Η Πόλη Ζει τ.106 | Οκτώβριος 2023 by Î Î Ï Î»Î· Î ÎµÎ¹

ΜΠΥΡΑ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΓΧΩΡΙΑ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΑΝΟΣ ΤΣΙΛΙΜΙΔΗΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΟΥ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ

STREET

PRESS 106//10-23

PHOTO: Τarantula Nebula | Credit:NASA, ESA, CSA, and STScI WORDS: Ηλέκτρα Τζώρτσου

Κοτιγιόν* Ό,τι πιο κοντινό στο σύμπαν – οι ταράτσες με τους ηλιακούς και τις κεραίες Εκεί που το ασανσέρ σταματάει πάντα έναν όροφο πριν Δεκαπέντε είκοσι σκαλιά προς τη μαγεία της πλευστότητας Ονόμασα γι’ απόψε την ταράτσα μου σουπερνόβα και σκορπίστηκα στην πόλη *1. χοροεσπερίδα 2. διάφορα πολύχρωμα αντικείμενα, κυρίως από χαρτί (κομφετί, καπέλα κ.ά.) που μοιράζονται σε όσους μετέχουν στο χορό

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ STREET

PRESS

Στο μυαλό της Πόλης 1. Εβδομήντα πέντε χρόνια τώρα, ο λαός της Παλαιστίνης υπομένει, μάχεται, υπομένει και μάχεται. Με διαφορετικούς τρόπους ανάλογα την εποχή, τους συσχετισμούς, τη διεθνή κατάσταση. Οι Δυτικές χώρες κωφεύουν αλλά και επιδεικτικά δημιουργούν τετελεσμένα που όλο και πιο πολύ εντείνουν την αδικία.

∂

2. Αυτός ο κύκλος «υπομονή και μάχη», έχει αποκτήσει μία μονιμότητα που πλέον δεν αντέχεται. Οι Δυτικές κοινωνίες αρέσκονται στο ρόλο του παρατηρητή, αλληλεγγύης εκ του μακρόθεν, ασφαλισμένες(;) στον καταναλωτισμό τους, στην ανωτερότητά τους (οικονομική και τεχνολογική) και στην αφ’ υψηλού θέαση των γεγονότων

∂

3. Η αιματηρή έξοδος της Χαμάς τάραξε τα βαλτώδη νερά, σηκώνοντας όμως περισσότερη λάσπη. Σοκαριστήκαμε � σοκαριστήκαμε όμως επιλεκτικά. Όλα αυτά τα χρόνια η Δύση δεν γνώριζε για τα χιλιάδες δολοφονημένα παιδιά; Για τις επεμβάσεις ειδικών δυνάμεων του Ισραήλ στα κατεχόμενα; Για τη μη τήρηση των αποφάσεων του ΟΗΕ; Για τη φυλάκιση, στην πραγματικότητα, εκατομμυρίων σε μια τόση δα γωνιά;

∂

4. Όχι, δεν είμαι με τη Χαμάς, ούτε με την τυφλή βία. Και ναι, είναι άλλο η Χαμάς και άλλο ο Αραφάτ. Αλλά ακούγοντας τα τύμπανα του Πολέμου και υπό το φόβο νέων Σταυροφοριών ενάντια στους Βαρβάρους και υπανάπτυκτους Μουσουλμάνους δεν μπορώ να ταυτιστώ με τη φρενίτιδα του Δυτικού. Και γενικά οι ταυτίσεις στις μέρες μας, σε μία τόσο σύνθετη και απρόβλεπτη κατάσταση, δεν βοηθούν. Το «ελεύθεροι λαοί σε ελεύθερες χώρες» είναι ό,τι πιο κοντινό από όσα κυκλοφορούν. Υ.Γ. Σε όλο τον κόσμο θεριεύει ο πόλεμος –υβριδικός και μη, στην Κύπρο, στην Αρμενία και σε πολλά ακόμα σημεία η αδικία έχει επιβληθεί. Το να είσαι επιλεκτικός δεν βοηθά!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

[ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ] ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΟΥ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΓΧΩΡΙΑ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑ

106//10-23

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ (fake) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ;

[ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ] ΜΑΝΟΣ ΤΣΙΛΙΜΙΔΗΣ [ΘΕΜΑ] ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΟΠΤΑΣΙΑΣ ΞΑΝΑΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ 2015

Kαι ένα (fake) βίντεο; Kαι μία (fake) είδηση;

Συντακτική Ομάδα

Κάποιος, πριν δεκάδες χρόνια, είχε πει πως σε έναν πόλεμο το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια. Η προπαγάνδα, η ψευδής είδηση, η σκηνοθετημένη «αλήθεια». Όλα αυτά υπήρχαν εδώ και αιώνες. Τώρα όμως, οι δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία, η στελέχωση υπηρεσιών που απασχολούνται «δημιουργικά, επιστημονικά και ευφάνταστα» με όλα τα παραπάνω, η δυνατότητα διασποράς της «κατασκευής» σε δισεκατομμύρια χρήστες, έχει φέρει μια νέα πραγματικότητα. Το φέικ μάς κλείνει το μάτι και όχι απλά μας εγκλωβίζει στα δίχτυα του αλλά και ακυρώνει το «μη φέικ». Το παλιό κλασικό παραμύθι «Ο Πέτρος και ο λύκος» σε πλανητική εφαρμογή και διάσταση. Οπότε. Μόλις τώρα διαβάζω σε ιστότοπους τα «απόρρητα σχέδια» της Χαμάς, βλέπω φωτογραφίες με χάρτες και οδηγίες για «να σκοτώνουν παιδιά» κ.λπ. Η άποψή μου για την (όποια) Χαμάς δεν βασίζεται σε κάτι τέτοια, γιατί έχω φάει αμάσητο τον έρμο Κορμοράνο βουτηγμένο στο Πετρέλαιο, τα χημικά που έριξε ο Σαντάμ και εκατοντάδες άλλα τέτοια. Την ίδια ώρα, βλέπω ένα βίντεο από τα Κατεχόμενα με μια κηδεία ενός δωδεκάχρονου Παλαιστίνιου, που όταν χτυπούν οι σειρήνες, ανοίγει το φέρετρο και αρχίζει να τρέχει για να σωθεί. Την ίδια ώρα, ξέρω πως χιλιάδες παιδιά έχουν εξαερωθεί από τις βόμβες των Ισραηλινών. Θα ξαναγυρίσουμε, ελπίζω, στην εποχή του λόγου, του κειμένου, της άποψης, των επιχειρημάτων. Τα οποία δεν θα έχουν ανάγκη καμία φωτογραφία και βίντεο για να ορθώσουν το ανάστημά τους σε μια συζήτηση. Αυτή η εποχή «των χιλίων λέξεων» είναι πιο ικανή να προσεγγίζει την αλήθεια και αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Μόνο που αυτό προϋποθέτει μελέτη, διάβασμα, κριτική σκέψη, ικανότητα να ακούς και πνευματικό μόχθο. Αλλιώς, ραντεβού στα «ιντερνετικά γουναράδικα». Υ.Γ. Όταν έχεις μυρίσει το θάνατο, όταν έχεις αγγίξει το αίμα του παιδιού σου, όταν είσαι «εκεί», ερμηνεύονται μέχρι και δικαιολογούνται οριακές συμπεριφορές. Αλλά εμείς που είμαστε «εδώ», που το πιο βάρβαρο που μας έχει συμβεί είναι να μας παίρνουν μία θέση πάρκινγκ, να αποκλειόμαστε δύο ώρες από τα χιόνια και άλλα τέτοια, να είμαστε πιο έξαλλοι από αυτούς που βιώνουν τον θάνατο, να το κοιτάξουμε, ναι; Γιατί όταν το «εκεί» έρθει «εδώ», θα ζήσουμε στιγμές ανεπανάληπτες. ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘΗΣ

Ηλέκτρα Τζώρτσου Άντα Κουγιά Στεργιάνα Τζέγκα Χρύσανθος Ξάνθης Σ’ αυτό το τεύχος έγραψαν επίσης:

Γκανιάν Θανάσης Βέμπος Θανάσης Καρανίκας Florence Christakis Ατελιέ: Μυρτώ Στέλιου Υρώ Πιτσικάλη Υπεύθυνος web & social: Θανάσης Καρανίκας Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου Νικολέττα Βήκου Χριστίνα Αγγελακοπούλου Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Πληροφορίες: 694 45 63 904

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις, για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές

ΕΞΏΦΥΛΛΟ: Digital Collage, Μυρτώ Στέλιου

www. ipolizei. gr [ΕΚΔΟΣΗ] Λογότυπο Γραφικές Τέχνες Θήρας 19, Κυψέλη Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604 ISSN: 2623-4068

Φθινοπωρινά ΞΕ ΦΥΛ ΛΊ ΣΜΑ ΤΑ

Μύθοι, παρεξηγήσεις και άβολες αλήθειες της Ελληνικής Ιστορίας

Ταξιδέψτε μαζί μας ανάμεσα σε νέους τίτλους που περήφανα τοποθετήσαμε στη βιβλιοθήκη μας αυτό το φθινόπωρο. Διαλέξαμε όλα τα είδη λογοτεχνίας, για κάθε γούστο και κάθε εποχή, ασχέτως αν συνοδεύονται από στάλα βροχής ή όχι. Καθίστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας και ξεκινάμε!

ΣΤΑΎΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΊΔΗΣ ΕΚΔ. ΚΈΔΡΟΣ

ΜΙΧΆΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ EΚΔ. BELL Ένα βιβλίο-ντοκουμέντο στη μνήμη της∙ ανατρεπτικό, αποκαλυπτικό, έντιμο στην αλήθεια των γεγονότων και της Ιστορίας. Το βιβλίο του Μιχάλη Δημητρίου, καρπός ερευνητικής δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας, παρουσιάζει την αυθεντική προσωπικότητα της Μαρίας Κάλλας, με προσφυγή στις πρωτογενείς πηγές, με σημαντικές μαρτυρίες στενών φίλων και συνεργατών, που μιλούν με παρρησία και ευθύτητα. Επίκεντρο της αφήγησης, το τελευταίο, άγνωστο, «ελληνικό καλοκαίρι διακοπών» της Κάλλας στην Ουρανούπολη.

Απλά περπάτησα ΛΕΥΤΈΡΗΣ ΤΖΑΛΑΒΆΡΑΣ ΕΚΔ. ΛΟΓΌ_ΤΥΠΟ Αυτή η δημιουργία του πρωτοεμφανιζόμενου δημιουργού Λευτέρη Τζαλαβάρα αποτελείται από μία σειρά πεζοποιημάτων. Ελεύθερος από τεχνητές αναπαραγωγές φορμών, τύπων και δογμάτων, κινείται στα όρια ανάμεσα στην ενδοψυχία και το ρεαλιστικό. Αυτό δηλαδή που –θέλει δε θέλει– ζει ο καθημερινός άνθρωπος, ψυχικά και σωματικά, στην πραγματική ζωή. Τις δύο αυτές πλευρές, λοιπόν, ο Λευτέρης Τζαλαβάρας απλά τις οδηγεί, με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, να περπατήσουν.

Για όλα υπάρχει ένας μύθος ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΛΟΥΚΌΠΟΥΛΟΣ ΕΚΔ. ΚΆΚΤΟΣ Αν νομίζετε ότι οι αρχαίοι μύθοι ανήκουν στο παρελθόν, κάνετε λάθος. Ο δημιουργός του καναλιού ΤΗΕ ΜΥΤΗΟLOGIST μας φέρνει αυτή την έκδοση όπου στις σελίδες της παρελαύνουν περισσότεροι από τριάντα αρχαίοι μύθοι για κάθε σημαντική πτυχή της ζωής μας. Πριν ο πόλεμος, το μίσος, η εκδίκηση, ο πλούτος, η φιλία ή ο θάνατος παιδέψουν εμάς, είχαν απασχολήσει τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι κατέγραψαν τις σκέψεις τους μέσα στους μύθους, που επιβίωσαν μέχρι σήμερα.

Ο Σταύρος Παναγιωτίδης καταπιάνεται με μικρές αφηγήσεις για γεγονότα που όλοι γνωρίζουμε αλλά ποτέ δεν συνέβησαν! Τι εννοούμε; Οι Σπαρτιάτες όντως πετούσαν παιδιά στον Καιάδα; Το γαρύφαλλο του Μπελογιάννη ήταν κόκκινο; Ο Καποδίστριας μας έμαθε να τρώμε πατάτες; Το Κρυφό Σχολειό υπήρξε ποτέ; Μεγάλες παρεξηγήσεις της ιστορίας τίθενται στο επίκεντρο. Αντέχετε να μάθετε την αλήθεια;

Δεν είμαι η Μαρία… είμαι η Κάλλας

Να γεννηθώ χρώματα ΙΩΆΝΝΑ ΚΑΡΑΜΑΛΉ ΕΚΔ. ΜΕΤΡΟΝΌΜΟΣ Η νέα ποιητική συλλογή της Ιωάννας Καραμαλή Να γεννηθώ χρώματα απαρτίζεται από 34 ποιήματα. Στο Να γεννηθώ χρώματα η Ιωάννα Καραμαλή μας ταξιδεύει μέσω δύο θεματικών –«Περιπλάνηση στο σώμα» και «Αποπλάνηση στο χρώμα»– σε ματαιώσεις, ελπίδες, πόνους, εικόνες αλλόκοσμες αλλά και φορές απόκοσμες μέσω των αποχρώσεων που ξεπέφτουν και συμβολισμών. Απώλειες και μάχες ατομικές, συλλογικές, αλλά και βαθιά προσωπικές, υψώνονται αντιμέτωπες με το χαρτί και το χρώμα.

Padel… μέσα στην πόλη!

Μνημοσύνη Το δραματικό πέρασμα από τη δικτατορία στη δημοκρατία ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΦΙΛΕΛΈΣ ΕΚΔ. ΠΗΓΉ

Η εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου παραμένει το ορόσημο του αγώνα των νέων ανθρώπων που, ανοχύρωτοι και άοπλοι απέναντι στα σιδερόφρακτα χουντικά ανθρωπάρια, τόλμησαν να σπάσουν με την ορμή της νιότης το γύψινο καλούπι της ανελευθερίας και του φόβου. Ανείπωτες διηγήσεις για το Πολυτεχνείο στις σελίδες ενός βιβλίου που τιμά την επέτειο μισού αιώνα από την εξέγερση που άλλαξε την ελληνική σύγχρονη ιστορία

07 Ο Βασιλιάς των Πλανόβιων. Ο Γκέγκορ Γκογκ και η αδελφότητά του ΠΆΤΡΙΚ ΣΠΕΤ (ΚΕΊΜΕΝΟ & ΣΕΝΆΡΙΟ) & MΠΈΑ ΝΤΈΙΒΙΣ(ΕΙΚΌΝΕΣ & LAYOUT) ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΚΨΜ Στη Στουτγάρδη του 1929, η αστυνομία στήνει οδοφράγματα, τα μαγαζιά της πόλης έχουν ξεπουλήσει ό,τι λουκέτο διέθεταν. Ο Γκρέγκορ Γκογκ (Gregor Gog, 1891-1945), γνωστός σε κάθε γωνιά της Γερμανίας ως ο «Βασιλιάς των Πλανόβιων», συγκεντρώνει όλους τους περιπλανώμενους, γυναίκες και άντρες, στο «1ο Διεθνές Συνέδριο Πλανόβιων» και κηρύσσει την «εφ’ όρου ζωής γενική απεργία». Ένα γκράφικ νόβελ για τη φτώχια και την ελπίδα, για τη φιλία και τη διαμαρτυρία — και για ένα ξεχασμένο κεφάλαιο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Δε χρειάζεται να τρέχουμε στην άλλη άκρη της πόλης για να γυμναστούμε. Κοντά στο μετρό Κατεχάκη και το θέατρο Badminton, βρίσκεται το Πάρκο ΑρχΏν, ένα πρότυπο Family Park. Μέσα στις εγκαταστάσεις θα βρεις και δύο νέα υπερσύγχρονα γήπεδα Padel, ανοιχτά όλη την ημέρα (9 π.μ. – 12 μ.μ.) για να έρθεις με την παρέα ή την οικογένειά σου. Ναι, το Padel είναι ένα ομαδικό άθλημα που έχει πραγματική πλάκα και κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στις καρδιές μας. Είναι μία απ’ τις ευκολότερες και διασκεδαστικότερες δραστηριότητες. Έχει κίνηση, ταχύτητα, βελτιώνει τα αντανακλαστικά και είναι ιδανικό και για παιδιά και για μεγάλους και για αρχάριους και για έμπειρους… ρακετίστας. Κι αν το δοκιμάσεις, θα κολλήσεις.

08 Τρεις τελίτσες ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΠΑΠΑΠΟΣΤΌΛΟΥ, ΕΙΚΌΝΕΣ: ΛΙΆΝΑ ΔΕΝΕΖΆΚΗ ΕΚΔ. ΚΊΤΡΙΝΟ ΠΑΤΊΝΙ Μπορεί ένα βασίλειο να χωριστεί στα δύο για τα… σημεία στίξης; Ναι, μπορεί, όσο η μάγισσα Τριστάνα τελειώνει όλες τις προτάσεις με «τελεία και παύλα», ενώ ο αδερφός της, ο μάγος Τελίτσας, βάζει παντού «θαυμαστικό». Ο μάγος Τελίτσας και η μάγισσα Τριστάνα μας απλώνουν το χέρι και μας καλούν να τους ακολουθήσουμε σε ένα μαγικό ταξίδι. Σε ένα ταξίδι αναζήτησης της αληθινής ευτυχίας και κατανόησης πως τα ζώα, όλα τα ζώα, είναι φίλοι μας.

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ: 217 70 02 311 // 697 29 93 390 Λ. Κανελλοπούλου 4, Αθήνα ParkoArxon

parkoarxon

ΦΆΣΗ Β

#03 Ο

ΕΡ

ΑΜΕΙΚ

ΤΑ ΠΝΕΎΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΔΟΎ ΨΑΡΟΜΗΛΊΓΚΟΥ Πάντα ένιωθε ωραία ο Γκανιάν στα νεκροταφεία. Τον ηρεμεί η ησυχία τους, η μυρωδιά του λιβανιού και του βασιλικού. Όπου κι αν αλητεύει τα καλοκαίρια, πρώτα εντοπίζει το τοπικό νεκροταφείο και ύστερα τα μονοπάτια για τις απρόσιτες παραλίες και τα ντόπια τυριά (θυμάται ειδικά εκείνο το μάνταλο στην πύλη του νεκροταφείου στη Χώρα της Αμοργού, που είχε μια κοιλότητα λες κι ήταν φτιαγμένη για το δάχτυλό του). Γι’ αυτό εξάλλου αγαπάει και την οδό Ψαρομηλίγκου στην Αθήνα, επειδή στα πόδια της απλώνεται η αρχαία νεκρόπολη του (Έξω) Κεραμεικού. Όποτε περπατάει την οδό Ψαρομηλίγκου ο Γκανιάν, αισθάνεται τα πνεύματα να τρίβονται στα μπράτσα του σαν ξαφνικές ριπές αέρα.

Το τέλος του γνωστού κόσμου ή τι βλέπουν οι νεκροί Ας φανταστούμε, λοιπόν, τον περιπατητή-Γκανιάν με καπέλο εξερευνητή, όπως των βρετανών αποικιοκρατών, να γυρεύει απαντήσεις σε δύο τουλάχιστον θεμελιώδη ερωτήματα: - αν οι νεκροί θάβονται με το βλέμμα στην Ανατολή ή το Νότο. - αν ο ποταμός Ηριδανός είναι το τέλος του γνωστού κόσμου. Για το πρώτο ερώτημα –που θα παραμείνει αναπάντητο– ανατρέχει στα απαγορευμένα αποσπάσματα του Codex Monachensis στην υπόγεια βιβλιοθήκη ενός γκρίζου κτιρίου που περνά απαρατήρητο (αν και σε κεντρική λεωφόρο της πόλης), ειδικά από τότε που αφαιρέθηκε διακριτικά ο μπρούντζινος δράκος που στεφάνωνε το πρόθυρο: Από τη Χαλκολιθική εποχή οι νεκροί θάβονται με το βλέμμα στραμμένο στην Ανατολή, προσβλέποντας συμβολικά σε κάποια ανάσταση· κατά την Υπομυκηναϊκή περίοδο, στη νεκρόπολη του Κεραμεικού, τους παράχωναν σε λάκκους στη βόρεια όχθη του Ηριδανού και με το βλέμμα τους στραμμένο στο Νότο.

Ιερό-Ανίερο: ένα «αν» δρόμος Γαμιέται ο Δίας; Η απάντηση στη ρητορική αυτή ερώτηση είναι ένα ηχηρό ΝΑΙ. Όλοι γνωρίζουν ότι ο μεγάλος θεός γαμιόταν άοκνα, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των θνητών, σε μία τραβηγμένη σε θεϊκά άκρα προβολή. Κοινώς, την έπεφτε σ’ όποιο θηλυκό συναντούσε στο δρόμο του, θεά ή θνητή, και γαμούσε κυριολεκτικά σα ζώο: από ταύρος (και λευκός ταύρος ειδικότερα) σε κύκνο κι από αετός σε κάστορα, ο αειθαλής γερο-σαμάνος του Ολύμπου αξιοποιεί κάθε κτηνώδη φαντασίωση του λαϊκού ασυνείδητου σ’ ένα ανελέητο ψυχεδελικό σερί ζωικών μεταμορφώσεων ― σύμβολο αλλαγής το δίχως άλλο, σκέφτεται ο Γκανιάν, μέχρι και την έσχατη μεταμόρφωση του θανάτου.

Για το δεύτερο ερώτημα –που θα παραμείνει αναπάντητο– γκουγκλάρει τα λήμματα «Ελευσίνια μυστήρια», «Ηριδανός» και «Δήμητρα». Κρατάει τις παρακάτω σημειώσεις: - Στη νεκρόπολη του Κεραμεικού, σε εξήντα περίπου μέτρα απόσταση απ’ το Δίπυλο, την κυρία είσοδο της αρχαίας Αθήνας, βρισκόταν η Ιερά Πύλη, η αφετηρία της αρχαίας Ιεράς Οδού που συνέδεε το άστυ με την Ελευσίνα και τα μυστήριά της. - Εκτός απ’ τον ποταμό Ηριδανό που πήγαζε απ’ τη νότια πλαγιά του Λυκαβηττού και κυλούσε στον Κεραμεικό, υπήρχε κι ο ομώνυμος ποταμός των αρχαίων βαρβαρικών λαών, που έρεε προς τη Βόρεια θάλασσα, το τέλος του τότε γνωστού κόσμου. Αυτός ο τόπος ήταν ξακουστός για το φίνο κεχριμπάρι του. - Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης και ο Ισοκράτης αποδίδουν στη Δήμητρα («Μητέρα-γη» στα Δωρικά) τη μητρότητα των Ελευσίνιων Μυστηρίων, καθώς όταν έφτασε στην Ελευσίνα αναζητώντας την Περσεφόνη (την είχε κλέψει ο Πλούτωνας στον Κάτω Κόσμο), η Δήμητρα πρόσφερε σιτηρά στους κατοίκους ως μία πρόγευση των ιερών μυστηρίων που ήδη σχεδίαζε στο μυαλό της. Τρεις (γνωστούς) εραστές είχε η θεά της γονιμότητας. Πρώτος ήταν ο Δίας, που μεταμορφώθηκε σε ταύρο για να ζευγαρώσει μαζί της — κι έτσι γεννήθηκε η Περσεφόνη.

«Η απώλεια δεν είναι παρά μεταβολή, αυτός είναι ο προσφιλής κανόνας της Φύσης των πάντων, που καθ’ υπαγόρευσή της όλα είναι καλώς καμωμένα — εδώ και αιώνες με τον ίδιο τρόπο γίνονται, και άλλα παρόμοια θα προκύπτουν επ’ άπειρον». ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ (Από τα Εις εαυτόν, εκδ. Θύραθεν 2008, εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια: Γιάννης Αβραμίδης)

Η ΜΠΑΣΚΙΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ Στεργιάνα Τζέγκα

Αν ένας στιχουργός γράψει εν έτει 2023 ένα σεξιστικό ή ομοφοβικό στίχο, (ας μην πιάσω τη διάδοση της τραπ), θα τον κράξει μια μεγάλη μερίδα των ακροατών. Τα αντανακλαστικά μας είναι πια αρκετά καλά ακονισμένα και σε κάθε τέτοιο περιστατικό γίνεται σάλος στα social media και στις σαββατιάτικες μπύρες. Υπέροχη η έννοια της ευθύνης! Το μόνο πράγμα απ’ το οποίο δεν την γλιτώνει κανείς. Όμως, οφείλουμε να διορθώσουμε όλα τα –κατά την κρίση μας– κακώς κείμενα αναδρομικά; Τι κερδίζει, ένας ερμηνευτής του πάλκου/ του δρόμου/του piano bar και οι ακροατές του, αν λογοκρίνει σε ένα live τον περιβόητο στίχο από το Μενεξέδες και ζουμπούλια «Αν εσύ δε μου το δώσεις το φιλί που σου ζητώ, θα στο πάρω με το ζόρι και θα είναι πιο γλυκό»; Ή αν αλλάξει την ηλικία της μαυρομάτας κόρης από την Κανελόριζα και την κάνει 18χρονη αντί για 12χρονη; Αλλάζει την ηλικία στην οποία παντρεύονταν ή κλέβονταν με το ζόρι τότε τα κορίτσια; Επιφέρει κάποια δικαιοσύνη; Ή είναι απλά ξεδίνει στιγμιαία έχοντας την πλαστή αίσθηση ότι έκανε το καθήκον του; H λογοκρισία του δευτερολέπτου δεν ωφελεί σε κάτι. Είναι άκαιρη και αχρείαστη. Δεν είναι αγώνας. Τα τραγούδια φέρουν το ήθος και τον πολιτισμό της εποχής που γράφτηκαν και θα μάθουμε από αυτά, αν τα βάζουμε στο σωστό τους πλαίσιο. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι ιερά ή ότι θα τρίζουν τα κόκκαλα των δημιουργών αν το μάθουν, αλλά αν μας ενοχλεί ο στίχος από ένα τραγούδι, μπορούμε να το βγάλουμε από τo setlist μας. Όπως δεν παίρνουμε να σβήσουμε με μπλάνκο από τα βιβλία ιστορίας τις χαζομάρες που έκαναν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι (oops! Κάποια βιβλία της δημόσιας και για λίγο ακόμα δωρεάν παιδείας ίσως και να το ’χουν κάνει), έτσι, προτείνω να αφήσουμε τα τραγούδια στην ησυχία τους και ν’ ανοίξουμε πραγματικό και ουσιαστικό διάλογο με το παρελθόν με νέα, δικά μας δημιουργήματα, που θα ποιούν το ήθος που ονειρευόμαστε να επικρατήσει στον κόσμο που ζούμε τώρα.

ΑΣ’ ΤΟΥΣ ΝΑ ΛΈΝΕ

ΛΟΓΟΚΡΙΣΊΑ. ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΊΑ. ΠΟΛΊΤΙΚΑΛΙ ΚΟΡΈΚΤ. ΑΚΎΡΩΣΗ. ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΉ ΔΙΑΠΌΜΠΕΥΣΗ. ΚΑΤΑΓΓΕΛΊΑ. ΠΡΩΙΝΆΔΙΚΟΙ ΤΗΛΕΔΙΚΑΣΤΈΣ. ΕΞΟΡΓΙΣΜΈΝΟΙ. ΠΕΣΊΜΑΤΑ. ΑΛΓΌΡΙΘΜΟΙ. ΚΥΝΗΓΟΊ ΆΠΟΨΗΣ. ΣΙΝΆΦΙΑ. ΜΟΝΤΑΖΙΈΡΕΣ. Η ΕΠΟΧΉ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΕΠΟΧΉ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΣ ΤΟΥ ΛΌΓΟΥ. «ΑΣ’ ΤΟΥΣ ΝΑ ΛΈΝΕ», ΛΟΙΠΌΝ, ΓΙΑΤΊ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΆΓΚΗ ΕΛΕΎΘΕΡΗΣ ΈΚΦΡΑΣΗΣ!

Χρύσανθος Ξάνθης

«Γκλιν». Μήνυμα από έναν ξεχασμένο γνωστό –απλά γνωστό– και διαδικτυακό «φίλο» που είχαμε να μιλήσουμε τουλάχιστον οχτώ χρόνια. Ούτε «γεια τι κάνεις, πώς είσαι»... Κατευθείαν στο ψητό. Αυτός: Συγνώμη για την προσωπική ερώτηση, αλλά επειδή έχω σοκαριστεί, είσαι φίλος της τάδε ομάδας; Εγώ: Έλα, ελπίζω να είσαι καλά. Είναι σελίδα και την παρακολουθώ, όπως παρακολουθώ και άλλες πολλές. Και έχεις σοκαριστεί επειδή παρακολουθώ μια σελίδα; Να μου έλεγες για ένα κείμενό μου το καταλαβαίνω. Αυτός: ΟΚ... Απλά φρίκαρα... Εγώ: Φίλε, ας μην μπερδεύουμε την πραγματική ζωή με τη διαδικτυακή. Γνώμη μου, βέβαια. Αν σερφάρεις στο σάιτ του Η Πόλη Ζει ή και στα τεύχη θα δεις τη γνώμη μας για όλα αυτά. Αυτός: Η μία είναι καθρέφτης της άλλης... Κι όταν βλέπεις μια σελίδα που στοχεύει στη ρητορική μίσους και από κάτω «αρέσει σε δύο φίλους σας», εύκολα μπαίνεις στον πειρασμό να δεις ποιοι είναι. Εγώ: Βρε μπες και δες. Τα κριτήρια όμως δεν μπορεί να ’ναι αυτά, αυτό λέω. Εκείνος: χεράκι. Εγώ: χεράκι. Όλο και πιο πολύ ανησυχώ για τη χρήση της πληροφορίας. Και όχι από πιτσιρικάδες, που ας πούμε έχουν μια νεανική υπερβολή, αλλά από συγκροτημένους πενηντάρηδες. Ένας «ιντερνετικός» μακαρθισμός, μία ζάλη στο κεφάλι, μια αμετροέπεια στην –έστω διαδικτυακή– συναναστροφή. Έχω την ελευθερία να ακολουθώ όποιες σελίδες θέλω, όσο αντιθετικές κι αν είναι μεταξύ τους. Το να κριτικαριστώ για μία γνώμη, για ένα σχόλιο, για μια άποψη, ΟΚ. Αλλά ο «πειρασμός» του μπασκίνα είναι άλλο πράγμα. Δείγμα των καιρών μας και της τρέλας που επικρατεί. Υ.Γ. Στο προφίλ του (μπήκα και εγώ στον πειρασμό να δω!) ανέφερε το γεγονός, αποσπώντας πολλά λάικ για την παρέμβασή του. Υ.Γ. Κάτω τα χέρια από την ελευθερία μας!

amazing music

www.galaxy92.gr

ΣΤΆΣΕΙΣ ΖΩΉΣ Κάτω από την πόλη, υπάρχει μια άλλη πόλη. κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων. Οι μπλε, κόκκινες και πράσινες γραμμές της ΣΤΑΣΥ φτιάχνουν έναν πολύχρωμο χάρτη στην υπόγεια πόλη, που φέρνει στην επιφάνεια μυστικά από το πλούσιο αθηναϊκό παρελθόν και γίνεται το πιο ζωντανό σκηνικό για να ξεδιπλωθούν ιστορίες, μικρές και μεγαλύτερες, που όλες βάζουν το λιθαράκι τους για να δημιουργηθεί μια ιδιαίτερη συνθήκη που μοιάζει με ταινία σε fast forward και έχει ως φόντο σταθερές τροχιές, ήχους σήραγγας, σίδερου, φρένου, κλειστά και ανοιχτά παράθυρα, με εικόνες σκοτεινές και φωτεινές που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

ΣΤΑΣΗ

ΓΡΑΜΜΗ 1

Βικτώρια Αρ Ντεκό στην εποχή του μεταμοντέρνου

Ο σταθμός Βικτωρίας κατασκευάστηκε στη δεκαετία του 1930 στη θέση παλαιότερου, επίγειου σταθμού των Σιδηροδρόμων Αττικής με το όνομα Πλατεία Κυριακού, αλλά λόγω των πολεμικών γεγονότων τα εγκαίνια αναβλήθηκαν και τελικώς έγιναν στην 1η Μαρτίου 1948. Ταυτόχρονα με τα εγκαίνια, πήρε την ονομασία του από τη Βασίλισσα Βικτωρία (1819-1901). Στις 15 Ιανουαρίου 2002 ανακηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Ως αποτέλεσμα, όταν ανακαινίστηκε το πρώτο εξάμηνο του 2004 στο πλαίσιο της ανανέωσης των σταθμών της γραμμής 1 ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, δεν είχε γίνει καμία αλλαγή από την αρχική του μορφή. Το αρχιτεκτονικό στυλ του σταθμού Βικτώρια ανήκει στην κατηγορία του Αρ Ντεκό, ενώ όλοι οι τοίχοι του καλύπτονται με πλάκες χρώματος ανοιχτού πράσινου. Τόσο πριν όσο και μετά την ανακαίνιση, το όνομα του σταθμού εμφανίζεται σε μεγάλες λευκές πινακίδες, οι οποίες κατασκευάστηκαν στη Γερμανία από την Emaillierwerk Gottfried Dichanz. Η δομή του σταθμού είναι παρόμοια με αυτούς του Βερολίνου και, παρομοίως, οι σκάλες οδηγούν απευθείας στα πεζοδρόμια, καθώς είναι σταθμός μόνο ενός υπογείου επιπέδου.

Δεν ξέρω αν υπάρχει ένας Αθηναίος άνω των 30 που σέβεται τον εαυτό του και να θεωρεί ότι η στάση Βικτώρια ανήκει στο Metro Line 1. Ό,τι κι αν ακούγεται από τα μεγάφωνα (που ποιος το ακούει από τη βοή στη σήραγγα;) εμείς πάντα θα ξέρουμε ότι η Βικτώρια ανήκει στον ΗΣΑΠ, είναι γραμμή πράσινη και έχει πλακάκι ανοιχτό πράσινο. Τέλος. 4 λεπτά / Δεν ξέρω τώρα γιατί τα έβαλα με τις ονομασίες. Σημασία έχει ότι όπου κι αν ανήκει, η στάση αυτή ενώνει την πόλη σε βαθμό που δεν το κάνει καμία άλλη. Σε ποιον άλλο σταθμό θα δεις Αρ Ντεκό με λούμπεν, μεταμοντέρνους επιβάτες με φόντο την πόλη του 1930; Σε ποια άλλη πλατεία θα βρεις βιβλία, λουλούδια και φρούτα στα ίδια πεζοδρόμια; 3 λεπτά / Αυτή η στάση είναι φόντο κάθε Κυψελιώτη. Εδώ ραντεβού, εδώ παρέες, εδώ ξεκινήματα, εδώ τελειώματα. Η βοή της σήραγγας μαζί με το σκοτάδι της σε βάζει σε μια χωροχρονική δίνη όσο περιμένεις στο παγκάκι να έρθει ο συρμός σου. Άραγε θα σταθεί το βαγόνι σε σωστό σημείο ή θα πρέπει να αποφύγεις το κενό; 2 λεπτά / Άλλο ένα σημείο της πόλης που έχουν πατήσει άνθρωποι δεκαετιών που ποτέ δεν βίωσες, άνθρωποι που άκουσες ότι υπήρχαν, αλλά δεν τους κοίταξες στα μάτια. Βασικά το πιο τρελό είναι ότι εδώ έχουν πατήσει πτυχές του εαυτού σου που έχουν κοιμηθεί στο σκληρό στρώμα της ενηλικίωσης. Εσύ με κρίκους χρυσούς, εσύ με γκοθ βάψιμο, εσύ με τακούνι για την πρώτη συνέντευξη για δουλειά. 1 λεπτό / Όλο ασυναρτησίες. Η σήραγγα φταίει, η βοή και η καθημερινότητα. Ρομαντικοποιείς κάθε πλευρά της πόλης, φτάνει πια. Είναι ωραία η ενήλικη ζωή; Είναι ωραίο το «λαχανί πλακάκι» που λένε οι νεόπλουτοι που προτιμούν το τσιμεντένιο Σύνταγμα; Είναι ωραία η κούραση, το τρέξιμο, η δυστυχία; Γιατί λες και στη Βικτώρια βλέπεις μόνο αυτά. Όμως όχι ρε, υπάρχει και η φωτεινή πλευρά, το χαμόγελο, η Κυψέλη, η πόλη με τα ρομαντικά της. 0 / Χάθηκες πάλι. Μπούκωσε ο σταθμός και σου πήραν τη θέση. Όρθια. Επόμενη στάση: Βικτώρια. Πάλι εδώ;

ΓΡΑΜΜΗ 1 | ΣΤΑΣΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ | 110 m.

Zαχαροπλαστείο Πετέκ Πετέκ, για πολίτικα γλυκά και πάστες Η πλατεία Βικτωρίας ήταν και είναι ένα σημαντικό σημείο αναφοράς της πόλης. Μπορεί να μην έχει την παλιά αρτιστίκ της ταυτότητα, όταν ήταν η σημαντικότερη γειτονιά θεάτρων, αλλά έχει το δικό της μούλτι-κούλτι χαρακτήρα. Έτσι γίνεται. Με τα χρόνια τα μέρη αλλάζουν, οι γειτονιές μας μεταμορφώνονται και κάποιες μόδες περνάνε. Κι όμως, υπάρχουν και κάποια πράγματα που είναι σταθερά και σε περιμένουν να επιστρέψεις. Το ζαχαροπλαστείο Πετέκ είναι ένα από αυτά. 100 μέτρα από την πολυσύχναστη πλατεία, στο ίδιο

σημείο και με την ίδια συνέπεια κι αγάπη, μας γλυκαίνει με τις πάστες Σεράνο, τα πολίτικα μπακλαβαδάκια κι όλες τις νοστιμιές του, από το 1964. Εδώ και χρόνια κρατάει ατόφιες τις παραδοσιακές συνταγές και μένει πιστό στις ελληνικές πρώτες ύλες, προσφέροντάς μας ολόφρεσκα χειροποίητα γλυκά. Μη χάσετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε το γεμιστό πολίτικο τσουρέκι. Είναι σιροπιασμένο, έχει σοκολάτα και μαυροκέρασο κι έχει αντέξει στην ιστορία. Κάπως σαν την ίδια την πλατεία Βικτωρίας.

info:

3ης Σεπτεμβρίου 81 | Τ.: 210 82 23 955 Πετέκ

@petek.patisserie

ΓΡΑΜΜΗ 1 | ΣΤΑΣΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ | 160 m.

Eστιατόριο Κρούσκας Σπιτίσιες γεύσεις από το 1972

Κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της πόλης πρέπει να κάνετε οπωσδήποτε και μια στάση στο εστιατόριο Κρούσκας. Βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, στην πλατεία Βικτωρίας, λίγα μόλις μέτρα από το σταθμό του τρένου και προσφέρει ελληνικά μαγειρευτά σπιτικά φαγητά από το 1972! Είναι μια οικογενειακή επιχείρηση, που με αγάπη για την παράδοση της ελληνικής κουζίνας, ανανεώνει το μενού της καθημερινά και ανυπομονεί να σας εξυπηρετήσει. Μπορείτε να απολαύσετε το φαγητό σας σε μια ατμόσφαιρα οικεία και ζεστή, όπως όταν τρώτε στο σπίτι, ή να το πάρετε πακέτο. Η σελίδα του εστιατορίου στο Facebook ενημερώνεται καθημερινά, ώστε να μη χάσετε κανένα από τα πιάτα που έχει να σας προσφέρει. Κι είναι πολλά! Λαχανοντολμάδες, γεμιστά, μπιφτέκια φούρνου, πέρκα, γιουβαρλάκια, σπανακόριζο, μπριάμ, όλα μαμαδίστικα και μαγειρεμένα με μεγάλη προσοχή στην ποιότητα και με τα καλύτερα και αγνότερα υλικά.

info:

Αριστοτέλους 88 | Τ.: 210 82 31 465 Εστιατόριο «Κρούσκας» - «Krouskas» Greek Traditional Restaurant

Μάνος

ΤΣΙΛΙΜΙΔΗΣ «H ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου»

ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ

στον Χρύσανθο Ξάνθη

Πάντα αναρωτιόμουν πώς οι ηθοποιοί θυμούνται τα λόγια τους, πώς οι χειρουργοί κάνουν εγχειρήσεις με κρύο αίμα και πώς κάποιοι δημοσιογράφοι επιλέγουν να συνομιλούν ζωντανά με το κοινό στο ραδιόφωνο — που δεν ξέρεις ποιος/ποια είναι ο/η επόμενος/επόμενη, τι θέλει να πει, σε τι κατάσταση είναι. Ο Μάνος Τσιλιμίδης, ό «Άγρυπνος» με τη Ραδιοβάρκα, ανήκει στην τρίτη κατηγορία, εδώ και 25 χρόνια. Με χαρά μίλησα μαζί του και ρώτησα κάποια από όσα ήθελα να τον ρωτήσω. Με χαρά μοιράζομαι και με τους αναγνώστες κάποια από όσα είπε. Στις μέρες μας η συζήτηση είναι δύσκολη, αγχωτική, ενίοτε χαώδης και καταλήγει σε σουρεαλιστικους μονολόγους. Ο «Άγρυπνος» αναμετριέται στη «σύγχρονη Αγορά του Δήμου», τις νύχτες που η φύση ηρεμεί και οι άνθρωποι ψάχνουν τρόπους να εκφραστούν.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Θανάσης Καρανίκας

Το να είσαι κοινωνικά χρήσιμος, δεν είναι λίγο στις μέρες μας.

Μάνο είσαι πια, έπειτα από τόσα χρόνια, ένας άνθρωπος του ραδιοφώνου. Αλήθεια, ακούς ραδιόφωνο; Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ένας πολύ φανατικός ακροατής του ραδιοφώνου· η ίδια η δουλειά μου δεν μου επιτρέπει να ακούω συνεχώς. Ακούω δηλαδή πέντε ώρες τα βράδια τον εαυτό μου και τους ακροατές μου και κάποιες ώρες της ημέρας κάποιες εκπομπές που έχω προτιμήσει εδώ και χρόνια να συμπεριλάβω στην καθημερινότητά μου και τις αγαπώ πολύ. Τι είναι αυτό που ελκύει τον κόσμο στο ραδιόφωνο και ειδικά στην εκπομπή σου; Το ραδιόφωνο είναι μία καταφυγή, είναι πάντα εκεί για όποιον το χρειάζεται. Ένας από τους λόγους που έχει διαρκέσει από το 1997 η Ραδιοβάρκα, είναι γιατί αυτοί που ακούνε ξέρουν ότι είμαι εκεί, πάντα. Φαντάσου ότι υπήρξε ένα διάστημα μεγάλο που έκανα εκπομπή κάθε μέρα, κάθε βράδυ και τα Σαββατοκύριακα. Εικοσιπέντε χρόνια! Είναι πολλά… Ναι, αν σκεφτείς ότι είναι ένα τέταρτο του αιώνα, ακούγεται –και είναι– βαρύ! Μίλησέ μας για το πώς ξεκίνησε αυτή η σχέση; Όταν τελείωσα τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, είχα γνωρίσει συγγραφείς και ποιητές και με φωνάζανε στην ΕΡΤ ως ηθοποιό, για να διαβάζω κείμενα στο ραδιόφωνο. Συνέχισα να πηγαίνω στην ΕΡΤ, στο Τρίτο Πρόγραμμα, διαβάζοντας είτε θεατρικά έργα είτε εκπομπές λόγου. Μία ημέρα, συγκεκριμένα θυμάμαι ήταν Καθαρά Δευτέρα, η Μαρλένα Πολιτοπούλου, η αρχισυντάκτρια τότε στο Πρώτο Πρόγραμμα, με φώναξε, να διαβάσω αποσπάσματα από ένα έργο του Γιάννη Μαρή. Ήταν η πρώτη φορά που θα γινόταν ζωντανή εκπομπή στο ραδιόφωνο, για να συντροφεύει όσους επέστρεφαν από τις εξοχές. Έχω πάει από τις οχτώ το πρωί και κατά τις δέκα, ενώ είμαι μες στο στούντιο και ετοιμάζομαι να διαβάσω το διήγημα, η δημοσιογράφος χλομιάζει και σχεδόν σωριάζεται στο πάτωμα. Την βγάλανε λοιπόν απ’ το στούντιο και ενώ δεν είχε τελειώσει το τραγούδι, πατάει η Μαρλένα το κουμπί της ενδοσυνεννόησης και μου λέει: «Πες κάτι, οτιδήποτε». Δεν ξέρω πώς μου ’ρθε, σηκώθηκα όρθιος μπροστά στο μικρόφωνο και είπα ότι ήμουνα μικρό παιδί στην Κρήτη και προσπαθούσα να ανεβάσω τον χαρταετό και δεν τα κατάφερνα και πήγα στον χαρταετό του θείου μου, που τον είχε ανεβάσει δύο τρία χιλιόμετρα πάνω και είχε δέσει την καλούμπα στη σιδερένια πόρτα της αυλής, και κούνησα την καλούμπα και έπεσε ο χαρταετός και με κυνήγαγε σε όλη την Κρήτη. Αυτό! Έβαλε η Μαρλένα ένα τραγούδι και μου ζήτησε να πω κάτι ακόμα και κάτι ακόμα… Ε, αυτή ήταν η πρώτη φορά! Φοβερό σκηνικό. Και η συνέχεια; Όταν έφευγα, μου λέει «Μπορείς να έρθεις αύριο το πρωί στις εφτάμιση εδώ, να πιούμε καφέ, να σου πω κάτι;» Υπέθεσα ότι επειδή τα πήγα καλά θα με θέλει για να διαβάσω κάποιο άλλο κείμενο, να πάρω κάνα φράγκο. Πίνουμε τον καφέ, δεν μου λέει τίποτα όμως. Οχτώ παρά δύο λεπτά, έρχεται μια κοπέλα και της λέει «Ελάτε κυρία Πολιτοπούλου, γιατί ξεκινάει η εκπομπή». Μπαίνει, λοιπόν, στο στούντιο και μου λέει να την ακολουθήσω. Κάθομαι δίπλα της. Ανοίγει το μικρόφωνο και λέει «Κυρίες και κύριοι, επειδή είμαι αρχισυντάκτρια στο πρόγραμμα και έχω πρόβλημα διαχείρισης χρόνου, δεν τα προλαβαίνω όλα, παραιτούμαι από την εκπομπή και βρήκα αντικαταστάτη. Τον λένε

Μάνο Τσιλιμίδη και κάθεται δίπλα μου. Γεια σου Μάνο»… Και σηκώνεται και φεύγει και μ’ αφήνει μες στο στούντιο μόνο μου με τη ραδιοσκηνοθέτη και δύο τρεις δημοσιογράφους. Έτσι βρέθηκα να κάνω κάθε μέρα εκπομπή, όταν λέμε κάθε μέρα, εννοούμε και τα Σαββατοκύριακα, από τις οχτώ το πρωί μέχρι τις δώδεκα και μισή το μεσημέρι. Από μία λιποθυμία δηλαδή… Μερικές φορές η τύχη παίζει περίεργα παιχνίδια Φοβερό έτσι; Ε, γι’ αυτό είναι τόσο ωραία η ζωή. Γιατί εγώ πραγματικά δεν είχα ιδέα. Δεν είχα σκεφτεί ούτε θα μπορούσα να το σκεφτώ το ραδιόφωνο ως δουλειά. Ήμουν ηθοποιός, έπαιζα στο θέατρο, έπαιρνα και καλές κριτικές, οπότε γιατί να το σκεφτώ; Ασχολήθηκες, λοιπόν, και με το θέατρο, τη συγγραφή βιβλίων και με τη στιχουργική. Έχεις σκεφτεί ότι θα μπορούσες να ακολουθήσεις άλλο δρόμο πέρα απ’ το ραδιόφωνο; Έχω γράψει περίπου εκατό πενήντα τραγούδια, τέσσερα βιβλία και έχω κάνει πάνω από χίλιες συνεντεύξεις, στον τύπο και στο ραδιόφωνο. Κάθε ένας απ’ αυτούς τους δρόμους έχει την ίδια ρίζα, τις λέξεις· είτε ραδιόφωνο κάνεις, είτε τραγούδια γράφεις, είτε βιβλία, το ίδιο είναι. Νομίζω ότι ο καθένας μας τραβάει το δρόμο που κι αυτός τον τραβάει. Το βασικό είναι ο δρόμος, δηλαδή. Δεν υπάρχει περίπτωση κανένας άνθρωπος να έκανε τελικά κάτι άλλο απ’ αυτό το οποίο κατέληξε να κάνει. Δεν εννοώ ότι είναι γραφτό, εννοώ ότι διαπλάστηκε μες στα χρόνια. Ορίζεις τον δρόμο σου και σε ορίζει κι αυτός, δεν γίνεται διαφορετικά. Ναι, θα μπορούσα να είχα γράψει πιο πολλά βιβλία, και τι μ’ αυτό δηλαδή; Με την έννοια ότι αν ήθελα να γράψω περισσότερα βιβλία, θα τα ’χα γράψει. Είναι απλά θέμα επιλογής λοιπόν; Όχι, είναι θέμα όρεξης. Ό,τι κάνεις, πρέπει να σε κυριεύσει σαν έμμονη ιδέα. Εάν γίνει αυτό, πέτυχες, εάν δεν γίνει, χτύπα το κεφάλι σου στον τοίχο, δεν πρόκειται να πετύχει. Πάμε λίγο στο σήμερα. Σε μία εκπομπή σου με πόσους ανθρώπους μιλάς πάνω κάτω; Έχω μιλήσει και με 35, έχω μιλήσει και με 15, εξαρτάται το θέμα. Βάζω πάντα ένα θέμα, όχι γιατί δεν επιτρέπεται να πεις αυτό που θέλεις, επιτρέπεται, επιβάλλεται, αποκαλώ ανθολόγιο αυτή την πλευρά, αλλά ταυτόχρονα το θέμα βοηθάει εκείνους οι οποίοι το χρειάζονται για να μπούνε στην κουβέντα. Αν βάλω, για παράδειγμα, ποιο είναι το πιο αγαπημένο σας φαγητό ή το πιο μισητό, θα πάρουνε πολλοί. Εάν το θέμα είναι λίγο πιο κλειστό, θα πάρουν λιγότεροι. Αλλά αυτό δεν λέει κάτι, ξέρω ότι ακούνε ακόμα κι αν δεν πάρουνε. Έχουμε όση ώρα χρειαζόμαστε, πέντε ώρες, σε πέντε ώρες έχεις πάει στη Θεσσαλονίκη… αν είναι ανοιχτή η Εθνική. Τα θέματα πώς προκύπτουν; Τα θέματα, είναι ένα... θέμα. Πρέπει να βρίσκεις κάτι άλλο κάθε μέρα. Ε, στο τέλος, οργανώνεται ένα τμήμα των νευρώνων του εγκεφάλου γύρω απ’ αυτό το ζήτημα, ποιο θα είναι το επόμενο θέμα. Εάν δεν μου έρθει επιτόπου, κάθομαι μπροστά στην οθόνη του κομπιούτερ και αρχίζω και διαβάζω διάφορα πράγματα στο Ίντερνετ, ειδήσεις, αρχαία αποφθέγματα, νεότερα αποφθέγματα, φιλοσόφων ιδέες, ψυχιάτρων προτροπές και κάποια στιγμή μπορεί να μου γεννηθούν και πέντε θέματα, οπότε τα σημειώνω και τα χρησιμοποιώ

τις επόμενες μέρες. Είναι κάτι μέρες, όμως, που τα θέματα έρχονται μόνα τους, σε βρίσκουν αυτά, δεν τα βρίσκεις εσύ. Μπορεί να είναι και μια ατάκα που απλά θα ακούσεις; Ναι, ναι, μπορεί και μία ατάκα να σου γεννήσει ένα πολύ καλό θέμα. Μα έχω γράψει πάρα πολλά τραγούδια επειδή ακριβώς άκουσα μια φράση στο δρόμο από ανθρώπους που πέρναγαν δίπλα μου — πάνω από δέκα είναι βασισμένα επακριβώς σε μία φράση που άκουσα στο δρόμο ή που είπε κάποιος φίλος και μετά του είπα: «Θυμάσαι που είπες αυτό το πράγμα εκείνο το βράδυ, κοίτα τι έκανα μ’ αυτό». Μίλησέ μας για τον κόσμο που συμμετέχει στην εκπομπή. Μεμονωμένα μπορώ να σου πω ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι βγαίνουνε να μιλήσουμε και μου λένε, για παράδειγμα: «Αχ, κύριε Μάνο, έχω να σε πάρω δέκα χρόνια αλλά σε ακούω κάθε βράδυ. Μ’ έχεις βοηθήσει πάρα πολύ, έχω αλλάξει με όλα αυτά που έχω ακούσει». Αυτό συμβαίνει γιατί εκτός από τα πράγματα που μπορεί να σκεφτώ εγώ να πω, έχω πάντα κι ένα –ας το πούμε– «επιτελείο ανθρώπων» που συνδράμει. Τον Χόρχε Μπουκάι, τον Λέο Μπουσκάλια, τον Γιάννη Ρίτσο, την Κική Δημουλά, τον Τίτο Πατρίκιο, ποιητές, συγγραφείς, όπου έχω επιλέξει κείμενά τους που έχουν ένα νόημα και είναι φτιαγμένα για να μεταφέρουν το νόημα αυτό. Οι παραβολές μεταφέρουν πιο καλά τα νοήματα. Αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει ένας μέσος ακροατής πριν 25 χρόνια, ένας πριν 10-15 χρόνια και ένας σήμερα, βλέπεις αλλαγές; Όσον αφορά τις ανησυχίες τους, τις ιδέες τους, τις σκέψεις τους; Κοίτα, ευκολότερα οι άνθρωποι εκφράζονται σήμερα. Κάποιοι δυσκολεύονται, βέβαια, πάρα πολύ να εκφράσουν αυτό που έχουν μέσα τους. Δεν μας το μαθαίνουνε κιόλας αυτό. Η έκφραση θα έπρεπε να είναι ένα από τα μαθήματα που διδάσκονται στα σχολεία. Ο Πλάτωνας έλεγε ότι άνθρωπος είναι αυτός που αναλογίζεται και κρίνει όσα έχει δει. Είναι περισσότερο φόβος ή αδυναμία να εκφραστεί κάποιος λεκτικά, γιατί και το λεκτικό μετράει. Ασφαλώς. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν εμπιστεύονται καθόλου την ικανότητά τους να αναπτύξουν αυτό που έχουν στο νου τους. Τους καταλαβαίνω γρήγορα αυτούς τους ανθρώπους που δυσκολεύονται, οπότε ενεργοποιώ ερωτήσεις οι οποίες θα τους βγάλουν απ’ την πεπατημένη τους, θα αναγκαστούν να πουν κάτι άλλο. Μπορεί για παράδειγμα κάποιος να μου πει ότι πήγε πρώτη φορά στο Σίδνεϋ, χειμώνα, πριν από σαράντα χρόνια. Εγώ, αντί να τον αφήσω να συνεχίσει, επειδή καταλαβαίνω ότι δυσκολεύεται να βρει τη συνέχεια, τον ρωτάω πώς μύριζε η ατμόσφαιρα εκεί την πρώτη μέρα και ποιο ήταν το πρώτο φαγητό που έφαγε όταν κατέβηκε απ’ το καράβι. Τώρα για τον φόβο που λες, ναι υπάρχει περίπτωση ο προηγούμενος ομιλητής από σένα να είναι πάρα πολύ καλός και να κλείσεις το τηλέφωνο εσύ, να νομίσεις ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα και να σταθείς στο ύψος του προηγούμενου ομιλητή, λες και είναι αγώνας δρόμου. Μερικοί άνθρωποι έτσι το βλέπουνε, έτσι βλέπουνε ολόκληρη τη ζωή τους, αλλά δεν έχει νόημα. Η ζωή είναι πολύ ωραία, πολύχρωμη, έχει θαύματα

πολλά, καθημερινά, έχει ζέστη, κρύο, φίλους, γεύματα, μπάνια καλοκαιρινά, βόλτες, έχει τα πάντα… Ό,τι θέλεις έχει! Δεν είναι αγώνας δρόμου, το μυστικό είναι να φτάσουμε όλοι, αν γίνεται, μέχρι το νήμα του τέρματος. Εντάξει, εννοείς ότι η ζωή είναι τέχνη έτσι; Όλα τα πράγματα είναι τέχνη. Ακόμα και η ιατρική, το λένε και οι ίδιοι οι γιατροί, είναι επιστήμη και τέχνη. Από την πρώτη φορά που πήγα στο ραδιόφωνο σκέφτηκα το εξής: ότι δεν γίνεται να γράφω ατελείωτα κείμενα τα οποία να διαβάζω την επόμενη μέρα. Είπα λοιπόν τέρμα, δεν χρειάζομαι κείμενα, χρειάζομαι λέξεις που να μου υπενθυμίζουν τι είναι αυτό που θέλω να πω, αλλά θα προσπαθήσω να πω αυτό που έχω στο μυαλό μου με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, χωρίς να χαθώ, χωρίς να κουράσω, χωρίς να ξεφύγω και χωρίς να ξεχάσω τι έλεγα. Αυτό είναι που προτείνω και σε όποιον με ρωτάει τι να κάνει. Του λέω πως δεν έχει νόημα να πας με ένα πακέτο γραμμένα χαρτιά, δεν θα τα πάρει η εφημερίδα να τα τυπώσει, άρα δεν σου χρειάζονται. Χρειάζεται να έχεις σκεφτεί τι πρόκειται να πεις και να το πεις εκείνη την ώρα, ζωντανά, άμεσα. Παρασέρνεις έτσι και τον κόσμο. Αυτό το «όλοι», η σύνθεση, είναι πάρα πολύ δύσκολο και λείπει συνεχώς αυτό.. Μα το ξέρω ότι είναι δύσκολο, δεν λέω ότι είναι εύκολο, λέω τι θα ’πρεπε, με βάση την εμπειρία που έχει η ανθρωπότητα, αυτό το «όλοι» να έχει κατακτηθεί. Αλλά δεν έχει αξιοποιηθεί η εμπειρία. Μια ζωντανή εκπομπή εμπεριέχει το απρόβλεπτο. Πώς το αντιμετωπίζεις; Το βρίσκω φοβερά ενδιαφέρον, επειδή δεν ξέρω τι θα γίνει λίγο παρακάτω. Και έχω ακούσει όλων των λογιών τις ιστορίες και θαυμαστές ιστορίες και εμπειρίες πάρα πολύ ενδιαφέρουσες. Αν έκανα μια οποιαδήποτε άλλη δουλειά, δεν θα μπορούσα να έχω τέτοια εμπειρία. Θα έπρεπε να είχα ζήσει πενήντα ζωές, γιατί είναι πολλά τα χρόνια και πολλές οι ώρες, πέντε ώρες κάθε βράδυ. Καταλαβαίνεις πια, έπειτα από τόσα χρόνια εμπειρίας, από τα πρώτα δευτερόλεπτα επικοινωνίας με έναν ακροατή, το τι είναι, τι θέλει να πει, τι περίπτωση είναι; Πέφτεις έξω ποτέ; Όχι, δηλαδή έχει τύχει, μπορεί να έχει τύχει μία φορά να έχω πέσει έξω. Να χρησιμοποίησε κάποιος άκομψο χιούμορ και να τον παρεξήγησα. Αλλά, όχι, δεν πέφτω έξω. Κοίτα, όπως ένας πεπειραμένος γιατρός καταλαβαίνει τι έχεις από τον τρόπο με τον οποίο μιλάς για τα συμπτώματά σου, έτσι γίνεται και με το ραδιόφωνο. Δηλαδή ξεχωρίζεις τη χαμογελαστή φωνή από την γκρίζα φωνή. Δεν την βλέπεις, την ακούς, αλλά την καταλαβαίνεις αμέσως. Σε περίπτωση που κάποιος υπερβαίνει τα όρια που εσύ θεωρείς ότι χρειάζεται να υπάρχουν για την εκπομπή σου, πώς παρεμβαίνεις; Παλαιότερα συνέβαινε καμιά φορά, οπότε έλεγα ένα «Καλό Πάσχα» και έκλεινα τη γραμμή. Αλήθεια, τού ’λεγα ότι αν νομίζει ότι εδώ πέρα παίζουμε τάβλι με εφτάρες είναι γελασμένος. Τις εφτάρες τις φέρνεις μόνος σου. Πάρε το κουβαδάκι σου και πήγαινε στην άλλη παραλία. Του ξηγιόμουνα έτσι, κανονικά. Με τα χρόνια, όμως, περιορίστηκε αυτό. Δηλαδή, φέτος δεν έχω κλείσει ούτε μία φορά τη γραμμή. Περιορίστηκε όχι επειδή εσύ είσαι πιο διαλλακτικός, αλλά επειδή δεν παίρνουν αυτοί οι

άνθρωποι πια τηλέφωνο; Δεν είναι θέμα διαλλακτικότητας. Είναι σαν να έχουμε πει ότι θα στρώσουμε το καλό τραπεζομάντιλο στο τραπέζι κι εσύ να θες να φας χωρίς πιάτο. Θες έτσι; Πήγαινε στο νεροχύτη και φάτο. Δεν είναι ότι γίνεσαι πιο διαλλακτικός εσύ, είναι όροι. Δεν γίνεται να τρέχεις με 190 χιλιόμετρα στη Συγγρού. Τρέχεις, το ξέρω ότι τρέχεις και δεν σε ελέγχει κανείς, αλλά δεν είναι λογικό. Είναι το αντίθετο από αυτό που έλεγε εκείνος ο πολιτικός, του οποίου δεν θυμάμαι ούτε καν το όνομά του, ότι εφόσον είναι νόμιμο κάτι, είναι και ηθικό. Όχι, εφόσον είναι ηθικό, είναι και νόμιμο. Νόμιμο είναι να σου πάρει η τράπεζα το σπίτι, αλλά δεν είναι ηθικό. Έχεις κάνει και πρωινές εκπομπές με κοινό; Με κοινό όχι, με τους ρεπόρτερ και με πολιτικούς κ.ά. Πάντοτε, πώς να σου πω, έβαζα και μια πινελιά για να μην είναι αμιγώς πολιτικό κάτι. Να έχει και λίγο τον αέρα από άλλα πράγματα. Δηλαδή μπορεί να ρώταγα στο τέλος μιας κουβέντας με μια πολιτικό τι φαγητό σκοπεύει να μαγειρέψει για τον άντρα της εκείνο το μεσημέρι. Γιατί αυτό έδινε ένα χαρακτήρα διαφορετικό — δεν σου λέω ότι ήτανε πάντα σωστό. Μια φορά, μου μίλαγε ένας ρεπόρτερ από τα βουνά της Ξάνθης και ξαφνικά πέρασε από μπροστά του ένα κοπάδι γιδοπρόβατα και ζήτησα να μου δώσει στο τηλέφωνο το βοσκό. Από τις ωραιότερες κουβέντες που έχω κάνει. Τα κινητά μόλις είχανε βγει. Στην πραγματικότητα δημιουργείς έναν χώρο έκφρασης και αλληλεπίδρασης. Αλλάζουν οι άνθρωποι; Αλλά κι εσύ, έχεις αλλάξει μέσα από όλα αυτά τα χρόνια; Τα πάντα έχω αλλάξει. Έχω καταλάβει πράγματα που οποιαδήποτε άλλη δουλειά κι αν έκανα, δεν θα τα καταλάβαινα ποτέ. Όταν μου λέει κάποιος «Δεν ξέρεις πόσα πράγματα έχω κερδίσει τα βράδια που σε ακούω», του απαντάω πως ουσιαστικά εγώ είμαι αυτός που έχει κερδίσει. Έμαθα πράγματα υπέροχα, καταπληκτικά, τι να σου λέω… Πολλά. Έχω αλλάξει, ναι. Τα ξημερώματα πλέον, όταν πέφτεις για ύπνο, τι γίνεται, τα σκέφτεσαι όλα αυτά; Όχι, όχι πάντα. Υπάρχουν κάποια πράγματα που τα σκέφτεσαι γιατί κολλάνε στο μυαλό σου, αλλά δε θα συμβεί πάντα αυτό. Μπορεί και να το γυρίσω λίγο στο μυαλό μου ενώ οδηγώ προς το σπίτι και μετά, έφτιαξα με τα χρόνια ένα κουμπί μέσα μου, ξέρεις, που όταν έρχεται το καλοκαίρι, ο Αύγουστος, το πατάω και ξεχνάω ότι κάνω εκπομπές, τα πάντα. Το ίδιο κουμπί πατάω πάλι το Σεπτέμβριο και ξανασυντονίζομαι με τις εκπομπές μου. Αλλά δεν μπερδεύω το ένα με το άλλο πια, εννοώ τώρα πια που μεγάλωσα, που έμαθα πιο πολλά. Είπες ότι κάποιος πήρε και σου είπε ότι είχε να σε καλέσει δέκα χρόνια αλλά σε ακούει. Συναίσθημα; Ε, ωραίο είναι. Μερικές φορές λέγονται ιστορίες καταπληκτικές, σαν σε βιβλίο δηλαδή. Μέχρι και ένας εκδότης μου το πρότεινε. Να έβαζα τίτλο «25 χρόνια Άγρυπνος» και να έγραφα ένα βιβλίο. Του λέω, καλά είσαι σοβαρός; Τι απ’ όλα αυτά που έχω ακούσει να προλάβω να σκεφτώ πάλι; Δε γίνεται. Θα ’πρεπε να είχα αναλυτικό αρχείο, αλλά και πάλι, τι να πρωτοδιαλέξεις; Μπορείς να θυμηθείς ένα θέμα που έχεις βάλει, που είτε δεν πήγε καλά, είτε δεν ήταν καλή η επιλογή σου, είτε ήταν πολύ δύσκολο και δεν έτρεξε;

Να σου πω την αλήθεια, μια δυο φορές που ζήτησα να μου πουν μια ιστορία από τη ζωή τους, τέτοια που να έχει ένα νόημα και να άξιζε τον κόπο να την αφηγηθούνε στα παιδιά ή στα εγγόνια, ανταποκρίθηκαν και μου ’παν καταπληκτικά πράγματα. Για τις φορές που δεν ανταποκρίθηκαν… τι να σου πω, δε μου ’ρχεται κάτι συγκεκριμένο, ειλικρινά δε μου ’ρχεται. Ας φύγουμε λίγο απ’ το ραδιόφωνο. Είσαι άνθρωπος των social; Έχεις Facebook, Instagram; Έχω Facebook, ναι. Επικοινωνείς κι από ’κει; Όχι, εκεί βάζω το θέμα το νυχτερινό, ανταποκρίνονται με likes οι άνθρωποι και γράφουνε σχόλια. Κι εγώ πατάω like στα σχόλια και καμιά φορά απαντάω κιόλας, σπάνια, κι αυτό είναι όλο, δεν ασχολούμαι περαιτέρω, βαριέμαι κιόλας. Το Διαδίκτυο μας έχει κατακλύσει. Σε ανησυχεί; Οτιδήποτε καινούριο εμφανιζότανε στην ιστορία του κόσμου, πάντα υπήρχανε κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι φοβόντουσαν το χειρότερο. Ο Φρόυντ λέει ότι ποτέ δεν γίνονται πραγματικότητα οι ακραίοι φόβοι των ανθρώπων. Όχι, δεν με τρομάζει τίποτα στο Διαδίκτυο. Εκείνο που με τρομάζει είναι το πώς έχει καταντήσει η κατάσταση με τη βία, να πλακώνονται οι πιτσιρικάδες δεκαπέντε χρονών και να μαχαιρώνονται. Αυτό με ανησυχεί, όχι το Διαδίκτυο. Πολλοί υποστηρίζουνε ότι η βία προέρχεται και από το Διαδίκτυο, γιατί εκεί υπάρχει σε μεγάλο βαθμό λεκτική βία κι έτσι παίζει έναν ρόλο. Σίγουρα, δίκιο θα ’χουνε, αλλά μην ξεχνάς ότι ο κάθε κομπλεξικός μπορεί να βγάλει τ’ απωθημένα του μέσω Ίντερνετ, αντί να πάρει φόρα να κοπανήσει το κεφάλι του. Παλαιότερα θα υπήρχαν άλλοι τρόποι. Εγώ ήμουν δεκαπέντε χρονών, στο γυμνάσιο, κι ο συμμαθητής μου που καθόταν στο ίδιο θρανίο, είχε ένα σουγιά μαζί του πάντοτε, δηλαδή σφαζόσουνα με δαύτον, κολοκοτρωνέικο που λένε, και τον έδειχνε στους άλλους ότι κοιτάξτε τι έχω εγώ. Θέλω να πω ότι πάντα υπήρχανε ακρότητες. Πες μου μια αγαπημένη σου βόλτα στην Αθήνα Γύρω από την Ακρόπολη, στην Πλάκα. Τέλεια βόλτα. Άλλο μέρος είναι ο Βασιλικός Κήπος, από παιδί με πήγαινε ο πατέρας μου και η μάνα μου στις πάπιες στη λιμνούλα που έχει εκεί και είχε κάτι πράσινες καρέκλες, που έπρεπε να πληρώσεις πενήντα λεπτά για να κάτσεις, δηλαδή μισή δραχμή. Πράσινες, μεταλλικές, άβολες καρέκλες. Στην Αθήνα, υπάρχουν κάποια μέρη, κάποιες συνήθειες ή κάποιες καταστάσεις που σ’ ενοχλούν; Στην Αθήνα δεν μπορώ να οδηγήσω πια. Κάποτε λάτρευα την οδήγηση, τώρα βαριέμαι πάρα πολύ, θα προτιμούσα δηλαδή να πάω με τα πόδια ή με το λεωφορείο ή με κανένα ταξί στην ανάγκη, αλλά δεν κυκλοφορώ μέσα στην πόλη με τ’ αυτοκίνητο. Έχω σιχαθεί την οδήγηση. Πώς θα χαρακτήριζες την κατάσταση που ζούμε ως λαός, ως άνθρωποι, ως ομάδες, ως παρέες; Δεν νομίζεις ότι είναι άλλο το ως λαός και άλλο το ως άνθρωποι; Ως λαός δεν μπορώ να σου πω, αλλά εάν δεχτείς ως άνθρωπος ότι ηττήθηκες, ηττήθηκες. Εάν δεν το αποδεχτείς, να έχεις την καθαρότητα να δεις την κατάσταση, δεν ηττήθηκες. Έτσι νομίζω, δεν ξέρω για το λαό. Ο λαός τα

’χει παίξει λίγο. Βλέπει στην τηλεόραση χαζομάρες από το πρωί μέχρι το βράδυ και νομίζω ότι καταστρέφεται κάτι πολύ σημαντικό μέσα του. Επιστρέφω λίγο στο ραδιόφωνο. Νέοι άνθρωποι, δεκαοκτώ μέχρι είκοσι πέντε, παίρνουν τηλέφωνο; Ναι, παίρνουν. Αλλά είναι πολύ πιο εύκολο να πάρει ένας μεγαλύτερος. Σκέψου ότι όταν πήγα για το πρώτο μου βιβλίο στην Καλαμάτα, για να το παρουσιάσουνε εκεί, ήρθε ένα σχολείο θηλέων. Όλη η δεύτερη τάξη του Γυμνασίου, τα παιδιά, ακούγανε την εκπομπή μέχρι τη μία, πριν κοιμηθούνε. Ξέρανε, το κουβεντιάζανε το θέμα την επόμενη μέρα στην τάξη, αλλά δεν είχανε πάρει ποτέ τηλέφωνο. Δεν είναι το ίδιο εύκολο για έναν δεκαεπτάχρονο να πάρει τηλέφωνο από το σπίτι του την ώρα που κοιμούνται οι άλλοι, κατάλαβες; Μήπως δεν είναι στην κουλτούρα τους πλέον το ραδιόφωνο. Άμα ακούνε, ακούνε, δηλαδή μου κάνει εντύπωση κατά καιρούς που μου λένε σε ακούω από δεκαπέντε χρονών, ας πούμε, και τώρα παντρεύτηκα, όπως μου έλεγε μία κοπέλα τις προάλλες. Μπορεί να ακούνε αλλά να μην επικοινωνούν. Από εσένα εξαρτάται, να τους πείσεις.

Ήμουν στον Real τότε, και με παίρνει ένα βράδυ μια γυναίκα και μου λέει: «Θέλω να σε ευχαριστήσω για τα χρόνια που σας ακούω, αλλά επειδή δεν θα έχουμε άλλη φορά την ευκαιρία να μιλήσουμε, ήθελα να σας πω ένα γεια». Λέω: «Γιατί δεν θα ’χουμε άλλη φορά, θα φύγετε στο εξωτερικό;» « Όχι», μου λέει, «θα αυτοκτονήσω απόψε». «Τι εννοείτε, κυρία μου, θα αυτοκτονήσετε απόψε;» Μου λέει: « Έχω όλα τα φάρμακα που υπάρχουν μέσα στο σπίτι μου, τα έχω πάρει ήδη, έχω αρχίσει να ζαλίζομαι». Της λέω «Καταλαβαίνετε ότι εγώ βλέπω τον αριθμό σας, θα πάρω την αστυνομία όταν τελειώσουμε το τηλεφώνημα. Είστε σίγουρη ότι θέλετε να υποστείτε μία τέτοια ταλαιπωρία μες στη νύχτα;» Δεν την πίστεψα εκατό τοις εκατό βέβαια και ξαφνικά σωριάζεται στο πάτωμα και ακούω το ακουστικό που σκάει στο πάτωμα μαζί μ’ αυτήν. Βάζω ένα τραγούδι και παίρνω την αστυνομία. Ειδοποίησαν εκείνοι τους συναδέλφους τους στο τμήμα της πόλης απ’ όπου έγινε το τηλεφώνημα. Την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο η κόρη της και μου είπε το εξής: ότι σε πέντε λεπτά από την ώρα που πήρα τηλέφωνο, πήγε στο σπίτι της ένα ασθενοφόρο, ένα περιπολικό κι ένας εισαγγελέας, εάν χρειαστεί να σπάσουν καμιά πόρτα. Άρχισαν να χτυπάν το κουδούνι σε ένα τρίπατο σπίτι, τους άνοιξε μία γυναίκα από άλλο όροφο. Ανοίγουν την πόρτα και είναι η γυναίκα στο πάτωμα ετοιμοθάνατη. Την παίρνουνε σηκωτή και την πάνε στο νοσοκομείο. Μένει σε κώμα πέντε έξι μέρες, γιατί είχε πάρει όλα τα ψυχοφάρμακα, και συνέρχεται. Και με παίρνει ένα βράδυ τηλέφωνο έπειτα απ’ αυτό και μου λέει στον αέρα όλη αυτή την ιστορία, που ήρθε η αστυνομία, που την βρήκανε κ.λπ. Την ρώτησα γιατί όλα αυτά; Και μου είπε ότι χώρισε πριν ένα χρόνο και δεν αντέχει τη μοναξιά. Της λέω: «Κυρία μου… με συγχωρείτε, να ρωτήσω κάτι, πόσο χρονών είστε;» Μου λέει 45.

Ήμουνα στην ΕΡΤ, ήτανε 5 Αυγούστου θυμάμαι, δύο η ώρα το βράδυ, και κάλεσε ένα κορίτσι δεκαπέντε χρονών. Την ρώτησα πώς και δεν είναι διακοπές με την οικογένειά της τέτοια εποχή και μου απάντησε ότι δε θα πάνε ποτέ ξανά διακοπές ως οικογένεια γιατί θα έφευγε από το σπίτι της εκείνο το βράδυ, γιατί ο πατέρας της –που ήταν γιατρός και έλειπε από το σπίτι για ένα χειρουργείο στην Πάτρα– είναι πολύ αυστηρός και άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει και δεν την αφήνει ούτε καν σινεμά να πάει με τις φίλες της, κι έτσι έχει ετοιμάσει τη βαλίτσα της να φύγει. Της πρότεινα να βρει χρόνο μέσα στο Σαββατοκύριακο και να μιλήσει στον μπαμπά της σαν να είναι αυτός το παιδί κι αυτή η μεγάλη που καταλαβαίνει και να του πει να της έχει εμπιστοσύνη, να την αφήσει να πάει σινεμά και αν θέλει να την ακολουθήσει για να σιγουρευτεί ότι όντως πάει εκεί που λέει. Αφού μαλάκωσε με αυτά τα λόγια μου, της είπα να αδειάσει τη βαλίτσα της με προσοχή, γιατί άμα καταλάβουν οι γονείς της ότι ήταν έτοιμη να φύγει, δε θα την εμπιστευτούνε ποτέ ξανά. Και με τη συμφωνία αυτή κλείσαμε το τηλέφωνο. Τη Δευτέρα το βράδυ με παίρνει τηλέφωνο ένας κύριος, ο πατέρας της μικρής. Εγώ τα έχασα προς στιγμήν, λέω έχε γούστο να έφυγε το παιδί απ’ το σπίτι. Ξεκίνησα να του λέω ότι η Ελένη είναι εξαιρετικό πλάσμα και με διέκοψε για να μου πει ότι επειδή ακούει την εκπομπή, έτυχε ν’ ακούσει και την κόρη του, ενώ ήταν στο αυτοκίνητο και επέστρεφε με τη γυναίκα του από την Πάτρα. Θορυβήθηκε αλλά και συγκινήθηκε με αυτά που άκουσε και από τον τρόπο που της μίλησα της μικρής. Σταμάτησε το αυτοκίνητο στη ΛΕΑ μέσα στη νύχτα και έκλαιγε για τρία τέταρτα στην αγκαλιά της γυναίκας του. Με ευχαρίστησε για τον τρόπο που φέρθηκα στο παιδί του. Η πλάκα είναι ότι την επόμενη μέρα με ξαναπαίρνει τηλέφωνο η Ελένη από ένα καρτοτηλέφωνο ενώ ήταν έξω με τις φίλες της, μες στη χαρά, χωρίς να ξέρει ότι ο μπαμπάς της την είχε ακούσει, για να μου πει ότι αυτό που της είπα λειτούργησε και ότι ο πατέρας της της έδωσε λεφτά να κεράσει τις φίλες της σινεμά και χάμπουργκερ και την άφησε να γυρίσει στις δώδεκα και μισή το βράδυ. Αυτή βέβαια θα γυρνούσε νωρίτερα, για να δείξει στον πατέρα της ότι αξίζει να την εμπιστεύεται. Δε θα την ξεχάσω ποτέ αυτή την ιστορία.

Μάνο, σε συγκινούν όλα αυτά; Δεν συγκινήθηκα ακριβώς... Κοίτα, δεν πρέπει να είσαι ευσυγκίνητος μ’ αυτά τα πράγματα, γιατί δεν μπορείς να λειτουργήσεις όπως πρέπει. Μπορεί να συγκινηθείς, βεβαίως, αλλά αυτός που είναι απέναντί μου δε θέλει τη συγκίνησή μου, τη συμπαράστασή μου μπορεί να θέλει με κάποιον τρόπο, κατάλαβες; Πιστεύεις ότι αυτά τα χρόνια έχει μεγαλώσει η μοναξιά, έχει μεγεθυνθεί σαν φαινόμενο η μοναξιά; Ναι, γιατί έχει συζητηθεί πάρα πολύ. Έχει πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες, δηλαδή κάτι δεν υπάρχει όσο δεν συζητιέται και όσο συζητιέται τόσο θρέφεται. Ναι, δηλαδή όταν ήμουνα μικρό παιδί εγώ, όλοι οι άνθρωποι ήτανε φτωχοί. Δεν ήξερα κανέναν που να μην είναι φτωχός πέρα από το νουνό μου που ήτανε γιατρός και τη νουνά μου. Όλοι οι άλλοι άνθρωποι ήταν φτωχοί, αλλά δεν το γράφανε κάθε μέρα οι εφημερίδες ούτε το λέγανε τα ραδιόφωνα, οπότε εκ των πραγμάτων οι άνθρωποι δεν το κουβεντιάζανε, δεν το ξέρανε, μπορεί και να μην το αντιλαμβάνονταν. Ήταν καλύτερα έτσι νομίζεις; Δεν ξέρω τι ήταν καλύτερα, πραγματικά, εγώ αγαπάω την εποχή μου κάθε φορά, δεν θέλω να γυρίσω πίσω. Έχω γράψει ένα τραγούδι με τον Βαρδή και τον Πάριο που έχει τίτλο «Δεν γυρίζω πίσω», ήταν και τίτλος στον δίσκο τότε. Έχω γράψει καμιά 150αριά, το πρώτο που έγραψα ήταν το «Ετοιμάζω ταξίδι» της Δήμου Πάντως, Μάνο, υπάρχει πάρα πολλή μοναξιά έτσι; Η μοναξιά είναι παχύρευστη, δεν απομακρύνεται ούτε με ηλεκτρική σκούπα από τα σπίτια των ανθρώπων, είναι πολύ μεγάλη, πολύ μεγάλη η μοναξιά.

Η ΕΚΠΟΜΠΉ «ΡΑΔΙΟΒΆΡΚΑ Ο ΆΓΡΥΠΝΟΣ» ΜΕΤΑΔΊΔΕΤΑΙ ΔΕΥΤΈΡΑ ΜΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, ΑΠΌ ΤΙΣ 00:00 ΈΩΣ ΤΙΣ 05:00 ΑΠΌ ΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΆ 90,1 FM.

ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΟΠΤΑΣΙΑΣ Της Ηλέκτρας Τζώρτσου

Ήρθα στο περιοδικό ως συντάκτρια το 2020. Λίγο καιρό μετά, η συνάδελφος Μυρτώ από το ατελιέ, μου λέει «Το ξέρεις το αφιέρωμα που είχαμε κάνει για την “Τράπεζα Οπτασίας;”», με αφορμή κάτι που είχα γράψει και

της το θύμισε . Της απαντώ πως όχι και μου το έδειξε. Ήταν έργα –έξι χαρτονομίσματα– της χαράκτριας Φλοράνς Χρηστάκη, τα οποία δημιουργήθηκαν για την έκθεση ΕΠΙ ΤΩ ΑΡΧΕΙΩ που πραγματοποίησε το Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας, τον Μάιο του 2015. Θυμάμαι ότι ενθουσιάστηκα και από την ιδέα της και από την υλοποίηση. Τόσο πρωτότυπη, τόσο απλή και τόσο ουσιώδης ταυτόχρονα· τόσο όμορφα! Ό,τι πιο πεζό, το χρήμα, αλλά επενδυμένο με τόση ποιητικότητα. Η ίδια μάλιστα, στο τότε αφιέρωμα, μας είχε πει: « Όταν μου έγινε η πρόταση για τα χαρτονομίσματα, μου φάνηκε μπανάλ, γιατί σε μια τράπεζα παντού τέτοια βλέπεις, άρα μερικά επιπλέον τι νόημα θα είχαν; Στην πορεία, σκεπτόμενη την κατάσταση, κατέληξα τελικά πως είναι μια αφορμή για μια τελείως διαφορετική παρουσίασή τους». Εκείνη τη μέρα, λοιπόν, σημείωσα στα χαρτιά μου ότι κάποια στιγμή αξίζει να παρουσιάσουμε ξανά στο περιοδικό αυτά τα παράδοξα χαρτονομίσματα. Έπρεπε αυτά τα έξι αριστουργηματάκια να κάνουν πάλι την εμφάνισή τους. Της τηλεφώνησα πριν από λίγο καιρό και της είπα την πρόθεσή μου. Χάρηκε μεν, αλλά εντόπισε τον αναχρονισμό: Τι αξία έχει να ξαναδούν το φως της δημοσιότητας έξι έργαχαρτονομίσματα που αφορούσαν ακριβώς την εποχή μέσα στην οποία γεννήθηκαν; Επέμεινα και της είπα: «Ωραία, άρα θα το φέρουμε κάπως στο σήμερα. Θα γράψεις ένα κείμενο που θα συνδέει όπως θες εσύ τις εποχές, ένα κείμενο-γέφυρα». Το διπλανό κείμενο, λοιπόν, είναι το αυτό που βρήκα στα ίνμποξ του μέιλ μου λίγες μέρες μετά.

Η ΔΙΕΘΝΉΣ ΤΡΆΠΕΖΑ ΟΠΤΑΣΊΑΣ ΓΙΟΡΤΆΖΕΙ! Τον Μάιο του 2015, κλήθηκα να συμμετάσχω σε μια έκθεση του Κέντρου Χαρακτικής Αθηνών Pandolfini-Σιατερλή, με τίτλο Επί τω αρχείω, στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας. Εκεί, στο Μέγαρο Διομήδη της οδού 3ης Σεπτεμβρίου, μπορεί μεταξύ άλλων να δει κανείς εκπληκτικά χαρτονομίσματα της εποχής του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, τα οποία φανερώνουν τις αστάθειες της αξίας του νομίσματος –και γενικότερα των αξιών– που προκαλούν οι κρίσεις. Στον απόηχο της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 (των λεγόμενων «subprimes»), το 2015, η Ελλάδα είχε ήδη ζήσει βίαιες αναστατώσεις αλλά βούιζε ο τόπος. Θυμάμαι πόσο διαβάζαμε και πόσο συζητάγαμε για να καταλάβουμε «τι;» «πώς;» και «γιατί;». Μάταια. Τον Ιούνιο οι ψηφοφόροι είπαν «όχι!», τον Ιούλιο η κυβέρνηση είπε «ναι!». Ήρθαν τα περίφημα κουρέματα και μνημόνια και μετά η πτώχευση της χώρας. Λίγοπολύ αυτά που ακολουθούν τους πολέμους. «Πάλι καλά που γλιτώσαμε τις βόμβες!» μπορεί να πει κανείς. Περίπου δέκα χρόνια μετά, μένουν η φτώχεια (όχι όλων!), οι αυξανόμενες ανισότητες, η στέρεα πλέον εγκατεστημένη περιφρόνηση για ό,τι αποκαλείται «δημόσιο» (δημόσια αγαθά, δημόσιος τομέας, δημόσια υγεία και εκπαίδευση κ.λπ.), καθώς και μια τρελή επιτάχυνση της καθημερινής ζωής. Η Ελλάδα εκσυγχρονίστηκε. Προστέθηκαν και άλλα προβλήματα που γνωρίζουμε όλοι. Όσο για τις τράπεζες, κόρη οφθαλμού του Συστήματος (βάζω κεφαλαίο διότι είναι αυτό μέσα στο οποίο ζούμε όλοι), συμπεριφέρονται στα media όπως παλιά οι πανικόβλητες υστερικές παρθένες: ναι μεν στα πρόθυρα της καταστροφής, αλλά χάρη στην υποστήριξη όλων μας (ό,τι έχετε ευχαρίστηση κυρίες και κύριοι!· ειδεμή υπάρχουν και οι κατασχέσεις λογαριασμών και κινητών και ακίνητων περιουσιών), ευημερούν και βασιλεύουν. Ο διοικητής και η διευθύντρια της Διεθνούς Τράπεζας της Οπτασίας σας ευχαριστούν θερμά για την ακλόνητη εμπιστοσύνη σας!

Florence Christakis

Η Διεθνής Τράπεζα της Οπτασίας -της αναμενόμενης εμφάνισης του απόλυτου καλούεκδίδει χαρτονομίσματα έτσι ώστε ο φορέας να έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στην ανεξάντλητη αναζήτηση της ευτυχίας. Σημ. Η διευθύντρια και ο διοικητής αποτελούν μεταφορά για το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

ΕΚΑΤΟ ΜΑΤΙΕΣ «Ήθελα να είναι αναγνωρίσιμο χαρτονόμισμα, επομένως έπρεπε να μπει ένα πρόσωπο (αλλά δεν ήθελα να βάλω κάποιο γνωστό πρόσωπο), κάποιοι κωδικοί αριθμοί και υπογραφές, με βάση τις αναφορές μου στα ελληνικά χαρτονομίσματα. Μόνο που εδώ, ο εγγυητής δεν είναι πια το κράτος αλλά το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το χαρτονόμισμα –το τραπεζογραμμάτιο– ήταν, αρχικά, μια γραπτή εντολή πληρωμής εις τον φέροντα, πληρωτέα επί τη εμφανίσει της δηλαδή. Το μέτρημα αποφάσισα να είναι σε ματιές, μιας και αυτές είναι που μπορείς να πουλάς. Τα πράγματα σήμερα είναι ό,τι βλέπεις, πληρώνεις με το πόσες ματιές θα δώσεις. Εξάλλου, ειδικά στα social media, αξιολογείσαι μεν με την πρώτη ματιά, ενώ ταυτόχρονα η αξία σου μεγαλώνει ανάλογα με το πόσοι σε βλέπουν».

πληρωτέες με την εμφάνιση

ΕΚΑΤΟ MATIEΣ ΠΕΡΙΠΟΥ «Παλιά, για να θεωρείσαι “σωστός και μορφωμένος πολίτης”, έπρεπε να έχεις μια ιδέα της γλώσσας (συντακτικού-γραμματικής), του δικαίου και της φιλοσοφίας. Αυτά έμαθα να διαβάζω εγώ για να μπορώ να εξελίσσομαι. Ξαφνικά έπρεπε όλος ο κόσμος να ξέρει οικονομικά για να μπορεί να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα μιας κοινωνίας. Χωρίς οικονομικές γνώσεις, δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται. Τα τελευταία χρόνια μπήκα κι εγώ στη λογική να μελετήσω οικονομία, που κάποτε ήταν μόνο για τους ειδικούς. Ο σημερινός καπιταλισμός είναι εντελώς αφηρημένη έννοια, είναι παγκόσμια και έχει να κάνει με το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Είναι κάτι άλλο από αυτό που ξέραμε, λένε για αγορές· ποιες είναι αυτές οι αγορές; Το δεύτερο, λοιπόν, χαρτονόμισμα αναφέρεται στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, για το οποίο δεν έχουμε σαφή εικόνα, γι’ αυτό και τα πρόσωπα θολώνουν. Εδώ βλέπουμε και την αξία 100±, στο περίπου δηλαδή οι ματιές. Διαδοχικά, από το ένα χαρτονόμισμα στο άλλο, η αξία αλλάζει. Το πρώτο είναι καθαρό και η αξία του είναι 100 ματιές, το δεύτερο θολώνει με βάση το χρηματοπιστωτικό σύστημα που είπαμε πριν, επομένως χάνουν ή κερδίζουν αξία τα πράγματα. Η αξία είναι πολύ ρευστή έννοια».

ΟΥΔΕΜΙΑ ΜΑΤΙΑ

Δεν δίνουν δεκάρα

πληρωτέες με την εμφάνιση

«Υποτίθεται ότι κάθε κοινωνία βαδίζει και έχει στόχο το απόλυτο καλό. Στη δική μας κοινωνία το απόλυτο καλό είναι το να αποκτάς όσα περισσότερα μπορείς, ώστε να εκπληρώνεις υποτίθεται τις επιθυμίες σου. Αλλά οι επιθυμίες σου δεν εξαντλούνται έτσι εύκολα, πάντα θέλεις και κάτι καλύτερο. Οπότε σου δίνω λεφτά για να αποκτήσεις και εσύ το καλύτερο, αυτό που όλοι αναζητάμε· όλα όσα μας υπόσχονται. Μα είναι μια οπτασία! Η αξία του τρίτου χαρτονομίσματος είναι σβησμένη. Αυτό το σκέφτηκα βλέποντας κάποια χαρτονομίσματα της Κατοχής, στα οποία επειδή άλλαζε η αξία γρήγορα και δεν προλάβαιναν να τυπώσουν καινούρια, άλλαζαν την αξία στα ήδη υπάρχοντα. Σε αυτό το χαρτονόμισμα βλέπουμε την κατάρρευση της αξίας, πώς το ίδιο το σύστημα μας κοροϊδεύει και δεν μας λογαριάζει… Και πόσο εύκολα οι αριθμοί πέφτουν…»

Κουρείον υπαρχόντων Η Ωραία Ελλάς

απληρωτέες με την εμφάνιση

ΕΚΑΤΟ ΜΑΤΙΕΣ «Στο προτελευταίο, το χαρτονόμισμα αποκτά και πάλι την αρχική του αξία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα δύο πρόσωπα να μπαίνουν στη φυλακή, γι’ αυτό και εμφανίζονται πίσω από τα κάγκελα όχι και τόσο ευδιάκριτα. Είναι αυτό που λέμε κατάρρευση του συστήματος, υπάρχει η τιμωρία! Η διευθύντρια και ο διοικητής λοιπόν στη φυλακή· πού ξέρεις, ίσως να γίνει κάποτε και στην πραγματική ζωή».

Το αστυνομικό τμήμα διανυκτερεύει

πληρωτέες με την εξαφάνιση ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΤΙΑ «Στο τελευταίο πια χαρτονόμισμα, πέφτει η αυλαία, η “τελευταία ματιά”, έρχεται η εξαφάνιση (γι’ αυτό το “πληρωτέες με την εμφάνιση”, γίνεται “πληρωτέες με την εξαφάνιση”). Το τελευταίο δηλαδή χαρτονόμισμα που τυπώνεται ποτέ. Τελείωσε πια η παράσταση. Τα πρόσωπα δεν υπάρχουν πια, καθώς δεν παίζουν κανένα ρόλο και η αξία είναι τόσο μικρή που σηματοδοτεί μια νέα οικονομία χωρίς χαρτιά με χρηματικές αξίες. Αυτό είναι πραγματικά ουτοπικό, μια κοινωνία, δηλαδή, χωρίς λεφτά».

Αυλαία

ΠΕΝΗΝΤΑ ΜΑΤΙΕΣ «Το τέταρτο χαρτονόμισμα είναι σχόλιο για το κούρεμα του χρέους, που είναι μια μεγάλη απάτη! Με το κούρεμα στην Ελλάδα, οι δομές της παιδείας και της υγείας σταμάτησαν να χρηματοδοτούνται. Βλέπουμε λοιπόν το κούρεμα και στην αξία τού χαρτονομίσματος που από εκατό ματιές, με κούρεμα 50%, έφτασε στο μισό! Το πραγματικό κούρεμα λοιπόν των προσώπων, που είναι τα ίδια σε όλα τα χαρτονομίσματα, με βοήθησε να κάνω το σχόλιό μου. Η γυναίκα εμφανίζεται με κοντά μαλλιά και στον κύριο έβαλα ένα φτερό γιατί δεν είχα τι να κουρέψω!»

φορά ρώτη π ε κ 15. τη οσιεύ ου 20 τ μ η ο ι δ λ » ύ ΣΙΑΣ ον Ιο ΖΕΙ, τ ΟΠΤΑ Ν Α Ζ Ω Ι Ε Σ Π ΠΑΤΗ «ΤΡΑ ου Η τίτλο τ ε 6 μ 2 α ς# ιέρωμ εύχο Το αφ στο τ

Το ποίημά μου για το τεύχος #97 που θύμισε στη Μυρτώ το αφιέρωμα και ευτυχώς έτσι γνώρισα και την «Τράπεζα Οπτασίας» και τη Φλοράνς.

Διαθέσεις στο ζύγι Πότε ντυμένη στα κεφάτα σου περνούσες Και πότε γέμιζες την Ευριπίδου με μελωδίες μπλουζ Στα up σου, ζήταγες ρύζι για τη γαρνιτούρα στο μπον φιλέ με κονιάκ, λεμόνι και θυμάρι Τότε, με τα μπλουζ, χάζευες αμίλητη το παρελθόν μέσ’ από κονσέρβες, ηλιέλαια, ντοματοπελτέδες και ξινό Εκείνη τη μέρα κανείς δεν κατάλαβε αν ήσουνα έτσι ή αλλιώς, γιατί το μόνο που

* info

Διαστάσεις χαρακτικών: 15,5x31,5 εκ.

Υλικό: τσίγκος

ξεστόμισες ήταν «Πόσο κοστίζει το βλέμμα σας, κύριε; Μπορώ να έχω ένα τέταρτο;» Κι αμέσως οι ζυγαριές όλου του κόσμου απέκτησαν το πιο ακριβές τους νόημα

ΚΥΨΈΛΗ

Α ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΓΚΡΑΤΙ

ΕΞΑΡΧΕΙΑ

ΗΣ Τη γειτονιά την κάνουν οι άνθρωποί της ΠΑΤΗΣΙΑ

Γνωρίστε τους μαξί μας

ΓΡΑΦΕΙ: Η ΣΤΕΡΓΙΑΝΑ ΤΖΈΓΚΑ

ΕΙΤΟΝΙΑΣ ΟΥ

ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Όλα μπορούν να μας τα φέρουν πια στο σπίτι, αν θέλουμε μπορούμε να μείνουμε μέσα για πάντα. Αλλά εμείς βγαίνουμε έξω. Θέλουμε να θυμηθούμε τι υπάρχει πέρα απ’ το δικό μας περίγραμμα. Συνδεόμαστε με την πόλη. Οι γειτονιές μάς εμπεριέχουν. Τις αλλάζουμε και τις αφήνουμε να μας αλλάξουν.

Είναι όμως και κάποια που αντέχουν χρόνια. Ο τοίχος του πάρκινγκ έχει ένα καινούριο γκραφίτι· όμορφο είναι. Καλημεριζόμαστε στο φούρνο με τη διαχειρίστρια, στο περίπτερο με τα αδεσποτάκια, στο καφέ με τη σερβιτόρα. Περπατάμε τη γειτονιά μας. Θέλουμε να θυμηθούμε τι υπάρχει πέρα απ’ το δικό μας περίγραμμα.

ΓΚΑΖΙ

Έχουμε ανθρώπους γύρω μας. Πολλά πρόσωπα είναι γνώριμα. Είναι Σάββατο πρωί, ξέρουμε το δρόμο, δε χρειάζεται μεγάλη συγκέντρωση στο περπάτημα. Τα βήματά μας μας πηγαίνουν στο στέκι μας. Είναι πιάτσα εδώ. Κάποια μαγαζιά ανοίγουν για κάνα δυο χρόνια κι ύστερα κλείνουν.

ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ

Στάση πρώτη

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΗ ΓΕΙ ΤΟ ΝΙΑ ΣΟΥ ΒΡΙΣΚΌΜΑΣΤΕ ΣΤΟ 2023 Μ.Χ. ΌΛΗ Η ΑΘΉΝΑ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΥΠΌ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΉ ΤΟΥ AIRBNB, ΤΩΝ MALL ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΉΣ ΔΙΑΣΚΈΔΑΣΗΣ. ΌΛΗ; ΌΧΙ! ΜΕΡΙΚΈΣ ΓΕΙΤΟΝΙΈΣ ΑΝΤΙΣΤΈΚΟΝΤΑΙ ΑΚΌΜΗ ΣΤΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΊΣ. ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΈΣ ΜΑΣ, ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΑΝΥΠΌΤΑΧΤΑ ΓΑΛΑΤΙΚΆ ΧΩΡΙΆ, ΜΕ ΤΙΣ ΌΜΟΡΦΕΣ ΑΝΤΙΘΈΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΚΩΜΙΚΟΎΣ ΧΑΡΑΚΤΉΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΦΆ ΣΤΈΚΙΑ ΤΟΥΣ. Η ΚΟΙΝΌΤΗΤΆ ΜΑΣ, Ο ΖΩΝΤΑΝΌΣ ΤΌΠΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΏΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΙΑΜΟΡΦΏΝΕΙ ΣΥΝΕΧΏΣ.

ΕΊΝΑΙ ΩΡΑΊΕΣ ΟΙ ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΈΣ ΠΡΩΙΝΈΣ ΒΌΛΤΕΣ. Περπατώντας στη γειτονιά σου μπορείς να δεις, ν’ ακούσεις και να γευτείς τις ιδιαιτερότητες που κρύβονται μέσα της. Στο πρώτο στενάκι ένας Κακοφωνίξ από ψηλά τραγουδάει Μάλαμα γιατί πριν λίγες μέρες πήγε –όπως κι εσύ– στη συναυλία του. Στο δεύτερο στενάκι πετυχαίνεις μια Μπονεμίνα να κάνει παζάρια στη λαϊκή. Περνάς από δίπλα της και σε κερνάει ένα βερίκοκο. Λίγο παρακάτω μυρίζει ο μαγικός ζωμός κάποιου δρυΐδη μάγειρα απ’ το μικρό μαγειρείο. Να από που αντλούμε σαν μικροί Γαλάτες τη δύναμή μας. Μια καλημέρα για όλους τους Ιντεφίξ της γειτονιάς που σου κουνάνε την ουρά τους και μια ακόμα για τη γοητευτική Φραμπάλα, στο εργαστήρι στο νούμερο 19 του δρόμου. Όλοι ανεπανάληπτοι και αστείοι. Και γείτονές σου. ΈΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΣ ΣΟΥΛΑΤΣΑΔΌΡΟΣ ΞΈΡΕΙ ΠΩΣ ΤΙΣ ΠΌΛΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΟΙΚΊΕΣ ΤΟΥΣ, ΤΙΣ ΜΑΘΑΊΝΕΙΣ ΜΌΝΟ ΠΕΡΠΑΤΏΝΤΑΣ, υποκινούμενος από την περιέργειά σου και τα ερεθίσματα που θα βρεθούν στην πορεία σου. Δε χρειάζεται κανένας συγκεκριμένος προορισμός. Είναι ευκαιρία να χαθείς στους δρόμους και στο πλήθος και να παρατηρήσεις τις «πληγές» και τα παλιά κτίρια που βρίσκονταν εδώ πολύ πριν από σένα, τα καινούρια καφέ και το γκράφιτι που μέχρι την προηγούμενη βδομάδα που πέρασες δεν ήταν εδώ και τα σημεία συνάντησης των παιδιών. Η κάθε συνοικία είναι μια ανεξάρτητη μικρή πολιτεία με τους δικούς της «νόμους». Όλοι, μαζί κι εσύ, υπάρχετε ταυτόχρονα και σε κάποιο βαθμό καταλαβαίνεστε και γράφεστε στο χοντρό τετράδιο επισκεπτών της γειτονιάς. Γιατί μπορεί καμιά φορά να νομίζουμε πως οι γειτονιές που αλλάζουμε είναι μέρος της προσωπικής μας ιστορίας, αλλά στην πραγματικότητα εμείς είμαστε μέρος της δικής τους. Είμαστε περαστικοί που έρχονται και φεύγουν από τη ζωή τους και πρέπει να τις φροντίσουν και να τις υπερασπιστούν και να τις υμνήσουν με τον τρόπο που μπο-

ρούν καλύτερα. Είναι όμορφες και ζωντανές όταν έχουν χαρακτήρα, σχολεία, μαγαζιά, θέατρα, σινεμά, συναυλίες και πράσινο να μπορούμε ν’ αναπνεύσουμε άφοβα. Ομορφαίνουν ακόμα περισσότερο όταν τις φροντίζουμε κι εμείς. Το αίσθημα της συνύπαρξης και της αλληλεγγύης αυξάνεται όσο καλύτερα ξέρεις τη γειτονιά σου. Όσο την μαθαίνεις κι όσο στηρίζεις τα μαγαζιά της και τα κάνεις στέκια σου κι όσο καλύτερα γνωρίζεις αυτούς τους τρελούς τρελούς Γαλάτες της.

Γειτονιά, συνοικία, μαχαλάς, κοινότητα, ιστός, δεσμός, κρίκος. Σίγουρα όμως κάτι που συνδέει ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς, μέσα από κοινές εμπειρίες, αναμνήσεις και εικόνες.

Αν δεν είσαι πολύ μακριά, μην πας για μια μέρα με το αυτοκίνητο ή τα μέσα στη δουλειά σου. Βούτα στο ρομαντισμό και τη μαγεία του περπατήματος. Μη γίνεσαι πεξός, πήγαινε πεξός!

«Δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά να περπατήσω μια Πρωτομαγιά», γράφει ο Γκάτσος στο «Μάνα μου Ελλάς». Μην ζεχνιόμαστε! Μπορούμε ακόμα να οργανωνόμαστε, να διεκδικούμε, να επανοικειοποιούμαστε το δημόσιο χώρο.

Βουτιά από ψηλά... σ’ενα φλυτξάνι καφέ

WHITE TURTLE Ένας χρόνος παρουσίας στη γειτονιά της Στουρνάρη, στα Εξάρχεια, ήταν αρκετός για να αγαπηθεί το White Turtle. Όλα προσεγμένα, όλα στην εντέλεια, αλλά χωρίς καμία επιτήδευση. Όσο κουβεντιάζαμε, ερχόταν κόσμος –ασταμάτητα– για να πάρει καφέ πακέτο ή να κάτσει στα άσπρα τραπεζάκια. Γείτονες και φίλοι του μαγαζιού περνούσαν και χαιρετούσαν ζεστά. Σ’ αυτή την όμορφη γωνία, απέναντι από την Αρχιτεκτονική, ο χώρος και η καλή διάθεση των παιδιών, σε κάνουν να νιώθεις «οικεία», σαν να ήσουν μέλος της παρέας τους από πάντα. Το νιώθεις και το βλέπεις πως το σημαντικότερο μυστικό της επιτυχίας τους είναι η ομαδική δουλειά και η αγάπη που βάζουν όλοι στο καθετί.

i n fo ΣΤΟΥΡΝΆΡΗ 43, ΕΞΆΡΧΕΙΑ T.: 210 33 00 030 fb: whiteturtlecoffeehouse ig: WhiteTurtleCoffeeHouse

Ο καφές για το Στέλιο και την ομάδα του στο White Turtle είναι μια ολόκληρη τέχνη. Ένα πολύ φθινοπωρινό και μουντό πρωινό του Οκτώβρη μεταμορφώθηκε ξαφνικά σε μια αξέχαστη γευστική εμπειρία. Βούτηξα στον καφέ και στην κουβέντα και δεν ήθελα να ξαναβγώ στην επιφάνεια. Τα 12 διαφορετικά είδη κόκκων εξαιρετικής ποιότητας, φερμένα σχεδόν από όπου στον κόσμο φυτρώνει το καφεόδεντρο, οι μηχανές ακριβείας, η μελετημένη ετοιμασία και το σερβίρισμα σε κεραμικά φλιτζάνια, συνθέτουν μια αληθινά αξέχαστη εμπειρία καφέ. Φυσικά, τα χειροποίητα εδέσματα (γλυκά buns, τάρτες, rolls) έκαναν το πρωινό μου στο White Turtle ακόμα πιο απολαυστικό.

ΛΟΓΙΌΤΑΤΟΣ Μουσικές & Πνεύματα Τη στιγμή που ένας παλιός κυψελιώτης θα πίνει το περιποιημένο του ποτό, μια παρέα φοιτητών θα λεει τα δικά της, μια άλλη θα σβήνει 19 (μόλις!) κεράκια και λίγο αργότερα θα εμφανιστούν ηθοποιοί και μουσικοί μετά τις πρόβες και τα λάιβ. Στο τέλος όλοι θα τα λένε με όλους. Εξάλλου το λογότυπο γράφει: «Λογιότατος μουσικές & πνεύματα». Ακριβής τίτλος, καθώς οι άνθρωποι του Λογιότατου θέλουν να συναντηθούν οι μουσικές με τα πνεύματα όλων μας. Η αυλή τους μοιαζει με όαση και όταν πλέον προχωρήσεις στα ενδότερα, βρίσκεσαι κάπου που θυμίζει πιο πολύ καθιστικό παρά μαγαζί. Συχνά θα τους ακούσεις να λένε «Γιατί, μαγαζί έχουμε;» κάπου εκεί στην αγαπημένη τους γωνιά μέσα από την μπάρα που βλέπει όλο το μαγαζί.

i n fo Ι. ΔΡΟΣΟΠΟΎΛΟΥ 70, ΚΥΨΈΛΗ Τ.: 210 8219005 fb: Logiotatos ig: logiotatos.thebar

Μια ομάδα, μια γειτονιά

Η Ρούλα, μαέστρος στην μπάρα της, όπως και η Ναυσικά, η Γιώτα, ο Μιχάλης, ο Ουσίκ και η Μιχαέλα με το χαμόγελό τους, το ίδιο και η Βασιλική με τη Χαρά, ο Τέλης, ο Βασίλης, ο Σπύρος και ο Πέτρος, χρυσοχέρηδες στην κουζίνα. Ο Γιάννης, ο Κώστας και το Τζενάκι μιξάρουν χωρίς φόβο αλλά με πάθος Εισβολέα με James Brown, Θανάση με Elvis Presley, Ελεονώρα με Miley Cyrus. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι όσο όμορφο κι αν είναι το νεοκλασικό που στεγάζει τον Λογιότατο, τα παιδιά είναι ο λόγος που έρχονται ξανά και ξανά.

MISS NEAPOLIS Στη γειτονιά που μεγάλωσε από παιδί, στο ισόγειο ενός από τα πιο όμορφα κτίρια των Εξαρχείων, η Έφη, από το καλοκαίρι του 2021, προσθέτει με το bistro «Miss Neapolis» ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ της κουλτούρας των Εξαρχείων. Στον πεζόδρομο της Βελισσαρίου, σε μια ήρεμη ατμόσφαιρα, ετοιμάζονται bao buns, σούπες, σαλάτες και όμορφες κουβέντες. Η αρμονική αλληλεπίδραση μαγαζιού, θαμώνων και γειτονιάς, σου αφήνει μια αλλιώτικη αίσθηση του κέντρου της Αθήνας. Ο κύριος Σταύρος από την Ικαρία, επικεφαλής στην κουζίνα, ο Μαμούν, οικονομικός μετανάστης απ’ το Μπαγκλαντές και ο Στέλιος που ζουν εδώ και χρόνια στα Εξάρχεια, «τρέχουν» το μαγαζί μαζί με την Έφη. Είναι μια υπέροχη παρέα κι αυτό είναι η μισή μαγεία!

i n fo ΙΠΠΟΚΡΆΤΟΥΣ 156 & ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ, ΝΕΆΠΟΛΗ ΕΞΑΡΧΕΊΩΝ Τ.: 210 64 67 780 ig: missneapolis

Ένα ακόμα κομμάτι του παξλ Η Miss Neapolis είναι μια σουρεάλ φιγούρα των Εξαρχείων που φαντάστηκε η Έφη. Μια άχρονη μορφή του πριν και του τώρα, που ζει και εργάζεται στη γειτονιά, κατεβαίνει τις γυριστές σκάλες και βγάζει βόλτα το σκύλο της. Η Miss Neapolis είναι ένα ξωτικό του κέντρου της πόλης. Γνωρίστε την!

ΤΟ ΤΡΙΚΥΚΛΟ Ήταν καλοκαίρι του 1997 όταν οι ρόδες του Τρίκυκλου ξεκίνησαν να τσουλάνε στους δρόμους του Νέου Κόσμου. Το Τρίκυκλο συμπαρέσυρε τον κόσμο της γειτονιάς, αλλά και τακτικούς επισκέπτες από άλλες μεριές της Αθήνας, και όπως χαρακτηριστικά λέει ο Παναγιώτης: «Με πολλούς θαμώνες έχουμε μεγαλώσει μαζί και πλέον με χαρά βλέπουμε τα παιδιά τους να έρχονται στο μαγαζί». Πρόκειται για μία «εργασιακή οικογένεια», αφού ο βασικός κορμός των εργαζόμενων είναι άνθρωποι που δουλεύουν, πάνω κάτω, 20 χρόνια μαζί! Το σημείο όπου στήθηκε, Το Τρίκυκλο είναι ό,τι πρέπει για οποιαδήποτε εποχή του χρόνου· στη δροσερή αυλή, στο γοητευτικό πεζόδρομο, στο φιλόξενο εσωτερικό του, βρες τη θέση σου και δοκίμασε προϊόντα από μικρούς παραγωγούς, τόσο στο ποτό όσο και στο φαγητό. Highlight: το φημισμένο αργομαγειρεμένο κότσι, που συνδυάζεται τέλεια με μία IPA μπύρα από ελληνική μικροζυθοποιία.

i n fo

ΠΥΘΈΟΥ 34, ΛΌΦΟΣ ΛΑΜΠΡΆΚΗ ΚΥΝΟΣΆΡΓΟΥΣ, Ν. ΚΌΣΜΟΣ T.: 21 0923 2384 | fb & ig: totrikyklo www.totrikyklo.gr

Πολυχώρος γεύσης και πολιτισμού Η ανάγκη του Παναγιώτη και της Μαρίας για τη δημιουργία ενός τόπου συνάντησης στη γειτονιά, ενός χώρου όπου θα μαζεύονται οι παρέες για να φάνε, να πιούνε, να τα πούνε, αλλά και να έρθουν σε επαφή με μουσικές, παραστάσεις και εκθέσεις, βρήκε το σπίτι της στο αξιοζήλευτο κτίριο του πεζόδρομου της Πυθέου.

Ο Βασίλης μάς είπε:

«Το όνομα το πρότεινε ο σκιτσογράφος Γιάννης Καλαϊτζής. Η πρώτη δουλειά που κάναμε ως εκδοτικός ήταν κάποια σκίτσα που είχε για τα μεταλλαγμένα προϊόντα τα οποία εκδώσαμε σε μορφή ημερολογίου. Αναρωτιόμασταν, λοιπόν, πώς θα πούμε τον εκδοτικό και ανοίγει μία μέρα την πόρτα και λέει: “Θα το πούμε ΚΨΜ”. Γέλασα και του είπα εντάξει».

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΨΜ Ένα ζευγάρι, ο Βασίλης και η Ελένη, δημιούργησαν το 2004 τις εκδόσεις ΚΨΜ. Ο Βασίλης έμενε από τα έξι του χρόνια στα Εξάρχεια και αφού η συγκεκριμένη γειτονιά είναι, με πολλούς τρόπους, η γειτονιά του βιβλίου, έτσι και η τοποθεσία της εταιρείας ήταν μονόδρομος. Με αγάπη για το πολιτικό βιβλίο –και θέλοντας να του δώσουν μία διαφορετική νότα– οι εκδόσεις ΚΨΜ είναι πλέον γνωστές για τα βιβλία τέτοιου είδους, με πολλές καινούριες μεταφράσεις και ακυκλοφόρητα κείμενα του Μαρξ. Τα τελευταία χρόνια έχουν επενδύσει σοβαρά και στη λογοτεχνία, με βιβλία Ελλήνων και Γερμανών, ως επί το πλείστον, συγγραφέων.

i n fo ΚΙΆΦΑΣ 3, ΕΞΆΡΧΕΙΑ Τ.: 210 38 39 711 fb: Εκδόσεις ΚΨΜ www. kapsimi.gr

«Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ όσον αφορά τη γειτονιά και τις εκδόσεις, είναι ότι είχε πέσει στα χέρια μου το 2018 ένας χάρτης της Χρυσής Αυγής με τους στόχους στα Εξάρχεια, και ήταν και το ΚΨΜ μέσα…» «Αν κάποιοι λένε ότι μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις, εγώ λέω ότι ένα βιβλίο είναι άπειρες εικόνες».

ΛΕΪΚ ΚΑΦΕ Μερικοί καλοί λόγοι για να επισκεφτείς το «λέικ καφέ» είναι το χαλαρό vibe του μαγαζιού, οι ζεστές καλημέρες του Δημήτρη, της Μαρίας και της Παναγιώτας, οι specialty καφέδες και οι 100% χειροποίητοι cold press χυμοί εποχιακών φρούτων από το οικογενειακό μανάβικο των παιδιών. Όλοι όσοι δούλεψαν για να φτιαχτεί κι όσοι το «τρέχουν» είναι φίλοι και το μεράκι τους δεν κρύβεται. Μπορεί μέχρι πριν λίγους μήνες να μη ζούσαν στη γειτονιά, αλλά τώρα είναι το σπίτι τους και τους έχει αγκαλιάσει. Κι εσύ με τη σειρά σου, μπαίνεις, δίνεις το συνθηματικό «τι λέικ;» κι έχεις μόλις γνωριστεί με το νέο στέκι σου. It feels lake home!

i n fo ΑΙΓΊΝΗΣ 1, ΚΥΨΈΛΗ Τ,: 210 88 18 379 fb: Λέικ καφέ ig: lake_kypseli

Cool vibes, χρώμα & συμπάθεια

Παρεΐστικο, homemade και ήρεμο, το λέικ καφέ, σε χρώματα λιλά και πράσινα και με ολάνθιστη διακόσμηση, είναι σαν ένα κομμάτι της φύσης που το σκασε και κρύφτηκε σ’ ένα στενάκι της Κυψέλης. Είναι ιδανικό για να χαλαρώσεις, να δουλέψεις στο λάπτοπ ή να τα πεις με την παρέα.

Το μυρωδάτο «pull the pin»

SHAKERS ATHENS Μέσα σ’ όλα τα όμορφα κι αληθινά της πλατείας Βαρβάνα στο Παγκράτι, βρίσκεις και το Shakers, ένα πρωτότυπο street bar, όπου μαγειρεύονται κοκτέιλς, νέες παρέες και τρέλες. Η ιστορία του ανοίγματος του μαγαζιού

από τον Διονύση και τον Μάριο έχει πλάκα, έρωτα, αντοχή στις καραντινάτες απαγορεύσεις και δημιουργική διάθεση. Κι έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο που το εγχείρημα έπιασε. Γιατί –μην ακούτε τι λένε– το καλύτερο πράγμα είναι να μπορείς να δουλεύεις με φίλους. Ένα μαγαζί όλο κίνηση, μόνιμους θαμώνες, disco ρυθμούς και το χαρακτηριστικό μαύρο τοίχο δίπλα στο μπαρ, που μπορείς να αφήσεις

μια αφιέρωση με κιμωλία ή να βγάλεις φωτογραφία με την παρέα σου… εν ολίγοις, ένα πραγματικό στέκι.

i n fo ΜΕΛΊΣΣΟΥ 6, ΠΑΓΚΡΆΤΙ Τ.: 213 01 23 018 fb: Shakers Athens ig: shakers_athens

Τα παιδιά είναι περήφανα για όλα τους τα κοκτέιλ, αλλά η καρδιά τους λιώνει λίγο παραπάνω για το Pull the pin. Βότκα, έντονα αρώματα μανταρινιού, λικέρ από ροζ γκρέιπφρουτ (που το φτιάχνουν οι ίδιοι), αρώματα βανίλιας, φρέσκο μοσχολέμονο και στην κορυφή ένας αφρός μανταρίνι αρωματισμένος με τριμμένο μοσχοκάρυδο. Ε, δε γίνεται να μην το δοκιμάσεις.

Στάση δεύτερη

Κι αν μετακομίσεις σε άλλη γειτονιά; Δεν πειράξει! Κανονίξεις με την παρέα να πηγαίνετε στα ρεπό σας. Όπως και να το κάνεις, δε στέκει να αφήνεις τα στέκια σου.

Από μικροί είχαμε στέκια. Ήταν η βρύση στο σχολείο ή το παγκάκι, μετά τα πάρκα και οι πυλωτές, τα αμφιθέατρα στις σχολές κι όσο μεγαλώναμε, οι ταβέρνες, τα μπαρ, τα βιβλιοπωλεία, οι πλατείες.

Συνώνυμα για το στέκι θα μπορούσαν να είναι και οι λέζεις: απάγκιο, καταφύγιο, άντρο, κρησφύγετο, λημέρι, αγκυροβόλι, ορμητήριο, αποκούμπι. Ένα είναι σίγουρο, στο στέκι σου βρίσκεις το κέφι σου.

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΣΟΥ ΤΟ ΣΤΈΚΙ, ΕΚ ΤΟΥ «ΣΤΈΚΟΜΑΙ» (=ΠΑΎΩ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΏ) ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΜΈΡΟΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΉΣ. ΕΚΕΊ ΠΟΥ ΠΆΜΕ ΤΙΣ ΔΕΥΤΈΡΕΣ ΜΕΤΆ ΤΟ ΣΧΌΛΑΣΜΑ, ΣΤΑ ΓΕΝΈΘΛΙΑ, ΣΤΑ ΠΡΏΤΑ ΡΑΝΤΕΒΟΎ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΟΝΑΞΙΈΣ ΜΑΣ. ΆΛΛΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΎΜΕ ΓΕΜΆΤΟ ΚΌΣΜΟ, ΆΛΛΟΙ ΉΣΥΧΟ. ΠΆΝΤΩΣ, ΕΊΤΕ ΠΆΜΕ ΜΌΝΟΙ, ΕΊΤΕ ΜΑΖΕΥΌΜΑΣΤΕ ΜΕ ΠΑΡΈΑ, ΤΟ ΣΤΈΚΙ ΕΊΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΌΣ ΧΏΡΟΣ, ΜΟΊΡΑΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΈΡΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ ΌΛΟΥΣ ΜΕ Τ’ ΌΝΟΜΆ ΤΟΥΣ.

ΜΈΣΑ Σ’ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΑΓΑΠΗΜΈΝΕΣ ΜΑΣ ΣΥΝΉΘΕΙΕΣ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΣΤΑ ΓΝΩΣΤΆ ΣΤΈΚΙΑ ΜΑΣ. Ακόμα κι αν μας αρέσει να «σπάμε τη ρουτίνα» πού και πού και να γνωρίζουμε νέα πράγματα και μέρη, έχουμε την ανάγκη να δημιουργούμε στέκια και να ανήκουμε. Τι μας έκανε να επιλέξουμε αυτό κι όχι κάποιο άλλο; Αν πρόκειται για μαγαζί, μπορεί να είναι η διακόσμηση, η μουσική, το μενού, η ατμόσφαιρα και πάνω απ’ όλα οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί. Μπορεί για μας το ιδανικό μέρος ν’ αποφορτιστούμε, να τινάξουμε από πάνω μας την πεζότητα της καθημερινότητας, να είναι ένα μπαλκόνι με θέα, μια ταράτσα ανάμεσα σε χίλιες άλλες, ένα γηπεδάκι. Όλα αυτά, αρκεί να ’ναι γεμάτα με τη σωστή συντροφιά, με την παρέα μας. Μπορεί να μην είναι καν μέρος, αλλά μια ημερομηνία, μια επέτειος, κατά την οποία ξανασυναντιόμαστε με παλιούς συμμαθητές στο ουζερί που πίναμε πριν χαθούμε ο καθένας στα δικά του. Σίγουρα, όμως, όταν ερχόμαστε στα στέκια μας, εκεί που πάντα είμαστε ευπρόσδεκτοι, ηρεμούμε. ΑΝ «ΓΡΆΦΟΥΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΟΙ ΠΑΡΈΕΣ», ΣΊΓΟΥΡΑ ΠΟΛΛΈΣ ΑΠΌ ΑΥΤΈΣ ΓΡΆΦΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΈΡΗ ΠΟΥ ΣΥΧΝΆΖΟΥΜΕ. Οι συζητήσεις, τα live, τα μυστικά που θα ανταλλάξουμε εκεί, οι διαφωνίες μας, οι λέσχες ανάγνωσης, οι

φωτογραφίες που θα βγούμε, όλα αφήνουν ένα αποτύπωμα στην πόλη. Στα στέκια μας μπορούμε: να πιούμε, να διαβάσουμε, να διαπληκτιστούμε και να τα βρούμε, να φλερτάρουμε, να μην κάνουμε τίποτα, να μοιραστούμε, να στεγνώσουμε απ’ τη βροχή, να ξενυχτήσουμε, να παρατηρήσουμε τους άλλους. Και τα μέρη που επιλέγουμε να τα κάνουμε όλα αυτά λένε πολλά για μας. ΤΙ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΊΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΤΗ ΖΩΉ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΆ ΜΑΣ, ΤΑ ΓΟΎΣΤΑ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΈΣ ΠΟΥ ΑΚΟΎΜΕ, ΑΠΌ ΤΑ ΣΤΈΚΙΑ ΜΑΣ; Εκεί βρίσκονται όλες οι απαντήσεις για μας, εκεί βρίσκονται οι δεσμοί μας και η απάντηση στο «ποιοι είμαστε». Μετά τη μεγάλη κρίση που περάσαμε λόγω της πανδημίας, που μας στέρησε την εγγύτητα που είχαμε συνηθίσει, η πόλη δείχνει πιο ορεξάτη από ποτέ να επανοικειοποιηθεί τα μέρη της, τις γειτονιές, τις πλατείες. Είμαστε της συντροφιάς, είμαστε του «μαζί» και αυτό δεν αλλάζει όσο κι αν αλλάξουν οι συνθήκες της ζωής μας.

Μία προσωπική υπόθεση

MOLONIS

Boulangerie patisserie Από το 1999, η οικογενειακή επιχείρηση MOLONIS, συνεχίζει με μεράκι και άριστες πρώτες ύλες να γεμίζει αρώματα και γεύσεις την περιοχή των Πατησίων. Τα ελληνικά προϊόντα και οι συνταγές που τόσο αγαπάνε αναμειγνύονται με τη γαλλική φιλοσοφία.

Έτσι, δίπλα στο παραδοσιακό τσουρέκι θα βρεις «πειραγμένα» κέικ, πλάι στη γιαννιώτικη γαλατόπιτα αλμυρές και γλυκές τάρτες, σάντουιτς για όλες τις προτιμήσεις και φυσικά ψωμί πολλών ειδών. Όλα φτιάχνονται με αγνά υλικά, χωρίς συντηρητικά, πάντα με επιμονή στην ποιότητα. Όπως χαρακτηριστικά λέει η κυρία Ευτυχία, η ιδιοκτήτρια: « Ό,τι φτιάχνουμε είναι σαν να το κάνουμε για την οικογένειά μας»!

i n fo ΧΑΛΚΊΔΟΣ 20, ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΑ Τ.: 210 25 16 552 fb: molonisboulangerie ig: molonis_boulangerie_pattiserie

Στον MOLONIS έχουν δημιουργήσει, έπειτα από τόσα χρόνια, προσωπική σχέση με τους πελάτες, οι οποίοι αποτελούν έμπνευση γι’ αυτούς· τους ξέρουν με το μικρό τους όνομα, λένε τα νέα τους, αλλά τους εμπιστεύονται ακόμη και για την ίδια την παραγωγή, ζητώντας τη γνώμη τους. Μάλιστα, πολλά προϊόντα που φτιάχνονται ειδικά για κάποιους πελάτες (χωρίς ζάχαρη, αλάτι κ.ά.) καταλήγουν να μπαίνουν στον κατάλογο. Θαυμαστό!

Είναι θέμα έμπνευσης

ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ Υπάρχουν και μέρη που καταφέρνουν να ενώσουν ανθρώπους από μακρινές γειτονιές και να γίνουν μια παρέα. Το «Σαραντατρίο», εδώ και δέκα χρόνια, με την όμορφη αυλή και την επιμονή του στο καλό φαγητό, έχει φανατικούς θαμώνες που έρχονται από όλες τις άκρες της πόλης για να απολαύσουν

ό,τι έχει να τους προσφέρει. Κι αυτό με τη σειρά του προσφέρει απλόχερα τη ζεστή ιδιαίτερη φιλοξενία του, ελληνική κουζίνα, ανεπιτήδευτα πιάτα µε έμπνευση και µεράκι, μπύρες από μικρές ζυθοποιίες, «εµµονή» για ποιοτικό επώνυμο, εμφιαλωμένο κρασί από τον ελληνικό αμπελώνα και αποστάγµατα από εξαιρετικές ποικιλίες σταφυλιών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που όποιος το δοκιμάσει μια φορά επιστρέφει!

i n fo Α. ΦΡΑΝΤΖΉ 43, ΝΈΟΣ ΚΌΣΜΟΣ fb: 43 σαραντατρίο ig: @sarantatrio www.43sarantatrio.gr

Όλα είναι θέμα έμπνευσης! Να μεταμορφώνεις ένα χώρο κι ένα σημείο «εκτός πιάτσας» σε στέκι, θέλει φαντασία. Να φτιάχνεις ένα μενού, μια ατμόσφαιρα και μια σταθερή πελατεία όπως έχει κάνει το «Σαραντατρίο», δεν είναι παίξε – γέλασε. Θα το διαπιστώσεις κι εσύ με τα μάτια σου και με τον… ουρανίσκο!

Στάση τρίτη

Το «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους» εγώ το ερμηνεύω ως εζής «Πάτε στο στέκι σας, πιείτε και δοκιμάστε όλο το μενού. Να ένας καλός λογαριασμός, να κι ένας καλός φίλος!» Κάθε γειτονιά είναι ένα μικροσκοπικό ανεξάρτητο κρατίδιο με τη δική του ιστορία, τη δική του γλώσσα και τα δικά του εμβλήματα. Καμιά φορά και με τους δικούς του εχθρούς.

ΤΑ ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΆ ΚΟΜΜΆΤΙΑ ΜΙΑΣ ΓΕΙΤΟΝΙΆΣ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΟΎΝ. ΟΙ ΔΥΟ ΦΊΛΟΙ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΆΖΟΥΝ ΤΟ ΚΑΙΝΟΎΡΙΟ ΚΑΦΈ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΛΗΜΕΡΊΖΟΥΝ ΟΡΕΞΆΤΑ ΚΆΘΕ ΠΡΩΊ, ΟΙ ΖΑΛΙΣΜΈΝΕΣ ΠΑΡΈΕΣ ΣΤΟ ΤΑΒΕΡΝΆΚΙ, ΌΤΑΝ ΓΥΡΝΆΣ ΑΠ’ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΆ, ΟΙ ΦΩΝΈΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΏΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΆΣΜΑΤΑ, Η ΦΊΛΗ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΊΠΤΕΡΟ ΠΟΥ ΡΩΤΆΕΙ ΠΆΝΤΑ ΤΙ ΈΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ΞΕΡΟΚΈΦΑΛΟ ΑΥΤΌΝ ΔΊΔΥΜΟ ΠΟΥ ΈΧΕΙΣ ΜΠΛΈΞΕΙ, Ο ΓΕΊΤΟΝΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΆΣΙΣΕ ΝΑ ΜΆΘΕΙ ΑΚΟΡΝΤΕΌΝ ΚΑΙ ΚΆΘΕ ΒΡΆΔΥ ΓΊΝΕΣΑΙ ΩΤΑΚΟΥΣΤΉΣ ΤΗΣ ΠΡΟΌΔΟΥ ΤΟΥ.

Καλό και το τξόκερ και τα τετράφυλλα τριφύλλια, αλλά η πραγματική τύχη είναι την πιο αναπάντεχη στιγμή κι όταν το έχεις μεγαλύτερη ανάγκη, να κάνεις νέους φίλους και να μένουν και κοντά.

Η ΓΕΙΤΟΝΙΆ ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΨΗΦΙΔΩΤΌ ΚΙ Ο ΚΑΘΈΝΑΣ ΜΙΑ ΜΙΚΡΉ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΉ ΨΗΦΊΔΑ. Tο ιδιαίτερο σχήμα και η απόχρωση που δημιουργείται στο τέλος είναι το αποτέλεσμα της ένωσης όλων αυτών των μικρών κομματιών. Με τους κατοίκους της γειτονιάς σου, τους ανθρώπους που θα δεις ξανά και ξανά (στα στέκια σου, στο δρόμο, στις ουρές, στην τράπεζα) συνυπάρχετε και συμπορεύεστε. Μπορεί κάποιοι να γίνουν και φίλοι. Τα στέκια, άλλωστε, δεν είναι μόνο για να μαζεύονται οι υπάρχουσες παρέες, είναι και για να φτιάχνονται νέες. Η ΆΛΛΟΤΕ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΉ ΚΙ ΆΛΛΟΤΕ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΙΚΉ ΕΓΓΎΤΗΤΑ ΠΟΥ ΥΠΆΡΧΕΙ ΑΝΆΜΕΣΑ Σ’ ΕΜΆΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΆΛΛΟΥΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΥΚΝΉ ΠΌΛΗ, όπως η Αθήνα, έχει και αυτή την ιδιαίτερη υφή, την πιθανότητα ανά πάσα στιγμή κάποιος να «πέσει πάνω» σε μια νέα φιλία. Συνηθίζουμε να μιλάμε για την αποξένωση στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, γκρινιάζοντας για το «τόσο κοντά και τόσο μακριά», αλλά οι γειτονιές δεν είναι τίποτα άλλο από μικρά χωριά. Μπορεί να μην τους ξέρουμε όλους με το όνομά τους, αλλά όταν ζεις κάπου για καιρό μπορείς να

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΦΙ ΛΟΥΣ ΣΟΥ

μάθεις πολλούς απ’ αυτούς κι εξαρτάται από εσένα, τη δική σου όρεξη και διάθεση. Σε ξέρουν ήδη στο φαρμακείο, το σκυλάκι που ακούγεται από το απέναντι μπαλκόνι ξέρεις πώς το λένε, κι αυτόν τον νεαρό γείτονα με το ακορνετόν θα τον δεις μια μέρα στη στάση του λεωφορείου να το ’χει ζωστεί και να πηγαίνει να παίξει στο πρώτο του τζαμάρισμα. ΌΣΟ ΡΟΜΑΝΤΙΚΌ ΚΙ ΑΝ ΑΚΟΎΓΕΤΑΙ, ΕΊΜΑΣΤΕ ΌΛΟΙ ΣΥΝΔΕΔΕΜΈΝΟΙ. Όλοι δυσανασχετούμε με τις ίδιες καθυστερήσεις στις ίδιες δημόσιες υπηρεσίες, περπατάμε στα ίδια στενά, ηρεμούμε στα ίδια πάρκα και ψωνίζουμε στα ίδια μαγαζιά. Το «χρώμα» μας επηρεάζει τους άλλους, αλλά και το μεγάλο, όμορφο ψηφιδωτό της γειτονιάς μας. Ας «ντυθούμε» με χρώματα, λοιπόν.

Απολαύσεις... μετά μουσικής

ΑΥΛΗ ΜΕΖΕ Τι κι αν έχουν ήδη τόσες παρέες που πηγαίνουν δεκαετίες (την ίδια μέρα, στο ίδιο τραπέζι) να φάνε εκεί; Ο Θάνος και όλη η οικογένεια του μεζεδοπωλείου Αυλή Μεζέ εξελίσσουν και βελτιώνουν συνεχώς τα ήδη μοναδικά πιάτα τους. Χειροποίητα τυροσουτζουκάκια, ζουμερά μοσχαρίσια φιλετάκια

γάλακτος που ψήνονται στα κάρβουνα, νηστίσιμα μενού και μυστικές πολίτικες συνταγές, είναι όλα ένα κι ένα. Μιας και μεγάλωσαν σ’ αυτήν τη γειτονιά από παιδιά, έχουν δει όλη την εξέλιξή της κι έχουν γίνει κομμάτι της. Δίπλα στο όμορφο πάρκο Προμπονά, εδώ και 13 χρόνια, η αυλή, με την ανθισμένη βουκαμβίλια της που φαίνεται από μακριά, είναι το στέκι των μεγαλύτερων καλοφαγάδων της πόλης.

i n fo ΑΝΘΈΩΝ 37-39, ΆΝΩ ΠΑΤΉΣΙΑ Τ.: 210 25 86 424 fb: Αυλή Μεζέ ig: avlimeze

Τα θεματικά μουσικά live (βραδιές ελληνικού κινηματογράφου, Πουλόπουλου, Βοσκόπουλου, Καζαντζίδη) είναι διπλά συγκινητικά στην Αυλή Μεζέ, μιας και πολλά από τα τραγούδια που παίζονται ηχογραφήθηκαν στο ιστορικό εργοστάσιο δίσκων της Columbia που βρισκόταν λίγα λεπτά από εκεί. Τριπλά συγκινητικές, γιατί υπάρχουν και θαμώνες που σηκώνονται να τραγουδήσουν κι όλα γίνονται ξαφνικά ακόμα πιο αυθεντικά και όμορφα.

JIMMY’ S HALL Το ξακουστό πλέον Jimmy’s Hall, προσγειώθηκε στην Ιπποκράτους το Σεπτέμβριο του 2015, μαζί με τον Δημήτρη, τον ιδιοκτήτη του, ο οποίος χωρίς να έχει καμία σχέση με τα Εξάρχεια κατάφερε να δημιουργήσει ένα από τα πιο γνήσια στέκια (της) γειτονιάς. Και καθόλου τυχαία, αφού όσα στοιχεία χρειάζεται ένας χώρος για να γίνει στέκι, το Jimmy’s Hall τα έχει: φιλικότητα, άνεση, ωραία ατμόσφαιρα, καλή εξυπηρέτηση. Όπως χαρακτηριστικά λέει: «Η γειτονιά είναι ο λόγος που υπάρχει το μαγαζί». Έτσι, στην αγαπημένη γωνία του μπαρ ξέρεις ότι θα πιεις καθαρά ποτά με απλές, κλασικές, γνώριμές γεύσεις και στην πολυθρόνα-σήμα-κατατεθέν του μαγαζιού (και αγαπημένη του Δημήτρη) θα απολαύσεις από νωρίς το πρωί το καφεδάκι σου.

i n fo ΙΠΠΟΚΡΆΤΟΥΣ 146, ΕΞΆΡΧΕΙΑ T.: 213 03 76 639 fb: Jimmy’s Hall ig: jimmys_hall_athens

Χαμηλά τα ντεσιμπέλ Το highlight είναι η χαμηλή ένταση στη μουσική! Από την πρώτη μέρα λειτουργίας του, το Jimmy’s Hall κρατάει τα ντεσιμπέλ χαμηλά κι έτσι βοηθάει τους θαμώνες να μπορούν σε ήρεμους τόνους να κουβεντιάζουν και τους μοναχικούς να γνωριστούν μεταξύ τους και να εξελιχθούν –αν θέλουν– σε μία ανώτερη μορφή συναναστροφής: την παρέα.

ΤΟ ΜΑΝΑΒΙΚΟ

Σημαντικό να ’χεις κοντά σου χρώματα, γεύσεις και κρατημένα –ειδικά για σένα– τα τελευταία σύκα της χρονιάς. Συνωμοτική φωνή: « Ήζερα ότι τα θέλεις. Άντε, σε λίγες βδομάδες… βουρ στις κλιμεντίνες».

ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ

Πάντα είναι εκεί (αναρωτιέσαι: γυρνάει ποτέ σπίτι;), φρουρός της διασταύρωσης και προστάτιδα των αδέσποτων. Τόσο λίγος χώρος και τόσο μεγάλο χαμόγελο. Μια γειτονιά χωρίς περίπτερο, είναι πολύ πιο άδεια.

Η ΠΛΑΤΕΙΑ

Οι πλατείες είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας γειτονιάς. Όλες τις ώρες. Τα πρωινά για να γεμίζουν μπαλιές ξώφαλτσες, γρατζουνισμένα γόνατα, φωνές και πηγαδάκια στα παγκάκια, γιατί πώς αλλιώς θα μαθευτούν όσα πρέπει να μαθευτούν; Τα βράδια μπύρες, ζευγαράκια και πού και πού κανένα αυτοσχέδιο live.

Η ΣΧΟΛΗ ΧΟΡΟΥ

Ανοιχτά παράθυρα στο δρόμο, ανοιχτά σώματα, καθρέφτες. Νέα ζευγάρια στο αργεντίνικο τάνγκο, ροζ τουτού στα μαθήματα μπαλέτου, στρωματάκια γιόγκα που ξεχάστηκαν δίπλα δίπλα και γειτόνεψαν. Σημαντικό να έχουμε κοντά μας τέτοιους χώρους για να γυμναζόμαστε και να σπάμε τη ρουτίνα.

Ο ΦΟΥΡΝΟΣ

Πάρε και μια πορτοκαλόπιτα. Πάρε κι ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης. Πάρε κι ένα τυροπιτάκι που αρέσουν στη συγκάτοικο. Και τι θα κάναμε χωρίς αυτές τις ζεστές, αχνιστές καλημέρες;

04 ΤΟ ΚΑΦΕ

Απολύτως απαραίτητο για όλα τα πρώτα ραντεβού (γιατί πού αλλού νιώθεις πιο άνετα;) και για την καταδική σου ιεροτελεστία, παρέα μ’ ένα βιβλίο. Η μυρωδιά του καφέ, τα γνώριμα πρόσωπα, η ηρεμία.

Η ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Κουδούνια, παρατημένα ταπεράκια, ασταμάτητα τρεχαλητά — ένα μελίσσι κανονικό. Απ’ τη μια, καλές είναι και οι αργίες που ησυχάζουμε λίγο εμείς που μένουμε δίπλα, αλλά απ’ την άλλη, όταν λείπουν αυτοί οι ήχοι, τα πάντα γίνονται λίγο πιο μουντά και κοιμισμένα.

ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

Όλο και κάτι θα προκύψει. Αχρείαστα να ’ναι, αλλά είναι απαραίτητα σε όλες τις γειτονιές. Σιγά σιγά κι η φαρμακοποιός θα σε μάθει, θα ρωτήσει πως πάνε οι ημικρανίες σου, θα πείτε λίγο τα νέα σας και θα ’ναι άλλο ένα πρωινό οικείο χαμόγελο που θα σου φτιάξει τη μέρα.

Στάση τέταρτη

ΤΟ ΠΑΖΛ ΤΗΣ ΓΕΙ ΤΟ ΝΙΑΣ Σ’ ΈΝΑ ΠΑΖΛ, ΈΣΤΩ ΚΙ ΈΝΑ ΚΟΜΜΆΤΙ ΝΑ ΧΑΘΕΊ, ΔΙΑΤΑΡΆΣΣΕΤΑΙ Η ΑΡΜΟΝΊΑ ΤΟΥ ΣΥΝΌΛΟΥ. ΈΤΣΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΆ ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΌΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΆΤΙΑ ΤΗΣ. ΕΔΏ, ΕΝΏΣΑΜΕ ΜΕΡΙΚΆ ΑΠΌ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌΤΕΡΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΗΣ ΔΊΝΟΥΝ ΝΟΣΤΙΜΙΆ. ΚΑΙ… ΝΌΣΤΙΜΗ ΓΕΙΤΟΝΙΆ… ΝΌΣΤΙΜΗ ΖΩΉ.

Στους δικούς μας λέμε ναι!

ΤΟ ΛΕΜΟΝΆΚΙ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΔΡΟΜΊΟΥ Το παραδοσιακό οπωροπαντοπωλείο και σημείο αναφοράς της γειτονιάς των Εξαρχείων, «Το Λεμονάκι της Καλλιδρομίου» έχει πολλά πράγματα που δε θα τα βρεις αλλού. Πρώτα απ’ όλα, έχει απ’ όλα! Φρούτα, λαχανικά, χειροποίητες μαρμελάδες, σούπερ τροφές, όσπρια, χειροποίητα καλ-

λυντικά, μπαχάρια, ελαιόλαδα. Όλα προϊόντα από μικρούς παραγωγούς και συνεταιρισμούς γυναικών που σίγουρα δε βρίσκεις στα super market. Γνωστοί για την παρεΐστικη διάθεσή τους, τα αυτοσχέδια και αυθόρμητα γλέντια τους, ο Νίκος και η Έφη, με τη σταθερή παρουσία τους τα τελευταία δέκα χρόνια, εμπνέουν νοιάξιμο κι εμπιστοσύνη. Αν και στο κέντρο της Αθήνας, το Λεμονάκι συμβάλλει με το άρωμά του στη διατήρηση της έννοιας «γειτονιά».

i n fo ΚΑΛΛΙΔΡΟΜΊΟΥ 31, ΕΞΑΡΧΕΙΑ Τ.: 215 53 55 930 fb: Το λεμονάκι της Καλλιδρομίου

Κι ας προσανατολίζονται πια όλα προς τη διευκόλυνση των μεγάλων αλυσίδων, εμείς λέμε να στηρίξουμε τις ανθρώπινες σχέσεις, τη ζεστή επικοινωνία και τις μικρές επιχειρήσεις σαν το Λεμονάκι, που κρατάνε ακόμα τις γειτονιές μας ζωντανές. Ας διατηρήσουμε τον χαρακτήρα τους και τις ζεστές, ειλικρινείς «καλημέρες».

BINDU SHALA Η Ανθή, εκτός από δασκάλα yoga και ενεργειακή θεραπεύτρια, είναι επίσης και αθεράπευτη Κυψελιώτισσα. Εδώ και δυο χρόνια, στον όμορφο χώρο της, το Bindu Shala στην Κυψέλη, μαζεύονται –κυρίως αλλά όχι μόνο– κάτοικοι της γειτονιάς και μέσω των πρακτικών της yoga και της aerial yoga βελτιώνουν την προσωπική τους ευεξία, χτίζοντας ταυτόχρονα και μια κοινότητα αλληλοϋποστήριξης. Στον πάνω όροφο του Bindu Shala, η Ανθή και οι συνεργάτες της (ναι, Κυψελιώτες κι αυτοί) πραγματοποιούν επίσης συνεδρίες ενεργειακών θεραπειών και μασάζ. Με μια ολιστική προσέγγιση, έχουν στόχο να βοηθήσουν τον καθένα να πετύχει μια μεγαλύτερη αρμονία στην καθημερινότητά του, αλλά και μια συναισθηματική και νοητική απελευθέρωση και εξέλιξη.

i n fo ΦΑΙΔΡΙΆΔΩΝ 104-106, ΆΝΩ ΚΥΨΈΛΗ Τ.: 210 86 21 873 fb: BinduShala | ig: bindushala www.bindushala.gr

Από το νέκταρ της ξωής

Το όνομα του χώρου προέρχεται από το ενεργειακό κέντρο Bindu, ένα σημείο στην πίσω μεριά του κεφαλιού, από όπου εκκρίνεται ένα ζωτικό υγρό το οποίο είναι γνωστό σαν Νέκταρ της ζωής. Οι ασκήσεις ενεργοποίησης του κέντρου αυτού βοηθούν στην καλύτερη ισορροπία σώματος, μυαλού και ψυχής.

ΝΙΚΟΣ ΒΕΝΝΕΡ | ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΠΑΠΑΛΕΟΝΑΡΔΟΥ

ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ: Ηλέκτρα Τζώρτου ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ: Μυρτώ Στέλιου

Εδώ κατοίκησε η Μαρία Κάλλας με την οικογένειά της από το 1936 μέχρι το 1945. Η πολυκατοικία Παπαλεονάρδου βρίσκεται στη συμβολή των οδών Πατησίων και Σκαραμαγκά. Χτίστηκε το 1925, με Αρ Νουβό επιρροές, σε σχέδια του αρχιτέκτονα και καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Κωνσταντίνου Κιτσίκη. Θεωρείται ένα εκ των σπουδαιότερων μεσοπολεμικών οικημάτων της Αθήνας και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο.

ΝΗΣΙΔΕΣ

ΑΘΗΝΑΊΟΙ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΊΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΟΎΝ ΜΕ ΣΗΜΕΊΑ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ & ΤΟΠΟΙ

Αγαπημένη σου βόλτα στην Αθήνα.

Γύρω από την Ακρόπολή –είναι ζωντανό μουσείο η περιοχή– και για έξοδο Εξάρχεια και Πετράλωνα.

Σε ποιο σημείο της πόλης θα ήθελες να τοποθετηθεί ένα δημόσιο πιάνο και να παίζει όποιος θέλει;

Παντού θα μπορούσε να τοποθετηθεί ένα πιάνο. Σε αίθουσα αναμονής ενός αεροδρομίου, σε πάρκα –και πιο συγκεκριμένα στο πάρκο Ριζάρη– και σίγουρα θα ταίριαζε τέλεια στην Αρχαία Αγορά.

Ποια ήταν η πρώτη φορά που έκατσες σε πιάνο;

Η πρώτη μου επαφή με το πιάνο ήταν σε πολύ μικρή ηλικία. Αλλά αυτό που με έβαλε στον κόσμο της κλασικής μουσικής, ήταν στα δεκάξι μου, στο σπίτι του αδελφικού μου φίλου. Ήταν ένα chappell (London) 180 χρόνων –το οποίο προηγουμένως βρισκόταν σε piano bar που παίζανε τζαζ– και με είχε γοητεύσει πολύ ο ήχος του.

Τι λείπει από την Αθήνα;

Επειδή έμεινα στο Ηνωμένο Βασίλειο λόγω σπουδών, εκεί κάθε εκκλησία έχει μέσα πιάνο όπου και γίνονται ρεσιτάλ, οπότε θα απαντήσω μουσικά και θα πω ότι αυτό λείπει από την Αθήνα.

Ποια «στάση» των σπουδών σου πάνω στο πιάνο θα επαναλάμβανες και γιατί;

Καμία. Επειδή το πιάνο θέλει «κυνήγι», πρέπει να κοιτάς το τώρα και το μετά. Τις πιο ωραίες και δημιουργικές αναμνήσεις όμως τις έχω από το μάστερ που έκανα στη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας πάνω στο music performance στο πιάνο.

Αν μπορούσες να συναντήσεις την Κάλλας, τι θα της έλεγες; ΌΝΟΜΑ

Νίκος Βέννερ ΗΛΙΚΊΑ

ΕΠΆΓΓΕΛΜΑ

Πιανίστας ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Άλιμος ΜΌΤΟ

Ό,τι κι αν κάνεις, καν’το με πάθος

Επειδή είναι μία τόσο σπουδαία μορφή του 20ού αιώνα, και ως τραγουδίστρια της όπερας και ως άνθρωπος, θα επέλεγα να κάθομαι με τις ώρες να την ακούω να μιλάει και να μη μιλάω τόσο εγώ. Αλλά πιο συγκεκριμένα, θα ήθελα να την ρωτήσω για ηχογραφήσεις και συνεργασίες που θεωρεί εκείνη σημαντικές στην καριέρα της.

Αν έβαζες ένα soundtrack να ακούγεται πάνω απ’ την Αθήνα ένα πρωινό Κυριακής, ποιο θα ήταν αυτό; «Το βαλς των χαμένων ονείρων» του Χατζιδάκι.

Ποιοι είναι οι στόχοι σου, τα όνειρά σου για το μέλλον;

Να συνεχίσω να εξελίσσομαι ως πιανίστας, με σκληρή δουλειά και με θάρρος, και όσο προχωράω να έχω όλο και πιο πολλά ρεσιτάλ, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό — και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται διαρκή αγώνα για να το πετύχεις.

ΥΓΕΙΑ

Ας καταπολεμήσουμε τη γρίπη Έξι αντιγριπικά εμβόλια θα κυκλοφορήσουν φέτος όπως αναφέρεται σε εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας. Για πρώτη φορά, φέτος θα κυκλοφορήσουν και δύο ανοσοενισχυμένα εμβόλια που θα διατίθενται αποκλειστικά για τους άνω των 60 ετών. ΤΙ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΞΈΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΝΈΑ ΕΜΒΌΛΙΑ:

Tα ενισχυμένα τετραδύναμα αδρανοποιημένα εμβόλια QIV-HD και aQIV έχουν υψηλή ανοσογονικότητα και προκρίνονται για την πρόληψη της εργαστηριακά επιβεβαιωμένης γρίπης και των νοσηλειών σε άτομα 60 ετών και άνω. Έχουν ικανοποιητικό προφίλ ασφάλειας και παρότι η συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών ήταν μεγαλύτερη απ’ ό,τι μετά τον εμβολιασμό με συμβατικό εμβόλιο γρίπης, στο σύνολό της ήταν χαμηλή. Η ΕΕΕ συνιστά, ειδικότερα για τα άτομα 75 ετών και άνω, λόγω ανοσογήρανσης, να εμβολιάζονται με τα ενισχυμένα εμβόλια.

Σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών της χώρας μας, οι συστάσεις αντιγριπικού εμβολιασμού για την προσεχή περίοδο 2023/24 περιλαμβάνουν κατά προτεραιότητα τις παρακάτω ομάδες πληθυσμού ή καταστάσεις αυξημένου κινδύνου: • Άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω • Παιδιά (6 μηνών και άνω) και ενήλικες με έναν ή περισσότερους επιβαρυντικούς παράγοντες ή χρόνια νοσήματα. • Κλειστοί πληθυσμοί, όπως προσωπικό και εσωτερικοί σπουδαστές (σχολείων, στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών, ειδικών σχολείων κ.λπ.), νεοσύλλεκτοι, ιδρύματα χρονίως πασχόντων και μονάδες φιλοξενίας ηλικιωμένων, καταστήματα κράτησης. • Εργαζόμενοι σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας (ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, λοιποί εργαζόμενοι, φοιτητές επαγγελμάτων υγείας σε κλινική άσκηση) και σε κέντρα διαμονής προσφύγων-μεταναστών. • Άστεγοι. • Κτηνίατροι, πτηνοτρόφοι, χοιροτρόφοι, εκτροφείς, σφαγείς και γενικά άτομα που έρχονται σε συστηματική επαφή με πτηνά ή χοίρους. ΠΗΓΗ: ΝΑΥ ΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Α Λ Λ Ο Κ Ο Σ Μ Ο Σ Πέρα από το γνωστό…

Αν ξύσουμε λίγο τη Σκουριά του Χρόνου, ανακαλύπτουμε αλλόκοτες ψηφίδες μυστηρίου. Το αλλοκοσμικό, το παραφυσικό, ήταν πάντα μαζί μας, απλώς περνούσε απαρατήρητο, χαμένο σε κιτρινισμένα φύλλα αλλοτινών εφημερίδων και σε ξεχασμένες αφηγήσεις. Άγγελοι, δαίμονες, οπτασίες, τέρατα, εξωγήινοι, στοιχειακά όντα και αλλόκοσμα φαινόμενα γρατζούνιζαν τις Πύλες και πολλές φορές παρείσφρεαν στη Συναινετική μας Πραγματικότητα. από τον Θανάση Βέμπο | Ερευνητή του ανεξήγητου, συγγραφέα

Οι Πύραυλοι-Φαντάσματα του Εμφυλίου

Ακρόπολις 11.9.1946

Εμπρός, 6.9.1946

Έθνος 2.7.1946

Βραδυνή 9.9.1946

Το 1946 ήταν η χρονιά της επίσημης έναρξης του Εμφυλίου. Το ΚΚΕ απείχε από τις πρώτες μεταπολεμικές βουλευτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου εκείνης της χρονιάς. Την 1η Σεπτεμβρίου, μέσα σε κλίμα αυξανόμενης έντασης, πραγματοποιήθηκε το δημοψήφισμα για την επάνοδο του βασιλιά Γεωργίου Β'. Το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν 70% υπέρ της επανόδου. Η επιστροφή του βασιλιά θα σήμαινε αυτομάτως και την κλιμάκωση του Εμφυλίου. Στις 5 Σεπτεμβρίου, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, ενώ βρισκόταν στο Λονδίνο, δήλωσε σε μια συνέντευξη τύπου ότι «ιπτάμενοι πύραυλοι» είχαν θεαθεί στους ουρανούς της βόρειας Ελλάδας. Συγκεκριμένα, δώδεκα πύραυλοι είχαν εντοπιστεί τη νύχτα της 1ης Σεπτεμβρίου, ημέρας του δημοψηφίσματος, από Έλληνες στρατιωτικούς διοικητές και Βρετανούς αξιωματικούς στη Θεσσαλονίκη. Οι υπόλοιποι είχαν θεαθεί από διάφορες περιοχές — από τη Σταυρούπολη ως την Καστοριά, και πάνω από τις Σέρρες και τη Δράμα. Ο Τσαλδάρης είχε δηλώσει διπλωματικά ότι δεν ήταν γνωστή η προέλευση των πυραύλων. Η δήλωση επιβεβαιώθηκε και στην Αθήνα από τον υπουργό Εξωτερικών Στέφανο Στεφανόπουλο. Το καλοκαίρι του 1946 ένα κύμα «πυραύλων-φάντασμα» είχε ξεσπάσει στους ουρανούς της Σουηδίας και γενικότερα της Σκανδιναβίας. Η πιο ευλογοφανής θεωρία ήταν ότι επρόκειτο για δοκιμές νέων όπλων — πιθανώς σοβιετικών. Στο κλίμα έντασης που θα οδηγούσε στον Ψυχρό Πόλεμο και στον απόηχο των γερμανικών πυραυλικών επιδρομών με V1 και V2 στο Λονδίνο, ο πύραυλος είχε αναχθεί στη νέα απειλή. Η πρωτόφαντη ατομική βόμβα είχε εκραγεί τρεις φορές το 1945, ενώ οι ατομικές δοκιμές στο Μπικίνι τον Ιούλιο του 1946 είχαν προκαλέσει δέος. Πύραυλος συν ατομική βόμβα αποτελούσαν τη συνταγή για την εξάπλωση ενός σχεδόν υπερφυσικού τρόμου που επί δεκαετίες θα αποτελούσε ένα από τα βασικά σύμβολα του Ψυχρού Πολέμου. Έτσι δεν είναι καθόλου απρόσμενο που η απειλή αυτή εμφανίστηκε στους ουρανούς της Βόρειας Ελλάδας, μιας περιοχής επικίνδυνα κοντά στους βόρειους γείτονες που την εποχή εκείνη ήταν άσπονδοι εχθροί, εφοδιάζοντας τους κομμουνιστές αντάρτες και προβαίνοντας σε διάφορες προκλήσεις. Οι «πύραυλοι» είχαν εμφανιστεί μάλιστα τη νύχτα του κρίσιμου δημοψηφίσματος. Συνεπώς, «έπρεπε» να έχουν κάποια σχέση με το αντίπαλο δέος. Όπως ήταν φυσικό, ένα κύμα φημών και ανεπιβεβαίωτων ειδήσεων ξέσπασε μετά την ανακοίνωση. Οι εφημερίδες της Θεσσαλονίκης έγραψαν πως, σύμφωνα με έναν ανώτερο αξιωματικό της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας, ένα ελληνικό μαχητικό που πετούσε πάνω από τις Σέρρες το βράδυ της 1ης Σεπτεμβρίου όχι μόνο είχε εντοπίσει τους πυραύλους αλλά και πολυβολήσει έναν απ’ αυτούς. Η Αεροπορία ούτε επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε τις φήμες και αρνήθηκε να εκφράσει γνώμη περί της προέλευσης των πυραύλων. Στις 7 Σεπτεμβρίου η Ακρόπολις έγραψε ότι «προ τριών νυκτών

[4 Σεπτεμβρίου] λάμψεις εθεάθησαν εις μέγα ύψος εν τη περιοχή της Καστοριάς». Την ίδια μέρα, άλλη εφημερίδα ανέφερε ότι δυο από τους πυραύλους είχαν εκραγεί «ο μεν υπεράνω της Αρδέας με εκκωφαντικόν κρότον, ο δε έτερος προς τον Όλυμπον εις το βάθος της Θεσσαλονίκης». Στις 5 π.μ. της 6ης Σεπτεμβρίου και σύμφωνα με τηλεγράφημα του διοικητή χωροφυλακής Βελβενδού Κοζάνης, ένας «φωτεινός πύραυλος» πέρασε σε ύψος 500 μ. πάνω από τα Σέρβια κατευθυνόμενος προς νότο.Το αντικείμενο έμοιαζε να προέρχεται από κάποιο σημείο μεταξύ Κοζάνης και Βέροιας. Το ίδιο ή κάποιο παρόμοιο αντικείμενο έγινε αντιληπτό την ίδια ώρα σε ύψος 5.000 μ. πάνω από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και πάνω από το χωριό Νικηφόρο της Δράμας. Στις 7 Σεπτεμβρίου, στις 4:30 π.μ. εθεάθη «πύραυλος» πάνω από τη Λάρισα κατευθυνόμενος προς νότο. Στο μεταξύ, το γραφείο τύπου της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα εξέδωσε σχετικό δελτίο τύπου. Σύμφωνα με αυτό, κανένας Βρετανός αξιωματικός δεν είχε αναφέρει ότι είχε παρατηρήσει πυραύλους και πως κατά πάσα πιθανότητα τα αντικείμενα ήταν είδος φωτοβολίδας. «Σημειούται επί πλέον ότι η εκτόξευσις πυραύλων απαιτεί πολυπλόκους εγκαταστάσεις εις βάσεις εκτοξεύσεως, περί της υπάρξεως των οποίων δεν υπάρχουν πληροφορίαι» (Ακρόπολις, 7.9.1946). Ωστόσο τα περάσματα των «πυραύλων» συνεχίστηκαν. Στις 8 Σεπτεμβρίου αναφέρθηκε ότι την προηγούμενη μέρα, στη 1 π.μ., «υπεράνω του Θερμαϊκού και παρά το Καραμπουρνάκι εξερράγη πύραυλος με κατεύθυνσιν εκ βορειοανατολικών προς δυσμάς. Κατά την έκρηξιν παρετηρήθησαν φλόγες πρασίνου χρώματος». Άλλοι «πύραυλοι» εθεάθησαν την ίδια νύχτα πάνω από την Κοζάνη και τα Σέρβια. Ο δεύτερος πέρασε πάνω από την πόλη στις 5 π.μ. σε ύψος 500 μέτρων με κατεύθυνση από βορρά προς νότο, ενώ το σημείο προέλευσής του έμοιαζε να είναι κάπου μεταξύ Κοζάνης και Βέροιας. Μισή ώρα νωρίτερα, ένας άλλος είχε περάσει πάνω από τα Φάρσαλα και τη Λάρισα. Στις 9 Σεπτεμβρίου, ο Παύλος Σαντορίνης (1893-1986), τότε υφηγητής της Εφαρμοσμένης Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, σημαντική προσωπικότητα με πρωτοποριακό έργο στο εξωτερικό και, όπως θα γινόταν γνωστό χρόνια αργότερα, μέλος μυστικής επιτροπής για την έρευνα περί της προέλευσης των «πυραύλων», μίλησε στο ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών. Σχολιάζοντας το σκανδιναβικό κύμα των «πυραύλων-φάντασμα», είπε ότι θα πρέπει να πρόκειται για εξαιρετικά προηγμένο όπλο. Οι πύραυλοι θα πρέπει να ήταν κατευθυνόμενοι (δεδομένου ότι είχαν παρατηρηθεί να στρίβουν) και μάλιστα εφοδιασμένοι με «ηλεκτρονικόν εγκέφαλον». Το κύμα των «πυραύλων-φάντασμα» υποχώρησε μετά από λίγες μέρες. Στο πλαίσιο της εκλογίκευσης και του υποσυνείδητου θαψίματος κάθε τέτοιου σμήνους περιστατικών, το θέμα αποδόθηκε σε «ομαδική ψύχωση οφειλόμενη σε κομμουνιστική προπαγάνδα», δεδομένου ότι δεν είχε βρεθεί ποτέ ούτε ένα ίχνος των πυραύλων…

ΜΠΎΡΑ Της Άντας Κουγιά

{η ελληνική}

{01}

{02}

{03}

{04}

Οι πρώτες αναφορές για την παρασκευή της μπύρας γίνονται στην Αρχαία Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία περίπου το 4000 π.Χ. ενώ η πρώτη σαφής απόδειξη προέρχεται από τους Σουμέριους.

Η παρασκευή μπύρας θεωρούνταν γυναικεία δραστηριότητα, αφού περιλάμβανε μαγειρική και βράσιμο. Εξάλλου, προστάτιδα της μπύρας ήταν μία γυναικεία θεότητα με το όνομα Ninkasi.

Φαίνεται ότι η ιστορία της μπύρας ξεκίνησε μαζί με την ιστορία των κοινωνιών. Δεν μας κάνει εντύπωση, λοιπόν, ότι αν κάτι χαρακτηρίζει την craft beer culture, είναι η συνεργασία, η εξωστρέφεια και η κοινωνικότητα.

Αν και οι Έλληνες δεν δείχνουν να προτιμούν την μπύρα, αυτό έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια και παρατηρείται μία έντονη στροφή στην craft. Οι λόγοι είναι πολλοί και θα τους ανακαλύψετε στις επόμενες σελίδες.

Αφιέρωμα στην εγχώρια ζυθοποιία

η Αθήνα διψάει Ομολογουμένως ξεκινήσαμε το αφιέρωμα, εστιάζοντας στην ελληνική μπύρα. Στην πορεία έπρεπε να προσθέσουμε άλλο ένα χαρακτηριστικό: τη λέξη craft ή αλλιώς χειροποίητη. Γιατί στις επόμενες σελίδες θα βρείτε όλα όσα χρειάζεται να ξέρετε για την craft beer culture, όταν συναντά το ελληνικό μεράκι. Άνθρωποι που ξεχωρίζουν για την αγάπη τους για την craft μπύρα μάς μετέδωσαν χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος όλα όσα χρειάζεται να ξέρουμε για να αγαπήσουμε

–ακόμη περισσότερο– το πιο δημοφιλές ποτό του κόσμου. Κι αν θεωρούμε ότι δεν ταιριάζει στον «ουρανίσκο» μας, να του δώσουμε την ευκαιρία που του (και μας) αξίζει. Γιατί οι άνθρωποι που μας βοήθησαν πάνω απ’ όλα κατέληγαν στο να μας πουν: «Θέλουμε ο κόσμος να γνωρίσει την μπύρα σε όλο της το μεγαλείο».

Αφιέρωμα στην εγχώρια ζυθοποιία

Η εξέλιξη της ελληνικής μπύρας Με την αύξηση της ζήτησης για χειροποίητες μπύρες και παράλληλα, την αυξανόμενη αγάπη για την τοπική γαστρονομία, αλλά και το αντίστοιχο αντίκρισμα από το κοινό που αγκάλιασε –φανατικά σε πολλές περιπτώσεις– τις craft συνταγές, πολλές μικρές ζυθοποιίες άρχισαν να

εμφανίζονται σε όλη την Ελλάδα, να εξελίσσονται σημαντικά και να παράγουν μπύρες υψηλής ποιότητας, αποσπώντας μάλιστα και διεθνή βραβεία για τις δημιουργίες τους.

{01} «Η ΕΞΈΛΙΞΗ ΤΗΣ CRAFT ΜΠΎΡΑΣ ΟΦΕΊΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΆΠΗ ΑΥΤΏΝ ΠΟΥ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΝ. ΟΙ ΖΥΘΟΠΟΙΟΊ ΨΆΧΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΎΤΕΡΟ — ΚΑΙ ΕΜΕΊΣ ΕΠΊΣΗΣ. ΈΤΣΙ Ο ΚΌΣΜΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΎΕΤΑΙ ΚΑΙ ΖΗΤΆ Ό,ΤΙ ΠΙΟ ΠΟΙΟΤΙΚΌ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΊ ΣΤΗΝ CRAFT» Αλέξανδρος Λούντος, Αλχημιστής, Beer Punch

{02}

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ

Ο ΘΕΌΔΩΡΟΣ ΜΠΊΖΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗ FTELOS BREWING SANTORINI ΜΑΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑΣ Η ελληνική ζυθοποιία έχει γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, μετρώντας πλέον πάνω από 70 ζυθοποιίες, κάτι το οποίο θεωρούμε προκύπτει από την ανάπτυξη του τουριστικού κλάδου και τη συνεχή ανάγκη και αναζήτηση του καταναλωτή για υψηλής ποιότητας γαστρονομικές επιλογές. Είναι σημαντικό ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ζυθοποιείων στην Ελλάδα βρίσκεται σε νησιά, ίσως γιατί το τοπικό προϊόν το αναζητούν περισσότερο οι ξένοι τουρίστες. Επιπλέον, οι νέες ελληνικές ζυθοποιίες επεν-

ΤΙ ΚΆΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΥΡΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ;

δύουν στην καινοτομία και την ποιότητα των προϊόντων τους, οδηγώντας τον καταναλωτή σε μια γευστική εξερεύνηση. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η εξωστρέφεια που διακατέχει τον Έλληνα λειτουργεί ως πυξίδα στη συνεχή εξέλιξη, επιβεβαιώνοντας την ποιότητα στον ελληνικής παραγωγής ζύθο. Παρ’ όλα αυτά, ενώ οι μικροζυθοποιίες στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί σημαντικά, το επίπεδο του μεριδίου αγοράς παραμένει εξαιρετικά μικρό.

«ΤΙ ΚΆΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΠΎΡΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΊΖΕΙ; ΤΟ ΜΕΡΆΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΆΘΟΣ ΤΩΝ ΖΥΘΟΠΟΙΏΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΈΡΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΈΣ ΜΠΎΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΈΣ». Γιάννης Λιονάκης, Κρητική Ζυθοποιία

{03} «Η ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΠΎΡΑ ΈΧΕΙ ΕΞΕΛΙΧΘΕΊ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΌ ΤΩΝ ΖΥΘΟΠΟΙΊΩΝ. ΤΟ 2010 ΠΟΥ ΞΕΚΊΝΗΣΑ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΈΣ ΜΙΚΡΟΖΥΘΟΠΟΙΊΕΣ ΉΤΑΝ 8-9, ΕΝΏ ΤΏΡΑ ΕΊΝΑΙ ΠΆΝΩ ΑΠΌ 70. ΠΟΛΎΣ ΚΌΣΜΟΣ ΘΈΛΕΙ ΝΑ ΕΠΕΝΔΎΣΕΙ ΣΤΗ ΖΥΘΟΠΟΊΗΣΗ ΓΙΑΤΊ ΕΊΝΑΙ Η ΝΈΑ ΤΆΣΗ. ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΊΖΕΙ ΌΜΩΣ ΠΟΥ ΠΟΙΟΤΙΚΆ ΔΕΝ ΒΛΈΠΩ ΝΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΞΈΛΙΞΗ, ΠΈΡΑΝ ΦΥΣΙΚΆ ΚΆΠΟΙΩΝ ΕΞΑΙΡΈΣΕΩΝ. ΑΥΤΌ ΜΑΣ ΖΗΜΙΏΝΕΙ ΌΛΟΥΣ». Φώτης Αναστασίου, Ζυθοποιία Αναστασίου

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΜΑΚΡΙΑ CAVA PITTARAS Εκτός βέβαια από τους ζύθους που σε περιμένουν να τους δοκιμάσεις, όλα τα σπάνια αποστάγματα ή υλικά για το ποτό σου βρίσκονται εδώ.

Η κάβα Πιτταράς είναι από τις παλαιότερες και διασημότερες της πόλης. Ανοιχτή από το 1991, έχει φτάσει σήμερα να διαθέτει τρία καταστήματα που αποτελούν τη «Μέκκα» του αλκοόλ για την Αθήνα. Άλλος ένας λόγος που την κάνει ξεχωρίζει είναι το γεγονός ότι ήταν από τις πρώτες που πρόσθεσε στα ράφια της ελληνικές και ξένες craft μπύρες. Σήμερα βρίσκεις μια πραγματικά μεγάλη ποικιλία εκλεκτών και σπάνιων ετικετών μπύρας από όλο τον κόσμο για να προμηθευτείς για το σπίτι ή

το κατάστημά σου. Η Κάβα Πιτταράς, βέβαια, στηρίζει ακόμη πολύ δυνατά την ελληνική craft μπύρα, με ποικιλίες που παρασκευάζονται σε ντόπιες μικροζυθοποιίες. Γνώση, εμπειρία, μεράκι, επαγγελματισμός και φιλικό κλίμα καταφέρνουν να ταιριάξουν ώστε να εξυπηρετηθείς όσο το δυνατόν καλύτερα και να δοκιμάσεις την αγαπημένη σου αφρώδη απόλαυση!

ΕΡΜΟΎ 90, ΑΘΗΝΑ Τ.: 210 32 29 999

ΑΡΓΥΡΟΚΆΣΤΡΟΥ 14, ΖΩΓΡΆΦΟΥ Τ.: 210 77 04 627

ΣΠ. ΤΡΙΚΟΎΠΗ 3-5, ΕΞΆΡΧΕΙΑ Τ.: 210 38 03 801

cavapittaras

ΚΑΒΑ ΠΙΤΤΑΡΑ & ΥΙΟΙ

Κάβα Πιτταράς Εξάρχεια

ermouspirits

ΤΑ «ΕΜΠΌΔΙΑ» ΚΑΙ ΤΟ ΆΝΟΙΓΜΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΌ

Η εξέλιξη της ελληνικής μπύρας

Αφιέρωμα στην εγχώρια ζυθοποιία

Η ιστορία της ελληνικής craft μπύρας συνεχίζεται, παρά τα εμπόδια που μπορεί να συναντώνται, τα οποία στην πλειονότητά τους έχουν να κάνουν με την απαρχαιωμένη νομοθεσία στη χώρα μας. Αυτό βέβαια δεν πτοεί τους ζυθοποιούς που θέλουν να εδραιώσουν την κουλτούρα της craft στη χώρα μας. Αντίθετα, ακόμη και αυτό οδηγεί σε όμορφες συνεργασίες εγχώρια, ενώ έχουν ξεκινήσει και διεθνείς συμπράξεις που αφορούν εξαγωγές, αλλά και παραγωγή. Όπως μας λέει

ο Θάνος Μαντάς από την Alea Brewing Co: «Οι διάφορες δυσκολίες μάς έχουν οδηγήσει στις συνεργασίες. Στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω στη σχετική νομοθεσία, κάτι που δε συμβαίνει σε άλλες χώρες. Εισάγουμε μπύρες που θα μπορούσαμε να φτιάχνουμε εμείς, αλλά δεν το επιτρέπει ο νόμος. Πάντως, πλέον, υπάρχει σαφής άνοδος ζήτησης στο εξωτερικό. Όχι μόνο από επιχειρήσεις, αλλά και από ανθρώπους που κάνουν κριτικές για την μπύρα σε διάφορα social media».

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ

ΦΏΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΊΟΥ

Ζυθοποιία Αναστασίου

«ΕΊΝΑΙ ΔΕΔΟΜΈΝΟ ΌΤΙ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΈΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΈΣ ΔΥΣΚΟΛΊΕΣ, ΌΜΩΣ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌΤΕΡΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΑΔΎΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΜΈΡΕΣ ΜΑΣ ΕΊΝΑΙ Η ΔΙΑΡΚΉΣ ΑΎΞΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΎ ΚΌΣΤΟΥΣ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΏΤΗΣ ΎΛΗΣ, ΕΙΔΙΚΆ ΜΕΤΆ ΤΟΝ ΠΌΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΊΑ. ΌΤΑΝ ΈΧΕΙΣ ΜΙΚΡΉ ΠΑΡΑΓΩΓΉ, ΑΛΛΆ ΠΑΝΆΚΡΙΒΗ ΠΡΏΤΗ ΎΛΗ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΊΣ ΕΙΣΑΓΌΜΕΝΕΣ ΜΠΎΡΕΣ ΜΕΓΆΛΟΥ ΜΕΓΈΘΟΥΣ 'Ή ΕΛΛΗΝΙΚΈΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΈΣ. ΕΠΙΠΛΈΟΝ, ΘΕΩΡΏ ΌΤΙ ΠΡΈΠΕΙ ΟΙ ΖΥΘΟΠΟΙΟΊ ΝΑ ΔΏΣΟΥΜΕ ΒΆΡΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΊΑ, ΔΗΛΑΔΉ ΣΤΗΝ ΠΟΙΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΪΌΝΤΟΣ ΜΑΣ».

{01}

{02}

{03}

{04}

«Η συνεργασία είναι απαραίτητη στον χώρο. Εμείς με τον Αναστασίου έχουμε βγάλει συνεργατικές, όπως και με τη Local streets beer από Βόλο και τη Faustformel Brewing από Γερμανία. Είναι αναγκαίο αυτό, καθώς η νομοθεσία στη χώρα μας είναι πολύ παλιά και δεν αφήνει περιθώρια ευελιξίας». Ελευθερία Παπαδάκη, Τάσος Παπαδάκης, Γιάννης Ψιμούλης Paragon Brewery & Taproom

«Στο εξωτερικό υπάρχει μεγάλη ζήτηση μπύρας γενικώς, καθώς έχουν περισσότερη κατανάλωση. Εδώ έχουμε ακόμη δρόμο για να καλλιεργηθεί η κουλτούρα, αν και υπάρχει εξέλιξη. Κι εμείς σιγά σιγά ανοιγόμαστε προς το εξωτερικό». Ηλίας Τουλιάτος, Toul’s Brews

«Οι μπύρες μας είναι φρέσκιες και απαστερίωτες, άρα μεταφέρονται και αποθηκεύονται μόνο υπό ψύξη, γεγονός που δυσχεραίνει την αποστολή σε μεγάλες αποστάσεις. Έχουμε ζήτηση από το εξωτερικό, αλλά μόλις μάθουν οι ενδιαφερόμενοι τις ιδιαιτερότητες των προϊόντων μας, κάνουν πίσω». Γιάννης Λιονάκης, Κρητική Ζυθοποιία

«Κάνουμε και εξαγωγές, αλλά και παραγωγή στο εξωτερικό. Το αποφασίσαμε καθώς η μεταφορά σε Ευρώπη και ειδικά στις ΗΠΑ είναι πολυέξοδη. Επίσης καθυστερεί, και έτσι ο Αμερικάνος, για παράδειγμα, δεν θα προτιμήσει να πιει μια μπύρα που είναι ήδη ένα μήνα στο δρόμο. Και γιατί να το κάνει; Εκεί έχουν χρόνια καλλιεργημένη την craft culture και άρα περισσότερες επιλογές». Λευτέρης Μεσημέρης, Seven Island Brewery

ΜΙΑ ΑΥΛΉ, ΈΝΑ ΕΡΓΑΣΤΉΡΙΟ ΚΑΙ Η LOCAL PUB

ΖΥΘΟΠΟΙΊΑ ΑΝΑΣΤΑΣΊΟΥ Πρωτοπόρος στο είδος, ο Φώτης Αναστασίου άνοιξε μια αυθεντική μπυραρία στο Χαλάνδρι με το χαρακτηριστικό όνομα «The Local Pub» το 2010. Μετά από πολλές εισαγωγές, πειραματισμούς, ταξίδια και δοκιμές επί δοκιμών, αποφάσισε το 2017 ότι ήρθε η ώρα να κάνει το δικό του βήμα στην παρασκευή μπύρας. Όλο αυτό συνέπεσε με τη ραγδαία αύξηση της ελληνικής μικροζυθοποιίας.

ΤΟ CONCEPT Το εργαστήριο βρίσκεται στην αυλή δίπλα από τη Local Pub και έτσι η μπύρα έρχεται στο ποτήρι μας απευθείας από την πηγή. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι κατατάσσεται ανάμεσα στα καλύτερα beer bars του κόσμου — κι εμείς έχουμε την ευκαιρία να την επισκεφθούμε απλά αν περάσουμε από την οδό Χαϊμαντά.

Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΉ Ο Φώτης και όλοι οι άνθρωποι από τη ζυθοποιία Αναστασίου σέβονται τη φιλοσοφία της μπύρας και την κοινότητα που έχει δημιουργηθεί με κέντρο το αγαπημένο ποτό. Έτσι, το μεράκι τους δεν αναλώνεται απλώς στην ποιότητα και τη γεύση της, αλλά και στην παρουσίαση. Καλαίσθητα και προσεγμένα γραφιστικά που χαράσσονται στο μυαλό σου, τα προϊόντα της ζυθοποιίας κάνουν μάτια και ουρανίσκο να χαίρονται.

ΛΊΓΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΈΣ Ακριβώς επειδή θέλει να κρατήσει την ποιότητα ψηλά, η ζυθοποιία Αναστασίου βγάζει κάποιες σταθερές και κάποιες μοναδικές μπύρες, που εξαντλούνται σε χρόνο ρεκόρ. Επισκέψου τη ζυθοποιία για να τις δοκιμάσεις και διάλεξε την αγαπημένη σου.

ΧΑΪΜΑΝΤΆ 25, ΧΑΛΆΝΔΡΙ | Τ: 694 08 64 443

Ζυθοποιία Αναστασίου

anastasiou _ brewery

CRAFT BEER CULTURE Η ΚΟΥΛΤΟΎΡΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗΣ ΜΠΎΡΑΣ Η μπύρα και η ιστορία της βαδίζουν χέρι χέρι με την ιστορία των κοινωνιών. Οι άνθρωποι για να επιβιώσουν έπρεπε να δημιουργούν συνεργατικές ομάδες. Εφόσον η παρασκευή μπύρας αποτελούσε βασική εργασία, μάλλον το συλλογικό DNA μας έχει εμποτιστεί με αυτή τη συνήθεια: όσοι φτιάχνουν μπύρα, φαίνεται να διακρίνονται από εξωστρέφεια και συνεργατικότητα.

Όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα η μπύρα ως προϊόν αλλά και ως διαδικασία παρασκευής να αποτελεί φορέα μοναδικής κουλτούρας. Η ιστορία συναντά τον σύγχρονο κόσμο, οι ποικιλίες (Lager, Ale, IPA κ.λπ.) έρχονται στο ποτήρι μας σε εξελιγμένες συνταγές, οι γευστικοί συνδυασμοί αλλάζουν, οι ζυθοποιοί πειραματίζονται και οι καταναλωτές πολλαπλασιάζονται∙ φίλοι ενώνονται και κοινές εμπειρίες δημιουργούνται. Η κουλτούρα της μπύρας έχει συγκεντρώσει γύρω

Αφιέρωμα στην εγχώρια ζυθοποιία

από το ίδιο το ποτό όλους τους ενδιαφερόμενους και έχει εξελιχθεί σε κοινό πάθος. Οι δημιουργοί δοκιμάζουν συνεχώς στα ζυθοποιεία νέες συνταγές και συνδυασμούς, ενώ παράλληλα ενδιαφέρονται τόσο για την εκπαίδευση του κοινού, όσο και για το ουσιαστικό legacy της μπύρας και ιδίως της craft, ώστε όχι μόνο να περνιέται η γνώση από γενιά σε γενιά, αλλά και η προτίμηση για το ίδιο το ποτό.

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ

ΘΆΝΟΣ ΜΑΝΤΆΣ

Alea Brewing Co

ΑΣ ΜΙΛΉΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ CRAFT COMMUNITY H CRAFT COMMUNITY ΈΧΕΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΉΣΕΙ

ΑΠΌ ΤΗΝ ΆΛΛΗ ΠΛΕΥΡΆ, ΌΣΟ ΠΕΡΙΣΣΌ-

ΜΊΑ ΚΟΥΛΤΟΎΡΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΌΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΥ-

ΤΕΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΎΕΤΑΙ Ο ΚΌΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ

ΝΕΡΓΑΣΊΑΣ. ΈΤΣΙ, ΆΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΑΝΟΊΓΟΥΝ

ΠΡΟΣΦΟΡΆ ΕΤΙΚΕΤΏΝ ΣΕ TAPROOMS ΚΑΙ

ΚΑΙ ΤΑ TAPROOMS ΤΌΣΟ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΌ

ΜΠΥΡΑΡΊΕΣ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ, «ΑΝΟΊΓΕΙ» ΤΗΝ

ΌΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ. ΌΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΌ-

ΠΑΛΈΤΑ ΤΟΥ, ΈΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΕΣ ΑΠΑΙΤΉ-

ΤΕΡΟΣ ΚΌΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΆ ΤΗΝ ΜΠΎΡΑ

ΣΕΙΣ ΚΙ ΈΤΣΙ ΚΙ ΕΜΕΊΣ ΑΝΕΒΆΖΟΥΜΕ ΤΟΝ

ΑΣΧΟΛΕΊΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΜΕ ΤΙΣ ΕΛΛΗ-

ΠΉΧΗ. ΠΑΡΆΛΛΗΛΑ, ΜΑΣ ΑΡΈΣΕΙ ΝΑ ΥΠΟ-

ΝΙΚΈΣ ΕΤΙΚΈΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ CRAFT. ΚΙ ΑΥΤΌ

ΔΕΧΌΜΑΣΤΕ ΝΟΜΆΔΕΣ ΖΥΘΟΠΟΙΟΎΣ, ΝΑ

ΓΙΑΤΊ ΠΛΈΟΝ ΈΧΟΥΜΕ ΚΆΝΕΙ ΣΤΡΟΦΉ

ΔΊΝΟΥΜΕ TIPS ΣΕ HOME BREWERS ΓΙΑΤΊ ΚΙ

ΣΤΗΝ ΠΟΙΌΤΗΤΑ. ΔΕΝ ΜΈΝΟΥΜΕ ΜΌΝΟ

ΕΜΕΊΣ ΈΧΟΥΜΕ ΑΝΆΓΚΗ ΑΠΌ ΝΈΕΣ ΙΔΈΕΣ

ΣΤΗΝ ΑΠΛΉ ΚΑΤΑΝΆΛΩΣΗ. ΘΈΛΟΥΜΕ

ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΌ, ΕΝΏ ΑΓΑΠΆΜΕ ΠΟΛΎ

ΝΑ ΔΟΚΙΜΆΣΟΥΜΕ ΚΆΤΙ ΠΟΙΟΤΙΚΌ ΚΑΙ

ΤΗ ΖΥΘΟΠΟΊΗΣΗ.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΌ. ΑΥΤΉ ΕΊΝΑΙ Η ΝΈΑ ΤΆΣΗ.

Η ΜΠΎΡΑ ΠΕΡΝΆ ΑΠΌ ΜΙΑ ΑΛΈΑ ΜΕ ΧΛΌΗ

ALEA BREWING CO. Πέντε οικοζυθοποιοί που ξεκίνησαν να ασχολούνται με το home brewing το 2011, ένωσαν τις δυνάμεις τους και κάποια στιγμή έβαλαν μπρος τους βραστήρες και δημιούργησαν το ολόδικό τους ζυθοποιείο στη Μεταμόρφωση.

{03} ΜΙΑ ΣΤΈΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΟΜΆΔΕΣ

{01}

Η Alea στηρίζει τους πειραματισμούς, αγαπάει την μπύρα και έτσι υποδέχεται νομάδες ζυθοποιούς, βράζοντας πολλές από τις αγαπημένες μας ετικέτες. Εδώ ανακατεύονται οι μπύρες των Radical Way, η 608, η Ρόζα, Ενώ εδώ βράζουν και κάποιες από τις μπύρες τους οι Strange Brew, οι Mustaki και άλλοι. Η συνεργασία φέρνει τα πιο νόστιμα αποτελέσματα!

CAN IS KING Από την αρχή, η Alea ξεχώρισε για το γεγονός ότι έβαλε την μπύρα σε αλουμινένιο κουτάκι με σκοπό να την διατηρήσει φρέσκια για περισσότερο καιρό, αφού αφενός δεν την επηρεάζει το φως και αφετέρου στο συγκεκριμένο σκεύος αιχμαλωτίζει λιγότερο οξυγόνο. Φυσικά, οι μπύρες τους μπαίνουν και σε βαρέλι!

{02}

{04} SCAN TO ORDER

«ΠΡΆΣΙΝΗ» ALEA Το κουτάκι δεν επιλέχθηκε μόνο για την καλύτερη συντήρηση, αλλά και για το γεγονός ότι είναι 100% ανακυκλώσιμο και άρα φιλικό προς το περιβάλλον. Με ανεπτυγμένη περιβαλλοντική συνείδηση, και οι πέντε της Alea θέλουν να αφήσουν το θετικό τους αποτύπωμα. Εκτός από τα ανακυκλώσιμα υλικά που χρησιμοποιούν, κάθε μπύρα τους φέρει ετικέτα με ένα ζωάκι υπό εξαφάνιση. Ψάξτε τα και θα μας θυμηθείτε!

WWW.ALEABREWINGCO.GR

ΧΛΌΗΣ 87, ΜΕΤΑΜΌΡΦΩΣΗ | Τ.: 213 00 17 953

CORE BEERS & ONE OFF DRINKS Οι βασικές (core) μπύρες της Alea είναι τέσσερις: ALEA WIT, μία Weiss με φλούδες νεραντζιού και πορτοκαλιού και κόλιανδρο, CALIFORNIA LAGER, η κόκκινη με σήμα κατατεθέν τον παγκολίνο, η ALEA PALE ALE και η συνεργατική με τους Strange Brew Chloe, με το όνομα εμπνευσμένο από τη γάτα. Όσο για τις «συλλεκτικές» που βγαίνουν μία φορά και πρέπει να τις προλάβετε, η σειρά Paradox αυτή την περίοδο υποδέχεται τη Fermi Neipa. Επίσης, για τον εορτασμό των 4 χρόνων της ALEA Brewing Co, υποδεχόμαστε την Jolly, που είναι Sour IPA.

Alea Brewing Co.

alea_brewingco

CRAFT BEER CULTURE

Αφιέρωμα στην εγχώρια ζυθοποιία

Η κουλτούρα της μπύρας αποτελεί ένα δυναμικό περιβάλλον που συνδυάζει παράδοση και καινοτομία, συνεχίζει να εξελίσσεται και να επεκτείνεται, παρέχοντας ατελείωτες ευκαιρίες για την εξερεύνηση της ποικιλίας και της πλούσιας κληρονομιάς της μπύρας σε όλο τον κόσμο. Ιδιαιτέρως στην Ελλάδα, υπάρχει και πάθος και ιδέες, αλλά κυρίως όρεξη για την εκπαίδευση του κοινού, ώστε η μπύρα να λάβει τη θέση που της αξίζει σε μέρες και νύχτες.

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ

{01} Toul’s Brews «Η συνεργατικότητα είναι κάτι που χαρακτηρίζει την κοινότητα της μπύρας — ιδίως των μικροζυθοποιών. Θέλουμε και έχουμε ανάγκη η πληροφορία να είναι διάχυτη, όχι μόνο στο κομμάτι των συνταγών αλλά σε όλα τα επίπεδα, γιατί συναντούμε αρκετές δυσκολίες».

{02} Paragon Brewery & Taproom «Ιδέες υπάρχουν και σιγά σιγά καλλιεργείται η κουλτούρα της craft στην Ελλάδα. Γιατί εμείς εδώ είμαστε πιο πολύ του ποτού. Όμως λόγω της κρίσης ο κόσμος αποφάσισε να επενδύει τα χρήματά του στην ποιότητα και όχι σε κάτι του “σωρού”. Η craft είναι λίγο πιο ακριβή, όμως δεν παύει να απευθύνεται στον απλό κόσμο».

ΝΟΜΑΔΙΚΆ ΖΥΘΟΠΟΙΕΊΑ

ΗΛΊΑΣ ΤΟΥΛΙΆΤΟΣ

ΝΟΜΑΔΙΚΆ ΟΝΟΜΆΖΟΝΤΑΙ ΤΑ

ΈΧΟΥΝ ΠΟΛΛΈΣ ΓΝΏΣΕΙΣ ΚΑΙ

ΖΥΘΟΠΟΙΕΊΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΘΈ-

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΝ ΙΔΙΑΊΤΕΡΕΣ ΣΥΝΤΑ-

ΤΟΥΝ ΔΙΚΉ ΤΟΥΣ ΕΓΚΑΤΆΣΤΑΣΗ

ΓΈΣ. ΕΠΊΣΗΣ, Η ΝΟΜΑΔΙΚΉ ΖΥΘΟ-

ΠΑΡΑΓΩΓΉΣ ΜΠΎΡΑΣ, ΑΛΛΆ ΠΑ-

ΠΟΙΊΑ ΔΕΊΧΝΕΙ ΠΌΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΊΑ

ΡΑΣΚΕΥΆΖΟΥΝ ΤΙΣ ΜΠΎΡΕΣ ΤΟΥΣ

ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΊΤΑΙ ΜΕΤΑΞΎ ΤΩΝ

ΣΕ ΔΙΆΦΟΡΑ ΆΛΛΑ ΖΥΘΟΠΟΙΕΊΑ

ΑΝΘΡΏΠΩΝ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΝ

ΩΣ «ΕΠΙΣΚΈΠΤΕΣ». ΟΙ «ΝΟΜΆ-

ΜΠΎΡΑ. ΈΧΟΥΝ ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΉ ΚΑΙ

ΔΕΣ» ΖΥΘΟΠΟΙΟΊ ΕΊΝΑΙ ΆΛΛΟ

ΒΡΆΖΟΥΝ ΣΕ ΈΝΑ ΖΥΘΟΠΟΙΕΊΟ

ΈΝΑ ΘΕΤΙΚΌ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΗΣ

ΠΟΥ, ΑΚΌΜΗ ΚΙ ΑΝ ΒΓΆΖΕΙ ΤΙΣ

CRAFT BEER CULTURE, ΑΦΟΎ

ΔΙΚΈΣ ΤΟΥ ΜΠΎΡΕΣ, ΒΟΗΘΆ ΤΟΝ

Η ΤΑΞΙΔΙΆΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΉ

ΝΟΜΆ ΖΥΘΟΠΟΙΌ. ΤΙ ΠΙΟ ΣΥΝΕΡ-

ΤΟΥΣ ΦΎΣΗ ΕΥΝΟΕΊ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑ-

ΓΑΤΙΚΌ ΑΠΌ ΑΥΤΌ;»

ΣΊΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΉ ΙΔΕΏΝ. Ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΠΑΛΙΟΎΡΑΣ ΑΠΌ ΤΟ NOMADS ATHENS ΜΑΣ ΛΈΕΙ: «ΣΤΗΡΊΖΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΜΑΔΙΚΉ ΖΥΘΟΠΟΙΊΑ ΓΙΑΤΊ ΨΆΧΝΟΝΤΑΙ,

MIA ΙΣΤΟΡΙΚΉ ΚΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΉ ΜΠΥΡΑΡΊΑ

Original pub-culture

RED LION Οι πόρτες της άνοιξαν το 1972, όταν ο πατέρας του Δημήτρη Αμπανούδη, ο Παντελής, αποφάσισε να φέρει έναν αέρα Ηνωμένου Βασιλείου στην ελληνική πρωτεύουσα. Σήμερα ξεχωρίζει για την υποστήριξη εγχώριων ζυθοποιείων, οινοποιείων και τοπικών προϊόντων από όλη τη χώρα. Από αυτή τη σεζόν, δε, αύξησαν τις βαρελίσιες μπύρες και κατασκεύασαν έναν ψυκτικό θάλαμο, ο οποίος εξασφαλίζει κορυφαία συντήρηση και την ποιότητά τους! Cheers darlings!

THE LUCKY SPARROW

ΝΗΡΗΊΔΩΝ 16, AΘΉΝΑ T.: 210 72 28 149 The Red Lion Pub redlionpub_athens

Στα πρότυπα της Αμερικής και της Μ. Βρετανίας, η Lucky Sparrow κοσμεί το Γκάζι και το κάνει να κινείται στους ρυθμούς της ελληνικής μικροζυθοποιίας. Στη χαρακτηριστική ξύλινη μπάρα της μπορείς να δοκιμάσεις όλο τον… αφρό της ελληνικής μπύρας. Παράλληλα, γαστρονομικές επιλογές που συνδυάζονται άψογα με το αγαπημένο σου αλκοολούχο, όπως τα δημοφιλη burgers, το best selling southern fried chicken, το philly cheesesteak sandwich και άλλα, όσο η ροκ διάθεση εξαπλώνεται από τα ηχεία.

ΤΡΙΠΤΟΛΈΜΟΥ 44, ΑΘΉΝΑ | Τ: 697 502 6836 The Lucky Sparrow Pub

@luckysparrowpub

SEVEN ISLAND BREWERY H ιστορία της Seven Island ξεκινά επίσημα το 2017. Ανεπίσημα, ο Λευτέρης Μεσημέρης ξεκίνησε την οικιακή ζυθοποίηση στην Κέρκυρα το 2009, ενώ ο συνέταιρός του Κώστας Πουγάτσιας από τη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης είχε ξεκινήσει να εισάγει μπύρες από το εξωτερικό το 2012. Το 2015 ένωσαν τις δυνάμεις τους, το όραμά τους και την αγάπη τους για την μπύρα υπό τη «σημαία» της Seven Island, με το λογότυπο να είναι επηρεασμένο από τα Επτανήσα — εξού και το όνομα. Το 2017 έβγαλαν στην αγορά τέσσερις μπύρες και το 2018 ψηφίστηκαν ως οι καλύτεροι εκείνης της χρονιάς από το

redbeer.com, ανάμεσα σε 6.000+ ζυθοποιούς σε διεθνές επίπεδο. Από τότε η ιστορία συνεχίζεται ένδοξα, αφού κάνουν παραγωγή στην Αμερική, διανομή σε 34 πολιτείες, καθώς και παραγωγή και εξαγωγή σε Ελλάδα και Ευρώπη, αλλά και εξαγωγή σε τρεις χώρες τις Ασίας, έχοντας φτιάξει περισσότερες από 100 διαφορετικές μπύρες. Το 2024 έχουν σκοπό να φτιάξουν το δικό τους ζυθοποιείο και taproom στην Κέρκυρα και στην Αθήνα κι εμείς ανυπομονούμε. Ως τότε, μπορείτε να γνωρίσετε τη flagship τους Citra Crush New England IPA που έρχεται σε κουτάκι 440ml, καθώς και βαρέλι 20 λτ.

WWW.SEVENISLANDBREWERY.COM

T. 694 514 2509 Seven Island Brewery

sevenislandbrewery

Αφιέρωμα στην εγχώρια ζυθοποιία

HOME BREWING ΜΉΠΩΣ ΈΤΣΙ ΆΡΧΙΣΑΝ ΌΛΑ; Το «home brewing» (ελληνιστί οικιακή ζυθοποίηση) πρόκειται για ένα αρκετά δημοφιλές χόμπι στις μέρες μας — και σε παγκόσμιο και σε τοπικό επίπεδο. Τι το κάνει να ξεχωρίζει; Η δημιουργικότητα και ο πειραματισμός, το αποτέλεσμα που, σε πολλές περιπτώσεις, επιφυλάσσει υψηλής ποιότητας μπύρα, η ενεργή κοινότητα ερασιτεχνών ζυθοποιών που

ανταλλάσσει ιδέες, συνταγές και εμπειρίες, προάγοντας την ανταλλαγή γνώσεων και την αμοιβαία υποστήριξη, η οικονομία και η προσαρμογή στις προσωπικές σου προτιμήσεις. Εξάλλου, η πλειονότητα των ανθρώπων που βοήθησαν στην υλοποίηση του αφιερώματος κάπως έτσι ξεκίνησε. Μήπως ήρθε η δική σου ώρα;

Beer Deli

ΕΊΝΑΙ ΠΆΡΑ ΠΟΛΎ ΑΠΛΌ ΝΑ ΞΕΚΙΝΉΣΕΙΣ ΤΗ ΔΙΚΉ ΣΟΥ ΖΥΘΟΠΟΊΗΣΗ! ΚΑΤΑΡΧΆΣ ΧΡΕΙΆΖΕΣΑΙ ΌΡΕΞΗ, ΚΈΦΙ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΉ! ΑΠΌ ΕΚΕΊ ΚΑΙ ΠΈΡΑ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΊΣ ΚΙΤ ΖΥΘΟΠΟΊΗΣΗΣ, ΦΙΆΛΕΣ, ΜΙΑ ΑΠΛΉ ΚΑΝΆΤΑ ΚΑΙ ΝΕΡΌ ΒΡΎΣΗΣ, 10-20 ΛΕΠΤΆ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉΣ ΚΑΙ ΆΛΛΑ 30 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΙΆΛΩΣΗ. ΌΜΩΣ, Η ΥΠΟΜΟΝΉ ΠΟΥ ΕΊΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΉ ΑΦΟΡΆ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΆΛΩΣΗ. ΓΙΑΤΊ ΜΕΤΆ ΤΗΝ ΕΜΦΙΆΛΩΣΗ, ΑΝΆΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΌ ΑΛΚΟΌΛΗΣ ΠΟΥ ΈΧΕΙ Η ΚΆΘΕ ΜΠΎΡΑ, ΑΛΛΆΖΕΙ ΚΑΙ Ο ΧΡΌΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΊΝΕΙ ΕΜΦΙΑΛΩΜΈΝΗ. ΌΣΟ ΠΙΟ ΥΨΗΛΉ ΣΕ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΌΤΗΤΑ, ΤΌΣΟΣ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟΣ ΚΑΙΡΌΣ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΆΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΟΎΜΕ (ΈΝΑ ΜΉΝΑΣ ΓΙΑ ΜΠΎΡΑ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΌΤΗΤΑΣ 5% ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΊΝΕΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΆ).

ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΉΣΕΙΣ ΕΊΝΑΙ:

ΠΟΛ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΊΔΗΣ

ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΊ ΚΑΝΌΝΕΣ ΠΟΥ ΠΡΈΠΕΙ

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ

{01}

Η ΕΠΙΛΟΓΉ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΎ & ΠΡΏΤΩΝ ΥΛΏΝ: ΝΑ ΕΠΙΛΈΞΟΥΜΕ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΆΖΕΙ ΏΣΤΕ Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ ΜΑΣ ΝΑ ΈΧΕΙ ΕΠΙΤΥΧΊΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΈΑ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΎΡΓΗΜΑ

{02}

Η ΑΠΟΛΎΜΑΝΣΗ: ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΣΩΣΤΟΊ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΕΊΣ ΣΤΟ ΚΟΜΜΆΤΙ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΙΌΤΗΤΑΣ, ΚΑΘΏΣ Η ΜΌΛΥΝΣΗ –ΕΙΔΙΚΆ ΣΕ ΧΑΜΗΛΉΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΌΤΗΤΑΣ ΣΕ ΑΛΚΟΌΛ ΜΠΎΡΑ– ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΎ ΠΙΘΑΝΉ

{03}

ΌΡΕΞΗ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΌ: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΌ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΊΑΣ ΕΝΌΣ ΟΙΚΟΖΥΘΟΠΟΙΟΎ ΈΧΕΙ ΝΑ ΚΆΝΕΙ ΌΧΙ ΜΌΝΟ ΜΕ ΤΟ ΠΌΣΟ ΤΑΚΤΙΚΌΣ ΕΊΝΑΙ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΌΣΟ ΦΑΝΤΑΣΊΑ ΚΑΙ ΌΡΕΞΗ ΓΙΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΌ ΔΙΑΘΈΤΕΙ.

ΣΚΑΝΑΡΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΣ STEP BY STEP ΠΩΣ ΝΑ ΦΤΙΆΞΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΜΠΥΡΑ!

BEER DELI

Mία ομάδα που αγαπά τη μικροζυθοποίηση και μας κατευθύνει ώστε να δημιουργήσουμε από την αρχή το αγαπημένο μας ποτό σε υψηλή ποιότητα.

Οι πρωτοπόροι της οικιακής ζυθοποίησης Εκεί βρίσκουμε όλα όσα χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουμε (και να συνεχίσουμε) το οικιακό brewing, ώστε να απολαμβάνουμε την ολόδική μας μπύρα. Εκτός από κιτ και εξοπλισμό, αυτό που –ευτυχώς– συναντάμε στο Beer Deli είναι μία ομάδα που αγαπά τη μικροζυθοποίηση και μας κατευθύνει ώστε να δημιουργήσουμε από την αρχή το αγαπημένο μας ποτό σε υψηλή ποιότητα. Εσείς ακόμα κάθεστε;

ΑΝΑΓΕΝΝΉΣΕΩΣ 1, ΥΜΗΤΤΌΣ ΑΘΉΝΑ | T.: 210 61 36 700 Beer Deli

@beer_deli

WWW.BEERDELI.GR

NOMADS ATHENS Το έναυσμα για τη δημιουργία αυτού του πολυχώρου ήταν η ανάγκη του Γιώργου και του Άρη να συναντιούνται με ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο, αλλά και να προσφέρουν craft μπύρες –ελληνικές και όχι μόνο– κυρίως «νομαδικές». Έτσι, το όνομα Nomads ήταν μονόδρομος! Στον πολυεπίπεδο χώρο των νομάδων θα βρείτε 24 βρύσες με craft επιλογές, κάποιες εκ των οποίων φιλοξενούν σταθερές ετικέτες και κάποιες τις guest, για να έχουμε ποικιλία. Το μενού του φαγητού κινείται στη σφαίρα του barbecue, με τα burger και τις κοπές να κλέβουν την παράσταση. Για τους φαν της μπύρας, οι Nomads είναι η πιο ολοκληρωμένη γαστρονομική εμπειρία.

ΕΡΜΟΎ 135, ΘΗΣΕΊΟ | T.: 6936660260 Nomads Athens

beerdeligr

nomads_athens

ΑΠΌ ΤΑ ΟΡΕΙΝΆ ΤΗΣ ΑΧΑΐΑΣ

ΝΟΜΆΔΕΣ ΤΗΣ ΜΠΎΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ

To Beerdeli.gr ξεκίνησε ως e-shop προϊόντων οικιακής ζυθοποίησης. Από το 2011, είναι μία από τις πρώτες εταιρείες που διαθέτουν όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό και τις πρώτες ύλες, ενώ εκπαιδεύουν το κοινό στον μαγικό κόσμο παρασκευής μπύρας. Από την αρχή πίστεψαν στην ιδέα του homebrewing και σήμερα τους βρίσκουμε από κοντά και στον Υμηττό, σε ένα χώρο αποκλειστικά για οικιακούς ζυθοποιούς.

TOUL’S BREWS Οι ανεξάρτητοι μικροζυθοποιοί της Αχαΐας έχουν δημιουργήσει τον δικό τους χώρο ψηλά στο Βασιλικό και βράζουν τις δικές τους handcrafted συνταγές μπύρας, φρέσκιες και απαστερίωτες, χρησιμοποιώντας ντόπιες πρώτες ύλες. Είτε στην Αθήνα είτε μέσω του eshop, ανακαλύψτε τις Return (Pale Ale), Shore (Blonde), Stargazer (IPA), Black Wave (Stout) και Bipolar (Berliner Weisse), ενώ ετοιμάζονται για το project Benthos που θα συνδυάσει πικάντικες γεύσεις με τον ποτό των πειρατών — κάντε λίγη υπομονή γιατί είναι μακράς ωρίμανσης!

ΒΑΣΙΛΙΚΌ ΑΧΑΐΑΣ, Τ.Κ. 25008 | Τ.: 6947 426 713 toulsbrews WWW.TOULSBREWS.GR

ΟΙ ΤΌΠΟΙ ΣΥΝΆΝΤΗΣΗΣ, ΟΙ ΧΏΡΟΙ «ΖΎΜΩΣΗΣ» ΜΠΥΡΑΡΊΕΣ, TAPROOMS, CRAFT BEER BARS. ΞΈΡΕΙΣ ΌΤΙ ΕΊΝΑΙ ΌΛΑ ΜΈΡΗ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΆΣ ΤΟ ΑΦΡΏΔΕΣ ΠΟΤΌ ΣΟΥ. ΠΟΙΟ ΝΑ ΔΙΑΛΈΞΕΙΣ ΌΜΩΣ ΑΝΆΛΟΓΑ ΜΕ ΤΑ ΓΟΎΣΤΑ ΣΟΥ; ΠΑΡΑΚΆΤΩ ΕΜΕΊΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΞΕΝΟΎΜΕΝΟΊ ΜΑΣ ΣΟΥ ΔΊΝΟΥΜΕ ΤΑ GUIDELINES ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΘΕΊΣ ΕΚΕΊ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΆΣ!

H Μέκκα της μπύρας, όπου μπορείς να βρεις μια μεγάλη ποικιλία από διάφορες μάρκες και τύπους μπύρας, συχνά σε βαρέλια ή μπουκάλια. Οι μπυραρίες μπορεί να έχουν και προσεκτικά επιλεγμένη λίστα μπυρών από τοπικές μικροζυθοποιίες, εξειδικευμένες εισαγωγές από διάφορα μέρη του κόσμου και μπύρες που παράγονται με διάφορες μεθόδους ζύμωσης και συνταγές, για να καλύψουν τις διαφορετικές γευστικές προτιμήσεις των πελατών. Σε κάθε περίπτωση, η ατμόσφαιρα είναι οικεία, συνήθως επικρατεί

Αφιέρωμα στην εγχώρια ζυθοποιία

Μπυραρία ή απλώς pub το ξύλο, ενώ δε λείπουν οι γευστικές επιλογές από τον κατάλογο. Ο Δημήτρης Αμπανούδης από το Red Lion περιγράφει την ιδανική pub που πολύ προσομοιάζει εξάλλου με τη δική του: «Σημαντικό στοιχείο μιας pub είναι η ατμόσφαιρα. Οι pub, παραδοσιακά, είναι χώροι που ο επισκέπτης πρέπει από την πρώτη στιγμή να νιώθει σαν στο σπίτι του. Είτε έχει βγει μόνος είτε με παρέα. Στην pub, εξάλλου, είναι φυσιολογικότατη και η κατά μόνας επίσκεψη! Ήπιας έντασης μουσική, “ζεστό” περιβάλλον, ξύλινες και

δερμάτινες πινελιές, 2-3 dart boards και φυσικά φιλόξενοι οικοδεσπότες, σε συνδυασμό με καλή μπύρα, καθαρό ποτό και νόστιμο φαγητό, συνθέτουν μια υπέροχη παμπίστικη εμπειρία». Όσο για τη μουσική; Ο Κώστας Τσιαρές από το LE ROI μας λέει: «Μπύρα και ροκ πάνε μαζί. Θα μπορούσα βέβαια να φανταστώ και ιρλανδέζικα».

ΑΛΧΗΜΙΣΤΉΣ ROCK N ROLL BEER BAR

Γαστρο-αλκοολούχες αλχημείες στην Πετρούπολη

Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΉ ΜΠΥΡΑΡΊΑ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ

Ο «Αλχημιστής» δεν χρειάζεται συστάσεις, αφού για πολλούς από εμάς είναι ο λόγος να επισκεπτόμαστε τη γειτονιά της Πετρούπολης. Από το 2015, ο Νίκος και ο Αλέξανδρος σερβίρουν craft μπύρα από Ελλάδα και εξωτερικό. Μες στο μαγαζί δεσπόζουν οι 21 βρύσες και η ξύλινη μπάρα, που επιφυλάσσουν στιγμές απόλαυσης μαζί με τις γαστρονομικές επιλογές που αναδεικνύουν το αγαπημένο μας ποτό. Πλέον, τα δύο αδέρφια έχουν ακόμη μεγαλύτερη

πρόσβαση στις εισαγωγές craft, αφού μέσω του Beer Punch, του νέου τους project, εισάγουν από το εξωτερικό μερικά από τα καλύτερα ζυθοποιεία της Ευρώπης και της Αμερικής! Ανακαλύψτε τις Beer & Pizza Mondays, που θα πει με κάθε παραγγελία πίτσας (χειροποίητης παρακαλώ!), έχετε δώρο μία μπύρα, τις βραδιές γευσιγνωσίας και τα tap takeovers –διαφορετικές μπύρες στα taps από ένα συγκεκριμένο ζυθοποιείο– που διοργανώνονται εντός Αλχημιστή.

25ΗΣ ΜΑΡΤΊΟΥ 130, ΠΕΤΡΟΎΠΟΛΗ | Τ.: 697 629 2604 Αλχημιστής Rock N Roll Beer Bar

alximistis_craftbeer

Beer Punch

beer.punch2022

LE ROI Από τις διασημότερες και κλασικότερες μπυραρίες της πόλης, η Le Roi έχει κερδίσει τους απανταχού Αθηναίους ροκάδες και λάτρεις της μπύρας. Με το που μπεις, η διακόσμηση σε ταξιδεύει στο χρόνο με τις αντίκες από παλαιοπωλεία και συλλέκτες από όλη την Ελλάδα, ενώ η πέτρα και η ξύλινη μπάρα σε αγκαλιάζουν ζεστά για να περάσεις το βράδυ σου. Οι ροκ ήχοι εναλλάσσονται με τον ήχο των βρυσών που ανοίγουν: εδώ βρίσκεις δέκα διαφορετικές craft, έξι σε μπουκάλι, ελληνικές και ξένες ετικέτες. Συντροφιά με το αγαπημένο μας ποτό, έχουμε επιλογές finger food –τα corn dogs και τα χειροποίητα nuggets κλέβουν την παράσταση– αλλά και πιο «κλασικά» πιάτα. Σε κάθε περίπτωση, η Le Roi αποτελεί εγγύηση για τις πιο απολαυστικές παρεΐστικες ή πιο μοναχικές στιγμές.

ΠΑΝΌΡΜΟΥ 117Β, ΠΑΝΌΡΜΟΥ T.: 210 69 12 095 Le Roi bar Πανόρμου @leroi_bar_panormou

ΟΙ ΤΌΠΟΙ ΣΥΝΆΝΤΗΣΗΣ, ΟΙ ΧΏΡΟΙ «ΖΎΜΩΣΗΣ»

Taprooms

Αφιέρωμα στην εγχώρια ζυθοποιία

ΤΑ TAPROOMS ΕΊΝΑΙ ΧΏΡΟΙ ΠΟΥ ΣΥΝΉΘΩΣ ΣΥΝΔΈΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΖΥΘΟΠΟΙΕΊΟ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΎΝ ΣΤΟ ΊΔΙΟ ΚΤΊΡΙΟ 'Ή ΣΕ ΆΜΕΣΗ ΓΕΙΤΝΊΑΣΗ. Όπως μας λέει η ομάδα του Paragon Brewery & Taproom: «Στην Αμερική, από όπου και ξεκίνησε η craft κουλτούρα, εδώ και πολλά χρόνια taproom ονομάζεται ο χώρος που πίνεις μπύρα που έρχεται απευθείας από το ζυθοποιείο που βρίσκεται εντός του χώρου. Τα υπόλοιπα ονομάζονται craft beer bars». Σε ένα taproom, επομένως, μπορείς να βρεις ποικιλία μπυρών που παράγονται από τη συγκεκριμένη ζυθοποιία και να σου έρθει στο ποτήρι απευθείας από τη βρύση. Σε κάθε περίπτωση όμως, σε ένα taproom θα βρεις διάθεση δοκιμής και κυρίως κουβέντες με επίκεντρο την μπύρα. Ο Μίλτος Πισκόπος από το Tapfield μας απαντά στο ερώτημα ποιο είναι το ιδανικό taproom: «Το ιδανικό Taproom δεν υπάρχει! Κάθε Taproom που έχω επισκεφθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχει το δικό του χαρακτήρα και όλα ήταν μοναδικά όμορφα. Κοινός παρονομαστής; H ποιοτική craft μπύρα και η αγάπη των ανθρώπων που τρέχουν τα taprooms και τις μικροζυθοποιίες για αυτήν. Επειδή υπάρχει πολύ μεράκι, γι’ αυτό η craft μπύρα εξελίσσεται και επιλέγεται από περισσότερο κόσμο».

Craft Beer Bars Προσομοιάζουν με τα taprooms αλλά δεν συνδέονται με ένα ζυθοποιείο. Αντίθετα, έχουν «αναλάβει» την προώθηση της ποιοτικής craft μπύρας. Και εδώ θα βρεις επιλογές φαγητού που ταιριάζουν με την μπύρα που θα επιλέξεις, ενώ το προσωπικό έχει πάντα διάθεση να ψάξει ποια μπύρα θα απογείωνε τον ουρανίσκο σου. Κυρίως σημασία, βέβαια, έχει το γεγονός ότι η μπύρα έχει τις δικές της εστίες και ό,τι κι αν επιλέξεις, θα βρεθείς ένα βήμα πιο κοντά σε όλες τις δυνατότητες που αυτή προσφέρει. Μην ξεχνάς ότι πλέον και κάποια ελληνικά ζυθοποιεία είναι επισκέψιμα!

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ

ΝΆΣΙΑ ΚΥΡΙΑΚΟΎ & JONATHAN ΣΠΑΝΌΣ Slow Down Brewing

TAPROOM VS ΜΠΥΡΑΡΊΑ: ΠΟΙΕΣ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΈΣ; TAPROOM ΕΊΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΆ TASTING ROOM & RETAIL SHOP ΖΥΘΟΠΟΙΕΊΟΥ ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΣΥΝΉΘΩΣ ΜΈΣΑ ΣΤΙΣ ΕΓΚΑΤΆΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΏΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΕΙΣ ΜΠΎΡΑ ΦΡΈΣΚΙΑ, ΚΑΤΕΥΘΕΊΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΗΓΉ. ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΆΒΕΤΕ ΑΠΌ ΤΙΣ ΒΡΎΣΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΊΖΟΥΝ ΑΠΌ ΜΑΚΡΙΆ. ΟΙ ΜΠΥΡΑΡΊΕΣ Ή ΑΛΛΙΏΣ BEER BARS ΈΧΟΥΝ ΕΝΤΟΝΌΤΑΤΗ ΠΑΡΟΥΣΊΑ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΈΡΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌ BOOST ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ CRAFT ΣΚΗΝΉ, ΚΑΘΏΣ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΣΥΝΔΕΔΕΜΈΝΑ ΜΕ ΈΝΑ ΖΥΘΟΠΟΙΕΊΟ ΚΑΙ ΆΡΑ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΟΎΝ ΜΙΑ ΜΕΓΆΛΗ ΓΚΆΜΑ ΑΠΌ ΕΚΠΡΟΣΏΠΟΥΣ ΤΗΣ CRAFT ΜΠΎΡΑΣ ΚΑΙ ΕΠΟΜΈΝΩΣ, ΠΟΛΎ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΕΣ ΕΠΙΛΟΓΈΣ. AΝΕΞΑΡΤΉΤΩΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΏΝ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ ΕΊΝΑΙ ΌΤΙ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΠΛΈΟΝ ΠΟΛΛΈΣ ΕΠΙΛΟΓΈΣ ΣΤΗΝ ΠΌΛΗ ΓΙΑ ΚΑΛΉ ΜΠΎΡΑ. ΓΙΑΤΊ ΌΣΕΣ ΜΠΎΡΕΣ ΚΙ ΑΝ ΈΧΟΥΜΕ ΔΟΚΙΜΆΣΕΙ, ΘΑ ΒΡΟΎΜΕ ΠΆΝΤΑ ΚΙ ΆΛΛΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΕΚΠΛΉΞΟΥΝ.

Slow Down Brewing

slowdownbrewing

WWW.SLOWDOWNBREWING.GR

ΈΝΑ TAPROOM ΜΕ ΆΡΩΜΑ ΙΚΑΡΊΑΣ

ΚΥΔΑΝΤΊΝΩΝ 39, ΆΝΩ ΠΕΤΡΆΛΩΝΑ

SLOWDOWN

BREWING TAPROOM ATHENS Η Νάσια και ο Jonathan ξεκίνησαν την ενασχόλησή τους με τον μαγικό κόσμο της μπύρας φτιάχνοντας ένα νανοζυθοποιείο στον Εύδηλο της Ικαρίας. Από εκεί άρχισαν να αφήνουν τα δικά τους χνάρια στη σφαίρα του λυκίσκου, φτάνοντας να παράγουν δεκαπέντε μπύρες, που πλέον είναι ξακουστές (Saison, Porter, Amber Ale, Weiss, American Strong Ale, Pale Ales, Lagers, IPAs). Στο taproom των Άνω Πετραλώνων βρίσκουμε δέκα βρύσες, ενώ φιλο-

ξενούνται επίσης ετικέτες από άλλους μικροζυθοποιούς. Επιπλέον, υπάρχουν επιλεγμένα ελληνικά φυσικά κρασιά, αλλά και γευστικές επιλογές σε πλατώ από μικρά εγχώρια τυροκομεία, σε μια προσπαθεια να συνδυάσουν συγγενικές ζυμώσεις. Φυσικά μπορούμε να ψωνίσουμε και take away, αλλά αξίζει να «κόψουμε ταχύτητα» και να απολαύσουμε τη «συλλογική» ατμόσφαιρα του taproom, όπου όλοι γίνονται μια παρέα.

23 ΒΡΎΣΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΤΟΥ ΨΥΡΡΉ

TAPFIELD

ΝΑΥΆΡΧΟΥ ΑΠΟΣΤΌΛΗ 4, ΨΎΡΡΗ Τ.: 210 32 21 923 Tapfield

tapfield_bar

Το Tapfield συζητιέται μεταξύ των μπυρολατρών εδώ και πάνω από τρία χρόνια. Craft Beer Bar με 23 βρύσες (taps), που φιλοξενεί μπύρες ως επί το πλείστον από Ελλάδα, αλλά και ορισμένες «guest» από εξωτερικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι α) έχεις επιλογές από μικρές «μπουκίτσες» για να συνοδεύσεις την μπύρα σου και β)

ότι ο εσωτερικός χώρος σε προκαλεί να «αράξεις» και να μιλήσεις για το αγαπημένο σου αλκοολούχο — παρότι υπάρχει και η επιλογή take away. Plus, δοκίμασε οπωσδήποτε τις νέες αφίξεις: Captain H. B. Tapfield #1 & Captain H. B. Tapfield #2. H #1 συνταγή είναι μια Hoppy Kveik Pilsner και η #2 συνταγή Hoppy Pilsner.

Η ιδέα ανήκει στον Μίλτο, την καρδιά πίσω από την ταμπέλα του Tapfield, αλλά η δημιουργία και εκτέλεση οφείλεται στον Jonathan από το SlowDown και στον Λουκά από τη Midnight Circus. Βγαίνει σε πολύ μικρή ποσότητα κάθε φορά και διατίθεται μόνο στο Tapfield.

Αφιέρωμα στην εγχώρια ζυθοποιία

Μια Παρέα με Κέντρο την Μπύρα Μία τόσο θερμή κοινότητα όσο αυτή της μπύρας –και ειδικότερα της craft– δεν μπορεί παρά να επικοινωνεί την αγάπη της για αυτήν, ώστε να εξαπλωθεί σε όλη την πόλη. Έτσι κι αλλιώς, ένα από τα πράγματα στα οποία δίνουν βάση αυτοί που ασχολούνται με την craft, είναι να φέρουν σε επαφή το κοινό με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της μπύρας: «Όποιος ασχολείται με το κομμάτι της μπύρας, σημαίνει ότι αγαπάει πολύ το αντικείμενο. Γι’ αυτόν το λόγο βγαίνει από μέσα μας και η ανάγκη να καλλιεργήσουμε περισσότερο την κουλτούρα της craft μπύρας στην Ελλάδα. Όσο περισσότερο ακούγεται τόσο ανεβαίνει και η προσπάθεια για όλο και καλύτερη ποιότητα», επισημαίνει ο Ηλίας Τουλιάτος από την Toul’s Brews. Έτσι, μόνο στην Αθήνα, διοργανώνεται ένας σημαντικός αριθμός φεστιβάλ. Το Athens Craft Beer Festival επικεντρώνεται στη χειροποίητη μπύρα ελληνική και ξένη, το Athens Beer Festival ή αλλιώς Γιορτή Μπύ-

ρας, το γερμανόφερτο Oktoberfest, το Athens Street Food που συνδυάζει τη γαστρονομία με την μπυρολατρεία. Το αγαπημένο φεστιβάλ του Αντρέα Κουτσούκου από το Lucky Sparrow ήταν το Athens Beer Weekend, που διοργανώθηκε το φετινό Σεπτέμβριο στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Φυσικά παίζουν και αυτά ρόλο στην άνοδο της ελληνικής craft σκηνής. Ο Γιώργος Παλιούρας από το Nomads Athens διακρίνει αυτή την άνοδο και από τον αριθμό των φεστιβάλ που διοργανώνονται: «Η ελληνική craft σκηνή έχει ανέβει και ανεβαίνει, ακολουθώντας και τις τάσεις του εξωτερικού. Υπάρχουν όλο και περισσότεροι καταναλωτές craft μπύρας, βλέπεις να διοργανώνονται περισσότερα events και festivals». Πέραν όμως των μεγάλων φεστιβάλ, οι εκπρόσωποι της craft στην πόλη, μέσω των taprooms, των pubs κ.λπ., προκαλούν συχνότατα την περιέργεια του κόσμου, διοργανώνοντας στο χώρο τους γευσιγνωσίες ή άλλα events που απηχούν την beer culture. Ο Αλέξανδρος Λούντος στον Αλχημιστή έχει υιοθετήσει τις βραδιές beer sharing: «Όχι μόνο για να δοκιμάσουμε διαφορετικές μπύρες, αλλά και να τις συνδυάσουμε με φαγητό», ενώ αντίστοιχα events οργανώνονται στα περισσότερα μαγαζιά που είναι αφιερωμένα στην μπύρα.

ΑΝΑΚΑΛΎΠΤΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΡΆΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ

ΜΠΎΡΕΣ ΧΆΡΜΑ από την Κρητική Ζυθοποιία THE STORY To ζυθοποιείο ανεγέρθηκε το 2007, οπότε και δημιουργήθηκαν οι πρώτες ποσότητες της μπύρας Χάρμα, με πρώτη την Ξανθιά lager. Ακολούθησε η Μαύρη και η Pale Ale ενώ τελευταία απολαμβάνουμε την Pilsener και τη Weiss. Οι άνθρωποι της Χάρμα αποφάσισαν να τις διαθέτουν μόνο σε βαρέλι. Σύντομα, οι μπύρες θα κυκλοφορήσουν και σε γυάλινη πράσινη φιάλη μιας χρήσης με βιδωτό καπάκι, ενώ οι πρώτες δοκιμαστικές παραγωγές βρίσκονται ήδη σε επιλεγμένα σημεία στα Χανιά.

THE BEER Οι μπύρες Χάρμα είναι αγνές και φυσικές, χωρίς προσθήκη συντηρητικών, για αυτό και διατηρούνται μόνο στο ψυγείο. Χρησιμοποιούνται ελληνικά κριθάρια, ενώ το ζυθοποιείο είναι σχεδιασμένο ώστε να είναι φιλικό προς το περιβάλλον.

THE PLACE Το ζυθοποιείο είναι επισκέψιμο, πραγματοποιούνται ξεναγήσεις και γευσιγνωσία, ενώ στο χώρο λειτουργεί εστιατόριο/beer bar, όπου οι επισκέπτες μπορούν να δοκιμάσουν τις μπύρες συνοδεία φαγητού και να χαλαρώσουν με θέα την κρητική ύπαιθρο.

BLONDE LAGER Γεύση γεμάτη, ελαφρά βυνώδης, με λεπτή επίγευση λυκίσκου και μέτρια πικράδα, τέλεια ισορροπημένη, δροσιστική & απολαυστική.

PALE ALE Πανδαισία πικάντικων γεύσεων και αρωμάτων από εσπεριδοειδή και τροπικά φρούτα, συνοδεύεται από μία ευχάριστη πικράδα που αναζωογονεί τον ουρανίσκο.

Charma Beer - Cretan Beer cretan_brewery

DUNKEL Πλούσια γεύση από καβουρντισμένες και καραμελωμένες βύνες με νότες καραμέλας, σοκολάτας και καφέ, σίγουρα θα ικανοποιήσει τους λάτρεις της μαύρης μπύρας.

SPECIAL BREWS Από Pilsner έως ΙΡΑ, Weiss ή Barley Wine, με Ginger και εσπεριδοειδή. Οι ανθρωποι της Χάρμα πειραματίζονται προσφέροντας limited edition μπύρες.

ΖΟΥΝΆΚΙ, Δ. ΠΛΑΤΑΝΙΆ 73002 ΧΑΝΙΆ,ΚΡΗΤΗ T. +30 28240 31002 WWW.CRETANBEER.GR

Αφιέρωμα στην εγχώρια ζυθοποιία

Μπύρα & γαστρονομία Η μπύρα είναι για το ποτήρι. Δεν χρειάζεται όμως και γεμάτα πιάτα για να αναδυθούν όλα τα αρώματά της και η γεύση της; Κι αυτά τα πιάτα ποικίλλουν ανάλογα με το στυλ της μπύρας. Ο Αλέξανδρος Λούντος από τον Αλχημιστή επισημαίνει ότι «σε γενικές γραμμές, η μπύρα συνδυάζεται με κρέας. Αν όμως έχει για παράδειγμα μεγαλύτερη οξύτητα, το ιδανικό συνοδευτικό είναι ένα πλατώ τυριών». Και πράγματι τα τυριά φαίνονται να είναι ιδανικά συνοδευτικά που συμπληρώνουν τη γεύση της μπύρας, όπως το cheddar, η gouda και η βέλγικη Gruyère που είναι μερικά από τα δημοφιλή. Και το κρέας αποτελεί ιδανικό συνοδευτικά, ειδικά το καπνιστό ή το αλμυρό, όπως το μπέικον και το

λουκάνικο. Κρέας επιλέγει συνήθως για την μπύρα του και ο Κώστας Τσιαρές από το LE ROI. Και τα θαλασσινά όμως δεν πάνε πίσω. Ορισμένες μπύρες, όπως η IPA, συνδυάζονται ιδιαίτερα καλά με θαλασσινά όπως η γαρίδα και τα καλαμαράκια, ενώ ο κλασικός συνδυασμός πίτσα με μπύρα μας κάνει πάντα να χορταίνουμε και να παραμιλάμε! Ιδανικός συνδυασμός για τον Αντρέα Κουτσούκο από το Lucky Sparrow είναι fried chicken με κάποια IPA. Το κλειδί, βέβαια, είναι να πειραματιστείτε με διάφορους συνδυασμούς για να βρείτε αυτό που σας ταιριάζει καλύτερα για μεσημέρι ή για βράδυ, μόνοι ή με παρέα!

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ

ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΑΜΠΑΝΟΎΔΗΣ Red Lion

ΠΟΙΟΙ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΎΤΕΡΟΙ ΜΕΖΈΔΕΣ ΜΠΎΡΑΣ; ΜΕΓΆΛΗ ΚΟΥΒΈΝΤΑ! ΠΟΛΛΆ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΆ ΣΤΥΛ ΜΠΎΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΈΝΑ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΊΞΕΙ/ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΤΕΊ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΔΕΊΞΕΙ/ΑΝΑΔΕΙΧΤΕΊ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΑΝΑΡΊΘΜΗΤΑ ΕΔΈΣΜΑΤΑ. ΩΣ ΕΎΚΟΛΟ ΚΑΝΌΝΑ ΠΡΟΤΕΊΝΩ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΌ ΜΕ ΕΓΧΏΡΙΑ ΑΛΛΑΝΤΙΚΆ, ΛΟΥΚΆΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΥΡΙΆ, ΜΙΚΡΉΣ ΠΑΡΑΓΩΓΉΣ ΚΑΙ ΜΕ ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΆ (ΚΑΠΝΙΣΤΆ, ΠΙΚΆΝΤΙΚΑ, ΜΕ ΜΥΡΩΔΙΚΑ), ΕΊΤΕ ΩΜΆ ΕΊΤΕ ΜΑΓΕΙΡΕΜΈΝΑ (Π.Χ. ΣΑΓΑΝΆΚΙ, ΨΗΤΆ, ΟΜΕΛΈΤΕΣ). ΠΑΡΆΛΛΗΛΑ, ΘΑΛΑΣΣΙΝΆ ΚΑΙ ΠΑΣΤΆ ΨΆΡΙΑ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΊΣΗΣ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΉ ΣΥΝΟΔΕΊΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΎΡΑ.

ΜΠΥΡΕΣ ΑΠ’ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ

ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ Η Εν Αιθρία μετρά ήδη αρκετά χρόνια ύπαρξης στη Νέα Φιλαδέλφεια και έχει αποκτήσει επάξια τον τίτλο της αυθεντικής μπυραρίας που επιλέγει όχι μόνο η γειτονιά αλλά και όλη η πόλη. Μπύρες από όλο τον κόσμο βρίσκονται στον κατάλογο και ανταποκρίνονται σε όλα τα γούστα. Φυσικά, το έμπειρο προσωπικό είναι εκεί για να σε βοηθήσει να διαλέξεις την αγαπημένη σου. Στo μενού κυριαρχούν γεύσεις επαναστατικές, γενναίες μερίδες και καλές τιμές. Όλα αυτά υπόσχονται χορτάτες και αξέχαστες στιγμές. Επικρατεί το ξύλο στη διακόσμηση, τα πλούσια χρώματα και οι χειροποιήτες ζωγραφιές στον τοίχο και τις τζαμαρίες. Δεν γίνεται να μη σου φτιάξει η διάθεση! Διάσημο σημείο του μαγαζιού είναι το μπαλκόνι, που προσφέρει θέα στη φιλαδελφιώτικη περατζάδα.

{01}

{02}

{03}

Με πολλούς διαφορετικούς χώρους που ταιριάζουν σε κάθε περίσταση, η καθημερινότητά μας γεμίζει απολαυστικά! Διάλεξε τη γωνιά σου ανάλογα με τη διάθεσή σου!

Εδώ μπορείς να δοκιμάσεις τουλάχιστον 100 διαφορετικές γεύσεις μπύρας! Βαρελίσιες, μοναστηριακές, weiss, μαύρες, βελγικές, ελληνικές, τσεχικές, γερμανικές και πολλές πολλές άλλες που πραγματικά θα σας κάνουν αναποφάσιστους.

Για τους πρωινούς τύπους αξίζει να αναφερθεί ότι υπάρχουν υπέροχα πρωϊνά που αξίζει να δοκιμάσετε και, κυρίως, πολύ οικονομικά. Δώστε μια ευκαιρία στον πρωινό ήλιο της Νέας Φιλαδέλφειας.

ΒΡΥΟΎΛΩΝ 4, ΠΛΑΤΕΊΑ ΠΑΤΡΙΆΡΧΟΥ, Ν. ΦΙΛΑΔΈΛΦΕΙΑ | Τ.: 210 25 82 751 En Aithria

en_aithria

15 ΤΡΑΓΟΎΔΙΑ

SONGS TO BEER ALONG!

ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ του Θανάση Καρανίκα (The Tandem Project)

ΜΟΥΣΙΚΉ ΚΑΙ ΑΛΚΟΌΛ: Μουσική και αλκοόλ: Εκτός από το ότι είναι δύο αχώριστοι φίλοι, ανατρέχοντας κανείς στην παγκόσμια μουσική ιστορία και παραγωγή, θα βρει άπειρες αναφορές στο ποτό –και τις εξαρτήσεις γενικότερα– αλλά ακόμα πιο συγκεκριμένα στην αγαπημένη μας μπύρα, που αυτόν το μήνα έχει την τιμητική της.

Η «Πλέι-Λίστα» του μήνα... (Βρείτε, ακούστε και μοιραστείτε τη λίστα, στο κανάλι του Η Πόλη ζει στο YouTube).

Υπάρχουν αμέτρητα τραγούδια που αποδεικνύουν ότι η σύνδεση και η επιρροή ανάμεσα στη μπύρα και τη μουσική είναι αμφίδρομη. Μην ξεχνάμε, επίσης, πως πολλοί μουσικοί ξεκίνησαν την καριέρα τους κάνοντας λάιβ σε μπαρ και λαμβάνοντας την πληρωμή τους σε… μπύρες! Στην playlist του μήνα συναντάμε τον Tom Waits να πίνει… ζεστή μπύρα για να την ξεχάσει, τον Mark Sandman των Morphine που συναντούσε τη δική του ερωμένη κάθε Πέμπτη απόγευμα για μπύρα και μπιλιάρδο, πριν καταλήξουν στο απέναντι μοτέλ, τους Kinks να απολαμβάνουν μπύρες μια ηλιόλουστη καλοκαιρινή μέρα στο Λονδίνο, τους γκαραζό-πανκ FIDLAR να πίνουν από τις φθηνές, αλλά και τους Replacements που το έχουν πάει σε άλλο επίπεδο αλκοολισμού, αφού τις κατεβάζουν για πρωινό!

1. TOM WAITS Warm Beer and Cold Women (1975) 2. ROY BUCHANON Beer Drinking Woman (1986) 3. MORPHINE Thursday (1993) 4. THE KINKS Sunny Afternoon (1966) 5. JOHNNY CASH I Hardly Ever Sing Beer Drinking Songs (1975) 6. THE SPECIALS Tears in My Beer (1998)

3 συναυλίες για το τέλος του Οκτώβρη:

7. THE REPLACEMENTS Beer For Breakfast (1997) 8. ZZ TOP Beer Drinkers & Hell Raisers (1980)

RED SNAPPER @ FUZZ CLUB LIVE ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ 20 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ

Με το γνωστό εκρηκτικό ταπεραμέντο τους στις ζωντανές εμφανίσεις, σε ρυθμούς acid jazz, trip hop, αλλά και ψυχεδελικού surf, οι Βρετανοί Red Snapper έρχονται για να μας παρουσιάσουν το νέο τους δίσκο Everybody Is Somebody.

PASSENGER @ GAGARIN 205 ΚΥΡΙΑΚΉ 22 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ

Ο Βρετανός τραγουδοποιός του «Let Her Go», ενός από τα μεγαλύτερα hit singles των τελευταίων χρόνων, θα βρεθεί στην Αθήνα για την πρώτη του συναυλία στη χώρα μας, στις 22 Οκτωβρίου στο Gagarin.

ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΉ ΑΓΩΓΉ #4: ΤΑΦ ΛΆΘΟΣ, ECHO TIDES, SCI-FI RIVER, KRISTOF @ GAGARIN 205 ΣΆΒΒΑΤΟ 28 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ

Μετά από 3 επιτυχημένα live ελληνικής indie και hip hop, η σειρά συναυλιών

επιστρέφει με τίτλο «Αισθηματική Αγωγή / #4 / Tender is the Fight». Επίκαιρες θεματικές με νέα αγαπημένα ονόματα της εναλλακτικής ελληνικής σκηνής, που μετενσαρκώνουν τις σκέψεις των κοινωνιών του σήμερα, ενώ το μανιφέστο της βραδιάς ανήκει στο συγγραφέα Ίκαρο «The Godfather» Μπαμπασάκη.

9. FIDLAR Cheap Beer (2013) 10. STEREOPHONICS Beerbottle (2009) 11. BECK Beercan (1994) 12. BLONDIE I Love You Honey, Give Me A Beer (2022) 13. JERRY LEE LEWIS Red Hot Memories (Ice Cold Beer) (1975) 14. LAMBCHOP Τhe man who loved beer (1996) 15. BESSIE SMITH Gimme a Pigfoot and a Bottle of Beer (1933)

BREWING TASTING EXPERIENCE

Γνωρίστε τις μπύρες μας

LEARN MORE