Η Πόλη Ζει | Τ.92 by Η Πόλη Ζει

STREET

PRESS 92//04-22

Ξεσφάλισε τα μάτια σου!

www.ipolizei.gr

Γνώμες

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

92//04-22

STREET

«ΞΕΣΦΆΛΙΣΕ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΣΟΥ»*

PRESS

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΎΧΟΣ ΈΓΡΑΨΑΝ

Άνοιξη. Μας καλεί να δούμε (ξανά) τα πράγματα αλλιώς. Μας αναγκάζει –και πώς μπορούμε να της φέρουμε αντίρρηση;– σε μία πιο αισιόδοξη οπτική. Με πρωτοστάτισσα τη φύση, όλα απεκδύονται τη βαρυχειμωνιά, αναπνέουν, ανασταίνονται, κινητοποιούνται, ορθώνονται. Ακολουθούν τα παιδιά· τα παιδιά που πάντα βλέπουν καλύτερα, που ξέρουν ότι με το παιχνίδι στον ήλιο κερδίζεται ο κόσμος και όχι με πόλεμο.

Άντα Κουγιά Ηλέκτρα Τζώρτσου Σοφία Αργύρη Βαγγέλης Χωραφάς Γκανιάν Umberto Davoli Γιάννης Ράγκος Βασίλης Ξυδιάς Παντελής Αμπαζής Δημήτρης Προύσαλης Κώστας Παπάς Μάκης Διόγος Λέανδρος Σλάβης Σοφία Τριανταφυλλοπούλου Θανάσης Βέμπος Θανάσης Καρανίκας Ρόζα Μπεσαμέλ Χρύσανθος Ξάνθης

Και ακολουθούμε εμείς· οι μεγάλοι, οι τάχα μου σοβαροί και ώριμοι. Εμείς που τελικά δυσκολευόμαστε περισσότερο από κάθε άλλον να ανοίξουμε τα μάτια μας. Να αποφύγουμε το δογματισμό και να αγκαλιάσουμε την ανεκτικότητα. Να ξεκολλήσουμε από όσα ο αυχένας μας και ο χειμώνας μας μάθανε για σωστά. Αρνούμαστε να ανοίξουμε το παράθυρο μη μπει καμία μύγα και κάτσει πάνω στις βρωμιές που έχουμε κι εμείς οι ίδιοι συνηθίσει να γυροφέρνουμε τόσα χρόνια. Δεν τολμάμε να αντικρίσουμε τον ήλιο γιατί φοβόμαστε μήπως μας τυφλώσει ή μας κάψει. Την ξαστεριά την αναλύουμε με όρους ναυτικούς ενώ ποτέ δε θα μπορούσαμε ούτε σε βάρκα φουσκωτή να μπούμε για να κινήσουμε για ταξίδια μεγάλα. Να έρθουμε σε επαφή με την πραγματικότητα, γιατί αν τη δούμε θα πρέπει και να την αλλάξουμε και είναι βαρύς ο ρόλος αυτός. Αυτό που η φύση δηλαδή κάνει από εποχή σε εποχή, αλλάζει, εμείς το τρέμουμε, το απευχόμαστε. Μικρόκοσμοι, σφιγμένα χέρια, σύνδρομα, ηττοπάθεια, γυάλες και ψάρια ιχθυοτροφείου. Κλείνουμε τα μάτια στο ξάφνιασμα, στο ξαγνάντεμα, το ξεπέζεμα, το ξεμύτισμα και το μπλε το ξαγναντό – που λέει και ο ποιητής. Στο «ξι» λοιπόν αφιερωμένο αυτό το κείμενο και «ξεσφάλισε τα μάτια σου» όσο είν’ ακόμα καιρός… και Άνοιξη! *στιχάκι που τραγουδιέται από παιδιά στο ανοιξιάτικο έθιμο του Ζαφείρη (Ήπειρος). Το έθιμο παίζανε κορίτσια και αγόρια κάθε τρεις μέρες όλο το μήνα Μάη ή όλες τις Κυριακές. Ένα κορίτσι παρίστανε τον Ζαφείρη, τον έντυναν και τον στολίζανε με πανιά χλόη και φύλλα. Τον μοιρολογούσαν και έπειτα τον ανάσταιναν με τραγούδια. Γέλια και τραγούδια διαδέχονταν τους θρήνους. Έπειτα όλα τα παιδιά μαζί φώναζαν: Σήκου, Ζαφείρη, σήκου! Και ο Ζαφείρης πετιόταν απότομα από το στολισμένο νεκροκρέβατό του και κυνηγούσε με φωνές και γέλια τα υπόλοιπα παιδιά που τρέχαν μακριά. Όποιον έπιανε ο Ζαφείρης, θα γινόταν με τη σειρά του ο νεκρός Ζαφείρης.

ΘΈΜΑΤΑ [Η ΠΡΏΤΗ ΦΟΡΆ…] ΝΈΟΙ & ΝΈΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΊΣ ΠΑΡΟΥΣΙΆΖΟΥΝ ΤΟ ΠΡΏΤΟ ΤΟΥΣ ΒΙΒΛΊΟ

ΗΛΈΚΤΡΑ ΤΖΏΡΤΣΟΥ

«ΔΈΚΑ ΧΡΌΝΙΑ Σ’ ΑΓΑΠΏ»…

[Ω, ΓΛΥΚΌ ΜΟΥ ΠΆΣΧΑ] ΈΘΙΜΑ, ΣΤΙΓΜΈΣ, ΜΥΡΩΔΙΈΣ & ΕΙΚΌΝΕΣ [COCKTAIL O’ CLOCK] SHAKERS ΓΕΜΆΤΑ ΦΑΝΤΑΣΊΑ, ΕΜΠΕΙΡΊΕΣ, ΓΕΎΣΕΙΣ & ΓΝΏΣΗ

Γοητευόμαστε που ακόμα υπάρχει κόσμος που μας λέει «Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΖΕΙ». Που κρατάει φύλλα από το πρώτο τεύχος μέχρι και το τελευταίο. Και που συνεχώς αναβλύζουν μικρές ιστορίες γύρω από αυτό το παρελθόν.

[ΒΟΥΤΏΝΤΑΣ ΣΤΟ POLITICALLY INCORRECT ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΥ] ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΈΣ ΤΑΙΝΊΕΣ ΤΟΥ ΤΌΤΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΤΟΎΝ ΣΉΜΕΡΑ;

Κοιτώντας παλιά τεύχη βρήκαμε αυτό το εξώφυλλο με τα πόδια. Επιχειρήσαμε να ξαναφωτογραφηθούμε. Κάποια «πόδια» δεν είναι κοντά μας. Κάποια συνεχίζουν. Αυτή η πορεία μας έχει γεμίσει με συναισθήματα, απογειώσεις και προσγειώσεις, με ευχάριστες και δυσάρεστες εξελίξεις. Συνεχίζουμε να περιδιαβαίνουμε την πόλη και τις «πόλεις της πόλης». Συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που μας αρέσει, πότε επιτυχημένα πότε όχι. Αναπολούμε είναι αλήθεια αυτά τα δέκα χρόνια μα πάντα κάτι βρίσκεται για να κοιτάξουμε μπροστά.

[ΓΊΝΑΜΕ… FLORAL] ΦΟΡΏΝΤΑΣ ΤΗΝ ΆΝΟΙΞΗ

Έτσι, χωρίς λόγο, θέλουμε να ευχαριστήσουμε όσους και όσες μας στήριξαν, εργάστηκαν για εμάς, μας ακολούθησαν στα εύκολα και δύσκολα μονοπάτια.

ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Όλα θα πάνε καλά! ΧΡΎΣΑΝΘΟΣ ΞΆΝΘΗΣ

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις, για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Νικολέττα Βήκου // Χριστίνα Αγγελακοπούλου // Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904 Ατελιέ: Μυρτώ Στέλιου // Υρώ Πιτσικάλη

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

WWW. ipolizei. gr

[ΕΚΔΟΣΗ]

Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Θήρας 19, Κυψέλη Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604 ISSN: 2623-4068

O πόλεμος στην Ουκρανία σε έναν διαιρεμένο κόσμο ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΩΡΑΦΑ Διευθυντή της ιστοσελίδας γεωπολιτικής GEOEUROPE. Στις 2 Μαρτίου η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ συνήλθε σε έκτακτη σύνοδο για να εγκρίνει ένα μη δεσμευτικό ψήφισμα που καταδικάζει την επέμβαση της Ρωσίας στις 24 Φεβρουαρίου στην Ουκρανία. Υπερψήφισαν το ψήφισμα 141 χώρες, 5 ψήφισαν κατά, 35 απείχαν και 12 δεν ψήφισαν. Ελλείψει αξιόπιστης δημοσκόπησης των 7,9 δισεκατομμυρίων ανθρώπων του κόσμου, αυτή η ψηφοφορία μπορεί να καταδεικνύει το πώς κινείται η πλειοψηφία της ανθρωπότητας.

Η ψήφος και η παγκόσμια ισχύς

Η ψήφος ανάλογα με τον πληθυσμό

Στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, που αποτελεί το κέντρο βάρους της παγκόσμιας σκηνής για τον 21ο αιώνα, οι στάσεις διχάστηκαν. Υπέρ του ψηφίσματος τάχθηκαν 14 χώρες, ενώ 12 χώρες δεν στήριξαν το ψήφισμα.

Από τους 7.934.000.000 ανθρώπους του κόσμου, το 58.5% ζει σε χώρες που δεν υποστήριξαν το ψήφισμα και το 41.5% ζει σε χώρες που το έκαναν. Χώρες του ΝΑΤΟ από την μια πλευρά και από την άλλη πλευρά η Ρωσία, η Αρμενία, η Λευκορωσία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν (όλες οι χώρες του Οργανισμού Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας). Οι χώρες που ψήφισαν υπέρ, έχουν πληθυσμό 3.289.310.000 άτομα. Οι χώρες που δεν υποστήριξαν το ψήφισμα έχουν πληθυσμό 4.644.694.000 άτομα. Η ψήφος ανάλογα με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ Όλες οι χώρες στο πρώτο τρίτο της κατάταξης με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας και όλων των χωρών της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος. Από τις χώρες που δεν ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος, οι περισσότερες κατατάσσονται στην κατηγορία των φτωχότερων στον κόσμο. Αν εξετάσουμε τις χώρες με βάση το σχήμα κέντρο-περιφέρεια, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Κάθε χώρα του κέντρου, δηλαδή οι Αυστραλία, Αυστρία, Βέλγιο, Καναδάς, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ισλανδία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ιαπωνία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Σιγκαπούρη, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες, ψήφισε υπέρ του ψηφίσματος και κάθε χώρα που δεν το ψήφισε βρίσκεται είτε στην περιφέρεια, είτε σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως η Ρωσία ή η Κίνα, στην ημιπεριφέρεια. Η ψήφος ανάλογα με το χρώμα Από τα 7.934.000.000 άτομα στον κόσμο, τα 1.136.160.000 ζουν σε αυτές που συνήθως αναγνωρίζονται ως «λευκές χώρες», με περίπου το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ωστόσο, οι «λευκές χώρες», κατά πληθυσμό, αντιπροσωπεύουν περίπου το 30% των συνολικών ψήφων υπέρ του ψηφίσματος. Αυτή η «λευκή ψήφος» αντιστοιχεί σε κάθε μία από τις βασικές χώρες του κέντρου (εκτός από τη Σιγκαπούρη και την Ιαπωνία). Σύγκριση: Το 97% του πληθυσμού στις χώρες που δεν ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος ζει σε «έγχρωμες χώρες». Μόνο η Ρωσία, η Λευκορωσία και η Αρμενία (που δεν ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος) έχουν κυρίαρχους πληθυσμούς που ταξινομούνται ως «λευκοί». Επομένως, οι «λευκές χώρες» υπερεκπροσωπούνται στην ομάδα που ψήφισε υπέρ του ψηφίσματος (30% έναντι 15% σε παγκόσμιο επίπεδο) και υποεκπροσωπούνται στην ομάδα που δεν το ψήφισε (3% έναντι 15% σε παγκόσμιο επίπεδο).

Υπέρ του ψηφίσματος τοποθετήθηκε ολόκληρη η Δύση, η οποία έδειξε μια στάση ενότητας. Από την πλευρά της, η Ρωσία συσπείρωσε στη μη ψήφιση του συγκεκριμένου ψηφίσματος χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, το Ιράν και η Νότιος Αφρική. Δηλαδή, την πλειοψηφία των BRICS.

Η ίδια διαίρεση παρατηρείται και στον ανερχόμενο πόλο του διεθνούς συστήματος, την Αφρική. Εδώ, 28 χώρες τάχθηκαν υπέρ του ψηφίσματος, ενώ 26 χώρες δεν στήριξαν το ψήφισμα. Η λίστα των κυρώσεων Εκτός από την καταδίκη της Ρωσίας με βάση το ψήφισμα του ΟΗΕ, μια σειρά χώρες επέβαλαν κυρώσεις, κυρίως οικονομικής φύσης, στη Ρωσία. Η λίστα των χωρών που επέβαλαν κυρώσεις περιλαμβάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, τα 27 κράτη της ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο (συμπεριλαμβανομένου του Τζέρσεϋ, της Ανγκουίλα, των Βρετανικών Παρθένων Νήσων και του Γιβραλτάρ), την Ουκρανία, το Μαυροβούνιο, την Ελβετία, την Αλβανία, την Ανδόρα, την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν, το Μονακό, τη Νορβηγία, το Σαν Μαρίνο, τη Βόρεια Μακεδονία, καθώς και την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Αυστραλία, τη Μικρονησία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Σιγκαπούρη και την Ταϊβάν (που θεωρείται έδαφος της Κίνας, αλλά κυβερνάται από τη δική της διοίκηση από το 1949). Ενώ, όμως, στο θέμα της στήριξης του ψηφίσματος του ΟΗΕ, οι χώρες της Δύσης έδειξαν μια ενότητα, στο θέμα των κυρώσεων, αυτή η ενότητα υποχώρησε. Το Ισραήλ και η Τουρκία αρνήθηκαν να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία. Μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργεί η στάση της Τουρκίας, η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, του οποίου αμαυρώνει την εικόνα ως ισχυρής και ενιαίας συμμαχίας. Η μεγάλη πλειοψηφία των χωρών της ημιπεριφέρειας και της περιφέρειας δεν θέλησαν ή δεν είχαν κάποιο συμφέρον να εμπλακούν με τις διαδικασίες των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Εδώ φάνηκε ότι οι χώρες του κέντρου ή αλλιώς του Βορρά, δεν διαθέτουν τις δυνατότητες να επιβάλουν τις κατευθύνσεις που επιθυμούν στις χώρες του παγκόσμιου Νότου. Ο παγκόσμιος Βορράς της Βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης και της Ιαπωνίας δεν αντιπροσωπεύει τον κόσμο ως προς τον πληθυσμό, τα δημογραφικά στοιχεία και τον πλούτο. Παράλληλα, αυτός ο παγκόσμιος Βορράς δεν συνδιαλέγεται με άλλους για θέματα ειρήνης, πολέμου, δικαιοσύνης και διεθνούς δικαίου. Ο παγκόσμιος Νότος έχει προσπαθήσει πολλές φορές να συνδιαλλαγεί με τον παγκόσμιο Βορρά, χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Αφού, όμως, ο παγκόσμιος Βορράς δεν μπορεί να ακούσει τις λέξεις, ίσως μπορεί να ακούσει την κραυγή των αριθμών.

«Μελετώ την απιστία σαν ένα μοιραίο φαινόμενο, λες και δεν είμαι θύμα της». Πιερ Πάολο Παζολίνι (5.3.1922-2.11.1975) «Πιερ Πάολο, είσαι πολύ καυλιάρης με αυτά τα τεράστια γυαλιά», τον τσιγκλάω προβοκατόρικα. «Καιρός να κόψεις την ψυχανάλυση», μου αντιγυρίζει. «Καιρός να κόψω τις φλέβες μου, Πιερ Πάολο...». Του μιλάω για την προδοσία της. Ξαναγεμίζει το ποτήρι μου μέχρι τα χείλη με γκράπα. Κάθε φορά που επισκέπτεται τα μέρη της μάνας του στο Φρίουλι, μου φέρνει το καλύτερο απόσταγμα. «Δεν είναι αλήθεια ότι τα σεξουαλικά προβλήματα είναι έξω από την πολιτική. Είναι πολιτικά», μου λέει. «Ναι, αλλά εκτός από τον ιμπεριαλισμό, υπάρχει και η μοναξιά», του λέω. Με γραπώνει απ’ το μπράτσο και απαγγέλει: . «Δυο νεαρά ψάρια κολυμπούν αμέριμνα στη μέση του ωκεανού, συναντούν κατά τύχη ένα γεροντότερο ψάρι που κολυμπά προς την αντίθετη κατεύθυνση, το οποίο τους γνέφει και λέει: “Καλημέρα, παιδιά. Πώς είναι το νερό; Τα δύο ψάρια συνεχίζουν για λίγο την πορεία τους μέχρι που το ένα γυρνάει προς το άλλο και του λέει: “Τι στο καλό είναι το νερό;”». * * Το μότο είναι από την ποιητική συλλογή του, Ποίηση σε σχήμα τριαντάφυλλου, Τυπωθήτω 2004 (μετάφραση: Ανδρέας Ριζιώτης, πρόλογος: Στέφανος Ροζάνης) και η ιστορία με τα ψάρια, από το βιβλίο του David Foster Wallace, Αυτό εδώ είναι νερό, Κριτική 2015 (μετάφραση-επίμετρο: Κ. Καλτσάς)

«Το μόνο μου είδωλο είναι η πραγματικότητα» (Σταχυολογώντας ατάκες του Πιερ Πάολο από το διαδίκτυο) «Η σεξουαλική ελευθερία του σήμερα για τους περισσότερους ανθρώπους είναι μόνο μια σύμβαση, μια υποχρέωση, ένα κοινωνικό καθήκον, μια ανησυχία, ένα απαραίτητο χαρακτηριστικό του καταναλωτικού τρόπου ζωής».

«Μου είπαν ότι έχω τρία είδωλα: τον Χριστό, τον Μαρξ και τον Φρόιντ. Το μόνο μου είδωλο είναι η πραγματικότητα».

«Αυτή είναι η επιδίωξή μου. Να εξοργίσω, να θυμώσω τον θεατή (για το Σαλό). Ο φασισμός δεν καίει μόνο σάρκες. Μας σπρώχνει στον ολοκληρωτικό αφανισμό».

«Η αστική καπιταλιστική κοινωνία κάνει το παν για να καταστείλει την παρουσία του ιερού στην καθημερινή ζωή. Τελικά όμως αυτό πάντα ξεπροβάλλει ορμητικά».

«Μόνο την ώρα του θανάτου μας είναι που η ζωή μας παίρνει νόημα».

Ακροστιχίδα Γκανιάν#16-Παζολίνι

Γκανιάν Κόμης Αναμασώ Νουνεχώς Ιδεολογήματα Απροσμέτρητης Νοσταλγίας

«Εάν η ταινία μου διαδραματίζεται σε λαϊκό περιβάλλον, επιλέγω λαϊκούς ανθρώπους. Αλλά αν κάνω μια ταινία που τοποθετείται στον κοινωνικό περίγυρο των αστών, από τη στιγμή που δεν μπορώ να ζητήσω από κάποιον γιατρό, δικηγόρο ή μηχανικό να παίξει για μένα, παίρνω επαγγελματίες ηθοποιούς».

«Εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται»... ... όπως θα ’λεγε και ο Καββαδίας. Στην αριστουργηματική μυθιστορηματική βιογραφία του, Εγώ ο Πιερ Πάολο στα χέρια του αγγέλου από τον Dominique Fernandez (Αστάρτη 1985), αναδύεται τρυφερά η προσωπικότητά του Παζολίνι μέσα από τις αντιφάσεις του: Υπό αναίρεση καθολικός που παρέμεινε για πάντα χριστιανός, διά βίου μαρξιστής που τον έδιωξε το Κομμουνιστικό Κόμμα επειδή ήταν ομοφυλόφιλος, μάτσο φιζίκ αλλά θηλυκή φινέτσα και ευαισθησία, ο Πιερ Πάολο πλήρωσε ακριβά το ασυμβίβαστο πνεύμα και την κοφτερή του γλώσσα, αφού ποτέ δεν αποδόθηκε αληθινή δικαιοσύνη κι ακόμη υπάρχουν αμφιβολίες, αν πράγματι τον διαμέλισε το 17χρονο ψωνιστήρι του ή οι φασίστες. Διανοητής, δημοσιογράφος, συγγραφέας, κινηματογραφιστής, ταρακούνησε την εποχή του παραπάνω απ’ όσο εκείνη σήκωνε: Στην πρώτη του ταινία, το 1961, με πρωταγωνιστή τον Ακατόνε, έναν λούμπεν ήρωα χωρίς στον ήλιο μοίρα, οι θεατές θα πετάξουν στην οθόνη κλούβια αυγά και μελανοδοχεία. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, το σκανδαλώδες κύκνειο άσμα του, Σαλό ή 120 μέρες στα Σόδομα, βασισμένο στο έργο του Ντε Σαντ, θα απαγορευτεί. Αγάπησε πολύ τα αγόρια σωματικά, κάτι γκανιάν αλήτες στις λαϊκές συνοικίες της Ρώμης, και τις γυναίκες. «Με τη μητέρα μου ήμουνα, σε όλη μου τη ζωή, δεμένος με μια παθιασμένη αγάπη χωρίς ελπίδα», θα πει.

Γκανιάν-Παζολίνι

Τι βγάζετε έντυπο; Κανείς δεν διαβάζει. Τι γράφετε τόσα κείμενα; Κανείς δεν ασχολείται. Άντε κάνα σύνθημα και πολλή φωτογραφία. Αν τα ακούγαμε όλα αυτά, δεν θα υπήρχαμε. Υπάρχουμε επειδή δεν τα ακούμε. Εδώ θα διαβάζετε κάπως δύσκολα κείμενα, που θέλουν να κάνουν πιο εύκολες τις ζωές μας και τις σχέσεις μας. Και ας είναι σε μαύρο φόντο, το χρώμα είναι στις έννοιες. Του Umberto Davoli

Το παράδοξο της λογικής Το Πυθαγόρειο θεώρημα ήταν ήδη σε χρήση μεταξύ των Βαβυλωνίων πολλά χρόνια πριν ο μεγάλος Έλληνας μαθηματικός και φιλόσοφος του δώσει το όνομά του. Ωστόσο, ήταν ο ίδιος ο Πυθαγόρας που μελέτησε διεξοδικά τις επιπτώσεις του και κατάλαβε την τεράστια σημασία του. Αν και, στην πραγματικότητα, η σύνθεσή του μπορεί να φαίνεται ακίνδυνη, οι συνέπειες που μπορούν να προκύψουν από αυτήν κάθε άλλο παρά λεπτομέρειες είναι. Εφόσον σε ένα ορθογώνιο τρίγωνο το τετράγωνο της υποτείνουσας είναι ίσο με το άθροισμα του τετραγώνου των δύο κάθετων πλευρών, αν το υποθετικό μήκος κάθε πλευράς είναι «1», το μήκος της υποτείνουσας θα αντιστοιχεί στην τετραγωνική ρίζα του «2»... και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα! Ο αριθμός που αντιστοιχεί στην τετραγωνική ρίζα του «2» είναι στην πραγματικότητα ένας παράξενος, άτυπος αριθμός. Αν χωρίζαμε μια γραμμή σε άπειρα σημεία θα είχαμε μια τιμή για κάθε σημείο, αλλά δε θα βρίσκαμε ποτέ την τιμή της τετραγωνικής ρίζας του «2». Το μήκος της υποτείνουσας δεν θα αντιστοιχούσε ποτέ σε κανένα τμήμα της ευθείας μας. Σήμερα θα περιγράφαμε αυτό τον αριθμό ως έναν άρρητο αριθμό (i). Ο Πυθαγόρας ήταν επίσης παθιασμένος μελετητής της μουσικής, αλλά είχε ζήσει πολλούς αιώνες πριν γεννηθεί ένας από τους μεγαλύτερους μουσικούς στην ιστορία της ανθρωπότητας: ο John Sebastian Bach. Μέσα στη μουσική προσφορά που ετοίμασε ο Bach για τον βασιλιά Φρειδερίκο Β΄ της Πρωσίας υπάρχει ένας «κανόνας ατέλειωτης τονικής αλλοίωσης» (canon per tonos). Αυτό το κομμάτι ξεκινά σε ντο ελάσσονα και, μετά από μια σειρά διαμορφώσεων, όταν όλες οι φωνές είναι μια οκτάβα ψηλότερα, επιστρέφει μαγικά και ανεξήγητα στην αρχική τονικότητα. Αυτό το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με τη χρήση αυτού που ονομάζεται τώρα «κλίμακα Shepard». Στα πιο πρόσφατα χρόνια, μια νέα φυσική θεωρία θα είχε φέρει επανάσταση στις επιστημονικές μας βεβαιότητες και θα αμφισβητούσε οριστικά τα θεμέλια της Νευτώνειας μηχανικής και, μαζί με αυτήν, τους πιο στέρεους πυλώνες της κλασικής φυσικής. Μάλιστα, τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα γεννήθηκε η κβαντική θεωρία. Σε αυτή τη θεωρία, το σύμπαν που βιώνουμε, ο «κόσμος της πράξης» μας, ζει ταυτόχρονα με ένα σύμπαν ανέκφραστων αλλά πραγματικών πιθανοτήτων: τον «κόσμο της δυνατότητας». Ένας από τους ιδρυτές της κβαντικής θεωρίας, ο Erwin Schroedinger, έδειξε με ένα διάσημο σκεπτικό πείραμα, πώς μια γάτα κλεισμένη σε ένα κουτί θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα και νεκρή και ζωντανή! Δεν είναι αστείο, αλλά η αποδοχή αυτής της θεωρίας μάς αναγκάζει να αποδεχτούμε αυτή την απίθανη κατάσταση.

Παραφράζοντας το παράδοξο του Επιμενίδη, θα μπορούσαμε να πούμε: «αυτή η πρόταση είναι ψευδής». Δε θα μπορέσουμε ποτέ να αποδείξουμε αν η εν λόγω πρόταση είναι αληθινή ή ψευδής! Επιμένοντας σε προβληματικά ζητήματα αυτού του είδους, ένας από τους πιο λαμπρούς λογικούς όλων των εποχών, ο Kurt Goedel, θα είναι σε θέση να αποδείξει μαθηματικά ότι όλες οι συνεκτικές αξιωματοποιήσεις της αριθμητικής περιέχουν αδιευκρίνιστες προτάσεις. Βασικά, ο Goedel επισημαίνει ότι η αποδεικτικότητα είναι μια πιο αδύναμη έννοια από την πραγματικότητα. Ο Kurt Goedel είχε ζήσει σε επαφή με τον κύκλο της Βιέννης, σε μια από τις πιο παραγωγικές περιόδους για την επιστήμη: το λογικό θετικισμό. Αυτή η περίοδος επηρέασε έναν από τους πιο απρόβλεπτους Ευρωπαίους καλλιτέχνες: τον Ολλανδό Maurits Cornelis Escher. Ο Escher ζωγράφισε εικόνες με βαθιά μαθηματικό περιεχόμενο. Σε ένα από τα πιο διάσημα έργα του, το «Ανάβαση και Κάθοδος», κάποιοι μοναχοί ανεβαίνουν πολλές σκάλες (τέσσερις ράμπες σε συνεχή ανάβαση) για να βρεθούν ανεξήγητα στο σημείο εκκίνησης. Αυτή η ψευδαίσθηση δημιουργείται με μια τεχνική που σήμερα θα ονομάζαμε «κλίμακα Penrose». Αλλά όλα αυτά τα επιστημονικά ακροβατικά, αυτές οι καλλιτεχνικές περιέργειες, αυτές οι διαλεκτικές ανατροπές, τι κοινό έχουν μεταξύ τους; Λοιπόν, καθεμία από αυτές τις καταστάσεις παρουσιάζεται στο μυαλό μας ως παράδοξο. Προκαλεί αναπόφευκτο μπλακάουτ στο λογικό μας σκεπτικό. Με άλλα λόγια, η ορθολογικότητα μας βρίσκεται ανεπαρκής και απροετοίμαστη για καταστάσεις που επιμένουν να είναι αληθινές και επομένως φαίνονται παράδοξες. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι «η πραγματικότητα είναι μεγαλύτερη από τη λογική» και αυτός είναι ο λόγος που δεν είναι δυνατόν να εμπεριέχεται σε αυτήν. Ο άνθρωπος, από αμνημονεύτων χρόνων, επέλεξε τη λογική ως το χαρακτηριστικό του στίγμα, το εργαλείο προτεραιότητάς του για να εξασφαλίσει την επιβίωση. Η τρέχουσα τεχνολογία δεν είναι τίποτα άλλο από την πιο προηγμένη έκφραση αυτής της διαδρομής. Αντιμέτωποι με την αδυναμία να επαναφέρουμε ολόκληρη την πραγματικότητα στο μειωμένο δυναμικό της λογικής, αποφασίσαμε να μειώσουμε την πραγματικότητα. Μην μπορώντας να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με λόγια, αλλάξαμε την ουσία τους για να μπορούμε να τα περιγράψουμε. Ανίκανοι να δημιουργήσουμε «μια μηχανή» κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή μας, φροντίσαμε να είμαστε αυτοί που θα μοιάζουν με τη μηχανή. Είναι λίγο σαν να είχαμε σκοτώσει τους γονείς μας για να πάρουμε μέρος στην εκδρομή των ορφανών! Όλη η τεχνητή νοημοσύνη που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, όλη η εικονική πραγματικότητα που θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε, όλο το καταπληκτικό λογισμικό που θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε, δεν θα έχει ποτέ το «βάθος της σάρκας». Προκλητικά θα ήταν δυνατόν να πούμε ότι το πραγματικό όριο της τεχνητής νοημοσύνης δεν καθορίζεται από τη δυσκολία της κλωνοποίησης ενός ανθρώπου, αλλά από την αδυναμία κλωνοποίησης ενός σκύλου ή ενός άλλου ζωντανού όντος.

est 2013

μοναδικές γευστικές δημιουργίες

Μεράκι και φαντασία μπλέκουν σε έναν δημιουργικό χώρο, με αποτέλεσμα συνταγές, που δημιουργούν ένα ψηφιδωτό εξαιρετικών γευστικών προτάσεων. Χαλεπά 65 | Γαλάτσι | τ. 211 21 40 158 | fb: giades.estiatorio Νικητής Πιστοποιητικού Διάκρισης 2019 & 2020 & 2021

ΑΘΗΝΑ Η ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Μια περιήγηση σε τόπους της Αθήνας, όπου τα ανθρώπινα πάθη και η Ιστορία διασταυρώθηκαν με τη βία και τον θάνατο. Μια καταγραφή των σκοτεινών πλευρών της αθηναϊκής πατριδογνωσίας, απ’ όπου αναβλύζει η απωθημένη αστεακή «μνήμη του αίματος».

Γράφει ο Γιάννης Ράγκος

Αριστερά: Το Δημαρχείο της Αθήνας, πριν από την ανέγερση του τρίτου ορόφου (Συλλογή Αντώνη Σ. Μαϊλλη). Δεξιά: Το τριώροφο (από το 1937) δημαρχιακό μέγαρο της πρωτεύουσας. photo: Κατερίνα Ράγκου

ΔΗΜΑΡΧΙΑΚΌ ΜΈΓΑΡΟ (ΟΔΌΣ ΑΘΗΝΆΣ):

#11

Μια σφαίρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Τον Οκτώβριο του 1927, μπροστά στο Δημαρχείο της Αθήνας, έγινε απόπειρα δολοφονίας κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας, ναυάρχου Παύλου Κουντου-

ριώτη. Είναι η μοναδική περίπτωση στην ελληνική πολιτική ιστορία που τα δολοφονικά πυρά στράφηκαν εναντίον του συγκεκριμένου πολιτειακού θεσμού.

Στην οδό Αθηνάς, έναν από τους παλιότερους (χαράκτηκε το 1835) και πιο χαρακτηριστικούς δρόμους της Αθήνας, κυριαρχεί ως τοπόσημο το Δημαρχιακό Μέγαρο της πόλης, απέναντι από την ευρύχωρη πλατεία Κοτζιά (ή Εθνικής Αντίστασης). Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1874 (σε σχέδια του Παναγιώτη Κάλκου) και αρχικά ήταν διώροφο με εμφανείς επιρροές από την αρχιτεκτονική των Ανακτόρων (σημερινή Βουλή). Το 1901, επί δημαρχίας Σπ. Μερκούρη, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες μετασκευές, ενώ το 1935-1937 (επί δημαρχίας Κων. Κοτζιά και Α. Πλυτά), προστέθηκε τρίτος όροφος, αφαιρέθηκαν ορισμένα διακοσμητικά στοιχεία στις εξωτερικές όψεις και η βάση του επενδύθηκε με μαρμάρινες πλάκες. Το πρωί της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 1927, έξω από το Δημαρχιακό Μέγαρο υπήρχε ασυνήθιστη κίνηση· ήταν η ημέρα που άρχιζε τις εργασίες του το Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Δημάρχων. Μεταξύ άλλων, στην εναρκτήρια τελετή παρευρισκόταν ο 72χρονος ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, Πρόεδρος της B΄ Ελληνικής Δημοκρατίας μετά την πολιτειακή μεταβολή του 1924. Με την ολοκλήρωση της εναρκτήριας τελετής, ο Κουντουριώτης αποχώρησε από την αίθουσα και, αφού χαιρέτησε το συγκεντρωμένο πλήθος, εισήλθε στο αυτοκίνητό του. Εκείνη τη στιγμή «ένα άτομον […] διήλθεν από την σειράν των αστυφυλάκων, έφθασε αμέσως το προεδρικόν αυτοκίνητον, επλησίασε την κρυστάλλινην θυρίδα και επυροβόλησε […]. Η μικρά νικέλινη σφαίρα του περιστρόφου […] έθραυσε το χονδρόν κρύσταλλον της θυρίδος του αυτοκινήτου

και εκτύπησε τον κ. Κουντουριώτην εις την δεξιάν κροταφικήν χώραν. Επέρασε τον πίλον του […], έσχισε την σάρκα του μετώπου και έφθασεν εις το οστούν αποστρακισθείσα» (Η Βραδυνή, 30.10.1927). Ο δράστης της απόπειρας συνελήφθη αμέσως από αστυνομικούς και άνδρες της φρουράς, οι οποίοι του αφαίρεσαν το περίστροφο τύπου «Μπολντόν» με το οποίο είχε πυροβολήσει. Παράλληλα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μεταφέρθηκε στην Πολυκλινική Αθηνών (Πειραιώς 3) και εισήχθη εσπευσμένα στο χειρουργείο για καθαρισμό και συρραφή του τραύματος. Λίγη ώρα αργότερα, εκδόθηκε ιατρικό ανακοινωθέν το οποίο ανέφερε ότι η κατάσταση του ήταν «αρίστη». Στο μεταξύ, ο δράστης είχε μεταφερθεί στην Ασφάλεια Αθηνών, όπου εξακριβώθηκε πως ονομαζόταν Ζαφείρης Γκούσιος, ήταν 22 ετών και καταγόταν από τη Λάρισα. Εργαζόταν σε εστιατόριο της πόλης και είχε έρθει στην Αθήνα «δια να υποστή εγχείρησιν […] δεδομένου ότι πάσχει εκ κωφώσεως». Εξεταζόμενος, υποστήριξε πως «προέβη εις το έγκλημα διότι μεταβάς προ ημερών εις το κυβερνείον (σ.σ.: έδρα, τότε, του Προέδρου της Δημοκρατίας) δια να ζητήση εργασίαν, έλαβεν την απάντησιν να επιστρέψει την Τρίτην. Εθεώρησε τούτο ως εμπαιγμόν και ηθέλησε δια του εγκλήματος να προβή τρόπον τινά εις έμπρακτον διαμαρτυρίαν κατά της αδιαφορίας ταύτης του Κυβερνείου». Παράλληλα, σε έρευνα που έγινε στο δωμάτιό του εντοπίστηκαν βιβλία των Νίτσε, Σοπενάουερ, Κροπότκιν (βασικού θεωρητικού του αναρχικού κινήματος) και Τολστόι, μελέτες του ιστορικού και Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ την περίοδο 1921-1922 Γιάννη Κορδάτου, καθώς και φύλλα της εφημερίδας Ριζοσπάστης. Ακόμα, κατασχέθηκαν ιδιόχειρες σημειώσεις του, στις οποίες «εκθειάζει τον κομμουνισμόν και επιτίθεται κατά των “πλουτοκρατών”» (Ελεύθερον Βήμα, 31.10.1927). Τα ευρήματα αυτά οδήγησαν τις αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές στο συμπέρασμα ότι ο δράστης ήταν κομμουνιστής και, επομένως, η απόπειρα

δολοφονίας προμελετημένη πολιτική ενέργεια, γεγονός που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν κυβερνητικοί παράγοντες και μερίδα του Τύπου προκειμένου να υποθάλψουν το αντικομμουνιστικό κλίμα της περιόδου. Το ΚΚΕ δια του Ριζοσπάστη διέψευσε τη σχετική φημολογία, αναφέροντας ότι «είμαστε εναντίον της ατομικής τρομοκρατίας και των δολοφονικών αποπειρών» (Ριζοσπάστης, 31.10.1927), ενώ και ο ίδιος ο Γκούσιος σε δηλώσεις του προς τους δημοσιογράφους το βράδυ της απόπειρας αρνήθηκε πως ήταν κομμουνιστής ή αναρχικός. «Είμαι ονειροπόλος, ένας απλούς ανθρωπιστής, επιθυμών την ευτυχίαν παντός ανθρώπου», είπε. Η δίκη του πραγματοποιήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1928 στο Κακουργιοδικείο Αθήνας, με το παραπεμπτικό βούλευμα να τον χαρακτηρίζει κομμουνιστή και επικίνδυνο. Νωρίς το βράδυ της ίδιας μέρας, το δικαστήριο τον καταδίκασε σε πρόσκαιρα δεσμά 14 ετών, αναγνωρίζοντάς του μόνο το ελαφρυντικό της «μετρίας συγχύσεως». Σημειώνεται ότι η ευρύτερη περιοχή είχε αποτελέσει θέατρο σφοδρών μαχών τον Ιούνιο του 1863, όταν στη διάρκεια της πολύνεκρης εμφύλιας αναμέτρησης στην Αθήνα μεταξύ των «Ορεινών» και των «Πεδινών» («Ιουνιανά»), οι δύο κυριότερες πολιτικές παρατάξεις της εποχής επιδίωξαν την κατάληψη του κτηρίου της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Αιόλου (απέναντι από το Δημαρχείο, στην τότε αποκαλούμενη πλατεία Λουδοβίκου), ενώ αιματηρές συγκρούσεις στον ίδιο χώρο σημειώθηκαν και το 1944 κατά τα «Δεκεμβριανά».

Ο Γιάννης Ράγκος (1966) είναι ανεξάρτητος (freelance) δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τελευταίες εκδόσεις του: το αστυνομικό μυθιστόρημα Μυρίζει αίμα (Καστανιώτης, 2019), το κόμικ Ληστές (Polaris, 2020) σε σενάριο δικό του και σχέδια Γιώργου Γούση και η συμμετοχή στον συλλογικό τόμο 33 ιστορίες για το 1821 (GEMA, 2021).

ΤΜΗΜΑΤΑ • ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ & ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ Μαγνητική Τομογραφία Αξονική Τομογραφία Ψηφιακή Ακτινογραφία Ψηφιακή Μαστογραφία Τομοσύνθεση Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας Λιπομέτρηση

Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς ΝΕΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΥΨΗΛΗΣ ΕΥΚΡΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ Oι διαρκείς εξελίξεις στον τομέα της τεχνολογίας έχουν φέρει καινοτομίες και νέες δυνατότητες στην απεικόνιση της καρδιάς. Η Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς είναι μια σύγχρονη εξέταση που δίνει εξαιρετικά λεπτομερείς και χρήσιμες πληροφορίες για τη λειτουργία της και τη μελέτη της ανατομίας της. Πρόκειται για μία μη επεμβατική απεικονιστική μέθοδο, με ευρεία εφαρμογή στη διάγνωση και παρακολούθηση σχεδόν όλου του φάσματος των καρδιαγγειακών παθήσεων. Διακρίνεται για την ποιότητα και καθαρότητα της εικόνας, που επιτυγχάνεται χωρίς χρήση ιοντίζουσας ακτινοβολίας, και είναι μια εξέταση που μπορεί να δώσει ακριβείς πληροφορίες για τον μυοκαρδιακό ιστό και να απεικονίσει τη μυοκαρδιακή βλάβη, ενώ συγχρόνως ενδείκνυται ακόμα και σε αυτούς που δεν έχουν κάποιο γνωστό καρδιολογικό πρόβλημα, αλλά διατηρούν ορισμένες ανησυχίες για την καλή υγεία της καρδιάς τους. Η Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς βρίσκει εφαρμογή σε πλήθος καρδιακών νοσημάτων και καταστάσεων όπως: ● Στεφανιαία νόσος ● Μυοκαρδιοπάθειες ● Έμφραγμα μυοκαρδίου ● Περικαρδίτιδα ● Καρδιακή ανεπάρκεια ● Συγγενείς καρδιοπάθειες ● Covid-19 (πλήρης και ακριβής έλεγχος ασθενών με προηγηθείσα λοίμωξη από Covid-19, αλλά και έλεγχος των ασθενών με μυοκαρδίτιδα μετά από το εμβόλιο).

Στα διαγνωστικά κέντρα ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, η Μαγνητική Tομογραφία Καρδιάς διενεργείται από εξειδικευμένους τεχνολόγους, εκπαιδευμένους στις σύγχρονες τεχνικές απεικόνισης και γνωματεύεται από έμπειρους ιατρούς. Η εξέταση πραγματοποιείται στον μαγνητικό τομογράφο Signa Voyager 1.5T της GE Healthcare που είναι ειδικά σχεδιασμένος για υπέρβαρους και για άτομα με κλειστοφοβία και προσφέρει: ● Άριστη απεικόνιση

● Αξιόπιστα αποτελέσματα ● Σύντομο χρόνο εξέτασης

● Άνεση για τον εξεταζόμενο Ο μαγνητικός τομογράφος διαθέτει επιπλέον Artificial Intelligence (τεχνητή νοημοσύνη) και ειδικό λογισμικό με δυνατότητα διενέργειας μαγνητικών τομογραφιών καρδιάς υψηλής ποιότητας, που καλύπτουν όλο το φάσμα των καρδιαγγειακών παθήσεων. Επιπλέον, έχει τη δυνατότητα για διενέργεια νεότερων απεικονιστικών τεχνικών, όπως οι παραμετρικές μέθοδοι ποσοτικοποίησης με χαρτογράφηση.

• ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ Ψηφιακή Πανοραμική Κεφαλομετρική Dental Scan - CBCT

• ΥΠΕΡΗΧΩΝ & TRIPLEX

Τriplex αγγείων Έγχρωμο Υπερηχογράφημα υψηλής ευκρίνειας Απλό Υπερηχογράφημα oργάνων σώματος Υπερηχογράφημα μυοσκελετικού συστήματος Υπερηχογραφικά καθοδηγούμενη βιοψία Ελαστογραφία

• ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ Σπινθηρογράφημα καρδιάς Σπινθηρογράφημα οργάνων σώματος & οστών

• ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ Triplex καρδιάς Stress Echo & Stress Contrast Echo Test κόπωσης ΗΚΓ - Ηλεκτροκαρδιογράφημα Holter ρυθμού & πιέσεως Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς

• ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟ Αιματολογικό, Ανοσολογικό, Βιοχημικό, Μικροβιολογικό, Kαρκινικοί Δείκτες, Ορμονολογικό, Αλλεργιολογικό-Rast Test Επίπεδα Φαρμάκων, Προγεννητικός Έλεγχος, Moριακός Έλεγχος

• ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΚΟ Test PAP Thin Prep Kυτταρολογική ούρων, πτυέλων κ.α.

• ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ Αθήνα ( Έναντι Πολυτεχνείου), Πατησίων 49, Αθήνα 10433 Άνω Πατήσια (Πλησίον Σταθμού ΗΣΑΠ), Πατησίων 345, Αθήνα 11144 Τ: 210 52 22 500, F: 210 52 42 970, Ε: info@medpap.gr, U: www.medpap.gr

Check Up - Προληπτικός έλεγχος Κατ’ οίκον αιμοληψία Τest COVID-19

s Ru

n sia

Wa ssi ly

Ka nd ins ky

έχω μια ιδέα έχω μια ιδέα έχω μια ιδέα έχω μια ιδέα έχω μια ιδέα έχω μια ιδέα έχω μια ιδέα έχω μια ιδέα έχω μια ιδέα έχω μια ιδέα έχω μια ιδέα έχω H πρώτημια φορά... ιδέα Νέοι & νέες συγγραφείς έχω μια ιδέα παρουσιάζουν έχω μια το πρώτο τους βιβλίο ιδέα έχω μια ιδέα κείμενα & συνεντεύξεις: Σοφία Αργύρη

44 –19 6 6 , 18

να να να να να να να να να να να να να να να

γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω γράψω

Ο Μίλαν Κούντερα, Τσέχος συγγραφέας, γράφει κάπου ότι η ανάγνωση είναι ατελείωτη, αλλά η ζωή πολύ μικρή. Όταν όμως οι ιδέες παίρνουν μορφή πάνω στο χαρτί για να μας ταξιδέψουν σε καινούργιους κόσμους, οι αντιστάσεις μας μηδενίζονται. Γι’ αυτό, στον μαγικό κόσμο του βιβλίου, είμαστε πάντα έτοιμοι να αγκαλιάσουμε αξιόλογες απόπειρες νέων συγγραφέων, καθώς φάνηκαν αρκετά τολμηροί να βουτήξουν στα βαθιά και να μας χαρίσουν το πνευματικό τους τέκνο. Και αυτό τους το αναγνωρίζουμε!

για... για... για... για... για... για... για... για... για... για... για... για... για... για... για...

Η πρώτη φορά είναι η πιο απαιτητική. Ο τίτλος του συγγραφέα μοιάζει βαρύς και συχνά είναι συνδεδεμένος με τεράστιες και ήδη καθιερωμένες στον χώρο του βιβλίου προσωπικότητες. Αλλά όταν πιάνεις το βιβλίο σου για πρώτη φορά στα χέρια σου τυπωμένο, τι συγκίνηση! Είναι πλέον ελεύθερο να χαράξει τον δικό του δρόμο!

Οφηλία Ο Έκπτωτος μας ταξιδεύει στον σκοτεινό παράδεισο του υπέροχου κυρίου Κέιν... Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στον κόσμο της συγγραφής; Όλα ξεκίνησαν στην άτακτη εποχή της εφηβείας, όταν σε ένα κίτρινο τετράδιο, αντί εξισώσεων και χημικών ενώσεων, αποτύπωνα σκέψεις και συναισθήματα που ταλαιπωρούν συνήθως τους εφήβους! Έκτοτε, και καθώς πέρασα στην αναπόφευκτη ενηλικίωση, αυτές οι σκέψεις και αυτά τα συναισθήματα, άρχισαν να δομούνται με έναν πιο άρτιο τρόπο μέσα στο κεφάλι μου, κάνοντάς με να καταλάβω πως τελικά… γεννήθηκα για να λέω ιστορίες!

Ο Έκπτωτος είναι το πρώτο μυθιστόρημα της σειράς SILK Erotica των εκδόσεων Bell. Πρόκειται δηλαδή για ένα βιβλίο γεμάτο πάθος κι ένταση. Από την επικοινωνία σου με τους αναγνώστες, ποιους άγγιξε περισσότερο το βιβλίο αυτό; Λατρεύω σε υπερβολικό βαθμό να συνομιλώ με τους αναγνώστες μου! Από τη στιγμή που κάποιος διαβάζει τα λόγια μου, νιώθω σαν να καταλαμβάνει αυτόματα μια θέση στην καρδιά μου. Μέσα από το ταξίδι του Έκπτωτου, τολμώ να πω πως βρήκα γυναίκες της διπλανής πόρτας, που είχαν μια φοβερή απαίτηση να βυθιστούν σε μια ιστορία έρωτα, αγάπης και παθιασμένου ρεαλισμού, που ξεπερνάει τα όρια ενός τυπικού love story! Εκείνες, λοιπόν, τις γυναίκες, νομίζω πως άγγιξε ο Έκπτωτος!

Ο ΓΆΜΟΣ ΤΗΣ ΜΙΣ ΜΠΡΆΝΑ Συγγραφέας: Kaye Marguerite Σελ.: 288 ISBN: 978-960-620-889-8 Τιμή: 10.90 œ

Από πού άντλησες έμπνευση για το βιβλίο σου;

Πάντα, όταν σκέφτομαι την ιστορία του Έκπτωτου, ο νους μου κατακλύζεται από το άγαλμα του εκπεσόντος αγγέλου, που έχει σμιλέψει ο Ricardo Bellver. Από εκεί πιστεύω πως ξεκίνησαν όλα. Από τη στιγμή που είδα την κραυγή του αγάλματος και αναρωτήθηκα: Αν αυτός ο άγγελος ήταν ένας κοινός θνητός, με σάρκα και οστά, τι να του συνέβη άραγε και να ξέπεσε τόσο άγρια από τον παράδεισο της ζωής του;

Υπογράφεις το μυθιστόρημά σου με το ψευδώνυμο Οφηλία. Υπάρχει σύνδεση με την ομώνυμη ηρωίδα του Σαίξπηρ; Έχω μεγάλη αδυναμία στον Σαίξπηρ και στα έργα του. Είναι κάτι σαν «πνευματικός καθοδηγητής» για εμένα, ειδικά τη στιγμή της συγγραφής. Το ψευδώνυμο «Οφηλία», είναι ένας φόρος τιμής σε εκείνον και σε όσα με δίδαξε με τα δικά του λόγια. Αλλά είναι και ένας φόρος τιμής σε όλες τις σύγχρονες «Οφηλίες», που παλεύουν καθημερινά να επιβιώσουν στη «ζούγκλα του βασιλείου τους» και να μην παρασυρθούν στον βυθό…

Εκεί που η πόλη αρχίζει να μετατρέπεται σε μια απέραντη κόλαση, εκείνοι ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν τον δικό τους μικρό παράδεισο...

ΈΚΠΤΩΤΟΣ Συγγραφέας: Οφηλία Σελ.: 464 ISBN: 978 960 620 890 4 Τιμή: 10.90œ

Ένα βράδυ στη σουίτα του ξενοδοχείου Plaza της Νέας Υόρκης είναι αρκετό για να αλλάξει όλη τη ζωή της Σκάι Κλάιβεν. Αποφασισμένη να ξεχάσει τη βραδιά πάθους που έζησε στην αγκαλιά του άγνωστου άντρα, επιστρέφει στην αδιάφορη καθημερινότητά της, όταν μια όχι και τόσο απρόσμενη σύμπτωση την αναγκάζει να τον αντιμετωπίσει ξανά στο φως της μέρας. Ο Αλεξάντερ Κέιν, ο άγνωστος με το τατουάζ του έκπτωτου αγγέλου στο στήθος, είναι ο τελευταίος άνθρωπος που περιμένει να δει η Σκάι μπαίνοντας στην αίθουσα συνεδριάσεων του ουρανοξύστη 35 και ο μοναδικός που υπόσχεται να σώσει την εταιρεία του πατέρα της από τη σίγουρη χρεοκοπία. Με ένα αντάλλαγμα… Η έλξη μεταξύ τους είναι πρωτόγνωρη και όσο κι αν εκείνη μάχεται να του αντισταθεί, ο Αλεξάντερ καταφέρνει γρήγορα να την παρασύρει σε μια ερωτική παρτίδα που μόνο ένας μπορεί να βγει νικητής. Ξεχάστε ό,τι γνωρίζατε, αφήστε πίσω όλες τις αναστολές σας και τολμήστε να βυθιστείτε στην ιστορία του Αλεξάντερ Κέιν και της Σκάι Κλάιβεν. Μόνο να θυμάστε, πως αυτό το βιβλίο είναι αυστηρά για ενηλίκους!

ΣΤΑ ΌΡΙΑ ΤΟΥ ΈΡΩΤΑ Συγγραφέας: Έλενα Αντωνίου Σελ.: 440 ISBN: 978 960 620 886 7 Τιμή: 10,90 œ

ΤΟ ΧΆΔΙ ΤΟΥ ΑΓΓΈΛΟΥ Συγγραφέας: Carmella Σελ.: 280 ISBN: 978 960 620 883 6 Τιμή: 9.90 œ

Λιβιέρης Λιβιεράτος Μία πολύχρονη έρευνα έγινε ιστορικό μυθιστόρημα Πώς ξεκίνησε η έρευνα γύρω από την οικογένεια ντελλα Τόρρε και πότε συνδέσατε στο μυαλό σας την ιστορία με τηνΤρικυμία του Σαίξπηρ; Η εργασία άρχισε τον Αύγουστο του 2003 σαν ιστορική έρευνα όταν αποφάσισα να διερευνήσω την γενεαλογία της οικογένειας Λοβέρδου (Κεφαλονίτικη οικογένεια),βάσει των ιστορικών πληροφοριών που υπήρχαν στην ιστορία του Μιλάνου. Η σημαντική πληροφορία που πήρα από τους ιστορικούς του Μιλάνου ήταν ότι ο Κυβερνήτης τους και Δούκας Μαρτίνο ντελλα Τόρρε (αυτός ήταν ο πρώτος Λοβέρδος και ταυτίζεται με τον Πρόσπερο της Τρικυμίας του Σαίξπηρ) που ήρθε στην Κεφαλονιά, δεν είχε τάφο στο Μιλάνο και ούτε μπορούσαν να υποδείξουν που θάφτηκε. Ο τάφος του βρίσκεται στην Κεφαλονιά μέσα σε εκκλησία! Απλά έγινε ψεύτικη κηδεία στο Μιλάνο. Το γεγονός αυτό γράφεται και μέσα στο έργο του Σαίξπηρ η Τρικυμία. Την Τρικυμία δεν την ήξερα σαν έργο, ούτε την είχα διαβάσει, αλλά τη σύνδεση της έρευνας με την Τρικυμία την έκαναν ιστορικοί τέχνης στο Λονδίνο, όταν τους αφηγήθηκα τι είχα βρει στην ιστορική ερευνά.

ΣΑΝ ΠΕΡΓΑΜΌΝΤΟ Συγγραφέας: Όλγα Κωστούρου Σελίδες: 242 ISBN: 978-618-85724-1-6 Τιμή: 15,00 œ

Πρώτα δημοσιεύσατε την ιστορική εργασία σας και στη συνέχεια ασχοληθήκατε με το μυθιστόρημα. Τι δυσκολίες συναντήσατε στη συγγραφή του μυθιστορήματος; Πρώτα λοιπόν στο φιλολογικό περιοδικό ΚΥΜΟΘΟΗ δημοσίευσα την εργασία και κάποια χρόνια μετά έγραψα το ιστορικό μυθιστόρημα. Ήταν απίστευτα δύσκολη σαν εργασία γιατί έπρεπε να μάθω μεσαιωνικές λομβαρδικές διαλέκτους, αλλά και μεσαιωνική βυζαντινή διάλεκτο. Επί παραδείγματι για μια λέξη έκανα δεκαπέντε χρόνια να βρω τη σημασία της.

Θα θέλατε να γράψετε άλλο μυθιστόρημα; Δεν είμαι συγγραφέας και δεν σκοπεύω να ξαναγράψω κάτι άλλο. Πιστεύω ότι ό,τι κάνουμε ή λέμε ή γράφουμε πρέπει να είναι ωφέλιμο και να κερδίζει η Πατρίδα μας. Όταν η Πατρίδα κερδίζει, κερδίζουμε όλοι. Όλη αυτή η προσπάθεια άξιζε τον κόπο γιατί είναι πάρα πολύ σημαντική, μια και ο Σαίξπηρ είναι παγκόσμιος, μεταφρασμένος σε όλες τις γλώσσες της Γης! Είναι σημαντικότατο γιατί η Τρικυμία που είναι και η διαθήκη του αναφέρεται σε ελληνικό νησί, την Κεφαλονιά. Αυτό είναι το άγνωστο ως τώρα νησί της Τρικυμίας του Σαίξπηρ. Έχει και την ιστορία και τη γεωγραφία και είναι πλέον το μοναδικό παγκοσμίως που έχει και τα δύο αυτά στοιχεία. Το βιβλίο αυτό στηρίζεται σε αδιάσειστα ιστορικά ντοκουμέντα, ελληνικά, λομβαρδικά και αγγλικά που για πρώτη φορά συνδυάστηκαν και συνεκτιμήθηκαν.

Σπάζοντας τον κρυφό κώδικα ενός μυστηρίου

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ Συγγραφέας: Λιβιέρης Λιβιεράτος Σελ.: 256 ISBN: 978-618-85724-4-7 Τιμή: 19,00 œ

Ένας τάφος που δεν γνωρίζαμε σε ποιον ανήκει, ο πιο αγαπητός Δούκας του Μιλάνου και η Τρικυμία του Σαίξπηρ. Το ιστορικό μυθιστόρημα του Λιβιέρη Λιβιεράτου θέτει στο επίκεντρο ντοκουμέντα που δεν είχαν συνδυαστεί και δεν είχαν ερμηνευθεί στο παρελθόν και ξεμπλέκει ένα μυστήριο που προσπάθησε να θαφτεί ανάμεσα σε μεσαιωνικά παιχνίδια εξουσίας. Ο Λιβιέρης Λιβιεράτος σε ερώτημά του προς τους ιστορικούς του Μιλάνου για το πού βρίσκεται ο τάφος του πλέον αγαπητού τους Κυβερνήτη Δούκα Μαρτίνου ντελλα Τόρρε (1259-1263) του απάντησαν ότι δεν υπάρχει τάφος του.Το 1264 και ενώ ο Μαρτίνος είχε «πεθάνει» στο Μιλάνο, εμφανίζεται αιφνιδίως στην Κεφαλονιά ένας άγνωστος Λομβαρδός Δούκας με το επίθετο Λοβέρδος. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, αποκαλύφθηκαν πάρα πολλές συμπτώσεις ανάμεσα στο Μιλάνο και την περιοχή της Κεφαλονιάς όπου διέμενε ο Δούκας. Έτσι ο άγνωστος Λομβαρδός Δούκας που έφτασε στην Κεφαλονιά ήταν φυσικά ο Μαρτίνος ντελλα Τόρρε. Η εργασία του Λιβιέρη Λιβιεράτου παρουσιάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου και στην οικογένεια των ντελλα Τόρρε, οι οποίοι και την αποδέχτηκαν. Εστάλη επίσης στην Folger Shakespeare Library στην Ουάσιγκτον, το μεγαλύτερο Σαιξπηρικό Ινστιτούτο, καθώς και στα μεγαλύτερα αμερικανικά Πανεπιστήμια, όπου έγινε αποδεκτή με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό.

ΟΙ ΕΡΩΣΥΛΊΕΣ ΤΗΣ ΕΡΩΦΊΛΗΣ Συγγραφέας: Γιώργος Σκανδάλης Σελίδες: 127 ISBN: 978-618-84676-Ο-6 Τιμή: 10,00 œ

Ο ΜΕΣΑΊΩΝΑΣ ΣΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΑΣ Συγγραφέας: Chiara Frugoni Σελίδες: 264 ISBN: 978-618-84676-6-8 Τιμή: 23,00 œ

Γιάννης Λασκαράκης Άνθρωποι Κυνηγημένοι από την Ιστορία

ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ Συγγραφέας: Γιάννης Λασκαράκης Σελ.: 584 Σχήμα: 21x14 ISBN: 9786182040034 Τιμή: 19,00 œ

Η συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος φαντάζει δύσκολο εγχείρημα. Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε ως νέος συγγραφέας αυτού του είδους; Μεγάλη πρόκληση ήταν η ανάδειξη των σκοτεινών πτυχών της πολυτάραχης περιόδου 1880-1922, καθώς και των ιστορικών προσώπων που επηρέασαν τις εξελίξεις, χωρίς στερεότυπα και προκαταλήψεις. Απέφυγα τα έντονα χρώματα, π.χ. τους ηρωισμούς και τις προδοσίες, και προτίμησα τις ενδιάμεσες αποχρώσεις που αποτελούν το κυρίως σώμα της Ιστορίας. Προσπάθησα, ώστε τα ιστορικά γεγονότα να είναι κατά το δυνατόν ακριβή, αν και συχνά ο μύθος δεν έχει σαφή όρια με την Ιστορία, ούτε η αλήθεια των γεγονότων είναι πάντα ακαταμάχητη. Θα έλεγα ότι βάδιζα επάνω σε τεντωμένο σκοινί. Ο κίνδυνος να γκρεμοτσακιστώ στα χάσματα της δημόσιας Ιστορίας, στις προκαταλήψεις, στα μίση και στην απαίτηση του εθνικού φρονήματος για «δικαίωση» των νεκρών ήταν καθημερινός.

Χρησιμοποιήσατε ως πηγή για το βιβλίο σας το ημερολόγιο του παππού σας, ο οποίος βίωσε τον ξεριζωμό από την Ανατολική Θράκη. Βρήκατε αντιφάσεις ανάμεσα στα βιωμένα γεγονότα και σε όσα μας περιγράφουν τα αμιγώς ιστορικά βιβλία; Αισθανθήκατε συναισθηματικά διχασμένος για την ιστορία του έθνους μας διαβάζοντας τις δύο διαφορετικές μορφές πηγών; Το ημερολόγιο είναι γραμμένο με καλλιγραφικούς χαρακτήρες, στην απλή καθαρεύουσα. Διαβάζοντάς το έχεις την αίσθηση ότι οι Έλληνες Θρακιώτες ζούσαν σε ένα ειρηνικό χωριό. Για τις γεννήσεις, τις βαπτίσεις και τους φυσικούς θανάτους μιλούσε. Τα μεγάλα γεγονότα ήταν χρονικά ορόσημα: Μετά τον μεγάλο σεισμό, πριν τον μεγάλο πόλεμο. Αυτή η αντίφαση της πραγματικής ζωής των ομογενών στην Τουρκία με την κλαψιάρικη εθνική αφήγηση του ραγιά και του «κρυφού σχολειού» διατρέχει όλο το βιβλίο.

Δύο οικογένειες θαλασσοδέρνονται μέσα στα αφρισμένα κύματα της Ιστορίας Ο Ανέστης από τις Μουρνιές των Χανίων και ο Γιάννης από τη Στέρνα της Ανατολικής Θράκης προσπαθούν να επιβιώσουν μαζί με τις οικογένειές τους, κάτω από το βλέμμα του Άγγελου της Ιστορίας, που παρακολουθεί τις εκατόμβες των νεκρών να στοιβάζονται στα πόδια του, χωρίς να μπορεί να επέμβει. Οι δύο οικογένειες πορεύονται παράλληλα, κουβαλώντας και το ασήκωτο βάρος των ψυχών των προγόνων τους. Δίπλα τους όμως πορεύονται και οι αγέννητες ψυχές των επιγόνων τους, που επιθυμούν να ζήσουν ειρηνικά τις ζωές τους, χωρίς αίμα, πόνο και δάκρυ. Ποιος θεός θα τους βοηθήσει να τα καταφέρουν και τα δύο;

Αγγελική Κασελούρη Με ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα δεν μας πιάνει ποτέ ÇΑσφυξίαÈ

ΑΣΦΥΞΊΑ Συγγραφέας: Αγγελική Κασελούρη Σελ.: 612 Σχήμα: 14χ21 cm ISBN: 9786182070246

Πώς νιώσατε όταν πιάσατε το πρώτο αντίτυπο του βιβλίου σας στα χέρια σας; Ήταν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή. Ένιωσα ότι κομμάτια από εμένα ξεκινούσαν ένα ταξίδι με στόχο την αναγνωστική απόλαυση των ανθρώπων. Θυμάμαι, μάλιστα, ότι κρατώντας το βιβλίο σκεφτόμουν ότι είναι πιθανό σε λίγες μέρες κάποιος άνθρωπος στην άλλη άκρη της Ελλάδας να διαβάζει τις σελίδες αυτές και να νιώθει τη χαρά που ένιωθα και εγώ, όταν τις έγραφα. Μοναδική εμπειρία ζωής! Ανεπανάληπτη στιγμή!

Γιατί αστυνομικό μυθιστόρημα; Τι σας γοητεύει και τι σας εμπνέει; Λατρεύω τα αστυνομικά μυθιστορήματα, καταρχάς ως αναγνώστης. Περιέχουν μυστήριο, αγωνία, δυνατές υποθέσεις, ανατροπές, ζωντανούς χαρακτήρες. Σε βαθύτερο επίπεδο περιέχουν την ενασχόληση με τον φόβο του θανάτου, που υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους. Με βοηθούν να νιώσω, έστω με τη φαντασία μου, μια σύγκρουση καλού-κακού και μια κάθαρση απ’ αυτόν τον αρχέγονο φόβο. Σαν συγγραφέας αστυνομικού μυθιστορήματος ένιωσα ακόμα πιο γεμάτη, γιατί πλέον είχα εγώ τον έλεγχο σε όλη την υπόθεση. Με γοητεύουν οι χαρακτήρες που έχουν βάθος και τους νιώθεις να υπάρχουν πραγματικά δίπλα σου, για πολύ καιρό μετά την ανάγνωση ενός βιβλίου. Με εμπνέει κάθε βιβλίο που διαβάζω, είτε αστυνομικό είτε όχι, γιατί με ταξιδεύει σε τελείως καινούριους και διαφορετικούς κόσμους. Μετά από κάθε ανάγνωση, γίνομαι πιο πλούσια σε εμπειρίες ζωής και το ίδιο εύχομαι να δίνω κι εγώ στους αναγνώστες του βιβλίου μου.

Η Αθήνα συγκλονίζεται από ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Η ομάδα του αστυνομικού διευθυντή Σκιαδά αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση. Οι αρχικές εκτιμήσεις για τον δολοφόνο φαίνεται να πέφτουν στο κενό, όταν τα πτώματα αρχίζουν να πληθαίνουν και το πανελλήνιο έρχεται αντιμέτωπο με έναν αδίστακτο κατά συρροή δολοφόνο. Η Νάντια, που παρακολουθεί τις παλιές της συμμαθήτριες να δολοφονούνται η μία μετά την άλλη, ανακαλύπτει ξαφνικά τις δυνάμεις και το θάρρος που έχει και βοηθάει την αστυνομία να βρεθεί στα ίχνη του. Έτσι, όμως, βυθίζεται όλο και περισσότερο στην υπόθεση, θέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό της, συνθήκη που την αναγκάζει να το σκάσει κυνηγημένη. Ο δολοφόνος όμως ξέρει πώς να την βρει… Θα καταφέρουν άραγε ο Σκιαδάς και η ιδιόρρυθμη ιατροδικαστής Βι να την βοηθήσουν πριν να είναι πολύ αργά;

70 6

ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΎΘΙΑ ΜΆΣ ΦΑΊΝΟΝΤΑΙ ΠΛΈΟΝ ΟΙ ΠΑΛΙΈΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΈΣ ΤΑΙΝΊΕΣ. ΕΊΝΑΙ ΌΜΩΣ ΜΙΑ ΑΠΌΛΑΥΣΗ ΠΟΥ ΔΎΣΚΟΛΑ

ΤΗΣ ΞΕΦΕΎΓΕΙΣ, ΑΝ ΠΈΣΕΙΣ ΠΆΝΩ ΤΗΣ ΣΤΟ ΖΆΠΙΝΓΚ. ΚΑΙ ΠΏΣ ΑΛΛΙΏΣ, ΑΦΟΎ ΣΥΜΠΥΚΝΏΝΟΥΝ ΜΙΑ ΕΛΛΆΔΑ ΌΧΙ ΤΌΣΟ ΚΟ-

ΝΤΙΝΉ, ΑΛΛΆ ΌΧΙ ΚΑΙ ΤΌΣΟ ΜΑΚΡΙΝΉ. ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΈΣ, ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΈΣ, ΓΕΜΆΤΕΣ ΑΝΑΜΝΉΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΚΉΣ ΗΛΙΚΊΑΣ, ΌΧΙ ΜΌΝΟ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΙΟ «ΠΑΛΙΈΣ» ΓΕΝΙΈΣ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΌΤΕΡΕΣ. ΈΛΑ

ΌΜΩΣ ΠΟΥ ΟΙ ΕΠΟΧΈΣ ΑΛΛΆΖΟΥΝ… ΚΑΙ ΤΟ ΆΛΛΟΤΕ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΌ, Η ΆΛΛΟΤΕ ΑΘΏΑ ΑΠΌΛΑΥΣΗ, ΓΊΝΕΤΑΙ ΣΙΓΆ ΣΙΓΆ ΛΊΓΟ...

Βουτώντας στο…

e r r o c n i y l l a c politi «ΈΝΟΧΗ». ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΉ ΤΟΥ POLITICAL CORRECT, ΟΙ ΠΑΛΙΈΣ ΕΛΛΗΝΙΚΈΣ ΤΑΙΝΊΕΣ ΜΕ ΤΑ ΣΤΕΡΕΌΤΥΠΆ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΎΣ ΤΟΥΣ ΤΎΠΟΥΣ, ΈΧΟΥΝ ΤΗ ΘΈΣΗ ΤΟΥΣ; ΆΡΑΓΕ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑΝ ΑΥΤΈΣ ΟΙ ΤΑΙΝΊΕΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΤΟΎΝ ΣΉΜΕΡΑ; ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑΝ ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΊ ΤΎΠΟΙ ΤΗΣ ΚΩΜΩΔΊΑΣ ΝΑ ΓΊΝΟΥΝ ΜΈΡΟΣ ΜΙΑΣ ΣΗΜΕΡΙΝΉΣ ΤΑΙΝΊΑΣ;

του ελληνικού κινηματογράφου τησ αντασ κουγια

ect

του ελληνικού κινηματογράφου

Φίνος, ο Δαλιανίδης, η Αλίκη, η

Τζένη, ο Παπαμιχαήλ, ο Πλέσσας, ο Χατζιδάκις και ένα σωρό άλλοι καλ-

politic

Βουτώντας στο…

ec orr t

al un-c

λιτέχνες συνεργάστηκαν και βρήκαν μια μυστική συνταγή: πώς ένας όρος –ελληνικός κινηματογράφος– γίνεται ιδέα και έννοια, φορτισμένη με εικόνες, αισθήσεις, χρώματα, άσπρο, μαύρο, συνειρμούς, εκδοχές, όνειρα και παραμύθια. Μέχρι σήμερα, όταν ακούμε «ελληνικός κινηματογράφος», καλώς ή κακώς, η σκέψη μας γεμίζει με τις εικόνες των δεκαετιών του ’60 και του ’70.

εμάτες με «star-όσκονη», οι

ελληνικές ταινίες αυτής της περιόδου έχουν τη δική τους ξεχωριστή αίγλη και σημασία. Πέραν όμως όλων αυτών, οι ελληνικές ταινίες ήταν γεμάτες στερεότυπα, παλιακά και καταπιεστικά ήθη και έθιμα, τύπους και όχι ανθρώπους με συναισθήματα, ακόμη και σκηνές bullying. Δεν μπορεί να μην το έχετε παρατηρήσει.

αζί με το political correct, άρχι-

σαν να εμφανίζονται «μπιπ» ή σπάνιες αναπαραγωγές ταινιών, μόνο και μόνο γιατί περιέχουν –είτε δομικά είτε ανά σημεία– στοιχεία ενάντια στο νέο σύστημα αξιών που δημιουργείται. Για να δημιουργηθεί όμως κάτι νέο, δεν πρέπει να υπάρχει ως ένα βαθμό σεβασμός στο παλιό;

άθε έργο τέχνης δίνει στοιχεία

–καλώς– την εμφάνισή του, έδωσε χώρο και κατανόηση στη διαφορετικότητα, έδειξε έναν νέο δρόμο αντίληψης των καταστάσεων και των συνθηκών, έδωσε ελευθερία στην έκφραση και τόνισε την έννοια του σεβασμού. Γιατί όμως κάτι που ήρθε για καλό, μπορεί να καταντήσει ασφυκτικό, αν δεν το έχει ήδη κάνει;

μένω. Η αλλαγή προς μια κοινωνία με μεγαλύτερο σεβασμό και ανθρωπιά επιβάλλεται. Μην φτάσει όμως αυτή η αλλαγή να γίνει ακόμη πιο καταπιεστική από το παλαιότερο σύστημα, που έθιγε προσωπικότητες, φύλα,

αλλά και της εποχής κατά τη διάρκεια

εθνότητες και κάθετι διαφορετικό.

της οποίας δημιουργήθηκε. Γιατί, μπορεί μια ταινία, για παράδειγμα, να αναφέρεται σε πρωθύστερη ή μεταγενέστερη εποχή, όμως τα μέσα, η αισθητική, τα ήθη και τα έθιμα του εκάστοτε παρόντος περνούν, έστω και υποσυνείδητα, μέσα στην ταινία. Αυτά τα ήθη και έθιμα θα περάσουν στη λήθη; Πόσο δικαιωματικό ή προ–ήδη υπάρχουσα– τέχνη;

αι αυτό μας οδηγεί σε επόμενα

άτρης των παλιού, ελληνικού

κινηματογράφου, νοσταλγός της καλτίλας που εμφανίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην εναλλαγή καναλιών, αφιερώνω τις παρακάτω γραμμές στον ελληνικό κινηματογράφο. Θα μπορούσαν οι ταινίες αυτές να γυριστούν σήμερα; Μάλλον όχι. Μας επηρεάζουν ακόμη ή αποτελούν ένα απολίθωμα που όμως αξίζει να διατηρηθεί; Θα περάσουν στη λήθη της λόγω μη προοδευτικότητας και

ερωτήματα. Πόσα όρια θα βάλουμε

politically in-correct; Ήταν λίγο

στην τέχνη, που εξ ορισμού διακρίνε-

ρατσιστικές; Ίσως. Διατηρούν όμως

ται από ελευθερία (η οποία ελευθερία

ακόμη ίχνη αθωότητας. Ακόμη κι αν,

πρέπει και πάλι να έχει όρια); Σήμερα,

κατά τη διάρκειά τους, ακούγονται

αναδύονται πολλά φαινόμενα που

ατάκες που οι σημερινοί ηθοποιοί θα

σχετίζονται με την επέλαση του

αρνούνταν να πουν.

political correct. Στο Hollywood έχει

του άλλου. Άρα τα όρια αυτής της

βιβλία αρχίζουν να «χτενίζονται» για

ελευθερίας είναι πάντα δυσδιάκριτα.

να ταιριάξουν στα νέα πράγματα.

ην ξεχνάμε ότι η ελευθερία μας

ο είπα, το στηρίζω, το εννοώ, επι-

όχι μόνο της εποχής που παρουσιάζει,

χωρημένο είναι να επεμβαίνεις στην

ταν το political correct έκανε

μειωθεί κατά μεγάλο ποσοστό η παραγωγή κωμωδιών, προς αποφυγή

ξεκινά εκεί που τελειώνει η ελευθερία

αρνητικών σχολίων, ενώ ακόμη και τα

Και μπορεί στην καθημερινή γλώσσα, ο σεβασμός να είναι πιο απαραίτητος από ποτέ, όμως τι γίνεται, όταν μιλάμε για ένα έργο τέχνης;

Υ.Γ. Και μην ξεχνάμε ότι κάποιες παραήταν και προοδευτικές για την εποχή τους. Αλλά αυτό, σε άλλο αφιέρωμα...

οι Σεκάνς Οι φυλές της Αφρικής

προς αρχές της δεκαετίας του

Τρεις ταινίες θα αναφέρω μόνο και θα καταλάβετε:

‘80, με τον λιγότερο εμπορικό

Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη, Μην είδατε

κινηματογράφο να έχει κάνει

τον Παναή;, Τον Αράπη κι αν τον Πλένεις το Σαπούνι

μία δειλή αρχή το 1971.

σου Χαλάς. Ας τις πιάσουμε με τη σειρά. Στην ταινία νο1, ο Κωσταντάρας γυρνάει από τη ζέστη και φέρνει μαζί του έναν μαύρο υπηρέτη. Στην αρχή τον φοβούνται, γίνονται διάφορα «αστειάκια» του τύπου ότι δεν φαίνεται το βράδυ, ενώ πολλές φορές ακούμε τον Κωσταντάρα να τον αποκαλεί «σκυλάραπα», με γλυκό τρόπο βέβαια. Στη δεύτερη ταινία, δεν μας νοιάζει η υπόθεση, αλλά το γεγονός ότι ο Βέγγος, μόλις κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, τρόμαξε και είπε το κλασικό «Αμάν, ο Καζαμπούμπου», ενώ στην τρίτη ο Βουτσάς βάφεται μαύρος για να τον πάρουν οι εφοπλιστές για υπηρέτη και να βγάλει χρήματα. Εκτός του ότι δεν υπήρχαν μαύροι ηθοποιοί –και σήμερα υπάρχουν λίγοι μαύροι ηθοποιοί στην Ελλάδα– στις ταινίες βλέπουμε καθαρά την αντιμετώπιση. Όμως… μετά τον αρχικό φόβο, οι «σκυλάραπες» του ελληνικού κινηματογράφου είναι καλόκαρδοι. Κι ας μένουν πάντα «υπό».

Η θέση της γυναίκας Εδώ, έχουμε να πούμε πάρα πολλά. Ναι, μία τέτοια ταινία δεν θα ξαναγυριστεί ποτέ, καθώς έχει αλλάξει η θέση της γυναίκας στην κοινωνία· οπότε, πράγματι, οι ελληνικές ταινίες θα μείνουν να θυμίζουν πώς ήταν τα πράγματα κάποτε. Χιλιάδες στερεότυπα μεταξύ των οποίων η ηλικία, η προίκα, η υποχρέωση παντρειάς με αυτόν που θέλει ο πατέρας, η σπίλωση της τιμής, το γεγονός ότι πρέπει πρώτα να παντρευτεί η αδερφή και μετά ο αδερφός και ένα σωρό άλλα. Για μένα, από τις χειρότερες ταινίες σχετικά με τη θέση της γυναίκας: Δεσποινίς ετών 39 με αγγελία για προξενιό, αφού η Μήτση Κωσταντάρα είχε περάσει την επιτρεπτή ηλικία γάμου. Το ανθρωπάκι, όπου η Μάρθα Καραγιάννη αποτυγχάνει να κάνει καριέρα και επιστρέφει στον άντρα της. Το Είμαστε στον αέρα με

Οι «Φίφηδες»

έναν τραγικό μονόλογο της Βλαχοπούλου, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ κλαίει γιατί κανένας άντρας δεν την θέλει. Μέσα σε όλα αυτά, ξεπηδούν πολλοί

O ομοφυλόφιλος παρουσιάζεται ως καρικατούρα,

τύποι γυναικών, όπως η φτωχή πλην τίμια, αυτή

ενώ δεν έρχεται στο μυαλό μου καμία ομοφυλόφι-

που παντρεύεται για τα λεφτά, η πλούσια που είναι

λη γυναίκα σε ελληνική ταινία. Όμως, ο θηλυπρε-

κάπως πιο ελευθέρων ηθών κ.λπ. Όμως, πράγματι

πής «Φίφης» έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη

και εδώ βλέπουμε πολλές φορές τις εξαιρέσεις. Η

μας, που έχει έναν δίδυμο αδερφό πολύ κανονικό

Μαίρη Χρονοπούλου μπορεί να ήταν πλούσια και

και straight. Από τη μία πλευρά, είναι προοδευτική

να είχε στο ένα χέρι το τσιγάρο και στο άλλο το

για την εποχή της, αφού παρουσιάζει μια πλευ-

μπεγλέρι, έδωσε όμως χώρο στον νεαρό έρωτά της

ρά της κοινωνίας που προσπαθούσε να κρυφτεί.

(Φαίδων Γεωργίτση) να παντρευτεί την εκλεκτή

Όμως, η καρικατούρα του gay δεν λείπει ως δεύ-

της καρδιάς του, πάλι στο Μια κυρία στα

τερος ρόλος από άλλες ταινίες. Χαρακτηριστική

μπουζούκια.

σκηνή είναι ο Vangel Papado (Χρόνης Εξαρχάκος Μια κυρία στα μπουζούκια) που μαθαίνει στη Ζωή Λάσκαρη πώς να περπατάει στην πασαρέλα ή ο ίδιος ηθοποιός στην Παριζιάνα, αφού κάθε σωστή μοδίστρα έπρεπε να έχει μαζί της έναν γκέι (κι ας το έκανε στα ψέματα). Άλλη φιγούρα, ο Θύμιος Καρακατσάνης στην ταινία Το πιο λαμπρό αστέρι που έφτιαχνε το image της Βουγιουκλάκη, για τη φωνή της οποίας είχε παραληρήσει όλη η Αθήνα. Και μην ξεχνάμε τα Κόκκινα Φανάρια, που παρουσίαζε επίσης αυτή τη φιγούρα της νύχτας. Για την ιστορία, περισσότεροι γκέι χαρακτήρες άρχισαν να εμφανίζονται στα τέλη της δεκαετίας του ‘70

Οι χίπηδες και η νεολαία Γενικά το προοδευτικό αντιμετωπιζόταν με μία κοροϊδία. Από τον Τσιβιλίκα στο Η θεία μου τη χίπισσα, ο οποίος παρουσιαζόταν ως ένα περίεργο ον που περπατούσε μονίμως ξυπόλητο, μέχρι την Κατερίνα Γώγου σε διάφορες ταινίες (π.χ. Μια τρελή τρελή οικογένεια, Ο τρελός τα είχε 400), που αντιμετωπιζόταν ως η μικρή τρελούτσικη

politic

Βουτώντας στο…

ec orr t

al un-c

του ελληνικού κινηματογράφου

νεαρή, βλέπουμε ότι η κοινωνική εξέλιξη ήταν εμμέσως κατακριτέα. Οτιδήποτε εκτός της αγίας ελληνικής οικογένειας χαρακτηριζόταν από ελαφράδα, από το «άμυαλο». Παίρνοντας ως παράδειγμα τις συγκεκριμένες ταινίες, πάντως, βλέπουμε ότι η Κατερίνα Γώγου επέστρεφε στα παλιά ήθη και έθιμα μετά την τρέλα της νεότητας, όμως ο Τσιβιλίκας παρέμεινε στο «για πάντα» της ταινίας, παιδί των λουλουδιών — και να θυμίσουμε ότι η τελευταία γυρίστηκε εν μέσω χούντας.

μόνος τρόπος να συνετιστούν οι κόρες πλουσίων στο σχολείο. Μόλις έπεσαν οι σφαλιάρες, τα κορίτσια σταμάτησαν τις αταξίες και άρχισαν το διάβασμα. Στην ταινία Το πιο λαμπρό αστέρι, ο Παπαμιχαήλ χαστουκίζει τη θρασύτατη Αλίκη και τη ρωτάει «σ’ άρεσε;», εκείνη απαντάει «πολύ» και το αμέσως επόμενο πλάνο είναι το φιλί τους που της άρεσε ακόμη «πιο πολύ». Μια ολόκληρη κοινωνία το έβρισκε αστείο ή συνηθισμένο. Υπάρ-

Οι υπέρβαροι Σιγά μην έλειπε το βάρος από το κέντρο της κωμωδίας. Μάλιστα, ήταν και αυτονόητη η κοροϊδευτική αντιμετώπιση. Κλασικό παράδειγμα; «Σούζι, τρως. Και ψεύδεσαι και τρως», μια ατάκα που έχει

χει όμως και η άλλη ιστορία… Μπορεί να έγραψαν ιστορία ως κινηματογραφικό δίδυμο στην ταινία Ο Ηλίας του 16ου, ωστόσο αυτό το φιλμ στάθηκε αφορμή και αιτία για να μην ξαναμιλήσουν ποτέ ο Θανάσης Βέγγος και ο Κώστας Χατζηχρήστος. Ο λόγος; Ότι ο Βέγγος δεν ήξερε ότι θα φάει πραγματικά χαστούκια.

μείνει στην ιστορία, αν και το πλαίσιο στο οποίο ειπώθηκε ήταν για να εξιστορηθούν τα πάθη της μοδίστρας. Όμως… μια ολόκληρη σκηνή έως και τραγούδι σε μία από τις πιο αγαπημένες ταινίες είναι αφιερωμένη στο δούλεμα μιας τσουπωτής: Η νεράιδα και το παλικάρι ή αλλιώς Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες. Όταν ο κούκλος Παπαμιχαήλ αρραβωνιάζεται τη «Λενιώ» –κατά κόσμον Ευαγγελία Σαμιωτάκη– όλοι την κοιτούν περιφρονητικά. Εκείνη δηλώνει ότι «τρώει πολύ για να είναι αεράτη» και η Βουγιουκλάκη ντυμένη Σήφης στα αρραβωνιάσματα τραγουδάει: «Τέτοιες γυναίκες, σαν κι αυτή, τις παν’ στα γόνικά τους, για σκιάχτρα τις εβάζουνε στ’ αμπελοχώραφά τους…»

Το κουσούρι Κεκέδες και αλλήθωροι έχουν παρελάσει από τη μεγάλη οθόνη και έχουν προκαλέσει άπειρο γέλιο. Ποιος θα ξεχάσει τον «Γύλο» ή αλλιώς τον «Σπανοβαγγελοδημήτρη Νικόλαο του Νικόλα» –κατά κόσμον Βασίλη Αυλωνίτη– που αλλού μιλούσε και αλλού κοιτούσε στη «Σωφερίνα»; Ενώ ο κλασικός «κεκές» Μάκης Δεμίρης σε πολλές ταινίες έχει κάνει την εμφάνισή του και όχι μόνο τον κοροϊδεύουν, αλλά εκνευρίζονται κιόλας μαζί του! Γενικά, πολλοί κλασικοί τύποι κωμωδίας χαρακτηρίζονται από ένα κουσούρι. Ο κοντός Νίκος Ρίζος, η άσχημη Γεωργία Βασιλειάδου, η παράξενη Σαπφώ Νο-

Το ξύλο Το τι ξύλο έχει πέσει το θυμόμαστε πολύ καλά και περνούσε και ως φυσιολογικό. Ο βασιλιάς της καρπαζιάς ήταν φυσικά ο Αλέκος Τζανετάκος, στον οποίο ο κόσμος είχε δώσει το παρατσούκλι «ο καρπαζοεισπράκτορας» και ο ίδιος έχει δηλώσει ότι οι καρπαζιές ήταν αληθινές. Πατέρα, κάτσε φρόνιμα ή Κορίτσια για φίλημα, ο Κωσταντάρας ή ο Βουτσάς έριχναν στο ψαχνό και με όλο αυτό ο Τζανετάκος έκανε καριέρα. Στην ταινία Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο, το ίδιο το ξύλο αντιμετωπίζεται ως ο

ταρά. Όλοι τους υπέμεναν ένα αντίστοιχο bullying και μάλιστα έβγαζαν χρήματα από αυτό!

Η Άνοιξη έφτασε και μαζί της, τα χρώματα, τα λουλούδια, οι μυρωδιές και η ελπίδα για καλύτερες μέρες!

γ ίν ί να μ ε

floral! Γράφει η Σοφία Αργύρη

Τι είναι επιτέλους το floral; Floral πάει να πει λουλουδάτο. Η αναφορά στα άνθη, τα λουλούδια και συνεπώς στην άνοιξη είναι κατάφωρη. Για όσους δεν σκαμπάζουν από βασική ορολογία της μόδας, οι επόμενες αράδες είναι άκρως διαφωτιστικές! Το floral είναι ένα είδος μοτίβου που χρησιμοποιείται ευρέως στα ρούχα και γενικότερα στα υφάσματα. Ειδικότερα, πρόκειται για ένα εμπριμέ μοτίβο, δηλαδή χρωματιστό, που απεικονίζει λουλούδια, συνήθως μεγάλου μεγέθους. Συχνά το συνδέουμε με το χαβανέζικο στυλ, γιατί προτιμάται κυρίως σε λεπτά ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά ρούχα και παπούτσια.

Εκτός όμως από τη μόδα, το floral χρησιμοποιείται και στην αρωματοποιία, για να χαρακτηρίσει οικογένειες αρωμάτων. Τα περισσότερα γυναικεία αρώματα, αλλά και κάποια ανδρικά, αναβλύζουν μυρωδιές φρέσκων λουλουδιών, σε συνδυασμό αρκετές φορές με πουδρένιες νότες. Ένα floral άρωμα μπορεί να αναδύει μια μόνο ανθική νότα, αλλά συνήθως πρόκειται για μια εναρμονισμένη αρωματική σύνθεση πολλών διαφορετικών λουλουδιών. Την εποχή της άνοιξης επιλέγουμε όχι μόνο να φοράμε floral ρούχα ή αρώματα, αλλά και να είμαστε floral! Η ανοιξιάτικη διάθεση που φέρνει το συγκεκριμένο pattern κατακλύζει τον εσωτερικό μας κόσμο με αισιοδοξία! Μπορεί, λοιπόν, ο θυμόσοφος λαός να λέει ότι ένα χελιδόνι –και ενίοτε ένας κούκος‒ δεν φέρνει την άνοιξη, σίγουρα όμως το floral φέρνει την άνοιξη στις καρδιές μας!

Τον 17 ο αιώ να, τα εισ αγό μεν α από την Ινδ ία flo ral υφά σμα τα κέρ δισ αν απί στε υτη δημ οτι κότ ητα , απε ιλώ ντα ς την ευρ ωπα ϊκή κλω στο ϋφα ντο υργ ία. Απο τέλ εσμ α· το 168 6 η Γαλ λία απα γόρ ευσ ε την εισ αγω γή αυτού του υφά σμα τος στη χώρ α.

ευρωπαϊκά γούστα. Το Toile de Jouy ήταν το γαλλικό floral, αντίστοιχο του chintz. Η λέξη toile σημαίνει «ρούχο», ενώ το Jouy δηλώνει το χωριό απ’ όπου ξεκίνησε η παραγωγή του υφάσματος αυτού, το οποίο απεικόνιζε διάφορες σκηνές από τη ζωή στη φύση.

Φοράμε την άνοιξη! Τα λουλούδια βγαίνουν από το βάζο και μας ντύνουν, φτιάχνοντάς μας τη διάθεση. Το floral χρησιμοποιείται κυρίως στα γυναικεία ρούχα και παπούτσια, αν και μπορεί να εμφανιστεί και σε ανδρικά και ειδικά σε μαγιό. Ένα από τα πιο γνωστά floral υφάσματα είναι το chintz, με ρίζες από την Ινδία, όπου παραγόταν στο χέρι από το 1600 μέχρι το 1800. Από την Ανατολή, λοιπόν, το floral print ταξίδεψε μέχρι τη Δύση και προσαρμόστηκε στα

ικ ο ύ του γαλλ y α ίβ τ ο μ Τα Jou oile de floral T , κόκο ρ ύ α ώμα μ ρ χ ν α ίχ ε το φόμπλε, με λευκό κ ιν ο κ α ι ν α ε ίν α ι ν τ ο τ ο υ ς . Σ π α ν ιό τ ε ρ α δες ή κρεμώ σε άλλα ται και ν ώ τ ν α . π α ά μ ο τ ίβ α χ ρ ω μ α τ ικ

Πλέον μπορούμε να ξεχωρίσουμε τρεις εκδοχές του floral: To italian floral προτείνει αέρινα maxi φορέματα, λουλουδάτες πλατφόρμες, μαντήλια στο κεφάλι, παιχνιδιάρικα μίνι σορτσάκια, και όλα αυτά συνδυασμένα με καρό και τζιν λεπτομέρειες. Το festival floral είναι επηρεασμένο από τα μεγάλα πολυήμερα φεστιβάλ του εξωτερικού. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα boho, indie, rock, gypsy, hippie, με πλούσιες δόσεις floral. Επειδή πολλοί έβρισκαν το κλασικό floral υπερβολικά ρομαντικό, η μοντέρνα εκδοχή του, γνωστή ως modern floral, ακολούθησε πιο κλασικές και minimal γραμμές, ενώ συνδυάστηκε και με διαφορετικά μοτίβα.

Στ ην Αμ ερ ικ ή το fl or al ύφ ασ μα ήτ αν άγ νω στ ο, ώσ πο υ το έφ ερ ε απ ό τη ν Αγ γλ ία ο Βε νια μί ν Φρ αγκ λίν ος ως δώ ρο γι α τη γυ να ίκ α το υ. Με τη δι άδ οσ ή το υ στ ον κό σμ ο, έγ ινε πι ο οι κο νο μι κό .

Scan me

HEAD OFFICE FASHION ALTERATION L.P. 73-75 Κapetanaki Str. Agios Dimitrios 17342 Greece t.: (+30) 210 32 39 970 e: sales@achilleasshop.gr STORES Kallithea • 10 Sivitanidou Str. (+30) 210 9562170 Alimos • 62E Theomitoros Str. (+30) 210 3239970 Nafplio • 15 V. Konstantinou Str. (+30) 27520 22155 Korinthos • 5th km Old Nat. Road Korinthou-Patron (+30) 27410 21452

www.achilleasshop.gr

γίνα με γ ίν αμε

floral! Μια ιστορία γεμάτη λουλούδια Από πού ξεκίνησε όμως το floral; Αν και η παλαιότερη γνωστή ανθοδεσία χρονολογείται πίσω στο 2500 π.Χ. στην αρχαία Αίγυπτο, τα σύγχρονα ευρωπαϊκά και αμερικανικά floral designs έχουν δεχτεί την επίδραση της ασιατικής και γενικότερα της ανατολικής floral τέχνης. Όσον αφορά τη μόδα, τα υφάσματα με μοτίβα λουλουδιών εμφανίστηκαν πρώτα στην Ανατολή, όπως στην Κίνα, την Ιαπωνία και την Ινδία. Η λουλουδάτη αισθητική μεταφέρθηκε στη Δύση κατά τον 15ο αιώνα, με σημείο τομής την περίοδο της Αναγέννησης, κατά την οποία χρησιμοποιούνταν γιρλάντες για τη διακόσμηση των τοίχων. Αργότερα, η βικτωριανή περίοδος φέρνει τα λουλούδια πιο έντονα στη μόδα, καθώς φοριούνται και σαν αξεσουάρ.

Το floral έγινε όμως ανάρπαστο κατά τα τέλη των 60s και τις αρχές των 70s. Ήταν τότε που τα παιδιά των λουλουδιών ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο, για να ζήσουν σε μια καλύτερη κοινωνία. Οι ιδέες τους, όπως και οι ενδυματολογικές τους επιλογές, επηρέασαν τη μόδα, που ξέφυγε από την καταναλωτική μανία της προηγούμενης δεκαετίας. Η γενιά που ήθελε να σώσει τον πλανήτη, τον άνθρωπο και να σπάσει τα δεσμά της σύγχρονης κοινωνικής καταπίεσης που βίωνε, χρησιμοποίησε τα λουλούδια στα ίδια της τα ρούχα. Από τότε τα floral ρούχα παραπέμπουν σε αυτήν την εποχή, της απελευθέρωσής, του αγώνα και της αγάπης.

Το αν ατ ολ ίτι κο fl or al έχ ει τις ρί ζε ς το υ στ ις θρ ησ κε ίες το υ κο μφ ου κι αν ισ μο ύ, το υ βο υδ ισ μο ύ κα ι το υ τα οϊ σμ ού , τω ν οπ οί ων οι ασ κο ύμ εν οι χρ ησ ιμ οπ οι ού σα ν λο υλ ού δι α στ ου ς βω μο ύς γι α συ μβ ολ ικο ύς σκ οπ ού ς.

Το σπίτι γέμισε άνθη Η διακόσμηση του σπιτιού με λουλούδια ‒γνωστή και ως ανθοδετική τέχνη‒ είναι μια από τις αρχαιότερες του κόσμου. Ίσως γεννήθηκε όταν ο άνθρωπος παρατήρησε την ομορφιά της φύσης και ήθελε να την φέρει στον χώρο του για να την αισθάνεται κοντά του. Η γιαπωνέζικη παράδοση ονομάζει την τέχνη αυτή Ikebana και τοποθετεί την απαρχή της πολλά χρόνια πριν, όταν μοναχοί, έπειτα από κάποια θύελλα, μάζεψαν με συμπόνια τα σκόρπια λουλούδια και τα τοποθέτησαν με προσοχή σε δοχεία με νερό για να παρατείνουν τη ζωή τους. Σήμερα συνεχίζουμε να αγαπάμε τα λουλούδια, αλλά συνήθως περιοριζόμαστε σε μερικά βάζα ή γλάστρες με άνθη για να δώσουμε την ανοιξιάτικη νότα που επιθυμούμε στο σπίτι μας. Γι’ αυτό παρακάτω σου δίνω μερικές «ευωδιαστές» προτάσεις για ένα floral design που θα ικανοποιήσει ακόμα και την πιο minimal αισθητική.

Κατ ά την Μπα ρόκ επο χή οι δια κοσ μητ ικέ ς συν θέσ εις λου λου διώ ν στο σπί τι ήτα ν σημ άδι πλο ύτο υ, γι’ αυτ ό συχ νά χρη σιμ οπο ιού σαν εξω τικ ά λου λού δια σε συν δυα σμό με τα πιο συν ηθι σμέ να.

Το floral μπορεί να ξεπεράσει τον ρετρό του χαρακτήρα, εάν χρησιμοποιηθεί σε ισορροπημένες πινελιές για τη διακόσμηση του σπιτιού. Έτσι, ένας μονόχρωμος καναπές ζωντανεύει αμέσως με ένα floral ριχτάρι ή με μερικές μαξιλάρες σε floral μοτίβα. Για τους πιο συντηρητικούς, τα floral αξεσουάρ είναι μια ασφαλής επιλογή. Βάζα, κορνίζες και σερβίτσια σε floral πλαίσια αρκούν για να δώσουν μια ανοιξιάτικη πνοή στον χώρο. Οι πιο τολμηροί βέβαια μπορούν να δοκιμάσουν μια floral ταπετσαρία σε έναν τοίχο του υπνοδωματίου τους, δίνοντας μια ανάλαφρα παιχνιδιάρικη νότα στον προσωπικό τους χώρο.

Κατ ά τις δεκ αετ ίες του 192 0 και του 193 0, η Art Dec o επο χή εισ άγε ι ένα πιο μον τερ νίσ τικ ο στυ λ σχε δία σης λου λου διώ ν, επη ρεα σμέ νο από γεω μετρι κά μοτ ίβα και έντ ονε ς γρα μμέ ς.

ω, γλυκό μου

Πάσχα έθιμα, στιγμές, μυρωδιές & εικόνες

Πάσχα. Θρησκευτική γιορτή αλλά και εορτασμός της Άνοιξης. Επιτάφιοι και Αναστάσεις. Αποχωρισμοί και ανταμώματα. Θρήνοι αλλά και κυκλωτικοί χοροί. Ευκαιρία να συνευρεθείς, να χαρείς, να τσακωθείς, να θυμηθείς. Τα πρώτα κοντομάνικα, που ξορκίζουν τη βαρυχειμωνιά. Βόλτες στη φρεσκοανθισμένη φύση και στον ψηλό ήλιο. Ευκαιρία να μάθεις να μαγειρεύεις μαγειρίτσα κι ας μην την τρως. Ζαλάδα απ’ το κρασί κι από τη γύρη. Λουλούδια για τα μνήματα, αλλά και για το πλέξιμο των πιο ζωηρών στεφανιών. Ανάμεσα σε αστείες και σοβαρές καταστάσεις, η ζωή προχωράει όπως της πρέπει! Μάη μου με τα λούλουδα κι Απρίλη με τα δρόσια πάλε στο νου μου σ’ έβαλα και δεν κοιμήθ’κα απόψα.

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Ξυδιά και τη Μιράντα Τερζοπούλου για τη συμβολή τους στο

αφιέρωμα.

Ανάσταση: νίκη της ζωής του Βασίλη Ξυδιά

Με φόβο και απελπισία προσέρχονται οι πιστοί χριστιανοί, ιδίως οι ορθόδοξοι, σε τούτο το Πάσχα. Γιατί πώς να εορτάσουν την εορτή των εορτών και πώς να πανηγυρίσουν το πανηγύρι των πανηγυριών, την ώρα που τα πνευματικά τους αδέλφια σκοτώνονται μεταξύ τους στην Ουκρανία; Ίσως οι πιο ψύχραιμοι να παρηγορούνται ενθυμούμενοι πως ποτέ δεν έπαψαν οι πόλεμοι. Και οι πλέον γνωστικοί να αναλογίζονται πως έτσι κι αλλιώς όλοι οι πόλεμοι αδελφοκτόνοι είναι· οργανωμένες δολοφονίες ανθρώπου από άνθρωπο. Και ότι, παρ’ όλα αυτά, η ζωή δεν σταματά, συνεχίζεται. Και όλα είναι κύκλος: εναλλαγή σκότους και φωτός, πλούτου και φτώχειας, καλοσύνης και κακίας, θανάτου και ζωής. Και όμως! Η ζωή δεν είναι κύκλος. Κανένας πόλεμος και καμιά καταστροφή, απ’ όσα τουλάχιστον συνέβησαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν έθιξαν τόσο ριζικά την υπόσταση του δυτικού ανθρώπου όσο τούτη εδώ η σύρραξη και όλα όσα αναγγέλλονται σαν συνέχειά της. Διότι –ας το πούμε και αυτό– δέκα είναι οι πληγές του Φαραώ και είναι ζήτημα αν μέχρι τώρα έχουμε δει τις τρεις ή τέσσερις απ’ αυτές. Ξεκινήσαμε με την οικονομική κρίση, περάσαμε στην πανδημία και τώρα ζούμε τη διάλυση ενός έθνους στην καρδιά της Ευρώπης. Μιλάμε για πυρηνικό ολοκαύτωμα σαν πιθανό ενδεχόμενο, η φτώχεια εισρέει σαν τσουνάμι στον πρώτο κόσμο, οργουελοποιείται η πολιτική και τα μήντια. Και ποιος ξέρει τι ακολουθεί; Ζούμε την αποτυχία του δυτικού πολιτισμού, που δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αυτοκαταστρεφόμενος, πολεμώντας εναντίον φανταστικών ή πραγματικών βαρβάρων. Μαζί μ’ αυτό ζούμε και την αποτυχία των συμβατικών θρησκειών, που αποδεικνύονται για μια ακόμα φορά εξαρτήματα του ανθρώπου της φθοράς. Ακόμα και η αγάπη, το έλεος και η δικαιοσύνη, στα στόματα των θρησκευτικών ηγετών γίνονται μετωνυμίες της έχθρας, της οργής και της εκδίκησης. Αναρωτιέμαι: Μπορεί κανείς τέτοιες ώρες να βρει παρηγοριά στη νοσταλγική θρησκευτικότητα των πασχαλινών ή οποιωνδήποτε άλλων λαογραφικών εθίμων; Μπορεί να επαναπαυθεί στο μεταφυσικό υπερκατόρθωμα ενός χολυγουντιανού Χριστού που σάρωσε, δήθεν, τους κακούς, και επέβαλε τη δικαιοσύνη χάρη στη θεϊκή του δύναμη, ή στις συμβολικές λατρείες του φυσικού κύκλου (Χειμώνας, Άνοιξη κ.ο.κ.); Δεν ξέρω· ίσως να μπορεί… Πάντως η δική μου προσωπική απάντηση στο συλλογικό και υπαρξιακό αδιέξοδο του κόσμου μας, θρησκευομένου και μη, είναι η πίστη στην Ανάσταση. Πίστη, όχι σε μια θεωρητική απλώς πεποίθηση για κάτι που συνέβη στο ιστορικό παρελθόν, αλλά σαν προσπάθεια συμμετοχής σε μια ζωντανή εμπειρία· σε μια ενεργή πράξη.

Πάσχα στα εβραϊκά σημαίνει «πέρασμα», «διάβαση». Για τους Εβραίους είναι η απελευθέρωση από τη δουλεία του Φαραώ. Για τους χριστιανούς είναι το πέρασμα από την επικράτεια του θανάτου στο βασίλειο της ζωής. Όμως τι είναι ζωή; Για όσους πιστεύουν στην Ανάσταση, η ζωή δεν είναι φυσική επιβίωση. Αυτή είναι απλώς ένα βήμα προς τη ζωή· και μάλιστα βήμα μετέωρο. Τη ζωή δεν την κερδίζουν οι πρωταθλητές της επιβίωσης. Την κερδίζουν, παρά τις ήττες και τις αποτυχίες τους, εκείνες οι υπάρξεις που παραμένουν αυθεντικές μέσα σε όλα όσα τις καλούν να ψευτίσουν. Το είχαν υποψιαστεί οι αρχαίοι τραγικοί και το διακήρυξε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ο Πλάτων (Πολιτεία 361e-362a): ο δίκαιος θα μαστιγωθεί, θα βασανιστεί, θα τον ρίξουν στη φυλακή, θα τον τυφλώσουν με πυρωμένα δαυλιά και, αφού πάθει όλα τα κακά, στο τέλος θα τον παλουκώσουν. Και έτσι θα μάθει… Αυτό προσπαθούμε και εμείς εορτάζοντας την Ανάσταση: να μάθουμε πώς μένει κανείς ζωντανός στις συνθήκες του θανάτου, δίκαιος μέσα στην αδικία, άφθαρτος μέσα στη φθορά. Αυτό σπουδάζουμε (όχι σαν διανοητική θεωρία, αλλά σαν εμπειρικό βίωμα, πάθος και υπαρκτική δεξιότητα μαζί) όσοι συμμετέχουμε στη νηστεία και στις ακολουθίες της Σαρακοστής και της Μεγάλης Εβδομάδας, τα ψυχοσάββατα, τις προηγιασμένες λειτουργίες, τους χαιρετισμούς, τον Μεγάλο Κανόνα, τις καθημερινές μεγαλοβδομαδιάτικες συνάξεις, στην αναστάσιμη θεία λειτουργία. Ο Χριστός της χριστιανικής εκκλησίας ανέστη «εκ νεκρών». Νίκησε τον θάνατο, όχι προσπερνώντας τον, αλλά διαπερνώντας τον — πέρασε στη ζωή διά του θανάτου. Οι χριστιανοί εμβαπτίζουμε τελετουργικά τα δικά μας πάθη στο πάθος του θεανθρώπου και έτσι μαθαίνουμε να διακρίνουμε τα βάσανα και τις ήττες σαν πέρασμα προς την πραγματική αλήθεια και την όντως ζωή. Αυτή είναι η ελπίδα όλων των αδικοχαμένων, που μέσα στην απώλειά τους, στην ήττα τους από τους ισχυρούς του κόσμου τούτου, φρόντισαν να μη χάσουν έναν ελάχιστο κόκκο προσωπικής αυθεντικότητας και αλήθειας. Ο Χριστιανισμός δεν είναι ιδεολογία. Στον βαθμό που εκπίπτει σε ιδεολογία, τότε γίνεται μέρος του προβλήματος του κόσμου τούτου. Πιστεύω, λοιπόν, στην Ανάσταση, θα πει συστοιχώ τη ζωή μου, όλη μου την ύπαρξη, με το πρόσωπο του αναστημένου. Συντονίζω τη δική μου ζωή στη δική του εκούσια θυσιαστική αυτοπροσφορά· και φιλοδοξώ και ελπίζω να συμμετέχω στο επίτευγμά του, στην Ανάσταση — που καταλήγει τελικώς σε κοινό υπαρξιακό μας επίτευγμα, στην κοινή μας πράξη: στην κοινότητα των αγίων. Αυτό γιορτάζουμε το Πάσχα. Και θα το γιορτάσουμε και φέτος. Διότι η γιορτή είναι αυτή που γεννά τη ζωή, όχι ένα πρόσθετο στολίδι της.

Η Λαμπρή έννοια της Κοινότητας μέσα από τελετουργίες και τραγούδια της Ηλέκτρας Τζώρτσου

Τα πιο χρήσιμα και επί της ουσίας ενδιαφέροντα κείμενα είναι αυτά που μας αγγίζουν και μας μιλάνε βαθιά — αυτό εξαρτάται από το τι έχουμε ζήσει, πώς αντιλαμβανόμαστε τις καταστάσεις και τη ζωή εν γένει. Μας δίνουν απαντήσεις για πράγματα που έχουμε σκεφτεί αλλά δεν είχαμε τις λέξεις να τα σχηματίσουμε ή, ακόμα, μας ανοίγουν καινούργια πεδία σκέψης. Εξίσου σημαντική όμως είναι και η διαδικασία του προβληματισμού, της επανεξήγησης και επαναδιαπραγμάτευσης των συμπαγών ιδεών. Το σημείο που απασφαλίζονται τα ασφαλώς και προφανώς εννοούμενα και το μυαλό ξεκινάει για μακριά.

Τα κείμενα, λοιπόν, που έχουν πραγματική αξία, δεν είναι αυτά που απλά «τα λένε καλά». Είναι αυτά που καταφέρνουν να συνομιλήσουν με τον αναγνώστη και να πυροδοτήσουν τον δημιουργικό διάλογο. Τότε είναι που όλα αποκτούν νόημα και ζωντάνια. Ένα τέτοιο κείμενο είναι το «Έστησ’ ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη...» της κας Μιράντας Τερζοπούλου (λαογράφου και εθνολόγου), το οποίο αναφέρεται στο Πάσχα, τα έθιμα, τα τελετουργικά τραγούδια και τις κοινωνικές τους αξίες. Ένα εξαιρετικό και με βάθος κείμενο που μας συγκίνησε και μας προβλημάτισε. Με αφορμή, λοιπόν, το κείμενο αυτό, ανοίγουμε έναν σύντομο διάλογο με ορισμένα αποσπάσματά του και ευελπιστούμε και μαζί σας.

Το εαρινό Πάσχα, «εορτή των εορτών και πανήγυρις των πανηγύρεων» για τους χριστιανούς της Ορθοδοξίας, κατέχει κεντρική θέση όχι μόνο στο εκκλησιαστικό αλλά και στο λαϊκό εορτολόγιο των Νεοελλήνων. Συμπίπτοντας χρονικά με την κορύφωση της άνοιξης, αποτελεί και το ίδιο κορύφωση του ανοιξιάτικου λατρευτικού κύκλου, προσλαμβάνοντας έναν ιδιαίτερο συμβολικό χαρακτήρα. Οι γιορτές και οι τελετουργίες του κύκλου αυτού, πολυεπίπεδου και πολυσυλλεκτικού, συγχωνεύουν ποικίλα θρησκευτικά στοιχεία και λατρευτικές πρακτικές, που ανάγονται σε διάφορα πολιτισμικά στρώματα και διαφορετικό ιστορικό βάθος. Η συγγραφέας πασχίζει να αναδείξει μία γραμμή που μας ενώνει με το παλαιό. Και εγώ πασχίζω να την ακολουθήσω. Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι μυρωδιές, ακούσματα, φιγούρες από τους Επιτάφιους και τις Αναστάσεις. Αναρωτιέμαι για τον Νεοέλληνα και για τον ίδιο μου τον εαυτό· τι είναι το Πάσχα για εμένα και για εσένα, σήμερα, στην εποχή της μονοσήμαντης σκέψης; Αυτό το «ιστορικό βάθος» το αντέχουμε ή είναι βαρίδι στις συνειδήσεις μας;

Είναι φανερό πως ο χρόνος, καθώς και ο τρόπος, που καθιερώθηκε να γιορτάζεται το χριστιανικό Πάσχα δεν ήταν τυχαίοι. Αν αναδείχτηκε στην πιο σημαντική και λαοφιλή γιορτή είναι γιατί συνταυτίστηκε με τις τοπικές αρχαίες δοξασίες, ανταποκρίθηκε στις μύχιες ανάγκες της παγανιστικής λαϊκής ψυχής, που συνέχισαν –και συνεχίζουν– να λειτουργούν παράλληλα με τις χριστιανικές αντιλήψεις. Επίσης, δεν είναι τυχαίο το ότι, σε αντίθεση με τα δρώμενα του Δωδεκαημέρου και της Αποκριάς που τελούνται από άνδρες, ο εθιμικός κύκλος της άνοιξης ανήκει σχεδόν αποκλειστικά στη δικαιοδοσία των γυναικών. Όχι μόνο επειδή η γονιμότητά τους συνδέθηκε με την εικόνα της εκρηκτικής, αυτή την εποχή, γονιμότητας της φύσης, αλλά και γιατί το νεκρολατρικό περιεχόμενο και ο θρηνητικός χαρακτήρας των τελετουργιών παραπέμπουν άμεσα σε δικές τους καθημερινές ενασχολήσεις και κινητοποιούν οικεία συναισθήματα. Το πέρασμα από την «παγανιστική λαϊκή ψυχή» στον Χριστιανισμό, από τον Χειμώνα στην Άνοιξη, από τον Άνδρα στη Γυναίκα, από το ξεφάντωμα στον θρήνο. Αυτή η διαλεκτική σχέση ανάμεσα σε αντίθετα, που μέσα από συγκρούσεις γεννούν αρμονικές αλληλουχίες τόσο αναγκαίες για τις ανθρώπινες κοινότητες. Μια διαδικασία που το ένα παραχωρεί τη θέση στο άλλο. Εδώ δεν υπάρχουν ορκισμένοι εχθροί, άτεγκτες διαχωριστικές γραμμές, αλλά περισσότερο συνθέσεις και περάσματα, με αποτέλεσμα την «κινητοποίηση οικείων συναισθημάτων». Η συμμετοχική βίωση της Μεγάλης Εβδομάδας εντείνεται με τα γεγονότα της Σταύρωσης, της Αποκαθήλωσης, της Ταφής. Η περιφορά του Επιταφίου αποτελεί τη συγκινησιακά κορυφαία και θεατρικά πιο εκτεταμένη φάση στην εξέλιξη της δραματικής αναπαράστασης του Θείου Πάθους. Η κυκλική διαδρομή θα περικλείσει όλα τα σπίτια μαζί με το νεκροταφείο, θα ξαναορίσει τον οικισμένο τόπο, θα ξαναχαράξει με βήματα το νοητό σύνορο του χωριού, θωρακίζοντάς το από κάθε βλαπτική έξω ενέργεια, για να μπορέσει η κοινότητα να επιδοθεί συγκεντρωμένη και απερίσπαστη στις δικές της ιερουργίες. Εκπληκτικό! Ποτέ δεν είχα αναρωτηθεί για αυτή την «κυκλική πορεία» και τον συμβολισμό της. Αγχώνομαι μήπως ορισμένα πράγματα τα κάνουμε χωρίς να τα γνωρίζουμε. Από την άλλη, μήπως υπάρχει μια βαθιά συνείδηση σε όλους μας που δε χρειάζεται την αναλυτική γνώση; Σημαντικό πως η κοινότητα –δηλαδή το σύνολο και όχι το ένα ή το άλλο σινάφι– ενώνεται και οριοθετεί, αγκαλιάζοντας και αυτούς που έφυγαν. Αυτή η ιερή κοινότητα, λοιπόν, η τόσο ξεχασμένη και παρατημένη... Μα τόσο ελπιδοφόρα!

Το βαθύτερο μήνυμα της Ανάστασης είναι η έννοια της ανανέωσης. Όταν ακουστεί «ο καλός ο λόγος», όταν διαμηνυθεί με καμπάνες και πυροβολισμούς, με το φιλί και την ευχή, όταν διαχυθεί το ιλαρό νέο φως, τίποτε δεν πρέπει να είναι όπως πριν. Η Λαμπρή Κυριακή και η εβδομάδα που ακολουθεί, η Διακαινήσιμη, δηλαδή η Νέα, με τα έθιμα και τα σύμβολά τους, συνιστούν το πλαίσιο για μια συλλογική μαγική δράση με στόχο την ενίσχυση και την ανανέωση της ζωής σε όλες τις μορφές της. Και αν τα κύρια πασχαλινά σύμβολα, το αβγό –πυρήνας της ύπαρξης, το κόκκινο χρώμα –χρώμα του σφύζοντος αίματος, το Άγιο νέο φως –απαύγασμα της ανέσπερης και συνεχώς αναγεννώμενης ελπίδας, υποδηλώνουν την ανανέωση της βιολογικής και πνευματικής ζωής, το γλέντι της Λαμπρής συνιστά την ανανέωση της κοινωνικής ζωής. «Συλλογική μαγική δράση για την ανανέωση της ζωής», θυμίζει τίτλο προκήρυξης, κεφάλαιο μανιφέστου, σχεδόν πολεμική ιαχή. Και όλα αυτά ανάμεσα από χορούς, φαγοπότια, σουβλιστά αρνιά και τραγούδια στη διαπασών από κάθε σπίτι και αυλή. Η λαϊκότητα να χαίρεται το είναι της χωρίς συμπλέγματα και ιδεοληψίες. Η πάνδημη συμμετοχή είναι ο κύριος χαρακτήρας του γιορτασμού του Πάσχα στην Ελλάδα. Η αταβιστική συνήθεια των Νεοελλήνων να επιστρέφουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους τις μέρες αυτές επανενεργοποιεί τις κοινότητες — ακόμη και σήμερα. Ο ιεροπρεπής «Τρανός χορός» που ξεκινά στο προαύλιο της εκκλησίας μετά τη Δεύτερη Ανάσταση – προέκταση σχεδόν της εντός του ναού τελετουργίας, στον οποίο πρέπει να πάρουν μέρος όλοι, ακόμη και οι ιερείς, ακόμη και οι πικραμένοι, με την αυστηρή διάταξη και εθιμοτυπία του κατοπτρίζει την ιεραρχία που οργανώνει την κλειστή κοινότητα, εξεικονίζει αξίες που θα ήταν δύσκολο να διατυπωθούν γλωσσικά. Οι κώδικες που επινοήθηκαν στη διάρκεια ενός πολυτάραχου ιστορικού παρελθόντος διαμόρφωσαν τις πρακτικές που χρειάζονται, για να μετατρέψουν τη θρησκευτική τελετή σε πλαίσιο μετάδοσης των στοιχείων εκείνων τα οποία θα επιτρέψουν στα μέλη να διδαχθούν και να ενταχθούν στην ομάδα. Αυτή η πρακτική ενδυνάμωσης της συλλογικής συνείδησης, απαραίτητης για την αντιμετώπιση κάθε φυσικής ή υπερφυσικής απειλής, συντελείται κατά κύριο λόγο μέσα από τα τελετουργικά τραγούδια. Η επίμονη πίστη στην κοινότητα, σχεδόν με αναγκαστικό τρόπο μέσα από τελετές, είναι αυτή που φανερώνει και την αξία της. Όλοι και όλες πρέπει να συμμετέχουν γιατί έτσι μόνο θα καταφέρει τόσο η κοινότητα όσο και το άτομο να προχωρήσει. Άρρηκτη σχέση ατόμου-κοινότητας. Το ένα δίνει στο άλλο. Το τραγούδι είναι το μέσο για τη συνεύρεση. Ασυνείδητα ίσως, προκαλείται ο στοχασμός πάνω σε ζητήματα που απασχολούν την κοινότητα. Το κοινό βίωμα όμως είναι μία συνειδητή προσπάθεια του να συζητήσουμε –να τραγουδήσουμε στην προκειμένη περίπτωση– αυτά που μας απασχολούν. Αναπόφευκτα, έρχεται και η κάθαρση, ασχέτως της συνειδητής ή όχι διεκπεραίωσης. Όταν όμως κάτι έχει γίνει εμπειρία, πόσο μας νοιάζει αν τα ενδιάμεσα στάδιά της έχουν γίνει πλήρως κατανοητά με λογικό τρόπο; Και βέβαια υπάρχει αυτό που αναφέρει η ίδια η συγγραφέας: «υπάρχουν αξίες που θα ήταν δύσκολο να διατυπωθούν γλωσσικά».

Τα τραγούδια του Πάσχα με την αυστηρά επιλεγμένη θεματολογία τους –τα περισσότερα λέγονται ειδικά μόνο αυτή την ήμερα– προκαλούν στους τελεστές βαθύτερους στοχασμούς για το θάνατο αλλά και τη διαιώνιση της ζωής μέσα από την αλληλοδιαδοχή των γενεών, για τις περιπέτειες του γένους και τις διδαχές της ιστορίας, για καθετί που απειλεί τη φυσική ή ηθική υπόσταση της κοινότητας. Στην προσπάθεια της κοινότητας να ελέγξει ό,τι την απειλεί, μέσα στο κανονιστικό πλαίσιο της τελετουργικής ψυχαγωγίας προφέρονται τραγούδια εντυπωσιακής ποιητικής ευρηματικότητας αλλά και υποβλητικής επιτέλεσης. Τα τραγούδια παραλλάσσουν όχι μόνο από περιοχή σε περιοχή αλλά και από χωριό σε χωριό, συγκλίνουν ή αποκλίνουν. Η κάθε εκδοχή μαρτυρεί μια ιδιαίτερη περίπτωση, μια ιστορία κινδύνου και διάσωσης, αμφιβολίας και δικαίωσης, λάθους και τιμωρίας. Αποτελεί τη μεταφορική διατύπωση μιας πλευράς της τοπικής ιστορίας, επιβάλλει την αναδίφηση στη μνήμη, προκαλεί την ανάγκη επαναβεβαίωσης της ατομικής και συλλογικής ταυτότητας. Η συγκινησιακή μέθεξη, η δραστικότητα της συμβολικής ποιητικής γλώσσας που επιτυγχάνει το μοίρασμα της αγωνίας, της ικεσίας και της ελπίδας, που υποβάλλει κανόνες και περιορισμούς, βοηθούν και λυτρώνουν τα άτομα. Οι τελεστές και ταυτόχρονα ακροατές των τραγουδιών, παραλήπτες και περάτες της παράδοσης, αποκωδικοποιητές των κρυφών νοημάτων, εντάσσουν τον εαυτό τους στο θρυλικό παρελθόν της κοινότητας, επανασυνδέονται με αξίες, προετοιμάζονται να δεχτούν ομαλά από κοινού τις όποιες αλλαγές, διασφαλίζουν τη συνέχεια, μεταδίδοντας τη συλλογική γνώση που παρέλαβαν στους νεότερους ή τους ξένους, οδηγώντας τους να δεσμευτούν απέναντι στην ιστορία τους. Κατά πόσο μπορεί η σποραδική συμμετοχή σε τέτοιες διαδικασίες να εξισορροπήσει την αποχή από αυτές λόγω του ότι κατά βάση ζούμε πλέον το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας σε μεγαλουπόλεις, απομακρυσμένοι από παραδόσεις, φύση, συλλογικές διαδικασίες; Κατά πόσο η απλή εθιμοτυπική αναβίωση των τελετουργιών, χωρίς να συνοδεύεται από την ενεργό συμμετοχή του ατόμου στη δημιουργία τους, μπορεί όντως να αγγίξει τον μετέχοντα; Μπορούν άλλες συνήθειες να πάρουν τη θέση των παλιών; Από πού μετράει η ιστορία; Μήπως έχει δημιουργηθεί και μία νεότερη ιστορία και αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να την διηγηθούμε και αυτή, να την κοινωνήσουμε (μην ξεχνώντας βέβαια ότι όλα είναι συνέχειες), γιατί μπορεί να είναι τελικά από μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας πιο οικεία και αναγνωρίσιμη;

Καλή Λαμπρή λοιπόν! Και σε εσάς κα Τερζοπούλου και σε όλους και όλες μας! Χειμώνας και Χινόπωρο αντάμα τρων και πίνουν Και κάλεσαν την Άνοιξη να πάει να τη φιλέψουν Κι αυτή δεν καταδέχτηκε να πάει να τη φιλέψουν Μην καμαρώνεις Άνοιξη με τα πολλά λουλούδια Θα ‘ ρθει πάλι Χινόπωρο, θα ‘ρθει βαρύς χειμώνας Θα μαραγκιάσουν τα κλαριά, θα πέσουν τα λουλούδια Ολόκληρο το κείμενο της κας Τερζοπούλου μπορείτε να το βρείτε στο παρακάτω site: www.domnasamiou.gr

Πάσχα στην πόλη vs Πάσχα στo χωριό της Άντας Κουγιά

πόλη

Το αιώνιο δίλημμα. Για κάποιους βέβαια δεν είναι καν δίλημμα. Για το Πάσχα στο χωριό κάποιος μπορεί να θυσιάσει και το νεφρό του, ενώ για τους φανατικούς της πόλης, το Πάσχα είναι μία όαση, αφού η Αθήνα δείχνει τις ομορφιές της, χωρίς πολυκοσμία, στο αποκορύφωμα της άνοιξης. Κάπου εκεί ανάμεσα, υπάρχουμε κι εμείς. Οι διχασμένοι.

χωριό

Η αστική βαβούρα ησυχάζει και οι αυθεντικοί αστοί –με την έννοια των «εραστών του άστεως»– απολαμβάνουν το βασικότερο όλων: την ησυχία που έχει επικρατήσει, αφού οι «άλλοι», οι εραστές της επαρχίας, έχουν περάσει την Ελευσίνα και τη Μαλακάσα με δόξα και τιμή.

Φασαρία, ανταλλαγή ευχών, καλημέρες από τις αυλές, σαράντα νοματαίοι γύρω από ένα πλαστικό λευκό τραπέζι, που αράζουν στην πιο άνετη καρέκλα που έχει εφευρεθεί από καταβολής του κόσμου: την κλασική την πλαστική. Επιτέλους, το χωριό επιφυλάσσει αυτό που λέει και το όνομά του: ΜΑΖΙ!

Δεν θέλεις να νηστέψεις; Η πόλη είναι ανοιχτή για κάθε επιλογή. Τα σουβλατζίδικα βάζουν κάρβουνα τουλάχιστον μέχρι Μεγάλη Πέμπτη, μην πω και Μεγάλη Παρασκευή και θεωρηθώ υπερβολική. Άρα, κάνεις ό,τι θέλεις, χωρίς να δίνεις λογαριασμό πουθενά.

Κρατάς το έθιμο της νηστείας. Και να μην ήθελες, έχεις τη γιαγιά/θεία/ξαδέρφη που, αν τολμήσεις να φας έστω και ένα βουτυρένιο κουλουράκι ή μια τσιμπιά τσουρέκι, αρχίζουν να σε ψέλνουν. Έτσι, περιορίζεις τις ορέξεις σου, κάνεις αποτοξίνωση από τα ζωικά λίπη και κρατάς άλλη μια συνήθεια ζωντανή.

Αν αποφασίσεις να πας εκκλησία, θα πας ουσιαστικά εκκλησία. Επειδή δεν ξέρεις κανέναν, θα κάτσεις και θα ακούσεις όλους τους ύμνους. Θα βρεις και μια καρέκλα μην στέκεσαι όρθιος, αφού όπως προείπαμε, έχουν φύγει όλοι. Η κατάνυξη, λοιπόν, έρχεται χωρίς να σε αποσπούν εξωτερικοί παράγοντες. Το Μεγάλο Σάββατο στην Ανάσταση έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις τον ωραίο/α γείτονα/γειτόνισσα που δεν είχες το θάρρος. Ενώ, εκεί που ανταλλάσσεται το φως, πετάς και ένα «πάμε κέντρο για ποτάκι μετά;». Δεν χρειάζεται στην πόλη ούτε να ψήσεις αρνί, ούτε να φουρνίσεις. Κανένας δεν θα σου πει «καλά ρε, το Πάσχα τρώμε αρνί». Άσε με, χρυσέ μου. Εσένα τι σε νοιάζει; Μπορεί να γουστάρω Κυριακή του Πάσχα να φάω καρμπονάρα. Λογαριασμό θα σου δώσω; Η άνοιξη ξεπροβάλλει σε κάθε στενάκι της πόλης. Ο ήλιος κάνει την Ακρόπολη να μοιάζει ακόμα πιο όμορφη, ενώ οι νύχτες είναι γλυκιές, σαν να σου φωνάζουν: «Ανέβα στον Λυκαβηττό να απολαύσεις τη θέα».

Αν αποφασίσεις να πας εκκλησία, βλέπεις κάθε παλιό φίλο/συμμαθητή και λέτε τα νέα σας εν ώρα λειτουργίας ή την ώρα της περιφοράς του Επιταφίου. Οπότε, δεν καταλαβαίνεις τίποτα από τους ύμνους, αλλά μαθαίνεις όλα τα κουτσομπολιά, τα σωστά, τα άξια αναφοράς. Μετά την Ανάσταση, πέφτεις με τα μούτρα στο παϊδάκι, αφού όλη την εβδομάδα έχεις λιμοκτονήσει από την πολλή φακή. Οπότε τρως, προθερμαίνεσαι για την επόμενη μέρα και πέφτεις φαρδύς πλατύς στον καναπέ. Ω ρε γλέντια και κλαρίνα! Το αρνί ψήνεται και ξεροψήνεται, γείτονες πάνε κι έρχονται με μεζεδάκια, από τις 10 το πρωί η φάση είναι: κρέας-πατάτα-μπίρα και τούμπαλιν. Φτάνεις νύχτα, μεθυσμένος, χορτασμένος, πλήρης. Η φύση είναι μαγεία. Τα λουλούδια μοσχοβολούν, η θάλασσα είναι ήρεμη και ο ήλιος λαμπυρίζει στην επιφάνειά της. Ώρα για ρομαντικές βόλτες και ανταλλαγές λουλουδιών.

Η ΘΕΆΡΕΣΤΗ ΣΥΜΒΟΛΉ ΤΟΥ ΜΕΛΙΟΎ ΠΟΥ ΧΆΝΕΤΑΙ ΠΊΣΩ ΣΤΟ ΧΡΌΝΟ Η ιστορία ξεκινάει το 1954 από τα βουνά της Αρκαδίας. Ο Αθανάσιος Δημακόπουλος αφορμώμενος από τον θαυμασμό του και την περιέργειά του για αυτά τα υπέροχα έντομα, τις μέλισσες, αποφασίζει να ασχοληθεί με τα μελίσσια στον τόπο καταγωγής του, το χωριό Στεμνίτσα. Αυτή η πρώτη, αυθόρμητη, επαφή του με τον κόσμο των μελισσών, εξελίχθηκε σε επάγγελμα το οποίο συνεχίζει μέχρι σήμερα ο γιος του Αργύρης, με την ίδια αγάπη και αφοσίωση που ξεκίνησε ο πατέρας του. Με αποκλειστικά φυσικές διαδικασίες, μακριά από συμβατικές καλλιέργειες και φυτοφάρμακα, η Μελισσοκομία Α.Α. Δημακόπουλος παράγει μέλι, φρέσκια γύρη, βασιλικό πολτό, κερί, πρόπολη (νωπή & βάμμα), κηραλοιφές, φυτικά σαπουνάκια και όλα τα φυσικά και αναγκαία προϊόντα των μελισσών προς τον άνθρωπο. Άλλωστε είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων ότι τα προϊόντα της μέλισσας προάγουν την υγεία και την ομορφιά καθώς οι θεραπευτικές τους ιδιότητες είναι εξαιρετικά σημαντικές.

Το μέλι μπορεί να αντικαταστήσει τη ζάχαρη σε πολλά γλυκά και ροφήματα. Ψάξε συνταγές με μέλι ή –γιατί όχι– πειραματίσου. Έχεις δοκιμάσει καφέ με μέλι; Μπορεί να απογειώσει τη γεύση του αγαπημένου σου καφέ! Υγεία, γλυκύτητα και νοστιμιά μπορούν να πηγαίνουν μαζί!

Ένα κουτί δώρου της Μελισσοκομίας Α.Α. Δημακόπουλος που συμπεριλαμβάνει δύο βαζάκια μέλι, ένα ξυλάκι μελιού και ένα σαπουνάκι, είναι ο καλύτερος τρόπος να εκφράσεις την αγάπη σου στους γλυκούς ανθρώπους της ζωής σου… ειδικά τώρα που έρχεται η Άνοιξη!

www.agiasmeno.gr Φυσικό Κατάστημα: Κορίνθου 181, Άργος, τ: 27510 66020

Scan me

Έθιμα από τον τόπο σου

της Ηλέκτρας Τζώρτσου

Έθιμα του Πάσχα. Σε πολλά μέρη συμπίπτουν. Σε άλλα θα τα βρεις με μικρότερες ή μεγαλύτερες παραλλαγές. Άλλα έχουν σβήσει και φτάνουν σε εμάς μέσα από αφηγήσεις και γραπτά. Άλλα καλά κρατούν και συνεχίζουν τον δρόμο τους συμπαρασύροντας νέες, γέρους και παιδιά στο πολύχρωμο γαϊτανάκι της παράδοσης, της ιστορίας και της κοινοτικής δραστηριότητας των ανθρώπων. ΓΟΎΒΕΣ Διακοφτό Αχαΐας

Οι γραμμές του τραίνου χωρίζουν το Διακοφτό στα δύο. Τα χρόνια που ο σιδηροδρομικός σταθμός ήταν ακόμη ενεργός, την Κυριακή του Πάσχα δεν πραγματοποιούνταν δρομολόγια και όλο το χωριό μαζευόταν εκατέρωθεν των γραμμών για να ψήσει εκεί τα αρνιά, δημιουργώντας γούβες στο έδαφος για να μπούνε τα κάρβουνα.

ΤΟ ΣΗΜΈΡΟ Αγιά Πρεβέζης

Το πρωί της Μ. Παρασκευής τα παιδιά παίρνουν τους δρόμους του χωριού με καλάθια γεμάτα λουλούδια στο χέρι και πάνε από σπίτι σε σπίτι για να τραγουδήσουν «το σημέρο». Οι χωριανοί δίνουν στα παιδιά αυγά, κουλούρια και λεφτά, τα οποία

ρίχνουν μέσα στο καλάθι. Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας, τα παιδιά καταλήγουν στην εκκλησία για να στολίσουν με τα λουλούδια από τα καλάθια τους, μαζί με τις γυναίκες του χωριού, τον Επιτάφιο.

ΦΩΤΊΚΙΑ Γιάννενα

Tα «φωτίκια» είναι πασχαλινό έθιμο που έχει σχέση με την παραδοσιακή τέχνη του χαλκού στα Γιάννενα. Όταν τα βαφτιστήρια έφταναν σε ηλικία 8 έως 12 χρονών, οι νονοί, συνήθως το Σάββατο του Λαζάρου, τους αγόραζαν ρούχα, εσώρουχα και παπούτσια για τη Λαμπρή. Μαζί με αυτά, τους δώριζαν και ένα χάλκινο σκεύος που το ονόμαζαν «φωτίκι» και μπορεί να ήταν κατσαρόλα, ταψί, ταβάς, μαστραπάς (κανάτα χωρίς καπά-

κι) το οποίο το παρέδιδαν στο βαφτιστήρι το Μ. Σάββατο. Σε όλα τα χάλκινα σκεύη, ο χαλκουργός χάραζε τα αρχικά γράμματα του ονόματος του κάθε ιδιοκτήτη και μία ημερομηνία, ώστε να ήταν εύκολα αναγνωρίσιμα μετά το επαναληπτικό επικασσιτέρωμα από τον γανωματή.

ΤΑ ΜΕΛΙΤΊΝΙΑ Σαντορίνη

Τα μελιτίνια είναι παραδοσιακό γλύκισμα της Σαντορίνης φτιαγμένο με φύλλο και γεμισμένο με μείγμα ανάλατης μυζήθρας, μαστίχας και ζάχαρης. Τη Μ. Εβδομάδα, οι γυναίκες του χωριού ρίχνονται στη μάχη της παρασκευής των πιο περιποιημένων μελιτινιών, αφού αφενός το φύλλο πρέπει να είναι πολύ λεπτό και αφετέρου με οδοντογλυφίδα «κεντάνε» προσεκτικά

γύρω γύρω το φύλλο για να «φυλακίσουν» μέσα τη γέμιση.

ΤΟ ΚΆΨΙΜΟ ΤΟΥ ΙΟΎΔΑ Αηδονοχώρι Σερρών

Μέρες πριν την Ανάσταση, δύο γειτονιές του ίδιου χωριού ξεκινούσαν να μαζεύουν ξύλα σε αποθήκες, τις οποίες κρατούσαν κρυφές από τους κατοίκους της άλλης γειτονιάς, προκειμένου να ανάψει η κάθε γειτονιά τη δική της φωτιά για το κάψιμο του Ιούδα. Λίγες ώρες πριν την Ανάσταση, άναβαν οι φωτιές και κέρδιζε όποια γειτονιά άναβε τη μεγαλύτερη αλλά και αυτή που θα έκαιγε περισσότερη ώρα. Λόγω του ότι το Αηδονοχώρι ήταν σε υψόμετρο, οι φωτιές φαίνονταν από τα γύρω χωριά, τα οποία περίμεναν κι αυτά πώς και πώς να ανάψουν για να αποφασίσουν ποια ήταν η μεγαλύτερη.

Τύποι Πασχαλινοί δίπλα μας της Ηλέκτρας Τζώρτσου

Ο σένιος

Αυτός που θα ετοιμάζει τα ρούχα των ημερών του Πάσχα αμέσως μετά την αλλαγή της χρονιάς. Αυτή που θα ενημερωθεί από τον χειμώνα για τα χρώματα που θα είναι στη μόδα την άνοιξη που μας έρχεται για να βρει το καταλληλότερο συνολάκι. Αυτός που κάθε χρόνο κοντράρεται στα ίσα με τον επιτάφιο τον ίδιο. Αυτή που από την πολύ λακ στα φρεσκοφτιαγμένα μαλλιά κομμωτηρίου, αρπάζει πιο γρήγορα απ’ όλους το άγιο φως και γίνεται φλαμπέ. Αυτός που τον καταλαβαίνεις από το φαντεζί κοστούμι ότι είναι έτοιμος για το μπουζουκοξεφάντωμα μετά την Ανάσταση, με το ζόρι κρατάει ένα κερί στο χέρι και στις τσέπες έχει έτοιμα τα πούρα για μετά. Αυτή που αρνείται να δεχτεί ότι η γόβα δεν πάει στον χαλικόδρομο του χωριού και προχωράει υποβασταζόμενη — σαν τον επιτάφιο ένα πράγμα κι αυτή.

Ο μολότοφ

Δεν νοείται ανάσταση για τον μολότοφ χωρίς μπαμ μπουμ. Τα άλλα είναι για τους φλώρους. Ψάχνεται μέρες πριν, σε ειδικά καταστήματα, για να εφοδιαστεί με όσο το δυνατόν περισσότερα πυροτεχνοκροτοβολιδοπράματα. Όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο. Ζει μόνο για αυτή τη στιγμή, τη στιγμή του χαμού, της φασαρίας. Πολλές φορές, ο μολότοφ ανυπομονεί τόσο πολύ να έρθει η στιγμή του να λάμψει (κυριολεκτικά), που ξεκινάει να κοπανάει προτού σημάνει Ανάσταση. Κι έτσι, ακούς μια και δυο ώρες πριν κάτι άσχετους κρότους από το πουθενά να σκίζουν τα τύμπανά σου. Πουλιά πετάγονται από τα κλαριά, παππούδες παθαίνουν εμφράγματα, μωρά κλαίνε, σκυλιά αλυχτάνε, στις γυναίκες κόβει το αυγολέμονο, αλλά αυτός εκεί. Ατάραχος κι αγέρωχος κάνει την πρόβα του, όπως κάθε σωστός καλλιτέχνης άλλωστε!

Σε κάθε κατάσταση που επαναλαμβάνεται, δημιουργούνται κάποιοι τύποι που, λίγο-πολύ, έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Όλοι τους ξέρουμε, όλες τους έχουμε συναναστραφεί, σε όλους μας έχουν χαρίσει στιγμές άφθονου γέλιου. Μην βιαστείς όμως να διαλέξεις στρατόπεδο. Μπορεί να είσαι κι εσύ ένας απ’ αυτούς!

Ο τσίμπας

Δεν υπάρχει μεζεδάκι, γλυκάκι, πιατάκι που να μην πέσει στην αντίληψή του και να μην ενώσει αντίχειρα και δείκτη για να τσιμπολογήσει το κατιτίς του. Συνήθως δεν συμμετέχει σε καμία διαδικασία μαγειρέματος, αλλά πάντα θα τον βρεις ακριβώς εκεί που οι άλλοι μαγειρεύουν. Πιάνει την κουβέντα και δήθεν μου τάχα μου χωρίς να το καταλάβει, παρασυρμένος από το μπλα-μπλα, σουφρώνει κι ένα κομματάκι τσουρέκι. Δοκιμάζει από την κατσαρόλα λίγη μαγειρίτσα και καλά για να πει τη γνώμη του. Το μεγάλο ρεσιτάλ, βέβαια, ο τσίμπας το δίνει την Κυριακή του Πάσχα. Ούτε ένα πιάτο δεν θα ξεφύγει από τα νύχια του. Προτού καν καθίσουν όλοι στο τραπέζι, ο τσίμπας θα τα έχει δοκιμάσει όλα. Και όταν το αρνί φτάσει τελικά, μέσα σε ταψιά στο κέντρο του τραπεζιού, δεν θα μείνει πέτσα ούτε για δείγμα.

Ο τύφλας

Αυτοί οι τύποι είναι σουρωμένοι από τις 9 το πρωί. Το Πάσχα είναι γι’ αυτούς μία ακόμη αφορμή για κραιπάλιασμα. Ξεκινάνε με τσιπουράκι –και καλά να μη φαίνεται ότι είναι αλκοόλ, μεσημεριάζουν με μπύρα και βραδάκι καλά κρασιά. Πάντα τους πετυχαίνεις με ένα ποτήρι στο χέρι, γιατί σαν το Πάσχα δεν έχει και άντε γεια μας ρε παιδιά κι έτσι να ανταμώνουμε πάντα. Το μόνο που θυμούνται βέβαια από το Πάσχα, είναι η στιγμή πριν ανοίξουν την πρώτη μπύρα, μετά το χάος. Ανοίγουν τον χορό τρεκλίζοντας, σε τραβάνε συνέχεια να χορέψεις ενώ δε θες, λένε ότι θα βοηθήσουν στις δουλειές αλλά ποτέ και κάνουν τα πιο άβολα αστεία. Πολλές φορές όμως, μπορεί να γίνουν και η ψυχή της παρέας. Τους το δίνουμε!

Ο ψήστης

Όλοι και όλες έχουμε έναν τέτοιο θείο, πατέρα, μεγάλο ξάδερφο, ανιψιό. Τον ψήστη τον τεράστιο, τον καλυτερότερο, τον έχω φάει τα νιάτα μου πάνω από ψησταριές και αν δεν φας ψητό απ’ τα χεράκια μου δεν ξέρεις τι πάει να πει κρέας. Σε αυτό το σημείο ο ψήστης χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Η μία είναι αυτή που όντως λέει όλα αυτά τα βαρετά αλλά χαριτωμένα κλισέ και είναι όμως όντως εκεί, απίκο από τις 8 το πρωί, να καθαρίζει σούβλες, να ξεχορταριάζει, να προετοιμάζει κάρβουνα, να ξεπλένει άντερα, να δένει αρνιά. Υπάρχει όμως και αυτή η δεύτερη κατηγορία· θα σου πρήξει τα συκώτια με τις φοβερές και τρομερές του γνώσεις πάνω σε καθετί που αφορά το ψήσιμο, αλλά την κρίσιμη στιγμή θα βρίσκεται πάντα κάπου αλλού. Μα θα κοιμάται, μα θα μιλάει στα τηλέφωνα, μα θα του τύχει τελευταίας στιγμής δουλειά στο λαπτοπ, μα θα αναλάβει τελικά να κόβει μαρούλια και ντομάτες επειδή και καλά τον χώσανε, μα απλά θα πίνει και θα κουβεντιάζει. Χειρότερο, δε, το να εμφανιστεί ακριβώς μόλις είναι έτοιμο το αρνί με ατάκα τύπου «καλό, αλλά κάτι του λείπει». Ακόμη χειρότερο, το να είναι καθ΄όλη τη διάρκεια του ψησίματος πάνω από τον δόλιο τον πραγματικό ψήστη και απλά να δίνει συμβουλές με τη μπυρίτσα ανά χείρας. One moment later, σουβλίζεται ο δήθεν ψήστης!

Ο κορτάκιας

Ποια Ανάσταση, ποια έθιμα, ποιο Πάσχα στην τελική; Εδώ το θέμα είναι το φλερτ, το περιτριγύρισμα, το τιτίβισμα. Λίγο η άνοιξη, λίγο το ίδιο το ερωτικό πνεύμα του κορτάκια, αυτές οι μέρες είναι ευκαιρία για ερωτοτροπίες. Από την περιφορά του επιταφίου μέχρι τον περίβολο της εκκλησίας την Ανάσταση, ακόμη και στο γλεντάκι της Κυριακής, το μάτι του κορτάκια είναι γαρίδα. Κεραίες ξεφυτρώνουν από το κεφάλι του, μάτια και στην πλάτη. Δεν υπάρχει θηλυκό ή αρσενικό που να μην παρατηρήσει. Συνεχής διάθεση για ματιές και κουβέντα. Και, προφανώς, θέλει να βρει το φετινό του ενδιαφέρον αντικείμενο όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να μπορέσουν οι υπόλοιπες μέρες να έχουν ένα νόημα ρε αδερφέ. Μην πάει τσάμπα και το τράβηγμα μέχρι το χωριό και το σένιο φουστανάκι/κοστουμάκι που κουβάλησε από τας Αθήνας.

ÇΤο λαΐνιÈ φέρνει την Κρήτη στους δρόμους του Κεραμεικού

Οι ανοιξιάτικες μέρες του Πάσχα ενδείκνυνται για τραπεζάκια έξω, παραδοσιακά μεζεδάκια και νόστιμα αποστάγματα. «Το λαΐνι» είναι ένα κρητικό καφενείο που τα προσφέρει όλα αυτά απλόχερα, μαζί με μία ολόκληρη φιλοσοφία καφενείου: παρέα, επαφή, οικειότητα. Η Μεγάλη Παρασκευή, μάλιστα, στην Κρήτη είναι μέρα κατά την οποία μαζεύονται από το πρωί στα καφενεία για να πιούνε ρακή. Γιατί να μην ακολουθήσουμε το έθιμο αυτό και όσοι μείνουμε πίσω στην πόλη; Και ποιος καλύτερος μεζές για τη ρακούλα, από τους χοχλιούς που έρχονται κατευθείαν από την Κρήτη, αλλά και τα αλίπαστα: ολόφρεσκος μαρινάτος γαύρος που φτιάχνεται από τον ίδιο τον ψαρά, χταπόδι ξυδάτο, φιλέτο μπακαλιάρου, τσιροσαλάτα, μοσχομυριστά αχνιστά μύδια και σκουμπρί. Φυσικά, ο κατάλογος έχει ένα σωρό ακόμη πιάτα με κρητικής προέλευσης προϊόντα, που επιλέγονται ένα προς ένα από παραγωγούς και πολλά απ’ αυτά φερμένα απευθείας από τους συγγενείς των παιδιών που ζούνε στην Κρήτη. «Το λαΐνι», λοιπόν, είναι ένα δοχείο μέσα στην πόλη, όπου ανταμώνουν παραδοσιακές συνταγές, μουσικές και όμορφοι άνθρωποι. Κοπιάστε!

Το λαΐνι

Αρτεμισίου 40, Κεραμεικός | Τ.: 211 40 21 485 fb: Το λαΐνι

Ένα ξεχωριστό μέρος με αυθεντικούς ανθρώπους

Με το όνομά του να μας φέρνει στο μυαλό τις μυρωδιές της ομώνυμης αγοράς της Θεσσαλονίκης, το «Καπάνι» φτιάχτηκε το 2017, εξαιτίας της αγάπης του Γιώργου και της Χριστίνας για το φαγητό και την ανάγκη τους να δημιουργούν και να προσφέρουν αυτό που και οι ίδιοι θα ήθελαν να απολαμβάνουν. Απλά και νόστιμα πιάτα που θυμίζουν χωριό, ιδιαίτερα υλικά από περιοχές της Ελλάδας με το τσιγαριαστό ζυγούρι και τους γίγαντες από τη Φλώρινα να παίρνουν το μεγαλύτερο χειροκρότημα και τα υπόλοιπα πιάτα να είναι γευστικές εκπλήξεις αφού εξαρτώνται από τα κέφια των μαγείρων από μέρα σε μέρα. Τα ποτά είναι εκλεκτά και διαλεγμένα μετά από πολύ ψάξιμο και δοκιμές γι’ αυτό και είναι πολύτιμα στοιχεία του χώρου – όπως χαρακτηριστικά τα αποκαλεί ο Γιώργος, «διαμαντένια». Τσίπουρο Τυρνάβου, εύγευστο και πεντακάθαρο, ρακί από το Ηράκλειο, ψημένη Αμοργού και μοσχομυριστά κρασιά. Τώρα που ο καιρός είναι σύμμαχός μας, τα τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο μας περιμένουν για μουσικές, μυρωδιές, όμορφους ανθρώπους και καλό ποτό!

Καπάνι

Χίου 29, Αθήνα | Τ: 215 56 00 234 Fb: @KapaniKafeneio

«Με τη φαντασία»

Χρονογράφημα του Κώστα Βάρναλη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πρωία στις 4 Απριλίου 1942

- Πού θα περάσουμε το Πάσχα; - Όπου θες… - Δεν έχει όπου θες. Θα πάμε κάπου εδώ κοντά: Λιόσια, Γαλάτσι, Αγία Παρασκευή… Κι αν θες θάλασσα, πάμε στον Άλιμο, στον Άγιο Κοσμά ή στο Πέραμα. Να περπατήσουμε λιγάκι, να ζεσταθή το αίμα μας και να ξεμουδιάση το κορμί μας. Θα τρέχουμε ολημερίς κάτου από τα πεύκα ή θα τσαλαβουτάμε στη θάλασσα. Θα γεμίσουνε τα πλεμόνια μας από τη μυρωδιά του ρετσινιού ή της άρμης. Και νωρίς νωρίς θα στρώσουμε τραπέζι στο γρασίδι ή στα φύκια και θα φάμε και θα πιούμε… - Και πότε θα ψήσουμε τ’ αρνί στη σούβλα; - Δεν έχει να ψήσουμε τίποτα. Πάνε αυτά που ήξαιρες. Θα πάρουμε μαζί τα φαγητά μας μέσα σε δίχτυα ή καλάθια –ακόμα και το κρασί μας– και λάου λάου, ψιλοκουβεντιάζοντας, θα πάμε όπου ορίσουμε και δε θα καθήσουμε σε μαγαζί, γιατί θα μας κόψουν...

ούτε λεωφορείο. Απλώς θα βγούμε στο μπαλκόνι μας πρωί πρωί ή στο κατώφλι της πόρτας και θα καθήσουμε…

- Και νερό;

- Κοροϊδεύεις;

- Θα πάρουμε και νερό!

-… κι όταν, βγαίνοντας ο ήλιος από το βουνό, μας χτυπήση τα μάτια και μας θαμπώση, θα κλείσουμε τα μάτια…

- Και σαπούνι! - Και σκοινί! πρόσθεσε ο άλλος θυμωμένος. - Άκου να σου πω εγώ μιαν εκδρομή και πιο ωραία και πιο εύκολη! Θα πάμε μακρυά… Δεν μπορώ να βλέπω μπροστά μου την Αθήνα. Δε θέλω να μου θυμίζη την αθλιότητα της καθημερινής μου ζωής. Θα πάμε είτε στον Πόρο, είτε στον Όσιο Λουκά, είτε στους Δελφούς, είτε στο Μυστρά. Σ’ έναν άλλον κόσμο! Δε θα πάρουμε τίποτα μαζί μας. Μονάχα το γυλιό μας με μια πετσέτα, μια κουβέρτα, μερικά μαντήλια, μιαν οδοντόβουρτσα και τα «Πασχαλινά Διηγήματα» του Παπαδιαμάντη. Θα φορέσουμε τις αρβύλες μας και το κασκέτο μας, θα πάρουμε στο χέρι το μπαστούνι μας κι ύστερα φρέσκοι φρέσκοι θα κινήσουμε… Θα κινήσουμε, αλλά δε θα κινηθούμε! Γιατί για την εκδρομή που σου λέω, δε θα πάρουμε ούτε βαπόρι, ούτε τραίνο,

- Και θα… κοιμηθούμε! -…θα ονειρευτούμε πως πήγαμε στον Πόρο ή στον Όσιο Λουκά κ.λπ. Τα ταξίδια της φαντασίας είνε πάντα ανώτερα από τα ταξίδια τα πραγματικά. Γίνονται όπως τα θέλεις εσύ κι όχι όπως τα θέλουν οι περιστάσεις. Και δεν κοστίζουνε τίποτα: ούτε κόπους, ούτε έξοδα. Και ποτές δεν τελειώνουν με απογοητεύσεις… - Άσε τώρα τις εξυπνάδες και λέγε: θάρθης μαζί μας ή όχι; - Εσύ ναρθής μαζί μου. Μια φορά στο Δημόσιο Ψυχιατρείο του Δαφνιού με ζύγωσε κάποιος τρελλός: -«Πού είνε το σπίτι σου;» – «Στην Αθήνα, οδός τάδε, αριθμός τάδε… Αλλά τι σου χρειάζεται αυτή η πληροφορία;» – «Θάρθω απόψε να συνομιλήσουμε».

- «Και πώς θα βγης απ’ εδώ;» Μου έδειξε τα ύψη. Εγώ ενόμισα πως μου έδειχνε τη μάντρα. – «Θα πηδήξης από τη μάντρα;» τόνε ρώτησα. – «Θα έρθω από τον ουρανό. Είμαι ο Αντρέας ο… ουρανοβάμων»! Λοιπόν, εάν δεν γίνης ουρανοβάμων, δεν μπορείς να πας πουθενά! - Είσαι τρελλός! - Ο Σόλων έκανε τον τρελλό για να πη μιαν αλήθεια· κ’ εγώ κάνω τον τρελλό για να ταξιδέψω. Και θα πάω σ’ όλα αυτά τα μέρη συγχρόνως: και στον Πόρο και στον Οσιο Λουκά και στους Δελφούς και στο Μυστρά. Και θα μείνω όσες μέρες θέλω. Θα χαρώ τις μαργαρίτες και τις παπαρούνες στα λειβάδια, τις βρύσες στο βουνό, τους γλάρους στη θάλασσα… Θα φάω τη μαγειρίτσα μετά την Ανάσταση, με τα κεριά καρφωμένα στο σιταρένιο ψωμί· θα ψήσω τ’ αρνί της σούβλας, θα πιω κρασί μοναστηρήσιο και θα γίνω άλλος άνθρωπος, γιατί είμαι… άλλος άνθρωπος. (Πρωία, 4 Απριλίου 1942)

Το καλό κρέας στο σπίτι του!

Ένα γνήσιο ψητοπωλείο για όσους δεν χορταίνουν ποτέ το καλό κρέας βρίσκεται από το 2005 στη γειτονιά της Κυψέλης. Δύο όμορφοι και φωτεινοί εσωτερικοί χώροι (ισόγειο και πάνω όροφος) και ένας εξωτερικός, μας περιμένουν κάθε μέρα, εκτός Δευτέρας, να απολαύσουμε τις μυρωδιές και τις γεύσεις που βγαίνουν από την κουζίνα. Μεγάλη ποικιλία από ζουμερά κρέατα και για συνοδευτικά τόσα όσα χρειάζεται το καλό κρέας για να αναδειχθεί· χειροποίητες αλοιφές, πατάτες τηγανιτές, τυριά και σαλάτες. Τα χοιρινά μπριζολάκια είναι φυσικά το σουξέ του μαγαζιού, αλλά μπορείς να βρεις και από αρνίσια παϊδάκια και μοσχαρίσιο φιλέτο μέχρι μπιφτέκια, πανσετούλες και κεμπάπ. Στις σαλάτες: οι κλασικές κι αγαπημένες μας χωριάτικη, χόρτα, λάχανο-καρότο και μαρούλι με κρεμμυδάκι και άνηθο, αλλά και πιο ιδιαίτερες, όπως σπανάκι με κοτόπουλο και σουσάμι και ρόκα με μοτσαρέλλα και ντοματίνια. Τα τυλιχτά δεν λείπουν από το μενού, καθώς πολλά από τα κρεατικά προσφέρονται και σε πίτα. Την Κυριακή του Πάσχα, το αρνάκι στη σούβλα είναι η απαραίτητη προσθήκη στο μενού για να γιορτάσουμε τη μέρα όπως της πρέπει!

μπριζολάκια.gr

Ευελπίδων 47, Κυψέλη | Τ.: 210 88 13 121 fb: @brizolakia.gr | www.brizolakia.gr

Cocktail o’ clock S h a kers

γεμάτα φαντασία, εμπειρίες, γεύσεις & γνώση Τo cocktail εδώ και πολύ καιρό έχει τη δική του θέση ανάμεσα στις προτιμήσεις της νύχτας· το negroni γεννήθηκε στο Μιλάνο γύρω στο 1860, ενώ το daiquiri λεμόνι ήταν το cocktail που απολάμβανε ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ στο El Floridita στην καρδιά της Αβάνας… Από τότε έως τώρα, η δημιουργία και η απόλαυση ενός καλού cocktail έχει εξελιχθεί σε ιεροτελεστία. Αλκοόλ, γαρνιτούρες, χυμοί, πουρέδες και κάθε λογής υλικά έχουν επιστρατευτεί, ώστε γεύσεις, υφές, μυρωδιές και πολύχρωμες εικόνες να χωρέσουν σε ένα κομψό ποτήρι και να δώσουν την κατάλληλη ανύψωση στις μέρες και τις νύχτες μας. Κυκλοφορώντας ανάμεσα στα στενά της πόλης, γνωρίσαμε και μιλήσαμε με τους ειδικούς της μπάρας, που βάζουν στις υγρές αλκοολούχες απολαύσεις μας τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.

Γράφει η Άντα Κουγιά

01_MR. FOX Λαοδίκης 38, Γλυφάδα / T.: 210 8981 654 02_ARBARORIZA Ερατοσθένους 33 & Πλατεία Πλαστήρα 10 Τ.: 210 70 19 530 03_ΦRÍDDA ΓΚΡΊΚ ΜΠΙΣΤΡΌ Κρίσσης 50, Άνω Κυψέλη / Τ: 21 0861 4562 04_COULEUR LOCALE Νορμανού 3, Μοναστηράκι / T.: 216 70 04 917 05_MOJO CLUB Παπαδιαμαντοπούλου 36, Αθήνα / Τ. 210 77 57 033 06_BARTESERA Κολοκοτρώνη 25, Αθήνα / Τ.: 210 32 29 805 07_VILLA COLOMBIANA Πλ. Ελ. Βενιζέλου 16, Νέα Φιλαδέλφεια T. 21 0258 8937 08_A LIAR MAN Σωφρονίου 2, Αθήνα / Τ. 21 0345 5656 09_AGAVITA CANTINA MEXICANA Λ. Δεκελείας 86, Νέα Φιλαδέλφεια Τ.: 210 25 10 604 10_BLACK DUCK GARDEN Ιωάννου Παπαρρηγοπούλου 7, Αθήνα Τ.: 210 32 52 396

Illustration: Anna Pirolli

Cheers friends!

the cocktail Tropical Penetration

Μια MR.FOX παραλλαγή του κλασικού κοκτέιλ «Pina Colada». Αρωματισμένο λευκό ρούμι με καβουρντισμένο σουσάμι, σιρόπι από white penja pepper, mezcal και απογεμίζουμε με ζυμωμένο ανανά σε νερό καρύδας με μπαχαρικά. Σερβίρεται σε ψηλό ποτήρι με πούδρα καραμελωμένου αλατιού.

THE FACE ΠΆΝΟΣ ΚΑΝΑΤΣΟΎΛΗΣ CO-OWNER & BAR MANAGER ΜR.FOX Ξεκίνησε να δουλεύει πίσω από τα μπαρ περίπου το 2006. Πιο πολύ σαν διασκέδαση και λιγότερο ως έξτρα εισόδημα. Βρέθηκε έτσι σε μικρά μπαρ και σε κάποια πιο μεγάλα clubs της εποχής. Όσο περνούσαν, τα χρόνια το αγαπούσε όλο και περισσότερο και αποφάσισε να το εξελίξει. Έφυγε για το εξωτερικό, δουλεύοντας για ένα από τα καλύτερα μπαρ του κόσμου· το Zuma στο Ντουμπάι! Στη συνέχεια ενσωματώθηκε στη θρυλική ομάδα του «The Clumsies», ενώ το 2017, ανακηρύχθηκε World Class Bartender Of The Year στο διαγωνισμό της Diageo για την Ελλάδα.

The place

INFO

Λονδρέζικο αεράκι έχει φυσήξει στη Γλυφάδα από τον Ιούλιο του 2020 που το MR. FOX άνοιξε τις πόρτες του και ξεχώρισε δικαίως ανάμεσα στις επιλογές της αθηναϊκής διασκέδασης. Το ξύλο συναντά το βελούδο, η τέχνη συνδυάζεται με το bar dining και τα cocktails δίνουν τη δική τους εκδοχή στη γεύση και την απόλαυση. Ουσιαστικά, φέρνουν τη δική τους bar culture που παντρεύει τη φινέτσα με την αυθεντική φιλοξενία. Η δημιουργικότητα ξεχειλίζει τόσο στη διακόσμηση, όσο και στον κατάλογο των cocktails και του φαγητού με all day επιλογές που κάνουν τις αισθήσεις σου να απογειώνονται. Πραγματικά, οι γεύσεις είναι το κάτι άλλο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στο μαγαζί και όλα συνυπάρχουν αρμονικά. Φυσικά, ξεχωρίζουν οι άνθρωποί του που διακρίνονται για την ευγένεια, την εμπειρία και το γεγονός ότι μας κάνουν να αισθανόμαστε σαν στο σπίτι μας.

MR. FOX Λαοδίκης 38, Γλυφάδα / T.: 210 8981 654 / Fb: Mr.Fox : The Bar / Ig: @mrfoxthebar / mrfoxbar.com

Η φιλοσοφία που δημιουργούμε στο MR.FOX τα μενού μας -μαζί με όλη την ομάδα και κυρίως με τον Head-Βartender μας, Δημήτρη Ρούσσοείναι το «sustainability». Δηλαδή δουλεύουμε με φιλοσοφία «zero waste». Προσπαθούμε να παίρνουμε όσα περισσότερα «πράγματα» μπορούμε από κάθε υλικό που χρησιμοποιούμε. Φέτος καταφέραμε να έχουμε 85% zero waste στο μενού μας. Και φυσικά, όλη η φιλοσοφία του μενού cocktail του MR.FOX είναι να συνδυάζονται αρμονικά με το bar food που σερβίρουμε, το οποίο αυτή τη στιγμή υπογράφει ο chef Άνταμ Κοντοβάς. Εμείς στο MR.FOX πρωταρχικό στόχο έχουμε να σερβίρουμε μοναδικά κοκτέιλ στον κόσμο, αλλά αν θελήσει να πιει και ένα απλό ποτό θα το σερβίρουμε με την ίδια χαρά και μαεστρία. Το δικό μου αγαπημένο κοκτέιλ είναι το «The Great Paloma», ένα κοκτέιλ που είχαμε στον πρώτο κατάλογο του MR.FOX από τον Ιούλιο του 2020 μέχρι το Μάιο 2021, και αποτελούσε μια δική μας υπερ-παραλλαγή πάνω στην κλασική Παλόμα, όπως την βλέπει η ομάδα του Mr Fox. Από απλό ποτό, φυσικά προτιμώ Gin ‘n Tonic με φλούδα λεμονιού. Έρχεται ένα ολοκαίνουριο μενού στο MR.FOX, περίπου στα μέσα Μαΐου. Και θα είναι ιδιαίτερα ανατρεπτικό, με δημιουργίες στα cocktail πάντα μέσα από τη δική μας οπτική και όπως αντιλαμβάνεται η ομάδα του MR.FOX το sustainability και το zero waste. Φυσικά, θα παραμείνουν τα Canned-Cocktails-To-Go του MR.FOX Πρόκειται για τέσσερις «take-away only» μοναδικές MR.FOX συνταγές, τέσσερα bubbly classic cocktails with a twist, εμφιαλωμένα σε ιδιαίτερα cans, για να παραλάβετε από το MR.FOX και να απολαύσετε στο χώρο σας.

The place ΦΈΤΟΣ, ΣΥΜΠΛΗΡΏΝΟΝΤΑΙ 8 ΧΡΌΝΙΑ ΑΠΌ ΤΌΤΕ ΠΟΥ Η ΑΡBARΌΡΙΖΑ ΆΝΟΙΞΕ ΤΙΣ ΠΌΡΤΕΣ ΤΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΌΜΟΡΦΗ ΓΩΝΙΆ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΑΤΊΟΥ ΚΑΙ ΓΝΏΡΙΣΕ ΣΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΊΟΥΣ ΤΑ COCKTAIL ΜΕ ΆΡΩΜΑ ΕΛΛΆΔΑΣ ΚΑΙ ΌΧΙ ΜΌΝΟ. ΞΕΧΏΡΙΣΕ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΉ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΙΚΉ ΑΤΜΌΣΦΑΙΡΑ ΚΑΙ ΤΗ FUNKY, ΠΟΛΎΧΡΩΜΗ ΔΙΑΚΌΣΜΗΣΗ (ΚΑΙ ΔΙΆΘΕΣΗ!), ΕΝΏ Η COCKTAIL LIST –ΠΟΥ ΑΝΑΝΕΏΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΏΣ– ΈΧΕΙ ΩΣ ΒΆΣΗ ΤΗΣ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΈΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΆ ΑΠΟΣΤΆΓΜΑΤΑ. ΟΎΖΟ, ΤΣΊΠΟΥΡΟ, ΡΑΚΉ, ΨΗΜΈΝΗ ΡΑΚΉ ΑΜΟΡΓΟΎ, ΠΑΤΡΙΝΉ ΤΕΝΤΟΎΡΑ ΣΥΝΑΝΤΟΎΝ ΦΡΈΣΚΑ ΥΛΙΚΆ ΚΑΙ ΔΊΝΟΥΝ ΤΟ ΠΙΟ ΔΡΟΣΕΡΌ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΣΤΟ ΠΟΤΉΡΙ ΜΑΣ! ΦΥΣΙΚΆ, ΕΊΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΆ ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΩΊ ΓΙΑ ΚΑΦΈ ΚΑΙ BRUNCH, ΕΝΏ ΌΛΟ ΤΟ ΓΕΥΣΤΙΚΌ ΜΕΝΟΎ ΜΑΣ ΧΟΡΤΑΊΝΕΙ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΏΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΈΡΑΣ. ΦΗΜΊΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΌΛΑ, ΛΟΙΠΌΝ, ΑΛΛΆ ΚΥΡΊΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΚΆΝΟΥΝ ΝΑ ΑΙΣΘΆΝΕΣΑΙ ΌΧΙ ΑΠΛΌΣ ΘΑΜΏΝΑΣ, ΑΛΛΆ ΦΊΛΟΣ, ΑΝΑΠΌΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΆΤΙ ΤΟΥ ΧΏΡΟΥ ΓΕΝΙΚΌΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΠΆΡΑΣ ΕΙΔΙΚΌΤΕΡΑ.

THE FACE Κώστας Φοβάκης, bartender, συνιδιοκτήτης Βρίσκεται πίσω από τις μπάρες πάνω από 10 χρόνια και, όταν αποφάσισε να ανοίξει τον δικό του χώρο, σκέφτηκε ότι τα ελληνικά αποστάγματα μπορούν να γίνουν η βάση για μοναδικές αλκοολούχες γεύσεις.

Yogi Στο όνομα Yogi ακούει το ροζ cocktail της Αρbarόριζα. Περιέχει ούζο, γιαούρτι και βατόμουρα, ενώ το μείγμα συμπληρώνεται με σπιτικό σιρόπι βανίλιας Μαδαγασκάρης. Δοκιμάστε το και η γεύση θα σας ανταμείψει.

ΕΣΈΝΑ ΠΟΙΟ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΟΤΌ ΣΟΥ; Λάτρης της απλότητας, φυσικά προτιμώ το gin με τόνικ, όμως από cocktail δοκιμάζω διάφορα. Ειδικά αυτά με το ούζο, τη ρακή, την ψημένη ρακή. Πρέπει να ανανεώνονται συνεχώς και οι ιδέες. ΤΙ ΑΛΛΑΓΈΣ ΒΛΈΠΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΤΙΜΉΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ; Νομίζω ότι, τουλάχιστον τον χειμώνα, επιστρέφει στα κλασικά ποτά, στις κλασικές επιλογές. Όμως, ποτέ δεν λέει όχι σε κάτι καινούργιο και πρωτότυπο. Συνήθως, ο καθένας έχει το ποτό του, όμως δε λέει όχι σε κάτι περίεργο που δεν έχει ξαναδοκιμάσει.

ARBARORIZA Ερατοσθένους 33 & Πλατεία Πλαστήρα 10 Τ.: 210 70 19 530 / fb: Αρbarόριζα / Ig: arbaroriza_athens

INFO

the cocktail

ΠΟΙΑ ΉΤΑΝ Η ΙΔΈΑ ΠΊΣΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡBARΌΡΙΖΑ; Στην αρχή είχαμε πει να φτιάξουμε ρακομελάδικο. Παράλληλα, όμως, θέλαμε να δημιουργήσουμε πρωτότυπες γεύσεις από τη μία, οικονομικές από την άλλη. Εξάλλου, ανοίξαμε μέσα στην οικονομική κρίση, όποτε έπρεπε να συνυπολογιστεί αυτός ο παράγοντας. Στην πορεία, αφού μου άρεσαν αυτά τα παραδοσιακά ποτά, άρχισα να πειραματίζομαι. Δεν αντικατέστησα τα κλασικά spirits με ελληνικά· έφτιαξα έναν ολόκληρο συνδυασμό γεύσεων από την αρχή. Για καλή μας τύχη, ο κόσμος έδειξε να αγκαλιάζει αυτήν την επιλογή.

03 THE FACE

Γιώργος Παπαδόπουλος

Ο Γιώργος μετράει 25 χρόνια εμπειρίας πίσω από τις μπάρες και σήμερα είναι εκπαιδευτής ενηλίκων, έχει υπάρξει εισηγητής σε πληθώρα σεμιναρίων, ενώ ειδικεύεται στις δημιουργίες καταλόγων. Έτσι και βρέθηκε στο Φrídda Γκρίκ Μπιστρό, αφού οι ιδιοκτήτες ήθελαν να δημιουργήσουν ένα ξεχωριστό elegant μέρος στην Κυψέλη. O Γιώργος αγαπάει τα ελληνικά spirits και είναι Athens Executive Ambassador του ελληνικού τζιν Dry River της εταιρείας Chariskos Greek Spirits, που εδρεύει στον... Ξηροπόταμο Δράμας!

ΠΟΙΟ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΟΤΌ ΣΟΥ; Έχω αγάπη για το τζιν. Όμως, δεν αλλάζω με τίποτα τα τσουγκρίσματα με τσίπουρο που συνοδεύεται με μεζέ. Για μένα το ποτό είναι απόλαυση και όχι απλή κατανάλωση. Όταν δημιούργησα τον κατάλογο για το Φrídda Γκρίκ Μπιστρό, συνδύασα την αγάπη μου για το τζιν και τα ελληνικά αποστάγματα σε ένα cocktail. «Πείραξα» λίγο το old time classic Negroni, δημιουργώντας την ελληνική παραλλαγή που ακούει στο όνομα «Γλυκόπικρον»· πέρα από τζιν, περιέχει μαυροδάφνη Πατρών, λικέρ κεράσι και βοτανικό λικέρ. ΜΕ ΒΆΣΗ ΤΗΝ ΠΟΛΎΧΡΟΝΗ ΕΜΠΕΙΡΊΑ ΣΟΥ, ΠΟΙΕΣ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΊΕΣ ΤΆΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΤΌ; Διακρίνεται καθαρά μία στροφή προς τα ελληνικά αποστάγματα. Και για μένα, καλώς. Έχουμε εξαιρετική παραγωγή, η οποία οφείλε-

ται φυσικά στον πλούτο της φύσης. Έχουμε πολύ καλή ποιότητα αμπελώνων για παράδειγμα, οπότε οι ετικέτες των ελληνικών ποτών ξεχωρίζουν. Είναι πολύ κοινό πλέον ο κόσμος να αναζητά καλό τσίπουρο, ακόμη και παλαιωμένα τσίπουρα με ξεχωριστή ποιότητα και καθαρή γεύση. Ο ΚΌΣΜΟΣ ΈΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΕΣ ΓΝΏΣΕΙΣ ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΆ ΤΟ ΘΈΜΑ ΤΟΥ ΠΟΤΟΎ ΚΑΙ ΤΩΝ SPIRITS; Βεβαίως και αυτό οφείλεται σε πολλά πράγματα. Από το ψάξιμο στο διαδίκτυο και τις καμπάνιες προώθησης στα social media, μέχρι τις πολυάριθμες εκθέσεις. Επίσης, οι ίδιοι οι bartenders και το προσωπικό των μαγαζιών κάνουν προτάσεις και ενημερώνουν τους θαμώνες. Για μένα αυτό είναι πολύ καλό. Ο κόσμος εκπαιδεύεται και ξέρει να ξεχωρίσει το ποιοτικό ποτό.

The place

ΤΟ ΦRÍDDA ΓΚΡΊΚ ΜΠΙΣΤΡΌ ΕΊΝΑΙ ΑΠΌ ΤΑ ΜΈΡΗ ΠΟΥ ΕΜΕΊΣ ΟΙ ΚΥΨΕΛΙΏΤΕΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΥΌΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΤΑ ΈΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΆ ΜΑΣ. ΣΕ ΜΙΑ ΉΣΥΧΗ ΓΩΝΙΆ ΤΗΣ ΆΝΩ ΚΥΨΈΛΗΣ, ΞΕΧΩΡΊΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ELEGANT ΑΙΣΘΗΤΙΚΉ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΕΓΜΈΝΟ ΜΕΝΟΎ ΣΕ ΓΕΎΣΕΙΣ ΚΑΙ SPIRITS. ΌΛΑ ΤΑ ΠΙΆΤΑ, ΤΑ ΚΡΑΣΙΆ, ΤΑ ΠΟΤΆ ΚΑΙ ΤΑ COCKTAILS ΦΈΡΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ, ΕΝΏ Η ΟΙΚΕΙΌΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΤΜΌΣΦΑΙΡΑ ΤΟΝΊΖΕΙ ΑΚΌΜΗ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΤΗΝ ΑΓΆΠΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΉΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΌΠΟΥ. Ο ΚΑΤΆΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΎ –ΕΠΙΜΕΛΗΜΈΝΟΣ ΑΠΌ ΤΟΝ CHEF ΧΡΉΣΤΟ ΜΠΑΛΤΑΓΙΆΝΝΗ– ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΎΕΙ ΑΠΌ ΤΟ ΜΈΤΣΟΒΟ ΜΈΧΡΙ ΤΗ ΣΎΡΟ ΚΑΙ ΑΠΌ ΤΗ ΧΊΟ ΜΈΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΊΑ. ΌΛΑ ΕΊΝΑΙ ΧΕΙΡΟΠΟΊΗΤΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΡΕΎΟΝΤΑΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΉ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΊΑΣ. ΚΆΤΙ ΑΝΆΛΟΓΟ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΚΟΟΛΟΎΧΕΣ ΑΠΟΛΑΎΣΕΙΣ· ΣΤΙΣ ΕΤΙΚΈΤΕΣ ΤΗΣ ΚΆΒΑΣ ΒΡΊΣΚΟΥΜΕ ΑΚΌΜΗ ΚΑΙ ΤΖΙΝ Ή ΒΌΤΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΠΑΡΑΓΩΓΉΣ.

the cocktail

INFO

Φrídda... με άρωμα Ελλάδας

ΦRÍDDA ΓΚΡΊΚ ΜΠΙΣΤΡΌ Κρίσσης 50, Άνω Κυψέλη / Τ: 21 0861 4562 FB: Φrídda Γκρίκ Μπιστρό / IG: @fridda_greek_bistro

Το σπέσιαλ cocktail του μαγαζιού ακούει στο όνομα Φrídda και βάζει ελληνικές γεύσεις στο ποτήρι — και πώς αλλιώς, αφού το μαγαζί έχει ως βάση του τα προϊόντα του τόπου. Αποτελείται από ελληνική βότκα, χιώτικη μαστίχα, πουρέ μανταρίνι και μοσχολέμονο, με γαρνιτούρα φρέσκο βασιλικό πλατύφυλλο.

THE FACE

Βασίλης Μαχαίρας

O Bασίλης είναι ο bar manager του Couleur Locale. Με εμπειρία 12 χρόνων πίσω από τις μπάρες, ο λόγος που ακολούθησε αυτό το επάγγελμα είναι η συνεχής επαφή με τον κόσμο και η δημιουργικότητα. «Η εστίαση είναι ένα ευχάριστο περιβάλλον. Ο κόσμος βγαίνει να διασκεδάσει και μ’αρέσει να είμαι κομμάτι αυτής της διασκέδασης. Στο Couleur Locale έρχεται νέος κόσμος, επί το πλείστον, για να απολαύσει τη θέα και τις υπηρεσίες μας. Εμείς οφείλουμε να αναδείξουμε το τοπικό χρώμα και να δώσουμε έμφαση στα ελληνικά προϊόντα. Έτσι, πολλά cocktails αποτελούνται από τέτοια στοιχεία, όπως το Playa De l’Amor με τεκίλα, Aperol, κίτρο Νάξου και ανανά».

The place

the cocktail Sleep No More Ένα από τα signature cocktail που έχουν ξεχωρίσει σχεδόν από τότε που άνοιξε τις πόρτες του το Couleur Locale. Gin, μαστίχα, passion fruit, φυσικός χυμός αγγούρι, ginger και βασιλικός είναι τα συστατικά του, που έχουν βαλθεί να αναδείξουν το… τοπικό χρώμα της Αθήνας, όπως εξάλλου και το ίδιο το μαγαζί.

COULEUR LOCALE Νορμανού 3, Μοναστηράκι / T.: 216 70 04 917 www.couleurlocaleathens.com / fb: Couleur Locale / ig:@couleurlocaleathens

INFO

Στην πιο πολύχρωμη και χαρακτηριστική γειτονιά της πόλης, κρυμμένο στη γραφική οδό Νορμανού, το Couleur Locale προσφέρει απλόχερα τη μαγεία της θέασης του λόφου της Ακρόπολης. Από το 2014, λειτουργεί ως αναπόσπαστο κομμάτι της περιοχής και προσφέρει all day απόλαυση για κάθε συνθήκη. Brunch, fingerfood, burgers, tapas είναι μόνο λίγα από όσα προσφέρει το μενού, ενώ τα cocktails και τα spirits κλέβουν την παράσταση. Signature και classic cocktails, early drinks και mocktails, προσεκτικά διαλεγμένη λίστα κρασιών και κλασικές ετικέτες δημιουργούν έναν μοναδικό κατάλογο για τους λάτρεις των κομψών και παιχνιδιάρικων γεύσεων. Όλα αυτά σε έναν χώρο που έχει σεβαστεί το τοπικό χρώμα της περιοχής, δίνοντας μια σύγχρονη νότα στο πάντα διαχρονικό σκηνικό της γειτονιάς, που θυμίζει παλιά Αθήνα.

05 the face Αντιγόνη Μίντζηρα Ξεκίνησε από το πόστο του service και μαγεύτηκε από τη δημιουργία της μπάρας. Έτσι, πολύ σύντομα βρέθηκε πίσω από το μπαρ να φτιάχνει απλά και σπέσιαλ ποτά, όπως και ευφάνταστα cocktails. Η ίδια μας είπε: «Το Mojo Club πάντα ψάχνεται με courses, ενώ όλοι οι συνεργάτες μαθαίνουμε ο ένας τον άλλον. Έτσι έμαθα κι εγώ, γιατί ήθελα να μπορώ να στέκομαι στην μπάρα, να προτείνω, να δοκιμάζω και να συνδυάζω γεύσεις. Οι τάσεις στο αλκοόλ εξελίσσονται και έτσι θέλω να εξελίσσομαι και εγώ στη δουλειά μου. Να πειραματίζομαι και να βρίσκω όλο και πιο καινούργια πράγματα».

The place Το Mojo Club είναι από τους αγαπημένους κήπους της πόλης και αποτελεί το τέλειο σκηνικό για βραδιές γεμάτες αλκοόλ και παιχνιδιάρικα cocktails. Tο κτίριο στο οποίο στεγάζεται είναι του 1920, χτισμένο πάνω σε ένα παλιό ρέμα του Ιλισσού, γι’ αυτόν τον λόγο η αυλή έχει πολύ πράσινο και σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα ξέφωτο ξεγνοιασιάς από τους φρενήρεις ρυθμούς της πόλης. Η κάβα του είναι τεράστια, με παραπάνω από 160 ετικέτες ποτών και οι άνθρωποι του Mojo έχουν την απαραίτητη γνώση, ώστε να κάνουν τις κατάλληλες προτάσεις ανάλογα με τα γούστα μας. Η φιλοσοφία τους είναι ότι το μυστικό βρίσκεται στην απλότητα, τόσο σε γεύση όσο και σε όψη. Έτσι, όλες οι δημιουργίες των cocktails βασίζονται σε old time classic συνταγές, που «πειράζονται», χωρίς όμως να χάνεται η καθαρότητα των γεύσεων. Οι συνδυασμοί γίνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αναδεικνύονται οι υφές του αλκοόλ.

the cocktail Tortuga

Από τον ολοκαίνουργιο κατάλογο των cocktails του Mojo Club –ο οποίος εμπνέεται από γνωστές ιστορίες και μύθους– η Αντιγόνη επιλέγει το Tortuga (το νησί της Καραϊβικής που άλλοτε ήταν το κέντρο της πειρατείας). Το Tortuga του Mojo Club έχει βάση το λευκό ρούμι, περιλαμβάνει ένα σιρόπι από μίγμα μπαχαρικών, αφήνοντας στη γεύση κυρίως αμύγδαλο και βανίλια, passion fruit, φρέσκο ανανά στημένο, αποξηραμένη παπάγια και λίγο στημένο λεμόνι. Η γεύση απογειώνεται, αν το λεμόνι έρχεται φρέσκο από τον κήπο της γιαγιάς της Αντιγόνης!

INFO

Επομένως, οι νύχτες στο Mojo Club είναι εμπειρία. Σε συνδυασμό με τις μουσικές επιλογές, που κινούνται σε ρυθμούς rock και jazz, το Mojo έχει γίνει πια στέκι διαχρονικό και όχι άδικα. Με παρέα, μόνος ή με το έτερον ήμισυ, το μόνο σίγουρο είναι ότι γύρω από την τεράστια ξύλινη μπάρα του δημιουργούνται σχέσεις και αναμνήσεις. Cheers!

MOJO CLUB Παπαδιαμαντοπούλου 36, Αθήνα / Τ. 210 77 57 033 Fb: Mojo Club / Ig: @mojoathensclub

the cocktail Red Square Jack

Στη λίστα των signature cocktails του Bartesera, την οποία επιμελήθηκε ο Αντρέας Λευιτικός, βρίσκουμε και το Red Square Jack· Ουίσκι Jack Daniel’s, κρέμα κόκκινου τσαγιού, orgeat, fee foam bitters & citrus. Σερβίρεται… ροζ, με λουλουδάκι στην κορυφή. Από τα καλύτερα cocktails που έχουμε δοκιμάσει, αφού η γεύση του Jack Daniel’s αναδεικνύεται υπέροχα.

Η ΚΑΤΕΡΊΝΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΊΑ ΚΑΙ ΜΙΛΉΣΑΜΕ, βρίσκεται στο μαγαζί από το 2005 και έχει δει την αθηναϊκή νύχτα και τις αλκοολούχες επιλογές να αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου. «Η μόδα των cocktail πρέπει να έφτασε στην Αθήνα γύρω στο 2010. Δεν εννοώ φυσικά ότι δεν υπήρχαν ως τότε. Φαντάσου ότι το Negroni κλείνει 100 χρόνια. Απλά, τα cocktails δεν ήταν στοιχείο ταυτότητας ενός μαγαζιού, πράγμα που άρχισε να μεταβάλλεται τότε. Εξάλλου, ο κόσμος έχει και περισσότερες γνώσεις στο θέμα του ποτού. Και αυτό είναι πολύ καλό».

The place

BARTESERA Κολοκοτρώνη 25, Αθήνα / Τ.: 210 32 29 805 Fb: Bartesera / Ig: bartesera_

INFO

Από το 2005, έχει γίνει ανά καιρούς το στέκι όλων των Αθηναίων. Ο λόγος για το Bartesera που βρίσκεται στην Κολοκοτρώνη και έχει διαμορφώσει την urban διασκέδαση, τόσο με την αισθητική του, όσο και με τις ποιοτικές επιλογές που προσφέρει. Κάποτε industrial, σήμερα ακόμη πιο φιλικό και οικείο, έχει απλωθεί σε μία κλασική και φιλόξενη αθηναϊκή στοά, η οποία όμως προσφέρει «θέα» στον αττικό ουρανό με την ανοιχτή οροφή. Έτσι, το καλοκαίρι μπαίνει αβίαστα στο Bartesera... από ψηλά! Στο μενού βρίσκεις επιλογές brunch με αυγά, γλυκά και αλμυρά pancakes, κρουασάν, ενώ οι all day επιλογές κινούνται ανάμεσα στην πίτσα, τα σάντουιτς, τις σαλάτες και τα finger food. Η λίστα κρασιών είναι προσεκτικά διαμορφωμένη από ετικέτες Ελλήνων παραγωγών, ενώ φυσικά την παράσταση κλέβει η cocktail list με τα signature και τα κλασικά. Το σκηνικό συμπληρώνεται από τους ανθρώπους του χώρου· ζεστοί και φιλόξενοι, με μοναδική τους μέριμνα να περάσεις καλά! Και αυτό το τελευταίο είναι το μόνο σίγουρο.

07 the cocktail Colombian Tie

Η… κολομβιανή γραβάτα είναι μια μορφή τιμωρίας των δοσίλογων στην Κολομβία. Η γλώσσα του θύματος τραβιέται και αφήνεται να κρέμεται στον λαιμό, κάνοντάς την να μοιάζει με γραβάτα. Από αυτές τις ιστορίες ήρθε και η έμπνευση για το Colombian Tie της Villa Colombiana· τεκίλα λευκή, passionfruit, βανίλια, πουρές από μούρα και στην κορυφή ένας κόκκινος πουρές που στάζει σαν αίμα...

Ο ΒΑΣΊΛΗΣ, ΌΠΩΣ ΜΑΣ ΕΊΠΕ, ΑΠΟΦΆΣΙΣΕ να ανοίξει τη Villa Colombiana γιατί ποτέ δεν έχει καταφέρει να πάει στην Καρταχένα της Κολομβίας. Άρα, γιατί να μη φέρει την Καρταχένα στην Αθήνα; «Στην Καρταχένα είναι κάθε μέρα πάρτυ. Παρά τις δυσκολίες και τη φτώχεια, οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι και τα κτίριά τους πολύχρωμα. Μελετήσαμε πολύ την αρχιτεκτονική, ώστε να φτιάξουμε μία ταράτσα που να μοιάζει σαν μικρογραφία της Καρταχένα. Από τη συγκεκριμένη κουλτούρα δημιουργήσαμε και το μενού». Το αγαπημένο του cocktail είναι η Paloma Colombiana: «Περιέχει λευκή τεκίλα, grapefruit, λάιμ, σιρόπι αγαύης, grapefruit soda και καπνιστό αλάτι».

The place

INFO

Αν έψαχνες να βρεις την αισθητική και την κουλτούρα της Κολομβίας κάπου στην Αθήνα, τότε η Villa Colombiana είναι το μαγαζί σου! Η πολύχρωμη ταράτσα στην καρδιά της Νέας Φιλαδέλφειας άνοιξε τις πόρτες της το 2019 και από τότε έχει γίνει από τα πιο αγαπημένα μέρη της Αθήνας. Πώς αλλιώς, αφού με το που αντικρίζεις αυτό το μέρος, νομίζεις ότι δεν είσαι πια στην πόλη, αλλά σε ένα εξωτικό κομμάτι μιας άλλης ηπείρου. Εκεί, βρίσκεις cocktail, φαγητό, πολύ χορό και καλοκαιρινή διάθεση. Tο μενού είναι εμπνευσμένο από γεύσεις της Κολομβίας και του Μεξικού. Tacos, burritos, σαλάτες, ακόμη και κοτόπουλο μαγειρεμένο σε γάλα καρύδας, μαζί με τα signature και τα classic cocktails δημιουργούν τον πιο νόστιμο συνδυασμό. Οι μουσικές συμπληρώνουν την καλοπέραση: από afro και latin, μέχρι πιο mainstream επιλογές ανάλογα με τον DJ που βρίσκεται πίσω από την κονσόλα! Τώρα που ο καιρός ανοίγει, η ταράτσα της Villa Colombiana είναι ιδανική επιλογή και για καφέ τα πρωινά. Τα Σαββατοκύριακα μας περιμένει και ειδικό brunch menu, για να ξεκινήσουμε τη μέρα μας χορτασμένοι.

VILLA COLOMBIANA Πλ. Ελ. Βενιζέλου 16, Νέα Φιλαδέλφεια / T. 21 0258 8937 Fb: VillaColombiana / Ig: @villa_colombiana

08 the face Ανδρέας Κατσανεβάκης

Ο Ανδρέας Κατσανεβάκης είναι ο ιδιοκτήτης του A Liar Man. Μεγάλη εμπειρία πίσω και μπροστά από μπάρες, εμπνεύστηκε όλο τον κατάλογο, τόσο των cocktails, όσο και του φαγητού. «Πειραματίζομαι, δοκιμάζω, αυτοσχεδιάζω ακόμη, αποκτήσει με τα χρόνια. Όταν είσαι πίσω από την μπάρα, πρέπει να ξέρεις να φτιάχνεις κάτι που θα σου ζητηθεί. Πολύ συχνά, οι πελάτες μάς λένε τι αλκοόλ και τι γεύσεις προτιμούν

The bar

Ιστορίες... απάτης

και εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι να φτιάξουμε κάτι από την αρχή. Όσο για το A Liar Man, είμαι περήφανος που έχω φτιάξει έναν χώρο όπως τον φανταζόμουν. Και τώρα που ο καιρός ανοίγει, η αυλή μας είναι στα καλύτερά της».

Φημισμένο και ξακουστό, το A Liar Man κοσμεί εδώ και πολλά χρόνια τη γειτονιά στο Γκάζι. Ισόγειο κτίσμα με πολλούς εσωτερικούς χώρους, αλλά φημίζεται κυρίως για την αυλή του που θυμίζει κάτι από παλιά Αθήνα και προσφέρει δροσερά βράδια στο καλοκαιρινό σκηνικό της πόλης που ήδη έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του. Καλός καφές, επιλογές brunch και γεύματος (αυτό το τελευταίο έχει mexican επιρροές), signature και κλασικά cocktails, πολλές αλκοολούχες ετικέτες συνθέτουν έναν κατάλογο ιδανικό για όλα τα γούστα. Ατμόσφαιρα φιλική και οικεία, αμέσως νιώθεις σαν στο σπίτι σου· όλα συνηγορούν ώστε να αράξεις και να καλοπεράσεις σε ένα vintage και παράλληλα urban σκηνικό που σε κερδίζει.

Extra Tip: Η cocktail list του A Liar Man έχει συγκεκριμένο concept εδώ και χρόνια· ο ψεύτης άντρας, πάντοτε γοητευτικός από τη μια, πάντοτε απασχολεί αρνητικά τις γυναίκες από την άλλη. Τα signature cocktails και τα ονόματά τους εμπνέονται από ιστορίες οι οποίες έχουν ακουστεί πολλάκις στην πόλη από τα χείλη γυναικών. Μπορεί να έχουν προκαλέσει πόνο ή γέλιο, σίγουρα όμως είναι ιστορίες που κάπως, κάποτε έχουν συμβεί. Στον κατάλογο, δίπλα από κάθε cocktail, αναγράφεται και η αντίστοιχη ιστορία.

the cocktail Workaholic Campari, blend από βερμούτ, φρέσκος χυμός λεμονιού, σιρόπι πικραμύγδαλο, λικέρ εσπεριδοειδών, φρέσκος χυμός κόκκινου γκρέιπφρουτ συνθέτου το Workaholic. Σε αυτήν την περίπτωση, μπαίνει στο ποτήρι ο ψεύτης εργασιομανής που έκανε υπερωρίες σε… διάφορα έπιπλα και όχι μόνο στο γραφείο! Γλυκόπικρο όπως τα λάθη.

A LIAR MAN Σωφρονίου 2, Αθήνα / Τ. 21 0345 5656 Fb: A LIAR MAN (official) / Ig: @a_liar_man

INFO

όση εμπειρία κι αν έχω

the face Μπάμπης Τζάκος Βρίσκεται πίσω από την μπάρα του Agavita Cantina Mexicana και είναι εκείνος που βάζει το Μεξικό στο ποτήρι μας. Η cocktail list ανανεώνεται συχνά, πάντα με γνώμονα τον ιδανικό συνδυασμό φαγητού και ποτού. «Χρησιμοποιούμε πολλή βιολογική αγαύη, αλλά και αρκετά πικάντικα και καυτερά συστατικά για τους πιο απαιτητικούς ή για όσους θέλουν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό. Φυσικά, υπάρχουν και οι πιο απλές επιλογές. Λόγω όμως της ταυτότητας του μαγαζιού, η αλκοολούχα βάση μας είναι κυρίως η τεκίλα».

The place

Το Μεξικό στο πιάτο και στο ποτήρι σου Δυνατό στέκι, του οποίου η φήμη έχει εξαπλωθεί πια σε όλη την πόλη, αφού μέσα στο Agavita, θα βρεις όλα όσα μεταδίδουν τη μεξικάνικη κουλτούρα: πολύχρωμη και ζεστή διακόσμηση, κεφάτοι και ανοιχτοί άνθρωποι, latin μουσική, μεξικάνικες σπεσιαλιτέ και άφθονη τεκίλα. Το όνομα του μαγαζιού είναι λατινικό και σημαίνει αγαύη, το φυτό δηλαδή που είναι το βασικό συστατικό της τεκίλας, του «εθνικού ποτού» στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

INFO

Το μενού είναι γεμάτο με γευστικές νοστιμιές· τα ορεκτικά, όπως τα νάτσος με λιωμένο cheddar ή οι quesadillas, και οι χορταστικές σαλάτες θα σου ανοίξουν την όρεξη για να περάσεις στα σπέσιαλ του μαγαζιού όπως burritos, enchiladas,

chimichanga, mexican torre, burrito frio, tacos, fajitas. Όλα είναι πεντανόστιμα, ενώ έχεις την επιλογή και για burgers, που τα «δημιουργείς» σύμφωνα με το δικό σου γούστο. Για πρωινό μπορείς να επιλέξεις ομελέτα, ενώ μπορείς να κλείσεις το γεύμα σου με χειροποίητα γλυκά. Εκτός από το φαγητό του όμως, δυνατές είναι και οι επιλογές cocktail, αφού το Agavita ξέρει ότι το μυστικό της ζωής κρύβεται στις μυστήριες ιδιότητες της αγαύης. Ακόμη κι αν δεν θέλετε να πάτε για φαγητό, το cocktail είναι κάτι που πρέπει να γευτείτε στο φιλόξενο bar.

AGAVITA CANTINA MEXICANA Λ. Δεκελείας 86, Νέα Φιλαδέλφεια / Τ.: 210 25 10 604 FB: Agavita Cantina Mexicana / Ig: @agavita_cantina_mexicana

the cocktail Mexico Caliente Η… καυτερή επιλογή της μπάρας περιλαμβάνει λευκή premium τεκίλα από 100% αγαύη, φρέσκες φράουλες, βιολογικό σιρόπι αγαύης, φρεσκοστημένο λάιμ και πικάντικο καυτερό τσίλι. Πρόκειται για ένα από τα signature cocktail του μαγαζιού, που συνδυάζεται άψογα με όλες τις γεύσεις του μενού.

THE FACE

ΧΆΡΗΣ ΚΈΚΚΗΣ Ο Χάρης διανύει τον 13ο χρόνο συνεργασίας με το Black Duck, καθώς πρόκειται για έναν χώρο που επιδιώκει σταθερές συνεργασίες.

the cocktail Island Duck

Η… νησιώτικη πάπια σε ταξιδεύει γευστικά στο ελληνικό καλοκαίρι, δίνοντας στον ουρανίσκο την απαραίτητα δροσιά. Με βάση τη μαστίχα, περιλαμβάνει επίσης μέλι, ginger, έλαια από πορτοκάλι, έλαιο από δεντρολίβανο και βασιλικό.

The place Το Black Duck δε χρειάζεται συστάσεις, καθώς η «αυτοκρατορία» της Μαύρης Πάπιας έχει στολίσει το αθηναϊκό σκηνικό εδώ και παραπάνω από δέκα χρόνια. Το χειμώνα φωλιάζει στη Χρήστου Λαδά και τώρα που η θερμοκρασία ανεβαίνει, ο κήπος στην Παπαρρηγοπούλου -αναπόσπαστο κομμάτι του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών- γεμίζει με κόσμο, οι απαλές μουσικές νότες δίνουν ρυθμό στα στενά της πόλης και η μαρμάρινη, κατάφυτη γωνιά της πόλης δίνει την καλύτερη ευκαιρία για διασκέδαση σαν ένα ξέφωτο στην καρδιά της πόλης. Μενού με all day και προσεγμένες επιλογές φαγητού, συνδυάζεται άψογα με τα signature cocktails και όλες τις αλκοολούχες επιλογές που περιλαμβάνει από κλασικά ποτά μέχρι ιδιαίτερες ετικέτες κρασιών, ενώ δίνεται πάντα έμφαση σε ελληνικά προϊόντα.

BLACK DUCK GARDEN Ιωάννου Παπαρρηγοπούλου 7, Αθήνα / Τ.: 210 32 52 396 / www.blackduck.gr Fb: Black Duck Garden - Athens City Museum Bistrot / Ig: @black_duck_athens

INFO

«Προσπαθούμε πάντα να δοκιμάζουμε και να προσφέρουμε πρωτοπόρες επιλογές. Η δημιουργία της λίστας των cocktails είναι το δικό μου κομμάτι, αλλά φυσικά πάντα με τις κατευθύνσεις του Μιχάλη Ρίζου που είναι ένας από τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης. Ουσιαστικά, έμαθα τη δουλειά και εξελίχθηκα εδώ, στο Black Duck. Φυσικά έχω κάνει και σεμινάρια, ώστε να μπορέσω να αντλήσω όσες περισσότερες γνώσεις μπορώ. Για μένα, παίζουν μεγάλο ρόλο η ενημέρωση, η φαντασία και η ικανότητα αυτοσχεδιασμού. Όταν σου ζητήσει κάτι ο πελάτης, το οποίο μπορεί να μην περιλαμβάνεται στον κατάλογο, να μπορείς να το δημιουργήσεις. Πάντα, πρέπει να λειτουργούμε με γνώμονα την ικανοποίηση του ανθρώπου που θέλει να έρθει στο μαγαζί και να περάσει καλά».

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

«Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, υπάρχουνε ακόμα άνθρωποι που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια». Φώτης Κόντογλου

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

Η ψυχή της πόλης ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ

Φράση του μήνα Αν δεν είχαμε χειμώνα, η άνοιξη δεν θα ήταν τόσο ευχάριστη. Αν κάπου-κάπου δεν είχαμε δυσκολίες, η ευημερία δεν θα μας φαινόταν τόσο καλοδεχούμενη. Anne Bradstreet, 16121672, Αγγλοαμερικανίδα ποιήτρια

ΑΜΠΑΖΗ

ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΊ Η ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΆ ΩΣ Η ΜΟΝΑΔΙΚΉ ΜΈΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΛΈΜΕ ΨΈΜΑΤΑ Ή ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΎΜΕ ΕΙΔΉΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΟΙΆΖΟΥΝ ΜΕ ΑΣΤΕΊΑ…

Σαν ανοιξιάτικη βροχή Δεν προλάβαμε να βγάλουμε τις μάσκες και άρχισε ο πόλεμος!

Παραμύθι ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΡΟΥΣΑΛΗ

Ο άνθρωπος και το λιοντάρι Λένε πως μια φορά κι έναν καιρό, σαν μαζεύτηκαν όλα τα λιοντάρια μαζί, άρχισαν να κουβεντιάζουν μεταξύ τους...

Της Ρόζας Μπεσαμέλ ...μιας και οι περισσότερες ειδήσεις των τελευταίων χρόνων μοιάζουν με (κακόγουστες) φάρσες. Μιας και η τρέλα σίγουρα δεν πάει στα βουνά αλλά φωλιάζει για τα καλά μέσα στο σπίτι μας, στο διπλανό, στο παραδιπλανό. Μιας και ο καθένας αραδιάζει ό,τι βλακεία του κατεβαίνει στο κεφάλι χωρίς καθόλου σκέψη. Μιας και ο λογαριασμός της ΔΕΗ και η τιμή της βενζίνης είναι στα σίγουρα για γέλια και για κλάματα. Μιας και κάθε φορά που ανοίγουμε το πορτοφόλι μας ή βάζουμε την κάρτα στο ΑΤΜ πετάγεται ένα κλοουνάκι το οποίο γελάει μαζί μας υστερικά. Μιας και δεν μπορούμε καθόλου εύκολα να καταλάβουμε πλέον τι από όλα αυτά που ακούμε είναι αλήθεια, δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε, δεν μπορούμε να ξεδιαλύνουμε, να «σχηματίσουμε» και στην τελική να γελάσουμε με την καρδιά μας –και εκ του ασφαλούς βρε αδερφέ– με μία αθώα φάρσα σαν αυτές των παιδικών μας χρόνων.

Γατάκια, ο σκύλος... ξέρει μπάλα ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΔΙΟΓΟΥ

Το ποδόσφαιρο δεν σιωπά... Από την πρώτη μέρα της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο στάθηκε δίπλα στον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Γράμμα από μακριά από τον Κώστα Παπά • Σοφιο-λογίες από τη Σοφία Αργύρη • Σταυρόλεξο από τον Λέανδρο Σλάβη • Το σεντούκι της Σοφίας από τη Σοφία Τριανταφυλλοπούλου • Η άχρηστη πληροφορία του μήνα από τον Ο Τί;Πώς; • Διπλή γωνία λήψης από τον Θανάση Βέμπο

Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΉ ΑΜΠΑΖΉ

WWW.AMPAZIS.GR

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο «παντελώς χειροποίητα» μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της «Ανωτάτης Ζαμπετικής». Αναφωνεί «ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!» και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ «ανεξήγητα αρέσω».

ΤΟ JUKEBOX ΤΟΥ ΑΜΠΑΖΉ Ανοιξιάτικη βροχούλα ΒΑΓΓΈΛΗΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ Ανοιξιάτικη βροχούλα η αγάπη μου η παλιά στην αγάπη την καινούργια δώρα στέλνει και φιλιά με το ίδιο το τραγούδι που γυρίζει σιγανά και ξυπόλητη χορεύει στα σοκάκια τα στενά. Ανοιξιάτικη βροχούλα μου ψιθύρισε στ’ αυτί για έναν κόσμο καμωμένο με σοφία κι αρετή τ’ ουρανού το περιβόλι μοναχά για μας τους δυο περιμένει φυλαγμένο στου μυαλού σου το βυθό. Άνοιξη ΒΟΣΣΟΥ-ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ Αν στους ανέμους είμαστε ανοιχτοί αν σ’ ό, τι ζούμε είμαστε πιστοί αν του έρωτά μας δένει η κλωστή τα δυο κορμιά μας κήποι κρεμαστοί Θα ‘ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη θα ‘ναι ουρανού κατάνυξη θα ‘ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη στα ξαφνικά Άνοιξη μπαίνει στο χωριό ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ Άνοιξη µπαίνει στο χωριό κι ας έστρωσε το χιόνι γιατί µια βεργολυγερή από µακριά σιµώνει. Χιόνιζε και µε κοίταξε και δίχως να το ξέρει µες την πλατεία του χωριού έπιασε καλοκαίρι. Η άνοιξη ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ, ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΡΑΟΥΝΑΚΗ Την ώρα που κοιμάσαι τ’ απογεύματα θα σηκωθώ να φύγω πριν ξυπνήσεις την ώρα που θα μπαίνουν στο ραδιόφωνο του Ερυθρού Σταυρού οι αναζητήσεις. Κι όσο κι αν πονώ όπως θα μπαίνει η άνοιξη εγώ δε θα γυρίσω να κοιτάξω κι έτσι ξαφνικά όπως θα μπαίνει η άνοιξη μια και καλή θα σε ξεγράψω.

Σαν ανοιξιάτικη βροχή Δεν προλάβαμε να βγάλουμε τις μάσκες και άρχισε ο πόλεμος! (Ου) κρανίου τόπος. Εκεί κόλαση. Μαλώνουν τα βουβάλια, σκοτώνονται τα βατράχια! Εδώ ήδη ορατές οι οικονομικές συνέπειες. Η βενζίνη στον θεό! Να μπορούσα στα σύννεφα, να ‘χα εγώ βενζινάδικο... Σε λίγο απλά θα ψεκάζουμε δύο σταγόνες πίσω από τα αυτιά! Η αλήθεια είναι ότι ο πόλεμος δεν άρχισε τώρα. Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια. Από το 2010 έχουμε να δούμε ξέφωτο. Ούτε όταν χιονίζει, δεν βλέπουμε άσπρη μέρα. Κλείνει το πιο σύγχρονο οδικό δίκτυο, η Αττική οδός, παραλύει μέχρι και το κέντρο της Αθήνας. Όταν πάλι βρέχει, πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Πλημμυρίζουν οι δρόμοι και τα αυτοκίνητα γίνονται βαρκούλες. Τα καλοκαίρια με τους καύσωνες, αγκαλιά με το air-condition. Παίρνει φωτιά η άσφαλτος, βράζουν τα διαμερίσματα. Όσοι φτάνουν καταϊδρωμένοι μέχρι τις κοντινές παραλίες, αφού στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες και πληρώνουν τα πάντα διπλή τιμή, στο μαρτυρικό μποτιλιάρισμα της επιστροφής μετανιώνουν την ώρα και τη στιγμή που δεν έκατσαν σπίτι να κάνουν ένα μπανάκι με το λάστιχο στο μπαλκόνι. Κάθε πέρσι και καλύτερα. Ενός κακού μύρια έπονται...Τα μνημόνια έδωσαν τη σκυτάλη στον κορωνοϊό, στην πανδημία και τις καραντίνες. Καλλιτέχνες και ελεύθεροι επαγγελματίες σε απόγνωση. Και όσοι έχουν ακόμα δουλίτσα, τηλεργασία, delivery και τα κεφάλια μέσα. Ζωή είν’ αυτή; Νυχτερινές έξοδοι, εκδρομές και ταξίδια με το σταγονόμετρο. Αγκαλιές και φιλιά, κομμένα μαχαίρι. Το τέλος της ανθρώπινης επαφής. Ακόμα και μια απλή χειραψία προβληματίζει. Για φλερτ ούτε κουβέντα. Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη! Η ζωή μας στην κατάψυξη. Τα νέα παιδιά ζουν ήδη σαν γέροι. Οι ηλικιωμένοι απλά περιμένουν το τέλος αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης. Κι όλοι μαζί ελπίζουμε η Άνοιξη να ‘ρθει! Γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία... Το έχει πει άλλωστε τόσο ωραία, ο Pablo Neruda, ο Χιλιανός Νομπελίστας ποιητής: «Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει».

Γιατί η άνοιξη έχει ταυτιστεί στο συλλογικό υποσυνείδητο με την αναγέννηση. Με τον θρίαμβο της ζωής έναντι του θανάτου, της φυσικής ομορφιάς έναντι της ασχήμιας. Εμπεριέχει μια ιδιαίτερη μαγεία, τη μαγεία του καινούριου και της αισιοδοξίας. Η άνοιξη είναι η εποχή της ψυχικής ανάτασης, της ανάστασης, της εξοχής, της ελευθερίας της εκφρασης, του χαμόγελου, της χαράς. Αφήνει πίσω της την ψύχρα του χειμώνα και γεμάτη χρώματα κι αρώματα ατενίζει με ελπίδα το μέλλον. Άνοιξε άνοιξη! Υγεία και ελευθερία, σε άπαντες, πλην ενόπλων και πολεμοχαρών! Η βία δεν είναι λύση, η Λία είναι Βίσση. Πάντα με τα θύματα, ποτέ με τους θύτες. Και να θυμάστε: Διαφωνούμε με τους φανατικούς, ακόμα κι αν είναι ομοϊδεάτες... Κλείνω με το ομώνυμο τραγούδι απο τον πρώτο μου δίσκο: «παντελώς χειροποίητα» (1996) ΣΑΝ ΑΝΟΙΞΙΆΤΙΚΗ ΒΡΟΧΉ Θέλω να πάρω τη ζωή σου απ’ το χέρι σ’ ένα σεργιάνι μαγικό σ’ άγνωστα μέρη και τ’ απαλό το φεγγαρόφωτο να πέφτει στης μοναξιάς σου το σπασμένο τον καθρέφτη. Έλα λοιπόν να με γνωρίσεις με μια ματιά, μ’ ένα φιλί. Έλα λοιπόν να με δροσίσεις σαν ανοιξιάτικη βροχή. Έλα λοιπόν να με γνωρίσεις να συστηθούμε απ’ την αρχή. Έλα λοιπόν να με δροσίσεις σαν ανοιξιάτικη βροχή. Θέλω να φέρεις τη ζωή σου ένα βράδυ να γνωριστεί με τη δικιά μου τη ζωή δωσ’ μου δειλά στο μισοσκόταδο ένα χάδι και το πρωί να ξανακάνουμε αρχή.

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΑΠΌ ΤΟΝ ΔΗΜΉΤΡΗ ΠΡΟΎΣΑΛΗ

Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΆΡΙΜΙΚΡΆ ΑΣΊΑ

ένε πως μια φορά κι έναν καιρό, σαν μαζεύτηκαν όλα τα λιοντάρια μαζί, άρχισαν να κουβεντιάζουν μεταξύ τους, αν υπάρχει κάποιο ζώο που να μπορεί η δύναμη του να συγκριθεί μ’ αυτή των λιονταριών. Πολλά λιοντάρια μίλησαν κι όλος ο τόπος αντήχησε από τις φωνές τούτων των θεριών. Κάποια λέγανε: «Ποιος μπορεί να συγκριθεί μαζί μας; Εμείς μ’ ένα χτύπημα του ποδιού μας κομματιάζουμε το καύκαλο του βοδιού και του βουβαλιού!». Κάποια άλλα πετάγονταν: «Και τότε; Τι κουβεντιάζουμε άδικα, όπως κάνουν οι άνθρωποι; Αφού όλοι το λένε πως το λιοντάρι είναι ο βασιλιάς των ζώων;».

ται ο ξυλοκόπος. «Και πού την κρύβεις τη δύναμή σου;», ρωτά πάλι το λιοντάρι. «Την κρύβω στο μυαλό μου», λέει ο άνθρωπος. «Μπορείς με το μυαλό σου να νικήσεις ακόμα και λιοντάρι;», ρωτά το θηρίο. «Και βέβαια, μπορώ!», αποκρίνεται ο ξυλοκόπος. «Θέλω τώρα, να μου δείξεις τη δύναμή σου! Έλα να παλέψουμε!», του φωνάζει το θηρίο. Ο άνθρωπος τότε του λέει: «Να σου τη δείξω, μα θα περιμένεις να τελειώσω τη δουλειά μου πρώτα. Δε με βοηθάς λιγάκι να τελειώσω γρηγορότερα; Βάλε τα μπροστινά σου τα ποδάρια μέσα στη σχισμή του κορμού εδώ πέρα, να σκίσουμε το ξύλο κι ύστερα παλεύουμε…».

Τότε, λένε, μίλησε ένα γέρικο λιοντάρι που όλοι το σέβονταν: «Όλα όσα ακούστηκαν είναι αλήθεια! Κανένα ζώο δεν μπορεί να τα βάλει μαζί μας και για τη δύναμή μας δεν λένε άδικα πως το λιοντάρι είναι ο βασιλιάς των ζώων. Όμως μην ξεχνάμε πως είμαστε βασιλιάδες στα πλάσματα που έχουν τέσσερα ποδάρια. Υπάρχει όμως ένα πλάσμα με δυο ποδάρια, που είναι πιο πονηρό κι απ’ την ίδια την αλεπού και δυνατότερο από το λιοντάρι. Ποιος από μας δεν συνάντησε στη ζωή του τούτο το θηρίο; Το μπόι του είναι μικρό κι η δύναμή του τέτοια που ούτε να μιλήσει κανένας γι’ αυτήν δεν αξίζει, αν την βάλει απέναντι στη δύναμη του ταύρου, του ελέφαντα, της τίγρης και του λιονταριού. Κι όμως κανένα άλλο πλάσμα δεν φοβήθηκα του λόγου μου όσο ο άνθρωπος. Δεν θα μιλήσω μήτε για τις παγίδες που μηχανεύεται, μήτε για τα όπλα που κουβαλά. Αλλά το μυαλό του είναι πιο δυνατό απ’ τη δύναμη των λιονταριών και ξεπερνά τη σκληράδα των υαινών. Αυτός κατάφερε να μερώσει τα πιο άγρια από τα θηρία και να νικήσει την ίδια τη φύση. Μην σας ξεγελά που φαίνεται αδύναμος, εκεί κρύβεται η δύναμή του…».

Το λιοντάρι, δίχως να χάσει καιρό, χώνει τα μπροστινά του τα ποδάρια στη σχισμή του ξύλου. Ο ξυλοκόπος τραβά το τσεκούρι απ’ τη σχισμή και τα πόδια του θηρίου στη στιγμή βρίσκονται παγιδευμένα πάνω στον κορμό. Έκανε να τραβηχτεί το λιοντάρι από εδώ, έκανε να τραβηχτεί από κει, δεν κατάφερε τίποτα. Ο ξυλοκόπος σηκώνει τότε το τσεκούρι του και λέει του λιονταριού: «Τώρα, τι λες; Μπορώ να σε σκοτώσω μ’ ένα μόνο χτύπημα; Δεν είναι ο άνθρωπος πιο δυνατός απ’ το λιοντάρι;». Το λιοντάρι τα χρειάστηκε και παραδέχτηκε τη δύναμη του ανθρώπου. Τότε ο ξυλοκόπος δίνει μια με το τσεκούρι του στη σχισμή, την ανοίγει, λευτερώνει τα ποδάρια του λιονταριού κι αυτό χάθηκε μέσα στο δάσος και δεν ξαναπήγε κοντά σε άνθρωπο!

Τότε πετάγεται ένα λιοντάρι νέο στα χρόνια και λέει: «Γέροντα, θαρρώ πως τα χρόνια που κουβαλάς στην πλάτη σου, νίκησαν τη δύναμή σου. Εγώ δεν παραδέχομαι πως ο άνθρωπος μπορεί να είναι δυνατότερος από μας. Θα πάω λοιπόν να βρω έναν τέτοιο και θα του δείξω πως από μας τα λιοντάρια δεν υπάρχει κανένας πιο δυνατός!». Και δίχως να περιμένει απόκριση άφησε τη μάζωξη των λιονταριών και πήγε να βρει έναν άνθρωπο. Όλα έτρεμαν στο πέρασμά του θεριού. Ξαφνικά ακούει από μακριά ένα σίδερο που χτυπούσε σε ξύλο. Ορθώνει τ’ αυτιά του και ακούει καλύτερα το σίδερο «γκαπ! γκαπ! γκαπ!» να χτυπά χωρίς σταματημό. Τραβά κατά τη φασαρία και βρίσκεται μπροστά σ’ έναν ξυλοκόπο που μ’ ένα τσεκούρι έσχιζε τον κορμό ενός δέντρου. Ο ξυλοκόπος ταράχτηκε για λίγο σαν είδε να τον σιμώνει το θεριό, αλλά συνέχισε να χτυπά με μεγαλύτερη δύναμη τον κορμό. Το λιοντάρι σαν είδε τον άνθρωπο ατάραχο μπροστά του θύμωσε και τον ρωτά: «Τι ζώο είσαι εσύ;», «είμαι άνθρωπος!», του αποκρίνεται ο ξυλοκόπος. «Και είσαι δυνατός;», ρωτά ξανά το θηρίο. «Είμαι του λόγου μου, κάμποσο…», λέει ο άνθρωπος. «Μπορείς να νικήσεις και λιοντάρι;», ρωτά το θηρίο ξανά. «Άμα χρειαστεί, μπορώ!», αποκρίνε-

Ο Δημήτρης Προύσαλης ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέλοντας να σηκώσει τα «αχ» του κόσμου ψηλότερα. ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ Έφυγαν. Μας λείπουν; Τους λείπουμε; Ποιος ξέρει; Θα ξανάρθουν; Μήπως πάμε και εμείς; Τι σκέφτονται; Πώς περνούν; Πώς περνάμε; Δεν ξέρουμε... Αν πας μακρια, βλέπεις καλύτερα; Ξεθωριάσματα, αναμνήσεις, πληγώματα, κριτικές. Από το «τα βρόντηξα και έφυγα» στο «ποτέ δεν σε ξέχασα». Αυτό που μας νοιάζει είναι να επικοινωνούμε.

Γκλίτσα Μαγική TOΥ ΚΏΣΤΑ ΠΑΠΆ

Έφυγε το 2014. Από το Μενίδι και μία φαρμακοβιομηχανία βρέθηκε στο Μπαθ, οδηγός στα λεωφορεία του Μπαθ. Πολεμική ιαχή. Πίσω γοριλα.

Όταν ήμουν μικρός –εννοώ όταν ήμουν μικρότερος– το Πάσχα συνήθιζα να πηγαίνω στο χωριό του πατέρα μου στον Κέδρο Καρδίτσας ή Χαλαμπρέζι. Βρίσκεται στον επαρχιακό οδικό άξονα ΚαρδίτσαςΣμοκόβου και απέχει 23 χιλιόμετρα από την πόλη της Καρδίτσας. Το χωριό είναι χτισμένο κάτω από τη σκεπή του Κατάχλωρου και είναι γεμάτο από πλατάνια και κέδρους. Δίπλα από το χωριό ρέει ο ποταμός Ονόχωνος, από τις πηγές του οποίου δημιουργήθηκε η τεχνητή Λίμνη Σμοκόβου. Όλα τα Πάσχα εκείνα ήταν μαγικά, σαν την γκλίτσα του θείου Γόρα (Γρηγόρη). Το αργότερο Κυριακή των Βαΐων, τρένο από τον σταθμό Λαρίσης και Γοργοπόταμος, Λιανοκλάδι, Παλιοφάρσαλα μέχρι το Θαυμακό, όπου περίμενε πότε ο θείος και πότε ο ξάδερφος ο Κώστας. Αλλά το έχω κάνει και δυο-τρεις φορές με αγροτικό στην καρότσα. Άνθη-Φυτά Βασίλειος Ρουσόπουλος. Νισσάν Ντάτσουν με πορτοκαλί τέντα. Μιλάμε για βαλκανιζατέρ χωρίς αμορτισέρ, που λέει και το τραγούδι… Μια από αυτές τις φορές είχαμε πάρει και τη γιαγιά την Αμαλιό (Αμαλία) μαζί, για το μνημόσυνο του παππού του Κώστα. Η γιαγιά σε πλαστική καρέκλα πίσω πίσω στην καρότσα, να πίνει τσίπουρο και να χαιρετάει τον κόσμο. Μιλάμε για βαλκανιζατέρ για Όσκαρ! Με τον παππού τον Κώστα δεν καταφέραμε ποτέ να ανταλλάξουμε μια κουβέντα δυστυχώς. Μόνο γλυκές ματιές και πάντα μου έδινε το τρεμάμενο χέρι του για να του το φιλήσω, όταν τον επισκεπτόμουν. Έμενε μαζί με τη γιαγιά στα Λιόσια, στην αδερφή του πατερά μου. Μικρός ήτανε βοσκός, όπως και ο θείος ο Γόρας. Δέχεται επίθεση από την ομάδα των βουρλάκηδων στον εμφύλιο — θα ‘τανε δεν θα ‘τανε 30 χρόνων. Κρέμασμα ανάποδα από το δέντρο και χτυπήματα με τα κοντάκια. Τον λύνουν και τον παρατούν αιμόφυρτο. Μετά από εφτά με δέκα χρόνια, χάνει ομιλία και καθηλώνεται σε καροτσάκι, κρεβάτι μέχρι τον θάνατό του τον χειμώνα του ’89. Όλα τα Πάσχα, λοιπόν, ήταν μαγικά, σαν την γκλίτσα του Θείου του Γόρα, τον οποίο ακολουθούσα συνέχεια στα πρόβατα.

Πρωί-απόγευμα, πότε μαζί με τον ξάδερφο και πότε οι δυο μας. Με έβαζε να οδηγώ και το αγροτικό στα χωράφια και καμιά φορά φύσαγε και κάνα σκάρο στη φλογέρα. «Ρε θείε», τον ρώταγα, «πού ξέρουμε πού έχουν πάει τα πρόβατα;», όταν πηγαίναμε το απόγευμα να τα μαζέψουμε και σιγά-σιγά να τα οδηγήσουμε στο μαντρί. Κράταγε την γκλίτσα κάθετα με το δάκτυλο στην κορυφή και μου έλεγε: «Κώτσο, η γκλίτσα αυτή είναι μαγική. Θα την αφήσω και όπου πέσει, εκεί έχουν πάει τα πρόβατα». Της έριχνε μια σπρωξιά εκεί που ήξερε ότι ήταν και εγένετο η μαγεία! Μεγάλη Πέμπτη, στην αυλή του σπιτιού σφαζόντουσαν καμιά δεκαριά αρνιά, παραγγελίες από κόσμο του χωριού. Λουτρό αίματος, τσιγκέλια, φούσκωμα των αρνιών και γδάρσιμο λίγο με το μαχαίρι, όπου χρειάζεται, και πολύ με τη δεξιά γροθιά, που έκανε και την κύρια δουλειά. Στόλισμα του Επιτάφιου τη μεγάλη Παρασκευή με τον κόσμο του χωριού να τραγουδάει το σήμερα μαύρος ουρανό και έπειτα Ανάσταση, μαγειρίτσα και ηλιόλουστο Πάσχα με σούβλες, μυρωδιές, Άνοιξη… Όλα ήταν μαγικά για να είμαι ειλικρινής, όχι μόνο η γκλίτσα του θείου του Γόρα… Το χωριό... …το σπίτι στο χωριό –ιδιαίτερα το παλιό πριν φτιαχτεί το καινούριο με τις ανέσεις– όπου η τουαλέτα ήταν δίπλα στο μαντρί, θέρμανση υπήρχε μόνο στην κουζίνα και στα δωμάτια τα σκεπάσματα στα κρεβάτια ζύγισαν εκατό κιλά. Η θεία μου η Χρυσούλα με τις απίθανες πίττες που έφτιαχνε, τα ξαδέρφια μου, ο Κώστας, η Μαρίνα, η Αμαλία… Όλους τους υπεραγαπώ, γιατί εισέπραξα απίστευτη αγάπη και πέρασα τα καλύτερα Πάσχα της ζωής μου! Όλα μα όλα ήταν μαγικά, σαν την γκλίτσα του Γόρα

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ Αχιλλέας Κεπενεκίδης | Ιατρός Πλαστικός Χειρουργός Στα πλαίσια της λειτουργίας του νέου ιατρείου Πλαστικής Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής στο Διαγνωστικό Κέντρο της Κοσμοϊατρικής Σεπολίων, θα ήθελα να γνωστοποιήσω τι μπορεί να προσφέρει η ειδικότητα της Πλαστικής Χειρουργικής στον σημερινό άνθρωπο. Αρχικά, θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε δύο μεγάλες ενότητες, δηλαδή την Επανορθωτική και την Αισθητική. Η Επανορθωτική Πλαστική Χειρουργική αφορά την αντιμετώπιση των καταστάσεων όπως την ογκολογία του δέρματος και των μαλακών μορίων (π.χ καλοήθεις εξεργασίες, όπως μία κύστη, ένα λίπωμα , ένα γάγγλιο ή ένας σπίλος αλλά και κακοήθεις καταστάσεις όπως ένα επιθηλίωμα, ένα μελάνωμα, ένα σάρκωμα κ.λπ.).

για την αποκατάσταση, συρραφή νεύρων, αγγείων, κρημνών κ.λπ.). Άλλος τομέας. ιδιαίτερα εκτεταμένος. είναι η αντιμετώπιση εγκαυμάτων κατά την οξεία φάση ή των συνεπειών αυτών, δηλαδή ρικνωτικών μεταγκαυματικών υπερτροφικών ουλών δυσχρωμίας, εξελκώσεων κ.λπ. Η χειρουργική χειρός ή άνω άκρου αποτελεί επίσης αντικείμενο της Πλαστικής Χειρουργικής (σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, εκτινασσόμενοι δάκτυλοι, φλεγμονές, γάγγλια, τενοντίτιδες κ.λπ.). Το διαβητικό πόδι αποτελεί επίσης αντικείμενο του πλαστικού χειρουργού, σε συνεργασία με έναν διαβητολόγο και έναν αγγειοχειρουργό.

Άλλη κατηγορία της Επανορθωτικής Πλαστικής Χειρουργικής αφορά τις συγγενείς διαμαρτίες (π.χ. χειλεοσχιστίες, υπερωιοσχιστίες, αφέστωτα ωτά, διαμαρτίες στην ανάπτυξη των μελών του σώματος απλασίεςασυμμετρίες μαστών και πολλές άλλες καταστάσεις.

Η αποκατάσταση μαστού μετά μαστεκτομής με τη χρήση αυτόλογων και ετερόλογων ιστών έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, προσφέροντας εξαιρετικά αποτελέσματα από πλευράς συμμετρίας αλλά και ψυχολογικής στήριξης.

Η τραυματολογία με την ανάγκη κάλυψης ελλειμάτων με αυτόλογους ιστούς (δερματικά μοσχεύματα ή τοπικούς ή απομακρυσμένους κρημνούς) είναι τομέας της Επανορθωτικής Πλαστικής Χειρουργικής, σε συνεργασία με άλλες ιατρικές ειδικότητες, όπως ορθοπαιδική ή γενική χειρουργική.

Η κρανιοπροσωπική χειρουργική αποτελεί αντικείμενο της Πλαστικής Χειρουργικής σε οργανωμένα κέντρα, σε συνεργασία με νευροχειρουργούς και άλλες ειδικότητες.

Στην προσπάθεια αυτή μπορεί να απαιτηθεί η χρήση μικροχειρουργικών τεχνικών (με μεγεθυντικούς φακούς,

Τέλος, η χειρουργική των κατακλίσεων σε άτομα κατακεκλιμένα (παραπληγίες-τετραπληγίες), με τη βοήθεια κρημνών τοπικών και απομακρυσμένων, μπορεί να δώσει λύσεις σε δυσεπίλυτα προβλήματα.

Μαγνητική Τομογραφία Αξονική Τομογραφία Ψηφιακή Μαστογραφία Τομοσύνθεση Ψηφιακή Ακτινογραφία Ψηφιακή Πανοραμική Ακτινογραφία Ψηφιακή Πλάγια Κεφαλομετρική Ακτινογραφία Υπολογιστική Ογκομετρική Τομογραφία CBCT Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας Λιπομέτρηση Υπέρηχοι Σώματος Υπέρηχοι (triplex) Αγγείων Διακολπικό - Διορθικό Υπερηχογράφημα Υπέρηχοι Μυοσκελετικού Αρθρώσεων - Μαλακών Μορίων Βιοψίες

νέο

Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής

Η Αισθητική Πλαστική Χειρουργική αφορά τη βελτίωση της εικόνας του προσώπου και του σώματος με τεχνικές που διαρκώς εξελίσσονται και που πολύ συχνά συνδυάζουν την αισθητική βελτίωση με τη λειτουργική αποκατάσταση (π.χ. μια διόρθωση σκολίωσης του ρινικού διαφράγματος με μία συνοδό ρινοπλαστική ή μια σμίκρυνση-ανόρθωση υπερτροφικών και πτωτικών μαστών. Ο τομέας της Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής αφορά όλο το σώμα.

ΠΡΌΣΩΠΟ

βλεφαροπλαστική, ρινοπλαστική, mini ή πλήρες face-lift, ωτοπλαστική, χειρουργική τριχωτού κεφαλής αλλά και λιγότερα επεμβατικών τεχνικών, όπως ενέσιμες παρεμβάσεις (bottox, υαλουρονικό, μεσοθεραπείες, Laser, νήματα κ.λπ)

ΚΟΡΜΌΣ

αυξητική-μειωτική μαστών, μαστοπηξία, λιποαναρροφήσεις κ.λπ.

ΒΡΑΧΊΟΝΕΣ

χειρουργική αποκατάσταση μετά από χαλάρωση

ΚΆΤΩ ΆΚΡΑ

thigh lift - λιποαναρροφήσεις

ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ

Πατησίων 237, Πλ. Κολιάτσου | t.: 210 864 0918 Αμφιαράου 165, Σεπόλια | t.: 210 515 7982 Xαλκίδος 12, Άνω Πατήσια | t.: 210 864 0918

Καρδιολογικό Υπέρηχοι (triplex) καρδιάς Stress Echo Test κοπώσεως Νευρολογικό Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα Ηλεκτρομυογράφημα Γαστρεντερολογικό - Ενδοσκοπικό Γαστροσκόπηση Κολονοσκόπηση Εικονική Κολονοσκόπηση Βιοπαθολογικό Μικροβιολογικό Ανοσολογικό Βιοχημικό Ορμονολογικό Μοριακό Κυτταρολογικό Rast Test Επίπεδα φαρμάκων Test PAP Προγεννητικός έλεγχος Check up

νέα

Ειδικά Τμήματα Διαγνωστικών Εξετάσεων COVID-19 στις μοναδες Άνω Πατησίων & Σεπολίων

www.kosmoiatriki.com info@kosmoiatriki.com

Σοφιο λογίες ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

Το Σεντούκι της Σοφίας

ΤΗΣ ΣΟΦΊΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΎΛΟΥ

sofiarose1900@gmail.com

ΑΠΌ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΑΡΓΥΡΗ

ΧΑΜΟΜΗΛΙ Πριν πολλά χρόνια, μόλις η άνοιξη έσκαγε το πρώτο της χαμόγελο, η πρώτη έννοια της γιαγιά μου ήταν να βγούμε να μαζέψουμε χαμομήλια για να έχουμε να πίνουμε τον επόμενο χειμώνα. Αποβραδίς, γιαγιά και εγγονή κάναμε ένα μυστικό συμβούλιο με λεπτομερή σχεδιασμό: πού θα πάμε και κυρίως πώς θα πάμε, χωρίς να μας πάρουν χαμπάρι οι μεγάλοι (που δεν άφηναν τη γιαγιά να βγαίνει από το σπίτι για να μην πέσει), αλλά και πώς θα κρυφτούμε από τις γειτόνισσες, που φοβόμασταν ότι θα ανακάλυπταν το σημείο που κάθε χρόνο είχε τα καλύτερα χαμόμηλα. Πρωί-πρωί η γιαγιά φορούσε την πεντακάθαρη ποδιά της μέσα από μια χοντρή ζακέτα και δρόμο παίρναμε δρόμο αφήναμε, μέχρι που φτάναμε στο κοντινότερο λοφάκι (γεννήθηκα και μένω στην Καισαριανή). Πράγματι, όπως κάθε χρόνο, το λουλουδένιο χαλί της άνοιξης μας περίμενε να το τρυγήσουμε. -Να, έτσι θα τα πιάνεις για να μην τα πληγώσεις, μου έλεγε, κόβοντας με τα δάχτυλά της τα ανθάκια που μοσχοβολούσαν. Ύστερα τα έριχνε στην ποδιά της. Το ίδιο έκανα κι εγώ ακολουθώντας την. Σαν γέμιζε η ποδιά, τα ρίχναμε σ΄ ένα πάνινο σακούλι που κουβαλούσα στον ώμο κι αυτό συνεχιζόταν μέχρι να μαζέψουμε τόσα όσα ακριβώς μας χρειάζονταν για τη χρονιά, ποτέ παραπάνω. Την ίδια μέρα, τα απλώναμε σ΄ ένα σεντόνι στην ταράτσα, μ’ ένα τουλπάνι από πάνω για να ξεραθούν στον ήλιο κι ύστερα από καιρό τα κλείναμε σε πουγκιά και τα φυλάγαμε σ΄ ένα ντουλάπι, μαζί με τα άλλα βότανα και μαντζούνια που μαζεύαμε κατά καιρούς (ρίγανη, δυόσμο, δενδρολίβανο).

Οι ατέλειωτες ώρες zapping στην τηλεόραση, σκρόλινγκ στο ίνσταγκραμ και τα λοιπά μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνουν τροφή για σκέψη, σοφά λόγια και μπόλικο τρολ. Γιατί πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς γκόσιπ και κράξιμο;

Λιάγκας vs Τράγκας Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ Λιάγκας, αφού έδωσε την αποκλειστική είδηση για τα εκατομμύρια που μετέφερε ο Τράγκας -όσο ήταν εν ζωή- σε τραπεζικό λογαριασμό της γυναίκας του, Μαρίας Καρρά, την πήρε πίσω και πλέον υποστηρίζει ότι κανείς από την εκπομπή του, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου, δεν έχει γνώση ή στοιχεία γι’ αυτά τα εμβάσματα. Λογικά, μετά το εξώδικο που τους έτριψε στα μουτράκια η χήρα του Τράγκα, ο Λιάγκας έπαθε Αλτσχάιμερ ή κατάλαβε πως ο σωστός ρεπόρτερ, όπως ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται, καλό είναι να μην ανακοινώνει μη διασταυρωμένες πληροφορίες.

Πάνε χρόνια από τότε, η γιαγιά μαζεύει πια ανθάκια στον παράδεισο κι εγώ, που με τόση ευλάβεια άκουγα τις οδηγίες της, αγοράζω φακελάκια από το σούπερ μάρκετ.

H ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ Πολίτισσες Τον Αντρέα Σενιέ τον έχετε ακουστά; Ήταν γάλλος ποιητής και είχε γεννηθεί το 1762 στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε κάτι σαν πρόξενος της Γαλλίας. Αν και φιλοβασιλικός, υποστήριξε τη Γαλλική Επανάσταση, υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία των Αβράκωτων, αντέδρασε όμως στην Τρομοκρατία, συνελήφθη ως εχθρός της Επανάστασης και καρατομήθηκε το 1794. Είχε ενθουσιαστεί από την αρχαία Ελλάδα και είχε μεταφράσει αρχαιοελληνικούς στίχους στα γαλλικά. Μας ενδιαφέρει και από το γεγονός ότι η μητέρα του ήταν ελληνίδα (κυπριακής καταγωγής) της Πόλης, Ελισάβετ

Σάντη Λουμάκη (ή κάπως έτσι) με τ’ όνομα, της οποίας η αδελφή ήταν γιαγιά του γάλλου πολιτικού και ιστορικού Αδόλφου Θιέρσου. Αν, πάντως, αγνοείτε την ιστορία του, θα έχετε δει τουλάχιστον κάποια στιγμή αφίσες που διαφημίζουν την φερώνυμη όπερα του Ουμπέρτο Τζορντάνο, όταν την ανεβάζει (όπως πρόσφατα) η Εθνική Λυρική Σκηνή μας. Στο σπίτι της οικογένειας Σενιέ στην Κωνσταντινούπολη σύχναζε και ο εκεί γάλλος πρεσβευτής Σαρλ Βερζέν. Κόμης αυτός. Δεν συμμετείχε στη γαλλική Επανάσταση, η ζωή του δεν έγινε υπόθεση όπερας, αλλά συνέβαλε στην Αμερικανική Επανάσταση, με αποτέλεσμα να πάρουν το όνομά του διάφοροι οικισμοί στις

ΗΠΑ, με πιο σημαντικό μία πόλη στην πολιτεία Βερμόντ. Όμως και ο Βερζέν, είχε κάποια σχέση με τον ελληνισμό της Πόλης: Από τη μία, είχε κατορθώσει να απελευθερώσει πολλούς χριστιανούς σκλάβους και, από την άλλη, είχε πεθερά μια ωραία ελληνίδα από το Πέρα, Μαρία Μπούλο με τ’ όνομα, σύμφωνα με τη βιογραφία του, με την οποία είχε αποκτήσει δυο παιδία πριν από τον γάμο τους (που δεν είχε τη συγκατάθεση του γάλλου βασιλιά) και η οποία δεν ήταν καλοδεχούμενη στους κύκλους του. Φαίνεται ότι κάποιες Πολίτισσες είχαν μεγάλη πέραση στους «φραγκολεβαντίνους» της Κωσταντινούπολης.

Ο Τί;Πῶς;

Σεφερλής vs Twitter Μετά την πρόσφατη “δικαίωση” του Σεφερλή κατά της Έλενας Ακρίτα, ο ηθοποιός επέστρεψε στην τηλεόραση με τον αέρα του νικητή! Στην πρεμιέρα της νέας κωμικής του σειράς, Super Mammy, η οποία δεν πήγε και άσχημα στην κούρσα της τηλεθέασης, είδαμε τον Σεφερλή να μεταφέρει το Δελφινάριο στο τηλεοπτικό πλατό. Μία ώρα γεμάτη με κακόγουστο χιούμορ και έξτρα δόσεις σεξιστικών αστείων που παρελαύνουν σε ένα καλοστημένο κατά τα άλλα σκηνικό. Δικαίως άστραψε και βρόντηξε το Twitter!

Βρισηίδα vs Survivor Ενάντια σε όλους και σε όλα το μοντέλο, παύλα influencer, παύλα ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή της, Βρισηίδα Ανδριώτου. Τσακωμένη μέχρι και με την τελευταία καρύδα του Άγιου Δομίνικου, γιατί το Survivor δεν είναι Bachelor! Εδώ είναι αγώνας επιβίωσης και δεν σηκώνουν οι παίκτες τσιρίδες και ναζάκια κακομαθημένου κοριτσιού που προσπαθεί να βρει το δίκιο του. Στο My Style Rocks τα πήγε πολύ καλύτερα…

Σταυρόλεξο

ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ 1. Του Φίλωνος στον Πειραιά καταστράφηκε από τον Ρωμαίο Σύλλα. 2. Φυτά με ωραία άνθη που φέρουν το όνομα ήρωα (και πιθανόν παλιότερου θεού) της μυθολογίας. 3. Το 6. - Όμοια γράμματα. - Το μικρό όνομα του παλιού τραγουδιστή Ριντ. 4. Άρθρο. - Κοινά στον θυμό και στο θέμα. 5. Το 73. - Υποθέτει. - Νότα της βυζαντινής κλίμακας. 6. Χριστιανός μάρτυρας από την Φλαβία Νεάπολη της Ιουδαίας. 7. “Κουρταλεί τες θύρες” κατά τον εθνικό μας ύμνο. - Συνοδεύει το “επ’ώμου” σε στρατιωτικό παράγγελμα. 8. Τραγωδία του Ευριπίδη ή διάλογος του Πλάτωνα (αιτιατική). - “Παπούτσι από τον … σου κι ας είναι και μπαλωμένο” λέει μία παροιμία. 9. Γιορτάζει πασχαλιάτικα ή στις 22 του Γενάρη.

Από τον Λέανδρο Σλάβη

ΚΑΘΕΤΩΣ 1. Υπάρχει και πυραύλων, συσσωρευτών, δορυφόρων κ.ά. 2. Οι δημόσιοι σε κάποια δικαστήρια έχουν το ρόλο των εισαγγελέων (γενική). 3. Πρόθεση. - Χωρίς, δίχως στα αρχαία (αντιστρόφως). 4. Σ’αυτήν καταφεύγουν άτεκνοι γονείς (γενική). 5. Κάποιοι έχουν περισσότερα από ένα. 6. Όμοια γράμματα. - Δέκατ τρίτο στη σειρά του. - Άρθρο.

7. Χυμώδες φυτό πολύ του συρμού τα τελευταία χρόνια (αντιστρόφως). - Ήταν αφιερωμένος σε θεότητα. 8. Αρνητικό της αρχαίας (αντιστρόφως). - Λειτουργικό διακοσμητικό αρχαίων ενδυμασιών, συχνά εξαιρετικής τέχνης. 9. Τρόπος ζωής ασκητών με χαρακτηριστικό την απαλλαγή από ανθρώπινα πάθη.

Βρείτε τη λύση του σταυρόλεξου στο www.ipolizei.gr

ΓΑΤΑΚΙΑ, Ο ΣΚΥΛΟΣ... ΑΠΌ ΤΟΝ ΜΑΚΗ ΔΙΟΓΟ

Το ποδόσφαιρο δεν σιωπά... Από την πρώτη μέρα της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο στάθηκε δίπλα στον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό. Η Διεθνής Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών (FIFPRO) ζήτησε, μέσω ανακοίνωσής της, την ενίσχυση των κυρώσεων στη Ρωσία μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία και τον αποκλεισμό της ρωσικής ομοσπονδίας και όλων των ομάδων-μελών της μέχρι να αποκατασταθεί η ειρήνη. Η FIFPRO υποστηρίζει όλους τους παίκτες και τις ποδοσφαιρικές αρχές σε όλο τον κόσμο που επιλέγουν να μην παίξουν ενάντια σε ρωσικές ομάδες σε αυτή τη δύσκολη εποχή που ζούμε. Τα σωματεία μας στην Πολωνία, τη Σουηδία και την Τσεχία βρίσκονται σε άμεση επαφή με τους παίκτες, των οποίων η θέση να μην παίζουν, παραμένει σταθερή. Πολλοί άλλοι παίκτες και

συνδικάτα σε όλο τον κόσμο έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους. Ως εκ τούτου, η Διεθνής Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών ζήτησε την αναστολή της λειτουργίας της Ρωσικής ομοσπονδίας, έως ότου αποκατασταθούν η ειρήνη, η ασφάλεια και το κράτος δικαίου. «Δοκιμάζεται η υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του κράτους δικαίου». Η επιθετικότητα της Ρωσίας και η ενιαία απάντηση των δημοκρατιών σε όλο τον κόσμο έχουν δείξει ότι η υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του κράτους δικαίου δοκιμάζεται. Το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός έχουν τη δική τους ευθύνη να ανταποκριθούν σε αυτό. Οι προηγούμενες πολιτικές της πολιτικής ουδετερότητας δεν έχουν αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου και σήμερα πρέπει να σηματοδοτήσουν μια καμπή για το πώς ο αθλητισμός σχετίζεται με την κοινωνία, πώς υπερασπίζεται τη δημοκρατία και

τα ανθρώπινα δικαιώματα. Απαιτείται επειγόντως μια νέα, με συνέπεια εφαρμοσμένη προσέγγιση, βασισμένη στις διακηρυγμένες αξίες του αθλητισμού. Οι ευρωπαίοι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις παγκόσμιες προσπάθειες για την εκκένωση πόλεων και χωριών της Ουκρανίας, έτσι ώστε αθώοι άνθρωποι να μην βρίσκονται στη μέση αυτού του πολέμου. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θέλουν να φύγουν από την Ουκρανία, για να γλιτώσουν από αυτόν τον παράλογο και άδικο πόλεμο και οι ευρωπαίοι ποδοσφαιριστές ενώνουν τη φωνή τους και καλούν για συνεχή και αυξημένη συνεργασία για να σωθούν αθώοι άνθρωποι!

...ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ!

1952: INVASION USA

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΔΙΠΛΗ ΓΩΝΙΑ ΛΗΨΗΣ

(βαθμολογία IMDb: 3,3/10)

από τον Θανάση Βέμπο

Ερευνητή του ανεξήγητου, συγγραφέα

Κάποτε οι δευτεριάτικες εκδόσεις των εφημερίδων ήταν γεμάτες διαφημίσεις για τις νέες ταινίες που προβάλλονταν στους κινηματογράφους — τότε οι πρεμιέρες γίνονταν τη Δευτέρα. Οι διαφημίσεις για τις ταινίες επιστημονικής (και όχι μόνο) φαντασίας που προβάλλονταν κάποτε, είναι πραγματικές χρονοκάψουλες, αφού μας αποκαλύπτουν περισσότερα για το zeitgeist της εποχής, παρά για την ίδια την ταινία. Η σύγκριση της διαφήμισης με την πραγματική αφίσα της ταινίας, φανερώνει πολλά για την τότε «πρόσληψη» των ταινιών φαντασίας.

Το πρωτότυπο

Η μεταφορά

Πέντε άτομα κάθονται σε ένα μπαρ της Νέας Υόρκης, όταν ξεσπά ο εφιάλτης. Οι άθεοι κομμουνιστές εισβάλλουν από την Αλάσκα, ρίχνουν βροχή τις ατομικές βόμβες και «ο Άγιος Φραγκίσκος (SIC) γίνεται ολοκαύτωμα πυρός και σιδήρου!». Οι δυνάμεις της σοβιετικής αρκούδας είναι τάλε κουάλε σαν τις αμερικανικές, επειδή οι παμπόνηροι κομμουνιστές έβαλαν αμερικανικά διακριτικά στα αεροσκάφη και τις στολές τους (κι έτσι το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι πλάνα από τον πρόσφατο Β΄ ΠΠ ή από αμερικανικές στρατιωτικές ασκήσεις!). Ειπώθηκε ότι η ταινία μοιάζει με έργο του Ευγένιου Ο’Νηλ, σκηνοθετημένο από τον Εντ Γουντ, τον άνθρωπο που γύρισε μάλλον τις χειρότερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Α, ναι, το 1985 έγινε ένα χαλαρό ριμέικ με τον ίδιο τίτλο και πρωταγωνιστή τον καταλληλότερο άνθρωπο για το ρόλο: τον Τσακ Νόρρις! (Αθηναϊκή, 5.4.1954)

Το πρωτότυπο Η μεταφορά

1964: DR STRANGELOVE OR HOW I LEARNED TO STOP WORRYING AND LOVE THE BOMB (βαθμολογία IMDb: 8,4/10)

Ο μαέστρος Στάνλεϊ Κιούμπρικ μεγαλούργησε, σκηνοθετώντας μια μαύρη κωμωδία με θέμα τον Τρίτο Παγκόσμιο, σατιρίζοντας τον φόβο του Ψυχρού Πολέμου για μια πυρηνική σύγκρουση μεταξύ ΕΣΣΔ και ΗΠΑ. Ένας θεόμουρλος Αμερικανός στρατηγός διατάζει πυρηνικό πλήγμα εναντίον του αντίπαλου δέους και οι προσπάθειες να ανακληθεί το βομβαρδιστικό Β-52 αποβαίνουν άκαρπες. Ο Πίτερ Σέλλερς δίνει ρεσιτάλ σε τρεις ρόλους: του Άγγλου αξιωματικού,

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ:

του προέδρου των ΗΠΑ και του πρώην Ναζί επιστήμονα δρα Στρέηντζλαβ (που αποκαλεί τον πρόεδρο «mein fuhrer» και που το «ανεξέλεγκτο» χέρι του υψώνεται ακούσια σε ναζιστικό χαιρετισμό). Ο Σέλλερς αμείφθηκε με 1 εκατ. δολάρια, το 55% του προϋπολογισμού της ταινίας! Η ταινία επρόκειτο αρχικά να κάνει πρεμιέρα στις 22.11.1963, τη μέρα που δολοφονήθηκε ο πρόεδρος Κέννεντυ. ( Τα Νέα, 24.10.1964)

«Η Αμερική γίνεται στάχτη κάτω από τις ατομικές βόμβες!», λέει στην ελληνική διαφήμιση της εποχής. «Σκηνές πανικού, τρόμου και φρίκης», προσθέτει πιο κάτω. «Η Ουκρανία γίνεται στάχτη κάτω από τις ρωσικές βόμβες», θα μπορούσε να λέει σήμερα — στο πλαίσιο μιας απρόσμενης αναβίωσης του ξεχασμένου ψυχροπολεμικού τρόμου για το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Κι ο τίτλος της μακρινής εποχής SOS Πεντάγωνον καλεί Μόσχα, είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρος, σχεδόν εξήντα χρόνια μετά την πρεμιέρα της ταινίας του Κιούμπρικ…

Έντυπο που διαβάζεται, site που δεν βομβαρδίζει

Πόσες ιστορίες έχουν ειπωθεί γύρω από μια μπάρα; Ανιχνευτές της πόλης, πηγαίνουμε στους καλύτερους ψυχολόγους της νύχτας, στα πιο ωραία μπαρ της πόλης για να μάθουμε κρυμμένα μυστικά.

BARS

Μια ιστορική, διαχρονική γειτονιά που λατρεύουμε. Βόλτες, άνθρωποι, μαγαξιά, ιστορικά στοιχεία, τέχνη, Μουσεία και καθημερινή ξωή μπαίνουν στο μικροσκόπιο.

ΙΣΤΟΡΊΕΣ ΜΠΆΡΑΣ

ΜΑ-ΓΥΡΕΨΕ ΤΟ! ΜΑΓΕΙΡΕΎΟΝΤΑΣ ΜΕ ΑΓΆΠΗ

www.ipolizei.gr

***

ΠΑΓΚΡΑΤΙ

ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΟΙ ΜΕ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΆ

Η κουξίνα της μαμάς, οι γεύσεις και οι μνήμες που μας έρχονται στο μυαλό όταν δοκιμάξουμε μαγειρευτό και τα μαγαξιά που κρατούν ξωντανή την παράδοση ανακατεύονται με αγάπη και μεράκι.

Κείμενα, άρθρα, ρεπορτάξ, συνεντεύζεις και απόψεις από και για τους πραγματικούς ανθρώπους της πόλης. Πέρα από κλισέ και υστερίες!

ΝΙΏΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΌΛΗ, ΖΟΎΜΕ ΣΤΟΝ ΡΥΘΜΌ ΤΗΣ

(The Tandem Project)

15 τραγούδια

του Θανάση Καρανίκα

Και να που πάλι βγάζω δίσκο... Indie, Electronica & PostPunk στο μίξερ μας!

Yard Act The Overload

Father John Misty Chloë and the Next 20th Century

post-punk

indie - folk

Ο γοητευτικός τροβαδούρος επιστρέφει με ένα σύνολο τραγουδιών κινηματογραφικής ατμόσφαιρας, αναφοράς στο παλιό Χόλιγουντ & νουάρ νοσταλγίας με τον πάντα ιδιαίτερο, προσωπικό του τόνο.

ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ!

Ήχοι της πόλης, για τους ανθρώπους της...

Trentemoller Memoria electronic, ambient, shoegaze

Μια ακόμη φρέσκια post-punk μπάντα από το Leeds, που ήρθε για να μείνει. Έξοχος συνδυασμός oldschool και σύγχρονου ήχου, επιβεβαιώνουν το νόημα του όλου revival.

Όλο και πιο κοντά στην τραγουδιστική φόρμα, ένα ακόμη ενδιαφέρον άλμπουμ από τον Δανό παραγωγό, που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον μεγάλης γκάμας κοινού. Στα μείον, η μεγάλη του διάρκεια, που δημιουργεί το συναίσθημα μονοτονίας σε αρκετά σημεία.

Μια φωτογραφία απ’ τα ξένα.. 2 Απριλίου 1939: Γεννιέται ο Μάρβιν Πεντς Γκέι Τζούνιορ ή αλλιώς, ο γνωστός σε όλους μας Marvin Gaye. Μουσικός, συνθέτης, τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ντράμερ και παραγωγός δίσκων, ήταν ο άνθρωπος που συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του ήχου του label μαύρης (και ιδιαίτερα soul) μουσικής, Motown, στη δεκαετία του 1960. 1 Απριλίου 1964: O Marvin κυκλοφορεί τον τρίτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο When I’m Alone I Cry. Ένα άλμπουμ που τον βάζει

Η «Πλέι-Λίστα» του μήνα...

Με αφορμή τον μήνα που γεννήθηκε αλλά και έχασε τη ζωή του ο σπουδαίος Marvin Gaye, μια λίστα με διασκευές άλλων καλλιτεχνών σε τραγούδια του. (Βρείτε, ακούστε και μοιραστείτε τη λίστα, στο κανάλι του Η Πόλη ζει στο YouTube). 1. EL DEBARGE After the Dance 2. D’ANGELO & ERYKAH BADU Your Precious Love 3. ANGIE STONE Trouble Man 4. AALIYAH FEAT. SLICK RICK Got To Give it Up 5. METHOD MAN AND MARY J. BLIGE I’ll Be There for You/You’re All I Need to Get By

σε πιο τζαζ μουσικά μονοπάτια, ξεδιπλώνοντας ακόμα περισσότερο το εύρος και την ιδιοφυΐα του. 1 Απριλίου 1984: Μια μέρα πριν από τα γενέθλιά του, βρίσκει τραγικό τέλος όταν τον πυροβολεί ο ίδιος του ο πατέρας έπειτα από έντονη, μεταξύ τους, διαμάχη. Ήταν μόλις 44 ετών. Στη φωτογραφία του μήνα, τραβηγμένη από τον Jim Britt, τον βλέπουμε στα Golden West Studios του Los Angeles το 1973 κατά τη διάρκεια του ηχογραφήσεων του δίσκου «Let’s Get It On», ένα αριστούργημα της μαύρης μουσικής του περασμένου αιώνα.

6. MADONNA AND MASSIVE ATTACK I Want You 7. JAPAN Ain’t That Peculiar 8. TINA TURNER & ROD STEWART It Takes Two 9. CHERYL LYNN If This World Were Mine 10. DIANA ROSS Ain’t No Mountain High Enough 11. CREEDENCE CLEARWATER REVIVAL I Heard It Through the Grapevine 12. THE ROLLING STONES Hitch Hike 13. GROVER WASHINGTON JR Inner City Blues 14. STEVIE WONDER Can I Get a Witness 15. SEAL What’s Going On

ΒΑΛΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

ΤΟ ΝΕΟ

ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΑΛΛΟΥ