96 // 10-22 STREET PRESS Δ Ι ΕΤΣΑΒΑ : Αγ λα μ α τ ά κ ι α α κ ο ύνητα: Κι όμωςμ ι λάνε|Συνέντευξη : Φο ί β ο ς Δ ε λ η βορ ι άς | Κουκάκιhood:Αθηναϊκό κι αυθεντικό|Τομπυροσκό πειοτηςπόλης:Αφιέρωμαστην μπύρα|1922 : 100 χ ρ ό ν ι α σ ι πω ή , ψ ί ρυθ,ιο ρκήγυα
Feel the jazzy Orfeas live bar
εν γένει, ώστε να αποτελέσει έναν χώρο όπου μουσικοί και ακροατές θα βρουν ένα «καταφύ γιο» και οι jazz ήχοι θα έχουν την τιμητική τους. Έχει καταφέρει να δώσει το στίγμα του στη γειτονιά της Κυψέλης με jazz, blues και world music lives, αλλά και πινελιές καλής εναλλακτικής ελληνικής μουσικής. Πέντε φορές την εβδομάδα, στη σκηνή του Orfeas live bar ανεβαίνουν εκλεκτοί μουσικοί και σχήματα, με τις τρεις βραδιές να είναι αφιερωμένες αποκλει στικά στην jazz. Από το πρωί σερβίρεται καφές και
side of Kipseli ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΑΚΟΎΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΤΟ ΑΎΤΙ ΣΟΎ ΕΔΏ ΜΟΎΣΙΚΟΣ ΟΚΤΏΒΡΗΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΎ ORFEAS LIVE BAR 1/10: Jump n Jive Jazz n Swing Από 2/10 και κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα: Εργαστήρι jazz αυτοσχεδιασμού Κάθε Τρίτη του Οκτώβρη: Ο Gilad Atzmon με αφιερώματα σε jazz μουσικούς και jazz είδη 6/10: Νίκος Σιδηροκαστρίτης 7/10: Encardia 8/10: Alcedo Folk Band 12 & 26/10: Η Μυρτώ Ναούμ με το jazz τρίο της 13/10: Bys Trio 14 & 15/10 και κάθε Παρασκευή: και Σάββατο του Οκτώβρη και του Νοέμβρη Σπύρος Γραμμένος και Κωνσταντίνος Πουλής 23 & 30/10: Πολυξένη Καράκογλου Το Orfeas live bar είναι σαν να βγήκε από τη Νέα Ορλεάνη του 1900 και να προσγειώθηκε στην Κυψέλη για να ζεστάνει και να διευρύνει μουσικά το μυαλό όλης της Αθήνας. Κάτι διαφορετικό συμβαίνει στον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη και μας προσκαλεί να το γνωρίσουμε ακολουθώντας νότες και μουσικές. Το Orfeas live bar δημιουργήθηκε με πολλή αγάπη για τη μαύρη μουσική και τον πολιτισμό
όταν έρχεται το βράδυ, κλασικά ποτά και cocktails σερβίρο νται από το μπαρ του μαγαζιού –το οποίο είναι ένα ξύλινο στολίδι– και συνοδεύουν με τον κα λύτερο τρόπο τις μουσικές ακροάσεις. Το πάθος και η αγνή αγάπη για την jazz μουσική εκφράζεται και μέσα από τα Jazz Jam Sessions που θα συνεχιστούν από το χειμώνα και δίνουν τη δυνατότητα σε νέους μουσικούς να πειραματιστούν παίζοντας την αγαπημένη τους μουσική. ΦΩΚΙΩΝΟΣ ΝΕΓΡΗ 25, ΚΥΨΕΛΗ Τ: 210 86 68 544 FB: Orfeas live bar
Τα διαγνωστικά κέντρα ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ συμμετέχουν και στηρίζουν το Εθνικό Πρόγραμμα πρόληψης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού «Φώφη Γεννηματά». Δες στο www.mastografia.gov.gr αν είσαι δικαιούχος, κλείσε το ραντεβού σου και πραγματοποίησε δωρεάν την Ψηφιακή μαστογραφία σου. ΚΆΝΕ ΤΗΝ ΠΡΌΛΗΨΗ ΤΡΌΠ Ό ΖΩ Η Σ! Αθήνα ( Έναντι Πολυτεχνείου) Πατησίων 49, Αθήνα 10433 Άνω Πατήσια (Πλησίον Σταθμού ΗΣΑΠ) Πατησίων 345, Αθήνα 11144 Τ: 210 52 22 500, F: 210 52 42 970, Ε: info@medpap.gr, U: www.medpap.gr
Σύνταγμα,
στατικά των Δήμων κ.λπ. τα δημοψηφίσματα (με αποφασιστι κό χαρακτήρα) είναι ελάχιστα. Μήπως θα είχε ενδιαφέρον ένα δημοψήφισμα π.χ. για το μετρό στα Εξάρχεια;
Ποιος θα ψήφιζε; Οι κάτοικοι, οι μαγαζάτορες, οι εργαζόμενοι. Άτομα, ομάδες και κοινότητα
παθούσα και διασπασμένη κοινωνία. Η κρίση με όλες της τις μορφές, ενεργειακή, επισιτιστική, οικονο μική. Ο κίνδυνος
ιδιώτευση, αλλοτρίωση μεγάλων μερίδων του πλη θυσμού. Η έκρηξη της καθημερινής βίας και επιθετικότητας
φύσης.
δρόμους.
συνεχής βιασμός
Στο μυαλό της Πόλης Μαύρα σύννεφα υψώνονται από παντού. Είναι η κατάσταση εξαιρετική; 96//10-22 www.ipolizei.gr H ΠΟΛΗ ΖΕΙ [ΕΚΔΟΣΗ] Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Θήρας 19, Κυψέλη Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604 ISSN: 2623-4068 info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις, για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Νικολέττα Βήκου // Χριστίνα Αγγελακοπούλου // Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904 ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΕΓΡΑΨΑΝ Άντα Κουγιά Ηλέκτρα Τζώρτσου Σοφία Αργύρη Γιάννης Πανούσης Θανάσης Αναγνωστόπουλος Γκανιάν Νικολέττα Βήκου Μαρία Σκαμάγκα Γιάννης Ράγκος Δημοσθένης Κούρτοβικ Θεανώ Μανουδάκη Μάγδα Γεωργιάδου Πάνος Τσιροζίδης Μάκης Διόγος Ελισάβετ Μπαράκου Θανάσης Καρανίκας Χρύσανθος Ξάνθης Ατελιέ: Μυρτώ Στέλιου // Υρώ Πιτσικάλη Πριν μερικές δεκαετίες, αρκούσε ένα σύνθημα, μία φράση, μία κουβέντα για να κινητοποιηθεί κόσμος, να δημιουργηθούν γεγονό τα. Αυτό μπορούσε να γίνεται αφού υπήρχαν αναλύσεις, συνοχές, ταυτότητες, έννοιες. Ήταν η εποχή της «πυραμίδας»: στην κορυφή ένα κόμμα, μία προσωπικότητα, μία οργάνωση. Σήμερα, αυτή η εποχή έχει τελειώσει, οπότε όσοι επιμένουν σε συνθηματολογικό τρόπο αντιμετώπισης της πραγματικότητας αδυ νατούν να πείσουν, ακόμα και τους ίδιους τους τους εαυτούς. Το «Μαύρα σύννεφα υψώνονται από παντού, η κατάσταση είναι εξαιρετική», κάποτε λειτουργούσε θετικά. Γιατί ήταν σίγουρο πως κάποιοι, παρά τις δυσκολίες, θα προσπαθούσαν να ανταπεξέλθουν και να βγουν από μία δύσκολη κατάσταση, η οποία σίγουρα θα ερχόταν. Σήμερα, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, είμαστε σίγουροι για τα «μαύρα σύννεφα», αλλά διόλου δεν είμαστε για το πώς θα σταθεί μία κατακερματισμένη,
και η απειλή ενός πυρηνικού πολέμου, ο υβρι δικός πόλεμος αλλά και ο πόλεμος στην κλασική του μορφή. Η αποξένωση,
στην οικογένεια, στο σχολείο, στους
Ο
της
Η φασαρία από τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο, η ανελευθερία, η καταστολή, οι παρακολουθήσεις. Αυτά είναι τα σύννεφα που ήδη κλωθογυρίζουν πάνω από τα κε φάλια μας. Μπαίνουμε, χωρίς να μας ρωτάει κανείς, σε μία περίοδο δοκιμασί ας. Θα κριθούν οι αντοχές μιας ολόκληρης κοινωνίας. Είναι η κατάσταση εξαιρετική; Όχι. Ας ελπίσουμε πως στα «υπόγεια της κοινωνικής πραγματικότητας» υπάρχουν εφεδρείες, αλλά και καινούριες δυνάμεις, που αν μη τι άλλο θα προσπαθήσουν να συγκροτήσουν διεξόδους και θα εκ πλήξουν ευχάριστα ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘΗΣ STREET PRESS ΘΕΜΑΤΑ ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ WWW. ipolizei. gr Το ζήτημα της συγγνώμης έχει δύο όψεις, το ίδιο αντιπαθητικές. Η μία (λέγε με Κυβέρνηση), όταν η συγγνώμη ξεστομίζεται με τη μεγαλύτε ρη ευκολία. Κατάχρηση του δικαιώματος και μάλιστα με την απαίτηση να τη δεχτούμε... Η άλλη όψη (λέγε με Αντιπολίτευ ση) είναι η αποφυγή της οποιασ δήποτε παραδοχής λάθους, παράβλεψης, αμετροέπειας. Μία αλαζονική συμπεριφορά που εκνευρίζει σφόδρα. ∂ ∂ ∂ Πόση Δημοκρατία αντέχεις; Όχι και πολύ. Για αυτό ίσως και ενώ προβλέπεται από το
από τα κατα
θα μπορούσαν να αποφασίσουν; Κάνοντας χρήση του διαδικτύου. Μία 6μηνη διαδικασία, πληροφόρησης και ανταλλαγής γνωμών και μετά κάλπη. Γιατί έχω την αίσθηση ότι κανείς δεν θα δεχόταν αυτήν τη διαδικασία; Τα πρωινάδικα, τα σίριαλ και τα ριάλιτι ξαναπαίρνουν την θέση που τους αρμόζει. Το διαδί κτυο στα καλύτερά του διχάζει, παραπληροφορεί, προσφέρει ύπαρξη στους ανύπαρκτους της πραγματικής ζωής. Καλό Φθινόπωρο! Υ.Γ. Πέρασα καλά στις διακοπές, αλλά δεν θυμάμαι πού είχα πάει. [ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ] ΑΠΟΔΟΜΏΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΥΛΟ [ΚΙ ΟΜΩΣ ΜΙΛΑΝΕ:] ΑΓΑΛΜΑΤΑΚΙΑ ΑΚΟΥ ΝΗΤΑ [1922: ] 100 ΧΡΟΝΙΑ ΣΙΏΠΗ, ΨΙΘΥΡΟΙ, ΚΡΑΥΓΗ [ΚΟΥΚΑΚΙ HOOD:] ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΙ ΑΥΘΕ ΝΤΙΚΟ [ΤΟ ΜΠΥΡΟΣΚΟΠΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ] ΑΦΙΕΡΏΜΑ ΣΤΗΝ ΜΠΥΡΑ [ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:] ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ Φωτογραφία εξωφύλλου: Θανάσης Καρανίκας
χεία αυτά προσδιορίζουν
μεγάλο
και
είδος και
ύψος
εγκληματικότητάς της. Μέσα στην πόλη η έλλειψη πολεοδομικού, επικοι νωνιακού, κανονιστικού χώρου και χαρακτήρα, η αναταραχή, η εκρυθμία και η αβεβαιότητα διατα ράσσουν τις συναισθηματικές στάσεις του πολίτη και διαμορφώνουν ανάλογα την ψυχική ισορροπία και ευρυχωρία. Ίσως, λοιπόν, πρέπει να αναζητή σουμε εκείνο το «επαγωγικό σημείο» της εγκλημα τογένεσης, ως αρνητικής προσωπικής βίωσης του «άρρωστου» χώρου, αντί να προβάλλουμε τα γε νικά και αφηρημένα αίτια της εγκληματικότητας. Θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στους περιβαλλοντικούς όρους «κοινωνικής μειονεξίας» που συχνά συνιστούν φυτώρια παραβατικότητας και παρέκκλισης. Συνεπώς, μπροστά στην εγκληματικότητα δεν αρ κεί να ορθώσουμε την Πρόληψη και την Καταστο λή. Αναγκαία καθίσταται και η Αλληλεγγύη, στο όνομα
ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ. ΑΥΤΟΛΟ ΓΟΚΡΙΣΙΑ. ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΛΙ ΚΟΡΈΚΤ. ΑΚΥΡΩΣΗ. ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΔΙΑΠΟ ΜΠΈΥΣΗ. ΚΑΤΑΓΓΈΛΙΑ. ΠΡΩΙΝΑΔΙΚΟΙ ΤΗΛΈΔΙ ΚΑΣΤΈΣ. ΈΞΟΡΓΙΣΜΈΝΟΙ. ΠΈΣΙΜΑΤΑ. ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΙ. ΚΥΝΗΓΟΙ ΑΠΟΨΗΣ. ΣΙ ΝΑΦΙΑ. ΜΟΝΤΑΖΙΈΡΈΣ.
στία και η ανωριμότητα». Θα πρόσθετα η ανεμε λιά, η φαντασία και το παιχνίδι. Ώς νέος γονιός, προσπαθώ να προσεγγίσω με κά ποιο τρόπο την παιδικότητα του παιδιού μου στις σύγχρονες συνθήκες. Μιλώντας με ανθρώπους διάφορων ηλικιών, προκύπτει ότι όλοι πιστεύουν πως «όσο πιο παλιά πηγαίνεις, τόσο καλύτερα ήτα νε». Οι πιο ηλικιωμένοι θεωρούν ότι στην εποχή τους τα παιδιά ήταν περισσότερο παιδιά. Είχαν περισσότερη φαντασία λόγω έλλειψης μέσων (δεν είχαν παιχνίδια, αλλά τα επινοούσαν ή τα κατα σκεύαζαν μόνα τους). Είχαν περισσότερο χώρο (δε ζούσαν όλοι σε μεγαλουπόλεις, ενώ και να ζούσαν, η δόμηση δεν ήταν τόσο πυκνή – αντίθετα υπήρχαν πάρκα και αλάνες και η φύση ήταν μέρος της πό λης). Ήταν πιο ανέμελοι, δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι «κίνδυνοι» του σήμερα. Αυτή η τοποθέτηση συνεχίζεται με κάποιες δια φορές από γενιά σε γενιά, αλλά το σκεπτικό που υπάρχει από πίσω είναι, κατά τη γνώμη μου, το ίδιο. Ύπάρχει πάντα ένας φόβος που υποφώσκει. Και μια αλήθεια, αλλά στην προκειμένη περίπτωση θα επιμείνω στον φόβο. Κάθε τοποθέτηση, κάθε σκέ ψη είναι μια μίξη που εμπεριέχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η εμπειρία μας από το παρελθόν και οι δυσοίωνες σκέψεις για το μέλλον καθορίζουν πολ λές φορές τις αποφάσεις μας στο παρόν. Συνήθως όταν αναφερόμαστε στα παιδιά, οι πε ρισσότεροι άνθρωποι θυμόμαστε τις δύσκολες κα ταστάσεις που περάσαμε και δεν θέλουμε να τις περάσουν και τα παιδιά μας. Επίσης φαντάζει το μέλλον ζοφερό και δεν ξέρουμε αν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν. Η αλήθεια είναι ότι όλοι υπήρ ξαμε παιδιά, οι γονείς μας και οι γύρω μας επίσης, και ο καθένας στην εποχή του, μάλλον κάπως κα τάφερε να επιβιώσει. Αν το καλοσκεφτείς, αυτό μοιάζει αρκετά ελπιδοφόρο. Παρόλ’ αυτά πάντως νομίζω ότι κάποιες φορές ξεχνάμε να ζήσουμε το παρόν. Τα παιδιά μας δεν έχουν τις εικόνες μας, τις φοβίες μας, τις εμμο νές μας.
ΑΣ’ ΤΟΥΣ ΝΑ ΛΈΝΈ
Η ΈΠΟΧΗ ΜΑΣ ΔΈΝ ΈΙΝΑΙ ΈΠΟΧΗ ΤΗΣ ΈΛΈΥ ΘΈΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. ‘‘ΑΣ’ ΤΟΥΣ ΝΑ ΛΈΝΈ’’ ΛΟΙΠΟΝ, ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΈΙ ΑΝΑΓΚΗ ΈΛΈΥΘΈΡΗΣ ΈΚΦΡΑΣΗΣ! ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΈ ΔΙΑΡΚΈΣ ΒΛΈΜΜΑ Περίμενε Η ελπίδα θα φανεί Τίποτα δε χάθηκε ακόμα Μ.Βλάχου-Καραμβάλη, Ελπίδα Το έγκλημα συνδέεται με το περιβάλλον, άρα η πόλη δε θα μπορούσε παρά να είναι το καλύτερο πεδίο εφαρμογής μιας κοινωνικής θεωρίας/πολιτι κής. Αν προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε την πόλη, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με έννοιες χωροταξικές και πολιτισμικές, όπως το μέγεθος, η πυκνότητα, η ετερογένεια, οι δραστηριότητες (ιδιωτικές και δη μόσιες), ο κοινωνικός ιστός και ο έλεγχος. Τα στοι
σε
βαθμό
το
το
της
της οποίας θα πρέπει να διασφαλισθεί και η πρωτογενής σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των συν-πολιτών. Η –έστω και συγκυριακή– αύξηση της ενδοοικο γενειακής βίας (σε όλες τις μορφές της) σηματο δοτεί την ευθύνη όχι μόνο της Πολιτείας αλλά και των κοινωνικών φορέων. Η δημοκρατία της εγγύτητας, η συμμετοχική δη μοκρατία, η κοινωνία των πολιτών, η κοινοτική πρό ληψη μας επιβάλλουν να αρνηθούμε την κοινωνία της επιτήρησης [το Πανοπτικόν, όπου οι λίγοι πα ρακολουθούν τους πολλούς (Μεγάλος Αδελφός) ή το Συνοπτικόν, όπου οι πολλοί παρακολουθούν τους λίγους (Big Brother reality shows)] και να εμπνευσθούμε μία «κοινωνία με διαρκές βλέμμα» όπου ο κάθε πολίτης θα νοιάζεται για τον διπλανό του κι έτσι θα γίνεται «βιώσιμη η ζωή όλων» χωρίς ρωγμές κοινωνικής αποδιοργάνωσης και εγκλημα τικότητας. ΠΑΙΔΙΚΟΤΗΤΑ Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται σχετικά με το θέμα της παιδικότητας. Θα προσπαθήσω να εκθέ σω κάποιες σκέψεις μου σύντομα και περιεκτικά. Αν κοιτάξεις σε ένα λεξικό, η εξήγηση που δίνε ται είναι ότι πρόκειται για «ένα σύνολο ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν το παιδί, κυρίως η αγνότητα, η αθωότητα, η ειλικρίνεια, ο αυθορμητισμός, η ευπι
Ξέρουν αυτό που ζούνε αυτή τη στιγμή. Γι’ αυτά, η αλήθεια είναι το τώρα. Όπως είπα σε μια κυρία πρόσφατα: «Αν υπάρχει κάτι που θέλω να αναμετρηθώ, είναι η προσπάθειά μου σήμερα, να νιώθει το παιδί μου όταν μεγαλώσει, ότι ήταν παιδί και ότι πέρασε την παιδικότητα του όμορφα». Γιάννης Πανούσης Θανάσης Αναγνωστόπουλος
www.galaxy92.gr ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΑΛΛΟΥ ΒΑΛΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΤΟ ΝΕΟ
ATHENS
Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
φιλοξενήσει το κορυφαίο επιστημο νικό δρώμενο της πρωτεύουσας. Η οργανωτική επιτροπή του ASF 2022 με έμπνευση το Foresight, τη στρατη γική διερεύνηση διαφόρων πιθανών εκδοχών του μέλλοντος, καθώς και των ευκαιριών και προκλήσεων που αυτές μπορούν να δημιουργήσουν, αποφάσισε να «περπατήσει» στους «Κόσμους του Αύριο». Περισσότερες πληροφορίες: www. athens-science-festival.gr
ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ Ε ΚΘΕΣΗ ΘΕΑΤΡΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ SHELTERED GARDENS Μία πρωτότυπη υβριδική έκθεση στον Βοτανικό Κήπο Διομήδους σε επιμέλεια Κίκας Κυριακάκου. Το Sheltered Gardens είναι ένα πρωτό τυπο εικαστικό πρόγραμμα που έχει ως αφετηρία το ομώνυμο ποίημα της Η.D. Sheltered Garden (1916). Το πολυμεσικό πρόγραμμα του PCAI ξεκινά σαν μια διαδικτυακή περιήγηση ανάμεσα σε αναρ ριχητικά φυτά, συστάδες από μπαμπού και she-shed θερμοκήπια. Κι ύστερα αποκτά φυσική υπόσταση, γίνεται performance, καταγραφή και ίχνος των οικοσυστημάτων και των προβληματικών που αναδεικνύ ονται στους σύγχρονους γυναικείους κήπους. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΔΈΚΑ ΗΜΈΡΩΝΑΪΒΑΛΙ 1922 Η ιστορία μιας Αγάπης που υπο γραμμίζει ότι η… αγάπη και η πίστη στον άνθρωπο νικά το μίσος που γεννά ο πόλεμος Η Αγάπη-Μολυβιάτη Βενέζη, αδερφή του συγγραφέα Ηλία Βενέζη, αφηγεί ται μια ιστορία ντοκουμέντο. Μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου της δημιουργεί το δικό της μνημείο ειρή νης και αγάπης προς κάθε πλάσμα ζωντανό που ούτε ήθελε ούτε επεδί ωξε ποτέ τον πόλεμο, αλλά βρέθηκε στη δίνη του ως θύμα των καιρών και της διεθνούς συγκυρίας. Σκην. Μάνια Παπαδημητρίου.
SCIENCE FESTIVAL «Κόσμοι του Αύριο» | “Worlds of Tomorrow” H
θα
LITERATURE HOUSE «Ο Φιάκας» του Δ. Μισιτζή-Θέατρο στο τραπέζι Οι ΒΙΚΤΏΡΙΑΝΟΙ παρουσιάζουν ένα théâtre à table από την καρδιά του Παρι σιού απευθείας στην καρδιά της Κυψέλης. Η κωμωδία «Ο Φιάκας» του Δημοσθένη Μισιτζή μάς ταξιδεύει σε μιαν αλλοτινή εποχή, στην Κωνσταντινούπολη του 1830. Αντί εισιτηρίου το παραδοσιακό καπέλο! Σκην. Αθηνά Κεφαλά ΜΟΥΣΈΙΟ ΗΡΑΚΛΈΙΔΩΝ Κυριακάτικες δράσεις για παιδιά στο Μουσείο Ηρακλειδών Το Μουσείο Ηρακλειδών, με μακρά πο ρεία στον χώρο της εκπαίδευσης, έχει προγραμματίσει και φέτος εκπαιδευτικά προγράμματα που συνδυάζουν τη γνώση με την ψυχαγωγία. Για τη σχολική χρονιά 2022-2023, οι Κυριακές αφιερώνονται σε εικαστικά εργαστήρια και εργαστήρια εκ παιδευτικής ρομποτικής που έρχονται για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των παιδιών. ΘΕΑΤΡΟ RED JASPER THEATRE Χριστίνα; Η ομάδα Diverse Race, με αφορμή το έργο του Εμ. Ροΐδη «Ψυχολογία Συρια νού Συζύγου», επιχειρεί μια αναγωγή του στην εποχή μας. Η ομάδα Diverse Race συνθέτει μία παράσταση που αφηγείται τον μονόλογο του «Συζύ γου». Αντλώντας από το ίδιο το έργο σημεία ταυτόσημα με τη σύγχρονη πραγματικότητα κάνει μια διαφορε τική ανάγνωση, έχοντας ως κεντρικό θεματικό άξονα το ζήτημα της ισότη τας των φύλων. ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ 22/9 έως 2/10, 16.00-19.00 Διαδικτυακή έκθεση: 22/9-30/11 στο pcai.gr Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: 10/10 Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάν νης: 17 &18, 24 & 25, 31/ 10 και 1 /11 21 - 23 Οκτωβρίου 2022 Από 3/10 κάθε Δευτ. & Τρ. Όλα τα Σάββατα του Οκτώ βρη στις 13.00 Από τον Οκτώβριο έως το Μάιο Όλα όσα έρχονται στην πόλη για να σπάσουν τη ρουτίνα μας και να μας κάνουν να μάθουμε ή να δούμε ή να νιώσουμε κάτι δι αφορετικό, κάτι έξω από τα συνηθισμένα. Γιατί μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται, έχει να προσφέρει μικρά διαμάντια καλοπέρασης ή συγκίνησης! ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ 6προτάσεις ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ À TABLE ΠΑΙΔΙ
γιος αξιωματικού του τσαρικού στρατού. Μετά το θάνατο των γονιών του θα τον μεγαλώ σουν στενοί οικογενειακοί φίλοι στις Βρυξέλλες.Σπου δάζει ζωγραφική στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τε χνών, ταξιδεύει ασταμάτητα (Ολλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Μαρόκο, Αλγερία), στον πόλεμο υπηρετεί στη Λεγεώνα των ξένων στην Τυνησία, έπειτα εγκαθίσταται στο Παρί σι και ξαναρίχνεται με τα μούτρα στη ζωγραφική επη ρεασμένος από τους Σεζάν, Μπρακ, Βαν Γκογκ, Ματίς, Σουτίν, αλλά και τους Ρέμπραντ, Βερμέερ, Ρούμπενς, Ελ Γκρέκο. Παλεύει μεταξύ αφαίρεσης και αναπαράστασης λαχταρώντας να ζωγραφίσει το «ανέφικτο αριστούρ γημα». Συμμετέχει σε μία ομαδική έκθεση μαζί με τον Καντίνσκι ανάμεσα στους άλλους. Τότε είναι που θα κα ταστρέψει πολλά από τα προηγούμενα έργα του, ρίχνε ται σε όλο και μεγαλύτερες τίγκα στην πάστα
Ακροστιχίδα Γκανιάν#18-ντε Σταλ Γιατί Κλαις Αντί Να Ικανοποιείς Αφροδίσιες Νοσταλγίες; Γκανιάν-ντε Σταλ* «Ξέρω ότι η ζωή μου θα είναι ένα ατελείωτο ταξίδι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, γι’ αυτό πρέπει να κάνω γερό το σκαρί μου» Νικολά ντε Σταλ (5.1.1914-16.3.1955) Το «ανέφικτο αριστούργημα» Γόνος παλαιάς αριστοκρατικής οικογένειας της Αγίας Πετρούπολης, εγκαταλείπει τη Ρωσία διωγμένος από την Επανάσταση ως
συνθέσεις, κάνει ατομική έκθεση στο Παρίσι και λίγο αργότερα στις ΗΠΑ. Όσο πιο διάσημος γίνεται, τόσο αδειάζει από έργα το ατελιέ του. Έχει μετακομίσει πλέον στην Κυανή Ακτή και στην παλέτα του το μπλε του κοβαλτίου και το κίτρινο λεμονί, σαν το λαμπρό καλοκαιρινό φως και τη θάλασσα της Μεσογείου, προστίθενται στο γκρίζο και το μαύρο. Η δόνηση του χρώματος κυριαρχεί στην πάστα, για να πη δήξει στα σαράντα ένα του στο κενό από το μπαλκόνι του στην Αντίμπ -καλλιτεχνικό αδιέξοδο ή ανεκπλήρωτος έρωτας;- αφήνοντας πίσω του ανολοκλήρωτο το «Κο ντσέρτο», μια ιλιγγιώδη κόκκινη επιφάνεια 3,5 χ 6 μέτρα που θα δυσκολευτούν πολύ να περάσουν από την πόρτα του ατελιέ του οι κληρονόμοι. «Πρέπει να εργάζεσαι πολύ, ένας τόνος πάθος κι εκατό γραμμάρια υπομονή»* «Να είσαι καλλιτέχνης σημαίνει να ζεις χω ρίς να κάνεις υπολογισμούς, αλλά περιμέ νοντας το καλοκαίρι σαν το δέντρο που δε βιάζεται να βγάλει χυμούς». «Όλα πρέπει να πηγάζουν από μέσα μου, να ζωγραφίζω από προσωπική, εσωτερική ανά γκη. Μόνο έτσι ίσως καταφέρω να φτιάξω ένα καλό σχέδιο, μια καλή ζωγραφιά». «Η πινελιά γυρεύει να βρει τη μορφή της και μάχεται ενάντια στις άλλες μορφές στον καμβά. Το αποκορύφωμα αυτής της μάχης είναι η γέννηση του πίνακα». «Για μένα το ένστικτο έχει μια ασυνείδητη τελειότητα, ενώ οι πίνακές μου ζουν μες στη συνειδητή ατέλεια. Πρέπει να εργάζεσαι πολύ, ένας τόνος πάθος κι εκατό γραμμάρια υπομονή». «Το μαύρο δίνει το φως, το λευκό τη μορφή». «Ποτέ δεν ζωγραφίζει κανείς αυτό που βλέπει ή αυτό που πιστεύει ότι βλέπει. Ζω γραφίζει με χίλιες δονήσεις τον κλονισμό που έχει υποστεί». «Θέλω να πετάξω. Ν.». Έπεσα πάνω σ’ αυτό το παράξενο σημείωμα κάτω από ένα βουνό από βιβλία στο γραφείο-σα λόνι μου (δεν υπάρχει ουσιαστικά βιβλιοθήκη στο σπίτι μου παρά ντάνες βιβλίων παντού, από τα πατώματα μέχρι το ταβάνι). Μετά θυμήθηκα: θα είχε παραπέσει από τον Νικολά (είτε το άφησε επίτηδες;) εκείνο το βράδυ που τα πίναμε και μου μιλούσε για ένα δεύτερο ταξίδι στο Μαρόκο που σχεδίαζε. (Την πρώτη φορά, το 1936, περιπλανιόταν επί δεκαπέντε μήνες σαν νομάδας στη χώρα, ρουφώντας φως και σχήματα - «παρατηρώ και ζωγραφίζω», μου είχε τηλεγραφήσει.) Τελευταία τον είχα συναντήσει στο ατελιέ του στην Αντίμπ. Δούλευε πάνω σ’ ένα τεράστιο έργο, τουλάχιστον έξι μέτρα, έναν κατακόκκινο καμβά σαν λουτρό αίματος και ζωγράφιζε όρθιος με κοντάρι, φορώντας μόνο τη σκελέα που του είχα φέρει από την Αμοργό (τις έραβε από παλιά λιόπανα μια γριά στη Λαγκάδα), παραζαλισμένος από τις λαδομπογιές, το νέφτι, το τερεβινθέλαιο, το λινέλαιο. «Αυτό που κάνω, απέχει τόσο πολύ απ’ αυτό που ονειρεύομαι, που μου έρχεται να βάλω τα γέλια - από λύπηση για τον εαυτό μου», γύρισε και μου είπε τότε ο πιο γκανιάν ζωγράφος του 20ού αιώνα και αγαπημένος φίλος που νοσταλγώ. «Η μόνη μου εμμονή ήταν, είναι και θα εί ναι να ζωγραφίζω σε όποια πνευματική ή οικονομική κατάσταση κι αν βρίσκομαι». «Η έκταση του πίνακα είναι ένας χώρος όπου μέσα του πετούν ελεύθερα όλα τα πουλιά του κόσμου». *Μετάφραση: Γκανιάν
που αξίζει να ειπωθούν, γέλια που αξίζει να ακουστούν, αναστεναγμούς που αξίζει να ξεσπάσουν.
Πολύχρωμο, ζεστό
μπαρ που λατρευουμε ΠάΡοτ Μπαρ ιντριγκα Αν ψάχνεις στην πόλη μια μπάρα αυθεντική, αθηναϊκή, παρεΐστικη, τότε το ΠάΡοτ θα σε ικανοποιήσει απολύτως. Η Ίντριγκα είναι διαχρονικό στέκι Από το καλοκαίρι του 2014 που ο Ντίνος και η Τζένη άνοιξαν τις πόρτες του, το ΠάΡοτ έχει προ σφέρει την απαραίτητη θαλπωρή και οικειότητα που μόνο urban νυχτερινά στέκια μπορούν να χαρίσουν. Αγαπημένα καθαρά ποτά, old time classic cocktails με τα twists των ανθρώπων του ΠάΡοτ, πολλές ετικέτες για κάθε γούστο δημιουργούν έναν κατάλογο ικανό να δημιουργήσει ιστορίες
κι ανεπι τήδευτο σε προσκαλεί να το επισκεφθείς από το δρόμο ακόμη, τόσο με την όψη, όσο και με τις νότες που γεμίζουν τον πεζόδρομο. Έχε στο μυαλό σου ότι κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή φιλοξενούνται DJs για την απαραίτητη ποικιλία στα ακούσματα. info Τιμόθεου 7, Παγκράτι Τ.: 21 0821 1800 Fb: ΠαΡοΤ Bar Ig : @parrot_bar_pagrati Για εμάς τη γενιά των 90’s, η Ίντριγκα υπάρχει από πάντα, αφού άνοιξε τις πόρτες της το 1981 και από τότε έχει φιλοξενή σει στο διώροφο χώρο της κάθε μαθητική, εφηβική ή ενήλικη γενιά που έχει περάσει από τα Εξάρχεια. Με όνομα… ιντριγκα δόρικο που μένει στο μυαλό, η μπάρα και τα τραπέζια της έχουν γεμίσει με φιλίες, έρωτες, καλλι τεχνικές ανησυχίες και μεγάλες ή μικρότερες ιδέες. Με μία δική της μοναδική ατμόσφαιρα, η Ίντριγκα παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο, ακολουθώντας βέ βαια τις τάσεις της εποχής. Έτσι, από το πρωί βρίσκουμε πολύ καλό μονοποικιλιακό καφέ και σνακς, ενώ όσο πέφτει η νύχτα, οι μπύρες (με την αγαπημένη μας Guiness να σερβίρεται όπως ακριβώς πρέπει), οι ελληνικές μπύρες από μικρές ζυθοποιίες (σε μπουκάλια ή κάνουλα), τα καθαρά ποτά και τα κλασικά κοκτέιλς παρελαύνουν ανάμεσα στους θαμώνες. Θεμιστοκλέους και Δερβενίων 60, Εξάρχεια Τ. 2103300936 Fb Ιντριγκα info
συνέργιαθηλέων στις φωτογραφίες: ΘΕΑΝΏ ΜΑΝΟΥΔΑΚΗ στο κείμενο: ΜΑΡΊΑ ΣΚΑΜΑΓΚΑ ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ
Αγναντεύω την πόλη από ψηλά. Το συμπαγές σκοτάδι αρχί ζει να σπάει το αιθέριο φως της αυγής, αρχίζει να σπάει τα δέντρα του λόφου των Μουσών, κι αλαργινά μου, τα κτίρια της πόλης τα διαπερνάει η λεμονόδροση ομίχλη του λυκαυ γούς και τα γονατίζει σαν ικέτες. Οι μυρωδιές αρχίζουν να ανεβαίνουν τεμπέλικα από την αιώνια Αττική Γη που κρύβει στρώματα στρώματα τις παλιές της πόλεις, τις παλιές της δόξες, τους παλιούς της ανθρώπους. Σαν κερασάκι σε πολύχρωμη τούρτα, τέντες, κεραίες, θερμοσίφω νες, ο ήλιος φωνάζει φτου ξελευθερία κι η Ακρόπολη ροδίζει και παίρνει φωτιά μπροστά στα μάτια μου. Τα βράχια σκιρτάνε, η γη σκιρτάει. Κάτω από τα πόδια μου ένας άλλος κόσμος που με κάνει να σκιρτάω κι εγώ. Η πόλη των πόλεων. Η κατακαημένη πρωτεύουσα με τα καρα βάνια των ψυχών της που τα οδηγεί ο Παρθενώνας της εδώ και 2.500 χρόνια. Μια Βαβυλώνα χτισμένη στις όχθες των υπόγειων ποταμών της και των υπέργειων παθών της. Παίρνω το δρόμο για το μοναστηράκι μαζί με ένα δρομαίο σύννε φο που σκιάζει τους πλανόδιους μουσικούς, σκιάζει το εσωτερικό ενός κλειστού καφενείου και από το μισάνοιχτο παντζούρι του βλέπω ένα μεγάλο μπρούτζινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς να στέ κεται στο σύθαμπο μιας γωνιάς ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα. Την έχει φάει η μοναξιά κι η κλεισούρα κι αυτή και την πόλη της. Μόλις βγαίνω στον εμπορικό δρόμο, βγαίνει κι ο ήλιος μαζί μου και τα τζάμια από τις βιτρίνες των μαγαζιών αντανακλάνε τις ει κόνες της πόλης και κάνουν καραμπόλες απάνω σε όλες τις γυα λιστερές επιφάνειες. Περπατάω ανατολικά και όσο περπατάω τα τζάμια γίνονται πορ τοκαλί. Ο ήλιος δυσκολεύεται να φτάσει χαμηλά και δημιουργεί οπτικά μπαλώματα έτσι που βλέπει κανείς μόνο τα όμορφα της πόλης του. Οι πόλεις στο σούρουπο ομορφαίνουν. Γυρίζω πίσω μου προς τη δύση και κοιτάζω τον ορίζοντα του δει λινού. Ένα μοντέρνο τριώροφο από γυαλί δίπλα σε δυο νεοκλασι κά καθρεπτίζει στα τζάμια του μια κούκλα με χιτώνα και στεφάνι δάφνης από τη βιτρίνα κάποιου καταστήματος ρούχων. Κάθομαι και κοιτάζω τη φυλακισμένη εικόνα καθώς σβήνει σιγά σιγά μαζί με τον ήλιο, ώσπου ανάβουν τα φώτα στα σπίτια, στα μαγαζιά, στα θέατρα, ανάβουν οι καύτρες των τσιγάρων, ανάβουν τα αί ματα… Ο ήλιος ανεβαίνει στο λόφο, τον καβαλάει. Η φυλακή του Σωκρά τη αγκομαχάει όσο κατηφορίζω προς το Θησείο, το φθινόπωρο αγκομαχάει να διώξει το καλοκαίρι, να παστρέψει την πόλη, να την μπογιατίσει με τα ουράνια τόξα των φρυδιών της, να την κάνει αυτό που ήτανε πάντα: Μια γριά που παραμένει κοριτσάκι εντός της. Στον πεζόδρομο έχουν στηθεί οι πάγκοι με τα κοσμήματα, τα βι βλία, τα νομίσματα, ραγισμένα σετ τσαγιού και κακοποιημένες κούκλες πεταμένες σε κούτες, αρχαία αντίγραφα αγαλμάτων από γύψο και μαγνητάκια με φιλοσοφίες για ένα ευρώ. Ένα κόκκινο φόρεμα με φόντο το πράσινο του άλσους οδηγεί τα βήματά μου μπροστά σε μια γυναίκα-άγαλμα που στέκει ακίνητη απάνω στο κασόνι της και κοιτάζει το κενό. Γύρω της τα παγκάκια είναι κατειλημμένα από ιθαγενείς, ανιθαγενείς, οικόσιτους και κε ραμιδόγατους, παιδιά που τρώνε τα τελευταία παγωτά του καλο καιριού, τουρίστες και σκύλους που μυρίζουν τα πόδια της για να τ’ αμολήσουν. Κάποιος διώχνει τα ζώα και τοποθετεί το τενεκεδό κουτο για τις δωρεές σε ψηλότερο σημείο. Η γυναίκα παραμένει ακίνητη, βλέπει τα πάντα και δε βλέπει τίποτα. Κοιτάζει μέσα της, όπως αυτή η πόλη. Έξω, όλα ίδια. ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ
την
έννοια, μαζί με την οδό
αποτελούν
δρόμο, το Φεβρουά ριο του 1922, διαπράχθηκε μία πολιτική δολοφονία, που έναν αιώνα μετά παραμέ νει ανεξιχνίαστη.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Κυψέλη παρέμενε ακόμα μία αραιοκατοικημένη και αγροτική, κατά βάση, περιοχή, εντούτοις τα σημάδια της αστικοποίησης είχαν αρχίσει να εμφανίζονται με την ανέγερση νεοκλασικών, αρ ντεκό και λίγο αργότερα μοντερνιστικών κτιρίων, αρκετά από τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα. Σημαντικά ίχνη αυτής της διαυγούς αστικοποίησης εντοπίζονταν και στην μικρή οδό Τροίας, ειδικά στο τμήμα
σκόνταψε κα οι δύο αξιωματικοί κατάφεραν να
τον συλλάβουν. Ο Καβαφάκης μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στο σπίτι του, όπου δέκα λεπτά μετά άφησε την τελευταία του πνοή. Η είδηση της δολοφονίας κυκλοφόρησε ταχύτατα, συγκλονίζοντας την κοινή γνώμη. Ο πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης διέκοψε τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου και σε δηλώσεις του προς τους διευθυντές όλων των εφημερίδων καταδίκασε το έγκλημα. Καθώς από την αρχή αποκλείστηκαν τα προσωπικά κίνητρα, το έγκλημα έλαβε σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά, αφού ο Καβαφάκης και η εφημερίδα του ήταν σφοδροί πολέμιοι της κωνσταντινικής κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος και ιδιαίτερα της ακολουθούμενης πολιτικής στην υπόθεση της μικρασιατικής εκστρατείας. Ο συλληφθείς ονομαζόταν Αντώνης Μαστραντώνης, ήταν 30 ετών, οπωροπώλης και μέλος των Πολιτικών Συλλόγων, μιας παρακρατικής, φιλοβασιλικής οργάνωσης με κύριο έργο την τρομοκράτηση των βενιζελικών οπαδών. Πάνω του βρέθηκε
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι κωνσταντινικοί επιχείρησαν να κλείσουν την «υπόθεση Καβαφάκη», επιδιώκοντας χωρίς αποτέλεσμα να φυγαδεύσουν τον Μαστραντώνη στο εξωτερικό. Λίγο καιρό αργότερα, οι ανακριτικές αρχές ξεκίνησαν νέα έρευνα. Αυτή τη φορά ο Μαστραντώνης άλλαξε στάση, κατονομάζοντας σημαίνοντα μέλη της Ένωσης Πολιτικών Συλλόγων ως οργανωτές αλλά και φυσικούς αυτουργούς της δολοφονίας, ενώ ενέπλεκε εμμέσως και τον προηγούμενο αστυνομικό διευθυντή Αθηνών, Γάσπαρη. Για το δικό του ρόλο ανέφερε πως απλώς ήταν παρών στο γεγονός αλλά δεν πρόσεξε τι ακριβώς είχε συμβεί, καθώς ήταν μεθυσμένος και ανέλαβε την ευθύνη της δολοφονίας με την υπόσχεση της οργάνωσης για οικονομικά ανταλλάγματα και τη διαβεβαίωση πως θα «έπεφτε στα μαλακά» Πάντως, σύντομα, τα πρόσωπα που είχε κατονομάσει ο Μαστραντώνης και είχαν εν τω μεταξύ προφυλακιστεί, υπέβαλαν αίτηση να περιληφθούν στα ευεργετικά μέτρα τα οποία προέβλεπε το
του Μαστραντώνη παρουσίαζε σημαντικά κενά και αντιφάσεις σε σχέση με τα επιβεβαιωμένα γεγονότα, ενώ οι πραγματογνώμονες βεβαίωναν πως οι δύο σφαίρες που βρέθηκαν στο σώμα του Καβαφάκη ανήκαν σε ομοειδή αλλά πάντως διαφορετικά
πως ο Μαστραντώνης ήταν ο δράστης του εγκλήματος, το οποίο τέλεσε μόνος του.
2020) σε σενάριο δικό
της πέριξ της οδού Πατησίων. Σε ένα από αυτά τα κομψά διώροφα νεοκλασικά, στο οποίο κατοικούσε με την οικογένειά του, έφτασε με άμαξα λίγο πριν τις δέκα το βράδυ της 21ης Φεβρουαρίου 1922, ο 52χρονος δημοσιογράφος και διευθυντής της φιλοβενιζελικής εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος, Ανδρέας Καβαφάκης. Δοκίμασε να ανοίξει την εξώπορτα, αλλά κάτι τον εμπόδισε να ξεκλειδώσει. Ξαφνικά, από ένα αδιέξοδο και σκοτεινό στενό εμφανίστηκαν τρεις άντρες, εκ των οποίων οι δύο φορούσαν στρατιωτική περιβολή. Πλησίασαν τον ανυποψίαστο Καβαφάκη και προτού αυτός προλάβει να αντιδράσει τον πυροβόλησαν από μικρή απόσταση έξι φορές (τελικά, διαπιστώθηκε πως κτυπήθηκε θανάσιμα από δύο σφαίρες). Αργότερα θα γίνει γνωστό πως οι δράστες είχαν τοποθετήσει στην κλειδαριά χαρτί και σπιρτόξυλα, προκειμένου να καθυστερήσουν την είσοδο του δημοσιογράφου στο σπίτι του. Αμέσως, οι τρεις άντρες απομακρύνθηκαν τρέχοντας, αλλά δύο τυχαία διερχόμενοι αξιωματικοί που είχαν ακούσει τους πυροβολισμούς, έσπευσαν να τους καταδιώξουν. Οι άντρες με τη στρατιωτική στολή πρόλαβαν να εξαφανιστούν, αλλά ο τρίτος
ένα περίστροφο από το οποίο έλειπαν τέσσερις σφαίρες. Στην ανάκριση, ο Μαστραντώνης αρνήθηκε αρχικά κάθε σχέση με την υπόθεση, υποστηρίζοντας πως βρέθηκε συμπτωματικά στην οδό Τροίας, ενώ για το περίστροφο είπε πως το είχε μαζί του για λόγους ασφαλείας και ότι οι σφαίρες που έλειπαν είχαν ριφθεί παλιότερα. Ώστόσο, στις 25 Φεβρουαρίου ομολόγησε πως αυτός ήταν ο δράστης της δολοφονίας, αρνούμενος πάντως την ανάμειξη άλλων προσώπων. H ομολογία
όπλα. Ώστόσο, παρά τα ασαφή σημεία της υπόθεσης, τον Ιούλιο του ίδιου έτους οι ανακρίσεις τερματίστηκαν με το συμπέρασμα
διάταγμα περί αμνηστίας που εξέδωσε η επαναστατική κυβέρνηση Πλαστήρα, κάτι που πιθανότατα πέτυχαν (ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Μαστραντώνης). Έτσι, η «υπόθεση Καβαφάκη» -η πρώτη δολοφονία δημοσιογράφου στην Ελλάδα- μπήκε οριστικά στο αρχείο, χωρίς ποτέ να διαλευκανθούν τα σκοτεινά σημεία της και με τα πρόσωπα των φυσικών και ηθικών αυτουργών της δολοφονίας να παραμένουν μέχρι σήμερα ουσιαστικώς άγνωστα. ΑΘΗΝΑ Η ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ Γράφει ο Γιάννης Ράγκος Μια περιήγηση σε τόπους της Αθήνας, όπου τα ανθρώπινα πάθη και η Ιστορία διασταυρώθηκαν με τη βία και τον θάνατο. Μια καταγραφή των σκοτεινών πλευρών της αθηναϊκής πατριδογνωσίας, απ’ όπου αναβλύζει η απωθημένη αστεακή «μνήμη του αίματος». ΟΔΟΣ ΤΡΟΙΑΣ (ΚΥΨΈΛΗ): Η (ανεξιχνίαστη) πρώτη δολοφονία δημοσιογράφου στην Ελλάδα Ο Γιάννης Ράγκος (1966) είναι ανεξάρτητος (freelance) δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τελευταίες εκδόσεις του: το αστυνομικό μυθιστό ρημα «Μυρίζει αίμα» (Καστανιώτης, 2019), το κόμικ «Ληστές» (Polaris,
του και σχέδια Γιώργου Γούση και η συμμετοχή στους συλ λογικούς τόμους «33 ιστορίες για το 1821» (GEMA, 2021), «Μάνη νουάρ» (Δρόμων, 2022) και «Ελληνικά εγκλήματα 6» (Καστανιώτης, 2022). Το σημείο της δολοφονίας του Ανδρέα Καβαφάκη στην οδό Τροίας, όπως είναι σήμερα. photo: Κατερίνα Ράγκου #13 Η Τροίας είναι ένας σχετικά βραχύς δρό μος, που συνδέει την οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου με
οδό Σπετσών. Κατά μία
Ευ ελπίδων,
το νότιο σύνορο της Κυψέλης. Σε αυτόν το
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΦΏΝΗΤΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ από Τρίτη 11 Οκτωβρίου και κάθε Τρίτη 7-9 μ.μ. στο Χαλκηδόνιο Ώδείο της Ν.Φιλαδέλφειας ΔΙΑΔΙΚΤΎΑΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΣΤΙΧΟΎΡΓΙΚΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ από Τρίτη 11 Οκτωβρίου 8- 10 μ.μ. για 20 μαθήματα WWW.HALKIDONIO.GR ΔΕΚΕΛΕΙΑΣ 71 & Σ. ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΗ 2 Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ | Τ.: 210 25 30 080 ΣΟΛΩΜΟΎ 56 ΜΕΤΑΜΟΡΦΏΣΗ | Τ.: 210 28 56 196 ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Το Χαλκηδόνιο Ωδείο διατηρεί εδώ και χρόνια σταθερά ένα υψηλό επίπεδο σπουδών στη μουσική εκπαίδευση. Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, εκτός των ατομικών μαθημάτων σε όλα τα μουσικά όργανα και τη φωνητική, έχουν ετοιμάσει ένα πλούσιο πρόγραμμα εργαστηρίων & σεμιναρίων με καταξιωμένους μουσικούς δημιουργούς και ερμηνευτές. δείτε περισσότερα εδώ!
ταινίες και θεατρικά, άκουγα άπειρους δίσκους και φα νταζόμουνα έναν κόσμο φτιαγμένο από τα υλικά τους. Πάντα δε, σε πάρα πολλά όνει ρα, είτε εφιαλτικά είτε παραδεισένια, ζούσα σε καμαρίνια, σε θεατρικές σκηνές. Νομίζω, λοιπόν, ότι αυτό που φτιάχνουμε εδώ, «Τα νούμερα», είναι ο παράδεισος που θα ήθελα να πάω. Μία ομάδα τρελών που επί της ουσίας ζει σε μία θεατρική σκηνή. Όλοι οι έρωτες, οι τρέλες τους, οι συγκρούσεις τους, οι φοβίες τους εκτυλίσσονται μέσα σε αυτό το μικρόκοσμο, ο οποίος θυμίζει πάρα πολύ τον παράδεισό μου.
Πώς δεν ασχολήθηκες με το θέατρο τελικά; Ποια στοιχεία του παραδείσου αυτού βρήκες στην μουσική και πήγες προς τα
Η αλήθεια είναι ότι αυτό
χρόνων η οποία τελικά υλοποιείται. Πρακτικά, τώρα που συμβαί νει όλο αυτό και το ζεις, τι καταλαβαίνεις; Πώς νιώθεις;
Κατ’ αρχάς, δηλώνω ευτυχισμένος. Και το γεγονός ότι το πιο «αδύναμο» επεισόδιο, το οποίο είναι πάντα ο «πιλότος», έγινε δεκτό με τόση αγάπη μάς συγκίνησε όλους πάρα πολύ. Έχω να πω ότι είμαι πάρα πολύ ευ χαριστημένος με αυτό που έχουμε φτιάξει και πάρα πολύ χαρούμενος. Χωρίς να ξέρω τι αποτύπωμα ακριβώς θα αφήσει αυτός ο μικρόκοσμος που χτίσαμε, θεωρώ, αν μη τι άλλο, ότι θα περάσουμε έναν χειμώνα μαζί. Και επειδή αυτός ο χειμώνας προβλέπεται
1ΦΟΙΒΟΣ Φ ΟΙΒΟΣ VsΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Στην Ηλέκτρα Τζώρτσου & τον Θανάση Καρανίκα ΜΠΉΚΑΜΕ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΟΥ ΦΟΙΒΟΥ. ΤΟΝ ΞΕΘΑΨΑΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ, ΦΩΤΑ, ΒΕΣΤΙΑΡΙΑ, ΜΑΚΙΓΙΑΖ, ΚΑΜΕΡΕΣ, ΠΕΡΟΥΚΕΣ, ΕΝΑ ΛΟΥΤΡΙΝΟ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΑΚΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ-ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟ. ΤΟΝ ΑΝΑΣΥΡΑΜΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑΤΟ. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΟΥ ΒΓΕΙ ΣΤΉΝ ΥΠΕΡΟΧΉ ΣΚΉΝΉ ΤΉΣ ΜΑΝΤΡΑΣ. Πού σε πετυχαίνουμε Φοίβο; Με πετυχαίνετε σε ένα αποκύημα της φαντασίας. Ξέρεις τι γίνεται; Τα πρώτα σαράντα χρόνια της ζωής μας οι άνθρωποι μαζεύουμε στοιχεία από ό,τι ο καθένας θεωρεί σημαντικό στη ζωή, απ’ αυτό που θεωρεί καταφύγιο, τον μικρό προσωπικό παράδεισο. Άλλος το βρίσκει στον αθλητι σμό, άλλος στην πολιτική, άλλος στην τέχνη, άλλος στην οικογένεια. Εγώ το έβρισκα σε αυτό που λέμε καλλιτεχνικά όνειρα. Από παιδάκι έβλεπα πάρα πολλές
κει;
που αγαπούσα πάρα πολύ από παιδάκι ήταν το σινεμά. Παρακαλούσα τους γονείς μου να μου πάρουν μία κάμερα, αλλά δεν είχαμε λεφτά και φυσικά ήμασταν πολύ μακριά από την εποχή που ο καθένας έχει μία κάμερα στην τσέπη του. Μου πήραν λοιπόν μια κιθάρα για παρηγοριά – ήταν το πιο φτηνό πράγμα που θεωρούσαν ότι είναι παραπλήσιο στην τέχνη και μπορούσαν να μου αγοράσουν. Εγώ από το παράπονο δεν την άγγιξα για δυο τρία χρόνια. Σκούριαζε η κιθάρα. Έκα να κάτι μαθήματα, αλλά δε διάβαζα καν. Οι δάσκαλοί μου βαριόντουσαν που ερχόντου σαν στο σπίτι, στο ωδείο διαγραφόμουνα κάθε δύο μήνες. Απελπιστική κατάσταση. Και κάποια στιγμή στα δώδεκα που άρχισα να ακούω μουσική, ξεκίνησα να συνδυάζω τη μουσική με το storytelling, με την αφή γηση. Και με συγκινούσαν ιδιαίτερα τα τρα γούδια που θεωρούσα ότι ήταν κάπως σαν θεατρικοί μονόλογοι, σαν δραματική ποί ηση, τα τραγούδια του Σαββόπουλου, των Κατσιμιχαίων, του Ντίλαν, των Beatles, του Κοέν. Αυτά ήταν τα ακούσματά μου. Άκουγα φυσικά και Duran Duran, αυτά δηλαδή που ακουγόντουσαν τότε παντού. Την έστηνα και το Σάββατο έξω από τα δισκάδικα για να πάρω τους δίσκους που μας έλεγε ο Γιάννης Πετρίδης στο ραδιόφωνο. Αλλά η δραμα τική ποίηση που γίνεται μουσική είναι αυτό που με ενδιέφερε πιο πολύ απ’ όλα. Έδωσα στο Εθνικό στα δεκαοχτώ μου και απέτυχα, παντρεύτηκα ηθοποιό, έγραφα μουσική για παραστάσεις, έκανα την Ταράτσα που ήταν ένα σύνθετο θεατρικό θέαμα. Όλη αυτή η λατρεία και για το σινεμά και για το θέατρο έγινε τελικά «Τα νούμερα». Στα οποία μπαί νω με το όχημα του μουσικού, αλλά γίνομαι επιτέλους και ηθοποιός. Άρα «Τα νούμερα» καταλαβαίνω ότι είναι μία φαντασίωση
πολύ τσουχτερός, με κάθε δυνατή έννοια, αισθάνομαι τουλάχιστον τη ζεστασιά ότι φτιάξαμε μία ομάδα ανθρώπων που ταιριά ζουμε και θα τα περάσουμε όλα παρέα. Τι είναι αυτό που άρεσε τόσο πολύ στον κόσμο ήδη από το πρώτο επεισόδιο; Το έχεις σκεφτεί; Νομίζω το γεγονός ότι είμαστε όλοι αντιή ρωες. Πρόσωπα, δηλαδή, που η κρίση έχει περάσει από πάνω τους σαν οδοστρωτήρας, όπως και απ’ όλους τους ανθρώπους. Αυτό το πράγμα δε θελήσαμε να το απωθήσου με, ούτε μέσω μιας νοσταλγίας ούτε με το να κάνουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ο κάθε ήρωας, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, είναι αποτυχημένος, εκτός από έναν που είναι ο Mr. perfect, αλλά κι αυτός σιγά σιγά θα φανερώσει το βάθος του. Ακόμα και ο Τζόναθαν (Μιχάλης Σαράντης) που είναι το σκληρό αφεντικό, ένα τραυματι σμένο παιδί είναι τελικά. Νομίζω το ότι ο κόσμος βλέπει μερικούς τρομερά αλλοπρό
και ψάχνω νέες κυκλοφορίες πάντα
βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Τώρα
για παράδειγμα άκουγα το δίσκο του Λόλεκ, ο οποίος είναι εξαιρετικός. Δεν μπορεί να σταματήσει αυτό. Νομίζω πολύ απλά ότι το ʼ60 και το ʼ70 έγινε αυτό που είπα και πριν, ο κόσμος εμπιστεύτηκε για πρώτη φορά τον αντιήρωα. Οι Βeatles, ρε παιδί μου, δεν έμοιαζαν σε τίποτα με τους crooners
οι ηθοποιοί στις ταινίες.
τότε ήτανε ο Ρίνγκο Σταρ, ο Θανάσης
και ο Ζαν Πολ Μπελμοντό.
- 1 ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣVs σαλλους ανθρώπους μαζεμένους, που ο ένας είναι πιο αποτυχημένος από τον άλλο, αλλά κρύβουν μέσα τους αγάπη και χαρά για την τέχνη και μαζεύονται και φτιάχνουν το δικό τους τρελό θέαμα, είναι αυτό που αρέσει. Όπως επίσης το γεγονός ότι όλοι μας, κατά κάποιον τρόπο, είμαστε ψιλοπρω τάρηδες στην τηλεόραση. Είμαστε δηλαδή πρόσωπα που δεν έχουμε «καεί» τηλεοπτικά και αυτό πάντα αρέσει. Και κάτι ακόμη που είναι γοητευτικό είναι ότι από το δεύτερο επεισόδιο και μετά εμφανίζονται και πολλοί γνωστοί τραγουδιστές οι οποίοι υποδύονται ρόλους και μάλιστα κατατσαλαπατούν την εικόνα τους, κάτι που για τα δεδομένα της Ελλάδας είναι πρωτόγνωρο και δύσκολο. Ποιο είναι το αγαπημένο νούμερο της ζωής σου; Είναι δύο. Η Βάσω και η Ιόλη. Όχι μόνο επειδή είναι οικογένεια, αλλά γιατί είναι άτομα πολύ ταιριαστά. Είναι τρελές και οι δύο και είμαι κι εγώ τρελός, με τον τρόπο μας ο καθένας. Δεν είμαστε άνθρωποι που ικανοποιούνται από την κανονικότητα και αυτό είναι πολύ ωραίο να το έχεις. Ο Φοίβος της σειράς είναι ένας άνθρω πος που έχει ένα όνειρο. Υπάρχουν πολλοί τέτοιο άνθρωποι εκεί έξω. Χωρίς λεφτά τι γίνεται με τα όνειρα; Όλος ο κόσμος που ζει γύρω μας είναι ανα γκασμένος να προσαρμοστεί σε ένα σάπιο πια μοντέλο. Σε ένα οικονομικό μοντέλο, το καπιταλιστικό, που όχι μόνο δεν έχει πλέον αντίπαλο πουθενά στον κόσμο, αλλά σαπίζει και γίνεται όλο και πιο παράλογο χρόνο με το χρόνο. Σκέψου ότι είναι πια επάγγελμα το να κάνει κανείς unpacking και unboxing ένα προϊόν… Με τόσο ελάχιστη σχέση με την παραγωγή και τη δημιουργία, αναρωτιέ σαι πού θα πάει όλο αυτό. Και ταυτόχρονα, όλοι οι άνθρωποι διψούν για μία παραγω γική ζωή, με δράση και ενδιαφέρον. Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα που έκαναν τους ανθρώπους ευτυχείς και παραγωγικούς έχουν εκλείψει, απλώς το χρήμα και ο τρό πος που κινείται μας απομακρύνει συνεχώς από αυτές τις διεξόδους. Και ήταν και μία ιδέα αυτή πίσω από «Τα νούμερα», γιατί ο Τζόναθαν είναι αυτό, είναι το παράλογο χρήμα και ο ήρωας που κινεί κάθε επεισόδιο επί της ουσίας. Ο χαρακτήρας που από μία διαστροφή της ζωής έχει φτάσει σε σημείο να τον απασχολούν «Τα νούμερα» ως κάτι μεταφυσικό. Εμείς σε αυτό, αντιπαραθέτου με το πόσο νούμερα είμαστε οι ίδιοι, και τον τρελαίνουμε. Το πόσο ατελείς, το πόσο ακα νόνιστοι είμαστε, αυτό είναι που αποδιορ γανώνει το κάθε ολοκληρωτικό σχέδιο, όχι μόνο το καπιταλιστικό. Αυτό, λοιπόν, είναι μία δική μου πρόταση επανάστασης. Τι μουσική ακούς αυτό το διάστημα; Ακούω μουσική του 1994 (γέλια). Είμαι λίγο ψυχαναγκαστικός τύπος. Μ’ αρέσει τρομερά να ακούω μουσικές ανά χρονιά. Το ίδιο κάνω και με τις ταινίες. Και εδώ και δύο μήνες είμαι στο ’94. Ακούω τώρα Τζεφ Μπάκλεϊ, OASIS, Στέρεο Νόβα, τέτοια πράγματα. Γενικά πώς βλέπεις να εξελίσσεται η μουσική; Επειδή υπάρχει πολύ παρελθοντολα γνεία και ειδικότερα οι μεγαλύτεροι λένε ότι δε θα ξαναζήσουμε δόξες, όπως για παράδειγμα τις μεγάλες μπάντες των ’60s και των 70s. Εσύ θεωρείς ότι γίνονται αντίστοιχα μεγάλα πράγματα και σήμερα; Σίγουρα γίνονται, απλά θα ανακαλυφθούνε με πολύ διαφορετικό τρόπο. Πάντως όποτε κάθομαι
ούτε οι Stones. Ούτε
Οι σταρ
Βέγγος
Αντιηρω ικές μορφές που δε βγαίνανε ακριβώς από το σταρ σίστεμ, αλλά από μία διαφορετική κατάσταση. Πιστεύω ότι θα τα ξανακαταφέ ρουμε σε αυτό το επίπεδο. Απλά νιώθω ότι οι άνθρωποι που λειτουργούνε έτσι σήμερα, κινούνται σε πάρα πολύ υπόγειες διαδρο μές. Τώρα που έχει περάσει κάποιος καιρός από το δίσκο, το ΑΝΙΜΕ, τον ακούς αλλιώς; Τον ακούω πιο ξέγνοιαστα. Μέχρι και τον πρώτο μήνα κυκλοφορίας του ήμουνα πολύ συναισθηματικά φορτισμένος. Τη μία μέρα αισθανόμουνα ότι δεν τον έχω κάνει καθόλου καλά, την άλλη ήμουνα πολύ συ γκινημένος, την επόμενη αυτοαπαξιωτικός, μετά πολύ αμύντικος αν κάποιος μου έλεγε κάτι που δεν του άρεσε. Πέρασα απ’ όλα. Τώρα έχω ηρεμήσει γιατί πήρε την αγάπη που ήθελε. Η βραδιά της παρουσίασης στην Τεχνόπολη ήταν πολύ συγκινητική βραδιά για μένα. Φωτογραφίες: Θανάσης Καρανίκας
ΑΝΙΜΕ
με αυτό; Δε με απασχολεί, ούτε
παρατηρώ. Εγώ έχω συνείδηση
εαυτού
γραφτεί
συγκε κριμένης περιόδου;
Είναι μιας συγκεκριμένης περιόδου. Το πρώτο ήτανε το καλοκαίρι του ʼ18, το «Μόνο ψέματα», και μετά ξεκίνησα και έγραφα. Κάποια δεν τα κράτησα, μου φαινόταν ότι δεν ταιριάζουν στο κλίμα του δίσκου. Κάποια θα τα βάλω στα «νούμερα», κάποια σε επόμενο δίσκο. Κάτι που με βοήθησε πολύ σε αυτόν το δίσκο αυτό ήταν ότι έκανα και άλλα πράγματα παράλληλα, μουσικές για το θέ ατρο για παράδειγμα. Οπότε, επειδή ήμουν συνέχεια κοντά στη σύνθεση,
που αυτά που γράφει απλά υλοποιούνται. Γράφω έναν δίσκο, βγαί νει ένας δίσκος. Αν αυτός ο δίσκος διαφη μιστεί σε ένα μπάνερ ή κάπου αλλού, δε με αφορά. Η δουλειά μου τελειώνει τη στιγμή που παραδίδω το υλικό. Το ίδιο συμβαίνει και με «Τα νούμερα». Απλά επειδή σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για μία δουλειά που θα φτάσει σε εκατομμύρια τηλεοπτικούς δέκτες, και η διαφήμιση αναπόφευκτα θα πάρει πιο μαζική διάσταση.
κάποιου που γράφει
Έχεις εντοπίσει πότε έγινε το μεγάλο «μπαμ» με σένα;
Πολύ αργά και ομαλά έγινε. Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φορά που άκουσα τραγούδι μου από άλλο αμάξι ή
σουμε τη βία, την ασχήμια ή την ομορφιά της ζωής μπορεί να είναι υπολογισμένο; Μπορεί να θεωρήσει δηλαδή ποτέ κανείς ρατσιστή τον Ταραντίνο επειδή χρησιμοποιεί συχνά τη λέξη «νίγκα»
τον Φελίνι νταβατζή επειδή δείχνει τη ζωή της πόρνης στην μετα πολεμική Ιταλία; Αυτά είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα.
Μιας και ανέφερες τη συναυλία στην Τεχνόπολη, πώς λειτούργησε ο δίσκος στο live; Πολύ συγκινητικά. Ένα σώμα μια ψυχή. Ύπήρχε ησυχία και άκουγες τους στίχους από πολύ βάθος, ακόμα και στα πιο δύσκολα τραγούδια. Σιώπη στην «Ελένη Τοπαλούδη», χοροπηδούσαμε στην «Ορχιδέα». Ήταν σαν να το είχαμε χορογραφήσει όλοι μαζί, σαν η ενορχήστρωση να μην απασχολούσε μόνο τα δώδεκα άτομα επί σκηνής, αλλά τα 5.500 άτομα που ήμασταν στο χώρο. Στο
υπάρχουν τραγούδια που έχουν
παλιότερα ή είναι όλα μιας
όταν με έπιανε ένα βαθύ υπαρξιακό, άφηνα τα του θεάτρου και αφού ήμουνα πάνω στην κιθάρα έγραφα και κάτι δικό μου. Ενώ παλιά, που έγραφα μόνο δίσκους, ήμουνα συνεχώς στο κυνήγι του επόμενου τραγουδιού και αυτό εμπόδιζε εν τέλει το τραγούδι να βγει. Τώρα ερχόταν όταν ήθελε εκείνο. Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος των οχτώ δίσκων σου; Αυτό άρχισα να το σκέφτομαι προγραμ ματικά από τον δεύτερο ή τον τρίτο δίσκο. Επειδή είχα την τύχη να κάνω τον πρώτο μου δίσκο στα δεκάξι, σκέφτηκα ότι θα είχε ενδι αφέρον να δει κανείς τη ζωή ενός άντρα ανά δεκαετία. Δηλαδή, είσαι 20, βγάζεις το «Η ζωή μόνο έτσι ειν’ ωραία», είσαι 25 βγάζεις το «Χάλια», 30 βγάζεις τον «Καθρέφτη» και πάει λέγοντας. Όλα είναι το πορτραίτο ενός άντρα σε μία συγκεκριμένη εποχή, με τις αλλαγές του, την ωρίμανσή του, τον τρόπο που γνωρίζει σιγά σιγά τα πράγματα. Και φτάνουμε στο ΑΝΙΜΕ που είναι ο δίσκος του 45άρη. Ζούμε σε μία εποχή όπου η πολιτική ορθό τητα εισβάλει στα ζητήματα της τέχνης; Συμφωνείς με αυτή την εκ των προτέρων δημιουργία κανόνων; Όχι, δε γίνεται να συμφωνώ με αυτό. Συμφω νώ με τη δημιουργία κανόνων στα εργασιακά και στα όρια ανάμεσα στον σκηνοθέτη και στους ηθοποιούς του, για παράδειγμα. Αυτά ναι. Ύπήρχαν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που εκμεταλλεύονταν την καλλιτεχνική αμφιση μία για να καταστρέψουν ψυχές και να βγά λουν τα εξουσιαστικά τους κόμπλεξ. Αυτό είναι άλλη ιστορία όμως. Κάθε έργο είναι όμορφο επειδή ακριβώς είναι διαφορετικό. Άμα βάλεις κανόνες στο πώς πρέπει να είναι οι γυναίκες, για παράδειγμα, είναι φρικτό, δεν αφήνεις εν τέλει ούτε τη σεξουαλικότητα να ανθίσει, ούτε την ομορφιά να ανθίσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα έργα τέχνης. Τι θα πεις; Ότι το ποσοστό που θα αναπαραστή
ή
Ποιος είναι αυτός ο 45άρης λοιπόν; Είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να πει πλέον ψέματα για τίποτα –και έχει ενδια φέρον που ο δίσκος ξεκινάει με το «Μόνο ψέματα», που είναι ένα κομμάτι που μάλλον λέει πολλή αλήθεια–, που μάλλον είναι ένα κοινωνικά συνειδητοποιημένο πρόσωπο, δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια του στο τι συμ βαίνει γύρω του, έχει σχέση πια με τα παιδιά. Το «Κάποια παιδάκια» για παράδειγμα δε θα μπορούσα να το γράψω πέντε χρόνια πριν, ούτε την «Ελένη Τοπαλούδη». Είναι πράγμα τά που τα φέρνει η ωρίμανση μέσα στην κοι νωνική συνθήκη, μέσα από τους ανθρώπους που αγαπάς και έχοντας κάνει ένα σωρό κακά, ηλίθια ή ωραία πράγματα στη ζωή. Έρχεται στα 45 μία συνειδητοποίηση. Τώρα ήρθε η στιγμή να ρωτήσουμε εμείς εσένα «Αυτόν που περνάει, αυτόν που περνάει, αυτόν να ρωτήσουμε να δούμε πού πάει». Και το σκέφτηκα αυτό όταν είδα τα κυλιόμενα μπάνερ να περνάνε με το πρόσωπό σου στις στάσεις των λεωφορεί ων. Πώς νιώθεις
καν το
του
μου ως
και
από άλλο σπίτι, τη «Μπόσα νόβα του Ησαΐα», το 1995. Μετά με το «Χάλια» και το «Θέλω να σε ξεπεράσω» είδα τις πρώτες πολύ γεμάτες συναυλίες μου. Με τον «Καθρέφτη» πήραμε τον Ζυγό, στην Πλάκα, για μισή σεζόν και τον γεμίζαμε τρεις φορές την εβδομάδα. Αργότερα η Ταράτσα που ήταν μία καινούρια κατάκτηση, το να μπορώ να φτιάξω μία δική μου πρόταση για καλοκαιρινό θέαμα και πήγαινε πολύ καλά. Πάντα όμως σιγά σιγά και ομαλά και πάντα με αφορμή τα έργα μου. Η υπόλοιπη ζωή μου, πέρα από τον τρόπο που αποτυπώνεται στα τραγούδια μου, δεν απασχόλησε ποτέ κανέναν. Μπορούμε να πούμε ότι η Ταράτσα ήταν με κάποιο τρόπο ο προάγγελος των «Νούμερων»; Νομίζω ότι ο πρώτος προάγγελος ήταν «Ο μπάσταρδος γιος», το τραγούδι που ουσιαστικά προαναγγέλλει όλα αυτά και με κάποιον τρόπο οριοθετεί και γεωγραφεί τα δύο μου αυτά όνειρα, την «Ταράτσα» και «Τα νούμερα». Γι’ αυτό και το πρώτο επεισόδιο τελειώνει με αυτό το τραγούδι. Το πόσο ατελείς, το πόσο ακανόνιστοι είμαστε, αυτό είναι που αποδιοργανώνει το κάθε ολοκληρωτικό σχέδιο. Αυτό, λοιπόν, είναι μία δική μου πρόταση επανάστασης Το πόσο ατελείς, το πόσο ακανόνιστοι είμαστε, αυτό είναι που αποδιοργανώνει το κάθε ολοκληρωτικό σχέδιο. Αυτό, λοιπόν, είναι μία δική μου πρόταση επανάστασης Κάθε έργο είναι όμορφο επειδή ακριβώς είναι διαφορετικό Κάθε έργο είναι όμορφο επειδή ακριβώς είναι διαφορετικό « « « «
ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΕΧΟΎΜΕ ΘΕΜΑ Παράλογος H Αθήνα δεν είναι όμορφη με τον τρόπο που είναι όμορ φη η Ρώμη ή με τον (πολύ διαφορετικό) τρόπο που εί ναι όμορφη η Πράγα. Είναι όμορφη όμως με το δικό της τρόπο: μια συναρπαστική μεγαλούπολη, που σε κατα πλήσσει με τη ζωντάνια, την πολυμορφία, την πολιτισμική πολυχρωμία της και μία αρ χαίας καταγωγής μεσογεια κή-ανατολίτικη αίσθηση του ευ ζην. Αυτό δεν το βλέπει και δεν το παραδέχεται η εγ χώρια διανοούμενη μιζέρια, που μιλάει στο όνομα της κα λαισθησίας και της ευταξίας και τσιμεντούπολη ανεβάζει την Αθήνα, τερατούπολη την κατεβάζει. Το βλέπουν όμως και το εκτιμούν οι ξένοι, που έχουν ανακαλύψει τα τελευ ταία χρόνια την Αθήνα και την έχουν κάνει έναν από τους δημοφιλέστερους του ριστικούς προορισμούς στον κόσμο. Τι γ ίνεται όταν «ορεαλισμόςπαίρνειδιαζύγιο από τη λογική»; Και πώς α υ τ ός ο ρεαλισμός θα ευθύνεταιγια«τοισοπεδωμένο πρόσωπο» της πόλ η ς ;
ανάπλαση που εμπνεύστηκε ο δήμαρχος και που σηκώνει άλλης τάξεως κριτική, βλέπω με θλίψη στο κέντρο και στις περικεντρικές συνοικίες να ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο ομοιόμορφα, ογκώδη resorts, μου ντά σαν φυλακές, με γκρίζες προσόψεις και μικρά, χωρίς μπαλκόνια παράθυρα με φιμέ τζάμια. Μπροστά τους οι ατομικές κατοικί ες βραχυχρόνιας μίσθωσης, τα AirBnB, φα ντάζουν σχεδόν συμπαθητικά. Ομοιόμορφα, χωρίς φαντασία και προσωπικότητα, είναι και τα αναρίθμητα καφέ, σνακ μπαρ και street food restaurants που βλέπεις πλέον παραταγμένα σε ατέλειωτες σειρές σε μέρη όπως του Ψυρρή, το Κουκάκι ή το Γκάζι. Ε Ι ΝΑΙ ΤΟ ΓΝ Ώ ΣΤΟ ΣΎΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚ Η Σ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ: η μανία ή το άγχος του γρήγορου κέρδους, το να εφαρμόζεις χωρίς μεσο-μακροπρόθε σμο προγραμματισμό
Είναι αλήθεια βέβαια ότι
Αριστερά το έχει
παραξηλώσει με τις κατηγορίες για ξεπού λημα, εκτοξεύοντάς τες για σχεδόν κάθε επένδυση. Αλλά για τι είδους επένδυση και ποιες προοπτικές μιλάμε εδώ; Αν η Αθήνα ομογενοποιηθεί στο όνομα του κέρδους, και ήδη τη βλέπω να κινείται προς τα εκεί, αν η καρδιά της καταλήξει να κυριαρχείται από καταθλιπτικά resorts και πανομοιότυπα, άχρωμα καφέ και snack bars, που απευθύ νονται μάλιστα σε χαμηλής ποιότητας και χαμηλών προσδοκιών τουρισμό, τι το ξεχω ριστό θα έχει να προσφέρει στον επισκέπτη της; Γιατί να την προτιμήσει αυτός από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, που έχουν και καλύτε ρες υποδομές; Θα ξαναγίνει αυτό που ήταν πριν, ένας ενδιάμεσος σταθμός μισής μέρας καθ’ οδόν προς τα νησιά, για την απαραίτητη επίσκεψη στην Ακρόπολη, άντε και για μια greek salad στην Πλάκα. Μόνο που τώρα θα της έχει μείνει το ισοπεδωμένο πρόσω πο που θα της έχει αφήσει η «ρεαλιστική»
υπερτουριστικοποίησή τους για να προστα τέψουν την ποιότητα ζωής τους. Με άλλα λόγια, μας λένε ότι πρέπει να αφήσουμε τις υπερευαισθησίες και να ξεπουλήσουμε (και) τις πόλεις μας για να ορθοποδήσουμε οικο νομικά. ΠΡ Ο ΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝ Ο ΗΤΗ ΑΝΤ Ι ΛΗ ΨΗ, ΠΟΎ ΠΕΡΝΙ Ε ΤΑΙ ΓΙΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚ Η
η
πολιτική. Και τα λίγα χρόνια ανάπτυξης θα γίνουν δεκαετίες αποανάπτυξης. Έτσι γίνεται όταν κάτι που θέλει να λέγεται ρεαλισμός παίρνει διαζύγιο από τη λογική. Και χλευάζει ως ρομαντικούς αυτούς που βλέπουν ρεαλιστικά πού οδηγεί το «ό, τι λά χει» του. Η ΕΠΙΤ ΎΧ Ι Α ΑΎ Τ Η ΤΗΣ ΑΘ Η ΝΑΣ ΚΙΝ ΔΎ ΝΕΎΕΙ Ο Μ Ώ Σ ΝΑ Γ Ι ΝΕΙ ΜΠΟΎΜΕ ΡΑΝΓΚ. Οι ιδιαιτερότητες που την κάνουν ελκυστική έχουν αρχίσει να χάνονται με γρή γορους ρυθμούς. Αφήνοντας κατά μέρος την
μια τρέχουσα «συντα γή επιτυχίας» πιστεύοντας ότι θα διαρκέσει πολύ – κι έτσι να την αχρηστεύεις μια ώρα αρχύτερα. Η ΕΞ Ε ΛΙΞΗ ΑΎ Τ Η Ε ΧΕΙ Ο Μ Ώ Σ ΚΑΙ ΘΕ Ώ ΡΗΤΙΚΟΎΣ Ύ Π Ε ΡΜΑΧΟΎΣ. Όπως θα περι μέναμε, ανήκουν στους (νεο)φιλελεύθερους εκσυγχρονιστές, πολλοί από τους οποίους έχουν μάλιστα αριστερό παρελθόν. Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι η επιχειρηματολο γία τους, που προσαρμόζει τη «φιλοσοφία» τους ειδικά σε αυτή την περίπτωση. Ενώ απεχθάνονται γενικά το άλλοθι του ελληνι κού εξαιρετισμού ως νομιμοποίηση της κα θυστέρησης, το επικαλούνται ανενδοίαστα για να μας πείσουν ότι η σημερινή Ελλάδα, καταχρεωμένη, χτυπημένη από αλλεπάλλη λες κρίσεις, δεν έχει την πολυτέλεια να μοι ράζεται τις ανησυχίες δημοφιλών πόλεων του εξωτερικού, που βάζουν φραγμούς στην ΑΠΟΔΟΜΏΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΎΛΟ Αν η Αθήνα ομογενοποιηθεί στο όνομα του κέρδους, και ήδη τη βλέπω να κινείται προς τα εκεί, αν η καρδιά της καταλήξει να κυριαρχείται από καταθλιπτικά resorts και πανομοιότυπα, άχρωμα καφέ και snack bars, που απευθύνονται μάλιστα σε χαμηλής ποιότητας και χαμηλών προσδοκιών τουρισμό, τι το ξεχωριστό θα έχει να προσφέρει στον επισκέπτη της; “ “ ΤΟΎ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΚΟΎΡΤΟΒΙΚ
KI ΟΜΩΣ ΜΙΛΑΝΕ
Αγάλματα στην Αθήνα υπάρχουν παντού. Μικρότερα, μεγαλύτερα,
πρώτο τραπέζι πίστα, κρυμμένα
κατακουτσουλημένα, ανθρώπων
γνωστών και όχι τόσο, μορφών της φαντασίας. Όλα ακίνητα, αμίλητα και μνημειώδη.
Αυτές οι σκληρές και άκαμπτες
μορφές, μπορούν, μέσα στο λαβύρινθο
των Αθηνών, να αποτελέσουν έναν
μίτο ο οποίος ξετυλίγει γνώσεις, σκέψεις, προβληματισμούς, συνδέσεις. Μπορούν να σε πάρουν απ’ το χέρι και
να σε γυρίσουν πίσω στο παρελθόν ή να τα πιάσεις εσύ αλαμπρατσέτα και να προβάλεις πάνω τους τις σύγχρονες ανησυχίες σου. Ούτως ή άλλως είναι εκεί, σε δημόσια θέα, ανοιχτά σε κάθε ενδεχόμενο. Όρεξη να έχουμε να στεκόμαστε, να παρατηρούμε και να φανταζόμαστε. Το μόνο που δεν τα κολακεύει είναι η απαξίωση. Κάποια αγάλματα της πόλης, λοιπόν, έμαθα πως κάτι θέλουν να πουν. Κι επειδή βαρέθηκα ν’ ακούω συνέχεια τα ίδια
είπα ν’ ακούσω
τα άκουσα. Και μιλήσαμε.
και τα ίδια,
αυτά τα οχτώ. Και
Αγαλματάκια ακούνητα ΔΙΣΚΟΒΟΛΟΣ ΘΗΣΕΎΣ ΣΩΖΩΝ ΤΗΝ ΙΠΠΟΔΑΜΕΙΑΝ ΕΡΩΤΑΣ Ο ΤΟΞΟΘΡΑΎΣΤΗΣ ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΨΑΡΑΣ ΣΑΠΦΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΑ ΣΤΑΦΎΛΙΑ Όσο πιο πολύ λιγοστεύει το μάρμαρο τόσο πιο πολύ μεγαλώνει το άγαλμα. Μιχαήλ Άγγελος, 1475-1564, Ιταλός γλύπτης & ζωγράφος Πρέπει να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι κάποιες μέρες είσαι το περιστέρι και κάποιες μέρες το άγαλμα. Ανώνυμος
Ένα εξαιρετικό ενσταντανέ: Η στιγμή της συγκέντρωσης του αθλητή ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν τη βολή. ακρίβεια στάση σώματος. Μυαλό και σώμα συνεργάζονται από λυτα για έναν σκοπό. Ο δισκοβόλος είναι επιβλητικός γιατί απο τυπώνει ταυτόχρονα την κίνηση και το στιγμιαίο. Μέσα στις δαι δαλώδεις μεγαλουπόλεις, όπου όλα πρέπει να τα αποφασίζεις γρήγορα και με άγχος, ο άνθρωπος χρειάζεται μία στιγμή συ γκέντρωσης πριν το μεγάλο βήμα ή τη μεγάλη απόφαση. Στιγμή γεμάτη ενέργεια, μα και ηρεμία. Αυτό μας δείχνει το γλυπτό, μια στιγμή που απλώνεται στο διηνεκές και κρατά αλώβητο το νόη μά της. Τι να σκέφτεται ο δισκοβόλος; Πώς να νιώθει; Πόσο μα κριά εκτοξεύτηκε ο δίσκος; Τι έγινε δηλαδή με τη στιγμή που δεν απεικονίστηκε; Τι αξίζει τελικά περισσότερο; Η προσπάθεια ή το αποτέλεσμα; Ας φτιάξουμε μία νοητή γραμμή κι ας σκεφτούμε Πού: Λεωφόρος Βασιλέως Κωνσταντίνου Πότε: 1927 ΔΙΣΚΟΒΟΛΟΣ Με αυτό το έργο ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης κέρδισε το χρυσό μετάλλιο γλυπτικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων το 1924 και αποτελεί μελέτη του πάνω στο διάσημο έργο «Δισκοβόλος» του αρχαίου γλύπτη Μύρωνα, το οποίο παραμένει ως σήμερα χαμένο. Ο δισκοβόλος του Κωνσταντίνου Δημητριάδη χυτεύτηκε σε τρία αντίτυπα: το πρώτο χαρίστηκε από το γλύπτη σε ένα φίλο του στη Νέα Υόρκη (σήμερα κοσμεί το Randall’s Island Park στο κέντρο της αμερικανικής μεγαλούπολης), το δεύτερο αντίτυπο βρίσκεται έξω από το στάδιο της Ντιζόν στη Γαλλία, και το τρίτο, με το οποίο ο γλύπτης ολοκλήρωσε τη μελέτη του, είναι τοποθετημένο ακριβώς απέναντι από την είσοδο του Παναθηναϊκού Σταδίου. Johannes Pfuhl (1846-1914)
ημιτελές.
έρωτα μεταξύ δύο ανθρώπων, αφού ο μύθος λέει πως οι δύο που χτυπούσε ο έρωτας με το βέλος του ερωτευόντουσαν ακαρι αία. Κατά τον Σοφοκλή, ο έρωτας είναι ανίκητος. Εδώ, όμως, μήπως τον βλέπουμε σε μία στιγμή ήττας; Μήπως χάθηκε ο έρωτας στη σύγχρονη εποχή και αυτή είναι η στιγμή της πα ραίτησής του από τα γήινα; Μήπως είναι η στιγμή της από
και λίγα μέτρα από την κατεδαφισμένη πλέον οικία του, μοιάζει σαν να βγήκε στο μπαλκόνι της πόλης και να έμεινε
με εικόνα που βγήκε από ένα ιστορικό, με λαγχολικό
φιλοσοφημένο φωτογραφικό άλμπουμ. Εικόνα που όσο έρχεται σε αντίθεση με τους φρενήρης ρυθμούς της μεγαλούπολης, άλλο τόσο την πλησιάζει στο συναίσθημα της μοναξιάς
ποίησης, αλλά και της ελληνικής γλώσσας εν γένει. Ένα σημείο σιωπής μέσα στην πολύβουη πόλη. Ο ποιητής σε στάση περισυλλογής σε καλεί να σταματήσεις λίγο από το τρέξιμο, τη φασαρία, το άγχος, να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου και να σκεφτείς. Να σκεφτείς όμως επίτηδες, όχι αυτό ματα, περαστικά, διεκπεραιωτικά. Να αγναντέψεις την πόλη και το μέσα σου με ηρεμία. Καθήμενος μέσα στην καρδιά του κέντρου,
απλά για πάντα εκεί· βαθύς, εσωτερικός, στοχαστι κός και συνάμα απαλός· σαν ένας άλλος «Σκεπτόμενος» του Ροντέν. Μοιάζει
και
του ανθρώπου που προσπαθεί να δώσει χρόνο και τόπο στον εαυτό του μέσα στο πλήθος. Ο Κωστής Πα λαμάς εξακολουθεί να μας μιλάει ποικιλοτρόπως μέσα από τα γραπτά και την μαρμάρινη απεικόνισή του. Το τι μπορεί να σκέφτεται δε θα το μάθουμε ποτέ. Θα είναι όμως εκεί Στέκεται μόνος του μέσα στο καταπράσινο Ζάππειο. Ένα φτερωτό θραύσμα έρωτα. Μακριά από τα υπόλοιπα αγάλμα τα του κήπου –που ομολογουμένως είναι πολλά– σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είναι μόνος του από επιλογή ή αν τα υπόλοι πα γλυπτά αρνούνται την παρέα του. Τον ίδιο δε φαίνεται να τον απασχολεί πολύ η μοναξιά του· δε λογαριάζει περαστι κούς και είναι αφοσιωμένος στο έργο του: να σπάει αενά ως το τόξο του. Ένα έργο που είναι καταδικασμένο να μένει
Με πείσμα και αφοσίωση καταστρέφει το ίδιο του το όπλο. Το όπλο που κάποτε ήταν υπεύθυνο για τον
λυτης αυτογνωσίας που αντιλαμβάνεται το κακό που πολλές φορές προξενεί και τους μπελάδες στους οποίους βάζει τους ερωτευμένους; Είναι απλά αυτοαναφορικός και μας υπενθυ μίζει την, πολύ συχνά, αυτοκαταστροφική του διάσταση; Ή, τελικά, είναι μία προειδοποίηση για τον κόσμο: Κοιτάξτε τι θα συμβεί αν το σπάσω και εξαφανιστώ! Όπως και να ‘χει, μία ισόβια εικόνα καταστροφής μπορεί να είναι ικανή για τα καλύτερα ή για τα χειρότερα. Ανάλογα από την οπτική γωνία που κοιτάς το γλυπτό! ΡΩΤΑΣ Ο ΤΟΞΟΘΡΑΎΣΤΗΣ Ο θεός Έρωτας έχει απεικονιστεί άπειρες φορές στην τέχνη με πολλές διαφορετικές μορφές. Διαφορετικές εκδοχές υπάρχουν και για τη γέννησή του: γιος της Αφροδίτης και του Άρη, γιος της Αφροδίτης και του Ουρανού, αλλά και χωρίς γεννήτορες ως αποτέλεσμα του Χάους και της Γαίας ή της Νύχτας και του Από τι: MάρμαροΠοιος:Βάσος Φαληρέας
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΨΑΡΑΣ Ένα μικρό αγαλμάτινο αγόρι, σε φυσικές διαστάσεις, προσπαθεί να βγάλει το αγκίστρι από το ψάρι που μόλις έχει ψαρέψει, καθισμένο σε ένα βραχάκι. Μπροστά του υπάρχει τεχνητή λιμνούλα. Ο περίγυρος μοιάζει φυσικός. Fun facts: -στο βράχο όπου κάθεται βρίσκεται το ανάγλυφο ενός καβουριού, -η πίσω όψη του γλυπτού αυτού θα σε αποζημιώσει καθώς η σπονδυλική στήλη του αγοριού είναι εντυπωσιακά καλοδουλεμένη, με απόλυτη ακρίβεια και λεπτομέρεια. Ποιος θα το περίμενε να βρει έναν ψαρά μέσα στην πόλη, και μάλιστα έναν μικρό ψαρά! Με τη δική του λίμνη, το δικό του βράχο, τα δικά του δέντρα. Ένα ολόκληρο φυσικό περιβάλλον δικό του. Απ’ αυτά που δε συναντάς μέσα στο κέντρο της Αθήνας – άντε το πολύ πολύ κανένα συντριβάνι να μας θυμίζει τι σημαίνει αναβλύζον νερό. Και θα εξακολουθούσες να μην τα βρίσκεις αν δεν υπήρχε αυτό το γλυπτό. Ο μικρός ψαράς είναι η απόδειξη ότι κάποιες φορές είναι η ανάγκη που διαμορφώνει το περιβάλλον και όχι το αντίστροφο. Έτσι κι εδώ λοιπόν, πρώτα δημιουργήθηκε ο ψαράς κι έπειτα η λίμνη που πέσανε μέσα τα ψάρια που θα πιάσει. Όσο λάθος κι αν είναι όλα γύρω σου, αν εσύ χρειάζεσαι μία λίμνη για να ψαρέψεις κι ένα βράχο για να ξαγκιστρώσεις ένα ψάρι, τότε μπορείς να τα φτιάξεις. Ή, αν για παράδειγμα, χρειάζεσαι έναν πιο δίκαιο κόσμο, ενώ όλα γύρω σου βυθίζονται στην ασχήμια, τότε μπορείς να προσπαθήσεις γι’ αυτό. Δε χρειάζεται πάντα να προσαρμοζόμαστε εμείς στο περιβάλλον. Αξίζει να το αλλάζουμε σε σχέση με αυτό που θα θέλαμε ή έχουμε ανάγκη. Προφανώς όσο περισσότεροι μα ζευόμαστε για τον ίδιο σκοπό, τόσο καλύτερα. Απλά, στην περίπτωση του μικρού ψαρά, έτυχε να είναι ένα μαρμάρινο γλυπτό μέσα στον κήπο του Ζαππείου... Πού: Ζάππειο Έτος κατασκευής πρωτότυπου: 1874 Έτος τοποθέτησης αντίγραφου: 1962 Πού: Σταδίου 13 (Πρώην Πλατεία Παλιάς Βουλής, μετονομάστηκε σε Πλατεία Κολοκοτρώνη μετά την τοποθέτηση του αγάλματος) Πότε: 1900 ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Από τι:Μπρούτζος Ποιος: Λάζαρος Σώχος Το 1884, οι Ναυπλιώτες συγκεντρώνουν ένα ποσό και αναθέτουν στον γλύπτη Λάζαρο Σώχο τη δημιουργία του ανδριάντα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ο Σώχος έκανε την απαραίτητη έρευνα και αποφάσισε να αποτυπώσει τον ήρωα με μακριά μαλλιά και ξυρισμένο το μπροστινό μέρος του κεφαλιού, πράγμα που συνήθιζαν οι Αρβανίτες. Η επιτροπή όμως δε συμφώνησε και ανάγκασε το γλύπτη να του βάλει περικεφαλαία. Ο Σώχος όμως άφησε ένα μικρό μήνυμα κάτω από την περικεφαλαία το οποίο ανακαλύφθηκε το 2002 κατά τις διαδικασίες συντήρησης του έργου. Η επιγραφή έλεγε: «Παρά τη θέλησιν του Σώχου, Κολοκοτρώνη μου, ξαναφόρεσε την περικεφαλαία, Paris 1909». Σύμφωνα με τους κανόνες της διεθνούς γλυπτικής γλώσσας όταν ένα γλυπτό απεικονίζει άνθρωπο (συνήθως πολεμιστή) πάνω σε άλογο, η στάση των ποδιών του αλόγου φανερώ νει τον τρόπο με τον οποίο πέθανε ο αναβάτης. Συγκεκριμένα, όταν και τα δύο μπροστινά πόδια είναι στον αέρα σημαίνει ότι ο έφιππος σκοτώθηκε στη μάχη, όταν το ένα πόδι είναι στον αέρα και το άλλο πατάει στη γη σημαίνει ότι πέθανε αργότερα αλλά από τραύματα που προξενήθηκαν στη μάχη και όταν και τα τέσσερα πόδια πατάνε στη γη σημαίνει ότι απεβίωσε από φυσικά αίτια. Στην περίπτωση του γλυπτού του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη το ένα μπροστινό πόδι του αλόγου και το ένα πισινό δεν πατάνε στη γη πράγμα που θα έπρε πε να σημαίνει ότι ο αναβάτης πέθανε σε χρόνο μετά τη μάχη, αλλά εξαιτίας τραυμάτων της μάχης. Αυτό όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα καθώς ο Κολοκοτρώνης πέθανε πολλά χρόνια αργότερα από εγκεφαλικό, δύο ημέρες μετά το γάμο του γιου του και έπειτα από έναν μεγάλο χορό στο παλάτι στον οποίο παρευρέθηκε. Θα έπρεπε λοιπόν και τα τέσσερα πόδια του αλόγου να πατάνε στη γη. Ο λόγος για τον οποίο ο δημιουργός του γλυπτού πήρε αυτή την απόφαση είναι μάλλον ότι δεν τον ενδιέφερε τόσο να δείξει το πώς πέθανε ο αρχιστράτηγος, αλλά να καταφέρει να αποτυπώσει την ορμή του μέσα από μία κινητική πόζα ανθρώπου και αλόγου. Στην εμπρόσθια όψη του βάθρου είναι χαραγμέ νη η επιγραφή: «Έφιππος χωρεί γενναίε στρατηγέ ανά τους αιώνας διδάσκων τους λαούς πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι». Από τι: Μάρμαρο Καλλιτέχνης πρωτότυπου: Δημήτριος Φιλιππότης Καλλιτέχνης αντίγραφου: Ελευθέριος Πανούσης
Διόνυσος κι εδώ, σκανταλιάρης και αιώνιος έφηβος, θα μπορούσε να πει κανείς; Το σταφύλι· το φρούτο της μετάβασης:
συμβολίζει
ΣΤΑΦΎΛΙΑ Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Στάφυλος ήταν γιος του θεού Διονύσου και της Αριάδνης. Σε άλλο μύθο ο Στάφυλος ήταν βοσκός του βασιλειά της Αιτωλίας Οινέα. Καθώς έβοσκε τις κατσίκες του, παρατήρησε ότι μια από αυτές τρώγοντας συνέχεια ένα συγκεκριμένο καρπό πάχαινε περισσότερο από τις άλλες. Μάζεψε τότε αρκετούς και τους πρόσφερε στον βασιλιά του. Εκείνος παρασκεύασε ένα χυμό τον οποίο ονόμασε «οίνο», στον δε καρπό έδωσε το όνομα του βοσκού του: σταφύλι. Μία στιγμή απόλαυσης τοποθετημένη στην πάνω αριστερή γωνία της πλατείας Συντάγματος: Ένα νεαρό γυμνό αγόρι καθισμένο πάνω σε ένα καλάθι γεμάτο σταφύλια ετοιμάζεται να φάει ένα τσαμπί. Αποτέλεσμα εφηβικής σκανταλιάς ή απόλαυση των καρπών του κό που του; Όπως και να ‘χει, μία τέτοια εικόνα μέσα στην καρδιά της πόλης μαγνητίζει τα βλέμματα γιατί φέρνει την ξεχασμένη φύση μέσα στην αστική πραγματικότητα και την παιδική ανεμελιά μέσα σε έναν κόσμο φρενιτιωδών ενηλίκων. Το σταφύλι, από αρχαιοτάτων χρόνων, βρίθει συμβολισμών. Ο Διόνυσος έχει απεικονιστεί άπειρες φορές με ένα τσαμπί σταφύλι. Ένας μικρός σύγχρονος
με το ένα πόδι στο αποκα λόκαιρο και με το άλλο στο φθινόπωρο. Η πλατεία Συντάγματος, κι αυτή
μία μετάβαση: πήρε το όνομά της από το Σύνταγ μα που παραχώρησε ο βασιλιάς Όθωνας στον ελληνικό λαό μετά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 οπότε και έγινε το πέρασμα από την απόλυτη μοναρχία στη συνταγματική μοναρχία. Μέσα σε αυτή την πόλη όλα συνδέονται. Όρεξη να έχεις να παρατη ρείς και να σκέφτεσαι – στην περίπτωση του συγκεκριμένου γλυπτού όσο στο επιτρέπουν τα τραπεζοκαθίσματα της πλατείας, δυστυχώς. προκύπτει από το ανυψωμένο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού της και καταλήγει στο δεξί της χέρι δημιουργεί έναν σύνθετο δυναμισμό. Σκυφτή πάνω από τη λύρα της, σαν να προσπα θεί να την αφουγκραστεί. Οι πτυχώσεις του φορέματός της πάλλονται από το ανήσυχο πνεύμα της – μαζί με τις χορδές της λύρας. Τα χέρια της μυώδη, δυνατά και αποφασιστικά, ίσως να σχολιάζουν τη μεγάλη κουβέντα που έχει προκύψει για τη σεξουαλικότητά της. Αν το γλυπτό μπορούσε να πάρει για λίγο ζωή, τι νότες και τι στίχους θα μας χάριζε; Θα ήταν άραγε γεμάτα αυθορμητισμό, πάθος και έντονα συναισθή ματα, όπως συνήθιζαν τα ποιήματά της στην αρχαιότητα; Ή θα την έχει πνίξει πλέον το καυσαέριο και τα ψηλά κτίρια που κρύβουν τον ήλιο; Τι χειρότερο για έναν καλλιτέχνη από το να καταλήξει ορειχάλκινο γλυπτό, αδύνατο να κινηθεί, να εκφραστεί και να ερωτευτεί; Το αισιόδοξο είναι ότι το όνομά της πήρε ένας αστεροειδής που ανακαλύφθηκε το 1864: 80 Sappho. Έτσι μπορούμε να φανταζόμαστε ότι συνεχίζει να γράφει ερωτικά ποιήματα από κάπου πιο ατμοσφαιρικά σε σχέση με την ανοργασμική Γη. Από τι:Ορείχαλκος Ποιος: Antoine Bourdelle Καλλιτέχνης πρωτότυπου: Δημήτριος Φιλιππότης (1839-1919) Το γλυπτό αποτελεί αντίγραφο του αυθεντικού έργου του Δ. Φιλιππότη. Από τι: Mπρούτζος
του Black Duck Garden
Καλαίσθητος και αυθεντικά αθηναϊκός, ο κήπος του Black Duck ομορφαίνει το κέντρο της πόλης ως αναπόσπαστο κομμάτι της και συνέχεια του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών, διατηρώντας την ατμόσφαιρα άλλων εποχών και εντάσσοντας σύγχρονες πινελιές αστικής καλοπέρασης. Και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού η αυτοκρα τορία της Μαύρης Πάπιας μάς έχει συνηθίσει στην πιο εκλεπτυσμένη αισθητική τόσο του χώρου όσο και της γαστρονομίας. Ανοιχτά από το πρωί για brunch και εκλεκτή ποικιλία καφέ, είναι το κατάλληλο περιβάλλον για χαλάρωση ή επαγγελματικές συνα ντήσεις. Σιγά σιγά, υποδέχεται τα απογευματινά χρώματα με apperitivos και signature cocktails, ενώ οι all day επιλογές φαγητού προσφέρουν τις πιο γευστικές απολαύσεις.
Το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών χτίστηκε το 1833 και ήταν το σπίτι του Σταματίου Δεκόζη Βούρου.
Εδώ, το 1836, εγκαταστάθηκε προσωρινά ο Όθωνας, πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας, αφού παντρεύτηκε την 18χρονη Αμαλία.
Η Αμαλία οργάνωσε τον κήπο που ονομά στηκε «Ο κήπος του παλαιού Παλατιού» και αποτέλεσε τον πρώτο δημόσιο κήπο της πρωτεύουσας. Συμπεριελάμβανε τη σημερινή Πλατεία Κλαυθμώνος και έφτανε μέχρι την Πλατεία Κολοκοτρώνη.
Η αστική γοητεία
Στον κήπο του Black Duck φιλοξε νούνται προτομές και γλυπτά που έχουν ιστορίες να μας πουν. Ένα ζεύγος αυτών των προτομών απο τελεί και το πραγματικό ζεύγος των Καλλιφρονά. Ο Δημήτριος Ν. Καλλιφρονάς διετέλεσε Δήμαρχος Αθηναίων το 1837 (λίγο μετά την άφιξη των Βαυαρών Όθωνα και Αμαλίας), ενώ είχε το προσωνύ μιο «φουστανελοφόρος», καθώς αρνήθηκε να βγάλει τη στολή έως το τέλος της ζωής του. Ο Όθωνας τον θεωρούσε «ως έναν εκ των επι κινδυνοδεστέρων φιλελευθέρων». Παρόλ’αυτά, έφτασε να εκλεγεί πρόεδρος και αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Δίπλα του η σύζυγός του Αικατερίνη Καλλιφρο νά, που ήταν γνωστή για τη φιλαν θρωπική της δράση στην Αθήνα.
Ο φοίνικας που φύτεψε η Αμαλία είναι ακόμη ζωντανός. Ιστορίες από μάρμαρο 01 02 03 04 05 ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ Black Duck Garden Ιωάν. Παπαρρηγοπούλου 5-7, Αθήνα T.: 210 32 52 396 fb: Black Duck Garden – Athens City Museum Bistrot Black Duck Multiplarte Xρήστου Λαδά 9α, Αθήνα T.: 210 32 34 760 fb: Black Duck Multiplarte ig: black_duck_athens| www.blackduck.gr INFO:
hood
* * Κουκάκι hood Αθηναϊκό & Αυθεντικό ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΥ ΨΕ ΟΧΙ ΛΟΓΩ ΜΟΔΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ. «Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ» ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙΡΟ ΣΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ ΣΕ ΕΝΤΥΠΗ ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΘΕΛΑΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΚΙ ΕΤΣΙ, ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΕΤΕ ΚΑΛΥ ΤΕΡΑ ΚΙ ΕΣΕΙΣ! ΣΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ ΣΥΝΑΝΤΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΥ ΘΕΝΤΙΚΟΥΣ, ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ, ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΥ ΠΑΤΑΝΕ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΚΡΗΞΗ ΕΜΠΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟ ΧΗ – Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ. ΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ, ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΕΡΓΑ ΖΟΜΕΝΟΣ, «ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ». ΣΥΝΔΥΑ ΖΕΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ, ΣΚΛΗΡΟ ΑΣΤΙΚΟ ΡΕΑΛΙΣΜΟ, ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ, ΠΑΛΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΑΥ ΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗ ΤΑ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΗ ΜΙΟΥΡΓΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΞΕΙΣ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ. ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΒΗΚΟΥ
άνθρωποί
-μόνιμοι
επισκέπτες. Την περίοδο του Μεσοπο
κάτοικοι
λέμου οι κουκακιώτικες
ταβέρνες αποτέλεσαν
στέκια λογοτεχνών και καλλιτεχνών. Σήμερα, τουρίστες με σακίδια στην
πλάτη πάνε κι έρχονται, ψάχνοντας τα σημεία
όπου βρίσκονται τα
lockers - θυρίδες έτοιμες
να τους δώσουν το κλειδί
του Airbnb, αφού πρώτα πληκτρολογήσουν τον μυστικό κωδικό. Εκτός
από τους τουρίστες, το Κουκάκι έχει γίνει πόλος
έλξης για τους κατοίκους κάθε γωνιάς της Αθή
νας. Στην
Βρισκόμαστε στην ίδια συνοικία, όμως οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί. Ο ένας είναι γρήγορος, όπως και οι ταχύτητες που αναπτύσσονται στην πολύβουη λεωφόρο Συγγρού. Δυο δρόμους παραπάνω, στη Δημητρα κοπούλου, ένας άλλος ρυθμός, πιο ράθυμος, θυμίζει αθηναϊκή συνοικία της δεκαετίας του ‘60. Εδώ βλέπεις ανθρώπους κάθε ηλικίας να περπατά νε και να χαιρετιούνται. Πόσο έχει λείψει αυτή η αίσθηση του «χωριού» στην αθηναϊκή πόλη! Έξω από μια παραδοσιακή βιο τεχνία καφέδων κάθονται ηλικιωμένοι πίνοντας τον ελληνικό τους, ενώ ακρι βώς δίπλα ένα πολύχρω μο ινστιτούτο αισθητικής «εργάζεται» σκληρά για την ομορφιά της κάθε γυναίκας. Περνώντας έξω από ένα
κουκακι ανθρωποι Το Κουκάκι είναι οι άνθρωποί του ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΤΗ ΒΙΩΣΕΙΣ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΒΓΗΚΑΜΕ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ. ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ BRUNCH, ΚΑΦΕ, ΟΥΖΑΚΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ ΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΣΑΜΕ ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, ΜΙΛΗ ΣΑΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΟ ΖΗΣΑΜΕ. ΤΩΡΑ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΕΜΨΥΧΟ ΚΟΥΚΑΚΙ! Το Κουκάκι έχει χαρακτή ρα. Αυτόν που του δίνουν οι
του
κι
καρδιά του θα βρει κανείς καφετέριες, κρασάδικα κι εστιατόρια σε πεζόδρομους, πλατεί ες και ταράτσες. «Αυτό που κρατάει σήμερα τα μπόσικα της γειτονιάς είναι, κατά τη γνώμη μου, οι εναπομείναντες της προηγούμενης εποχής σε συνάρτηση με τα περισ σότερα μαγαζιά εστίασης, παλιά και νέα, τα οποία παραμένουν αυθεντικά ως προς τις υπηρεσίες που παρέχουν και προς τον κόσμο που απευθύνο νται, αφού δεν αλλοιώ θηκαν από την ανάπτυξη του τουρισμού σε όλη αυτή τη διαδρομή που ακολούθησε το Κουκάκι», μας λέει ο ιδιοκτήτης της Σβούρας, που αποτελεί γνωστό στέκι της οδού Δράκου.
παλαιοπωλείο της οδού Βεΐκου ηχεί στ’ αυτιά η μελωδία του ιτα λικού τραγουδιού «Amore mio», για να μας θυμί σει πως υπάρχει ακόμα ρομαντισμός στο αστικό κέντρο. «Στο Κουκάκι ο ένας ξέρει τον άλλον, είναι σαν να ζούμε σε ένα κέντρο απόκεντρο.» «Έδώ θα δεις τις μεγαλύτερες και πιο καλοθρεμμένες γάτες. Οι Κουκακιώτες φημίζονται για τη φιλοζωία τους» «Το πάρκινγκ αποτελεί πρόβλημα, γιατί χτίζονται ξενοδοχεία εκεί που υπήρχαν χώροι για παρκάρισμα» * * * «Έχουμε μαγαζιά-στέκια που ξέρεις ότι θα πας μόνος και θα συναντή σεις εκεί γνωστούς και φίλους. Πιστεύω ότι στο Κουκάκι εκφράζεται η ανάγκη να βρεθούμε όλοι μαζί, ντόπιοι και τουρίστες» «Στο Κουκάκι θεωρώ ότι υπάρχει ένα αίσθημα αυτοοργάνωσης και αυ τοβοήθειας μεταξύ των κατοίκων του» της Σοφίας Αργύρη * *
κουκακι HOOD Η Σβούρα στριφογυρίζει στο Κουκάκι Μια Μικρή Βενετία στο Κουκάκι Ταξίδι στην Κρήτη... * Με αφετηρία το 2010, η Σβούρα ξεκίνησε ως καφενείο για να πάρει στη συνέχεια τον χαρακτήρα του μεζεδοπωλείου. Το μικρό μέγε θος του χώρου –που επεκτείνεται και πάνω στον πεζόδρομο της Δράκου– θυμίζει σπίτι και έχει μια ιδιαίτερη γοητεία, ειδικά όταν ανακαλύψεις τις μεγάλες απολαύσεις που προσφέρει. Το φαγητό τα τελευταία χρόνια έχει πάρει κεντρικό ρόλο στη Σβούρα, η οποία σερβίρει τα καλούδια της από τη 1.30 το μεσημέρι μέχρι τις 12.30 το βράδυ. Οι άνθρωποι της Σβούρας αποτυπώνουν στα πιάτα την αγάπη τους προς το ποιοτικό φαγητό και το μεράκι που έχουν στη μαγειρική. Το μενού είναι σύντομο και συμπεριληπτικό και αποπνέει αυτοπεποίθηση, καθώς χρησιμοποιούνται και εποχικά υλικά, που κάνουν ορισμένα σημεία του καταλόγου να αλλάζουν ανά μήνα ακο λουθώντας την εποχικότητα. Μοιραζόμαστε στιγμές απόλαυσης με τους ανθρώπους που αγαπάμε γύρω από ένα τραπέζι με λαχταριστά πιάτα ημέρας. Γευόμαστε την εξέλιξη της ελληνικής γαστρονομίας, ενώ συνεχίζουμε να στροβιλιζόμαστε γύρω από τις παραδοσιακές βάσεις της κουζίνας, όπως πολύ καλά γνωρίζει η Σβούρα. Μη σας μπερδεύει το όνομά της. Η Μικρή Βενετία βαφτίστηκε από την ιδιοκτήτρια και εμπνεύστριά της, τη γλυκιά Βενετία. Στην Ολυμπίου 15 στο Κουκάκι, λοιπόν, δε θα βρείτε κανάλια και γόνδολες. Αντ’ αυτών, θα βρείτε πρωτότυπα ελληνικά πιάτα, εμπνευσμένα από την παραδοσιακή κουζίνα και «πειραγμένα» τόσο όσο με δημιουργικές σύγχρονες πινελιές. Οι γεύσεις θα σας μείνουν αξέχαστες και σίγουρα θα καταλάβετε τη διαφορά αφού χρησιμοποιούν αγνά υλικά, φερμένα από όλη την Ελλάδα, κυρίως από μικρούς τοπικούς παραγωγούς. Στη Μικρή Βενετία κανείς δε μένει νηστικός, αφού για όσους δεν τρώνε κρέας το μενού για χορτοφάγους είναι πλούσιο και ενημερωμένο. Κοχλιοί, γαμοπίλαφο, τσιγαριαστό αρνάκι. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα κρητικά εδέσματα που θα γευτείς στο Κουκάτσι. Ο Στέφανος και ο Μανώλης, οι δυο μάγειρες πίσω από το κρητικό εστιατόριο πάνω στη γνωστή Δράκου του Κουκακίου, συνταιριάζουν το αστικό τοπίο με την κρητική κουζίνα και στρώνουν ένα πλουσιοπάροχο κρητικό τραπέζι στο αθηναϊκό κοινό. Το Κουκάτσι αποτελεί πλέ ον τόπο συνάντησης ανθρώπων από κάθε γωνιά της πόλης, που έρχονται για να γνωρίσουν τις αυθεντικές κρητικές συνταγές. Εκεί αναμειγνύονται με τουρίστες και ντόπιους σ’ ένα αυθεντικά κρητικό γευστικό συναπάντημα. Όλες οι πρώτες ύλες έρχονται κατευθείαν από το νησί για να συμπληρώσουν τα χειροποίητα υλικά. Βάζουμε τα πιάτα στο κέντρο του τραπεζιού και μοιραζόμαστε με την παρέα όσο φαγητό μπορούμε να αντέξουμε! Σβούρα Δράκου 8, Κουκάκι | T.: 210 92 20 919 Fb: Σβούρα | Ig: svoura_athens Μικρή Βενετία Ολυμπίου 15, Κουκάκι | T.: 213 02 59 158 fb: Μικρή Βενετία | www.mikrivenetia.com Κουκάτσι Δράκου 10, Κουκάκι | Τ.: 216 07 04 590 Fb: Κουκάτσι | Ig: koukatsiathenskoukaki x Ο πολύχρωμος χώρος της Σβούρας ταξίδεψε από το Κουκάκι στην Κώμη της Τήνου για να μεταφέρει τη διάθεση και τη νοστιμάδα στον κυκλαδίτικο αέρα. Κώμη, Τήνος fb : Σβούρα Τήνος / Ig: svoura_tinos * *
μνημεία της: η Προπυλαίων, η Ερεχθείου και η Παρθενώνος. Δρόμοι της μεγαλού πολης χωρίς κάτι το ξεχωριστό, πέρα από το ασήμαντο για την… παγκοσμιότητα γεγονός ότι, σ΄αυτούς τους δρόμους - και συγκεκριμένα στην Ερεχθείου 5- γεννη θήκαμε, γαλουχηθήκαμε, παίξαμε και ματώσαμε στις αλάνες τους, κλάψαμε, πρωτοερωτευθήκαμε εφηβικά, μεγαλώσαμε, ζούμε κάποιοι από μας, λίγοι πλέον…. Οι δικοί μας δρόμοι, η δικιά μας γειτονιά, η Γαργαρέττα… Στην αρχή της Ερεχθείου, η «πλατεία Γαργαρέττα», θύμιζε περισσότερο αδιαμόρφωτο τριγωνικό σταυρο δρόμι. Γύρω από την πλατεία,
της Σοφίας Αργύρη Συναντήσαμε δύο ανθρώπους, γεννήματα θρέμματα Κουκακιώτες, για να μας μιλήσουν για την εμπειρία του να μένεις στο Κουκάκι. Ο Σπύρος Μπέλας, ιδιοκτήτης του εστιατορίου-μεζεδοπωλείου Σβούρα, που εδρεύει στον αριθμό 8 της Δράκου, και ο Γιάννης Ασημακόπουλος, αρχιτέκτονας-πολεοδόμος και ιδιοκτήτης του οικογενειακού ξενοδοχείου Art Gallery Hotel στην γεμάτη ιστορία Ερεχθείου 5, έχουν να πουν τη δική τους ιστορία. Ο Σπύρος Μπέλας παραμένει Κουκακιώτης εδώ και 37 χρόνια Μένω στο Κουκάκι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όταν η περιοχή παρέμενε άγνωστη για ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων της Αθήνας. Ο συνδυασμός του ερχομού της στάσης του μετρό Συγγρού-Φιξ, τα χαμηλά ενοίκια εκείνης της περιόδου, η τάση των φοιτητών και γενικά των νέων ανθρώπων για κεντροποίηση, ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα μιας νέας εποχής για το Κουκάκι. Ακολούθησαν δύο χρόνια όπου ντόπιοι, νεοεισαχθέντες που έγιναν ντόπιοι και τουρίστες που ήθελαν να ζήσουν μια αυθεντική εμπειρία του αθηναϊκού κέντρου, συνυπήρξαν αρμονικά. Οφεί λω να ομολογήσω ότι ίσως αυτή η περίοδος ήταν και η πιο όμορφη περίοδος της γειτονιάς. Μετά, δυστυχώς, ακολούθησε μια μεγάλη ανάπτυξη στον χώρο της βραχυχρόνιας μίσθωσης και η ζυγαριά άρχισε να γέρνει προς όφελός της, με αποτέλεσμα μέρα με τη μέρα πολλές κατοικίες να μεταμορφώνονται ραγδαία σε τουριστικά καταλύματα. Σε κάθε περίπτωση, το Κουκάκι που ξέραμε στο παρελθόν, καλώς ή κακώς, δεν θα ξανάρθει, κι αυτό το θεωρώ μια φυσιολογική πορεία στο πλαίσιο του κοινωνικού γίγνεσθαι. Το στοίχημα πλέον για μένα είναι η αυθεντικότητα να ενσαρκώνεται μέσα από τον κόσμο που το γυροφέρνει προς πάσα κατεύθυνση. Στις νότιες υπώρειες της Ακρόπολης, τρεις κάθετοι στον βράχο και παράλληλοι μεταξύ τους δρόμοι, θυμί ζουν ταπεινά τα άφθαρτα
στην αριστερή γωνία με την οδό Βεΐκου, το φαρμακείο του Πασπαράκη που μετακόμισε στη Βεΐκου 38 και δίπλα αριστερά το υπόγειο ξυλουργείο που μας έφτιαχνε τις «μάνες» των αετών και μας έδινε την ψαρόκολλα ή τη βενζινόκολ λα. Στη δεξιά γωνία με την οδό Δράκου, η ταβέρνα του Γιανουκάκη που σήμερα είναι delicatessen μανά βικο με διαμορφωμένα παρτέρια, ενώ απέναντι στην γωνία Δράκου και Βεϊκου, εκεί που σήμερα θα βρεις το βιβλιοπωλείο «Πυρσός», βρισκόταν το μπακάλι κο του Ευθυμιάδη με τη χύμα φέτα, τα σακιά με τα φασόλια και τις φακές. Πιο κει το λουλουδάδικο του Λυκουρέζου, αριστερά στη Βεΐκου το ψιλικατζίδικο του Τάσου του «Αρμένη», που μας πουλούσε τα συνήθως χαλασμένα γραμματόσημα για τη συλλογή μας – κι έτσι μάθαμε νωρίς νωρίς παγκόσμια γεωγραφία-, τις πολύχρωμες κόλες για τους αετούς και τις καραμέλες Τσάρλεστον, 500 δραχμές την μία… Εκεί σήμερα θα βρεις το ταϊλανδέζικο Tuk-Tuk. Πιο κάτω, ο πανέμορ φος σήμερα πεζόδρομος της Δράκου, με τους «αιωνό βιους» ευκαλύπτους, που καταλήγει στην Συγγρού και στην στάση του μετρό «Συγγρού-Φιξ». Το Κουκάκι είναι οι άνθρωποί του * * Ο Γιάννης Ασημακόπουλος θυμάται τη δική του γειτονιά
της ελληνικής παράδοσης και της μοναστηριακής μαγειρικής, η «Φάμπρικα του Ευφρόσυνου» δεν είναι ένα συνηθισμένο εστιατόριο. Στεγάζεται σε ένα κτίριο του 1960 και διαμορφώθηκε με όσα υλικά βρέθηκαν μέσα στο χώρο, ενώ οι διάφορες
κουκακι HOOD Η μπύρα κυλάει στο Κουκάκι* Το Μάιο του 2019, η Strange Brew βρήκε επιτέλους το σπίτι της! Το Strange Brew Taproom & Bottleshop βρίσκεται –πού αλ λού;– στο Κουκάκι, σε μία γειτονιά ανοιχτή σε νέες και ιδιαίτερες προτάσεις. Με το που περάσεις την πόρτα τους, ένα συναρπαστικό γευστικό ταξίδι σε περιμένει. Δέκα βρύσες, όπου εκτός απ’ τις μπύρες τους, θα βρεις όλα τα ενδιαφέροντα και ποιοτικά διαμαντάκια απ’ την ελληνική σκηνή. Επιπλέον, μπορείς να βρεις μια μεγάλη ποικιλία από μπουκάλια και κουτάκια για δοκιμή στο χώρο ή για να πάρεις στο σπίτι. Όμως φυσικά δεν σε περιμένει μόνο αυτό. Πολύ συχνά, φιλοξενούνται έργα ανερχόμενων δημιουργών από ένα ευρύ φάσμα τεχνών, ενώ είναι το καλύτερο στέκι για να βρεις φίλους με κοινά ενδιαφέ ροντα, να ανταλλάξετε απόψεις και γνώμες, σε μια γόνιμη και ειλικρινή... ζύμωση με ένα ποτήρι καλή μπύρα στο χέρι. Strange Brew Φαλήρου 86, Kουκάκι | T.: 210 92 32 146 Fb: Strange Brew Taproom & Bottleshop Ig: @strangebrewathens | www.strangebrew.gr x Οι… «παράξενοι» νομάδες ζυθοποιοί που ήρθαν κι άλλαξαν το σκηνικό στην ελληνική μπύρα από το 2015, βρήκαν ένα σπίτι για να μοιράζονται με άλλους λάτρεις της μπύρας την αγάπη τους για το πιο διάσημο ποτό του κόσμου. Θα το βρεις εκεί που ο δρόμος μοσχοβολά ει μπύρα. «Η Φάμπρικα του Έυφρόσυνου» είναι συνώνυμη της νοστιμιάς * Η «Φάμπρικα του Ευφρόσυνου» αλλάζει τα στεγανά της αθη ναϊκής γεύσης από τότε που άνοιξε, καθώς ο Γιώργος Γκάτσος, η ψυχή του μαγαζιού, βάζει όλη την αγάπη του στη μαγειρική για να μας προσφέρει φρέσκα και μοναδικά πιάτα. Σεβόμενη το στοιχείο
αισθητικές παρεμβάσεις έγιναν από τον κ. Γκάτσο και κάποιους καλούς του φίλους. Όσο για την κουζίνα, υπάρχει ένα σταθερό, λιτό μενού, ενώ καθημερινά, οι επιλογές σε σαλάτες, ορεκτικά και κυρίως πιάτα διαμορφώνονται ανάλογα με τα φρέσκα υλικά που βρίσκει. Προσπαθώντας όλα τα πιάτα να είναι υψηλής ποιότητας και απόλυτα χειροποίητα, ο κ. Γκάτσος εμπιστεύεται τις βιολογικές λαϊκές αγορές της γειτονιάς. Φυσι κά, στην κουζίνα υπάρχει μια δυνατή ομάδα που βάζει όλο το μεράκι της στις καθημερινές δημιουργίες. Η Φάμπρικα του Έυφρόσυνου Αναστασίου Ζίννη 34 | Τ.: 210 92 46 354 www.fabricaefrosinou.gr | Ig: fabrikatouefrosinou Fb: Η Φάμπρικα του Ευφρόσυνου x Το όνομα του μαγαζιού προέρχεται από τον προστάτη Άγιο της κουζίνας, τον Άγιο Ευφρόσυνο τον μάγειρα που γιορτάζει στις 11 Σεπτεμβρίου.
με βιασύνη, συναντάς και παππού δες και γιαγιάδες που βγαίνουν να κάνουν τα ψώνια τους αργά και απολαυστικά, σαν μια ιδιότυ πη τελετουργία. Εκεί που βλέπεις τουρίστες με φουσκωμένες τσάντες για τη βόλτα τους, λίγο παραδίπλα θα πάρει το μάτι σου φοιτητές που απολαμβάνουν έναν πολύωρο καφέ λίγο πριν ή λίγο μετά την Πάντειο ή τσουγκρίζουν ποτήρια γύρω από τσιπουρομεζέδες. Αν πιάσεις τις πολύβουες οδούς Βεΐκου και Δημητρακοπούλου, θα βρεις χρωματοπωλεία και ραφτά δικα κι ανάμεσά τους μαγαζιά με vegan και βιολογικά προϊόντα ή new age γαστρονομικές επιλογές. Και ανάμεσα στις κεντρικές οδούς ξεπηδούν πολλά μικρά στενά πλακόστρωτα ή όχι που προσφέ ρουν μια γαλήνη σε όσους έχουν επιλέξει να μένουν μόνιμα εδώ. Πολύχρωμα λουλούδια ανθίζουν ανάμεσα στο τσιμέντο ή στις γλά στρες, πολυτελή ξενοδοχεία εναλ λάσσονται με airbnb, νεοκλασικά κτίρια με πολυκατοικίες του ‘60 που άλλαξαν το πάλαι ποτέ χαμηλό ύψος των σκεπών. Κι
το νεο το παλιο κουκακι κουκακι κουκακι κουκακι κουκακι κουκακι * Αν το Κουκάκι προσφέρει κάτι απλόχερα, αυτό είναι ένα μωσαϊκό από εικόνες που σε ταξιδεύουν ανάμεσα σε νοσταλγικές εποχές και γήινη καθημερινότητα. Την ίδια στιγμή που συναντάς καλοντυμέ νους εργαζόμενους να περπατούν
όσο δυνατές μουσικές αντη χούν στη νύχτα, τόσο ρεμπέτικες νότες κάνουν την εμφάνισή τους ανάμεσα στα πολύχρωμα τραπε ζάκια των καφενείων. Κι εκεί που κάποιος μαθαίνει κεραμική, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Bauhaus αρχιτεκτονικής πρώην εργοστάσιο του Φιξ φιλοξενεί μεγαλύτερα έργα προσελκύοντας επισκέπτες από παντού. Πίσω από την πιο κεντρική οδό που ενώνει το κέντρο με τη θάλασσα, αυτή της Συγγρού, κρύβεται το γοητευτικό Κουκάκι, όπου το κλασικό ανοίγει έναν διάλογο με το σύγχρονο, εκεί όπου η αιωνόβια γειτονιά αναδίδει το ιδιότυπο άρωμά της. Με το Κουκάκι συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο και ξεκάθα ρα αθηναϊκό· τα χαρακτηριστικά κάθε ιστορικής και κοινωνικής περιόδου έχουν μπολιαστεί στα κτίρια, στους δρόμους, στους περαστικούς, στους κατοίκους, στην ατμόσφαιρα. Πώς αλλιώς, αφού η γειτονιά υπάρχει... από πάντα και πάνω της έχουν χαραχτεί πολιτισμοί, ιστορίες, πληγές, τραύματα, εξελίξεις και οπισθοχωρήσεις. Με τη σκιά του βράχου της Ακρό πολης να χαρίζει στο σκηνικό μία αυθεντικότητα, το Κουκάκι φιλοξενεί αντιθέσεις που απορρέουν από το ανακάτεμα των εποχών, της μόδας, του σύγχρονου, του αστικού, του αληθινού. Έτσι, διαθέτει μια ταυ τοτική αντίθεση που χωράει διαφορετικές καθημε ρινότητες, κουλτούρες και πολιτισμούς. Κι αυτές οι αντιθέσεις είναι που το κάνουν αγαπημένο, κλασικό, διαχρονικό, σύγχρονο και ρετρό ταυτόχρονα. Οι αντιθέσεις ξεκινούν από τα τρία τμήματα στα οποία χωρίζεται νοητά το Κουκάκι: Κάτω από την Ακρόπολη, γύρω από το μετρό ή αλλιώς το κέντρο και δίπλα από την Καλλιθέα. Στην πρώτη περιοχή, οι περισσότεροι είναι επισκέπτες που μαγεύονται από την Ακρόπολη, τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, το λόφο του Φιλοπάππου, τα νεοκλα σικά αρχοντικά και το αρχαιοελληνικό χρώμα. Το μετρό έχει δημιουργήσει το δικό του «κέντρο» με καταστήματα κάθε λογής, από vintage πινελιές μέχρι hype νότες, ενώ κατηφορίζοντας προς Καλλιθέα, η αίσθηση της γειτονιάς είναι εμφανής σε κάθε γωνιά και κίνηση. Όταν το «classic» συναντά το «hype» της Άντας Κουγιά
κουκακι HOOD Το Κουκάκι μύρισε Βανίλια... Bistro Ένα αυθεντικό ανδρικό κουρείοT-shirts όπως τα έχεις φανταστεί * Το πίστευες ποτέ ότι θα μπορούσες να βρεις τη γλυκιά και νοσταλγι κή μυρωδιά της βανίλιας σε ένα μαγαζί; Το Βανίλια Bistro συνδυ άζοντας στοιχεία καφενείου, μία εσάνς από το σπίτι της γιαγιάς, μοντέρνες πινελιές βιομηχανικών στοιχείων και την ατμόσφαιρα των γαλλικών μπιστρό καταφέρνει να βάλει τη δική του σφραγίδα στην αύρα της περιοχής του Κουκακίου. Διάλεξε το σημείο που σου ταιριάζει, στο όμορφο πεζοδρόμιο υπό τη σκέπη της χαρακτηρι στικής ασπροκόκκινης ριγέ τέντας ή στο «μαγικό» εσωτερικό του μαγαζιού, και πιες τον καφέ σου με ένα χειροποίητο παραμυθένιο γλυκό, φάε πρωινό και brunch με φυσικούς χυμούς και smoothies, δοκίμασε τους ιδιαίτερους συνδυασμούς comfort food με ελληνικά αποστάγματα, μπύρες από μικροζυθοποιίες και κοκτέιλς και θα κα ταλάβεις πόσες γεύσεις και μυρωδιές μπορούν να χωρέσουν Βεΐκου και Ερεχθείου γωνία. Το The Lab T-shirt είναι ο δικός σου χώρος, όπου μπορείς να τυπώσεις ψηφιακά το σχέδιο που θέλεις ή να διαλέξεις κάποιο από την εξαιρετική συλλογή του. Δημιούργησε ξεχωριστό look με τον υψηλής ποιότητας ρουχισμό που διαθέτει και τη μεγάλη ποικιλία από t-shirts, hoodies, sweatshirts, baseball shirts και longsleeves σε όλα τα μεγέθη και χρώματα. Στο κατάστημα θα βρεις επίσης tote bags, τσάντες, καπέλα, σκουφάκια, ζώνες, καλτσάκια, κούπες, καθώς και τις κυκλοφορίες της δικής του δισκογραφικής εταιρείας The Lab Records, η οποία επικεντρώνεται στο χώρο του διεθνή και εγχώριου Rock/Underground ήχου. Επίσης, θα ανακαλύψεις βινύλια και cd ελληνικών και ξένων συγκροτημάτων άλλων εταιρειών! Το Peaky Barbers είναι σαν να βγήκε από ασπρόμαυρη ταινία και ταιριάζει απόλυτα στην ρομαντική πλευρά του Κουκακίου. Ένα αεράκι παρελθόντος φυσάει καθώς η πόρτα ανοίγει, με τη ζεστα σιά και την οικειότητα που αποπνέει ο χώρος να καταφθάνει με τη μορφή κεράσματος espresso, μπύρας ή ουίσκι. Η ομάδα του Peaky Barbers είναι έτοιμη να σου παρέχει τις κλασικές και αγαπημένες υπηρεσίες ενός αυθεντικού μπαρμπέρικου: κούρεμα, περιποίηση γε νειάδας και παραδοσιακό ξύρισμα με φαλτσέτα. Και επειδή η συνερ γασία είναι αυτή που φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματά, μοιράσου τις σκέψεις σου με τον κουρέα που σε έχει αναλάβει, αφέσου να σε καθοδηγήσει και σίγουρα θα μείνεις απόλυτα ικανοποιημένος! Βανίλια Bistro Βεΐκου 40 & Ερεχθείου 2, Κουκάκι T.: 215 52 59 301 | fb & ig: @vaniliabistro THE LAB T-SHIRT YOU DESIGN, WE PRINT! Βεΐκου 73, Κουκάκι | Τ.: 210 38 25 805 fb: The Lab t-shirt Athens | ig: thelabtshirtathens www.thelabtshirtathens.com Peaky Barbers Βεΐκου 46, Κουκάκι | τ: 210 92 45 521 fb: Peaky Barbers Athens | ig: peakybarbers.gr www.peakybarbers.gr x To Βανίλια Bistro μάς στρώνει το φθινοπωρινό τραπέζι: Για το πρωινό: Γιαούρτι με ποσέ αχλάδι και γιαούρτι με χειροποίητη γκρανόλα, σε συνδυασμό με smoothies αβοκάντο & βατόμουρο. Για το βραδινό: Απολαύστε μία πολύχρωμη σαλάτα και φρέσκα ζυμαρικά με ένα ποτήρι λευκό κρασί Βabel (Μοσχοφιλερο, Μαλαγουζια, Μοσχατο, Ugni blanc). Ή συνδυάστε άψογα το ψαρονέφρι με ένα ποτήρι ροζέ κρασί Mati Fortuna (Aγιωργιτικο, Merlot). * *
Πάμε για ψώνια στο Κουκάκι! Φαντάζομαι ότι
το Κουκάκι δεν είναι ο
πρώτος προορισμός που σου έρχεται στο μυαλό
όταν βγαίνεις για βόλτα στα μαγαζιά, κι αυτό γιατί δεν το χαρακτηρίζουν τα μεγάλα και μαζικά εμπορικά κέντρα. Ακόμα καλύτερα θα
πω, αφού εκεί κρύβεται και η μαγεία του! Στο Κουκάκι τα καταστήματα γίνονται κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των προσώπων, κάνοντας πράξη την έμφυτη και πολύ ανθρώπινη ανάγκη να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί. Αυτό είναι και το πρώτο πράγμα που διαπιστώνω με
βόλτα στη γειτονιά. «Δεν
μόνο τα προϊόντα
γιατί δεν βλέπω απλά πελάτες, αλλά ανθρώπους.
Διαβαίνοντας τη Δημητρακοπούλου
αντίθετα προς το ρεύμα, το βλέμμα μου γραπώνεται στο
La JOYa (1). Πολύτιμοι και ημιπο λύτιμοι λίθοι κοσμούν τα πιο ρομαντικά ασημένια κοσμήματα. Μπορώ να τα φα νταστώ όλα φορεμένα πάνω μου, χωρίς να φαίνεται κάτι υπερβολικό.
Η φύση γίνεται πηγή έμπνευσης και
δανείζει κυριολεκτικά τις λεπτές γραμμές της στα μίνιμαλ κοσμήματα του La JOYa. Τα μέταλλα χύνονται σε καλούπια από
φυσικά υλικά και δουλεύονται στο χέρι για να πάρουν την τελική τους μορφή. Κοχυλένια δαχτυλίδια, βραχιόλια που φέρνουν στη μνήμη καρπούς δέντρων, αξεσουάρ μαλλιών σε σχήμα φύλλου. Η τέλεια γεωμετρία συναντά τη ζωογόνο φύση μέσα στο αστικό τοπίο. Μα φυσικά, είμαι στο Κουκάκι...
Συνεχίζω να ανεβαίνω τη Δημητρακο πούλου και συναντώ το πιο γλυκό βιντα τζάδικο του Κουκακίου. Ο λόγος για το Ζαχαρούχο Vintage Shop & Cafe (2) που συνδυάζει τον καφέ -με ή χωρίς ζάχαρη- και το ρούχο. Ο Νικόλας, εμπνευστής του concept store, πιστεύει στη δύναμη της ανακύκλωσης του ρούχου που παραμένει διαχρονικά στη μόδα. Η γειτονιά αποκτά στα μάτια μου μια μοντέρνα πινελιά μέσα από την πλούσια συλλογή ανδρικών και γυναικεί ων ρούχων σε vintage και πιο σύγχρονο στυλ. Βέβαια και ο ίδιος ο χώρος, με το ροζ μπορντώ μωσαϊκό του, με κάνει να θέλω να τον χαζεύω με τις ώρες, ενώ πίνω τον καφέ μου εκεί!
Η εξερεύνηση κατά μήκος της Δημη τρακοπούλου συνεχίζεται. Το μάτι μου πέφτει πάνω σε ένα ιδιαίτερο art print. Κατευθείαν το φαντάζομαι κρεμασμένο να κοσμεί έναν τοίχο του διαμερίσματός μου. Τολμώ να περάσω το κατώφλι
κουκακι HOOD κουκακι HOOD κουκακι HOOD Απ’ όλα έχω!
μια
πουλάω
μου,
Έχω ιδιαίτερη εκτίμηση σε όλους όσους ασχολούνται με τον άνθρωπο», θα μου πει η πρώτη κυρία που συναντώ στο κατώφλι του καταστήματός της. Τα κουκακιώτικα μαγαζιά έχουν προσωπικότητα, που τη δίνουν οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από αυτά. Όταν οι αξίες αυτές συνδυάζονται με τα κάθε λογής καλούδια που βρίσκουμε εκεί, τότε τα ψώνια αποκτούν άλλο χαρακτήρα…
του 24 Goat (3) και βλέπω ένα μεγάλο αριθμό από χειρο ποίητες δημιουργίες να στέκουν σε κάθε γωνιά του καταστήματος. Η έμπνευση της Ειρήνης, του ανθρώπου πίσω από το 24 Goat, αποτυπώνεται σε κάθε προϊόν. Από τα T-shirts μέχρι τα notebooks, όλα τα σχέδια του brand, ανακαλούν στη μνήμη μας εικόνες καλο καιριού, αλλά και του αθηναϊκού αστικού τοπίου. Το 24 Goat χρησιμοποιώντας απλά υλικά δίνει μορφή στις καθημερινές στιγμές μέσα από τα χειροποίητα προϊ όντα του, όπως τις πρακτικότατες tote bags, που ράβονται με ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μεταφέρουν με ασφάλεια όλα μας τα πράγματα. κουκακι κουκακι της Σοφίας Αργύρη Φοράω τα στοιχεία της φύσης στο La JOYa1 Για καφέ και shopping στο Ζαχαρούχο Second Hand Clothing & Coffee Shop 2 Το 24 Goat εκφράζει τις απλές, καθημερινές μας στιγμές3 photo: Γιάννης Ρικάρης
στηκε! Το Oceanbox
διακοσμητικό σπιτιού, που αναδύει το θα λασσινό αεράκι κάθε φορά που περνάμε από μπροστά του. Κούπες, ρομαντικά κε ριά και φυσικά σαπούνια από την Ικαρία συμπληρώνουν τη χειροποίητη συλλογή του Athens My Love.
Δεύτερη στάστη στην Βεΐκου είναι το Artelio (5), ένα κατάστημα που θα μπορούσε κάλλιστα να ανταγωνιστεί σε άποψη κι αισθητική μια γκαλερί. Είδη τέχνης, όπως πίνακες ζωγραφικής, αγαλματάκια, κεραμικά και γούρια επιστρατεύονται για να επαναπροσδιορίσουν τις αισθητικές γραμμές του χώρου μας. Η αλήθεια όμως είναι πως βρέθηκα εδώ για να θαυμάσω την πλούσια συλλογή από χειροποίητα κοσμήματα σε αρχαιοελ ληνικά και πιο μοντέρνα σχέδια. Όπως με πληροφορούν οι άνθρωποι του Artelio, αυτά τα μικρά έργα τέχνης κατασκευάζο νται από ανεξάρτητους Έλληνες δημιουρ γούς, αλλά και μικρές ομάδες καλλιτε χνών, ώστε να φέρουν ένα προσωπικό αποτύπωμα σε ό,τι κοσμεί τα χέρια, τον λαιμό και τους λοβούς των γυναικείων αυτιών. Δε μου περνούν απαρατήρητα τα αξεσουάρ που βρίσκονται επίσης στο κατάστημα κι έτσι βρίσκω την ευκαιρία να αποκτήσω ένα φουλάρι σε συνδυασμό με μια καινούρια τσάντα, γιατί όσες
έχουμε δεν είναι ποτέ
κουκακι HOOD κουκακι HOOD κουκακι κουκακι κουκακι HOODΞεφεύγω από τη Δημητρακοπούλου για να βρεθώ στην ακριβώς παραπάνω πα ράλληλη οδό, τη Βεΐκου. Στην αρχή της, και στο μεταίχμιο Κουκακίου-Ακρόπολης, βρίσκω ένα κατάστημα-ωδή στο αθη ναϊκό αστικό τοπίο, που τόσο αγαπάνε ντόπιοι και τουρίστες. Το Athens My Love (4) είναι μια boutique προσεκτικά επιλεγμένων σύγχρονων κομματιών μόδας για το σπίτι και φυσικά για εμάς τους ίδιους, αποκλει στικά από Έλληνες σχεδιαστές. Πού αλ λού θα συναντήσει κανείς τα no gender ρούχα του σχεδιαστή Dante; Ξέρω ότι εδώ βρίσκω μοντέρνα σχέδια ρούχων για μένα και τους φίλους μου, που θα μας κάνουν να ξεχωρίζουμε για το στυλ μας. Οι Έλληνες σχεδιαστές ενώνουν τις δυνάμεις τους: Η εταιρεία Phee, που επα ναχρησιμοποιεί ευρηματικά τα φύκια και τον καφέ espresso, έρχεται να συνδεθεί με τις περιορισμένες σε αριθμό – για την ακρίβεια 20 κομμάτια το κάθε μοντέλοκατασκευασμένες εξ ολοκλήρου στο χέρι τσάντες της Blue in Green, αλλά και με τα χειροποίητα ξύλινα γυαλιά ηλίου Zylo, δημιουργώντας κομμάτια μοναδικά. Σα να μύρισε θάλασσα μέσα στην πόλη… Τελικά, όχι απλά μύρισε, αλλά και ακού
είναι ένα υπέροχο
κι αν
αρκετές! 1. La JOYa Δημητρακοπούλου 38 T.: 211 40 80 494 // www.lajoya.gr Fb: La JOYa // Ig: lajoyaathens 2. Ζαχαρούχο Second Hand Clothing & Coffee Shop Δημητρακοπούλου 68 T.: 216 20 21 850 // Ig: zaxa.rouxo 3. 24 Goat Δημητρακοπούλου 97 T.: 210 92 26 873 // www.24goat.com Fb: 24 Goat // Ig: _24goat 4. Athens My Love Βεϊκου 9 // T.: 211 74 04 721 www.athensmylove.com Ig: athens_mylove 5. Artelio Βεΐκου 63 T.: 694 47 62 158 // www.artelio.art Fb: Artelio // Ig: artelioart INFO Κάθε μορφή τέχνης παίρνει σώμα στο Artelio5 Έρωτεύομαι στο Athens My Love4
«Στο Κουκάκι
στεγάσουμε αυτή
δράση
άνθρωποι
μια ζωντανη γειτονια Μια Μη Κερδοσκοπική, Μη Κυβερνητική Οργάνωση απλώνει τις φτερούγες της στις γειτονιές του Κου κακίου, αναπτύσσοντας προγράμματα ψυχοκοινωνι κής υποστήριξης, ευαισθητοποίησης και επιμόρφω σης πάνω σε θέματα ψυχικής υγείας, εκπαίδευσης και περιβάλλοντος. Η ιδέα μιας ομάδας ανθρώπων, που προέρχονται από διαφορετικές αφετηρίες, αλλά έχουν κοινό στόχο την αλληλεπίδραση με τη γειτονιά που τους φιλοξενεί, πήρε σάρκα και οστά με τη δημιουργία του Humanlinks, που στεγάζε ται στην οδό Χατζηχρήστου 16, στην Ακρόπολη.
βρέθηκε πρόσφορο έδαφος για να
τη
μας, οι
εδώ μας καλοδέχτηκαν», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Κράλλης, ένα από τα άτομα που εμπνεύ στηκαν τους Humanlinks και γέννημα θρέμμα Κουκακιώτης. Ημερίδες και ανοιχτές εκδηλώσεις διοργανώνονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, όπως και ετήσια μηνιαία φεστιβάλ για την ψυχική υγεία. Συναυλί ες με μουσικούς του δρόμου, εργαστήρια πηλού και υφαντικής, ζωγραφική και θέατρο είναι μόνο μερικές από τις δράσεις που πραγματοποιούνται στα πλαίσια των φεστιβάλ. «Το Φεστιβάλ ξεκίνησε ως ανάγκη της ομάδας των Humanlinks, αλλά τελικά διαπιστώσαμε πως δεν ήμασταν μόνο εμείς αυτοί που είχαμε ανάγκη για έκφραση, αλλά όλη η κοινότητα, που αποτελείται από ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν και να βρουν έναν τόπο έκφρασης με τη σειρά τους», συμπληρώνει ο Γιώργος Κράλλης. Οι Humanlinks αντιμετωπίζουν την Τέχνη ως μια θεραπευτική δραστηριότητα και λειτουργούν σαν μια ομπρέλα για όσους έχουν την ανάγκη να διοχετεύσουν την ενέργειά τους αλληλε πιδρώντας με την κοινότητα. «Η Φωλιά» είναι ένας φιλανθρωπικός ορ γανισμός, που λειτουργεί ως εξειδικευμένο παντοπωλείο στη γειτονιά του Κουκακίου. Οι επωφελούμενοι μπορούν να βρουν μια πληθώρα προϊόντων σε πολύ χαμηλές τιμές. Και δεν μιλάμε μόνο για φαγητό, αλλά και για ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια, βιβλία, σχολικά είδη και πολλά ακόμα. «Έχουμε μια λίστα με όλες τις άπορες οικογένειες που έχουν ζητήσει βοήθεια από εμάς και ετοιμάζουμε κάθε μήνα ένα κουτί γεμάτο προμήθειες για κάθε μία από αυτές τις οικογένειες. Φυσικά πριν ετοιμά σουμε τις προμήθειες επικοινωνούμε μαζί τους προκειμένου να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το τι χρειάζονται συγκεκριμένα. Κατά συνέπεια, αφού ετοιμάσουμε τα δέματα, ξεκινάμε την αποστολή τους. Προτιμούμε να παραδίδουμε τα αγαθά στο χώρο τους, παρά να έρχονται από το κατάστημά μας και να κάνουν ουρά. Προσπαθούμε να προστατεύ σουμε την αξιοπρέπειά τους, γι’ αυτό...», είπε ο Κωνσταντίνος, ένας από τους πολυάριθμους εθελοντές της «Φωλιάς». Μια Λέσχη Ανάγνωσης στο Librofilo & Co Ο Άγης Αθανασιάδης, συνιδιοκτήτης του βιβλι οπωλείου Librofilo & Co, που εδρεύει στον αριθμό 101 της οδού Βεΐκου, καλεί στη Λέσχη Ανάγνω σης, που οργανώνεται στον ίδιο τον χώρο του βιβλιοπωλείου, φίλους της λογοτεχνίας για να δια βάσουν κλασσικούς αλλά και σύγχρονους συγγρα φείς. Τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης συναντιού νται μια φορά τον μήνα και συνήθως το πρώτο Σαββατοκύριακο, για να αναγνώσουν κυρίως με ταφρασμένη λογοτεχνία, όπως και μυθιστορήματα εγχώριας παραγωγής, και να προβληματιστούν με τα κοινωνικά θέματα, αλλά και τους σύγχρονους προβληματισμούς που θίγονται. Η είσοδος είναι φυσικά δωρεάν για όλους! Άλλωστε, η φιλοσοφία της Λέσχης είναι ότι όλες οι απόψεις πρέπει να ακούγονται, γι’ αυτό και ενθαρρύνονται όλα τα μέλη να έχουν ενεργητική συμμετοχή. Η κοινότητα συναντιέται στους Humanlinks-Ανθρώπινοι Σύνδεσμοι Γινόμαστε εθελοντές στο Charity Shop - ΦΩΛΙΑ HUG * Η ιστορικός και Κουκακιώτισσα Μαρία Ευθυ μίου έχει πει: «Το Κουκάκι μπορεί να λήγει σε -άκι, αλλά δεν είναι καθόλου μικρό κι ασή μαντο. Αντίθετα, είναι μια συνοικία ζωντανή και δυναμική, στο πιο παλλόμενο σημείο μιας συναρπαστικής πόλης, όπως η Αθήνα». Μια περιοχή σε διαρκή αναβρασμό και κινητικότη τα δεν θα μπορούσε να μη φιλοξενεί παντός είδους δράσεις καλώντας ανθρώπους από κάθε γωνιά της πόλης να συμμετέχουν. της Σοφίας Αργύρη *
κουκακι HOOD Η υγιεινή διατροφή δεν είναι ουτοπία Η τέχνη συναντά τη χαλάρωση Απ’ το Μεξικό, στο Κουκάκι! * Ένα εξειδικευμένο παντοπωλείο στην υγιεινή διατροφή με χώρο εστίασης κατέφτασε πριν λίγους μήνες στο Κουκάκι αποπνέο ντας φρεσκάδα από παντού. Η φιλοσοφία της Αέλιας και της Γεύσης, των προσώπων πίσω από το concept, είναι: Είμαστε ο,τι τρώμε διότι η Υγεία μας ξεκινάει από μέσα προς τα έξω. Βάση αυτής της αρχής όλα τα προϊόντα επιλέγονται με συγκεκριμένα κριτήρια, από μικρούς Έλληνες παραγωγούς, χωρίς συντηρητικά, είναι βιολογικά, φιλικά προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο, όσο το δυνατόν λιγότερο επεξεργασμένα, ώστε να διατηρούνται οι φυσικές ευεργετικές τους ιδιότητες. Στο Αέλια μπορείς να γεμίσεις το καλάθι σου για να δημιουργήσεις στο σπίτι τις δικές σου «healthy» συνταγές, αλλά επιπλέον μπορείς να γευτείς από τη δική τους κουζίνα «δυνατούς» συνδυασμούς για το πρωινό ή το lunch break σου, που θα σου αποδείξουν από την πρώτη μπουκιά ότι η υγιεινή διατροφή (γλυκιά ή αλμυρή) δεν είναι ούτε βαρετή ούτε άνοστη, είναι απλά πολύχρωμη και εύγευστη! Ένας χώρος με πολλαπλές προσωπικότητες, αλλά σίγουρα industrial χαρακτήρα. Το This is Loco προσφέρει πρωινό και καφέ, όμως θα το χαρακτηρίζαμε πρωτίστως ως ένα brunch και lunch place. Εδώ θα έρθεις είτε κατά μόνας για μελέτη και παντώς είδους εργασία με το λάπτοπ σου, είτε με παρέα για να γευτείτε ευφάνταστα mexican fusion πιάτα. Μετά από μια έντονη ημέρα, το This is Loco μάς αποφορτίζει με μπύρα και κοκτέιλ. Στα must για δοκιμή έχε υπόψιν σου το signature κοκτέιλ Loco Paloma! Το This is Loco έχει και καλλιτεχνικές ανησυχίες, γι’αυτό προσφέρει τον φιλόξενο χώρο του για πολλών τύπων δραστηριότητες, όπως εκθέσεις ή events μόδας, φωτογραφίας και ζωγραφικής. Μια «τρύπα στον τοίχο» στο Κουκάκι βρήκαν οι δημιουργοί της lostacos kantina mexicana για να δώσουν την αγάπη και το μεράκι που έχουν προς τη μεξικάνικη κουζίνα. Γεύσεις αυθεντικές μεξικάνικες, μπουρίτος, τάκος, κεσαντίγιας, νάτσος με πικάντικες σαλτσες, πατάτες όπως μόνο αυτοί ξέρουν να φτιάχνουν. Γλυκά τσούρος με καραμελωμένη σοκολάτα και η αυθεντική συνταγή tres leches είναι κάποια από τα πιάτα που μαγεύουν τον ουρανίσκο. Μπορείτε να τα γευτείτε στο κατάστημα ή με delivery στον χώρο σας μέσω e-food και wolt. Aelia organic market & coffee shop Φαλήρου 100, Κουκάκι // τ: 216 93 92 329 Ig: @aeliaorganic This is Loco Φαλήρου 47, Κουκάκι // Τ.: 210 92 45 654 www.thisisloco.gr // Fb: This is Loco Ig: thisisloco_athens Lostacos Ορλώφ 1 & Βεΐκου, Πλ.Κουκακίου Τ.: 210 92 29 739 // Fb: @lostacoskoukaki Ig: lostacos_taqueria x Το Αέλια καλύπτει επίσης ένα μεγάλο φάσμα ιδιαίτερων διατροφικών αναγκών, ανθρώπων που ακολουθούν εξειδικευμένη διατροφή είτε από ανάγκη είτε από επι λογή. Όλοι μας λοιπόν έχουμε πλέον ένα μέρος που μας περιμένει, για να διαλέξουμε άφοβα ,ανάμεσα σε μία μεγάλη ποικιλία γευμάτων και υλικών ικανοποιώντας στο έπακρο τις επιλογές μας! * *
μόλις 60 χρονών, απλά εμείς ήμασταν πολλοί νέοι. Το Κουκάκι θα μυρί ζει πάντα τη γαλατό πιτα της Γιάννας –το πρώτο γλυκό
είχε
χνει–
το βενζινάδικο
στο μεζεδοπωλείο που
ζαλίσει πριν
Για μένα το Κουκάκι θα είναι πάντα η Σοφία και ο Λουκάς που με βοηθήσανε όταν μετακόμιζα, φοιτήτρια ακόμα, και ήταν οι ίδιοι που με βοήθησαν και όταν έβαφα το σπίτι, αλλά και στη μετακόμιση όταν έφυγα. Είναι οι γείτονες, που όταν άρπαξε φω τιά η κουζίνα και ο αδερφός μου κάηκε στα χέρια, μας πήγαν στο νοσοκομείο και όταν γυρίσαμε όλη οι ένοικοι της πολυκα τοικίας, στην αρχή της Σικελίας, ήταν στην είσοδο και μας περίμεναν για να βεβαιωθούν ότι «το παιδί ήταν καλά», να μας ρωτήσουν αν χρειαζόμαστε κάτι. Στη μνήμη μου έχει χαραχτεί εκείνο το «ηλικιωμένο» ζευγά ρι: Αυτός έπινε πάντα ένα ούζο με μεζέ κι εκείνη πορτοκαλά δα. Τους βλέπαμε κάθε βράδυ κατά τις 8. Καθόμασταν στο διπλανό τραπεζάκι και προσπαθούσαμε να μαντέψουμε την ηλικία τους – τότε μας φαινόταν απροσ διόριστη και μακρινή αυτή η ηλικία, τους βλέπαμε πολύ μεγά λους, τώρα που το σκέφτομαι θα ήταν
που
μάθει να φτιά
και βενζίνη από
δίπλα
μας είχε
την εξεταστι κή. Ατέλειωτες τις αφήσαμε εκείνες τις συζητήσεις στο πρώ το και στο δεύτερο πεζόδρομο, τότε που δεν υπήρχαν καφέ, αλλά μόνο καφε νεία και το ουζερί της «Τσαχπίνας» της Ειρήνης, που ήταν όντως τσαχπίνα και μας έλεγε ιστορίες για τις ψυχές που κατοικούσαν εκεί. Πάντα παίρναμε το ίδιο: δύο μπύρες ή μισό κιλό κρασί κι ένα σαγανάκι . Στους μεταμεσο νύχτιους δρόμους θα ηχούν πάντα τα βήματά των είκοσι κουκακι κουκακι κουκακι κουκακι Το Κουκάκι είναι για μένα η γειτονιά της ενηλικίωσής μου, η γειτονιά της καρδιάς μου. Το Κουκάκι δεν είναι τα trendy bar, τα καφέ και τα μοδάτα εστιατόρια που έχουν ξεπε ταχτεί τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τα aiorbnb και οι τουρίστες που κατακλύζουν τους δρόμους προς την Ακρόπολη. Το Κουκάκι είναι οι άνθρωποί του, είναι οι πολυκατοικίες στους ανηφορικούς και πυκνοκατοικημένους δρόμους, είναι οι ιστορίες που εκτυλίσσονται σε μικρά φοιτητικά διαμερίσματα που βλέπουν στον ακάλυπτο. Η γειτονιά της καρδιάς μου Κείμενο & φωτογραφίες: Μανουδάκη Θεανώ χρόνων μας. Σε όλες τις χαρές και τις στε ναχώριες, όταν είχε φεγγάρι, έπαιρνα τη Γιάννα και ανεβαίνα με μέχρι την Πνύκα και το Φιλοπάππου να δούμε την πόλη από ψηλά. Για μένα το Κουκάκι θα είναι πάντα η Γιάννα, η Γεωργία, η Αντωνία και η Χρύ σα, η Νίκη, η Τόνια ο Τάκης, ο Αντώνης, ο Παναγιώτης, η φοιτητική εστία και τα «Παντειακά Νέα». Ξεχνάω πια τα ονό ματα, θυμάμαι πάντα τα μάτια. Οι πρώτοι έρωτες, η εικόνα της παιδικής χαράς όταν έβρεχε, το τρόλεϊ με τον αριθμό 5 και τα κίτρινα φώτα στη Βεΐκου και στη Δημητρακοπούλου. Η Φαλήρου και οι τραβεστί. Γυρνούσα με λίγο πριν ξημερώ σει από τα πάρτι, μας φώναζαν ψόφιες και γελούσαν πειράζο ντας τα αγόρια της παρέας, γελούσαμε κι εμείς. Όμως ένα βράδυ μπήκε εκείνη η δίμετρη ξανθιά μπροστά για να μας προστατεύσει από τον ανώμαλο που μας ακολουθούσε. Βολτάρω στους πεζόδρομους της Δράκου και της Γεωργίου Ολυμπίου. Άλλες, νέες εικόνες. Άλλοι συχνάζουν τώρα στα δικά μας στέκια. Άλλοι μείνα με, άλλοι φύγαμε, άλλοι ήταν πάντα φευγάτοι, κάποιοι ξαναγυρίζουμε πού και πού. Ένα σύνθη μα μισοσβησμένο και λίγες θολές φωτο γραφίες μαρτυράνε ότι κάποτε ζούσαμε κι εμείς εκεί.
κουκακι HOOD Μία διαφορετική Neratzia στο Κουκάκι All day εμπειρία κάτω απ’ την Ακρόπολη * * Το Κουκάκι είναι γεμάτο με νεραντζιές – αυτά τα τόσο αθηναϊκά φυτά που μας ακολουθούν σιωπηλά σε κάθε μας βήμα. Δίνουν στους δρόμους τις δικές τους χαρακτηριστικές πορτοκαλί πινε λιές και χαρίζουν το όνομά τους σε αυτό το all day cafe bistro. Σε ένα πανέμορφο και νοσταλγικό κτίριο της δεκαετίας του 1930 φύτρωσε λοιπόν το Neratzia το οποίο ήδη έχει καθιερωθεί ως στέκι στους κύκλους των brunch lovers της πόλης. Με το χαρακτηριστικό κροκί χρώμα και τη λευκή πέτρα στους τοίχους, τα σμαραγδί καθίσματα, το αυθεντικό αστεροειδές πλακάκι στο πάτωμα και τη φρεσκάδα των καταπράσινων φυτών, ο χώρος μαγνητίζει και δε σ’ αφήνει να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Η ξύλινη-μαρμάρινη μπάρα δε, είναι ένα πραγματικό στολίδι και κρύβει από πίσω της δημιουργικά cocktails, σπάνια brands ποτών και ελληνικές ετικέτες κρασιών από επιλεγμένους αμπε λώνες. Η κουζίνα βασίζεται σε ελληνικά προϊόντα και όλα τα πιάτα παρασκευάζονται τη στιγμή της παραγγελιάς. Αν δεν έχεις ανακαλύψει ακόμη το Salute, ήρθε η ώρα να το κάνεις καθώς συνδυάζει δύο πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία για ένα επιτυχημένο μαγαζί: το ανεπιτήδευτο με το προσεγ μένο. Ξεχωρίζει για την ποιότητα, αλλά και την παρεΐστικη ατμόσφαιρα που είναι αδιαμφισβήτητη για όποιον περάσει τις πόρτες του. Το σήμα κατατεθέν του είναι φυσικά το brunch, το οποίο δεν ανταποκρίνεται μόνο στην ευρωπαϊκή συνή θεια, αλλά συνδυάζει ελληνικά προϊόντα και συνταγές που ικανοποιούν ακόμη και τους πιο απαιτητικούς. Συντροφιά με τις λιχουδιές, ο καλοψημένος καφές κάθε είδους κάνει τη δια φορά τόσο στη γεύση, όσο και στην υφή. Όσο πέφτει η νύχτα, η φάση κάνει στροφή προς τις αλκοολούχες απολαύσεις με τα signature cocktails και τις twisted παραλλαγές να κλέβουν την παράσταση υπό τους ήχους χαλαρής μουσικούλας για κουβεντολόι και παρεούλα. Neratzia Ζαν Μωρεάς 6, Κουκάκι | τ: 210 92 43 025 fb: Neratzia | ig: @neratzia.gr | www.neratzia.gr Salute Bistro Ερεχθείου 19, Κουκάκι | Τ.: 210 92 32 042 Fb: Salute Bistro | Ig: @salutebistroath x x Για τις βραδινές βόλτες στο Κουκάκι πιάσε θέση στο, σαν κάδρο, παράθυρο του πεζοδρομίου, νιώσε τα vibes της γειτονιάς και απόλαυσε το Zen Approach cocktail με Cittadelle Gin, λικέρ μαστίχας, σιρόπι βανίλιας, φρέσκο λάιμ, λικέρ κίτρο και φύλλα βασιλικού σε συνδυασμό με ένα ζουμερό burger. Brunch, μονοποικιλιακός καφές, ποτά, cocktails, ελλη νική φιλοξενία συνδυάζονται στο παιχνιδιάρικο Salute που βρίσκεται στην Ερεχθείου και γεμίζει από το πρωί έως το βράδυ. Χαμογελαστοί άνθρωποι σε μια καθαρά αυθεντική γειτονιά της Αθήνας, επιφυλάσσει άνετα διασκεδαστικά μερόνυχτα.
κάθε περίπτωση, σήμερα η πλατεία Γαργα ρέττα ενώνει την Ερεχθεί ου με τη Δράκου.
ιστοριοδίφης. Και οι δύο ζούσαν στην οδό Ανδρούτσου. Ο Βουτυράς έφερε επανάσταση στον τρόπο γρα
και στη θεματολογία βάζοντας
επίκεντρο το ελληνικό προλετά
ενώ ο Βλαχογιάννης ήταν ισχυρός
του γλωσσικού ζητήματος,
της απλουστευμένης
και της δημοτικής.
Σφηνάκια ιστορίας κουκακι κουκακι κουκακι κουκακι κουκακι 01 03 07 05 06 04 02 Το Κουκάκι ονομαζόταν Γαργαρέττα, όνομα που φαίνεται να προήλθε από μια ιταλική οικογένεια του Μεσαίωνα. Οι κάτοικοι υποστηρίζουν περισσότερο ότι το όνομα προέρχεται από τα γάργαρα νερά που έτρεχαν από του Φιλοπάπ που. Σε
Η ονομασία Κουκάκι προέκυψε όταν ο εργοστασιάρχης κρεβατιών Γεώργι ος Κουκάκης έχτισε το σπίτι του στη διασταύρωση των οδών Δημητρακο πούλου και Γεωργάκη Ολυμπίου. Τα ευρήματα του αρχαίου τείχους που περιέκλειε την πόλη των Αθηνών και την Ακρόπολη βρίσκονται στα υπό γεια του ξενοδοχείου Divani Palace Acropolis σε πολύ καλή κατάσταση και μάλιστα, μπορείς να τα επισκεφθείς. Στο Μεσοπόλεμο, το Κουκάκι ήταν γεμάτο ταβέρνες. Από τις πιο γνω στές ήταν αυτή του Σιλιβάνη στη γωνία Δυοβουνιώτου και Αμυνάδρου. Λέγεται ότι αυτήν τη ταβέρνα την έχει επισκεφθεί μέχρι και ο Τζόζεφ Γκαίμπελς. Από διηγήσεις των κατοίκων, μαθαίνουμε ότι κατά τα Δεκεμ βριανά του ‘44, ο ΕΛΑΣ, τμήμα του οποίου στρατο πέδευε στην 13η Ακτίδα Καλλι θέας, περνούσε από τη μοναδική ασφαλτοστρω μένη οδό Βεΐκου για να επιτεθεί στο Σύνταγμα Χω ροφυλακής στου Μακρυγιάννη. Στο Κουκάκι έζησε ο μεγάλος λογοτέ χνης Δημοσθένης Βουτυράς όπως και ο Ιωάννης Βλαχογιάννης, συγγραφέας και
φής
στο
ριο,
πόλος
θερ μός υποστηρικτής
γραφής
Από την οδό Δημητρακοπούλου –σήμερα κεντρική αρτη ρία της γειτονιάς– περνούσε το τραμ που ένωνε Τζιτζι φιές-Σταθμό Λαρίσης. Μάλιστα, ήταν χωματόδρομος ελα φρώς υπερυψωμένος στη μέση ώστε να περνάει η γραμμή. ΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ ΣΤΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΚΟΙΜΗΤΟ, ΣΤΡΟΒΙ ΛΙΖΟΜΕΝΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΟΧΕΣ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ, ΜΙΚΡΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΣΑΝ ΡΑΦΕΣ ΕΝΟΣ ΠΟ ΛΥΤΕΛΟΥΣ ΦΟΡΕΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙ ΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ. της Άντας Κουγιά Πηγές:1. Ασημακόπουλος Γιάννης, αρχιτέκτων-πολεοδόμος, Πλατεία Γαργαρέτ τα: η δικής μας γειτονιά, οι δικοί μας δρόμοι της Αθήνα 2. Γιοχάλας Θανάσης, Καφετζάκη Τόνια, Αθήνα: Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία, εκδ. Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ
κουκακι HOOD Το πιο διάσημο παγωτατζίδικο βρίσκεται στο Κουκάκι Παρεΐστικο σαν οικογενειακή αυλή Πολυασιατικό στον πιο πολυπολιτισμικό πεζόδρομο * Δεν είναι τυχαίο ότι το Django Gelato έχει γίνει τόσο διάσημο ανάμεσα στους Αθηναίους, αλλά και στους επισκέπτες και περα στικούς αυτής της πόλης. Βάζοντας πάνω απ’ όλα, όχι το κέρδος, αλλά την ποιότητα και τον σεβασμό στη γεύση, το αποτέλεσμα που έρχεται σε κυπελλάκι ή σε χωνάκι είναι αντάξιο όλων των προσδοκιών που δημιουργεί η φήμη του. Φυσικό παγωτό, χωρίς καθόλου συντηρητικά, φρέσκο και χειροποίητο, βασισμένο σε εποχικά υλικά και πρώτες ύλες μικρών παραγωγών, το Django Gelato σερβίρει καθημερινά έως 16 γεύσεις, ενώ την επόμενη μέρα νέες παρασκευές κοσμούν τη βιτρίνα. Η μαγική διαδικασία παρασκευής παγωτού είναι ορατή γιατί δεν υπάρχει τίποτα να κρύψουν! Επιπλέον, η λογική του reuse και του zero waste, όπως και του slow food που υιοθετήθηκε πολύ πριν γίνει μόδα, μαζί με όλα τα παραπάνω, δημιουργούν ένα παγωτό μοναδικής γεύσης και υφής που θέλεις να δοκιμάζεις ξανά και ξανά. Πολύχρωμο, οικείο, γευστικό, χαλαρό, αυθεντικό είναι λίγα από τα επίθετα που δίνουν σαφώς την εικόνα και την ουσία της Αυλής. Το μαγαζί που πρωτοέφερε επισκέπτες στον πεζόδρομο της Ολυ μπίου παραμένει διαχρονικό και ξεχωριστό. Ιδανικό για ολοήμε ρες επισκέψεις από το πρωί ως το βράδυ με καφέδες κλασικούς και σύγχρονους, πρωινά και brunch, ποικιλίες και αποστάγματα που μας ταξιδεύουν σε καλοκαιρινά βράδια κάπου μακριά από την πόλη. Στο ίδιο μαγαζί αιωνόβιοι κάτοικοι του Κουκακίου ρουφούν λαχταριστό ελληνικό, φοιτητές ξενυχτούν μέχρι πρωίας από την κοντινή Πάντειο, τσουγκρίσματα που αντηχούν σε όλο το δρόμο. Η αγάπη της γειτονιάς οδήγησε στην επέκταση της Αυλής ακρι βώς απέναντι ώστε καμία παρέα να μη μένει παραπονεμένη. Στο σταυροδρόμι που συναντιούνται Αθηναίοι, τουρίστες και όσοι επέλεξαν να κάνουν το Κουκάκι γειτονιά τους, δεν θα έπρε πε να λείπει μια γευστική πανδαισία που σε βολτάρει σε μέρη και γαστρονομίες εξωτικές. Εδώ και τέσσερα χρόνια, το Umami Panda, με προσεκτικά επιλεγμένες πρώτες ύλες, έχει δημιουρ γήσει ένα μενού γεμάτο με κινέζικες, ιαπωνικές, ταϋλανδέζικες επιλογές, ενώ πρόσφατα ανανεώθηκε. Όχι μόνο ανακαίνισε το χώρο με τις μπαμπού λεπτομέρειες, αλλά και το μενού με τη σεφ Άννα Αθανασοπούλου-Σαντασέττο να αναλαμβάνει τα ηνία στην κουζίνα. Χρώματα, αρώματα, γεύσεις και ταξιδιάρικη διάθεση σε περιμένουν τις καθημερινές από τις 17.00, ενώ τα Σαββατοκύ ριακα από τις 13.00. Django Gelato Βεΐκου 15, Κουκάκι | Τ.: 211 42 22 029 Fb: Django Gelato Athens | Ig @djangogelato_ath www.djangogelato.com Αυλή Γ. Ολυμπίου 4, Κουκάκι | T.: 21 1405 1412 Fb: Καφενειο η «Αυλη» | Ig: kafeneioavli Umami Panda Γ. Ολυμπίου 8, Κουκάκι | Τ.: 210 92 18 522 Fb: Umami Panda | Ig: umamipanda x Η ιστορία του ξεκινά στο νησί της Σύρου, τότε που με γάλες ουρές σχηματίζονταν έξω από ένα μικρό μαγαζί. Η φήμη του εξαπλώθηκε και από την πρωτεύουσα των Κυκλάδων ταξίδεψε και στην πρωτεύουσα της χώρας. Σήμερα, το Django Gelato είναι συνώνυμο της νοστι μιάς και της ποιότητας. * *
και στρατοπεδεύσεις. Εδώ
οι κραυγές είναι απαραίτητες.
Το 1922, ο Εμφύλιος και η περιπέτεια της Κύπρου είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της «αφηγηματι
κής» αντίληψης της Ιστορίας. Το δίπολο κραυγή-σιωπή
καλά κρατεί.
Η Μικρασιατική Καταστροφή, η συμπίεση-ακρωτηρι
ασμός, δηλαδή του Ελληνισμού στα όρια ενός στενού, δυτικοαναθρεμμένου και μίζερου Ελλαδικού κράτους και όχι το αντίθετο, έχει αποκρυσταλλωθεί στην συλλογική μνήμη. Με εικόνες, τραγούδια, αφηγήματα, συνήθειες, ομάδες, χορούς, πρόσωπα και τόσα πολλά ακόμη. Διχασμός και προδοσίες, ηρωισμοί και πόθοι, ένα μίγμα που δεν βολεύεται στα προκατασκευασμένα αφηγήματα με τα οποία μεγαλώνουν γενιές και γενιές.
100 χρόνια σιωπή, ψίθυροι, κραυγή Στην ιστορία μας υπάρχουν στιγμές που πονούν. Συ νήθως για αυτές δεν πολυσυζητάμε. Η σιωπή βολεύει, λειαίνει, αποκοιμίζει. Η άλλη όψη είναι η δημιουργία κυρίαρχων «αφηγημά των» και πάντα ένα δυο ακόμα «κόντρα αφηγήματα» για να δικαιολογούνται ρόλοι
Μέχρι η ιστορική έρευνα να εξυψωθεί πάνω από τα όποια αφηγήματα, εμείς δίνουμε χώρο σε «ψιθύρους»-ψηφιδω τά από ανθρώπους που επιχειρούν να συμβάλλουν στην αντοχή της μνήμης και στον προβληματισμό. Ευχαριστούμε τον Χρήστο Βοσκόπουλο, τον Δήμαρχο Καισαριανής για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε. Την Μάγδα Γεωργιάδου και τον Πάνο Τσιροζίδη για την παρουσίαση της ταινίας και της σειράς ντοκιμαντέρ «Από Πατρίδα σε Πατρίδα» , τον αγαπημένο μας φίλο Μάκη Διόγο για το κείμενο σχετικά με την ιστορία του Πανιωνίου, την αρχαιολόγο Ελισάβετ Μπαράκου και τη Νικολέτα Διαμαντάκου, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του φεστιβάλ «Μικρό Παρίσι των Αθηνών». Επιμέλεια αφιερώματος: Χρύσανθος Ξάνθης
Κείμενα: Μάγδα Γεωργιάδου Πάνος Τσιροζίδης
ξεκίνησαν από μια ερώτη ση του Πάνου Τσιροζίδη, πριν ενάμιση χρόνο: μπορούμε να κάνουμε μια σειρά ντοκιμαντέρ για τη Μικρασιατική Κληρονομιά; Η αντίδρασή μου ήταν ακαριαία. Άρχισα να του απα ριθμώ όσα βρίσκονται κυριολεκτικά γύρω
μας: τα τετράγωνα με τα προσφυγικά, το Χάραμα, ο Τσιτσάνης, το ρεμπέτικο, η Νήαρ Ηστ, ο μεγάλος Κώστας Πολίτης, η σπουδαία Δόμνα Σαμίου, τα ταβερνά κια της Καισαριανής, το Ιστορικό Αρχείο του ΚΕΜΙΠΟ-ΑΣΙ του Δήμου μας, οι ίδιοι μας οι γονείς που είναι δεύτερης γε νιάς Μικρασιάτες, κι εμείς τρίτη. Εμείς οι ίδιοι ήμασταν το αντικείμενο του ντοκι μαντέρ μας.
Όταν επανήλθα, ένα μήνα αργότερα, έχο ντας κάνει μια βασική έρευνα, διαβάζαμε έκπληκτοι τα στοιχεία που είχα συγκε ντρώσει. Σαν ταινία κυλούσε μπροστά μας η διαμόρφωση του σύγχρονου ελληνι κού πολιτισμού όπως τον ξέρουμε.
Ταξιδέψαμε από τον Βόλο και τη Σύρο μέ χρι την Καλαμαριά Θεσσαλονίκης και τον Βάλτο των Γιαννιτσών, πραγματοποιή σαμε κινηματογραφικές λήψεις σε όλα τα μεγάλα ιδρύματα και μουσεία Μικρασια τικού Ελληνισμού, κάναμε πάνω από πε νήντα συνεντεύξεις με πανεπιστημιακούς, ερευνητές, λαογράφους, επιχειρηματίες, αθλητές, μουσικολόγους, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, ιστορικούς, επισκεφθήκαμε διάσημους
αναδιανομή
γαιών, μέ χρι τις μεγάλες ευεργεσίες των πλούσιων
Μικρασιατών και το πλήθος των προσφύ
γων που αποτέλεσαν το βασικό εργατικό δυναμικό των μεγάλων εθνικών έργων.
Η σειρά αναδεικνύει το ρόλο των Μι
κρασιατών στη διαμόρφωση του σύγχρο
νου ελληνικού πολιτισμού, μέσα από την
επιρροή που άσκησαν στη λογοτεχνία και
την ποίηση, την εισαγωγή του σωματει
ακού και του γυναικείου αθλητισμού, την
επίδραση στην σύγχρονη ελληνική κουζί
να, τη μουσική, το χορό, το τραγούδι, το ελληνικό θέατρο, τον κινηματογράφο και
την ελληνική δισκογραφία. Η ανασυγκρότηση του ελληνικού κράτους μετά την ήττα της Μικρασιατικής εκστρα
τείας, η εγκατάσταση και αποκατάσταση 1,2 εκατομμυρίων προσφύγων σε μια χώρα με πληθυσμό μόλις τρία εκατομ μύρια, έναν αιώνα πριν, μοιάζει περισ σότερο με κινηματογραφική ταινία παρά με πραγματικότητα. Κι όμως συνέβη. Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες δεν ενσωματώ θηκαν απλώς στην ελληνική κοινωνία. Τη μεταμόρφωσαν. Αυτό το απίστευτο ταξίδι στο χρόνο υλο ποιήθηκε από μια μικρή ομάδα που ερ γάστηκε αδιάκοπα για 7 μήνες: Creative Director: Πάνος Τσιροζίδης, Σκηνοθέτης: Δημήτρης Κοτσέλλης, Διεύθυνση φωτο γραφίας: Δημήτρης Ζωγραφάκης, Αρχι συνταξία: Μάγδα Γεωργιάδου, Επιμέ λεια παραγωγής: Πέτρος Αδαμαντίδης, Οργάνωση παραγωγής: Πέτρος Μαντού βαλος, Μοντάζ: Σάκης Γαλάνης, Τόλης Αποστολίδης, Έρευνα Αρχείου: Μαριάννα Κοντούλη, Μουσική: Γιώργος Γουρζουλί δης.
Επιστημονικοί σύμβουλοι της σειράς ήταν δύο νέοι επιστήμονες και ερευνητές, ο Αν δρέας Μπαλτάς, Διδάκτωρ Πολιτικής
Επιστήμης & Ιστορίας Παντείου Πανεπι
στημίου και ο Δημήτρης Καμούζης, Ιστο
ρικός, Ερευνητής
Ο Δήμος Καισαριανής και το ΚΕ.ΜΙ. ΠΟ.-Α.Σ.Ι. μού έκαναν τη μεγάλη τιμή να προβάλλουν το ντοκιμαντέρ «Από Πατρίδα σε Πατρίδα», το οποίο εμπνεύστηκα, σκηνοθέτησα και για το οποίο έγραψα τη μουσική και τους στίχους για το τραγούδι που ακούστηκε στους τίτλους τέλους, στον Δημοτικό Κινηματογράφο «Cine ΑΙΟΛΙΑ». Η «ΑΙΟΛΙΑ» γέμισε με ανθρώπους, συγκίνηση και μνήμες. Το ζεστό χειροκρότημα στο τέλος της προβολής, έσβησε από μέσα μου την αγωνία που έχει κάθε δημιουργός όταν το έργο του εκτίθεται στο κοινό. Η Καισαριανή είναι ο τόπος που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Με αυτή τη δουλειά ίσως να έδωσα πίσω κάτι ελάχιστο από αυτό που έχω πάρει. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Δήμαρχο Χρήστο Βοσκόπουλο που στήριξε το όραμά μου, το οποίο συναντήθηκε με το δικό του για την επέτειο των 100 χρόνων και τον
απαιτητική και όμορφη περιπέτεια. Οι συντελεστές της ταινίας Σκηνοθεσία: Πάνος Τσιροζίδης, Διεύθυνση φωτογραφίας: Δημήτρης Ζωγραφά κης, Αρχισυνταξία: Μάγδα Γεωργιάδου, Επιμέλεια παραγωγής: Πέτρος Αδαμα ντίδης, Οργάνωση παραγωγής: Πέτρος Μαντούβαλος, Μοντάζ: Δημήτρης Αρά πογλου, Μουσική: Γιώργος Γουρζουλίδης
Όλα
απογόνους σπουδαίων Μικρα σιατών, συλλέκτες πολύτιμων αντικειμέ νων, κινηματογραφήσαμε προσφυγικές γειτονιές και σπάνια μουσειακά εκθέματα. Τώρα, αποκαλύπτουμε για πρώτη φορά πολύτιμο αρχειακό υλικό και αφηγούμα στε μοναδικές ιστορίες για 1,2 εκατομμύ ριο πρόσφυγες που έφτασαν στην Ελλάδα πριν 100 χρόνια με μοναδική αποσκευή έναν αξιοθαύμαστο πολιτισμό. Η σειρά εξιστορεί πώς οι Μικρασιάτες πρόσφυγες μεταμόρφωσαν τον Ελλαδικό χάρτη, το αστικό τοπίο και την ελληνική κοινωνία και οικονομία: από τη θεμελί ωση της ελληνικής βιομηχανίας και την
των Οθωμανικών
του Κέντρου Μικρασια τικών Σπουδών. Χωρίς την καθοδήγησή τους, η δημοσιογραφική έρευνα για αυτή τη σειρά θα ήταν κυριολεκτικά αδύνατη. Από πατρίδα σε πατρίδα Έρευνα σειράς ντοκιμαντέρ Μια ταινία του Πάνου Τσιροζίδη
Μιχάλη Γρύλλη που είναι «η ψυχή της ΑΙΟΛΙΑΣ». Ευχαριστώ επίσης τη Μαρία Αλαμανή που ερμήνευσε μαγικά το τραγούδι της ταινίας. Μα πάνω απ’ όλα ευχαριστώ τους πολύτιμους συνεργάτες μου, τους οποίους έβαλα σε μια μεγάλη,
μιας
τα οποία ήταν αδιανόητα για
την Ελλάδα των αρχών του
20ού αιώνα. Ήρθαν, έχτισαν
Δήμαρχος
από την πλήρη απογοή τευση μέχρι τη δόξα. Κι αυτό γιατί στην ουσία το να έχεις σχέση με αυτή την πόλη ση μαίνει
από την αρχή μια συνοικία, ρίζωσαν, αγωνίστηκαν, μπή καν στην Εθνική Αντίσταση, έζησαν όλη την ταραχή της εποχής.
Σήμερα, αυτή η πόλη προ σπαθεί να επιβιώσει στις νέες συνθήκες. Δυσκολεύεται να διαχειριστεί το παρελθόν της με τρόπο που να της εξασφα λίσει κάτι από το μέλλον της. Όπως είχε πει και ο Churchill για τα Βαλκάνια «παράγουν περισσότερη ιστορία από αυτή που μπορούν να κατα ναλώσουν». Δυστυχώς υπολείπεται σε πολλά πράγματα των άλ λων συνοικιών. Από επιλογή συγκεκριμένων πολιτικών, έμεινε να κοιτάζει προς τα πίσω, να γραπώνεται από το παρελθόν για να επιβιώσει. Εμείς προσπαθούμε να κοι τάξουμε το μέλλον θαρραλέα.
ο πνευματικός μου δάσκα λος, ο νονός μου. Με βγάζει έξω στο δρόμο, στην κεντρι κή λεωφόρο και μου λέει: «Έλα να δεις». Ήταν πρωί, ίσα ίσα που χάραζε, ο ήλιος ήταν μπροστά μου και αρχί ζει: «Βλέπεις αυτή τη γειτο νιά; Κοίταξε να δεις πώς θα ξεκινήσεις την έκθεσή σου: η γειτονιά μας ανηφορίζει σιγά σιγά χωρίς να λαχανιάζει προς το μενεξεδένιο βουνό». Έχω συνεχώς μπροστά μου την εικόνα του ήλιου και το πρώτο φως να ξεπροβάλει από τον Υμηττό. Κάθε μέρα μια καινούργια αρχή! Αυτό είναι η παιδική μου ηλι κία στην Καισαριανή.
Πώς νιώθετε για τις επε τείους; Τι γίνεται στα 101 χρόνια;
μένου να παραχθεί κάτι χρή σιμο για τη δεδομένη στιγμή, αλλά και μελλοντικά. Η επέτειος των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Κα ταστροφή συμπίπτει με την απαρχή της πόλης μας. Η φετινή επέτειος είναι μια ευ καιρία να μιλήσουμε για την πόλη μας, να μνημονεύσουμε τους προγόνους μας, να θυ μηθούμε τις χαμένες πατρί δες, αλλά κυρίως να μιλήσου με για τη νέα μας πατρίδα. Επίσης η μνήμη, ως φορέας ιστορίας, συμπυκνώνει τη θύ μηση και σου διδάσκει πράγ ματα για την ταυτότητά σου. Όσο η μνήμη είναι αλώβητη, η ταυτότητά σου παραμένει ισχυρή. Ειδικά σε έκρυθμες εποχές,
ιστορία
Τι αναμνήσεις έχετε από
την παιδική σας ηλικία;
Όταν έγραψα την πρώτη μου έκθεση,
είναι μια πρόφαση να μιλήσουμε για κάτι. Όσο με γαλύτερο είναι αυτό το κάτι, όσο περισσότερος χρόνος έχει περάσει, που σημαίνει ότι θα περιέχει
μια αποτίμηση, τόσο πιο έντονο μπορεί
είναι το επετειακό γεγονός. Η επέτειος
ένα αποτέλεσμα της ιστορίας, να ξέρουμε για τί είμαστε εδώ και γιατί εί μαστε αυτό που είμαστε.
εκδηλώσεις
ΣΎΝΕΝΤΕΎΞΗ ΧΡΗΣΤΟΎ ΒΟΣΚΟΠΟΎΛΟΎ
Οι επέτειοι είναι μια κατα σκευή γιατί και ο χρόνος, ο τρόπος με τον οποίο τον χω ρίζουμε, είναι αυθαίρετος. Οι επέτειοι
και
να
είναι μια δράση αποτίμησης, επανελέγχου, αλλά και ένταξης νέων πλη ροφοριών και προσεγγίσεων στο δημόσιο διάλογο, προκει
σε καταστάσεις που η
είναι ανταριασμένη, το να γνωρίζεις την ταυτότη τά σου σε ενδυναμώνει ώστε να αντιμετωπίσεις τα τρέχο ντα. Οι Κινέζοι έλεγαν: «Σου εύχομαι να μη ζήσεις σε εν διαφέροντες καιρούς», εννο ώντας λιμούς, καταποντι σμούς, πολέμους κ.λπ. Εμείς ζούμε σε ενδιαφέροντες και ρούς. Οφείλουμε να ξέρουμε ότι είμαστε
Τι
υλοποιεί ο Δήμος Καισαριανής με Πώς είναι να είναι κανείς Δήμαρχος
τέτοιας συ νοικίας; Το να είσαι
σε μια τέτοια συνοικία περιποι εί τιμή και πρόκληση. Σου εξασφαλίζει ότι θα ζήσεις όλη την γκάμα των συναισθημά των,
ότι έχεις σχέση με την ίδια την ιστορία. Η ιστορία ποτέ δεν σε αφήνει ήσυχο. Η Καισαριανή είναι ένας τό πος που έχει εγγράψει στο σώμα της την ιστορία του 20ού αιώνα, με μεγάλα γε γονότα να έχουν αποτυπωθεί στο χώρο. Είναι φορέας ιστο ρικής μνήμης. Αυτό ήταν και το αντικείμενο του Διδακτο ρικού μου στο Εθνικό Μετσό βιο Πολυτεχνείο, «Ιστορική Μνήμη και Κτισμένο Περι βάλλον – η Καισαριανή, ένα παράδειγμα», το Σκοπευ τήριο, η προσφυγιά, με λίγα λόγια η ταυτότητά μας. Με μια Καταστροφή γεννή θηκε η Καισαριανή. Οι άν θρωποί της λαϊκοί, αλλά με αστική καταγωγή, φορείς πολιτισμού και πραγμάτων,
ως παιδί, με θέμα την πόλη μου, με βοήθησε «Ας διαβάσουμε και ας ταξιδέψουμε» Η φετινή επέτειος είναι μια ευκαιρία να μιλήσουμε για την πόλη μας, να μνημονεύσουμε τους προγόνους μας, να θυμηθούμε τις χαμένες πατρίδες, αλλά κυρίως να μιλήσουμε για τη νέα μας πατρίδα.
αφορμή την επέτειο των
100 χρόνων;
Η προοπτική στο μέλλον εί
ναι που δίνει νόημα στο πα
ρόν και το παρόν παράγεται από το παρελθόν. Είναι μια διαλεκτική αλληλουχία. Οι εκδηλώσεις που επιλέξα
με για την επέτειο των 100 χρόνων βασίζονται σε αυτό
το σκεπτικό. Ξεκινήσαμε από την Καταστροφή, διανύσαμε έναν αιώνα, με όλες του τις περιπέτειες, στο επίπεδο των ιδεών και των γεγονότων, και φτάνουμε στο σήμερα όπου παραμένει ζωντανή η ανάγκη για ένα αφήγημα του ποιοι είμαστε. Δηλαδή πάλι γυρνάμε στο ζήτημα της ταυ τότητας. Ποιο είναι το αφή γημα αυτής της χώρας στην οποία οι Μικρασιάτες συνέ βαλαν τα μάλα, της οποίας άλλαξαν την πορεία; Όχι μόνο πληθυσμιακά, αλλά και πολιτισμικά. Η σκέψη μου για τις εκδη λώσεις ήταν να ακολουθήσω αυτή την αλληλουχία για να καταλήξω στο μέλλον. Εκ δώσαμε ένα βιβλίο μικρών διηγημάτων εμπνευσμένων από φωτογραφίες του Ιστο ρικού Αρχείου
πραγματοποιεί μια τέτοια δι οργάνωση. Τα πρακτικά του Συνεδρίου θα συγκεντρωθούν
σε μια έκδοση, με στόχο να εμπλουτίσουμε με αυτήν τη βιβλιογραφία, παραδίδοντας το υλικό αυτό, όχι μόνο στην πόλη της Καισαριανής, αλλά και σε βιβλιοθήκες οργανι σμών, ερευνητικών ιδρυμά των, συλλόγων και Κέντρων Μικρασιατικού Πολιτισμού.
Αυτή θα είναι η παρακατα
θήκη μας, από σεβασμό στην κληρονομιά μας, στην κατα γωγή μας και στην ιστορία.
αρχιτεκτονική τους ποιότη
τα; Φανερώνουν στοιχεία
του τρόπου που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν τη ζωή. Ο
τρόπος που σχεδιάζει κανείς
στο χώρο τις διαδρομές της καθημερινότητάς του, απο
τελεί ιστορικό στοιχείο που πρέπει να διατηρηθεί. Το πού
Τι σχεδιάζετε για το μέλ λον;
Ο Δήμος Καισαριανής, λοι πόν, σε συνεργασία με το Μεταπτυχιακό Πρόγραμ μα Projective Cities του Architectural Association του London School of Architecture και το Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπι στημίου της Κύπρου υλοποι ούν ένα πρότυπο ερευνητικό και σχεδιαστικό πρόγραμμα με τίτλο «1922 - 2022: Γει τονιές προσφύγων. Βιωσιμό τητα και πολιτιστική κλη ρονομιά: η περίπτωση της Καισαριανής». Πρόκειται για την πρώτη επιστημονική έρευνα που έχει διεξαχθεί ποτέ για την πόλη της Καισαριανής, έναν από τους τέσσερις πρώτους προσφυγικούς συνοικισμούς που δημιουργήθηκαν στη χώρα για να στεγάσουν τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Σχεδόν 100 φοιτη τές συμμετέχουν σε αυτό το 3ετές πρόγραμμα μελέτης. αποκατάστασης, διατήρησης και ανάδειξης του κτιριακού αποθέματος της Καισαρια νής, μελετώντας τα ιδιαίτερα χωρικά, κοινωνικά, ανθρω πολογικά και ιστορικά χαρα κτηριστικά της.
Τι ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν, για παράδειγμα, τα προσφυγικά ως προς την
θα τοποθετηθεί η κρεβατο κάμαρα κι αν το καθιστικό είναι διαχωρισμένο από την κουζίνα υποδηλώνει μικρές αποφάσεις που αφορούν την καθημερινότητα της ζωής σου, τον τρόπο που βλέπεις τις κοινωνικές σου σχέσεις, τις οικογενειακές κ.λπ. Εκτός αυτών όμως, η διατή ρησή τους αφορά και μια προ σπάθεια να επιβιώσει ένα μο ντέλο ζωής που εκλείπει πια και βασίζεται στη συντροφι κότητα, την αδελφικότητα, την αλληλεγγύη. Όπως έχτι σαν αυτά τα σπίτια «ρεφενέ», έφτιαχναν το σπίτι του ενός, μετά πήγαιναν κι έφτιαχναν το σπίτι του άλλου. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να βρούμε τρόπο να επιβιώσει όλο αυτό ως μοντέλο ζωής. Μας αδικεί που το αφήνουμε να γλιστράει μέσα από τα χέ ρια μας. Αυτή είναι η μνήμη, ως ερμηνεία πλέον και όχι ως παράθεση ιστορικών γεγονό των. Από αυτή τη μελέτη θα προ κύψει μια δίμηνη έκθεση όπου θα παρουσιαστούν τα σχέδια των φοιτητών, η τελευταία εσπερίδα του Ανοιχτού Δι αρκούς Συνεδρίου, στις 19 Δεκεμβρίου 2022 και μια πλούσια έκδοση, γιατί εμείς αγαπάμε τις εκδόσεις. Ανησυχείτε για τις εξελί ξεις και την επικαιρότητα;
ρατσισμό, την ξενοφο βία, την επιθετικότητα της Τουρκίας;
100χρονη διαρκή ήττα, από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ αντιλαμβάνεται εαυτόν ως Οθωμανική Αυτοκρατο ρία, με τα τότε σύνορά της. Είναι αναμενόμενο να δια τηρούν μια τάση επανακα τάληψης παλαιών κτήσεων. Αυτό το σκεπτικό αποτελεί το υπόβραθρο της εξωτερι κής πολιτικής της Τουρκίας και δεν αναμένεται να πάψει. Άλλωστε είναι επιθετικοί σε κάθε κατεύθυνση, όχι μόνο προς εμάς, γιατί σε κάθε κα τεύθυνση εκτεινόταν η Οθω μανική Αυτοκρατορία. Θέλει προσοχή και νηφαλιό τητα. Νομίζω ότι η Ελλάδα έχει μια σωστή προσέγγιση στα ελληνοτουρκικά. Τα υπόλοιπα είναι ακόμη χειρότερα όμως. Γιατί η Τουρκία είναι ένας ορατός κίνδυνος. Η ξενοφοβία, ο ρα τσισμός και η μισαλλοδοξία δηλητηριάζουν τους ανθρώ πους και την κοινωνική ζωή. Είναι πολύ πιο βάρβαρα και εκπορεύονται από τις μεγά λες μεταλλάξεις που έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρό νια σε όλα τα επίπεδα. Είναι φαινόμενα που δείχνουν μια βαθιά συντηρητικοποίηση των κοινωνιών, τα μεγάλα και οξυμένα διεθνή προβλή ματα, γιατί η παγκοσμιοποί ηση δίνει πλέον στα γεγονότα υπερβολικά ευρύ ορίζοντα και διαστάσεις. Οι κοινωνίες κατακερματίζο νται εκ των έσω. Η θέαση για το μέλλον δηλαδή θολώνει. Νέοι φασισμοί καραδοκούν. Αισθάνομαι πολύ άσχημα για αυτ, αλλά προσπαθώ να κάνω και κάτι. Για το ρατσι σμό, λένε, το φάρμακο είναι να ταξιδέψεις, για το φασισμό είναι να διαβάσεις. Ε, ας διαβάσουμε και ας τα ξιδέψουμε.
του ΚΕΜΙ ΠΟ-ΑΣΙ με τίτλο «Κι όμως Θυμάμαι: 100 χρόνια από τον Ξεριζωμό». Ξεσκονίσαμε τις μνήμες, γράφτηκαν κείμε να που συχνά συνδυάζουν τη μυθοπλασία με την ανάμνη ση. Πρόκειται για την πρώ τη έκδοση στην ιστορία του ΚΕΜΙΠΟ-ΑΣΙ του Δήμου Καισαριανής στα 28 χρόνια της ιστορίας του. Η αποτίμηση των γεγονό των, η καθαρή ιστοριογρα φία, η ιστορική σχέση με τα πράγματα αποτυπώνεται μέσα από το Ανοιχτό Διαρκές Συνέδριο που διοργανώνου με. 16 εσπερίδες, 54 ερευνη τές, καθηγητές πανεπιστημί ων, εκπρόσωποι φορέων από την Ελλάδα και το εξωτερι κό, παρουσιάζουν τις έρευ νές τους και τη γνώση τους. Είμαστε ο μόνος Δήμος που
Το
Όταν η ιστορία αφήνει εκκρε μότητες, αυτό συχνά εκφρά ζεται και με επιθετικότητα. Η αστική τάξη της Τουρ κίας θεωρεί ότι είναι σε μια
Μικρά
Ασία. Σμύρνη. 19ος αι ώνας. Ο αθλητισμός και ο πολιτισμός αναπτύσσονται ραγδαία. Ιδρύονται σωματεία. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1890, νεαροί από επι φανείς ελληνικές οικογένειες της Σμύρνης ιδρύουν τον Μουσικό και Γυμναστικό Σύλλογο «Ορφεύς» με σκοπό «τη μου σικήν και γυμναστικήν διαπαιδαγώγησιν
των μελών του».
Τρία χρόνια αργότερα, μέλη του Ορφέα
που επιθυμούσαν να δοθεί μεγαλύτερη
έμφαση στις αθλητικές δραστηριότητες, αποχώρησαν και το επόμενο έτος ίδρυ σαν τον Αθλητικό Σύλλογο «Γυμνάσιον» κι έθεσαν ως αποκλειστικό στόχο «την ανάπτυξιν και διάδοσιν του γυμναστι κού αισθήματος παρά τη νεολαία». Το «Γυμνάσιον» ίδρυσε γυμναστήριο, διορ γάνωσε πεζοπορικές εκδρομές και από το 1896, δημόσιους αγώνες στο στάδιο του Μπουρνόβα, προαστίου της Σμύρ νης, οι οποίοι από τις εφημερίδες της πό λης «βαφτίστηκαν» Πανιώνιοι Αγώνες. Πρωτοποριακό σωματείο το «Γυμνάσι ον», καθώς οι αθλητές του είχαν πλήρη αθλητικό εξοπλισμό: φανέλες, σορτσάκια, παπούτσια με καρφιά κ.λπ, γεγονός που προξενούσε εντύπωση όταν μετέβαιναν για αγώνες σε άλλες πόλεις, όπως στην Τήνο το 1895, στα Τήνια. Το «Γυμνάσιον Σμύρνης» στις 12 Ια νουαρίου του 1897 είναι ανάμεσα στα 28 ιδρυτικά σωματεία του Συνδέσμου Ελλη νικών Γυμναστικών
Ο σύλλογος απέκτησε αμέσως εννιά
αθλητικά τμήματα: Στίβου, γυμναστικό, κωπηλασίας, κολύμβησης, σκοποβολής, ξιφασκίας, ποδηλασίας, τένις και ποδο
σφαιρίσεως, δύο περιηγητικά: πεζοπορικό
και εκδρομών και τρία αφιερωμένα στις
τέχνες: μουσικό, καλλιτεχνικό, φιλολογι
κό. Το 1919, ο Πανιώνιος ήταν το πρώτο Ελληνικό σωματείο που ίδρυσε τμήματα
βόλεϊ και μπάσκετ.
Κάθε χρόνο ο σύλλογος διοργανώνει στη Σμύρνη τους Πανιώνιους Αγώνες όπου
συμμετείχαν με τους καλύτερους αθλητές
τους όλα τα σωματεία της Σμύρνης και
πολλά από πόλεις της Μικρασίας, την Κωνσταντινούπολη, Λέσβο, Σάμο, Αθή
να, Πειραιά, Πάτρα, Αλεξάνδρεια, Κύπρο
καθώς και αγγλικοί, αρμένικοι και τούρ κικοι σύλλογοι.
Ο «μαύρος» Σεπτέμβρης
Το Σεπτέμβριο του 1922, ήρθε η τραγι κότερη στιγμή στην ιστορία του Πανιω νίου, η Μικρασιατική Καταστροφή και ο
ξεριζωμός του συλλόγου από τη Σμύρνη. Ο τουρκικός στρατός εισβάλλει στην πόλη και την παραδίδει στις φλόγες. Ο πρωτο πόρος σύλλογος του ελληνικού αθλητι σμού βρέθηκε διαλυμένος και σκορπισμέ νος στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. 23 αθλητές του χάθηκαν στη μικρασιατική λαίλαπα, μαζί με τον πρώτο Πρόεδρο του συλλόγου Μητροπολίτη Χρυσόστομο Σμύρνης που σφαγιάσθηκε από τους Τσέ τες του Κεμάλ. Ο σύλλογος θα είχε διαλυθεί, όπως τόσα άλλα μικρασιατικά σωματεία, αν δεν υπήρχε το πείσμα και η επιμονή του προέδρου Δημητρού Δάλλα. Ο Δάλλας, μόλις πάτησε το πόδι του στην Αθήνα, άρχισε να αναζητά σε προσφυγικούς κα ταυλισμούς τα «παιδιά» του, τους αθλη
τές του Πανιωνίου. Κατάφερε να εντοπί σει γύρω στους 20: Καραμπάτη, Ρετέλα, Σημηριώτη,
Σύντομα ο Δάλλας συγκρότησε μια προ σωρινή Διοικούσα Επιτροπή με επιφανή μέλη της σμυρναϊκής κοινωνίας που είχαν επιβιώσει κατά την καταστροφή (Αθη νογένη, Σπεράντζα, Σαριδάκη, Κασ σάρ, Στεφ. Αλευρά, Γ. Αλευρά, Ηλιάδη, Σταμέλο κ.ά.) και εξασφάλισε στέγη για το σωματείο στα αποδυτήρια του Πα ναθηναϊκού Σταδίου. Μόλις δύο μήνες μετά την καταστροφή, στις 12 Νοεμβρίου 1922, τελέστηκαν τα εγκαίνια των γρα φείων και στις 20 Νοεμβρίου συγκρο τήθηκε το πρώτο Δ.Σ. στην προσφυγιά. Αρχικά λειτούργησαν δύο μόνο τμήματα: αθλητισμού με εφόρους τους Αγγελομάτη και Καραμπάτη και ποδοσφαίρου με εφό ρους τους Βαλτζή και Γροσομανίδη. Ο Δημητρός Δάλλας μέχρι το 1926 δεν είχε σπίτι και κοιμόταν στο δωμάτιο του συλλόγου στο Στάδιο, απλώνοντας κάθε βράδυ ένα στρώμα πάνω στο ξύλινο γρα φείο. Οι αγώνες του σύντομα απέδωσαν καρπούς
Ποδοσφ. Συλλόγου “Απόλλων” Σμύρνης». 134 χρόνια από την ίδρυσή του, 100 χρό νια
Μικρασιατική καταστροφή.
Πανιώνιος είναι η ζωντανή ιστορία
Μικρασιάτικου αθλητισμού.
Αθλητικών Σωμα τείων ΣΕΓΑΣ. Στις 17 Οκτωβρίου του 1898, Ορφέας και Γυμνάσιον αποφασίζουν τη συνένωση τους. «Τα ενταυθα σωματεία ‘‘Γυμνάσι ον’’ και ‘‘Ορφεύς’’ ηνώθησαν εις εν, χάριν μειζόνων δια την ομογενή νεότητα απο τελεσμάτων, υπό τον τίτλον ‘‘Πανιώνιος Σύλλογος’’…». Σσκοπός του Πανιωνίου ήταν: «πρωτίστως η ανάπτυξις της γυ μναστικής και του αθλητικού αισθήματος παρά τη σμυρναϊκή νεολαία και κατά δεύ τερον λόγον η διέγερσις και διάδοσις του μουσικού αισθήματος». Το πρώτο Δ.Σ. αποτελούσαν οι κύριοι Βαλλιάνος, Δάλλας, Δουλγερίδης, Διακί δης, Καλλιγάς, Μακρυποδάρας, Υπερί δης και Φατσέας.
Πάρσαλη, Παπαγιαννόπου λο, Ζαδέ, Ζαμαρία, Σκιαδά, Μανιατίδη, Χαϊδεμένους, Καρακώστες, Πουλάκη κ.ά. και το γυμναστή Σοφοκλή Μάγνη, ο οποίος ανέλαβε την προγύμνασή τους αμισθί!
και στις 15 Ιανουαρίου 1923 η ποδοσφαιρική ομάδα του συλλόγου κάνει την παρθενική της εμφάνιση στο πρωτά θλημα ΕΠΣ Αθηνών-Πειραιώς 1922-23 εναντίον του Παναθηναϊκού: «Σήμερον εν τω Ποδηλατοδρομίω του Ν. Φαλή ρου πρώτη εμφάνισις των σμυρναϊκών ποδοσφαιρικών σωματείων εις επισήμους αγώνας. Ώρα 2 1/4 μ.μ. Πανιώνιος Γυ μναστικός Σύλλογος εναντίον Παναθη ναϊκού Αγωνιστικού και Ποδοσφαιρικού Ομίλου. Ώρα 4 μ.μ. Αθηναϊκός Αθλητικός Σύλλογος εναντίον
από τη
Ο
του
Της προσφυγιάς καμάρι… Μάκης Διόγος
αιώνα. Μια πραγματική και αλη θινή ζωή δεκαετίας που ελάχιστα βιβλία ιστορίας και αρχεία καταγράφουν και σώ ζουν. Κι όμως, το προσωπικό αρχείο ενός Έλ ληνα της Πόλης, του Κώστα Βαλλή, περιλαμβάνει 17 παλιοκαιρισμένες καρτ ποστάλ, ως οικογενειακό κειμήλιο, που αγοράστηκαν κάποτε σ’ ένα παλαιοπω λείο της Κωνσταντινούπολης από τον παππού του, με αυτά τα στιγμιότυπα. Στη δεκαετία του ’70 ένας φραγκολεβα ντίνος της Πόλης, κάνοντας βόλτα στα παλαιοπωλεία κοντά στο Ταξίμ, αγόρασε αυτές τις καρτ ποστάλ. Έχοντας παντρευ τεί Ελληνίδα της Κωνσταντινούπολης, με καταγωγή από την Καππαδοκία, έβλεπε σ’ αυτές τις εικόνες το μαρτυρικό παρελ θόν της οικογένειάς της. Λίγο πριν στρα τευτεί ο εγγονός του στο ελληνικό σώμα, του της έδωσε, θέλοντας να νοηματοδοτή σει τη θητεία του με έναν τρόπο. Η έκθεση φωτογραφίας «Το
στρατού με κοινό
Στον απέναντι τοίχο της έκθεσης, στα
χρόνια που ακολούθησαν την καταστρο
φή και τον ξεριζωμό, αποτυπώνονται άν
θρωποι στη μετάβασή τους. Γυναίκες με
ρούχα χιλιομπαλωμένα και τα λεχούδια
αγκαλιά, δεκάδες προσφυγόπουλα κου
ρεμένα με την ψιλή να γεμίζουν ασφυκτι
κά το σχολείο του χωριού, ζωή στημένη
σε παράγκες, σε κάμπους μακρινούς και
ορεινά χωριά ανά την Ελλάδα.
Το φωτογραφικό αρχείο, το οποίο είναι ευγενική παραχώρηση του Κέντρου Μι κρασιατικών Σπουδών, μας ταξιδεύει
στην μετέπειτα Ελλάδα. Μια Ελλάδα
που παραιτήθηκε από το όνειρο των δύο
ηπείρων και των πέντε θαλασσών με αι ματηρό κόστος, σαν μια σαδιστική επανά ληψη του Τρωικού πολέμου και της κόστι σε άλλα δέκα χρόνια για να ορθοποδήσει. Ο επισκέπτης της έκθεσης θα έχει την ευκαιρία να δει την ιστορία της Μικρα σιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής αποτυπωμένη όχι σαν το όραμα της Με γάλης Ιδέας που έμεινε ανολοκλήρωτο, σαν άλλο υφαντό της πιστής Πηνελόπης στη μακρινή Ιθάκη, αλλά ως την πραγμα τικότητα των ανθρώπων που υπηρέτησαν αυτή την ιδέα, εκούσια ή ακούσια. Η φωτογραφική έκθεση «Το Πέρασμα» θα διαρκέσει από τις 2 έως και τις 9 Οκτω βρίου, στον πολυχώρο Match Point, Αινι άνος 1 (πεζόδρομος ΓΣΕΕ, στάση μετρό Βικτώρια), στα πλαίσια της διοργάνωσης
Ηάλωση ενός κοτετσιού ή η ανά γνωση εφημερίδας στο φυλάκιο, ένας υπαίθριος αγώνας ελληνο ρωμαϊκής πάλης ή το κανάκεμα ενός κου ταβιού, σίγουρα αποτελούν ανορθόδοξες σκηνές που επιδιώκει να αποτυπώσει ένας φωτογράφος, ως αναμνήσεις του πιο δρα ματικού πολέμου για τον ελληνισμό του 20ού
Πέρασμα», σε έρευνα και επιμέλεια της Νικολέττας Διαμαντάκου και θεματική συμμετοχή της Ελισάβετ Μπαράκου, στα πλαίσια του φεστιβάλ «Το μικρό Παρίσι των Αθηνών», περιλαμβάνει δύο τοίχους που σημειολογικά ενώνουν τις δύο άκρες του Αιγαίου, πριν και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Ο φωτογραφικός φακός κάθε άλλο παρά αποτυπώνει χάρτες και νίκες, ιδανικά και μεγαλοϊδεατισμό. Συλλαμβάνει τη ζωή των Ελλήνων ηρώων, που πολέμησαν στο μικρασιατικό μέτωπο, αποδομώντας την με την πιο τρυφερή και ανθρώπινη ματιά. Στρατιώτες κάθε ηλικίας, με πο λυμορφικές καταβολές και ανάγκες απ’ όλη την Ελλάδα του τότε, συναντήθηκαν στην ίδια μεραρχία, ενδύθηκαν το χακί για να συγκροτήσουν ένα ενιαίο σώμα
στόχο.
του φεστιβάλ «το μικρό Παρίσι των Αθη νών». Ώρες λειτουργίας: 11.00 έως 13.00 και 17.00 έως 21.00. Το μικρό Παρίσι των Αθηνών, από το 2013, μπολιάζει τους δρόμους πέριξ του Μεταξουργείου με πολιτισμό. «Το 1922: πυλώνας στο σήμερα» είναι το φετινό του θέμα και μέσα από ποικίλες δράσεις, μου σική θέατρο, διαλέξεις, εικαστικές εκθέσεις και δράσεις δρόμου, επιδιώκει να αποδώ σει το πολιτιστικό αποτύπωμα της Σμύρ νης στην Ελλάδα του σήμερα. Ελληνορωμαϊκή πάλη | Μικρά Ασία, 5 Ιουνίου 1922 Ο ιερέας | Μικρά Ασία, 10 Νοεμβρίου 1921 Άλωσις πουλερικών | Κιουτάχεια, Ιούλιος 1921 Μικρασιατικό Μέτωπο | Μικρά Ασία, 1922 Cartes Postales Ελισάβετ Μπαράκου | Aρχαιολόγος
Π Α ΜΕ ΣΤΑ «ΞΎΛΙΝΑ» ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝ Η Σ Στο πάρκο του Αϊ Γιάννη, ένα κατάφυτο πάρκο στο τέλος της Λεωφό ρου Εθν. Αντιστάσεως, λειτουργούν από τη δημοτική επιχείρηση ένα καφέ και ένα αναψυκτήριο που προσφέρουν ροφήματα, αναψυκτικά, γρήγορα σνακ, μεζεδάκια και αποστάγματα για να απολαύσεις και κα θήμενος την ομορφιά των δέντρων και της φύσης. Ο λόγος για τα περίφημα «Ξύλινα» της Καισαριανής· μία όμορφη λύση για μικρούς και μεγάλους. Μπορείς να κάτσεις στο τραπεζάκι σου και να απολαύσεις το τοπίο που δε βρίσκεις εύκολα μέσα στην πόλη, αλλά και επιπλέον παροχές, αφού παράλληλα λειτουργεί ανακαινισμένος παιδότοπος στον οποίο οι γονείς μπορούν να διοργανώσουν τα πάρτυ των μικρών τους για τα γενέθλιά τους, και όχι μόνο. Στα συν, η ανακαινισμένη παιδική χαρά του Δήμου, όπου οι μικροί επι σκέπτες μπορούν να απολαύσουν με ασφάλεια το παιχνίδι τους.Την Καισαριανή αξίζει κάποιος να την επισκεφθεί όχι μόνο για τη «βαριά» Ιστορία που έχει ποτίσει όλους τους δρόμους της. Αξίζει να την επι σκεφθεί για να απολαύσει και όλα όσα του παρέχει η δημοτική επιχεί ρηση αυτής της γειτονιάς. «Τα Ξύλινα» Πάρκο Αγίου Ιωάννη Λεωφ. Εθνικής Αντιστάσεως 236 Τ.: 210 72 19 288 fb: Τα Ξύλινα - Καισαριανή Αναψυκτήριο «Καλοπούλα» Αισθητικό Δάσος Ύ μηττού Τ.: 694 88 31 009 01 02
καμιά γλωσσά. Όπως στην Πελοπόννησο, όπου ο καθένας μιλάει τη δική του διάλεκτο και μετασχηματίζει τις λέξεις
H Χατζηπαντελή, η νέα κριτής του GNTM, δεν είναι μόνο ένα ενιαίο, αδι αίρετο και κινούμενο φρύδι, όπως με μια πρώτη, επιφανειακή ματιά μπορεί να πιστέψεις. Είναι και μια τεράστια σύγχρονη γλωσσολόγος, ένα φυσικό ταλέντο άνευ προηγουμένου στην κατασκευή νέων λέξεων και εννοιών – παρότι δε γνωρίζει
κατά το δοκούν κρατώντας ένα βασικό πυρήνα, δηλαδή ήντουσαν, ήσαντο, ησαντόσαντε, ηστουνταν, κλπ, έτσι και η Χατζηπαντελή επιλέγει από μια διάλεκτο αποτελούμενη από κυπρι ακά, αγγλικά εκ Κύπρου, ελληνικά από Ζεφύρι, αττική σύνταξη, άχρονα απαρέμφατα, επίθετα χωρίς κατάληξη, προφορά Αστόρια & Μπρονξ γωνία και δεν καταργεί μόνο τους παραδο σιακούς Πελοποννησιακούς χρόνους του Παρεστώτα, Τετελεσμένου Παρα συντέλικου, Πεντελικού Απαρέμφα του, Παρακειμενόμενου Μέλλοντα, αλλά συγκεράζει τη μαγεία της αντω νυμίας με τη ψυχολογία του επιρρήματος σε ένα κρεσέντο λεκτικού ιμάμ μπαϊλντί. «Εγκώ βλέπω σε ισένα μια κατάκτηση που ιμπορεί να solidarity in the fraction of serendipity από το μπούστο σου και η λαχούρι του ψυχή σου μπορεί κάνει ένα juxtaposition επάνου στο λεοπαρνταλέ αυτό τσα ντάκι, καθώς το modern γκλομπαλ styling θέλει μια πυγκμή για diversity ότι εγκω είμαι αυτό που είσαι και αυτό είναι, πάει δεν έχει άλλος, είναι αυτό και το κάνει define definitely χωρίς να πρέπει να μην δεν είσαι accountable σε κάποιονε άλληνα διό τι thats it and nothing more - Μίλαν Κούντερα 4-0». Χατζηπαντελή – Μίλαν Κούντερα 4 – 0 John Chondros themata έχουμε ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Οι χαζάδες του μήνα των Πάμε Όλοι Μαζί – Το ζήσαμε και αυτό! από τη Ρόζα Μπεσαμέλ – Η «άχρηστη» πληροφορία του μήνα από τον Ο Τί; Πῶς; - Το σεντούκι της Σοφίας από τη Σοφία Τριανταφυλλοπούλου – Τα γράφαμε εμείς από το Επιγραφικό Μουσείο – Σταυρόλεξο από τον Λέανδρο Σλάβη – Η ποίηση που δεν ξέρεις πως έχεις ανάγκη από τη Λάιτ Συννεφιά – Well-being από τη Χριστίνα Αγγελακοπούλου - No Google Doctor από την Κωνσταντίνα Μπασκουρέλου ξεφύ λ έσιλοτ φεξ ύ λλισ έ το Η ψυχή της πόλης ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΜΠΑΖΗ Η Πόλη Ζει; ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Άνθρωποι & Τόποι ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Εκ του Ίντερνετ Ορμώμενοι: ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Πάτα το Κιμ! ΤΗΣ ΝΤΑΙΖΗ ΝΤΑΚΟΥ Διπλή γωνία λήψης ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΜΠΟΥ
το μεδούλι. Είναι μαθήματα σκληρά μεν, απαραίτη τα δε, για να προχωρήσει η ζωή παρακάτω. Δεν υπάρχει ανηφόρα χωρίς κατηφόρα. Δεν υπάρχει γάμος δίχως κλάμα και κηδεία χωρίς γέλια. Χαρμολύπη. Κλαυσίγελος.
Πότε γέλιο, πότε κλάμα, θα τη βγάλουμε αντά μα, όπως λέει κι ο σοφός παππούς Τσιτσάνης. Δεν μπορώ τους τσιγκούνηδες. Είναι σφιχτοί και στα αισθήματα. Μην τυχόν και σου πουν καμιά καλή κουβέντα παραπάνω. Μην ανοίξουν την αγκαλιά τους διάπλατα. Μην γελάσουν με την καρδιά τους. Μην δείξουν υπέρμετρη χαρά και τους πάρουν για χαζοχαρούμενους. Το ίδιο και
στη λύπη. Δεν αφήνουν τα δάκρυα να κυλήσουν και να λυτρωθούν. Τα καταπίνουν όλα. Σφίγγουν τα δόντια να μην κλάψουν.
Στην εξώπορτα
νεκροταφείου
μαρμάρινη
«Κι εμείς είχαμε δουλειές, αλλά τις αφήσαμε...»
Προς επίρρωση το νεότευκτο -λαίμαργο για ζωή- άσμα: «Τα μισά τα μίσησα»
Ολόκληρη θέλω χαρά ακέραια τη λύπη αυτό το μεσοβέζικο εμένα να μου λείπει.
Έφυγα, γύρισα τα μισά τα μίσησα.
Ολάκερη
ΞΕ Φ Ύ ΣΙΛΛΕΟΤ Τα μισά τα μίσησα Μισόλογα ή αλήθεια κι ας πονάει; Αρκούμαι στα λίγα ή ρουφάω τη ζωή ως το μεδούλι; Βουτάω στο κενό με το κεφάλι ή χαλαρώνω στον κανα πέ; Κρατάω πάντα πισινή ή ρισκάρω κι ας βρω τον μπελά μου; Η χαρά της γνώσης, η ανακά λυψη του καινούργιου έχει μεγαλύτερη αξία ή κάθομαι στ’ αυγά μου μην χάσω τα κεκτημένα; Το φως ταξιδεύει! Βόλεμα και ακινησία ή πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει; Η απόλαυση της συμμετοχής ή η ματαιοδοξία της επικράτησης; Χίλιες φορές καλύτερα να παίξω κι ας χάσω, από το να πέσω αμαχητί. Το παιχνίδι έχει ση μασία και όχι η νίκη. Μέχρι δεύτερος αντέχω, παρακάτω δεν μπορώ, που λέει σ’ ένα τραγούδι του κι ο φίλος μου ο Δεληκούρας. Καλύτερα ευτυχισμένος ουραγός, από δυστυχισμένος πρώ τος! Εξάλλου οι έσχατοι έσονται πρώτοι... Στον έρωτα πάλι, όλη η γλύκα βρίσκεται στο να παραδοθείς άνευ όρων. Ντουγρού στον γκρεμό με τα χίλια! Χωρίς κρατήματα και δεύτερες σκέψεις. Στην καψούρα λογική δεν χωράει. Παραδίνεσαι στο πιο γλυκό δρεπάνι. Η έκφραση «πονάω αλλά μ’ αρέσει» δεν βγήκε τυχαία… Και τον πόνο και τη λύπη, να τα ζεις ως
Μην τυχόν και παρε ξηγηθούν. Μη φανούν ευάλωτοι και το εκμεταλλευτούν οι άλλοι. Κλάψε, γέλα, παίξε, τρέχα! Η ζωή δεν περιμένει...
ενός επαρχιακού
είδα μια υπέροχη
επιγραφή:
την ηδονή γεμάτο και τον πόνο με τα κανάτια το φιλί την πίκρα με τον τόνο. Στην παρτίδα του έρωτα ρέστα και όχι πάσο θα τήνε ρίξω τη ζαριά θα παίξω και ας χάσω. η π ό λ η ζει;ΑΠΌ ΤΌΥ ΑΓΓΕΛ Ό Υ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΊΌΥ Τι παιχνίδια παίζει η ελληνική γλώσσα! Τι νοηματικός πλούτος καιροφυλακτεί, πίσω από ένα κόμμα, κάτω από έναν τόνο, έπειτ’ από ένα ερωτηματικό. Βλέπω τον υπέροχο τίτλο του εντύπου που κρατάτε στα χέρια σας: Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ. Εκ πρώτης όψεως είναι γεμάτος ζωή. Αν όμως το καλοσκεφτείτε, αυτή η έκφραση ακριβώς σημαίνει ότι κάτι ζει μετά το θάνα τό του («Ο Λαμπράκης ζει»). Ή ότι μόλις «τη γλίτωσε» ύστερα από ένα μεγάλο ρίσκο. Ή ότι ζει, παρότι νομίζατε ότι έχει πεθάνει. Περιέργως, λοιπόν, σε μια και μόνη πρό ταση, μ’ ένα άρθρο, ένα ουσιαστικό κι ένα ρήμα, αν προσθέσουμε και τη λέξη Αθήνα στη θέση της λέξης πόλη, έχουμε μπροστά μας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της πόλης μας. Μία υπεραιωνόβια πόλη που δικαίως κά ποιος αναρωτιέται αν ζει, που δικαίως, λόγω του παρελθόντος της, βεβαιώνει πως μπορεί να ζει και μετά θάνατον, σαν μια αθάνατη ιδέα και που δικαίως ακόμα αντέχει και δεν πέθανε ποτέ. Εγώ προσωπικά, που είμαι περισσότερο άνθρωπος των ερωτήσεων παρά των απαντήσεων, λέω να αντικαταστήσω την τελεία της πρότασης με ερωτηματικό: Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ; Να το κάνω τίτλο και κάθε φορά να ρωτάω τη γοργόνα μου, όχι για τον Μεγαλέξανδρο, αλλά για την Αθή να: Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ ΖΕΙ; Χωρίς να με νοιάζει το πώς και το γιατί, θέλω να ακούω πάντα το: «Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει!» Αυτό θέλω μόνο, να ζει. Όλα τ’ άλλα είναι λεπτομέρειες όσον άφορά τη Γιαγιά μου την Αθήνα, που θα ’λεγε και ο Ταχτσής ή κάτι πιο «χοντρό», που θα ’λεγε η κυρα-Εκάβη από το «Τρίτο στεφάνι» του, (πρόλαβε και το είπε ο μεγάλος Καβάφης)… «Ας πάει να λέει. Το ουσιώδες είναι που έσκασε». Στην εποχή των ερωτηματικών και των ερωτήσεων Γέννημα Χιώτης θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τον κέρδισε τον τραγούδι. Ο πιο καλός ο μαθητής της «Ανωτάτης Ζαμπετι κής» αναφωνεί «ΖΗΤΩ τα λαϊκά κορίτσια!» Μουσικοσυνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής και συγγραφέας. Κυκλοφορούν τα βιβλία του: «Ένας αγάπησε μία» και «Η ψυχή της πόλης». Εσχάτως ο «παντελώς χειροποί ητα» μποέμ τραγουδοποιός και γλυφοβι δωτός τραγουδιστής Παντελής Αμπαζής, «ανεξήγητα αρέσει», ερμηνεύοντας με σπάνιες κινήσεις των άκρων και το σώμα του μέλλοντος, «τραγούδια περιΩπής». ΑΠΌ ΤΌΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΜΠΑΖΗ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ WWW.AMPAZIS.GR H γοργόνα στα απόνερα της Ιστορίας... αναρωτιέται αν η πόλη μας ζει.
Προτείνουμε λύσεις από διάφορες εταιρίες, με σκοπό την ασφάλειά σας χωρίς να δεσμευόμαστε από αυτές. Για το λόγο αυτό, οι πελάτες μπορούν να μας εμπιστεύονται για αντικειμενικές και αμερόληπτες συμβουλές. Στόχος της εταιρίας μας είναι να ανταποκρίνεται διαρκώς στις προσδοκίες των πελατών της και να διευρύνει ταυτόχρονα την γκάμα των παρεχόμενων υπηρεσιών της. ΠΑΡΤΕ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΚΎΒΙΚΑ 6 ΜΗΝΟ 900 cc Από 63,00 € 1200 cc Από 65,00 € 1400 cc Από 77,00 € 1600 cc Από 78,00 € 1800 cc Από 78,00 € ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΗΧΑΝΗΣ ΚΎΒΙΚΑ 6 ΜΗΝΟ 50 cc Από 29,00 € 51-125 cc Από 39,00 € 126-250 cc Από 45,00 € 251-500 cc Από 57,00 € 501 - 1600 cc Από 65,00 € Λεωφ. Συγγρού 69 | 6ος όροφος τ. 210 92 00 277 | κιν. 694 71 20 604 info@kofa.gr | www.kofa.gr fb: knightsofathens ΠΡΩΤΑ ΡΩΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ!
ΑΝΘΡΩΠΟΙ & ΤΟΠΟΙ «…και σκέφτομαι πάλι πως ταξίδι είναι οι άνθρωποι, μα πιο πολύ ταξίδι είναι το πάθος να μοιραστείς το δρόμο» [Στίχοι: ρεμπω, Στέλιος Λαλούσης] ΠΆΜΕ ΣΤΗ ΖΑΓ Ό Ρ Α ΠΗΛΊ Ό Υ; Το γεμάτο αρχοντιά ιστορικό χωριό που συνδυάζει το βουνό με τη θάλασσα και χαρίζει μοναδικές εμπειρίες όλες τις εποχές! ΤΑΞΙΔΙ Η Ζαγορά, το κεφαλοχώρι του Πηλίου, είναι ένα χωριό με παλμό. Ακόμα και τον χειμώνα θα δεις υπηρεσίες, ανοιχτά μαγα ζιά, εκκλησίες να λειτουργούν, καμινάδες σπιτιών να καπνίζουν και κόσμο να περπατά στα γραφικά της καλντερίμια ή να διασκε δάζει στις πλακόστρωτες πλατείες με τα εντυπωσιακά αιωνόβια πλατάνια. Χτισμένη αμφιθεατρικά, η Ζαγορά ατενί ζει από ψηλά την ανοιχτωσιά του Αιγαί ου. Σήμερα, στις τέσσερις συνοικίες της (Αγία Παρασκευή ή Περαχώρα, Αγία Κυριακή, Άγιο Γεώργιο και Σωτήρα) ζουν περισσότε ροι από 2.000 μόνιμοι κάτοικοί, δίνοντάς της ζωή 365 ημέρες το χρόνο. 01 ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ. Ιούλη του 1997, η Τέρψη και ο Δημήτρης ανοίγουν το café «Υλήεν» που γρήγορα γίνεται στέκι αγαπημένο. Το 2017, τη σκυτάλη παίρνει ο γιος τους, Ιάσονας. Με σεμινάρια στον καφέ και αναζητήσεις στις γεύσεις, συνεχίζει το όραμα των γονιών του: «Τα πάντα χειρο ποίητα, σε ένα περιβάλλον φιλικό με επιλογές για όλες τις ώρες». Από ελληνικό πρωινό (αυγόφετες με ντοματίνια-φέτα-ρόκα, καγιανάς κ.ά.) έως σαλάτες, πιάτα για μεση μέρι-βράδυ και signature cocktails. Καφές εξαιρετικός, τσίπουρο ντόπιο και μεζέδες λαχταριστοί. Και, φυσικά, τα επικά γλυκά του «Υλήεν», όπως σοκολατόπιτα (με αμύγδα λο-φρέσκο βούτυρο-χωρίς αλεύρι) ή μηλόπι τα -που μαζί με ένα ζεστό τσάι από ποικιλία πηλιορήτικων βοτάνων και μέλι, γίνεται η πιο cozy απόλαυση για φθινόπωρο-χειμώνα! Οι Ζαγοριανοί μιλούν με υπερηφάνεια για το Σχολείο του Ρήγα Φεραίου (το Ελληνο μουσείο) και τη Δημόσια Ιστορική Βιβλιο θήκη (έτος ίδρυσης 1762), ενώ δεν ξεχνούν τους ευεργέτες τους. Το κλίμα ευμάρειας που υπήρχε κάποτε, γίνεται αισθητό από την παρουσία των αρχοντικών. 02 ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΕ ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΜΕΝΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ 1863. Το «Αρχοντι κό Στάμου» λειτουργεί ως παραδοσιακός ξενώνας Α’ κατηγορίας από το 2004, όπου και ολοκληρώθηκε η πλήρης αναπαλαίωσή του -με απόλυτο σεβασμό στην αρχιτεκτονική του- από τους σημερινούς ιδιοκτήτες. Ανήκε στην οικογένεια Πάντου -μέλος της οποίας και ο Αλέξανδρος Πάντος, μεγάλος ευεργέ της της Ζαγοράς και ιδρυτής της Παντείου Σχολής στην Αθήνα. Το αρχοντικό αποτελείται από ένα κεντρικό κτίριο (το νεοκλασικό), δύο πετρόχτιστα κτίρια κι έναν καλοφροντισμένο κήπο σε δυο επίπεδα. Το κάθε ένα από τα εννέα δωμάτια διαθέτει τζάκι και έχει το δικό του ύφος διακόσμησης. Όσο για το πρωινό είναι παραδοσιακό και πλούσιο, βασισμένο σε αγνές πρώτες ύλες. Το «Αρχοντικό Στάμου» είναι όχι μόνο pet friendly, αλλά γενικότερα friendly φιλοσοφίας. Για τη Μαριέλενα και τον Γιώργο, η ηθική ικανοποίηση έρχεται κάθε φορά που οι φιλοξενούμενοι νιώθουν την οικεία αίσθηση του σπιτιού. Δικαιολογημένα, καθώς η βασική αρχή της οικογένειας κείμενα: Χριστίνα Αγγελακοπούλου * Γ' ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 99, ΑΘΗΝΑ | T.: 210 8812587 ταξιδεψτε μαζί μας!
θαλπωρή
ειδικά
μέρες που σιγοψήνονται φαγητά-σκέτο λουκούμι στην αναμμένη ξυλόσομπα! Μία μικρή γεύση από το φθινόπωρο στο «Μεϊντάνι»: γεμιστοί κολοκυθοανθοί, χοιρινό με κά στανα-μήλα-κυδώνια, λαχανοντολμάδες, κλέφτικο στη γάστρα, μανιτάρια φούρνου κ.ά. Το καλοκαίρι, η αυλή συναντά το όνειρο.. Τρως νόστιμα και το βλέμμα ταξιδεύει στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, τις Σποράδες και ως το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής. Τι άλλο να ζητήσεις; Η ενέργεια και η ατμόσφαιρα της περιοχής προσελκύ ουν συνεχώς ανθρώπους που ασχολούνται με εναλλακτική ιατρική, αλλά και διάφορες μορφές τέχνης. 04 ΚΑΤΙ ΟΜΟΡΦΟ, ΝΑ ΤΟ ΦΟΡΑΣ! Η Άννα –διακοσμήτρια και αργυροχρυσοχόος– άφησε την Αθήνα το 2017 για να ζήσει μόνιμα στη Ζαγορά, γιατί αγάπησε τον τόπο και τους ανθρώπους του. Στον «ΣΥΝ ΔΕΤΗΡΑ», το κουκλίστικο μαγαζάκι-εργαστήριό της, φτιάχνει με άποψη και αγάπη χειροποίητα κοσμήματα σε minimal γραμμές. Θα τη δούμε να κάθεται στον, ανακατα σκευασμένο από την ίδια, πάγκο εργασίας ενός μάστορα άλλων εποχών, να πειραματίζεται με το μέταλλο αλλά και να φτιάχνει επί τόπου αυτό που θα της ζητήσουν. Γιατί ΣΥΝΔΕΤΗΡΑΣ; Γιατί πιστεύει ότι ένα χειροποί ητο κόσμημα δημιουργεί μία νοητή γέφυρα που συνδέει τον κατασκευαστή με τον παραλήπτη! Στο
Δεν είναι απλώς μια δουλειά. Στο μαγείρε μα και σε όλα, πρέπει να δώσεις ψυχή. Το νιώθω σπίτι μου. Πάντα εδώ σε γιορτές, Χριστούγεννα, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Οι φιλίες που έχω κάνει εδώ συνεχίζονται πολλά χρόνια και είναι αγνές φιλίες» Κυρία Νίκη (ταβέρνα Μεϊντάνι) «Εδώ, ο ένας στηρίζει
άλλο και λειτουργούν εντελώς ανθρώπινα και
ΞΕ Φ Ύ ΣΙΛΛΕΟΤ «Αγαπώ πολύ το φθινόπω ρο, γιατί τα χρώματά του σε εμπνέουν. Έπειτα από 25 χρόνια που ζω στη Ζαγορά, τη νιώθω πατρίδα. Και η ενέργεια που έχει, σε βοηθάει να βρεις τον εαυτό σου, να κοιτάξεις μέσα σου..». Τέρψη (Υλήεν café) «Είμαι συναισθηματικά δεμένη με το χωριό. Για την ομορφιά του, τους ανθρώπους και τις αναμνήσεις που έχω. Μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια – τη γιαγιά, τον παππού, τα παιχνίδια στην πλατεία με τα ξαδέλφια μας» Μαριέλενα (Αρχοντικό Στάμου) «Μου αρέσει να μαγειρεύω από πάντα.
τον
φιλικά. Το βλέπω και από εμένα, που ήμουν μία ξένη και με αγκά λιασαν. Στο χωριό άρχισα να με μαθαίνω καλύτερα και να με φροντίζω περισσότερο –ακόμα και στη διατροφή, γιατί έχω δίπλα μου πολύ καλές πρώτες ύλες». Άννα (ΣΥΝΔΕΤΗΡΑΣ) Κάτι να θυμάμαι… Στάμου είναι η παροχή της αληθινής έννοιας της φιλοξενίας. Και αυτό από μόνο του, μετατρέπει τη διαμονή σε εμπειρία. Η καλλιέργεια του ζαγοριανού μήλου από την πλει ονότητα των κατοίκων είναι το σημαντικότερο «καύσιμο» της οικονομίας στην περιοχή. Σπουδαίο ρόλο σε αυτό, έχει από το 1916 ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ζαγοράς Εκτός από τα μήλα, η φύση στο Πήλιο είναι ποικιλοτρό πως γενναιόδωρη και παραγωγική. Κάστανα, βλαστοί φτέρης και αγριοφυστικιάς, μάραθα, άγρια χόρτα, κρίταμο και πολλά ακόμη, γίνονται πρώτες ύλες για την εποχική και υγιεινή τοπική κουζίνα. 03 ΩΡΑ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ, ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΚΟ & ΣΠΙΤΙΚΟ! Μία από τις ταβέρνες-σταθμούς στην περιοχή, είναι το «Μεϊντάνι» ή, αλλιώς, «Η ταβέρνα της Νίκης». Από το 1996, η κυρία Νίκη διατηρεί με αγάπη, κέφι και σεβασμό την παραδοσιακή πηλιορείτικη κουζίνα. Ανάλογα την εποχή, μαγειρεύει και τα αντίστοιχα φαγητά με φρέσκες και ντόπιες πρώτες ύλες. Το ταβερνάκι θυμίζει σπίτι. Περιμετρικά είναι γεμάτο πολύχρωμα λουλούδια και στο εσωτερικό επικρατεί
–
τις
εργαστήριο υπάρχουν επίσης πολύ όμορφες χρηστικές και διακοσμητικές δημιουργίες σχεδιαστών από Κρήτη, Καβάλα και Σέρρες. Και, ναι. Η Ζαγορά μπορεί να σε γοητεύει κάθε φορά που απ’ τα χιόνια περνά στην πλούσια ανοιξιάτικη βλά στηση. Και από τα μπάνια στις γαλαζοπράσινες θάλασσές της, ντύνεται στη φθινοπωρινή παλέτα του κίτρινου-κόκκι νου-πορτοκαλί, αλλά η πιο χαρακτηριστική επίγευση που αφήνει είναι η ζεστασιά των ανθρώπων της. 01 02 03 04 ΙΝFΟ 1. Ύλήεν Café: Πλατεία Αγίου Γεωργίου Τ: 2426 023577 / Fb: Ylien Cafe Zagora Ig: Ylien Cafe Zagora 2. Αρχοντικό Στάμου: Άγιος Γεώργιος, Ζαγορά Πηλίου / Τ.: 6948506404 / Ig: archontikostamou www. stamou-hotel.com Fb: Guesthouse- Archontiko Stamou 3. Μεϊντάνι (Η ταβέρνα της Νίκης): Συνοικία Σωτήρα (κεντρικός δρόμος Ζαγοράς) / Τ.: 24260 22626 / Fb: Το Μειντανι Ταβερνα / www.meintani.gr ΣΎΝΔΕΤΗΡΑΣ jewels: Άγιος Γεώργιος, Ζαγορά Πηλίου T.: 2426 022234 / Ig: sindetiras_jewels Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Νίκη, την Τέρψη, τον Ιάσονα, την Μαριέλενα και την Άννα για τις όμορφες ιστορίες που μοιράστηκαν. Καλό φθινόπωρο! *
ΠΑΤΑ ΤΟ, ΚΙΜ! τι βλέπουν t’aftakia μας τι ακούν matakia μας ΞΕ Φ Ύ ΣΙΛΛΕΟΤ το μετέωρο βήμα του ΣΛΑΝΓΚ της Νταίζης Ντάκου 02 03 η λέξη: τι θέλει να πει ο ποιητής; Κριντζάρω παρά δειγμα: Αν και πλούσια η ελλη νική, μόλις ήρθε από την Αγγλετέρα η λέξη «κριντζ», άνοιξε ένα νέο παράθυ ρο λεκτικής περιγραφής συναισθημάτων. «Κριντζά ρω» σημαίνει ουσιαστικά ντρέπομαι για λογαριασμό του άλλου, σε βάθος. Άλλη αντίστοιχη λέξη slang στο παρελθόν δεν υπήρξε. Συγγενεύει με το φρικάρω, αλλά δεν δηλώνει αυτήν την «ετεροντροπή» στο έπακρο. Μάλιστα, εισχώ ρησε στο λεξιλόγιό μας μία εποχή που επί μονίμου βάσεως «κριντζάρουμε» σε αυτή τη χώρα. Βέβαια, μέ νουμε στο «κριντζάρισμα», χωρίς να συμβουλεύουμε τον άλλον να σταματήσει να κάνει όλα όσα μας «κρι ντζάρουν». 01 Είδα τον Μητσοτάκη στο Ράλι Ακρόπολις ντυμένο με τη στολή και κρίντζαρα 02 Πήγε η κολλητή να παρακολουθήσει τον πρώην της κι εγώ έφαγα κριντζάρισμα 01 Καλύτερα να μασάς Oι χαζάδες του μήνα Τι λες, ρε μπαναή: Φωστήρα της ντουντού κας, Αλέφαντε του συνδικαλισμού; Τι έκανες το ΣΚ; Και με ένα «απλώς» ξεμπερδεύεις; Μία πόλη ανάστα ο κύριος επειδή ο Μπαναής το ΣΚ έχει άλλες δουλειές.. Το να ενημέρωνες και για τους λόγους της απεργίας, μπα ε; Ούτε που σου περνάει από το μυαλό... Βαγγελάτοοοοο!!! Είσαι αρχηγός, ρε φίλε! Πρωτοστατείς! Την μια βγαίνεις από το θωρηκτο Ποτέμκιν, την άλλη από έναν φλε γόμενο πύργο. Την τρίτη από το Τοπ Καπί αγκαλιά με τον Ερντογάν και την τέταρτη από τεθωρακισμένο των Ουκρανών! Τώρα ξεπέρασες τον εαυτό σου ρε φίλε! Μέσα από το φέρετρο;;; Ανθυγιεινά σου κολλάνε; Και θα σας πω τι εννοεί ο ποιητής-αφεντικό που έχει και εταιρία που προσφέρει! Πρώτα θα απασχολείσαι πλήρως. Όταν λέμε πλήρως εννούμε και ΣΚ, μέχρι βραδάκι. Μετά αν είσαι γαμάτος θα μπορείς να εξελιχθείς, ρε συ! Για μια εξέλιξη ζούμε! Ε τρίτο στάδιο είναι και ο ΜΙΣΘΟΣ, ρε φίλε! Μισθός! Θα σας ειδοποιήσουμε! QU IZZ των Πάμε όλοι μαζί ποιος το είπε «Στη Λέσβο, στη Μυτιλήνη και στ’άλλα νησιά» «Αυτό που άλλοτε το είπαν “cocooning” και έγινε τάση και μόδα, σήμερα είναι ανάγκη και χρέος για όλους» «Όι κακές κριτικές είναι το αντίθετο από τις καλές κριτικές» «Όι φτωχοί δεν είναι παραγωγική ομάδα. Δεν μετακινούνται όπως εμείς» 1. 2. 3. 4. Η Σαπφώ Η Ελένη Μενεγάκη Ο Ντάνος-Γιώργος Αγγελόπουλος Η fb ομάδα Ξιπασμένες νεόπλουτες του tennis club Ο Αλέξης Τσίπρας Μία κάμπια σε μια άλλη Η Θεανώ Φωτίου Ο Άρης Πορτοσάλτε Ο καπετάνιος του Τζέλλα Δέλτα Ο Κυριάκος Μητσοτάκης Ο Άδωνις Γεωργιάδης Ιδιοκτήτης Shell κοντά στα διόδια α. α. α. α. β. β. β. β. γ. γ. γ. γ. λύσεις:1β,2γ,3α,4β
Πάντως
Σαν
καλά,
Η απαξίωση
σε συνδυασμό
νιώθει ο σύγχρονος άνθρωπος, έχει οδηγήσει πολλούς στο να αναζητάν τη συντροφιά στα κατοικίδια. Μέχρι ενός σημείου αυτό είναι θεμιτό και ίσως να μπορεί να απαλύνει κάποια σοβαρά προβλήματα που δημιουργούνται από την κατάσταση. Αλλά όπως πολλά θέματα μέσα στην καθημερινότητα
ΞΕ Φ Ύ ΣΙΛΛΕΟΤ για ν’ανέβει λίγο το επιπεδο το ζήσαμε κι αυτό! ΑΠΌ ΤΗ ΡΌΖΑ ΜΠΕΣΑΜΕΛ
ένα είναι το σίγουρο:
κάτι να μην πηγαίνει πολύ
μωρέ άνθρωποι.
των ανθρώπινων σχέσεων
με τη μοναξιά που
οδεύουν προς την τρέλα και την υπερβολή, έτσι κι εδώ έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν λίγο τα πράγματα. Βλέπουμε κάποιους ανθρώπους να συμπεριφέρονται στα παιδιά τους σαν να είναι σκυλιά και στα σκυλιά σαν να είναι παιδιά. Πολλές φορές ένα ζώο χαίρει μεγαλύτερης φροντίδας, αγάπης και προσοχής απ’ ό,τι ένα παιδί ή ένας άλλος άνθρωπος. Επίσης, στα χρόνια αυτά του φόβου, του εγκλεισμού (όχι μόνο λόγω κόβιντ) και του παραλό γου βλέπουμε πιο πολλούς σκύλους να βολτάρουν στους δρόμους, παρά παιδιά. Βλέπουμε τις πλατείες, τα πάρκα και τις κούνιες να αδειάζουν από παιδικές φωνές και παρουσίες και να δημιουρ γούνται ειδικά πάρκα για να κοινωνικο ποιούνται και να παίζουν τα σκυλάκια μεταξύ τους. Γι’ αυτό κι εγώ αναφωνώ: Το ζήσαμε κι αυτό Η «άχρηστη» πληροφορία του μήνα ΤΟ ΣΕΝΤΟ Υ ΚΙ ΤΗΣ ΣΟΦ Ι ΑΣ Νεροπομπές Από κατακλυσμούς κάτι θα έχετε ακούσει. Ασφαλώς για τον βιβλικό, με τον οποίο τιμώρησε ο Θεός τους ασε βείς ανθρώπους, τον Νώε και τη φαμίλια του, την κιβωτό του και την προσάραξή της στο όρος Αραράτ. Ίσως και για αυτόν της ελληνικής μυθολογίας, με τον οποίο ο Δίας θέλησε να αφανίσει το διεφθαρμένο «χάλκινο γένος» των ανθρώπων και από το οποίο σώθηκαν ο Δευκαλίων και η γυναίκα του Πύρρα. Ίσως να σας λέει κάτι και μια σχετική με κατακλυσμό αφήγηση με ήρωα τον Δάρδανο. Πόσοι, όμως, γνωρίζουν τους κατακλυσμούς άλλων μυθολογιών; Όπως των Σκανδιναβών, από τον οποίο σώ θηκε μόνο ο γίγαντας Μπέρκελμιρ και η γυναίκα του, των Σουμερίων από τον οποίο γλΊτωσαν σε μία κιβωτό ο Ουτναπιστίμ με τη φαμίλια του και τα ζώα του, ή των Ινδών από τον οποίο τη σκαπούλαρε ο μονάρχης Μανού με μια βάρκα που οδήγησε στην κορυφή ενός βουνού ένα ψάρι που το είχε σώσει πρωτύτερα. Ωστόσο, ιστορίες περί κατακλυσμών κυκλοφορούσαν από τον Ατλαντικό ως τον Ειρηνικό διατρέχοντας όχι μόνο την Ευρασία, αλλά και την Αμερική! Εκεί ο θεός Παριακάκα έπνιξε την περουβιανή φυλή Χουαροχίρι γιατί δεν τον φιλοξένησαν, με εξαίρεση τον ιδιοκτήτη ενός λάμα που τον ενημέρωσε για τον κίνδυνο και σώ θηκε μαζί με άλλα ζώα στην κορυφή του Χουϊλκακότο. Ο δε Αφέντης της Νεροκολοκύθας, κατά τους Βιτόσο, προκάλεσε καταστροφική πλημμύρα επειδή κάποιος είχε κόψει την ουρά ενός ωραίου παπαγάλου! Για τους Ίνκας η ανθρωπότητα αναγεννήθηκε από έναν άνδρα και μια γυναίκα που σώθηκαν κρυμμένοι σε ένα «κουτί». Ενώ για τους Σιριγκουάνο ο κόσμος κατοικήθηκε πάλι χάρις σε ένα αγόρι και ένα κορίτσι που τα είχαν κρύψει μέσα σε μια νεροκολοκύθα. Φαίνεται ότι κάποτε ο κόσμος είχε κατακλυσθεί από «ιστορίες» κατακλυσμών! Ο Τί;Πως; ΤΗΣ ΣΌΦΊΑΣ ΤΡΊΑΝΤΑΦΥΛΛΌΠΌΥΛΌΥ Τ Ί ΕΧΕ Ί ΜΕΣΑ ΑΥΤ Ό Ν Τ Ό Ν ΜΗΝΑ Μαγαζάκια μιας άλλης εποχής Κλειστά από καιρό, μοιάζουν ξεχασμένα από τον χρόνο και τους ανθρώ πους, με τη βιτρίνα τους γεμάτη σκονισμένα μπιχλιμπίδια. ΨΙΛΙΚΑ - ΝΕΩ ΤΕΡΙΣΜΟΙ - ΕΙΔΗ ΠΡΟΙΚΟΣ, «μαντάρονται κάλτσες». Μια πλαστική κουκλίτσα ντυμένη με πλεχτό φορεματάκι και δίπλα της ένα φτηνό τσίγκινο αυτοκινητάκι από αυτά που έκαναν τα φτωχόπαιδα της γειτονιάς ευτυχισμένα. Λίγο πιο ‘κει μια σχολική ποδιά που έχει ακόμα πάνω της το καρτελάκι «Πειραϊκή-Πατραϊκή». Ανάμεσα τους, σκόρπιες ξύλινες κουβαρίστρες, αναπτήρες, κουτιά με καλσόν, μαστίχες, υλικά για πλέξιμο. Κάποτε αυτά τα μικρά μαγαζάκια ήταν το κέντρο της γειτονιάς, ένα σωρό κόσμος περνούσε την πόρτα τους, κοριτσάκια που ζητούσαν «1 μασου ράκι κλωστή, 2 ματσάκια DMC και μια μπλε κορδέλα για τα μαλλιά», κοπέλες με φουρώ για να αγοράσουν μπαταρίες για το τραντζιστοράκι τους κι αγόρια με κοντό παντελονάκι για να πάρουν με το χαρτζιλίκι τους τον Μικρό Ήρωα. Ο μαγαζάτορας ήταν ένα μυθικό πρόσωπο, αυτός άνοιγε το πακέτο με τις εφημερίδες που έρχονταν ακριβώς στις 12 κάθε μέρα και τις κρεμούσε με σοβαρό ύφος απ΄έξω. Ήξερε και όλα τα μυστικά του μικρόκοσμου της γειτονιάς αφού 2-3 φορές τη μέρα φώναζε να έρθει κάποια κυρα-Μαρί κα ή η δεσποινίς Φιλίτσα που τη ζητά «ο ξάδελφός της» στο τηλέφωνο. Ποτέ δεν τον είχαμε δει εκτός του καταστήματος, σαν να είχε γεννηθεί ανάμεσα στις καραμέλες βουτύρου και στα τσιμπιδάκια, να είχε μεγαλώ σει δίπλα στα πακέτα από τα τσιγάρα και να είχε πεθάνει ανάμεσα στα δεκάδες κουτιά με «είδη προικός» Κι όμως, είναι σαν να ακούω τη φωνή του ακόμα και σήμερα να μου λέει: «Δεν έχω ρέστα, πάρε 2 τσίχλες!» Στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά εμείς αρμενίζουμε; ~
Το νερό να το προσέχεις
Διαβάζουμε επιγραφές των
δείχνουν πως πολλές καταστάσεις, συνήθει ες και πρακτικές είναι διαχρονικές!
ΕΠΊΓΡΑΦΊΚΌ ΜΌΥΣΕΊΌ
(δυσοσμία και μόλυνση των υδάτων). Γενικότερος στόχος
προφανώς η αποτροπή εγκατάστασης βυρσοδεψείων στην περιοχή. Υπεύθυνος για την επιτήρηση της διαδικασίας ορίστηκε ο αρμόδιος για τα ιερά άρχων Βασιλεύς. Η προστασία των υδάτων, των κατασκευών που είχαν σχέση με αυτά, καθώς και
οριοθέτησή τους ήταν συνήθης πρακτική κατά την αρχαιότητα.
1. Λεπτότητα και διακριτικότητα στη συμπεριφορά (γενική).
Και τέτοιο σκυλί υπάρχει.
Τον γοήτευσε η Ιουδήθ και τον… αποκεφάλισε!
Μουσική νότα. - Τροπικό αρωματικό φυτό.
Σ’αυτά πέφτει όποιος γλυτώνει τα χειρότερα (αντιστρόφως). - Όμοια γράμματα.
Υπάρχουν και τέτοιοι τρόποι. - Τραγουδώ… αρχαιοπρεπώς.
Αυτές οι γραμμές δεν έχουν άκρα (γενική).
πατρίδα του Αβραάμ. - Δεν θεωρείται σωστό
μένει όποια πεθαίνει (αντιστρόφως).
Αθηναϊκός δρόμος που έλκει την ονομασία του από ονομαστή μάχη του
Παγκόσμιου Πόλεμου (αντιστρόφως). - Γυναικείο
ΞΕ Φ Ύ ΣΙΛΛΕΟΤ η ποικιλία που λέγαμε ΠΟΥ ΒΡ Ε ΘΗΚΕ: Βρέθηκε λίγα μέτρα νότια από το μνημείο του Λυσικράτους στην Πλάκα. Από το κεί μενο προκύπτει ότι προέρχεται από το ιερό του Ηρακλέους στο Κυνόσαργες, περιοχή κοντά στο Ολυμπιείο. Η ΙΣΤΟΡΙ Ά : Ο ιερός νόμος του οποίου σώζεται μικρό απόσπασμα είχε αναγραφεί σε δύο τουλάχι στον στήλες για να τοποθετηθεί και στις δύο όχθες του Ιλισού. Πρόκειται για διατάξεις που στόχο είχαν να αποτρέψουν τη δραστηριότητα της βυρσοδεψίας και τα συνεπα κόλουθα αποτελέσματά της
ήταν
η
ΤΑ ΓΡ Α Φ ΑΜ Ε Ε Μ Ε Ι Σ
αρχαίων προγόνων μας που κο σμούν το Επιγραφικό Μουσείο. Μας νουθετούν, μας διδάσκουν, μας θυμίζουν! Ενίοτε μας
ΑΠΌ ΤΌ
01 Ό Ρ Ί Ζ Ό ΝΤ Ί Α
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8. Η
να
9. Μπορεί να είναι νοητική ή εσόδων (γενική). ΚΑΘΕΤΑ 1. Βρίσκεται μακριά ή αποφεύγει τις συναναστροφές (γενική). 2. Θα μας άρεσε να μας έρχονται έτσι όλα. - Προσωπική αντωνυμία (αντιστρόφως). 3. Συνδέεται με το απέναντί του ακρωτήριο με ονομαστή γέφυρα. - Ο «σίλβερ» αφορά σε ηλικιωμένους. 4. Της Γης για τους αρχαίους Έλληνες στους Δελφούς (γενική). 5. Ένα από τα επιμελητήρια της χώρας (αρχικά). - Κατά τον Ησίοδο γιός της Νύκτας και του Ερέβους, αδελφός της Ημέρας. 6.
Α’
υποκοριστικό. 7. Αιτιατική αρχαίας ερωτηματικής αντωνυμίας. - Λοκρός ή σαλαμίνιος ομηρικός ήρωας. 8. Χωρίς ηθικό ψεγάδι αυτή. 9. Εκπεμπόταν σε περίπτωση μεγάλου κινδύνου. - Ανήκε σε ένα από τα αρχαία ελληνικά φύλα. 02 ΣΤΑΎΡΟΛΕΞΟ Βρείτε τη λύση του σταυρόλεξου στο www.ipolizei.gr ΑΠΌ ΤΌΝ ΛΕΑΝΔΡΌ ΣΛΑΒΗ
Η ποίηση που δεν ξέρεις πως έχεις ανάγκη της Λάιτ Συννεφιάς η ποικιλία που λέγαμε Ο Βασίλης Καραβίτης γεννήθηκε το 1934 στη Νέα Ορεστιάδα. Μεγάλωσε στον Πειραιά και στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα όπου σπούδα σε νομικά. Εξέδωσε εννέα ποιητικές συλλο γές, δύο πεζογραφήματα και μετέφρασε ξένη μεταπολεμική ποίηση και ιδιαιτέρως ορισμέ νους καινοτόμους και άγνωστους τότε στην Ελλάδα Πολωνούς ποιητές (Χέρμπετ, Μιλότς, Ρουζέβιτς, Σιμπόρσκα κ.ά.). Πέθανε το 2016. 01. Φρέσκα πρωινά σύκα Γενικά δεν συμφέρει να ζεις. Elia Pennamen Κάτω απ’ το μαλακό, πράσινο δέρμα τους Ξαφνικά ανήσυχο και παθητικό Το παλιό τραύμα της ζωής Που δεν κλείνει ποτέ. Ή ανεστραμμένη στον κρύο ουρανό Η ανοιχτή, ευαίσθητη ψίχα της Σα να αιμορραγεί χωρίς ελπίδα Λίγο πριν την καταβροχθίσουν βιαστικά Οι πρωινοί, δυσκοίλιοι επίγονοι. 02. Το κενό μπορεί να γίνει κάποτε οικείο Το σπίτι, ο κήπος, η πόλη: Πόσο στριμώχτηκα σ’ αυτούς Τους διάσημους τόπους του κόσμου Μέχρι να μάθω να χωράω ολόκληρος Στο μετρημένο σύμπαν της καρέκλας μου. Κάθομαι τώρα ακίνητος κι ακούω προσεχτικά Μια σιωπή που έρχεται από μακριά Ενώ η σκιά μου αόρατη Νυστάζει και αδιαφορεί. Κι όλο θυμάμαι σταθερά πως έζησα πολύ Διακριτικά νεκρός και αεικίνητος Στο φως μιας σύντομης ημέρας προ πολλού χαμένης Σαν την ανταύγεια της ιδέας μιας ανάστασης Που δεν με ζέστανε αρκετά για να τη νοσταλγήσω. Από την ποιητική του συλλογή Ζω με τους φίλους και τις λέξεις, 1977-1981 04 ΕΚ ΤΟΥ Ι ΝΤΕΡΝΕΤ ΟΡΜ Ω ΜΕΝΟΙ03 Όνομα σελίδας: τσεκ ιτ Δημιουργός: Πώς προέκυψε η ιδέα; Μεγάλωσα στα Άνω Πατήσια/Λα μπρινή. Ύστερα από βόλτες και περιπάτους στην περιοχή, βρέ θηκα στις όχθες του Ποδονίφτη και στις γέφυρες του Κηφισού και φυσικά βρέθηκα και αντιμέ τωπος με την εγκατάλειψή τους. Ήταν μία ανακάλυψη για μένα, γιατί η απαξίωσή τους είχε ως αποτέλεσμα να μη γίνει σχεδόν ποτέ κάποια αναφορά από το περιβάλλον μου. Η περιέργεια για την κατάσταση αυτή με οδήγησε σε ακόμη περισσότερες βόλτες και τελικά στη δημιουργία της ομάδας. Πόσα ποτάμια έχει η Αθήνα; Ποτάμια ιστορικά και τραγουδι σμένα είναι τρία: Κηφισός, Ιλισός, Ηριδανός. Ρέματα έχει πολλά, όπως ο Ποδονίφτης, η Πικροδάφ νη, Ρέμα Πολύδροσου, τα οποία είναι με συνεχή ροή όλο το χρόνο – τουλάχιστον για τον Ποδονί φτη και τη ρεματιά του Χαλαν δρίου το γνωρίζω εμπειρικά. Πώς μπορεί κάποιος να βοηθήσει και να συμμετάσχει; Η πολιτική βούληση και το χρήμα απουσιάζουν παντελώς, οπότε μένει μόνο η ατομική ευαισθητο ποίηση και η τοπική αυτοοργά νωση, υποθέτω. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να ευαισθητοποιήσω και να πιέσω για δράση μέσω της τέχνης, λόγω της ιδιότητάς μου ως εικαστικός. Ιδέες υπάρχουν. Και όρεξη. Η φύση εκδικείται; Δεν νομίζω ότι εκδικείται, απλά υπάρχει μια φυσική τάση προς την ισορροπία όταν αυτή διατα ράσσεται. Μπορεί η Αθήνα να γίνει Βενετία, Παρίσι, Λονδίνο; Όχι φυσικά, άλλα είδη ποταμών και άλλο μέγεθος. Αυτό δε σημαί νει ότι τα δικά μας ποτάμια πρέ πει να μετατραπούν για πάντα σε αποχετεύσεις· ποιος δεν θέλει να κάνει περίπατο ή δραστηρίοτη τες δίπλα σε καθαρό τρεχούμενο νερό, δέντρα, πουλιά και χώμα. Θα μπορούσε πιστεύω να γίνει. Τελικά υπάρχουν νεράιδες στα ποτάμια; Σίγουρα υπήρχαν στο παρελθόν, αλλά ελπίζω να ξαναυπάρξουν, αν οι περιοχές με τρεχούμενο νερό στην Αττική γίνουν καθα ρότερες και πιο προσβάσιμες. Το νερό πάντα αποτελούσε πηγή, ας επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να μας εμπνεύσει και πάλι. ΞΕ Φ Ύ ΣΙΛΛΕΟΤ Το βασικό θέμα της ομάδας είναι τα ποτάμια της Αθήνας και της ευρύτερης περιοχής της Αττικής απ’ όπου πηγάζουν ή εκ βάλουν, καθώς και τα ρέματα που ρίχνουν τα νερά τους σε αυτά. Σκοπός της ομάδας είναι η συλλογή οπτικού υλικού από τα ποτάμια της Αθήνας. Συγκεκριμένα από τα κομμάτια εκείνα που οι ποταμοί μάς δείχνουν το πρόσωπό τους, αυτά δηλαδή που δεν έχουν καλυφθεί από τσιμέντο, δρόμους, μπάζα. έτος δημιουργίας: μέλη: Σελίδες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και οι άνθρωποι πίσω απο αυτές ~Τα ποτάμια της Αθήνας~ Χρήστος Σούλαρης 2012 4.600
Well-being Ένα δώρο για τον τετράποδο φιλαράκο σας Η ποιότητα ζωής είναι κάτι που όλοι έχουμε ανάγκη. Στην ενότητα αυτή, παρουσιάζονται προσεκτικά επιλεγμένες χρηστικές προτάσεις που κάνουν την καθημερινότητα πιο όμορφη και, ενί οτε, πιο εύκολη. Με βασικό κριτήριο το σεβασμό στον ΑΝΘΡΩΠΟ, τα ΖΩΑ και το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, εδώ θα βρίσκεις ιδέες με έμπνευση και κίνητρα για ΚΑΛΗ ΖΩΗ! 01 02ή αλλιώς, ο δρόμος προς την ευδαιμονία ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Ένας σκύλος μπορεί να είναι η καλύτερη συντροφιά για τον άνθρωπο, αλλά και αυτός με τη σειρά του χρειάζεται τη συντροφιά των επίσης τετράποδων φίλων του. Ταυτόχρονα, έχει και τις δικές του ανάγκες για δραστηριότητες εκτός σπιτιού. Το Puppies Park, το πρώτο κέντρο ψυχαγωγίας κουταβιών και ενήλικων σκύλων, είναι εδώ από το 2004 για να δώσει στο σκύλο σας το χώρο αυτό που θα του επιτρέψει να παίξει, να κοινωνικοποιηθεί, να γυμναστεί, να κολυμπήσει, πάντα υπό την επίβλεψη έμπειρου προσωπικού. Επίσης, είναι ένα πρότυπο κέντρο για το σκύλο που παρέχει υπηρεσίες βα σικής εκπαίδευσης, εκπαίδευση προστασίας, υπηρεσίες dog sitting (ημερήσιος σταθμός σκύλων) και dog walking, υπη ρεσία μεταφοράς του σκύλου σας από και προς το Πάρκο, αλλά και τη δυνατότητα παροχής συμβουλών και επίλυσης οποιασδήποτε απορίας σχετικά με το κατοικίδιό σας. Όσο ο σκυλάκος θα απολαμβάνει τις υπηρεσίες του Puppies Park, ο ιδιοκτήτης μπορεί πιει τον καφέ του μέσα στο χώρο του Πάρκου και να αναζητήσει λύσεις σε απορίες ή σε πιθανά προ βλήματα της καθημερινότητας με τον σκύλο. * Puppies Park: Παπαδιαμάντη 32 & Ειρήνης, Σώρος Αμαρουσίου / τ: 210 60 95 462 fb: @PuppiesPark / ig: @puppies_park / www.puppiespark.gr CORFOOT handmade: Barefoot shoes από την Κέρκυρα Σε μια από τις αρχαιότερες συνοικίες της Παλιάς Πόλης, ο ήχος της ραπτομηχανής, η ομορ φιά της Κέρκυρας και η ευωδιά του φυσικού δέρματος συνθέτουν το τέλειο περιβάλλον δημιουργίας: Το κατάστημα-εργαστήριο όπου σχεδιάζονται και φτιάχνονται τα Corfoot, χει ροποίητα παπουτσάκια για βρέφη και παντόφλες για παιδιά και ενήλικες, όλα της κατηγορίας «SOFT SOLE BAREFOOT SHOES». Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι μόνο κλωστή και μα λακό πιστοποιημένο δέρμα Νάππας φυτικής δέψης και χωρίς φινίρισμα. Τα Corfoot ράβονται μπροστά στα μάτια των επισκεπτών, σε όλα τα μεγέθη και σε διάφορα χρώματα και design. Η κατηγορία «SOFT SOLE BAREFOOT SHOES» περιλαμβάνει ένα είδος παπουτσιών το οποίο στο εξωτερικό καταλαμβάνει πια μια σίγουρη θέση στα ράφια των καταστημάτων υποδη μάτων. Κατανοητό, αφού η πλειονότητα των Ευρωπαίων και Αμερικάνων παιδιάτρων τα συνιστούν θερμά ειδικά για τα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας. Ως πρώτο ελληνικό brand, τα δερμάτινα Corfoot πληρούν όλα τα κριτήρια της κατηγορίας: είναι ευρύχωρα στα δάχτυλα, ευλύγιστα προς όλες τις κατευθύνσεις και έχουν λεπτή επίπεδη σόλα χωρίς σηκωμένη φτέρνα (zero-drop). Στο e-κατάστημα www.corfoot.gr η ομάδα των Corfoot εξυπηρετεί όλη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό. * corfoot: Γκίλφορδ 39, Κέρκυρα / τ.: 26610 25522 / fb: Corfoot Handmade ig: corfoot.handmade / www.corfoot.gr 03 Η zero waste έμπνευση, στο ποτήρι σου! Είναι ωραίο να νιώθεις ευγνωμοσύνη, να προσφέρεις, να δίνεις σημασία στα μικρά, να ταξιδεύεις, να ζεις με χαρά και μέσα στη χαρά. Τα ξεχωριστά ανοξείδωτα ποτήρια και θερμός της Natural Life είναι μία συ νεχής πηγή έμπνευσης, την οποία μπορείς να έχεις πάντα μαζί σου – στο σπίτι, στη δουλειά, στο σχολείο, στην εκδρομή! Είναι χρηστικά και προσθέτουν χρώμα, στιλ και μποέμ διάθεση στην καθημερινότητά σου. Από ανοξείδωτο ατσάλι, με διπλό τοίχωμα για να κρατούν το ρόφημά σου ζεστό ή παγωμένο όλη μέρα, καθαρίζονται πανεύκολα και είναι ιδανικά για μεγάλους και παιδιά. Αν, λοιπόν, θες να βάλεις το δικό σου λιθαράκι στην προστασία του περιβάλλοντος και να μειώσεις τη χρήση πλαστικού, μπορείς να το κάνεις με τα zero waste φιλοσοφίας ανοξείδωτα ποτήρια και θερμός της Natural Life. Θα τα βρεις στην απίθανη Lazy Suricata, η οποία φροντίζει για πολλά ακόμη... με στυλ κι αισιοδοξία! Lazy Suricata: www.lazysuricata.com fb: Lazy Suricata ig: @lazysuricatacom ΞΕ Φ Ύ ΣΙΛΛΕΟΤ *
«Οπωσδήποτε» και «να χαρεί», στέκομαι σ’ αυτά! Πρασινάδες και ανθοδέσμες για τους δια γνωσμένους και μη ασθενείς, λοιπόν. Γιατί το προαιώνιο ένστικτο επιβίωσης και δημιουργίας μας ωθεί σε σωστές επιλογές. Διότι τα σχήματα και τα χρώματα των φυ τών ξεκουράζουν το μάτι –το παράθυρό μας στον Κόσμο– γεννώντας θετικές σκέψεις και συναισθήματα. Διότι τα φυτά απελευθερώ νουν οξυγόνο και απορροφούν ρύπους. Διότι στα φυτά και στο χώμα τους εγκαταβιεί το Myccobacterium Vaccae. Τι είναι αυτό πάλι; Με δυο λόγια: Μη παθογόνο βακτήριο που προάγει την έκκριση σεροτονίνης, της ορμόνης ευεξίας και χαλάρωσης. Η σεροτονίνη εξισορροπεί τη διάθεση και διασφαλίζει την πνευματική υγεία, καταπολεμώντας το άγχος, απελευθερώνοντάς μας προς θετικές σκέψεις και θετικότερες εμπει ρίες. Διότι η διασφάλιση της ψυχοπνευματικής υγείας προστατεύει αυτόματα την σωματική. Εμείς, οι άνθρωποι της πόλης, νοσταλγούμε τη σκιά μιας κρεβατίνας, προτιμάμε να διαβάσουμε κάτι στον ίσκιο των δέντρων του πάρκου παρά στο επιμελώς διακοσμημένο σαλόνι μας. Το ένστικτο δεν νικιέται – σε πείσμα της αστικο ποίησης και του καταναλωτισμού, η πανάρχαια μνήμη μάς κατευθύνει σωστά στην αναζήτηση του «ευ ζην». Ας μιλήσουν τα δεδομένα για το ρόλο του πράσινου στους χώρους εργασίας, σύμφωνα με διεθνείς μελέτες της τελευταίας τριακονταπε νταετίας: - Βελτίωση διάθεσης και συμπεριφοράς εργαζο μένων, διαπροσωπικών σχέσεων, ροής εργασίας, παραγωγικότητας. - Μείωση stress, ελάττωση θορύβου (σημαντικό αυτό), μείωση απουσιών λόγω ασθενείας. Παίρνουμε το μήνυμα, όπως το πήραν και οι περί τα εργασιακά ειδήμονες, και πράττουμε όμοια. Γεμίζουμε τους χώρους μας με πράσινο! Η Φύση διαθέτει τεράστια ποικιλία για όλα τα γούστα, τις συνθήκες, τα βαλάντια. «Αν έχεις δύο νομίσματα, δώσε το ένα για ένα καρβέλι και με το δεύτερο αγόρασε έναν κρίνο», λένε στην Κίνα. Για το δικό μας καλό, γι’ αυτό των δικών μας ανθρώπων, σε εφαρμογή του ιπποκράτειου: «Νούσων φύσιες ιητροί». ΣΠΙΤΙ-ΚΗΠΟΣ * Το κηπάκι: Ιπποκράτους 157, Αθήνα τ.: 210 64 48 002 / fb: Το κηπάκι ig: tokipaki / www.kipaki.gr «Πάρε οπωσδήποτε λουλούδια να πας στο θείο στο νοσοκομείο, να χαρεί» 04
ΝΟ GOOGLE DOCTOR Η ψυχολογία του φθινοπώρου: νέα ξεκινήματα, ανασυγκρότηση και αλλαγή γράφει η Κωνσταντίνα Μπασκουρέλου ΜΆ. Κλινικής - Συμβουλευτικής Ψυχολογίας Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt www.therapyspot.gr Επιστρέφοντας στο γραφείο αρχές Σεπτέμ βρη, πολλοί θεραπευόμενοι/ες μοιράζονται την αίσθησή τους ότι το φθινόπωρο σημα τοδοτεί την αρχή του έτους. Σε επίπεδο συλλογικής μνήμης, αξίζει να σημειώσουμε ότι παλιότερα στις αγροτικές κοινωνίες ο Σεπτέμβριος γιορταζόταν όντως σαν Πρωτοχρονιά, καθώς σηματο δοτούσε την έναρξη των αγροτικών εργασιών και της δουλειάς με τη γη. Στην ατμόσφαιρα του θεραπευτικού δωματίου υπάρχει λοιπόν αυτή την περίοδο μια γλυκιά αίσθηση γείωσης: ανάγκες που μετά την καλοκαιρινή παύση έχουν ειδωθεί πιο καθαρά, σχέδια, προτεραιότητες, νέοι στόχοι. Όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα βήματα σπόροι προς φύτευση ακόμα– απαντούν με μια συγκι νητική αμεσότητα στα τι και τα πώς της νέας χρονιάς. Τι είναι όμως αυτό που προσδίδει στο φθινόπωρο την τάση για αναστοχασμό και νέα ξεκινήματα; Αν στρέψουμε την προσοχή μας στο παρόν, οι αισθήσεις μας και η παρατήρηση της φύσης μπορούν να δώσουν κάποιες απαντήσεις: το φυσικό τοπίο αλλάζει, εμφα νίζονται οι πρώτες βροχές και η μυρωδιά του νωπού χώματος, το φως και η διάρκεια της ημέρας φθίνουν, το ίδιο και η θερμοκρασία. Ακόμα και στα αστικά κέντρα, αναπόφευκτα παρατηρούμε τη μεταβλητότητα του πεδίου γύρω μας. Η φύση άλλωστε έστω και η πληγωμένη φύση αποτελεί έναν εξαιρετικό οδηγό επαφής μας με το Εδώ και Τώρα Μετά τις υψηλές θερμοκρασίες και την πιο εξωστρε φή διάθεση του καλοκαιριού, το φθινόπωρο αποτελεί μια περίοδο μετάβασης προς το χειμώνα και ταυτό χρονα μια καθόλα ξεχωριστή εποχή. Είναι η κατεξο χήν περίοδος-σύμβολο της παροδικότητας και της αλλαγής Η συνειδητοποίηση του κύκλου των εποχών, της αρχής και του τέλους, μας δημιουργεί συναισθήμα τα θλίψης, συχνά με τη μορφή μιας «φθινοπωρινής μελαγχολίας». Είναι ωστόσο η ίδια αυτή η επίγνωση της παροδικότητας που μας ωθεί να ζούμε επικεντρω μένοι στο παρόν και να χτίζουμε μια όσο το δυνατόν πιο αυθεντική και δημιουργική ζωή. Το μήνυμα του φθινοπώρου είναι «αποδέξου τους κύκλους της ζωής και άσε τα νεκρά φύλλα να πέσουν». Η πτώση, τα μικρά και μεγάλα κλεισίματα, ανοίγουνχώρο για νέες αρχές προσωπικές, επαγ γελματικές, ακαδημαϊκές. Η φθορά είναι αναγκαία προϋπόθεση για την αναγέννηση και συμπορεύεται με την καινούργια ζωή. Ας εναποθέσουμε λοιπόν τους στόχους-σπόρους μας με επίγνωση και εμπιστοσύνη στην αγκαλιά της γης κι ας εργαστούμε προς την καρ ποφορία τους και την προσωπική μας άνθιση. ΞΕ Φ Ύ ΣΙΛΛΕΟΤ
μόνο) φαντασίας που προβάλ λονταν κάποτε είναι πραγματι κές χρονοκάψουλες, αφού μας αποκαλύπτουν περισσότερα για το zeitgeist της εποχής παρά για την ίδια την ταινία. Η σύγκριση της διαφήμισης με την πραγματική αφίσα της ται νίας φανερώνει πολλά για την τότε «πρόσληψη» των ταινιών. φαντασίας.
Σημαντική επιτυχία στα ‘70s, το φιλμ είναι μια μοδάτη (τότε) σπονδυλωτή ταινία τρόμου. Πέντε διαφορετικά άτομα περιπλανιούνται σε μια κατακόμβη και συναντούν τον μυστηριώδη Φύλακα της Κρύπτης. Πέντε ιστορίες τρόμου εξυφαίνονται γύρω από την κεντρική αφήγηση του Φύλακα και με πρωταγωνιστές τους πέντε περιπλα νώμενους. Στο πολύ καλό και ατμοσφαιρικό φιλμ, ο κο ρυφαίος Πήτερ Κούσινγκ δίνει ρεσιτάλ παίζοντας έναν χήρο που εκδικείται τον περίγυρό του. Τραγική ειρωνεία: ο ηθοποιός είχε χάσει πρόσφατα την πολυαγαπημένη του σύζυγο… (μάλιστα ήθελε τόσο πολύ να συμμετάσχει στην ταινία που δέχτηκε μικρότερη αμοιβή!). Ο ελληνικός τίτλος κλέβει ξεδιάντροπα (και αδικαιολόγητα) την πα σίγνωστη μαύρη κωμωδία «Αρσενικό και Παλιά Δαντέ
από τον Θανάση Βέμπο Ερευνητή του ανεξήγητου, συγγραφέας Κάποτε οι δευτεριάτικες εκδόσεις των εφημερίδων ήταν γεμάτες διαφημίσεις για τις νέες ταινίες που προβάλλονταν στους κινηματογράφους τότε οι πρεμιέρες γίνονταν τη Δευ τέρα. Οι διαφημίσεις για τις ταινίες επιστημονικής (και όχι
λα» (εδώ είναι… Ταντέλλα [SIC)). Επηρεασμένοι από την ταινία, οι Στήβεν Κινγκ και Τζωρτζ Ρομέρο έφτιαξαν το παρεμφερές «Creepshow» (1982). (Τα Νέα, 23.9.1972) «Το άντρον της βρυκο λακιασμένης αμαρτίας…» Ατάκες που σήμερα, μισό αιώνα μετά, στην εποχή της μπλαζέ λατρείας του στείρου περφεξιονισμού των CGI, φαντάζουν γελοίες. Κάποτε ο Μπέ λα Λουγκόζι κι ο Μπόρις Καρλόφ προκαλούσαν αυθεντικές ανατριχίλες και λιποθυμίες στις σκοτει νές αίθουσες. Σήμερα οι ταινίες τους παίζονται τα πρωινά του Σαββάτου στην τηλεόραση για να γε λάνε τα παιδάκια, μαζί με διαφημίσεις για Δρακου λίνια. Η φαντασία είναι πλέον νεκρή, το ίδιο και ένα κομμάτι της συλλογι κής ψυχής. 1972: Tales from the Crypt (βαθμολογία IMDb: 6,9/10) ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Η μεταφορά Η μεταφορά Το πρωτότυπο Το πρωτότυπο ΞΕ Φ Ύ ΣΙΛΛΕΟΤ Δ Ί ΠΛΗ ΓΩΝ Ί Α ΛΗΨΗΣ «Ατσαλώστε τα νεύρα σας με χαλύβδινη ψυχραιμία… Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσετε άφοβα αυτή τη συντρι πτική έφοδο Τρόμου και Αγωνίας», προειδοποιεί η ελ ληνική διαφήμιση. Τι άλλο θα μπορούσε να υπάρχει στη «Βίλλα της Κολάσεως» εκτός από… «βρυκολακιασμένη αμαρτία»;. Ένας φυσικός, η γυναίκα του και δυο μέντι ουμ προσλαμβάνονται για να ερευνήσουν την Οικία Βελάσκο, όπου 27 προσκεκλημένοι είχαν πεθάνει μυ στηριωδώς το 1927, όπως και διάφοροι ερευνητές του παραφυσικού, χρόνια αργότερα. Η ταινία βασίστηκε στο βιβλίο του μεγάλου Ρίτσαρντ Μάθεσον, όπου το σεξ και η βία ήταν πολύ πιο έντονα. Στο μεταξύ οι ιστορίες για τα κατορθώματα του έκλυτου και δαιμονικού Έμερικ Βελάσκο, πρώην ιδιοκτήτη της «Βίλλας της Κολάσεως», βασίζονται χαλαρά στις αντίστοιχες ιστορίες για το βίο και την πολιτεία του διαβόητου αποκρυφιστή Άλισταιρ Κρόουλι. (Τα Νέα, 3.12.1973) 1973: The Legend of Hell House (βαθμολογία IMDb: 6,7/10)
ΤΟ «ΜΠΥΡΟΣΚΟΠΕΙΟ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΣΜΕΝΗ ΜΑΣ ΦΙΛΗ ΓΡΑΦΟΥΝ: ΉΛΕΚΤΡΑ ΤΖΩΡΤΣΟΥ ΣΟΦΙΑ ΑΡΓΥΡΉ ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ Και ποιος δεν έχει πιει μπύρα; Αυτό το ποτό μάς έχει συνο δεύσει σε ζεστά καλοκαίρια, σε παγκάκια, σε μπαλκόνια, σε μπάρες αγαπημένων μπαρ, σε ταβερνάκια, φεστιβάλ, σε γλέντια, συζητήσεις, ραντεβού, σε βουνά και σε θάλασσες. Ίσως να είναι και από τα πρώτα ποτά που έχουμε δοκιμάσει λίγο πριν την ενηλικίωσή μας – και αμαρτία δεν έχουμε καμιά. Η ατάκα «Πάμε για μια μπύρα;» έχει γίνει εφάμιλλη της εξόδου. Ο ήχος που κάνει το κουτάκι και το καπάκι του μπουκαλιού όταν ανοίγουν, σαν άλλοι πυροβολισμοί εκκίνη σης, θα είναι οι παντοτινοί ήχοι έναρξης των πιο παρεΐστι κων και αφρισμένων καταστάσεων. Τα τελευταία χρόνια έχουν προστεθεί πολλές ακόμα ποι οτικές μπύρες στη λίστα επιλογών μας, άπειρες ελληνικές μικροζυθοποιίες έχουν πάει σε άλλο λέβελ το ζήτημα και πολύ σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι από πίσω τους είναι τεχνικά καταρτισμένοι, δημιουργικοί, ορεξάτοι, και ειλικρι νά παθιασμένοι με την μπύρα. Χωρίς ποτέ να ξεχνάμε την τίμια μπύρα που μας κράτησε, και μας κρατάει, παρέα χρό νια τώρα, ας πάμε και κανένα γευστικό ταξίδι παραπάνω. Όπως κι αν τη γράφεις, με το κομψό, new age γιώτα (μπίρα) ή το old fashioned αλλά λαχταριστό και χορταστικό ύψιλον (μπύρα), πάντα στο στόμα σου θα φτάσει αυτό που ζητάς. Εις υγείαν, βίβα, cheers και γεια μας!
αυτό
Δύσκολη ερώτηση. Εξαρτάται
ρά θα το δεις. Από τεχνικής άποψης, σαφώς και υπάρχει. Ύπάρχουν κακοφτιαγμένες, αλλά και καλοφτιαγμένες μπύρες. δηλαδή αυτές που πληρούν όλες τις προδιαγραφές που πρέπει, π.χ., δεν έχουν επιμολύνσεις, δεν έχουν παραπάνω ανθρακικό κ.λπ. Το αν αρέσουν στον τελικό καταναλωτή, είναι άλλο θέμα. Εδώ ερχόμαστε στο καθαρά υποκει μενικό κομμάτι, αν μας αρέσει εμάς αυτό το στυλ ή όχι. Για να το πάω ακόμη πιο μακριά, αν είμαστε σε διάθεση εκείνη την ώρα να δοκιμάσουμε κάτι τέτοιο ή αν υπάρχουν οι σωστές συνθήκες, όπως π.χ. η εξωτερική θερ μοκρασία. Καταλαβαίνεις ότι μια μπύρα με υψηλό αλκοόλ θα καταναλωθεί ευκολότερα τους χειμερινούς μήνες παρά τον Αύγουστο με 45 ºC. Και μιλάω πάντα για τον απλό καταναλωτή
απολαμβάνει;
να τις επιλέγει και να τις
Μάλλον σου έδωσα πάσα για αυτή την ερώ τηση, έτσι; Οι craft μπύρες δε θα μπορού σαν να είναι φθηνές, ούτε θα γίνουν ποτέ. Το φθηνό έχει να κάνει κυρίως με τον όγκο παραγωγής και το κόστος των υλικών. Μια craft μπύρα, που εξ ορισμού είναι μικρής πα ραγωγής (άρα έχει αυξημένα κοστολόγια και μεγαλύτερες ποσότητες πρώτων υλών), δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει φθηνή κοστολογικά, αλλά θα παραμείνει γευστική και αρωματική, πράγμα που οι «φθηνές» μπύρες δεν μπορούν να το πετύχουν. Και για να το δούμε και λίγο πιο σφαιρικά, κανένα προϊόν μικρής
την πίτσα με την μπύρα. Πίτσα σπέσιαλ, πίτσα πεπερόνι ή τελοσπάντων όποια πίτσα κι αν διαλέ ξεις, από δίπλα θα βάλεις και μια μπύρα. Μπύρα και Συναυλία Χτύπημα κάτω από τη σκηνή, ανακατεμένα μαλλιά, ιδρώτας κι ένα κουτάκι μπύρα στο χέρι. Και όταν η λίγη μπύρα που έχει απομείνει ζεσταθεί, έρχεται το μπυρο μπουγέλο. Τότε ανάβουν περισσότερο τα αίματα. Αυτή είναι η απόλυτη συναυλιακή φάση. Μπύρα και Αγώνας Τελικός Κυπέλλου. Η παρέα μαζεύεται γύρω από χαμη λό τραπεζάκι σαλονιού και αραδιάζει μπύρες για κάθε γούστο. Ξανθές, κόκκινες ή σκούρες. Γιατί ποδόσφαιρο χωρίς μπύρα δεν γίνεται! Μάλιστα, έρευνες λένε ότι η μπύρα είναι περίπου 34% πιο γευστική όταν βλέπεις μπάλα.
Μπύρα και Παγκάκι Μπύρες από το περίπτερο και φύγαμε για πλατεία. Η παρέα μαζεύεται στα παγκάκια και στα σκαλάκια της γειτονιάς
Η ΦΑΣΗ ΣΗΚΩΝΕΙ ΜΠΥΡΑ Η ΜΠΎΡΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΘΩΣΠΡΕΠΙΣΜΟΎΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΤΗΤΕΣ. ΟΤΑΝ ΑΓΟΡΑΖΟΎΜΕ ΚΟΎΤΑΚΙ, ΤΗΝ ΠΙΝΟΎΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΎΤΑΚΙ. ΟΤΑΝ ΑΓΟΡΑΖΟΎΜΕ ΜΠΟΎΚΑΛΙ, ΤΗΝ ΠΙΝΟΎΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΎΚΑΛΙ. ΓΙ’ ΑΎΤΟ Η ΜΠΎΡΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΝΑ ΣΎΝΟΔΕΎΣΕΙ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ, ΑΦΟΎ ΕΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΎΡΓΕΙ ΔΕΣΜΟΎΣ. Μπύρα και Πίτσα Δεν υπάρχει άτομο -που να γνωρίζω έστω- που να μη συνοδεύει
για να γελάσει, να πει καμιά βλακεία. Πειράγ ματα δίνουν και παίρνουν, όπως και κάποια κουτάκια μπύρας που γυρνάνε από χέρι σε χέρι. ΤΟ «ΜΠΥΡΟΣΚΟΠΕΙΟ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΤΟΎΣ ΕΙΔΙΚΟΎΣ: Υπάρχει «καλή» και «κακή» μπύρα; Τι είναι
που τις διαχωρίζει;
από ποια πλευ
που θέλει να ξεκινήσει το μαγικό ταξίδι στον κόσμο της μπύρας. Πού οφείλεται κατά την άποψή σου η δημο φιλία της μπύρας; Η μπύρα ήταν ανέκαθεν το δημοφιλέστερο ποτό, το ποτό που μπορείς να το καταναλώ σεις οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Βέβαια ποτέ δεν συμφώνησα με τον αγαπητό κατά τ’ άλλα Jim Morrison και το γνωστό στίχο «When I woke up, I get myself a beer», αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία που έχει να κάνει με την επιρροή της μπύρας στο rock. Η μπύρα λοιπόν δεν είναι «δήθεν», δεν είναι ελιτίστι κη, όπως πολλά άλλα ποτά. Σε δέχεται στον κόσμο της χωρίς να σε κοιτάξει αφ’ υψηλού. Ίσως αυτό, σε συνδυασμό με τη σχετικά χαμηλή τιμή, να είναι και ο λόγος της δημο φιλίας της. Όντως η μπύρα ήταν για χρόνια το φθηνό ποτό. Οι craft είναι αρκετά πιο ακριβές. Πού οφείλεται αυτό; Πιστεύεις ότι πρέπει να πέσει η τιμή τους για να μπορεί πιο εύκολα ο κόσμος
παραγω γής δεν είναι φθηνό. Τι θα έλεγες σε κάποιον για να τον προ τρέψεις να αρχίσει να φτιάχνει τη δική του homemade μπύρα; Αυτό που λέω σε όλους: Γιατί είναι εύκολο, γρήγορο και οικονομικό. Γιατί θα φτιάξει τη δική του μπύρα σε ό,τι γεύση, χρώμα ή αλκο όλ θέλει. Γιατί θα μπει σε έναν μαγικό κόσμο γεύσεων και αρωμάτων, ο οποίος δεν έχει όρια και σύνορα. Νομίζω πως αυτά και μόνο αρκούν για να ψηθεί κάποιος! Τι σημαίνει μπύρα για σένα; Μπύρα σημαίνει παρέες, φιλίες, θεματικά ταξίδια και εκδρομές και πολλές πολλές εμπειρίες. Σου ανοίγονται νέοι ορίζοντες, ανακαλύπτεις πράγματα που πριν δεν έδινες καν σημασία, εκπαιδεύεσαι και διαβάζεις ατέλειωτες ώρες απλά και μόνο για να γίνεις ένα κλικ καλύτερος από χθες. Αν όλα αυτά σου λένε κάτι, νομίζω πως ήρθε η ώρα να μας κάνεις παρέα στον μαγικό κόσμο της μπύρας! ΠΟΛ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΏΠΟΣ ΠΟΎ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΓΝΏΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΜΠΎΡΑ ΑΠ’ ΕΞΏ ΚΙ ΑΝΑΚΑΤΏΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΏΠΟ ΠΙΣΏ ΑΠΟ ΤΟ BEER DELI, ΤΟ ΠΡΏΤΟ ΦΎΣΙΚΟ ΚΑΤΑ ΣΤΗΜΑ ΜΕ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΟΙΚΙΑΚΟΎΣ ΖΎΘΟ ΠΟΙΟΎΣ. ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΟΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΧΩΡΑΝΕ ΠΟΛΛΑ ΛΙΤΡΑ ΜΠΥΡΑΣ: 01 02 03 04
λαχταριστές και έτοιμες για κατανάλωση, όλες από μικροζυ θοποιίες τόσο του εξωτερικού όσο και εγχώριες.
την Λετονία η Hopalaa και η Arpus. Τις κάνουλες συναγωνίζονται τα 5 ψυγεία γεμάτα με κουτάκια και μπουκάλια από limited editions. Η κουζίνα
στοιχεία
ενδιαφέρον
χώρου
και κρεατικών,
ποικιλίες
ΤΟ «ΜΠΥΡΟΣΚΟΠΕΙΟ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ ΖΥΘΟΠΟΙΪΑ ΑΝΑΣΤΑΣ Ι ΟΥ Rock n Roll Beer Bar 25ης Μαρτίου 130, Πετρούπολη τ: 697 629 2604 fb: Αλχημιστής Rock N Roll Beer Bar ig: @alchimistisbeer Χαϊμαντά 25, Χαλάνδρι | τ: 694 086 4443 fb: Ζυθοποιία Αναστασίου | ig: @anastasiou_brewery ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ, ΑΝ Η ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ ΗΤΑΝ ΜΠΥΡΑ, ΤΙ ΜΠΥΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝΕ; Αν η Πετρούπολη ήταν μπύρα, ξεκάθαρα θα ήταν μια barrel aged Imperial Stout με γεμά το σώμα, όπως και η ιστορία και η βαρύτητα της πόλης μας και με επίγευση που διαρκεί, όπως διαρκούν και οι έντονες και όμορφες εικόνες της Πετρούπολης σε όσους και όσες την επισκέπτονται. Αλλά και σε όσους επισκέπτονται τον Αλχημιστή μας. Έναν χώρο που δημιούργησαν στις αρχές του 2015 δύο αδέρφια, ο Αλέξανδρος και ο Νίκος, λόγω της αγάπης τους για τον ποιοτικό ζύθο. Μεγάλοι ξύλινοι πάγκοι, ευρύχωρα τραπέζια, τοίχοι που αφηγούνται ιστορίες μπύρας και το μεγάλο ατού: Το ξύλινο μπαρ με τις 21 βρύσες, επιβλητικές,
Σταθερές ετικέτες είναι οι 5, οι υπόλοιπες 16 εναλλάσσονται και είναι οι εκπλήξεις της βραδιάς! Άρτι αφιχθείσες από
του Αλχη μιστή έχει εξίσου
με τα υγρά
του
με
λουκάνικων
burgers και χειροποίητες πίτσες. Από το 2017, ο Φώτης Αναστασίου και η ομάδα του, θεω ρώντας ότι η μπύρα δεν είναι απλά ένα προϊόν, αλλά κρύβει μία ολόκληρη φιλοσοφία πίσω της, δεν έχουν σταματήσει να εξερευνούν καινούργιες συνταγές, η καθεμιά με τη δική της ιστορία και στυλ. Κάτι που αντικατοπτρίζεται και στα εξαιρετι κής αισθητικής ρετρό γραφιστικά της κάθε ετικέτας, γιατί όταν πρόκειται για κάτι που αγαπάμε να προσφέρουμε, η κάθε λε πτομέρεια μετράει. Αυτό το μοναδικό μικρο-φαινόμενο λοιπόν, που ακούει στο όνομα Ζυθοποιία Αναστασίου, μπορεί να σου προσφέρει μία συνολική εμπειρία γεύσεων και εικόνων για να αρχίσεις να βλέπεις την μπύρα, αλλιώς. Αν θέλεις να βρεθείς σε έναν όμορφο, ζεστό χώρο, με ροκ ήχους και αισθητική και μπύρα να ρέει άφθονη, τότε ακολούθησε τον κεντρικότερο δρόμο της Πετρούπολης και κάνε στάση στον Αλχημιστή FUN FACT: Beer & Pizza Mondays, που θα πει, με κάθε παραγγελία πίτσας, δώρο η μπύρα INFO INFO Σε μία όμορφη αυλή του Χαλανδρίου θα βρεις την μπύρα στα καλύτερά της και πιο φρέσκια από ποτέ. Κι αυτό γιατί η μπύρα της μικροζυθοποιίας Αναστασίου, η οποία παράγεται σε εργαστήριο μέσα στην αυλή, φτάνει στο ποτήρι σου μέσω της Local Pub που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. ΦΩΤΗ, ΑΝ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΗΤΑΝ ΜΠΥΡΑ, ΤΙ ΜΠΥΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝΕ; Θα ήταν σίγουρα μια amber lager σαν την «Βοστωνέζα». Νότες ψωμιού και καραμέ λας με ισορροπημένη πικράδα και διακριτικό βυνώδες άρωμα. Τόσο απολαυστική ώστε να μην θες να αδειάσει το ποτήρι!
μαύρη (Guinness). Οι «ψαγμένοι» δοκίμαζαν βελγικές μοναστηριακές, αλλά οι επιλογές ήταν πολύ συγκεκριμένες... Και κάπου
και εισα γόμενες μπύρες. Αν δεν έχεις δοκιμάσει τα παρακάτω είδη παράτα τα όλα, ακύρωσε ό,τι έχεις να κάνεις αύριο και ξεκίνα να πίνεις τώρα!
IPA Το πιο δημοφιλές είδος στον σύγχρονο κόσμο της μικρο ζυθοποιίας. Συνήθως πικρές και ιδιαίτερα αρωματικές εξαι τίας της μεγάλης ποσότητας λυκίσκου. Ανάλογα με το είδος του λυκίσκου, θα μυρίσετε και θα γευθείτε τροπικά φρούτα, πεύκο, εσπεριδοειδή, πεπόνι και πολλά άλλα. Οι επιλογές αμέτρητες (East-West Coast, New England, English, Double, Triple,
Τι μπύρα πίναμε μέχρι πριν από λίγα χρόνια; «Τίμια» φτηνή λάγκερ φυσικά και ενίοτε, όταν θέλαμε λίγη πίκρα και γεύση παραπάνω, παραγγέλναμε Pilsner (Κάιζερ ντε!). Κάποιοι εναλλακτικοί επέλεγαν Weiss, ενώ οι μερακλήδες της παρέας έπιναν την κόκκινη που έβρισκες σε κάποια μπαρ (McFarland) ή αντίστοιχα την μοναδική
εδώ τελείωνε το φτωχό ζυθορεπερτόριο. Fast forward στο 2022 και αν μπεις σε ένα bottle shop θα έχεις κάποιες εκατοντάδες επιλογές από ελληνικές
Session). Pale Ale Το προτεινόμενο είδος για να ξεκινήσετε το ταξίδι σας. Διακριτή γεύση βύνης, ισορροπημένη πικράδα και άρωμα χωρίς υπερβολές. Η πρώτη μπύρα της βραδιάς. Stout & Porter Οι «μαύρες». Καλή η Guinness, αλλά υπάρ χουν πλέον επιλογές. Αρώματα και γεύσεις καφέ και κακάο, καβουρδισμένες βύνες, άλλες γλυκές, άλλες πικρές. Από ελαφριές καθημερινές μέχρι θηρία στο 10% αλκοόλ. Ειδική αναφορά στις pastry stout που τα τελευταία χρόνια έχουν ξεφύγει! Έχετε φανταστεί να πίνετε ένα μαύρο γαλακτομπού ρεκο; Κάποιοι ζυθοποιοί μάλλον ήθελαν να γίνουν ζαχαροπλά στες. Αν δεν το πιστεύετε, δοκιμάστε την ελληνική μπύρα με γεύση καρυδόπιτα! Sour Οι «ξινές». Κάποιες έχουν μια ελαφριά φρουτώδη οξύτη τα και άλλες σου τρυπάνε το κρανίο στη πρώτη γουλιά. Πολύ ενδιαφέρουσες επιλογές που μπορεί να σας ξενίσουν στην αρχή, αλλά αν επιμείνετε, θα επιβραβευτείτε. Lager & Pilsner Ώραίοι οι πειραματισμοί, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την ταπεινή αφετηρία μας. Οι σύγχρονες Lager και Pilsner δεν είναι βαρετές. Είναι τολμηρές, αρωματικές, πλούσιες σε γεύση και άρωμα. Νομίζετε ότι τελειώσαμε; Μπα... τα παραπάνω είδη είναι μόνο η αρχή. Ξεκινήστε την αναζήτηση! ΛΟΎΚΑΣ ΠΑΠΑΓΓΕΛΗΣ TOY ZHTHΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΤΑ ΕΙΔΗ ΜΠΎΡΑΣ... ΝΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΤΟ «ΜΠΥΡΟΣΚΟΠΕΙΟ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΤΟΎΣ ΕΙΔΙΚΟΎΣ: ΜΠΥΡΑ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΕΓΧΡΏΜΕΣ, ΑΣΠΡΟΜΑΎΡΕΣ, ΦΟΡΤΏΜΕΝΕΣ Ή ΠΙΟ ΜΙΝΙΜΑΛ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΎΦΑΝΤΑΣΤΕΣ, ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ… ΑΦΡΙΣΜΕΝΕΣ! ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΜΠΎΡΑΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΏΝ ΔΕΚΑΕΤΙΏΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΎΜΕ ΠΏΣ ΤΟ ΚΑΝΑΝ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
MidnightCircusGypsyBrewing 697 28 92 519 info@midnightcircus.gr www.midnightcircus.gr Our Story OUR
με τις νέες πλέον μορφές του. Από τις πλέον ξακουστές ήταν η «Μπίρα του “ΠΙΚΙΝΟΎ”». Λειτουργούσε στο ισόγειο ενός παραδοσιακού κτιρίου στο Θησείο, το οποίο σώζεται μέχρι και σήμερα, και έμεινε στην ιστορία γιατί έγινε ρεμπέτικο τραγούδι λόγω της δολοφονίας του Πίκινου, γνωστού μάγκα και ρεμπέτη της εποχής. Η φασαρία ξεκίνησε όταν μία παρέα σοβατζήδες που ζητούσε ακατάπαυστα παραγγελιές, παρεξηγήθηκε όταν αντιλήφθηκε τη δυσαρέσκεια των μουσικών, ενώ ένας έβγαλε και σουγιά. Εμφανίζεται ο Πίκινος και εξηγεί στους σοβατζή δες ότι η ορχήστρα πρέπει να παίζει για όλους. Αυτοί συνέχισαν να ψήνονται για καυγά και τότε ο Πίκινος ξαναπαρεμβαίνει λέγοντάς τους:
παγωμένη: Ψέμα. Οι πολύ χαμηλές θερ μοκρασίες αναισθητοποιούν τις γευστικές απολήξεις της γλώσσας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις εν τέλει ούτε γεύση ούτε μυρωδιά. Για την ακρίβεια, λοιπόν, οι ποιοτικές μπύρες όχι μόνο δεν εί ναι απαραίτητο να πίνονται παγωμένες, αλλά δεν πρέπει να πίνονται παγωμένες, ώστε να αναδύονται αρώματα και γεύσεις. Ανάλογα με το είδος της μπύρας, ποικίλει και η θερ μοκρασία σερβιρίσματος. Προφανώς, ούτε το ποτήρι χρειάζεται να είναι παγωμένο. Η μπύρα
μεγάλες
ΤΟ «ΜΠΥΡΟΣΚΟΠΕΙΟ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΎΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗN ΜΠΎΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΙΣ ΣΎΝΟΔΕΎΟΎΝ ΣΤΕ ΡΕΟΤΎΠΑ ΚΑΙ ΚΛΙΣΕ. Η ΜΠΎΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΦΎΓΕΙ ΑΠΟ ΑΎΤΗ ΤΗ ΜΑΣΤΙΓΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΎΘΟΎΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΗΣ ΜΎΘΟΙ, ΜΎΘΟΙ ΠΟΎ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΚΑΤΑΡ ΡΙΦΘΟΎΝ ΚΑΙ ΕΎΤΎΧΩΣ ΠΟΎ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΎΜΕ ΑΎΤΗ ΤΗ «ΒΡΟΜΙΚΗ» ΔΟΎΛΕΙΑ 01 02 03 04 ΜΠYΡΑ ΤΟΥ ΠΙΚΙΝΟΥ MIA ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΏ ΑΠΟ ΔΎΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΎΔΙΑ ΤΟΎ ’30 ΤΙΣ ΠΡΏΤΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΟΎ 20ΟΎ ΑΙΏΝΑ, ΤΑ «ΖΎΘΟΠΏ ΛΕΙΑ» (ΛΑΪΚΟΤΕΡΑ «ΜΠΎΡΑΡΙΕΣ» Η’ ΑΠΛΑ «ΜΠΎΡΕΣ») ΣΎΝΑ ΓΏΝΙΖΟΝΤΑΝ ΤΙΣ ΤΑΒΕΡΝΕΣ. Ο Τίμος Μωραϊτίνης έγραφε: «Οι ιππόται της ταβέρνας εξελίχθησαν εις ιππότας των ζυθοπωλείων», εννοώντας πως εκεί μεταφέρονταν πλέον ο κουτσαβακισμός και ο τραμπουκισμός, ο παλικαρισμός
«Μάγκες, πληρώστε το λογαριασμό και δρόμο». Ενώ αποχωρούσαν, ο ένας επέστρεψε. Ο Πίκινος όρμησε καταπάνω του και αυτός τον μαχαίρωσε. Πέθανε έπειτα από λίγες ώρες. Ο Ρούκουνας θα γράψει δύο τραγούδια για τον αγαπημένο φίλο του: Ο Πίκινος, 1935 Μες στο Θησείο βρε παιδιά στου Πίκινου τη μπύρα γλέντησε όλος ο ντουνιάς Περαίας και Αθήνα Αμάν άντρες γυναίκες λέγανε πάμε παιδιά να πιούμε στου φίλου μας του Πίκινου και να ξημερωθούμε Λέγανε παμ’ ν’ ακούσουμε σαντούρι το Γιαννάκη, και τραγουδάκια όμορφα από το Σαμιωτάκι Αμάν τώρα καημένε Πίκινε ούτε μια παλιοτέντα δεν έμεινε στη μπύρα σου για μια παλιοκουβέντα Ξύπνα καημένε Πίκινε από το μαύρο χώμα κι έλα να δεις τους φίλους σου που σε θυμούνται ακόμα Αμάν οι φίλοι σου ρε Πίκινε για σένα θρηνούνε, πως άδικα σε σκότωσαν και μέσα τους πονούνε Η μπύρα του Πίκινου, 1935 Τα χασαπάκια, βρε παιδιά κι όλα τα ψαραδάκια, στου Πίκινου συχνάζανε τα πιο πολλά βραδάκια Από τις δώδεκα κι εκεί που οι ταβέρνες κλούσαν, όσοι γουστάραν όργανα στου Πίκινου τραβούσαν. Στου Πίκινου πηγαίνανε ν’ ακούσουν και λιγάκι, Σαμπαχαδάκι έμορφο από το Σαμιωτάκι. Εκεί γλεντούσαν έμορφα τους έπαιρνε η μέρα, με κέφι πάντα έμορφο κι ο Πίκινος παρέα. Η μπύρα είναι αντρικό ποτό: Ψέμα. Από πού κι ως πού; Η μπύρα είναι ένα ποτό σαν όλα τ’ άλλα που η κατανάλωσή της δεν εξαρτάται από το φύλο, αλλά από τα γούστα. Έχω δει γυναίκες να κατεβάζουν τη μία μετά την άλλη και να περνάνε τέλεια. Και, πιστέψτε με, να βάζουν κάτω πολλούς άντρες. Η μπύρα πίνεται μόνο καλοκαίρι και μόνο
δεν είναι ποτό, είναι αναψυκτικό: Ψέμα. Η αλήθεια είναι ότι οι
ζυθο ποιίες έχουν στρέψει τη λογική του κατανα λωτή προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς δεν είναι η γεύση που τους απασχολεί, αλλά η εύκολη κατανάλωση. Γι’ αυτό και την προ τείνουν παγωμένη σε διαφημίσεις κλπ. Στην ουσία έχει γίνει μία σύνδεση που ορίζει ότι θα πιεις μια μπύρα για να ξεδιψάσεις (άλλος ένας μύθος) ή όταν δεν ξέρεις τι άλλο να πιεις. Ύπάρχουν όμως μπύρες που δεν υστε ρούν σε τίποτα σε αρώματα και γεύσεις και στέκονται ισάξια –αν όχι και πιο ψηλά– δίπλα σε όλα τα υπόλοιπα ποτά. Ποιοι έφτιαξαν την μπύρα: Δεν ξέρω τι έχετε ακούσει σχετικά με το ποιοι ανακά λυψαν την μπύρα, αλλά η αλήθεια είναι μία: η μπύρα είναι τόσο υπεργαλαξιακό φανταστικό ποτό που δε θα μπορούσε να έχει φτιαχτεί από κανέναν άλλον πέρα από τους εξωγήινους. Αλήθεια λέω. Το έμαθα μια μέρα που ήπια δέκα.
XENOSAPIEN TRIPLE DRY HOPPED DOUBLE NEW ENGLAND IPA Ένας εξωγήινος χυμός λυκίσκου
κάποιον μακρινό γαλαξία, με εκρηκτικά αρώματα tutti frutti, ζαχαρωτού αχλαδιού, ροδάκινου, βερίκοκου, ανανά, μάνγκο και λάμψεις εσπεριδοειδών.
02. HELLO AGAIN DOUBLE DRY
HOPPED POST-COAST IPA Πώς μπορεί ένα δάσος να χωρέσει σε ένα κουτάκι μπύρας; Αρώματα κατάφυτου πευκοδάσους, μαρμελάδας από άγρια βατόμουρα, γκρέιπφρουτ και απαλές νότες αγριοτριανταφυλλιάς.
ΤΟ «ΜΠΥΡΟΣΚΟΠΕΙΟ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣΛΑΡΙΣΑ - ΑΘΗΝΑ, ΔΥΟ ΜΙΚΡΟΖΥΘΟΠΟΙïΕΣ ΔΡΟΜΟΣ Αυτή η ευφάνταστη εικόνα συμπυκνώνει τη φιλοσοφία του Δημήτρη, του Σταμάτη και της Βίβιαν (τα πρόσωπα πίσω από το brand) για την μπύρα που ξεκίνησαν να φτιάχνουν, αρχικά ως οικοζυθοποιοί, στη Λάρισα. Το θετικό feedback και ενδιαφέρον που υπήρξε, καθώς και η εμπειρία στα θέματα της μπύρας, αφού τα δύο μέλη εργάζονταν προηγουμένως σε ζυθοποιίες και κατείχαν την τεχνική γνώση, οδήγησαν οργανικά στην πρώτη τους ετικέτα εμπορίου με το όνομα XENOSAPIEN και λίγο αργότερα, στη δεύτερη με όνομα HELLO AGAIN. H p.i.g.s. προσεγγίζει την craft μπύρα ως τέχνη, κουλτούρα και στάση ζωής. Τοποθετεί στο επίκεντρο την ποιότητα, χωρίς περιορισμούς και στεγανά. Κάθε ετικέτα έχει το δικό της διακριτό αισθητικό concept, ώστε το τελικό προϊόν να βάζει το κομψό και ελαφρώς dirty gentleman suit του και να βολτά ρει ασυμβίβαστο και πειραματικό. Πρόσφατα, ανακοινώθηκε η συμμετοχή της νέας ζυθοποιίας στο Barcelona Beer Festival 2022, ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ craft μπύρας στην Ευρώπη. P.I.G.S. BREWERY fb: PIGS Brewery ig: @p.i.g.s_brewery pigsbrewery@gmail.com p.i.g.s. brewery... που θα πει: Pigs In Gentleman Suits. ΤΙ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ, ΛΟΙΠΟΝ; 01.
από
01 02 Η ομάδα της Strange Brew ιδρύθηκε το φθινόπωρο του 2015 από τρεις φίλους οικοζυ θοποιούς. Επίσημα, συστήθηκε στο ευρύ κοινό το 2017 με την κυκλοφορία της αγαπημένης Jasmine IPA, η οποία, παρά το όνομά της, δεν περιέχει γιασεμί (μα αυτοί οι τύποι είναι πραγμα τικά παράξενοι!). Από τότε το νομαδικό ταξίδι συνεχίζεται κάνοντας στάσεις σε πολλά ζυθοποιεία ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό. Φιλο σοφώντας πάνω στα ζητήματα της μικροζυθοποιίας, θα σου πουν ότι τα κύρια χαρακτηρι στικά μιας craft μπύρας είναι η ποιότητα και η γεύση, αλλά ακόμη περισσότερο η μικροζυ θοποιία είναι συνυφασμένη με την κοινότητα και πως ο στόχος τους εξαρχής ήτανε να βρά ζουνε συναρπαστικές μπύρες και να φέρουνε κόσμο κοντά. Γι’ αυτό και έχουν κάνει αρκετές συνεργασίες με Έλληνες και ξέ νους ζυθοποιούς και συνεχίζουν απτόητοι να πειραματίζονται. Όντας, λοιπόν, ένα νομαδικό ζυθοποιείο, πλέον συνεργά ζονται με τη Μικροζυθοποιία Χίου, τη Μικροζυθοποιία Μεταμόρφωσης (Alea Brewing Co.) και τη 33 Brewing Co. στον Ασπρόπυργο για την πλειο νότητα της παραγωγής τους. Πράγμα που σημαίνει ότι αν είσαι κοινοτικός άνθρωπος και φτιάχνεις καλή μπύρα, σίγουρα θα βρεις πολλές στέγες να σε αγκαλιάσουν. Αυτοί οι ζυθοποιοί είναι παράξενοι γιατί… δεν έχουν ζυθοποιείο! STRANGE BREW www.strangebrew.gr Fb: Strange Brew Ig: @strangebrewathens INFOΣτην οδό Φαλήρου, αριθμό 86 στο Kουκάκι θα βρεις το taproom & bottleshop της Strange Brew, όπου μπορείς να δοκιμάσεις όλες τις μπύ ρες τους, αλλά και πολλές πολλές ακόμα! ΤΣΕΚΑΡΕ ΑΥΤΟ!
Στην παγωμένη Φινλανδία, διορ
γανώνεται κάθε χρόνο επίσημα
το Eukonkanto. Ή αλλιώς Wife
Carrying Championship. Ή ελληνι
στί «Κουβαλώντας τη γυναίκα σου».
Ο νικητής αυτής της επίσημης πα γκόσμιας διοργάνωσης κερδίζει το
βάρος της γυναίκας του σε μπύρα.
Φυσικά υπάρχουν και κανόνες στο επίσημο site: «Το μήκος της επίση
μης πίστας είναι 253,5 μέτρα και η
επιφάνεια της πίστας είναι άμμος.
Περιλαμβάνει δύο ξηρά εμπόδια και ένα υδάτινο εμπόδιο, περίπου
ένα μέτρο βάθος. Η σύζυγος που
μεταφέρετε μπορεί να είναι
ο γάμος του Πρίγκιπα Λουδοβίκου της Βαυαρίας και της Πριγκίπισσας Τερέζας της Σαξονίας το 1810. Η ανάγκη σερβι ρίσματος μπύρας ξεκίνησε από το γεγονός ότι η Νότια Βαυαρία είχε κακό νερό που επεφύλασσε μολύνσεις και επιδημίες. Επομένως οι κάτοικοι έπιναν μπύρα γιατί δεν είχαν πολλές επιλογές. Ουσιαστικά, το Oktoberfest ξεκινάει στις 15/9 και τελειώνει το πρώτο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι σερβίρεται ένα συγκεκριμένο είδος μπύρας που ακούει στο όνομα Oktoberfestbier
τύπος «ποτού»
ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ:
ΤΟ «ΜΠΥΡΟΣΚΟΠΕΙΟ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ «BEERING» AROUND THE WORLD ΔΗΜΟΦΙΛΕΣ ΠΟΤΟ ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ, Η ΜΠΥΡΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΕΝΩ ΠΟΛΛΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΩΣ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥΣ. ΚΑΝΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΟΣΠΟΡΟ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΕΡΒΙΡΟΥΜΕ ΜΙΚΡΑ TIPS ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗΝ ΜΠΥΡΑ. ΙΡΛΑΝΔΙΑ: Η ΧΑΡΑ ΤΟΎ ΑΓΙΟΎ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΙ ΤΟΎ ΑΓΙΟΎ ΠΑΤΡΙΚΙΟΎ Η Ιρλανδία έχει παράδοση στις μπύρες με την Guinness να είναι διάσημη σε όλο τον κόσμο. Φυσικά είναι διάσημη και στον Άγιο Βασίλη, ο οποίος, φήμες λένε, ότι αν τα παιδιά δεν του αφήσουν στην πόρτα μπύρα και κρεατόπιτα, δε θα αφήσει τα δώρα του. Πηγαίνοντας σε έναν άλλον άγιο, στις 17 Μαρτίου, η Ιρλανδία γιορ τάζει την ημέρα του πολιούχου της χώρας Αγίου Πατρικίου. Η ημέρα τιμά τη μνήμη του αγίου, αλλά και την άφιξη του Χριστιανισμού στην Ιρλανδία, όπως και την κληρονομιά και τον πολιτισμό των Ιρλανδών γενικότερα. Ενώ ξεκίνησε ως θρησκευτική γιορτή, πλέον έχει εξα πλωθεί σε όλο το δυτικό κόσμο, με τις χώρες και τα μπαρ να ντύνονται στα πράσινα, ενώ η κατανάλωση μπύρας εκείνη την ημέρα έχει την τιμητική της.
ΟΙ ΑΘΛΟΠΑΙΔΙΕΣ
η δική σας, του γείτονα ή μπορεί να την έχετε βρει στη διοργάνωση. Πρέπει, ωστόσο, να είναι άνω των 17 ετών και το βάρος της να μην είναι κάτω από 49 κιλά». Κι αν δεν μας πιστεύ ετε, τσεκάρετέ το εδώ: eukonkanto. fi/en_GB ΓΕΡΜΑΝΙΑ: ΜΟΝΑΧΟ ΚΑΙ OKTOBERFEST Ποιος δεν ξέρει το Oktoberfest; Η κεντρική διοργάνωση βρίσκεται στο Μόναχο. Ένα έθιμο που κρατάει παραπάνω από δύο αιώνες και ξεκίνησε όχι για να δοκιμάζουμε τις μοναδικές γερμανικές μπύρες, τα λουκάνικα και τα bagels, αλλά για να γιορταστεί
και είναι ένας ειδικός
που παρά γεται μονάχα σε έξι ζυθοποιεία του Μονάχου και πουθενά αλλού. ΓΕΩΡΓΙΑ: ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ Στη Γεωργία έχουν ένα «κόλλημα» με τις προπό σεις. Συνηθίζεται στα τραπέζια και τις κοινωνικές εκδηλώσεις να υπάρχει ένας υπεύθυνος προπόσε ων που καθοδηγεί τους καλεσμένους. Οι προπόσεις έχουν ως θέμα τους φίλους, την οικογένεια, τους νεκρούς ή οτιδήποτε άλλο σκεφτεί ο υπεύθυνος. Οι Γεωργιανοί συνηθίζουν να κάνουν τις προπόσεις με κρασί, ενώ η πρόποση με μπύρα θεωρείται ότι φέρνει γρουσουζιά. Κάτι σαν κι εμάς με το νερό! EXTRA INFO: Στον κόσμο των social, οι influencers βυθίζονται στην μπύρα. Συγκεκριμένα, η January Jones, Αμερικανή ηθοποιός και μοντέλο, είπε στους φανς της ότι προσθέτει μπύρα στην μπανιέρα της και συγκεκριμένα στο bubble bath της, καθώς κάνει πολύ καλό στο δέρμα της!
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΟΤΙΚΟΥ ΖΥΘΟΥ Φρέσκια, αφιλτράριστη και απαστερίωτη Hoppy Pale Ale, ευχάριστη, γευστική, για όλες τις ώρες, με γεύσεις εσπεριδοειδών! Αναζωογονητική και ευκολόπιοτη! Φρεσκότατη εμφιάλωση της West Coast IPA της Magania Brewery. Μια ισορροπία γεύσεων και αρωμάτων από λυκίσκους, με τα εσπεριδοειδή και τα κωνοφόρα σε πρώτο πλάνο και ένα τραγανό και πικρό τελείωμα. maganiabeer Magania brewery Κάλαμος Αττικής | Τ. 2295029532 noctuabeer Πειραιώς 124 | Γκάζι | Αθήνα www.noctua.gr SUPPORT YOUR LOCAL BREWERY
ΤΟ «ΜΠΥΡΟΣΚΟΠΕΙΟ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΙΣΏ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΎΚΙΣΚΟ Οι συλλέκτες λυκίσκου χρησιμοποιούν ξυλοπόδαρους σε φάρμα στο Wateringbury, στο Kent (1928). Οικογένεια συλλεκτών λυκίσκου στο σταθμό Victoria, στο Λονδίνο (1919). Εργάτες συλλογής λυκίσκου εν ώρα εργασίας. Συλλέκτες λυκίσκου στο καμπ όπου διέμεναν, στα χωράφια λυκίσκου του Kentish (1910). Ο ΛΎΚΙΣΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΎΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΜΠΎΡΑΣ. ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΙΧΝΟΎΝ ΧΕΙΡΟΣΎΛΛΕΚΤΕΣ ΛΎΚΙΣΚΟΎ ΣΤΟ KENT ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΎ 1900. Η ΣΎΛΛΟΓΗ ΛΎΚΙΣΚΟΎ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙ ΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΡΓΑΤΕΣ. ΕΤΣΙ, ΣΎΝΗΘΩΣ ΓΎΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΟΙΚΟ ΓΕΝΕΙΕΣ, ΚΑΤΕΦΘΑΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΣΤΟ KENT ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΖΕΨΟΎΝ ΛΎΚΙΣΚΟ. ΕΜΕΝΑΝ ΣΕ ΚΑΛΎΒΕΣ (HOPPER HUTS) ΚΑΙ ΠΟΛΎ ΣΎΧΝΑ ΟΙ ΣΎΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΗΤΑΝ ΦΡΙΚΤΕΣ. ΤΕΛΙΚΑ, ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΎ 1950, Η ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΣΎΓΚΟΜΙΔΗ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΟΎΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟ ΜΕΝΟ ΜΕΙΩΘΗΚΕ. 01 02 03 04 01 02 03 04 φωτογραφίες: rarehistoricalphotos.com
κες,
Οι ροκ ήχοι, κλασικοί ή και πιο ταξιδιάρικοι ανά τις δεκαετίες, ταιριάζουν απόλυτα σε αυτό το σκηνικό. Στο μπαρ, δέκα διαφορετικές κάνουλες με draft μπύρα, αλλά και επιλογές σε μπουκάλι, ένας ωραίος κατά λογος cocktails και λατρεμένα Η Εν Αιθρία μετρά ήδη αρκετά χρόνια ύπαρξης στη Νέα Φι λαδέλφεια και έχει αποκτήσει επάξια τον τίτλο της αυθεντικής μπυραρίας που επιλέγει όχι μόνο η γειτονιά, αλλά και όλη η πόλη. Μπύρες από όλο τον κό σμο βρίσκονται στον κατάλογο και ανταποκρίνονται σε όλα τα γούστα. Φυσικά, το έμπειρο προσωπικό είναι εκεί για να σε βοηθήσει να διαλέξεις την αγαπημένη σου. Στo μενού του Εν Αιθρία κυρι αρχούν γεύσεις επαναστατικές, γενναίες μερίδες και καλές τιμές. Όλα αυτά υπόσχονται χορτάτες και αξέχαστες στιγ μές. Επικρατεί το ξύλο, στη δια κόσμηση, τα πλούσια χρώματα και οι χειροποιήτες ζωγραφιές στον τοίχο και τις τζαμαρίες. Δεν γίνεται να μην σου φτιάξει η διάθεση! Διάσημο σημείο του μαγαζιού είναι το μπαλκόνι που προσφέρει θέα στην φιλαδελ φιώτικη περατζάδα. ουίσκι και bourbon. Στην κουζίνα, ποικιλίες τυριών και αλλαντικών, επιλογές σε finger food όπως chicken nuggets, open toasts, club sandwiches. Και φυσικά το ασυναγώνιστο refill σε ποπ κορν και πατατάκια που θα σου κρατήσει παρέα κα θόλη τη διάρκεια της βραδινής μπυροποσίας. Διάλεξε τη θέση σου στην αυλή ή στον εσωτερι κό χώρο και άσε τα ροκ vibes να σε συνεπάρουν. Ανάμεσα σε αντί
παλιές μηχανές, φλιπεράκια και τζουκ μποξ, ξεπροβάλει το Le Roi, αγαπημένο στέκι των Αθηναίων ροκάδων, αλλά και όσων εκτιμούν τη δια χρονική γοητεία ενός ξύλινου, αυθεντικού μπαρ. ΤΟ «ΜΠΥΡΟΣΚΟΠΕΙΟ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ LE ROI ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ Πανόρμου 117Β, Πανόρμου T.: 210 69 12 095 Fb: Le Roi bar Πανόρμου Ig: @leroi_bar_panormou Βρυούλων 4, Πλατεία Πατριάρχου, Ν. Φιλαδέλφεια Τ.: 210 25 82 751 Fb: En Aithria // IG: en_aithria INFO INFO Guiness IPA: H μπύρα που λατρεύουνε οι fun της Guiness. Αυτή η special edition, τόσο δυσεύ ρετη σε βαρέλι. Grimbergen Double: Μοναστηριακή, μυστηριώ δης, κόκκινη, ιδιαίτερη και με μια γλυκιά επίγευση. ΔΥΟ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΠΥΡΑΣ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ LE ROI ΔΥΟ ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΜΠΥΡΑΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Σαν… κεραυνός εν αιθρία έπεσε πριν πολλά πολλά χρόνια στην παρέα, ότι η Νέα Φιλαδέλφεια έχει αποκτήσει τη δική της ξεχωριστή μπυραρία. Με μπύρες από όλο τον κόσμο. ΠΟΙΚΙΛΙΑ, ΜΕΖΕΣ Η ΚΥΡΙΩΣ ΠΙΑΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΗΝ ΜΠΥΡΑ ΣΟΥ; Ό,τι κι αν διαλέξεις, ο σεφ επιφυλάσσει γευστικές εκπλή ξεις. Προσεγμένα υλικά, μενού διαμορφωμένο για να συνοδεύει την αφρώδη πρωταγωνίστρια.
πίνω μπύρες”. Τα Παιδιά απ’ την Πάτρα
το μακρινό 1985 και σε στίχους της Σεμίνας Διγενή (εδώ με το ψευ δώνυμο Ρούλα Ψωράκη) γράφουν τη δική τους ιστορία και κρατούν αιώνια συντροφιά στους απανταχού μπακούρη δες μπυρόβιους!
Την ίδια δεκαετία, λίγα χρόνια μετά, η Τάνια Τσανακλίδου ονειρεύ εται σε ένα καφάσι μπίρες, στις “Μοίρες”
των Κραουνάκη-Νι κολακόπουλου ενώ
Σωκράτης Μάλαμας θα βρεθεί μπροστά σε αδεινανά κουτάκι μπύρας, με βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι στους υπέροχους “Μύ στες της ερήμου” του Άλκη Αλκάιου. Πολλά χρόνια πριν από αυτό θα αναφωνήσει “Μια
Deafheaven @ Gagarin 205 ΣΑΒΒΑΤΟ 15 ΟΚΤΏΒΡΙΟΎ Mε αφορμή του φετινό τους Infinite Granite, ένα από τα πιο σημαντικά postmetal γκρουπ της εποχής, επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από 8 χρόνια. Arab Strap @ Gagarin 205 ΚΎΡΙΑΚΗ 30 ΟΚΤΏΒΡΙΟΎ Oι Σκωτσέζοι, που έπειτα από έναν λίθαργο 16 ολόκληρων ετών το 2021 κυκλοφόρησαν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, έρχονται στο Gagarin για μια βραδιά που έχει όλα τα φόντα να μείνει στην συναυλιακή ιστορία! ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ! A cold one for the old one! Μουσική και αλκοόλ: Συνδυασμός αξεπέρα στος! Εκτός από δύο αχώρι στοι φίλοι, αμέτρητη είναι και η λίστα με τα τραγούδια που αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα στο αλκοόλ και η αγαπημένη μας μπύρα, που αυτό τον μήνα έχει την τιμητική της, κατέχει περίοπτη θέση σ’αυτήν. Δε θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με άλλο τραγούδι από τον απόλυτο... ύμνο: “Το τσιγάρο στο τασάκι μου το άφησες, μα την καρδιά μου πήρες, και μόνο με παράτησες και πίνω μπύρες πίνω μπύρες
από
ο
μπύρα, μια, μια κι άλλη μια” στο οριακά τρολ “Πίνω πληρώνω για το χθες” από τον πρώτο του δίσκο. Οι Χατζηφραγκέτα, ως καλά παιδιά, πίνουν αποκλειστικά τη μπύρα απ΄το κουτάκι ενώ ο Jim Morrison αντί για καφέ το πρωί ξυπνάει με μπύρα, στο θρυλικό “Roadhouse Blues” / / του Θανάση Καρανίκα (The Tandem Project) 1. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ Οι Μπύρες (1985) 2. ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ Οι Μοίρες (1988) 3. ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ Πίνω πληρώνω για το χθες (1989) 4. ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ Οι μύστες της ερήμου (2010) 5. ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ Έρημα Κορμιά (1996) 6. ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ Το σκουλαρίκι (2012) 7. ΧΑΤΖΗΦΡΑΓΚΕΤΑ Ταξικό 8. ΤΑΦ ΛΑΘΟΣ Μπύρες Για Το Σπίτι (2020) 9. MF DOOM One Beer (2004) 10. LAMBCHOP Τhe man who loved beer (1996) 11. ΤHE DOORS Roadhouse Blues (1970) 12. THE BLUES BROTHERS Hey Bartender (1978) 13. REEL BIG FISH Beer (1996) 14. FRANK ZAPPA Titties and beer (1977) 14 τραγούδια Ήχοι της πόλης, για τους ανθρώπους της... Η «Πλέι-Λίστα» του μήνα... (Βρείτε, ακούστε και μοιραστείτε τη λίστα, στο κανάλι του Η Πόλη ζει στο YouTube). 4 συναυλίες για τον Οκτώβρη: The Fuzztones, Sparn Dame @ Gagarin 205 ΠΑΡΑΣΚΕΎΗ 7 ΟΚΤΏΒΡΙΟΎ Aπό την Νέα Ύόρκη, ένα από τα πιο γνωστά συγκρο τήματα της αναβίωσης του garage rock, έρχεται για ακόμα μια φορά στο αγαπημένο του χώρο, το Gagarin. Οpening act, οι δικοί μας Sparn Dame. Tindersticks @ Μέγαρο Μουσικής ΚΎΡΙΑΚΗ 30 & ΔΕΎΤΕΡΑ 31 ΟΚΤΏΒΡΙΟΎ 2022 Για τους Tindersticks δε χρειάζονται συστάσεις. Φέτος γιορτάζουν τα 30 χρόνια της εξαιρετικής τους πορείας και παρου σιάζουν ένα δίωρο σετ 22 τραγουδιών που υπόσχεται μεγάλες συγκινήσεις. Ένα άτυπο greatest hits, με συνοδεία κουαρτέτου εγ χόρδων και guest φίλους.
HEAD OFFICEFASHION ALTERATION L.P. 73-75 Κapetanaki Str. Agios Dimitrios 17342 Greece
t.: (+30) 210 32 39 970
e: sales@achilleasshop.gr
STORES
Kallithea • 10 Sivitanidou Str. (+30) 210 9562170
Alimos • 62E Theomitoros Str. (+30) 210 3239970
Nafplio • 15 V. Konstantinou Str. (+30) 27520 22155
Korinthos • 5th km Old Nat. Road Korinthou-Patron (+30) 27410 21452
www.achilleasshop.gr
Scan me
