Η Πόλη Ζει | τ.97 Νοέμβριος 2022

Πότε ντυμένη στα κεφάτα σου περνούσες Και πότε γέμιζες την Ευριπίδου με μελωδίες μπλουζ Στα απ σου, ζήταγες ρύζι για τη γαρνιτούρα στο μπον φιλέ με κονιάκ, λεμόνι και θυμάρι Τότε με τα μπλουζ, χάζευες αμίλητη το παρελθόν μέσ’ από κονσέρβες, ηλιέλαια, ντοματοπελτέδες και ξινό Εκείνη τη μέρα, κανείς δεν κατάλαβε αν ήσουνα έτσι ή αλλιώς, γιατί το μόνο που ξεστόμισες ήταν

κοστίζει το βλέμμα σας, κύριε; Μπορώ να έχω

τέταρτο;»

αμέσως

ζυγαριές

Αντιλαμβάνομαι

Ο μεγαλύτερος αντίλογος, εκτός από τους θρησκευτι κούς λόγους που θεωρώ πως είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και όχι θέμα προς συζήτηση για ένα κοσμικό, φιλελεύθερο κράτος, είναι η πιθανότητα λανθασμένης, εγκληματικής, χρήσης (από πρόσωπα, κυβερνήσεις κ.λπ.) της ευθανασίας. Σε ένα ευνομούμενο, δημοκρατικό κρά τος όμως, υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες που μπο ρούν να εξαλείψουν κάθε τέτοιο κίνδυνο. Όπως δηλαδή συμβαίνει ήδη στις χώρες και στις περιοχές του πλανή τη όπου έχει νομοθετηθεί το δικαίωμα στην ευθανασία, όπως είναι η Ολλανδία, το

ΣΙ ΝΑΦΙΑ. ΜΟΝΤΑΖΙΈΡΈΣ.

ΘΈΡΙΑΣ

‘‘ΑΣ’ ΤΟΥΣ ΝΑ ΛΈΝΈ’’ ΛΟΙΠΟΝ, ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΈΙ ΑΝΑΓΚΗ ΈΛΈΥΘΈΡΗΣ ΈΚΦΡΑΣΗΣ!

ξύπνημα πριν τις 6.30, να προλάβω

ξυπνήσω την κόρη μου και να της δώσω ένα φιλί πριν ξεκινήσει η πορεία προς τη δουλειά. Καθόλου δεν πρέπει να παρεκκλίνω από το ωράριό μου η κάρτα εργασίας, που εγκαινίασε ο υπουργός κος Χατζηδάκης, καταγράφει την ώρα άφιξης και ανα χώρησης και παράλληλα στην εργασία μου, δεν επιτρέπουν υπερωρίες.

Άνοιγμα της εφαρμογής ΟΑΣΑ ώστε να εντοπίσω ποιο λεωφορείο είναι πιο κοντά στη στάση που πε ριμένω αυτή τη στιγμή, υπολογισμοί εάν, στη συνέ χεια, θα χρειαστεί να πάρω ένα ή δύο τρόλεϊ ανά λογα με την ώρα άφιξής τους στο σημείο που θα με αφήσει το λεωφορείο (και ποιο θα είναι αυτό), αλλά και με την πορεία που ακολουθούν. Σήμερα ήρθε πρώτο το τρόλεϊ που με κατεβάζει κοντά στη δουλειά. Θα αλλάξω μία μόνο φορά. Χαρά που κρύβεται κάτω από τη μάσκα. Όπως και κάθε άλλο σημάδι χαμόγελου που μπορεί να υπάρξει σε μία σπάνια είναι η αλήθεια— συνδιαλλαγή με άλλον επιβάτη. Ρωτάω ευγενικά (και με το αόρατο χαμό γελο) τη διπλανή εάν μπορώ να ανοίξω το παράθυ ρο. Με κοιτά με γουρλωμένα μάτια (δεν περίμενε να ρωτηθεί και δη ευγενικά για κάτι τέτοιο και με προθυμία απαντά καταφατικά (χαμογέλασε άρα γε;).

Φοράω ακουστικά, ανάγκη για μουσική (κι αντ’ αυτής διάλογοι μεγάλοι και άνευ ουσίας συνή θως μεταξύ δύο εκφωνητών, συνήθως αντιθέτου φύλου), ενώ παράλληλα ρίχνω ματιές γύρω. Πρό σωπα θλιμμένα, «πεσμένα», δεν μπορεί να οφείλε ται (μόνο) στο πρωινό ξύπνημα. Διάλογος σε ύφος θυμωμένο μεταξύ επιβάτη και αόρατου συνομιλητή. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κα ταργούμε οικειοθελώς την ιδιωτική σφαίρα και οι προσωπικοί διάλογοι γίνονται δημόσιοι. Ούτε πάλι γιατί όλος αυτός ο πολύς κόσμος που μαζεύτηκε στο φαντασμαγορικό πάρτι έναρξης της νέας σε

www.ipolizei.gr

των κατοίκων.

στην αστυνομική μυθοπλασία, τους τόπους βίας στην Αθήνα, το βαλκανι κό νουάρ και τις τηλεοπτικές σειρές, τη σχέση

Ντέιβιντ Ο. Ράσελ

υποψήφιος για Όσκαρ Ντέιβιντ

επιστρέφει με το φιλμ μυστηρίου

«Άμστερνταμ» βασισμένο σε πολι

συνωμοσία του 1933 προς ανατροπή

τότε προέδρου των Ηνωμένων Πολι τειών Φράνκλιν Ντ. Ρούζβελτ. Η ταινία ακολουθεί τρεις φίλους από το μέτωπο του Α’ ΠΠ - έναν γιατρό, μια νοσοκόμα και έναν δικηγόρο - που μπλέκονται στη μυστηριώδη δολοφονία ενός συνταξιού χου στρατηγού των ΗΠΑ.

καρδιάς, καπνίζοντας τα βαριά τσιγάρα με

άσπρο φίλτρο. Και

βαίνουν

ομαλώς, έως ότου καταφθάσει απροειδοποίητα

Τσέχος παππούς.

μυστή

ψυχής. Σολίστ: Άρτεμις

μέτζο-σοπράνο Διδασκαλία

Σταύρος Μπερής Μουσική διεύθυνση: Ελευθέριος Καλκάνης

CANTO

Canto Πάλι! Canto και ξανά Canto! Πού πάνε τα τραγούδια όταν κλείνει το ραδιόφωνο; Μια μουσική παρά

σταση για τα «πάλι» και τα «ξανά» της ζωής μας. Βραδιές με τραγούδια των: Μάνου Χατζιδάκι, Βασίλη Τσιτσάνη, Μάρκου Βαμβακάρη, Γιώργου Μητσά κη, Γιώργου Ζαμπέτα, Γιάννη Παπαϊ ωάννου, Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρου Ξαρχάκου, Σταμάτη Κραουνάκη, Γιάννη Μαρκόπουλου, Nicola Piovani, Nino Rota, Chavela Vargas, Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, Δημήτρη Χρι στοδούλου, Λευτέρη Παπαδόπουλου,

Προτού

κοιμητήριο αυτής της εξωφρενικής πόλης των είκοσι εκατομμυρίων κατοίκων, έχουν τοποθετηθεί εκεί για να μη χάνουν το κέφι τους οι τουρίστες, αντικρίζοντας τους χιλιάδες άστεγους που αναζήτησαν καταφύγιο στους τάφους και τα μαυσωλεία λόγω της κτηνώδους οικιστικής ανάπτυξης. Λένε επίσης πώς όταν πέθανε το 1975 η Ουμ Καλσούμ, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα αλλόφρον απ’ την οδύνη πλήθος τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων, μπλοκάρισε τη νεκρική πομπή, άρπαξε το φέρετρο και την έφερε στη Νεκρόπολή τους. Όμως ό,τι κι αν λέμε εμείς πασχίζοντας να εξηγήσουμε το θαύμα, κάθε φορά που τα ραδιόφωνα απ’ το Μαρόκο ως την Περσία παίζουν τη μουσική αυτής της «Τέταρτης Πυραμίδας»,

δάκρυά μου Πώς έγινε θρύλος αυτός ο έρωτας Ο τέλειος μύθος του παράφορου έρωτα Ποτέ δεν θα σε ξεχάσω που με μέθυσες Με το στόμα σου, τόσο αισθησιακό και φίνο Και με το χέρι σου, που μ’ έφτασε σαν χέρι Που απλώνεις στον θαλασσοπνιγμένο Η αστραπή ξαναδίνει ελπίδα στον χαμένο ταξιδιώτη Υπάρχει άλλη αστραπή σαν των ματιών σου; Αγάπη μου, μια μέρα

συνοικίες της πόλης. Ετικέτες

Η αναθηματική στήλη

για τον Ι. Δραγούμη, κατεστραμμένη το 1923 από βενιζελικούς.

Δεξιά: Η στήλη, όπως είναι σήμερα, σε μικρή απόσταση από το αρχικό σημείο τοποθέτησής της. photo: Κατερίνα Ράγκου

Η Βασιλίσσης Σοφίας, ίσως η επιβλη τικότερη λεωφόρος της Αθήνας, χαρακτη ριζόταν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα ως το «αθηναϊκό βουλε-

βάρτο». Ωστόσο, το καλοκαίρι του 1920, στον δρόμο αυτόν παίχτηκε η κορυφαία πράξη ενός πολιτικού θρίλερ, που σημάδε ψε τη νεότερη ιστο ρία της χώρας.

Η λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας, που σήμερα ξεκινά από την πλατεία Συντάγματος και φτάνει μέχρι τους Αμπελοκήπους, έως το 1932 ονομαζόταν σε όλο το μήκος της λεωφόρος Κηφισίας, αφού ένωνε την πόλη με το ομώνυμο προάστιο (από τότε, η προηγούμενη ονομασία της παραμένει στο τμήμα μετά τους Αμπελοκήπους), Έως τη δεκαετία του 1930, διατηρούσε τον ημιεξοχικό της χαρακτήρα, μολονότι στην περιοχή ήδη είχαν κτιστεί νοσοκομεία (Αρεταίειο, Αιγινήτειο και αργότερα Ιπποκράτειο) και λειτουργούσαν κέντρα διασκέδασης («μπυραρίες»). Στα τέλη Ιουλίου του 1920, σε ένα τραγικό παιχνίδι της Ιστορίας, «συνδέθηκε» με τον σιδηροδρομικό σταθμό Gare de Lyon του Παρισιού.

42χρονος

συγγραφέας και πολιτικός, ήταν ένας από τους πλέον προβεβλημένους ηγέτες της «Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως». Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, παρά τις παρακλήσεις της Κοτοπούλη να παραμείνει για ασφάλεια στην Κηφισιά, αποφάσισε να επιστρέψει στην Αθήνα: δηλωμένος σκοπός του ήταν να κατευθυνθεί στο περιοδικό του «Πολιτική Επιθεώρησις» ώστε να συντάξει άρθρο καταδίκης της απόπειρας δολοφονίας. Στην περιοχή της τότε έπαυλης Θων (Κηφισίας και Αλεξάνδρας), το αυτοκίνητό του Δραγούμη ακινητοποιήθηκε από στρατιώτες των βενιζελικών «Ταγμάτων Ασφαλείας», που έδρευαν εκεί. Ο Δραγούμης ξυλοκοπήθηκε από τους στρατιώτες και αιμόφυρτος μεταφέρθηκε στο γραφείο του διοικητή τους, Παύλου Γύπαρη (από τον οποίο, τα μέλη τους αποκαλούνταν και «Γυπαραίοι»). Αυτός είχε μια σύντομη τηλεφωνική επικοινωνία με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Εμμανουήλ Ρέπουλη, ενώ συζήτησε σχετικά και με τον εξ Αιγύπτου ορμώμενο προσωπικό φίλο του Βενιζέλου, επιχειρηματία και πολιτικό, Εμμανουήλ Μπενάκη, που για αδιευκρίνιστους έως σήμερα λόγους βρισκόταν στο σημείο (από ορισμένους μελετητές, πάντως, αμφισβητείται η φυσική του παρουσία). Ενδιαφέρουσα «λεπτομέρεια»:

ένα τοίχο. Ύστερα έκαναν τέσσερα βήματα πίσω. Τότε μόνον κατάλαβα ότι ετοιμάζονταν να τον εκτελέσουν», θα πει αργότερα. Ύστερα από πέντε λεπτά, ένα φορτηγό μετέφερε τη σωρό του Δραγούμη στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο, ενώ κατόπιν ξεπλύθηκαν και τα αίματα από το σημείο. Λίγο μετά τις 4 το μεσημέρι, τίποτε δεν φανέρωνε όσα είχαν μόλις προηγηθεί. Έως σήμερα, δεν έχει διασαφηνιστεί ποιος έδωσε την εντολή της εκτέλεσης, όπως και ο (ενδεχόμενος) ρόλος του Μπενάκη σε αυτήν. Πάντως, τον Νοέμβριο του 1922, στη δίκη για την υπόθεση ο Μπενάκης αθωώθηκε, ενώ τα μέλη του αγήματος καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη για να αμνηστευθούν το 1924.

Το 1921, στο σημείο της δολοφονίας στήθηκε αναθηματική στήλη, σε σχέδια του προσωπικού φίλου του Δραγούμη, αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου. Το 1923 καταστράφηκε από φανατικούς βενιζελικούς για να αποκατασταθεί ξανά στη σημερινή της θέση (απέναντι από το ξενοδοχείο «Χίλτον») το 1972. Σε αυτήν είναι χαραγμένοι οι τελευταίοι στίχοι της «Νεκρικής Ωδής» του Κωστή Παλαμά: «Λευκή, ας βαλθεί όπου έπεσες, κολόνα, / (Πώς έπεσες, γραφή να μην το λέη…) / λευκή, με της Πατρίδας την εικόνα. / Μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίη, / βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίη».

2019), το κόμικ

(Polaris, 2020) σε σενάριο δικό

και

ακόλουθος,

τυχαία αυτόπτης μάρτυς του γεγονότος: «Είδα τους στρατιώτες να στήνουν τον άνθρωπο με το άσπρο κοστούμι εμπρός σε

,

Γιώργου Γούση

η συμμετοχή στους συλ λογικούς τόμους «33 ιστορίες για το 1821» (GEMA, 2021), «Μάνη νουάρ» (Δρόμων, 2022) και «Ελληνικά εγκλήματα 6» (Καστανιώτης, 2022).

όμως, ποιός είναι; Στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056» του Εθελοντικού Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού», μόνο το Α’ Εξάμηνο του 2022 έφταναν καθημερινά 10 νέες υποθέσεις παιδιών που παραβιάζονταν τα δικαιώματά τους. Οι αρμόδιες αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές ενημερώθηκαν για 964 παιδιά που κακοποιούνταν, ενώ το επιστημονικό προσωπικό του Οργανισμού βρέθηκε δίπλα σε 146 παιδιά, τα οποία ήταν σε άμεσο κίνδυνο. Από το σύνολο αυτών των παιδιών τα 17 φαίνεται οτι κακοποιούνταν σεξουαλικά. Ωστόσο, ενδεικτικά θα αναφερθεί οτι σύμφωνα με το Διεθνές Κέντρο για τα Εξαφανισμένα και Υπό Εκμετάλλευση Παιδιά, 1 στα 7 κορίτσια και 1 στα 25 αγόρια αναμένεται να πέσουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης μέχρι την ενηλικίωσή τους. Επιπροσθέτως, έρευνες δείχνουν ότι τα πε ριστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών είναι συχνά, με ποσοστά 1 στα 6 κορίτσια και 1 στα 12 αγόρια να αποτελούν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης μέσω της σωματικής επαφής. Τα ποσοστά αυτά, ωστόσο, δεν αντιπροσωπεύουν τον πραγματικό αριθμό, καθώς τα δύο τρίτα των παιδιών που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση δεν το αποκαλύ πτουν ποτέ, ενώ αρκετές σχετικές μαρτυρίες δε φτάνουν ποτέ μέχρι τις αστυνομικές αρχές. Συνεπώς, το ποσοστό καταγραφής είναι ελάχιστο σε σχέση με την πραγματικότητα. Η πραγματική έκταση του φαινομέ νου επιτρέπει τον χαρακτηρισμό της σεξουαλικής κακοποίησης

διεθνές πρόβλημα

υγείας.

πού βρίσκο νται τα παιδιά και με ποιους επικοινωνούν εντός και εκτός διαδικτύου.

• Χρησιμοποιήστε παιχνίδια ρόλων για να καλλιεργήσετε στα παιδιά βασικές δεξιότητες ασφάλειας, όπως να παρα μείνουν στο ίδιο σημείο, να κάνουν φασαρία για να συγκεντρω θεί κόσμος και να φωνάξουν, αν κάποιος τους αγγίξει με τρόπο που τα κάνει να νιώθουν άβολα.

• Ακούστε τα παιδιά. Δώστε προσοχή αν σας πουν ότι δε θέλουν να βρίσκονται με συγκεκριμένα άτομα ή σε συγκριμένα μέρη.

• Μάθετε στα παιδιά ότι έχουν το δικαίωμα να λένε «ΟΧΙ» σε οποιον δήποτε ή οτιδήποτε τα κάνει να νιώθουν φοβισμένα, άβολα ή μπερδε μένα και πώς να ξεφεύγουν από τέτοιες καταστάσεις όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

• Παρέχετε ένα ασφαλές περιβάλλον όπου τα παιδιά νιώθουν άνετα κι ενθαρρύνονται να μοιράζονται τις σκέψεις και τα συναισθήματά

σχεδόν με την εμφάνιση του ανθρώπου

στην ιστορία του. Η επιστήμη έχει προχω ρήσει πολύ και μία διεπιστημονική ομάδα μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να ξεπεράσει το τραύμα του. Όταν ένα παιδί βιώνει κακο ποίηση, υπάρχει πιθανότητα να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, να εκδηλώνει φόβο καθώς και δυσπιστία κατά τη συναναστροφή του με άλλα πρόσωπα και να αντιδρά με τρόπο μη

αναμενόμενο για την ηλικία του. Τα παιδιά φοβούνται, ντρέπονται, νιώθουν ενοχές γι’ αυτό που έχει συμβεί.

ιδιαίτε ρα της σεξουαλικής κακοποίησης, μένει και παραμένει μυστικό. Αυτό το μαρτυρούν όλες οι έρευνες και οι στατιστικές προσεγγίσεις του φαινομένου. Το ερώτημα είναι γιατί; Ειδικά, λοιπόν, στη σεξουαλική κακοποίη ση υπάρχουν πολλές δυσκολίες, όπως το γεγονός οτι η σεξουαλική κακοποίηση είναι η μοναδική μορφή βίας που δεν έχει μάρτυ ρες. Τη συναισθηματική κακοποίηση μπορεί κάποιος να την ακούσει, ενώ τα σημάδια της σωματικής κακοποίησης ή παραμέλησης είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Έτσι, περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό οι πιθανότη τες να ειδοποιήσει ένα τρίτο άτομο για ένα παιδί που κακοποιείται σεξουαλικά. Επίσης, οι θύτες δεν έχουν ένα συγκεκριμένο προφίλ, με αποτέλεσμα πολλές φορές αυτά τα τρίτα άτομα να «πέφτουν απο τα σύννεφα». Άρα, θα μπορούσαμε να πούμε οτι μόνο το παιδί θα μπορούσε να ζητήσει βοήθεια. Όμως αυτό το παιδί κυριεύεται απο συναισθήματα

της κακοποίησης,

κόσμο. Άλλωστε, και συμβολικά να το προσεγγίσει κάποιος, θα δει ότι το πρώτο έγκλημα καταγράφεται με τον Καϊν και τον Άβελ, τους πρώτους δηλαδή ανθρώπους στον κόσμο. Καθώς η κοινωνία εξελισσόταν η βία έδινε ένα σταθερό και συνεχές παρών. Σωματική κακοποίηση, δολοφονίες παιδιών, δηλητηριάσεις, θυσίες, παιδική εργασία... Κάθε χρονική και ιστορική στιγμή υπήρχαν εγκλήματα κατά των παιδιών. Ωστόσο, η κακοποίηση είναι ένα κοινό πρόβλημα που δεν εντοπίζεται σε συγκεκριμένες ομάδες με αντίστοιχα συγκεκριμένα κοινωνικοοικο νομικά χαρακτηριστικά. Κανένα παιδί δεν εξαιρείται λόγω φύλου, ηλικίας, κοινωνι κής τάξης ή μορφωτικού επιπέδου. Αυτό είναι σημαντικό, δεν εφησυχαζόμαστε οτι κάποια

σωματική ακεραιότητα

των παιδιών. Μερικοί από τους κινδύνους του

διαδικτύου είναι οι εξής:

• Επικοινωνία με άγνωστα άτομα που συχνά

παραπλανούν ή εξαπατούν τα παιδιά.

• Έκθεση σε ακατάλληλο περιεχόμενο/κα κόβουλες ιστοσελίδες, όπου προβάλλεται βίαιο, υβριστικό, πορνογραφικό ή ρατσιστικό υλικό.

• Εκφοβισμός, παρενόχληση, εκμετάλλευση (Cyber Bullying).

• Υποκλοπή προσωπικών στοιχείων (φωτογρα φίες, βίντεο, στοιχεία τραπεζικών λογαρια σμών).

• Υπερβολική χρήση διαδικτύου (Εθισμός).

• Περιορισμός κοινωνικών δεξιοτήτων (προ σκόλληση στον ψηφιακό κόσμο και απομά κρυνση από την πραγματική ζωή).

Τα δεδομένα αυτά που καταγράφηκαν από τη Γραμμή SOS1056 μαρτυρούν ότι το 2021 «Το Χαμόγελο του Παιδιού» κάθε μέρα χειρίστηκε

2 υποθέσεις «προβληματικής» δι

συμπεριφοράς των παιδιών όπως:

Ενδοοικογενειακές

Ο Ανδρέας γεννήθηκε στις 21 Απριλίου 1985. Από μικρός ήταν ένα παιδί με ιδιαίτερες ευαισθησίες και με τις «μικρές» του δυνάμεις πρόσφερε αγάπη και χαμόγελα σε όλους όσοι ήταν δίπλα του! Είχε την αγαπημένη του οικογένεια, τους φίλους του, τους συμμαθητές του, το δικό του σκυλάκι, που φρόντιζε και αγαπούσε. Είχε τα δικά του όνειρα, τα δικά του θέλω, όλη τη ζωή μπροστά του. Ο Ανδρέας αρρώστησε το 1994 και από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή αντιμετώπισε την ασθέ νειά του με θάρρος και αξιοπρέπεια, συνεχίζοντας να προσφέρει δύναμη και χαμόγελο στους γύρω του. Το Νοέμβριο του 1995 ο Ανδρέας αποτύπωσε το όρα μά του στο προσωπικό του ημερολόγιο. Επιθυμία του να ιδρυθεί ένας σύλλογος για να έχουν όλα τα παιδιά ένα ΧΑΜΟΓΕΛΟ!

ο Ανδρέας δεν

νομίζουν

βαριά

[κυρίως από ψυχανώμα λους], ενώ οι περισσότεροι ρίχνουν τις ευθύ νες στην οικογένεια και το στενό περιβάλλον [ή στο σχολείο και στις κακές συναναστρο φές]. Μερικοί κατηγορούν το Κράτος για έλ λειψη δομών πρόνοιας στους αδύναμους και

την αδιάφορη κοινωνία που δεν ασχολείται με

τα προβλήματα του πλαϊνού. Κάποιοι κατακρί νουν τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, τη σεξουα λική απελευθέρωση, τα παμφάγα ΜΜΕ. Οι πλέον «καλώς πληροφορημένοι» [sic] απο δίδουν αυτήν την εγκληματική δραστηριότητα στην Αστυνομία και στις χαμηλές ποινές, ενώ «οι πολιτικοποιημένοι» αναζητούν τα αίτια στο πελατειακό κομματικό σύστημα και στην κουλ τούρα του άνευ ηθικών ορίων κέρδους. Φοβάμαι ότι η βαθύτερη ερμηνεία ακραίων συμπεριφορών βίαιης καταπάτησης της αξι οπρέπειας και των δικαιωμάτων ενός μικρού παιδιού μπορεί να κρύβεται στην ίδια την ατελή, εν είδη «κατασκευαστικού λάθους», λειτουργία των αναστολών ορισμένων

με εξίσου κατά τη γνώμη μου— δύσκολες ερωτήσεις προς την κοινωνία μας [τις οποίες παρουσιάζω με τυχαία σειρά χωρίς να υπογραμμίζω ποια θεωρώ την πλέον κρίσιμη]:

1. Υπάρχουν κοινωνικοπολιτισμικά και ηθικά όρια στις σεξοερωτικές πράξεις [και δεν εννοώ βέβαια τα προβλέπομενα στον Π.Κ. εγκλήματα];

2. Οι σχετικές ψυχανωμαλίες αυξάνονται, παρότι οι σεξουαλικές σχέσεις γίνονται όλο και πιο «ελευθεριάζουσες»;

3. Αναγνωρίζεται κοινωνική/οικονομική/ πολιτική ομάδα υπεράνω υποψίας για τη συμμετοχή σε σεξοτουρισμό με ανήλικα παιδιά;

4. Το κοινωνικό κύρος ή οι πολιτικές δια συνδέσεις των δραστών διευκολύνουν αστυνομική συγκάλυψη;

5. Τα κυκλώματα αυτού του τύπου μπορεί να

10.

συγκρίσεις

καταδικα σθέντες πρόσφατα για βιασμό και οι αναφορές σε κομματικές ή θρησκευτικές ιδιότητες των δραστών δεν προκαλούν συγχύσεις ως προς τις ποινικές ευθύνες των σημερινών διωκόμενων; Η ανάκριση προφανώς θα ψάξει σε βάθος πρόσωπα και πράγματα, ρόλους και φόβους, χειραγωγήσεις κι ενοχές και θα «μετρήσει» σωστά και σύμφωνα με το νόμο την πραγμα τική, εικονική, φαντασιακή, διερευνητική επι κοινωνία, απόπειρα, συμμετοχή και διάπραξη εγκλήματος κάθε εμπλεκομένου ξεχωριστά. Στην κοινωνία όμως των δημοσιο-γραφικών εντυπώσεων και των σεξοερωτικών φαντασιώ σεων αυτό που πρέπει να εξετασθεί ιδιαίτερα είναι αν πράγματι μπορεί σήμερα να κυκλο φορούν μεταξύ μας πολλοί «Δόκτωρ Τζέκυλ και Μίστερ Χάυντ», με την έννοια ατόμων που είναι άλλες φορές καλοί κι άλλες κακοί. Αν πράγματι κάτι τέτοιο συμβαίνει και παράγο νται τέτοια εγκλήματα από άτομα διπλής όψε ως ή διχα[λα]σμένης προσωπικότητας, τότε φο βάμαι ότι

Η ΠΌΛΗ ΖΕΙ ΕΙΝΑΙ Ό ΤΙΤΛΌΣ ΤΌΥ

ΕΝΤΥΠΌΥ ΜΑΣ και η έκφραση που συμπυ

κνώνει τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε την

καθημερινότητα και την ιστορία. Η πόλη ζει, γιατί εξελίσσεται, υπάρχει, ούσα διαμορφωμένη

από ανθρώπους, ιστορίες, πληγές και εικόνες.

Η πληγή που άνοιξε στη χρονολογία 1940-44 με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά έχει μείνει ακόμη στις ψυχές και στις ιστορίες, στο συλλογικό ασυνείδητο της πόλης και της χώρας ολόκληρης, ακόμη κι αν η γενιά που έζησε τότε έχει σιγά σιγά φύγει. Στην πόλη εγκολπώνονται όμως υλικά σημάδια, αποτυπώματα τραυμάτων που θέλουμε δε θέλουμε έχουμε βιώσει ως λαός. Πολλές φορές συμπεριφερόμαστε λες και θέλουμε να ξεχάσου με. Γιατί όμως; Όι μνήμες έχουν βάρος που σε τσακίζει, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να προχωράς μπροστά χωρίς αυτό το τσάκισμα. Διότι τσάκισμα σημαίνει γνώση. Με μια ποιητική και κάπως χαώδη ματιά είδαμε έναν χάρτη μνήμης να σχηματίζεται μπροστά στα μάτια μας.

μόνη να νιώθω την ατμόσφαιρα. Το Μέγαρο της οδού Κοραή 4 επιτάχθηκε από τους Γερμανούς από την πρώτη κιόλας εβδομάδα της Κατοχής. Πολλές λεπτομέρειες για τη γενικότερη χρήση του κτιρίου δεν έχουμε, αλλά τα υπόγεια Α’ και Β’ του κτιρίου μαρτυρούν ότι λειτούργησαν ως κρατητήρια της Γκεστάπο∙ εκτός του ότι βρίσκονται 6 μέτρα κάτω από τη γη, ήταν ειδικά σχεδιασμένα στον Μεσοπόλεμο για καταφύγια, οπότε διαθέτουν τις χαρακτηριστικές πόρτες και παράθυρα, τα οποία φυσικά «επενδύθηκαν» με κάγκελα για να λειτουργήσουν ως κρατητήρια. Πριν μπεις στις χαραγμένες αίθουσες, η ναζιστική σημαία που κυμάτιζε στην οροφή του κτιρίου αρχίζει να δυσκολεύει την αναπνοή, ενώ στη συνέχεια βλέπεις αντικείμενα που βρέθηκαν στον χώρο μέσα σε γυάλινη προθήκη: πακέτα τσιγάρων, γράμματα, σπίρτα, καραμέλες, ξυράφια, ακόμη και σφαίρες. Προχωρώντας στα υπόγεια, η πρώτη επιγραφή που συναντάς αναφέρει: «24 ώρες χωρίς φαΐ και νερό, μόνο μυρίζοντας γιασεμί» κι ένα όνομα «Δ. ΜΩΡΑΪΤΗΣ». Εκατοντάδες ονόματα, ημερομηνίες,

10.000

λίγο πριν

σφυροδρέπανα

το κόκκινο αστικό σκηνικό των μαχών. Αν μπείτε στη Δημοτική Αγορά και σηκώσετε το βλέμμα σας προς τα πάνω, τα κόκκινα εμβλήματα στέκουν εκεί να θυμίζουν την ιστορικότητα της γειτονιάς επισκιάζοντας το σήμερα, το χθες και το αύριο. Προχωρώντας προς Ομόνοια, στη συμβολή των οδών Γλάδστωνος και Πατησίων, υπάρχει ακόμη η πολυκατοικία όπου στεγάζονταν τα γραφεία της φασιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ (βασικός φορέας της γερμανικής προπαγάνδας που στρατολόγησε δωσίλογους προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι λαϊκές εξεγέρσεις). Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1942 έγινε το πρώτο μεγάλο σαμποτάζ της πόλης, με την ανατίναξη αυτών των γραφείων από την αντιστασιακή οργάνωση ΠΕΑΝ. Σήμερα, το κτίριο υπάρχει

μπορεί να μην απέφερε καρπούς, αλλά βρέθηκα σε ένα φωτεινό πεζόδρομο της Καλλιθέας και συγκεκριμένα στην οδό Μπιζανίου 5 με το «Κάστρο» της. Εκεί βρίσκεται το σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης της περιοχής, όπου στις 24 Ιουλίου 1944, δέκα Επονίτες έδωσαν μάχη μέχρις εσχάτων επί 5 ώρες εναντίον των Γερμανών και των συνεργατών τους ταγματασφαλιτών. Οι τελευταίοι επιζήσαντες αυτοκτόνησαν. Ήταν μόλις το 2021 που ολοκληρώθηκε η ανακαίνισή του και εγκαινιάστηκε από το Δήμαρχο Καλλιθέας. Η καγκελόπορτα για να μπω στον περίβολο ήταν κλειστή, όμως από την εξωτερική μεριά φαινόταν καθαρά τόσο η παλαιότητα του κτιρίου, όσο και η σημασία που έδωσαν οι ίδιοι κάτοικοι στο συγκεκριμένο σπίτι. Πίσω

στιγμή που η πολιτική των κυβερνήσεων υπερασπίζει την εκμε τάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι φυσικό επακόλουθο και ο πόλεμος, στον οποίο θα πάρει μέρος η αστική τάξη να είναι πόλεμος ληστρικός, εκμεταλλευτι κός, άρα και ξένος

Ιστορία και η συγγραφή της σχετίζο νται με τις διεργασίες και τις αντιθέσεις κάθε εποχής κι επιδρούν με τη σειρά τους στο κοινωνικό περιβάλλον. Η Ιστο ρία διαθέτει επομένως την ταξική της οπτική. Το έργο του Βασίλη Μόσχου είναι αποτέλεσμα πολύχρονης συστηματικής μελέτης-εργασίας και συγκροτεί ένα με γάλο μέρος της ομώνυμης διδακτορικής διατριβής του συγγραφέα. Έρχεται να προσθέσει το δικό του βάρος στην ελλη νική κομμουνιστική

«Αρκετά τόσα». Αθήνα: Πόλη δύσκολη και άγρια, δε χάνει ευκαιρία να δείχνει τα δόντια της. Ο ήλιος τραβάει εμένα

O

Αγορά, βρίσκε

Ταβέρνα Άρης, μία

ταβέρνα που

στρώνει το μεσημε

τραπέζι

και 20

Ψάρι, κρέας και

κουταλιού

της Σοφοκλέους θα βρεις και μία τεράστια κάβα vintage ποτών όπως Μαυροδάφνη του 1976, Brandy Botrys, σαμπάνια ΜΟΕΤ του 1968 και πολλά

όλα καταφθάνουν

προμηθευτές μέσα από την Αγορά με τους οποίους συνεργάζονται χρόνια τώρα, για να μπορεί να φτάνει στο τραπέζι μας ό,τι πιο φρέσκο. Οι σαρδέλες, ο γαύρος, το καλαμάρι και τα μεγάλα ψάρια είναι αυτά που κάνουν

θραύση τόσο στους τουρί στες όσο και στους ντόπιους επισκέπτες. Ο συνδυασμός

17-19,

Στοάς Αθανάτων) T: 21 0324 9615

FB:

ρωτάω τον Γεράσιμο

θα βρει κανείς στον

Παναγή;» μου

αφοπλιστικά

χρειάζεται το λαϊκό

λαμπερά

στον πάγο.

άνθρωποι του Καπε

Παναγή είναι πάντα

για να προτείνουν,

λύσουν απορίες και να βοηθήσουν τους πιο αναποφάσιστους για το τι θα φτάσει στο τραπέζι τους. Χαρακτηριστικά ο Γεράσιμος λέει «Δεν είναι

του ολόφρεσκου προϊόντος με το φυσικό κάρβουνο στην κουζίνα, δημιουργεί έναν εκρηκτικό συνδυασμό γεύσης που μένει αλησμό νητος. Η εμπειρία μέσα στη στοά συνεισφέρει κι αυτή τα μέγιστα, καθώς όπως λέει και ο Άρης, «Είναι ωραίο να βρίσκεσαι στο Κέντρο, δεν είναι ποτέ βαρετό γιατί πάντα ρέει».

τα σώματά τους

Tι ψάρια επιλέγουμε

να μαγειρέψουμε...

Στο τηγάνι; μπαρμπούνι, κα λαμάρι, γαύρος, σαρδέλα,

Στα

του Περικλή

ήρθε το 1996, ο οποίος

την αναβίωσε, υπερασπί

ζοντας τη φιλοσοφία της

ταβέρνας, που είναι είδος

προς εξαφάνιση, και τη διατήρηση της ταυτότητας της Κληματαριάς. Στη συνέχεια η σκυτάλη πα ραδόθηκε στη σύζυγό

κό σμου είναι αυτή που κράτησε το μαγαζί ανοιχτό, παρά τις αντί ξοες εποχές που πέρασαν. Οι ιδιοκτήτες κάνανε το δικό τους αγώνα, οι φίλοι του μαγαζιού και οι μουσικοί δεν ξέχασαν ποτέ ποια είναι η Κληματαριά, τη στήριξαν ο καθένας με τον τρόπο του κι έτσι παραμένει ακόμη όρθια, να μας σεργια νίζει με τις όμορφες μουσικές της και γεύσεις της.

με κόκκαλο ή στηθοπλευρές Γιουβέτσι: χτένι Με χοιρινό Χοιρινό λεμονάτο: κιλότο ή στρογγυλό (κομμάτια από το μπούτι του ζώου) Μπριζόλες και σουβλάκια: χοιρινός λαιμός Χοιρινό Φρικασέ: σπάλα ή κιλότο Με αρνί Αρνάκι φρικασέ, γιουβέτσι

Για να μιλήσουμε για την ποτοποιία Πολυκαλά πρέπει να γυρίσουμε 125 χρόνια πίσω. Να μεταφερθούμε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς, στο 1897, όταν ο Βασίλης Πολυκαλάς, ως έμπορος κρασιών, έκανε ταξίδια, συναναστρεφόταν πολλά νοικοκυριά και δοκίμαζε τα παραδοσιακά σπιτικά λικέρ του κάθε τόπου. Δεν σταμάτησε

συνταγές

Οι

Σοφοκλέους

να γεμίσει ένα

στη Σοφοκλέους

χρώματα και τις μυρωδιές

μπαχαρικών

στέκει στο ίδιο σημείο και μας «χαρίζει»

info:

ΜΠΑΧΑΡΙΚΑ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ Σοφοκλέους 18, Αθήνα Τ: 210 32 18 357

Fb: Αγγελίδης Μπαχαρικά & Βότανα www.spicesaggelidis.com.gr

αποφάσισε

τα ποτά αυτά χρησιμοποι

τις συνταγές που είχε συγκεντρώσει.

Έτσι, φτάνουμε στο σήμερα, τέσσερις γενιές μετά –πράγμα σπάνιο για επιχειρηματικές

σπάνια βότανα, αιθέρια έλαια, λάδια περιποίησης και αρωματικά τσάγια. Ξηρούς καρπούς, σταφίδες, δημητριακά όσπρια και ρύ ζια. Τα φοβερά και τρομερά super foods, όπως μάκα, σούμα, τριβόλι, γανόδερμα κ.α. Αποξηραμένα φρούτα (και χωρίς ζάχαρη βεβαίως βεβαίως). Αλεύρι βρώμης,

ζέας και φαγόπυρο. Και λαχταριστό ταχίνι, φυστικο βούτυρο, αμυγδαλοβούτυρο και μελάσα, όλα χύμα για να διαλέξετε όσο θέλετε και φυσικά ελληνικής παραγω γής. Μπείτε στον μαγικό κόσμο της οικογένειας Αγ γελίδη και ανακαλύψτε αυτά και άλλα τόσα, που θα είναι σίγουρα για το καλό σας!

μονάδες– να μιλάμε ακόμα για την ποτοποιία Πολυκαλά. Οι ίδιες αυτές «μαγικές» συνταγές του παρελθόντος, χρησιμο ποιούνται

και ο παραδοσιακός τρόπος παραγωγής διατηρείται αλλά διανθίζεται με σύγχρονες μεθόδους. Μέσα σε μία παν

Φουντούκι,

νες, χρώματα

ΠΕΡΙΞ

Περπάτα άφοβα στους δρόμους

πέριξ της Αγοράς. Το πιο τραγικό

που μπορεί να σου συμβεί είναι

να φύγεις για το σπίτι γεμάτος

καλούδια, γνώσεις, συγκινήσεις.

Κλείσε για λίγο τα μάτια. Αφέσου στις μυρωδιές να σε κατευθύνουν.

Άνοιξέ τα ξανά και κοίτα ψηλά, τα παλιά κτίρια. Παρατήρησε τα

χιλιοπερπατημένα πεζοδρόμια.

Ανακάλυψε τα μαγαζιά που λει

ανθρώπους

τουργούν σαν

Μίλα, ψάξε, ρώτα.

δρόμοι

στρουμπουλά σακιά με όσπρια, αλίπαστα (η καπνιστή ρέγγα και ο μπακαλιάρος σου «μιλάνε» μέσα από τη βιτρίνα), λουκούμια, ελιές (και ανάλατες, παρακαλώ!), δημη τριακά, μεγάλη ποικιλία σε αποξηραμένα φρούτα (τα αποξηραμένα νεκταρίνια είναι σαν έργα τέχνης), λαχταριστές σταφίδες Κρήτης, βότανα και μπαχαρικά, τσάι του βουνού από τον Όλυμπο. Το μάτι μου έπεσε με νοσταλγία στις σακούλες με τις καραμέ λες (αχ αυτές οι καραμέλες ούζου!) και στις παστίλιες ΜΕΖ που διατίθενται χύμα και σκέφτηκα πως στην Ευριπίδου 22 γίνεσαι ξανά παιδί. Ψάξε για τα αμύγδαλα από την Καβάλα, την καρυδόψυχα

ΒΑΡΒΑΚΕΙΟΣ

μουστάρδα και μπούκοβο για να το κάνεις πιο πικάντι κο, ανάλογα τα κέφια.

Όσο συνεχίζεις στην Ευρυπίδου κάτω από

βότανα,

και έναν μακρύ κατάλογο από εξεζητημένα προϊόντα, όπως πιπέρι σετσουάν και ισότ, μάκα, τόνγκα, ασαφετίδα και

της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

στέκονται

Και αν υπάρχει ακόμη κάτι στις μέρες μας

μέλι για να φτιάξεις το πιο ζηλευτό κρητικό τραπέζι

στην πρωτεύουσα!

καφενεία που επιμένουν στη γειτο νιά, αλλά και στους καρπαθιακούς σκοπούς. Από την κουζίνα του βγάζει κατσικίσιο αρμυροτύρι, γιαλόχορτο (παραθαλάσσιο χόρτο από την Κάρ παθο), θράψαλο, κι αυτό από το νησί, τα ξακουστά κασιώτικα ντολμαδάκια με κιμά διά χειρός της μητέρας του, κουσουμά που είναι κι αυτό παξιμάδι Καρπάθου, λουκάνικα, κεφτεδάκια, πατατούλες τηγανιτές, ψαρικά απ’ ό,τι «ψαρεύει» κάθε μέρα απ’ τη Βαρβά κειο, και απάκι, γραβιέρα και ρακή από τη γειτόνισσά του τη Νικήτα. Είτε για καφεδάκι το πρωί είτε για κρασάκι, τσι πουράκι και μεζέ από το μεσημέρι

το μέρος αυτό

καλύτερα!

ανταμείψει

Τουλάχιστον μία φορά την εβδομά

δα θα τιμήσω δεόντως το μενού, προσφάτως επιμελημένο από

τον σεφ Γιώργο Κόντα που έχει

διατηρήσει τα αγαπημένα κλασικά, έχει εμπλουτίσει τις επιλογές με

συνταγές και πρώτες ύλες από όλη

την Ελλάδα , ενώ φροντίζει και για

την ποικιλία με τα μοναδικά πιάτα

ημέρας

τα

Αν

φιλόξενος,

τζαμαρίες

«αποκόβουν»

όταν

τα τραπεζάκια

Κυβέλης σε φωνάζουν

ράδιο /

το αγαπημένο

/ - Κάντε παιδιά! - Με τι λεφτά; - Κάντε λεφτά! - Με τι δουλειά; - Βρείτε δουλειά! - Με τι μέσον; - Βάλτε να πιούμε! - Τώρα μιλάς σωστά.

κόντευα να πάθω κι έπρεπε να μάθω αν είχε δεσμό. Πού την είχα βρει δε μιλούσε γρι γρι ελληνικά και καταλαβαίνεις ούτ' εγώ δεν ξέρω λέξη Ρωσικά. Πριν αποχωρήσει σκέφτηκα μια λύση λύση που να λέει λύση ριζική. Μπήκα σε μια κάβα πήρα μια μπουκάλα με νερό που καίει ρώσικη ρακή. Και θα πίνω βότκα και θα πίνω βότκα -σώθηκα, ρε συμέχρι να μεθύσω μέχρι να μιλήσω Πάμε τώρα για γκραν φινάλε: Ό,τι

σκόνταψε στο τραπεζάκι. «Κυριάκο, να σε λέω Κούλη; Μπορώ;» Εκείνος χαμογέλασε με αφέλεια, έφτιαξε

φράντζα

στις αντιστοιχίες «εκφέρω»

«αναφέρω» και «αναφορά», «μεταφέρω» και «μεταφορά», «παραφέρομαι» και «παραφο ρά», «περιφέρω» και «περιφορά». Δεν ξεφεύγουν ούτε τα σύνθετα με ένα συνδυασμό δύο προθέσεων, όπως στις περιπτώσεις «συνεισφέρω» και «συνεισφορά»,

μόλις δύο χρόνων, εξέφρασε δυσφορία φύλου στους γονείς της, υποστηρίζοντας πως είναι κορίτσι (ενώ γεννήθηκε αγόρι) κι εκείνοι την υποστήριξαν.

Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να πιάσω αυτή την είδηση! Από το γεγονός ότι αυτοί

και στο

επιβίωσαν έννοιες

δεν σχετίζονται, όπως στις περιπτώσεις του «αντιφέρω», «αμφιφέρομαι», «εμφέρω», «επιφέρω» – «επιφορά», «καταφέρω» – «καταφορά», «υπερφέρω» – «υπερφορά», «υποφέρω» – «υποφορά». Υπάρχει, όμως, και η πρόθεση «συν» που ξεφεύγει τελείως! Γιατί, στη σημερινή τους χρήση, το μεν ρήμα «συμφέρω» (κυρίως ως απρόσωπο «συμφέρει» ή «συμφέρουν») σημαίνει πως κάποιος ή κάτι λειτουργεί, επηρεάζει, προσφέρει θετικά, ενώ το ουσιαστικό «συμφορά» υποδηλώνει ένα συμβάν ή μία εξέλιξη με άκρως αρνητικές επιπτώσεις ή/και παρενέργειες (αλλά και αυτούς που το προκαλούν). Στη μοναδική περίπτωση κατά την οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι το ρήμα και το ουσιαστικό σχετίζονται

προσφοράς μιας υπηρεσίας φαινομενικά συμφέρει, αλλά

σε στο Βύρωνα, ήταν μαθητής Γυμνασίου. Ο ίδιος μας διηγείται: «Σχεδόν αξημέρωτα της 28ης Οκτωβρίου 1940 -Δευτέρα ήταν- ξυπνή σαμε από τις σειρήνες και τις καμπάνες που χτυπούσαν. Πεταχτήκαμε έξω κι ακούγαμε φωνές: “Πόλεμος! Μπήκαμε στον πόλεμο!” Στη γει τονιά επικρατούσε αναβρασμός, όλοι είχαν βγει στους δρόμους, άλλοι κρατώντες σημαίες,

μην πουν

νερό,

επιγραφές

προγόνων μας που κο σμούν το Επιγραφικό Μουσείο.

ζητηθεί και χρησμός από τους Δελφούς, προκειμένου οι κανονισμοί που επιβλήθηκαν στη χρήση του να έχουν ιερή κάλυψη. Άλλωστε και όλα τα πρόστιμα για μικρές ή μεγάλες παραβάσεις προορίζονταν για τη λατρεία των Νυμφών ως προστάτιδων θεοτήτων των υδάτων. Η επιβολή των προστίμων ακολουθεί μια κλιμάκωση, από αυτόν που πίνει χωρίς να έχει καταθέσει τον οβολό μέχρι αυτόν που «φέρηι ή άγηι», δηλαδή μεταφέρει νερό με αμφορείς ή με αγωγούς. Το πρόστιμο

άλλοι παρόμοιοι νόμοι, οι οποίοι επέβαλαν πρό στιμα στους παραβάτες υπέρ κάποιου ιερού.

Πρόσβαλλες ιερό ή σεβαστό χώρο, σπίλωνες.

Άφηνε (σύμφωνα με μαρτυρίες υποστηρικτών της ύπαρξής του) τις

μας, όταν επαναχρησιμοποιείται.

από την επιβάρυνση του οργανισμού μας με βλαβερές ου

η περιβαλλοντική επιβάρυνση είναι εξίσου σημαντική και δεν πρέπει να περνά απαρατήρητη. Άλλωστε, οι περισσότεροι από εμάς έχουν αναπτύξει μεγαλύτερη οικολογική ευαισθησία, προσέχο ντας περισσότερο με τα πλαστικά απορρίμματα, αφού τα περισσότερα καταλήγουν να θάβονται στο έδαφος. Γι’ αυτόν το λόγο, η Ecolife λέει ναι στην επαναχρησιμοποίηση, βάζο ντας στη ζωή μας τα ανοξείδωτα μπουκάλια, τα coffee thermos και τα φαγητοδοχεία. Κι επειδή η ποσότητα του καφέ που κατανα λώνουμε δεν είναι ευκαταφρόνητη -η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη 15άδα στη λίστα παγκόσμιας κατανάλωσης καφέ ανά άτομο- η Ecolife

Πώς γεννήθηκε η ιδέα της Ecolife; Η ιδέα γεννήθηκε ένα μεσημέρι καλοκαιριού του 2010, όταν περπα

τούσα στο κέντρο της Αθήνας εν μέσω καύσωνα. Εκείνη λοιπόν τη στιγμή συνειδητοποίησα πόσοι άνθρωποι είχαν σταματήσει στο περίπτερο για ένα ‘παγωμένο νεράκι’, που πολλές φορές δεν ήταν και παγωμένο, λόγω μεγάλης ζήτησης! Όλη αυτή η σπατάλη του πλα στικού, τα πεταμένα μπουκαλάκια δεξιά κι αριστερά, καθώς και το ότι ήταν

πολλοί λίγοι τελικά αυτοί που από λαυσαν το νεράκι τους παγωμένο, με έκαναν να αναζητήσω ένα καλό θερμός

για νερό! Εκείνη την εποχή, οι εταιρείες

που εμπορεύονταν όμορφα και στυλάτα θερμός στην Ελλάδα ήταν πολύ λίγες. Τα brands ήταν όλα εισαγόμενα -άρα και τα προϊόντα πολύ ακριβά- κι έτσι γεννήθηκε η ιδέα αυτή στο μυαλό μου! Ήθελα ένα brand ελληνικό, με προϊόντα ποιοτικά και οικονομικά ταυτόχρονα, με στυλ και οικολογική συνείδηση! Έτσι, μετά από πολλή έρευνα, δειγματισμούς, ταξίδια στο εξωτερικό και φυσικά πολ λή πολλή δουλειά, η Ecolife έκανε την εμφάνισή της στο ελληνικό κοινό τον Ιανουάριο του 2011! Ποια έρευνα ακολουθήσατε μέχρι να καταλήξετε στη χρήση του ανο ξείδωτου (stainless steel);

Πρωταρχική έρευνα ήταν φυσικά η προσωπική χρήση και η σύγκριση διαφορετικών υλικών. Στα παγούρια μεταφοράς, τα υλικά που συναντάμε συνήθως είναι το πλαστικό, το ανοξεί δωτο ατσάλι και το γυαλί. Το ανο ξείδωτο ατσάλι τα «νικάει» όλα γιατί συνδυάζει αντοχή, ποιότητα και φυσικά θερμομόνωση στα μοντέλα με τα διπλά τοιχώματα. Έτσι, αφού καταλήξαμε στο υλικό που θέλαμε να έχουν τα προϊόντα μας, η έρευνα συνεχίστηκε με ποιοτικό έλεγχο από επίσημους φορείς. Όλα

τα προϊόντα φέρουν πιστοποιητικά ποιότητας.

μεγέθη παγουριού μπορώ

επιλέξω;

επιλογές

όσο

και σε χρώματα! Όπως και στα δοχεία φαγητού. Κι αν θέλω το παγούρι μου κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου; Εδώ και 4 χρόνια προσφέρουμε την υπηρεσία “custom made”, η οποία απευθύνεται τόσο σε ιδιώτες, όσο και σε επαγγελματίες! Ο ιδιώτης μπορεί να «προσωποποιήσει» το παγούρι ή το θερμός του με το όνομά του ή ακόμα και με τη φράση που τον χαρακτηρίζει. Ο επαγγελματίας μπορεί να φτιάξει προϊόντα με το λογότυπο της εταιρεί ας ή του καταστήματός του! Πολλές ελληνικές αλυσίδες καφέ μάς έχουν εμπιστευτεί άλλωστε για το λόγο αυτό. Οι άνθρωποι στρέφονται τελικά σε έναν πιο eco-friendly τρόπο ζωής; Ευτυχώς πλέον ναι! Χαίρομαι τόσο πολύ που πια ο eco-friendly τρόπος ζωής έχει γίνει «μόδα» -είναι μια μόδα που μας κάνει καλό! Όταν το -όχι και τόσο μακρινό- 2011 κυκλοφορούσα παντού με το παγούρι μου, ο κόσμος με ρώταγε αν είμαι γυμνάστρια και γι’ αυτό κουβαλάω παντού το μπουκάλι μου…! Όσο αστείο κι αν ακούγεται, καταλαβαίνουμε ποια ήταν η σκέψη για τα επαναχρησιμοποιούμενα δοχεία εκείνη την εποχή. Tώρα πια, μόλις 11 χρόνια μετά, σχεδόν όλοι έχουν ένα θερμός ή ένα coffee thermos που χρησιμοποιούν όλη μέρα, μειώνοντας αισθητά τη χρήση του πλαστικού! Ιδίως μετά τη θέσπιση του νέου ευρωπαϊκού νόμου που έβαλε περιβαλλοντικό τέλος 0,10e στα χάρτινα & πλαστικά ποτήρια του καφέ, προστέθηκε και το οικονομι

κίνητρο στη καθημερινή

δικού μας δοχείου!

για έλεγχο, όλα αυτά συχνά μας αποσυντονίζουν, δυσχαιρένοντας την επαφή με όσα πραγματικά συμβαίνουν γύρω και μέσα μας. Όταν «ταξιδεύουμε» στο παρελθόν ή στο μέλλον κατά κάποιον τρόπο αποφεύγουμετηνπαρού σαεμπειρία . Σαν αποτέλεσμα, βιώνουμε άγχος, ένταση, αποξένωση και πτώση της λειτουργικό τητάς μας. Όπως έλεγε ο κινέζος σοφός Λάο Τσε:

είσαι γαλήνιος,

παρόν».

σημαντική για

λειτουργικότητα και

της ζωής και των σχέσεών μας. Όσο λιγό τερες διακοπές -όσο λιγότερες «αποδράσεις από το παρόν»- έχει αυτή η διαδικασία, τόσο περισσότερες δυνατότητες έχουμε να τοποθετηθούμε αποτελε σματικά σ’ αυτό που συμβαίνει. Σύμφωνα με κάποιες ανατολικές φιλοσοφίες (Ζεν, Ταοϊσμός), η ικανότητα να ζούμε στο παρόν και να είμαστε ανοιχτοί και παρόντες στο βίωμα, όπως αυτό προκύπτει, είναι σημάδι ενος «φωτισμένου μυαλού». Ένας τέτοιος άνθρωπος αγκαλιάζει πλή ρως αυτό που αναδύεται κατά την παρούσα

κτήματα

Η

κό

ακτινοβολία.

μείωση της θνησιμότητας από τον

καρκίνο του μαστού, ωστόσο γεγονός είναι ότι

περίπου το 15% έως 30% των καρκίνων χάνονται

στον προ-συμπτωματικό έλεγχο με την ανίχνευ

ση να είναι ιδιαίτερα δύσκολη στους πυκνούς

μαστούς. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό. Ο

σημαντικότερος είναι η επικάλυψη των καρκίνων

από τον μαζικό αδένα με αποτέλεσμα να τους κα

θιστά μη διακριτούς.

Τα τελευταία χρόνια όμως υπάρχει μία νέα εξέ

λιξη στην ψηφιακή μαστογραφία που είναι η

απεικόνιση τριών διαστάσεων (3D), γνωστή ως τομοσύνθεση. Στην τομοσύνθεση, που είναι μία τρισδιάστατη απεικόνιση των μαστών, λαμβά νονται πολλαπλές τομές μικρότερες του ενός χιλιοστού από διαφορετικές γωνίες. Οι εικόνες αυτές μετά ανασκευάζονται παρέχοντας στον ακτινολόγο τη δυνατότητα να μπορεί να διευκρι νίσει απεικονιστικά προβλήματα ή να εντοπίσει

βλάβες που δεν φαίνονται στην ψηφιακή μαστο γραφία.

Η τομοσύνθεση παρέχει πιο καθαρή εικόνα και

είναι περισσότερο ευαίσθητη στον εντοπισμό

βλαβών και μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα της ανίχνευσης βλαβών που χάνονται λόγω επι προβολής του ινώδους – αδενικού ιστού.

Είναι λοιπόν απόλυτα απαραίτητο να γίνεται το μοσύνθεση κατά τη διάρκεια του ετήσιου προλη πτικού ελέγχου σε γυναίκες που έχουν πυκνούς μαστούς.

Η τομοσύνθεση σε παγκόσμιο επίπεδο έχει εν μέρει ήδη μπει στο screening. Στην Ελλάδα βα δίζουμε κι εμείς προς αυτήν την κατεύθυνση, υπό την προϋπόθεση να αντικατασταθούν οι παλαιοί ψηφιακοί τομογράφοι με μηχανήματα με τη δυ νατότητα τομοσύνθεσης και να εκπαιδευτεί το ιατρικό προσωπικό στη νέα μέθοδο. Πιστεύουμε πως στο εγγύς μέλλον και στην χώρα μας η τομο σύνθεση θα πάρει τη θέση της ψηφιακής μαστο γραφίας στο screening. Για την εξεταζόμενη η διαδικασία είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν της μέχρι τώρα γνωστής κλασικής ή ψηφιακής μαστογραφίας.

Για τον διαγνώστη η μελέτη της τομοσύνθεσης σημαίνει μια εκτενέστερη, λεπτομερέστερη και χρονικά πιο απαιτητική διαδικασία και προϋποθέ τει φυσικά και την επιστημονική του κατάρτιση σε αυτό το πεδίο. Του παρέχει όμως παράλληλα και μια μεγαλύτερη ασφάλεια και ακρίβεια.

Μαγνητική Τομογραφία Αξονική Τομογραφία Ψηφιακή ΜαστογραφίαΤομοσύνθεση Ψηφιακή Ακτινογραφία Ψηφιακή Πανοραμική Ακτινογραφία Ψηφιακή Πλάγια Κεφαλομετρική Ακτινογραφία Υπολογιστική Ογκομετρική Τομογραφία CBCT Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας Λιπομέτρηση Υπέρηχοι Σώματος Υπέρηχοι (triplex) Αγγείων Διακολπικό - Διορθικό Υπερηχογράφημα Υπέρηχοι ΜυοσκελετικούΑρθρώσεων - Μαλακών Μορίων Βιοψίες

Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής Καρδιολογικό Υπέρηχοι (triplex) καρδιάςStress Echo Test κοπώσεως Νευρολογικό Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα Ηλεκτρομυογράφημα Γαστρεντερολογικό - Ενδοσκοπικό Γαστροσκόπηση Κολονοσκόπηση Εικονική Κολονοσκόπηση Βιοπαθολογικό Μικροβιολογικό Ανοσολογικό Βιοχημικό Ορμονολογικό Μοριακό Κυτταρολογικό

Rast Test

Επίπεδα φαρμάκων Test PAP

Προγεννητικός έλεγχος

Check up

Ειδικά

www.kosmoiatriki.com

μεγάλες μερίδες του πληθυσμού αρχίζουν να ζητούν αλλαγές. Παράλληλα με την κοι νωνική δυναμική που κυοφορείται, εξελίξεις στο εξωτερικό ορίζουν νέες παραμέτρους. Η αποικιοκρατία αρχίζει να καταρρέει στην Αφρική και η Κύπρος γίνεται ανεξάρτητη. Ο πυρηνικός ανταγωνισμός μεταξύ των δυο αντίπαλων μπλοκ συνεχίζεται ακάθεκτος με πυρηνικές δοκιμές σε αέρα, θάλασσα και στεριά. Μια Τρίτη Παγκόσμια Ανθρωποσφα γή, μόλις μιάμιση δεκαετία μετά τη Δεύτερη, μοιάζει αναπόφευκτη. Και μέσα σε αυτό το ψυχοκοινωνικό πλαίσιο, οι «υπερκόσμιες» παρεμβάσεις συνεχίζονταν. Τον Ιούλιο του 1960 η ένταση εκδηλώ νεται με μαζική υστερία για το επερχόμενο τέλος του κόσμου. Ένας Ιταλός, αρχηγός θρησκευτικής σέκτας, έχει καταφύγει στις Άλπεις προβλέποντας ότι το τέλος του κό σμου θα συμβεί στις 13 Ιουλίου και ώρα 12:45 μ.μ., όταν μια πυρηνική έκρηξη στο Βόρειο Πόλο θα μετατοπίσει τον άξονα της Γης με αποτέλεσμα τρομερές πλημμύρες. Αρκετοί οπαδοί είχαν κατασκηνώσει μαζί του. «Η προφητεία […] εδημιούργησε ατμό σφαιραν ανησυχίας και αγωνίας εις πολλάς ελληνικάς επαρχίας και πολλοί εύπιστοι εις την ύπαιθρον έχουν καταληφθή υπό πανι κού». Στο Ηράκλειο Κρήτης πολλές εκατο ντάδες οικογένειες εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και κατέφυγαν στα βουνά. Μέχρι τις 12 Ιουλίου, 2.000 άτομα είχαν εγκατασταθεί στους πρόποδες του Ψηλορείτη. Στη Ρόδο, πολλοί κάτοικοι εγκατέλειψαν

κατά την οποίαν θα… γλυτώση κανείς από την αναμενομένην συντέλειαν του κόσμου» (Απογευματινή, 13.7.1960)

σκηνές αλλοφροσύνης. «Παλαιοί εχθροί αλληλοασπάζοντο, άλλοι δε επέβαιναν αυτοκινήτων και ανεχώρουν δια

με δισκία κινίνης. Η ίδια ομο λόγησε ότι είχε επιχειρήσει το απονενοημέ νο διάβημα εξαιτίας των διαδόσεων για τη συντέλεια

Στο χωριό Λεύκαρα Κοζάνης

κάτοικοι αναστατώθηκαν όταν έφτασε

Στις 13 Ιουλίου, σεισμικές δονήσεις 4,7 και 5,3 R προκαλούν καταστροφές σε Αρ ναία, Ζαγκλιβέρι και Βόλβη. «Πρέπει να ση μειωθήότιοιδημοσιογράφοιεύροντουςκα τοίκουςτωνανωτέρωχωρίωνπερισσότερον του δέοντος τρομοκρατημένους, όχι μόνον εκτωνσεισμώναλλάκαιεκτηςαναγγελθεί σης εξ Ιταλίας προφητείας κατά την οποίαν αναμένεται σήμερον η καταστροφή του κό σμου». (Αθηναϊκή, 14.7.1960) ΣτηνΚοζάνη,«οι αγαθοί κάτοικοι πολλών χωρίων της περι φερείας[…]διαλύσαντεςταυπάρχοντάτους αλληλοεξομολογηθέντες, συγχωρέσαντες εαυτούς και αλλήλους ανέβηκαν στις κορυ φές του επικού Ορβήλου και ανέμενον τον θάνατόν τους και τον θάνατον όλων μας. Όλη την νύκτα άναβαν φωτιές στις βουνο κορφές,εδέοντο,εδάκρυζανκαιπερίμεναν». (Αθηναϊκή, 14.7.1960). Στο Ηράκλειο Κρήτης πολλά άτομα κατέφυγαν στον προμαχώνα Μαρτινέγκο στα ενετικά τείχη. Αρκετά άτο μα κατέφυγαν σε λόφους έξω από την πόλη. Στις Αρχάνες, κάπου 70 οικογένειες κατέ φυγαν στο γειτονικό όρος Γιούχτας. Στην Πάτρα, κάπου 60 άτομα, στην πλειονότητά τους γυναίκες, είχαν εγκατασταθεί σε υψώ ματα της πόλης ελπίζοντας ότι θα σωθούν από τον κατακλυσμό (Ακρόπολις, 15.7.1960) Στη Θεσσαλονίκη, πολλοί κάτοικοι άρχισαν να μεταβαίνουν στο Σέιχ Σου. Στις 13 Ιου λίου το ρεύμα πύκνωσε και οικογένειες με μπόγους άρχισαν να εισρέουν. «Ούτω μέ χρι της 2ας μμ το Σέιχ-Σου είχεν αρχίσει να ενθυμίζει… πρωτομαγιάν! Και εις όλων τα πρόσωπα ήτο ζωγραφισμένη η αγωνία και η λύπη δια τον υπόλοιπον κόσμον ο οποίος δεν είχε την… ευτυχή έμπνευσιν να κατα φύγη στο άλσος!». Στις 4 μ.μ. είχαν αναχω ρήσει (ανακουφισμένοι) περισσότεροι από τους μισούς. Όσοι έμειναν ήταν αποφασι σμένοι να περάσουν εκεί και τη νύχτα. Στην Κατερίνη, την αγωνία επέτεινε μια ραγδαία νεροποντή. Στη Νιγρίτα, αλλεπάλληλες σει σμικές δονήσεις κορύφωσαν τον πανικό και πλήθη κατέκλυσαν τους δρόμους. (Μακεδο νία, 15.7.1960). Και στην πρωτεύουσα όμως, «στιςδασειέςράχεςτηςημετέραςΠάρνηθος […] όπως αναφέρει ο διοικητής της εκεί Χω ροφυλακής, εκατοντάδες ανθρώπων σοβα ρών και μη συνέρευσαν… ποδοπορικώς και αυτοκινητικώς και μουλαροδρομικώς

απολαύσουν την

από

διαθήκας δια την περίπτωσιν

Βέροια. «Προσεύχο νται, αλληλοσυγχωρούνται, μερικοί δε συ ντάσσουν

τόσο από την εργασία τους όσο

από τις

και νηστεία. Ο δημοσιογράφος Guy Beringer είναι ο πρώτος που αποτυπώνει γραπτώς την απόλαυση του brunch το 1895 στο άρθρο του «Brunch: A Plea», το οποίο δημοσιεύτηκε στο «Hunter's Weekly». Εκεί, προτείνει στους αναγνώστες του να αντικαταστήσουν το κλασικό απογευματινό δείπνο της Κυριακής, που περιελάμβα νε βαριά κρέατα και αλμυρές πίτες, με ένα καινούργιο γεύμα που θα σερβίρεται νωρίς το μεσημέρι, προετοιμάζοντας το άδειο στομάχι με τσάι ή καφέ, μαρμελάδα και άλλα είδη πρω ινού, πριν σερβιριστούν τα πιο «δυνατά» πιάτα.

Και όπως κάθε μόδα που εξα πλώνεται, έτσι και η συνήθεια του brunch έφτασε στην Αμερι

έβρισκαν

ξενοδοχεία.

Το brunch εξελίσσεται

είναι πλέον ένα απλό

που μόνο σκοπό έχει να ξεγελάσει την

μας μέχρι να έρθει η ώρα του μεσημεριανού. Μια τυρόπιτα ή ένα σά ντουιτς στα γρήγορα δεν λέγεται brunch, αλλά απλό δεκατιανό ή κολατσιό. Αποτελεί ιεροτελεστία και αφορμή για ανάπαυλα. Το brunch θέλει τον χρόνο του, που στην πραγματικό τητα είναι ο χρόνος που εμείς αφιερώνουμε στον εαυτό μας και στα πρόσωπα με τα οποία επιλέγουμε να το μοιραστούμε.

με μια αρωματική παχιά κρέμα, τριμμένο τυρί, δαχτυλίδια κρεμ μυδιού και φέτες αβοκάντο.

Μαλαισία Εδώ το brunch έχει μια ιδέα από το δικό μας μεσημεριανό. Αρωμα τικό ρύζι, μαγειρεμένο με γάλα καρύδας και φύλλα pandan, περιβάλλεται από μια ποικιλία γεύσεων, όπως βραστό αυγό, sambal τσίλι, ikan bilis - τηγανητές αντζούγιες σε απλά ελληνικά- και φιστίκια. Μάλιστα, το ίδιο ρύζι όταν συνο δεύεται από τηγανητό κοτόπουλο ή κρέας rendang –κάτι σαν το ελληνικό στιφάδο–αποτελεί μεσημεριανό

Κίνα

brunch

δική του ονομα

και παράδοση που κρατά από τα τέλη του 19ου αιώνα.

τα shumai,

χοιρινό

ακόμα

που σερ βίρονται δροσερά σε μπολ ή σε ποτήρι, για όποιον προτιμά τα smoothies. Μια ζεστή πρόταση είναι το ευρέως γνωστό στην κεντρική Ευρώπη porridge με γάλα και βρώμη, που συνοδεύεται από μπανάνα, μήλο, καρύδια και μέλι. Εκτός από την κλασική, αλλά πολύ αγαπημένη επιλογή του δροσερού γιαουρτιού γαρνιρισμένου με φρούτα, φυστικο βούτυρο και μέλι, δοκιμάζουμε

διατροφικής αξίας.

Η ομελέτα εμπλουτίζεται

με δεκάδες διαφορετικά

παραδοσιακά τυριά και

νόστιμα αλλαντικά. Το κουλούρι Θεσσαλονίκης

αλειμμένο με πολτό ελιάς

και φέτα ή λιαστή τομάτα γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέ ρον. Τα pancakes έγιναν

λουκουμάδες

τραγανές τηγανίτες

μέλι ή πετιμέζι. Πίτες

μυρωδάτα τσουρέκια

στο τραπέζι.

αλλάζοντας τα υλικά, αλλά κρατώντας την ίδια απόλαυση. Τα pancakes, ως οι βασιλιά δες του brunch, δε θα μπορούσαν να λείπουν

από τη γυμναστηρι ακή εκδοχή του. Αλεύρι βρώμης ή ολικής, φυτικό ρόφημα ή γάλα χαμηλό σε λιπαρά απογειώνουν τη θρεπτική αξία του brunch. Ομελέτες αποκλειστικά από ασπράδια αυγού και αβοκάντο αντί για κλασικό βούτυρο προσφέρουν μια πιο ανάλαφρη νότα στον ουρανίσκο. Στο μπλέντερ μπαίνουν φρούτα απλά

superfoods, μέλι και γιαούρτι για να δώσουν δροσιστικά

αμερικάνικο brunch είναι τόσο φορτωμένο όσο φανταζόμαστε. Μακρόστενα σάντουιτς, τα επονομαζόμενα subs, σερ βίρονται σε δύο μεγέθη, ένα κανονικό κι ένα jumbo, ανάλογα με την πείνα. Στην μπαγκέτα μπαίνει ακόμα αυγό και χοιρινό, μοσχά ρι, κοτόπουλο ή roast beef. Προσθέτουμε αυγά σε οποιαδήποτε εκδοχή θέλουμε και τα συνοδεύ ουμε με τυρί, λουκάνικο, μπέικον, κρεμμύδι και ζεστό ψωμάκι. Τα κλασικά pancakes περιχύνονται με maple

παρακαλώ, γιατί τι

brunch θα

αν το ζητούσαμε

σφενδάμου»;!

ακολουθούν

το απαράμιλλο songwriting του Alex Turner, που στιχουργικά και ερμη νευτικά τουλάχιστον, βρίσκεται στην καλύτερή του στιγμή.

2. Λόλεκ