Η Πόλη Ζει | τ.101 Φεβρουάριος 2023

Αίθριο, πεζόδρομος, στοά, καμπύλες, προσόψεις. Από το 1936 ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων –μη μετρήσιμο–πλησίασε, κάθισε, προσπέρασε, απόλαυσε, έφυγε. Το τυχαίο, η περιπλάνηση, το ραντεβού, οι ταξιδιώτες, οι Αθηναίοι. Συναντήσεις.

Το «μόνιμο» και το «περαστικό» σε ένα τοπόσημο. Το ANÄNA βρίσκεται στο μεταίχμιο, ανάμεσα στους ανθρώπους και στο κτίριο. Με σεβασμό και στα δύο μέρη. Με το φυσικό φως να μπαίνει από το γυάλινο θόλο και να γλυκαίνει το όλον.

Έπιλεγμένες ποικιλίες καφέ — δοκιμάζεις για να βρεις αυτόν που δεν ξέρεις ότι υπάρχει. Η πρώτη ύλη μετασχηματίζεται σε εξαιρετικό ρόφημα. Έίτε κάθεσαι στο «μόνιμο», απολαμβάνοντας το μινιμαλιστικό διάκοσμο του χώρου, είτε γίνεσαι το «περαστικό» στοιχείο της πόλης με τον καφέ στο χέρι.

Δοκίμασε τις vegan επιλογές στο φαγητό, αλμυρό και γλυκό, αφεψήματα της ελληνικής υπαίθρου, οργανικές σοκολάτες, ελληνικές και ξένες μπύρες και brunch, σάντουιτς και φρεσκοστυμμένους χυμούς.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΙΜΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ananacoffeefood

Πραξιτέλους 33, Aθήνα τ. 211 11 51 788

*Οι συσκευασίες είναι βιοδιασπώμενες ή επαναχρησιμοποιούμενες.

Η σημερινή γυναίκα καλείται να ανταποκριθεί σε διαφορετικούς ρόλους

και η σύγχρονη καθημερινότητα είναι ιδιαίτερα απαιτητική.

Για να ανταπεξέλθει, πρέπει να είναι υγιής!

Τα διαγνωστικά κέντρα ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, εδώ και 30 χρόνια, στηρίζουν όλες τις γυναίκες προσφέροντας, χωρίς καμία διάκριση, ισότιμη πρόσβαση

σε μια ευρεία γκάμα εξετάσεων, υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας και αξιόπιστη διάγνωση, με έμπειρους ιατρούς, εξειδικευμένο προσωπικό και τεχνολογία αιχμής.

Τα εξατομικευμένα προγράμματα προληπτικού ελέγχου-check up καλύπτουν

τις ανάγκες των γυναικών κάθε ηλικίας και είναι το «ακριβότερο» δώρο που μπορεί μια γυναίκα να προσφέρει στον εαυτό της.

Επιπλέον, συμμετέχουμε και στηρίζουμε το Εθνικό Πρόγραμμα πρόληψης και ευαισθητοποίησης

για τον καρκίνο του μαστού «ΦΩΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ»

Προγραμματίστε άμεσα το ραντεβού σας στα διαγνωστικά μας κέντρα και πραγματοποιείστε το check up που σας ταιριάζει ή κάντε δωρεάν την ψηφιακή μαστογραφίας σας.

Η

υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό και ο θεμέλιος λίθος της ευημερίας κάθε ανθρώπου.

Φρόντισε την υγεία σου! Κάνε την πρόληψη τρόπο ζωής!

Αθήνα ( Έναντι Πολυτεχνείου)

Πατησίων 49, Αθήνα 10433

Άνω Πατήσια (Πλησίον Σταθμού ΗΣΑΠ)

Πατησίων 345, Αθήνα 11144

Τ: 210 52 22 500, F: 210 52 42 970, Έ: info@medpap.gr, U: www.medpap.gr Papandreou_iatrikes_ipiresies Παπανδρέου Ίατρικές Υπηρεσίες

Την ώρα που κλείνουμε το τεύχος μαθαίνουμε για το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη.

Θρηνούμε. Μέσα στις επόμενες

ημέρες θα έχει ίσως ξεκαθαρίσει το τι ακριβώς συνέβη και κυρίως το ΓΙΑΤΙ. Ήδη βγαίνουν στη δημοσιότητα προγενέστερες καταγγελίες υπευθύνων για ελλιπή μέτρα ασφαλείας. Εταιρείες, κράτος, κυβερνήσεις, ελεγκτικοί μηχανισμοί, υπουργεία αλλά και άτομα εμπλέκονται σε αυτή την «κακιά στιγμή».

Το να ζητήσουμε σεβασμό στους νεκρούς και στους δικούς τους ανθρώπους είναι το ελάχιστο αυτήν τη στιγμή, αλλά ήδη οι φωνές στα κανάλια και η εμπορευματοποίηση του θανάτου έχουν ξεκινήσει.

Δεν μπήκε καλά το '23, ούτε ο Μάρτιος.

Μπούμερ και αδαής;

Η Πόλη αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία Παραφρασμένος στίχος από ένα παλιό τραγούδι του Σαββόπουλου.

STREET PRESS

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΕΓΡΑΨΑΝ

Ηλέκτρα Τζώρτσου Άντα Κουγιά

Είδα στο διαδίκτυο τις φωτορεαλιστικές

απεικονίσεις του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου. Διάβασα διθυράμβους σε ορισμένους ιστότοπους και θετικά σχόλια σε κάποιες εφημερίδες που τις θεωρώ σοβαρές. Στην αρχή αυτοενοχοποιούμαι: δεν μπορείς να ακολουθήσεις την εξέλιξη / στέκεσαι πάντα κριτικά στις αλλαγές / είσαι μπούμερ* / και δέσμιος μιας παλαιάς αισθητικής.

Διαβάζω κριτικές. Γιατί το έργο δόθηκε σε ξένο αρχιτεκτονικό γραφείο; Πως τα λεφτά θα φαγωθούν. Για το αν θα έχει εισιτήριο η είσοδος στο μουσείο και πόσο θα κάνει. Ένας πελώριος οικονομισμός επικρατεί που με αφήνει αδιάφορο αυτή τη στιγμή.

Ξανακοιτώ τις φωτορεαλιστικές απεικονίσεις. Η ανοιχτωσιά του τόπου έχει εξαφανιστεί. Η οπτική επαφή περιορίζεται, σχεδόν ακυρώνεται. Η αίσθηση του oικείου, του προσιτού, του φιλικού, έχει γίνει παρανάλωμα.

Μία βίαιη, τσιμέντινη οριοθετήση-χάραξη, χωρίζει το Μουσείο από την Πόλη, το άγαλμα από τον άνθρωπο, το έκθεμα από τον δημιουργό του. Ένα σύγχρονο κτίριο που εξουδετερώνει το υπάρχον οικοδόμημα. Δεν το σέβεται. Το κρύβει – δεν το αντέχει. Όγκοι τεράστιοι, γωνίες αυστηρές, κλίμακες που μειώνουν το ανθρώπινο μέγεθος, εξουσιαστική επικράτηση. Θυμίζει ένα κτήριο έτοιμο να υποστεί επίθεση – κάπως σαν την Αμερικάνικη Πρεσβεία δηλαδή.

Έχει ανάγκη η πόλη από τέτοιες οριοθετήσεις; Από τέτοιους μοντερνισμούς; Από τέτοια φρούρια; Και μάλιστα όταν πρόκειται για «τούτα εδώ τα μάρμαρα»; Μου κάνει εντύπωση η μη άσκηση κριτικής από τους ειδικούς. Αισθάνομαι πως εκτίθεμαι μιας και δεν είμαι ειδικός. Στην πραγματικότητα είμαι αδαής. Αδαής και μπούμερ.

Δανείζομαι ένα απόσπασμα από τον Γιάννη Τσαρούχη για τον Πικιώνη*:

«Το εξαιρετικό με τον Πικιώνη είναι ότι σε μια εποχή που η κτηριολογία ήρθε να αντικαταστήσει την αρχιτεκτονική, εκείνος αντέδρασε θέλοντας να παρουσιάσει την αρχιτεκτονική ως τέχνη, χωρίς να ντρέπεται γι’ αυτό, όπως οι σύγχρονοί του που νόμιζαν πως είναι πιο καθωσπρέπει να είναι κτηριολόγοι».

* αυτοί που δεν μπορούν να αντιληφθούν και να αποδεχθούν τις σύγχρονες τάσεις **εμπνευσμένος αρχιτέκτονας, στοχαστής και φιλόσοφος, που άνοιξε νέους αισθητικούς ορίζοντες στην Ελλάδα.

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘΗΣ

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις, για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Νικολέττα Βήκου // Χριστίνα Αγγελακοπούλου // Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι

Σοφία Αργύρη Ιάκωβος Απέργης Αγκάθα Κρίσπυ Χρύσανθος Ξάνθης fragilemag.gr:

Γιάννης Παναγόπουλος Ελένη Σωτάκη Μετρονόμος: Θανάσης Συλιβός LUNG fanzine: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος Χριστίνα Δραγγανά Μιχάλης Κουρής Βασίλης Μπέκας

WWW. ipolizei. gr

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

[ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ] ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΟΡΦΗ ΥΠΑΡΞΗΣ [ΠΑΣ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΝΤΑΣ] ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

[BARBERSHOPS]

ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ

ΘΕΜΑ

[ΤΡΙΗΡΗΣ ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ ΕΠΙΠΛΕΟΥΣΑ ]

ΕΞΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ

ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

«Πάμε κι όπου βγει»;

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ

ΣΩΣΈΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ

ΣΩΣΤΈΣ;

Ηλέκτρα Τζώρτσου

Πρώτα ξεκίνησαν οι συμβολικές υιοθεσίες για τα

παιδάκια από την Αφρική· βλέπετε τότε ήταν αυτό

της μόδας, η Δύση έπρεπε να δείξει το φιλάνθρωπο

πρόσωπό της, άσχετα με το ότι αυτή έφταιγε για την

κατάντια των τρίτων χωρών (ή μήπως το έκανε ακριβώς εξαιτίας αυτού;).

Τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι δεν «πουλάνε»

τόσο πολύ — παρότι η φτώχεια και η πείνα σε αυτές τις χώρες καλά κρατούν. Σειρά έχουν τα ζώα, τα οποία όσο να πεις είναι πιο γλυκούλια από αποστεωμένα μαύρα παιδάκια με τουμπανιασμένες

κοιλιές.Οπότε βρήκε ο δυτικός άνθρωπος και κατά βάση οι επιχειρήσεις που κερδοσκοπούν από τις κινήσεις αυτές, άλλο τρόπο να δείξουν την ευαισθησία τους προς κάτι το οποίο θεωρούν κατώτερό τους, είτε αυτό είναι άνθρωπος είτε πιγκουίνος. Ναι, καλά διαβάσατε… πιγκουίνος.

Η WWF, με τελευταία ανακοίνωσή της, ζητάει να υιοθετήσουμε συμβολικά έναν πιγκουίνο για να σώσουμε το απειλούμενο από την κλιματική αλλαγή ζώο. Αυτό που έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον

είναι ότι ζητάει να υιοθετήσουμε έναν πιγκουίνο ως δώρο για τη γιορτή του Αγ. Βαλεντίνου· δηλαδή να κάνουμε δώρο τον πιγκουίνο στο ταίρι μας.

Μάλιστα, στο site της η WWF αναφέρεται στη διαδικασία αυτή με φράσεις όπως «δώρο της τελευταίας στιγμής» και «η υιοθεσία ενός απειλούμενου

ζώου είναι η τέλεια λύση», αφού προηγουμένως

προμοτάρει τον πιγκουίνο μέσα από μία εικονική εφαρμογή εύρεσης ερωτικών συντρόφων (πολύ αστείο, πεθάναμε από τα γέλια).

Το ίδιο μοτίβο, οι ίδιες πρακτικές, λίγο αλλάζει το μάρκετινγκ, γιατί εντάξει είμαστε και στο 2023, οι ίδιοι τρόποι που εφησυχάζονται οι άνθρωποι θεωρώντας ότι έκαναν το χρέος τους (άλλωστε, θα σου πουν, «τι άλλο μπορώ να κάνω;», οι αγώνες και τα κινήματα είναι πια παρωχημένα πράγματα). Και από πίσω απροσδιόριστα τα ποσά που τρώγονται στο όνομα της φιλοζωΐας και της φιλανθρωπίας, άπειρη η φτώχεια στον πλανήτη, άπειρα τα ζώα που εξαφανίζονται και οι άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, τα δέντρα που κόβονται-καίγονται κ.λπ. κ.λπ., ο πλανήτης Γη όλο σαν να μικραίνει μαζί με τα ανθρωπάκια του, που και αυτά μοιάζουν να συρρικνώνονται σιγά-σιγά, ηθικά και πνευματικά.

Αν όλες αυτές οι ΜΚΟ και λοιπές φιλανθρωπικές και φιλοζωΐκές οργανώσεις αφήνανε τους ανθρώπους, τη φύση και τα ζώα στην ησυχία τους, μπορεί και να τα κατάφερναν καλύτερα. Ποιος θα μας σώσει από τους σώστες, είναι η ερώτηση.

ΥΓ: Το κείμενο αναρτήθηκε πρώτη φορά στο site του περιοδικού και η facebook απέρριψε τη χορήγησή του. Ζήτω η ελευθερία του λόγου!

ΑΣ’ ΤΟΥΣ ΝΑ ΛΈΝΈ

ΦΙΜΩΣΤΈ ΜΈ

Άντα Κουγιά

Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που η μητέρα μου δούλευε κανονικά. Το να μάθω να δουλεύω και να προσφέρω, λοιπόν, πολύ πριν κάνει την εμφάνισή της η κρίση και η αδιαπραγμάτευτη ανάγκη για εργασία, ήταν θέμα mindset. Η μητέρα μου δεν είχε ανάγκη να δουλέψει, ας είμαστε ειλικρινείς. Όμως μας έμαθε τι πάει να πει «στέκομαι στα πόδια μου», γιατί ήταν αυτή η γενιά –η μετά το Πολυτεχνείο– που βάλθηκε να αλλάξει τον κόσμο. Σεξουαλική απελευθέρωση και φεμινισμός και ισότητα και διεκδίκηση και επανάσταση και ένας ρέων κόσμος, τη δεκαετία του '80, που έβγαλε τη γυναίκα από τις κουζίνες και τα σπίτια.

Το μήλο κάτω από τη μηλιά. Ναι, τώρα υπάρχει απόλυτη ανάγκη να δουλεύω και εγώ και ο σύντροφός μου, δεν βγαίνει αλλιώς. Είμαι εργασιομανής, έχω τα δικά μου χρήματα, δεν μπορώ να κάνω το πάτωμα να λαμποκοπάει (εδώ να σημειώσω ότι η μάνα μου τα κατάφερνε), δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω. Ισότητα δεν θέλαμε;

Όταν η μητέρα μου λίγο μεγάλωσε και λίγο ταλαιπωρήθηκε από τη ζωή, κατέληξε να μου πει: «Τι τις ήθελα τις επαναστάσεις; Καλύτερα θα ήμουν να μαγειρεύω και να κάθομαι σπίτι μου». Τότε, γέλασα. Κάπου εθλίβην. Λέω, αυτή που έστυβε πέτρες, ξαμολάει μια τέτοια κουβέντα;

ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ. ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ. ΠΟΛΙΤΙΚΑΛΙ ΚΟΡΈΚΤ. ΑΚΥΡΩΣΗ.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΔΙΑΠΟΜΠΈΥΣΗ. ΚΑΤΑΓΓΈΛΙΑ.

ΠΡΩΙΝΑΔΙΚΟΙ ΤΗΛΈΔΙΚΑΣΤΈΣ. ΈΞΟΡΓΙΣΜΈΝΟΙ.

ΠΈΣΙΜΑΤΑ. ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΙ.

ΚΥΝΗΓΟΙ ΑΠΟΨΗΣ. ΣΙΝΑΦΙΑ. ΜΟΝΤΑΖΙΈΡΈΣ.

Η ΈΠΟΧΗ ΜΑΣ ΔΈΝ ΈΙΝΑΙ ΈΠΟΧΗ ΤΗΣ ΈΛΈΥΘΈΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.

«ΑΣ’ ΤΟΥΣ ΝΑ ΛΈΝΈ», ΛΟΙΠ ΟΝ, ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΈΙ

ΑΝΑΓΚΗ ΈΛΈΥΘΈΡΗΣ

ΈΚΦΡΑΣΗΣ!

Και φτάνουμε στην περασμένη Δευτέρα. Λίγο κρύο, δύο μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου, πάμπολλα τσιγάρα, τρεις καφέδες και αμέτρητοι πόνοι στο σώμα. Καθόμαστε στην αυλή με τους συναδέλφους και αναφωνώ από το πουθενά: «Γαμώ το φεμινισμό μου, γαμώ. Θέλω να κάθομαι σπίτι μου με τον αντρούλη μου, τη γατούλα μου και το σκυλάκι μου. Ισότητες και μαλακίες».

Ντράπηκα. Εκείνη τη στιγμή το εννοούσα. Σήμερα είμαι καλά. Αλλά σε μία politically correct εποχή, αν το πω δυνατά –όπως σε εσάς τώρα– θα φάω ντομάτα. Ξέρω, αγαπητοί μου επαναστάτες του πληκτρολογίου, είμαι κατάπτυστη και μόνο που το σκέφτηκα. Ξέρω ότι έπρεπε να βγούμε από το σπίτι για να κερδίσουμε και άλλα, πολύ πιο σημαντικά. Μην με πρήξετε, και τα στηρίζω και τα κάνω πράξη.

Αλλά είναι τόσο δύσκολη η ζωή, ρε φίλε. Θα ήθελα η μόνη μου έγνοια να είναι μην πέσει η φρυγανιά στο πάτωμα και ξαναβάλω σκούπα, να μυρίζει το πάτωμά μου λεβάντα, ο φούρνος μου να είναι γυαλιστερός και το κρεβάτι μου στρωμένο. Λιγότερες ρυτίδες, περισσότερα χαμόγελα, πιο πολύς χρόνος. Θα ήμουν γεμάτη; Ίσως όχι. Ίσως και ναι…

Υ.Γ. Όσο γράφω αυτές τις γραμμές, μια άλλη σκέψη κάνει την καρδιά μου να τρέμει. Μήπως ο καπιταλισμός εργαλειοποίησε το φεμινισμό για να έχει ακόμη περισσότερα εργατικά χέρια; Φιμώστε με… Απλά θέλω μια πιο ανθρώπινη ζωή.

ΘΈΑΤΡΟ ALTERA PARS Πέμπτες του Μαρτίου στις 21.15

ΤΟ ΚΑΛΥΤΈΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ

ΞΗΜΈΡΩΜΑΤΑ

Σκηνοθεσία: Αντώνης Morgan Κωνσταντουδάκης

Κείμενα: Γεωργία Δρακάκη

Τέσσερις μονόλογοι για όσα είναι

αβάσταχτα απαραίτητα σε αυτήν την

πόλη, σε αυτήν τη ζωή. Για φωταγωγό/

σε σουβλατζίδικο/σε μπαρ κονσο-

μασιόν/σε νοσοκομείο, τέσσερις

διαφορετικοί άνθρωποι ξενυχτούν για

διαφορετικούς λόγους στην ίδια πόλη.

Ερωτεύονται, ασθενούν, πλήττουν, θυμώνουν, ανυπομονούν να ζήσουν πάλι, αντέχουν, υπομένουν, ονειρεύονται.

Και για μια στιγμή τολμούν να είναι οι

πραγματικοί τους εαυτοί — ή μήπως

αυτό είναι πια αδύνατο;

ΩΔΈΊΟ ΑΘΗΝΩΝ 14-16 Μαρτίου

Έλεύθερη Έίσοδος με σειρά

4o ATHENS FASHION FILM FESTIVAL

Art-istic OR Art-ificial?

Ένα τριήμερο όπου πρωταγωνιστεί η σύγχρονη κουλτούρα: ταινίες, μόδα, συζητήσεις, gatherings, masterclasses και… τεχνητή νοημοσύνη. Έχοντας ως κεντρικό θέμα την τεχνητή νοημοσύνη στην ανθρώπινη δημιουργικότητα, το 4ο AFFF επεκτείνει τον ανοιχτό διάλογό του με τη μόδα, τον κινηματογράφο και την τέχνη και διερευνά τη σχέση τους με το AI. Παράλληλα, εξερευνά την ανατρεπτική γενιά των zoomers, μένοντας όμως πιστό και στις θεματικές που είναι παρούσες κάθε χρόνο, όπως η βιωσιμότητα, η συμπερίληψη, η γυναικεία ενδυνάμωση και η κυκλική οικονομία.

POSITIVELY DIFFERENT SHORT FILM FESTIVAL ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ / RESISTANCES

Παρακάτω, όλες μας οι προτάσεις για να γεμίσουν τέχνη, δημιουργία και γνώση οι νύχτες και οι μέρες του Μάρτη.

ΤΡΊΑΝΟΝ 16-19 Μαρτίου

ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ

ΈΚΔΗΛΩΣΈΙΣ

Το Βιομηχανικό Μουσείο Φω-

ταερίου κλείνει τα 10 χρόνια

λειτουργίας και το γιορτάζει όλη

τη χρονιά με επετειακές δράσεις.

Διεθνής ημερίδα με θέμα την επα-

νάχρηση της ευρωπαϊκής κληρονομιάς, απογευματινές ξεναγήσεις

ενηλίκων, βιομηχανικές διαδρομές

στην πόλη, εορταστική συναυλία

και ένα απίθανο σαββατοκύριακο

για παιδιά περιμένουν μικρούς και

μεγάλους στην Τεχνόπολη Δήμου

Αθηναίων.

Αφροδίτης 8, Πλάκα Κρατήσεις: 693 273 5533 info@topostravel.gr Fb: Topos Travel

Το PDSFF αγαπά τις ανατροπές! Φέτος, αναδιαμορφώνεται και μετατρέπεται σε έναν δια-τοπικό κινηματογραφικό χώρο δημιουργίας και αντίστασης με παράλληλες προβολές στην Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη, το Βελιγράδι, το Ζάγκρεμπ, το Ντακάρ, τη Σόφια και τη Λευκωσία. Η επιμελητική ομάδα του PDSFF23 χωρίζει 37 ταινίες μικρού μήκους από 17 χώρες σε επτά θεματικές. Καθεμιά εκφράζει αγωνίες, ιδέες και αναζητήσεις για τους διαφορετικούς κόσμους στους οποίους ζούμε και για αυτούς που θέλουμε να δημιουργήσουμε.

TOPOS TRAVEL

Περίπατοι στην Αθήνα με πρωτότυπες θεματικές

Μοναδικοί θεματικοί περίπατοι στην Αθήνα με κέντρο την ίδια την πόλη. Το μότο του Topos Travel είναι «να δημιουργήσουμε αναμνήσεις παρέα» και αυτό φυσικά δεν ισχύει μόνο για τους επισκέπτες αλλά και για εμάς που θέλουμε να ανακαλύψουμε κάθε γωνιά της πόλης που αγαπάμε. Οι Κυριακές μας γεμίζουν με κάτι διαφορετικό. Ημέρα της Γυναίκας, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Εθνική Γλυπτοθήκη, είναι μόνο λίγες από τις θεματικές και τις επισκέψεις που συνδυάζονται με περιπάτους και ξεναγήσεις.

ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ

8προτάσεις

ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ

ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ

Της Μαρίας Ράπτη

Ένα θρίλερ που διαβάζεται μόνο με

φώτα αναμμένα. Το Δεκέμβριο του

1975, η Λίζυ, μια νεαρή εκπαιδευτι-

κός, φτάνει σε μια ορεινή περιοχή

της ελληνικής επαρχίας με στόχο να

μετατρέψει ένα παλιό μοναστήρι σε

πρότυπο σχολείο. Καθώς ο χειμώνας

περικυκλώνει το βουνό, μια σειρά από

ανεξήγητα, ανατριχιαστικά γεγονότα

βάζουν την ίδια –αλλά και όλο το

έργο– σε κίνδυνο, ενώ, καθώς περνούν οι μέρες, οι άνθρωποι γύρω της

φαίνονται όλο και πιο ύποπτοι. Η Λίζυ

πρέπει να προλάβει να ανακαλύψει την

αλήθεια, πριν η ιστορία της γίνει τραγουδάκι, σαν αυτά που σιγοψιθυρίζουν

τα παιδιά για να τρομάζουν…

ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΔΈΝ

ΈΠΙΑΣΈ ΛΙΜΑΝΙ

Ποιητική Συλλογή

Γιάννης Πανούσης

Η νέα ποιητική συλλογή του Γιάννη

Πανούση από τις εκδόσεις ΓΡΑΦΗΜΑ

έφτασε στα χέρια μας και χαθήκα-

με στις λέξεις και τις εικόνες της. Ο Γιάννης Πανούσης κάνει έναν διάλογο μεταξύ παρελθόντος και παρόντος ή

μάλλον έναν απολογισμό. Κεντρικά θέματα ο έρωτας και η ίδια η ζωή, αφού η προσωπική κατάθεση είναι παρούσα. Το εγκληματολογικό υπόβαθρο δεν κρύβεται, αφού συχνά χρησιμοποιούνται μεταφορές εγκλημάτων ή σωφρονισμού. Με ύφος άμεσο και καθημερινό, οι λέξεις μπλέκονται σε ένα ποιητικό αποτέλεσμα που σε τρυπάει απευθείας στην ψυχή. Καλοτάξιδο!

ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙΑ

Live Εμφάνιση στο Rockwood

«Τα δικά σου παιδιά» ξεκινάνε ένα Ταξίδι μαζί, σε rock δρόμους, ανακατεμένους με reggae, ska, alternative, americana, balkan και latin μονοπάτια, με ελληνικό στίχο, που τσακίζει όσα

μας πονούν κι όσους μας χτυπάνε μα

με την αγάπη και την ελπίδα πιασμένες χέρι-χέρι... Στην υγειά μας, μαζί θα

πιούμε...

Ο Σταθμός Συγγρού-Φιξ

ανήκει στην κόκκινη ή

αλλιώς γραμμή 2 του

μετρό. Πήρε το όνομά

του από τη Λεωφόρο

Ανδρέα Συγγρού, κάτω

από την οποία βρίσκεται,

καθώς και από το παλαιό

εργοστάσιο της ζυθο-

ποιίας Φιξ που βρίσκεται

απέναντι από την έξοδο.

Είναι από τους πρώτους

σταθμούς μετρό που

άνοιξαν στην Αθήνα.

Στα αρχικά σχέδια της γραμμής 2 του μετρό

και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατα-

σκευής του, ο σταθμός Συγγρού-Φιξ ανα-

φερόταν με την ονομασία Νέος Κόσμος και

ο σημερινός σταθμός του Νέου Κόσμου θα έπαιρνε την ονομασία «Ανάλατος» (από την οδό Μάχης Αναλάτου). Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα.

Από τις 19 Ιουλίου 2004, ο σταθμός Συγγρού-Φιξ προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης από το μετρό στο τραμ της Αθήνας, μέσω της στάσης τραμ Φιξ της γραμμής 6, η οποία δίπλα στον σταθμό του μετρό.

Τα εγκαίνια του σταθμού έγιναν στις 15 Νο-

εμβρίου 2000. Τότε, το μετρό επεκτάθηκε έως

τη Δάφνη (5 χλμ πλέον του ήδη υπάρχοντος

δικτύου), περιοχή στην οποία μπορούσες να

βρεθείς σε 6 λεπτά, ενώ το εισιτήριο έκανε 250 δραχμές.

Πηγή: Wikipedia.gr

Κάτω από την πόλη, υπάρχει μια άλλη πόλη κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων. Οι μπλε, κόκκινες και πράσινες γραμμές της ΣΤΑΣΥ φτιάχνουν έναν πολύχρωμο χάρτη στην υπόγεια πόλη, που φέρνει στην επιφάνεια μυστικά από το πλούσιο αθηναϊκό παρελθόν και γίνεται το πιο ζωντανό σκηνικό για να ξεδιπλωθούν ιστορίες, μικρές και μεγαλύτερες, που όλες βάζουν το λιθαράκι τους για να δημιουργηθεί μια ιδιαίτερη συνθήκη που μοιάζει με ταινία σε fast forward και έχει ως φόντο σταθερές τροχιές, ήχους σήραγγας, σίδερου, φρένου, κλειστά και ανοιχτά παράθυρα, με εικόνες σκοτεινές και φωτεινές που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Από τις πιο εμβληματικές γειτονιές, το Κουκάκι, εκτός από το γεγονός ότι βρίσκεται στους πρόποδες της Ακρόπολης, εγκολπώνει και ένα σημαντικό τοπόσημο της πόλης, τόσο αρχιτεκτονικά, όσο και κοινωνιολογικά∙ το παλιό εργοστάσιο της ζυθοποιίας Φιξ. Από το 1897, η ζυθοποιία Φιξ, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες παραγωγής, μεταφέρθηκε σε μια αδόμητη ακόμη περιοχή στη δυτική όχθη του Ιλισού.

Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης της βιομηχανικής παραγωγής, το εργοστάσιο έπρεπε να ανακατασκευαστεί. Το 1957, ο ανασχεδιασμός και η ανάπλαση του κτιρίου ανατίθενται στον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μεταπολεμικού μοντερνισμού στην Ελλάδα, σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Μαργαρίτη Αποστολίδη. Η ανάπλαση διαρκεί ως το 1961, ενώ ποτέ δεν διεκόπη η λειτουργία του εργοστασίου για να πραγματοποιηθεί. Ο Ζενέτος φτιάχνει ένα υπερσύγχρονο κτίριο με εσωτερική ευελιξία και δυνατότητα αλλαγής χρήσης στο μέλλον. Αποτελείται από έξι ορόφους, ενώ στο ισόγειο είναι τοποθετημένες τζαμαρίες για να μπορεί ο κόσμος που περνά απ’ έξω να βλέπει τον τρόπο παρασκευής της μπύρας.

Μπορεί το κτίριο να εγκαταλείφθηκε το 1970 και η έδρα της εταιρείας Φιξ να έφυγε από την Ελλάδα, ωστόσο το παλιό εργοστάσιο έγινε σημείο αναφοράς της πόλης. Όσο δεν ανήκε σε κανέναν, αλλοιωνόταν τόσο ο χαρακτήρας όσο και η ποιότητά του. Δεν έπαυε όμως να στέκει στη λεωφόρο Συγγρού και να προκαλεί θαυμασμό με την αρχιτεκτονική και τη μοντέρνα αισθητική του. Δεν γνωρίζω, αν ο σταθμός του μετρό δημιουργήθηκε εκεί με βάση τις ανάγκες των γειτονιών, με βάση το γεγονός ότι όλοι ήξεραν το εργοστάσιο ή με βάση άλλο σχεδιασμό. Το θέμα είναι ότι σίγουρα τόσο το κτίριο όσο και ο σταθμός του μετρό αλληλεπίδρασαν στα χρόνια, δημιουργώντας από κάθε άποψη μία εστία πολιτισμού. Επιχειρήσεις, καταστήματα, νεόδμητα σπίτια και αναδόμηση παλιών νεοκλασικών χαρακτηρίζουν τόσο το Κουκάκι όσο και το Νέο Κόσμο.

Η μακρόχρονη ιστορία του εμβληματικού κτιρίου, συνυφασμένη με την ιστορία της Αθήνας και των κατοίκων της αποτέλεσε τον ιδανικό τόπο να στεγαστεί το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το οποίο άνοιξε τις πόρτες του το 2020. Το ΕΜΣΤ συλλέγει, διαφυλάσσει, συντηρεί, τεκμηριώνει, ερευνά και εκθέτει έργα της σύγχρονης ελληνικής και διεθνούς καλλιτεχνικής παραγωγής. Συνεχής επιδίωξή του είναι η προαγωγή της καλλιτεχνικής παιδείας και η ευαισθητοποίηση του κοινού όσον αφορά τον σύγχρονο πολιτισμό, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας και της εξειδίκευσης σε θέματα μουσειολογίας, ιστορίας και θεωρίας της σύγχρονης τέχνης. Αναπόσπαστο κομμάτι των ιδρυτικών σκοπών του αποτελεί η ανάδειξη πρωτοποριακών και πειραματικών καλλιτεχνικών τάσεων και η παραγωγή οπτικοακουστικών έργων με νέα μέσα.

Αν δεν το έχετε επισκεφθεί, είναι κάτι που αξίζει να κάνετε στην πόλη. Χαθείτε στο Κουκάκι και συνδεθείτε με το παρελθόν και το μέλλον μιας Αθήνας

στορία, λυκίσκος και τέχνη

ΓΡΑΜΜΗ 2 | ΣΤΑΣΗ ΣΥΓΓΡΟΥ ΦΙΞ | 100m.

«This is Loco» far from local

Από τους πιο εντυπωσιακούς χώρους στο Κουκάκι, όχι μόνο αισθητικά αλλά και γευστικά, το This is Loco έχει δημιουργή-

σει τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα και έχει βρει τη θέση

που του αρμόζει ανάμεσα στα αγαπημένα μέρη της πόλης.

Ανοίγει από το πρωί με εκλεκτό καφέ (κάθε μήνα αλλάζει και ο specialty coffee, ώστε να δοκιμάζουμε διάφορες ποικιλίες

από Αφρική ή Λατινική Αμερική), σε χορταίνει με το brunch

του, ενώ σε ξεκουράζει με τις mexican fusion επιλογές, που συνδυάζονται άψογα με τα signature cocktails του καταλόγου, τα οποία έχουν διαμορφωθεί με γνώμονα τον απόλυτο συνδυασμό γεύσεων. Το απόλυτο «place to be» όχι μόνο για διάλειμμα, αλλά και για meetings, διαφόρων ειδών events ή καλλιτεχνικές εκθέσεις.

info:

Φαλήρου 47, Κουκάκι | Τ.: 210 92 45 654 This is Loco thisisloco_athens www.thisisloco.gr

Η Κρήτη ήρθε στην οδό Δράκου και δημιούργησε ένα στέκι που οι γεύσεις του θυμίζουν τις συνταγές μιας παραδοσιακής νοικοκυράς. Αυτό ήθελαν να πετύχουν ο Στέφανος με τον Μανώλη, που φέρνουν στο Κουκάκι πρώτες ύλες και εδέσματα απευθείας

από το νησί. Από την κουζίνα βγαίνουν οι πιο νόστιμες επιλογές. Το γαμοπίλαφο και οι χοχλιοί, ως γνήσιες συνταγές-εκπρόσωποι της κρητικής κουζίνας, κλέβουν την παράσταση, αλλά οι μεζέδες και οι σπιτικές πίτες, όπως και όλα τα κυρίως πιάτα, λιώνουν στο στόμα και σε ταξιδεύουν στην αυθεντική γαστρονομική παράδοση του νησιού.

Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι νότες από λαούτα και βιολιά, έτσι συχνά πυκνά οργανώνονται live για να συνοδεύσουν τα παρεΐστικα γεύματά μας. Όλα αυτά, με την ξακουστή κρητική φιλοξενία να είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα.

info:

Δράκου 10, Κουκάκι | Τ.: 216 07 04 590

Κουκάτσι @koukatsiathenskoukaki

Κρητικά εδέσματα

στην καρδιά

του Κουκακίου

Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στις

συνεργατικές επιχειρήσεις, που εδώ και χρόνια

έχουν μπει στη ζωή μας (είτε γνωρίζουμε ότι

λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο είτε όχι), για

να δώσουμε το λόγο στους ανθρώπους που τις

απαρτίζουν. Το ωραίο είναι ότι τελικά βρέθηκαν

τρία εγχειρήματα με διαφορετικό αντικείμενο

το καθένα κι έτσι γίνεται εμφανές σε πόσους

διαφορετικούς κλάδους έχει πλέον μπει το «μικρόβιο» του συνεργατισμού, αλλά και πώς το

καθένα από αυτά διαχειρίζεται το θέμα «συνεργατικό» και σε σχέση με το αντικείμενό του. Από την πλευράς μας, γοητευόμαστε από το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι αποφασίζουν να κινηθούν συλλογικά στα θέματα της εργασίας, να αμφισβητήσουν το παραδοσιακό μοντέλο αφεντικό-εργαζόμενος και να στήσουν από το μηδέν τους τρόπους και τους όρους της δουλειάς τους. Φυσικά –και χωρίς καμία διάθεση εξιδανίκευσης– γνωρίζουμε ότι και σε αυτά τα μοντέλα υπάρχουν δυσκολίες και προστριβές, αλλά ο τρόπος διαχείρισής τους είναι βασικό συστατικό της ουσίας των συνεργατικών πρωτοβουλιών.

Δεν θέλαμε να πούμε εμείς πολλά περισσότερα

για το τι εστί συνέργεια — έτσι ονομάσαμε τα εγχειρήματα αυτά στον τίτλο του αφιερώματος. Τους θέσαμε κάποιες ερωτήσεις, κοινές

για όλους και όλες, και τους ζητήσαμε να τις απαντήσουν ελεύθερα. Οι απαντήσεις τους ήταν

πραγματικά πολύ κατατοπιστικές, ειλικρινείς και ζωντανές. Πολύ ενδιαφέρον έχουν και οι διαφορετικές οπτικές που η κάθε τέτοιου είδους επιχείρηση έχει πάνω στο ίδιο θέμα, παρά το γεγονός ότι όλες είναι συνεργατικές. Δυστυχώς, ο χώρος του αφιερώματος είναι περιορισμένος και δεν μπορέσανε να μπούνε όλες οι ερωτήσεις με τις απαντήσεις τους. Μετά την έκδοση του εντύπου, θα αναρτηθούνε ολόκληρες οι συνεντεύξεις στο σάιτ του περιοδικού γιατί πραγματικά αξίζει να διαβαστούν.

Ευχαριστούμε το Contrust Collective, το Ροκάνι και το ΚΥΚΑΩ για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν και για την πολύ όμορφη συνεργασία.

Ποιες/Ποιοι βρίσκονται πίσω από το εγχείρημα; Ποια η ιστορία σας;

Contrust collective: Είμαστε οι Contrust Collective, δηλαδή οι Δανάη, Δάφνη, Ελίνα και Μυρσίνη, τέσσερις σχεδιάστριες με διαφορετικά backgrounds και ειδίκευση. Το κατάστημά μας βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Σκούφου, όπου διαθέτουμε προς πώληση είδη δώρου κυρίως δικής μας κατασκευής, αλλά και άλλων Ελλήνων σχεδιαστών.

Ροκάνι: Δημήτρης: Τα πρόσωπα πίσω

από το Ροκάνι πλέον είναι πολλά και

αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα! Από

την αρχή της δημιουργίας μας, το 2015, βασική επιθυμία μας ήταν η

δημιουργία μιας ομάδας ανθρώπων

με διαφορετικές ικανότητες, νοοτροπίες και ιδέες. Η αρχή έγινε με πέντε

μέλη, ενώ πλέον αριθμούμε δώδεκα

ενεργά μέλη!

Στράτος: Το εγχείρημα, σε κάποιο

βαθμό, προήλθε από την οικονομική

κρίση που έπληττε την Ελλάδα εκείνη

την περίοδο. Η επιχειρηματική αυτή ιδέα γεννήθηκε εν μέρει, ως ανάγκη, στο επαγγελματικό αδιέξοδο της εποχής, αλλά κυρίως ως διέξοδος της δημιουργικής ανάγκης των μελών. Ξεκίνησε στη βάση της εθελοντικής προσφοράς των μελών της ομάδας, έχοντας ως βασικό αντικείμενο την κατασκευή επίπλων από υλικά που προορίζονταν για απόρριψη. Μαζεύαμε πεταμένα έπιπλα και υλικά από τους δρόμους της Αθήνας, που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πρώτες ύλες, τα οποία αποθηκεύαμε και σιγά σιγά ξεκινήσαμε τις πρώτες κατασκευές μας. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το «Ροκάνι», το οποίο αγκαλιάστηκε γρήγορα από την τοπική αλλά και την ευρύτερη κοινότητα. Από το 2019 βρισκόμαστε στον νέο μας χώρο, στον Βοτανικό, σε ένα σύγχρονο εργαστήριο, πλήρως εξοπλισμένο με μηχανήματα επεξεργασίας ξύλου, μετάλλου και κοπών cnc. Αυτό έχει αυξήσει την παραγωγική μας δυναμική και μας έχει δώσει την ευκαιρία να κατασκευάσουμε ορισμένα πολύ απαιτητικά έργα.

Ρήγας Φεραίος

ΚΥΚΑΩ: Είμαστε μια ομάδα έξι ατόμων με αρκετά διαφορετικό υπόβαθρο, όλοι όμως μοιραζόμαστε κάποια κοινά στοιχεία, όπως έντονο πάθος για

τη ζυθοποίηση και τον πειραματισμό

και μια απέχθεια για την εργασιακή

πραγματικότητα. Ξεκινήσαμε το homebrewing ως φοιτητές και αναγκαστικά μετατρέψαμε το χόμπι μας

τελικά σε επάγγελμα. Αναγκαστικά, γιατί τελειώσαμε τις σπουδές μας

γύρω στο 2010 και αποφασίσαμε

να μείνουμε στην Ελλάδα. Αυτό είχε

ως αποτέλεσμα τα επόμενα χρόνια

να βιώσουμε αρκετά χρόνια ανεργίας και μετέπειτα μια εργασιακή

πραγματικότητα με πολύ έντονα

αρνητικά χαρακτηριστικά σε όλους

τους τομείς. Αυτός ο συνδυασμός

μας ώθησε να ξεκινήσουμε κάτι

με διαφορετική βάση, δηλαδή μια

συνεργατική επιχείρηση στο χωριό Πλατάνι — πολύ κοντά στην Πάτρα.

Πώς προέκυψε το όνομα;

Contrust collective: Το όνομά μας αποτελείται από τα συνθετικά “co-” για τη συνεργασία και “trust” για την εμπιστοσύνη. Ταυτόχρονα, εμπεριέχει και την έννοια της αντίθεσης (contrast), καθώς η ομάδα μας φιλοξενεί πολύ διαφορετικά σε ιδιοσυγκρασία και ταπεραμέντο μέλη.

Ροκάνι: Στράτος: Το Ροκάνι είναι ένα εργαλείο χειρός για τη λείανση ξύλινων επιφανειών. Υιοθετώντας

το ως όνομα και logo της εταιρείας επιδιώκουμε να δείξουμε ότι όλα μας τα προϊόντα είναι μοναδικά και χειροποίητα, κατασκευασμένα με τέχνη και αφοσίωση, αλλά και με σεβασμό στα υλικά που χρησιμοποιούμε. Μπορούμε να βρούμε και έναν συμβολισμό μέσα σε αυτό, «ροκανίζοντας» ή λειαίνοντας τα προβλήματα και τις αντιθέσεις της εποχής που ζούμε.

ΚΥΚΑΩ: «Κυκάω» σημαίνει αναμειγνύω, συνδυάζω διαφορετικά συστατικά. Το αποτέλεσμα της ανάμειξης, ο «κυκεώνας», ήταν ένα ποτό με ψυχοτρόπες ιδιότητες που καταναλωνόταν στην κορύφωση της πιο διάσημης μυστικιστικής τελετής της αρχαίας Ελλάδας, των «Ελευσίνιων

Μυστηρίων». Τα συστατικά του παραπέμπουν άμεσα στην μπύρα, καθώς περιλαμβάνουν κριθάρι, κρασί (αλκοόλ), αλλά και ψυχοτρόπα μανιτάρια που περιέχουν ψιλοκυβίνη. Από τα γραπτά που έχουν σωθεί φαίνεται πως η επίδραση του «Κυκεώνα» ήταν πολύ βαθιά και μεταμόρφωνε τους συμμετέχοντες.

Μία από τις ομορφότερες

στιγμές σας ως ομάδα.

Contrust collective: Η οργάνωση της δουλειάς μας γίνεται εκ των ενόντων ή αλλιώς με έναν DIY τρόπο. Το πιο απίθανο πράγμα που έχει προκύψει από αυτή την παραδοχή, είναι οι φωτογραφήσεις που κάνουμε ανά σεζόν για να προωθήσουμε τα καινούρια προϊόντα. Τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής είναι να φορέσουμε βατραχοπέδιλα στο Ζάππειο, στολές καλόγριας στο Λυκαβηττό και στολές ναυαγοσώστη στο Σχoινιά. Θα λέγαμε ότι το διασκεδάζουμε πολύ!

Ροκάνι: Παναγιώτης: Σίγουρα μια από τις ομορφότερες ήταν στο μεγαλύτερο σε κλίμακα έργο που έχουμε αναλάβει ως τώρα, που είναι ένα διώροφο δεντρόσπιτο. Απαιτούσε τις δεξιότητες και την τεχνογνωσία πολλών μελών του συνεταιρισμού μας, ατελείωτες ώρες σχεδιασμού και δουλειάς από όλα τα μέλη, αλλά σίγουρα το τελικό αποτέλεσμα ήταν απίστευτα ικανοποιητικό.

ΚΥΚΑΩ: Όσον αφορά τις πιο όμορφες στιγμές επιχειρηματικά, ήταν φανταστικό το ότι μόλις έναν και κάτι χρόνο από όταν ξεκινήσαμε να παράγουμε το ratebeer (το πιο αξιόπιστο Αμερικάνικο site αξιολογήσεων craft μπύρας) μας απένειμε το βραβείο του καλύτερου νέου ζυθοποιείου της Ελλάδας και από τότε είμαστε στις πρώτες 2 θέσεις των καλύτερων ελληνικών μικροζυθοποιείων από το untappd. Αλλά και όταν κάναμε την πρώτη εξαγωγή μας πριν 2 χρόνια και πήραμε εκπληκτικά σχόλια για τις μπύρες μας από πολύ έμπειρους καταναλωτές χωρών με παράδοση στην craft μπύρα, ήταν φανταστική εμπειρία.

Γιατί σε αυτό το μέρος; Ροκάνι: Δημήτρης: Πρώτον, θέλαμε να

γίνουμε μέρος της ζωντανής κοινότητας του Βοτανικού, που είναι μια

αθηναϊκή γειτονιά με πλούσια ιστο-

ρία και μεγάλη παράδοση στα τεχνικά επαγγέλματα. Είμαστε σε θέση να

ερχόμαστε σε επαφή με άλλα άτομα

και εργαστήρια με παρόμοιες ιδέες

και αντιλήψεις, γεγονός που μας επιτρέπει να συνεργαζόμαστε σε έργα και εκδηλώσεις που ωφελούν την ευρύτερη κοινότητα. Στον Βοτανικό, τα τελευταία χρόνια, εμφανίζονται συνεχώς καινούργια γραφικά μαγαζιά εστίασης, σε χώρους που πριν από λίγα χρόνια ήταν αποθήκες, μικρές βιοτεχνίες, μηχανουργία ή εργαστήρια. Αυτή η σύμπραξη του παλιού με το καινούργιο, της διασκέδασης με τους παραδοσιακούς χειροτέχνες, δημιουργεί μια ζωντανή κοινότητα, ένα αστικό τοπίο πολύ διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει. Και που σίγουρα ταιριάζει πολύ στη φιλοσοφία μας.

ΚΥΚΑΩ: Πρακτικά, επειδή στο χωριουδάκι Πλατάνι βρήκαμε έναν πολύ οικονομικό χώρο και έναν πολύ καλοπροαίρετο ιδιοκτήτη που μας βοήθησε πολύ στο ξεκίνημα. Το μέρος αυτό ήταν κλωστοϋφαντουργία που έκλεισε τη δεκαετία του ’90 και είχε αρκετά καλές υποδομές, αν και εμείς απλά νοικιάσαμε τις μικρές αποθήκες του εργοστασίου. Δεν υπάρχουν κοντά κατοικίες, οπότε μπορούμε, καθώς παράγουμε μπύρα, να έχουμε αρκετά δυνατά μουσική, κάτι που μας βοηθά να κάνουμε πιο εύκολα τη δουλειά μας. Το πανεπιστήμιο όμως βρίσκεται πολύ κοντά, άρα αυτό μας βοηθά να επικοινωνούμε με φοιτητές και καθηγητές και μας κρατάει ενήμερους σε διάφορα σημαντικά θέματα.

Είναι ένα συνεργατικό μαγαζί πρόταση για έναν λίγο διαφορετικό κόσμο;

Contrust collective: Η εμπειρία έχει δείξει πως ακόμα και οι καλύτερες προθέσεις είναι καταδικασμένες να ναυαγήσουν μέσα σε ένα αφιλόξενο πλαίσιο. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, οι συνεταιρισμοί βρίσκονται σε δυσμένεια, το πλαίσιο λειτουργίας

τους είναι ασαφές, με αποτέλεσμα

να αφήνεται χώρος στην εκάστοτε διοίκηση να μεταφράζει το νόμο όπως η ίδια θέλει.

Ροκάνι: Παναγιώτης: Εξαρτάται τι

εννοούμε «διαφορετικό κόσμο». Αν εννοούμε ότι απευθύνεται σε πελάτες, που είτε λόγω ιδεολογίας, είτε λόγω οικονομικής άνεσης, είτε λόγω και των δύο, μπορούν να ζητήσουν μια «εξατομικευμένη» (custom) κατασκευή, τότε, όχι δεν αποτελεί πρόταση. Αν με το «διαφορετικό κόσμο» εννοούμε ότι προτείνει ένα διαφορετικό τρόπο λειτουργίας, δίνοντας προτεραιότητα στην κοινωνική και περιβαλλοντική ευθύνη ως μέρος του επιχειρηματικού τους μοντέλου, τότε σίγουρα ναι. Γενικά, ένα συνεργατικό εργαστήριο συμβάλλει στην ευημερία της κοινότητας, προάγοντας την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, ενισχύοντας τη συνεργασία και προωθώντας βιώσιμες πρακτικές. Αυτό, αναμφισβήτητα, αποτελεί μια πολύ «διαφορετική» πρόταση από το υπάρχον μοντέλο παραγωγής.

ΚΥΚΑΩ: Στα μάτια μας οι συνεργατικές επιχειρήσεις είναι μια πρόταση για έναν κόσμο που εκτιμά τη συνεργασία, τη δημιουργικότητα και τον αμοιβαίο σεβασμό. Το βασικό

πρόβλημα που έχουμε βιώσει στην εργασία είναι πως οι εργάτες προσφέρουν την εργασία τους, αλλά ο βασιλιάς-εργοδότης διαλέγει τι θα κάνει το κέρδος, δηλαδή την υπεραξία της δουλειάς των εργατών.

Οι εργαζόμενοι δεν παίρνουν μέρος στη λήψη αποφάσεων και η υπεραξία της δουλειάς τους δεν μοιράζεται σε αυτούς. Εμείς προτείνουμε κάτι διαφορετικό, το οποίο δηλώνεται από τις αδιαπραγμάτευτες αρχές που έχουμε θέσει στο καταστατικό τής συνεργατικής μας επιχείρησης.

Ποια είναι τα μίνιμουμ κοινών απόψεων στα οποία συμφωνείτε για να μπορείτε να είστε συνεργάτες/συνεργάτιδες;

Contrust collective: Σε μια μορφή συνεταιρισμού όπως η δικιά μας, που η τριβή είναι καθημερινή και ταυτόχρονα η απεύθυνση προς τα

έξω είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας, ως συνεργάτιδες μοιραζόμαστε

παραπλήσιες απόψεις σε σχέση με

την αισθητική, τον τρόπο επικοινωνίας με το κοινό, τον τρόπο δουλειάς, καθώς και ζητήματα γύρω από την πολιτική.

Ροκάνι: Στράτος: Συγκεκριμένα για την ομάδα μας, για να είναι λειτουργική και συνεπής με τις αξίες που έχουμε θέσει, είναι σημαντική η δέσμευση για βιώσιμες και ηθικές πρακτικές, η κοινωνική και περιβαλλοντική ευθύνη, αλλά και η δέσμευση για τη συμπερίληψη και τη διαφορετικότητα, δημιουργώντας ένα ασφαλές και φιλόξενο περιβάλλον για άτομα κάθε υποβάθρου και ικανότητας. Τέλος, το κοινό πάθος για τις κατασκευές, σίγουρα βοηθάει.

ΚΥΚΑΩ: Περιληπτικά, τα ελάχιστα κοινά σημεία στα οποία συμφωνούμε για να είμαστε συνεργάτες/συνεργάτριες είναι το πάθος για ζυθοποιία, η δέσμευση για καινοτομία και πειραματισμό και η διάθεση να επικοινωνούμε ανοιχτά και με σεβασμό. Πιο αναλυτικά, πρέπει κάποιος να συμφωνεί με τον στόχο και τις αρχές του εγχειρήματος. Στόχος μας είναι να παράγουμε μπύρα υψηλής ποιότητας και να δημιουργήσουμε ένα υγιές και πραγματικά ισότιμο εργασιακό περιβάλλον.

Πώς παίρνετε αποφάσεις

και σχετικά με τι;

Contrust collective: Όλα τα ζητήματα που προκύπτουν σε σχέση με τη λειτουργία του καταστήματος τίθενται σε συνέλευση. Δεν έχουμε κάποιο αυστηρό πλαίσιο, αποφασίζουμε όπως θα αποφάσιζε μία παρέα για το πού θα πάει διακοπές.

Ροκάνι: Παναγιώτης: Σίγουρα υπάρχει μια τυπική διαδικασία λήψης συλλογικών αποφάσεων, αλλά συνήθως η φύση του ζητήματος και τα μέλη που επηρεάζονται από το ζήτημα, υπαγορεύουν τη διαδικασία. Σχετικά με κάποια ζητήματα (διαχειριστικά, συμμετοχής σε συνεργασίες, κ.λπ.) έχουμε ορίσει από τη γενική συνέλευση υπεύθυνους που ως έναν βαθμό εξουσιοδοτούνται να αυτενεργήσουν για λογαριασμό της ομάδας. Σε θέματα που αφορούν την παραγωγή και δεν επηρεάζουν τις υπόλοιπες διαδικασίες (π.χ. χρονοδιαγράμματα, τεχνικά ζητήματα), η απόφαση λαμβάνεται από τα άτομα που συμμετέχουν στην παραγωγή.

ΚΥΚΑΩ: Στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, πιστεύουμε σε μια δημοκρατική και συνεργατική προσέγγιση.

Έχουμε τακτικές συναντήσεις, όπου

συζητάμε οτιδήποτε σχετίζεται με

την επιχείρηση, από τις συνταγές της

μπύρας μας μέχρι τις στρατηγικές

μάρκετινγκ. Εκτιμούμε τη συμβολή

και τις ιδέες όλων των συνεργατών

μας και προσπαθούμε να λαμβάνουμε

αποφάσεις που έχουν κοινή αποδοχή

και αντικατοπτρίζουν την ομάδα μας.

Αυτή η προσέγγιση μας επέτρεψε να

λαμβάνουμε αποφάσεις που δεν είναι

μόνο θετικές για την επιχείρηση, αλλά

και μεμονωμένα για τους συμμετέχο-

ντες σε αυτή.

Έχετε παρατηρήσει, μέσα από

την εμπειρία σας, εάν κόσμος

στηρίζει τα συνεργατικά ακριβώς

επειδή είναι συνεργατικά;

Contrust collective:

Στη δική μας περί-

πτωση νομίζουμε ότι το κοινό στηρίζει

το κατάστημά μας περισσότερο γιατί

εκτιμά το ότι αγοράζει απευθείας από

τη σχεδιάστρια, ότι έρχεται σε επαφή

μαζί της, μπορεί να την γνωρίσει και

άρα να ζητήσει κάτι στα δικά του

μέτρα, παρά η μορφή λειτουργίας μας

ως συνεταιρισμού καθαυτή.

ΡΟΚΑΝΙ: Στράτος: Είναι κάτι που

πραγματικά συμβαίνει και σε μεγάλο βαθμό είναι απόλυτα αιτιολογημένο. Οι συνεταιρισμοί είναι γνωστοί για την παραγωγή προϊόντων υψηλής ποιότητας, που συχνά είναι ανώτερα από αυτά που προσφέρονται από μεμονωμένους παραγωγούς ή εταιρείες. Προσφέρουν δίκαιες τιμές

στα μέλη και στους πελάτες τους, εξαλείφοντας τους μεσάζοντες και διατηρώντας χαμηλά τα λειτουργικά τους έξοδα, διασφαλίζοντας ότι τα προϊόντα πωλούνται σε λογικές τιμές.

Υπάρχουν, επίσης, πελάτες που γνωρίζουν ότι αυτά τα προϊόντα παράγονται με γνώμονα το περιβάλλον. Επίσης, εκτιμούν τον δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας των συνεταιρισμών. Οι αξίες της συνεργασίας, της κοινής ιδιοκτησίας και λήψης αποφάσεων και η εστίαση στη συλλογικότητα είναι ελκυστικές για πολλά άτομα που αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στα παραδοσιακά επιχειρηματικά μοντέλα.

ΚΥΚΑΩ: Σύμφωνα με την εμπειρία μας, οι άνθρωποι στηρίζουν τις συνεργατικές επιχειρήσεις όχι μόνο επειδή είναι συνεργατικές, αλλά επειδή εκτιμούν τα διαφορετικά προϊόντα και τις υπηρεσίες που μπορούν να προσφέρουν. Οι άνθρωποι εκτιμούν τη δημιουργικότητα, την καινοτομία και την αίσθηση της κοινότητας. Διαπιστώσαμε, δηλαδή, ότι πολλοί άνθρωποι έλκονται από τα συνεταιριστικά καταστήματα όχι μόνο λόγω του μοναδικού επιχειρηματικού τους μοντέλου, αλλά και λόγω των ποιοτικά διαφορετικών προϊόντων τους, ταυτόχρονα με τις αξίες και τις αρχές τους. Ο συνδυασμός αυτός έχει πολύ μεγάλο συντελεστή βαρύτητας στη στήριξη του κόσμου. Ίσως όμως υπάρχει και κάτι πιο βαθύ σε αυτή τη στήριξη, μια ελπίδα πως ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από τα χρήματα και το κέρδος, με τις έντονα αρνητικές συνέπειες που έχει αυτό στους ανθρώπους και στο περιβάλλον, όπως αναγνωρίζεται έντονα τα τελευταία χρόνια.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘΗΣ

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Δρακάτος

Μερικές φορές η ζωή σού προσφέρει αναπάντεχα αυτό

που χρειάζεσαι αλλά δεν το ξέρεις.

Μία δύσκολη Τετάρτη, από αυτές που με κάνουν να

αναρωτιέμαι πώς βρίσκουν οι άνθρωποι τη διάθεση να βγουν, βρέθηκα στο ÇΜουσικό ΚουτίÈ. Ο Νίκος Ζούδιαρης

πριν μερικές μέρες μου είπε Çθέλω να το δεις από κοντάÈ, μιλώντας για το λάιβ της Αλεξάνδρας και του Αριστείδη

που φέρει και τη δική του σφραγίδα. Τον εμπιστεύτηκα, όχι χωρίς κόπο, είναι αλήθεια.

Από το πρώτο κομμάτι, η Τετάρτη μου άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον. Έψαξα ένα χαρτί, βρήκα κι ένα μολύβι και άρχισα να σημειώνω. Λέξεις, ερωτήσεις, στίχους. Δεν έχει

νόημα να μεταφέρω τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου δημιούργησε αυτό τα ταξίδι¯ γιατί ταξίδι ήταν. Ροκ, μπαλάντες, ελληνικό, παραδοσιακό. Εκπλήξεις. Αλλαγές στο ηχόχρωμα της Αλεξάνδρας, αλλαγές στις κιθάρες του Αριστείδη. Αναρωτιέμαι πώς επέλεξαν τα κομμάτια; Με τι κριτήριο; Δεν με νοιάζει! Ούτε θα τους ρωτήσω. Δεν χρειάζεται να ερμηνεύονται όλα.

Ορμητική και αδημονούσα.

Δωρικότητα και Νέα Υόρκη.

Υ.Γ.

1. Αριστείδη, όταν κρατάς τον ρυθμό με το πόδι γίνεται κάτι μαγικό.

2. Αλεξάνδρα, αυτό που ξεκινάς έχει τις ευχές των θεών της μουσικής.

3. Άρχισα να συμπαθώ τις Τετάρτες.

Ένας σεμνός

ΖΟΥΔΙΑΡΗΣ

Είσαι 25 χρονών, τώρα, υπό αυτές τις συνθήκες. Τι κάνεις; Πώς ξεκινάς; Η σύνθεση ενός μουσικού έργου και οι συνθήκες διοχέτευσής του στην αγορά, συνιστούν εξαρχής, για εμένα, ένα οξύμωρο σχήμα. Κάτι σαν «εκκωφαντική σιωπή». Ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο θα έκανα τώρα, απ’ ό,τι έκανα όταν ήμουν 25 χρονών. Ο μηχανισμός, λίγο-πολύ, είναι κοινός και ίδιος. Οπότε, θα παρέμενα αφοσιωμένος στο να εκφράζω ανεπηρέαστος από εξωτερικές συνθήκες ό,τι με συν-αρπάζει. Το άπιαστο, το ονειρικό, το ουτοπικό. Έχω, δε, την πεποίθηση ότι στο κάτω κάτω της γραφής, γράφει, πως κάτι το ωραίο, το εμπνευσμένο, θα βρει το δρόμο του. Θα βρει τους ανθρώπους του. Θα προκαλέσει από μόνο του τη δική του συγκυρία.

Αλήθεια, τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα; Με το κόστος παραγωγής να πέφτει αποκλειστικά στις πλάτες τους, όπως και η προώθηση του έργου τους, οι νέοι δημιουργοί βιώνουν ένα δυσάρεστο αίσθημα αποθάρρυνσης. Οι δισκογραφικές εταιρείες σπάνια και με μεγάλη επιφύλαξη επενδύουν σε δημιουργούς. Με τα γνωστά υπάρχοντα εργαλεία (live, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πλατφόρμες), προχωρούν μόνοι τους. Η καινοτομία, ο πειραματισμός –στη μουσική και στο λόγο– θα ψάχνουν πάντα να βρουν τη «σοφή» χαραμάδα. Τα «πράγματα» όσο κι αν δεν επιδιώκουν το «καινούργιο» άλλο τόσο ζωογονούνται νομοτελειακά από αυτό.

Αλλάζεις απόψεις; Σπάνια; Συχνά; Διαμορφώνω τις απόψεις μου, το δυνατόν, εμπεριστατωμένα. Υπήρξαν φορές που αναδιαμόρφωσα μια άποψή μου και είμαι πάντα ανοιχτός σ’ αυτό. Έχω μάθει να αφήνω στο μυαλό μου χώρο γι’ αυτό που δεν έχω καταλάβει.

Έρχεσαι σε επαφή με πολλούς νέους ανθρώπους. Δυσκολεύεσαι; Να πω ότι, επιλεκτικά συναντιέμαι με «διψασμένους» και όχι με «πεινασμένους». Ξέρω να τους καταλαβαίνω. Έτσι, πώς να νιώσω δυσκολία, όταν πλαταίνει ο νους μου και ανοίγει η ψυχή μου μαζί τους; Το να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια των νέων ανθρώπων, να αφουγκράζομαι την ψυχή τους, να ανταλλάσσουμε απόψεις, να συζητάμε τα σχέδιά τους, τα όνειρά τους, τις ανάγκες τους, με γοητεύει και με εξιτάρει.

ΝΙΚΟΣ για Αλεξάνδρα

Ποιος δεν θα καλωσόριζε στη ζωή του έναν τόσο χαρισματικό και αυθεντικό άνθρωπο όπως η Αλεξάνδρα Γκουντούλια Ñ ένα τόσο υπέροχο τώρα και αύριο! Είμαι τυχερός! Η Αλεξάνδρα είναι ένας σπάνιος χαρακτήρας. Εύθραυστη και δυνατή, συνάμα αυθόρμητη και μεθοδική. Βάζει μακρινούς στόχους και πάει, παίρνοντας τα ρίσκα της χωρίς να χρεώνει γιÕ αυτά κανέναν. Ευγενική, με ενσυναίσθηση και πάντα με το θάρρος της γνώμης της. Η καρδιά της κατοικεί στο νου της. Καταλαβαίνει τον κόσμο και τα πράγματα νιώθοντάς τα... Αντιλαμβάνεται βαθιά και ακριβώς έτσι ερμηνεύει¯ βαθιά και ξεχωριστά, όπως ξεχωριστή είναι και η ίδια..

για Αριστείδη

Τι να πρωτοπώ για τον Αριστείδη; Τον αισθάνομαι φίλο μου, από εκείνους που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τον αγαπώ και τον θαυμάζω. Η αντίληψή του για τη μουσική και η εκτέλεση αυτής της αντίληψης θα έλεγα πως συνιστούν σχολή μουσικής και όχι μόνο σχολή κιθάρας, που είναι το όργανό του. Χαζεύει κανείς παρακολουθώντας την ενστικτώδη, αστραπιαία κίνησή του προς την καινοτομία, την αφαίρεση και το ουσιώδες, με όποιο είδος τραγουδιού ή μουσικής καταπιαστεί. Κι ως ο πρίγκιπας των rif που είναι, χαρακτηρίζει αμέσως το αποτέλεσμα όπου έχει εμπλακεί κιθαριστικά. Ως συνθέτη-τραγουδοποιό, τον απασχολεί πολύ ο λόγος, οι στίχοι που κάθε φορά αναδεικνύει μουσικά. Από τα έργα του συγκροτήματος ÇΘέροςÈ μέχρι τον προσωπικό του δίσκο Ινώ Ðένα υπόδειγμα διασκευής/ανασύνθεσης παραδοσιακών τραγουδιώνÐ εκτυλίσσεται ολοφάνερα η καλλιτεχνική του ιδιοφυία.

ΝΙΚΟΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ για Νίκο

Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Νιώθω ευγνωμοσύνη που βρεθήκαμε. Έχει μια τρυφερότητα απύθμενη και μια βαθιά ενσυναίσθηση για τον κόσμο και τους ανθρώπους. Και έτσι όπως είναι ως άνθρωπος, τελικά, είναι και ως τραγουδοποιός. Με συγκινούν βαθύτατα τα τραγούδια του. Δίνει ήχο και λέξεις στα όνειρα, στους ανεκπλήρωτους και εκπληρωμένους έρωτες, σε στόματα που φιμώνονται, σε στερημένους φαντασίας και ονείρων. Αυτό που θαυμάζω περισσότερο σε εκείνον είναι πως έχει επιλέξει να βλέπει τον κόσμο με μια αγνότητα, με τη γλυκιά

αθωότητα αλλά και τη σκληράδα ενός

παιδιού Ñ και τα χαρίζει απλόχερα στον

κόσμο μέσα από τις δημιουργίες του, την ευαισθησία του, την αγάπη του. Είναι ποιητής κόσμων. Ένας ποιητής χωρίς όρια!

για Αριστείδη

Με εμπνέει η αισθητική του. Θαυμάζω τον μουσικό κόσμο που κουβαλάει, θαυμάζω τις κιθαριστικές του ικανότητες. Σε κάθε κομμάτι χτίζει κι έναν κόσμο, καινούργιο, μοναδικό, και θέλω να μπω κι εγώ σε αυτόν τον κόσμο, να χαθώ εκεί. Είμαι πολύ τυχερή που έχει φτιαχτεί αυτό το ντουέτο και που επικοινωνώ επί σκηνής με έναν τόσο εμπεριστατωμένο μουσικό. Μου χαρίζει απλόχερα τις εμπειρίες του κι εγώ προσπαθώ να τις αφουγκραστώ, να οικειοποιηθώ κάτι από τις κατακτήσεις του Ñ και τον ευχαριστώ γιÕ αυτό.

ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ

Με το που ακούω τις πρώτες νότες, σημειώνω στο μπλοκάκι μου «νιου γιόρκερ». Κάνω λάθος; Πολλές φορές, για να επεξεργαστώ ανεπηρέαστος κάθε μορφή της μουσικής δημιουργίας μου, φαντάζομαι να την συναντώ ως τυχαίος περαστικός στη Νέα Υόρκη, κι αν μου αρέσει, να λέω και κάποιο επιφώνημα ικανοποίησης. Το κάνω και με την Κωνσταντινούπολη. Οι καταβολές μου όμως είναι από την Κοκκινιά και οι ρίζες μου από τη Μικρά Ασία. Αισθάνομαι τυχερός ως μουσικός που γεννήθηκα σε ένα γεωγραφικό

σταυροδρόμι που φέρνει μυρωδιές από όλες τις κατευθύνσεις. Η μουσική είναι μια απλή πράξη διακτίνισης, αν αφεθεί κάποιος στα χέρια της.

Αμέσως μετά, όμως, η διασκευή του παραδοσιακού «Γιωργίτσα», από τον δίσκο Ινώ, μας οδήγησε βαθιά σε κοινότητες δικές μας, βαλκανικές, της Ιωνίας...

Θέλησα στον προσωπικό μου δίσκο με τίτλο ΙΝΩ

(αρχαιοελληνική θεότητα της θάλασσας και του λευκού των κυμάτων) να πω με ένα όργανο της Δύσης το πώς αντιλαμβάνομαι τον τόπο μου και το ιδιαίτερο παρελθόν του. Επιχείρησα να στείλω

και κάτι πίσω –ως ελάχιστη ανταπόδοση– στις υπέροχες επιρροές από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Σε μία τέτοια εποχή είναι δύσκολο ή εύκολο να

προκύψουν νέες μορφές;

Μετά τους βίαιους εγκλεισμούς μας, πιστεύω φανερώθηκαν έντονα οι διαφορές της τέχνης της μουσικής από το εμπόριό της. Η προαιώνια

ενασχόληση του ανθρώπου με τις χορδές που περιβάλλονται από ένα καύκαλο-ηχείο γύρω τους (έγχορδα), δεν μπορεί παρά να είναι η διαρκής μετεξέλιξη όσον αφορά τη μουσική και ανακύκλωση όσον αφορά τους νόμους του εμπορίου.

Οι εποχές αλλάζουν ως οφείλουν. Είναι ζωτική

για όλους αυτή η αλλαγή για τη δουλειά μας... Οι

φόρμες σπάνε διαρκώς, στα ήσυχα δωμάτια των δημιουργών.

Δεν μπορώ να μην ρωτήσω τη γνώμη σου για

τον όρο έντεχνο…

Πιστεύω ότι μετά την εμφατική

για να κατηγοριοποιούνται οι μουσικές στα σημεία πώλησης και προβολής τους. Προσωπικά με αφήνει αδιάφορο. Η ελαφρότητα και η ιδιοτέλεια εμφανίζεται σε όλα τα είδη της μουσικής.

Τι κάνουμε, όταν είμαστε ντάουν και πρέπει να παίξουμε;

Η μουσική πράξη δεν είναι αυτονόητη για κανέναν, ευτυχώς. Σε υποχρεώνει να κοπιάσεις πολύ για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο κάτω κυματισμός είναι η ωραία στιγμή που ξεκινά ο πάνω. Η ανάδυση. Πιάνομαι από αυτό που επέλεξα και θέλω να εκφράζομαι. Τα υπόλοιπα τα κάνει η μεγάλη αγαπημένη και οι άνθρωποι που έλκονται από αυτήν.

Με τι κριτήριο δέχεσαι ή αρνείσαι συνεργασίες

Η ανοιχτή ματιά, το νοιάξιμο, το μεράκι και η αγάπη. Τότε παίρνουν νόημα τα ταλέντα και οι δεξιότητες. Ίσως είναι ο λόγος που από τότε που θυμάμαι είμαι μέλος συγκροτήματος σε όλες τις θέσεις και τους ρόλους. Ό,τι δεν διαθέτω και το έχει ο συμπαίκτης μου, με ελκύει από μόνο του. Εκεί εκπληρώνεται η διαρκής μαθητεία. Αρνούμαι να είμαι διακοσμητικός — όχι πάντα με επιτυχία.

Έχεις παίξει σε πολλές συναυλίες στο εξωτερικό. Διακρίνεις διαφορές σε σχέση με την Ελλάδα;

Ζηλεύω τα κτίρια που διαθέτουν. Είναι ανοιχτά και συνυφασμένα με τη μουσική. Θέατρα, πάρκα, δρόμοι, κήποι, ναοί. Στην Ελλάδα, που έχουμε τέλειο κλίμα, παλεύουμε ακόμη να ακουγόμαστε. Υποσιτιζόμαστε.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

για Νίκο

Είναι φίλος, συνοδοιπόρος και διαμορφωτής. Αισθάνομαι τυχερός.

για Αλεξάνδρα

Το νέο αστέρι που περνάει με ταχύτητα το νυχτερινό ουρανό φωτίζοντας τον και ξέρεις ότι η ευχή που έκανες θα εκπληρωθεί αργά ή γρήγορα.

ΜΟΥΣΙΚΟ

ΩΣ ΧΩΡΟΣ ΦΙΛΟΞΈΝΙΑΣ ΘΑ

ΜΠΟΡΟΥΣΈ ΝΑ ΈΙΝΑΙ Η ΣΚΗΝΗ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

Νηρηίδων 16, Aθήνα T: 210.72.28.149

Ig: redlionpub_athens

ΣΕ ΚΊΝΗΣΗ

Η ιστορία του Red Lion ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν ο κύριος Παντελής Αμπανούδης πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα από τον Καναδά, όπου είχε μεγαλώσει, και ξεκίνησε να εργάζεται ως μπάρμαν. Μέσα από τις προσωπικές του εμπειρίες και τη συναναστροφή του με πολλούς ανθρώπους με καταγωγή από το εξωτερικό που ζούσαν στην Ελλάδα, συνειδητοποίησε ότι τους έλειπε το δικό τους «στυλ» διασκέδασης-εξόδου και ότι υπήρχει ένα «κενό» στη μέχρι τότε αθηναϊκή διασκέδαση. Έτσι δημιουργήθηκε, πριν από 51 χρόνια,η ξακουστή παμπ Red Lion.

Μιλήσαμε με το γιο τού κύριου Παντελή, τον Δημήτρη, που ανέλαβε το μαγαζί το 2017, αν και είχε ξεκινήσει χρόνια πριν να βοηθάει τον πατέρα του,και ο οποίος θα ήθελε το Red Lion να παραμείνει αναλλοίωτο στο χρόνο, επίκαιρο, φιλόξενο και «ζεστό» σαν σπίτι! Του το ευχόμαστε ολόψυχα!

ΠΕΜΠΤΗ: Burger Night ΚΥΡΊΑΚΗ: Κλειστά

ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Έίναι το πιο συνηθισμένο και δημοφιλές όνομα για παμπ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έτσι, όταν ένας Βρετανός ή κάποιος πολυταξιδεμένος έβλεπε τη φωτεινή επιγραφή της παμπ, ήξερε περί τίνος πρόκειται και έμπαινε μέσα αβλεπί! Η ΜΟΥΣΊΚΗ

Σήμα κατατεθέν είναι και η κλασική ροκ μουσική, πάντα σε χαμηλή ένταση, ώστε οι συζητήσεις να συμβαίνουν ανεμπόδιστα. Το κομμάτι που δεν λείπει από καμία βραδιά είναι το Wonderful Tonight του Eric Clapton.

Ο ΧΏΡΟΣ

Η διακόσμηση είναι βασισμένη εξολοκλήρου στα πρότυπα των βρετανικών παμπ. Ήρθαν από το εξωτερικό ο διακοσμητής και κάποιοι τεχνίτες και η προετοιμασία της παμπ διήρκεσε μεγάλο χρονικό διάστημα. Δόθηκε τεράστια λεπτομέρεια τόσο στο σχεδιασμό όσο και στη διακόσμηση και στην επίπλωση και μέχρι σήμερα, όπως χαρακτηριστικά λέει ο κύριος Παντελής, δεν έχει αλλάξει ούτε μία πινέζα! ΤΑ ΠΡΏΤΑ

Η παμπ άνοιγε από τις οχτώ το πρωί με πρωινό και καφέ και συνέχιζε μέσα στη μέρα με φαγητά κυρίως αγγλικά, όπως fish n’ chips, αλλά και burgers, T-bone steaks και άλλα εδέσματα. Οι μπύρες ήταν από την Έλλάδα και από την Αγγλία

«Αυθεντικές καταστάσεις, τίποτα το επιτηδευμένο»

ΜΊΑ ΠΑΜΠ ΣΤΑΘΕΡΑ

Εδώ οι ελληνικές συνταγές που μυρίζουν

οικογενειακές γεύσεις έχουν την τιμητική τους.

Στις επόμενες σελίδες θα ανακαλύψεις πού τρως στην

Αθήνα μαγειρευτό φαγητό σαν αυτό που φτιάχνει η

μαμά σου ή η γιαγιά σου ή ο μπαμπάς σου ή εσύ ή τέλος

πάντων κάποιος που μαγειρεύει πολύ καλά.

Σου προτείνουμε να πας να δοκιμάσεις

σε όλα και να μας πεις μετά πώς ήταν.

Αν και ξέρουμε ότι θα αναφωνήσεις:

π ας μαγειρε ύ ΤΟΣΠΙΤΙΚΟ ΦΑΓΗΤΟ ,

ν τ ας

ΓΕΥΣΕΙΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΥΓΙΕΙΝΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ, ΜΥΡΩΔΙΕΣ, ΜΝΗΜΕΣ, ΜΕΡΑΚΙ

ΚΑΙ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ είναι τα υλικά που

χρειάζεται ένα πιάτο για να ονομαστεί «σπιτίσιο», «σπιτικό» ή «μαμαδίσιο». Εκεί

που η φροντίδα συναντά τη νοστιμιά, εκεί

που η παράδοση συναντά τη θαλπωρή, εκεί που η ζεστασιά συναντά την ελλη-

νική κουζίνα. Σε αυτό το αφιέρωμα, μας βρίσκετε εκεί. Άνάμεσα σε αγαπημένα

φαγητά, αναμνήσεις και στέκια της πόλης που διατηρούν τις εικόνες και τις γεύσεις

του κυριακάτικου οικογενειακού τραπεζιού ζωντανές.

Γιατί καλό είναι κάθε είδους φαγητό,

αλλά η αγάπη που μπαίνει σε μεγάλες

δόσεις μες στην κατσαρόλα ή στο φούρνο

διαφέρει, όταν μιλάμε για μαγειρευτό

φαγητό. Η πόλη αρχίζει να γεμίζει με

υγιεινές επιλογές που μας ταξιδεύουν σε

όσα νοσταλγούμε από τις παιδικές μνή-

μες. Γιατί μπορεί να μην θέλαμε κάποτε

να φάμε αρακά ή λαχανόρυζο, όμως η

ταχύτητα της εποχής μάς έχει κάνει να νοσταλγούμε όσα οι γονείς μας κάποτε μας παρακαλούσαν να καταπιούμε.

Η Άθήνα ξέρει από καλό φαγητό και

αφουγκράζεται τις ανάγκες κάθε εποχής.

Επομένως, σε κάθε γειτονιά της θα βρεις

μαγειρεία που υπόσχονται καλό και φρέσκο φαγητό. Εμείς βρήκαμε τα καλύτερα, φάγαμε, ήπιαμε, τσουγκρίσαμε και σίγουρα χορτάσαμε, εκτιμώντας την αξία μιας

καλής, κλασικής ελληνικής συνταγής.

Ιάκωβος Απέργης Μάγειρας

Ο

Ιάκωβος Απέργης

είναι head chef στο

Τζάνειο Νοσοκομείο.

Από τη θέση του αυτή

και μέσα από αλλαγές

και προσθήκες στο με-

νού έχει καταφέρει να

κάνει ενδιαφέροντα και

ελκυστικά τα πιάτα του

νοσοκομείου, με στόχο

να δώσει χαρά στους

ασθενείς. Το όνομά του

έχει συνδεθεί και με

πολλές δράσεις κοι-

νωνικής υποστήριξης

(Χαμόγελο του Παιδιού,

κοινωνικές κουζίνες για

πρόσφυγες και ευάλω-

τες κοινωνικές ομάδες,

κοινωνικός συνεταιρισμός «Μύρτιλλο» και πολλά άλλα).

ΤΑ ΠΟΛΛ Α ΠΡ Ο ΣΩΠΑ

(ΜΑΓ Έ ΙΡ Έ ΥΤΟ Υ ) ΦΑΓΗΤΟ Υ

Το σπιτικό μαγειρευτό φαγητό είναι συνυφασμένο με την ελληνική παράδοση. Το Σάββατο στη γειτονιά μου είχαμε λαϊκή, γέμιζε κόσμο με καρότσια γεμάτα φρούτα και λαχανικά — πολλά προορίζονταν για το κυριακάτικο τραπέζι αλλά και για να περάσει η οικογένεια την εβδομάδα μέχρι το επόμενο Σάββατο, Όλοι έχουμε ζήσει τις οικογενειακές συγκεντρώσεις της Κυριακής, γύρω από το τραπέζι που διέθετε τα καλύτερα μαγειρευτά φαγητά της μαμάς ή της γιαγιάς.

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑ. Θυμόμαστε όλοι τον εαυτό μας να επιστρέφει από το σχολείο και το σπίτι να μοσχοβολάει από τις νοστιμιές της μαμάς. Νοστιμιές που ήταν καθημερινές, έγιναν βίωμα και πέρασαν στη θύμησή μας. Με λαχτάρα τις αναπολούμε και θέλουμε να τις γευτούμε ξανά.

Με αυτές μεγαλώσαμε και δυναμώσαμε. Με το καλομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό, που σερβιριζόταν ζεστό και ευωδιαστό. Προσέφερε στον οργανισμό μας ηρεμία, γεμίζοντάς μας δύναμη και ενέργεια για να συνεχίζουμε την ημέρα μας.

Γαλήνευε το «μέσα μας» με το φαγητό της μαμάς ή της γιαγιάς –όσοι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε και να ζήσουμε μαζί τους– που ήταν μαγειρεμένο με φροντίδα και αγάπη. Το καλό μαγειρευτό σπιτικό φαγητό βοηθάει, ώστε να μην χαθεί ο θεσμός της οικογένειας, το δέσιμο και βέβαια οι μυρωδιές και τα αρώματα στο σπίτι! Πρέπει να το μάθουμε στα παιδιά μας και τα παιδιά μας στα παιδιά τους, όσο και αν άλλαξαν οι εποχές και οι ρυθμοί είναι πιο γρήγοροι στη ζωή μας. Σπιτικό φαγητό σημάνει υγεία — ψυχική και σωματική!

Διαφορετικές μυρωδιές είναι συνυφασμένες με ποικίλες εμπειρίες, αναμνήσεις και στιγμές της ζωής και της καθημερινότητάς μας. Τα αρώματα από το σπιτικό φαγητό δεν υπάρχουν απλά για να διανθίζουν την ατμόσφαιρα, αλλά διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα συναισθήματα και στις

εμπειρίες μας. Κάθε μυρωδιά διηγείται τη δική

της ιστορία!

Το φαγητό είναι όντως απόλαυση. Είναι οι

στιγμές της μέρας που επιθυμείς τις αγαπημένες

σου γεύσεις, να βγεις έξω και να διαλέξεις το

συνηθισμένο σου πιάτο ή κάτι πιο ιδιαίτερο και

να έρθεις κοντά με δικούς σου ανθρώπους. Να

το συνοδεύσεις με φίλους και κουβέντα κάπου

ωραία ή ακόμα και μόνος στο σπίτι, χαλαρώνο-

ντας από την ένταση της μέρας. Θα το απολαύσεις

μέχρι σκασμού και δεν θα λείπει ποτέ απ’ τις

καλές στιγμές σου. Είναι πάντα εκεί, σε όλες τις

χαρές, τις γιορτές και τα πανηγύρια.

Συνδέουμε γεύσεις με ανθρώπους και στιγμές,

μυρωδιές απ’ τα παιδικά μας χρόνια και σπιτικά

φαγητά που θυμίζουν μαμά. Το φαγητό πέρα

από απόλαυση είναι και ανάμνηση, νοσταλγία

και ασφάλεια· είναι ένας τρόπος να δείξεις σε κάποιον πως τον νοιάζεσαι.

Άγαπάμε το φαγητό όχι μόνο επειδή είναι βιολογική ανάγκη, απόλαυση, παρηγοριά στα ζόρια και μπορείς να το μοιράζεσαι με αγαπημένους σου ανθρώπους. Άγαπάμε το φαγητό επειδή συνδυάζει τις αισθήσεις μας και μας χαρίζει μία αίσθηση ικανοποίησης και χαράς. Δεν τρελαίνονται όλοι για το φαγητό, αλλά ποιος δεν χαίρεται στην ιδέα και μόνο πως όταν γυρίσει στο σπίτι κουρασμένος

απ’ τη δουλειά, θα βρει στο τραπέζι το αγαπημένο

του έδεσμα, μαγειρεμένο από τον δικό του άνθρωπο ή να ετοιμάσεις κάτι εσύ για τον άνθρωπό σου ή φίλους!

Το «Άχιλλέας-Βεργίνα» είναι το

γνήσιο αθηναϊκό και λαϊκό μαγειρείο-εστιατόριο στο οποίο θα φας

μπαμπάτσικα μαγειρευτά, σπιτικά

λαδερά και χορτοφαγικά πιάτα.

Άπό το 1978 συνεχίζει αδιάκοπα,

από το πρωί μέχρι το βράδυ, να

μας σερβίρει νόστιμα και ποιοτικά

φαγητά και επάξια έχει καταφέρει

να γίνει ένα διαχρονικό στέκι για

φαγητό στο σπίτι ή στον πεζόδρομο

της Βαλτετσίου και σήμα κατατεθέν

τόσο των Εξαρχείων, αλλά και

όσων θέλουνε να φάνε κάτι καλό

απ’ έξω. Ο κατάλογος είναι μακρύς, όπως και η ιστορία του μαγαζιού, και ικανοποιεί όλα τα γούστα και τις ορέξεις.

info:

Βαλτετσίου 62, Αθήνα

T.: 210 33 02 933

ΟΙ ΝΟΣΤΙΜΙ Έ Σ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ

«Οι νοστιμιές της Μαίρης» είναι από τα πιο διάσημα μαγειρεία της πόλης

και όχι άδικα. Η Μαίρη καθημερινά

σερβίρει τις πιο νόστιμες σπιτικές

συνταγές με φόντο την πλατεία

Άγίου Γεωργίου στην Κυψέλη. Σούπες, της ώρας, ψάρια, τηγανητά και κυρίως μαγειρευτά που ξεχωρίζουν

για τη γεύση και την ποιότητα πρωταγωνιστούν στο μενού, βγαίνοντας από τις κουζίνες καθημερινά και ολόφρεσκα.

Φυσικά, μην παραλείψετε να ρωτήσετε για τα πιάτα ημέρας. Όσο για το κλίμα; Όπως ακριβώς πρέπει να είναι ένα καθαρά ελληνικό μαγειρείο: φιλόξενο, οικείο, με ανθρώπους από τη γειτονιά, αλλά και όλη την Άθήνα. Τα τραπέζια του γεμίζουν καθημερινά με παρέες που απολαμβάνουν το μαμαδίστικο φαγητό.

ΓΕΜΙΣΤΑ

Όλα πρέπει να τα δοκιμάσεις στη Μαίρη, αλλά σίγουρα δώσε προτεραιότητα στα γεμιστά, που κοσμούν τη βιτρίνα με τις νοστιμιές. Με κιμά, και όχι ορφανά, έρχονται στο πιάτο σου σε μια γενναία μερίδα που αποκλείεται να μην σε ευχαριστήσει. Η παραδοσιακή γεύση και η καθαρά ελληνική συνταγή είναι ό,τι πρέπει μαζί με ψωμί που βουτιέται στο ελαιόλαδο.

ΓΙΟΥΒΕΤΣΙ

Τι να πει κανείς γι’ αυτό το φαγητό! Όλοι το έχουν δοκιμάσει, όλοι το έχουν συνδέσει με κάποια οικογενειακή στιγμή, σίγουρα όλοι λατρεύουν

να τρώνε και σκέτο το κριθαράκι που έχει περισσέψει, αφού το κρέας τού έχει δώσει νοστίμια φοβερή. Στον «Άχιλλέα-Βεργίνα» το μαγειρεύουν παραδοσιακά για να μας ξυπνήσουν τις πιο όμορφες

αναμνήσεις!

Fb: Αχιλλεας - Βεργινα «Achileas»

achilleas-vergina.business.site

info:

Ύδρας 2, Πλατεία Αγίου Γεωργίου, Κυψέλη

Τ.: 210 82 29 239 | Fb: Οι νοστιμιές της μαίρης

Ig: oi_nostimies_tis_mairis

ΜΙΑΜ!

ΑΧΙΛΛ Έ ΑΣ Β Έ ΡΓΙΝΑ

Φυσικά, το φαγητό γίνεται ακόμη πιο νόστιμο με τους ανθρώπους. Φιγούρες μαγειρείων που μπαινοβγαίνουν από

τις πόρτες, οργώνουν τους δρόμους ή γεμίζουν τα τραπέζια με τις κουβέντες, τις παραγγελίες και τα τσουγκρίσματά τους.

Σε κάθε περίπτωση, αυτή η σελίδα είναι αφιερωμένη σε εκείνους που δημιουργούν εικόνες, γεύσεις και στιγμές στα πιο νόστιμα στέκια της πόλης. Ο μάγειρας, ο σερβιτόρος, ο ντελιβεράς και ο θαμώνας δημιουργούν τη δική τους ιεροτελεστία για να απολαύσουμε ένα σωστό μεσημεριανό ή βραδινό γεύμα.

κύριοι

Άπό πολύ νωρίς το πρωί είναι σε μια τρέλα να ετοιμάσει τα πολλών τετραγωνικών ταψιά, ώστε να εξυπηρετήσει άπαντες. Δεν χάνει όμως

το κέφι του. Δοκιμάζει, αλατοπιπερώνει, ξεφυσάει με το σκούφο να πηγαίνει πάνω κάτω, αλλά, ως δια μαγείας, τα έχει πάντα όλα έτοιμα

στην ώρα τους, μέχρι να ανοίξει η πόρτα και να

μπει ο πρώτος πελάτης που θέλει τη θαλπωρή των γεύσεών του. Άυτό δεν σημαίνει ότι χαλαρώνει, αλλά μπορεί να κάνει ένα διάλειμμα από

τις φωτιές, αφού το πρώτο κύμα μαγειρέματος

έχει τελειώσει.

Ο ντελιβεράς

Άλωνίζει την πόλη, ξέρει κάθε μικρό στενό και του σπάνε τη μύτη όσα καλούδια έχει στην μπαγκαζιέρα. Και εκείνος τα έχει δοκιμάσει όλα, και εκείνος ξέρει τους «σταθερούς» που επιλέγουν το μαγαζί — φήμες τον θέλουν να ξέρει απ’ έξω μέχρι και τα κουδούνια. Σε κάθε περίπτωση, έχει άγχος μην αναποδογυρίσει τίποτα και χαλάσει η ομορφιά του σερβιρίσματος, αλλά πάντα τα καταφέρνει και τα πακέτα φτάνουν σώα και αβλαβή στον προορισμό τους. Παράλληλα, αποτελεί την κινητή διαφήμιση του κάθε μαγειρείου και μόλις τον βλέπουν να μαρσάρει, αυτόματα οι περαστικοί νιώθουν μια λιγούρα.

Ο σερβιτόρος

Το πρωί θα στήσει τα τραπέζια, τα τραπεζομάντιλα, τις καρέκλες, όλα τα αξεσουάρ του κάθε τραπεζιού με την ησυχία του. Γιατί μπορεί ο μάγειρας

και οι κατσαρόλες να έχουν πάρει φωτιά, αλλά εκείνος μπορεί να αράξει μέχρι να μπει ο πρώτος πελάτης. Άπό εκείνη τη στιγμή, αρχίζει το δρομολόγιο κουζίνα-σάλα σε επανάληψη. Κι αν ο πελάτης είναι θαμώνας, μπορεί και να τον πειράξει για την επιλογή της μέρας. Κι αν ο πελάτης είναι νέα φάτσα, θα κάτσει να του προτείνει τα καλύτερα, γιατί φυσικά τα έχει δοκιμάσει όλα.

Άγαπημένη φιγούρα του κάθε χώρου, εμφανίζεται καθημερινά είτε γιατί δεν ξέρει να μαγειρεύει

είτε γιατί δεν θέλει να μαγειρεύει. Ίσως απλά να

θέλει και παρέα, αφού τα μαγειρεία έχουν το απαραίτητο οικογενειακό και φιλικό κλίμα. Τα έχει δοκιμάσει όλα, έχει τα αγαπημένα του πιάτα και τα εναλλάσσει, ενώ έχει φυσικά και τα χούγια του: συγκεκριμένη ποσότητα ψωμιού, κρασιού ή άλλου αποστάγματος, σαλάτα ειδική που συνοδεύει το κυρίως, μπόλικο νερό, πολλές χαρτοπετσέτες.

Άισθάνεται τόσο άνετα που μπορεί να τον δεις με μαντίλι κάτω από το λαιμό για να αποφύγει τους λεκέδες.

Ο μάγειρας

Φρέσκο χταπόδι με κοφτό μακαρονάκι από τον Thanos V. και τις «Προκομένες»

Οι «Προκομένες» μαγειρεύουν με εποχικά υλικά, οπότε το φρέσκο χταπόδι είναι ό,τι πρέπει, με τη Σαρακοστή να έχει κάνει την εμφάνισή της.

Άπό 1.5 έως 3 κιλά, βάζουμε το χταπόδι στην κατσαρόλα με ένα ποτήρι νερό σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά. Σκεπάζουμε με το καπάκι και ανάλογα με το μέγεθος μαγειρεύουμε 40 λεπτά με μία ώρα. Ο πιο υγιεινός τρόπος

μαγειρέματος, πιστός στη φιλοσοφία της κουζίνας. Στη συνέχεια, κρυώνουμε το χταπόδι και το κόβουμε σε ροδέλες, ενώ

κρατάμε το ζωμό του. Κόβουμε σε λεπτές

φέτες δύο κρεμμύδια. Σε ένα μπολ βάζουμε

λίγο αλάτι και τα μαραίνουμε με το χέρι.

Βάζουμε σε μία κατσαρόλα ελαιόλαδο σε

μέτρια φωτιά και τα καραμελώνουμε. Για

τη σάλτσα, παίρνουμε το χυμό από τρεις ντομάτες φρέσκες, το ζωμό του χταποδιού, συμπληρώνουμε 2 κ.σ. πελτέ, 1 ποτήρι. κρασιού ούζο, 1 ποτήρι κόκκινο κρασί. 1

κ.σ. ζάχαρη και βράζουμε το μείγμα για είκοσι λεπτά. ‘Επειτα, προσθέτουμε το

χταπόδι και το αφήνουμε να βράσει. Τα κοφτά μακαρονάκια γίνονται αλ ντέντε, τα σουρώνουμε και κρατάμε το νερό τους

στην άκρη. Τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα με το χταπόδι. Άν το μακαρόνια τραβήξουν όλη τη σάλτσα, προσθέτουμε το νερό που κρατήσαμε. Σερβίρουμε με μισό μάτσο φρέσκο μαϊντανό.

Γεύση ελληνική, αυθεντική και παραδοσιακή, που μας ταξιδεύει νοσταλγικά στην κουζίνα της γιαγιάς μας.

info:

Άλσους 7, Γλυφάδα | Τ.: 210 89 85 996

Fb Page: Προκομένες - Prokomenes / Γλυφάδα

Ig Page: prokomenes

Το παραδοσιακό κρεοπωλείο «Όλυμπος» υπάρχει στην Κυψέλη από το 1974 και τροφοδοτεί την πόλη με ξεχωριστά κρέατα. Φυσικό και επόμενο ήταν η νέα

γενιά της οικογένειας να προχωρήσει στη δημιουργία

του «Όλυμπος Ψητολατρείον», όπου μαγειρεύονται

καθημερινά γνήσιες ελληνικές συνταγές με πρώτες

ύλες κατευθείαν από το κρεοπωλείο. Ξεχωριστά

σουβλάκια και ψητά, φυσικά, πρωταγωνιστούν στο

μενού, όμως οι επιλογές σε μαγειρευτά είναι πολλές και αυθεντικές. Mε έμφαση στη γεύση, τα αγνά υλικά συναντούν τη δημιουργία και στο τραπέζι μας έρχονται όλα όσα ονομάζουμε πλούσια ελληνική κουζίνα. Ό,τι και να δοκιμάσετε, θα ενθουσιαστείτε, αλλά δώστε βάση σε συνταγές παραδοσιακές, που δύσκολα βρίσκει κανείς σε άλλα μαγαζιά της πόλης.

info:

| Ig: olympos_psitolatreion

ΜΟΣΧΑΡΑΚΙ

ΣΤΙΦΑΔΟ

& ΠΑΤΣΑΣ

Ναι, το μοσχαράκι στιφάδο θα σας θυμίσει αυτό ακριβώς που μαγείρευαν οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας. Λαχταριστό και ξεχωριστό, θα σας χορτάσει και θα αποτελέσει την καλύτερη επιλογή, αν πεθυμήσατε σπιτικό φαγητό. Όσο για τον πατσά, ποιος είπε ότι τρώγεται μόνο μετά το ξενύχτι; Με κρέατα από το κρεοπωλείο, που εγγυώνται φρεσκάδα και ποιότητα, μας ζεσταίνει τις κρύες μέρες του χειμώνα.

ΈΙ ΟΝ

ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΟΎΝ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΙΔΕΑ. Αφού απολαύσεις τον

πρωινό καφέ σου, έρχεται

η ώρα να αποφασίσεις τι

καλό θα γευτείς σήμερα.

Σκέφτεσαι τι τραβάει η όρε-

ξή σου, τι είναι πιο υγιεινό, πιο εύκολο ή μπελαλίδικο, βάζεις φόρμα, αθλητικά

κι έφυγες για τη λαϊκή της γειτονιάς.

ΤΟ ΜΎΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΎΛΗ.

Οι πολύχρωμοι πάγκοι προσφέρουν τα πιο

εκλεκτά τους κομμάτια το πρωί. Έτσι, όλα

τα λαχανικά, τα φρούτα, τα ψάρια, τα αυγά, που ίσως χρησιμοποιήσεις στη συνταγή

σου, σε περιμένουν λαχταριστά και φρέσκα.

Χρώμα, μυρωδιά, αφή, όλες οι αισθήσεις σε βοηθούν να διαλέξεις.

Ναι, όταν επιτέλους βρίσκεις το χρόνο να μαγειρέψεις, δεν είναι μόνο η απόλαυση του γεύματος που παίζει ρόλο είναι και η πρότερη ιεροτελεστία. Η ιδέα, η απόκτηση των υλικών, η διαδικασία μαγειρέματος, οι λεπτές ισορροπίες της φωτιάς και της ποσότητας λαδιού. Όλα αυτά και άλλα τόσα, σε μια διαδρομή που φανταζόμαστε ότι γίνεται καθημερινά, αλλά μάλλον τα καταφέρνουμε μόνο τα Σάββατα.

ΠΡΟΣΕΞΕ ΜΗΝ ΣΚΙΣΤΟΎΝ ΟΙ ΣΑΚΟΎΛΕΣ. Ναι, φόρτωσες όλα τα καλούδια, αλλά για να μαγειρέψεις, πρέπει να έχεις όσα αγόρασες προσεκτικά και να

μην χαθούν στα στενά της πόλης. Προ-

τείνουμε καρότσι, αλλά και πάλι μπορεί

να πέσεις σε λακκούβα. Προσοχή μην

μείνεις νηστικός/ή.

ΤΟ ΞΎΛΟ ΚΟΠΗΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΦΩΤΙΑ Αφού απλώσεις τις πρώτες ύλες σου, ξεκινάς το σωστό και ασφαλές κόψιμο. Όχι, δεν είμαι στο μυαλό σου, αλλά ό,τι κι αν αποφασίσεις να φτιάξεις, τα λαχανικά πρέπει να κόβονται σωστά. Φυσικά, θα κλάψεις με το κρεμμύδι (και λίγο για τη ζωή σου).

Η ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ

ΔΡΑΣΗ. Το λάδι αρχίζει να

ζεσταίνεται, το τσιγάρισμα ή το σωτάρισμα είναι απαραίτητες

διαδικασίες, το ταψί ετοιμάζε-

ται, ο φούρνος προθερμαίνεται.

Σε κάθε περίπτωση, όλες οι συσκευές είναι σε λειτουργία κι

εσύ καλιμπράρεις όσα πρέπει

να γίνουν.

1 2 3 4 5 6 7

ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑ. Ένα γεμάτο πιάτο, σαλάτα, ψωμί, νερό ή αναψυκτικό ή κάποιο απόσταγμα. Τοποθετούνται με τάξη μπροστά σου. Αν τα πιάτα είναι πάνω από ένα, τότε η παρέα αναλαμβάνει τα υπόλοιπα. Καλή όρεξη!

ΜΎΡΩΔΙΕΣ ΚΑΙ ΉΧΟΙ. Το βράσιμο του νερού, ο φούρνος που καίει, το κρασί που εξατμίζεται, τα αρώματα φουλάρουν το σπίτι για να σημάνει μεσημέρι. Κι εσύ καθαρίζεις την τραπεζαρία για να απολαύσεις ό,τι δημιούργησες.

ΤΟ ΞΑΚΟΥΣΤΟ

ΜΠΕΝ ΜΑΡΙ ΤΗΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ

ΤΑΒΕΡΝΑΣ

Στην «Κληματαριά» όλα τα φτιάχνουν μόνοι τους, ακόμη και το ψωμί, εκτιμάνε ιδιαίτερα την ελληνική κουζίνα και βρίσκουν συνταγές από όλη την Ελλάδα. Έτσι, καθημερινά η βιτρίνα γίνεται λαχταριστή και βρίσκεις καλό μαγειρευτό φαγητό· από λαδερά μέχρι όσπρια, από κόκορα κρασάτο μέχρι σπιτικές μακαρονάδες. Φυσικά, υπάρχουν και οι επιλογές της ώρας.

Aπό το 1927 στέκει ακοίμητη στο ίδιο σημείο, στην πλατεία Θεάτρου. Άπό το 1996 πέρασε στα χέρια του Περικλή και στη συνέχεια της Μαρίας, με σκοπό να διατηρήσουν τη διαχρονική ταυτότητα της «Κληματαριάς» και τη φιλοσοφία της αθηναϊκής ταβέρνας: καλό φαγητό, οικογενειακό κλίμα, γεμάτα κρασοπότηρα, νότες λαϊκές που σε ταξιδεύουν σε καιρούς παλιούς, κουβέντες και τσουγκρίσματα.

Με φόντο τα βαρέλια που αποτελούν το σήμα

κατατεθέν της, η «Κληματαριά» είναι το στέκι όσων

θέλουν να κάνουν το γεύμα τους μια παρεΐστικη

στιγμή με τα όλα της. Καθημερινά θα βρεις φρέσκα πιάτα και (σχεδόν) καθημερινά live μουσικές για να κάνεις το απαραίτητο διάλειμμα από την τρέλα της καθημερινότητας.

info:

Πλατεία Θεάτρου 2, Αθήνα

T. 210 32 16 629 | FB: Klimataria

www.klimataria.gr

Άπό τα πιο γνωστά της πόλης για μεσογειακή κουζίνα, ελληνικές συνταγές και παραδοσιακούς μεζέδες, ο «Λεμονόκηπος» ξέρει από καλό φαγητό και καλή ατμόσφαιρα. Προσεγμένη διακόσμηση, πολύχρωμες πινελιές, κήπος που ξεχωρίζει, ειδικά όσο ανοίγει ο καιρός, σε κάνουν να πιστεύεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο οικείο σαλόνι. Όσο για τα πιάτα, δημιουργούνται με μεράκι και εξαιρετικά υλικά, ώστε το αποτέλεσμα

να μας συναρπάζει. Με νέες εισαγωγές στο μενού

και ιδιαίτερη έμφαση στο καλό κρέας, ο «Λεμονόκη-

πος» διατηρεί τα αγαπημένα κλασικά, αλλά φέρνει

και προτάσεις που έχουν γίνει τάση παγκοσμίως!

Έτσι, ακόμα κι αν τον έχετε ήδη ανακαλύψει, μία

ακόμη επίσκεψη επιβάλλεται.

info:

Αγίας Τριάδας 11, Νέα Φιλαδέλφεια

Τ.: 210 25 88 611 | fb: Ο Λεμονόκηπος ig: lemonokipos_neafiladelfeia

ΒΛΑΧΟΜΠΡΙΖΟΛΑ

Ποιος είπε ότι μόνο τα μαγειρευτά κάνουν τη διαφορά; Ναι, υπάρχουν πολλές προσεγμένες επιλογές στο «Λεμονόκηπο», αλλά αξίζει να δοκιμάσετε τη νέα επιλογή, που ακούει στο όνομα Βλαχομπριζόλα. Καλοψημένη, με πατάτες, πίτες και κρεμμυδάκι, συνδυάζει την παράδοση με τη σύγχρονη δημιουργία. Προτείνουμε να πεινάτε αρκετά: σίγουρα θα χορτάσετε και με το παραπάνω.

Η γεύση περνάει από τα μάτια. Βασικά, για να είμαστε ειλικρινείς, ένα σωστό γεύμα ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις, όμως

εδώ εστιάζουμε στην

όραση. Οι βιτρίνες, τα

μπεν μαρί των αγαπημένων μας μαγαζιών, γεμίζουν με επιλογές

που αγγίζουν ακόμη

και τους πιο παράξενους ουρανίσκους.

Εσύ πρέπει απλώς

να διαλέξεις ποιο

απ᾿ όλα τα πιάτα σου κάνει «κλικ», ποιο σου «μιλάει».

Οι πίτες

Βασικό κομμάτι της ελληνικής κουζίνας είναι

Τα εποχικά

Άνάλογα την εποχή, η βιτρίνα κοσμείται με

τα αντίστοιχα πιάτα. Άνοιξη ή καλοκαίρι, χειμώνα ή φθινόπωρο, ανάλογα με τα φρέσκα υλικά

κάθε εποχής, μπορεί να αλλάζει η βιτρίνα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ξέρεις ότι θα

είναι νόστιμα, αφού και η γεύση εξαρτάται από την εποχή. Μελιτζάνες, σπανάκι, κολοκύθι, μανιτάρια, φασολάκια. Όλα έχουν το χρόνο τους και υπόσχονται γευστικά ταξίδια.

οι χειροποίητες πίτες με συνταγές από μικρούς και μεγαλύτερους τόπους. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να αποκλειστούν από τους

καταλόγους; Τυρόπιτα και χορτόπιτα είναι

οι κλασικές, αλλά δεν λείπουν οι κοτόπιτες,

οι κρεατόπιτες κι ένα σωρό άλλες επιλογές

που γεμίζουν το φύλλο που ανοίγεται με τον

πλάστη. Το μυστικό κρύβεται και στο ψήσιμο.

Ξεροψημένες με ζουμερό περιεχόμενο είναι η χρυσή τομή.

Τα κλασικά

Η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα που θυμίζει φαγητό οικογένειας. Κάθε μαγειρείο, όποια ταυτότητα κι αν έχει, περιλαμβάνει στο μενού του αγαπημένες κλασικές συνταγές που όλες οι οικογένειες τιμούν. Φασολάκια, στιφάδο, γιουβέτσι, παστίτσιο, γεμιστά, μουσακάς, όλα παρελαύνουν στη βιτρίνα κι εσύ διαλέγεις σύμφωνα με το ποιο από όλα θα σε ταξιδέψει όχι μόνο στη γεύση αλλά και στο χρόνο.

Οι σούπες

Χειμωνιάτικη επιλογή, αφού η σούπα

Η ελληνική κουζίνα είναι πλούσια και χρησιμοποιεί τα πιο υγιεινά υλικά. Έτσι, οι νέες τάσεις

οδηγούν και στο πάντρεμα συνταγών της ελληνικής με άλλες κουζίνες. Με συτόν τον τρό-

πο το μαγειρευτό φαγητό αποκτά νέα πνοή, με

τις πινελιές και τις προσθήκες των μαγείρων

και των μεγάλων σεφ. Δοκίμασε και δεν θα

χάσεις. Θα αρνηθείς να ξαναγευτείς οτιδήποτε

τρώγεται ζεστή. Πατσάς μετά τις δώδεκα και μαγειρίτσα το Πάσχα είναι από τις πιο χαρακτηριστι-

κές ελληνικές επιλογές. Δεν λείπουν όμως και

τα αγαπημένα κλασικά. Κοτόσουπα για το κρύωμα, πρασόσουπα για την ιδιαίτερη γεύση, ψαρόσουπες και κρεατόσουπες είναι από τα πιάτα που τιμά η ελληνική γαστρονομία.

Τα πειραγμένα

Άπό τα κλασικά στέκια στα Πατήσια, το Μαγειρείο του Μαρτίνη έχει

πλούσια ιστορία που την τιμά έως

σήμερα τόσο σε νοστιμιά όσο

και σε ποιότητα. Άπό το 1969, η

οικογένεια Μαρτίνη, με φροντίδα

και μεράκι, προσφέρει καθημερινά

γεύσεις για όλα τα γούστα. Άπό

μαγειρευτά μέχρι λαδερά, από

ψάρια μέχρι σούπες, η κουζίνα του

Μαρτίνη καίει ακούραστα, προ-

σφέροντας αυθεντικές ελληνικές

συνταγές, φτιαγμένες από εξαιρε-

τικές πρώτες ύλες που διαλέγονται

καθημερινά, ώστε ό,τι σερβίρεται να είναι φρέσκο.

Η σφραγίδα του Μαρτίνη όμως δεν φαίνεται μόνο στην ποιότητα, αλλά και στην υποδοχή. Οικογενειακό και

ΑΡΧ Ο ΝΤΙΣΣΑ

Η «Άρχόντισσα» της Κυψέλης είναι

από τις πρώτες επιλογές, όταν λαχταράς παραδοσιακή ελληνική κουζίνα. Μαγειρείο όπως παλιά, με προσεγμένες πρώτες ύλες και αγνά

υλικά, σκορπά τις μυρωδιές σε όλο το δρόμο. Σαν τις παλιές νοικοκυρές που έβγαζαν το εβδομαδιαίο πρόγραμμα φαγητού, έτσι και η «Άρχόντισσα».

Κάθε μέρα θα βρεις διαφορετικές

νοστιμιές, που καλύπτουν όλα τα

γούστα και τις ορέξεις, για να διαλέξεις. Πίτες, σούπες, ψάρια, λαδερά, όσπρια και κρέας κατσαρόλας έχουν

την τιμητική τους, δημιουργώντας

ένα μενού που έρχεται απευθείας

από την κουζίνα της μαμάς. Είτε στα τραπεζάκια είτε στο χώρο σου, το

μόνο σίγουρο είναι ότι η γεύση, η ποσότητα και τα ολόφρεσκα πιάτα

θα σε χορτάσουν και θα σου θυμίσουν οικογενειακά τραπέζια.

ΜΟΥΣΑΚΑΣ

Κάθε Σάββατο, ο μουσακάς της «Άρχόντισσας» έρχεται στο πιάτο μας αχνιστός, φρέσκος και παραδοσιακός. Μπεσαμέλ, κιμάς, μελιτζάνα, κολοκύθι και πατάτα δημιουργούν το πιο νόστιμο πιάτο της ελληνικής κουζίνας και μπορείς να το απολαύσεις αρχοντικά στο χώρο του εστιατορίου, στο σπίτι ή στο γραφείο. Καλή όρεξη.

παρεΐστικο κλίμα, όλοι οι άνθρωποι

του μαγειρείου μάς κάνουν να

αισθανόμαστε σαν στο σπίτι μας.

Το τζάκι το χειμώνα προσφέρει

την κατάλληλη θαλπωρή, ενώ το

καλοκαίρι η αυλή δημιουργεί ένα

σκηνικό που σε ταξιδεύει κάπου

μακριά από την πόλη.

info:

Πατησίων 289, Αθήνα | Τ.: 210 21 11 063

Fb: Μαρτίνης Μαγειρείο - Μartinis Kouzina

Ig: martiniskouzina.gr | www.martiniskouzina.gr

ΗΜ Έ ΡΟΛ Ο ΓΙΟ… ΜΑΓ Έ ΙΡ Έ ΥΤ Ω Ν Σ Υ ΜΦΩΝΑ Μ Έ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΈΝΑ ΤΗΣ ΗΠΖ

Είναι το ερώτημα της ημέρας «τι θα φάμε σήμερα;». Μην ανησυχείτε, εμείς είμαστε εδώ! Συγκεντρώνοντας τα αγαπημένα μαγειρευτά του γραφείου, φτιάχνουμε ένα εβδομαδιαίο προγραμματάκι με τις αντίστοιχες συνταγές.

Δευτέρα

ΜΟΣΧΑΡΑΚΙ ΜΕ ΠΡΑΣΑ ΚΑΙ ΚΑΡΟΤΑ

από τη Σοφία

Μοσχάρι 700 γρ. σε μερίδες/ 1 πράσο/ 1

καρότο / 1 κρεμμύδι σε ροδέλες/ σκόρδο / λίγη σελινόριζα ψιλοκομμένη / χυμό από 1

λεμόνι / αλάτι-πιπέρι / ργανη/ αλεύρι για το

πανάρισμα / ελαιόλαδο

Ζεσταίνουμε το λάδι στην κατσαρόλα. Ρίχνου-

με το κρέας, αφού το έχουμε πανάρει με το

αλεύρι. Το αφήνουμε να ροδίσει και ρίχνουμε το

κρεμμύδι, τη σελινόριζα, το πράσο και το καρότο.

Τα σβήνουμε με το χυμό λεμόνι. Ρίχνουμε αλάτι

και πιπέρι και το αφήνουμε να πάρει μια βράση.

Μόλις γίνει αυτό, ρίχνουμε και το ζεστό νερό και

χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία. Σκεπάζουμε την

κατσαρόλα και το αφήνουμε να σιγοβράσει για

περίπου 50 λεπτά. Στο τέλος σβήνουμε το μάτι

και αφήνουμε το φαγητό να βράσει με τη θερμο-

κρασία που ήδη έχει. Ιδανικό σερβίρισμα: με ρύζι.

Τρίτη

ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΙΑ

από την Ηλέκτρα

4 μεγάλες μελιτζάνες / ½ κιλό βοδινό κιμά /

1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο (ή τριμμένο) / ½ φλ. ψιλοκομμένο μαϊντανό / 1 κονσέρβα (400 γρ.) ψιλοκομμένες ντομάτες / 2-3 κου-

ταλιές ελαιόλαδο/ αλάτι, πιπέρι, ρίγανη | Για

την μπεσαμέλ: 2 κουταλιές αλεύρι / 4 κοφτές

κουταλιές βούτυρο / 2 φλ. γάλα / 1 αβγό / 1 φλ. τριμμένο τυρί (κεφαλοτύρι ή τσένταρ ή γκούντα) / αλάτι, πιπέρι

Βάζουμε στη φωτιά μια μεγάλη κατσαρόλα με

μπόλικο νερό κι επίσης μπόλικο αλάτι. Κόβουμε

στη μέση τις μελιτζάνες. Με τη μύτη ενός μαχαιριού χαράζουμε βαθιές παράλληλες γραμμές και

ύστερα άλλες σταυρωτά πάνω στις πρώτες, ώστε

η ψίχα να γίνει κυβάκια, προσέχοντας να μην τρυπήσουμε τη φλούδα. Όταν κοχλάσει το νερό, ρίχνουμε μέσα τις μελιτζάνες για 5-10 λεπτά

περίπου, ωστε μαλακώσουν λίγο. Τις στραγγί-

ζουμε και με ένα κουταλάκι αφαιρούμε την ψίχα

τους και την κρατάμε στην άκρη να στραγγίξει

καλά, όπως επίσης και τα άδεια «κελύφη» των

μελιτζάνων. Ζεσταίνουμε 2-3 κουταλιές λάδι

σε ένα μεγάλο τηγάνι και σοτάρουμε τον κιμά

μαζί με το κρεμμύδι, μέχρι να αλλάξει χρώμα.

Ρίχνουμε μέσα και την ψίχα των μελιτζανών και

την σοτάρουμε μέχρι να στεγνώσει καλά. Ύστερα, προσθέτουμε τις ντομάτες, αλατοπιπερώνουμε

το μίγμα, προσθέτουμε λίγη ρίγανη και βράζουμε τη σάλτσα σε μέτρια φωτιά για 15-20 λεπτά

περίπου, μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά της και να πήξει. Άνακατεύουμε μέσα το μαϊντανό και βγάζουμε το τηγάνι από τη φωτιά. Για την μπεσαμέλ, λιώνουμε το βούτυρο σε ένα κατσαρολάκι

και ρίχνουμε μέσα το αλεύρι. Το ανακατεύουμε

και όταν το μίγμα αφρίσει καλά, προσθέτουμε

λίγο-λίγο το γάλα. Άλατοπιπερώνουμε ανακατεύοντας συνεχώς, μέχρι να γίνει μια πηχτή λεία κρέμα. Προσθέτουμε το αβγό και το μισό τυρί, ανακατεύουμε καλά το μείγμα και αποσύρουμε το κατσαρολάκι από τη φωτιά. Προθερμαίνουμε

τον φούρνο στους 180°C. Λαδώνουμε ένα ταψί που να χωράει τις μελιτζάνες σε μια στρώση, τις απλώνουμε και τις γεμίζουμε με το μείγμα του κιμά. Βάζουμε από πάνω μια κουταλιά μπεσαμέλ και την απλώνουμε. Πασπαλίζουμε με το υπόλοιπο τυρί. Ψήνουμε για 45 περίπου λεπτά στο φούρνο, μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια. Έτοιμα τα παπουτσάκια.

Τετάρτη

ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ ΓΙΑΧΝΙ από τη Μυρτώ

1 κιλό φασολάκια καθαρισμένα / 2 πατάτες σε κομμάτια / 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο / 1 κρεμ-

μύδι μεγάλο / 3 σκελίδες σκόρδο σπασμένες / 1 κιλό ντομάτες τριμμένες / 1/2 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο / 1/2 ματσάκι δυόσμο ψιλοκομμένο/ αλάτι / φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Καθαρίζουμε τα φασολάκια, τα ξεπλένουμε και τα στραγγίζουμε καλά. Ζεσταίνουμε το μισό ελαιόλαδο σε μεγάλη κατσαρόλα σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά και σοτάρουμε το κρεμμύδι μέχρι να γίνει διάφανο. Προσθέτουμε το σκόρδο, τις πατάτες και τα φασολάκια. Άνακατεύουμε καλά. Τέλος, προσθέτουμε τις ντομάτες και το υπόλοιπο ελαιόλαδο, ανακατεύουμε και σκεπάζουμε την

κατσαρόλα με το καπάκι. Άφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει σε χαμηλή φωτιά για περίπου 50 λεπτά. Άλατοπιπερώνουμε προς το τέλος του μαγειρέματος και πασπαλίζουμε με τα μυρωδικά.

Πέμπτη

ΓΙΟΥΒΕΤΣΙ

από την Άντα

500 γρ. κριθαράκι χονδρό / 1 κιλό μοσχάρι κομμένο σε μερίδες (ελιά, σπάλα ή ποντίκι) / 125 ml ελαιόλαδο / 1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο / 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες / 1 καρότο ψιλοκομμένο / 2 κ.σ. πελτέ ντομάτας / 125 ml κόκκινο κρασί / 400 γρ. ντομάτες κονκασέ (κονσέρβα) / 1lt ζωμό (λαχανικών ή βοδινό) / 1 κ.σ. ζάχαρη / 2 φύλλα δάφνης / 1 κ.σ. πάπρικα γλυκιά / 4 κόκκους μπαχάρι / αλάτι / φρεσκοτριμμένο πιπέρι / κεφαλοτύρι τριμμένο για το σερβίρισμα

Σε βαθύ τηγάνι και μέτρια φωτιά σοτάρουμε με 100 ml ελαιόλαδο το κρέας από όλες τις πλευρές μέχρι να ροδίσει. Το αφήνουμε στην άκρη. Προσθέτουμε τα μπαχαρικά στο τηγάνι και σοτάρουμε για 30”, έτσι ώστε να βγάλουν τα αρώματά τους. Προσθέτουμε στο τηγάνι το κρεμμύδι και τα καρότα. Συνεχίζουμε το σοτάρισμα μέχρι το κρεμμύδι να καραμελώσει. Συνεχίζουμε το σοτάρισμα με το σκόρδο για ένα λεπτό ακόμα. Ξανατοποθετούμε το κρέας στο τηγάνι και προσθέτουμε τον πελτέ και τη ζάχαρη. Άνακατεύουμε καλά. Περιχύνουμε με την ντομάτα κονκασέ και μόλις έρθει σε βράση προσθέτουμε και τον ζωμό. Άφήνουμε να βράσει, σκεπάζουμε με το καπάκι το τηγάνι μας και σιγοβράζουμε για 1 ώρα ανακατεύοντας περιστασιακά. Λίγο πριν το τέλος, αλατοπιπερώνουμε τη σάλτσα. Βάζουμε το κρέας και τη σάλτσα του σε ταψί, ρίχνουμε το κριθαράκι μέσα στη σάλτσα και ανακατεύουμε να μοιραστεί ομοιόμορφα το μείγμα. Η σάλτσα πρέπει να καλύπτει το κριθαράκι. Εάν χρειάζεται, προσθέτουμε τόσο βραστό νερό όσο η σάλτσα να υπερκαλύπτει το κριθαράκι για 2 εκατοστά. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 οC για 30' στις αντιστάσεις. Σερβίρουμε το γιουβέτσι ζεστό και πασπαλίζουμε με τριμμένο κεφαλοτύρι.

Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή

ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΟΥΜΕ Ή ΝΑ ΨΗΣΟΥΜΕ! ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ!

ΛΑΧΑΝΟΝΤΟΛΜΑΔΕΣ

Ταιριάζουν στο χειμώνα, αλλά ταιριάζουν και στον

Κρούσκα, καθώς είναι

ένα από τα καλύτερα

πιάτα του· το καμάρι του!

Με την παραδοσιακή

συνταγή της γιαγιάς, από

την πρώτη μέρα λειτουργίας του καταστήματος

το 1972, το αγαπημένο

αυτό παραδοσιακό φα-

γητό μαγειρεύεται στην

κουζίνα του Κρούσκα

πάντοτε με τα καλύτερα

TASIS

FOOD GELATO COFFEE

Το καλό φαγητό στην Κυψέλη έχει

την υπογραφή Tasis. Άπό το 1964,

η οικογένεια Τάση, ως «Σπιτικό»

στη Φωκίωνος και μέχρι σήμερα

στη συμβολή των οδών Χανίων και

Πατησίων, παραμένει πιστή στις αξί-

ες της, που δεν είναι άλλες από το

καλό φαγητό, τον προσεγμένο τρόπο

μαγειρέματος και τις αγνές πρώτες

ύλες. Για να προσφέρουν μία μεγάλη

γκάμα προϊόντων για όλα τα γούστα,

οι άνθρωποι του Tasis ερευνούν

και φέρνουν στην κουζίνα του

καταστήματος εκείνες τις πρώτες

ύλες που συνδυάζουν ποιότητα και

γεύση. Άυτό, ο κόσμος που επιλέγει

να χορτάσει με τα γεύματα του Tasis

το γνωρίζει πολύ καλά. Τα τραπέζια

γεμίζουν και οι διανομές στους δρό-

μους της πόλης δεν σταματούν έως

το βράδυ. Πρωινό, brunch, καφές, γλυκό, αλλά κυρίως ένα πλούσιο

μενού, που αλλάζει καθημερινά, μας

περιμένουν να τα δοκιμάσουμε.

info:

28ης Οκτωβρίου 142, Κυψέλη

Τ. 210 88 37 704 | www.tasisfood.gr

Όλες οι σούπες του Tasis γίνονται ανάρπαστες, αφού τα καλοδιαλεγμένα λαχανικά και οι γνώσεις των σεφ φέρνουν στο πιάτο μας αχνιστές νοστιμιές. Η κρεατόσουπα όμως ξεχωρίζει: τίποτα πρόσθετο, φρέσκα ψιλοκομμένα λαχανικά, κριθαράκι και διαλεχτό κομμάτι κρέας. Βγαίνει από την κατσαρόλα και σερβίρεται ζεστή.

ΚΡΟΥΣΚΑΣ

Σε σταθερό σημείο από το 1972, στην πλατεία Βικτωρίας –πλατεία συνυφασμένη με τη ζωή των Άθηναίων του κέντρου ανά τα χρόνια– το εστιατόριο «Κρούσκας» μάς προσφέρει καθημερινά σπιτικά μαγειρευτά φαγητά. Το μενού ανανεώνεται κάθε μέρα με διαφορετικές μαμαδίστικες γεύσεις. Παστίτσιο, μουσακάς, όσπρια, λαδερά, κρέατα και πόσες ακόμη συνταγές, που μας κάνουν να νιώθουμε σαν στο σπίτι μας! Για να ενημερωθείς και να τις βρεις, αρκεί ένα τηλέφωνο, ένα πέρασμα από το όμορφο κατάστημα και βεβαίως μια επίσκεψη στη σελίδα του στο facebook.

info:

και φρεσκότερα υλικά. ΚΙΜΑΔΟΠΙΤΑ

Αριστοτέλους 88, Πλ. Βικτωρίας | Τ.: 210 82 31 465

Fb: Εστιατόριο «Κρούσκας» - «Krouskas» Greek Traditional Restaurant

Οι πίτες είναι μαγικές, γιατί το φύλλο μπορεί

να αγκαλιάσει οποιοδή-

ποτε υλικό, μπορούν να

καταναλωθούν οποιαδήποτε ώρα της μέρας

και είναι παντός καιρού!

Εδώ ξεχωρίζουμε την

κιμαδόπιτα, γιατί η μυ-

ρωδιά της μας ταιριάζει στο αποχείμωνο!

info:

MARIE & ANTOINETTE HOMEMADE FLAVOURS

Τι συμβαίνει, όταν δύο γενιές ενώνουν τις αναμνήσεις και τις γνώσεις τους γύρω από το θέμα πίτα; Marie & Antoinette, επωνυμία εφάμιλλη της ποιότητας, γιατί πολύ απλά… έτσι έχουν μάθει και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς! Εκτός από τη μεγάλη ποικιλία σε πίτες, στο πιστοποιημένο με ISO εργαστήρι τους παρασκευάζουν σούπες (η σούπα σελινόριζας με μήλο και πράσο είναι η βασίλισσα του χειμώνα), αλμυρά και γλυκά κέικ και τάρτες. Η αποκλειστική χρήση ελαιόλαδου μας συγκινεί ιδιαιτέρως!

Τριανταφυλλίδη 22, Νέο Ψυχικό | T.: 213 04 16 420

fb: Marie & Antoinette Homemade Flavours | www.marieantoinette.gr

Τότε βέβαια δεν ήταν κυρ-Άντώνης, αλλά Άντωνάκης. Ετών 14, έχασε τον πατέρα του και η μάνα του όλο και ζήταγε βερεσέδια από τον μπακάλη. Τι να κάνει κι ο Άντωνάκης, σου λέει «θα ζητήσω δουλειά από την κυρά Μαρία, να με κάνει μάγειρα, να ‘χω πάντα το πιάτο μου γιομάτο». Ξεκίνησε το 1962 να κόβει κρεμ-

μυδάκια και έφτασε να γίνει ο πιο γνωστός

μάγειρας του νησιού. Ειδικά όταν γέμισε το νησί

με τουρισμό στις αρχές του ‘70, έγινε χαμός: οι

ντόπιοι έστελναν τους τουρίστες στον Άντώνη

για να δοκιμάσουν κουζίνα ελληνική, αυθεντική.

Η φήμη του είχε φτάσει μέχρι και την Άμέρικα.

Άυτό συνέβη κυρίως για ένα πιάτο –τη σπεσια-

λιτέ του Άντώνη– που έκλεβε την παράσταση:

το «θείο παστίτσιο» ή αλλιώς «holly pastitsio»,

με τον κοκκινιστό κιμά, το αλ-ντέντε μακαρόνι, τη ρευστή μπεσαμέλ, την τραγανή κρούστα που τα κάλυπτε όλα και τη γενναία μερίδα, καθώς ο Άντώνης πάντα έλεγε ότι «το πιάτο πρέπει να ‘ναι γιομάτο».

Ο καιρός πέρασε και φτάσαμε στις αρχές του 2000, με τον κυρ-Άντώνη να ‘χει βγάλει περί τους 1000 τόνους παστίτσιο από τους φούρνους της ταβέρνας. Είχε καβατζάρει τα 50 πια, αλλά ήταν ευθυτενής, κιμπάρης και μερακλής, ειδικά στο παστίτσιο που τόσο αγαπούσε και ο ίδιος και οι πελάτες. Βέβαια, κάπως όλα είχαν αλλάξει. Ο πλάτανος έστεκε ακοίμητος, αλλά το νησί φαινόταν διαφορετικό. Μέσα στους ξένους, τους υπεραπαιτητικούς που ήθελαν να κάνουν την Ελλαδίτσα Άμέρικα και να αλλοιώσουν καθετί που μύριζε Κυκλάδες.

Μέχρι κι η κυρά Μαρία τούς άφησε χρόνους και απέμεινε ο Άντώνης ο παλιότερος υπάλληλος του μαγαζιού. Κι όταν ανέλαβαν τα «αγγλάκια» (τα εγγόνια της κυρά Μαρίας), δεν τον έδιωξαν φυσικά. Τον κράτησαν με δόξα και τιμή και, μάλιστα, υπογράμμισαν τον τίτλο του ως «υπεύθυνου κουζίνας» (station chef). Όπως κατάλαβε, εκείνος θα έλεγε στους άλλους πώς

να εκτελούν τις συνταγές που θα έφερνε ένας Γάλλος μισελενάτος και αστεράτος. Συμφώνησε στην αλλαγή του μενού, μόνο όταν του ορκίστηκαν ότι το παστίτσιο δεν θα φύγει από τον κατάλογο.

Έτσι κι έγινε κι αρίβαρε ο Γάλλος (Πιερ τον έλεγαν, Πετράν τον φώναζε ο Άντώνης σαν τον πελεκάνο του) κι άρχισε τις αλλαγές. Κοιτούσε ο Άντώνης σαν τον χάνο. Κάτι έπιασε για «μοριακή κουζίνα», κάτι για γραμμάρια και πρέπουσες μερίδες, λίγο τον ενδιέφεραν όλα τούτα βέβαια, αρκεί να μάθαινε τις συνταγές.

Όταν η εκπαίδευση του Πετράν προς το προσωπικό έφτασε στο τέλος της, τότε είπε: «Τώγα παιντιά, θα μαθουμέ ολοί το παστιτσιό του Άντωνή». Φούσκωσε από περηφάνια ο Άντωνάκης — και λέμε Άντωνάκης, γιατί σαν μικρό παιδάκι έκανε. Έδειχνε

τα μυστικά της μπεσαμέλ στον Γάλλο, δοκίμαζε τον κιμά, πρόσεχε τα μακαρόνια να πάρουν τη σωστή βράση. Μέχρι και τον σκούφο του Πετράν έβαλε από τη χαρά του, αν και τον κορόιδευε γι’ αυτό από την πρώτη μέρα.

Έτσι, ένα ροδαλό ζουμερό «holy pastitsio» έκανε την εμφάνισή του σε ένα απαστράπτον πυρέξ, έτοιμο για σερβίρισμα. Και εκεί που λέει του Πετράν «δοκίμασέ το», ο Πετράν τον προλαβαίνει, «όχι πεγίμενε, θα κανουμέ στο παστιτσιό σου μια μικγή αλλαγή». Και ξαφνικά, ο Άντώνης βλέπει τον Πετράν να κόβει ένα κομμάτι αχνιστό παστίτσιο με το χέρι και να το χώνει βίαια μέσα στο μπλέντερ. Πατάει το κουμπί και το παστίτσιο κατακρεουργείται σε σημείο που έγινε πουρές. Τότε, ο Πετράν το σερβίρει σε ένα πιάτο, βάζοντας από πάνω έναν δυόσμο για γαρνιτούρα. «Πώς σου φαινεταί,

Άντουάν;». Ο κυρ-Άντώνης έμεινε άλαλος.

Το παστίτσιο δεν ήταν πια παστίτσιο και το πιάτο

έμοιαζε άδειο, φτωχικό. Φευγαλέα, η ματιά

του καθρεφτίστηκε στο υπόλοιπο του πιάτου.

Άπέστρεψε το βλέμμα και κοίταξε στο πάτωμα.

Τότε είδε εκείνο το μαχαίρι με το οποίο έμαθε

το 1962 να κόβει κρεμμυδάκια.

Όλη του η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια

του. Σήκωσε αργά το μαχαίρι και με μια γρήγορη

κίνηση που θύμισε καράτε έκοψε την καρωτίδα

του Γάλλου και γέμισε την κουζίνα αίματα. Κόκκινη έγινε, σαν τη σάλτσα του κιμά για το παστίτσιο. Τότε πήρε το υπόλοιπο ταψί, το άφησε στο

τραπέζι κάτι Γιαπωνέζων με τρία παιδάκια, τους

πέταξε ένα «κερασμένο» και έφυγε πετώντας το σκούφο στα σκουπίδια.

Κανείς στο νησί δεν τον ξανάδε. Λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Μέχρι σήμερα, πάντως, όταν στο συγκεκριμένο νησί έρχεται μυρωδιά παστίτσιου, όλοι σταυροκοπιούνται με τρόμο…

Η ΛΑΧΤΑΡΙΣΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ

Το πιο λαχταριστό μενού ημέρας περνάει πρώτα από τα μάτια. Έτσι, καθημερινά, ο μαυροπίνακας αναγράφει τα πιάτα και το

μπεν μαρί γεμίζει με νοστιμιές κατσαρόλας

ή φούρνου. Θα βρεις όσπρια, θα βρεις

μαγειρευτά (δοκίμασε οπωσδήποτε γεμιστά, αν τα πετύχεις), κρεατικά και πολλές vegan επιλογές για ένα πλουσιοπάροχο και μαμαδίστικο μεσημεριανό, εξαιρετικής

ποιότητας και νοστιμιάς.

Άν θέλεις να φας όπως στο σπίτι σου, τότε σίγουρα πρέπει να βρεις ένα μέρος που να το αισθάνεσαι σαν σπίτι σου! Κάπως έτσι είναι το κλίμα στη «Στοά Πρωία», που φέτος κλείνει δέκα χρόνια γεύσης, μυρωδιάς και καλής παρέας. Ένα ζεστό πιάτο φαγητό, νόστιμο και γεμάτο, σε περιμένει από τις 11.00 έως τις 17.00 και μπορείς να το απολαύσεις είτε στο χώρο σου (η διανομή γίνεται με τα πόδια και χαμογελαστά!)

είτε στο χώρο του καταστήματος — κάτι που εμείς προτιμάμε, καθώς το κέφι της παρέας είναι μεταδοτικό. Σε κάθε περίπτωση, μια γεμάτη «καλημέρα» και μια ματιά στο μπεν μαρί θα σου φτιάξουν τη μέρα!

info:

Πανεπιστημίου 39 (εντός στοάς Πεσματζόγλου)

Τ.: 210 33 13 400

Fb: στοΑ Πρωία stoa-prwia@blogspot.com

Στη γραφική γειτονιά του Μακρυγιάννη, το «Οινομαγει-

ρείο των Θεών» κρατάει τις πόρτες του ανοιχτές εδώ και 23 χρόνια υπηρετώντας την ελληνική γαστρονομία.

Ο κ. Γιώργος και η κ. Μαρία έκαναν την αρχή και πλέον τα ηνία έχουν αναλάβει ο Νίκος και ο Βαγγέλης, διατηρώντας τις παραδοσιακές γεύσεις. Όμως, έχουν πάει ένα βήμα παραπέρα: με παντρέματα συνταγών, πιάτα απ’ όλη την Ελλάδα και με νέα συνεργασία με έναν από τους πιο έμπειρους, καταξιωμένους και βραβευμένους

Σεφ της Ελλάδας, φέρνουν στο τραπέζι μας τις πιο πλούσιες και ιδιαίτερες γεύσεις. Άπό παραδοσιακά μαγειρευτά μέχρι ιδιαίτερα πιάτα όπως κατσικομακαρονάδα ή καραμελωμένο χταπόδι, το μόνο σίγουρο είναι το γεύμα σας θα το θυμάστε.

Υ.Γ. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε κοκτέιλ με βάση ελληνικά αποστάγματα αλλά και να ανακαλύψετε την πλούσια λίστα κρασιών.

info:

Mακρυγιάννη 23-27, Αθήνα, Τ.: 210 9233 721, 210 9249 237

Fb: Gods’ Restaurant | Ig: gods_restaurant

ΜΑΝΤΙ

Ραβιόλια πολίτικα, γεμιστά με μοσχάρι και μπαχαρικά. Με μία σάλτσα από γιαούρτι και σκόρδο και άλλη

μία σάλτσα από κόκκινη πιπεριά και δυόσμο, κάθε μπουκιά είναι μια ευχάριστη έκπληξη για τον ουρανίσκο.

Η ανατολίτικη παράδοση συναντά τα ελληνικά προϊόντα και στο τραπέζι

μας έρχεται μια ξεχωριστή επιλογή

που αξίζει να δοκιμάσουμε.

Έ ΥΤ

Της Ηλέκτρας Τζώρτσου

Το σπιτικό φαγητό. Οι μυρωδιές που μας

έσπαγαν τη μύτη μόλις μπαίναμε πεινασμέ

νοι στο σπίτι μετά το σχολείο και μαντεύαμε

τι φαγητό θα φάμε σήμερα. Η στιγμή που

συγκεντρώνεται όλη η οικογένεια γύρω

από το τραπέζι. Όταν περιμέναμε πώς και

πώς να έρθουν οι διακοπές για να πάμε στο

χωριό, στη γιαγιά, και να φάμε το αγαπημένο

μας φαγητό απ’ τα χεράκια της — οι τυχεροί είχαμε τις γιαγιάδες κοντά μας στην

και το απολαμβάναμε συχνότερα. Κυριακές γεμάτες μυρωδιές, λερωμένες κουζίνες και εκείνο το υλικό που ξέχασε η μαμά να αγοράσει από το Σάββατο και χωρίς αυτό η κατσαρόλα δεν έκλεινε και δώσ’ του να τρέχουμε στα ανοιχτά ψιλικατζίδικα που έχουν και μια γωνιά με ζαρζαβατικά για τους ξεχασιάρηδες. Τσελεμεντέδες, σκόρπια κιτρινισμένα χαρτάκια, σημειωματάρια γεμάτα γραμμάρια, συνδυασμούς, τρόπους και μυστικά. Το τραπέζι ως τόπος συνάντησης και σύνδεσης των ανθρώπων και των οικογενειών. Το φαγητό ως εκεχειρία, ένδειξη φροντίδας και αγάπης.

Τι γίνεται όμως, όταν οι εποχές αλλάζουν; Όταν όλοι και όλες τρέχουμε και δεν φτάνουμε; Όταν δυσκολευόμαστε να βρούμε το χρόνο για να μαγειρέψουμε; Όταν η μαμά και ο μπαμπάς είναι μακριά και οι γιαγιάδες ακόμη μακρύτερα; Υπάρχουν κάποια μαγαζιά, τα γνωστά μας μαγειρεία, που μπορούν να μας δώσουν λίγη από τη θαλπωρή που νιώθουμε με το καλό σπιτικό φαγητό. Μαγαζιά που θα βρεις θαμώνες από χρόνια να ανοίγουν την πόρτα σαν στο σπίτι τους. Που θα πλησιάσεις το μπεν μαρί με την ίδια εκείνη λαχτάρα που πλησίαζες μικρή την κουζίνα του σπιτιού και σου φαινόταν

θεόρατη. Μαγαζιά που ξέρεις ότι τα υλικά

είναι αγνά, οι συνταγές γνώριμες, οι άνθρωποι επίσης. Μέρη που θα μπορείς να νιώσεις

κάτι από εκείνες τις στιγμές χαράς, όταν το

ψωμί βουτούσε στη σάλτσα και κανείς δεν θα σε κατηγορήσει γι’ αυτό. Πολλά από αυτά

ΑΓΓΕΛΙΚΗ «Όταν είχα πάει για Erasmus στο Στρασβούργο, για έξι μήνες, συγκεκριμένα, το γιουβέτσι. Ύπέροχο!»

ΧΑΡΑ «Ήμουν Παρίσι για μεταπτυχιακό.

Όλα μου έλειπαν, αλλά θυμάμαι μια μέρα μου ήρθε η γεύση του σφουγγάτου. Η ομελέτα φούρνου σαν να λέμε. Τρελάθηκα».

ΚΑΤΕΡΙΝΑ «Κάθε μέρα μου λείπει. Γεμιστά, μελιτζανοσαλάτα της μαμάς και ψάρια στη σχάρα του μπαμπά».

ΜΑΡΙΑ «Τα γεμιστά τα ορφανά. Όταν είχα πολλή δουλειά και δεν μαγείρευα, ήθελα να αισθανθώ μια θαλπωρή, μια ασφάλεια σπιτιού, κατιτίς».

ΑΝΤΩΝΗΣ «Περισσότερο όταν ήμουν στη Λήμνο για το αγροτικό μου, που μου έστειλαν ένα μεγάλο κιβώτιο. Και την πρώτη χρονιά στην Αθήνα, όταν ήρθα για ειδικότητα. Λαχανοντολμάδες και γεμιστά μού λείπουν πιο συχνά».

ΓΕΩΡΓΙΑ «Εμένα μου λείπει, όταν δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω και τρώω όλο τα ίδια και τα ίδια. Νομίζω τα γεμιστά της μαμάς μου. Ορφανά πάντα».

Μ.Α. «Όταν ήμουν για πρακτική στο εξωτερικό, συνήθως έτρωγα μεσημέρι-βράδυ μακαρόνια με σάλτσα ή τόνο κονσέρβα συνοδευμένο με σαλάτα. Τότε ήταν που πεθύμησα ένα καλομαγειρεμένο κοτοπουλάκι με πατάτες στο φούρνο, λεμονάτο και με έξτρα γεύση πορτοκαλιού, όπως το έτρωγα από τη μάνα μου!»

Σ.Τ. «Ξεκίνησα να μαγειρεύω, όταν έμεινα μόνος μου, γύρω στα 27. Μπορώ να πω πως τα κατάφερνα στην κουζίνα καλύτερα κι από φίλες μου συνομήλικες. Βέβαια, κάθε φορά που πηγαίνω στο πατρικό μου για επίσκεψη, αυτό που ζητώ από τη μάνα μου είναι μια μεγάλη μερίδα μακαρόνια με κιμά, όπως μόνο εκείνη ξέρει να φτιάχνει».

Σ.Α. «Μετά από μια εβδομάδα στο νησί τρώγοντας μόνο πιτόγυρα, λόγω της συνάρτησης χορταστικό γεύμα - χαμηλή τιμή, συνειδητοποίησα πως ο μόνος λόγος που θα με έκανε να θέλω να γυρίσω σπίτι και να αφήσω πίσω τις παραδεισένιες διακοπές μου, ήταν ένα πιάτο με σουπιές και αχνιστές πατάτες, φτιαγμένο και σερβιρισμένο από τα χεράκια της μαμάς».

ΡΙΑ «Η μαγειρίτσα της μαμάς μου, στην πρώτη καραντίνα, που αναγκάστηκα και κατάφερα πρώτη φορά να την φτιάξω εγώ, γιατί δεν άντεχα μακριά της. Με βιντεοκλήση και οδηγίες πλυσίματος εντέρων φυσικά. Πέρα από τη μαγειρίτσα πάντως, νομίζω κεφτεδάκια τηγανητά με πατάτες και πιπεριές τηγανητές και όλα τα υπόλοιπα μεζεκλίκια του τραπεζιού».

ΘΟΔΩΡΗΣ «Τα γεμιστά της, πάντα ορφανά. Όταν είμαι άρρωστος, σκέφτομαι πολύ το φαγάκι της μαμάς. Όχι γεμιστά όμως τότε».

ΜΕΝΕΛΙΑ «Ζω στο εξωτερικό, ή τέλος πάντων αρκετά μακριά από το πατρικό μου, σχεδόν από τα 18 και είμαι 33. Μέχρι σήμερα, μου λείπει το χοιρινό με πατάτες στη γάστρα».

ΗΛΙΑΝΑ «Κοτόπουλο μιλανέζ. Τρελαίνομαι, αλλά δεν το φτιάχνει συχνά».

Άπό τα αυθεντικά στέκια της

πόλης, τόσο σε γεύση όσο και σε

ατμόσφαιρα. Το «Οινομαγειρείο

Πλατεία», πάνω στην πλ. Μερκού-

ρη στα Πετράλωνα, έχει κερδίσει

επάξια μια θέση στις καρδιές μας,

αφού ο κύριος Χρήστος μαγειρεύ-

ει συνταγές αγαπημένες, ανάλογα

με τα φρέσκα και εποχικά υλικά

που βρίσκει στις λαϊκές αγορές.

Έτσι, θα βρεις ένα πεντανόστιμο

μενού για όλα τα γούστα. Τώρα

που μπαίνει και η Σαρακοστή,

όλα τα αγαπημένα νηστίσιμα μας

σπάνε τη μύτη, ενώ δεν λείπουν

το κρέας και το ψάρι. Μαζί με τα

αγαπημένα μας αποστάγματα, ένα

γεύμα στην «Πλατεία» είναι αυτό

ακριβώς που μας χρειάζεται.

ΡΕΒΥΘΑΔΑ

Το όσπριο θέλει καλή πρώτη ύλη και σωστό μαγείρεμα. Στην «Πλατεία» βρίσκουμε αυτόν τον ιδανικό συνδυασμό στη ρεβυθάδα, που μπαίνει στο φούρνο και έρχεται στο πιάτο λαχταριστή, ζεστή και φρέσκια. Ζητήστε την και δεν θα χάσετε!

ΜΠΕΚΡΗ ΜΕΖΕ ΣΤΟ ΠΗΛΙΝO

Ο πιο νόστιμος μεζές

έρχεται καυτός στο πήλινο, με σαλτσούλα για να βουτήξεις, ενώ

μπορείς να τον συνοδεύσεις με πιλάφι, για να

γευτείς όλη τη νοστιμιά

της συνταγής. Ο μεζές

του μπεκρή πρέπει να

καταφτάνει μαζί με το

κατάλληλο απόσταγμα, οπότε μην ξεχάσεις να παραγγείλεις.

info:

info:

Δεινοχάρους 3, πλ. Μερκούρη, Άνω Πετράλωνα

Τ.: 210 34 207 | Fb Page: Οινομαγειρειο η πλατεια

Η «Μουσίτσα» είναι η νέα άφιξη ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας στην Πετρούπολη. Με φόντο καρό τραπεζομάντιλα, βαριά κομπολόγια και σκεύη που σε ταξιδεύουν σε κουζίνες του ’50, η «Μουσίτσα» σερβίρει τις πιο νόστιμες χειροποίητες συνταγές. Το μενού έχει δημιουργηθεί από τον Άντώνη, που μαγειρεύει από το πρωί και φέρνει στο τραπέζι μας πιάτα ημέρας, αλοιφές, σαλάτες και μεζεδάκια παρεΐστικα για τσίμπημα και τσούγκρισμα. Στο τέλος, σε περιμένει κέρασμα γλυκό. Άκόμη κάθεσαι;

Καρπάθου 8, Πετρούπολη | Τ.: 210 50 60 922

Fb: Μουσίτσα Μαγειρείο | Ig: mousitsa_mageirio

ΓΚΙΟΥΛΜΠΑΣΙ

Το γκιούλμπασι είναι

πιάτο που δεν χάνει ποτέ,

πόσω μάλλον όταν είναι

φτιαγμένο στην κουζίνα

της Κανέλλας με τόση

φροντίδα και προσοχή.

Το αρνάκι σιγοψήνεται

για ώρες στη λαδόκολλα

και σερβίρεται με τυρί

και λαχανικά. Οι μυρωδιές ξεχύνονται στο

τραπέζι και τα πιρούνια

βυθίζονται στο μαλακό

κρέας. Ευτυχία!

info:

ΜΟΥΣΙΤΣΑ ΚΑΝΈΛΛΑ

Στην Κανέλλα έχουν τριάντα χρόνια παράδοση στη σπιτική κουζίνα και αυτό «βγαίνει» στα πιάτα! Άν θες λοιπόν να γευτείς μαμαδίστικες συνταγές σε αστικό τοπίο, δίπλα στις γραμμές του τρένου, η γωνία της Κανέλλας είναι ό,τι πρέπει. Μέσα στη γειτονιά του Γκαζιού και με τα θέατρα μία ανάσα παραδίπλα, δεν θα μπορούσε να μην είναι στέκι καλλιτεχνών αλλά και όσων εκτιμάνε το καλομαγειρεμένο φαγητό και τις ωραίες παρεΐστικες καταστάσεις.

Κωνσταντινουπόλεων 70 & Ευμολπιδών, Γκάζι

Τ.: 210 3476320 | fb / ig: Οινομαγειρείον Κανέλλα -Kanella

ΜΙΑΜ!

ΠΛΑΤ ΈΙ Α OΙΝΟΜΑΓ Έ ΙΡ ΈΙ Ο

Η νουγκατίνα αντεπιτίθεται

έχουμε

themata

Ένας Μπούμερ

Εδώ και λίγες μέρες, με έναν ξαφνικό τρόπο -σχεδόν μεταφυσικό- άρχισα να σκέφτομαι μία όμορφη, κλασική και αφράτη νουγκατίνα. Όχι απλά να την σκέφτομαι, αλλά και να την αποζητώ.

Πρώτη φορά ένιωσα αυτή την ανάγκη όταν κατά τύχη βρέθηκα στη Βουκουρεστίου.

Μπήκα με φόρα σε ένα χιπστέρικο ζαχαροπλαστείο και με αδημονία ζήτησα μία. Τ@ εργαζόμενο με κοίταξε με απορία: «Τι είπατε κύριε; Τι είναι η νουγκατίνα;»

Με την ίδια απορία κοίταξα κι εγώ τα αποδομημένα γλυκά με φινόκιο και αστρική γλασέ και έφυγα.

Στο συνοικιακό ζαχαροπλαστείο, η ροδομάγουλη και στρουμπουλή ιδιοκτήτρια, όταν της ζήτησα μία νουγκατίνα, μου απάντησε: «Αχ, καλέ μου κύριε, τι έχετε πάθει όλοι με τις νουγκατίνες; Οχτώ έβγαλα από το πρωί και μου τέλειωσαν ήδη!» Άρχισα να αισθάνομαι κάπως περίεργα, σαν να μου έλειπε νικοτίνη. «Θέλετε ένα ποντικάκι; Μία αμυγδάλου; Μία πάστα σεράνο;» συνέχισε η ζαχαροπλάστρια.

ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΜΠΑΖΗ Η Πόλη Ζει;

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟY Αλλόκοσμος

ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΜΠΟΥ

ξεφύ λ έσιλ οτ φεξ ύ λλισ έ το Η ψυχή της πόλης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Η «άχρηστη» πληροφορία

του μήνα από τον Ο Τί; Πῶς; - Σταυρόλεξο από τον

Λέανδρο Σλάβη

Της απάντησα κοφτά: «Θέλω νουγκατίνα. Πότε θα ξαναβγάλετε;» «Αύριο», μου είπε κάπως θορυβημένη. «Κρατήστε μου δύο», της είπα, σαν να έφταιγε, κι έφυγα.

Πήρα τηλέφωνο τη γυναίκα μου και της παρήγγειλα όπως έρχεται να φέρει δύο νουγκατίνες. «Α, μόλις φάγαμε εδώ στο γραφείο τρεις. Ήταν οι τελευταίες», μου είπε.

Άρχισα να ανησυχώ. Πήρα τηλέφωνο τον ψυχολόγο μου. «Πώς είσαι;» «Καλά», μου λέει, «τρώω μία νουγκατίνα που μου έφερε μία πελάτισσά μου».

«Σταύροοοο», άρχισα να ουρλιάζω, «κάτι γίνεται. Μας περνούν υπόγεια μηνύματα και μας κάνουν νουγκατομανείς».

«Μη λες βλακείες», μου είπε και πλατάγισε αποκρουστικά τη γλώσσα του, «τα χαπάκια σου να παίρνεις, έχουν βγει και σε γεύση νουγκατίνας»...

Ο κανών των ανίκανων

Τον τελευταίο καιρό πλανάται πάνω από την πόλη το σύννεφο της επέλασης των καθωσπρέπει. Θα μου πεις, πάντα υπήρχε, σύμφωνοι, αλλά εσχάτως παράγινε. Όταν κάτι ξεχωρίσει λίγο από τον περιβόητο «μέσο όρο», μόλις κάποιος πάει να κάνει κάτι διαφορετικό, να πει κάτι άλλο από την επικρατούσα άποψη της κοινής γνώμης, που νυχθημερόν διαμορφώνουν μονόπλευρα τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, τότε μονομιάς ξεσπαθώνουν οι καιροφυλακτούντες οπαδοί του πολίτικαλι κορέκτ.

Politically correct, αυτή η μάστιγα. Δεν τολμάς να πεις την άποψη σου!

Το χιούμορ και η σάτιρα παρεξηγούνται αυθωρεί και παραχρήμα. Περιμένουν στη γωνία για μια λάθος λέξη, οι όψιμοι συνήγοροι διαφόρων ομάδων και μειονοτήτων. Και τι δεν θ’ ακούσεις: Δεν είσαι φιλόζωος, είσαι μισογύνης, κοροϊδεύεις τους κοντούς, δεν είσαι πατριώτης, είσαι ρατσιστής, προσβάλλεις τους χοντρούς, είσαι άθεος, δεν σέβεσαι τις ερωτικές επιλογές του άλλου, θίγεις τους γέρους, γελοιοποιείς τους καραφλούς, υποτιμάς τις ξανθές και άλλα πολλά. Ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Ζαμπέτας, ο Τσιφόρος, ο Τσιτσάνης, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Χάρρυ Κλυνν, ο Τζιμάκος, θα είχαν μεγάλο πρόβλημα στην εποχή μας… Γίγαντες της τέχνης θα είχαν να λογοδοτήσουν σε πνευματικούς νάνους, ημιμαθείς τηλεπερσόνες, που έχουν άποψη για όλα και στήνουν τηλεδικαστήρια εν ριπή οφθαλμού. Είναι Ελληναράδες, ορθόδοξοι, πιο γιατροί απ’ τους γιατρούς, πιο σεισμολόγοι από τους σεισμολόγους, ξέρουν άριστα νομικά, κατέχουν πλήρως τα μυστικά κάθε τέχνης, μιλούν με θράσος στον ενικό και επί ίσοις όροις με ανθρώπους που έχουν ματώσει μισό και πλέον αιώνα στο αντικείμενό τους…

Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα στα social media.

Άνθρωποι που δεν θα τολμούσαν να πουν τις μπούρδες τους ούτε στο καφενείο της γειτονιάς, είναι όλη μέρα στο πληκτρολόγιο, σχολιάζουν και κατακεραυνώνουν

τους πάντες και τα πάντα, με ύφος εκατό καρδιναλίων.

Οι άριστοι-άχρηστοι, οι εξειδικευμένοι ηλίθιοι με τα μούφα διδακτορικά και την ανύπαρκτη γενική παιδεία, σέρνουν το άρμα της ανθρωπότητας γραμμή σε έναν νέο Ψηφιακό Μεσαίωνα, χωρίς ίχνος ανεμελιάς, χαράς

και ανθρωπιάς.

Ας ελπίσουμε να μην επικρατήσει τελικά ο κανών των ανίκανων.

Η Ερωτική ζωή κάθε ανθρώπου έχει τη

μυθολογία της, έχει και την ιστορία της.

Πόσο κατανοώ τα παιδιά που διηγούνται χωρίς να μπορούν να θυμηθούν τι ακριβώς

τους συνέβη τότε. Νομίζω ότι τα όρια της

φαντασίας, του ονείρου, της πραγματικότητας, είναι τόσο ρευστά –εξ ιδίων τα αλλότρια– που η ενηλικίωση δεν μπορεί να τα ξεδιαλύνει, όσα «ντοκουμέντα» και να επικαλεστεί. Το μόνο μέτρο είναι το αποτέλεσμα. Δηλαδή, αν όλα αυτά που έγιναν ή όχι, ή έγιναν κάπως αλλιώς, έφτιαξαν ένα άνθρωπο ευτυχισμένο, σίγουρο, ήρεμο, σταθερό, συμπονετικό, ανεκτικό, και –το σπουδαιότερο– συγχωρητικό. Ας πω, λοιπόν, από εδώ ένα ευχαριστώ (δεν λέω ονόματα γιατί πραγματικά δεν τα θυμάμαι) σε όλους αυτούς που, με τον τρόπο του ο καθένας, έβαλαν ό,τι μπορούσαν. Άλλος τη «λάσπη» , άλλος τα «τούβλα», άλλος το «τσιμέντο να γίνει», άλλος τις «πέτρες στα νεφρά», άλλος το πιο απαραίτητο, το «νεράκι», άλλος το «για τα σίδερα», άλλος

Ο κανών

Πάω να ρίξω καμιά βόλτα

το ‘μαθα από τον Τραβόλτα:

Ευτυχία μη γυρεύεις

Σάββατο αν δεν χορεύεις!

Κούνα λίγο το κορμί

για να πάρουμε γραμμή.

Είσαι είπε ο Ιπποκράτης

«ό,τι τρως και ό,τι πράττεις»

Το ‘γραψε και ο Τολστόι:

«από μέσα θα σε τρώει»

Το ‘πε κι ο Γουλιέλμος Τέλλος:

«το κορμί δεν έχει τέλος»

Πάω να στρίψω ένα τσιγάρο

και ν’ αράξω να φουμάρω.

Κι ο Ζαμπέτας το ‘πε, αφού:

βρόχα πίπτει ράι θρού.

Βάλε μου ένα ουίσκι

-ο καθείς όπως τη βρίσκει-

Το ’πε εξάλλου κι ο Σπινόζα

«η ζωή δε θέλει πόζα»

Του Βοτανικού ο μάγκας

το καλύτερο παιδί

το μαθα από παιδάκι

το λέγε ο σερ Μπιθί.

Στον αέρα και εν πλω

το καλό είναι απλό.

Κι όπως δίδαξε ο Χριστός

η αγάπη καθεστώς.

Το δείξε ο Μάρκος πρώτα

πώς αρκούν και δύο ακόρντα

το ’πε και ο Αμπαζής

δίχως μια μαντάμ δε ζεις!

Πάω να φτιάξω ένα τοστ

κι όπως είπε και ο Μποστ:

«Ο κανών των ανικάνων:

ικανόν τον κάνουν νάνον!»

ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΑΠΟ

Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε

μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε η καλλιτεχνία. Ο

πιο καλός ο μαθητής της «Ανωτάτης Ζαμπετικής» αναφωνεί «ΖΗΤΩ τα λαϊκά κορίτσια!»

Μουσικοσυνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής και

συγγραφέας. Κυκλοφορούν τα βιβλία του: Ένας

αγάπησε μία και Η ψυχή της πόλης. Περιοδεύει

και παιζοτραγουδά με την μπάντα του σε συναυ-

λιακούς χώρους, θέατρα και μουσικές σκηνές.

Εσχάτως ο «παντελώς χειροποίητα» μποέμ τρα-

γουδοποιός, μάγος του αρπέζ και γλυφοβιδωτός

τραγουδιστής, «ανεξήγητα αρέσει» ερμηνεύοντας, με σπάνιες κινήσεις των άκρων και το σώμα του μέλλοντος, «τραγούδια περιΩπής».

Στην εποχή των ερωτηματικών και των

ΑΠΟ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛ Ο Υ

το «τίποτα» (απαραίτητο αυτό), άλλος το «πάν», για να χτιστούν τα γερά θεμέλια που πάνω τους στέριωσα (16-17 χρονών)

τον πρώτο μου «όροφο-έρωτα», μετά τον δεύτερο, είχε το οικόπεδο και κήπο, στη μια πλευρά ένα δασάκι… Να μην σας τα πολυλογώ, τώρα μοιάζει κάτι ανάμεσα σε φιλόπτωχο ίδρυμα και πανσιόν για λίγες διανυκτερεύσεις (β' κατηγορίας), αλλά αυτό κατάφερα να φτιάξω, είναι το σπίτι μου, η αλήθεια μου, δικό μου. Δεν ζηλεύω τα παλάτια, τους πύργους και τα σαλέ, μόνο που πάντα θα έχω ενοχές και μια πίκρα για τους «άστεγους», που όλο και πληθαίνουν, θαρρείς με ξέφρενη γεωμετρική πρόοδο...

Δεν θέλει και πολύ να βρεθείς χωρίς ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι σου — κι ας μοιάζει να έχουμε σπίτι κι οικογένεια, οι περισσότεροι είμαστε άστεγοι.

Το

ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΜΠΑΖΗ

Πετραδάκι πετραδάκι

σπίτιτωνονείρωνμ

fb: Pantelis Ampazis Παντελής Αμπαζής

Η «άχρηστη»

πληροφορία του μήνα

Τα εις «-άλα» θηλυκά

Ίσως να μην ήταν της αρεσκείας σας η κοπέλα για να της τραγουδάτε

«αγάπη γλυκιά μου», να μην λιώνατε επειδή την είχατε χάσει, να μην

την αναζητούσατε με δάκρυα στα μάτια φωνάζοντας πονεμένα το

όνομά της, αλλά σίγουρα –ιδίως αν είστε κάποιας ηλικίας– δεν θα την

έχετε ξεχάσει. Θα θυμάστε πόσο θρήνησε τη «Μαντουβάλα» (ή «Μαντουμπάλα») του ο Στέλιος Καζαντζίδης. Αλλά και οι νεότεροι, ακόμα

και αν δεν το γνωρίζουν, θα το έχουν τουλάχιστον ακουστά.

Το τραγούδι, όταν πρωτοκυκλοφόρησε κάπου στα τέλη της δεκαετίας

του 1960, έκανε θραύση. Ακουγόταν νυχθημερόν από ραδιόφωνα,

πικάπ, τζουκ-μποξ και δημιούργησε σχολή. Έτσι, το ακολούθησαν η

«Ζιγκουάλα» και η «Μαγκάλα». Αλλά μία ήταν η Μαντουβάλα, αυτή

που άνοιξε διάπλατα τον δρόμο στα θρηνώδη άσματα για ομορφονιές με εξωτικά για την εποχή ονόματα.

Αυτό που ίσως να μην είναι εξίσου γνωστό είναι πως, παρότι στα

τότε δισκάκια των 45 στροφών εμφανίζονταν ως συνθέσεις ελλήνων

μουσικών, πολλά από αυτά τα τραγούδια δεν ήταν τίποτα παραπάνω από απομιμήσεις ή και ξεκάθαρα αντιγραφές ινδικών τραγουδιών! Για

τις οποίες, μάλιστα, δεν πληρώνονταν τα σχετικά δικαιώματα, αφού εμφανίζονταν ως πρωτότυπες συνθέσεις! Ωσότου, βέβαια, κάποιοι Ινδοί μας πήραν μυρωδιά, κατάλαβαν τη φάμπρικα της αντιγραφής ή μίμησης που είχε στηθεί και μας πήγαν στα δικαστήρια και σταμάτησε μετά από αυτό.

Πόσα ήταν τα τραγούδια που είχαν λίγο έως πολύ επιρροές από αντίστοιχα ινδικά; Κάποιοι που μελέτησαν το φαινόμενο τα ανεβάζουν στα 105. Μερικά δεν είχαν επιτυχία. Κάποια άλλα όμως έγιναν μεγάλα σουξέ, όπως το «Όσο αξίζεις εσύ» ή το «Αυτή η νύχτα μένει». Πώς αντιμετώπισαν το φαινόμενο οι άνθρωποι της πιάτσας; Ορισμένοι, όπως ο Τσιτσάνης, αρνητικά. Ορισμένοι, όπως ο Βίρβος, θετικά.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΑΝΔΡΟ ΣΛΑΒΗ

ΟΡ Ί ΖΟΝΤ Ί Α

1. Η τροφός του Δία στο Ιδαίο Άντρο (γενική).

2. Πρόθεση της καθαρεύουσας (αντιστρόφως). - Παραπέμπει σε βιβλία. - Προσωπική αντωνυμία.

3. Χαρακτηρισμός ακαδημαϊκών (αιτιατική).

4. Όρος αθλημάτων με διαχωριστικό δίχτυ. - Με το «τικ» δημοφιλές στους νέους (αντιστρόφως).

5. Χαρακτηρισμός κέντρου διασκέδασης.

6. Έχει και… μήλο (καθαρεύουσα). - Γνωστό αμερικανικό γραφείο.

7. Πολλά έχει να ταΐσει ο πολύτεκνος.

8. Ομόηχα φωνήεντα. - Περίμενε πολύ για να... ενθρονιστεί (αιτιατική, αντιστρόφως).

9. Ήρωας ταινιών που έγινε συνώνυμος του πολύ δυνατού ατόμου, με το άρθρο του (αντιστρόφως).

ΚΑΘΕΤΑ

1. Διακοπή με παρεμβάσεις ροής, κίνησης, προέλασης κ.λπ. (γενική).

2. Έπονται εορτών, όχι πάντα ευχάριστα.

3. Τμήμα ρωμαϊκής οικίας, ο πρόδομος.

4. Με το αντίστροφό του διαβόητος ηγέτης των Ερυθρών Χμερ της Καμπότζης. - Πλήθος (συχνά με αρνητική σημασία).

5. Αναιδές, ξεδιάντροπο. - Επιφώνημα δυστυχίας, απόγνωσης.

6. Πρόδρομος της Ολυμπιακής Αεροπορίας (αντιστρόφως). - Ήρωας σειράς ανεκδότων.

7. Ανήκει σε ή προέρχεται από μεγάλη ομάδα κρατών (ουδέτερο, αντιστρόφως).

8. Μου ερέθισε μία από τις αισθήσεις μου (αντιστρόφως). - Λίγοι ραδιοφωνικοί σταθμοί εκπέμπουν πλέον σε αυτά.

9. Μαστός για… υδραυλικούς (αιτιατική)!

Βρείτε τη λύση του σταυρόλεξου στο www.ipolizei.gr

ΑΛΛΟΚΟΣΜΟΣ

Πέρα από το γνωστό…

Αν ξύσουμε λίγο τη Σκουριά του Χρόνου, ανακαλύπτουμε αλλόκοτες ψηφίδες μυστηρίου.

Το αλλοκοσμικό, το παραφυσικό, ήταν πάντα μαζί μας, απλώς περνούσε απαρατήρητο, χαμένο σε κιτρινισμένα φύλλα αλλοτινών εφημερίδων και σε ξεχασμένες αφηγήσεις. Άγγελοι, δαίμονες, οπτασίες, τέρατα, εξωγήινοι, στοιχειακά όντα και αλλόκοσμα φαινόμενα γρατζούνιζαν τις Πύλες

και πολλές φορές παρείσφρεαν στη Συναινετική μας Πραγματικότητα.

από τον Θανάση Βέμπο | Ερευνητή του ανεξήγητου, συγγραφέα

Αποκρυφισμός και Έλληνες Πολιτικοί

Η συμβατική Ιστορία έχει πολλές πτυχές που υποβαθμίζονται ή αγνοούνται συστηματικά. Μια

από αυτές είναι το κρυφό παιχνίδι που ενώνει

τον χώρο της πολιτικής με τον χώρο του αποκρυφισμού. Ο κόσμος της δύναμης και της εξουσίας (κοσμικής και αλλοκοσμικής) έχει πολλές εκφάνσεις και υπο-χώρους που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Υπήρχαν πάντα περίεργες ομάδες, αδελφότητες, τάγματα και στοές που δρούσαν στα παρασκήνια της πολιτικής — και όχι μόνο.

Ο Σπύρος Μαρκεζίνης (1909-2000), νομομαθής και ιστορικός, ήταν ένας παλαιός πολιτικός

Αθηναϊκή 28.4.1953

και μια γελοιογραφία

του Μαρκεζίνη με αφορμή

τη σχέση του με τον αριθμό 9.

ο οποίος εξελέγη πολλές φορές βουλευτής, διατέλεσε υπουργός τη δεκαετία του 1950, ενώ τον Οκτώβριο του 1973 σχημάτισε βραχύβια κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της Χούντας, έχοντας πάρει εντολή από την τελευταία να προλειάνει το έδαφος για εκλογές. Ανατράπηκε, όμως, με το πραξικόπημα του Ιωαννίδη, λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Είκοσι χρόνια πριν και για την ακρίβεια στις 9 μ.μ. της 9ης Απριλίου 1953, ο Μαρκεζίνης που τότε κατείχε την πολύ σημαντική θέση του υπουργού Συντονισμού, ανακοίνωσε την υποτίμηση της δραχμής, ύστερα από σύμφωνη γνώμη της Νομισματικής Επιτροπής, του Διεθνούς Νομισματι-

κού Ταμείου και της αμερικανικής κυβέρνησης.

Η νέα ισοτιμία δραχμής-δολαρίου ορίστηκε από

1$ προς 30.000 δρχ σε 1$ προς 30 δρχ. Τα τρία

κομμένα μηδενικά απλούστευαν τις συναλλαγές

φασιστεί να ανακοινωθεί στις 28 Μαρτίου, έγινε στις 9 Απριλίου και μάλιστα στις 9 μ.μ., επειδή ο Μαρκεζίνης θεωρούσε πολύ σημαδιακό τον αριθμό 9, έχοντας γεννηθεί (με το παλιό ημερολόγιο) στις 9 Απριλίου 1909. Την ίδια μέρα, το ίδιο άρθρο θα δημοσιευτεί και στην Αθηναϊκή Η κόρη του Σπύρου Μαρκεζίνη, Ελένη ΧέλμηΜαρκεζίνη, στο βιβλίο της Ευτυχισμένα Χρόνια (2001) αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, αρκετά ενδιαφέροντα για τα «πνευματιστικά τραπεζάκια» στα οποία συμμετείχε ο Σπύρος Μαρκεζίνης με σημαίνουσες προσωπικότητες της εποχής του. Βέβαια, ακόμα και αν ο βετεράνος πολιτικός συμμετείχε έστω και «χάριν παιδιάς», όπως λέει η κόρη του, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πόσο θαυμάσιος Δούρειος Ίππος μπορεί να αποδειχθεί μια τέτοια διαδικασία.

Ο ίδιος ο Μαρκεζίνης, στη Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, θεωρεί ότι το πολιτικό τέλος του Νικόλαου Πλαστήρα (16.11.1952) καθορίστηκε από την παρέμβαση μιας καφετζούς: «Ο [Αμερικανός πρέσβης] Πιουριφόι εχρησιμοποίησε με τον κατάλληλο τρόπο γνωστή Αθηναία καφετζού, την οποία ιδιαιτέρως ενεπιστεύετο ο πρωθυπουργός. Εκείνη ανέλαβε να πείσει τον στρατηγό ότι το πλειοψηφικό θα απέβαινε προς όφελόςτουκαιότι,εάνεπροκαλείτοαπότονΠαπάγο [τον μεγάλο του αντίπαλο], έπρεπε χωρίς επιφύλαξη να αποδεχθεί την πρόκληση».

Ελεύθερος Λόγος, 28.4.1953.

και ανέκοπταν την απαξίωση του εθνικού νομίσματος, που είχε συντελεστεί επί Κατοχής με τον αφηνιασμένο πληθωρισμό. Επιπλέον, τα ελληνικά προϊόντα έγιναν φθηνότερα, τα εισαγόμενα ακριβότερα και τα εμβάσματα σε ξένο συνάλλαγμα πολυτιμότερα. Ήταν μια ευνοϊκή κίνηση για την ανάπτυξη της ρημαγμένης ελληνικής οικονομίας.

Αυτή, βέβαια, είναι η φανερή πλευρά της ιστορίας. Κάποια δημοσιεύματα της εποχής αφήνουν να διαφανεί μια ενδιαφέρουσα πτυχή. Στις

9 Ιανουαρίου 1953, η αντιπολιτευόμενη Αθηναϊκή είχε δημοσιεύσει ένα (μάλλον) χιουμοριστικό άρθρο πάνω στα πνευματιστικά πειράματα ενός Ισίδωρου Πολυδωρόπουλου. Ο πνευματιστής

Ο στρατιωτικός και πολιτικός Νικόλαος Πλαστήρας (1883-1953)

είχε καλέσει τα πνεύματα διαφόρων παλαιών πολιτικών, καθώς επίσης και το πνεύμα του πατέρα

του Μαρκεζίνη. Το πνεύμα υποτίθεται ότι έκανε διάφορες επικριτικές διαπιστώσεις για τον γιο του. Το άρθρο μοιάζει με τμήμα μιας ευρύτερης

επίθεσης, που φαινομενικά δεν έχει διαφορά από

τα συνήθη σχόλια μιας αντιπολιτευόμενης εφημερίδας, πλην όμως έχω την εντύπωση ότι ήταν κάτι σοβαρότερο.

Όπως και να ‘χει, στις 28 Απριλίου, ο επίσης αντιπολιτευόμενος Ελεύθερος Λόγος δημοσιεύ-

ει ένα ανυπόγραφο μακροσκελές άρθρο με τη

μορφή ενός ωροσκόπιου του Μαρκεζίνη, διατυ-

πώνοντας προβλέψεις και συγκαλυμμένες προει-

Για τον δε Πλαστήρα, είναι ενδιαφέρον ένα άλλο σχόλιο του Μιχαήλ Γεωργαντά, πολιτικού και πνευματιστή. Λίγο μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου Μελά –που ήταν εξέχων πνευματιστής και πρόεδρος του Μεταψυχικού Συνδέσμου Αθηνών– στις 2 Μαρτίου 1953, ο Γεωργαντάς θα έγραφε: «Να του στέλνετε [του Νικολάου Πλαστήρα] τακτικά τον “Κόσμο της Ψυχής”, αφήκε χειρόγραφονεντολήνοΚων/νοςΜελάςπουκάτι ήξευρε από τας αποκρύφους πεποιθήσεις του Στρατηγού. Διότι ο ίδιος, όταν εγένοντο δημοσία υπαινιγμοί και συχνάκις χλευασμοί δια την κρίσιν του προς τας μεταψυχικάς ερεύνας, κρατούσε πάντοτε μία αξιοπρεπή και πλήρη αυτοπεποιθήσεως σιωπήν γύρω “στο Μυστικό του”» (Ο Κόσμος της Ψυχής, τ. 7, 1953)

Οι «σοβαροί» άνθρωποι, βέβαια, καγχάζουν με τις «ιδιορρυθμίες» των ηγετών τους και χα-

μογελούν συγκαταβατικά, λέγοντας ότι ακόμα

και ο πλέον οξύνους ταγός έχει τις ανθρώπινες παραξενιές του. Κι έτσι βλέπουν μια απελπιστικά επιφανειακή εικόνα. Όμως αυτά παθαίνει όποιος ακολουθεί τη Συναίνεση, το κοπάδι.

Άλλωστε και στην πρόσφατη ιστορία μας, κάποιοι τύποι που χαρακτηρίστηκαν «αγύρτες και τσαρλατάνοι», αποδείχθηκαν θαυμάσιοι Δούρειοι Ίπποι στα χρονικά του ελληνικού μαγικοπολιτικού

κυκλώματος εξουσίας — ακριβώς λόγω του ανυπόληπτου του χαρακτήρα τους!

Ο Αμερικανός πρεσβευτής Τζων Πιουριφόυ (1907-1955)

TΡ Ι Η ΡΗΣ Ε ΠΙ ΧΑ Ρ ΤΟΥ

Τι κάνεις, όταν γνωρίζεις

ενδιαφέροντα εγχειρήματα, ενδιαφέροντες ανθρώπους

και προσπάθειες που με

κάποιο τρόπο νιώθεις ότι κάτι

πιο βαθύ τα ενώνει; Η πόλη

είναι τοπίο που παράγονται

διαφορετικές ιδέες. Όμως,

όλα τα παραπάνω σαν να

τραβάνε κουπί προς την ίδια

κατεύθυνση ή, τουλάχιστον, με τις ίδιες πάνω-κάτω

αξίες. Ως Πόλη Ζει βλέπουμε

«τριήρεις» στους δρόμους

της πόλης, στις γειτονιές, στα

μυαλά. Βλέπουμε «τριήρεις»

που καταφέρνουν να πλέουν

στα περίεργα, άλλοτε ήρεμα

άλλοτε ταραγμένα, νερά της

πολιτείας.

Δίνουμε χώρο, λοιπόν, σε αυτά τα «πλεούμενα».

Έξι σελίδες για τρεις

προσπάθειες. Έλπίζουμε να

συνεχιστεί αυτό το ταξίδι!

μουσική ξανά σε χαρτί

ΠΕΡΙ LUNG

Έχει λόγο ύπαρξης ένα

έντυπο μουσικό περιοδικό

στην εποχή της απόλυτης

κυριαρχίας του διαδικτύου;

«Ναι», αναφωνήσαμε με

πάθος, απαντώντας στο

συγκεκριμένο ερώτημα πριν

4 χρόνια και έτσι ξεκίνησε

το ταξίδι του Lung Fanzine!

17 τεύχη μετά, συνεχίζουμε, με το ίδιο πάθος και μεράκι, αυτό που αποκαλούμε «φανζινική τρέλα». Στόχος

μας είναι με κάθε τεύχος να

προτείνουμε τις καλύτερες

φρέσκες μουσικές αλλά

και να ρίχνουμε ξανά τους προβολείς σε συγκροτήματα και μουσικούς από το παρελθόν και πάνω απ’ όλα να αναζωπυρώνουμε την κουβέντα

MIDLAKE – WINTER DIES

[ALBUM: THE COURAGE OF OTHERS, 2010]

«Καθώς ο χειμώνας πεθαίνει, η Γη ξανάρχεται στη ζωή και τα εμπορικά πλοία σαλπάρουν για να βρουν μια νέα φιλόξενη γη και να αρχίσουν ξανά, για έναν ακόμα χρόνο, για να καταφέρει ο άνθρωπος να αλλάξει την πορεία του».

TALK TALK – THE RAINBOW

[ALBUM: SPIRIT OF EDEN, 1988]

Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε άλλο τραγούδι των Talk Talk εδώ, ακόμα και ολόκληρο το album Colour Of Spring

Όλα τους μοιάζουν σαν μια μουσική που

του

μήνα η στίχος

«And if you 're in love, then you are the lucky one, cause most of us are bitter over someone. Setting fire to our insides for fun, to distract our hearts from ever missing them-»

[Daughter - Youth]

αρχίζει ακριβώς μόλις τελειώσει η βροχή, την ώρα που τα σύννεφα απομακρύνονται ράθυμα.

BILL CALLAHAN –[ALBUM: DREAM RIVER

Η Άνοιξη έρχεται πάντα χωρίς να βιάζεται, όσο και αν βιάζονται οι άνθρωποι. Ο Callahan

αφήνει τις κιθάρες του να «πνιγούν» στο wah και

στο delay και αυτές μοιάζουν με αποδημητικά

πουλιά που γυρνούν εκεί που ξεκίνησαν. Στο

καλειδοσκόπιο της αλλαγής των εποχών. «And all I want to do, is to make love to you. In the fertile dirt with a careless mind. With a careless mind». Άλλωστε, η αληθινή άνοιξη είναι μέσα σου.

των εποχών

Η

διαταραχή του άγχους

των ειδήσεων

Επιμέλεια ΕΛΕΝΗ ΣΩΤΑΚΗ

Ποιος είναι ο ψυχολογικός αντίκτυπος της καθημερινής κατανάλωσης ειδήσεων; Όλοι συμμετέχουμε σε ένα καθημερινό

επικοινωνιακό φεστιβάλ μηνυμάτων που προκαλούν άγχος. Η ακατάσχετη σκανδαλολογία. Ένας πόλεμος

που πλησιάζει. Ένας πόλεμος που αναβλήθηκε. Τι μας συνέβη; Βρεθήκαμε χωρίς ομπρέλα σε χαλάζι πληροφοριών; Τελικά, στις μέρες μας, η είδηση πώς ορίζεται;

ΆΓΧΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Η «διαταραχή του στρες των τίτλων ειδήσεων» μπορεί να ακούγεται

παράδοξη σε μερικούς αλλά η

έρευνα προσφέρει ενδιαφέρουσες

παρατηρήσεις για τα συναισθήματα που

εκδηλώνονται στο άκουσμα της είδησης.

Σε γενικές γραμμές, διαπιστώνεται

πως ορισμένα άτομα, υπό ορισμένες

συνθήκες, μπορεί να είναι ευάλωτα σε δυνητικά επιβλαβή επίπεδα άγχους, εάν εκτεθούν σε συγκεκριμένους τύπους

ειδήσεων.

Πολλοί άνθρωποι γίνονται ιδιαιτέρως ανήσυχοι με την ευρεία διανομή τρομακτικών ειδήσεων. Στην περίπτωση,

δε, που το άτομο έχει διαγνωσμένη

αγχώδη διαταραχή, κατάθλιψη ή αντιμετωπίζει κάποιο άλλο ζήτημα

ψυχικής υγείας, η πιθανότητα οι τρομακτικές ειδήσεις να επιδεινώσουν

και να πυροδοτήσουν εκ νέου τέτοια

υποκείμενα ζητήματα φαντάζει σχεδόν βέβαιη.

Η έλλειψη ενσυναίσθησης θα

μπορούσε να είναι μια πιθανή

εξήγηση για μια τέτοια στάση.

Μια άλλη θα μπορούσε να είναι η συστηματική συναισθηματική

απονέκρωση, που παρατηρείται όταν

οι άνθρωποι εκτίθενται καθημερινά

στον κυνισμό της καταστροφής, της

απώλειας και του ολέθρου ως μορφή

κανονικότητας και καταγραφής της πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας

που καλείται ο άνθρωπος να

αποδεχτεί, να συνηθίσει και εντέλει

να συνθηκολογήσει με τα νοσηρά της κομμάτια ως μέρος μιας κουλτούρας παθητικότητας και απάθειας.

Έξάλλου, ένας καταναλωτής ειδήσεων

δεν καλείται να γίνει δημιουργός και εμπνευστής των γεγονότων. Περιορίζεται

στον ρόλο του θεατή των αποφάσεων και ενεργειών που κάνουν οι άλλοι για εκείνον χωρίς εκείνον, στον ρόλο τελικά του θεατή της ζωής.

ΕΙΚΌΝΕΣ – ΜΙΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ

Γενικά, ο Τάσος Δούσης ταξιδεύει από επαγγελματική υποχρέωση, σχεδόν το ίδιο κάνουμε και εμείς. Παρακολουθούμε

τις εκπομπές του από επαγγελματική διαστροφή.

Ο Τάσος, που παρουσιάζει την εκπομπή Εικόνες, στο κανάλι Open, ταξιδεύει

και μαζί του ταξιδεύουμε σε τόπους χιλιοπατημένους από το τουριστικό

κοινό. Το ότι σε κάθε προορισμό ποζάρει

λες και θα μας δείξει κάτι που θα δούμε πρώτη φορά, δίνει τον τόνο στην εκπομπή του.

Γενικά δεν βλέπουμε τις Εικόνες για το ταξιδιωτικό περιεχόμενο. Βλέπουμε

Εικόνες για την έξαψη που προσφέρει η αντίφαση. Ο Τάσος (Δούσης) που

έχει πολλά μπουφάν –φορά ένα

καινούργιο σχεδόν σε κάθε πλάνο–

κινείται μπροστά στην κάμερα με αέρα

μπαρουτοκαπνισμένου μύστη της

περιπέτειας, την ίδια στιγμή που σε

δεύτερο πλάνο άλλοι τουρίστες χλιαρής ταξιδιωτικής εμπειρίας κυκλοφορούν ανέμελα, γνωρίζοντας πως υπάρχουν

πολλοί άλλοι σαν αυτούς.

Ο Τάσος είναι σταρ όχι για τον λόγο

που, ίσως, ο ίδιος νομίζει ότι είναι.

Αυτή η αντίφαση είναι περιπέτεια όχι τουριστική, αλλά της ανθρώπινης ψυχής.

Όπως έχουμε πει και

Τοκ οφ δε ντάουν

Μια ημίαιμη ελληνική βερσιόν του λοβ στόρι τύπου Σερζ Γκενσμπούρ - Τζέιν Μπίρκιν.

Ο θυελλώδης έρωτας Μπισμπίκη-Βανδή

είναι για να διαφημίζεται. Προβάλλεται από επιλογή. Ίσως στην προβολή του βρίσκεται και η ύπαρξη της ερωτικής τους χημείας. Η δίψα να γίνουν talk of the town σκεπάζει κάθε πιθανή αντίσταση. Τους φαντάζομαι, αμέσως μετά από κάθε δημόσιο φιλί τους, να σπεύδουν στα social media για να δουν πώς αποτυπώθηκε η αγάπη τους. Να μετρήσουν likes και angry faces. Στην εποχή της άυλης τέχνης, της άυλης δόξας, πρέπει να υπάρξει χώρος και για άυλο έρωτα.

Ηχογραφώντας το βουητό της πόλης

Το ηχητικό χάος των πόλεών μας είναι το soundtrack της ζωής μας. Να φέρω ένα παράδειγμα; Σίγουρα

out

θα έχεις ακούσει τον ήχο που αφήνουν οι συρμοί του μετρό, όταν τρέχουν πάνω στις ράγες. Δεν έχεις αισθανθεί ποτέ πως αυτό το σύντομο καθημερινό ταξίδι έχει ρυθμό; Δεν έχεις ποτέ ξεχαστεί ακούγοντάς το; Ναι, η ανοργάνωτη βοή που παράγουμε ασυναίσθητα καθημερινά έχει το δικό της ενδιαφέρον και έχει αποτυπωθεί συχνά σε έργα τέχνης. Μας αρέσει; Δεν μας αρέσει; Άλλες φορές μας αρέσει και άλλες όχι; Όπως και να ‛χει, η πόλη έχει τους δικούς της κανόνες. Το Fragile ζει εντός τους.

www.fragilemag.gr info@fragilemag.gr

(ή γιατί έχουμε όλοι φρικάρει)

ητουατάκα μήνα

ΑδιευκρίνιστηΨήφος

Μετρονόμος

Περιοδικό & εκδόσεις

20+2 χρόνια από τον Μάρτιο του 2011, από τη στιγμή που το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Κοιτώντας πίσω, σου φαίνεται σαν χθες που έψαχνες συνεργάτες, τυπογράφο, να βρεις λύσεις

σε πρακτικά θέματα, αφού όλα αυτά ήταν κάτι ξένο για σένα. Το πάθος όμως δεν σε άφηνε να ησυχάσεις και το τριμηνιαίο μουσικό περιοδικό Μετρονόμος βγήκε στην κυκλοφορία, με αφιερώματα και άρθρα που αγκάλιαζαν

το έργο Έλλήνων δημιουργών, το έντεχνο λαϊκό τραγούδι, τη μελοποιημένη ποίηση, το ρεμπέτικο, την παραδοσιακή μουσική. Πολύ σύντομα ξεκίνησαν και οι εκδόσεις, με μουσικές βιογραφίες και μελέτες για τη μουσική και ακολούθησαν η πεζογραφία, η ποίηση, το δοκίμιο και η φωτογραφία, καθώς και η κυκλοφορία μουσικών cd.

20+2 χρόνια που τα μετράς με ατέλειωτα ξενύχτια, με δυσκολίες –που τις βάζεις στην άκρη– και όμορφες στιγμές.

20+2 χρόνια και συνεχίζουμε…

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εσάς τους αναγνώστες και σε όλους όσοι μας στήριξαν και συνεχίζουν να μας στηρίζουν με τον τρόπο τους, ξέρουν αυτοί.

www.metronomos.gr metro-no@otenet.gr

η τυχαία φράση του μήνα...

«Εμένα πάντα με ενδιέφερε ο σοσιαλισμός, με την ευρύτερη έννοια. Δεν με ενδιέφερε η Δεξιά, ούτε τα άκρα, επειδή μου στένευαν το μυαλό. Τον Λουί Αραγκόν τον μελοποίησα επειδή ήταν σπουδαίος ποιητής, όχι επειδή ήταν Αριστερός. Πολλοί μεγάλοι ποιητές ήταν Αριστεροί. Τι να κάνουμε… δεν υπάρχουν Δεξιά ποιήματα».

Συνέντευξη στους Μάκη Γκαρτζόπουλο και Ηρακλή Οικονόμου, περιοδικό Μετρονόμος, τχ. 54, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2014

από ένα περιοδικό

Αφιέρωμα στον Άλκη Αλκαίο, περιοδικό Μετρονόμος τχ. 62, Ιανουάριος - Μάρτιος 2017

Γιάννης Σπανός

the best boy-girl

Girl ) Meg Baird

Η φωνή των Espers και των Heron Oblivion έρχεται να σώσει μουσικά

τον πρώτο μήνα του 2023, που αποδείχτηκε μάλλον φτωχός, και στην εκπνοή του μας παραδίδει το Furling. Dream Pop και –ενίοτε ψυχεδελική– folk συνδυάζονται με υπέροχο τρόπο, καθώς η φωνή της Meg, εύθραυστη και μειλίχια, καθοδηγεί τον ακροατή. Μοιάζει με περίπατο κάτω από ψηλά δέντρα που αφήνουν τον ήλιο αραιά και πού να περνά ανάμεσα από τα κλαδιά και να φωτίζει τα πρόσωπά μας.

Boy Daniel Rossen

O Rossen είναι μάλλον ο άνθρωπος που πήρε την υπέροχη folk των Grizzly Bear πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια και την μεταμόρφωσε στην απίστευτη dream-psychedelic-indie-prog folk που μας έδωσε διαμάντια σαν το Veckatimest, Shields κ.λπ. Ο δεξιοτέχνης κιθαρίστας και πολυοργανίστας κυκλοφόρησε μέσα στο 2022 το You Belong There και, κατά τη γνώμη του γράφοντα, διεκδικεί τον τίτλο του πιο παραγνωρισμένου album της (περσινής) χρονιάς. Όσ@ αγαπήσατε τον μαγικό κόσμο των Grizzly Bear, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και ανακαλύψτε το.

Β.

Θα πάω BLACK ANGELS

Οι Black Angels

αποτελούν αναμφίβολα

το κορυφαίο σχήμα

της νεοψυχεδελικής

σκηνής που μας

απασχολεί (πολλές

φορές αδικαιολόγητα)

τις τελευταίες δύο

δεκαετίες. Η ποιότητα των

δίσκων και των ζωντανών

εμφανίσεων αποτελεί την

καλύτερη επιβεβαίωση

της παραπάνω άποψης.

Τι κι αν αυτή θα είναι η

John Cage

«Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να ασχοληθώ τόσο

εκτενώς μαζί σας, ειδικά από τη στιγμή που

ξεκουραζόμουν πάνω σε αυτό το ατονικό

ατομικό σύννεφο. Αφού με καλέσατε

όμως, τουλάχιστον ας σας απαντώ χωρίς

ερωτήσεις, αφού μπορώ να τις προβλέψω.

Έτσι δεν θα χρειαστεί

να με ρωτήσετε

πέμπτη επίσκεψη των

Τεξανών στη χώρα μας,

οι πιστοί ακόλουθοί

τους την περιμένουν με

την ίδια ανυπομονησία

της πρώτης φοράς και

είναι βέβαιο πως θα

γεμίσουν ασφυκτικά το venue. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση

θα έχουμε τη δυνατότητα

να ακούσουμε για

πρώτη φορά ζωντανά

τα κομμάτια του έκτου

τις άπειρες και συνεχώς ανανεούμενες επιλογές διασκέδασης της Αθήνας

άλμπουμ τους Wilderness of Mirrors, που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες. Αναμένουμε, λοιπόν, μια βραδιά γεμάτη ψυχεδέλεια, fuzz-αριστές κιθάρες, υπνωτικά

φωνητικά και πάνω από όλα μια τρομερά δεμένη μπάντα, που βρίσκεται ακόμα στο ζενίθ της και καταθέτει την ψυχή της επί σκηνής.

ανούσια πράγματα.

Avant Garde το λέγατε μονάχα εσείς, για μένα και τους γύρω και κοντά μου όμως, από

τη στιγμή που βγήκε από το μυαλό μας και καταγράφηκε με κάποιον τρόπο, ήταν ήδη πεπαλαιωμένο.

Πρώτη φορά εκτέλεσα το 4'33" στο σπίτι μου, όταν είχαν αρχίσει να με εκνευρίζουν

πραγματικά οι καθαρές νότες. Στην αρχή

όμως λεγόταν 1:67'8 και είχα στο νου μου πιο απρόσιτους ήχους, όπως το χρώμα μιας κλεψύδρας όταν βρυχάται ή την πέμπτη συλλαβή της λέξης “sandal” σε ύπτια θέση. Μετά έκοψα τα περιττά… et voila!

Έδώ που βρίσκομαι –δεν θα σας πω πού ακριβώς, δεν μου επιτρέπεται– ο χρόνος

υπάρχει μόνο και μόνο για να θυμίζει ότι, αν κάποιοι σου πουν ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι, εσύ οπωσδήποτε πρέπει να προσπαθήσεις να το κάνεις, όπως έλεγε ο πατέρας μου. Σοφός άνθρωπος, κι εδώ που ξαναβρεθήκαμε συνεχίζει να είναι ανήσυχο πνεύμα — κυριολεκτικά (...μάλλον όμως δεν έπρεπε να το προδώσω αυτό, έτσι; :wink:)

Τώρα να με συγχωρέσετε, αλλά θα πρέπει να αποχωρήσω. Μελετούσα μπουζούκι

μαζί με έναν πρώην δικό σας –Τσιτσάνης

λέγεται, μπορεί να τον ξέρετε– και θα μου

διαμαρτύρεται ότι λουφάρω στα μαθήματα».

K.

ΓΟΥΣΤΑΡΩ

Στο Ouija board με τον

Καταφέραμε αυτό που οι άλλοι δεν προσπάθησαν ποτέ.

Ηχογραφώντας το βουητό της πόλης

CONTROL Let musicthetake

CONTROL Let musicthetake

Τι ήταν οι βραδιές

στο

Άλσος με

τον Σταμάτη Κραουνάκη;

ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΕ

NON-STOP ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ

CAYETANO – A MILLION FACES

HIGH HOP RECORDS

Ο Cayetano κυκλοφορεί

υπέροχα άλμπουμ. Ο πολύπειρος

Έλληνας πολυμουσικός και μουσικός παραγωγός, στη νέα

του δουλειά A Million Faces είναι εντός εποχής όσο δεν πάει άλλο. Οι μελωδικές του γραμμές

μπλέκουν με το progressive rock, το experimental, την disco, τη reggae, ενώ μια αύρα

κινηματογραφικής αίσθησης

υπάρχει σε κάθε κομμάτι. Η

electronica του «Got To Walk

On» έχει τα φόντα να γίνει ένα

πανίσχυρο ραδιοφωνικό χιτ.

Η up to date φανερή reggae

του «Sun City Creeps», με τα υπέροχα φωνητικά του Georges

Perin, μπορεί ν’ ακουστεί σε

κάθε after hours στιγμή. Την

εποχή που η μουσική ακούγεται fast forward, το A Million Faces πάει «ανάποδα». Θέλει το χρόνο

σου. Θέλει την ακουστική σου ανιδιοτέλεια. Αν του τα δώσεις, θα σε μαγέψει.

στο Άλσος. Ήταν ωραία; Ναι, ήταν ωραία. Πόσο ωραία; Κοίτα, δεν ήταν μόνο εκείνη η αρμαθιά τραγούδια που ακούστηκε από σκηνής, έτσι στεγνά. Οι βραδιές του Σταμάτη

και

Κραουνάκη είναι πια στάση ζωής. Φαντάζομαι πως ξέρεις τι εννοώ. Σε μια εποχή που η τέχνη αποχαρακτηρίζεται από το κοινωνικό της περιεχόμενο, στο ιστορικό για τη διασκέδαση

της Αθήνας σημείο το πράγμα πήγαινε ανάποδα. Η μουσική

είχε σωστές διαστάσεις. Ήταν, επιτέλους, μεγαλύτερη από το πλαίσιο που παρουσιάζονταν. Ο Κραουνάκης, η Σπείρα, η μουσική. Οι φαρμακουάζ ατάκες σαρκασμού και αυτοσαρκασμού για τον έρωτα, την πολιτική, τη ματαιότητα του εγωισμού, που ξέφευγαν εύκολα από το στόμα του πρωταγωνιστή της μουσικής παράστασης, ένωναν το κοινό δημιουργώντας μέθεξη. Ήταν κατανοητές, σε έκαναν να γελάς. Μπορεί να είναι γέλιο χαράς. Ή μπορεί γέλιο πίκρας. Όπως και να ‛χει, στο Άλσος ακούστηκαν μουσική και λόγος που αφορούσαν το παρόν. Πόσο συχνά συμβαίνει αυτό πια σε μουσικές σκηνές της πόλης μας;

Θα πάω στον Άρη

Η παράσταση που αγαπήθηκε και συγκίνησε κοινό και κριτικούς… «Άρης», της Σοφίας Αδαμίδου, με τον Τάσο Σωτηράκη στον ομώνυμο ρόλο. Η παράσταση που παρουσιάστηκε στον Τεχνοχώρο Cartel για 4 σεζόν και σε περισσότερες από τριάντα πόλεις και Φεστιβάλ στην Έλλάδα, την Κύπρο και τη Ζυρίχη, επιστρέφει στο θέατρο OLVIO στην Αθήνα για 15 μόνο παραστάσεις!

Πριν γραφτεί το έργο από τη συγγραφέα Σοφία Αδαμίδου, ο Τάσος Σωτηράκης είχε ξεκινήσει να μελετάει τη ζωή και την ιστορική και πολιτική του πορεία του Άρη Βελουχιώτη. Την ανθρώπινη φύση του και τους αγώνες του. Ο Τάσος Σωτηράκης

συναντήθηκε με τη Σοφία Αδαμίδου γύρω στο 2014, όταν

και συζήτησαν για πρώτη φορά το θεατρικό «ανέβασμα» του «Άρη».

Ο Τάσος πρότεινε στη Σοφία να φτιάξει έναν μονόλογο, όπως

κι έγινε. Το 2017 η παράσταση

πρωτοπαίχτηκε στον Τεχνοχώρο Cartel.

H Σοφία Αδαμίδου αποκαλούσε αυτό το θεατρικό έργο το

αγαπημένο της παιδί. Ήταν

ο παιδικός της ήρωας από

τα χρόνια του σχολείου στην Κοζάνη, το σύμβολο που αγκάλιαζε, με το λόγο του, τους αγρότες και τους εργάτες. Ένα πανανθρώπινο σύμβολο. Η παράσταση έκανε μια μεγάλη και πολύ πετυχημένη διαδρομή. Δεν

ΓΟΥΣΤΑΡΩ

θα της άρεσε να λέμε απανωτά sold out, γιατί δεν έβλεπε την διαδρομή του «Άρη» ως εμπορική επιτυχία κι ας ήταν τέτοια. Ο Τάσος Σωτηράκης φέτος, από την 1η του Μάρτη, θα παρουσιάσει στο θέατρο OLVIO τον θεατρικό μονόλογο «Άρης» για 15 μόνο παραστάσεις. Ο Άρης με τον σύντροφό του, τον Τζαβέλα, ο Άρης με το πιστόλι στον κρόταφο. Ο πρωτοκαπετάνιος που θυμώνει, οργίζεται, ξεσπά.

Θέατρο OLVIO

Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός

Τ: 210 34 14 118 (18:00 – 21:00)

(Θέατρο)

norhythm no no

είναι ούτε ρυθμός

ποίηση δεν ούτε λογική

Σαίξπηρ

XVIΙ

Γιοβάννα «Φως… φως… φως...» Έκδ. Μετρονόμος

Πρέπει να συναρμολογήσω τα

όνειρα που / σπασμένα σε χιλιά-

δες κομμάτια / αδειάζονται στον

κάδο μου / κάθε που / ξεφτίζει η

νύχτα. / Ίσως τότε βρω το νόημα

της ζωής που / προοριζόταν για

μένα / χωρίς εμένα.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΙ

Κατερίνα Ντίνου «Πέτρα αιώνια» Έκδ. Μετρονόμος

Η σκηνή ήταν από ξύλο. / Έξείχαν κάτι

καρφιά / επισκευές επισκευών / να γίνεται

πιο επικίνδυνα / η αναπαράσταση ζωής. / Η

ζωή ήταν από καρφιά. / Έξείχαν κάτι ξύλινοι σταυροί σωτηρίας / κατασκευές ενός παράξενου Θεού / να γίνεται η αναπαράσταση κάθε θανάτου / χωρίς υποβολέα.

ΛΑΘΗ Μαρία Μπεθάνη «Θαύμα»

Έκδ. Μετρονόμος

Πιο πολύ από όλα μεριμνώ για τα λάθη μου. / Από το πρωί τα ποτίζω / συχνά ενώ κοιμούνται τα φιλώ. / Έχω αφοσιωθεί σε αυτά. / Το δέχομαι. / Γι’ αυτό τα καλοκαίρια τα βλέπω ανά- γλυφα στα κύματα / και συμφωνώ με τη θάλασσα / που μία τα ξυπνά και μία τα κοιμίζει.

NoRhythm no no

Στις 480 σελίδες του βιβλίου του Σταύρου Γ. Καρτσωνάκη Νίκος Γκάτσος - Δώστε μου μια ταυτότητα να θυμηθώ ποιος είμαι. Ποίηση και στιχουργική 1931-1991, θα βρείτε όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος για τον σπουδαιότερο ποιητή στίχων της ελληνικής μουσικής. Θάνος ΜικρούτσικοςΚυνηγώντας την ουτοπία. 16 αναγνώσεις του έργου του, είναι ο τίτλος του βιβλίου που επιμελήθηκε ο Ηρακλής Οικονόμου και συγκεντρώνει δεκαέξι μελέτες που καλύπτουν το σύνολο του έργου του δημιουργού. Τα κεφάλαια κινούνται πάνω σε τρεις κύριους άξονες:

Κυριακή του Θωμά, 27 Απριλίου του 1941, εισβάλλουν

οι Γερμανοί στην Αθήνα. Η Γαβριέλα των Εξαρχείων

ξυπνά πλημμυρισμένη στα αίματα από το κουφάρι

του ονειρικού τσολιά που γκρεμοτσακίστηκε από το

Βράχο. Στο καφενείο των Αμπελοκήπων υπογράφεται

η παράδοση της πόλης. Αυτοκτονεί η Πηνελόπη

Δέλτα. Η Δασκάλα της Καισαριανής γράφει στον

τοίχο το πρώτο αντιστασιακό σύνθημα. Ο Νικολάκης

παίρνει το ξύλινο σπαθί και τραβάει για το μεγάλο

ρεσάλτο. Παραδίδουν την Ακροναυπλία στους

κατακτητές. Η Άννα χαράζει το όνομά της και ένα ακιδογράφημα στα μπουντρούμια της Κοραή 4.

Το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Τσιαντή Χάραμα

κοινωνία, ποίηση, μουσική. Γράφουν οι: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, Σπύρος Αραβανής, Μιχάλης Γελασάκης, Μαρία Γεωργιάδου, Μάκης Γκαρτζόπουλος, Μανώλης Δαφέρμος, Τιτίκα Δημητρούλια, Δημήτρης Κουτσούμπας, Ανδρέας Μαράτος, Γιάννης Μηλιός, Αλεξάνδρα Μικρούτσικου, Γιώργος Β. Μονεμβασίτης, Ηρακλής Οικονόμου, Φώντας Τρούσας, Γιώργος Χαρωνίτης, Θανάσης Χουλιαράς. Πρόλογος: Μαρία Παπαγιάννη.

Δεύτερη, συμπληρωμένη έκδοση του βιβλίου Άλκης Αλκαίος - Πατησίων και Παραμυθιού γωνία. Μελοποιημένοι στίχοι, σε επιμέλεια: Μαρίας Γεωργιάδου, με το έργο «του ποιητή που παρίστανε τον στιχουργό», σύμφωνα με τον Θάνο Μικρούτσικο.

Καισαριανής αποτελεί ένα χρονικό της κατοχικής Αθήνας και κυρίως της Καισαριανής, μέσα από ορόσημες αλλά και παραμερισμένες σελίδες της ιστορίας, όπως ζυμώθηκαν και χαράχτηκαν στα προσφυγικά, στις μάχες των γειτονιών, στις ταβέρνες, στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στα φριχτά κρατητήρια της Κομανταντούρ. Μαζί και ένα cd με 15 νέα τραγούδια και ανάλογη θεματολογία, που ερμηνεύουν οι Ελένη Δήμου, Γιώργος Ξηντάρης, Κατερίνα Τσιρίδου, Βιβή Βουτσελά, Φώτης Βεργόπουλος, Ιουλία Καραπατάκη Βασίλης Κορακάκης, Αντώνης & Θοδωρής Ξηντάρης, Σωτήρης Παπατραγιάννης, Γιάννης Τσιαντής, Γιάννης Χαραλαμπάκης. Από τις εκδόσεις Μετρονόμος.

Ανδρικά καταφύγια περιποίησης ή πολύ απλά barbershops. Οι άνδρες παίρνουν πίσω τα καλλωπιστικά τους δικαιώματα και ζητάνε τον δικό τους χώρο, όπου το κούρεμα είναι αποκλειστικά αντρικό και δεν ακροβατεί πάνω στο τρίγωνο του αντρικούγυναικείου-παιδικού. Δεν είναι ότι αυξήθηκαν οι απαιτήσεις, αλλά αναβίωσε η ανάγκη για καθαρόαιμη ανδρική περιποίηση, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του σύγχρονου ανδρικού φύλου.

Γράφει η Σοφία Αργύρη

Τα barbershops

ήταν ανέκαθεν σημεία

συνάντησης των γειτονιών

και εξακολουθούν να είναι.

Τα σύγχρονα barbershops φέρνουν

στη ζωή τα old school μπαρμπέρικα,

με φρέσκια διάθεση για αναπόληση.

Τα βλέπεις να ξεπηδούν ένα ένα σε

κάθε γειτονιά και καταλαβαίνεις ότι

οι άνδρες τα χρειάζονται. Είναι η

δική τους λέσχη για μεγάλες αντροσυζητήσεις.

Ο barber αποκτά προσωπική σχέση

με τον πελάτη του. Τον χαιρετά με το

μικρό του όνομα με το που περάσει το κατώφλι του μπαρμπέρικου. Του προσφέρει ποτό ή μπύρα. Ξέρει πώς πίνει τον καφέ του και τον κερνάει.

Και φυσικά τον περιποιείται

σχολαστικά. Κι αυτό ο άνδρας το ανταποδίδει. Μένει πιστός στο ίδιο barbershop όσα χρόνια κι αν περάσουν, γιατί εκεί γνωρίζουν όλες τις παραξενιές του· το μπροστινό τσουλούφι που δεν το αγγίζει κανείς

άλλος πέρα από τον μπαρμπέρη του,

εκείνη την τρίχα στο μούσι που δεν

κάθεται ποτέ ίσια μέχρι να κάνει ο barber τα «κόλπα» του. Και κάπου

ανάμεσα σε φαλτσέτα, τρίμερ και

πετσέτα, ξεκινούν οι καλύτερες

κουβέντες.

Άντρες που απολαμβάνουν την

περιποίηση του μπαρμπέρη τους και άντρες που περιμένουν τη σειρά τους καθισμένοι στον αναπαυτικό καναπέ του κουρείου συζητούν, ίσως στρί-

βουν κανά τσιγάρο για μετά, λένε

πονηρά αστεία και γελάνε δυνατά.

Μετά η συζήτηση πάει στα πολιτικά.

Τότε είναι που θυμώνουν, οι τόνοι

ανεβαίνουν, για να ηρεμήσουν και

πάλι και να επέλθει η ισορροπία.

Ο barber ακούει τα πάντα. Άλλοτε

σιωπηλός, ριγμένος με τα μούτρα

στην τέχνη του, κι άλλοτε θερμός συζητητής.

Στο barbershop βρίσκεις

κομμάτια της δικής σου

ταυτότητας

Οι barbers λένε πως ο άντρας πλέον

ξέρει τι θέλει για την εμφάνισή του.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που πάνε «δια-

βασμένοι» στον μπαρμπέρη τους και

με το κινητό ανά χείρας «παραγγέλ-

νουν» το κούρεμα που έχουν ήδη δει

στα social. Βέβαια, δεν ταιριάζουν

όλα σε όλους. Αυτό το γνωρίζου-

με σε γενικές γραμμές, αλλά όταν

βλέπεις το μοντέλο με το γλειμμένο

μαλλί στο instagram, πιστεύεις ότι

με το ίδιο κούρεμα θα βγεις κι εσύ

από το barbershop ξεπατικωτούρα.

Έλα που όμως δεν… Κι εδώ έρχεται

ο barber να σου ανοίξει τα μάτια και

να σε βάλει στο σωστό δρόμο. Ή,

καλύτερα, να σου δώσει το σωστό

στυλ μαλλιών. Αυτό που ταιριάζει

στην ανατομία του δικού σου προσώ-

που, για να αναδείξει στο έπακρο τα

γοητευτικά σου χαρακτηριστικά.

Άλλωστε, στα σύγχρονα barbershops η μόδα φιλτράρεται.

Έτσι μου είπε χαρακτηριστικά ένας

από τους barbers με τους οποίους

μίλησα για να γράψω τούτες εδώ τις

αράδες. Και ο σύγχρονος άντρας δεν

θέλει να ακολουθεί a priori τις μό-

δες που έρχονται και πάνε. Δικές του

οι τρίχες, δικές του και οι επιλογές.

Και το barbershop αποτελεί επίσης

μια δική του επιλογή. Από τον ίδιο

τον μπαρμπέρη και τη δεμένη του

ομάδα που αποτελεί το «βαρύ χαρτί»

του κουρείου, μέχρι και τη μουσική

που διαχέεται στον χώρο, δημιουρ-

γώντας εκείνη την ατμόσφαιρα που

σε κάνει να θέλεις να ξαναπάς για να

κουνήσεις το κεφάλι σου στον

ρυθμό — όταν δεν στέκει από πάνω

σου ο barber με τη φαλτσέτα φυσι-

κά! Εν ολίγοις, το barbershop που

επιλέγεις είναι το καθρέφτισμά σου.

Τα παλιά καθαρόαιμα κουρεία που

ευδοκίμησαν τις δεκαετίες του '40, του '50

και του '60, έχασαν την αίγλη τους όταν

έφτασαν τα '80s. Τότε εμφανίστηκαν τα unisex κομμωτήρια και ο άντρας αποτραβήχτηκε κάπως συνεσταλμένος στη γωνιά του.

Το 2010 όμως επιστρέφουν δριμύτερα και

ανανεωμένα και ο άντρας βρίσκεται πάλι

σε γνώριμα και αγαπημένα μέρη.

Peaky Barbers

Μπαίνοντας στο κουρείο Peaky Barbers, άφησε

πίσω σου καθημερινότητα,

τεχνολογία κι άλλες τέτοιες

σύγχρονες ιστορίες. Καλώς

ήρθες στην Αγγλία του 1920.

Βγάλε την τραγιάσκα σου (που

αμφιβάλλω αν φοράς αλλά

έχω μπει για τα καλά στη

vintage φάση του μπαρμπέ-

ρικου) και κάθισε αναπαυτικά

στην καρέκλα του κουρέα.

Η στιγμή είναι όλη δική σου!

Σίγουρα δεν θα αργήσεις να

μπεις στο παρεΐστικο κλίμα

του Peaky Barbers, ακόμα

κι αν περνάς πρώτη φορά το

κατώφλι του. Το «μενού»

για σήμερα έχει σαφώς old-school κουρέματα, αλλά

και new-age επιλογές για

τον σύγχρονο άντρα. Μήπως

δεν ξέρεις τι να κάνεις με

τις τρίχες σου; Ο «Peaky»

barber ξέρει και κατέχει κάθε τεχνική που θα σε βολέψει στην καθημερινότητά σου, για

να είσαι «στην τρίχα» χωρίς πολλά-πολλά. Έχεις λίγο χρόνο ακόμα; Ολοκλήρωσε με original ξύρισμα με φαλτσέτα και νιώσε την ανανέωση!

· Βεΐκου 46Α, Κουκάκι | T.: 210 92 45 521

· Μεσογείων 29, Αμπελόκηποι | T.: 210 77 85 657

www.peakybarbers.gr

Fb: Peaky Barbers Athens | Ig: peakybarbers.gr

Tiago Grooming Studio

Μπορεί ένα σύγχρονο μπαρμπέρικο να ικανοποιεί τον μοντέρνο αλλά και τον κλασικό άντρα; Το Tiago Grooming Studio έχει την απάντηση, παρέχοντας αντρικό κούρεμα για όλα τα γούστα, όπως και υπηρεσίες παραδοσιακού ξυρίσματος με φαλτσέτα. Ο Άγγελος, ο barber που κρατά το τιμόνι του κουρείου, έχει την κατάλληλη τεχνική για να αναδείξει τα χαρακτηριστικά κάθε άντρα που του εμπιστεύεται τα μαλλιά του, ακόμα και σε δύσκολες περιπτώσεις αραίωσης.

Ταξίδεψε στο «άγριο» περιβάλλον του Tiago Grooming Studio και

άφησε τον Άγγελο να κάνει τα «μαγικά» του με τα κατάλληλα

προϊόντα, τα οποία μπορείς να προμηθευτείς και για το σπίτι.

Λανίτη 3, Αθήνα | Τ.: 211 42 55 649

Fb: Tiago Grooming Studio | Ig: tiago_grooming_studio

Στα barbershops δεν πας μόνο για κούρεμα

Τα barbershops κάνουν το

ανδρικό κούρεμα επιστήμη

και την ανδρική φροντίδα

διαδικασία ιερή. Μπορεί

η μόδα να κάνει πισωγυ-

ρίσματα, επαναφέροντας

παλιά κουρέματα, γνώρι-

μες γραμμές και vintage

σχήματα,ωστόσο ο μοντέρνος μπαρμπέρης ξέρει να

προσαρμόζει την τέχνη του

στις σύγχρονες απαιτή-

σεις και προτιμήσεις. Η

τεχνική δεν ξεχνιέται αλλά

βελτιώνεται. Αυτό νιώθει

και ο άντρας μπαίνοντας

σε ένα barbershop. Όμως

οι απαιτήσεις των ανδρών

αυξάνονται! Γι’ αυτό, η

vintage αισθητική των

μπαρμπέρικων υποδέχεται

με χαρά νέες υπηρεσίες, για να ικανοποιήσει τις όλο

και αυξανόμενες ανάγκες των ανδρών.

Τα barbershops δεν

ξεχνάνε την παράδοση,

σέβονται τις καταβολές τους, αλλά ζουν με ένταση την εποχή τους και κοιτάνε μπροστά.

Αποτρίχωση

Ξεκινώντας την αποτρίχωση στο πρόσωπο με την πατροπαράδοτη μέθοδο της κλωστής, ο άντρας αποκτά τις ίσιες εκείνες γραμμές που σμιλεύουν το πρόσωπο, ξεχωρίζοντας το τέλος των ζυγωματικών

από την αρχή του μουσιού. Το αποτέλεσμα διαρκεί πολύ περισσότερο από ένα ξύρισμα και ο άντρας ξενοιάζει. Ούτε που χρειάζεται να ασχοληθεί ο ίδιος στο σπίτι με τέτοιες λεπτομέρειες. Προχωρώντας

παρακάτω, η αποτρίχωση με κερί σε όλο το σώμα εφαρμόζεται πλέον σε αρκετά barbershops. Αντίο στην τριχιά!

Περιποίηση

Η φροντίδα που απολαμβάνεις

στο barbershop μπορεί να συνεχιστεί και στο σπίτι με τα κατάλληλα προϊόντα που προτείνει ο μπαρμπέρης σου και έχεις ήδη δοκιμάσει κατά τη διάρκεια του κουρέματος και του ξυρίσματος.

Από προϊόντα καθαρισμού και styling για τα μαλλιά, μέχρι

έλαιο ενυδάτωσης για πιο πυκνά

και απαλά μούσια. Η φροντίδα

στο σπίτι δεν χρειάζεται πολύ

χρόνο, μόνο τα κατάλληλα

προϊόντα και την κίνηση «ματ»

που θα σου υποδείξει ο ειδικός

σε αυτά barber.

Μασάζ

Ας μην κοροϊδευόμαστε! Δεν γνωρίζω ούτε έναν –τουλάχιστον μέχρι τώρα– άντρα που να ασχολείται με το πρόσωπό του. Κι όταν λέμε να ασχολείται, δεν εννοώ να το πλύνει με σαμπουάν μέσα στο ντους. Μιλάμε για πραγματική φροντίδα προσώπου, όπως του αξίζει! Έ, κι εδώ έρχονται τα barbershops να κάνουν όλη τη δουλειά για σένα. Καθαρισμός προσώπου με κατάλληλες μάσκες, για να νιώσεις την καθαρότητα και να ανοίξουν οι πόροι. Δοκίμασέ το και θα καταλάβεις τι εννοώ!

Ναι, οι άντρες φροντίζουν πλέον –και ευτυχώς– τα πάνω και κάτω άκρα τους. Το κόψιμο των νυχιών και η φροντίδα στο ευαίσθητο δέρμα που ξεφλουδίζει γύρω από τα νύχια αποτελούν βασική ρουτίνα φροντίδας, που μέχρι πρότινος οι άντρες την έβρισκαν σε κέντρα αισθητικής που απευθύνονταν κυρίως σε γυναίκες. Τώρα μπορούν να δέχονται αυτή την υπηρεσία στο δικό τους barbershop και να χαίρονται με την ιδιωτικότητα που τους δίνεται.

Και ποιος δεν χρειάζεται ένα μασάζ στο πρόσωπο και στο κεφάλι! Έιδικά, όταν προηγείται ενός καλού κουρέματος ή γίνεται μετά από έναν καθαρισμό προσώπου. Το τρέξιμο της καθημερινότητας ας μείνει έξω από την πόρτα του barbershop, για να δώσεις λίγο παραπάνω χρόνο σε εσένα. Ο άντρας έχει ανάγκη

Περιποίηση προσώπου Περιποίηση άκρων

Boss Hogg

Έάν θες να ζήσεις την εμπειρία ενός «σκληροπυρηνικού» old-school κουρείου, τότε μια βόλτα από το Κουκάκι επιβάλλεται. Κουρέματα άλλων δεκαετιών αναβιώνουν στα μαλλιά σου για να γίνεις ο «σταρ» της δικής σου καθημερινότητας. Ωστόσο, ένας gentleman δεν φροντίζει μόνο τα μαλλιά της κεφαλής του. Ξύρισμα με πετσέτες και DIY μάσκες προσώπου, που φτιάχνονται μπροστά στα μάτια σου, δίνουν την αίσθηση χολιγουντιανής περιποίησης. Για τη γενειάδα σου εμπιστεύεσαι φυσικά τους μουσάτους barbers του Boss Hogg και τα «μαγικά» τους προϊόντα. Α, και μην ξεχάσεις να χαιρετίσεις τον Biggie, το σκύλο-μασκότ του κουρείου!

Μεϊντάνη 21, Κουκάκι | Τ.: 210 92 25 617

Fb: Boss Hogg | Ig: boss_hogg_barbers

Le Barbier d’ Athènes

Έχοντας τα 14 χρόνια εμπειρίας στην φαρέτρα του –εκτός από τα απαραίτητα ψαλίδια, φαλτσέτες και ξυριστικές μηχανές– το Le Barbier d’ Athènes, στον δικό του χώρο τα τελευταία δύο χρόνια, υποδέχεται τον άντρα για να του προσφέρει την περιποίηση που χρειάζεται. Από κούρεμα με ψαλίδι και αποτρίχωση με κλωστή, μέχρι περιποίηση προσώπου και γενειάδας, για εκείνον που ασχολείται με τον εαυτό του τόσο όσο θεωρεί ότι του είναι απαραίτητο. Έχεις λίγο παραπάνω χρόνο; Δοκίμασε το premium παραδοσιακό ξύρισμα με πετσέτα, που περιλαμβάνει και μασάζ προσώπου! Ακολούθησε ευλαβικά τις συμβουλές του Άγγελου Αναγνωστόπουλου για το κούρεμα που σου ταιριάζει ανάλογα με το σχήμα του προσώπου και το στυλ σου.

Λεωφόρος Δεκελείας 44-46, Νέα Φιλαδέλφεια

Τ.: 210 01 06 789 | Fb: Le Barbier D’Athènes

Ig: lebarbierdathenes

Men’s place

Men’s Place ή χώρος απο-

κλειστικά για άνδρες. Όπως

και να το πεις, η ουσία είναι

μία: το κομμωτήριο και σπα

για άνδρες είναι επιτέλους

πραγματικότητα και βρί-

σκεται εντός του εμπορικού

Έπίκεντρο στη Νέα Σμύρνη.

Ένα barbershop με vintage

αισθητική, που προσφέρει

ολοκληρωμένη περιποίηση

στον σύγχρονο άνδρα που

ξέρει τι θέλει από την εμφά-

νισή του. Έπίλεξε κλασικό ή

μοντέρνο κούρεμα και από-

λαυσε ένα χαλαρωτικό μασάζ

κεφαλής. Μην διστάσεις να

χαρίσεις στον εαυτό σου μια

περιποίηση προσώπου με

μάσκες, πριν το παραδοσιακό

ξύρισμα με τη ζεστή πετσέτα

και τη φαλτσέτα. Έάν πάλι

είσαι οπαδός της γενειάδας, βρίσκεσαι στο σωστό μέρος

για την περιποίησή της. Τα

άκρα χρειάζονται επίσης τη

δέουσα προσοχή. Κλείσε το

ραντεβού σου για μανικιούρ

ή πεντικιούρ και μέσω του site όλο το 24ωρο, ενώ η σύντροφός σου θα φτιάχνει τα δικά της νύχια στο Women’s Place, ακριβώς έναν όροφο παραπάνω!

Ομήρου 41-43, Νέα Σμύρνη | Τ.: 210 93 30 027

Fb: Men’s Place | Ig: mensplace_neasmyrni

www.mensplace.gr

The Barber Man

Ένα αυθεντικό barbershop, με

ασπρόμαυρο πλακάκι, έπιπλα

σαν να βγήκαν από παλιό

αστικό σπίτι, φωτογραφίες

και εργαλεία από το μαγαζί

του παππού στην Κωνστα-

ντινούπολη, υποδέχεται τους

άνδρες κάθε ηλικίας για να

τους μυήσει στην ανδρική

περιποίηση. Το οικογενειακό

μπαρμπέρικο που ανέθρεψε 4

γενιές κουρέων ξέρει πώς να

διατηρεί την αίγλη του παλιού

κουρείου και να προσαρμόζε-

ται στις τάσεις κάθε εποχής.

Δεν είναι τυχαίο που θα βρεις

παππού, γιο κι εγγονό να

δέχονται με τη σειρά περιποίηση στο The Barber Man πριν από τη σαββατιάτικη οικογενειακή τους βόλτα.

Η μόδα έρχεται, φεύγει κι επιστρέφει, οι απαιτήσεις του άντρα αυξάνονται, όμως το The Barber Man στέκει εκεί για να απαντήσει σε καθετί καινούριο διαθέτοντας τη σοφία του παλιού. Κούρεμα, ξύρισμα με ζεστή πετσέτα και φαλτσέτα, μυρωδιές κολόνιας. Έικόνες γνώριμες μα αγαπημένες, που βρίσκουμε εδώ όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Λεωφόρος Βεΐκου & Τράλλεων 145Β, Γαλάτσι

Τ.: 210 29 33 145

Fb: THE BARBER MAN

Ig: @the_barber_man_galatsi

www.thebarberman.gr

Σε έναν μικρό χώρο στο

κέντρο της Κυψέλης, που

ξεχωρίζει για τη μοντέρνα

του αισθητική, ο Κωνσταντί-

νος στέγασε το προσωπικό

του στυλ, επιθυμώντας να

ομορφύνει με τον δικό του

τρόπο τον καθένα μας.

Ένα κομμωτήριο που δίνει

μια αίσθηση χλιδής στην

κλασική αθηναϊκή γειτονιά

μάς εξυπηρετεί όλους. Εδώ

ο

άντρας απολαμβάνει την

περιποίηση που χρειάζεται

σε μαλλιά και μούσια, ενώ

η γυναίκα ανακαλύπτει το

κούρεμα που

αναδεικνύει τη

φυσική κίνηση των μαλλιών

της. Ακόμα και το πιο ζωηρό

παιδί βγαίνει χαρούμενο με

το κούρεμά του από το Flow

Hair Art. Άλλωστε, ο Κωνσταντίνος ξέρει πώς να «κόβει»

τις τάσεις των μαλλιών στα

μέτρα του κάθε προσώπου, σεβόμενος πάντα το προσωπικό στυλ του ανθρώπου που καλλωπίζει.

Η χτένα και το ψαλίδι παίρνουν φωτιά για να δώσουν κουρέματα, κλασικά αλλά σε πιο μακριές γραμμές, για τον άντρα με ροκ ψυχή. Οι επαγγελματικές βαφές αναμειγνύονται και φωτίζουν με χρώμα τα μαλλιά της γυναίκας, χωρίς να υπάρχει φόβος για φθορά της τρίχας. Αφού οι κατάλληλες θεραπείες μαλλιών κάνουν θαύματα, όταν βρίσκονται στα χέρια του hair expert.

Ανάδειξε την ομορφιά των μαλλιών σου, χωρίς να ξοδεύεις ώρες για styling στο σπίτι, με μια βόλτα από το Flow Hair Art!

Το Flow Hair Art ακολουθεί

τη φυσική ροή της κομμωτικής

τέχνης και μας ανανεώνει