Η πόλη ζει | τ.88

STREET

PRESS 87//10-21 88//11-21

ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ... ΕΔΏ ΚΑΙ ΚΑΙΡΌ ΟΥΠΑΤΙΣ, ΟΥΠΑΤΙΣ, ΟΥΠΣ! ΦΌΡΟΣ ΤΙΜΉΣ ΣΤΟΥΣ ΣΑΛΤΑΔΌΡΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΎΣ ΉΡΩΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ «ΌΧΙ» ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΟΛΓΑ ΜΑΛΕΑ: Η ΘΗΛΥΚΗ ΠΛΕΥΡΆ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΗΛΕΌΡΑΣΗΣ OLIVIER DESCOTES: Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΌΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ ΤΟΥ ΘΕΆΤΡΟΥ ΟΛΎΜΠΙΑ

Au Revoir: Μια ξεχωριστή ιστορία μέσα στις ιστορίες της πόλης Το Au Revoir είναι πια κλασικό σημείο αναφοράς της πό-

πων, η οικειότητα που νιώθεις λες και το Au Revoir είναι πε-

λης. Το πάτωμα, τα ξύλινα τραπέζια με τους υφασμάτινους

ρασμένο στο DNA της πόλης και των ανθρώπων της. Ο συν-

καναπέδες, οι φωτογραφίες από τα παλιά, το πατάρι με τα

δυασμός όλων αυτών είναι που σε γοητεύει και πηγαίνεις

μικρότερα τραπεζάκια, τα καθαρά και κλασικά ποτά που γε-

ξανά και ξανά. Η αρχιτεκτονική του χώρου, δημιουργία του

μίζουν αβίαστα το ένα μετά το άλλο, η θέα στην περατζάδα

Αριστομένη Προβελέγγιου, έχει μείνει αναλλοίωτη, το ίδιο

της Πατησίων που σε κάνει να πιστεύεις ότι ο κόσμος είναι

και η όρεξη των ιδιοκτητών να υποδέχονται παλιές και νέες

μια βιτρίνα κι εσύ παρατηρητής, η φιλοξενία των ανθρώ-

γενιές σε μια από τις διασημότερες μπάρες της Αθήνας.

1 Νοεμβρίου 1978 «Στο Au Revoir θα πάμε», αναφώνησε εκείνη τη μέρα ο Κώστας, λες και θα πηγαίναμε πρώτη φορά. «Ε, πού αλλού;» του απάντησα κι εγώ και ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε την Πατησίων από την ΑΣΟΕ. Πώς να την ξεχάσω εκείνη τη μέρα; Θα μου πεις τι το ιδιαίτερο είχε εκείνη η μέρα; Άνοιξα την πόρτα του Au Revoir να τα πιούμε με τον Κώστα κι έχασα τον κόσμο. Ήταν εκεί η πιο όμορφη γυναίκα που έχω δει ποτέ. Μάτια μαύρα, μαλλιά καστανά, λευκό δέρμα, σαρκώδη χείλη και μ’ένα γέλιο που ακουγόταν μέχρι το δρόμο. «Μάγκες, εγώ πάω να μιλήσω σ’αυτήν, πείτε τα εσείς, Λύσανδρε, βάλε το ποτό μου». Μόλις κοιταχτήκαμε, όλα σταμάτησαν. Ήμουν σίγουρος ότι αυτή ήταν η γυναίκα της ζωής μου. Βγήκαμε την επόμενη πάλι. Ξεκινήσαμε με πασατέμπο στη Φωκίωνος, στο παγκάκι. Λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Τα ονόματά μας ξεχάσαμε και να τα πούμε. Λίγο έξω από το Au Revoir μου είπε ότι τη λένε Ελπίδα. Τότε της είπα ότι με λένε Δημήτρη. Λίγο μετά, μπροστά στην μπάρα, μου είπε ότι είναι αρραβωνιασμένη.

3 Ιανουαρίου 2019 «Καλά, είναι ένα μαγαζί στην Πατησίων που υπάρχει από το ‘60. Φύγαμε;» μου είπε ο Μάριος μια Παρασκευή που είχαμε στερέψει από επιλογές. « Άντε ρε. Πώς το λένε;» τον ρώτησα. «Au Revoir». «Α, ναι, το ξέρω, ρε φίλε! Πήγαινε ο πατέρας μου». Όταν μπήκαμε μέσα, ενθουσιάστηκα. Λες και έμεινε αναλλοίωτο στο χρόνο. Όπως μου το περιέγραφε ο μπαμπάς. Καθίσαμε στην μπάρα κοντά κι όταν γύρισα το βλέμμα, είδα δυο κοπέλες να τα λένε στο τραπέζι. «Πάμε ρε φίλε στα κορίτσια; Μην κωλώνεις!» είπα του Μάριου. Οπλιστήκαμε με θάρρος, πήραμε και τα ποτά μας στο χέρι και συστηθήκαμε. Καθίσαμε μαζί τους. Εγώ έπιασα κουβέντα μ’ εκείνη με τα καστανά μαλλιά και το λευκό δέρμα. «Και για πες», ξεκίνησα την πιο προσωπική κουβέντα, «πώς έμαθες για το μαγαζί;» «Α, ερχόταν η μαμά μου, η Ελπίδα». « Άντε ρε! Κι εμένα ο μπαμπάς μου, ο Δημήτρης. Λες να γνωρίζονταν;»

Πατησίων 136, Αθήνα Τ.: 210 82 30 474 fb: @AuRevoirBar

www.ipolizei.gr

Γνώμες

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

88//11-21

H KATA KYMATA ΓΕΓΟΝΟΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΎΧΟΣ ΈΓΡΑΨΑΝ

STREET

PRESS

Άντα Κουγιά Ηλέκτρα Τζώρτσου Σοφία Αργύρη Βαγγέλης Χωραφάς Γκανιάν Γιάννης Ράγκος Umberto Davoli Μίμης Χριστοφιλάκης Γιώργος Βλάχος Ρούντι Ρινάλντι Λέαδρος Σλάβης Θανάσης Βέμπος Παντελής Αμπαζής Δημήτρης Προύσαλης Αγγελική Κοντού Σοφία Τριανταφυλλοπούλου Αγγέλικα Κρίσπι Μαντώ Βλάχου Μάκης Διόγος Θανάσης Καρανίκας Αλέξης Μητσοτάκης Χρύσανθος Ξάνθης

Αν κάποιος αφιερώσει χρόνο λίγα λεπτά την ημέρα, για ένα διάστημα δύο-τριών μηνών και συγκεντρώσει τα γεγονότα που προκύπτουν στην ειδησεογραφία και διχάζουν τη διαδικτυακή και μη κοινότητα, θα βγάλει εξαιρετικά χρήσιμα συμπεράσματα. Κάθε λίγες ημέρες εμφανίζεται ένα «γεγονός» που αποκτά τεράστια σημασία. Φαντάζει κρίσιμο, δραματικό, έντονο. Έτσι, ιστοσελίδες, έντυπα, κανάλια, αλλά βέβαια και άτομα, τοποθετούνται ασυγκράτητα και παροξυσμικά. Συνήθως δεν περιμένουν καν το «γεγονός» να γίνει γεγονός. Δηλαδή να γνωστοποιηθούν οι λεπτομέρειες, οι πλευρές, τα δεδομένα, η αλληλουχία. Ο καθένας επιλέγει στρατόπεδο, απομονώνει αυτό που του ταιριάζει, (ψευδο)δημιουργεί το δικό του αφήγημα. Οι ήρεμες φωνές θεωρούνται «χλιαρό τσάι» και ισαποστάκηδες. Προσέξτε αυτήν τη λέξη, θα παίξει πολύ το επόμενο διάστημα. Οι καιροί απαιτούν ταύτιση και μάλιστα ολοκληρωτικού τύπου... Οι ακρότητες κερδίζουν τις εντυπώσεις. Απαραίτητο συνοδευτικό είναι η εχθρότητα (έως και σημείου λεκτικής ή μη βίας) προς τον «αντίπαλο», που και αυτός κάνει ακριβώς το ίδιο. Η «γεγονοτολογία» συνενώνει σαν αντίληψη τις πιο «αντιθετικές» φωνές. Υπάρχουν ακόμα δύο εξαιρετικά συμπεράσματα. Πρώτον, κανείς δε ζητάει συγγνώμη όταν μετά από λίγο καιρό αποδειχθεί πως η παρόλα που κάποιος υποστήριξε με σθένος ήταν μία σκέτη παραπληροφόρηση και τίποτα περισσότερο. Θυμηθείτε τον υποτιθέμενο «Κούρδο Βιαστή Πατέρα» που κρεμάστηκε στα μανταλάκια και μετά αποδείχθηκε πως τίποτα μεμπτό δεν είχε γίνει.

ΘΈΜΑΤΑ

Το δεύτερο είναι πως όταν περάσουν δυο-τρεις ημέρες και όλοι κάνουν το γούστο τους, η υπόθεση ξεχνιέται και κανείς δεν ασχολείται. Έτσι κι αλλιώς έρχεται ένα καινούργιο «γεγονός» από μία αόρατη βιομηχανία... Αλήθεια, τι έγινε με τον «Αστυνομικό που πυροβόλησε ένα πίτμπουλ» σε μία ταράτσα και φτάσαμε στο σημείο να υπάρχουν χιλιάδες σχόλια, καταγγελίες από φιλοζωικές οργανώσεις κλπ; Η δουλειά έγινε και πάμε παρακάτω...

[ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ] ...ΕΔΏ ΚΑΙ ΚΑΙΡΌ

Τα γεγονότα δεν είναι ιστορία. Και η ιστορία δεν είναι απλά μία συρραφή γεγονότων. Αυτή είναι μια παλιά διαμάχη ανάμεσα σε ρεύματα φιλοσοφίας και ιστορίας. Πόσω μάλλον που τώρα δεν έχουμε καν τα γεγονότα, αλλά «γεγονότα». Η κατά κύματα γεγονοτολογία προσιδιάζει σε ένα άτομο με προκατασκευασμένα ψήγματα άποψης, με εξαιρετικά χαμηλή ικανότητα ανάλυσης και σύνθεσης και με χαμηλότατο αίσθημα κοινής λογικής και δικαιοσύνης.

[ΟΥΠΑΤΙΣ, ΟΥΠΑΤΙΣ, ΟΥΠΣ!] ΦΌΡΟΣ ΤΙΜΉΣ ΣΤΟΥΣ ΣΑΛΤΑΔΌΡΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΎΣ ΉΡΩΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ «ΌΧΙ»

Γοητευόμαστε από συνθήματα και ταμπέλες. Αυτό ίσως κάποτε στηριζόταν σε ουσιαστικές απόψεις. Σήμερα που δεν υπάρχουν τέτοιες, έχουν μείνει μόνο τα θλιβερά απομεινάρια τους. Όσο πιο γρήγορα απομακρυνθούμε από όλα αυτά, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Ακόμα και για τους αντιπάλους...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ [ΟΛΓΑ ΜΑΛΕΑ] Η ΘΗΛΥΚΗ ΠΛΕΥΡΆ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΗΛΕΌΡΑΣΗΣ

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘΗΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΥΨΩΣΗΣ ΗΘΙΚΟΥ-ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ. ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΉΣΕΤΕ, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ. ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ, ΛΙΓΗ ΨΥΧΡΟΥΛΑ, ΦΡΕΣΚΟ ΑΕΡΑΚΙ, ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙΑ, ΚΙΤΡΙΝΟΠΟΡΤΙΚΑΛΙ ΦΥΛΛΑ.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΥΨΩΣΗΣ ΗΘΙΚΟΥ-ΜΠΑΤΣΕΛΟΡ. Η ΧΑΜΗΛΗ ΤΗΛΕΘΕΑΣΗ, ΔΗΛΑΔΗ Η ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΒΟΥΡΚΟΡΙΑΛΙΤΥ, ΙΣΩΣ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΣΤΟΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΝΙΚΗ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΧΑΣΤΟΥΚΙΩΝ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΜΑΣ.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΥΨΩΣΗΣ ΗΘΙΚΟΥ-ΧΩΡΙΣ ΦΜΠ. ΖΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΔΕΘΟΥΜΕ ΣΕ 3-4 ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ. ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΕΣΤΩ ΩΡΕΣ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΥΝΘΗΜΑ «Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΑΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΧΩΡΙΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟ». ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΜΙΜ. ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΓΙΑ ΜΠΡΑΝΤΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΝΣΤΑΓΚΡΑΜ;

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις, για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Νικολέττα Βήκου // Χριστίνα Αγγελακοπούλου // Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904 Ατελιέ: Υρώ Πιτσικάλη // Μυρτώ Στέλιου

[OLIVIER DESCOTES] Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΌΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ ΤΟΥ ΘΕΆΤΡΟΥ ΟΛΎΜΠΙΑ

ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ ΔΑΝΆΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΊΔΟΥ IG: @danaecharphotography

WWW. ipolizei. gr

[ΕΚΔΟΣΗ]

Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Θήρας 19, Κυψέλη Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604 ISSN: 2623-4068

Κι αν νικούσε ο Χίτλερ; ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΩΡΑΦΑ Διευθυντής της ιστοσελίδας γεωπολιτικής, GEOEUROPE.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε το 1945 και δημιουργήθηκαν οι βάσεις του παγκόσμιου συστήματος που λειτουργεί σήμερα. Σε όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουμε σταματήσει να φανταζόμαστε διάφορους κόσμους στους οποίους έχουν νικήσει οι Ναζί. Πρόκειται για εναλλακτική ιστορία, η οποία αποτελεί μια υποκατηγορία της επιστημονικής φαντασίας. Και όμως, το σενάριο της νίκης των Ναζί έχει αποκτήσει μια περίεργη νομιμοποίηση, ακόμα και αν δεν βρέθηκαν κοντά στην υλοποίησή του κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το μυθιστόρημα του Φίλιπ Ντικ Ο άνθρωπος στο απόρθητο κάστρο, που εκδόθηκε το 1962, είναι το πρώτο που παρουσιάζει μία Αμερική που βρίσκεται υπό την κατοχή των Ναζί. Στο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Χάρις Fatherland, η Ευρώπη έχει καταληφθεί στο σύνολό της από τους Ναζί και ο Φίλιπ Ροθ στο βιβλίο Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής εμφανίζει ένα ίδιο υπόβαθρο κατοχής της Αμερικής από τους Ναζί. Μετά από 80 χρόνια συνεχίζουμε να επιστρέφουμε στον φαντασιακό κόσμο του θριάμβου του Αδόλφου Χίτλερ. Κάποιοι το προσπαθούν ακόμα. Διάφορα νεοναζιστικά μορφώματα υπάρχουν στη Δύση, αλλά οι δυνατότητές τους είναι περιορισμένες. Ένας ναζιστής της εποχής του Χίτλερ, δεν θα πόνταρε πολύ στην επιτυχία τους. Υπάρχουν όμως και άλλοι που προσπάθησαν, με πιο σοβαρό τρόπο, να ξαναφέρουν τον ναζισμό και τον φασισμό στο προσκήνιο. Το πραξικόπημα της κοκαΐνης Το πραξικόπημα της κοκαΐνης έγινε στις 17 Ιουλίου 1980 στη Βολιβία, όταν ο στρατηγός Luis Garcia Meza Tejada κατέλαβε την εξουσία διώχνοντας την πρόεδρο Lidia Gueiler Tejada. Εκτός από ένα τμήμα του στρατού, στο πραξικόπημα συμμετείχαν μεγαλέμποροι ναρκωτικών και ξένοι μισθοφόροι. Επικεφαλής των τελευταίων ήταν ο Claus Barbie, ο επονομαζόμενος «Χασάπης της Λυών», υπεύθυνος για 25.000 χιλιάδες θανάτους στη Γαλλία, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι μισθοφόροι του ήταν νεοναζιστές και νεοφασίστες, με επικεφαλής τους Joachim Fiebelkorn και Stefano delle Chiaie. Στη Βολιβία εγκαθιδρύθηκε φασιστικό καθεστώς, αλλά άντεξε μόνο για έναν χρόνο, αφού ανατράπηκε από τις διεθνείς πιέσεις που ασκήθηκαν. Νέα Ζηλανδία: Προσπάθεια επιβολής στρατιωτικού νόμου. Το 1942 ο επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας της Νέας Ζηλανδίας SIB έστειλε μια σοκαριστική επιστολή στον πρωθυπουργό Peter

Fraser. Σε αυτήν, ο ταξίαρχος Kenneth Folkes ενημέρωνε ότι οι Ναζί είχαν διεισδύσει στη χώρα και είχαν δημιουργήσει ένα δίκτυο από σαμποτέρ που θα έπληττε κρίσιμες υποδομές και θα δολοφονούσε πολιτικούς. Όλα αυτά ήταν μύθοι που είχαν εφεύρει δύο κρατούμενοι στις φυλακές Waikeria, ο Alfred Remmers και ο Sydney Ross, αλλά η SIB θεώρησε ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την περίσταση και να διευρύνει την εξουσία της. Ο Kenneth Folkes πρότεινε, για να αντιμετωπιστούν οι Ναζί, να του επιτραπεί να επιβάλλει στρατιωτικό νόμο, απαγορεύσεις κυκλοφορίας και συλλήψεις πολιτών. Τελικά, η κυβέρνηση αποφάσισε να αναθέσει το θέμα στην Αστυνομία και όχι στην SIB, με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί η απάτη. Η SIB διαλύθηκε και ο Kenneth Folkes εκδιώχθηκε από τη χώρα. Ιταλία: Ένα ολιγόωρο πραξικόπημα. Στις 7 Δεκεμβρίου 1970, ο Valerio Borghese -στρατιωτικό στέλεχος του μουσολινικού καθεστώτος και φασίστας πολιτικός μεταπολεμικά- γνωστός και ως Μαύρος Πρίγκηπας, ξεκίνησε ένα πραξικόπημα στην Ιταλία. Ομάδες στρατιωτικών και παραστρατιωτικών εισήλθαν στα υπουργεία Άμυνας και Εσωτερικών στη Ρώμη και περικύκλωσαν δημόσια κτίρια και σπίτια πολιτικών στο Μιλάνο, τη Φλωρεντία και αλλού. Μετά από λίγες ώρες, ο Borghese, με διαταγή του, ανέβαλε το πραξικόπημα και οι πραξικοπηματίες αποσύρθηκαν. Κάποιοι θεωρούν ότι αυτό το πραξικόπημα ήταν μια πρόβα για ένα κανονικό πραξικόπημα που θα ακολουθούσε. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι το πραξικόπημα ήταν μια προβοκάτσια για να ενεργοποιηθεί ο στρατιωτικός νόμος και να καταλυθεί η δημοκρατία. Άλλοι θεωρούν ότι με το πραξικόπημα ανεστάλησαν πολιτικές που βρίσκονταν σε εξέλιξη. Η ιταλική Δικαιοσύνη αποφάνθηκε, το 1984, ότι δεν υπήρξε απόπειρα πραξικοπήματος. Ο Μαύρος Πρίγκηπας πέθανε εξόριστος στην Ισπανία. Τι θα είχε γίνει αν ήταν βιώσιμα αυτά τα τρία πραξικοπήματα; Τίποτα το πολύ ουσιαστικό. Η παγκόσμια κατάσταση και οι συσχετισμοί δυνάμεων ήταν τέτοιοι που αργά ή γρήγορα θα ανατρέπονταν. Τι θα είχε γίνει, αν νικούσε ο Χίτλερ; Αυτό είναι ένα ερώτημα της εναλλακτικής ιστορίας, στο οποίο πάντα υπάρχει ένα απρόβλεπτο εμπόδιο. Η ίδια η ιστορία, τα ίδια τα πραγματικά γεγονότα τα οποία κυριαρχούν στο μυαλό αυτού που θέτει το ερώτημα. Και η ιστορία μας προσγειώνει στη σημερινή πραγματικότητα.

«Χάνει την ομορφιά του το σμαράγδι, αν δεν το παινέψεις;» Μάρκος Αυρήλιος (26.4.121-17.3.180)

«Εσένα, τώρα, ποιος είναι ο προορισμός σου;».* «Ακόμη κι αν πρόκειται να ζήσεις τρεις χιλιάδες χρόνια ή και τριάντα χιλιάδες, να θυμάσαι πως κανείς δεν χάνει άλλη ζωή από αυτήν που ζει, ούτε ζει άλλη ζωή από αυτήν την οποία χάνει. Έτσι, η μεγαλύτερη μακροβιότητα κι η πιο σύντομη ζωή καταλήγουν να είναι το ίδιο πράγμα [...]».

«Μα δεν φοβάται, δεν φοβάται!», ουρλιάζει στον διπλανό βράχο η ευτραφής ροζ Ολλανδέζα που λίγο νωρίτερα μας είχε ζητήσει μερικά tips –πού να φάει καλά στο νησί– και της προτείναμε ανεπιφύλακτα το καφενείο του Πρέκα στα Κατάπολα, επειδή ταΐζει τίμια εδώ και δεκαετίες τη νοσταλγία μας κι επιπλέον δεν είναι μοντέρνα ταβέρνα –μπουχτίσαμε πια!– και πράγματι ολονών τα κεφάλια στράφηκαν στην κορυφή του υψηλότερου βράχου της Αγίας Άννας, παραδίπλα στο πέταλο, δύσκολο να σκαρφαλώσεις, ακόμη πιο επικίνδυνο να πηδήσεις, αλλά ένας μούσιας με κοντά κατσαρά μαλλιά, όχι πανέμορφος αλλά με στιβαρή παρουσία, κάπως εσωτερικά κατά παράξενο τρόπο, όπως ένας αητός ουρανοδρομεί αυτοκρατορικά αδιαφορώντας για τα επίγεια και ταυτόχρονα το μάτι του σκανάρει τα σκουλήκια, ένας μούσιας, λοιπόν, που οι Ιταλοί φίλοι του τού φώναζαν σε άψογα ελληνικά «Πήδα, Μάρκο, πήδα!», ισορρόπησε για μερικά δευτερόλεπτα γυμνός κάτω από τον ανελέητο ήλιο με τα χέρια τεντωμένα στο πλάι σαν εσταυρωμένος κι ύστερα βούτηξε στο κενό.

«[...] να ’χεις στο νου σου πως ο καθένας μας ζει μονάχα τούτο εδώ το παρόν, το στιγμιαίο. Όλα τ’ άλλα, είτε τα έχει ζήσει είτε του είναι αφανέρωτα». «Ο κόσμος κοιτά πώς να καταφύγει σε εξοχικά σπίτια και στις παραλίες και στα βουνά. [...] Κι όμως αυτό δείχνει αφέλεια, αφού μπορείς ό,τι ώρα θες να καταφύγεις στον εαυτό σου». «Πάει να σε παρασύρει η επιθυμία για λίγη δόξα; Παρατήρησε με πόση ταχύτητα ξεχνιούνται τα πάντα,παρατήρησε το χάος της άπειρης αιωνιότητας, πριν και μετά από σένα». «Το καθετί –το άλογο, το αμπέλι– έχει γίνει με κάποιο σκοπό. Γιατί σε εντυπωσιάζει αυτό; Ακόμη κι ο Ήλιος θα σου πει: Έχω γίνει για να επιτελώ κάποιο έργο. [...] Εσένα, τώρα, ποιος είναι ο προορισμός σου;» * Επιλογή αποσπασμάτων από την έκδοση Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν, (Εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια: Γιάννης Αβραμίδης), εκδ. Θύραθεν, Θεσσαλονίκη 2009

Φιλόσοφος-βασιλιάς, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος (Marcus Aelius Aurelius Verus Antoninous) κυβέρνησε υποδειγματικά επί δεκαεννιά χρόνια το ισχυρότερο κράτος του κόσμου, μία αχανή αυτοκρατορία που περιλάμβανε σχεδόν όλη την Ευρώπη και όλη τη βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Παρόλο που είχαν προηγηθεί τα καμώματα δύο τουλάχιστον ψυχοπαθών αυτοκρατόρων (Καλιγούλας, Νέρων) κι ενός στυγνού τυράννου (Δομιτιανός), κατά τα άλλα ο 2ος αιώνας μ.Χ. που του έλαχε ήταν σε γενικές γραμμές περίοδος ειρήνης και ευημερίας, με αληθινή πολιτιστική έκρηξη στα γράμματα και τις τέχνες, κι αν εξαιρέσουμε τους πονοκεφάλους που του δημιουργούσαν τα πρώτα χρόνια οι ασωτίες του συναυτοκράτορά του, Λεύκιου Βέρου, και κυρίως η ξαδέρφη του που παντρεύτηκε, η ακόλαστη Φαυστίνα, κατά τα άλλα κυβέρνησε σχετικά ανέφελα και άψογα μέχρι τον θάνατό του στα πενήντα εννιά του χρόνια, στη Βιντομπόνα (τη σημερινή Βιέννη) στη διάρκεια της εκστρατείας ενάντια στους πρώτους Γερμανούς εισβολείς, όπου για παρηγοριά κατέγραφε, σε ένα αντίσκηνο δίπλα στον Δούναβη, τους αφορισμούς του στα ελληνικά (ο Αλέξανδρος ο Κοτυεύς του είχε διδάξει τη γλώσσα και ο Ηρώδης ο Αττικός την ελληνική ρητορική, ενώ είχε μυηθεί και στα Ελευσίνια Μυστήρια σε ένα σύντομο ταξίδι του στην Αθήνα). Μάλιστα, κατέγραφε τους συλλογισμούς του όπως του έρχονταν στο μυαλό, χωρίς συγκεκριμένη σειρά, αλλά και χωρίς να σκοπεύει να τους δημοσιεύσει κι όμως, δεκαοκτώ αιώνες αργότερα, το πνευματικό του ημερολόγιο αποτελεί το ευαγγέλιο της στωικής φιλοσοφίας.

Ακροστιχίδα Γκανιάν#12-Αυρήλιος

Γκαστρωμένη Κινδύνους Ανέμελη Νεότητα Ιδεώδη Αναμασάς Νευρικά

*

Γκανιάν-Αυρήλιος

www.mikrosiros.gr +30 210-8983824

Τι βγάζετε έντυπο; Κανείς δεν διαβάζει. Τι γράφετε τόσα κείμενα; Κανείς δεν ασχολείται. Άντε κάνα σύνθημα και πολύ φωτογραφία. Αν τα ακούγαμε όλα αυτά, δεν θα υπήρχαμε. Υπάρχουμε επειδή δεν τα ακούμε. Εδώ θα διαβάζετε κάπως δύσκολα κείμενα που θέλουν να κάνουν πιο εύκολες τις ζωές μας και τις σχέσεις μας. Και ας είναι σε μαύρο φόντο, το χρώμα είναι στις έννοιες.

li

o av D o

από τον Umbert

Εν αρχή ην ο λόγος

Και φτάσαμε ως εδώ. Φοβισμένοι, αγχωμένοι, απογοητευμένοι και βαθιά πληγωμένοι στην ψυχή και στην αξιοπρέπεια. ΖΟΎΜΕ ΤΗΝ ΑΠΌΛΥΤΗ ΚΡΊΣΗ, το ναυάγιο

του κοινωνικού περιβάλλοντος, την εξαφάνιση της ατομικής έκφρασης, την έλλειψη κάθε αξίας και ιδεαλισμού. Αποκαλυπτικά σενάρια παρουσιάζονται στον ορίζοντα, σκοτεινοί οιωνοί που μας αφήνουν άφωνους και τρομαγμένους για αυτό που πρόκειται να συμβεί. Όλο και πιο δύσκολα μπορούμε πλέον να υπολογίζουμε στην αλληλεγγύη των ανθρώπων, στην ευαισθησία της γειτονιάς, στην ανθρωπιά της κοινότητας… Μόνο κανόνες συμπεριφοράς, τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης, συνθήματα συμμετοχής σε ομάδες, ετικέτες ταυτοποίησης και ύμνοι για να τραγουδάμε στο μπαλκόνι μεταξύ ενός μηνύματος «alert» και ενός άλλου. Και όλοι με tattoo και όλοι γυμνασμένοι και όλοι εμβολιασμένοι και όλοι σε καλούπια και όλοι έτοιμοι να θεωρήσουν τον εαυτό τους ένοχο ότι κάποτε ήταν άνθρωποι…

ΌΛΑ ΞΕΚΊΝΗΣΑΝ ΠΟΛΛΆ ΧΡΌΝΙΑ ΠΡΙΝ…

«εν αρχή ην ο λόγος»… όταν πήραμε απόσταση από τους μύθους… «και ο λόγος ην προς τον Θεόν»... για να ξεφύγουμε από το χάος… «και Θεός ην ο λόγος». Χρειαζόμασταν ένα φίλτρο που θα μας έδειχνε μόνο ένα μέρος της πραγματικότητας, ειδικά γυαλιά που θα μας επέτρεπαν να δούμε μια πραγματικότητα διαμορφωμένη σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Και αυτά τα γυαλιά ήταν ο λόγος! Όλος ο δυτικός πολιτισμός βασίζεται στη δυνατότητα «χαρτογράφησης» της πραγματικότητας, ερμηνεύοντάς την με τον πιο βολικό και πιο χρήσιμο τρόπο για τον σκοπό που πρέπει να επιδιωχθεί.

ΑΝ, ΑΦΕΝΌΣ, Η ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΆΤΩΝ μας επιτρέπει να αποφύγουμε μια χαοτική

άποψη του σύμπαντος, αφετέρου είναι το πρώτο βήμα προς μια εικονική πραγματικότητα που, αναπόφευκτα, θα μας οδηγήσει σε μια υποκειμενική αξιολόγηση των γεγονότων. Θα μπορούμε, λοιπόν, να αξιολογήσουμε διαφορετικά την ίδια κατάσταση, ανάλογα με την οπτική γωνία από την οποία την παρατηρούμε και τις παραμέτρους που εξετάζουμε και θεωρούμε σημαντικές. Η ίδια ιστορία μπορεί να ειπωθεί με διαφορετικούς τρόπους, χωρίς τον κίνδυνο αντίφασης. Καταπληκτικό, δεν είναι;

ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑΜΕ, ΓΙΑ ΠΑΡΆΔΕΙΓΜΑ, να ανακουφίσουμε εκατομμύρια άτομα που

ζούνε μια άθλια ζωή, χαρίζοντάς τους μια θρησκεία που επιβραβεύει την ταπείνωση και την αθλιότητα. Θα μπορούσαμε να χειροκροτήσουμε τον βασιλιά που, στην απέραντη γενναιοδωρία του, μας χαρίζει ένα πιάτο φαγητό στο τέλος της ημέρας. Θα μπορούσαμε να ευχαριστήσουμε τον δικτάτορα που μας αναγκάζει να ζούμε στη σιωπή και τον φόβο, αφού το κάνει για το καλό μας και για την ασφάλειά μας. Θα μπορούσαμε να ονομάζουμε «προνόμιο» τη δυνατότητα ελεύθερης κυκλοφορίας από χώρα σε χώρα, ή τη δυνατότητα να περπατάμε στον δρόμο μετά τις 12 τη νύχτα. Θα μπορούσαμε να ονομάζουμε «υγιέστατο» τον τούμπανο που βγαίνει από το γυμναστήριο και πλακώνει τα αντικαταθλιπτικά. Θα μπορούσαμε να θεωρούμε εξαιρετικό το φαγητό του McDonald και θα μπορούσαμε να ονομάζουμε «δημοκρατία» ένα σύστημα βασισμένο στη βία και την αδικία, που παρακάμπτει τα ανθρώπινα δικαιώματα και στο οποίο πολύ λίγοι ζουν και το απολαμβάνουν, στους ώμους ενός πλήθους από ασήμαντους που αναγκάζονται να θυσιαστούν για αυτούς.

ΑΝΤΙΛΑΜΒΆΝΟΜΑΙ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΜΌ ΤΟ ΠΕΛΏΡΙΟ ΈΡΓΟ της διάδοσης του χρι-

στιανικού λόγου που ξεκίνησε από 12 περιπετειώδεις αποστόλους. Με εκπλήσσει η αχαλίνωτη δύναμη του ανθρωπισμού και της επιστημονικής γνώσης που κατάφερε να βάλει τέλος στον Μεσαίωνα και να ξεκινήσει το μεγαλείο της αναγέννησης. Με εντυπωσιάζει η μαγνητική γοητεία που μετέτρεψε τον Διαφωτισμό, τον δέκατο όγδοο αιώνα, σε παγκόσμιο φαινόμενο. Αναρωτιέμαι όμως τι μπορεί να γίνει σήμερα με τη χρήση μιας εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας. Μιας τεχνολογίας ικανής να κατασκευάσει αποτελεσματικές αφηγήσεις για κάθε τύπο κατάστασης και ικανής να τις μεταδώσει αμέσως σε κάθε ξεχασμένο κάτοικο αυτού του πλανήτη. Σε έναν δύσκολο κόσμο, σε μια περίπλοκη κοινωνία, μπροστά σε περίπλοκες καταστάσεις και σύνθετους προβληματισμούς, είναι προφανής η ανάγκη για μια συνταγή κατανόησης που μας επιτρέπει να αποδεχτούμε και να αφομοιώσουμε μια πραγματικότητα που συχνά είναι διαστρεβλωμένη και αδικαιολόγητη.

ΒΙΏΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΠΌΛΥΤΗ ΚΡΊΣΗ. Κρίση αξιών, οικονομική κρίση, κρίση ταυτότη-

τας, κρίση στόχων, κρίση ελπίδων. Ωστόσο, πάνω από όλα, βιώνουμε μια διαλεκτική κρίση. Έχουμε μπερδέψει (ή, μάλλον, μας οδήγησαν στο να μπερδέψουμε) το «όνομα» με το «πράγμα», το «εικονικό» με το «πραγματικό», το «κανονικό» με την «εξαίρεση», τη «συγκίνηση» με το «συναίσθημα» . Μια εξαιρετικά προηγμένη και ασταμάτητη τεχνολογία μας προσφέρει λύσεις, προτού καταφέρουμε να διαβάσουμε το πρόβλημα. Είναι σαν να πηγαίνουμε στις εξετάσεις για να πάρουμε το «proficency» στα αγγλικά με ένα εγχειρίδιο που περιέχει όλες τις απαντήσεις στις ερωτήσεις του test. Δεν καταλαβαίνουμε ούτε μια λέξη στα αγγλικά, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι θριαμβευτικό και θα πάρουμε το δίπλωμα με άριστα. Κανένας, ούτε οι καθηγητές, δεν θα τολμήσει ποτέ να αμφισβητήσει τις απαντήσεις που υπογράφονται από διάσημους και αναγνωρισμένους γλωσσολόγους που ετοίμασαν το εγχειρίδιο και εμείς θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι πράγματι η λέξη «πληροφορία» (φέρω την πληρότητα) μεταφράζεται με «information» (είμαι στη φόρμα…).

ΘΥΜΉΘΗΚΑ ΤΏΡΑ ΜΙΑ ΙΤΑΛΙΚΉ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΊΑ που δείχνει έναν άνθρωπο με το κεφάλι χωμένο στην άμμο. Το συννεφάκι πάνω του λέει: «όλη τη ζωή μου έχω το κεφάλι χωμένο στην άμμο… και μόνο τώρα μου λένε ότι δεν είναι άμμος. Είναι σκατά!».

Όλγα Μαλέα Η θηλυκή πλευρά του κινηματογράφου και της τηλεόρασης

Από την πρώτη της σκηνοθετική εμφάνιση, φάνηκε ότι πρόκειται για μία πολλά υποσχόμενη παρουσία στον χώρο της σκηνοθεσίας, με φρέσκες ιδέες. Από τότε έβαλε μπρος τη μηχανή και απολαμβάνουμε τις δουλειές της στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, οι οποίες έχουν ευαισθησία, μία ιδιαίτερη ματιά στα πράγματα και το απαραίτητο χιούμορ. Η χαρακτηριστική της εικόνα με τα φουντωτά μαλλιά, το ήρεμο χαμόγελο και τα έντονα μπλε μάτια, σε συνδυασμό με την αμεσότητα και την απλότητά της, σε κάνουν να θέλεις να την κάνεις φίλη σου. Σε μία προσπάθεια να την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, σας παραδίδουμε την παρακάτω συνέντευξη. ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΗΛΈΚΤΡΑ ΤΖΏΡΤΣΟΥ

Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη σκηνοθεσία και ποια ήταν η πρώτη σας ταινία; Θυμάστε το άγχος της πρώτης φοράς; Ξεκίνησα τη σκηνοθεσία περίπου… λαθραία, στο πανεπιστήμιο του Γέηλ, όπου έκανα ένα Διδακτορικό Ψυχολογίας. Τα Αμερικάνικα πανεπιστήμια, ακόμα και σε μεταπτυχιακό επίπεδο που ήμουν εγώ, είναι κάτι σαν την παιδική χαρά της γνώσης. Σου επιτρέπεται να παίρνεις ό,τι μαθήματα θέλεις, σε όποια σχολή θέλεις. Έτσι άρχισα να παίρνω απανωτά μαθήματα κινηματογράφου στο περίφημο Yale Drama and Film School. Ενθουσιάστηκα. Αλλά επειδή η υποτροφία μου ήταν για την Ψυχολογία, συνέχισα παράλληλα την έρευνά μου και το διδακτορικό μου. Δεν ήθελα να τα παρατήσω κι έτσι πήρα το πτυχίο μου στην ψυχολογία, αλλά το μικρόβιο του σινεμά με είχε τσιμπήσει για τα καλά. Αντί, λοιπόν, να κάνω αίτηση για δουλειά ως ψυχολόγος, πήρα a year off, μια χρονιά εκτός του επαγγέλματός σου, για να εξερευνήσω την τύχη μου ως σκηνοθέτρια. Η πρώτη δουλειά που έκανα ως σκηνοθέτρια και σεναριογράφος ήταν το 1985 στην Αργεντινή, όπου βρέθηκα μαζί με τον Ρωμύλο, έναν Ιταλό συμφοιτητή μου, που έκανε μια ιστορική έρευνα εκεί. Παρένθεση, λίγο αργότερα με το Ρωμύλο παντρευτήκαμε και κάναμε δύο παιδιά. Τελοσπάντων, στην Αργεντινή έμαθα Ισπανικά και έκανα μια ταινία για τη νοσταλγία και την περίφημη La Boca, τη Γενοβέζικη γειτονιά του Μπουένος Άιρες. Το ντοκιμαντέρ αυτό πουλήθηκε στη RAI, έβγαλα τότε ένα εκατομμύριο δραχμές και κάπως έτσι... πήραν τα μυαλά μου αέρα και ο ένας-χρόνος-εκτός άρχισε να επεκτείνεται στο διηνεκές. Πάντως, το μεγάλο πήδημα στο κενό ήταν το 1996 με τον Οργασμό της αγελάδας, όταν κλήθηκα να κάνω μια ταινία μεγάλου μήκους σε 35mm φιλμ και να δουλέψω με ηθοποιούς, κάτι που δεν είχα ξανακάνει. Από την αγωνία μου, έχασα 8 κιλά στις 8 εβδομάδες που κράτησαν τα γυρίσματα, αλλά ευτυχώς το αποτέλεσμα ήταν καλό. «Πέρασες τις εξετάσεις με άριστα», μου είπε ο αγαπημένος σκηνοθέτης Γιώργος Πανουσόπουλος στην πρεμιέρα, πηδώντας τα καθίσματα για να με πλησιάσει. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη που είχα την αποδοχή ενός τόσο εμπνευσμένου ανθρώπου. Το 1996, Ο οργασμός της αγελάδας ήταν η πρώτη ανεξάρτητη παραγωγή, δηλαδή μια παραγωγή χωρίς την ενίσχυση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, με διανομή σε μεγάλες και καλές αίθουσες. Έκανε 200.000 εισιτήρια, σε μια εποχή που Ελληνικές ταινίες έκοβαν 2 με 3 χιλιάδες εισιτήρια και άνοιξε τον δρόμο για να μπουν ιδιωτικά λεφτά στην παραγωγή των ελληνικών ταινιών. Ποιο είναι για εσάς το πιο γοητευτικό κομμάτι στη διαδικασία παραγωγής μίας ταινίας; Όλα τα κομμάτια είναι γοητευτικά για εμένα, μου αρέσει η διαδικασία, που λένε. Πάντως, τα γυρίσματα σίγουρα είναι μια στιγμή κορύφωσης της διαδικασίας, που απαιτούν πολλή ενέργεια και συντονισμό αλλά και εξασφαλίζουν μεγάλο μέρος του αποτελέσματος. Τι στοιχεία χρειάζεται να έχει μία σκηνοθετική δουλειά για να είναι ευχάριστη και δημιουργική; Η κάθε δουλειά πρέπει να έχει λόγο ύπαρξης και αυτό γίνεται η κινητήριος δύναμη για όλη την ομάδα. Γιατί θέλουμε να πούμε αυτήν την

ιστορία; Γιατί θέλουμε να την πούμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο; Όταν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, ξέρεις τα κίνητρά σου και άρα μπορείς να υπηρετήσεις καλύτερα τη δουλειά σου. Φαντάζεστε ποτέ τον εαυτό σας ψυχολόγο ή δικηγόρο; Φαντάζομαι τον εαυτό μου πολλά πράγματα, όπως και γιατρό. Θα μου είχε αρέσει να σπουδάσω ιατρική, αλλά δεν προέκυψε. Θα ήμουν γιατρός παθολόγος, με ειδίκευση στο γυναικείο σώμα, το οποίο δυστυχώς έχει συστηματικά παραμεληθεί από την ιατρική έρευνα. Όλα τα φάρμακα και οι θεραπείες δοκιμάζονται σε άνδρες 30 χρονών, με αποτέλεσμα να μην είναι πάντα ταιριαστές στα γυναικεία σώματα. Θεραπείες που μπορεί να βοηθάνε ιδιαίτερα τις γυναίκες δεν διερευνώνται καν, με αποτέλεσμα η υγεία των γυναικών να πάσχει, καθώς δεν λαμβάνουν τις θεραπείες που χρειάζονται. Για παράδειγμα, όταν μια γυναίκα παθαίνει έμφραγμα, έχει άλλα συμπτώματα από ό,τι ένας άντρας. Επειδή όμως τα συμπτώματα αυτά δεν είναι γνωστά, το έμφραγμα δεν αξιολογείται και η γυναίκα μπορεί να πεθάνει. Κρίμα δεν είναι; Οι σπουδές σας στη νομική και στην ψυχολογία σας έχουν βοηθήσει στη δουλειά που τελικά επιλέξατε να κάνετε; Γενικά πιστεύω στην εκπαίδευση και τη γνώση, να ανοίγει το μυαλό που λένε, γιατί μας βοηθάνε να καταλαβαίνουμε καλύτερα πόσο σχετικά είναι τα πράγματα, πως κάτι που για τον ένα είναι καλό για τον άλλο μπορεί να μην είναι. Επίσης, μέσα την εκπαιδευτική διαδικασία μαθαίνουμε να οργανώνουμε τη σκέψη μας, να την επικοινωνούμε και να συνεργαζόμαστε με τους άλλους. Αυτές είναι πολύτιμες δεξιότητες και απαραίτητες για κάθε δουλειά, καλλιτεχνική ή μη. Τα Καλύτερά μας χρόνια είναι μία σειρά που έχει καταφέρει να κρατάει τις ισορροπίες ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό, την ιστορία και την καθημερινότητα, την απλότητα και την υπερβολή. Χωρίς φωνές, τυμπανοκρουσίες και διδαχές. Πώς έχει επιτευχθεί αυτό; Οι ισορροπίες αυτές είναι καταρχήν επίτευξη των σεναριογράφων Νίκου Απειρανθίτη και Κατερίνας Μπέη, αλλά και της παραγωγού Ναταλύ Δούκα. Τα σενάρια βρήκαν σιγά-σιγά το στιλ τους και εμείς στο γύρισμα το επαυξήσαμε, τόσο με την υποκριτική των ηθοποιών μας όσο και με το στήσιμο των πλάνων. Σας βρίσκετε κάπου μέσα στην ιστορία της σειράς; Ναι, έχω την ίδια ηλικία με τον νεαρό πρωταγωνιστή, γεννήθηκα κι εγώ το 1960, και έχω βάλει πολλά δικά μου πράγματα στα 58 επεισόδια του 1ου κύκλου που σκηνοθέτησα. Το κομμάτι του κοριτσιού που μεγαλώνει, όμως, έμεινε για μια ακόμα φορά απέξω, γιατί ο νεαρός πρωταγωνιστής είναι αγόρι. Σε ποιον χαρακτήρα ταινίας που έχετε σκηνοθετήσει θα θέλατε να μπείτε μέσα για μία εβδομάδα και να ζήσετε ως αυτός; Νιώθω πολύ κοντά σε όλες τις ηρωίδες των ταινιών μου: τα κορίτσια που το κάνουν για πρώτη φορά στον Οργασμό της αγελάδας, οι τρεις αδελφές που φλερτάρουν και ερωτεύονται σε έναν κόσμο που αλλάζει και η γυναίκα διεκδικεί έναν ρόλο διαφορετικό από τη γλυκιά αδύναμη ύπαρξη, που κάθε τόσο λιποθυμάει, στη Δια-

κριτική γοητεία των αρσενικών, οι μαμάδες που ζορίζονται με το μεγάλωμα των παιδιών σε συνδυασμό με την καριέρα στο Ριζότο. Σε πολλές δουλειές έχετε συνεργαστεί με παιδιά. Πώς είναι να δουλεύεις μαζί τους; Είναι ωραίο να δουλεύεις με παιδιά, γιατί φέρνουν μια μοναδική φρεσκάδα, ειλικρίνεια και αθωότητα στον ρόλο. Κάνω η ίδια το κάστινγκ για τα παιδιά και έχω αποκτήσει την εμπειρία να αναγνωρίζω το ταλέντο τους. Μετά, στο γύρισμα, πρέπει να πηγαίνεις με τα νερά τους και τους χρόνους τους. Δεν μπορείς να τα πιέσεις περισσότερο από τόσο, γιατί μετά τα χάνεις υποκριτικά. Έμπνευση. Είναι κάτι που περιμένουμε να ‘ρθει ή είναι αποτέλεσμα δουλειάς; Η έμπνευση έρχεται όποτε της καπνίσει και μετά θέλει σκληρή δουλειά για να μεταμορφωθεί σε μια ιστορία που θα αφορά.

«Με ενδιαφέρει πολύ να κάνω δουλειές με γυναίκες πρωταγωνίστριες που διευρύνουν τους ορίζοντες μας όσον αφορά τις επιθυμίες και τις δυνατότητες κάθε γυναίκας». Ένα άλλο στοιχείο που υπάρχει ισχυρά στις ταινίες σας είναι οι γυναικείοι χαρακτήρες. Η χωρισμένη γυναίκα, η εργαζόμενη γυναίκα, η γυναίκα-μητέρα, η γυναίκα-σύζυγος, η γυναίκα-γκόμενα. Πόσα πράγματα είναι αυτή η γυναίκα τελικά; Με ενδιαφέρει πολύ να κάνω δουλειές με γυναίκες πρωταγωνίστριες που διευρύνουν τους ορίζοντες μας όσον αφορά τις επιθυμίες και τις δυνατότητες κάθε γυναίκας. Μας πηγαίνουν σε αχαρτογράφητα νερά και αυτό είναι σημαντικό. «Άμα μπορείς να πεις μια ιστορία, μπορείς και να την ζήσεις», λένε οι Αγγλοσάξονες και πιστεύω ότι αυτό κρύβει μεγάλη αλήθεια. Πρώτα, λοιπόν, βλέπουμε έναν ενδιαφέροντα γυναικείο χαρακτήρα στην οθόνη μας, που μας κάνει να σκεφτόμαστε διαφορετικά τον ρόλο μας σε αυτόν τον κόσμο και μετά σκεφτόμαστε ότι κι εμείς θα μπορούσαμε ίσως να το τολμήσουμε. Για παράδειγμα, όταν ο Μπέργκμαν έκανε τις Σκηνές από ένα γάμο, όπου έδειξε ένα ενδιαφέρον σύγχρονο ζευγάρι σε κρίση, το οποίο τελικά χωρίζει, αυξήθηκαν τα διαζύγια στη Σουηδία. Δηλαδή, ζευγάρια που δεν τα πήγαιναν καλά και ταλαιπωριόντουσαν για χρόνια, μέσα από την ταινία είδαν δυνατότητες που πριν δεν τις είχαν σκεφτεί. Σε πολλές δουλειές σας υπάρχει έντονο το στοιχείο της οικογένειας. Της οικογένειας όπως μεταβάλλεται από εποχή σε εποχή. Σή-

μερα, τι είναι οικογένεια; Τα καλύτερά μας χρόνια άρεσαν τόσο γιατί παρουσιάζουν μια μορφή της οικογένειας που έχει λείψει, μια οικογένεια όπου οι δεσμοί είναι αδιαμφισβήτητοι ό,τι κι αν συμβαίνει. Είναι λίγο ρομαντικό αυτό βέβαια, αλλά καλό είναι να μην το ξεχνάμε. Πιστεύω ότι σήμερα υπάρχουν κάποιες φιλίες που είναι αδιαμφισβήτητες, ίσως περισσότερο από τους βιολογικούς δεσμούς. Την οικογένειά μας την κληρονομούμε, τους φίλους μας τους διαλέγουμε. Οι σύγχρονες σειρές και ταινίες που γυρίζονται θα έπρεπε κατά τη γνώμη σας να εντάσσουν με κάποιον τρόπο τη νέα συνθήκη του κορονοϊού; Φαντάζομαι θα συμβεί κι αυτό. Αλλά για να επεξεργαστούμε κάτι, χρειαζόμαστε κάποιο χρόνο και απόσταση, γιατί τότε βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά. Πολλές μορφές που είχαν αναδειχθεί τα προηγούμενα χρόνια και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή της Ελλάδας, φεύγουν. Έρχονται καινούριες; Πάντα έρχονται καινούργιες μορφές που παίζουν σημαντικό ρόλο. Σήμερα, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το διαδίκτυο, τα πράγματα είναι πιο σχετικά και ρευστά. Πολλές μικρές σφαίρες επιρροής. Παλιότερα, τα νέα τα διάβαζες κυρίως στην εφημερίδα ή περίμενες να δεις το δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση. Σήμερα, τα μαθαίνεις αμέσως στο διαδίκτυο και ο καθένας μπορεί να εκφράσει την άποψή του. Για μένα αυτό είναι θετικό, καθώς αποδυναμώνει τα κέντρα εξουσίας.

«Τα καλύτερά μας χρόνια άρεσαν τόσο γιατί παρουσιάζουν μια μορφή της οικογένειας που έχει λείψει, μια οικογένεια, όπου οι δεσμοί είναι αδιαμφισβήτητοι ό,τι κι αν συμβαίνει». Η προσελήνωση του 1969 ήταν ένα γεγονός που καθήλωσε τους ανθρώπους μπροστά στην τηλεόραση σε πλατείες, καφενεία, σπίτια που είχαν ήδη το περιβόητο κουτί. Ποιο είναι το γεγονός στις μέρες που θα μπορούσε να δημιουργήσει αντίστοιχες αντιδράσεις και φαινόμενα; Σίγουρα μας καθήλωσε η τρομοκρατική ενέργεια των Δίδυμων Πύργων που την είδαμε σε ζωντανή μετάδοση στις τηλεοράσεις μας και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Σήμερα δεν μπορώ να φανταστώ ποιο θα ήταν ένα αντίστοιχο γεγονός. Ζούμε στην εποχή που η πολιτική ορθότητα έχει εισβάλει στις ζωές μας και στην τέχνη.

Προς τα πού το βλέπετε να πηγαίνει όλο αυτό; Γενικά νομίζω ότι είναι καλό να ξεχωρίζουμε την εξουσία από την κατάχρησή της. Δημιουργεί καλύτερες συνθήκες εργασίας και πιο παραγωγική διαδικασία και καλύτερο αποτέλεσμα. Η κατάχρηση εξουσίας είναι μια διαστροφή, η οποία μας κάνει να υποφέρουμε και χαλάει το αποτέλεσμα της δουλειάς μας. Αν, για παράδειγμα, ένας παραγωγός βάζει μέσα στο συμβόλαιο έναν όρο που λέει ότι μπορεί να σε διώξει χωρίς λόγο, αυτό είναι κατάχρηση εξουσίας. Σε διώχνει μόνο και μόνο γιατί έτσι γουστάρει, χωρίς να νιώθει καμία υποχρέωση απέναντι στο ηθικό και πνευματικό σου δικαίωμα. Άμα ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς ηθική, όπου κάποιοι, με ηγεμονικές τάσεις, αποφασίζουν αυθαίρετα για την τύχη των εργαζομένων, οδηγούμαστε σε έναν εργασιακό μεσαίωνα. Αυτό όμως μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Το #metoo έδειξε τον δρόμο.

«Άμα ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς ηθική, όπου κάποιοι, με ηγεμονικές τάσεις, αποφασίζουν αυθαίρετα για την τύχη των εργαζομένων, οδηγούμαστε σε έναν εργασιακό μεσαίωνα». Την άνοιξη που μας πέρασε παρακολουθήσαμε τα όσα συνέβησαν με τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης. Ήταν κοινό μυστικό στον χώρο; Ποιος ο ρόλος της κοινότητας που γίνεται μάρτυρας τέτοιων περιστατικών; Φυσικά και ήταν κοινό μυστικό ότι υπήρχε σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο μας, αλλά κανένας δεν μίλαγε. Τα φαινόμενα αυτά όμως μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με μαζικές κινητοποιήσεις, όπως έγινε τώρα με το #metoo, πράγμα το οποίο είναι ελπιδοφόρο. Υπήρξε ανακοίνωση από τα κανάλια ότι θα σταματήσουν να προβάλουν τα σίριαλ στα οποία συμμετείχε ο Φιλιππίδης. Τι σκέφτεστε πάνω σε αυτό; Σκέφτομαι ότι, όταν ο Φιλιππίδης τιμωρηθεί για τις παράνομες πράξεις του, τότε μπορεί να παίζονται τα σίριαλ στα οποία συμμετείχε, γιατί το θετικό του κομμάτι θα έχει διαχωριστεί από το αρνητικό. Τώρα είναι όλα μπερδεμένα και υπάρχει πολύς θυμός, γιατί ο Φιλιππίδης –και ο κάθε Φιλιππίδης– δεν έχει υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του, με τις οποίες έβλαψε τόσο κόσμο. Τρεις στιγμές που καθόρισαν τη ζωή σας. Την επαγγελματική να υποθέσω. Θα πω μια: Ο οργασμός της αγελάδας, γιατί με έκανε σκηνοθέτη και με έκανε να ελπίζω και να πιστεύω ότι τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Τι κάνετε όταν ηττάστε; Σκέφτομαι πώς μπορώ να γίνω καλύτερη. Πιστεύω ότι οι ήττες είναι μέρος της ζωής και δεν πρέπει να τις παίρνουμε κατάκαρδα και να σκεφτόμαστε ότι στη γωνία μας περιμένει μια ωραία νίκη! Παιδική ηλικία. Η πρώτη εικόνα που θέλετε να μας περιγράψετε. Μου άρεσε πολύ όταν πήγα στο σχολείο, στην πρώτη δημοτικού, γιατί είχε πολλά παιδιά. Ως μοναχοπαίδι στο σπίτι υπέφερα από έλλειψη παρέας. Τρία πράγματα που δεν θα κάνατε ποτέ; Γενικά μου αρέσει να σκέφτομαι θετικά και όχι αρνητικά, οπότε δεν έχω σκεφτεί τρία πράγματα που δεν θα έκανα ποτέ, αλλά τα δεκάδες που ήθελα να κάνω! Ποια είναι η σχέση σας με τα παιδιά σας; Τα αγαπώ πολύ, καθώς και τα εγγονάκια μου. Αθήνα. Τι αγαπάτε σε αυτήν την πόλη και τι αποστρέφεστε; Μου αρέσει που ξέρω τόσο κόσμο από διαφορετικές εποχές της ζωής μου. Πάντα συναντάω γνωστούς, όταν βγαίνω, και αυτό είναι ευχάριστο, γιατί δημιουργεί μια αίσθηση έντονου κοινωνικού ιστού, μια αίσθηση ότι ανήκω. Αποστρέφομαι το κακότεχνο και θυμωμένο γκράφιτι που έχει κατακλύσει όλο το κέντρο και το έχει ασχημύνει. Υπέροχα νεοκλασικά να είναι έτσι μουτζουρωμένα. Θα ήθελα ο Δήμαρχος να κάνει κάτι γι’ αυτό άμεσα, έτσι ώστε να απολαμβάνουμε το κέντρο της πόλης μας χωρίς όλες αυτές τις θυμωμένες μουτζούρες. Ο Τζουλιάνι, όταν ήταν Δήμαρχος της Νέας Υόρκης, καθάρισε το μετρό και τα βαγόνια από το γκράφιτι μέσα σε ένα χρόνο. Το μετρό άλλαξε όψη και ξαφνικά έγινε πιο φιλικό και πιο ασφαλές. Το ίδιο πιστεύω ότι μπορεί να γίνει και στην Αθήνα. Θα έχει σημαντικό θετικό αντίκτυπο στη διάθεσή μας προς τον εαυτό μας και προς τους άλλους. Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό και ελπίζω να γίνει. Μιλήστε μας για τη νέα σας σειρά Πυρετός στην Κυψέλη. Η έδρα μας είναι στην Κυψέλη και έχουμε μία ιδιαίτερη ευαισθησία περί του θέματος. Θα ήθελα πολύ να κάνω μια σειρά που διαδραματίζεται στην Κυψέλη και σίγουρα ακουμπάει το θέμα των διαφορετικών φυλών που έχουν ενταχθεί σε αυτή τη γειτονιά. Δεν θέλω να πω περισσότερα για να μην το ματιάσουμε. Πάντως… I Love Kyspeli!

«Πιστεύω ότι οι ήττες είναι μέρος της ζωής και δεν πρέπει να τις παίρνουμε κατάκαρδα και να σκεφτόμαστε ότι στη γωνία μας περιμένει μια ωραία νίκη!»

Σύμμαχος της υγείας σας! Τα διαγνωστικά κέντρα ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ δραστηριοποιούνται στον χώρο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας από το 1991. Διαθέτουμε σύγχρονο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό με προηγμένο λογισμικό που ανανεώνεται διαρκώς. Οι ιατροί μας, με την πολυετή εμπειρία και εξειδίκευσή τους, οι υψηλής κατάρτισης τεχνολόγοι και το άριστα εκπαιδευμένο διοικητικό προσωπικό μας, παρέχουν καθημερινά ιατρικές υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και αξιοπιστίας. Με αληθινό ενδιαφέρον για τις ανάγκες κάθε εξεταζόμενου, παρέχουμε Αξιόπιστη Διάγνωση με Σεβασμό στον Άνθρωπο χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης. Εδώ και 30 χρόνια, είμαστε πάντα δίπλα σας, πολύτιμος Σύμμαχος της Υγείας σας!

Αξιόπιστη Διάγνωση - Σεβασμός στον Άνθρωπο! Αθήνα ( Έναντι Πολυτεχνείου) Πατησίων 49, Αθήνα 10433

Άνω Πατήσια (Πλησίον Σταθμού ΗΣΑΠ) Πατησίων 345, Αθήνα 11144

Τ: 210 52 22 500, F: 210 52 42 970, Ε: info@medpap.gr, U: www.medpap.gr

ΑΘΗΝΑ Η ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Μια περιήγηση σε τόπους της Αθήνας, όπου τα ανθρώπινα πάθη και η Ιστορία διασταυρώθηκαν με τη βία και τον θάνατο. Μια καταγραφή των σκοτεινών πλευρών της αθηναϊκής πατριδογνωσίας, απ’ όπου αναβλύζει η απωθημένη αστεακή «μνήμη του αίματος».

Γράφει ο Γιάννης Ράγκος

Αριστερά: Η εκκλησία της Καπνικαρέας το 1843, σε χαλκογραφία του Γάλλου ζωγράφου και περιηγητή, Theodore du Moncel. Δεξιά: Η ίδια όψη της εκκλησίας και της μικρής πλατείας, όπως είναι σήμερα. photo: Κατερίνα Ράγκου

#07

ΚΑΠΝΙΚΑΡΈΑ (ΟΔΌΣ ΕΡΜΟΎ): Ο φόνος του υπουργού «περί λυχνών αφάς» Τον Αύγουστο του 1850, η μικρή πλατεία της Καπνικαρέας στην Ερμαϊκή οδό βάφτηκε με το αίμα του υπουργού Παιδείας, που εκτελέστηκε από τους πολιτικούς αντιπάλους

του, την ώρα που έδυε ο ήλιος και άναβαν οι λυχνίες («περί λυχνών αφάς»). Πρόκειται για τη μοναδική πολιτική δολοφονία κατά την οθωνική περίοδο.

Ο βυζαντινός ναός του 11ου αιώνα (με μέρος της αγιογράφησής του φιλοτεχνημένο από τον Φώτη Κόντογλου), που βρίσκεται περίπου στο μέσον του πεζοδρομημένου τμήματος της οδού Ερμού και έχει το παράξενο όνομα Καπνικαρέα (πιθανώς από τον ειδικό φόρο της βυζαντινής εποχής «καπνικόν», του οποίου ο εισπράκτορας ονομαζόταν «καπνικαρέας»), γλίτωσε την κατεδάφιση τέσσερις φορές: την περίοδο 1834-1835, κατά τη διάνοιξη της οδού Ερμού (Ερμαϊκής οδού), λίγο αργότερα σε υλοποίηση του πολεοδομικού σχεδίου της Αθήνας από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Λέο φον Κλέντσε, το 1850 από τους κατοίκους της περιοχής που ήθελαν να καταπατήσουν τον χώρο και το 1863 για λόγους διευκόλυνσης της κυκλοφορίας. Εξαρχής, γύρω από την εκκλησία εγκαταστάθηκαν εύποροι αστοί, μεταξύ των οποίων και ο πολιτικός και αγωνιστής του 1821, Νικόλαος Κορφιωτάκης, από τον Μυστρά αλλά με κερκυραϊκές ρίζες («από τους Κορφούς»). Στις 11 Αυγούστου 1850, ο 58χρονος βουλευτής Λακεδαίμονος, ως υπουργός Παιδείας και Εκκλησιαστικών στην κυβέρνηση Κριεζή, υπέγραψε τον Συνοδικό Τόμο, με τον οποίο αναγνωριζόταν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το αυτοκέφαλο της Ελληνικής Εκκλησίας. Η ανακήρυξη του αυτοκέφαλου εορτάστηκε την Κυριακή 20 Αυγούστου, με επίσημη τελετή στον (τότε, μητροπολιτικό) ναό της Αγίας Ειρήνης (οδός Αιόλου),

με την παρουσία του Κορφιωτάκη, της πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας αλλά και της βασίλισσας Αμαλίας, η οποία εκείνη την περίοδο ασκούσε καθήκοντα αντιβασιλείας — ο βασιλιάς Όθωνας βρισκόταν στο Μόναχο. Μετά την τελετή, ο Κορφιωτάκης μετέβη με άμαξα στην –εξοχική τότε– περιοχή των Πατησίων, όπου πραγματοποιούνταν κυριακάτικες συναυλίες, για να επιστρέψει στο σπίτι του, που βρισκόταν στη δυτική πλευρά της Καπνικαρέας «περί την ώραν 7 μ.μ. ή περί λύχνων αφάς», όπως σημείωνε στο φύλλο της 24ης Αυγούστου η εφημερίδα Αιών, συμπληρώνοντας: «Εν ω κατέβαινε […] ο Ν. Κορφιωτάκης […] πυροβολείται πλησίστατα δια πιστολίου εις την καρδίαν και μόνον προφέρων φωνήν γοεράν “ωχ!” πίπτει γονυκλιτήσας προ της θύρας της οικίας του. […] Ο δολοφόνος ετράπην εις φυγήν άμεσον […]. Ο Κορφιωτάκης, θανατηφόρον φέρων πληγήν, ανεβιβάσθη αιρόμενος επί της κλίνης του. Η επιστήμη συνέτρεξεν ευθύς, αλλά δεν ηδυνήθη να δώση ζωήν εις οργανισμόν κατεστραμμένον τέως. […] Εντός ωρών δύο εκπνέει, απαρηγόρητον εγκαταλείπων σύζυγον και τέσσαρα ορφανά παιδιά». Η είδηση της δολοφονίας συντάραξε την Αθήνα και πλήθος κόσμου έσπευσε στο σπίτι του θύματος, όπου είχαν ήδη συγκεντρωθεί υπουργοί, αξιωματούχοι της Αυλής κ.ά., ενώ τη χήρα επισκέφθηκε και η Αμαλία. Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, η δολοφονία προκάλεσε το ζωηρό ενδιαφέρον και του Όθωνα, που πληροφορήθηκε το γεγονός με κάποια καθυστέρηση. Τα ξημερώματα της 21ης Αυγούστου, σε σπίτι στην περιοχή των Στρατώνων (σημερινό Μεταξουργείο), συνελήφθησαν ο 21χρονος δράστης της δολοφονίας, Θωμάς Ζυγούρης, που κατηγορούταν και για άλλες δολοφονίες και ακόμα δύο άτομα, ενώ, λίγες μέρες μετά, ο 21χρονος ανθυπολοχαγός της Οροφυλακής, Γιώργος

Κοσσονάκος. Όλοι οι συλληφθέντες ήταν Μανιάτες, ενώ ειδικότερα ο Κοσσονάκος ήταν εγγονός (από την πλευρά της μητέρας του) της οικογένειας Μαυρομιχάλη. Από τις (μακροχρόνιες) ανακρίσεις προέκυψε ότι επρόκειτο για πολιτική δολοφονία, που είχε οργανωθεί στη Μάνη από την οικογένεια Μαυρομιχάλη, εξαιτίας των πολιτικών διαφορών που είχαν από πολλών ετών με τον Κορφιωτάκη, χρησιμοποιώντας ως πληρωμένο εκτελεστή («όργανο επ’ αμοιβή», σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής) τον Ζυγούρη. Στις 11 Μαΐου 1851, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας εξέδωσε βούλευμα, με το οποίο παρέπεμπε σε δίκη πέντε άτομα, μεταξύ των οποίων και μέλη της οικογένειας Μαυρομιχάλη. Η υπόθεση εκδικάστηκε στο Κακουργιοδικείο Αθηνών από τις 30 Ιουνίου έως τις 6 Ιουλίου 1852 και οι ένορκοι έκριναν ως ένοχο μόνον τον Ζυγούρη, ο οποίος ακούγοντας την απόφαση διερωτήθηκε: «Εγώ ένοχος και οι άλλοι αθώοι;». Λίγη ώρα μετά, το δικαστήριο τον καταδίκασε «εις κεφαλικήν ποινήν». Το πρωί του Σαββάτου 13 Σεπτεμβρίου 1852 εκτελέστηκε με καρατόμηση στην περιοχή του Θησείου, παρουσία «άπειρου πλήθους λαού» και υπό ιδιαίτερα «άγριες» συνθήκες: ο Ζυγούρης αντιστάθηκε στους δημίους του, με αποτέλεσμα αυτοί, προκειμένου να τον εξουδετερώσουν, να τον μαχαιρώσουν μέχρι θανάτου και κατόπιν να τοποθετήσουν στο ικρίωμα το πτώμα του, ώστε να ολοκληρωθεί το τυπικό της διαδικασίας!

Ο Γιάννης Ράγκος (1966) είναι ανεξάρτητος (freelance) δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τελευταίες εκδόσεις του: το αστυνομικό μυθιστόρημα Μυρίζει αίμα (Καστανιώτης, 2019) και το κόμικ Ληστές (Polaris, 2020) σε σενάριο δικό του και σχέδια Γιώργου Γούση.

Για την οικογένεια Κυριακάκη ο χώρος της κορνίζας αποτελεί οικογενειακή παράδοση για δεκαετίες. Η Άννα Κυριακάκη και οι συνεργάτες της, δημιουργούν για εσάς τις πιο απαιτητικές κατασκευές και καλύπτουν κάθε ιδιαίτερη ανάγκη σας. Με εμπειρία 35 και πλέον χρόνων στον χώρο της κορνίζας και των έργων τέχνης, συνεχίζουμε με όρεξη και δημιουργικότητα! Η εμπειρία, η τέχνη και η αισθητική μας έχουν εμπνεύσει την εμπιστοσύνη καταξιωμένων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών καθώς και πολλών επαγγελματιών του χώρου. Μέσα από μία μεγάλη ποικιλία κορνιζών, χειροποίητων αλλά και εισαγωγής, passepartout, επιχρυσωμένα φιλέτα και πολλά άλλα μπορείτε να επιλέξετε τον ιδανικό συνδυασμό για εσάς, το σπίτι, το γραφείο ή τους φίλους σας.

Στο εργαστήρι μας, δημιουργούμε χειροποίητες κορνίζες με αγάπη και μεράκι, σ’ ένα ζεστό περιβάλλον γεμάτο τέχνη! Ελάτε να πάρετε ιδέες και να μας καθοδηγήσετε σχετικά με τις ανάγκες του χώρου σας κι εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για το αποτέλεσμα που θα αγαπήσετε!

3ης Σεπτεμβρίου 101, Πλ. Βικτωρίας | Τ: 210 88 17785 e: akuriakaki@gmail.com | Fb: @KornizesAnnaKuriakaki

www.annakyriakaki.gr

* ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΑΛΤΑΔΟΡΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ «ΟΧΙ» Η ιδέα για αυτό το αφιέρωμα προέκυψε από δύο λόγους. Πρώτο, ένα απόσπασμα σε κείμενο του Μίμη Χριστοφιλάκη που δημοσιεύθηκε στο τεύχος που ήταν αφιερωμένο στην Καισαριανή και είχε μία αναφορά που την παραθέτουμε αυτούσια. Ο εξαίρετος Καισαριανιώτης συγγραφέας Μάριος Χάκκας σε συνεδρίαση του Δήμου Καισαριανής το 1964 πρότεινε: «“Κύριε Δήμαρχε, κύριοι συνάδελφοι, ασφαλώς θα γνωρίζετε πως μεταξύ των Ελλήνων που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο, υπήρξαν και μερικοί σαλταδόροι. Παρακαλώ να ληφθεί μέριμνα να κατατεθεί στεφάνι στη μνήμη των”. Φυσικά, μου αφαιρούν τον λόγο, άλλοι με βρίζουν. Σκέφτομαι αυτά τα σκληρά παιδιά που είχανε σύμβουλό τους την πείνα. Έφτασαν κατάμονα μπροστά στον τάφο, χωρίς ελπίδα ότι το κόμμα θα τους κάνει μνημόσυνο… Και πώς να συμπαρασταθείς στη μοναξιά τους. Σε ποιες ιδέες ακούμπησε ο σαλταδόρος;». Η Ιστορία μερικές φορές είναι άδικη απέναντι στους δεύτερους και τρίτους ρόλους. Έχουμε ανάγκη από Ήρωες, κατανοητό. Αλλά υπάρχουν και ρυάκια, μικρές ιστορίες και είναι δείκτης πολιτισμού να ανιχνεύουμε αυτό που δεν λάμπει αλλά χωρίς την ύπαρξή του ίσως να μην είχαμε και τους Ήρωες. Ο δεύτερος λόγος είναι η επέτειος του ΌΧΙ που μας έκανε να σκεφτούμε γενικότερα για το ΌΧΙ, την άρνηση, τη μη υποταγή... Κοντά σε αυτά συναντηθήκαμε με τους ανθρώπους του Μικρού Ήρωα, που απλόχερα μας βοήθησαν να παρουσιάσουμε τους δεύτερους... ήρωες. Όλα αυτά μαζί είναι το αφιέρωμα που θα διαβάσετε στις παρακάτω σελίδες. Χ.Ξ.

ούπατις ουπς»: * «Ούπατις Η ιαχή των σαλταδόρων. Πίκολο, Φιφίκος, Τζίμυς,

Βολίδας, Φώντας... πραγματικά ονόματα και παρατσούκλια κάποιων που έδρασαν εκείνα τα χρόνια. Προσπαθήσαμε να μιλήσουμε με έναν από τους τελευταίους σαλταδόρους αλλά δεν τα καταφέραμε, δυστυχώς...

Από τις πρώτες μέρες της γερμανικής Κατοχής, οι κατακτητές διαπίστωσαν ότι είχαν να αντιμετωπίσουν μια απρόβλεπτη μορφή αντιστασιακής δράσης στο πεδίο του αντάρτικου των πόλεων. Και ακόμα πιο απρόβλεπτη ήταν η ηλικία των αντιπάλων τους. Έφηβοι, χωρίς στηρίγματα στη ζωή, που προσπαθώντας να επιβιώσουν στη μεγάλη πείνα της Κατοχής, αψήφιστα αντιμετώπιζαν τον θάνατο για να… απαλλοτριώσουν από τη γερμανική ιδιοκτησία μόνο και μόνο μερικές κουραμάνες, κάποιες κονσέρβες ή άλλα διάφορα αντικείμενα καθημερινής χρήσης (π.χ. κουβέρτες). Ένα παιδί ή το πολύ δύο από την ομάδα σάλταραν στην καρότσα του φορτηγού –ενίοτε και σε εμπορικά βαγόνια τρένων– είτε αυτό βρισκόταν εν κινήσει είτε σταματημένο και πετούσαν με γοργές κινήσεις τις κουραμάνες στον δρόμο, όπου τις μάζευαν τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας που ακολουθούσαν τρέχοντας στον δρόμο. Τη λεία τους, κατόπιν, την μοίραζαν στους αναγκεμένους της γειτονιάς τους. Χάρη στα πειρατικά ρεσάλτα τους ονομάστηκαν «σαλταδόροι», ενώ μεταξύ τους είχαν και συνθηματική βαθμοφόρα ιεραρχία. Οι έμπειροι ονομαζόταν «Αετοί» και οι πρωτάρηδες «Σπουργίτια». Μερικές φορές ασχολούνταν και με την απαλλοτρίωση των λάστιχων σταματημένων γερμανικών αυτοκινήτων, πράγμα που εκτός από θράσος, αφοβιά και ακροβατικές ικανότητες, χρειαζόταν και κατοχή και τεχνικών γνώσεων, για να βγάλουν τις σαμπρέλες από τις ρόδες, απαραίτητες για να φτιάχνουν σόλες στα παπούτσια τους. Οι σαλταδόροι δρούσαν κυρίως στις συνοικίες, με πιο περιώνυμες τις «συμμορίες» του Βύρωνα και του Παγκρατίου από τη μια μεριά, της Κοκκινιάς, του Μεταξουργείου Αγίου Παύλου, όπου οι διελεύσεις γερμανικών και ιταλικών καμιονιών ήταν για διαφόρους λόγους συχνότερες από αλλού. Αφότου κόπασαν οι μήνες της μεγάλης πείνας, τα αγόρια της «σάλτας» αναβάθμισαν τις απαλλοτριώσεις τους σε πιο χρήσιμα υλικά, όπως πολεμοφόδια, εισβάλλοντας και σε αποθήκες εξοπλισμού, ενώ εντάχθηκαν και στις αντιστασιακές ομάδες, κυρίως στο ΕΑΜ. «Ούπατις ούπατις ουπς», για να θυμηθούμε και την προσευχή-σύνθημα των σαλταδόρων, πριν από το «ντου» στην καρότσα με τα λάφυρα. Στον ελληνικό κινηματογράφο υπάρχουν σκηνές με σαλταδόρους στις ταινίες Ξυπόλυτο Τάγμα και Ματωμένα Χριστούγεννα. Γιώργος Βλάχος

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - Ξενοφών (Φώντας) Φιλέρης, Οι Σαλταδόροι του Βύρωνα - Δ. Παλαιολογόπουλος, Το Παγκράτι στην Εθνική Αντίσταση σελ.56 - Κ. Χατζηπατέρας & Μ. Φαφαλιού-Δραγώνα, Μαρτυρίες 1941-44, Η Αθήνα της Κατοχής τόμος Β΄: Η αργκό των σαλταδόρων σελ. 20 και διάφορες μαρτυρίες σε πρώτο πρόσωπο έως και σελίδα 28.

- Περιοδικό ΕΑΜ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ άρθρο Χαράλαμπου Ρούπα, Σαλταδόροι, ένας πρωτότυπος και γραφικός τρόπος αντίστασης.

- HELLAS SPECIAL blog της Τέτης Σώλου, «ΟΙ Σαλταδόροι»

Ο ευθυτενής Καισαριανιώτης Γιώργος Δρακόπουλος, που κουτσαίνει λίγο από το δεξί του πόδι και όταν περπατά μου φέρνει στο μυαλό σημαία που ανεμίζει ελαφρά, είναι σήμερα ενενήντα χρονών. Τον Ιούνιο του 1943, ήταν σταθμευμένο στην αρχή της Υμηττού, ένα γερμανικό όχημα. Ο δεκατετράχρονος Γιώργος, με ένα σουγιαδάκι,πήγε σκυφτός και τρύπησε το ένα λάστιχο. Ο Γερμανός από απέναντι, στον Άγιο Νικόλαο, τον αντιλήφθηκε, τον πυροβόλησε στο πόδι και μετά έτρεξε και πρόλαβε τον σαστισμένο Γιώργο και τον χτύπησε στο κεφάλι, με την λαβή του όπλου. Πάλι καλά που δεν τον σκότωσε. Εκτός από το τραύμα στο πόδι, που του άφησε μια μικρή αναπηρία, το χτύπημα στο κεφάλι και ο τρόμος του άφησαν τραύμα στηνγλώσσα. Ιδιαίτερα δεν μπορούσε να προφέρει το γράμμα ρο. Ακόμα και σήμερα, τις συλλαβές τις λέει κάπως αργά ,τις χωρίζει και τις προσθέτει σαν ψηφιδωτό. «Τότε η λέξη “καλημέρα”, μου έπαιρνε πέντε λεπτά», μου λέει. Ο Γιώργος συνελήφθη στο τέλος του 1947 για αναγραφή συνθημάτων στους τοίχους και στάλθηκε εξορία στα Γιούρα. Μετά τον μετέφεραν στη Μακρόνησο και εκεί, εκτός από τα άλλα προβλήματα, είχε και το πρόβλημα της γλωσσικής δυσχέρειας. Ντρεπόταν, μου λέει, πολύ. Για όποιον δεν ντρέπεται, η ζωή είναι εύκολη. Στο πρώτο πρωινό ονομαστικό προσκλητήριο παρόντων που τους έκαναν στη Μακρόνησο, τον έπιασε άγχος, αν θα μπορέσει να πει το «παρών». Το ανυπέρβλητο πρόβλημα με το ρο. «Μόλις ήρθε η σειρά μου, νόμισα πως βρήκα τη λύση, μου λέει , είπα “εδώ”, λέξη που δεν έχει το ρο.» Χαλασμός έγινε. «“Εδώ, τι ‘ναι αυτό το εδώ, ρε πούστη; Βγες έξω απ’ τη γραμμή” μου φωνάζουν και άρχισε ένα άγριο ξύλο, γιατί το θεώρησαν το “εδώ”, συνθηματικό και ύποπτο».

Σαλταδόροι στην κατοχή, (Λάδι σε Α4), Γιώργος Μικάλεφ, 2016

Το ξυπόλυτο τάγμα «Ξυπόλυτο Τάγμα» ήταν το όνομα μιας ομάδας περίπου 160 παιδιών, εφήβων και νέων (αγοριών), που τον Απρίλιο του 1941 εκδιώχθηκαν από το Παπάφειο ίδρυμα της κατοχικής Θεσσαλονίκης, ίσως και από άλλα ορφανοτροφεία, γιατί επιτάχθηκαν τα κτίρια από τους Ναζί. Βρήκαν καταφύγιο στα ερείπια του βομβαρδισμένου 424 Στρατιωτικού Νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης και έδρασαν κυρίως στην Άνω Πόλη. Έγιναν σαλταδόροι, όπως πολλοί συνομήλικοί τους «μάγκες» τον ίδιο καιρό.

Στο επόμενο προσκλητήριο, ο Γιώργος –παγωμένος– φώναξε ένα δειλό «παγών» και γλίτωσε. Μετά σιγά-σιγά και χωρίς τα χαλικάκια του Δημοσθένη, αλλά με τη βοήθεια συγκρατουμένων του, κατάφερε να προφέρει ένα κανονικό παρών. Πέρασε και από άλλες φυλακές, Αίγινας, Τρικάλων και μετά, όταν ήρθε η στρατολογική κλάση του, ξανά πάλι στη Μακρόνησο, από όπου και απελύθη το 1954. Σήμερα, η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά του Γιώργου δίνουν ένα ευγενικό και ηθελημένο «παρών», στην πλατεία Καισαριανής και εμείς οι φίλοι του είμαστε εδώ παρόντες, να τον σεβόμαστε και να τον αγαπάμε. Υ.γ. Ο Γιώργος θυμάται στα Γιούρα, στην πρωινή προσευχή, έναν άγριο λοχία να τους φωνάζει «γιατί δεν κάνετε τον σταυρό σας, γαμώ τον σταυρό σας». Ο θεοσεβούμενος λοχίας, γαμώ τον σταυρό του. Μίμης Β. Χριστοφιλάκης, 25/2/2019

Λάκης Σοφιανός Ο Λάκης Σοφιανός ήταν Έλληνας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός για τις ομάδες του Αρίωνα Αγίου Αρτεμίου, του Παναθηναϊκού, του Παναιγιαλείου, του Ολυμπιακού και του Άρη Θεσσαλονίκης. Ο Μιχαήλ Σοφιανός, ή Λάκης, γεννήθηκε το 1932 στη φτωχογειτονιά της Γούβας, στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της κατοχής έγινε σαλταδόρος στα γερμανικά καμιόνια.

Ντου Στη γωνία των οδών Σταδίου και Αμερικής, εκεί που σήμερα είναι η Τράπεζα Πειραιώς, υπήρχε τότε φυλάκιο Ιταλών. Τρεις πιτσιρικάδες «με τρύπιο παντελόνι» έκαναν ντου και κούρσεψαν το καμιόνι που πήγαινε φαγητό στους Ιταλούς στρατιώτες. Το περιστατικό αυτό έγινε τραγούδι (Ο Φοφίκος) σε στίχους Φιλέρη Ξενοφώντα και μουσική Γιώργου Ζαμπέτα

Από το «Λεξικό της πιάτσας», Βρασίδας Καπετανάκης

Τρεις φίλοι απ’ το Βύρωνα με τρύπιο παντελόνι χωρίς να κάνουν σαματά κουρσέψαν το καμιόνι και μύρισε Θεούλη μου ο δρόμος μακαρόνι Σταδίου κα Αμερικής μέχρι Κολοκοτρώνη

Στο ανάγνωσμα του Μικρού Ήρωα, η αναφορά των σαλταδόρων γίνεται κυρίως μέσω του Σπίθα και μερικών από τα μικρότερα μέλη της παρέας. Ο Σπίθας ιδιαίτερα, είχε ειδικευτεί να πέφτει σε ανοικτά γερμανικά καμιόνια γεμάτα φρέσκες κουραμάνες και σε ελάχιστο χρόνο να τα μετατρέπει σε ανοικτά γερμανικά καμιόνια άδεια από φρέσκες κουραμάνες! Γιώργος Βλάχος

Με εξαίρεση τον Κεραυνό και τον Αρτέμιο, που ήταν άντρες, καθώς και τον Νίκο Γαλανό, που ήταν συνομήλικος με τον Γιώργο Θαλάσση, μια σειρά δεκατεσσάρων παιδιών από 8 (!) χρονών έως την εφηβική ηλικία, αγόρια και κορίτσια, πλαισίωναν διαδοχικά τη βασική τριάδα του αναγνώσματος. Το καθένα από αυτά με τη δική του προσωπικότητα, τις δικές του ξεχωριστές ιδιότητες ή «παιδικό» όπλο, με το οποίο αντιμετώπιζε τον εχθρό, έδινε ποικιλία στη δράση και στα επεισόδια του αναγνώσματος, ανανεώνοντας συνεχώς το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού. Κοινό γνώρισμα όλων, όπως και των βασικών ηρώων, το ότι ήταν ορφανά και από τους δυο γονείς τους, με εξαίρεση την Κατερίνα που ορφάνεψε αργότερα και τον Σπίθα που είχε μια... γιαγιά στην επαρχία, για τις σεναριακές ανάγκες ενός και μόνο τεύχους.

Ευχαριστούμε τον κ. Γιώργο Βλάχο και τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως για το υλικό και τη βοήθεια που μας παρείχαν για το συγκεκριμένο αφιέρωμα.

(τεύχη: 1-35)

(τεύχη: 144 -151)

(τεύχη: 163 -411)

Αντιστασιακό ψευδώνυμο μεσήλικα πατριώτη, πατέρα της Κατερίνας και αρχηγού ομώνυμης πατριωτικής οργάνωσης.

Ελληνόπουλο από την Κύπρο με εξαιρετικές ακροβατικές ικανότητες, συνομήλικο με τον Γιώργο Θαλάσση. Όπλο του η σφεντόνα, αλλά και τα πυροβόλα όπλα.

Εντεκάχρονο αγόρι από την Κρήτη, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Γιάννης Αστράκης. Ο πλέον μακρόβιος από τους μικρούς αναλώσιμους της παρέας του ΠαιδιούΦάντασμα. Σαν χαρακτήρας δράσης υπήρξε το παιδικό alter ego του Γιώργου Θαλάσση. Όπλο του η σφεντόνα.

(τεύχη: 231-247)

(τεύχη: 256-411)

Καλόγερος σε μοναστήρι της Στερεάς Ελλάδας, που αποσχηματίστηκε όταν γνωρίστηκε με το ΠαιδίΦάντασμα και έγινε σαμποτέρ στην πατριωτική ομάδα του Γιώργου Θαλάσση.

Το δεύτερο μετά τον Διαβολάκο μακροβιόυερο παιδί στην παρέα του Παιδιού-Φάντασμα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Θανάσης Μελίρης και θα πρέπει να ήταν ο μικρότερος σε ηλικία σύντροφος στην παρέα. Όπλο του το φυσοκάλαμο που πέταγε καρφίτσες.

(τεύχη: 412-473)

(τεύχη: 474-499)

(τεύχη: 500-521)

(τεύχη: 523-554)

Ο πρώτος της δεύτερης γενιάς από τους μικρούςμικρούς αναλώσιμους ήρωες της παρέας του Παιδιού-Φάντασμα. Το πραγματικό όνομα ήταν Δημήτρης Ράνης. Όπλο του μικρές μολυβένιες μπαλίτσες ή κουκούτσια που έφτυνε αιφνιδιαστικά και με δύναμη στο πρόσωπο του αντιπάλου του με αλάθητο σημάδι.

Ηλικίας μεταξύ 10 και 12 χρονών. Ξανθός με φακίδες και πανέξυπνο πρόσωπο. Όπλο του η άριστη γνώση της ιαπωνικής πάλης.

Αγόρι, όχι μεγαλύτερο από 10 χρονών, με πανέξυπνα χαρακτηριστικά, που πρόδιδαν θάρρος, θράσος, αποφασιστικότητα και ειρωνεία. Όπλο του το ότι αντιμετώπιζε τα πάντα, ακόμα και τον πιο μεγάλο κίνδυνο σαν παιχνίδι, από το οποίο έπρεπε να βγει νικητής.

Τον έλεγαν Θανάση Γρηγορά, αλλά ο Σπίθας τον βάφτισε Γάτο, γιατί ήταν ατίθασος και ανεξάρτητος χαρακτήρας. Όπλο του οι ακροβατικές του ικανότητες και το ταλέντο του ως διαρρήκτης.

%#

%$

(τεύχη: 572-591)

(τεύχη: 592-714)

(τεύχη:555-571)

(τεύχη: 607-714)

(τεύχη: 696-714)

Η δεκάχρονη Μαρία υπήρξε η “αγαπημένη” του Σπίθα, ο οποίος τη βάφτισε... σουσουράδα για το θράσος της και την τσαχπινιά της.

Ο 12χρονος κατά κόσμον Κώστας Λούλης ήταν μια πανεπιστημονική μεγαλοφυΐα. Οι γνώσεις του στη Χημεία, τη Φυσική και στα Μαθηματικά, που ανταγωνίζονταν τις γνώσεις σοφών καθηγητών στις αντίστοιχες επιστήμες, ήταν και το όπλο του

Δεκάχρονος γενναίος μαχητής, με την εξυπνάδα και το θράσος των παιδιών που μεγαλώνουν κι επιβιώνουν στο δρόμο, και εφευρετικός πολυτεχνίτης. Το πραγματικό του όνομα ήταν Πολύκαρπος Πολυκαρπίδης. Όπλο του ο ντουφεκοσωλήνας, %# παράξενο κατασκεύασμα, ένα δικής του επινόησης, που έμοιαζε μεν σαν παιχνίδι, αλλά ήταν επικίνδυνα θανατηφόρος.

Το 10χρονο κοριτσάκι από τη Λευκωσία, σε χαρακτήρα και χαρακτηριστικά, έμοιαζε σε πολλά σημεία με την προηγούμενη μικρούλα ηρωίδα της παρέας, τη Σουσουράδα, για αυτό είχε ενθουσιάσει τον Σπίθα η ένταξή της στην ομάδα. Όπλο της οι φοβερές τσιμπιές της, που μπορούσαν να ρίξουν αναίσθητο από πόνο ακόμα κι έναν μεγάλο άντρα. “Τσιμπηματοπρωταθλήτρια” δήλωνε η ίδια, για τον εαυτό της

Περίπου 14-15 χρονών, ευστροφία μυαλού αντιστρόφως ανάλογη της μυϊκής του δύναμης. Και αν μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το πιο χαζό παιδί στον κόσμο, τότε λογικά θα ήταν και το πιο δυνατό παιδί στον κόσμο. Η υπερφυσική μυϊκή δύναμή του ήταν και το όπλο του.

%$

%$

(τεύχη: 715-739)

(τεύχη: 759-791)

(τεύχη: 792-798)

(τεύχη: 740-763)

Αγόρι μεταξύ έντεκα και δώδεκα χρονών που είχε γεννηθεί στην Αμερική. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιάννης Θάσος. Όπλα του ήταν η σχεδόν υπεράνθρωπη δύναμή του, αφύσικη για παιδί της ηλικίας του, οι εκπληκτικές ακροβατικές ικανότητές του, η ασύλληπτη ταχύτητα στις αντιδράσεις του και η τέλεια γνώση του στο ζίου ζίτσου.

Αγόρι έντεκα περίπου χρονών. Το δυνατό μυστικό του όπλο ήταν τα παράξενα μάτια του που μπορούσαν να υπνωτίσουν τον άλλον ακαριαία, αιχμαλωτίζοντας τη θέλησή του. Αλλά την προσωνυμία “Τζάγκουαρ” την όφειλε -εκτός από τα χρυσαφιά του μάτια- και στην ευκινησία αίλουρου, που τον βοηθούσε να κινείται ταχύτατα και με ακροβατική ευκινησία και ευλυγισία.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Θεόδωρος Μάκρης, αλλά ο ίδιος ζητούσε να τον αποκαλούν Λιλιπούτ όπως τον αποκαλούσε ο πατέρας του χαϊδευτικά. Όπλο του ήταν μια συμπαγής καουτσουκένια σφαίρα, καθώς και οι αιφνιδιαστικές κλωτσιές του.

Ξανθόμαλλο κοριτσάκι το πολύ έντεκα χρονών από την Κρήτη. Την χαρακτήριζε το θράσος και η περιφρόνηση στον κίνδυνο, ασύμβατα... με την ηλικία της. Το “Μιμόζα” ήταν το πραγματικό μικρό της όνομα. Όπλο της μια φοβερή και άκρως αποτελεσματική φταιρνιδόσκονη, που την εκσφενδόνιζε σε όποιον την ενοχλούσε. Και οι “ενοχλητικοί” αυτοί δεν ήταν μόνο οι Γερμανοί και οι Ιταλοί, μα και οι δικοί της!

Η άρνηση έχει ενοχοποιηθεί στις μέρες μας. Αυτός που αρνείται συνήθως θεωρείται αντιδραστικός, φοβικός, προβληματικός. Και όμως. Χρειάζεται να δούμε πως κάθε Ναι, κάθε θετική πρόταση, κάθε νέα αρχή και δημιουργία βασίζεται σε μια σειρά από αρνήσεις ενάντια στα Ναι που υπάρχουν. Αυτές οι αρνήσεις είναι αναγκαίες για να ανοιχτούν νέοι δρόμοι και για να γεννηθεί το νέο και ελπιδοφόρο. Όταν λες ΌΧΙ, δεν ξέρεις τι θα επακολουθήσει. Δεν είσαι υποχρεωμένος να ξέρεις. Ποιος ήξερε την κατάληξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου; Σίγουρα, αν ζύγιζες ψυχρά τις συνθήκες και τον συσχετισμό, μάλλον ΝΑΙ έπρεπε να πεις. Τα μίζερα ΝΑΙ δεν γεννούν τίποτα άλλο πέρα από φόβο και χαμοζωή. Τα ΌΧΙ είναι οι πρώτες ηλιαχτίδες μετά από έναν βαρύ χειμώνα. Τα ΌΧΙ οφείλουν να μετασχηματίζονται σε ΝΑΙ. Έτσι προχωράει η ζωή και η ιστορία. Απλά χρειάζεται προσοχή στα ΌΧΙ που είναι ΝΑΙ, που λέγονται μόνο και μόνο για να κοροϊδεψουν, να αποπροσανατολίσουν, να μπερδέψουν. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΤΟ ΕΝΝΟΕΙΣ.

Υπάρχουν μεγάλες αρνήσεις, όχι μόνο αυτές που κάνει κανείς ατομικά, αναγκαστικά ή και με συναίσθηση των πιθανών επιπτώσεων, αλλά αρνήσεις που έχουν ένα συλλογικό υποκείμενο και προβάλλονται σε ιστορικές στιγμές, σε στιγμές που κρίνεται η μοίρα ενός τόπου, ενός έθνους, ενός λαού. Αρνήσεις διόλου εύκολες και με μεγάλες συνέπειες, αφού συνήθως συγκεντρώνουν τα πυρά, πραγματικά και συμβολικά, και την ιδιαίτερη πίεση είτε με τον οικονομικό στραγγαλισμό ή την εναέρια τιμωρία είτε ακόμα την κατοχή της επικράτειας. Οι έμποροι των εθνών, οι φιλόδοξοι υποψήφιοι κοσμοκράτορες, οι περιφερειακοί χωροφύλακες δεν σταμάτησαν να εξυφαίνουν σχέδια και επιχειρήσεις άλωσης και κατάκτησης εδαφών κι ό,τι αυτά κουβαλούν και περιέχουν στα έγκατά τους, θαλασσών (τα σύγχρονα «οικόπεδα»), εναέριου χώρου (και διαστήματος), πνευματικών δικαιωμάτων (πατέντες και καινοτομίες) και, φυσικά, συνειδήσεων (κάτι που δεν υπήρχε σε τέτοιο βαθμό κατά το παρελθόν). Τα σύγχρονα «Όχι» του ελληνισμού ειπώθηκαν σε στιγμές που ο πολιτικός κόσμος έριχνε την μπάλα στην εξέδρα, μετακόμιζε σε άλλες περιοχές πιο ασφαλείς, εξήγαγε τον πλούτο σε σίγουρα μέρη-παραδείσους ή συνεργαζόταν ανοικτά με τις Κομαντατούρ ή τις τρόικες στο Χίλτον ή ακόμα έπαιρνε τας εντολάς στις πολυτελείς αίθουσες της Μεγάλης Βρεττανίας, στου Ζόναρς και σε άλλα στέκια. Το «Όχι» του 1940 έδωσε μια εποποιία ανάτασης και συσπείρωσης ενός λαού και γέννησε το ΕΑΜ και τον εθνικοαπλευθερωτικό αγώνα. Μια από τις λαμπρότερες «στιγμές» μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Στις μέρες μας, στο μεταίχμιο δύο αιώνων, ο Ελληνισμός στην Κύπρο αρνήθηκε τη φόρμουλα του σχεδίου Ανάν που υποστήριζαν όλοι οι μεγάλοι και ασκούσαν φοβερή πίεση να αυτοκαταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και να μετατραπεί ανοικτά σε ένα προτεκτοράτο, νομιμοποιώντας και την τουρκική εισβολή. Αυτές οι προσπάθειες συνεχίζονται με παντοίους τρόπους και σήμερα. Το «Όχι» εκείνο έδωσε παράταση ζωής. Αλλά στη δεύτερη δεκαετία του 21ου, ένα άλλο «Όχι» στα τελεσίγραφα της ευρωκρατίας ανέβασε την αξιοπρέπεια του λαού στα ύψη, για μια βδομάδα, και ύστερα με μηχανορραφίες και αφάνταστη μικρότητα των «διαπραγματευτών» που θα έσκιζαν τα μνημόνια, την γκρέμισαν, κατεδαφίζοντας και την ελπίδα ενός λαού. Ακόμα πληρώνουμε αυτήν την οδυνηρή «έξοδο» από τα μνημόνια, ενώ έχει υποθηκευτεί η χώρα για 99 χρόνια (μόνον…). Πληρώνουμε την πλήρη ευθυγράμμιση των εγχώριων ελίτ με ό,τι επιθυμούν Προστάτες (τάχα σύμμαχοι) και Δανειστές. Αυτά τα «Όχι» δεν ήταν αναμενόμενα. Μάλλον απρόσμενα ήσαν για πολλούς. Και θέτουν ερωτηματικά για το συλλογικό συνειδησιακό φορτίο που υπάρχει σε έναν τόπο που είναι φορτωμένος με ιστορία, με καλές και κακές στιγμές, με μεγάλα κατορθώματα και διαστήματα υποτέλειας και διευρυμένου ραγιαδισμού. Τι σόι πράγμα είναι ο ριζοσπαστισμός που διατρέχει σαν κόκκινο νήμα την ιστορία του τόπου, πώς μετριέται, αν μετριέται, και πόσο υπολογίζεται σαν παράγοντας που μπορεί να συνεισφέρει σε μια μεγάλη διέξοδο; Τα «Όχι» που σημαδεύουν, πιέζουν για απαντήσεις. Ρούντι Ρινάλντι

Χ.Ξ.

Εκτός από τα μεγάλα Όχι, που καθορίζουν την πορεία ενός λαού και Έθνους υπάρχουν τα «μικρά καθημερινά όχι». Αυτά λέγονται ή δεν λέγονται ανάλογα τη θέληση, την αντοχή, τη συγκρότηση του ανθρώπου. Η στάση ζωής, τα κριτήρια, οι καταβολές. Τα όρια, οι ανασφάλειες, οι ενοχές. Όλα αυτά μαζί καθορίζουν τις ζωές μας. Πολλές φορές ο περίγυρος σου κλείνει το μάτι και σε καλεί σε μία «ύπεύθυνη» στάση. Μερικές φορές, αν πεις «ναι» κανείς δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει, πέρα από τον εαυτό σου... Δύσκολες καταστάσεις!

Ήμουν πεντέμισι χρονών, όταν ο πατέρας μου ψυχομαχούσε στη σάλα του σπιτιού μας, το 1955. Η αδερφή του, η θειά μου Πότα, άγρυπνη τον παράστεκε. Η μάνα μου, που τα είχε χαμένα, ανεβοκατέβαινε από το χειμωνιάτικο στο κρεβάτι του και του έφερνε νερό και βρεγμένες πετσέτες. «Κουράγιο Βασίλη μου», του έλεγε συνέχεια. Η αναπνοή του βάραινε και δυσκόλευε. Το μαρτύριό του κράτησε δυόμισι μέρες. Η θειά μου Πότα τα έβαζε με τη μάνα της, την πολύ αυστηρή γιαγιά Κατίγκω από το Γεράκι, και την κατηγορούσε ότι τα καταράστηκε τα παιδιά. Το άλλο παιδί ήταν ο μπάρμπας μου ο Μήτσος, που γύρισε με ένα πόδι από την Αλβανία. Το γεγονός μαθεύτηκε στο χωριό «ο Βάσος ψυχομαχάει…». Άρχισαν να έρχονται οι φίλοι του στο σπίτι για να τον αποχαιρετήσουν. Και είχε πολλούς. Ήταν του κρασιού και της ταβέρνας. Αλλά οι περισσότεροι ήταν φίλοι του από τον πόλεμο της Αλβανίας, που ο πατέρας μου πολέμησε ως λοχίας.

8ο Σύνταγμα Λακώνων, IV Μεραρχία, Διοικητής, Κλεάνθης Μπουλαλάς. Ερχόντουσαν και παρέες. Πήγαιναν στη σάλα, τον χαιρετούσαν, έβγαιναν κλαμένοι και όλοι κάπνιζαν. Η μάνα μου έβγαλε όλες τις καρέκλες στην αυλή. Άκουγα και τις συζητήσεις τους. Τεπελένι, Κετσέας, Λάτσης, Νιβίτσα κ.α. Τη Νιβίτσα, ένα μικρό ορεινό χωριό πριν το Τεπελένι, την άκουγα ως νυφίτσα και δεν καταλάβαινα. Θυμάμαι πολλούς. Τον μπάρμπα Γιώργο τον Πουλάκο να κλαίει και να του δίνει η μάνα μου πετσέτα να σκουπιστεί. Τον μπάρμπα Μένη τον Παυλάκο,τον Παντελή Παντελεάκη, τον Στυλιανό τον Γιωργίτσο, τον Βάσο τον Παναγάκο, τον Στράτη τον Θεράπο, τον Μητσάκη Οικονομάκο, τον Δημητράκη τον Κεκέρη, τον Ντίνο τον Τσιάπα, τον Γιώργο Κοντογιάννη, τον μπάρμπα Κώτσο τον Σβόλο και πολλούς άλλους. Πέρασε κι ένας φίλος του παλιός και συγγενής ο Χ., από έξω από το σπίτι, φώναξε τη μάνα μου και της είπε «Κατερίνη, ρώτα τον Βάσο, αν μπορώ να έρθω να τον δώ». Η μάνα μου του το είπε και ο πατέρας μου απάντησε «όχι, να μην έρθει, δεν τον θέλω». Η ψυχούλα μάνα μου, στεναχωρήθηκε, τον παρακάλεσε πάλι και ο πατέρας μου θύμωσε «δεν θέλω να μπει στο σπίτι» της είπε αυστηρά, παρά τη δυσκολία της αναπνοής του. Και δεν της εξηγούσε το γιατί. Η μάνα μου αργότερα έλεγε «τον Χ. δεν τον ήθελε ούτε στον θάνατό του. Κάτι είχανε...». Μετά 20 χρόνια, ένα βραδυ του Αυγούστου στην πλατεία Κροκεών, με βρήκε ο μπάρμπα Νίκος ο Μητράκος, με τον οποίο ο πατέρας μου ήταν στην ίδια μονάδα στον πόλεμο της Αλβανίας. Καθίσαμε στο καφενείο του Λια του Παντελεάκη. Μιλήσαμε. Τον ρώτησα για τον πατέρα μου. Μου είπε πρώτα, ξέρεις ο πατέρας σου μου έστελνε δέματα στη Μακρόνησο. Συγκινήθηκα. Μου είπε ακόμα για την Αλβανία, πως μόλις έγινε η συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου, εμείς πετάγαμε τη σκούφια μας από τη χαρά μας και ο πατέρας σου μελαγχόλησε. Μου είπε πως φτάσανε στον Ψαθόπυργο και μετά με τα πόδια στις Κροκεές. Πολλά για τον Κετσέα και τον Λάτση. Πάνω στη συζήτηση τον ρώτησα για τον Χ. «Γιατί λέω μπάρμπα Νίκο, δεν τον ήθελε ο πατέρας μου; Τι είχανε;». «Να σου πω», μου λέει, «είμαστε μαζί πριν πάρουμε το Τεπελένι, είχε κουραστεί και αυτοτραυματίστηκε». «Πυροβόλησε το πόδι του, για να τον πάνε στο νοσοκομείο, να γλυτώσει τα βάσανα, το κάναν κι άλλοι». Είχαν την απάντηση επιτέλους. Ο πατέρας μου θύμωσε τόσο μαζί του και το κράτησε μανιάτικο. Δεν του το συγχώρεσε. Εγώ τον συγχωρώ εκ μέρους του. Κάποτε δειλιάζουμε και δεν φτάνουν οι αντοχές μας. Και πυροβολούμε ακόμα και το κεφάλι μας, όχι το πόδι μας. Μίμης Β.Χριστοφιλάκης, 28 Μαΐου 2021

Μερικές φορές το Όχι δηλώνεται με την απουσία. Στην παρακάτω φωτογραφία, που είναι από τα πρακτικά της δίκης του Γέρου του Μωριά, λείπουν οι 2 υπογραφές. Παραθέτουμε λίγες γραμμές από τους διαλόγους. Αναλαμβάνει δράση ο υπουργός Δικαιοσύνης, Σχινάς, όπου σε έντονο ύφος καλεί τον Πολυζωίδη να υπογράψει την απόφαση. Εκείνος αρνείται και ακολούθησε ο εξής διάλογος: – Σας διατάσσω να την υπογράψετε.

– Προτιμώ να μου κόψουν το χέρι, αλλά δεν την υπογράφω!

– Εσείς τουλάχιστον, Τερτσέτη, θα υπογράψετε, ναι ή όχι; – Όχι! Δεν θα με έχετε συνεργόν στον φόνον δυο ανθρώπων.

Ol

ivier Descotes Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Ολύμπια μιλάει στην ΗΠΖ Συνέντευξη-Μετάφραση: Άντα Κουγιά

Ποια είναι η σχέση σας με την Ελλάδα; Πώς καταλήξατε να δουλεύετε εδώ; Ήρθα για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όταν ήμουν εννέα ετών και για μένα, παθιασμένος καθώς ήμουν με τους αρχαίους μύθους, η Ελλάδα έγινε ένα πάθος που με «έτρωγε». Επιπλέον, η οικογένειά μου έζησε στην Αθήνα από το 1958 έως το 1962: κατά κάποιο τρόπο η Ελλάδα ήταν παρούσα στις οικογενειακές μου αναμνήσεις. Ήταν το 2011, όταν ο Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας μου πρότεινε τη θέση του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας, στην πορεία την αντίστοιχη θέση στο Μιλάνο και έμεινα εκεί τέσσερα χρόνια για να ενισχύσω τους δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών, κάτι που διατηρείται ακόμη. Έπειτα, μια διεθνής πρόσκληση με οδήγησε στη διεύθυνση του Μουσείου Μπενάκη, όπου διαδέχθηκα τον Άγγελο Δεληβοριά, αφού πρώτα είχα υπηρετήσει ως ειδικός σύμβουλος τριών υπουργών για θέματα σύγχρονης δημιουργίας και διεθνών σχέσεων στο Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού και συγκεκριμένα στην υπηρεσία της εξωστρέφειας του ελληνικού πολιτισμού και καλλιτεχνών. Είστε, πλέον, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Ολυμπία. Ήταν μια θέση που ονειρευόσασταν; Ποιες δυσκολίες προέκυψαν με την πανδημία; Η όπερα είναι παντοτινό μου πάθος. Και αυτό το ιστορικό θέατρο έχει μια σημαντική δυναμική. Τώρα, λειτουργεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και του ΟΠΑΝΔΑ. Αντλώ έμπνευση και γνώσεις από την εμπειρία που έχω στη λυρική τέχνη, έχοντας διατελέσει σύμβουλος του Γάλλου υπουργού σε αυτά τα ζητήματα, ως κριτικός μουσικής σε γαλλικά περιοδικά και ως γενικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ροσίνι στο Πεζάρο –ένα από τα σημαντικότερα στον κόσμο σχετικά με την όπερα– θέση που διατηρώ έως σήμερα. Είναι αλήθεια ότι η πανδημία σταμάτησε πολλές παραγωγές. Από την πλευρά μας, την περασμένη άνοιξη κάναμε τέσσερις παραγωγές με τα μουσικά σύνολα της πόλης: μια εορταστική συναυλία με νέους σολίστ –Βάσια Αλάτη, Βασίλη Καβάγια και Νίκο Κοτενίδη– υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Οικονόμου, μια συναυλία οπερέτας με τη Μυρσίνη Μαργαρίτη, την Ειρήνη Καραϊάννη, τον Γιάννη Χριστόπουλο και τον Χάρη Ανδριανό, μαζί τη χορωδία μας υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Μπέρη και δύο συναυλίες αφιερωμένες στην Ελληνική Επανάσταση: μία με το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής και μία ξεχωριστή συναυλία υπό τη διεύθυνση του Νίκου Βασιλείου με τη Μυρτώ Παπαθανασίου και τον Τάση Χριστογιανόπουλο, ήδη ανεβασμένη στο κανάλι του ΟΠΑΝΔΑ στο Youtube, αφού πρώτα μεταδόθηκε στην ΕΡΤ2. Θα μεταδώσουμε και όλες τις παραπάνω συναυλίες σύντομα.

Τον Ολιβιέ Ντεκότ τον συναντήσαμε πρώτη φορά στη συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε με αφορμή την έναρξη της λειτουργίας του θεάτρου Ολύμπια. Με περηφάνια μας μίλησε για το άνοιγμα του θεάτρου και το ποιοτικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα που οργάνωσε με την ομάδα του, ώστε το «Ολύμπια» να γίνει ξανά ένα λειτουργικό και πολιτιστικό σημείο της πόλης. Με χαρά δέχτηκε να μας μιλήσει πιο προσωπικά, τόσο για το ίδιο το το θέατρο, όσο και για τη σχέση του με την Ελλάδα και τους ανθρώπους της πόλης.

Το θέατρο Ολύμπια διατηρεί τη σχέση του με τη μουσική και την όπερα. Σύμφωνα με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι παραστάσεις πέρα από το στοιχείο του θέματος που αφορά την Ελληνική Επανάσταση; Η πλειονότητα των παραστάσεων στο πρόγραμμα είναι δικής μας παραγωγής και δημιουργίας. Ήταν σημαντικό για εμένα να υποδεχθούμε τα θεάματα των bijoux de kant («Αχιλλέας») και της Πατρίσια Απέργη («UTOPLAS»), ώστε να έρθει το «Ολύμπια» κοντά στο πειραματικό θέατρο και τον σύγχρονο χορό. Και οι δύο παραστάσεις περιλαμβάνουν ένα κοινό συστατικό, μουσικό μέρος σχετικό με την Ελληνική Επανάσταση. Για τις υπόλοιπες, δουλεύουμε έναν ελκυστικό προγραμματισμό με τα μουσικά μας σύνολα, καλώντας κορυφαίους έντεχνους τραγουδιστές ή διάφορους σολίστ. Για την Le Siège de Corinthe του Rossini, μια εμβληματική όπερα του ευρωπαϊκού φιλελληνισμού, προσκάλεσα τρεις διακεκριμένους ξένους τραγουδιστές, ώστε να συνεργαστούν μαζί με Έλληνες τραγουδιστές παγκόσμιας κλάσης. Θέλω το επίπεδο των θεαμάτων να είναι το καλύτερο δυνατό, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πραγματοποιήσουμε λιγότερες σε αριθμό. Για την Κρητικοπούλα του Σπύρου Σαμαρά, θέλησα να αναλάβω αυτήν την όμορφη παραγωγή του Ζούλια, που μας πρόσφερε η Λυρική Σκηνή: πριν από δέκα χρόνια είχε πολύ μεγάλη επιτυχία και συνέθεσα μια διανομή με νέους τραγουδιστές και μάλιστα διπλή, ώστε να δοθούν ευκαιρίες σε περισσότερους τραγουδιστές. Τι ονειρεύεστε για το θέατρο Ολύμπια, ένα ιστορικό μέρος που κάποτε ήταν τόπος συνάντησης των Αθηναίων; Πιστεύετε ότι μπορεί να ξαναγίνει ορόσημο της πόλης; Εύχομαι να γίνει ένα μέρος όπου οι πολίτες θα μπορούν να επαναδιεκδικήσουν. Έχει ιστορία, βρίσκεται σε κεντρική τοποθεσία, έχει πολλά πλεονεκτήματα. Επιπλέον, θέλουμε ο πολυποίκιλος προγραμματισμός να προσελκύσει το κοινό. Αυτός είναι ο στόχος που έχουμε θέσει. Τι σας εντυπωσιάζει στους ανθρώπους της πόλης, είτε σε επίπεδο συνεργασίας είτε σε κοινωνική επαφή; Ποια είναι τα διαφορετικά σημεία που διακρίνετε σε σύγκριση με άλλους πολιτισμούς; Οι επαφές είναι εύκολες. Υπάρχει πάντα ένας τρόπος να κάνεις πράγματα, να προγραμματίσεις έργα, να συνεργαστείς. Υπάρχει μια εξωστρέφεια γενικά ως προς τις συνεργασίες, γεγονός που είναι πάντα ευχάριστο.

Τι σας αρέσει περισσότερο στην Αθήνα και τι δεν σας αρέσει; Η Αθήνα είναι μια πρωτεύουσα που κινείται μέρα νύχτα. Και μου αρέσει αυτή η συνεχής κίνηση, παρά το χάος που δημιουργείται κατά καιρούς. Εκτός από το είδος της μουσικής στην οποία ειδικεύεστε, έχετε ακούσει «σύγχρονη» ελληνική μουσική; Αν ναι, πώς νιώθετε; Ποιο είναι για εσάς το κύριο χαρακτηριστικό της; Όπως πολλοί, σοκαρίστηκα πολύ από τον ξαφνικό χαμό του Σωτήρη Λαφαζάνη, ιδιοκτήτη του θρυλικού μπαρ «Αρχάγγελος», πριν δυο βδομάδες. Εκεί, με φίλους, περάσαμε νύχτες ολόκληρες ακούγοντας σύγχρονη ελληνική μουσική! Υπάρχει ακόμη σήμερα μια αίσθηση μελωδίας που επιμένει, τραγούδια με δυνατούς, συχνά ποιητικούς στίχους. Συχνά υπάρχει πολλή μελαγχολία, κυριαρχεί το μινόρε, παρά τους ζωηρούς ρυθμούς. Είμαι πολύ δεμένος με το ελληνικό τραγούδι, παθιάζομαι με τη μουσική του Χατζιδάκι, τις φωνές της Βίκυς Μοσχολιού ή της Δανάης. Ποιο είναι το αγαπημένο σας ελληνικό τραγούδι; Αγαπώ ιδιαίτερα το «Θα ξανάρθεις» της Δανάης και το «Δεν ξέρω πόσο σ’αγαπώ» της Μοσχολιού. Μπορείτε να μας δώσετε κάποιες πληροφορίες για το πρόγραμμα του Ολύμπια από τον Ιανουάριο, πάντα αν το επιτρέψουν οι συνθήκες της πανδημίας; Θα έχουμε μια υπέροχη παράσταση έργου του Ξενόπουλου με πρωτότυπη μουσική του Φοίβου Δεληβορριά, συναυλίες γύρω από τη μεγάλη καταστροφή του 1922, ένα αφιέρωμα στον Καμπανέλλη, ένα ελληνικό γκαλά οπερέτας –ένας από τους άξονες που σκοπεύω να ακολουθήσω, πάρα πολύ ειδικές συναυλίες, όπως η Εβδομάδα των Παθών του Μαξιμιλιάν Στάινμπεργκ, ενός Ρώσου συνθέτη του οποίου το έργο ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Θέλω, επίσης, να ανεβάσω μια σημαντική όπερα με ελληνικό θέμα. Εν ολίγοις, το πρόγραμμα θα είναι πλούσιο και ποικίλο, εάν, όπως είπατε, το επιτρέπουν οι υγειονομικές συνθήκες.

ΤΟ ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΘΕΆΤΡΟΥ ΟΛΎΜΠΙΑ ΈΩΣ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΆΡΙΟ «Μάρκος Μπότσαρης» του Παύλου Καρρέρ 5 Νοεμβρίου στις 20:00 «U(R)TOPIAS» από την ομάδα σύγχρονου χορού Αερίτες 12, 13, 18, 19, 20 Νοεμβρίου, στις 21:00. 14, 21 Νοεμβρίου, στις 19:00 & 21:30 Μίκης Θεοδωράκης… Αιώνιο φως 23 Νοεμβρίου στις 20:30 GOLDEN VOICES! Από την Athens Big Band με την Ειρήνη Κωνσταντινίδη και τον Alex Affolter 24 Νοεμβρίου στις 20:30 Ανδρονίκη του Αλέξανδρου Γκρεκ 28 Νοεμβρίου στις 20:00 Η Κρητικοπούλα του Σπυρίδωνα-Φιλίσκου Σαμάρα 18, 21, 23, 25, 27 Δεκεμβρίου στις 20:00, 19 Δεκεμβρίου στις 18:30 Συναυλία με τη Φωτεινή Βελεσιώτου από το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής του δήμου Αθηναίων 29 Δεκεμβρίου στις 20:30 Swinging Christmas με την Athens Big Band 30 Δεκεμβρίου στις 20:30 The twelve days of Christmas από τη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων 31 Δεκεμβρίου στις 12:00 Amore, opera gala από τη Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων 13 Ιανουαρίου 2022, στις 20:30

Ο Ολιβιέ Ντεκότ (Olivier Descotes) είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Ιστορία) και του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (Δημόσια Διοίκηση), υπότροφος του ιδρύματος Knox στο Trinity College (Πανεπιστήμιο του Cambridge) στην Ιστορία της Μουσικής και, από το 2006, επιθεωρητής μουσικής στο γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού. Έχοντας διατελέσει σύμβουλος του υπουργού Πολιτισμού και Επικοινωνίας της Γαλλικής Δημοκρατίας (2002) και του προέδρου και CEO της Vivendi Universal, ανέλαβε πολιτιστικός ακόλουθος της γαλλικής πρεσβείας στην Ιταλία (2005-2009), διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου του Μιλάνου (2009-2011) και, στη συνέχεια, της Αθήνας, διατηρώντας παράλληλα την ιδιότητα του συμβούλου Συνεργασίας και Πολιτιστικής Δράσης της πρεσβείας της Γαλλίας στην Ελλάδα (2011-2015). Διορίστηκε διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη το 2016, ενώ εργάστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελλάδας ως ειδικός σύμβουλος του υπουργού για θέματα διεθνών σχέσεων και σύγχρονου πολιτισμού. Από τον Ιανουάριο του 2019 είναι γενικός διευθυντής του Rossini Opera Festival (Πέζαρο, Ιταλία), ενός από τους μεγαλύτερους θεσμούς όπερας παγκοσμίως. Είναι Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών και του Τάγματος των Ακαδημαϊκών Φοινίκων της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»

Ακαδημίας 59, Αθήνα | τ.: 21 0371 1200

ΒΑΛΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

ΤΟ ΝΕΟ

ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΑΛΛΟΥ

www.galaxy92.gr

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό! γράφουν: Ηλέκτρα Τζώρτσου | Άντα Κουγιά | Σοφία Αργύρη Λέανδρος Σλάβης | Θανάσης Βέμπος

Κάτι τρέχει στην Κυψέλη; Η ΣΥΝΉΘΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΉ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΈΣ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ ΕΊΝΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΒΆΘΜΙΣΗ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΔΈΧΕΤΑΙ Η ΑΝΑΒΆΘΜΙΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΎΚΛΟΣ ΑΥΤΌΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ. ΆΛΛΟΤΕ ΚΡΑΤΆΕΙ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΊΑ, ΆΛΛΟΤΕ ΛΊΓΑ ΧΡΌΝΙΑ. ΌΛΟΙ ΑΝΑΡΩΤΙΌΜΑΣΤΕ ΠΌΣΟ ΑΘΏΟΣ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΌΣ Ο ΚΎΚΛΟΣ. ΑΛΛΆ ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΆΛΛΟ ΖΉΤΗΜΑ. Η ΚΥΨΈΛΗ ΆΝΤΕΞΕ ΣΤΗΝ ΚΡΊΣΗ ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΦΑΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΕΒΑΊΝΕΙ. ΤΟ ΖΗΤΟΎΜΕΝΟ ΕΊΝΑΙ Η ΑΝΑΒΆΘΜΙΣΗ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΕΊ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ, ΤΙΣ ΙΔΙΑΤΕΡΌΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ ΑΥΤΉΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ. ΓΙΑΤΊ ΈΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΚΑΙ «ΑΝΑΒΑΘΜΊΣΕΙΣ» ΠΟΥ ΌΤΑΝ ΠΕΡΆΣΕΙ Η ΜΌΔΑ ΑΦΉΝΟΥΝ ΠΊΣΩ ΤΟΥΣ ΡΗΜΑΓΜΈΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΈΣ. ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΚΆΤΩ ΣΕΛΊΔΕΣ ΛΟΙΠΌΝ ΑΝΙΧΝΕΎΟΥΜΕ ΑΥΤΆ ΠΟΥ «ΆΝΤΕΞΑΝ» ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΑΠΆΜΕ ΠΟΛΎ!

Χρύσανθος Ξάνθης

Ένας τυπικός κυψελιώτικος δρόμος Της Άντας Κουγιά

Η Κυψέλη είναι κομμάτι της πόλης. Και μάλιστα απ' αυτά τα κομμάτια τα διαχρονικά, που δεν γνωρίζουν σύνορα γειτονιών. Όλοι έχουν στη φαρέτρα τους αναμνήσεις, βιώματα, πρόσωπα συνδεδεμένα με την Κυψέλη, ακόμη κι αν δεν έζησαν εδώ. Η Κυψέλη είναι... μια ιδιαίτερη ιστορία. Είναι (ακόμη και πάντα) το κέντρο του κόσμου.* *Φράση δανεισμένη από τον Χρήστο Βακαλόπουλο, τον συγγραφέα της «παγκόσμιας» Κυψέλης.

Αν πρέπει να καταλάβεις κάπως την «ιδιαίτερη ιστορία» της Κυψέλης, δεν έχεις παρά να διαλέξεις έναν δρόμο της. Πιστέψτε μας, οι δρόμοι της Κυψέλης είναι χαρακτηριστικοί, μοναδικοί, μένουν στη μνήμη. Αλλά, κυρίως, προσφέρουν απλόχερα εικόνες που χαρακτηρίζονται από ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Και εξηγώ. Στη φύση, «βιοποικιλότητα» ονομάζεται το σύνολο των γονιδίων, των βιολογικών ειδών και των οικοσυστημάτων μιας περιοχής. Για εμάς, έχει και η Κυψέλη τη δική της «βιοποικιλότητα». Σχετίζεται όμως με την ποικιλία στις επιλογές, στα ερεθίσματα, στους ανθρώπους, στην αρχιτεκτονική, στο στυλ. Κι όλα αυτά φανερώνονται σε όλο τους το μεγαλείο, αν απλά περιηγηθείς σε έναν δρόμο της. Επιλέξαμε την Κεφαλληνίας. Στην αρχή της ονομάζεται Παξών και στο ύψος της Κυψέλης παίρνει το όνομα Κεφαλληνίας. Εννοιολογικά πάντως παραμένει... Επτάνησα (εξάλλου, την κόβει και η οδός Επτανήσου λίγο παρακάτω) και φέρει αυτό το όνομα μέχρι την Αχαρνών. Ξεκινώντας από την Ευελπίδων και φτάνοντας ως την Κυψέλης, σου αφήνει περισσότερο την αίσθηση της «γειτονιάς». Μέρος ήσυχο, οικογενειακό, με το μεγάλο σούπερ μάρκετ, το καλό κρεοπωλείο, τους τρεις μοσχοβολιστούς φούρνους, το ιστορικό σχολείο. Περνώντας την Κυψέλης και φτάνοντας ως την Πατησίων, γνωρίζεις την πιο καλλιτεχνική και εμπορική πλευρά της. Τρεις θεατρικές σκηνές, καφέ, νοσοκομείο, το ΙΚΑ (ΕΟΠΠΥ πλέον), μίνι μάρκετ, παλαιοπωλείο, φαρμακεία, καταστήματα με ρούχα,

γηροκομείο, μπαρ, παντοπωλείο. Μετά την Πατησίων προς την Αχαρνών, κάνεις ένα μίνι ταξίδι στον χρόνο, αφού η γειτονιά έχει μείνει «αλά παλαιά». Περισσότερα νεοκλασικά και μεταπολεμικά κτίρια, λιγότερες «μοντερνιές», μικρά καταστήματα όπου τεχνίτες συντελούν μικρά θαύματα (μοδίστρες, τσαγκάρηδες, κλειδαράδες, φούρνοι παραδοσιακοί). Όλα τα κομμάτια έχουν τη δική τους γοητεία και δίνουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτό που ονομάζουμε Κυψέλη. Οικογένειες με παιδιά, φοιτητές, μαθητές, ζευγάρια, μετανάστες. Κανένας μόνος. Η έννοια της γειτονιάς παραμένει ισχυρή. Παρέες σε σκαλάκια, εργαζόμενοι με τους χαρτοφύλακες, ντελιβαράδες που οργώνουν την πόλη, λες και είναι επιτραπέζιο παιχνίδι. Αν μπεις στον κόπο να μετρήσεις μαγαζιά φτάνουν τριψήφιο αριθμό. Και παρά την κρίση και τη συνεχή υπενθύμιση από τους «άλλους», τους «έξω από την Κυψέλη» ότι η γειτονιά είναι σε παρακμή, το 70% αυτών λειτουργούν ακόμη. Κάποια πιο καινούργια, κάποια που έχουν αντέξει στον χρόνο. Ο δρόμος αυτός, όπως και οι περισσότεροι δρόμοι της Κυψέλης, κόβεται από τις μεγαλύτερες οδικές αρτηρίες της πόλης. Πατησίων, Γ’ Σεπτεμβρίου και πάει λέγοντας. Και αυτός καθεαυτός ο δρόμος δεν είναι λεωφόρος, αλλά δεν είναι και ένας απλός δρόμος. Είναι μία μίξη κέντρου και χωριού. Γεμάτος αναγκαίες «στάσεις», πολύχρωμα χαμόγελα, καλλιτεχνικό αίμα, υπηρεσίες, ομορφιά, ασχήμια. Με μία φράση; Ένας δρόμος γεμάτος αληθινή ζωή.

άνθρωποι έφυγαν

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Η Κυψέλη είναι πατρίδα ΣΊΛΙΑ ΚΑΛΛΙΜΆΝΗ Ιδιοκτήτρια Πύργου Θήρας

Η Σίλια είναι μία βέρα Κυψελιώτισσα, αφού ανήκει στην τέταρτη γενιά της οικογένειάς της που γεννήθηκε και έζησε στην Κυψέλη. Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο λόγος που την χαρακτηρίζουμε «βέρα». Όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, λέει, το καυχιέται και το στηρίζει με τις πράξεις της ότι η Κυψέλη «είναι πατρίδα της». Γιατί μπορεί να έφυγε τη δεκαετία του ‘'90 και να έγινε κάτοικος βορείων προαστίων, όμως η κοινωνική ζωή της κινείται πάντα εδώ. Ιδιοκτήτρια του Πύργου στην οδό

την αγάπη την έχω μεταδώσει και στον

Θήρας, έκανε πολλές προσπάθειες να

γιο μου. Είναι άνθρωπος του κέντρου

διατηρήσει το οίκημα και να το μοιρα-

και εκείνος. Τώρα ανακαινίζουμε το

στεί με την πόλη της. Τα γραφειοκρατι-

πατρικό μας στην πλατεία Αμερικής για

κά εμπόδια που συνάντησε ήταν πολλά

να μείνει εκεί».

και τώρα, προς το παρόν, οι προσπάθειες έχουν σταματήσει. Όμως, τίποτα

Ποιο τραγούδι σου έρχεται στον

δεν την πτοεί και η Κυψέλη παραμένει

νου, όταν ακούς «Κυψέλη»;

πάντα το δικό της σπίτι.

Όλα του Λουκιανού Κηλαηδόνη, γιατί ήταν ο πρίγκιπας της Κυψέλης, και «Η

Όπως μας είπε: «Εγώ έφυγα λόγω

Πλατεία Αμερικής» της Αρλέτας.

γάμου και λόγω γιαπισμού. Τότε, ο γιαπισμός μας ήθελε όλους στα βόρεια

Ποιος είναι ο δρόμος σου;

προάστια. Εκεί ήταν όλες οι εταιρείες,

Αν και είμαι καθαρόαιμο ρεμάλι της

δουλεύαμε ατελείωτες ώρες, οπότε οι

Φωκίωνος, η Πατησίων με καθορίζει.

αποστάσεις έπρεπε να μειωθούν, ενώ

Τρελαίνομαι να βλέπω στο βάθος την

το σχολείο του παιδιού ήταν επίσης στα

Ακρόπολη. Η Πατησίων είναι η ζωή

βόρεια. Η επαγγελματική και σχολική

μου όλη.

ζωή είχε ως κέντρο τα βόρεια. Πάντα όμως κατεβαίνω στη Φωκίωνος για

Αγαπημένα παλιά στέκια;

να δω τους δικούς μου ανθρώπους.

Το Οριεντάλ στην Αγ. Ζώνης, η Ύρια,

Τους φίλους, την οικογένεια. Ποτέ δεν

η Κουίντα. Φυσικά, το Au Revoir. Νο-

έλειψα. Δεν αισθάνθηκα ποτέ “εκτός”,

σταλγώ πολύ και τις ταβέρνες και τους

παρά το γεγονός ότι πολλά χρόνια δεν

κλασικούς κινηματογράφους.

είμαι μόνιμος κάτοικος. Νομίζω αυτή

άνθρωποι ήρθαν

Η γειτονιά που έγινε τόπος ΜΑΝΤΏ ΒΛΆΧΟΥ Interior designer, deco stylist

Υπάρχει ένα είδος που δεν είναι βέρο κυψελιώτικο αλλά ήρθε στην Κυψέλη, την αγάπησε και απλά έμεινε. Έκανε τις δικές του συνδέσεις, δημιούργησε τις δικές του αναμνήσεις, άλλαξε με τα χρόνια μέσα από τη γειτονιά, αλλά είδε και τη γειτονιά να αλλάζει μαζί του.

Η Μαντώ «προσγειώθηκε» στην Κυψέλη, ερχόμενη από την επαρχία, το 2010. Την επέλεξε γιατί ήταν η μόνη περιοχή που γνώριζε στην Αθήνα, επειδή σε αυτήν μεγάλωσε η μητέρα της και ως παιδί την επισκεπτόταν συχνά πυκνά. « Όταν ήρθα να ζήσω μόνιμα, η Κυψέλη περνούσε μάλλον την πιο « “μαύρη” εποχή της, αλλά ακόμη και τότε μου άρεσε. Κάπως παράξενα κράταγε την παλιά της αίγλη. Όσο περνούσαν τα χρόνια, την έζησα να βρίσκει τη νέα της ταυτότητα και παράλληλα κι εγώ τη δική μου. Τότε άρχισα να την θεωρώ τη μοναδική μου επιλογή διαμονής στην Αθήνα ,χωρίς δεύτερη σκέψη. Παρά την εντελώς αστική της εικόνα, η Κυψέλη μου έδωσε τη γειτονιά που έψαχνα ως παιδί προερχόμενο από την επαρχία. Επιπλέον, σίγουρα με τα χρόνια άρχισα να αγαπώ την multi ethnic αύρα της, ό,τι πιο κοντινό σε Ευρώπη για μένα στην Αθήνα». Αυτό που απολαμβάνει να κάνει στην Κυψέλη είναι οι καθημερινές αγορές· στον μανάβη, στη λαϊκή και στα μικρά μαγαζιά τα οποία ζωντανεύουν μέσα από τους ανθρώπους που τα έχουν. Αυτές είναι κάποιες από τις στιγμές που νιώθει την πραγματική έννοια της γειτονιάς. Αυτό που αποστρέφετε όμως είναι «οι νέοι χώροι που ανοίγουν από ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται το DNA της», όπως λέει χαρακτηριστικά.

Το άγχος για το καινούριο μαζί με την όρεξη και την περιέργεια για την ανακάλυψη του νέου της τόπου, είναι τα πράγματα που θυμάται από την πρώτη μέρα της ως κάτοικος της Κυψέλης. Η Κυψέλη με τρεις λέξεις: Γειτονιά, διαδρομές, διαχρονικότητα. Ισχυρή ανάμνηση: Πρώτη φορά που ένιωσα ότι ανήκω πραγματικά σε αυτή την περιοχή. Αυτό το συναίσθημα ήρθε όταν συνεργάστηκα πρώτη φορά με το περιοδικό σας. Αν ήταν χρώμα: Θα ήταν πορτοκαλί. Αν ήταν φαγητό: Θα ήταν ζεστή σαλάτα με πολλά χρώματα κι αρώματα.

άνθρωποι έμειναν

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Με πείσμα στην Κυψέλη ΛΈΑΝΔΡΟΣ ΣΛΆΒΗΣ Πολιτικός Μηχανικός

Ο Λέανδρος βρίσκεται στην Κυψέλη… από πάντα! Δεν υπέκυψε ποτέ στη μόδα του «φευγιού» προς άλλες περιοχές γιατί η Κυψέλη ήταν και παραμένει το «δικό του μέρος». Έχει στη φαρέτρα του πολλές γνώσεις για την περιοχή, πολλές φορές άγνωστες για τους πιο σύγχρονους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τον ρωτούν συχνά για τα «άγνωστα», για παλιές αναμνήσεις, για ιστορικά στοιχεία. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά μέσα και αφορούν τόσο την αρχιτεκτονική, όσο και την ιστορία της περιοχής. Από τους πρώτους ανθρώπους που ήρθαμε σε επαφή, μας βοήθησε πολύ να (ξανα)ανακαλύψουμε κι εμείς την Κυψέλη. Γιατί δεν έφυγε; «Γεννήθηκα εδώ, Λήμνου 47, η σημερινή Λέλας Καραγιάννη. Δυσκολεύομαι ακόμα να πω τη συγκεκριμένη οδό “Λέλας Καραγιάννη”. Παρά το γεγονός ότι πολύς κόσμος έφυγε, ειδικά τις δεκαετίες του ′80 και του ′90, προσωπικά αποφάσισα να μείνω. Όλη μου η οικογένεια ζούσε εδώ από προπολεμικά και ήμουνα δεμένος με την περιοχή. Είχα μαζέψει κάποια χρήματα και είχα αγοράσει ήδη δικό μου σπίτι εδώ. Επιπλέον, από τη μία πλευρά, ήταν πλέον λίγο δύσκολο να αγοράσω νέο σπίτι σε κάποια άλλη περιοχή, από την άλλη, ήταν και μια αντίδραση. Ένιωθα ότι προσπαθούσαν να διώξουν τους παλιούς από εδώ και είπα “ε, όχι, δε φεύγω!”, κι έτσι έμεινα». Τι αγαπάει: Πέραν του συναισθηματικού δεσίματος, η Κυψέλη έχει έναν από τους ωραιότερους δρόμους που έχω δει. Τη Φωκίωνος. Επιπλέον, είμαι άνθρωπος της πόλης. Μ’αρέσει να βλέπω μέρη γεμάτα κόσμο στις βόλτες μου. Περπατάω πάρα πολύ και η Κυψέλη ενδείκνυται για βόλτες. Είναι γεμάτη ωραία και ενδιαφέροντα μέρη. Τι τον πληγώνει: Είναι φανερή η προσπάθεια να αποχωρήσουν σιγά-σιγά οι παλιοί κάτοικοι. Γιατί είναι οι μόνοι που μπορούν να αντισταθούν σε μια αλλαγή φυσιογνωμίας της γειτονιάς. Και φάνηκε ότι θέλησαν να αλλάξουν τη φυσιογνωμία. Μέχρι σήμερα, φανταστείτε ότι η περιοχή μετά την Κεφαλληνίας δεν έχει μπει στον τουριστικό χάρτη της Αθήνας. Κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει ακόμα και σε πιο μεγάλες πόλεις, όπως για παράδειγμα στο Παρίσι. Αυτό, λοιπόν, που με πληγώνει είναι η απαξίωση της περιοχής από την ίδια την πολιτεία και τη δημοτική αρχή.

ΔΙΌΝΥΣΟΣ Ιθάκης 12, Πλατεία Αγ. Γεωργίου // Τ.: 210 82 1 1 369 Fb: ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΨΗΤΟΠΩΛΕΙΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ

Ο «Διόνυσος» στην πλατεία Αγίου Γεωργίου υπηρετεί από το 1969 τον χώρο της εστίασης, σερβίροντας παραδοσιακό σουβλάκι. Διαχρονικό σημείο συνάντησης των απανταχού Κυψελιωτών και όχι μόνο, αφού είναι από αυτά τα μαγαζιά που η φήμη του έχει ξεπεράσει τα στενά όρια της πλατείας και της γειτονιάς. Χώρος που φέρει όλη την ιστορία της περιοχής, αφού στα τραπέζια του έχουν απολαύσει οι πάντες τα νόστιμα πιάτα του. Συγγραφείς και ηθοποιοί, γείτονες και Αθηναίοι από κάθε γωνιά της πόλης έχουν κατατάξει τον «Διόνυσο» στα must, ενώ το μυστικό της επιτυχίας έχει περάσει από γενιά σε γενιά. Σουβλάκι σωστό, σε κατάλληλη ποσότητα, γεύση και ποιότητα, έρχεται στο πιάτο μας ανάλογα με τα γούστα και τις επιλογές μας. Πλέον, βρίσκουμε και τα αγαπημένα φαγητά ημέρας, τα οποία μπορούμε να διαλέξουμε από τη βιτρίνα!

tip!

ΦΙΛΌΞΕΝΟ ΣΠΊΤΙ Πλ. Αμερικής 3, Κυψέλη // Τ.: 210 86 14 956 Fb Page: Φιλόξενο Σπίτι

Ελληνική κουζίνα, σπιτικές γεύσεις, προσεγμένες πρώτες ύλες και ποικιλία επιλογών φαγητού θα βρεις στο «Φιλόξενο Σπίτι». Πράγματι, ένα από τα πιο φιλόξενα μέρη της Κυψέλης, που βρίσκεται στην πλατεία Αμερικής από το 1954. Ιδανική επιλογή για φαγητό όπως της μαμάς μας, τα ορεκτικά, οι ομελέτες, οι σούπες, τα μαγειρευτά, τα λαδερά, τα της ώρας έχουν γίνει τα αγαπημένα μας, αφού μας χορταίνουν, δίνοντας και ποιότητα στη διατροφή μας. Από τις πιο δημοφιλείς επιλογές μας είναι η κοτόσουπα, το παστίτσιο και τα φρέσκα ψάρια. Καθημερινά, βέβαια, εναλλάσσονται και τα πιάτα ημέρας για να μην βαρεθούμε ποτέ. Μπορούμε να απολαύσουμε το γεύμα μας τόσο στα φιλόξενα τραπέζια του, όσο και να παραγγείλουμε στο σπίτι ή στο γραφείο. Το μόνο σίγουρο είναι το «Φιλοξένο Σπίτι» ξέρει πώς να μας κάνει να ευχαριστηθούμε φαγητό!

tip!

ΠΡΟΣΦΈΡΕΙ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΊΕΣ CATERING ΤΌΣΟ ΓΙΑ ΤΡΑΠΈΖΙΑ ΚΑΙ ΠΆΡΤΥ, ΌΣΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΕΣ ΕΚΔΗΛΏΣΕΙΣ.

ΈΧΕΙ ΤΡΑΠΕΖΆΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΊΑ, ΑΛΛΆ Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΌΣ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΊΟΥ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΎΕΙ ΣΤΟΝ ΧΡΌΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΣΠΆΣΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΊΔΩΝ ΣΕ ΚΟΡΝΊΖΕΣ.

άνθρωποι έδρασαν

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Η φωτεινή πλευρά της Κυψέλης ΚΏΣΤΑΣ ΖΑΜΠΈΛΗΣ Εκπαιδευτικός - Φυσικός

Στην Κυψέλη υπάρχει μία έντονη τάση για δράση, ώστε να έχουν όλοι οι κάτοικοι ποιότητα ζωής. Δεν είναι ένας ή δύο, αλλά αρκετοί που έχουν ως στόχο να διατηρήσουν τη γειτονιά όμορφη και λειτουργική. Έτσι μιλήσαμε και με τον κ. Ζαμπέλη, εμπνευστή της δράσης «Φωτεινή Κυψέλη». «Γέννημα θρέμμα, τρίτης γενιάς, Κυψελιώτης! Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μένει κάπου αλλού. Έχει τα καλά της και τα στραβά της. Σε λίγους μήνες η “Φωτεινή Κυψέλη” κλείνει 6 χρόνια ύπαρξης και δράσης ως ομάδα. Τώρα τα πράγματα είναι αρκετά πιο ξεκάθαρα στο μυαλό μου και θεωρώ απόλυτα βέβαιο πως κίνητρο για κάθε δραστηριότητα και κινητοποίηση είναι η απέχθεια στη γκρίνια. Και για να γίνω πιο σαφής, η γκρίνια χωρίς δράση. Έτσι, “Φωτεινή Κυψέλη” είναι ο φωτεινός τρόπος σκέψης. Το να μπορείς να κοιτάς τη φωτεινή και θετική πλευρά της Κυψέλης ή της κάθε πόλης. Και αν δεις κάτι στραβό, κάνε κάτι! Σκέψεις για δράσεις υπάρχουν πολλές για το μέλλον. Αλλά ο μεγαλύτερος στόχος είναι το να μπορέσω να πείσω ακόμα περισσότερο κόσμο πως η Κυψέλη έχει ομορφιές. Περισσότερες από όσες νομίζουν αρκετοί». Περιγράψτε μου με μία λέξη την Κυψέλη: Δυναμική! Αγαπημένη δραστηριότητα στην Κυψέλη στον ελεύθερο χρόνο: Το να περπατάω στα στενάκια της, στρίβοντας εντελώς τυχαία σε κάθε γωνία και ακολουθώντας έναν νέο δρόμο που δεν είχα συναντήσει ποτέ! Έχει τόσους θησαυρούς η Κυψέλη, αν την περπατήσεις. Τα υπέροχα κτίρια, οι παλιές επιγραφές, η Φωκίωνος Νέγρη, η πλατεία του Αγίου Γεωργίου, η Αγίας Ζώνης, τα μικρά γραφικά στενάκια, η ποικιλία στην αγορά. Ναι ναι, δεν είναι όπως ήταν. Μα αναρωτιέμαι τι έχει μείνει ίδιο σε αυτήν τη χώρα, σε αυτήν την πόλη, σε αυτή τη ζωή. Μια ισχυρή ανάμνηση: Οι πρώτες εφηβικές βόλτες έγιναν στη Φωκίωνος Νέγρη. Αυτές δεν νομίζω πως θα τις ξεχάσω ποτέ. Οι πρώτες στιγμές που βρισκόμουν, δηλαδή, εκτός σπιτιού με την παρέα μου. Τα πρώτα ραντεβού, οι πρώτοι καφέδες, οι πρώτες μπύρες. Αυτή είναι η Κυψέλη, τόπος αναμνήσεων, τόπος ελπίδας, τρόπος ζωής.

SERVICE LAPTOP · P.C. · TABLET · SMARTPHONE ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΕΣ ΤΙΜΕΣ & ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΛΥΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Κερκύρας 5, Κυψέλη // Τ.: 213 04 52 540 Fb: petmekypseli // Ig: petmekypseli www.petmeshop.gr Ένα pet shop που αγαπά τα κατοικίδια σου όσο και εσύ, γι’ αυτό φροντίζει να παρέχει τα πάντα για τον σκύλο και τη γάτα σε απίστευτη ποικιλία και τιμές. Εδώ θα βρεις τις καλύτερες τροφές της αγοράς, επιλεγμένες με κριτήριο τη σωστή διατροφή των κατοικίδιων σου αλλά και μεγάλη ποικιλία σε αξεσουάρ βόλτας, κρεβάτια, τσάντες μεταφοράς, ρούχα, αδιάβροχα μπουφάν, ακόμα και παπούτσια! Αυτό είναι το pet me! στην Κυψέλη.

άνθρωποι & Κυψέλη

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Εδώ που βρίσκουν σπίτι τα καλλιτεχνικά όνειρα ΤΖΟΎΛΙ ΤΣΌΛΚΑ Ηθοποιός

Η Τζούλι είναι γέννημα θρέμμα Κυψελιώτισσα. Παιδική

γειτονιά. Αν περπατήσεις μέσα στην Κυψέλη, θα δεις ότι

ηλικία, εφηβεία και ενηλικίωση στην καρδιά της πόλης.

ξεπηδάνε παντού θέατρα. Μικρά, μεγάλα, χώροι που στε-

Μια γειτονιά που τη διαμόρφωσε. Μια γειτονιά που

γάζουν τα καλλιτεχνικά οράματα επαγγελματιών και ερα-

ακόμη λατρεύει, όχι μόνο για όλα όσα φανερώνει, αλλά

σιτεχνών. Θα δεις μαρκίζες να φωτίζουν τους δρόμους,

για όλα όσα κρύβει. Μα πάνω απ’όλα, την αγαπά για τις ...

εργαστήρια αγγειοπλαστικής, μαγαζιά που φιλοξενούν

«κυψέλες» πολιτισμού που όλο και πληθύνονται:

μουσικούς και τα τραγούδια τους. Θα φτάσεις μέχρι τη δημοτική αγορά και θα δεις φεστιβάλ, παζάρια γεμάτα

«Απ’ όλες τις γειτονιές της Αθήνας, μια μου έχει κλέψει

με μεράκι και τέχνη. Μουσικούς του δρόμου που σε

εδώ και χρόνια την καρδιά. Αυτή η γειτονιά που κρύβει

ακολουθούν με τις μελωδίες τους. Ηθοποιούς, σκηνοθέ-

πολλές μικρές γειτονιές μέσα της. Το όνομα δεν είναι

τες, φωτογράφους που ζουν και εργάζονται εδώ. Θα δεις

τυχαίο. Κυριολεκτικά, είναι η κατασκευή που κατοικούν

μαγαζιά που αντιστέκονται στον χρόνο και την ταχύτητά

οι μέλισσες. Μεταφορικά, είναι το μέρος που χαρακτη-

του, που σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές κι όμως ταυτό-

ρίζεται από ενταντική και συντονισμένη εργασία ενός

χρονα σε κρατάνε στο παρόν και σε κάνουν να νιώθεις ότι

συνόλου ανθρώπων. Κι εμείς κάπως έτσι λειτουργούμε

κι εσύ είσαι κομμάτι τους. Ότι σε δέχεται η γειτονιά και οι

σ’ αυτήν τη μεγάλη, υπέροχα πολιτισμική και πολιτιστική

κάτοικοί της. Γιατί έτσι γίνεται, εδώ όλοι χωράνε.»

Εδώ δεν νιώθεις ξένος ΒΆΝΙΑ ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΒΑ Μοδίστρα

Όταν η Βάνια ήρθε από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα, έμεινε στην Κυψέλη τυχαία, επειδή έπιασε δουλειά. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, η Βάνια έγινε αναπόσπαστο κομμάτι των θεάτρων της Κυψέλης, αφού έχει ράψει ένα σωρό κοστούμια για το Τόπος Αλλού, το Broadway, το θέατρο Έκατη, το Studio Κυψέλης και ένα σωρό άλλες θεατρικές σκηνές και φεστιβάλ. Το βασικό είναι ότι ράβει για όλους και είναι μια δουλειά που λατρεύει. Όπως μας είπε: «Η Κυψέλη μ’ αρέσει γιατί είμαστε όλοι μια γροθιά, μια γειτονιά. Ειδικά εδώ που μένω εγώ, Λέλας Καραγιάννη και Αγ. Ζώνης. Ο ένας φροντίζει τον άλλον. Δεν έχω νιώσει ποτέ ξένη εδώ. Ένιωσα από την αρχή κομμάτι αυτού του τόπου. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, τα θέατρα ειδικά, αλλά και όλοι οι άνθρωποι γύρω, με αγκάλιασαν πραγματικά. Αγαπάω πολύ τη δουλειά μου και επειδή θέατρο χωρίς κοστούμια δεν γίνεται, αισθάνομαι ότι προσφέρω κι εγώ στον πολιτισμό, στην κουλτούρα αυτής της χώρας. Και στην Κυψέλη έχουμε τόσα πολλά θέατρα! Δεν θα ‘θελα ούτε τη στιγμή να μένω αλλού. Εδώ ο κόσμος ξέρει να δίνει. Σε άλλες γειτονιές, είναι σαν ξένοι στον ίδιο τόπο. Λατρεύω τις βόλτες στη Φωκίωνος με φίλες μου. Πολλές φορές ο κόσμος λέει “πριν 40 χρόνια ήταν πολύ ωραία στην Κυψέλη”. Εγώ, λοιπόν, λέω ότι είναι φανταστικά εδώ, ακόμη κι αν δεν ξέρω πώς ήταν παλιά. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τα κτίρια και την ομορφιά. Ό,τι αλλάζει, αλλάζει προς το καλύτερο».

άνθρωποι & Κυψέλη

Εδώ που μένεις για να δημιουργήσεις ΠΕΤΡΊΝΑ ΚΥΡΙΑΚΌΓΚΟΝΑ Ιδιοκτήτρια της μπουτίκ Silyra Η Πετρίνα εδώ και 35 χρόνια είναι αναπόσπαστο

σεβασμό που τους αξίζει! Δεν μπορείς να κλείνεις

κομμάτι της εμπορικής ταυτότητας της Κυψέλης.

τα μάτια σε ένα κοινωνικό φαινόμενο. Αναμ-

Σε έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους της

φίβολα υπάρχουν προβλήματα σε μια περιοχή

Αθήνας, στην Πατησίων, μόλις 17 χρονών, άνοιξε

πυκνοκατοικημένη όπως η Κυψέλη, όμως δεν θα

τη Silyra, ένα κατάστημα ρούχων αφιερωμένο

λυθούν εξ αποστάσεως! Δεν εγκαταλείπεις τη

στο ξεχωριστό στιλ της σύγχρονης γυναίκας. Έχει

γειτονιά σου. Μένεις, παλεύεις και προσπαθείς

ζήσει από κοντά όλες τις αλλαγές του σκηνικού

να αλλάξεις τις συνθήκες εκείνες που οδήγησαν

στην αγορά και στη γειτονιά· κι όμως έμεινε και

κάποιους να αφήσουν τον τόπο τους. Μένεις και

άντεξε!

λύνεις το πρόβλημα. Όταν ο καθένας από μόνος του δεν λαμβάνει υπόψη του ότι σε μια πόλη

«Συχνά μου κάνουν την ερώτηση: Γιατί δεν πήγες

πρέπει να συμβιώσει και με άλλους ανθρώπους

την επιχείρηση κάπου αλλού; Νιώθω πάντα την

και επιλέγει να έχει αντικοινωνική συμπεριφορά,

ίδια αμηχανία με αυτό το ερώτημα, το θεωρώ σχε-

χωρίς να λογαριάζει τον συνάνθρωπό του, τότε

δόν προσβλητικό. Θα κάναμε την ίδια ερώτηση

υπάρχει πρόβλημα. Κι αυτό είναι κάτι που συμβαί-

σε έναν Κηφισιώτη για παράδειγμα; Για να κάνει

νει συχνά στην περιοχή. Ωστόσο, η Κυψέλη είναι

κάποιος αυτήν την ερώτηση σημαίνει ότι παρα-

μια περιοχή με δυναμική, με εμπειρία στις αλλα-

δέχεται πως κάποιες συνθήκες έκαναν πολλούς

γές και έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις

ανθρώπους να φύγουν. Πράγματι! Όμως είναι

της εποχής και να προβάλει ένα νέο, σύγχρονο

αρκετοί αυτοί που έμειναν και διεκδικούν τον

πρόσωπο».

REA NAOUM OPTICS

Φωκίωνος Νέγρη 21, Κυψέλη // Τ.: 210 86 40 308 fb: @reanaoumoptics // ig: reanaoumoptics

GALINO

Γ΄ Σεπτεμβρίου 82, Αθήνα Τ.: 210 88 33 313

Εάν έχετε βρεθεί στον ιστορικό πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη,

Αναμφισβήτητα, η Κυψέλη γνωρίζει τι σημαίνει μόδα κι αισθητική. Ένα

τότε σίγουρα μας ξέρετε! Εδώ και 26 χρόνια, στα καλά και στα

από τα καταστήματα που αξίζει να επισκεφθείς, είναι και το Galino στην

κακά των καιρών και της Κυψέλης μας, φροντίζουμε για την υγεία

Γ’ Σεπτεμβρίου -ακριβώς απέναντι από το Μουσείο Αυτοκινήτων. Το

των ματιών σας και το στυλ σας. Στο κατάστημά μας OPTICS - Ρέα

Galino ξεχωρίζει για την ποικιλία ρούχων και αξεσουάρ από ελληνικά

Ναούμ-Χριστοδουλιά πραγματοποιούμε οπτομετρικές εξετάσεις,

και ξένα brands, που συνδυάζουν άνεση και ποιότητα για κομψές εμ-

εξετάσεις για ασθενείς με χαμηλή όραση, ενώ εκτελούμε και

φανίσεις. Με περισσότερα από 40 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας κι

εφαρμογές μαλακών, σκληρών και κερατοκωνικών φακών. Εδώ θα

εμπειρίας στο χώρο του γυναικείου και ανδρικού ενδύματος, το Galino

βρείτε επίσης όλα τα αγαπημένα σας brands στα γυαλιά ηλίου, όπως

προσφέρει προτάσεις για όλες τις ώρες της ημέρας και για

Rayban, Lindberg και Versace.

κάθε περίσταση.

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Βιβλιοπωλεία: Κυψέλες χαρτιού Της Ηλέκτρας Τζώρτσου

Οι βιτρίνες των βιβλιοπωλείων είναι πύλες προς έναν άλλο κόσμο που αν κάνεις το βήμα και ανοίξεις την πόρτα τους, θα ξεχυθεί

Ανδρονίκη Μαστοράκη από Literature House

ΣΤΟ LITERATURE HOUSE ΔΙΑΒΆΖΟΥΜΕ ΜΌΝΟΙ ΜΑΣ Ή ΜΕ ΠΑΡΈΑ, ΣΥΖΗΤΆΜΕ ΚΑΙ ΠΑΊΖΟΥΜΕ, ΒΟΥΛΙΆΖΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΛΥΘΡΌΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΙΜΩΧΝΌΜΑΣΤΕ ΓΎΡΩ ΑΠΌ ΤΡΑΠΈΖΙΑ, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΎΜΕ ΟΜΙΛΗΤΈΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΛΈΣ, ΑΚΟΎΜΕ ΚΑΙ ΓΡΆΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΊΕΣ, ΕΜΠΝΕΌΜΑΣΤΕ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΜΕ, ΓΙΟΡΤΆΖΟΥΜΕ, ΑΡΆΖΟΥΜΕ, ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΦΈ ΜΑΣ, ΤΟ ΤΣΆΙ ΜΑΣ, ΤΟ ΚΡΑΣΊ ΜΑΣ, ΚΛΕΊΝΟΥΜΕ ΤΑ ΡΑΝΤΕΒΟΎ ΜΑΣ, ΠΑΊΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΏΡΑ ΜΑΣ, ΟΝΕΙΡΕΥΌΜΑΣΤΕ, ΣΧΕΔΙΆΖΟΥΜΕ, ΑΝΑΠΟΛΟΎΜΕ, ΕΡΩΤΕΥΌΜΑΣΤΕ, ΖΟΎΜΕ.

μπροστά σου σαν πελώρια θάλασσα απ’ αυτές που αξίζει να κολυμπάς Χειμώνα-Καλοκαίρι. Η Κυψέλη έχει μία ιδιαίτερη σχέση με το βιβλίο. Είναι μία γειτονιά που έχει εμπνεύσει συγγραφείς τόσο για να την συμπεριλάβουνε στα έργα τους, όσο και για να την προτιμάνε ως τόπο κατοικίας τους. Στους δρόμους της θα συναντήσεις πανσπερμία βιβλιοπωλείων· άλλα μικρά, άλλα λίγο μεγαλύτερα, παλιά, καινούρια, άλλα θα είναι γεμάτα αποκλειστικά από βιβλία και σε άλλα θα βρεις χαρτικά, προϊόντα γραφικής ύλης και όλα αυτά τα ενδιαφέροντα γύρω-γύρω του χαρτιού. Τα περισσότερα βιβλιοπωλεία της Κυψέλης δεν είναι θηρία στην όψη. Είναι μικρές βιβλιοφωλιές, διάσπαρτες μέσα στους δρόμους και στα στενά της. Σημεία αναφοράς που περιμένουν να καλύψουν τις ανάγκες των βιβλιοφάγων, μικρών και μεγάλων. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το

Κώστας Αργύρης από Amarillo Suave

ΑΚΟΎΜΕ ΣΥΧΝΆ ΌΤΙ Ο ΧΏΡΟΣ ΈΧΕΙ ΜΙΑ ΙΔΙΑΊΤΕΡΗ ΑΤΜΌΣΦΑΙΡΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΊΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΑΠΟΔΊΔΟΥΝ ΣΤΟ ΌΤΙ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΌ, ΑΝΑΜΕΝΌΜΕΝΟ «ΕΜΠΟΡΙΚΌ ΣΤΉΣΙΜΟ»,ΑΛΛΆ ΑΠΟΠΝΈΕΙ ΜΆΛΛΟΝ ΈΝΑΝ «ΣΠΙΤΙΚΌ ΑΈΡΑ», ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΉ, ΤΑ ΠΑΛΙΆ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΆ ΑΝΤΙΚΕΊΜΕΝΑ, ΤΙΣ ΓΆΤΕΣ... ΚΑΙ ΠΏΣ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ ΑΥΤΌ, ΑΦΟΎ ΤΟ AMARILLO ΕΊΝΑΙ Ο ΧΏΡΟΣ ΣΤΟΝ ΟΠΟΊΟ ΠΕΡΝΆΩ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΕΣ ΏΡΕΣ ΜΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΆ. ΕΊΝΑΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΊΟ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΈΠΕΤΑΙ ΠΟΛΛΈΣ ΦΟΡΈΣ ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΌ ΣΑΛΌΝΙ/ΚΑΘΙΣΤΙΚΌ, ΌΠΟΥ ΣΥΧΝΆ ΣΥΝΑΝΤΙΟΎΝΤΑΙ ΦΊΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΈΕΣ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΝΤΑΙ ΝΈΕΣ ΓΝΩΡΙΜΊΕΣ ΚΑΙ ΣΧΈΣΕΙΣ. ΚΑΙ ΝΙΏΘΩ ΠΟΛΎ ΤΥΧΕΡΌΣ ΓΙΑΤΊ Σ’ ΈΝΑΝ ΤΈΤΟΙΟ ΧΏΡΟ ΟΝΕΙΡΕΥΌΜΟΥΝ ΠΆΝΤΑ ΝΑ ΖΩ.

νιώσουν οι Κυψελιώτες και να στηρίξουν τα τοπικά βιβλιοπωλεία τους, στα οποία μπορούν να απευθυνθούν για να βρουν ακριβώς αυτό που χρειάζονται, μιας και μέσα τους κρύβονται άνθρωποι που αγαπάνε πολύ τα βιβλία και έχουν γνώσεις τις οποίες μετά χαράς θα μεταφέρουν σε όποιον τις χρειαστεί. Και αν κάποιο βιβλίο δεν είναι ετοιμοπαράδοτο, αξίζει να κάνουμε υπομονή κάνα δυο μέρες. Το βιβλίο, άλλωστε, δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης, παρόλο που η ανάγκη για ένα καλό βιβλίο μπορεί να συγκριθεί με τη μεγαλύτερη λαχτάρα. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι το σημαντικότερο –και αυτό που μένει τελικά– είναι οι σχέσεις που δημιουργούμε με τους ανθρώπους και τη γειτονιά μας.

Χρήστος Νικολάκης από Εκάτη

ΚΑΤΕΒΑΊΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΡΊΑ ΣΚΑΛΙΆ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΊΟΥ ΝΙΚΟΛΆΚΗ ΣΤΗ ΒΙΚΤΏΡΙΑ, ΜΠΑΊΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΈΣΕΩΝ. ΕΔΏ, ΤΟ ΠΑΛΙΌ ΣΥΝΑΝΤΆ ΤΟ ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΟ, ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΌ ΣΥΝΑΝΤΆ ΤΟ ΣΎΓΧΡΟΝΟ, Η ΠΑΡΆΔΟΣΗ ΤΟ ΜΟΝΤΈΡΝΟ. ΕΔΏ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΊΣ ΑΠ’ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΝΙΈΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΛΙΠΌΝΤΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΎΝ ΣΙΩΠΗΛΟΊ ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΆ ΑΠΌ ΤΟ ΠΆΝΩ ΡΆΦΙ. ΕΔΏ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΨΆΧΝΕΙΣ –ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΊΣΚΕΙΣ- ΆΝΕΤΑ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΏΡΕΣ Ή ΝΑ ΠΈΣΕΙΣ -ΤΥΧΑΊΑ- ΑΜΈΣΩΣ ΠΆΝΩ ΣΤΟ ΕΞΑΝΤΛΗΜΈΝΟ ΠΟΎ ’ΨΑΧΝΕΣ ΓΙΑ ΚΑΙΡΌ. ΚΌΠΙΑΣΕ... Στην φωτογραφία ο Ιδρυτής Κωστής Νικολάκης στο σημερινό στέκι στην Πλατεία Βικτωρίας. Τα Πρώτα Χρόνια. (Αρχές ’70).

βιβλιοπωλεία

LITERATURE HOUSE

Ι. Δροσοπούλου 67, Κυψέλη // Τ: 21 0823 0247 fb: Literature House // Ig: @ literaturehouse.athens Μπαίνοντας στον ισόγειο χώρο του Literature House νιώθεις σαν να μπήκες στο σπίτι σου –μεγάλος χώρος, ωραία μουσική, κουζίνα και καρέκλες– με τη μόνη διαφορά ότι περιβάλλεσαι από πολλά βιβλία. Στην ουσία πρόκειται για έναν πολυχώρο που ξεκινάει από το πεζοδρόμιο και φτάνει μέχρι την ταράτσα· μπορείς να διαβάσεις, να πιείς τον καφέ σου, να παρακολουθήσεις σεμινάρια και εκδηλώσεις μέσα σε ένα περιβάλλον που από παντού φωνάζει χαρτί και βιβλία. Ένα στέκι για βιβλιόφιλους, πάντα ενημερωμένο με νέες εκδόσεις και προσεκτικά επιλεγμένες ετικέτες. Το παιδικό τμήμα κάνει τον χώρο προσβάσιμο και στους μικρούς αναγνώστες, που θέλουν να ψαχουλέψουν μόνοι τους τα παραμύθια και τις ιστορίες τους.

AMARILLO SUAVE

Λέλας Καραγιάννη 17, Πλ. Αμερικής Τ.: 210 86 71466 // fb: Amarillo suave Υπάρχουν κάποια μέρη που μπαίνεις μέσα και βγαίνοντας νιώθεις πιο γεμάτος και πιο χαρούμενος. Ένα τέτοιο είναι το βιβλιοπωλείο Amarillo Suave. Η μυρωδιά του χαρτιού κατακλύζει τον χώρο και σε οδηγεί από το ένα ράφι στο επόμενο, από τη μία στοίβα στην άλλη. Δεν πρόκειται για ένα κλασικό βιβλιοπωλείο και αυτό είναι το πιο γοητευτικό του σημείο· καινούρια και μεταχειρισμένα βιβλία σε διάφορες γλώσσες, σημειωματάρια, θεατρικά, γάτες, ξένος τύπος και σπάνια βιβλία μπερδεύονται και –σε συνδυασμό με τα παλιά αντικείμενα που διακοσμούν το μαγαζί– καθιστούν την παραμονή στον χώρο ένα μικρό ταξίδι. Σε αυτό το βιβλιοπωλείο δεν χρειάζεται να πας μόνο επειδή χρειάζεσαι κάτι συγκεκριμένο, αλλά πρέπει να πας για να ανακαλύψεις πολλά καινούρια.

ΕΚΑΤΗ

ΕΚΔΟΤΙΚΌΣ ΟΊΚΟΣ & ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΊΟ 3ης Σεπτεμβρίου 91, Πλ. Βικτωρίας Τ.: 210 88 37 343 // www.ekati.gr Η οδοιπορία αυτού του βιβλιοπωλείου ξεκινάει το 1956 από ένα καρότσι. Το καρότσι του Νικολάκη, γεμάτο βιβλία, στηνότανε Χέυδεν με Πατησίων γωνία και κάπως σαν να ήταν μία πυγολαμπίδα μέσα στην Αθήνα που συγκέντρωνε γύρω της κι άλλες πυγολαμπίδες που θέλανε παρέα και λέξεις να διαβάζουνε και πράματα να λένε πέρα από τα καθιερωμένα. Ώσπου το 1972, το καρότσι έγινε βιβλιοπωλείο, και όχι ό,τι κι ό,τι, ένα βιβλιοπωλείο-στέκι που χωνεύει μέσα του 20.000 βιβλία και άλλους τόσους περαστικούς, φίλους και συνοδοιπόρους. Οι τρεις εκείνες ρόδες, όμως, του αλλοτινού καροτσιού, κινήσαν για λίγο ακόμη παραπέρα και το 1986 το βιβλιοπωλείο έγινε και οίκος εκδοτικός· εκδόσεις Εκάτη. Κι έτσι το υπόγειο της 3ης Σεπτεμβρίου είναι ένα εντευκτήριο-παλαιό-βιβλιοπωλείο που θαρρείς στάζει λίγο μέλι απ’ το ταβάνι του, λίγες δυσκολοκατάπιωτες λέξεις και πολύ μελάνι.

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Όλη η Κυψέλη μια σκηνή Της Άντας Κουγιά

Η Κυψέλη από πάντα μύριζε... τέχνη! Όχι μόνο στο παρελθόν, που μεγάλοι σταρ της εποχής κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας. Και σήμερα, περπατάς, τρως, πίνεις ανάμεσα σε γνωστούς ηθοποιούς και καλλιτέχνες γενικότερα. Τώρα αν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες έφεραν τα θέατρα στην Κυψέλη ή αν τα θέατρα έφεραν τους καλλιτέχνες, δεν ξέρουμε να σας το απαντήσουμε. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Κυψέλη έχει τη δική της θεατρική «πιάτσα», αφού είναι η μοναδική γειτονιά της Αθήνας που μετράει 20+ θέατρα και πολυχώρους τέχνης.

Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ Κεφαλληνίας 17 & Κυκλάδων 210 86 56 004, 210 86 79 535, 210 86 24 392 Fb: Θέατρο Τόπος Αλλού-Topos Allou Theatre Ig: @topos_allou_theatre Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται το Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ είναι από τα στολίδια της Κυψέλης, αφού είναι νεοκλασικό και χτίστηκε το 1924. Το 2001, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Νίκος Καμτσής το ανακαίνισε, δίνοντας έτσι στο υπέροχο κτίριο νέα ζωή και μάλιστα καλλιτεχνική. Έναν… Τόπο Αλλού! Το ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ είναι ένας πολιτιστικός οργανισμός που εκπέμπει ένα έντονο και σημαντικό πολιτιστικό-θεατρικό σήμα. Μέσα σε ένα κοινωνικό «γίγνεσθαι» τρομερά ρευστό, το θέατρο του Νίκου Καμτσή είναι ένας από τους πιο ζωντανούς θεατρικούς καλλιτεχνικούς και πολιτιστικούς οργανισμούς της χώρας. Εμπλουτίζει κάθε χρόνο το θεατρικό τοπίο όχι μόνον της Αθήνας, αλλά όλης της Ελλάδας, ενώ ξεχωρίζει για τις συνεργασίες του με άλλους πολιτιστικούς οργανισμούς από την Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία. Επιπλέον, με μακρά παράδοση στο παιδικό και εφηβικό θέατρο, πραγματοποιεί παραστάσεις και θεατρικές δραστηριότητες που διακρίνονται για τον ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό τους χαρακτήρα.

Σε κάθε σου βόλτα και ειδικά την περίοδο του φθινοπώρου που ξεκινάει η σεζόν, θα πέσεις πάνω σε ένα ανοιχτό φουαγιέ που δουλεύει πυρετωδώς: σκηνικά, κοστούμια, ανανέωση, κουβέντες ηθοποιών, διορθώσεις από την πρόβα, η λειτουργία του μπαρ, ένας πυρετός προετοιμασίας για την υποδοχή του κοινού. Πολλές φορές, οι περίοικοι κάθονται και ακούν τις πρόβες από μακριά, τις φωνές, τα γέλια και τα κλάματα, ενώ οι νέοι κάτοικοι που δεν είναι συνηθισμένοι σπεύδουν να δουν αν συμβαίνει κάτι στ’ αλήθεια, μέχρι να το συνηθίσουν κι αυτοί με τη σειρά τους. Στην Κυψέλη θα βρεις θέατρα με ιδιαίτερη αισθητική: κλασικά, νεοκλασικά κτίρια που έχουν μετατραπεί σε θέατρα, μικρές και μεγάλες αίθουσες, διπλές σκηνές, σε ορόφους ή σε υπόγεια, με industrial ή πιο κλασική αρχιτεκτονική, με βελούδινα ή ξύλινα καθίσματα, άνετες καρέκλες ή κερκίδες. Και φυσικά, θα θέλεις να βουτήξεις στη θάλασσα των έργων που παρουσιάζονται. Από κλασικά μέχρι πιο σύγχρονα είδη θεάτρου, οι σκηνές της Κυψέλης καλύπτουν όλα τα γούστα.

Φέτος, η κεντρική παραγωγή του Θεάτρου ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ θα είναι ο «Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή. Ένα ταξίδι του ανθρώπου, του ανθρώπινου πολιτισμού και των ανθρωπίνων σχέσεων, μέσα από ένα πλάσμα που μεταμορφώνεται και διατρέχει πέντε αιώνες ιστορίας. Ο «Ορλάντο» είναι ένας ύμνος τόσο στην γυναίκα, όσο και στον άνδρα. Είναι ένας ύμνος στη δημιουργία, στην ποίηση και στην τέχνη. Στην τέχνη του έρωτα, στην τέχνη της ζωής. ΠΡΕΜΙΈΡΑ: 18 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 8.00 μμ Κυριακή 7.00 μμ

Θέατρο Δρόμος Αγίου Μελετίου 25, Κυψέλη Τ.: 210 88 18 906 Fb: Θέατρο «Δρόμος» Ig: @dromostheatre

Πολυχώρος Τέχνης Αλεξάνδρεια Η «Αλεξάνδρεια» είναι χώρος πολλαπλών πολιτιστικών εκδηλώσεων, που λειτουργεί από τον Νοέμβριο του 2012, στην οδό Σπάρτης 14, στην Πλατεία Αμερικής. Στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτίριο της δεκαετίας του ′30, στο οποίο έζησε μικρός, αλλά και αργότερα όταν παντρεύτηκε, από το 1940 περίπου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950, ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς μας, ο Μ. Καραγάτσης. Στο σπίτι αυτό μάλιστα γύρισε –ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος– και σκηνές από την ταινία του «Καταδρομή». Ο ηθοποιός Βασίλης Βλάχος είναι αυτός που έδωσε ξανά καλλιτεχνική πνοή στον χώρο και από το 2012 έχουν πραγματοποιηθεί πλήθος εκδηλώσεων: θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, καθώς και προβολές ταινιών. Είναι μάλιστα από τα λίγα θέατρα στην Αθήνα που διαθέτει λειτουργικό κήπο και μπορεί έτσι να λειτουργήσει και τα καλοκαίρια! Ο ζεστός και οικείος χώρος του «Αλεξάνδρεια» μας περιμένει και τη νέα σεζόν. Από τον Νοέμβριο, η εσωτερική θεατρική σκηνή θα λειτουργήσει ξανά μετά τις δύσκολες συνθήκες που έφερε η πανδημία. Τα Δευτερότριτα θα γεμίσουν με το «Τάδε Έφη Ζαρατούστρα» του Νίτσε, σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξενουδάκη, ενώ η κεντρική παραγωγή της ομάδας του «Αλεξάνδρεια» θα ξεκινήσει από τον Δεκέμβριο. Φυσικά, μείνετε ενήμεροι για τις διάφορες μουσικές εκδηλώσεις είτε μέσα από τη σελίδα στο facebook είτε τηλεφωνικά.

Σπάρτης 14, Πλατεία Αμερικής T.: 212 10 07 079 Fb: Αλεξάνδρεια πολυχώρος τέχνης

Το θέατρο Δρόμος ξεκίνησε φέτος την καλλιτεχνική του πορεία σε μια γειτονιά της Αθήνας με βαρυσήμαντη θεατρική ιστορία. Το πρώην θέατρο Μπιπ ανακαινίστηκε πάνω στις ιδέες της αρχιτέκτονος Ρένας Σανταμούρη και υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού υπεύθυνου Εμμανουήλ Μαύρου, και σηκώνει αυλαία με νέα φιλοσοφία και με όραμα να συμβάλει στην ιστορία και την εξέλιξη αυτής της σπουδαίας θεατρικής και καλλιτεχνικής γειτονιάς. Αποτελεί μόνιμη στέγη της Θεατρικής Ομάδας «Μήδεια» (Medea Theater Group) και εδώ θα παρουσιάζονται όλα τα έργα της ομάδας, την οποία σκηνοθετεί ο Εμμανουήλ Μαύρος, με έμφαση στη λογοτεχνία του φανταστικού, και την αστυνομική και δυστοπική λογοτεχνία. Το θέατρο Δρόμος φιλοξενεί επίσης παραστάσεις εξωτερικών παραγωγών, καθώς και σεμινάρια, εργαστήρια και άλλες εκδηλώσεις. Επιπλέον, πρόκειται και για «Στέκι Τεχνών»: από νωρίς το πρωί αποτελεί στέκι συναντήσεων, δουλειάς, μελέτης και ψυχαγωγίας, έχοντας διαμορφώσει έναν πολύ φιλόξενο χώρο καφέ, που εμπλουτίζεται με βιβλία και παιχνίδια, ενώ μετά τις παραστάσεις μετατρέπεται σε bar.

«ΠΑΛΈΡΜΟ» της Παναγιώτας Αβραμοπούλου σε σκηνοθεσία Εμμανουήλ Γ. Μαύρου Παρασκευή & Σάββατο στις 20:30 Διάρκεια Παράστασης: 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα «ΆΝΝΑ» της Σαμ Πότερ σε σκηνοθεσία Εμμανούηλ Γ. Μαύρου Κάθε Τρίτη στις 20:30 «ΤΟ ΜΥΣΤΉΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑΡΊ ΡΟΖΈ» του Έντγκαρ Άλλαν Πόε σε σκηνοθεσία Εμμανουήλ Γ. Μαύρου: Κάθε Τετάρτη στις 20:30 από 1η Δεκεμβρίου «ΣΠΟΥΔΉ ΣΤΟΝ ΜΆΚΒΕΘ» του William Shakespeare Διασκευή – Σκηνοθεσία: Λίλη Τέγου (Πρεμιέρα 5 Δεκεμβρίου) «ΌΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΊΤΙ, ΚΡΕΒΆΤΙ ΚΙ ΕΚΚΛΗΣΊΑ» ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΜΗΔΕΙΑ (Πρεμιέρα 23 Δεκεμβρίου 2021)

Πολυχώρος Διέλευσις Ο Πολυχώρος Πολιτισμού «Διέλευσις», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία, δραστηριοποιείται από το 2011. Σκοποί της Διέλευσης είναι η αναζήτηση ενός νέου τρόπου αντίληψης και έκφρασης μέσα από την Τέχνη, τη Φιλοσοφία, την Επιστήμη, τον Ανθρωπισμό, η ενθάρρυνση της ελεύθερης έκφρασης κάθε γνήσιου προβληματισμού και διαλόγου πάνω σε ζητήματα ύπαρξης, συνείδησης και εξέλιξης. Μέχρι σήμερα έχουν παρουσιαστεί πολλές εκατοντάδες εκδηλώσεις: θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, ομιλίες, σεμινάρια, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις καλών τεχνών, αφιερώματα σε λογοτέχνες και ποιητές, συζητήσεις για επιστημονική ενημέρωση, προτάσεις για ποιότητα ζωής και κάθε άλλη έκφραση και εκδήλωση που, κατά την κρίση της, θα μπορούσε να συμβάλει στη χαρά και την αναβάθμιση της πνευματικότητας του σύγχρονου ανθρώπου. Μετά από την αναγκαστική παύση πάνω από ενάμιση χρόνο λόγω Covid, επανέρχεται αρχικά με δύο εξαιρετικές παραστάσεις που πρόλαβαν να ξεκινήσουν το 2020: «ΚΆΠΟΤΕ ΣΤΑ ΛΕΜΟΝΆΔΙΚΑ» σε σενάριο/σκηνοθεσία Γιώργου Μακρή και μουσική επιμέλεια/διασκευές τραγουδιών Σπύρου Γκούμα. Παρασκευή 5/11, Σάββατο 20/11, Σάββατο 4/12 και Παρασκευή 17/12, στις 21.00. «ΦΆΟΥΣΤ» του Γκαίτε, σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία Χρυσάνθης Κορνηλίου, από τον Δεκέμβριο. Ακριβείς ημερομηνίες και ώρες θα αναγγελθούν έγκαιρα.

Λέσβου 15 & Πόρου, Κυψέλη T.: 210 86 13 739 Fb: Πολυχώρος διέλευσις www.dieleusis.gr

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Η Κυψέλη της παρέας Της Σοφίας Αργύρη

Η Κυψέλη είναι μια ανοιχτή αγκαλιά, έτοιμη να ζεστάνει τον καθένα που επιλέγει να την κάνει“σπίτι του. Άνθρωποι κάθε ηλικίας συγχρωτίζονται, ζώντας αρμονικά. Τους χωρίζω σε δύο κόσμους, την παρέα των ηλικιωμένων στα καφενεία και την παρέα των νέων στις καφετέριες. Μια Κυψέλη δύο ταχυτήτων. Κοινός παρονομαστής: η αγάπη γι’̓ αυτήν τη συνοικία. Η ΠΑΡΈΑ ΣΤΑ ΚΑΦΕΝΕΊΑ Σε ένα μικρό καφενείο της οδού Σποράδων, ο ιδιοκτήτης

θα μονιάσουν. Και πάλι απ’ την αρχή. «Πόσο συχνά

υποδέχεται τους πελάτες του από πολύ νωρίς το πρωί.

έρχεστε εδώ;», τους ρωτώ. «Το πρώτο δεκαπενθή-

Η πλειοψηφία είναι άντρες συνταξιούχοι, που κάθονται

μερο κάθε μήνα πιο άνετα, μετά σφίγγει το ζωνάρι»,

για τον πρώτο ελληνικό καφέ της ημέρας. Όλοι μένουν

μου λέει ο παλιότερος θαμώνας. «Όταν η σύνταξη

στις γύρω γειτονιές της Κυψέλης από τότε που θυμούνται

λιγοστεύει, τότε αρχίζει και η γκρίνια», συμπληρώνει.

τον εαυτό τους. Πηγαίνουν στο ίδιο καφενείο από την

Κάπως έτσι πάει μέχρι την επόμενη πληρωμή. Μετά

πρώτη ημέρα που άνοιξε τις πόρτες του. Ξέρουν ότι εκεί

τις 12 το μεσημέρι αρχίζει να ρέει το τσίπουρο και

θα βρουν τους γνωστούς τους, δίχως να έχουν δώσει

το κρασάκι. Τότε είναι που ανάβουν τα αίματα. «Οι

ραντεβού και θα πιουν, θα συζητήσουν, θα μαλώσουν και

τσακωμοί για τα πολιτικά έχουν δώσει τη θέση τους

ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΊΟ ΑΘΗΝΑΊΑ Πριγκηποννήσων 12, Αθήνα Τ.: 210 64 64 297 Fb: Aθηναία Ζαχαροπλαστείο Catering

Η Αθηναία δεν είναι ένα συμβατικό ζαχαροπλαστείο. Από το 1967 μας

Αρτοποιείο «Τζαβάρας» από το 1933

Αγαθουπόλεως 9, Αθήνα // Τ.: 210 8674495 FB Page: Αρτοποιείο Τζαβαρα Από το 1933, η Αγαθουπόλεως μοσχοβολάει καθημερινά με τα ολόφρε-

προσφέρει γλυκές δημιουργίες, πραγματικά έργα τέχνης. Από κλασικό

σκα αρτοποιήματα που βγαίνουν από τον φούρνο του Τζαβάρα. Συντα-

σιροπιαστό γαλακτομπούρεκο σε ταψάκι, που μπορείς να δοκιμάσεις

γές σπιτικές, χειροποίητες, φτιαγμένες με μεράκι και εξαιρετική πρώτη

και σε παραλλαγή με κανταϊφι, μέχρι κέικ μαρμπρέ πεντανόστιμο και

ύλη είναι αυτές που έχουν κάνει τον φούρνο να αντέξει στον χρόνο και

sugar free. Τι να πούμε για τις τούρτες της Αθηναίας; Οι πιο ευφάντα-

να αποτελεί την πιο σίγουρη επιλογή για το καθημερινό τραπέζι. Και πώς

στες που μπορείς να βρεις για να χαρίσεις έναν εύθυμο τόνο

αλλιώς, αφού ο φούρνος Τζαβάρα είναι μια επιχείρηση οικογενειακή

σε μια τόσο σημαντική περίσταση, όπως τα γενέθλια ενός αγαπημένου

που έχει περάσει από πατέρα σε γιο. Επομένως, η παράδοση συνεχίζε-

σου προσώπου. Εμείς μείναμε άφωνοι από την τούρτα ηχείο

ται από γενιά σε γενιά, το ίδιο και τα μυστικά της γεύσης, ώστε

και την τούρτα Jack Daniel’s.

ό,τι φουρνίζεται να χαρακτηρίζεται ως «λιχουδιά»!

στη μάχη μεταξύ εμβολιασμένων κι ανεμβολίαστων»,

όλα είναι μέρος της καθημερινότητας. Παρά τα όποια

αναφέρει ο ιδιοκτήτης. «Ο κορονοϊός είναι το μόνο θέμα

παράπονα, κυριαρχεί η καλή διάθεση και η δίψα για ζωή.

συζήτησης, σαν να έχουν ξεχάσει τα παλιά», συνεχίζει.

Οι νέοι βρίσκουν την Κυψέλη αρκετά κουλ. Αρκετοί είναι

Στην ερώτησή μου τι σημαίνει γι’ αυτούς η Κυψέλη, δεν

αυτοί που δεν μεγάλωσαν εδώ, αλλά την επέλεξαν για να

ξέρουν τι να μου απαντήσουν. Έχουν συνδέσει την ύπαρ-

ξεκινήσουν την πρώτη ανεξάρτητη ζωή τους, τη φοιτητι-

ξή τους με αυτή την παρεΐστικη ατμόσφαιρα και ποτέ δεν

κή, σε ένα μικρό μα γεμάτο όνειρα διαμέρισμα. Αρκετοί

σκέφτηκαν να αλλάξουν γειτονιά.

είναι και αυτοί που την επέλεξαν για κάποιες ώρες, κάθε φορά που έρχονται για καφέ ή ποτό από κάθε γωνιά της

Η ΠΑΡΈΑ ΣΤΙΣ ΚΑΦΕΤΈΡΙΕΣ

Αθήνας. Η Κυψέλη έχει κάτι που σε τραβάει. Ίσως η

Λίγο πιο αργά το πρωί μαζεύονται οι νέοι –φοιτητές

καλλιτεχνική αύρα που την χαρακτήριζε παλιότερα να

κι εργαζόμενοι– σε αγαπημένα στέκια της Κυψέλης.

έχει τελικά ποτίσει την ατμόσφαιρα. Στην καφετέρια

Στα τραπεζάκια θα δεις από φραπόγαλο μέχρι πράσινο

οι ρυθμοί είναι πιο γρήγοροι. Το ίδιο και οι συζητήσεις.

σμούθι με matcha tea. Πιάνω μια θέση σε μικρό πλην

Νέοι πάνε κι έρχονται τρεχάτοι. Μία ώρα κενό μέχρι την

συμπαθητικό τραπεζάκι κεντρικής καφετέριας στον

επιστροφή στη σχολή, μισή ώρα για την επιστροφή στο

πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη. Αφουγκράζομαι τις

γραφείο. Αυτά μέχρι να πέσει το βράδυ. Τότε ο ρυθμός

συζητήσεις των γύρω μου. Μαθήματα σχολής, επερχόμε-

αλλάζει. Γίνεται περισσότερο αργός, ίσως και πιο αισθη-

νες εξεταστικές, έρωτες και κακοπληρωμένες δουλειές:

σιακός. Η παρέα μαζεύεται για το πρώτο ποτό.

MORNING SWEETIE

Ζακύνθου 13, Κυψέλη // Τ.: 211 73 54 924 Fb: Morning Sweetie // Ig: @themorningsweetie www.morningsweetie.gr Η «καλημέρα» οφείλει να είναι γλυκιά, να σου φτιάχνει τη διάθεση και να μυρίζει καφέ. Έτσι θα την βρεις στην καινούρια άφιξη της οδού Ζακύνθου σε ένα καθαρό, φωτεινό και με ωραία χρώματα περιβάλλον στο οποίο με το που μπεις νιώθεις οικειότητα και άνεση. Τα ηνία του καφέ (100% arabica) κρατάει η ελληνική εταιρεία M.O.C. Αν όμως σ’ αρέσουν οι αλλαγές και οι δοκιμές, μπορείς να επιλέξεις και μέσα από μία σειρά μονοποικιλιακών καφέδων από διάφορες χώρες του κόσμου. Το highlight είναι το παρασκευαστήριο που υπάρχει στον χώρο, από το οποίο βγαίνουν καθημερινά μυρωδάτα cake, γλυκά, cookies και sandwich, προσαρμοσμένα κάθε φορά στα υλικά που μας δίνει η κάθε εποχή.

Σ’ έναν καλαίσθητο χώρο στην Σποράδων 38, κοντά στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, εδώ και 20 χρόνια βρίσκεις οικολογικά προϊόντα και βιολογικά βιοδυναμικά τρόφιμα ανώτερης θρεπτικής αξίας Το Μirabilis είναι ένα φυσικό και διαδικτυακό κατάστημα, πλήρως ενημερωμένο με διανομή των προϊόντων του σε όλη την Ελλάδα. Καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες κάθε εναλλακτικής διατροφικής επιλογής. Ανανεώνεται και εμπλουτίζεται συνεχώς.

Σποράδων 38, Κυψέλη // Τ.: 210 82 21 206 www.mirabilis.gr // FB: mirabilis.gr

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Στα ά-γνωστα της Κυψέλης

1

Της Ηλέκτρας Τζώρτσου

Κάθε γειτονιά έχει κάποια γνωστά και κάποια όχι τόσο γνωστά σημεία. Μέσα από την ιστορία τους, τα κτίρια, την τοπογεωγραφία τους, τις αλλαγές, τους ανθρώπους που έζησαν και έδρασαν σε αυτές, αναπτύσσονται μικρές ή μεγαλύτερες λεπτομέρειες που τελικά τις διαμορφώνουν. Βουτιά λοιπόν στα ά-γνωστα της Κυψέλης!

2

1. ΤΑ ΣΦΥΡΟΔΡΈΠΑΝΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΉ ΑΓΟΡΆ ΚΥΨΈΛΗΣ Με την επαναλειτουργία της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης, το 2010, επανήλθαν στο φως δύο ιστορικά σφυροδρέπανα, τα οποία βρίσκονται ζωγραφισμένα σε τοίχους στο εσωτερικό της αγοράς, το ένα απέναντι από το άλλο. Ζωγραφίστηκαν το 1944 από μέλη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ που γιόρταζαν μέσα στη λαίλαπα της κατοχής τα 26 χρόνια από την ίδρυση του κόμματός τους. Αυτά τα είναι τα μόνα δύο εναπομείναντα από τα εκατοντάδες που είχαν ζωγραφιστεί.

2. Ο ΠΛΆΤΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓ. ΖΏΝΗΣ Ο πανύψηλος πλάτανος στέκεται στην Αγίας Ζώνης περίπου 250 χρόνια. Θεωρείται προστατευόμενο είδος και ανήκει στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου. Στο σημείο αυτό στεγαζόταν από το 1938 και για πολλά χρόνια ένα πολύ δημοφιλές καφενείο των κατοίκων της Κυψέλης, το οποίο έχει «παίξει» και στην ταινία Η θεία από το Σικάγο.

3

3. ΝΑΌΣ ΑΓ. ΑΝΔΡΈΑ Ο ναός του Αγ. Ανδρέα στην οδό Λευκωσίας χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα και αποτελούσε μετόχι της μονής της Οσίας Φιλοθέης Μπενιζέλου στην Αθήνα. Μπροστά στο τέμπλο του ναού σώζεται μέχρι σήμερα η κολόνα, όπου λέγεται ότι μαρτύρησε η Αγία Φιλοθέη το 1588, αφού υπέστη βασανιστήρια από τους Τούρκους. Κάτω από το δάπεδο διακρίνονται τάφοι. Το εκκλησάκι αναστηλώθηκε το 1942 από τον Αναστάσιο Ορλάνδο και αγιογραφήθηκε από τον αγιογράφο Φώτη Κόντογλου. Επίσης, χτίστηκε πάνω στα ερείπια αρχαιοελληνικού ναού.

4. ΤΟ ΡΈΜΑ ΤΗΣ ΦΩΚΊΩΝΟΣ ΝΈΓΡΗ Η Φωκίωνος Νέγρη είναι ακόμη μία από τις πολλές οδούς της Αθήνας που κρύβει από κάτω της ένα ρέμα· το ρέμα Λεβίδη, το οποίο ξεκινούσε από τα Τουρκοβούνια. Η διαμόρφωση της έγινε το 1930, πάνω στα ίχνη του ρέματος αυτού, το οποίο διέσχιζε όλες τις παράλληλες της Πατησίων (3ης Σεπτεμβρίου, Αριστοτέλους, Φυλής, Αχαρνών, Μιχαήλ Βόδα) και τα νερά του λίμναζαν συνήθως στο ύψος της πλατείας Βάθης.

4

5. ΕΚΚΛΗΣΊΑ ΑΓΊΩΝ ΑΠΟΣΤΌΛΩΝ Στην οδό Σουμελά υπάρχει το ιστορικό εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, το οποίο έχτισε ο Κανάρης μαζί με τη σύζυγό του. Στο αριστερό μέρος του τοίχου της προσόψεως του ναού υπάρχει μαρμάρινη επιγραφή από την Ιερά Αρ-

5

χιεπισκοπή Αθηνών, η οποία αναφέρει ότι στο υπόγειό της λειτουργούσε κατά τη διάρκεια της κατοχής μυστικός ασύρματος από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο, ο οποίος μόνασε εκεί, όταν αρνήθηκε να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, η επιγραφή αναφέρει: «Εις ταπεινόν οικίσκον της συνοικίας αυτής (Σουμελά 3) εμόνασε κατά την εχθρική κατοχήν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, ότε αρνήθη να ορκίσει την κατοχικήν κυβέρνησιν. Εις το υπόγειο του οικίσκου ελειτούργησεν μυστικός ασύρματος αντιστασιακής οργανώσεως».

6. Ο ΒΆΤΡΑΧΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΊΑΣ ΑΜΕΡΙΚΉΣ (ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ) Στην πλατεία Αμερικής, στην πλευρά της οδού Σπάρτης και δίπλα από τα αποχωρητήρια, τα οποία βρίσκονται εκεί ακόμη και σήμερα, βρισκόταν ένα ορειχάλκινο γλυπτό που απεικόνιζε έναν μεγάλων διαστάσεων βάτραχο. Ωστόσο, μία μέρα

7

αποκαθηλώθηκε και κανείς δεν ξέρει τι απέγινε αυτό το ιδιαίτερο γλυπτό.

FROGGY ALERT! Αν κάποιος από τους αναγνώστες έχει πληροφορίες σχετικά με την κατάληξή του, ας επικοινωνήσει μαζί μας.

7. ΈΠΑΥΛΗ ΜΆΛΚΟΛΜ Στην Αγ. Ζώνης 39, βρίσκεται η έπαυλη Μάλκολμ. Έχει χτιστεί στη θέση ακριβώς όπου ο Κιουταχής, κατά την πολιορκία της Ακρόπολης, είχε στήσει τη σκηνή του. Την έπαυλη την αγόρασε αργότερα ο Σπυρίδων Τρικούπης για κατοικία του. Ένα διάστημα στέγασε και τη γαλλική πρεσβεία. Σήμερα στεγάζει το άσυλο ανιάτων.

8. ΤΑ ΚΑΤΑΦΎΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΨΈΛΗΣ

8

Στα περισσότερα κτίρια του μοντέρνου κινήματος, κυρίως της δεκαετίας του ′30, οι ερευνητές του Monumenta κατέγραψαν την ύπαρξη καταφυγίου. «Συναντήσαμε όμως και περιπτώσεις κτιρίων της δεκαετίας του 1920, που τα υπόγεια μετατράπηκαν σε καταφύγια. Μάλιστα, σε μια κατοικία του 1930 στην οδό Πάτμου, σώζεται ακόμη στο υπόγειο η ξύλινη κατασκευή που φτιάχτηκε για να στηρίξει

Πηγή: urbanspeleology.blogspot.com

το δάπεδο και να χρησιμεύσει το υπόγειο ως καταφύγιο στους βομβαρδισμούς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», επισημαίνει η κυρία Γρατσία.

9. Η ΝΗΣΙΩΤΙΚΉ ΚΥΨΈΛΗ Οι περισσότεροι οδοί των δρόμων της Κυψέλης έχουν ονόματα νησιών. Ο Ρα-

9

γκαβής είχε αναλάβει την ονομασία των περιοχών της Αθήνας. Αποφάσισε λοιπόν να τα ονομάσει ανά ενότητες. Στην Κυψέλη έτυχε να είναι τα νησιά. Από τους δρόμους, λείπουν μερικά που είναι στο Μεταξουργείο, όπως η οδός Σάμου. Αυτό συνέβη γιατί στο Μεταξουργείο έδωσε στους δρόμους ονόματα περιοχών που είχαν γίνει μάχες.

10. Η ΠΡΟΈΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΟΝΌΜΑΤΟΣ «ΚΥΨΈΛΗ» Η μία ερμηνεία είναι ότι υπήρχαν παλιά μελίσσια στην περιοχή, κάτι το οποίο δεν έχει επιβεβαιωθεί. Ωστόσο, υπάρχει ακόμη μία εκδοχή. Λέγεται πως στα Τουρκοβούνια σύχναζαν γύπες οι οποίοι είχαν εκεί τις φωλιές τους. Έτσι, αρχικά η Κυψέλη ονομάστηκε Γυψέλη, δηλαδή γυποφωλιά, και με τα χρόνια επικράτησε το Κυψέλη.

10

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Κυψέλη: μια (παλιά) «σχολειούπολη» Του Λέανδρου Σλάβη

Αν επρόκειτο να απονεμηθεί ο τίτλος της «σχολειούπολης» σε κάποια γειτονιά της Αθήνας, τότε, για την τελευταία προπολεμική δεκαετία και (πολύ περισσότερο) για τις δύο πρώτες μεταπολεμικές, θα μπορούσε να τον διεκδικήσει με πάρα πολλές αξιώσεις η Κυψέλη. Όπως και τον τίτλο της πιο ιστορικής intra muros σχολειούπολης της πρωτεύουσας. Όχι, βέβαια, για τα δημόσια σχολεία της που ήταν ελάχιστα εκείνες τις εποχές. Τις δεκαετίες του ′50 και του ′60, στην Κυψέλη δεν υπήρχαν παρά τρία Δημοτικά Σχολεία, τα 26ο, 27ο και 30ο και ένα Γυμνάσιο Θηλέων, το 6ο. Τα αγόρια έτρεχαν στο 2ο και στο 8ο, άντε και στο 5ο. Έκτοτε, όμως, πολλά άλλαξαν τόσο εξαιτίας της αύξησης του πληθυσμού της περιοχής, όσο και της μείωσης του αριθμού των παιδιών σε κάθε τάξη (από 60 μέχρι και 80 τότε σε μετά βίας 20 με 25 πλέον). Σήμερα, λειτουργούν τα 26ο, 27ο, 29ο, 30ο, 33ο, 38ο, 45ο, 86ο, 133ο, 134ο και 172ο Δημοτικά και τα 15ο, 19o, 30ο, 39ο, 41o και 60ο Γυμνάσια/Λύκεια. Η Κυψέλη ήταν «σχολειούπολη» χάρις στα ιδιωτικά σχολεία της ευρύτερης περιοχής της. Η άνθηση ευνοήθηκε αρχικά από δύο διαχρονικούς παράγοντες: το τότε εξοχικό και αραιοκατοικημένο περιβάλλον της και το ότι η γη δεν ήταν ακριβή. Επιπρόσθετα, συνέβαλαν η μικρή απόσταση από τις πιο πυκνοκατοικημένες αστικές συνοικίες της πρωτεύουσας και η μεταπολεμική κατοίκηση της γειτονιάς από πολλά από τα τότε ανερχόμενα και δυναμικά αστικά στρώματα της πόλης. Η εγκατάσταση, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, άρχισε το 1910 με το Πρότυπον Εκπαιδευτήριον Αθηνών του Η. Κωνσταντινίδη, μετέπειτα Εκπαιδευτήρια Μίνας Αηδονοπούλου και τα σημερινά Εκπαιδευτήρια Δούκα (που εγκατέλειψαν την περιοχή αρχές της δεκαετίας του ′70) ως Σχολή Πρακτικών Σπουδών, μετέπειτα διαδοχικά Σχολή Μεγαρέως «Ο Προμηθεύς» και Παλλάδιο Λύκειο - Φίλιππου Δούκα. Μέχρι και το Αμερικανικό Κολλέγιο Αθηνών βρέθηκε εκεί για μία τριετία (1925-28), αλλά και η Ιόνιος Σχολή από το 1926 ως και τις αρχές της δεκαετίας του ′60 και, προπολεμικά μόνον, μία Ιταλική Σχολή Καλογραιών. Από το 1935 ως το 1952 είχε έδρα στην ευρύτερη περιοχή η σημερινή Σχολή Μωραΐτη ως Πρότυπον Λύκειον Αθηνών ή Σχολή Μπερζάν και για μια εικοσαετία από το 1941 το Λύκειο «Η Αθηνά» του Γ. Ζηρίδη. Από, δε, το 1934 ως το 1982 περιφερόταν στη γειτονιά το Αθηναϊκό Λύκειο του Α. Τυχόπουλου. Άλλα ιδιωτικά σχολεία της Κυψέλης ήταν η Σχολή Αθηνών

του Α. Κατσάνη, ο Ελικών, η Σχολή Βρατσάνου-Βέρβη, το Λύκειο Αυτιά-Παπαϊωάννου και στη συνέχεια Αττικόν Λύκειον, το Λύκειο Φωτοπούλου, η Σχολή Κατσαΐτη, το Λύκειο Νούσια, η Σχολή Κοραή και η Ελληνική Παιδεία, της εγκαταστάσεις της οποίας χρησιμοποιεί σήμερα η Χριστιανική Αγωγή. Κάπως πιο μακριά, τη θέση της παλιάς Σχολής Μπάξερ είχε πάρει η Σχολή Γουναράκη. Ίσως, βέβαια, να υπήρχαν και άλλα, για τα οποία δεν βρέθηκαν στοιχεία, όπως ένα Λύκειο Σολωμός και το ιδιωτικό σχολείο της κυρίας Θεοδωρίδου, στα οποία πήγαιναν, όπως αναφέρουν, συγγραφείς, ενώ διέμεναν στη γειτονιά. Ενδεικτικό της δυναμικής της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου της περιοχής που προσείλκυε τα ιδιωτικά σχολεία είναι και η εγκατάσταση στην περιοχή ορισμένων εμβληματικών φροντιστηρίων ξένων γλωσσών, ινστιτούτα τα έλεγαν τότε, με πρώτο και καλύτερο το Παράρτημα Πατησιών (Annexe de Patissia), ένα από τα ελάχιστα πέρα από το κεντρικό, του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών (Institut Français d’Athènes), που διατηρήθηκε ως τη δεκαετία του ′90, του Ελληνοαμερικανικού Ινστιτούτου (μετέπειτα «Όμηρος») το 1962, αλλά και του πρώτου μάλλον παραρτήματος του Βρετανικού Ινστιτούτου (μετέπειτα Φροντιστηρίου Χαμπάκη). Ένα άλλο ενδεικτικό στοιχείο της δυναμικής της περιοχής ήταν και οι επιτυχίες των μαθητών της περιοχής στις εισαγωγικές εξετάσεις τόσο των πανεπιστημιακών σχολών όσο και των προτύπων σχολείων της πρωτεύουσας. Για παράδειγμα, το 1961 είχαν περάσει τις άκρως απαιτητικές εξετάσεις για το Βαρβάκειο 26 τουλάχιστον κυψελιώτες επί 160 επιτυχόντων. Ποσοστό 16,25%! Ήρθε, ωστόσο, το πλήρωμα του χρόνου και τα ιδιωτικά σχολεία της Κυψέλης ουσιαστικά εξαφανίστηκαν για τον ίδιο λόγο που είχαν έρθει στην περιοχή. Η κατακόρυφη αύξηση του πληθυσμού της Κυψέλης, οι στεγαστικές ανάγκες των οποίων ανέβασαν κατακόρυφα το κόστος της γης, η ανάγκη των σχολείων να παρέχουν όλο και περισσότερες υπηρεσίες στα παιδιά που κατέφευγαν σε αυτά και, ως εκ τούτου, μεγαλύτερων οικοπέδων, η διαρροή μεγάλου μέρους της μεσοαστικής τάξης της Κυψέλης προς τα αθηναϊκά προάστεια, τα έσπρωξαν αρχικά προς τα βορειοανατολικά προάστεια των Αθηνών και αργότερα, για ανάλογους λόγους, ακόμα μακρύτερα με αποτέλεσμα να παρατηρείται σήμερα το φαινόμενο τα παιδιά να σπαταλάνε, τελείως αντιπαιδαγωγικά, ατέλειωτες ώρες, κουτουλώντας τα μικρότερα, μέσα σε σχολικά λεωφορεία!. Λίγο αργότερα, από τις οικογένειες που έμεναν στην Κυψέλη (όπως και σε άλλες συνοικίες που είχαν αρχίσει να παρακμάζουν) μαθητές έφυγαν από τα δημόσια σχολεία της γειτονιάς τους προς ιδιωτικά άλλων περιοχών, υπό τον φόβο των γονέων πως ο μεγάλος αριθμός παιδιών μεταναστών στα πρώτα θα επηρέαζε αρνητικά τον ρυθμό προόδου των τέκνων τους σε αυτά, με αποτέλεσμα σε πολλά ιδιωτικά σχολεία προνομιούχων περιοχών να πλειοψηφούν οι μαθητές και οι μαθήτριες από περιοχές όπως η Κυψέλη, το Πολύγωνο, η Αττική κ.λπ.

AMALUR Φωκίωνος Νέγρη 30, Αθήνα T: 210 88 20 756 FB: Amalur // IG: amalurfokionos Στον αγαπημένο πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη, εκεί που χτυπά η καρδιά της Κυψέλης, βρίσκεται το Amalur. Χρωματιστά σημαιάκια και λαμπιόνια στον εξωτερικό χώρο δίνουν τη θέση τους σε posters με ζωηρά χρώματα στους τοίχους του εσωτερικού χώρου. Η διακόσμηση αποτελεί την ενσάρκωση του προσωπικού γούστου του ιδιοκτήτη, την οποία επιμελήθηκε προσωπικά. Το Amalur σε υποδέχεται από νωρίς στον άνετο και επηρεασμένο από έθνικ στοιχεία χώρο του, με ποιοτικό καφέ και επιλογές σε φυτικά γάλατα. Μπορείς να κάτσεις για να χαλαρώσεις, να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να δουλέψεις με το λάπτοπ σου. Το βράδυ, δροσιστικά ποτά και cocktails με βάση κυρίως το ρούμι, όπως και επιλεγμένες ετικέτες κρασιού αναλαμβάνουν να σου φτιάξουν το κέφι σε πολύ καλές τιμές. DJs και καλεσμένοι μουσικοί κάθε Κυριακή, με ελληνικό έντεχνο πρόγραμμα, ολοκληρώνουν τη γιορτινή ατμόσφαιρα.

tip!

KICK ATHENS

Σποράδων 26, Αθήνα // Τ.: 211 11 90 369 Fb: Kick // IG: kick.athens Υπάρχει ένας πολυχώρος στην Κυψέλη που ταιριάζει τον καφέ με το διάβασμα και την τέχνη. Είναι ένας ήσυχος χώρος που μπορείς να κάτσεις για να διαβάσεις ή να δουλέψεις απολαμβάνοντας τον καφέ σου και τσιμπολογώντας. Ένα concept store, στο οποίο μπορείς να βρεις ρούχα, αξεσουάρ, λευκώματα καλλιτεχνών κι έντυπα fanzines. Ένα hub που λειτουργεί ως εκκολαπτήριο καλλιτεχνών φιλοξενώντας διαφορετικά projects. Όλοι οι παραπάνω χαρακτηρισμοί περιγράφουν το Kick Athens. Ο δημιουργός του Kick συνδύασε άψογα τη μόδα με την τέχνη και χάρισε στη γειτονιά της Κυψέλης ένα πραγματικό καταφύγιο δημιουργίας. Στις 10 Νοεμβρίου με 4 Δεκεμβρίου έρχεται ο καλλιτέχνης Hin Art για μια πολύχρωμη έκθεση με ζωγραφιές που θυμίζουν παιδικές δημιουργίες, αλλά με απόλυτα σαρκαστικό ύφος. T-shirts, tote bags κι εκτυπωμένα βιβλία sketchbook με τα σχέδια του καλλιτέχνη θα βρεις στον εκθεσιακό χώρο. Στις 6-10 Δεκέμβρη, ένα ηχητικό project με τίτλο «Αγία Μοναξιά» φιλοξενείται στον διαδραστικό χώρο του Kick.

tip!

ΌΤΑΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΊΣ ΤΟ KICK ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΈΨΕΙΣ ΜΕ ΤΟ LAPTOP ΣΟΥ, ΔΟΚΊΜΑΣΕ ΤΟΝ ΥΠΈΡΟΧΟ ΚΑΦΈ AREA 51 ΣΥΝΟΔΕΥΜΈΝΟ ΑΠΌ ΜΠΙΣΚΌΤΑ COOKIE DUDE Ή VEGAN ΓΛΥΚΆ ΑΠΌ ΤΗΝ ERI BAKES VEGAN!

ΤΣΈΚΑΡΕ ΤΑ SOCIAL MEDIA ΤΟΥ AMALUR ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΊΝΕΙΣ ΠΡΏΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΆ EVENTS ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΏΝΟΝΤΑΙ.

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ

Βηματισμοί

εδώ και καιρό!

Της Ηλέκτρας Τζώρτσου & Άντας Κουγιά

Τις γειτονιές για να τις γνωρίσεις, πρέπει να τις περπατήσεις. Και αν τις περπατήσεις, γράφεις και δυο λόγια για τις βόλτες σου. Γιʼ αυτό κι εμείς επιστρατεύσαμε τα πόδια μας και τα σημειωματάρια μας και ακολουθήσαμε δύο διαδρομές μέσα στην Κυψέλη, για να «απαθανατίσουμε» από τη δική μας οπτική γωνία τη ζωή στους δρόμους της γειτονιάς.

1 Η ΚΛΑΣΙΚΗ

Ημερομηνία: Τετάρτη 6 Οκτωβρίου | Ώρα: 8.46 π.μ. | Διάρκεια διαδρομής: 18 λεπτά | Θερμοκρασία: 19 °C

Κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει στο δασάκι που βλέπει στην Ευελπίδων. Όταν έμπαινα μέσα σε αυτό το κομμάτι, για λίγο χανόμουνα από τη βουή του δρόμου και τις ψηλές μπετονιένες υπάρξεις, τις πολυκατοικίες. Τώρα, έχουν κουτσουρέψει τόσο πολύ τα δέντρα που ο δρόμος σε βλέπει και τον βλέπεις. Νιώθω εκτεθειμένη.

Αυτό που μου αρέσει να κάνω πάντα, όταν περπατάω έναν μεγάλο δρόμο της Κυψέλης, είναι να βλέπω τις καθέτους που τον συναντάνε σε κάθε γωνία και να προσπαθώ να σκεφτώ πώς θα ήταν να έρχομαι από εκείνη την κάθετο και να συναντάω από την άλλη πλευρά τον δρόμο αυτόν που περπατάω εκείνη τη στιγμή. Κερκύρας, Αιγίνης, Σπετσών. Με τοποθετώ σε όλες. Φτάνω στη γηραιά κυρία, την οδό Κυψέλης. Έχει πολύ αέρα σήμερα και αν κοιτάξεις ψηλά, η Κυψέλη, εκεί που προσπαθεί να φτάσει τον ουρανό, μοιάζει να είναι παλλόμενη· τέντες, φυτά, φύλλα και απλωμένα ρούχα στα μπαλκόνια εξασκούνται σε έναν δικό τους άγριο χορό των Ικάρων.

Περνάω γρήγορα τα φανάρια της Ευελπίδων και μπαίνω στην Λευκάδος. Τα πράγματα τώρα παίρνουν τον δρόμο τους. Μπήκα στην ασφάλεια της Κυψέλης. Φούρνος στα δεξιά μου. Η μυρωδιά αυτή τα πρωινά είναι τόσο ισχυρή που σχεδόν χορταίνεις. Οι φούρνοι είναι οι βασιλιάδες των πρωινών ωρών.

Από την Κυψέλης στην Ιθάκης. Εδώ εγκαινιάζεται ένα άλλο κομμάτι, η γλυκιά Κυψέλη. Αυτό το μικρό κομματάκι δρόμου μέχρι την πλατεία Αγίου Γεωργίου, ενώ δεν είναι ιδιαίτερα καθαρό και περιποιημένο, εμένα μου βγάζει ζεστασιά. Μάλλον γιατί έχει τη δική του ζωή, μέσα από τα παλιά μαγαζάκια και τους ανθρώπους τους που

Πλατεία Πρωτομαγιάς. Πέντε σκυλάκια με τα ανθρωπάκια τους. Αρκετός κόσμος για την ώρα. Εμφανίζεται μία παρέα παιδιών, έξι-εφτά άτομα. Κοπάνα, σκέφτομαι στην αρχή. Μετά από λίγο άλλο ένα τσούρμο και καθηγητές. Όχι κοπάνα, περίπατος. Και χάρηκα για λίγο.

2 Η ΚΡΥΦΉ

στέκονται απ’ έξω και τα λένε. Μοιάζει να έχει παγώσει στον χρόνο. Εγώ το περνάω βέβαια, βγαίνοντας πάντα λίγο πιο ζεστή. Χαίρομαι που βλέπω άδεια την πλατεία Αγίου Γεωργίου, έστω για λίγα δευτερόλεπτα, χωρίς τα τραπεζάκια και τους ανθρώπους που θα την κατακλύσουν όσο περνάει η ώρα, μέχρι να μπω στην Επτανήσου. Ο δρόμος των νεραντζιών. Μου κάνουν παρέα σε όλη τη διαδρομή, δίπλα μου στο πεζοδρόμιο. Κάποιες φορές, σαν να μου πιάνουν και το χέρι. Τις μετράω μία-μία. 80 μέχρι τη Φωκίωνος Νέγρη και άλλες 94 μέχρι το τέλος της Επτανήσου.

174 στο σύνολο. Το μόνο σημείο στο οποίο εξαφανίζονται εντελώς τα δέντρα και δημιουργείται ένα κενό μέχρι να ξαναεμφανιστούν, είναι το τετράγωνο στο οποίο υπάρχει κατάστημα μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ.

Ημερομηνία: Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2021 | Ώρα: 18.01 μ.μ. Διάρκεια διαδρομής: 48 λεπτά | Θερμοκρασία: 19 °C

Η Κυριακή είναι μια μέρα που ενδείκνυται για βόλτα. Και η Κυψέλη μια περιοχή που, αν θέλεις να «χαθείς», μπορείς να το κάνεις. Όχι, δεν χάνεσαι από άποψη προσανατολισμού, αλλά χάνεσαι ανάμεσα στις διαφορετικές εικόνες, την αίσθηση της οικειότητας, τις ανηφοριές και τις κατηφοριές που εμφανίζονται από το πουθενά. Η «κρυφή βόλτα» στην Κυψέλη δεν είναι μία, είναι πολλές και μεταβάλλονται ανάλογα με τον χαρακτήρα αυτού που βολτάρει, το δικό του προσωπικό γούστο, την εποχή, ακόμη και τη διάθεση της μέρας. Γι’ αυτό, λοιπόν, εκείνη τη μουντή Κυριακή, διάλεξα μια βόλτα για λίγους. Μακρινή, με στόχο τη θέα από ψηλά.

επαρχιακό μέρος, το οποίο όμως βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη. Οικογένειες και παιδιά που έπαιζαν, έφηβοι που περπατούσαν με χαλαρότητα. Τα αυτοκίνητα ήταν πιο περιορισμένα, ίσως η συννεφιά της μέρας έκανε κάποιους να προτιμήσουν κουβέρτα και ζεστό καφεδάκι, παρά την ανισόπεδη γειτονιά. Οι πέτρινες εκκλησίες της Άνω Κυψέλης κλειστές, ο εσπερινός είχε τελειώσει κι ο αέρας κατέβαινε πιο παγωμένος απ’ τον λόφο. Λίγο πριν φτάσω στην οδό Βελβενδούς, παρατήρησα στο δεξί μου χέρι έναν δρόμο που λες και τον έβλεπα πρώτη φορά. Πεζοδρομημένος, με αρκετά δεντράκια, μεγάλες πολυκατοικίες, ακούει στο όνομα «Μετάνειρας».

Ξεκίνησα από την αρχή της Καυκάσου, εκεί που οι διαφορές κλίσεων στον δρόμο αλλάζουν ανά 50 μέτρα, αφού τα Τουρκοβούνια αρχίζουν να «ψηλώνουν» περίπου από αυτόν το δρόμο. Με κατεύθυνση προς την οδό Βελβενδούς, η διαδρομή με πήγε σ’ εκείνο το κομμάτι της Κυψέλης που οι πιλοτές των πολυκατοικιών θυμίζουν ένα

Παρεκκλίνοντας, έστριψα δεξιά για να τον ανακαλύψω. Άλλη μια διαφορετική εικόνα. Η οδός Μετάνειρας δημιουργεί μια δική της γειτονιά, με τους κατοίκους να έχουν τα αμάξια τους κάτω από τις εισόδους, την παιδική χαρά να ξεχωρίζει και τα πετρόχτιστα σκαλοπάτια να θυμίζουν ένα ορεινό κρυμμένο διαμάντι, μακριά από τη βουή

της πόλης. Μόλις κατάλαβα ότι οδηγεί ψηλά στην Οστρόβου, εκεί που αρχίζει ο περιφερειακός, γύρισα πίσω να ξαναπιάσω τον δρόμο για τον προορισμό μου. Βγήκα στη Βελβενδούς και την κατέβηκα. Πέρασα από την πλατεία Κυψέλης να πάρω μια γερή δόση κόσμου και καθημερινότητας, γιατί μερικές φορές η Κυριακή γίνεται αβάσταχτη. Έπιασα γρήγορα την οδό Υακίνθου, έπειτα τη Δάφνιδος και έστριψα αριστερά στην Αίγλης. Όλα έγιναν λίγο πιο γρήγορα, γιατί ωραία η πόλη, ειδικά κοιτώντας ψηλά, αλλά είναι ακόμη πιο ωραία όταν την κοιτάς από ψηλά. Η Αλεπότρυπα άρχισε να φαίνεται από τη Μεγίστης. Ένας λόφος με την επίσημη ονομασία «Ελικώνος» που λίγοι τον ξέρουν ακόμη, με θέα καλύτερη κι απ’ τον Λυκαβηττό. Όταν φτάνεις ψηλά στους βράχους, είναι η ώρα που κάθεσαι για να ξεκουραστείς. Κι αν συγκεντρωθείς στον ήχο της πόλης, χιλιάδες ιστορίες παίρνουν σάρκα και οστά, εκεί στο τέρμα της Κυψέλης.

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Την Δροσοπούλου να την περπατάς Ένας αδικημένος δρόμος. Σήκωσε λίγο το κεφάλι και δες το πράσινο που δημιουργούν τα δέντρα. Αλλά ρίξε μια ματιά στα κτίρια και στις πόρτες. Οι «δίδυμες» είναι πραγματικά κομψοτεχνήματα. Με την εκπληκτική συμμετρία τους. Με τις λεπτομέρειες. Δημιουργήματα του τότε... που για να παραχθεί μία τέτοια είσοδος συνεργάζονταν 4-5 μάστορες μαζί, βέβαια, με (γνωστότατους) αρχιτέκτονες. Δώσε λίγο χρόνο και παρατήρησε. Μία πρώτης τάξεως εκπαιδευτική εκδρομή για τα παιδιά σας, αλλά και για εσάς!

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Κοίτα και λίγο πάνω Της Ηλέκτρας Τζώρτσου

1 Κυκλάδων 8

2 Ο Πύργος τηςΘήρας

Το κτίριο αυτό είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα μο-

Στον αριθμό 54 της οδού Θήρας κατοικεί ένας νεογοτθικός πύργος.

ντέρνας αρχιτεκτονικής της Αθήνας.

Χτίστηκε το 1914 και αποτελούσε αρχικά ιδιοκτησία της αρχοντικής κεφαλονίτικης οικογένειας Τυπάλδου. Από το 1993 είναι ακατοίκητο

Χτίστηκε το 1958 για το ζεύγος Σπιτέρη. Ο σύζυγος ήταν ένας από

και από το 2008 χαρακτηρισμένο διατηρητέο.

τους πρώτους τεχνοκριτικούς στην Ελλάδα και η σύζυγος υπήρξε σημαντική γλύπτρια που ήθελε ένα κτίριο για να λειτουργεί ως

Όπως αναφέρει στην έκθεσή της η εισηγήτρια του ΥΠΕΧΩΔΕ, κυ-

ατελιέ. Έτσι, το 1955, ανέθεσαν τον σχεδιασμό του στον αρχιτέ-

ρία Ιωάννα Σωτηρίου, για το συγκεκριμένο ακίνητο, πρόκειται για ένα

κτονα του κινήματος Bauhaus, Αριστομένη Προβελέγγιο. Ο Προ-

από τα σπάνια δείγματα εφαρμογής του νεογοτθισμού που εκπορεύ-

βελέγγιος υπήρξε ένας από τους πιο ιδιαίτερους αρχιτέκτονες της

θηκε από την Αγγλία στα μέσα του 19ου αιώνα και μάλιστα μια ιδιαίτε-

σύγχρονης Ελλάδας, τόσο ως προς το έργο του, αλλά και για την

ρα επιτυχημένη εκδοχή αυτού του στυλ. Στην εποχή του αποτελούσε

ιδιαίτερη φιγούρα του και τις ριζοσπαστικές του απόψεις και τη

πρότυπο «βίλας εξοχής». Συγκεντρώνει πολλά από τα στοιχεία του

στάση του απέναντι στην κοινωνία. Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν

νεογοτθισμού μέσα από τη φρουριακού τύπου αρχιτεκτονική του:

εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε.

τα στηθαία σαν επάλξεις, τα οξύκορφα τόξα των ανοιγμάτων, τους ιδιαίτερους πεσσούς στο κεντρικό προπύλαιο, τα εμβλήματα κ.α. Πα-

Το 1931-1936 σπούδασε στη σχολή Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών ΕΜΠ.

ράλληλα με τα νεογοτθικά, συνυπάρχουν και νεοκλασικά στοιχεία,

Έως το 1941 εργάζεται ως αρχιτέκτονας στο Υπουργείο Πρόνοιας,

όπως η τριμερής του διάρθρωση, όμως με κεντρική μορφολογική

μέχρι την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε και προσχω-

ενότητα, η διαβάθμιση της διακόσμησης, το μέτρο και ο ρυθμός

ρεί στο ΕΑΜ. Το 1945, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης,

που επιτυγχάνεται μέσα από της διαφορετικής κλίμακας επανάληψη

μετακομίζει στο Παρίσι για να σπουδάσει πολεοδομία στη Σορ-

στοιχείων, οι κορνίζες των ανοιγμάτων κ.λπ.

βόννη. Εργάζεται ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Παρισιού κατά τη χρονική περίοδο 1968-1979. Μόλις τον Δεκέμβριο του 1998, έναν χρόνο δηλαδή πριν το θάνατό του, αναγνωρίζεται ως επίτιμος διδάκτορας του ΕΜΠ.

Η Κυψέλη είναι γεμάτη με κτίρια μοναδικής ομορφιάς. Λίγο αν σηκώσεις το κεφάλι σου, θα τα δεις να στέκονται παντού, άλλα κατοικημένα, άλλα ερειπωμένα, ανακαινισμένα ή μη, με φως να βγαίνει από τα παράθυρα ή σκοτεινά να αναπολούν τα παλιά βήματα στα πατώματά τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι στη φυσιογνωμία αυτής της γειτονιάς και επιμένουν κάθετα!

3 Έπαυλη Μάλκολμ Το κτίσιμο της έπαυλης του Μάλκολμ στα Πατήσια επέβλεπαν οι αρχιτέκτονες Κλεάνθης και Σάουμπερτ. Ανήκε στο Βρετανό ναύαρχο Σερ Πάλτνι Μάλκολμ (Sir Pulteney Malcolm), που είχε γεννηθεί στη Σκωτία το 1768. Ο Μάλκολμ διοικούσε τον αγγλικό ναύσταθμο στη Μάλτα και ήταν αρχηγός του βρετανικού στόλου της Μεσογείου από το 1828 μέχρι το 1831 και ξανά από το 1833 μέχρι το 1834. Ο Μάλκολμ γοητεύτηκε από το κλίμα της Αθήνας και έχτισε την εξοχική βίλα του στο «χωριό Πατήσια, μισή ώρα μακρυά από την πόλη». Ξόδεψε για την έπαυλή του τρεις χιλιάδες λίρες, υπέρογκο ποσό για την εποχή, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να δείξει την πεποίθησή του για την απελευθέρωση της τουρκοκρατούμενης Ελλάδος και την αισιοδοξία του για το μέλλον της. Ένα μεγάλο γεγονός που είχε προκαλέσει φοβερή εντύπωση στον λαό της Αθήνας εκείνο τον καιρό, ήταν δυο δίτροχα κάρα που ο ναύαρχος Μάλκολμ είχε φέρει από τη Μάλτα και τα έστελνε στα Πατήσια φορτωμένα οικοδομικά υλικά για το χτίσιμο της βίλας του. Έκπληκτοι οι Αθηναίοι μαζεύονταν στην οδό Πειραιώς για να δουν το θαύμα αυτό της «φράγκικης μηχανικής». Από το 1902, το κτίριο στεγάζει το Άσυλο Ανιάτων.

4 Μέγαρο Μεταξά Στην Πατησίων 150, στο σημείο που η Πατησίων συναντάει τη Φωκίωνος Νέγρη, βρίσκεται το Μέγαρο Μεταξά. Χτίστηκε το 1928, στην καρδιά του μεσοπολέμου, και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα τυποποιημένης αστικής αρχιτεκτονικής του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Κυριαρχεί ο γεωμετρικός ρεαλισμός, με λιτή διακόσμηση και επίπεδη στέγη. Αντιβαίνει τους ως τότε κανόνες του αθηναϊκού κλασικισμού, αφού επικρατούν οι αρχιτεκτονικές τάσεις της Δύσης. Συνδυάζει εμπλουτισμένα στοιχεία εκλεκτικισμού με αναφορές σε πρώιμες αρτ-ντεκώ διακοσμητικές λεπτομέρειες, όπως οι τονισμένες προεξοχές των προσόψεων (έρκερ). Ονομάστηκε Μέγαρο Μεταξά, γιατί διέμεινε εκεί για μικρό χρονικό διάστημα ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς.

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Πολυκατοικία Λαναρά Φωκίωνος Νέγρη και Επτανήσου Ιθάκης 29

Κοίτα και λίγο πάνω Φωκίωνος Νέγρη 7 Σποράδων 41

ΩΔΕΊΟ ΈΡΕΥΝΑ

Κεφαλληνίας 99Β, Κυψέλη // Τ.: 210 86 79 488 Κοραή 30, Νέα Σμύρνη Τ.: 210 93 55 481

Fb: Ωδείο Έρευνα

ARTACTION PILATES

Φωκίωνος Νέγρη 11, Αθήνα // Τ: 210 86 16 400 Fb: Artaction Pilates Athens // Ig: artactionpilates www.artactionpilates.gr

Το Ωδείο Έρευνα ιδρύθηκε το 1988 από τον Καθηγητή Ανώτερων

Ένας χώρος που εναρμονίζεται άψογα με το αστικό περιβάλλον και την

Θεωρητικών - Μουσουργό Αθανάσιο Βρυνιώτη. Σήμερα, 33 χρόνια

παλιά αίγλη που αποπνέει η Κυψέλη. Το Artaction Pilates συγκεράζει την

μετά, ο Στέφανος και ο Φαίδων, η δεύτερη γενιά, συνεχίζουν την

εμπειρία στο Pilates, μετά από 20 χρόνια παρουσίας στην Κυψέλη, με

παράδοση στην προσφορά ολοκληρωμένης και σωστής μουσικής

την πρωτοπορία της εξατομικευμένης άσκησης και μόνο με 100 ευρώ.

εκπαίδευσης σε μικρούς και μεγάλους, σε έναν χώρο οικογενειακό,

Εναλλακτικά, μπορείς να ασκηθείς σε ολοκληρωμένα ομαδικά sessions

φιλόξενο και προσεγμένο, που σέβεται τους σπουδαστές!

με pilates reformer μόνο με 80 ευρώ τον μήνα και να βελτιώσεις όχι

Η πολύχρονη εμπειρία στον χώρο και το άρτια καταρτισμένο

μόνο τη φυσική σου κατάσταση, αλλά και τον τρόπο ζωής και ύπνου σου.

προσωπικό μας είναι οι λόγοι που το Ωδείο Έρευνα έχει πίσω

Ο χώρος του Artaction Pilates έχει διαμορφωθεί ειδικά σε μεγαλύτερη

του μια ιστορία 33 ετών στη μουσική εκπαίδευση!

αίθουσα, πληρώντας όλες τις προϋποθέσεις για ασφαλή εκγύμναση.

MELI CAFE Πλατεία Βικτωρίας 9, Κυψέλη Fb: @MELICAFEgp

Η πλατεία Βικτωρίας είναι από τις αγαπημένες μας, καθώς συνδυάζει κέντρο και ησυχία! Μακριά από το θόρυβο της πόλης, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι αυτής, η πλατεία Βικτωρίας είναι άλλο ένα στέκι που τιμάμε συχνά, ειδικά για μια ανάπαυλα ανάμεσα στις δουλειές. Και φυσικά έχουμε το δικό μας spot για ιδιαίτερης ποικιλίας καφέ. Το Meli Cafe άνοιξε τις πόρτες του το 2012 με τον Γιώργο, την ψυχή του Meli, να έχει μεγάλη εμπειρία στον τομέα της εστίασης. Επομένως, γειτονιά και περαστικοί έχουν μόνο καλά λόγια να πουν για τη γεύση του καφέ και την εξυπηρέτηση. Πλέον, υπάρχουν και επιλογές κρύας κουζίνας (σάντουιτς και σαλάτες) για το απαραίτητο boost ενέργειας. Αν περάσει η ώρα, η ρακή και ο μεζές έχουν την τιμητική τους! Για ένα πέρασμα ή για διάλειμμα από τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας, το Meli ξέρει πώς να μας δώσει μια ανάσα καλοπέρασης!

tip!

Η ΠΕΡΑΤΖΆΔΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΊΑΣ ΒΙΚΤΩΡΊΑΣ ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΜΩΣΑΪΚΌ ΑΝΘΡΏΠΩΝ ΚΑΙ ΦΙΓΟΎΡΩΝ ΑΠΌ ΌΛΗ ΤΗΝ ΠΌΛΗ, ΕΝΏ Η ΊΔΙΑ Η ΠΛΑΤΕΊΑ ΞΕΧΩΡΊΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΗΣ.

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

1

Σχέδιο Χρονολίσθηση: Το Τότε και το Τώρα Του Θανάση Βέμπου

2

3

4

Το καλοκαίρι του 2014 ολοκλήρωσα ένα φωτογραφικό πρότζεκτ που

τέλος πάντων δείτε την κινηματογραφική διασκευή του: Somewhere in Time

είχα στα σκαριά επί πολύ καιρό: το Project Timeslip, δηλαδή μια διαδοχή

(1980) με τον Κρίστοφερ Ρηβ

από πλάνα του Τότε και του Τώρα. Είναι μια συλλογή από φωτογραφίες

2ον. Όταν ανάρτησα το Project Timeslip στην ιστοσελίδα μου, είχα γράψει

κτιρίων, δρόμων και αστικών πλάνων από τοποθεσίες της Αθήνας. Κυρί-

το εξής «Να περιμένετε κι άλλα παρόμοια project από άλλους στο μέλλον.

ως από την Κυψέλη. Η φωτογραφία της παλιάς πολυκατοικίας, πλατείας

Θα έπρεπε να υπάρχουν ήδη πολύ περισσότερα, επειδή υπάρχει ένας τε-

ή του δρόμου αντιπαρατίθεται με μια σύγχρονη φωτογραφία, τραβηγμέ-

ράστιος όγκος υλικού στο Διαδίκτυο, αλλά… βαριά η καλογερική. Κάποια

νη από το ίδιο ακριβώς σημείο. Το αποτέλεσμα είναι ένα δίδυμο αντίθε-

project έχουν ήδη γίνει. Κάποιες κινήσεις έχουν γίνει ήδη, ακόμα και από

των πόλων — του Πριν και του Τώρα.

άτομα που δεν έχουν ιδέα τι επιχειρούν. Απλώς έχουν πιάσει “αντίλαλους”». Και σε αυτό το νο2 έπεσα μέσα 100%. Ένα σωρό Project Timeslip κατέ-

Γιατί όμως Timeslip;

κλυσαν το Διαδίκτυο μετά το δικό μου. Υπάρχει βέβαια και η ευκολία του

Project Timeslip σημαίνει αυτό ακριβώς: Σχέδιο Χρονολίσθησης. Η χρονολί-

Google Street View — τότε δεν υπήρχε κι έπρεπε να ξεποδαριαστώ επί μή-

σθηση είναι μια ασυνεχής μετάβαση από το χρονικό σημείο Α στο χρονικό

νες για να φωτογραφήσω τα σημεία που ήθελα.

σημείο Β, με ένα άλμα.

1. Πολυκατοικία στη συμβολή των οδών Λευκωσίας και Κύπρου.

Δεν αρνούμαι την σημασία αυτών των φωτογραφιών σε ό,τι αφορά την

Η ασπρόμαυρη φωτο είναι του 1960, η έγχρωμη του 2014.

ιστορική-ερευνητική τους διάσταση, τη μελέτη λεπτομερειών του παρελθό-

Timeslip 54 χρόνια.

ντος ή ακόμα και τη διάσταση της νοσταλγίας ή της αναπόλησης. Απεναντίας, η τελευταία είναι πολύ χρήσιμη, όταν δεν καταντά αυτοσκοπός. Είναι πολύ δύσκολο να πω αυτό που έχω στο μυαλό μου, χωρίς να χαλάσω την εικόνα περί «νοσταλγικής αναπόλησης» που θα δουν οι περισσότεροι. Γιατί αν άρχιζα και έλεγα περί «Μεταβολής Πραγματικότητας» (Reality

2. Συμβολή των οδών Πατησίων και Κύπρου. Η ασπρόμαυρη φωτο είναι του 1960. Η έγχρωμη του 2014. Timeslip 54 χρόνια χρόνια.

3. Συρραφή καρέ από την ταινία «Ούτε Γάτα Ούτε Ζημιά» (1954) του Αλέκου Σακελλάριου. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας κάθεται σε

Shift), αυτοί οι περισσότεροι θα με κοιτούσαν με βλέμμα απλανές. Άλλω-

ένα τραπέζι του Σελέκτ παρακολουθώντας την Ίλυα Λιβυκού. Η

στε ο διαθέσιμος χώρος είναι περιορισμένος. Οπότε θα τελειώσω με δύο

έγχρωμη φωτο είναι του 2014. Timeslip 60 χρόνια.

επισημάνσεις.

4. Συμβολή Πατησίων και Αγίου Μελετίου. Η ασπρόμαυρη φωτο

1ον. Βρείτε και διαβάστε το Time and Again (1970) του Αμερικανού συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Jack Finney στο οποίο περιγράφει παραστατικότατα μια πολύ αποτελεσματική τεχνική Timeslip — απείρως αποτελεσματικότερη από το χλιαρό, νερωμένο χυλό που σας σερβίρω εδώ. Ή

είναι το 1953. Η έγχρωμη του 2014. Timeslip 61 χρόνια. Υπόψιν ότι αυτό εδώ είναι ένα μικρό δείγμα φωτογραφιών, σχεδόν όλων από την περιοχή της Κυψέλης. Στην ιστοσελίδα μου [www.vembos.gr] υπάρχουν 130 ζευγάρια.

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Κυψέλη σημαίνει (και) κοινωνική προσφορά Της Άντας Κουγιά

Η γειτονιά της Κυψέλης παραμένει γειτονιά και παρακινεί τους ανθρώπους της να κινούνται με γνώμονα την πόλη και τον συνάνθρωπο. Κι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της Κυψέλης που δύσκολα δεν θα το διακρίνεις στις έρευνες, τις συζητήσεις, τα άρθρα, τα ρεπορτάζ, την καθημερινότητα.

«κοιμάται» κι ένα σωρό άλλα που από τη μία σε εντυπωσιάζουν, από την άλλη δεν σε εκπλήσσουν. Σίγουρα όμως σε κάνουν να χαμογελάς. Το παράδειγμα της Κυψέλης ως γειτονιά που νοιάζεται για την ποιότητα ζωής όλων δεν περιορίζεται στα μικρά μεμονωμένα περιστατικά που ακούς, όταν λες μια κουβέντα ή όταν πετάγεσαι να πάρεις τσιγάρα. Οι οργανωμένες ομάδες κατοίκων της Κυψέλης έχουν βάλει το λιθαράκι τους σε πλείστα ζητήματα που ανέκυπταν ανά καιρούς: η Φωτεινή Κυψέλη, ειδικά τα πρώτα χρόνια οργάνωσης της ομάδας, φώτισε σημεία μη πολυσύχναστα και για να νιώθει ο περαστικός μεγαλύτερη ασφάλεια, αλλά και για να ομορφύνουν πάλι μικρά ή μεγαλύτερα κομμάτια της περιοχής. Στο «παιχνίδι του φωτός» μπήκαν από είσοδοι πολυκατοικιών και καταστημάτων μέχρι σχολεία, στοές και δρόμοι. Η ομάδα κατοίκων «Η Κυψέλη μας» έχει αναδείξει, απαλύνει ή επιλύσει πολλά προβλήματα των ίδιων των ανθρώπων ή της περιοχής, με περισσότερη πλέον ενεργή δράση στο facebook group, ενώ η Ομάδα Προφορικής Ιστορίας Κυψέλης, που ξεκίνησε να λειτουργεί την Άνοιξη του 2011, ανέδειξε τη σημασία διατήρησης της προφορικής παράδοσης (από παραμύθια μέχρι αληθινές, ανθρώπινες ιστορίες) ως μέσο για την επίλυση σημερινών προβλημάτων και ζητημάτων που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή ζωή. Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα.

Για να υλοποιηθεί το αφιέρωμα που αφορά τη γειτονιά της Κυψέλης, μιλήσαμε με πολλούς ανθρώπους, γιατί πιστεύουμε βαθιά ότι την

Πώς να μη γίνει λοιπόν η Κυψέλη έδρα κι ένα σωρό άλλων φορέων

ταυτότητα μιας περιοχής την καθορίζουν συγκεκριμένοι παράγοντες:

που διακρίνονται για την «ανάσα» που δίνουν, ώστε η ζωή να γίνει λίγο

η ιστορία, η αρχιτεκτονική, η αγορά, μα πάνω απ’ όλα το έμψυχο

πιο εύκολη, λίγο πιο χαμογελαστή, λίγο πιο… «όλοι μαζί»; Εδώ, και συ-

δυναμικό που δίνει νόημα και ζωή σε όλα τα παραπάνω. Πέραν του

γκεκριμένα στην Αγ. Ζώνης, γεννήθηκε το Άσυλο Ανιάτων που μετράει

γεγονότος ότι όλοι είχαν μεγάλη προθυμία να μας μιλήσουν, γιατί

120 χρόνια λειτουργίας, ενώ και άλλες δομές για χρόνια πάσχοντες και

όσοι ζουν ή έχουν ζήσει την Κυψέλη, αυτή «μένει» μέσα τους ως ταυ-

ηλικιωμένους βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή. Η ψυχογηριατρική

τοτικό στοιχείο, παρατηρήσαμε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Όλοι,

εταιρεία «Ο Νέστωρ», στη Δροσοπούλου, ασχολείται με την ασθένεια

είτε ευθέως είτε ανάμεσα στις λέξεις τους, έκρυβαν την έννοια της

του Altzheimer και προσφέρει δωρεάν τεστ μνήμης σε όλη την Αθήνα,

κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης. Πιο λαϊκά, του «δοσίμα-

αλλά διατηρεί και δωρεάν ομάδες απασχόλησης πασχόντων. Η Δημοτι-

τος», του «νοιαξίματος».

κή Αγορά Κυψέλης ξεχωρίζει για το σύνολο των κοινωνικών υπηρεσιών που προσφέρει (το «Αρχιπέλαγος» ασχολείται με τη δημιουργία θέσεων

Σε μια εποχή που όλα τα παραπάνω ίσως είναι έννοιες ξεχασμένες, η

απασχόλησης για άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα, μετανάστες/

Κυψέλη και οι άνθρωποί της παραμένουν ένας πυρήνας προσφοράς.

πρόσφυγες και άλλα κοινωνικά ευάλωτα άτομα, ενώ λειτουργεί και ως

Φυσικά, για να είμαστε ακριβείς, το να υπάρχει αυτό το αίσθημα είναι

ομάδα ψυχικής υγείας), ενώ η Κοιν.Σεπ. Επανεκκίνησις επισκευάζει

στενά συνυφασμένο με την ίδια την περιοχή. Τοπόσημα που αξίζει

εθελοντικά παλιούς υπολογιστές και τους δίνει σε όσους δεν έχουν

να διατηρηθούν και να εκμεταλλευθούν από τους κατοίκους της

την απαραίτητη οικονομική άνεση να αποκτήσουν πρόσβαση στις νέες

πόλης, πυκνοκατοικημένη περιοχή που αυξάνει τις ανάγκες των τόσο

τεχνολογίες.

διαφορετικών κατοίκων της και, κυρίως, η συνεχόμενη διατήρηση της έννοιας «γειτονιά». Αν σε άλλες περιοχές της Αθήνας, η αποξένωση

Εκτός από τις πολυάριθμες ομάδες και δομές, βλέπουμε και την ποικι-

είναι το σύνηθες, στην Κυψέλη αυτή είναι το ασυνήθιστο. Μικρά δια-

λία σε όσα προσφέρονται. Γιατί μια γειτονιά τόσο πολύχρωμη, βρίσκει

μαντάκια που μάθαμε; Άνθρωποι που έφτιαχναν μάσκες, όταν υπήρχε

τρόπους να δίνει όλο και περισσότερα. Μια βόλτα στους δρόμους της

έλλειψη, και τις δώριζαν στους γείτονες, μίνι-μάρκετ που πήγαιναν

Κυψέλης, μερικές ερωτήσεις, κάποιες εικόνες που θα σου τραβήξουν

και πηγαίνουν είδη πρώτης ανάγκης σε ηλικιωμένους, μαγαζιά που

την προσοχή. Αν έχεις μία ανάγκη, σίγουρα θα βρεις στην Κυψέλη κάτι

«τραβούν» το ωράριο για να υπάρχει η αίσθηση ότι η γειτονιά δεν

που θα σε βοηθήσει.

ΜΠΟΎΦΑΛΟΣ Επτανήσου 13, Πλατεία Αγίου Γεωργίου T.: 210 82 38 082 // Fb: Μπούφαλος Ig: @mpoufalos Από τότε που ο «Μπούφαλος» άνοιξε τις πόρτες του στην πλατεία, εμείς οι Κυψελιώτες μάθαμε τι σημαίνει το burger, το σωστό, το φρέσκο, αυτό που τρώγεται «με τα χέρια μάνα μου!» Με τραπεζάκια στην πλατεία, αλλά και στη σάλα, προσφέρει ένα γευστικό ταξίδι που συνδυάζει το ελληνικό με το αμερικάνικο στοιχείο. Προσεκτικά επιλεγμένα υλικά, ευφάνταστοι συνδυασμοί, ψωμάκι μαλακό όπως του πρέπει, το burger του Μπούφαλου ήρθε και θα μείνει στις καρδιές μας ως από τα καλύτερα της πόλης. Φυσικά, δεν λείπουν… και τα συναφή: σαλάτες, sandwiches, κοτομπουκιές, hot dogs, corn dogs, quesadillas μπορούν άνετα να συνοδεύσουν το αγαπημένο μας burger, ενώ ο καφές και το brunch του μας κάνει να επισκεπτόμαστε το μαγαζί από το πρωί. Όλα αυτά σε έναν χώρο με pop αισθητική που σου φτιάχνει το κέφι! Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τα γευστικά cocktails για ολοκληρωμένη εμπειρία γεύματος!

tip!

ΚΥΒΈΛΗ

Επτανήσου 15, Πλατεία Αγίου Γεωργίου T.: 210 82 19 406 // Fb: Κυβέλη Ig: kyveli_kypseli

H «Κυβέλη» της πλατείας Αγ. Γεωργίου έχει αποκτήσει μία σταθερή και ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Το περιβάλλον; Η εξυπηρέτηση; Οι γεύσεις; Μάλλον και τα τρία μαζί έχουν συμβάλλει ώστε να γίνει σημείο συνάντησης. Οι μυρωδιές σε ζαλίζουν από τη στιγμή που μπαίνεις στην πλατεία και ξέρεις ότι έρχονται από τις κουζίνες της «Κυβέλης». Τότε, μόνο ένα δίλημμα μπαίνει: να κάτσω πλατεία ή πιο κοντά στο μαγαζί; Άνεση, λιτότητα, χιούμορ, κέφι και επαγγελματισμός χαρακτηρίζει όλους τους ανθρώπους του μέρους, ενώ όλες οι επιλογές φαγητού ξεχωρίζουν για τη νοστιμιά τους. Η μεσογειακή κουζίνα έχει την τιμητική της με μεγάλες μερίδες και αυθεντικές γεύσεις που συνδυάζονται με τις πινελιές του σεφ: σαλάτες φρέσκες και ιδιαίτερες, ορεκτικά που σε οδηγούν χαλαρά προς τα πληθωρικά κυρίως πιάτα, πιάτα ημέρας ανάλογα με τα φρέσκα, εποχικά υλικά για να μην βαρεθούμε ποτέ. Όλα αυτά μαζί με πλούσια αποστάγματα μετατρέπουν το γεύμα μας σε στιγμές που αξίζει να θυμόμαστε.

tip!

ΑΝ ΘΈΛΕΙΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΆΣΕΙΣ ΠΟΛΛΆ ΓΕΥΣΤΙΚΆ ΠΙΆΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΈΑ ΣΟΥ, ΒΆΛΕ ΤΑ ΟΡΕΚΤΙΚΆ ΚΑΙ ΚΥΡΊΩΣ ΠΙΆΤΑ ΝΑ ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΡΟΉ KAI MHN ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΑΚΙ!

ΣΤΟΝ ΜΠΟΎΦΑΛΟ, ΌΛΕΣ ΟΙ ΣΥΣΚΕΥΑΣΊΕΣ ΕΊΝΑΙ ΑΝΑΚΥΚΛΏΣΙΜΕΣ ΚΑΙ ΈΧΟΥΝ ΕΠΙΛΕΓΕΊ ΜΕ ΒΆΣΗ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΌ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ, ΟΠΟΤΕ ΦΑΤΕ ΧΩΡΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ!

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Η Κυψέλη στον (παλαιότερο) Τύπο Όταν ταξιδεύεις σε κιτρινισμένα αποκόμματα άλλων εποχών, συνειδητοποιείς όχι μόνο την αίσθηση και τα προβλήματα του τότε, αλλά και ότι ορισμένα προβλήματα είναι... διαχρονικά! Αποκόμματα εφημερίδων με άρθρα γνώμης και ρεπορτάζ που αποτυπώνουν τη γειτονιά, τις λεπτές αποχρώσεις της καθημερινότητας, αυτά τα μικρά ψήγματα ζωής που δίνουν την εικόνα μιας περιοχής γεμάτης... ψυχή.

1

Αποκόμματα από το αρχείο του Θανάση Βέμπου

Ελεύθερον Βήμα, 29/8/1931 &

θώστε με, αλλά δεν μου’ρχεται

Αξίζει να σημειωθεί η αργκό που

Αθηναϊκά Νέα, 20/5/1936.

στο μυαλό κανένα βενζινάδικο

ο συντάκτης την πρωτάκουσε

Από το 1931 ήταν φανερή η αξία

από την πλατεία Αμερικής μέχρι

στα παγκάκια της Φωκίωνος.

του Πεδίου του Άρεως στην

την Αλεξάνδρας!

αστική Αθήνα και… ολοφάνερη η αδυναμία των αρχών να το εκμεταλλευτούν υπέρ των

4

7 Καθημερινή, 26/11/1964

κατοίκων. Το 1936, όταν το

Ανεξάρτητος Τύπος 9/7/1958 και

Λόγω έλλειψης φωτισμού στην

Πεδίον του Άρεως άρχισε να

Νέα Πολιτεία 18/1/1969

πλατεία Αγίου Γεωργίου οδηγεί

φτιάχνεται, στα Αθηναϊκά Νέα, ο

Το 1958, με πύρινο λόγο ο συντά-

σε... αταξία και ανηθικότητα.

Δ. Ψαθάς, με ιδιαίτερο χιούμορ,

κτης του άρθρου καταδικάζει τη

Ήδη ηχεί στ’ αυτιά μας η φράση:

υποστηρίζει ότι μόλις φυτεύτηκε

σκέψη να θυσιαστεί το σπίτι του

«Κάνουν σεξ στις πιλοτές!»

το Πεδίον του Άρεως άρχισε να

«μπουρλοτιέρη» για χάρη των

φαίνεται πάλι η Ακρόπολη που

τερατωδών πολυκατοικιών. Όταν

κρυβόταν από το νέφος!

τελικά γκρεμίστηκε το 1969,

2

8

μετά από κάποια χρόνια, με

Απογευματινή, 12/4/1983

ηπιότερο τρόπο και στηριγμένος

Η Κυψέλη είναι πονόψυχη,

σε ιστορικά επιχειρήματα, ο συ-

φήμες θέλουν το γαϊδουράκι να

Έθνος, 7/9/1938

ντάκτης κρίνει την επιλογή των

μην ήθελε να φύγει.

Τα τραπεζοκαθίσματα φαίνε-

αρχών να μην το μετατρέψουν

ται πως από παλιά «έκλεβαν»

σε μουσείο.

λίγο από τον δημόσιο χώρο! Οι κάτοικοι όμως δεν έμεναν με σταυρωμένα τα χέρια!

3 Εθνικός Κήρυξ, 27/7/1955 Μια καταγραφή της μεταμόρφωσης της Πατησίων από άλλοτε

5

9 Απογευματινή, 3/2/90 Μέχρι και οι υπόνομοι της

Εθνικός Κήρυξ, 23/1/1962

Κυψέλης είναι «πυκνοκατοικημέ-

Πάντα η λαγνεία και το πάθος

νοι». Το ‘90 βρέθηκαν πινακίδες,

κρύβονταν στην Κυψέλη!

ταυτότητα, βλήμα από τον Β’

6

Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν κι άλλα, αλλά δεν τα λέμε. Κλειδιά, μαμαδίστικα τάπερ, κροκόδειλοι.

εξοχικό δρόμο, σε εμπορικό

Εθνικός Κήρυξ, 15/3/1964

Αυτά έφταιγαν. Όχι η αδιαφορία

κέντρο με εκλεπτυσμένα κατα-

Η «Διχασμένη Προσωπικότητα»

του Δήμου για τον καθαρισμό

στήματα! Η περιγραφή είναι το

δεν αναφέρεται στις δύο μεριές,

των υπονόμων, ώστε να μην

κάτι άλλο. Λεπτομέρειες και κα-

αλλά στις δύο διαφορετικές

πλημμυρίζουν (δηλαδή, αλήθεια,

ταγραφές που αναδεικνύουν την

εικόνες του δρόμου: άλλη το

για να βρεθεί το βλήμα το ‘90,

ποικιλία των επιλογών. Fun Fact:

πρωί, άλλη το βράδυ. Το πρωί η

σημαίνει ότι δεν είχε καθαριστεί

Οι πολλές «βενζιναντλίες». Διορ-

συνοικία, το βράδυ… η αλητεία!

από το ‘40;!).

1

1 4 3

6

4

9

5

2

8 7

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Μια βόλτα εκεί που τα βρίσκεις όλα! Η Κυψέλη ήταν στις τοπ εμπορικές επιλογές της πόλης για πολλά χρόνια, με «αρχηγό» την Πατησίων. Σήμερα τι συμβαίνει; Μήπως το εμπορικό κέντρο της Κυψέλης ισορροπεί μεταξύ των λεωφόρων και των εσωτερικών της, χαρακτηριστικών δρόμων; Όταν ψάχνω δώρα ή κάτι ν’ αγοράσω για μένα,

όν ή την πιο φρέσκια ιδέα, για να προσφέρουν

μια ζωή με θυμάμαι να λέω: «Ας πεταχτώ ως

στον πελάτη κάτι το μοναδικό και διαφορετικό.

την Πατησίων και κάτι θα βρω». Το «Πατησίων», βέβαια, για μένα, περιλάμβανε και τα κάθετα στενά και τη Φωκίω-

Αιωνόβια μαγαζιά ανακατεύονται αρμονικά με τις νέες αφίξεις και δημιουργούν έναν δικό τους γαλαξία επιλογών.

νος Νέγρη και όλα τα κάθετα στενά αυτής. Το «Πατησίων» ήταν απλά για

Μεγάλα καταστήματα και μικρομάγαζα,

να δηλώσω ότι «να μωρέ, εδώ δίπλα

αλυσίδες καφέ και μαγαζάκια για take away,

θα βρω τα πάντα». Και όσα χρόνια κι αν περνούν, αυτό ισχύει. Στην Κυψέλη βρίσκω

αλυσίδες ρούχων, προσεγμένες μοναδικές μπουτίκ, μαγαζιά οπτικών, παλαιοπωλεία, κα-

τα πάντα. Κάποτε ήταν από τα βασικά κέντρα

θαριστήρια, ραφεία και τσαγκάρικα, βιβλιοκα-

του εμπορίου. Σήμερα, τρία μνημόνια μετά το

φέ και χειροποίητα κοσμήματα, γλυκοπωλεία

«κάποτε», τι συμβαίνει; Ακόμη ξέρουμε ότι ό,τι

και ζαχαροπλαστεία, νέα και παραδοσιακά

κι αν μας περάσει από το νου, θα το βρούμε

καφενεία, ρακάδικα, ταβέρνες, έθνικ κουζίνες

στην Κυψέλη. Γιατί –όπως δηλώνει και το ίδιο

και πιο gourmet γεύσεις, εγκαταστάσεις αθλη-

της το όνομα– οι εμπορικές γωνιές όχι μόνο

τισμού, σύγχρονα μπακάλικα, μαγαζιά τροφί-

δεν σπανίζουν, αλλά «βουίζουν» με περισσή

μων με έμφαση στην υγιεινή διατροφή και την

ζωντάνια για να τις ανακαλύψεις.

προστασία του περιβάλλοντος, internet cafe και μανάβικα.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό της Κυψέλης που τόσο αγαπάμε, όσο και τα υπόλοιπα, είναι η

Και η λίστα, φίλοι μου, δεν τελειώνει. Από

πανσπερμία καταστημάτων που ξεχωρίζουν

τα πιο συνηθισμένα μέχρι τα πιο ιδιαίτερα

με την ταυτότητα και τον προσανατολισμό

μπορούν να βρεθούν στο πιο απρόσμενο

τους. Σε αυτήν τη γειτονιά, βλέπεις μαγαζάτο-

κυψελιώτικο στενό.

ρες με μεράκι για τη δουλειά τους, ψαγμένους, από αυτούς που δεν επαναπαύονται και προσπαθούν πάντα να φέρνουν το καλύτερο προϊ-

NAILVIBES Καυκάσου 142-144, Αθήνα // Τ: 211 18 29 609 Fb: Nailvibes_athens // Ig: nailvibes_athens Ένα eco-friendly κέντρο αισθητικής τόσο στη διακόσμηση του εσωτερικού χώρου, όσο και στα υλικά που χρησιμοποιούνται στις τεχνικές διεργασίες. Ξύλο, σχοινί, γυαλί και μέταλλο συνθέτουν ένα minimal και συγχρόνως χαλαρωτικό περιβάλλον, που σε αποσυμπιέζει από το άγχος της καθημερινότητας. Στο Nailvibes θα περιποιηθούν τα άκρα σου τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας για την υγεία μας. Χάρισε στον εαυτό σου ένα χαλαρωτικό μασάζ ή μια θεραπεία προσώπου. Αφέσου στα χέρια των ειδικών για ένα επαγγελματικό μακιγιάζ ή για περιποίηση των βλεφαρίδων σου. Κι επειδή οι υπηρεσίες αισθητικής δεν είναι αποκλειστικά γυναικείο προνόμιο, στο Nailvibes οι άντρες απολαμβάνουν θεραπευτικό πεντικιούρ που θα τους αποσυμφορήσει από το τρέξιμο της ημέρας. Όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι 100% φυτικά, κατάλληλα για εγκύους και αλλεργικούς. Ακόμα, εδώ θα βρεις υπέροχα vegan προϊόντα για να συνεχίσεις την προσωπική σου περιποίηση στο σπίτι.

tip!

ΔΟΚΊΜΑΣΕ ΤΗ ΝΈΑ ΤΆΣΗ ΣΤΟ ΜΑΝΙΚΙΟΎΡ! RAINBOW ΜΑΝΙΚΙΟΎΡ ΣΕ ΖΕΣΤΈΣ ΑΠΟΧΡΏΣΕΙΣ ΓΙΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΉ ΔΙΆΘΕΣΗ Ή DOTS ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΙΚΆ ΣΧΈΔΙΑ ΓΙΑ ΣΙΚΆΤΕΣ ΕΜΦΑΝΊΣΕΙΣ.

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ

ΤΟ ΟΥΖΕΡΙ ΤΟΥ ΛΑΚΗ

εδώ και καιρό!

Ελπίδος 16, Πεζόδρομος Πλ. Βικτωρίας Τ.: 210 82 13 776 // Fb: Το Ουζερί του Λάκη Ig: @ouzeri_tou_laki

Εδώ όλοι έχουν τη θέση τους Στην Κυψέλη δεν βαριέσαι ποτέ. Άπαξ και φτάσεις, γίνεσαι κομμάτι ενός πολύχρωμου ψηφιδωτού. Δίπλα σε έναν χαλαρό φοιτητή θα βρεις έναν σενιέ πενιέ δικηγόρο που έχει ξεσφύξει ελαφρώς τη γραβάτα του, πλάι σε μία νοικοκυρά με μωβ νύχια, έναν καλογυαλισμένο γιάπη που ακόμη δεν έχει δει τον λεκέ από την κόκκινη σάλτσα στο μπατζάκι του, μία οικογένεια να κοιτάζεται στα ίσα με τον πιο δογματικό εργένη, ο ανακουφισμένος συνταξιούχος σε διπλανό τραπέζι με τη νέα εργαζόμενη που τσεκάρει το κινητό της κάθε τρία λεπτά. Και κάπως έτσι συνεχίζουν να αδειάζουν και να γεμίζουν οι καρέκλες και τα πιάτα στα τραπέζια.

1 Η ΜΈΡΑ ΠΟΥ Η ΣΟΦΊΑ ΓΝΏΡΙΣΕ ΤΟΝ ΠΈΤΡΟ ΉΤΑΝ ΠΈΜΠΤΗ ΚΑΙ ΚΥΨΈΛΗ. ΦΤΆΣΑΝΕ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΈΕΣ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΏΡΑ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΊ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΌ ΚΑΙ ΚΑΘΊΣΑΝΕ ΣΤΑ ΔΙΠΛΑΝΆ ΤΡΑΠΈΖΙΑ. ΟΙ ΠΡΏΤΕΣ ΜΑΤΙΈΣ ΠΈΣΑΝΕ, ΌΤΑΝ ΚΡΥΦΟΚΟΊΤΑΞΕ Ο ΈΝΑΣ ΤΟ ΠΙΆΤΟ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΌ ΤΗΣ ΆΛΛΗΣ. ΕΊΧΑΝ ΚΆΝΕΙ ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΕΠΙΛΟΓΉ. ΑΠΌ ΤΌΤΕ ΚΆΘΕ ΧΡΌΝΟ, ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΜΈΡΑ, ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΏΡΑ, ΣΤΟ ΊΔΙΟ ΜΑΓΑΖΊ, ΤΡΏΝΕ ΤΟ ΊΔΙΟ ΦΑΓΗΤΌ.

2 «ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΤΙ ΘΑ ΈΚΑΝΑ, ΑΝ ΈΚΛΕΙΝΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΜΑΓΑΖΊ», ΕΊΠΕ Η ΆΡΤΕΜΙΣ, ΌΤΑΝ ΤΗΝ ΡΏΤΗΣΕ Η ΚΑΙΝΟΎΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΆΤΟΙΚΟΣ ΠΟΙΟ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΣΤΈΚΙ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΨΈΛΗ. Η ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΞΑΦΝΙΆΣΤΗΚΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΉΞΕΡΕ, ΓΙΑΤΊ ΑΝ ΚΑΙ ΈΜΕΝΕ ΣΕ ΆΛΛΗ ΓΕΙΤΟΝΙΆ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΑ ΧΡΌΝΙΑ, ΈΒΓΑΙΝΕ ΣΥΧΝΆΠΥΚΝΆ ΣΤΗΝ ΚΥΨΈΛΗ. ΈΒΡΕΧΕ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΩΔΏΣ ΕΚΕΊΝΗ ΤΗ ΜΈΡΑ. ΑΛΛΆ ΑΥΤΈΣ ΒΆΛΑΝ ΑΠΛΆ ΤΑ ΠΑΠΟΎΤΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΒΓΉΚΑΝ ΣΤΟΝ ΔΡΌΜΟ. ΚΆΘΙΣΑΝ ΣΤΟ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΤΡΑΠΈΖΙ ΤΗΣ ΆΡΤΕΜΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΉΓΓΕΙΛΑΝ ΤΟ ΠΟΤΌ ΤΟΥΣ.

3 ΤΙΣ ΜΈΡΕΣ ΠΟΥ Ο ΜΊΛΤΟΣ ΞΥΠΝΆΕΙ ΣΤΡΑΒΆ, ΤΟ ΜΌΝΟ ΠΟΥ ΣΚΈΦΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΗΡΕΜΕΊ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΌ ΠΟΥ ΘΑ ΦΆΕΙ ΜΕΤΆ ΤΟ ΣΧΌΛΑΣΜΑ ΣΕ ΈΝΑ ΑΠΌ ΤΑ ΜΑΓΑΖΆΚΙΑ ΤΗΣ ΚΥΨΈΛΗΣ. ΞΈΡΕΙ ΌΤΙ ΕΚΕΊ, ΕΚΤΌΣ ΑΠΌ ΤΟ ΦΑΓΗΤΌ ΠΟΥ ΛΙΓΟΥΡΕΎΕΤΑΙ, ΘΑ ΒΡΕΙ ΓΝΩΣΤΟΎΣ ΝΑ ΤΑ ΠΟΎΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΣΟΥΓΚΡΊΣΟΥΝΕ ΤΑ ΠΟΤΉΡΙΑ ΤΟΥΣ. Ο ΜΊΛΤΟΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΜΈΝΕΙ ΜΌΝΟΣ ΤΟΥ ΤΌΣΑ ΧΡΌΝΙΑ, ΔΕΝ ΝΙΏΘΕΙ ΚΑΘΌΛΟΥ ΈΤΣΙ, ΌΤΑΝ ΕΠΙΣΤΡΈΦΕΙ ΚΆΘΕ ΑΠΌΓΕΥΜΑ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΆ ΤΟΥ.

Υπάρχουν κάποια μαγαζιά που αποτελούν ορόσημα και αντέχουν ανεξαρτήτως μόδας, εποχής και περιόδου. Ένα τέτοιο είναι και το ουζερί του Λάκη. Από το 1984, σερβίρει ολόφρεσκα ψάρια, έξυπνα μαγειρεμένα και με απλούς αλλά γευστικούς συνδυασμούς που σου μένουν. Στέκι των κλασικών ψαροφαγάδων, αλλά και όσων θέλουν να μυηθούν «καθυστερημένα» στην τέχνη της ψαροκατάστασης, το ουζερί του Λάκη τους περιμένει για να τους δείξει πώς γίνεται η σωστή δουλειά. Η βιτρίνα με τα θαλάσσια πλάσματα γεμίζει καθημερινά με διαφορετικά είδη ελληνικών ψαριών και αυτό σημαίνει ότι και το μενού κάθε μέρα είναι μία έκπληξη. Όλα τα υλικά και τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται στην κουζίνα είναι παραδοσιακά και ένα προς ένα διαλεγμένα από μικρούς παραγωγούς από όλη την Ελλάδα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν θα βαρεθείς να τρως σε αυτό το μαγαζί.

tip!

ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ ΜΕ ΤΊΠΟΤΑ ΝΑ ΠΑΡΑΛΕΊΨΕΙΣ ΕΊΝΑΙ ΝΑ «ΞΕΝΑΓΗΘΕΊΣ» ΣΤΑ ΑΡΏΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΕΎΣΕΙΣ ΤΩΝ 118 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΏΝ ΕΤΙΚΕΤΏΝ ΟΎΖΟΥ ΚΑΙ ΤΣΊΠΟΥΡΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΘΈΤΕΙ ΤΟ ΚΑΤΆΣΤΗΜΑ.

ΜΙ ΛΑ ΡΕ

KYPSELAKI

Ευελπίδων 87, Κυψέλη // Τ.: 210 82 39 379 Fb: ΜΙ ΛΑ ΡΕ // IG: @milare_meze

Ιθάκης 1 και Σποράδων 2, Κυψέλη Τ.: 210 88 31 248, FB: Kypselaki

Σε έναν μικρό, ζεστό και παρεΐστικο χώρο, το ΜΙ ΛΑ ΡΕ, φροντίζει με

Το kypselaki είναι μία μικρή κυψέλη μέσα στην Κυψέλη, γεμάτη όμορ-

αγάπη και σεβασμό προς τον πελάτη να φέρνει στο τραπέζι μας τους

φους ανθρώπους, μυρωδιές καφέ, μεζέδων, γεύσεις μπύρας, ρακής

πιο περιποιημένους μεζέδες. Όλα τα πιάτα είναι χειροποίητα και με

και λοιπών αποσταγμάτων. Το σημείο που βρίσκεται, σε συνδυασμό με

μεράκι φτιαγμένα και αυτό φαίνεται στο αποτέλεσμα. Τα μαμαδίστικα

τα δέντρα, κάνουν τα τραπεζάκια πάνω στο πλατύ πεζοδρόμιο τόσο

κεφτεδάκια, η πατατοσαλάτα, οι κολοκυθοκεφτέδες και η τυροκαυ-

δελεαστικά που ακόμη κι αν είσαι περαστικός θες να κάνεις μία στάση

τερή είναι μόνο κάποιοι από τους μεζέδες που δεν πρέπει να παρα-

για να καθίσεις. Κράτα τη «ζεστή» αυτή εικόνα στο μυαλό σου για να

λείψεις να δοκιμάσεις. Και όπως κάθε μεζεδοπωλείο που σέβεται τον

την επαναφέρεις την επόμενη φορά που θα ψάχνεις ένα οικείο και

εαυτό του, υπάρχει κάθε μέρα και επιλεγμένο ψαράκι εποχής για να

όμορφο περιβάλλον για να απολαύσεις τον πρωινό καφέ σου ή θες

συνοδεύσεις το τσιπουράκι ή την μπύρα.

μία βραδινή παρεΐστικη κατάσταση.

ΟΙ ΝΟΣΤΙΜΙΈΣ ΤΗΣ ΜΑΊΡΗΣ Ύδρας 2, Πλατεία Αγίου Γεωργίου // Τ: 210 82 29 239 fb: Οι νοστιμιές της Μαίρης

Το καλό σπιτικό φαγητό είναι πάντα ένα ζητούμενο και, όταν δεν μπορείς να το φτιάξεις μόνος σου, ευτυχώς υπάρχει η Μαίρη που στο δίνει κυριολεκτικά στο πιάτο! Αν μιλούσαν οι καρέκλες και τα τραπέζια της Μαίρης, θα λέγανε τις πιο όμορφες ιστορίες γεύσεων, αφού χρόνια τώρα είναι στέκι καλοφαγάδων και ανθρώπων που έρχονται από κάθε γωνιά της Αθήνας για να απολαύσουν τις νοστιμιές της και τα τραπεζάκια πάνω στην πλατεία. Κάθε μέρα μαγειρεύονται φρέσκα φαγητά, τα οποία σε περιμένουν πίσω από τη βιτρίνα — γιατί τι μαγειρείο είσαι αν δεν έχεις την κλασική βιτρίνα σου, να σε βλέπει το φαγητό και να το βλέπεις; Κλασικό σποτ της Κυψέλης, στο οποίο θα βρεις παραδοσιακές γεύσεις αλλά και σαλάτες, ψητά της ώρας, ψάρια, σούπες και πιάτα ημέρας, όλα μαγειρεμένα με την απαραίτητη μαμαδίστικη φροντίδα και τα πιο αγνά υλικά.

tip!

«ΟΙ ΝΟΣΤΙΜΙΈΣ ΤΗΣ ΜΑΊΡΗΣ» ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΠΆΝΩ ΣΤΗΝ ΌΜΟΡΦΗ ΠΛΑΤΕΊΑ ΑΓΊΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΉ Η ΘΈΑ ΕΊΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΟΛΟΚΛΗΡΏΣΕΙ ΤΗ ΓΕΥΣΤΙΚΉ ΕΜΠΕΙΡΊΑ ΣΟΥ!

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Πάμε Κυψέλη σήμερα; Η Κυψέλη είναι όντως μία κυψέλη που συγκεντρώνει φιγούρες από όλες τις περιοχές της Αθήνας. Κι αν δεν μας πιστεύεις, ρώτα, «πάμε Κυψέλη σήμερα;», να δεις τι θα σου πούνε. Η δική μας παράδοξη έρευνα είχε τα παρακάτω αποτελέσματα! ΜΆΓΙΑ Η ΜΈΛΙΣΣΑ

ΤΟ ΣΤΡΟΥΜΦΆΚΙ Ο ΜΕΛΈΝΙΟΣ

Την πρώτη φορά που με ρωτήσανε, «πάμε κυψέ-

Εγώ, τη μέρα που μου είπε η Στρουμφίτα «πάμε Κυψέλη

λη σήμερα;», ήμουνα λίγο διστακτική, γιατί είχα

σήμερα για τα γενέθλιά μου;», δεν είχα καμία διάθε-

συνηθίσει στη δική μου κυψέλη και δεν ήξερα αν θα

ση να αφήσω το ωραιότατο μανιταρόσπιτό μου, με

μπορέσω να βρω εκεί αυτό που ήθελα. Μόλις όμως

τους καθρέφτες μου, τα αρώματά μου και τα καθαρά

αντίκρισα τις νεραντζιές, τον πλάτανο, τις γλάστρες

μου σεντόνια. Είχα απορροφηθεί για ώρες μπροστά

στα μπαλκόνια, τις μυρωδιές των φαγητών από σπί-

από τον καθρέφτη για να μπορέσω

τια και μαγαζιά, άλλαξα γνώμη. Από τότε κατάλαβα

να στερεώσω όσο το δυνατόν

ότι χρειάζεται να βγεις από την κυψέλη σου, αν θες

καλύτερα το ροζ λουλούδι στο

να δεις τον κόσμο.

σκουφί μου. Και μέχρι να τα καταφέρω, δεν είχα σκοπό να

KAPU

ΚΟΥΚΙΆ ΣΠΈΡΝΩ

Ζακύνθου 9, Κυψέλη // Τ.: 211 01 34 307 Fb: Kapu // IG: @kapu.kypseli

Κυψέλης 92, Αθήνα // Τ.: 212 10 59 849 Fb: Κουκιά Σπέρνω

Το Kapu προσφέρει ποιοτικό καφέ σε έναν χώρο με μοντέρνα αισθητική που ταιριάζει απόλυτα στο ψαγμένο ύφος της Κυψέλης. Εδώ θα απολαύσεις speciality καφέ με χαρμάνι της Mister Bean από 100% arabica. Ολοκλήρωσε την ιεροτελεστία του καφέ με μικρές γλυκές παρασπονδίες. Muffins με cranberries, καρότο ή ξηρούς καρπούς και λαχταριστά soft cookies. Αφέσου στα έμπειρα χέρια των baristas που μετατρέπουν τις εκλεκτές ποικιλίες από Βραζιλία και Αιθιοπία στους πιο γευστικούς κι αρωματικούς καφέδες. Στο Kapu θα σε υποδεχτεί ο Ace, ένας αξιαγάπητος σκυλάκος που περιμένει να γνωρίσει και τους δικούς σας τετράποδους φίλους.

Ένα παντοπωλείο στην καρδιά της Κυψέλης που θυμίζει το φιλόξενο μπακάλικο του παλιού καλού καιρού, όταν ο μπακάλης σε χαιρετούσε με το μικρό σου όνομα και γνώριζε τι θέλεις πριν καν του το ζητήσεις. Στο Κουκιά Σπέρνω θα βρεις ποιοτικά προϊόντα από μικρούς παραγωγούς, όπως μέλι, λάδι και ξύδια, τυροκομικά και γαλακτοκομικά. Αγνά βότανα και ζυμαρικά, επιλεγμένα όλα ένα προς ένα από την ιδιοκτήτρια του καταστήματος. Χύμα όσπρια, ξηροί καρποί, μπαχαρικά και superfoods: όλα τα καλούδια βρίσκονται στο Κουκιά Σπέρνω!

κουνηθώ από ‘κει. Δεν μπορούσα όμως να της χαλάσω χατίρι. Και πολύ καλά έκανα. Από εκείνη τη μέρα αφήνω στη μέση μέχρι και το πιο χαλαρωτικό μου μπανάκι με έλαια, για να

να πάμε Κυψέλη σήμερα να κάνουμε καμία συναυ-

πάω για ένα καφεδάκι στην Κυψέλη.

λία; Να θυμηθούμε τα παλιά». Μην σας τα πολυλογώ. Κάναμε χαμό στην Κυψέλη. Μετά το λάιβ ακολούθη-

Η ΜΕΛΙΆ ΑΠΌ «ΤΟΥ ΚΟΥΤΙΟΎ ΤΑ ΠΑΡΑΜΎΘΙΑ» Είχα χρόνια να βγω από το κουτί μου. Από το

σε το απαραίτητο ποτάκι. Ωραία μέρα!

Η ΑΡΚΟΎΔΑ ΚΑΦΈ

1988, αν θυμάμαι καλά. Και δεν μπορώ να πω,

Χρόνια τώρα, φορτωμένη με τον

ο Ρούχλας, ο Φιόγκος και ο Σεβαστιανός είναι

ξύλινο μπουφέ μου, έψαχνα να

καλή παρέα, αλλά πόσο να αντέξεις με τους

βρω κυψέλες στην Κυψέλη για να

ίδιους ανθρώπους κάθε μέρα; Τους έμαθα απ’ έξω κι ανακατωτά. Ήθελα να πάρω τον αέρα

γευτώ φρέσκο, urban μελάκι και δεν έβρισκα πουθενά. Κάθε βράδυ γυρνούσα με την ίδια απογοήτευση

μου. Τότε ήταν που πήρα την

στη Λιλιπούπολη. Ώσπου μια μέρα,

μεγάλη απόφαση και τους

διαβάζοντας το Η πόλη ζει, μου έγινε το

το πρότεινα, «παιδιά, είστε

κλικ. Βρε μπας και δεν έχει σχέση το όνομα με τις πραγματικές κυψέλες; Από τότε, για μέλι πάω μόνο στην Εύβοια, αλλά για γλυκάκι, καφεδάκι και φρεσκοψημένο ψωμάκι, πάω αποκλειστικά στην Κυψέλη.

JEANNE MARIE CAFE BISTRO Ιθάκης 9, Πλατεία Αγ. Γεωργίου // Τ.: 210 82 16 236 Fb: Jeanne Marie Cafe Bistro Ig: jeanne_marie_cafe_bistro

Το Jeanne Marie άνοιξε τις πόρτες εδώ και τρία χρόνια με σκοπό να προσφέρει τα πιο νόστιμα και χορταστικά γλυκά της Κυψέλης! Ξεχωρίζει στην πλατεία, αφού η διακόσμηση παραπέμπει σε γαλλικό bistrot. Με το που μπεις στο μαγαζί, οι μυρωδιές σε συνεπαίρνουν, αφού οι φρέσκες σοκολάτες και κρέμες κυριαρχούν. Όλα τα γλυκά είναι ιδιαίτερα, χειροποίητα και ολόφρεσκα (πολλές φορές το γλυκό φτιάχνεται μπροστά σου). Μπορείς να βρεις από cheesecake, σοκολατόπιτα, πάβλοβα, σιροπιαστά και τάρτα σοκολάτας, μέχρι κρέπες, pancakes και βάφλες. Και τα πρωινά σου όμως μπορούν να γεμίσουν με καφέ και κρουασάν με γλυκιά ή αλμυρή γέμιση για να ξεκινήσεις την ημέρα σου με την απαραίτητη γαλλική εσάνς. Επιπλέον, οι μπάρες δημητριακών ή τα cookies είναι τα καλύτερα για να συνοδεύσουν τα αγαπημένα μας ροφήματα!

tip!

ΤΟ JEANNE MARIE ΜΑΣ ΕΝΘΟΥΣΙΆΖΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΜΥΡΈΣ ΕΠΙΛΟΓΈΣ: ΣΑΛΆΤΕΣ, ΣΆΝΤΟΥΙΤΣ ΚΑΙ ΟΜΕΛΈΤΕΣ ΕΊΝΑΙ Ό,ΤΙ ΠΡΈΠΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΈΝΑ ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΌ BOOST ΕΝΈΡΓΕΙΑΣ!

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ

ΤΑΒΈΡΝΑ ΑΜΠΕΛΌΦΥΛΛΟ

εδώ και καιρό!

Σαμοθράκης 3 & Λέλας Καραγιάννη, Κυψέλη Τ.: 210 86 78 862 Fb: Ταβέρνα Αμπελόφυλλο

Το «παιχνίδι» με τον κόσμο Για να γνωρίσεις μία γειτονιά χρειάζεται να την παρατηρήσεις, να την περπατήσεις, να αφήσεις το βλέμμα σου να «κάτσει» πάνω στις λεπτομέρειές της. Να κοιτάς ψηλά και χαμηλά για να αντιληφθείς τον κάθετο άξονά της, αλλά να εξασκήσεις τον αυχένα σου στις δεξιόστροφες και αριστερόστροφες κινήσεις για να «πιάσεις» το οριζόντιο βάθος της. Πάντα κάτι μας περιβάλλει, αυτό που λέμε περιβάλλον, και είναι σημαντικό να προσπαθούμε να το αποκρυπτογραφούμε, να το αναλύουμε και να τοποθετούμαστε σε σχέση με αυτό, για να γίνουμε ενεργά κομμάτια αυτού του αστικού παζλ.

2 1 ΠΑΡΑΤΉΡΗΣΕ: ΌΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΌΜΑΣΤΕ, Ο ΠΕΡΊΓΥΡΟΣ ΣΥΝΕΧΊΖΕΙ ΝΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΒΆΛΛΕΤΑΙ ΑΝΕΞΆΡΤΗΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΌΜΑΣΤΕ Ή ΌΧΙ. ΚΤΊΡΙΑ, ΠΆΡΚΑ, ΔΡΌΜΟΙ, ΆΝΘΡΩΠΟΙ, ΖΏΑ, ΔΈΝΤΡΑ, ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΆΣΕΙΣ ΑΥΤΏΝ ΚΑΙ ΤΥΧΑΊΑ ΓΕΓΟΝΌΤΑ, ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΤΟΙΧΊΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΊΝΑΙ ΣΤΟ ΧΈΡΙ ΜΑΣ ΑΝ ΘΑ «ΑΡΠΆΞΟΥΜΕ» ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΎΜΕ

ΡΏΤΑ: ΆΠΑΞ ΚΑΙ ΌΝΤΩΣ ΠΑΡΑΤΗΡΉΣΟΥΜΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ ΓΎΡΩ ΜΑΣ, ΕΚΤΌΣ ΑΠΌ ΤΟ ΌΤΙ ΘΑ ΈΧΟΥΜΕ ΛΊΓΟ ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΕΙΚΌΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ, ΣΊΓΟΥΡΑ ΘΑ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΎΝ ΑΠΟΡΊΕΣ. ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΜΈΝΟΥΝ ΣΕ ΜΊΑ ΓΕΙΤΟΝΙΆ, ΣΥΧΝΆΖΟΥΝ Ή ΔΟΥΛΕΎΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΉΝ, ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΊ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΗΓΉΣΟΥΝ, ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΗΓΗΘΟΎΝ, ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΎΨΟΥΝ ΤΙΣ ΙΔΙΑΊΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΉΣΟΥΝ ΝΑ ΠΆΜΕ ΈΝΑ ΒΉΜΑ ΠΑΡΑΠΈΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΉ ΜΑΣ ΑΝΑΚΆΛΥΨΗ. ΑΣ ΤΟΛΜΉΣΟΥΜΕ ΝΑ ΞΟΔΈΨΟΥΜΕ ΛΊΓΟ ΧΡΌΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΉΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΆΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ. ΣΊΓΟΥΡΑ ΘΑ ΒΓΟΎΜΕ ΚΕΡΔΙΣΜΈΝΟΙ.

3 ΜΆΘΕ: ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΉΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΉ ΜΕ ΤΟΥΣ ΆΛΛΟΥΣ, ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΕΝ ΤΈΛΕΙ ΠΕΤΥΧΑΊΝΟΥΜΕ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΊΣΟΥΜΕ ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ. ΦΥΣΙΚΆ, ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΌ ΣΤΆΔΙΟ ΕΊΝΑΙ ΌΛΑ ΌΣΑ ΚΡΑΤΉΣΑΜΕ ΩΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ ΑΠΌ ΑΥΤΉΝ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ ΝΑ ΤΟ ΨΆΞΟΥΜΕ ΣΕ ΑΚΌΜΑ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟ ΒΆΘΟΣ ΔΙΑΒΆΖΟΝΤΑΣ ΓΙ’ ΑΥΤΌ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΏΝΤΑΣ ΞΑΝΆ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΉ ΜΕ ΆΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ.

Αν τώρα αυτήν την διαδικασία την εφαρμόσουμε σε οποιονδήποτε χώρο βρισκόμαστε, σίγουρα το βράδυ όταν ξαπλώνουμε στο κρεβάτι μας θα νιώθουμε λίγο πιο χαρούμενοι, πιο γεμάτοι, λιγότερο μόνοι και μόνες. Καλή διασκέδαση!

Αγαπημένο στέκι των Αθηναίων στην καρδιά της Κυψέλης, από το 1965, με σπιτικές γεύσεις, χειροποίητα μεζεδάκια και κυρίως πιάτα, μα πάνω απ’όλα, καλή καρδιά! Το Αμπελόφυλλο είναι μια παραδοσιακή, αθηναϊκή ταβέρνα τόσο οικεία που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ένα κυριακάτικο, οικογενειακό τραπέζι. Η αεικίνητη κυρία Σταματίνα μαγειρεύει εδώ και 40 χρόνια με μεράκι, ώστε να μας περιποιηθεί όπως μόνο εκείνη ξέρει. Ο κατάλογος είναι γεμάτος με επιλογές για ένα πλήρες γεύμα: ολόφρεσκα χειροποίητα ορεκτικά και μεζεδάκια, σαλάτες, μαγειρευτά και πιάτα της ώρας, ψημένα παραδοσιακά στα κάρβουνα. Φυσικά, δεν λείπουν και τα γλέντια! Ειδικά τις Κυριακές τα μεσημέρια, η ορχήστρα μας ταξιδεύει σε εποχές γεμάτες νότες, καλή παρέα, πλούσια αποστάγματα. Όλη η γειτονιά έχει να το λέει για την πιο διαχρονική ταβέρνα της περιοχής. Σε συνδυασμό με τις πολύ καλές τιμές, το «Αμπελόφυλλο» είναι ιδανική επιλογή είτε για μεσημέρι είτε για βράδυ.

tip!

ΔΟΚΙΜΆΣΤΕ ΟΠΩΣΔΉΠΟΤΕ ΝΤΟΛΜΑΔΆΚΙΑ, ΜΠΙΦΤΈΚΙΑ ΚΑΙ ΨΗΤΌ ΚΟΤΌΠΟΥΛΟ! ΚΛΑΣΙΚΈΣ, ΝΟΣΤΙΜΌΤΑΤΕΣ ΕΠΙΛΟΓΈΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΟΡΤΑΊΝΟΥΝ!

ΡΊΓΑΝΗ

ΤΟ ΣΧΟΛΑΡΧΕΊΟ ΤΗΣ ΚΥΨΈΛΗΣ

Φ. Νέγρη 15, Κυψέλη Τ.: 210 86 17 022 //

Επτανήσου 18, Κυψέλη // Τ.: 210 8815820

Fb: Σουβλακοπωλείον Ρίγανη

Fb: Το Σχολαρχείο της Κυψέλης Ig: to_scholarchio_tis_kypselis

Για την Κυψέλη, «Ρίγανη» σημαίνει σουβλάκι! Το λευκό μαγαζάκι με τα τραπεζάκια στον πεζόδρομο ξεχωρίζει από μακριά, τελειώνοντας ή αρχίζοντας τη βόλτα στη Φωκίωνος. Γεύσεις αυθεντικές, σουβλάκι νόστιμο και υγιεινό συνάμα, ορεκτικά και ποικιλίες που σε χορταίνουν, μαζί με ρακή, κρασάκι ή μπίρα συνθέτουν ένα χορταστικό, κλασικό, μεσημεριανό ή βραδινό, τραπέζι. Προσωπικός αγαπημένος συνδυασμός: κολοκυθοκεφτέδες, τυρομπουκιές και πίτα απ’ όλα με κοτομπουκιές ή καλαμάκι κοτόπουλο. Αν δεν βρείτε τραπέζι, γιατί γείτονες και περαστικοί γεμίζουν τα καθίσματα, ένα τηλέφωνο αρκεί για να χορτάσετε στο σπίτι.

Τι καλύτερο από το να πιάσεις ένα τραπεζάκι πάνω στην πλατεία Αγίου Γεωργίου και να απολαύσεις τα λαχταριστά πιάτα του Σχολαρχείου! Στη γωνία αυτή, γεύσεις, μυρωδιές και παρέες, μπερδεύονται αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Μεζεδάκια, φρέσκα ψάρια, ζυμαρικά και μαγειρευτά πιάτα ημέρας, όλα προσεγμένα και με φρέσκα υλικά, σε περιμένουν για ένα πεντανόστιμο γεύμα που θα θες να επαναλάβεις. Οι ιδιαίτερες προτάσεις θα σε κάνουν να προβληματιστείς για λίγο μέχρι να αποφασίσεις ότι θα πάρεις όλο τον κατάλογο ή να κανονίσεις ήδη ενώ κάθεσαι, την επόμενη επίσκεψή σου.

ΑΡΧΌΝΤΙΣΣΑ Κοδριγκτώνος 31, Κυψέλη Τ.: 210 82 38 155 / 210 82 38 111 Fb: Αρχόντισσα // www.arxontissa.com Μέσα σε έναν καθαρό και περιποιημένο χώρο βρίσκεται μία κουζίνα που βγάζει καθημερινά νόστιμα και ποιοτικά φαγητά. Από το 2015, ο κύριος Σταύρος που είναι και ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, μαγειρεύει για χάρη μας παραδοσιακά ελληνικά πιάτα με φρέσκα υλικά που μας φέρνουν στον ουρανίσκο θύμησες από το φαγητό της μαμάς. Τα κρέατα είναι όλα νωπά, ο κιμάς 100% μοσχαρίσιος, οι πατάτες φρέσκες και τα όσπρια ελληνικής προέλευσης. Είτε στα τραπεζάκια του μαγαζιού είτε μέσω delivery, μπορείς να επιλέξεις το φαγητό που σου κάνει όρεξη από έναν κατάλογο ο οποίος είναι διαμορφωμένος για να σου προσφέρει διαφορετικές επιλογές αναλόγως την μέρα της εβδομάδας που θέλησες να τον ξεφυλλίσεις. Τώρα που χειμωνιάζει, η προσθήκη ζεστής και χουχουλιάρικης σούπας στο μενού είναι ό,τι πρέπει!

tip!

ΑΝ ΒΈΒΑΙΑ ΠΕΡΝΆΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΌ 31 ΤΗΣ ΟΔΟΎ ΚΟΔΡΙΓΚΤΏΝΟΣ, ΚΑΛΆ ΘΑ ΚΆΝΕΙΣ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΜΈΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΏΣΕΙΣ ΤΙΣ ΜΥΡΩΔΙΈΣ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΑ ΦΑΓΗΤΆ ΜΈΣΑ ΣΤΟ ΜΠΑΊΝ ΜΑΡΊ ΝΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΠΟΛΎΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΛΑΧΤΑΡΙΣΤΆ.

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Σίγουρα θα έχεις ένα δίπλα σου Θα τα βρεις διάσπαρτα μέσα στις οδούς της Κυψέλης· μικρά ή λίγο μεγαλύτερα, σε στενά, σε πλατύτερους δρόμους, χρωματιστά, φορτωμένα ή πιο μίνιμαλ. Το καθένα με τον δικό του τρόπο δημιουργεί εστίες που ξεφεύγουν από τη λογική των τεράστιων καταστημάτων και ισχυροποιούν το στοιχείο της γειτονιάς. Ταυτόχρονα, η παρουσία τους δημιουργεί άλλες μικρότερες «γειτονιές» μέσα στην ήδη υπάρχουσα, αφού πάντα ένα μαγαζί μαζί με τους ανθρώπους του δίνει ρυθμό και ζωή σε ένα δρόμο.

2 1 ΦΡΈΣΚΑ, ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΆ ΕΠΙΛΕΓΜΈΝΑ, ΑΓΝΆ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΆ ΠΡΟΪΌΝΤΑ ΣΕ ΡΆΦΙΑ, ΨΥΓΕΊΑ, ΚΑΦΆΣΙΑ ΚΑΙ ΒΙΤΡΊΝΕΣ. ΣΕ ΠΟΛΛΆ ΜΑΓΑΖΆΚΙΑ ΤΗΣ ΚΥΨΈΛΗΣ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ ΠΡΟΪΌΝΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΣΤΑ ΜΕΓΆΛΑ ΚΑΤΑΣΤΉΜΑΤΑ. ΞΕΦΕΎΓΟΥΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΎΡΑ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΉΣ ΚΑΤΑΝΆΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΊΝΟΥΝ ΈΝΑΝ ΆΛΛΟ ΤΡΌΠΟ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΏΝ ΑΞΙΏΝ ΚΑΙ ΓΕΥΣΤΙΚΏΝ ΕΠΙΛΟΓΏΝ.

ΚΌΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΠΡΌΣΩΠΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΤΆΣΣΟΥΝ ΟΙ ΕΠΟΧΈΣ, ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΎ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ ΝΑ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΈΦΕΣΑΙ ΜΕ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΞΈΡΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΌ ΤΟΥΣ. ΠΑΛΑΙΌΤΕΡΑ ΆΚΟΥΓΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΝΑ ΛΈΝΕ «Ο ΜΑΝΆΒΗΣ ΜΟΥ Ο ΤΆΔΕ», «Ο ΜΠΑΚΆΛΗΣ ΜΟΥ Ο ΔΕΊΝΑ». ΑΥΤΌ ΤΟ «ΜΟΥ», ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΣΊΑ ΤΟΥ ΕΊΝΑΙ «ΜΑΣ», ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΟΥΣΊΑ, ΣΧΈΣΗ, ΖΕΣΤΑΣΙΆ. ΠΕΡΝΟΎΣΕΣ ΈΞΩ ΑΠΌ ΤΟ ΜΑΓΑΖΊ ΚΑΙ ΑΚΌΜΗ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΌΤΑΝ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΜΈΣΑ ΈΣΚΥΒΕΣ ΣΤΗΝ ΠΌΡΤΑ ΚΑΙ ΈΛΕΓΕΣ ΜΊΑ ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΣΥΝΟΔΕΥΌΜΕΝΗ ΑΠΌ ΤΟ ΜΙΚΡΌ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΏΠΟΥ ΠΟΥ ΉΤΑΝ ΜΈΣΑ. ΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ ΦΟΡΆ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΕΙΣ ΣΕ ΈΝΑ ΤΈΤΟΙΟ ΜΑΓΑΖΊ, ΡΏΤΑ ΤΟ ΜΙΚΡΌ ΤΟΥΣ ΌΝΟΜΑ. ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΕΠΌΜΕΝΗ, ΠΈΡΝΑ ΓΙΑ ΜΊΑ ΚΑΛΗΜΈΡΑ!

ΟΙ ΡΊΖΕΣ ΜΑΣ

Ζακύνθου 3, Κυψέλη // Τ.: 210 82 13 633 Fb: : @oirizesmas21 // Ig: oi_rizes_mas_pantopoleio «Οι Ρίζες μας» είναι ένα παντοπωλείο με έμφαση στα τυροκομικά. Η συνεργασία τους με την Ιερά Μονή Μακαριωτίσσης μας δίνει την ευκαιρία να γευτούμε παραδοσιακά γαλακτοκομικά προϊόντα φτιαγμένα από τα πιο αγνά υλικά. Στα ράφια θα βρεις επίσης επιλεγμένα προϊόντα μικρών παραγωγών από πολλές περιοχές της Ελλάδας. Το highlight του όμορφου αυτού μαγαζιού είναι το ψυγείο φέτας που έχει κρατηθεί από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, τον κύριο Μάνθο, ο οποίος το γέμιζε με βαρέλια και δοχεία για 25 χρόνια τώρα.

3 ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΜΑΓΑΖΙΏΝ ΑΥΤΏΝ ΕΊΝΑΙ ΓΝΏΣΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΪΌΝΤΩΝ ΠΟΥ ΕΜΠΟΡΕΎΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΉΣΟΥΝ ΛΎΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟΡΊΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΊΝΟΝΤΑΣ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΜΗΝ ΕΊΧΕΣ ΣΚΕΦΤΕΊ. ΕΠΊΣΗΣ, ΣΊΓΟΥΡΑ ΘΑ ΈΧΟΥΝ ΜΊΑ ΙΣΤΟΡΊΑ ΝΑ ΣΟΥ ΔΙΗΓΗΘΟΎΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΞΕΝΑΓΉΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΚΆΘΕ ΥΛΙΚΟΎ.

Το Delissimo άνοιξε εδώ και ένα χρόνο και έφερε στη γειτονιά της Κυψέλης τα πιο εκλεκτά «καλούδια» για να χτίσουμε μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή. Ένα σύγχρονο παντοπωλείο που χαρακτηρίζεται από το μεράκι παλαιών εποχών, που φέρνει στα ράφια της κουζίνας μας βιολογικά και παραδοσιακά προϊόντα κάθε λογής: εξαιρετική ποικιλία μελιών, ιδιαίτερα ζυμαρικά, μπαχαρικά και ξηρούς καρπούς, τσάγια και βότανα, όσπρια και προϊόντα ψυγείου. Με την Αμαλία να γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες για όσα προσφέρονται στο μαγαζί, σας περιμένει ένα γευστικό και υγιεινό ταξίδι στην Ελλάδα και τον κόσμο,, μέσα από τα πιο προσεκτικά διαλεγμένα προϊόντα.

Ευελπίδων 47, Κυψέλη // Τ.: 211 41 76 436 www. delissimo.gr // Fb: Delissimo

ΟΠΩΡΟΠΩΛΕΊΟ ΘΕΟΧΆΡΗ ΒΛΑΧΟΓΙΆΝΝΗ

ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ

Ζακύνθου 9, Κυψέλη // Τ.: 210 82 20 471 Ώρες Λειτ: Δευτ.-Σάβ. 08.30-21.00

Αγίας Ζώνης 48, Κυψέλη // Τ.: 694 768 82 27 Fb: Το Μπακάλικο

Αν οι αναμνήσεις σου από την Κυψέλη είναι μπόλικες, σίγουρα ένα από τα αναλλοίωτα σημεία στο χρόνο είναι και το μανάβικο του κυρίου Θεοχάρη. Το μαγαζί βρίσκεται ακριβώς στο ίδιο σημείο από το 1959 που το διατηρούσε ο πατέρας του, και κρατάει ακόμα την ίδια ποιότητα. Κάποια από τα εσπεριδοειδή, μάλιστα, προέρχονται κατευθείαν από το κτήμα του στους Αγ. Αποστόλους. Καθώς, λοιπόν, σκέφτεσαι «τι να μαγειρέψω σήμερα;», θα βρεις την απάντηση μέσα στα πολύχρωμα καφάσια, που είναι γεμάτα από αγνά και φρέσκα προϊόντα κατευθείαν από τη μάνα Γη.

Η συνήθεια τα παραδοσιακά παντοπωλεία να σερβίρουν τα εκλεκτά προϊόντα που πουλούν έχει εκλείψει εδώ και αρκετό καιρό. Γι’αυτό, «Το Μπακάλικο» άνοιξε πριν από 5 μήνες, ώστε να αναβιώσει νοσταλγικά εκείνη την παλιά εικόνα. Με παραδοσιακά προϊόντα από όλη την Ελλάδα στα ράφια του, προσφέρει γευστικές προτάσεις για την κουζίνα μας, ενώ τα τραπεζάκια καφενείου που στολίζουν εκείνο το σημείο στην Αγίας Ζώνης γεμίζουν με ελληνικό καφέ, παραδοσιακά αποστάγματα και μεζεδάκια που αν σας αρέσουν, τα βρίσκετε εντός!

ΤΟ ΚΡΕΟΠΩΛΕΙΟN ΓΙΏΡΓΟΣ ΜΑΝΤΑΛΆΡΑΣ

Παξών 24-26 & Κερκύρας, Κυψέλη // Τ.: 210 88 21 616 Fb: Το Κρεοπωλείον Γιώργος Μανταλάρας instagram: @to_kreopoleion // www.tokreopoleion.gr Η Κυψέλη έχει το δικό της κρεοπωλείο που συνδυάζει την παράδοση που διατηρούν οι ελληνικές φάρμες στα ποιοτικά κρέατα με τη σύγχρονη οπτική του Γιώργου Μανταλάρα. Ένα μοντέρνο κρεοπωλείο που διαθέτει, εκτός από κρέας ή πουλερικά, και εξαιρετικά παρασκευάσματα από τα αγνότερα υλικά. Τορτίγια γεμιστή με κοτόπουλο και τυρί ή μοσχαρίσιο μπιφτέκι με Philadelphia; Ό,τι κι αν επιλέξεις, το σίγουρο είναι ότι θα θέλεις κι άλλο! Μήπως το μενού σου έχει κοτόπουλο για σήμερα; Διάλεξε καλαμάκια κοτόπουλο με πιπεριές, μουστάρδα και μέλι ή μπιφτέκι κοτόπουλο με παρμεζάνα και συνδύασες άριστα τη γεύση με τη σωστή διατροφή. Θέλεις να κάνεις το τραπέζι σε φίλους; Με σφολιάτα γεμιστή με μοσχαρίσιο κιμά, μελιτζάνα και τυρί θα τους κάνεις να γλύφουν τα δάχτυλά τους! Σερβίρισε μανιτάρια portobello με μπουκιές κοτόπουλου, πιπεριές και τυρί κι άσ’ τους να αναρωτιούνται που βρήκες τη συνταγή. Όλα παρασκευάζονται μέσα στο αδειοδοτημένο εργαστήριο του κρεοπωλείου, το οποίο βρίσκεται πίσω από μια τζαμαρία για να μπορείς να βλέπεις τη διαδικασία παρασκευής κάθε λιχουδιάς που θα βρεις.

tip!

ΤΑ ΠΙΆΤΑ ΣΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΏΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΆ ΠΡΟΪΌΝΤΑ ΑΠΌ ΚΆΘΕ ΓΩΝΙΆ ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΑΣ, ΤΑ ΟΠΟΊΑ ΦΥΣΙΚΆ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΣΤΟ ΤΜΉΜΑ DELICATESSEN ΤΟΥ ΚΡΕΟΠΩΛΕΊΟΥ.

Κάτι τρέχει στην

ΚΥΨΕΛΗ εδώ και καιρό!

Οι παλιοί που άντεξαν, οι νέοι που ρίζωσαν! Στη γειτονιά της Κυψέλης, τα μαγαζιά που βρίσκονται εδώ από πάντα ανακατεύονται με τα νέα, ποιοτικά στέκια κάθε λογής, δημιουργώντας ένα μοναδικό (εμπορικό) χαρμάνι επιλογών!

Σε αυτόν τον μοναδικό κόσμο της Κυψέλης, θα

και προϊόντα και έδωσαν το δικό τους προ-

δεις να συνυπάρχουν αρμονικά μαγαζιά που

σωπικό στίγμα; Αυτοί είναι επίσης θαρραλέοι,

έχουν γράψει ιστορία από τα παλιά και νέες

αφού αψήφησαν κάθε «κακή φήμη» και έγιναν

φρέσκες ιδέες που ήρθαν για να μείνουν. Εδώ

οργανικό κομμάτι της καθημερινότητας των

υπάρχουν μαγαζιά που επιβίωσαν για δεκα-

κατοίκων. Ζούμε την εποχή της επιστροφής

ετίες παρά τις αντίξοες συνθήκες, γιατί δεν

στην αυθεντικότητα και αν ένα μέρος της

θέλησαν να το βάλουν κάτω και να αφήσουν

Αθήνας δικαιούται αυτήν την επιστροφή, αυτό

πίσω τη γειτονιά που διαμόρφωσε τη δική τους

είναι σίγουρα η Κυψέλη!

ταυτότητα, το δικό τους κοινό. Όσο για τους «νέους» που έφεραν ξανά ποιοτικές υπηρεσίες

SILYRA

Πατησίων 184, Αθήνα // Τ.: 210 86 24 587 fb: Silyra // ig: @silyra_boutique

Psi Pse Li

Αγίας Ζώνης 8, Κυψέλη // T. 215 51 08 331 fb: Psi.Pse.Li // Ig: @psi.pse.li

Εδώ και 35 χρόνια, η μπουτίκ Silyra στην Πατησίων παραμένει στα-

Στο όνομα Psi.pse.li ακούει το εργαστήριο και κατάστημα του Δημή-

θερή αξία στην περιοχή της Κυψέλης αλλά και σε όλη την Αθήνα. Η

τρη για χειροποίητο κόσμημα ιδιαίτερης αισθητικής. Πρωτότυπα και

μόδα είναι ένα μέσο για να εκφράσουμε την προσωπικότητά μας. Με

μοναδικά κομμάτια που δουλεύονται με πρώτη ύλη το ασήμι, το χαλκό

βάση αυτό, η Silyra δίνει προτεραιότητα στην ποιότητα των ρούχων

και τον μπρούντζο μπορούν να γίνουν δικά μας με μια επίσκεψη στην

και των υλικών, καθώς και στις ξεχωριστές ανάγκες του κάθε πελάτη.

Αγίας Ζώνης. Ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του χώρου είναι ότι

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που η Silyra έχει δημιουργήσει το δικό της

μπορείς να φτιάξεις αυτό ακριβώς που ονειρεύεσαι. Ο Δημήτρης δεν

φανατικό κοινό από κάθε γωνιά της πόλης. Η Πετρίνα, πάντα με

βάζει τη φαντασία και τη δημιουργικότητά του σε «καλούπια»-κυρι-

χαμόγελο και βαθιά γνώση του αντικειμένου, έχει τη λύση ώστε να

ολεκτικά και μεταφορικά. Όλα μπορούν να ξεκινήσουν από μια ιδέα

ανακαλύψεις και να αναδείξεις το δικό σου προσωπικό στυλ.

δική μας και εκείνος να την υλοποιήσει.

BEEHIVE

LAOULAOU

Ι. Δροσοπούλου 65, Κυψέλη // Τ.: 210 88 28 819 Fb: beehivesecondchanceshop Ig: beehive.second.chance.shop

Αγ. Μελετίου 21, Κυψέλη // Τ: 697 43 74 317 Fb: LaouLaou // Ig: @laoulaou_tribe www.laoulaou.com

Επειδή όλα και όλοι αξίζουν μία δεύτερη ευκαιρία υπάρχει το BEEHIVE όπου αυτό μπορεί να γίνει πράξη. Το BEEHIVE είναι μία οικογενειακή επιχείρηση με μεταχειρισμένα ρούχα ποιότητας. Ανδρικά και γυναικεία ρούχα, όλα διαλεγμένα ένα προς ένα· αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν φθορές, αλλά και ότι πρόκειται για επιλεγμένα ιδιαίτερα κομμάτια. Το κατάστημα διαθέτει επίσης αξεσουάρ αλλά και παπούτσια. Οι λάτρεις της παλιάς αντικέ αισθητικής δεν θα μείνουν παραπονεμένοι αφού μέσα στο περιποιημένο μαγαζάκι της Δροσοπούλου μπορούν να βρουν και vintage κομμάτια που θα τους εκπλήξουν.

Η αγάπη της Γιοβάνας για το χειροποίητο κόσμημα ξεκίνησε από την ανάγκη της να φτιάξει για την ίδια κοσμήματα που ήθελε να φοράει. Σιγά-σιγά, δημιουργήθηκε αυτό το γλυκό μαγαζάκι, στο οποίο μπορείς να βρεις κοσμήματα φτιαγμένα από ύφασμα, αλουμίνιο, ορείχαλκο, σχοινιά, κορδόνια και άλλα οργανικά υλικά. Όλα πρωτότυπα σχεδιασμένα με έθνικ και μίνιμαλ αναφορές. Ανάμεσα στα κοσμήματα θα βρεις και τσάντες ραμμένες από την ίδια, καθώς και διάφορα διακοσμητικά αντικείμενα.

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

«Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, υπάρχουνε ακόμα άνθρωποι, που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια». Φώτης Κόντογλου

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΚΑΙ ΕΚΑΤΈΒΑΙΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΈΤΡΩΑΝ

του Αλέξη Μητσοτάκη

Η Γιαγιά του χωριού με τριπλοδισέγονα, φαφούτα και αλεπουδοπόνηρη αυτή την φράση την πελέκαε συνεχώς. Τρελή την ανέβαζαν, κωλόγρια την εκατέβαζαν. Ειδικά οι άνδρες του χωριού, αυτοί με τα μουστάκια, τα 4χ4 και τα δίκανα την είχανε άχτι πολύ. Την πραγματική ιστορία μου την αφηγήθηκε η μικραδελφή της και όπως την ελάλησε την μεταφέρω. Χειμώνας μαύρος και άραχλος. Εφύλαμαν τα ζούδια και προσευχές κάναμεν να πορίσει ο μαύρος και η Πασχαλιά ν’ ανθίσει. Λύκοι αγριωποί με πείνα εκατέβηκαν μια και δυο και τρεις φορές και μας ερήμαξαν. Οι άντρες βλαστήμαγαν και εχτύπααν τα μπούλια όλο και πιο ζορισμένα στον καφενέ. Εμπήκε τότενες η αδελφή μου και τους ορμήνεψε. Ωρε παληκαράδες μου. Τα τάβλια τα χτυπάτε μα με τη λυκογενιά τι θα κάμετε; Στήστε μωρέ καρτέρια να ξετελέψουμε. Τα αρσενικά οργανωθηκαν, σάμπως να είχανε θιχτεί κιόλας. Εσύ εδώ, εσύ εκεί και εσείς παραπέρα, πρόσταζε βαρύφωνος ο φαμελίτης με τα πολλά τα ζώα και παιδιά. Όποιος το δει το θηρίο το μπουμπουνάει και οι υπόλοιποι σιμά του. Θα τον εφάμε τον διάβολο.

Η ψυχή της πόλης ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΜΠΑΖΗ

Παραμύθι ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΡΟΥΣΑΛΗ

Βράδυ στήσανε το καρτέρι. Οι γυναίκες αμπαρωμένες στα δώματα. Ο παπάς ευχέλαιο στην εκκλησιά. Τα παιδια κάνανε τους κυνηγούς και τα κορίτσια φοβόντουσαν τα έρμα. Να το το θεριό, ύπουλο, μοβόρικο, με δύο λάβες για μάτια να προχωρά. Περνά από τον πρώτο, από τον δεύτερο και από τον τρίτο. Προχώραε και προχώραε. Κοντοστάθηκε και άρπαζε τον αέρα με λύσσα και τα σαγόνια του να ανοιγοκλείνουν. Συνέχισε να προχωρά. Οι άντρες εγύρισαν στο χωριό τσακωμένοι, ούτε μια πιστολιά δεν έπεσαν. Οι γυναίκες κρυφογελούσανε και τα παιδιά άρπαξαν κάμποσες σφαλιάρες, αφού ρωτήξανε «τι γίνηκε μπαμπά τον σκότωσες το θηρίο;»

Το χαμένο κορμί της Κυψέλης Τα πιο καλά παιδιά, χαθήκανε στον δρόμο. Τα πιο φευγάτα όνειρα χαθήκαν στη μετάφραση...

Ο ανόητος δερβίσης Λένε πως μια μέρα ο Σεΐχης Μπαχαουντίν, μεγάλος δάσκαλος του Τάγματος των Δερβίσηδων Νακσμπαντί...

Διπλή γωνία λήψης ΤΟΥ ΘΑΝΆΣΗ ΒΈΜΠΟΥ

1959: Battle in Outer Space Η γιαπωνέζικη αυτή ταινία είναι μια παραγωγή των Toho Studios...

Η γριά από τότε όλο χασκογελουσε και επαναλάμβανε (όπως και ο λύκος βέβαια) το «και εκατέβαιναν και τους έτρωαν».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Εγκλήματα στην κουζίνα από την Αγκάθα Κρίσπι • Γατάκια ο σκύλος ξέρει μπάλα από τον Μάκη Διόγο • Σοφιο-λογίες από την Σοφία Αργύρη • Σταυρόλεξο από τον Λέανδρο Σλάβη • Κομάντο είσαι από τη Μαντώ Βλάχου • Το σεντούκι της Σοφίας από την Σοφία Τριανταφυλλοπούλου • Η άχρηστη πληροφορία του μήνα από τον Ο Τί;Πώς; •

Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΉ ΑΜΠΑΖΉ

WWW.AMPAZIS.GR

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΤΟ JUKEBOX ΤΟΥ ΑΜΠΑΖΉ

Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο «παντελώς χειροποίητα» μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της «Ανωτάτης Ζαμπετικής». Αναφωνεί «ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!» και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ «ανεξήγητα αρέσω».

ΚΥΨΈΛΗ ΟΡΦΈΑΣ ΠΕΡΊΔΗΣ Στο καφενείο στην Κυψέλη ανταμώσανε τα μέλη ούζο, τσιγάρο, τέλη Σεπτεμβρη βαθύ ποτάμι, Φωκίωνος Νέγρη. ΚΥΨΈΛΗ ΜΑΡΙΝΑ ΣΠΑΝΟΥ Αν δεν ήμασταν δειλοί Το βαλς αυτό θα ‘χε άλλη πλοκή Στην Κυψέλη ένα δυάρι Θα ‘χαμε όλα τα «μακάρι». ΚΥΨΈΛΗ ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΒΕΛΑΣ, ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ Τη νύχτα εγώ κι εσύ, ανηφόρα μου, κι από κάτω η Αθήνα με τα μάτια κλειστά, πάντοτε θα σε θυμάμαι, ανηφόρα μου, εσύ μονάχα ξέρεις όλα μου τα μυστικά, από παιδί. Κι όταν κάτι μου τύχει, όταν κάτι συμβεί, στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει, στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει. ΣΤΗΝ ΚΥΨΈΛΗ ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΆΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ Στην Κυψέλη στο Παγκράτι Νέα Σμύρνη και Μοσχάτο για να σε βρω έχω κάνει την Αθήνα άνω κάτω. ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΓΩΝΙΑ ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ, ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΆΝΟΣ Με ακόρντα λα μινόρε προς γκρίζο καμηλιέρικα τραγούδια σου σφυρίζω σαν μικρός λαχειοπώλης ώρα μία Πατησίων και Παραμυθιού γωνία. Η ΠΑΝΑΓΊΑ ΤΩΝ ΠΑΤΗΣΊΩΝ ΝΊΚΟΣ ΓΚΆΤΣΟΣ, ΓΙΆΝΝΑ ΚΑΤΣΑΓΙΏΡΓΗ Τη μέρα που γεννήθηκα με πήρανε τρεις γύφτοι και στράτα στράτα με έφεραν εδώ στον Ποδονίφτη Τα σπίτια τότε φτωχικά ξεσκέπαστο το ρέμα το γάλα ήταν όνειρο και παραμύθι η κρέμα.

Το χαμένο κορμί της Κυψέλης Τα πιο καλά παιδιά, χαθήκανε στον δρόμο. Τα πιο φευγάτα όνειρα χαθήκαν στη μετάφραση. Τα πιο ωραία σχέδια μείνανε επί χάρτου. Σε τρυφερές ηλικίες, στη δύσκολη εφηβεία, στα χαλαρά φοιτητικά χρόνια, στα πρώτα αβέβαια επαγγελματικά βήματα, σε κομβικά σημεία της πορείας, όταν ακόμα ψάχνεσαι και δεν έχει μπει το νερό στ’ αυλάκι της ζωής, είναι σχετικά πιο εύκολο να παρεκτραπείς. Και αν γίνει το ντεμπούτο στο κακό, το ένα λάθος φέρνει τ’ άλλο με μαθηματική ακρίβεια και γεωμετρική πρόοδο. Η κακιά στιγμή, ένας λάθος άνθρωπος, μια εσφαλμένη επιλογή, είναι πολλές φορές αρκετά για την καταστροφή. Και πας ντουγρού για τον γκρεμό καβάλα στο άλογο της λαγνείας. Γιατί ο έρωτας, ως γνωστόν, είναι αυτό που κάνει ένα σοβαρό άνθρωπο να γυρίζει ξυπόλητος στους δρόμους με το δάχτυλο στο στόμα! Μιά ερωτική απογοήτευση, η ξαφνική απόρριψη, ο άνευ προφανούς λόγου χωρισμός, σε τρελαίνει. Αισθάνεσαι ότι ένας διακόπτης γυρίζει μέσα σου. Σαν να ήρθε για σένα το τέλος του κόσμου. Τίποτα πια δεν έχει νόημα. Χωρίς το αντικείμενο του πόθου σου, όλα μοιάζουν άχρωμα, άοσμα, άγευστα. Σαν η γη να μην γυρίζει πια. Σαν να σταμάτησε για πάντα ο χρόνος.

μικρά παιδιά. Η πλατεία Κυψέλης και η Φωκίωνος Νέγρη μας ξέρουν και τις ξέρουμε καλά. Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα, από τα δεκατέσσερα, πάνω κάτω την Πατησίων. Όχι ακραία πράγματα. Κομψή αλητεία. Τσιγάρα και μπύρες στα παγκάκια. Μπουρδελότσαρκες. Κόντρες με τα παπάκια με τις κομμένες εξατμίσεις. Χαζομαγκιές, τσαμπουκάδες, γκομενοδουλειές, ατελείωτες ώρες φραπέ και τάβλι στην πλατεία. Παιδιαρίσματα και αλητείες. Και τα χρόνια πέρασαν, ευτυχώς, χωρίς μη αντιστρέψιμες απώλειες. Ίσως βέβαια δεν γίναμε κομιλφό (comme il faut). Ίσως δε γίναμε πολύ καθώς πρέπει. Ίσως και να γίναμε, τελικά, αυτοί που οι γονείς μας, δεν μας άφηναν να τους κάνουμε παρέα...

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ Ήμουν ένα ήσυχο φρόνιμο παιδί κι είμαι ένα βήμα από το κελί ήθελα μονάχα να με αγαπάς μ’ έκανες σκουπίδι, στο γκρεμό με πας. Υπερόπτης, ζηλιάρης, οργίλος καυγατζής, πονηρός, ερωτύλος άπληστος, λάγνος, τεμπέλης το χαμένο κορμί της Κυψέλης.

Και βγάζεις ξαφνικά τον χειρότερο εαυτό σου. Κι αν σε πάρει η κατηφόρα, δεν έχει σταματημό. Δίνεις μιά και τα γκρεμίζεις όλα. Σε τραβάει σα ρουφήχτρα η ηδονή της λάσπης. Τινάζεις στα καλά καθούμενα στον αέρα τα πάντα. Και δουλειά και σπίτι και φίλους. Σου φταίνε βλέπεις όλα και τίποτα. Γίνεσαι απαισιόδοξος και αυτοκαταστροφικός. Τιμωρείς τον εαυτό σου που δεν κατάλαβες εγκαίρως τι παίζει. Που την πάτησες σα βλάκας. Που πόνταρες σε άλογο κουτσό. Που πίστεψες τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Αυτομαστιγώνεσαι ανελέητα. Λύνεις τα φρένα κι όπου σε βγάλει. Σε γκρεμό ή στον τοίχο...

Όλα τ’ αμαρτήματα και τα πιο θανάσιμα στης καρδιάς το μέρος κρέμασα παράσημα.

Μα ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό. Όλοι λίγο-πολύ το έχουμε νιώσει αυτό. Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν κάτσαμε στ’ αυγά μας. Οργώσαμε την άσφαλτο της πόλης από

Υπερόπτης, ζηλιάρης, οργίλος καυγατζής, πονηρός, ερωτύλος άπληστος, λάγνος, τεμπέλης το χαμένο κορμί της Κυψέλης.

Τη δουλειά παράτησα πίνω και καπνίζω ξενυχτάω άσκοπα κι όλη μέρα βρίζω. Ήμουν ένα ήσυχο φρόνιμο παιδί κι είμαι ένα βήμα από το κελί ήθελα μονάχα να με αγαπάς μ’ έκανες σκουπίδι, στο γκρεμό με πας.

WWW.JSACCOUNTING.GR ΑΠΟ ΤΟ 2014 ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ

ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟ & ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΓΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ MYDATA Στη νέα πλατφόρμα myDATA διαβιβάζεται το σύνολο των παραστατικών (τιμολόγια και αποδείξεις) των επιχειρήσεων και μάλιστα, από την 1η Οκτωβρίου ξεκινάει η υποχρεωτική διαβίβαση όλων των παραστατικών εσόδων για τις επιχειρήσεις. Για να διαβιβάζετε τα τιμολόγιά σας, στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, όλοι όσοι δεν έχουν επιλέξει πάροχο ηλεκτρονικής τιμολόγησης ή δεν έχουν στη διάθεσή τους σύστημα ψηφιακής έκδοσης και διαβίβασης παραστατικών στο myDATA διευκολύνονται από την εφαρμογή timologio της ΑΑΔΕ. Εύχρηστη και απλή, κυρίως για πολύ μικρές επιχειρήσεις (αφού οι επιχειρήσεις με τζίρο άνω των 50.000 ευρώ πρέπει να απευθυνθούν σε εταιρείες που έχουν προγράμματα εμπορικής διαχείρισης) σας βοηθά να διαμορφώσετε το προφίλ της επιχείρησης σας, να συνθέσετε το πελατολόγιο σας, να οργανώσετε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που τιμολογείτε και να εκδίδετε και να αποθηκεύετε σε μορφή pdf τα κάθε είδους παραστατικά της (τιμολόγια, αποδείξεις κλπ). οι επιχειρήσεις που έχουν τζίρο πάνω από 50.000 θα πρέπει να απευθυνθούν σε εταιρείες που έχουν προγράμματα εμπορικής διαχείρισης το πρόγραμμα που έχει η AADE θα είναι εύχρηστο μόνο για πολύ μικρές επιχειρήσεις.

ΓΟΝΙΚΕΣ ΠΑΡΟΧΕΣ ΑΠΟ 01/10/2021 ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ Επιπλέον, από 1η Οκτωβρίου αλλάζει και το ζήτημα των γονικών παροχών: το αφορολόγητο των 800.000 ευρώ για γονικές παροχές και δωρεές αφορά κάθε γονέα ξεχωριστά, και εφαρμόζεται τόσο σε μεταβίβαση ακίνητης όσο και κινητής περιουσίας, όπως χρηματικές δωρεές και μετοχές. Το μέτρο αφορά επίσης φορολογικές μεταβιβάσεις με γονική παροχή ή δωρεά μεταξύ γονέων τέκνων, συζύγων και παππούδων.

ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ Οι συνταξιούχοι που έχουν λάβει αναδρομικά για έτη 2015 και 2016 εντός του 2020 να θυμίσουμε ότι πρέπει μέχρι τις 31/12/2020 να πάνε στον λογιστή τους και να υποβάλλουν τροποποιητική δήλωση για τα έτη αυτά. Η διαφορά φόρου που θα προκύψει θα πρέπει να πληρωθεί μέχρι 31/01/2022.

ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ JS ACCOUNTING ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΤΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΜΑΣ ΣΕ ΤΑΞΗ!

I. ∆ροσοπούλου 73, Κυψέλη Επτανήσου 53 & Φωκίωνοσ Νέγρη, Κυψέλη 210 861 22 74 // 210 861 21 04 211 110 05 01 // 211 110 05 02 info@jsaccounting.gr

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΑΠΌ ΤΟΝ ΔΗΜΉΤΡΗ ΠΡΟΎΣΑΛΗ

Ο ΑΝΌΗΤΟΣ ΔΕΡΒΊΣΗΣ ΟΥΖΜΠΕΚΙΣΤΆΝ

Λ

ένε πως μια μέρα ο Σεΐχης Μπαχαουντίν, μεγάλος δάσκαλος του Τάγματος των Δερβίσηδων Νακσμπαντί, περπατούσε στον δρόμο παρέα με μια χούφτα μαθητές του. Εκεί που πήγαινε και περπατούσε, η ματιά του έπεσε πάνω σε έναν άντρα ντυμένο με κουρέλια που ερχόταν προς το μέρος του. Η παρέα είδε τον άντρα να την πλησιάζει, την ώρα που βρισκόταν πια μέσα στη μεγάλη πλατεία της Μπουχάρας και στρέφεται στον δάσκαλο. Ήτανε λένε τούτος που συνάντησε φίλος κι αδερφός του. Τον ήξερε από παλιά. Ο περαστικός ήταν ένας από κείνους τους δερβίσηδες τους μοναχικούς, που περιπλανιούνται πότε δω και πότε εκεί, από τόπο σε τόπο, ένας αδερφός από το Τάγμα των Δερβίσηδων Μαλαματί, που το έπιανες στο στόμα σου μονάχα για να το κατηγορήσεις, να του βρεις ένα και δυο στραβά — και όχι άδικα μήτε από κακία. Ο δάσκαλος Μπαχαουντίν ήταν περιτριγυρισμένος από τους μαθητές του. Τούτοι πάντα τον ακολουθούσαν τον Σεΐχη, για να ακούσουν λόγια της αλήθειας, από κείνα που φωτίζουνε τον δρόμο των ανθρώπων, αυτών που περπατούν κάτω απ’ τον ήλιο, μα ζούνε πάντα μέσα στα σκοτάδια.

μένανε καλό…». «Τι είναι λάθος;» ρωτά ξανά κείνον τον άντρα που στεκότανε μπροστά του ο δάσκαλος Σούφι Σεΐχης Μπαχαουντίν. «Αυτό που με βλάφτει», απαντά ο άντρας περιπλανώμενος ταξιδιώτης κοφτά. Το πλήθος των μαθητάδων του Σεΐχη Μπαχαουντίν, που άκουγε όλη τούτη την ώρα τις κουβέντες των δυο αντρών, άρχισε να βράζει από τις απαντήσεις του περιπλανώμενου δερβίση. Θυμώνει τότε και του βάζει τις φωνές: «Τι λόγια είναι τούτα που ξεστομίζεις, ανόητε! Δεν ντρέπεσαι, τρελέ, έτσι να μιλάς χωρίς περίσκεψη καμιά! Τράβα από δω, φύγε!», και τον διώχνει. Ο άντρας για μια στιγμή μαζεύτηκε κι ύστερα δίνει μια και φεύγει και χάνεται προς μια μεριά, που όλοι ήξεραν πως δεν έβγαζε πουθενά. Ο δάσκαλος Σούφι Μπαχαουντίν, γυρίζει τότε και φωνάζει σ’ αυτούς τους μαθητάδες του που είχαν γύρω μαζευτεί για ν’ ακούσουν τις κουβέντες της συζήτησης: «Ανόητοι, τούτος εδώ ο άντρας, κάνει αυτό που κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Για όση ώρα εσείς τον κακολογούσατε με ευκολία, λέγοντας για δαύτον τα χειρότερα που μπορούσατε να βρείτε, αυτός έδειχνε με μεγάλη προσοχή όσα εσείς κάνετε κάθε μέρα απερίσκεπτα, χωρίς να νοιάζεστε στη ζωή σας!»

Κοίταξε τον ταξιδιώτη και τον ρωτά με τον τρόπο που πάντοτε είχαν το συνήθειο οι Σούφηδες να μιλούν: «Από ποιον τόπο έρχεσαι, αδερφέ;» Ο άλλος, λένε, ο περαστικός άντρας που ήταν ντυμένος με κουρέλια, χαμογέλασε χωρίς νόημα, έτσι στα χαζά και στα χαμένα και δίχως να τον κοιτάξει του αποκρίνεται σηκώνοντας τους ώμους: «Ούτε που γνωρίζω να σου πω…». Μερικοί μαθητές του Σεΐχη δασκάλου Μπαχαουντίν, που άκουσαν την απόκριση του περιπλανώμενου άντρα δερβίση, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και άρχισαν να μουρμουράνε με θυμό την αγανάκτησή τους για κείνο το φέρσιμο του ξένου, που ήταν πνιγμένο στην αγένεια. Ο Σεΐχης Μπαχαουντίν τότε ξαναμιλά και τον ρωτάει: «Πού πηγαίνεις, αδερφέ, και για πού τραβάς;». Ο δερβίσης άντρας από το Τάγμα των Μαλαματί φώναξε με απόγνωση: «Δεν ξέρω…». Την ώρα που οι δυο άντρες, αδέρφια δερβισάδες, μιλούσαν μέσα στη μεγάλη πλατεία της Μπουχάρας, κι ο ένας ρωτούσε κι ο άλλος μονάχα «δεν ξέρω» αποκρινόταν, ο κόσμος μαζευόταν γύρω τους, πλήθος τώρα μεγαλύτερο για ν’ ακούσει την κουβέντα τους. Τότε ήταν που μίλησε ξανά ο δάσκαλος Σούφι και ρωτάει τον περιπλανώμενο αδερφό του: «Τι είναι καλό;». Ο ταξιδιώτης τού έριξε μια ματιά κι ύστερα κοίταξε κάτω στο χώμα και του λέει: «Δε γνωρίζω…». Ο Σεΐχης Μπαχαουντίν, δίχως να χάσει καιρό, ρωτά τώρα τον άντρα που στεκότανε μπροστά του: «Τι είναι κακό;». «Μήτε κι αυτό το ξέρω…», του απαντά ο άλλος, ο δερβίσης ταξιδιώτης, χωρίς ν’ αλλάξει τη φωνή του. Του λέει τότε ο δάσκαλος: «Ξέρεις εσύ του λόγου σου να μου πεις τι είναι δίκαιο και σωστό;». Ο δερβίσης ταξιδιώτης τότε του αποκρίνεται: «Δίκαιο και σωστό είναι αυτό που είναι για

Ο Δημήτρης Προύσαλης ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέλοντας να σηκώσει τα άχ του κόσμου ψηλότερα. ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis

Εμπόριο Ορθοπεδικών & Ιατρικών Ειδών Ανατομικά Πέλματα Αναπηρικά Αμαξίδια Βαδιστικά Βοηθήματα Μπάνιου Διαγνωστικές Συσκευές Είδη Κατακλίσεων Ιατρικά Αναλώσιμα Ιατρικές Κάλτσες & Καλσόν Νοσοκομειακά Κρεβάτια Προϊόντα Ακράτειας Στρώματα & Μαξιλάρια Ύπνου Συσκευές Μασαζ

ΦΩΚΊΩΝΟΣ ΝΈΓΡΗ 65, ΚΥΨΈΛΗ 211 40 53 068 | 693 72 53 209 sales@orthomedic.gr

Παλιές χάρτινες αγάπες

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

Οι παλιές χάρτινες αγάπες είναι η στήλη που σε άλλους θα θυμίσει και σ± άλλους θα συστήσει δημοφιλή περιοδικά ποικίλης ύλης του περασμένου αιώνα. Περιοδικά που αγαπήθηκαν, απέκτησαν φανατικό αναγνωστικό κοινό και άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία του ελληνικού περιοδικού Τύπου.

Η ΕΦΗΜΕΡΊΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΏΝ : Το πρώτο αμιγώς γυναικείο περιοδικό που έφερε τον φεμινισμό στην Ελλάδα. Το 1887, όταν δημοσιεύεται το πρώτο φύλλο του περιοδικού με τον παράξενο τίτλο Εφημερίς των Κυριών, κανείς δεν γνώριζε ποιος εξέδιδε κι έγραφε στο έντυπο αυτό. Τα περισσότερα άρθρα ήταν ανυπόγραφα ή υπογράφονταν με ψευδώνυμα. Όπως, επίσης, κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως η εφημερίδα ήταν αληθής, όταν έγραφε πως η έκδοση και σύνταξή της γινόταν αποκλειστικά από γυναίκες. Λίγες μέρες μετά, η Καλλιρρόη Παρρέν αποκάλυψε την ταυτότητά της στο αναγνωστικό κοινό. Άγνωστη έως τότε στους λογοτεχνικούς κύκλους, η παιδαγωγός Καλλιρόη Παρρέν, σύζυγος του Ιωάννη Παρρέν, ιδρυτή του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, έμελλε να γίνει η πρώτη γυναίκα δημοσιογράφος και η πιο αναγνωρίσιμη μορφή του πρώτου φεμινιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Συγκεντρώνοντας γύρω της μια συντακτική ομάδα από γνωστές παιδαγωγούς και συγγραφείς της εποχής, όπως η Σαπφώ Λεοντιάς, η Μαριέττα Μπέτσου, η Υπατία Στάμπα κ.α, η Παρρέν δημιούργησε ένα από τα πιο επιτυχημένα κι επιδραστικά έντυπα στην ιστορία του ελληνικού τύπου και συνέδεσε το όνομά της με το πρώτο φεμινιστικό κίνημα στη χώρα, μπολιάζοντας την ελληνική κοινωνία με ιδέες πρωτάκουστες και ριζοσπαστικές έως τότε. Από το 1887 έως το 1907 η Εφημερίς των Κυριών εκδιδόταν κάθε Κυριακή με 8 σελίδες και σταθερή τιμή ετήσιας συνδρομής τις 5 δρχ. Στα περιεχόμενα του περιοδικού υπήρχαν σταθερά ένα κύριο άρθρο και η στήλη αλληλογραφίας, πλήν αυτών, η ύλη του περιοδικού ποίκιλε από τεύχος σε τεύχος. Στο μηνιαίο παράρτημα του περιοδικού με τίτλο «Οικιακή Εφημερίς», συναντούσε κανείς πρακτικές οδηγίες κοπτικής, ραπτικής, μαγειρικής, υγιεινής διατροφής, οικιακής οικονομίας, καλής συμπεριφοράς και εθιμοτυπίας. Βασικός σκοπός του εντύπου ήταν η προώθηση των φεμινιστικών διεκδικήσεων της εποχής, όπως η είσοδος των γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και την αγορά εργασίας και το δικαίωμα ψήφου. Επιπλέον, μεγάλη έμφαση δινόταν στη γυναικεία λογοτεχνική παραγωγή, την οποία φρόντισε να προωθήσει, διοργανώνοντας διαγωνισμό γυναικείου διηγήματος. Με την πρωτοβουλία αυτή, η Παρρέν αποσκοπούσε στο να καταδείξει πως «η γυναίκα της νέας εποχής είναι ηθικώς και πνευματικώς

ίση προς τον άνδρα και αξία πάσης ελευθερίας». Ταυτοχρόνως, το περιοδικό προωθούσε και συντόνιζε τη γυναικεία φιλανθρωπική δραστηριότητα. Στη δράση του οφείλεται η ίδρυση του Λυκείου των Ελληνίδων (1911) και των κοινωφελών ιδρυμάτων Άσυλον των Ανιάτων (1896) και Άσυλον της Αγίας Αικατερίνης (1893), με σκοπό «την παροχή ηθικής προστασίας και περιθάλψεως των υπηρετριών και εργατίδων, αίτινες στερούνται εργασίας και ευρίσκονται μακράν των γονέων και συγγενών των». Η επιτυχία του περιοδικού ήταν πολύ μεγάλη και, σύμφωνα με τις στατιστικές της εποχής, ήταν το δεύτερο σε κυκλοφορία εβδομαδιαίο έντυπο για το έτος 1892. Ωστόσο, οι αρνητικές αντιδράσεις για το εγχείρημα δεν έλειψαν —όπως ήταν άλλωστε φυσικό— και πολλοί εκδότες το αντιμετώπισαν με πολεμική και χλευαστική διάθεση. Ο διευθυντής της εφημερίδας Επιθεώρησις δήλωνε για την Παρρέν, «θα την συντρίψω διότι μαστροπεύει τας γυναίκας. Έχω και μάννα και αδελφήν άγαμον», ενώ ο διευθυντής της Ακροπόλεως έγραφε σχετικά πως «αι γυναίκες είναι πετεινόμυαλαι και ελαφραί. Δεν αξίζει τον κόπον να ασχοληθώμεν». Υπήρξαν όμως και αυτοί που συντάχθηκαν με το μέρος της Παρρέν, υποστηρίζοντας την ίδια και τους αγώνες της, όπως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και ο Κωστής Παλαμάς, ο οποίος μάλιστα της αφιέρωσε και ένα ποίημα. Το περιοδικό διέκοψε τη λειτουργία του εν τέλει το 1917, όταν η Παρρέν εξορίστηκε στην Ύδρα για τα πολιτικά της φρονήματα, καθώς ήταν φανατική αντιβενιζελική και υπέρμαχος της μοναρχίας.

πηγές: Παναγιώτα Ατσαβέ, “Καλλιρρόη ΣιγανούΠαρρέν και η «Εφημερίς των Κυριών», Ιστορία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και των Αρσακείων Σχολείων. history.arsakeio.gr Ελένη Βαρίκα, Η εξέγερση των κυριών. Η γένεση μιας φεμινιστικής συνείδησης στην Ελλάδα 1833-1907, Παπαζήσης, Αθήνα 2011. Εφημερίς των Κυριών, 16-7-1900

ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΝΤΟΥ

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΌ ΛΕΞΙΚΌ ΑΠΌ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΠΟΥΓΚΑ Ψυχολόγος Ευελπίδων 13 Αθήνα athens-psychologist.gr

Το άγχος του νέου γονιού Ο καθένας μπορεί να νιώσει λίγο άγχος, όταν ένα μωρό έρθει στην οικογένεια, αλλά για μερικούς ανθρώπους αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονο και πιθανόν να χρειαστούν βοήθεια. Το άγχος που εμφανίζεται μετά τον τοκετό είναι σύνηθες και για τις γυναίκες και για τους άνδρες και εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου μετά τη γέννηση του παιδιού. Μερικές στατιστικές μιλάνε για μία στις επτά νέες μητέρες και έναν στους δέκα νέους πατέρες. Τα σημάδια που δείχνουν ότι μπορεί κάποια/ος να υποφέρει από αυτήν τη μορφή άγχους είναι μεταξύ άλλων το έντονο αίσθημα φόβου και ανησυχίας, η ευερεθιστότητα, η ταχυκαρδία, η αίσθηση ότι κάνει κάτι λάθος ή ότι κάτι κακό θα συμβεί, η αϋπνία, η εμμονική προσπάθεια να ελέγξει τα πράγματα και η αίσθηση ότι κάτι κακό θα συμβεί στο μωρό. Σε αυτήν την περίπτωση, καλό θα ήταν ο γονιός να μιλήσει σε έναν γιατρό, σε μια μαία ή σε μια παιδίατρο. Η υποστήριξή τους μπορεί να είναι ουσιαστική και οι πληροφορίες που θα δώσουν εξαιρετικά ανακουφιστικές για τις απορίες και τις αγωνίες του νέου γονιού. Είναι μια πολύ συνηθισμένη κατάσταση άλλά, όπως και η επιλόχεια κατάθλιψη, σε σοβαρές περιπτώσεις συνιστάται η ψυχοθεραπεία και ίσως η φαρμακευτική αγωγή. Είτε είστε νέα μαμά, είτε είστε νέος μπαμπάς, το να έχετε το άγχος του νέου γονέα μπορεί να επηρεάσει την επιθυμία σας να είστε ο καλύτερος γονιός για το μωρό σας. Η θεραπεία μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα και η βοήθεια των ειδικών μπορεί να σας επιτρέψει να το ξεπεράσετε. Το άγχος (όλες του οι μορφές) είναι μια απόχρωση του φόβου και ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που, ενώ είναι εξαιρετικά κρίσιμο για την επιβίωσή μας, σε πολλές περιπτώσεις, όταν μας κυριεύει, δεν μας επιτρέπει να ζήσουμε. Και στην περίπτωση του ερχομού ενός μωρού, δεν μας επιτρέπει να χαρούμε αυτό το ίδιο το θαύμα που έρχεται μαζί του και λέγεται ζωή.

Κάτω από το υγρό χώμα του Νοέμβρη, κυοφορείται η επόμενη Άνοιξη Μόλις κόπασε η βροχή βγήκα, με τσουγκράνα και φτυάρι και ψυχή πιό φορτωμένη κι από τον μολυβένιο ουρανό, να μαζέψω πεσμένα φύλλα, ξερά λουλούδια και ξεχασμένα φρούτα. Δεν θέλω, με κανένα τρόπο, εστίες μικροοργανισμών στον μικρόκοσμό μου.Τον θέλω καθαρό κι ευωδιαστό, υγιή και θαλλερό. Τώρα όλα βάφονται στις αποχρώσεις του καφέ και του πράσινου, με μόνα τα κυκλάμινα και τα χρυσάνθεμα, άιντε και κάνα-δυό ανθοφόρα ακόμη, να φωτίζουν τα σκοτάδια. Πανσεδάκια — με τα λουλουδένια, πολύχρωμα προσωπάκια. Τα χρυσάνθεμα — όνομα και πράγμα!. Αφαιρώ ξερά λουλουδάκια και φυλλαράκια και τα απολαμβάνω να φωτίζουν σαν πολύχρωμοι ήλιοι την αστική μουντάδα. Όσο για τα κυκλάμινα, κάποια θα τα πάρω και μέσα στο σπίτι, έχοντας τον νού μου να διατηρώ το χώμα τους νωπό. Αειφορία, αυτάρκεια... Δυό λέξεις που σεργιανίζουν αδιάκοπα στο μυαλό μου, καθώς σοδειάζω τους θησαυρούς μου: Ζουμερά γλυκά μανταρίνια, πορτοκάλια Navelina και New Hall, αρωματικά γκρέιπφρουτ, ρόδια και λεμόνια για τα μαγειρέματά μας. Ααα... και τα αβοκάντο! Τα πρώτα λάχανα, κουνουπίδια και μπρόκολα, μαρούλια, σπανάκια, ραδίκια, σέλινο, αντίδια και σέσκουλο, παντζάρια και καρότα που φύτεψα στα τέλη του καλοκαιριού θα μπούν σε άλλο πανέρι. Τι καλά! Διάλειμμα και περισυλλογή. Ανατρέχω στον «Νοέμβρη» του Flaubert : «[...] Είναι θλιβερή τούτη η εποχή. Η Ζωή μοιάζει να φεύγει μαζί με τον ήλιο, το

ρίγος διατρέχει την καρδιά σου, καθώς το δέρμα σου, όλοι οι θόρυβοι σβήνουν, οι ορίζοντες ξεθωριάζουν, όλα θα κοιμηθούν ή θα πεθάνουν [...]». Γουσταύε, cher ami, καθώς το κρύο δυναμώνει, εδώ, στο Κηπάκι μας, ήδη οραματιζόμαστε την Άνοιξη. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», και παίρνουμε πάλι τα φτυάρια . Στο «Δια ταύτα», ενσωματώνουμε –όπου είναι δυνατόν– φρέσκια κοπριά σε μεγάλη ποσότητα, για να χωνευτεί σταδιακά μέχρι την Άνοιξη. Η συμπληρωματική προσθήκη κομπόστ θα βοηθήσει ακόμη περισσότερο στον εμπλουτισμό του εδάφους με θρεπτικά συστατικά και στη συγκράτηση του νερού. Στο Κηπάκι το απόθεμα είναι σταθερό — βεβαίως! Κοιτάζω τα παρτέρια και τα φαντάζομαι ανθισμένα και μοσκοβολιστά από τουλίπες, ίριδες, φρέζιες, κρόκους, ζουμπούλια, νάρκισσους. Το κηπάκι διαθέτει όλους τους βολβούς της εποχής, όλα τα εργαλεία και πλήθος συμβουλές και ιδέες για καλοσχεδιασμένα, ολάνθιστα αδέλφια-κηπάκια. Για να δω! Η περσινή ποϊνσέττια –«Αλεξανδρινό» με διορθώνουν– θα πρέπει να ζήσει στο σκοτάδι για όλον τον μήνα και τον μισό επόμενο, ώστε, κατά τα Χριστούγεννα, να προβάλλει ολάνθιστη. Την σκεπάζω με σκούρο ύφασμα. Καληνύχτα, Δεσποινίς! Τούτα τα ευαίσθητα φυτά, πάλι, θα καθαριστούν από ξερά κλαράκια και φύλλα και, αφού λιπανθούν και ελεγχθούν υγειονομικώς, θα μεταφερθούν σε μέρος πιό ζεστό κι απάγγειο. Έτσι, με χρώμα και δροσιά να περιμένουμε τον νέο μας Χειμώνα. Αγωνία. Πώς θα είναι αυτός, άραγε; Δεν ξέρω — δεν σκέφτομαι! Αντιδρώ δημιουργικά, αγαπητικά: Από φρέσκα λουλούδια φτιάχνω μικρές πρωτότυπες ανθοδέσμες που θα απολαύσουν άφθονες οι φίλοι μας στο Κηπάκι. Θα τις χαρούν οι ίδιοι, θα τις προσφέρουν σε φίλους, σκορπώντας χρώμα και άρωμα στην πόλη μας. Θα ξορκίσουν τα σκοτάδια — εξωτερικά και εσωτερικά. Κάτω από το υγρό χώμα του Νοέμβρη, κυοφορείται η επόμενη Άνοιξη. Στα «υπ’ όψιν»!

Το Κηπάκι ΙΠΠΟΚΡΆΤΟΥΣ 157 / T.: 210 64 48 002 / fb: Το Κηπάκι

Το Σεντούκι της Σοφίας

ΓΡΆΦΕΙ Η ΣΟΦΊΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΎΛΟΥ sofiarose1900@gmail.com

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Μέλιος και η αρραβωνιαστικιά του η Κλειώ το 1936, σε εκδρομή «εις Μεγάλον Πεύκον» (όπως γράφει όπισθεν της φωτογραφίας). Απ΄ όλες τις βάρκες διάλεξαν την «Πεταλούδα».

-Γιατί την ονόμασες Πεταλούδα; ρώτησαν τον βαρκάρη -Επειδή όταν έχει φουρτούνα, στροβιλίζεται σαν πεταλούδα πάνω στα κύματα. Εκείνη την Κυριακή, ευτυχώς, η θάλασσα ήταν γαλήνια, όπως το μέλλον που ονειρεύονταν οι δύο ερωτευμένοι. Σαν ξεμάκρυναν λίγο από τις άλλες βάρκες, άρχισε να απαγγέλει Καρυωτάκη ο Μέλιος -Δεν νομίζεις πως είναι καταθλιπτική η ποίησή του για μια τέτοια όμορφη μέρα; παραπονέθηκε η Κλειώ κι ο βαρκάρης βρήκε την ευκαιρία ν’ αρχίσει να σφυράει έναν εύθυμο σκοπό. Στην παραλία, κάτω από ένα πεύκο, η παρέα τους είχε στρώσει τα φαγητά και κάποιοι άρχισαν το τραγούδι.

-Άντε! αφήστε τις μοναξιές! έχετε όλα τα χρόνια μπροστά σας για τρυφεράδες! τούς φώναζαν κουνώντας τα χέρια. Λίγο πριν βγουν από τη βάρκα ο υπαίθριος φωτογράφος τους τράβηξε μια πόζα. Παντρεύτηκαν το 1938. Δύο χρόνια αργότερα ο Μέλιος σκοτώθηκε στο Αλβανικό Μέτωπο. Ήταν από τους πρώτους νεκρούς του πολέμου. Μετά την Κατοχή και κάτω από τις πιέσεις της οικογένειάς της, η Κλειώ παντρεύτηκε ένα ελληνοαμερικάνο κι έζησε όλη τη ζωή της στην Αμερική. Πέθανε σε μεγάλη ηλικία. Τις τελευταίες της στιγμές, η κόρη της την άκουσε να λέει: «έρχεται η πεταλούδα να με πάει βόλτα». Όταν βρήκε στα πράγματα της μητέρας της το ημερολόγιο και τη φωτογραφία, κατάλαβε τι εννοούσε.

ΓΑΤΑΚΙΑ, Ο ΣΚΥΛΟΣ... ΑΠΌ ΤΟΝ ΜΑΚΗ ΔΙΟΓΟ

Ο ήρωας μαραθωνοδρόμος! Συμπληρώνονται 81 χρόνια από το Αλβανικό Έπος. Από την ημέρα που σύσσωμο το ελληνικό έθνος νίκησε τους Ιταλούς εισβολείς στα βουνά της Αλβανίας. Ανάμεσα στους ήρωες Έλληνες στρατιώτες ήταν πάρα πολλοί αθλητές. Αρκετοί έπεσαν στα πεδία των μαχών, όλοι όμως έγραψαν χρυσές σελίδες δόξας. Ένας από αυτούς ήταν ο Μαραθωνοδρόμος και βαλκανιονίκης του Παναθηναϊκού Χρήστος Σάρρας, ο γνωστός σε πολλούς Αθηναίους εφημεριδοπώλης, που συνέλαβε ένα βράδυ μόνος του τρείς Ιταλούς, τους αιχμαλώτισε και τους οδήγησε στη μονάδα του. Ο Χρήστος Σάρρας γεννήθηκε στο χωριό Ίσαρι Μεγαλόπολης και υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες μορφές των πρώτων Βαλκανιάδων στον Μαραθώνιο δρόμο. Ο Σάρρας αγωνίστηκε συνέχεια για τρεις δεκαετίες. Από το 1926 μέχρι το 1956. Κατά την πενταετία 1927-1932 αναδείχθηκε

ο καλύτερος Μαραθωνοδρόμος της Ελλάδας, καθώς κέρδισε δυο φορές τον τίτλο του βαλκανιονίκη στο αγώνισμα του Μαραθωνίου δρόμου. Στους Προβαλκανικούς των Αθηνών το 1929 και στη δεύτερη επίσημη Βαλκανιάδα το 1931 στην Αθήνα. Σημαντικότερη, όμως, επιτυχία του ήταν η νίκη στον Διεθνή Μαραθώνιο των Αθηνών το 1930, στον οποίο έλαβαν μέρος Μαραθωνοδρόμοι από 18 κράτη. Τερμάτισε τότε πρώτος σε 3 ώρες και 28 λεπτά. Στο paopedia.gr, ο Ανδρέας Οικονόμου «μεταφέρει» εκείνες τις στιγμές της μεγάλης νίκης του Σάρρα. Παναθηναϊκό Στάδιο. Χιλιάδες φίλαθλοι περιμένουν πώς και πώς να δουν αν θα είναι Έλληνας ο πρώτος νικητής του Μαραθωνίου Δρόμου στη σημαντικότερη διασυλλογική διοργάνωση της μέχρι τότε ιστορίας του ελληνικού αθλητισμού, τα Α΄ Διεθνή Παναθήναια. Παράλληλα με τον Μαραθώνιο δρόμο διεξάγεται το ποδοσφαιρικό ντέρμπι Παναθηναϊκού-

Ολυμπιακού. Λίγο πριν τον τερματισμό, γίνεται γνωστό το αποτέλεσμα του ντέρμπι. Ο Παναθηναϊκός έχει νικήσει 8-2. Οι φίλαθλοι στις μαρμάρινες κερκίδες του Σταδίου αγκαλιάζονται και κραυγάζουν. Κλαίνε από χαρά. Για μια στιγμή, το ποδόσφαιρο έκλεψε τη λάμψη του βασιλιά του κλασικού αθλητισμού. Για μία μόνο στιγμή… Οι δρομείς φτάνουν στα προπύλαια: «Έρχεται ο πρώτος!». Όλοι ξεχνούν το ποδόσφαιρο. Περιμένουν τον νικητή του Μαραθωνίου. Ποιος να είναι; Άραγε θα είναι Έλληνας; Για πρώτη φορά στην ιστορία, Έλληνες μαραθωνοδρόμοι ανταγωνίζονται αντιπάλους από 18 διαφορετικές χώρες! Και αν είναι Έλληνας, σε ποιο σωματείο να ανήκει; Εμφανίζεται ο πρώτος. Ναι, είναι Έλληνας! «Ο Σάρρας! Είναι ο Σάρρας του Παναθηναϊκού!». Οι φίλαθλοι πανηγυρίζουν. Ο Χρήστος Σάρρας τερματίζει γνωρίζοντας την αποθέωση. Τον δαφνοστεφανώνουν, του φορούν την πράσινη φανέλα και τον σηκώνουν στους ώμους. Το ημερολόγιο δείχνει 1η Ιουνίου 1930.

...ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ!

Η λάθος μπάρα βρώμης

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ

από την

Αγκάθα Κρίσπυ Είναι ειδική στην εξιχνίαση εγκλημάτων που μυρίζουν μπαχάρια και μυρωδικά. Δεν κυκλοφορεί με μεγεθυντικό φακό και φασμέν αλλά με μία κουτάλα καλά γυαλισμένη, για να διαβάζει όλα τα κρυφά μηνύματα. Εξάλλου, οι καθρέφτες και τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια.

Η Βένια ήταν στην εταιρεία χρόνια πολλά. Υπάλληλοςυπόδειγμα, πολύτιμο «asset» που λένε πια στις μέρες μας. Χωρίς τη Βένια, τίποτα δεν μπορούσε να λειτουργήσει. Ικανή, χωρίς κανένα λάθος στο ιστορικό της, πάντα χαμογελαστή και πρόθυμη να βοηθήσει. Ήταν και όμορφη, με πολύ ωραίο σώμα, άρα στην υποδοχή δημιουργούσε μια θετική εικόνα στους πελάτες. Μια μέρα βέβαια, από την πολλή γυμναστική, σε συνδυασμό με τη λιγοστή τροφή –είπαμε, η σιλουέτα έπρεπε να διατηρηθεί– και τη συνεχή προσπάθεια να είναι τέλεια σε όλα, έπαθε υπερκόπωση. Η αναρρωτική που της έγραψε ο γιατρός διήρκησε ένα μήνα. Στις τρεις βδομάδες ήταν πίσω και ήρθε αντιμέτωπη με ένα θέαμα αποτρόπαιο. Αφού η δουλειά προχωρούσε και κάποιος έπρεπε να υποστηρίξει γραμματειακά και να είναι και στην υποδοχή, είδε ότι προσέλαβαν τη Βάσω. Δεν ήταν καμιά όμορφη. Ίσα-ίσα. Εντάξει, είχε ένα γλυκό πρόσωπο, ήταν στρουμπουλή με έντονες καμπύλες, αλλά δεν ήταν σαν την Βένια. Είχε βέβαια κάτι το σέξι. Αυτό το ύφος του χορτασμένου από όλα. Από πάθη, από έρωτες, από φαΐ. Την αντιπάθησε με τη μία. Όταν κατάλαβε, δε, ότι έγινε και εκείνη ένα πολύτιμο «asset» στην εταιρεία και όλοι την αγαπούσαν και την συμβουλεύονταν, την μίσησε. Μισούσε τον τρόπο της, το γέλιο της, το κέφι που σκορπούσε ανάμεσα στα γραφεία. Μα, πάνω απ’ όλα, μισούσε τα άπειρα τάπερ και σνακς που έφερνε και μασούσε όλη μέρα με θόρυβο. Μια Παρασκευή, η Βάσω είχε φέρει πίτσα και τα λάδια έσταζαν πάνω στο χαρτί κουζίνας, ενώ η Βένια είχε φέρει για πολλοστή φορά μπάρες βρώμης χωρίς ζάχαρη. Η Βάσω είχε κέφια εκείνη τη μέρα. Κι όταν είδε τη Βένια να τρώει μικρές μικρές μπουκίτσες για να μην φάει πολύ και πάρει τα ελάχιστα γραμμάρια που πρόσθεταν οι μπάρες, δεν άντεξε και της είπε γελώντας: «Μωρή Βένια, μην είσαι τόσο σφιχτόκωλη! Φάε με την ψυχή σου! Σε βαρεθήκαμε!».

ΣΥΝΤΑΓΗ

Η Βένια έπαθε σοκ. Πώς τόλμησε αυτή να της μιλήσει έτσι; Δεν απάντησε τίποτα. Κλείστηκε στην τουαλέτα για δέκα λεπτά, έκλαψε και αποφάσισε να την εκδικηθεί. Όλο το σχέδιο καταστρώθηκε το Σαββατοκύριακο. Ξεκίνησε να φτιάχνει τις μπάρες της, αυτήν τη φορά πρόσθεσε ζάχαρη, για να γίνουν πιο «λιχουδιαστές» για τη στρουμπουλή Βασούλα και πρόσθεσε στη μύτη του κουταλιού ένα δυνατό καθαρτικό που της βρήκε μια φίλη της στη μαύρη αγορά. Η Βασούλα τη Δευτέρα θα την έβγαζε στο μπάνιο. Πήγε λοιπόν 9 ακριβώς η Βένια με τις μπάρες και λέει στη Βασούλα: «Σου έφτιαξα μπάρες να δοκιμάσεις, να δεις που είναι νόστιμες! Έβαλα και πολλή ζάχαρη αυτή τη φορά...». Εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα ένας πελάτης που η Βασούλα είχε ερωτευτεί με τη μία. Μόλις τον βλέπει, ψιθυρίζει στη Βένια. «Ευχαριστώ μάτια μου, με έσωσες!», πλησιάζει τον πελάτη, του κάνει ματάκια και του προσφέρει τις μπάρες. Πριν προλάβει η Βένια να αντιδράσει, ο κύριος Παπαδόπουλος καταβρόχθισε την πρώτη μπάρα και μόλις την κατάπιε, έπεσε στο έδαφος. Το ΕΚΑΒ είπε ανακοπή. Η Βένια ήταν σε σοκ για μέρες. Ένα λάθος στην αγοραπωλησία και δεν έβαλε μέσα καθαρτικό, αλλά καθαρό δηλητήριο. Και για όλα έφταιγε αυτή, που ήρθε στη δουλειά και την έριξε από το θρόνο της. Δευτέρα μουντή, Νοέμβριος πια, η Βένια μπαίνει στον προθάλαμο της εταιρείας 9.15. Η Βασούλα κάθεται από ώρα στο πόστο της. Η Βένια ανοίγει την τσάντα, βγάζει ένα παράνομο όπλο και οπλίζει. Η σφαίρα καρφώνεται στο δόξα πατρί της Βασούλας. Σήμερα, η Βένια είναι στο Δαφνί. Κάθε μέρα κυκλοφορεί στους κήπους του ψυχιατρείου ψιθυρίζοντας: «Μπορεί να μην τρώω πολύ, αλλά εσένα σ’ έφαγα».

Οι μπάρες βρώμης της Βένιας (χωρίς το δηλητήριο) Διαδικασία:

Υλικά:

1 φλιτζάνι αποξηραμένα δαμάσκηνα, χωρίς το κουκούτσι 1/4 φλιτζανιού μέλι 1/4 φλιτζανιού ταχίνι χωρίς ζάχαρη 1 φλιτζάνι καβουρδισμένα αμύγδαλα, ανάλατα 1 ½ φλιτζάνι ακατέργαστη βρώμη

Στο multi πολτοποιήστε τα δαμάσκηνα για περίπου 1 λεπτό, μέχρι να πάρουν υφή που να μοιάζει με άψητη ζύμη. Σε προθερμασμένο φούρνο ψήστε τη βρώμη για 15 λεπτά στους 1500C, μέχρι να πάρει χρυσαφένια υφή. Σε ένα μπολ ανακατέψτε τη βρώμη, τα πολτοποιημένα δαμάσκηνα και τα αμύγδαλα. Σε ένα μικρό μπολ αδειάστε το μέλι και το φυστικοβούτυρο. Ζεστάνετε για λίγο στο φούρνο μικροκυμάτων, μέχρι να αποκτήσουν λεπτόρρευστη υφή και στη συνέχεια περιχύστε στο μίγμα της βρώμης. Ανακατέψτε καλά όλα τα υλικά. Σε ένα ταψί διαστάσεων 15x15cm, απλώστε αντικολλητικό χαρτί. Αδειάστε το μίγμα των συστατικών. Πατήστε καλά με τον πλάστη, ή ένα ποτήρι. Καλύψτε το ταψί με διαφανή μεμβράνη και αφήστε το μίγμα στο ψυγείο για τουλάχιστον 20 λεπτά.n Αφού βγάλετε τις μπάρες από το ψυγείο, τις κόβετε σε 10 περίπου κομμάτια και τις φυλάσσετε αεροστεγώς για μερικές ημέρες.

Καπετάν Παναγής Τα πλάσματα της θάλασσας είναι γεμάτα νοστιμιά και θρεπτικά συστατικά. Μέσα στη Βαρβάκειο ψαραγορά υπάρχει μία ψαροφωλιά που έχει βάλει στόχο να εισάγει το ψάρι στη ζωή και στη καθημερινότητά μας. Πόσες φορές δεν έχεις λιγουρευτεί μία λαχταριστή τσιπούρα ή ένα χταποδάκι; Ο καπετάν Παναγής είναι εδώ για να σε βοηθήσει να φτάσει στο τραπέζι σου η πιο τρελή σου επιθυμία γύρω από τα θαλάσσια όντα. Εδώ και τρία χρόνια περίπου, νέα παιδιά με όρεξη και μεράκι, τροφοδοτούν με φρέσκα ή κατεψυγμένα ψάρια τόσο τα νοικοκυριά της Αττικής όσο και μαγαζάκια, ταβέρνες, μεζεδοπωλεία. Με ένα τηλέφωνο το πρωί, θα κινήσουν γη, ουρανό και θάλασσα για να βρουν αυτό που ζητάς και να το φέρουν στην πόρτα σου. Αν βέβαια σε βγάζει ο δρόμος σου από το Μοναστηράκι, καλά θα κάνεις να περάσεις από το φυσικό κατάστημα για να απολαύσεις ιδίοις όμμασι τα λαμπερά ψάρια, τα οστρακοειδή και τα χρωματιστά μαλάκια.

ΑΘΗΝΆΣ 42, AΘΗΝΑ (μέσα στην Βαρβάκειο Ψαραγορά) Τ: 210 32 12 223 FB: @kapetanpanagis | IG: @kapetan.panagis e-mail: kapetan.panagis@gmail.com

Τα Ξύλινα Μια όαση πράσινου, που προσφέρει απλόχερα τις ευεργετικές ιδιότητες της φύσης σε μικρούς και μεγάλους, υπάρχει στην Καισαριανή. Ανηφορίζοντας τη λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως, λίγο πριν βγούμε από την κατοικημένη περιοχή, συναντάμε στα αριστερά μας το πάρκο του Άη Γιάννη, γνωστό και ως τα «Ξύλινα». Εδώ θα χαρείτε τη φύση, ενώ βρίσκεστε στο κέντρο της Αθήνας και θα ξεχάσετε άγχη και σκοτούρες. Θα αφήσετε τα παιδιά να εκτονώσουν την αστείρευτη ενέργειά τους, παίζοντας στην ανακαινισμένη παιδική χαρά ή τον παιδότοπο που υπάρχει στον χώρο. Θα καθίσετε για καφέ, ροφήματα, τσιπουράκι και μεζέδες στα γραφικά ξύλινα τραπεζάκια του μεζεδοπωλείου, που λειτουργεί στο πάρκο και διαθέτει υπαίθριο χώρο, αλλά και χειμερινή αίθουσα. Κάντε ένα πραγματικό δώρο στον εαυτό σας με ένα διάλειμμα από τη βαβούρα της γκρίζας πόλης, χωρίς να ξενιτευτείτε.

ΛΕΩΦ. ΕΘΝΙΚΉΣ ΑΝΤΙΣΤΆΣΕΩΣ 236, ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΉ (Πάρκο Άγιος Ιωάννης) Τ: 210 72 19 288 FB: Τα Ξύλινα - Καισαριανή

Σοφιο

λογίες

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΑΠΌ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΑΡΓΥΡΗ

είσαι

ΚΟΜΑΝΤΩ

Οι ατέλειωτες ώρες zapping στην τηλεόραση, scrolling στο Instagram και τα λοιπά Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δίνουν τροφή για σκέψη, σοφά λόγια και μπόλικο troll. Γιατί πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς gossip και κράξιμο;

ΑΠΌ ΤΗ ΜΑΝΤΏ ΒΛΆΧΟΥ

«Σχεσορφίνη» Ναι άσε, μην το γκουγκλάρεις, γιατί δεν θα σου βγάλει τίποτα και ξέρεις γιατί; Γιατί, φίλη μου, μόλις το σκέφτηκα. Mόλις έφτιαξα λέξη για ένα φαινόμενο που ξέρω κι εγώ, κι εσύ και κάθε φίλη μας εκεί έξω. Ποιο είναι το φαινόμενο, λοιπόν... Δεν σου πάει κάπου το μυαλό; «Σχεσορφίνη» είναι μάλλον αυτή η ουσία που εκκρίνουμε, όταν μετά από παρέλαση προβληματικών αρσενικών με λίστα από κόμπλεξ, τελικά γνωρίζουμε το γκομενάκι το καλό. Εκείνο το γκομενάκι που γουστάρει και το δείχνει, ακόμη κι αν έχει αυτή τη λίστα με τα κόμπλεξ που είπαμε παραπάνω. Που θα μας ξυπνήσει την ωραία πλευρά της σχέσης και που, με λίγα λόγια, θα μας κάνει να νιώθουμε θεές... Όχι ότι δεν ήμασταν και πριν, βέβαια, αλλά τέλος πάντων. Κι όταν έτσι συμβούν αυτά τα ωραία, αρχίζει και εκκρίνεται μεγάλη ποσότητα «σχεσορφίνης» και την μυρίζουν, με τρόπο ακόμη άγνωστο, όλα τα πρώην, τα βλαμμένα. Μα όλα όμως!

Εκείνος που εξαφανίστηκε ένα απόγευμα Σαββάτου και στο τσακ δεν πήγες Νικολούλη να τον βρεις. Ο άλλος που σου έλεγε μόνο φιλικά, αλλά το κρεβάτι σου ήταν το αγαπημένο του έπιπλο επί γης. Αλλά κι εκείνος που σε έκανε τάρανδο για να νιώσει καλύτερα, όταν ήταν πολύ στρεσαρισμένος από τη ζωή κι ίσως πήγε και με μια Ζωή. Και όλοι αυτοί μαζί, έτσι πάλι σαν παρέλαση, αρχίζουν να σου κάνουν attack σε Facebook, Instagram, SMS, οριακά και σε email. Και να τα likes, και να τα απολογητικά μηνύματα. Και πες μου εσύ τώρα ότι δε σου έχει συμβεί αυτό τουλάχιστον μία φορά, γιατί δεν θα σε πιστέψω. Και τόσα χρόνια, μια θεωρία για το φαινόμενο δε γράφτηκε... Ένας άνθρωπος δεν βρέθηκε να δώσει ένα όνομα. Οπότε εγώ σήμερα σου ανακοινώνω, με επιστημονική βαρύτητα, ότι όταν είσαι στα καλύτερά σου, η «Σχεσορφίνη» ξεχειλίζει και η παρέλαση αρχίζει.

H ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ Πορτοκαλ-άδες Στον ελληνόπληκτο κύριο Πορτόκαλο, τον πατέρα της ηρωίδας της ταινίας Γάμος αλά ελληνικά, έχουμε αναφερθεί ξανά. Μία από τις μονομανίες του ήταν να εφευρίσκει ελληνικές ρίζες για όλα τα ονόματα. Προφανώς μέχρις υπερβολής. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι τα ελληνικά δεν έχουν εμπλουτίσει πολλές, κυρίως ευρωπαϊκές, γλώσσες με έναν σημαντικά μεγάλο αριθμό λέξεων. Ίσα-ίσα. Τόσο άμεσα, με την υιοθέτηση ατόφιων ελληνικών λέξεων, όσο και έμμεσα με τη χρήση ελληνικών ριζών για τη δημιουργία νεολογισμών, οι περισσότεροι, μάλιστα, από τους οποίους εισάγονται έτοιμοι από εμάς και έτσι δεν κοπιάζουμε να τους επινοήσουμε· από τον «τηλέγραφο» και τη «φωτογραφία»

ως την (εκπληκτική) «νοσταλγία». Γενικά, δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψει κάποιος τα ελληνικά ή ελληνογενή στοιχεία μιας γλώσσας. Όχι όλα, όμως, καθώς κάποια έχουν υποστεί μιας τέτοιας έκτασης αλλαγή που δεν προδίδουν την καταγωγή τους με την πρώτη ματιά. Μόνο η προσφυγή σε εξειδικευμένα λεξικά την ξεσκεπάζει. Όπως στις περιπτώσεις της προέλευσης της αγγλικής «box» (κουτί) από το «πυξός», της γερμανικής «kirche» (εκκλησία) από το «κηρυκείον», του γαλλικού ονόματος «Gilles» από την «αιγίδα», για να αναφέρουμε μερικές από τις πιο γνωστές περιπτώσεις. Μερικές τέτοιες αναδρομές, μάλιστα, δίνουν ιδιαίτερα εντυπωσιακά και αναπάντεχα αποτελέσματα, όπως το ότι στην απώτερη καταγωγή της λέξης «pumpkin» (κολοκύθα), που

γνωρίσαμε καλύτερα τελευταία, υιοθετώντας την αμερικάνικη γιορτή του «Halloween», βρίσκεται ο ελληνικός «πέπων»! Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η διαπίστωση πως σε κάποιες ξένες λέξεις κρύβονται ακόμα και ξεχασμένες για τους περισσότερούς μας αρχαιοελληνικές λέξεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γαλλική «charivari» (που χρησιμοποιείται και στα αγγλικά), με την οποία αποδίδεται ο «σαματάς», η «οχλαγωγία». Ε, λοιπόν, πίσω από αυτήν βρίσκεται η λέξη «καρηβαρ(ε)ία», δηλαδή η «κεφαλαλγία», ο «πονοκέφαλος». Σας έπιασε;

Ο Τί;Πῶς;

Το Bachelor δεν έδωσε ποτέ υποσχέσεις για περιεχόμενο υψηλής αισθητικής αξίας. Ωστόσο, πέρσι το παρακολούθησα σε σημείο που αγάπησα να το μισώ. Κάπως έτσι πίστεψα πως θα συνεχίσει και ο φετινός, δεύτερος κύκλος. Μα τι απογοήτευση! Ένα κακό κακέκτυπο με ακόμα πιο απογοητευτικές συμμετοχές. Ακόμα και ο πολυπόθητος εργένης Αλέξης Παππάς, αν και ηθοποιός στο επάγγελμα, δεν με άγγιξε τόσο όσο ο εκφραστικότερος περσινός bachelor, Παναγιώτης Βασιλάκος. Κρίμα Αλέξη μου, θέλεις δουλίτσα στην υποκριτική!

Η Τούνη μας έχει συνηθίσει στην υπερπροβολή της ιδιωτικής της ζωής. Και είναι ένας από τους λόγους που την ακολουθούμε στο Instagram. Όταν όμως η Τούνη αγάπησε τον επίσης υπερβολικά αυτοπροβαλλόμενο Δημήτρη Αλεξάνδρου, η κατάσταση έγινε cringe! Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του φωτογράφου που προσπαθεί να πετύχει την καλύτερη λήψη φασώματος! Παιδιά please κρατήστε κλειστή την κάμερα, όταν βρίσκεστε στο κρεβάτι σας!

Εάν η λέξη αφθαρσία είχε συνώνυμο κάποιο πρόσωπο της showbiz, αυτό θα ήταν η Ελένη Μενεγάκη. Η μαραθωνοδρόμος της πρωινομεσημεριανής ζώνης μας αποχαιρετούσε πριν ενάμιση περίπου χρόνο από την τηλεόραση, με δάκρυα στα μάτια και μπόλικη Νατάσα Θεοδωρίδου. Όπως φάνηκε στη συνέχεια, δεν άντεξε για πολύ εκτός γηπέδου. Ε όχι, Ελένη μου, όλο αυτό το κλάμα τζάμπα για να κακαρίζεις και φέτος στις οθόνες μας!

Σταυρόλεξο ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ

1. Έλληνας γιατρός της αρχαιότητας που τιμάται σε δρόμο της Κυψέλης.

2. Παλιά ονομασία σημαντικής πλατείας της 6ης Δημοτικής Κοινότητας.

3. Και τέτοια… ζώνη διαθέτει η Κυψέλη.

4. Ονομαστό εστιατόριο, στέκι πολλών διασημοτήτων, της Φωκίωνος Νέγρη το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. - ‘Ενας από τους πολυχώρους τέχνης της Κυψέλης.

5. Το μικρό όνομα κωμικής ηθοποιού, συντρόφου του Αλέκου Λειβαδίτη, που έμενε κάποτε στην Πατησίων.

6. Και τέτοια Κυψέλη υπάρχει. - Άρθρο.

7. Το άλλοτε θερινό λέγεται πλέον «Στέλλα».

8. Το όνομα αυτού του ακρωτηρίου της Πελοποννήσου φέρει μικρός δρόμος της Κυψέλης. - Θερινός κινηματογράφος που ανήκει καταχρηστικά στη σχετική αγορά της Κυψέλης, αν και βρίσκεται εκτός των ορίων της.

9. Μία από τις τέσσερις κόρες του Κάδμου, το όνμα της οποίας φέρει ένα από τα ελάχιστα ξενοδοχεία της Κυψέλης (γενική).

ΚΑΘΕΤΩΣ

1. Δρόμος της Κυψέλης με το όνομα μυθολογικού γιου του Ήλιου και της Κλυμένης.

2. Το 13. - Και το 15.

3. Σε αυτή την οικογένεια ανήκε εμβληματική πολυκατοικία της Φωκίωνος Νέγρη, που έχει χρησιμοποιηθεί τελευταία για τα γυρίσματα ελληνικών και ξένων τηλεοπτικών σειρών.

4. Μονάδα μέτρησης της ηλεκτρικής αντίστασης. - Πρόθεση της καθαρεύουσας (αντιστρόφως).

5. Άρθρο σε πτώση της αρχαίας. - Υποθετικό.

Από τον Λέανδρο Σλάβη

Βρείτε τη λύση του σταυρόλεξου στο www.ipolizei.gr 6. Τελικός σύνδεσμος της αρχαίας (και μέχρι πρόσφατα… κατάστημα ενδυμάτων στην οδό Κεφαλληνίας). - Νύμφη της μυθολογίας που έδωσε το όνμά της σε δρόμο κοντά στην πλατεία Κυψέλης.

7. Διπλό σύμφωνο. - Ήταν πολλά καταστήματα ρούχων της Κυψέλης των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών (αντιστρόφως).

8. Διάσημο ζαχαροπλαστείο της Φωκίωνος Νέγρη τις δεκαετίες ‘60 και ‘70.

9. Άρθρο (αντιστρόφως). - Το μικρό καλλιτεχνικό όνομα της ηθοποιού, αλλά και εκπαιδευτικού, Καλλιόπης Δαμβέργη που έμενε στην Κυψέλη και διέθετε και σχολείο στην περιοχή (αντιστρόφως).

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΔΙΠΛΗ ΓΩΝΙΑ ΛΗΨΗΣ από τον Θανάση Βέμπο

Ερευνητή του ανεξήγητου, συγγραφέα

Κάποτε οι δευτεριάτικες εκδόσεις των εφημερίδων ήταν γεμάτες διαφημίσεις για τις νέες ταινίες που προβάλλονταν στους κινηματογράφους — τότε οι πρεμιέρες γίνονταν τη Δευτέρα. Οι διαφημίσεις για τις ταινίες επιστημονικής (και όχι μόνο) φαντασίας που προβάλλονταν κάποτε είναι πραγματικές χρονοκάψουλες, αφού μας αποκαλύπτουν περισσότερα για το zeitgeist της εποχής, παρά για την ίδια την ταινία. Η σύγκριση της διαφήμισης με την πραγματική αφίσα της ταινίας, φανερώνει πολλά για την τότε «πρόσληψη» των ταινιών φαντασίας.

Το πρωτότυπο Η μεταφορά

1959: BATTLE IN OUTER SPACE (βαθμολογία IMDb: 5,7/10)

Η γιαπωνέζικη αυτή ταινία είναι μια παραγωγή των Toho Studios. Η Columbia Pictures που αναφέρει η ελληνική διαφήμιση ήταν εκείνη που διένειμε την ταινία στους αμερικανικούς κινηματογράφους και όχι αυτή που με «δαπάνην 3.000.000 δολλαρίων επέτυχε το πιο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ φιλμ φλεγούσης επικαιρότητος!». Βρισκόμαστε στο εγγύς μέλλον (1965) και η Γη πρέπει να αντιμετωπίσει μια καταχθόνια εξωγήινη ράτσα, τους Νάταλ και τα τρομερά αντιβαρυτικά

όπλα τους. Η πιο αστεία σκηνή: όταν το πρώτο γήινο διαστημόπλοιο επιστρέφει από αναγνώριση, το πλήρωμα λύνει τις ζώνες ασφαλείας κι ένας από αυτούς πετάει προς την οροφή πανικόβλητος. Προφανώς κανείς δεν είχε πληροφορήσει τον επαγγελματία αστροναύτη πως στο Διάστημα υπάρχει έλλειψη βαρύτητας. Ο κυβερνήτης του το εξηγεί. Μετά αρχίζουν όλοι να περπατάνε κανονικά σα να βρίσκονται στη Γη (Τα Νέα, 24.3.1961).

1978: BATTLE BEYOND THE STARS (βαθμολογία IMDb: 5,5/10)

Το πρωτότυπο

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ:

Η μεταφορά

Σε παραγωγή Ρότζερ Κόρμαν (του αδιαφιλονίκητου βασιλιά των αμερικανικών B-movies φαντασίας και τρόμου), η ταινία αυτή φιλοδοξεί να είναι η διαστημική εκδοχή του κλασικού γουέστερν Και οι 7 Ήσαν Υπέροχοι. Ωστόσο, αποτελεί φόρο τιμής στον Ακίρα Κουροσάβα — άλλωστε το κλασικό γουέστερν ήταν βασισμένο στους Επτά Σαμουράι του βετεράνου Γιαπωνέζου σκηνοθέτη. Ο φιλήσυχος λαός των Ακίρα, απειλείται από τους μοχθηρούς μεταλλαγμένους μισθοφόρους του κακού τυράννου

Σάντορ. Να σημειώσουμε ότι διευθυντής ειδικών εφέ ήταν ο μετέπειτα διάσημος σκηνοθέτης των blockbuster, Τζέιμς Κάμερον. Ο ελληνικός τίτλος είναι πολύ πιο spoiler για την προέλευση της ταινίας: Οι 7 Υπέροχοι στη Μεγάλη Μάχη του Διαστήματος. Συμμετέχει και η (τότε) διάσημη σεξοβόμβα Σύμπιλ Ντάνινγκ, βασίλισσα των B-movies των 1970s και ονείρωξη των εφήβων της εποχής. (Ακρόπολις 26.4.1981)

Τρομερές μάχες στο διάστημα με «σκηνές αφάνταστα αγωνιώδεις και τρομακτικές». Εντυπωσιακά ειδικά εφέ που καθήλωναν τους θεατές πριν από δεκαετίες, σήμερα δεν πείθουν ούτε παιδιά του δημοτικού. Γίναμε πιο μπλαζέ, πιο κυνικοί, πιο άπληστοι. Κι όπως έλεγε ο περίφημος Χάουαρντ Φ. Λάβκραφτ, «γίναμε σοφοί και δυστυχισμένοι». Όταν ο εγκέφαλος του θεατή έχει υποστεί λοβοτομή στο κέντρο που εδράζει η φαντασία, δημιουργείται ένα κενό που δεν γεμίζει με καμία ποσότητα εξωπραγματικών CGI, με καμία ποσότητα πορνογραφίας της τελειότητας.

ΒΟΛΤΑΡΟΥΜΕ

ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ;

Τα στέκια της Αθήνας βρίσκονται δίπλα σου

Η Αθήνα είναι όμορφη τον χειμώνα. Φιλόξενη, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή του χρόνου. Επιρρεπής στη διασκέδαση. Γεμάτη με όμορφα στέκια που ξεφυτρώνουν σε κάθε γειτονιά για να υποδεχτούν εσένα και την παρέα σου. Αλλά ακόμα κι αν καταλήξεις μόνος σε ένα από αυτά, μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, σίγουρα θα βρεις έναν γνωστό σου να πείτε μια κουβέντα, μια βλακεία. Μαγαζιά που έγιναν σημείο αναφοράς για την παρέα. Σημεία συνάντησης, στοχασμού και ομαδικής ψυχοθεραπείας των ανθρώπων μιας πόλης που βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση.

CH ECK LIS T Mojo club Neuf

Τα στέκια της Αθήνας βρίσκονται χωμένα σε γειτονιές της μεγαλούπολης, πολλές φορές κρυμμένα κάτω από τη μύτη μας. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά από το σπίτι μας, αρκεί να τα ξετρυπώσουμε. Μοντέρνοι και minimal χώροι, που ξεχειλίζουν από αισθητική και φιλόξενο πνεύμα.

MOJO CLUB

Παπαδιαμαντοπούλου 36, Αθήνα Τ: 210 77 57 033 // Fb: Mojo Club // IG: mojoathensclub Ένας καταπράσινος κήπος στο κέντρο της Αθήνας. Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση που δίνει το Mojo club επί της Παπαδιαμαντοπούλου. Στεγασμένο από το 1992 σε ένα αναπαλαιωμένο κτίριο του 1920, με τη συμβολή του εξπρεσιονιστή ζωγράφου Απόστολου Λάβδα, το Mojo club σε υποδέχεται από τις 9 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Το funky ύφος σε συνδυασμό με τον κήπο του που μένει ανοιχτός όλο τον χρόνο και τα υλικά που κοσμούν τον χώρο, όπως το ξύλο και η πέτρα, ολοκληρώνουν ένα μαγαζί που θες να κάνεις στέκι σου. Το βράδυ το κέφι ανεβαίνει και λικνίζεσαι απαλά στους ρυθμούς της εύθυμης rock και soul μουσικής που παίζει ο DJ.

Στα στέκια της Αθήνας πας κάθε ώρα της ημέρας και για κάθε λόγο. Θέλεις να δουλέψεις μόνος σου, με το λάπτοπ αγκαλιά, μασουλώντας μια αλμυρή ή γλυκιά λιχουδιά. Θέλεις να αράξεις για καφέ με την παρέα. Θέλεις να το ρίξεις έξω και να πιεις ένα ποτό. Όποιος κι αν είναι ο σκοπός σου, το σίγουρο είναι ότι στα στέκια της Αθήνας θα γίνεις μια παρέα με θαμώνες και προσωπικό. Εμείς σου παρουσιάζουμε 5 μαγαζιά που απλώνονται σε διαφορετικές γειτονιές της Αθήνας, για να διαλέξεις το δικό σου στέκι!

TI P

Μπήκαν τα κρύα για τα καλά και η φάση είναι ζεστός καφές σε χουχουλιάρικους χώρους και καλή παρέα. Και μην ξεχνάμε τα πάρτυ! Πάρτυ που βρίθουν από πολύχρωμα ποτά και cocktails και σου δημιουργούν μια γλυκιά ζάλη. Μουσική, που σε χαλαρώνει ή σε ξεφαντώνει, να παίζει πάντα στο background.

Ξεκίνα την ημέρα σου στο Mojo με καφέ, τσάι ή φυσικό χυμό. Τα βράδια επιλέγεις ανάμεσα σε 160 ετικέτες ποτών — ίσως τις περισσότερες που μπορείς να βρεις σε αθηναϊκό μαγαζί!

N EUF

Αρχελάου 9, Παγκράτι | Τ.: 210 72 23 724 fb: Neuf | ig: neuf_bistrobar Το στέκι του Παγκρατίου βρίσκεται στο νούμερο 9 της οδού Αρχελάου και ακούει στο όνομα Neuf. Ένα all day μαγαζί που το διακρίνει ποιότητα και ποικιλία σε όλο το μήκος και το εύρος του καταλόγου του. Ανοιχτό από το μεσημέρι -εκτός Δευτέρας- απολαμβάνουμε αρωματικό καφέ Taf και, ως το βράδυ, οι επιλογές είναι δεκάδες. Μονο στο Neuf δοκιμάσαμε την αυθεντική πίτσα Romana και δημιουργίες του σεφ Δημήτρη Αϊδίνη. Μικρά γεύματα και fingerfood συνοδεύουν το κρασί ή τη μπύρα και λαχταριστά γλυκά μας καλούν να ενδώσουμε. Καθαρά ποτά, ευγενικοί άνθρωποι, house cocktails που δύσκολα ξεχνάς και παρασκευοσάββατα με ελαφρώς ανεβασμένους ρυθμούς για μια τέλεια έξοδο με την παρέα.

Sorbal Jimmy’s Hall

TI P

Frau Τα Σαββατοκύριακα, πάμε στο Neuf για πλούσιο brunch και δεν παραλείπουμε να παραγγείλουμε ξανά και ξανά το αυγό ποσέ πάνω σε γιαούρτι με βότανα.

FRAU CA FE- BAR

Φειδίου 6, Αθήνα / Τ: 210 38 10 640 Fb: FRAU cafe-bar / IG: frau_cafe_bar

TI P

Frau, γιατί τα Εξάρχεια είναι το αγαπημένο στέκι της Αθήνας! Άλλωστε, στο Frau θα νιώσεις σαν στο σπίτι σου! Μίνιμαλ διακόσμηση και ζεστή υποδοχή από τους πιο φιλικούς οικοδεσπότες σε περιμένουν. Εικόνες της Φρίντα Κάλο από τη μια και μιας Βραζιλιάνας Μαντόνα που δεσπόζει στον τοίχο από την άλλη -πρόκειται για έργο του Γιώργου Λιντζέρη- ολοκληρώνουν ένα πολύχρωμο και κυρίως πράσινο τοπίο. Εκεί θα βρεθείς με την παρέα σου αργά το απόγευμα για καφέ, αλλά το πολύχρωμα φωτισμένο μπαρ του θα σου απευθύνει κάλεσμα να επιστρέψεις για ποτό το βράδυ. Απόλαυσε ιδιαίτερα cocktails που θα βρεις σε ελκυστικές τιμές και αφέσου στους ρυθμούς των DJ sets που πλαισιώνουν τα καλύτερα parties του κέντρου.

Κάθε βράδυ έχει και διαφορετικό πάρτι! Συντονίσου στα social media του Frau για να μαθαίνεις πρώτος ποιος DJ παίζει!

S ORB AL

ALL DAY COCKTAIL BAR

Αγίας Ειρήνης 16, Γαλάτσι / Τ: 210 22 22 337 FB: Sorbal / IG: sorbal_athens / www.sorbal.gr Φύγαμε για Γαλάτσι! Το Sorbal All Day Cocktail Bar υποστηρίζει ότι η ζωή και τα cocktails είναι καλύτερα όταν συνοδεύονται από φίλους. Γι’ αυτό σε καλεί από το πρωί, σερβίροντας καφέ Taf και λιχουδιές για να τσιμπήσει όλη η παρέα — σάντουιτς, πιατέλες με αλλαντικά και πίτσα. Δοκίμασε την πίτσα με προσούτο, ρόκα, παρμεζάνα και θα με θυμηθείς! Το βράδυ διάλεξε cocktails πραγματικά έργα τέχνης! Στον minimal χώρο του Sorbal θα ξεφαντώσεις με τα καλύτερα θεματικά parties, ενώ κάθε μέρα θα λικνιστείς με τις μουσικές επιλογές των DJs και των καλεσμένων ραδιοφωνικών παραγωγών. Η μοντέρνα αισθητική τόσο στον εσωτερικό, όσο και στον εξωτερικό χώρο, που συνδυάζει υλικά όπως το μέταλλο, το ξύλο και το μάρμαρο –όλα στην πιο καθαρή τους μορφή– δημιουργεί την πιο cozy γωνιά στο Γαλάτσι.

TI P

JI M MY ’S HA LL

Ιπποκράτους 146, Αθήνα // τ: 213 03 76 639

Εδώ, στο αγαπημένο στέκι των Εξαρχείων, θα βρεις μία γωνιά όπου το καθημερινό άγχος και οι τρελοί ρυθμοί της πόλης δεν έχουν θέση.

To Jimmy’s Hall διατηρεί την αυθεντικότητα, την οικειότητα, το παρεΐστικο κλίμα, όπου ο ένας ξέρει τον άλλον με το μικρό του όνομα. Το χαρακτηριστικό του είναι ότι όλοι οι φανατικοί θαμώνες αισθάνονται σαν στο σπίτι τους. Το Jimmy’s Hall προσφέρεται για φρέσκο καφέ, τσάγια και σοκολάτες, κρύα κουζίνα και γλυκές απολαύσεις, ανθρώπινες στιγμές. Όσο πέφτει η νύχτα, τα καθαρά ποτά σε προσκαλούν να περάσεις χαλαρές βραδιές στην καρδιά της πόλης, στην ξύλινη μπάρα που ο μπάρμαν, οι μοναχικοί, οι παρέες και τα ζευγάρια μετατρέπονται σε μια μεγάλη παρέα που οι χαλαρές κουβέντες δίνουν και παίρνουν.

TI P

Η λίστα με τα cocktails ανανεώνεται κάθε 6 μήνες, οπότε πάντα μια καινούργια γεύση σε περιμένει. Το Sorbal γιορτάζει το Halloween με ένα μεγάλο πάρτυ το Σάββατο 30/10 και δύο επετειακά cocktails που δεν θες να χάσεις!

Εδώ θα βρεις γεύσεις σπιτικές φτιαγμένες από ποιοτικές πρώτες ύλες. Τίποτα το ετοιματζίδικο δεν περνάει την πόρτα του Jimmy’s Hall (δεν υπάρχουν καν τυποποιημένοι χυμοί).

14 τραγούδια

Και να που πάλι

/

βγάζω δίσκο... του Θανάση Καρανίκα (The Tandem Project)

Κιθάρες & synths πρωταγωνιστούν στις προτάσεις του μήνα, από καλλιτέχνες που εδραιώθηκαν στις αρχές της περασμένης δεκαετίας και συνεχίζουν, ευτυχώς, ακόμα να μας προσφέρουν δουλειές με ουσία & λόγω ύπαρξης.

Parquet Courts Sympathy for Life art-rock, alternative rock

Θύμησες από πειραματισμούς των Talking Heads αλλά και των Primal Scream με τη χορευτική κουλτούρα της αντίστοιχης εποχής τους, μας φέρνει ο νέος δίσκος των

Hayden Thorpe Moondust for my diamond art-rock, art-pop

αμερικανών rockers. Υπέροχα grooves, σε έναν δίσκο που αναμένεται να αγαπηθεί εξίσου με τους προκατόχους του.

James Blake Friends That Break Your Heart electronic, alternative RnB

Άλλο ένα τρυφερό & σπαρακτικό ημερολόγιο, από έναν καλλιτέχνη που λατρέψαμε από την πρώτη στιγμή, για το μοναδικό του ήχου αλλά και της φωνής του.

Δεύτερη σόλο δουλειά για τον frontman των Wild Beasts, τους οποίους αποχαιρετήσαμε προ 3ετίας. Πιο ambient από το ντεμπούτο του, οι αντισυμβατικές μα πάντα ενδιαφέρουσες μελωδίες και ερμηνείες του Thorpe, κουμπώνουν γάντι με την εποχή.

ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ!

27 Noεμβρίου 1942: Γεννιέται στο Σιάτλ ο Τζόνι Άλεν Χέντριξ, γνωστός σε όλους μας ως Jimmy Hendrix, που έμελλε να γίνει ο σημαντικότερος, μάλλον, κιθαρίστας όλων των εποχών.

25 Νοεμβρίου 1966: To θρυλικό σχήμα The Jimi Hendrix Experience δίνει την πρώτη του συναυλία στο Λονδίνο, στον χώρο του Bag O’Nails Club. Ο Mick Jagger, καθώς και τα μέλη των Beatles βρίσκονται ανάμεσα στο κοινό, οι οποίοι μένουν άφωνοι από την εκρηκτική performance του Jimmy Hendrix, όπως και ήταν αναμενόμενο.

/

O πολυτραγουδισμένος Νοέμβρης σε μια διαφορετική λίστα, από τη μελαγχολική φολκ του Tom Waits μέχρι και τις ευφάνταστες ρίμες του Tyler, The Creator.

(Βρείτε, ακούστε και μοιραστείτε τη λίστα, στο κανάλι του Η Πόλη ζει στο YouTube).

1. TOM WAITS November (1993) 2. JAY-JAY JOHANSON November (2017) 3. MORRISSEY November Spawned A Monster (1990) 4. THE NATIONAL Mr. November (2005)

Ήχοι της πόλης, για τους ανθρώπους της...

Μια φωτογραφία απ’ τα ξένα..

Η «Πλέι-Λίστα» του μήνα...

5. GORILLAZ November Has Come (2005) 10 Νοεμβρίου 1967: O Hendrix δίνει συναυλία στο Ahoy του Rotterdarm, στα πλαίσια της δεύτερης ευρωπαϊκής περιοδείας του. Η φωτογραφία του μήνα, απ’ την ιστορική αυτή συναυλία, ανήκει στον Rob Bosboom έναν απ’ τους πιο

/

διάσημους συναυλιακούς φωτογράφους της δεκαετίας του ‘60 και απαθανατίζει τον Hendrix σε μια εκστατική στιγμή, παίζοντας με την κιθάρα του ακουμπισμένη στο πάλκο, πάντα με την χαρακτηριστική του επιδειξιομανία.

6. TYLER, THE CREATOR November (2017) 7. BABEHEAVEN November (2019) 8. PROLETER November in Paris (2020) 9. SZA Sweet November (2014) 10. LAAKE NOVEMBER (2020) 11. MARIBOU STATE November Nights (2016) 12. TRENTEMOLLER November (2016) 13. TOSCA Amber November (2017) 14. FACUNDO MOHRR, VALDOVINOS November (2018)

www.polocenter.gr

ΑΘΉΝΑ Λεωφ. Πατησίων & Μετσόβου 52 | τ. 210 82 56 840 | e: patision@polocenter.gr Π. ΦΆΛΗΡΟ Συνταγμ. Ζησιμοπούλου 62 | τ. 210 94 14 020 | e: faliro@polocenter.gr Ν. ΗΡΆΚΛΕΙΟ Λεωφόρος Ηρακλείου 369 | τ. 210 28 15 600 | e: iraklio@polocenter.gr

polo center