθείς θα σκεφτείτε πως πρόκειται για την ιταλική λέξη για τη χελώνα, από το όστρακο της οποίας κατασκευάζονται τα ψιμύθια που είπαμε. Ποιο το ενδιαφέρον όλων αυτών; Μα οι λέξεις που σημαίνουν χελώνα, όπως η ιταλική (και πορτογαλική) tartaruga, η ισπανική tortuga, η γαλλική tortue και η αγγλική turtle, έχουν κοινή αρχαιοελληνική ρίζα και καμία σχέση ούτε με τάρτα ούτε με ρούγα! Προέρχονται από τον Τάρταρο ή τα Τάρταρα. Όπως εξηγεί ο Μπερνάρ Γκαλέ, πολύ παλιά, την χελώνα δεν την έβλεπαν, όπως σήμερα, ως ένα άκακο πλάσμα. Τους θύμιζε αποκρουστικό καταχθόνιο ζώο, ζώο των Ταρτάρων ή “bestia tartaruca”!
Ο Τι;Πώς;
ΦΤΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΤΣΟΥΡΕΚΑΚΙ ΜΟΥ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
ΚΥ ΨΕΛΗ Κάθε χρόνο για περισσότερο από μισό αιώνα, στη γωνία Τήνου και Κυψέλης μοσχοβολάει το μαχλέπι και η μαστίχα από τα φρεσκοψημένα τσουρέκια της οικογένειας Ρεμούνδου, ενισχύοντας την προσμονή για τους Πασχαλινούς εορτασμούς! Το μυστικό τους, τα αγνά υλικά και η συνταγή που πετυχαίνει τις "μαστιχωτές ίνες" μέσα στην καρδιά κάθε πλεξούδας. Ένα τσουρέκι, λίγα παραδοσιακά κουλουράκια της Λαμπρής με εξαιρετικό βούτυρο και κατευθείαν οι Πασχαλιές ανθίζουν σε ουρανίσκο και ψυχή. Καλή Ανάσταση!
αρτοποιειο ρεμουνδοσ Κυψέλης 37, Αθήνα Τηλ.: 210 8215808 www.remoundosbakery.com
ΠΑ ΤΗΣΙΑ Μαχλέπι και Μαστίχα, αυγά, γάλα, βούτυρο, και το αλεύρι... ζωντανεύει! Παίρνει ζωή για να συμβολίσει την Ανάσταση του Κυρίου. Ελάτε να ταξιδέψουμε σε άλλες νοσταλγικές πασχαλινές εποχές, με μυρωδιές και γεύσεις από τα πασχαλινά κουλουράκια και τα Πολίτικα τσουρέκια μας, πλεγμένα σε πλεξούδες, όπως θέλει η παράδοσή μας, για να απομακρύνονται τα κακά πνεύματα, όπως συνήθιζε να λέει ο λαός μας.
Molonis Boulangerie Pattisserie Χαλκίδος 20, Άνω Πατήσια Τηλ..: 210 2516552 FB.: Boulangerie Molonis Pattisserie
Brunch
for
...ή αλλιώς, το γεύμα που κρατάει όλη μέρα και έχει κατακτήσει τους Αθηναίους.
Γιατί, πόσο, τι & πού τρως. Γιατί να ακολουθήσεις κι εσύ τη νέα μόδα
Θα το βρεις! Θέλεις να επιλέξεις μεταξύ
βρεις και στην Κυψέλη, στην Κηφισιά, στη
που ονομάζεται Brunch; Μα γιατί στην
γλυκού και αλμυρού; Θα το βρεις! Θέλεις
Νέα Σμύρνη, σε μέρη και γειτονιές που δεν
Αθήνα έχει πάρα πολλές επιλογές και όλες
πολύ ή λίγο; Θα το βρεις! Πού; Το κέντρο της
φανταζόσουν!
ποιοτικές! Θέλεις να φας κάτι πεντανόστιμο;
Αθήνας αναδεικνύεται ο βασιλιάς, αλλά θα
Το Brunch ήρθε για να μείνει!
Κοίτα να δεις... Το γεύμα αυτό το πρωτάκουσα πριν από μερικά χρόνια (να ‘ταν 2014;) και αμέσως ρώτησα: «Τι είναι αυτό;». Είχα τη γνωστή καζούρα «μα καλά δεν το ‘χεις καν ακούσει;», «όλη η Αθήνα τρώει brunch κάθε Κυριακή στο τάδε μαγαζί» και φυσικά εγώ το σνόμπαρα από αντίδραση! Πήγα όμως σε ένα από τα λίγα μαγαζιά που σέρβιραν τότε brunch και ναι, έχω να σας πω ότι σταμάτησα να σνομπάρω και από το 2014 μέχρι σήμερα, δεν χάνω ευκαιρία, όποτε έχω ελεύθερο χρόνο, να «χτυπήσω» ένα brunch. Οπουδήποτε! Ιστορικά, πρωτοακούσαμε τη λέξη brunch (breakfast & lunch) στην Αγγλία, το 1896, στο άρθρο “Brunch: a plea” που δημοσιεύτηκε στο πειροδικό Hunter’s Weekly. Ο ορισμός από τη Wikipedia λέει το εξής: Το Brunch είναι ένας συνδυασμός πρωινού και γεύματος που καταναλώνεται συνήθως αργά το πρωί μέχρι το απόγευμα, σερβίρεται γενικά από τις 11πμ έως τις 3μμ και σερβίρεται κανονικά με κάποιο αλκοολούχο ποτό (συνήθως σαμπάνια ή κοκτέιλ). ] Το Brunch ξεκίνησε στην Αγγλία στα τέλη του 19ου αιώνα και έγινε δημοφιλής στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1930. Και σύμφωνα με τον ορισμό, νομίζω ότι η Αθήνα είναι κατάλληλη πόλη για να «ανθίσει» η συνήθεια του brunch! Οι Αθηναίοι έχουμε μια τάση όταν δεν δουλεύουμε να ξυπνάμε αργά, ή ακόμη και να πηγαίνουμε στη δουλειά σερί μετά από ξενύχτι! Έτσι, τι καλύτερο από το να έχουμε επιλογές να μην φάμε ούτε κλασικό πρωινό ούτε full μεσημεριανό; Brunch λοιπόν αγαπημένοι μου! Ακούστε με και δε θα χάσετε!
Γιατί. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ξέρεις πότε και γιατί να πας για brunch; Μην αναρωτιέσαι! Μεταξύ 11 και 3 μόνο και μόνο για να δοκιμάσεις τις θείες αυτές γεύσεις που προσφέρονται! Και για να κάνεις κάτι διαφορετικό!
Λόγω τιμής... Το έχουμε πει ξανά, οι εποχές είναι δύσκολες! Τι νόημα όμως έχει η ζωή αν δεν κρατάμε και λίγα χρήματα για τον εαυτό μας; Ένα μικρό ποσό για να περάσουμε όμορφα με δικούς μας ανθρώπους, χωρίς να μας πιάνουν οι τύψεις ότι ξοδέψαμε κάτι παραπάνω. Όμως, μην αγχώνεστε, γιατί να ξέρετε ότι το brunch προσφέρει επιλογές για όλα τα πορτοφόλια! Θα βρούμε το οικονομικό που θα μας χορτάσει, το μεσαίο για να αγγίξουμε λίγο και το γλυκό και το αλμυρό και το grande για να νιώσουμε τι θα πει gourme-δια!
1
2
3
4
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ
ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ
ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΑΠΛΑ ΠΕΙΝΑΣ
Πρέπει να πας γρήγορα για δουλειά, σε μια εκδήλωση, σε ένα γάμο, σε μια βάφτιση, κάπου τελοσπάντων, και ξύπνησεις αφού ο κόκαρας λάλησε τουλάχιστον 10 φορές; Δεν αγχώνεσαι! Πας σε ένα γειτονικό μαγαζί, παραγγέλνεις κάτι νόστιμο, που όμως φτιάχνεται γρήγορα, τρως ακόμη γρηγορότερα, αισθάνεσαι πλήρης και έφυγες και με ένα χαμόγελο στα χείλη. Ομοίως, αν το φτιάξεις μόνος σου (ουκ ολίγες συνταγές υπάρχουν στο Internet).
Θέλεις να τα πεις με τους φίλους σου ένα ωραίο πρωινό με ήλιο σε ένα μέρος που δεν είναι ταβέρνα/μεζεδοπωλείο; Πάτε για brunch, τρώτε κουτσομπολεύοντας, παραγγέλνετε τον καφέ σας ή, αν περάσει η ώρα, ένα δροσερό cocktail! Και στο σπίτι! Επιλέγεις μια extravagante συνταγή, την υλοποιείς, καλείς κόσμο και τρώτε στο μπαλκόνι στη λιακάδα. Μπόλικος καφές και μία κανάτα δροσερό σπιτικό cocktail για τακτικό refill και το πάτε μέχρι το βράδυ!
Οι καλύτερες lazy Sundays περιλαμβάνουν καφέ, φαγητό, ταινία, ποτό, άραγμα, επιτραπέζιο. Μπορείς κατά τη διάρκεια μίας Κυριακής να τα χωρέσεις όλα και κυρίως, να εντάξεις στο lazy πρόγραμμα ένα brunch που συνήθως σε κάποια μαγαζιά, αν δεν το περιλαμβάνουν στο menu τους τις υπόλοιπες μέρες, την Κυριακή θα έχει την τιμητική του! Επίσης τις Κυριακές κάνουμε και διάλειμμα από δίαιτες. Όχι ότι δεν θα βρεις διαιτητικό brunch, αλλά επειδή και ο Θεός ξεκουράστηκε την έβδομη μέρα, έχει περισσότερες επιλογές!
Α, το στοιχείο μου! Απλά πεινάς και βαρέθηκες τα σουβλάκια, τα σάντουιτς, τα φαλάφελ, τα κλαμπ σάντουιτς, τις τυρόπιτες, τα κεφτεδάκια, τη χοιρίνη τηγανιά, το μπεκρή μεζέ. Θέλεις κάτι να ευφρανθεί ο ουρανίσκος με κάτι διαφορετικό, γιατί βαρέθηκε τα ίδια και τα ίδια! Πίστεψέ με το brunch δεν σε απογοητεύει ποτέ, ούτε στην ποιότητα, ούτε στην ποσότητα!
Το οικονομικό € H Αθήνα έχει τόσες επιλογές, που σίγουρα, ψάχνοντας, θα βρείτε μαγαζιά που προσφέρουν brunch με έως και 5 ευρώ! Brunch ποιοτικό, διαιτητικό ή μη, θα σας κάνει να χορτάσετε. Κι αν δεν έχετε χρήματα ούτε για αυτό, λίγο ψωμί, μερικά αυγά, ένας χυμός και συνταγές από το internet ή τα υλικά της κρέπας, του pancake, λίγη μαρμελάδα ή μερέντα, θα σας βοηθήσουν να ζήσετε την εμπειρία του brunch!
Το μεσαίο
• έως 5 με 6 ευρώ • κυρίως σε μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας • το φτιάχνεις & στο σπίτι
€€
Είναι αυτό που θα σε εκπλήξει στην ποσότητα και στο συνδυασμό των γεύσεων. Μπορείς να βρεις τα κλασικά brunch πιάτα (σούπες, αυγά σε όλες τις μορφές, γαλλικά τοστ, cinnamon rolls, pancakes, cocktail Mimosa κ.α.) με μία δόση φαντασίας λίγο μεγαλύτερη από το chef και μεγαλύτερη ποσότητα από το «οικονομικό».
• από 7 έως 15 ευρώ • σχεδόν σε όλα τα “in” μαγαζιά της πόλης • χορταστικό & συνήθως “value for money”
Το grande € € € Είναι αυτό που λέμε το «gourmet». Γαστρονομική πανδαισία, ωραίες γεύσεις συνδυασμένες από ειδικούς και φυσικά το brunch δεν θα γλίτωνε από αυτήν την κατηγορία. Αξίζει να δώσεις λίγα χρήματα παραπάνω για να το δοκιμάσεις έστω και μία φορά. Η φαντασία του ανθρώπινου νου και η επιστήμη του φαγητού σου υπόσχεται γεύσεις που δεν θα ξεχάσεις!
• από 20 ευρώ και πάνω • το βρίσκεις και σε πολλά καλά ξενοδοχεία • μπορεί να μην χορτάσεις αλλά αξίζει να το δοκιμάσεις
Brunch for
Ohh Boy Γλυκό πρωινό γεμάτο χαμόγελα & νοστιμιά στο Παγκράτι Το έχω φανταστεί κάπως… έτσι: Κυριακάτικο πρωινό εγώ, και η φίλη µου, εκείνος και το σκυλάκι µας, εγώ και το βιβλίο µου ή πιο απλά εγώ και το γλυκό µου. Έξω στα τραπεζάκια του Ohh Boy η λιακάδα να απλώνεται πάνω από τα φλυτζάνια µας και τα κουτάλια που «δουλεύουν ασταµάτητα». Είναι το µαγαζάκι στο Παγκράτι που φέρνει την Άνοιξη σε όλες τις αισθήσεις! Θεσπέσιες σοκολάτες ξεχύνονται, μυρωδιά βουτύρου, φρεσκοψηµένου κέικ και µπισκότου. Στη βιτρίνα θα «διαλογιστείς» πάνω από τα τιραµισού, banoffee, εκµέκ, cheesecake, brownies, lemon pie, µιλφέϊγ, carrot cake, peach pie, µωσαϊκό… αρκετή ώρα µέχρι να διαλέξεις: ποιο θα είναι το µοσχοβολιστό και γενναιόδωρο κοµµάτι που θα σου σερβίρουν. Αν είσαι vegan εδώ έχεις την τιµητική σου, οι πιο ευφάνταστοι συνδυασµοί γίνονται στα γλυκά και µπορείς να δοκιµάσεις τούρτα σοκολάτας, τούρτα λεµόνι µε κρέµα από κάσιους και µε σιρόπι αγαύης αντί για ζάχαρη, cheese(not)cake φράουλα, carrot cake, sneakers, µπάρες
µε chia, σοκολάτα ή cranberries. Κι αν δεν είσαι, προχώρα στη µηλόπιτα -ζεστή- από το φούρνο, στα κέικ από λεμονιού µε παπαρουνόσπορο µέχρι κίτρινης κολοκύθας. Αν προτιµάς το αλµυρό δοκίµασε τις τάρτες ηµέρας ή κάποιο από τα πλούσια και µεγάλα σάντουιτς όπως αυτό µε χούµους, πέστο βασιλικού και αβοκάντο ή µε σολωµό, ή όποιο άλλο σου αρέσει από τις προτάσεις! Ένα γιαούρτι µε έξτρα πρωτεΐνη ή γιαούρτι καρύδας µε φρέσκα φρούτα ή ξερά µπορεί να είναι επιλογή σου ή ένα porridge της στιγµής µε σπιτική granola ή φρούτα εποχής! Smoothies απλά ή µε shot πρωτεΐνης, χυµούς από φρέσκα φρούτα, σπιτική λεµονάδα µε ginger και stevia, matcha λεµονάδα ή ροζ µε φράουλα και ιδιαίτερα ροφήµατα όπως chai latte, matcha chai και καφέδες που συνδυάζονται µε όποιο γάλα εσύ προτιµάς (καρύδας, αµυγδάλου, κατσικίσιο, σόγιας, βρώµης, χωρίς λακτόζη). Ξεκίνα το πρωινό σου στο Ohh Boy και θα δεις την πόλη µε άλλη µατιά, πιο... γλυκιά!
Αρχελάου 32, Παγκράτι Τ.: 211 18 38 340 / fb.: Ohh Boy
Brunch
for
Συγγνώμη!
Eίχες & στο χωριό σου brunch; Ναι αμέ! Είχα ψωμί και ελιές όπως ο
Τι δεν θεωρείται brunch; Μπορεί κάποιος να μου πει; Ναι! Μπλέξιμο! Αλλά στη γαστρονομία και στο κάθε είδος φαγητού υπάρχουν κανόνες! Brunch δεν θεωρείται μόνον, ό,τι τρως μεταξύ 11 π.μ. και 3 μ.μ. Όπως το πρωινό, το μεσημεριανό, το βραδινό έχουν συγκεκριμένα πλαίσια, το ίδιο συμβαίνει και με το brunch. Σχεδόν σίγουρα πάντως περιλαμβάνει αυγό ή pancake. Μέσα από μία ομολογουμένως τεράστια λίστα με πιάτα brunch καταλήξαμε στο τι ΔΕΝ είναι brunch!
01 02 03 04 Το club sandwich. Δεν περιλαμβάνεται σε καμία επίσημη λίστα φαγητών brunch. Όσο κι του έχουμε αδυναμία, το club sandwich δεν περιλαμβάνει ούτε την απαραίτητη gourmet essence, αλλά ούτε και το συνδυασμό τροφών που προσφέρουν άλλα πιάτα!
Τα burgers. Εννούμε αυτά τα τεράστια με διπλό μπιφτέκι ή φιλέτο κοτόπουλο, γιατί δημιουργικοί chefs με τον κατάλληλο συνδυασμό τροφών, έχουν δημιουργήσει burger ανάλογα με τις προδιαγραφές του brunch και σε μικρότερη ποσότητα.
Η κλασική ελληνική τυρόπιτα. Δυστυχώς, δεν περιλαμβάνεται. Ίσως περιλαμβάνεται με τη μορφή quiche Lorraine, όπου φτιάχνεται σίγουρα με άλλη ζύμη. Και επίσης, είναι εξαιρετικά σπάνιο να βρεθεί quiche Lorraine μόνο με τυρί, χωρίς και κάτι άλλο μέσα!
Το απλό τοστ. Ένα τοστάκι με ζαμπόν τυρί και βούτυρο δυστυχώς είναι απλό, λιτό snack και δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα του brunch. Εκτός αν μιλάμε για French toast, όπου εκεί όμως συμπεριλαμβάνεται και η μπεσαμέλ!
Παπαμιχαήλ στο «Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», τη στιγμή που η Βουγιουκλάκη είχε ION Αμυγδάλου! Είχαμε την απλή φρατζόλα με φέτα και ντομάτα! Είχαμε το τυροπιτάκι της γιαγιάς! Το κουλουράκι στον ελληνικό καφέ (που ποτέ δεν είναι ένα)! Τους λουκουμάδες και τα κουλούρια Θεσσαλονίκης! Για να μιλήσουμε όμως σοβαρά, όχι δεν είχαμε στο χωριό μας brunch! Όπως οι Ευρωπαίοι δεν έχουν τον πατσά για τους ξενύχτηδες και το γαμοπίλαφο! Κατά την άποψή μου όμως, δεν είναι κακό όμως να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, αυτά να μας αρέσουν και να τα εντάσσουμε στις αγαπημένες μας συνήθειες! Αρκεί να μας αρέσουν όντως και να μην τα κάνουμε για να «πουλήσουμε μούρη». Κι αυτό ισχύει για όλα τα θέματα, όχι μόνο για το brunch!
Πώς το τρως το αυγό σου; Το δίλημμα σφιχτό ή μελάτο μετατράπηκε σε αδιέξοδο! Πώς να φάω το αυγό μου αφού το brunch μου το προσφέρει σε 8 διαφορετικές μορφές;
βραστο
τηγανητο
Αγαπημένο, light, χωρίς θερμίδες! Σε πιάτα brunch θα το βρεις συνοδευόμενο από άλλες εξίσου light επιλογές: μαύρο ψωμί, λαχανικά, τυρί light κλπ
Το κλασικό τηγανητό αυγό που βουτάς το ψωμί στον κρόκο. Safe επιλογή για τους περίεργους, αφού με ό,τι κι αν συνοδεύεται, ξέρεις τι να περιμένεις!
Βrunch στο μοναδικό new wave σαντουιτσάδικο της πόλης! Νόστιμο, γρήγορο, θρεπτικό και οικονομικό. Ό,τι πρέπει δηλαδή για brunch. Ο Νίκος διαλέγει τα πιο αχνά & χωρίς συντηρητικά υλικά. Συνδυάζει γεύσεις και στυλ. Μπέικον, αυγά, μανιτάρια και αβοκάντο. Σάλτσες σπιτικές και φρέσκα λαχανικά. Θα σου προτείνει ανάλογα τα γούστα σου και τις προτιμήσεις σου τον κατάλληλο συνδυασμό απ’ το μενού. Vegan ή χορτοφαγικό. Διαίτης ή όχι. Σίγουρα θα βρεις την γεύση που σου ταιριάζει. Όλα ετοιμάζονται εκείνη την ώρα... αν είσαι βιαστικός το παίρνεις στο χέρι, αν όχι, το απολαμβάνεις εκεί παρέα με έναν χυμό και καλή μουσική. Ακόμα κάθεσαι;
Κεραμεικού 99, Μεταξουργείο / Τ.: 215 55 12 845 fb: Το Σαν Φρανσίσκο
scrambled
ομελετα
Σαν τη στραπατσάδα, αλλά με άρωμα Αγγλίας! Χτυπημένα αυγά με γάλα και μέσα στο μείγμα μπορεί να έχει και τυρί. Συνοδεύστε τα με φρυγανισμένο ψωμί.
Επίσης κλασική επιλογή. Συνήθως θα τη βρεις ως ισπανική, με ένα σωρό λαχανικά, τυρί, μπέικον, ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Πρόσφατα σε brunch, δοκίμασα ομελέτα από ασπράδια αυγού με σπανάκι και γραβιέρα Νάξου. Give it a try!
Όλα τα σάντουιτς έχουν βάση με ντομάτα, μαρούλι, κρεμμύδι & σος Σαν Φρανσίσκο... εμείς δοκιμάσαμε με:
μπενεντικτ Τα αυθεντικά αυγά Benedict είναι ουσιαστικά αυγά ποσέ, με Ολλανδική σος, τραγανό μπεϊκον, πάνω σε αγγλικό αφράτο muffin. Αυτό πρέπει να το δοκιμάσετε οπωδήποτε!
ποσε Το αυγό ποσέ είναι ουσιαστικά βραστό αυγό αλλά μαγειρεύεται διαφορετικά. Σε νερό που βράζει, το ρίχνεις μέσα ωμό και βράζει πρώτα το ασπράδι μετά ο κρόκος (ο οποίος μπορεί να γίνει «μελάτος»). Μούρλια!
Το Σαν Φρανσίσκο
στραπατσαδα Ελληνική συνήθεια, κυρίως καλοκαιρινή! Παίρνουμε τα αυγά, τα χτυπάμε σαν ομελέτα, ρίχνουμε μέσα ντομάτα, φέτα, ρίγανη και άλλα ελληνικά και είμαστε έτοιμοι, χωρίς να αγχωθούμε με το σχήμα (το σχήμα ανήκει αποκλειστικά στην ομελέτα!)
H τηγανίτα που έγινε pancake γλυκο
Αλμυρο
Το κλασικό γλυκό pancake έχει πραλίνα. Άντε και μπισκότο. Αλλά επειδή δεν είναι όλοι chocolate addicts, υπάρχουν και άλλα είδη γλυκού pancake: Με μέλι, μήλο και κανέλα, με blueberries και το αντίστοιχο σιρόπι. Ουσιαστικά ένα γλυκό pancake μπορείς να το συνοδεύσεις με αντίστοιχα υλικά της κρέπας. Αν πεινάς πολύ, το προτείνω για μια νέα δική μου κατηγορία: brunch dessert!!
Κι όμως υπάρχει! Θα το βρεις με τυρί και bacon, bacon, κρεμμύδι και καλαμπόκι, bacon και extra αυγό, bacon σκέτο. Δεν το έχω δοκιμάσει γιατί όλες οι συνταγές που ξέρω ή πιάτα που έχω δει σε menus μου φαίνονται λίγο βαριές, αλλά μια μέρα που θα πεινάω πάρα πολύ θα του δώσω μια ευκαιρία. (Αν και πάντα, η θεία γεύση των γλυκών pancakes θα κερδίζει στη συνείδησή μου!).
Vs
Bacon, τσένταρ, αυγό, αβοκάντο & σος hp
Τσένταρ, μανιτάρια & αβοκάντο
Gouda, γαλοπούλα με πάπρικα, μανιτάρια & σαλάτα καπαδοκίας
Bacon, μοσχάρι μπούτι με πάπρικα, τσένταρ, αβοκάντο & σος hp
Foka Negra Κυριακάτικο brunch στο Foka Negra Όλοι ξέρουμε πως τα πρωινά της Κυριακής απαιτούν καλοπέραση, βόλτα στον πεζόδρομο, καλό καφέ και κάτι να τσιμπήσεις... Από λαχταριστά pancakes και χορταστικές ομελέτες μέχρι χειροποίητα burgers και φαλάφελ είναι μερικές από τις γευστικές προτάσεις του κυριακάτικου μενού που επιμελείται ο chef Πάρης Μιχαηλίδης στο Foka Negra. Tιμές προσιτές, γεύση και ποιότητα κορυφαια! Τι έχεις να κάνεις αυτήν την Κυριακή είπαμε;
Φωκίωνος Νέγρη 32, Αθήνα / Τ.: 210 82 10 038 fb: Foka+Negra Cafe-Bistrot
Είχε η Στέλλα οργασμό; του Κώστα Ζαχαράκη
ριο!
[ shortstorieswriter.blogspot.com ] Κυκλοφορεί η ποιητική του συλλογή “Πολεις” από τις εκδόσεις Βεργίνα
.. έχω
Μπα
ωτή κομμ
Λες να απόψε πάμε ;
ολλά χρόνια πριν, σε μια συζήτηση για το νικάμπ και τις γυναίκες του Αφγανιστάν άκουσα έκπληκτος μια ακροαριστερή φίλη να ισχυρίζεται : «Δεν ξέρω. Αν κάτω από αυτό έχουν 100 οργασμούς καλά κάνουν και το φοράνε». Ήταν το αντεπιχείρημα της σε μια συντηρητική-φιλελεύθερη φίλη και των δυο μας η οποία δικαιολογούσε διακριτικά την αμερικάνικη επέμ-
κε το γάμο με κάποιον που της δίνανε με το ζόρι
βαση στη χώρα (την πρώτη μετά τις επιθέσεις της
(σύνηθες στο ελληνικό σινεμά) αλλά με κάποιον
11ης Σεπτεμβρίου) καθώς το καθεστώς που θα
που όντως αγαπούσε! Η Στέλλα αρνήθηκε τον
διαδεχόταν τους Ταλιμπάν θα αναβάθμιζε υποτί-
εξασφαλισμένο οργασμό, τι σκάνδαλο!
θεται τη θέση των γυναικών.
Εκτός κι αν η καψούρα για το Μίλτο ήτανε απλώς
Η εξωφρενική ατάκα της παλιάς φίλης επέστρεψε έκτοτε άπειρες φορές στη σκέψη μου και ανα-
μοιάζει ένας αρρενωπός άντρας που κρατά από το
λύθηκε προς πάσα κατεύθυνση. Από τη μια, είναι
χέρι ένα κορίτσι με μαντήλα. Υπάρχουν περιπτώ-
θαυμαστή η ευχέρεια που διαθέτουν οι εύστροφοι
σεις και περιπτώσεις, αλλά στέκομαι σε κείνα τα
άνθρωποι να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε επιχεί-
ζευγάρια που μοιάζουν ερωτευμένα και εντελώς
ρημα θέλουν και να το κολλάνε με τέτοιο τρόπο
σημερινά. Παρατηρώ αδηφάγα αυτή τη συμφωνη-
στην αμυντικό-επιθετική τους γραμμή ώστε να
μένη ανισότητα όπου ο άντρας μπορεί να έχει μια
προκαλούν τουλάχιστον σοκ στον αντίπαλο. Από
αλυσίδα στο χέρι, ακριβά γυαλιά και τζιν-σωλήνα
την άλλη, οι συζητήσεις θα έπρεπε να γίνονται
και κείνη διακριτικά καλυμμένα μαλλιά και στο
όχι για να κατατροπωθούμε ή να κατατροπώσου-
πρόσωπό της μια αόριστη εγκράτεια που πολλές
με αλλά για να πλησιάσουμε την αλήθεια. «Δεν
φορές ομολογείται (αθέλητα;) με ένα ισχνότατο
υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός για την σοφία από
χαμογελάκι, κάτι που σε κάνει να υποψιάζεσαι
την υπερβολική αγχίνοια» έλεγαν οι Λατίνοι. Μια
πληρότητα. Τα μαλλιά μου είναι μόνο για κείνον.
σημαντική ωστόσο διάσταση εκείνης της λεκτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των δυο γυναικών είχε να
Δε βαριέσαι, αν το θέμα είναι το ντύσιμο ας ντύ-
κάνει με το σεξ. Το πυροτέχνημα που εκτοξεύτη-
νεται ο καθένας όπως θέλει. «Όπως μου γουστά-
κε (με αυτοσχέδιο ύφος χειραφετημένης μετα-
ρει!» θα φώναζε η Μελίνα με τη βραχνή φωνή της
Μποβουάρ) προέβαλλε την άποψη πως από μια
Στέλλας. Γελώντας και αδιαφορώντας μπροστά
θεσμική θέση κατώτερου η σεξουαλική σου ζωή
στον αφανισμό της. Στέλλα: στην πραγματικότητα
μπορεί να φτάσει σε άλλα επίπεδα. Αν και χρη-
ένα νεοελληνικό αρχέτυπο. Κατασκευάστηκε το
σιμοποιήθηκε η υπερβολική διατύπωση των 100
`55, μια από τις τελευταίες χρονιές της παλιάς
οργασμών, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο.
Αθήνας. Λίγο πριν αρχίσουν να ξεχύνονται στην πόλη ποτάμια τσιμέντου πρόλαβε να διασώσει μια
Βολτάροντας στο κέντρο πέφτει το μάτι μου συχνά
ολόκληρη εποχή αλλά κι ένα «εν δυνάμει» γυναι-
πάνω σε ζευγάρια μουσουλμάνων. Καμιά φορά
κείο μέλλον. Αυτή η γυναίκα που δεν υπήρξε ποτέ,
μου κάνει εντύπωση πόσο metrosexual μπορεί να
έκλεισε επίσης μέσα της μιαν ιδέα: δεν αρνήθη-
νεύρωση. Κι εδώ έρχονται οι haters της Μελίνας που υποστηρίζουν πως η μόνη ταινία στην οποία έπαιξε καλά ήταν αυτή επειδή στην ουσία έπαιζε τον εαυτό της. Η ίδια η θρυλική Μελίνα έλεγε δεξιά κι αριστερά (το γράφει η Φρίντα Μπιούμπι στην βιογραφία που της έκανε, το επαναλαμβάνει και η Σώκου όπου βρεθεί κι όπου σταθεί) πως δεν είχε ιδέα τι είναι οργασμός. Βέβαια, η Μελίνα ήταν ένας διάολος που έπαιζε με τους πάντες και τα πάντα. Εν τέλει η Ελευθερία μπορεί να μην τα πάει πολύ καλά με την Αγάπη. Την Αγάπη που ρέει, που είναι σωματική, που αντιλαμβάνεται τη σχετικότητά της. Ελευθερία θα πει να μη ζεις για κανέναν και να πεθαίνεις για όποια Ιδέα γουστάρεις. Ακόμα και για τη μεγάλη ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου.
Αχ ρε Σ τ με αγα έλλα, αφού πούσες ....
05 στεκια
Στα γρήγορα Ηλικία & Στέκι
Αφού οι ανάγκες μας αλλάζουν με τα χρόνια, οι επιλογές μας για αυτό που θα ονομαστεί στέκι ποικίλλουν.
Άσμα Ασμάτων
ÇΣτης αγάπης μας το στέκι, Έπεσε αστροπελέκιÈ Στίχοι: Παναγιώτης Καμηλιέρης Μουσική: Αντώνης Ρεπάνης Ερμηνεία: Στράτος Διονυσίου
01 κουκ ακι BOK coffee, crepes & more Αν η μυρωδιά της κρέπας που ψήνεται σε τραβάει από τη μύτη, αν ψάχνεις πιο ιδιαίτερους συνδυασμούς από τον κλασικό σοκολάτα-μπανάνα-μπισκότο… Τότε σου έχω το κατάλληλο στέκι. Για να απολαύσεις ένα ωραίο πρωινό με τον καφέ σου από νωρίς ή να τσιμπήσεις κάτι το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ. Τώρα που «ανοίγει» ο καιρός φοιτητές, κόσμος της γειτονιάς, τουρίστες και περαστικοί γεμίζουν τα λευκά τραπεζάκια του στον πεζόδρομο. Οι συνδυασμοί με βάση τα υλικά είναι ανεξάντλητοι, και τα υλικά είναι διαλεγμένα με κριτήρια ποιότητας φρέσκα και επώνυμα. Αν θες να μάθεις τις σπεσιαλιτέ του μαγαζιού σου προτείνω γλυκιά κρέπα porto bianco με γέμιση μούς λευκής σοκολάτας και γιαούρτι με φέτες πορτοκάλι. Είτε «του κουταλιού» με γέμιση από σπιτική μαρμελάδα και γιαούρτι ή παγωτό. Από αλμυρές την blue cheese cream and peas αυθεντική κρέμα ροκ φορ με αχλάδια σωτέ. Ευρυτανία- Μέτσοβο με ρόκα που έχει μέσα προσούτο Ευρυτανίας, τυρί Μετσοβόνε. Αν προσέχεις τη διατροφή σου δοκίμασε την diet slim με κοτόπουλο, μανούρι, κολοκυθάκι ψητό και δυόσμο. Με λίγα λόγια το boku δίνει μια γκουρμέ διάσταση στην κρέπα. Extra tip: Τα cocktails με πράσινο τσάι δοκίμασε το fairytale! Οι γεύσεις του ανεβάζουν τον πήχη.
Δράκου 12, Κουκάκι Τ.: 213 0427316 | f.b.: Boku
02 ψυρρη
TO 21
Το 21 σε ένα ιστορικό νεοκλασικό κτήριο στην καρδιά του Ψυρρή, στον αριθμό 21 στον πεζόδρομο της Αγίων Αναργύρων, δεν θα µπορούσε να µην αποτελεί στέκι για όσους αναζητούν περιποιηµένα πιάτα, κρασί που ρέει άφθονο και µουσικές που απογειώνουν τη διάθεσή της παρέας. Η κουζίνα δίνει ιδιαίτερη έµφαση αναβαθµίζοντας το κοµµάτι της γαστρονοµίας, δηµιουργώντας γευστικές προτάσεις µε βάση πάντα την ελληνική κουζίνα. Η µουσική, σε έντεχνα λαϊκά και παραδοσιακά ακούσµατα, δεν θα µπορούσε να ταιριάξει περισσότερο στον παλµό του µαγαζιού. Ζωντανή µουσική καθηµερινά και Κυριακές µεσηµέρια δηµιουργεί τον ιδανικό συνδυασµό για άκρως παρεΐστικες στιγµές µε βασικούς άξονες τη γεύση και το κέφι.
Πλατεία Αγιων Αναργυρων 21, Ψυρρή Τ.: 213 0259232 | f.b.: To 21
ν
Ναι, τα στέκια με τα χρόνια αλλάζουν! Άλλο στέκι έχουμε στο Γυμνάσιο, άλλο στο Λύκειο, άλλο φοιτητές, άλλο για «ζευγαροκατάσταση», άλλο στα τριάντα, άλλο στα σαράντα, άλλο στα πενήντα, άλλο στη δουλειά! Ως παιδί των 90’s, με άφηναν να βγαίνω και στο Γυμνάσιο (καλά μη φανταστείτε απεριόριστα και μιλάμε για Τρίτη Γυμνασίου, το πολύ Δευτέρα). Δεν ξέρω αν παλιότερα έβγαιναν οι άνθρωποι σε αυτήν την ηλικία, γι’αυτό εδώ θα αναφερθώ μόνο στη δεκαετία των late 90’s, early 00’s! Το στέκι του Γυμνασίου Βασικός κανόνας: έπρεπε να είναι σε απόσταση περιπάτου από το σπίτι ή το σχολείο. Αν ήσουν από τους τυχερούς που σε άφηναν να βγαίνεις (έστω για μιάμιση ώρα) ή αν ήσουν από αυτούς που
έπρεπε να κάνουν κοπάνα για να βγουν, έπρεπε να είσαι κοντά για παν ενδεχόμενο. Καφετέρια: Έπρεπε να σερβίρει φραπόγαλο ή για τους πιο politically correct λόγω ηλικίας, σοκολάτα. Ζεστή ή παγωμένη, έπρεπε να είναι γευστική και χορταστική. Internet Café: Έπρεπε να έχει πολλούς υπολογιστές για να μαζευτεί όλη η παρέα, να είναι φθηνό για να κάτσεις με τις ώρες και να σερβίρει φραπόγαλο! Πλατεία: Έπρεπε να είναι η in πλατεία της γειτονιάς, όπου θα μαζεύονταν όλοι οι famous του σχολείου. Θα μπορούσες να παίξεις και μπάλα. Απαραίτητο αξεσουάρ: Φραπόγαλο σε πλαστικό. *Φραπόγαλο: Ισόποση δόση καφέ και γάλακτος, συνήθως υπερβολικά γλυκό για να συνηθίζουν τα νέα στομάχια!
03 νεα φιλαδελφεια τζενγκα
Thelma & Louise, ύµνος στην γυναικεία φιλία. Έτσι και στην περίπτωσή µας, µόνο που η τελευταία σκηνή, το ίδιο δυνατή αλλά αρκετά διαφορετική. Το µπλε κάµπριο δεν προσγειώνεται στο γκρεµό αλλά µε τις γυναίκες δηµιουργικές, ανεξάρτητες και γεµάτες έµπνευση στη Νέα Φιλαδέλφεια. Καταλάβατε! Το Thelma & Louise στη ∆εκελείας πρόκειται για ένα all day bar που πραγµατικά προσφέρει στιγµές πραγµατικής ελευθερίας από την καθηµερινότητα και όχι µόνο για το σινεφίλ κοινό. Η διακόσµηση από σκηνές τις ταινίας, ο δερµάτινος καναπές, σαν σαλόνι vintage αυτοκινήτου, ο µπουφές αλλά και το κάθε τι στήνουν ένα χαλαρό κινηµατογραφικό σκηνικό µέσα στο οποίο µπορείς να απολαύσεις από το πρωί ως το βράδυ τον καφέ ή το χυµό σου, συνοδευόµενο µε κάποιο σνακ τις µεσηµεριανές ώρες. Την νύχτα η κοινωνικοποιήση συµβαίνει στην µεγάλη ξύλινη µπάρα, ενώ οι prive συζητήσεις εξελίσσονται στα τραπεζάκια, ακούγοντας µουσική συνοδευτική των ποτών και του στυλ σε ρυθµούς jazz, soul και ό,τι µας κάνει να περνάµε καλά.
κ ατω πετραλωνα
04
THELMA & LOUISE
Σαν βγεις στον πηγαιμό για τα Πετράλωνα και ψάχνεις ένα μέρος να απολαύσεις (κι όχι απλώς να πιεις) τον καφέ σου... να πας στο Τζένγκα. Ο Χρήστος και η Μινού θα σου φτιάξουν καφεδάκι και θα τα πείτε, θα σου πουν για το πως δημιουργήθηκε το μαγαζί από το μηδέν από εκείνους και τους φίλους τους. Η διακόσμηση -και γενικά ο χώρος- είναι D.I.Y., φτιαγμένος με ατόφιο μεράκι και μουσικόφιλη διάθεση. Θα βρεις οικονομικό και ποιοτικό καφέ και μεγάλη ποικιλία ροφημάτων, τα οποία μπορείς να τα πιεις είτε στον καναπέ διαβάζοντας ένα βιβλίo από την ανταλλακτική βιβλιοθήκη, είτε χαζεύοντας τους περαστικούς από την τζαμαρία. Όσο για το βράδυ, γίνονται διάφορα events -από dj sets μέχρι βραδιές ποίησης και stand up comedy- όπου το αλκοόλ είναι καθαρό, οικονομικό και παρεΐστικο. Κοντά στον σταθμό του Κεραμεικού, αλλά και κοντά στον ηλεκτρικό σταθμό «Πετράλωνα», γιατί, πραγματικά, δε χρειάζεται πολύ περπάτημα και ψάξιμο για να περάσεις όμορφα!
Κειριαδών 38, Κ. Πετράλωνα Τ.: 210 3411499 | f.b.: Τζένγκα
Δεκελείας 88 & Επταλόφου 2, Ν. Φιλαδέλφεια Τ.: 210 2518952 | f.b.: Thelma&Louise
ΚΙΜΩΛΙΑ art cafe
05 πλακ α Η πρώτη µου ανάµνηση από την Κιµωλία µε πάει πίσω σε ένα ανοιξιάτικο απόγευµα, τρία χρόνια πριν. Στην επιστροφή από µια βόλτα στα στενά της Πλάκας, βρεθήκαµε κατά τύχη µπροστά της και σχεδόν µας τράβηξε µέσα η διακόσµηση του χώρου και οι τζαζ µελωδίες που έφταναν µέχρι έξω. Θυµάµαι να βηµατίζω αργά στον χώρο και να κοιτάζω γύρω µου ένα χορό χρωµάτων που θύµιζε απλωµένα χρώµατα στο καβαλέτο ενός ζωγράφου. Ένας χώρος λουσµένος σε µια αίσθηση εφηβείας και παιχνιδιού που καταφέρνει να παραµένει κρυµµένος και διαφορετικός παρότι βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό ήταν και το σχέδιο στο µυαλό της Κατερίνας που έφτιαξε την Κιµωλία εφτά χρόνια πριν, σε ένα κτίριο που σήµερα µετρά 95 χρόνια ζωής. Η Κιµωλία υπάρχει και «αναπνέει» µέσα από τις αναµνήσεις που δηµιουργεί. Αναµνήσεις από το πρώτο ραντεβού, από παλιούς φίλους ή από εργασίες για τη σχολή. Αναµνήσεις από αυτές τις χαλαρές βόλτες που συνδυάζονται µε καφεδάκι και κουβέντα. Η άνοιξη που ήρθε, µου ξύπνησε εκείνη την πρώτη ανάµνηση από την Κιµωλία, και έτσι αποφάσισα να σας προτείνω να την αναζητήσετε κι εσείς.
Υπερείδου 5, Πλάκα | Τ.: 211 1848446 f.b.: Κιμωλία Art Cafe instagram & twitter: kimoliaartcafe
H ψυχη της πολης Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο “παντελώς χειροποίητα” μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της “Ανωτάτης Ζαμπετικής”. Αναφωνεί “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!” και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ “ανεξήγητα αρέσω”
ampazis.gr
www.
θα σασ δω στην κηδεια μου Του Παντελή Αμπαζή
Το τελευταίο, το πιο φρέσκο και ζωντανό τραγούδι μου! Ένα σουρεάλ όνειρο, που ξύπνησα κάθιδρος αλλά και σκασμένος στα γέλια και σαν με αυτόματη γραφή, πήρα χαρτί, μολύβι με γόμα και την κιθάρα μου και απλά το αποτύπωσα στη λευκή σελίδα. Η γόμα δε χρειάστηκε. Δεν άλλαξα ούτε ένα και. Ήταν απ’ την αρχή -όπως λέμε- ένα οικόπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο. Θα το τραγουδήσει θανατερά το θρυλικό ντουέτο Παντελής-Αμπαζής.
Συγχωρείστε μικρές μου κυρίες που μπροστά σας δε θα σηκωθώ ήμουν πάντα ευγενής μαζί σας μια ζωή αυτό προσπαθώ. Χίλια σόρρυ ζητάω αγόρια που θα κάτσω για λίγο μακριά
θέλω απόψε να κάνω μια φάρσα σαν εκείνες από τα παλιά. Μόλις νοιώσεις το χέρι μου πίσω θα κοιτάξεις τον δίπλα αυστηρά μα εκείνος εσένα θα βλέπει μουλωχτός, ελαφρώς πονηρά. Θα σας κάνω άνω-κάτω κορίτσια θα τα κάνω πουτάνα παιδιά στην κηδεία μου θέλω τραγούδια στην κηδεία μου θέλω χαρά! Θα σας δω στην κηδεία μου όλους και θα είμαι ως συνήθως ορθός θα γελάω θα πιάνω τους κώλους ήταν πάντα ένας πόθος κρυφός.
“
Εύχομαι να κυκλοφορήσει πριν την κηδεία μου…
“
Θα σας δω στην κηδεία μου όλους και θα είμαι ως συνήθως ορθός θα γελάω, θα παίζω και ρόλους ήταν πάντα ένας πόθος κρυφός. Από κάποια μεριά θα κοιτάω μάτια κόκκινα, μαύρα γυαλιά φιλαράκια καλά που αγαπάω γκομενάκια που είχα παλιά.
, α ι ο ν ν έ α ι μ , α μ ο ν ό α Έν 3 χώροι ΛΟΦΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ
DOWNSTAIRS
ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ
Το υπόγειο χειµωνιάτικο στέκι της πλατείας Εξαρχείων που γεµίζει µε κόσµο, διάθεση, κέφι & µουσική.
Ο καλοκαιρινός Εξωστρεφής, µε τα πολύχρωµα τραπεζάκια και καρέκλες κάτω από την σκιά των δέντρων.
έναντι Ανεξαρτησίας 9, ΛΟΦΟΣ ΣΤΡΕΦΗ Τ.: 215 55 15 656 FB.: Εξωστρεφής Μουσικό Μεζεδοπωλείο
Η παντός καιρού νέα είσοδος, µε τις ίδιες όµως βάσεις. Για νόστιµα µεζεδάκια και καλή ζωντανή µουσική.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ 70, ΕΞΑΡΧΕΙΑ Τ.: 215 54 08 082
FB.: Εξωστρεφής Μουσικό Μεζεδοπωλείο
Πλαταιών 36 & Σφακτηρίας Τ.: 210 34 11 615 FB.: ΕΞΩΣΤΡΕΦΗΣ ΣΤΟΝ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ
Το µαγαζί που αντέχει µέχρι σήµερα, όπως αντέχουν τα στέκια που είναι φτιαγµένα µε έµφαση στην ποιότητα, και όχι προσανατολισµένα στο εφήµερο. Απευθύνεται σε ανθρώπους ενεργητικούς που αγαπούν τη διασκέδαση και την επικοινωνία µε τους άλλους. Αγαπούν να έρχονται σε επαφή µε καινούριους ανθρώπους. Ξέρουν να διασκεδάζουν και έχουν την τάση να εκφράζουν όλα όσα σκέφτονται και αισθάνονται. Απευθύνεται δηλαδή µόνο σε εξωστρεφείς ανθρώπους.
Θανάσης Βέμπος
Η ανεξήγητη πόλη
1
Στην παλιά Αθήνα, η υπηρέτρια ήταν μια Οριακή Φιγούρα η οποία πολλές φορές αποτελούσε επίκεντρο των παραφυσικών φαινομένων που αποκαλούνται «πόλτεργκαϊστ». Και η «λύση» ήταν μία…
www.vembos.gr
Η «υπηρέτρια» είναι κάτι που σήμερα έχει εντελώς διαφορετική νοηματοδότηση απ’ αυτή που είχε πριν από μερικές δεκαετίες. Ακόμα πιο παλιά, οι υπηρέτριες ήταν μια ολόκληρη κοινωνική τάξη με τη δική της δυναμική. Οι εφημερίδες του 19ου αιώνα αναφέρονταν συχνά στο «ανθρωπομάζωμα» αγοριών και κοριτσιών, φαινόμενο το οποίο έλαβε τεράστιες κοινωνικές διαστάσεις. Τα κορίτσια που προορίζονταν για υπηρέτριες σε αστικές οικογένειες, γίνονταν σύμβολο κινδύνου. Όπως αναφέρει η κοινωνιολόγος Ζιζή Σαλίμπα, η υπηρέτρια «αναστατώνει, συγχέει έννοιες, όπως του βρώμικου με το καθαρό, του επιθυμητού με το απωθητικό, της σεξουαλικής συνεύρεσης με την αποστείρωση, του πνεύματος και της ψυχής με την απόλαυση της σάρκας» («Από τους φόβους της πόλης: άμυνα και στρατηγικές επιβίωσης των νεήλυδων στην ελληνική πόλη κατά τον 19ο αιώνα» - Οι Συλλογικοί Φόβοι στην Ιστορία). Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εφημερίδες, ενώ αναφέρονταν στο ανθρωπομάζωμα των αγοριών που κατέληγαν λούστροι και προσέλκυαν τη συμπάθεια, το θέμα των υπηρετριών δεν το έθιγαν καθόλου. Ταυτόχρονα στο αστυνομικό δελτίο των εφημερίδων καταγράφονταν συνεχώς εξαφανίσεις υπηρετριών, σχολιάζονται κλεψιές υπηρετριών,
1. Εφημερίδα «Ακρόπολις» 08.02.1957
2
2. Εφημερίδα «Ακρόπολις» 08.07.1936
αυτοκτονίες ή ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Φυσικά ποτέ δεν έπεφτε άπλετο φως στο υπηρετικό ζήτημα, για λόγους αστικού καθωσπρεπισμού. Το 1870 υπήρχαν 2.965 υπηρέτριες στην Αθήνα, αριθμός που αντιστοιχούσε στο 7% του πληθυσμού της πόλης. Στη πλειονότητά τους ήταν κοπέλες 10-20 χρονών κυρίως από Άνδρο, Τήνο, Νάξο και Κέα. Την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα, 400 περίπου κορίτσια εγκατέλειπαν το νησί τους κάθε χρόνο με προορισμό αστικές οικογένειες της πρωτεύουσας. Η συμβίωση της υπηρέτριας με την οικογένεια τις περισσότερες φορές δεν ήταν αδιατάρακτη. Τη δέρνουν, την αποκαλούν τεμπέλα, σπάταλη, αμόρφωτη και ραδιούργα, την καταγγέλλουν για κλεψιές στην αστυνομία. Το κυριότερο όμως ζήτημα ήταν η αποπλάνηση της υπηρέτριας, η οποία είχε συχνά ως αποτέλεσμα βρεφοκτονίες, αυτοκτονίες, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και κατέληγε συνήθως στην εκδίωξη της από το σπίτι και την κατάληξή της στην πορνεία. Ο Ιωάννης Κονδυλάκης στο “Οι Άθλιοι των Αθηνών” (1894) περιγράφει τη μαρτυρική ζωή της υπηρέτριας Μαριώρας, κατατρεγμένης και αποπλανημένης, που καταλήγει σε οίκο ανοχής. Για την αστυνομία τα όρια ανάμεσα στην υπηρέτρια και την πόρνη είναι τόσο ασαφή ώστε το πέρασμα από το ένα στο άλλο να γίνεται με εξαιρετικά μεγάλη
«Να απομακρυνθεί η υπηρέτρια!»
ευκολία. Αλλά ακόμα και οι φεμινίστριες της εποχής, θεωρούσαν τις υπηρέτριες ως «ελεεινά και τρισάθλια όντα, χαμερπή, τεμπέλικα και ανήθικα. Χαρακτηρίζονται από οκνηρία, πλεονεξία, σπατάλη, σκληρότητα και ασέβεια προς τη θρησκεία, απειλώντας την οικογενειακή γαλήνη με καταστροφή» (Μαρία Κορασίδου, Οι Άθλιοι των Αθηνών και οι Θεραπευτές τους) Αυτά τα στοιχεία καθιστούν την υπηρέτρια μια Οριακή Φιγούρα η οποία συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα φαινόμενα τα οποία συμβατικά ονομάζουμε «παραφυσικά». Η υπηρέτρια στην Αθήνα εκείνης της εποχής γίνεται η ίδια εκ των πραγμάτων πόλος έλξης ή γεννήτρια Οριακών Φαινομένων. Στη φιγούρα της υπηρέτριας έχουμε ασάφεια ορίων, ανατρεπτικό ρόλο, επικινδυνότητα, και κάτι που είναι ποθητό και βδελυρό ταυτόχρονα. Όπως το χαρακτήρισε η Ζιζή Σαλίμπα, η υπηρέτρια είναι ένας Δούρειος Ίππος. Η σημασία της αυξάνει περισσότερο από το γεγονός ότι είναι πανταχού παρούσα, πλην όμως σχετικά αόρατη: «Aπό τη λογοτεχνία, το θέατρο, την αρχιτεκτονική των αθηναϊκών σπιτιών με το “δωμάτιο υπηρεσίας”, τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες με τους περιπατητές του “Bασιλικού Kήπου” μέχρι τα αστυνομικά δελτία των εφημερίδων, η υπηρέτρια καταλαμβάνει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις κυρίαρχες γυναικείες φιγούρες του 19ου αιώνα». Τα συγκεκριμένα παραφυσικά φαινόμενα που συνδέονται με την «υπηρέτρια» είναι τα λεγόμενα «πόλτεργκαϊστ». Η λέξη είναι γερμανική και σημαίνει «θορυβώδες πνεύμα». Περιλαμβάνει όλες εκείνες τις καταστάσεις που σε ένα σπίτι αρχίζουν και εκδηλώνονται παράξενοι, ανεξήγητοι θόρυ-
βοι, μετακινήσεις αντικειμένων, ανεξήγητες ζημιές κ.α. Η «ορθόδοξη» Παραψυχολογία θεωρεί ότι πρόκειται για τηλεκινητικές εκδηλώσεις μιας υποσυνείδητης διανοητικής διαταραχής, ιδιαίτερα σε έφηβα άτομα. Και τέτοιες περιπτώσεις πόλτεργκαϊστ είχαμε άφθονες στην παλιά Αθήνα. Ο περίφημος μελετητής, γιατρός Άγγελος Τανάγρας, ιδρυτής της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών (1924), είχε ερευνήσει πάμπολλα περιστατικά. Το μοτίβο ήταν τυπικό: χτύποι, μετακινήσεις αντικειμένων και ανεξήγητος πετροβολισμός με επίκεντρο κάποιο σπίτι. Η εστία των διαταραχών ήταν συνήθως ένα νεαρό άτομο. Η επέμβαση των εκκλησιαστικών αρχών μέσω αγιασμών όχι μόνο δεν έφερνε αποτέλεσμα, αλλά συνήθως επιδείνωνε την κατάσταση. Κατόπιν «επενέβαινε» ο Άγγελος Τανάγρας δίνοντας την θεραπεία: «να απομακρυνθεί το “δυναμόλυτον” άτομον» (που συνηθέστατα ήταν η υπηρέτρια). Η καταπιεσμένη σεξουαλική ενέργεια φαίνεται να είναι το κλειδί για την εξωτερίκευση του φαινομένου. Ένας έφηβος, ή μια έφηβη, που βιώνει έντονη σεξουαλική και ψυχολογική μετάβαση, αποτελεί σχεδόν πάντα το ιδανικό διάμεσο. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960 στην ελληνική κοινωνία υπήρχε ένα πέπλο σιωπής και μυστικότητας για κάθε ζήτημα που είχε σχέση με τη σεξουαλική δραστηριότητα. Λίγο αργότερα η κατάσταση θα άλλαζε. Η σεξουαλική απελευθέρωση των νέων και η αμφισβήτηση του επικρατούντα κώδικα ηθικής ήταν μόνο μια πτυχή των πολιτιστικών σεισμών εκείνης της περιόδου. Έχοντας όλα αυτά υπόψη, δεν είναι παράξενο που τα φαινόμενα πόλτεργκαϊστ εμφανίζουν δραματική ελάττωση μετά τη δεκαετία του 1960. Και η «υπηρέτρια» -με την παλιά της έννοια- έχει παραμείνει σήμερα ζωντανή μόνο σε παλιές ελληνικές ταινίες (που φυσικά την παρουσιάζουν ως χαζούλα, αφελή, πονηρή, κλέφτρα και σεξουαλικό πειρασμό για τον «κύριο» του σπιτιού και τους αρσενικούς γόνους του).
Ο
ιΝ
ς έ ι μ ι τ σ τό ο
αγη φ η στο ν χ έ τ ή ν ρι θημε α κ η
της
Μ
ς η ρ ί α
Ύδρας 2-4, Πλατεία Αγ. Γεωργίου Τ.: 210 8229239 / 210 8213136 Ανοιχτά από 12μ.μ.-2.00μ.μ. Διανομή κατ’ οίκον
M I L A N O
1+1 δώρο ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ απο 119,99€ 1+1 δώρο
ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ απο 29,99€ 1+1 δώρο
ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ απο 19,99€ 1+1 δώρο
ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ απο 7,99€ 1+1 δώρο
ΒΕΡΜΟΥΔΕΣ απο 19,99€ 1+1 δώρο
δεκτεσ ολεσ οι πιστωτικεσ καρτες σε ολα μασ τα ειδη υπαρχουν & υπερμεγεθη
βεϊκου 37, γαλατσι _ τ.: 210 29 22 338
www.paolorossi.gr