Η Πόλη Ζει | τ.84

STREET

PRESS 84//05-21

Περπατάς περπατάς μες την πόλη και το μάτι σου κάθε τόσο πέφτει σε ραγισμένες κολόνες... ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΉΣ ΚΟΝΤΟΥ

...μισογκρεμισμένους τοίχους και σκόρπιους βράχους, όλα απομει-

συντηρήσει και να αναδείξει το αρχαιότερο και ενδοξότερο παρελθόν

νάρια ενός άγνωστου, μακρινού παρελθόντος. Κάποια κομμάτια του

της πόλης. Έκανε έργα πολλά: συντήρησε παλιότερα μνημεία, έχτισε

παρελθόντος αυτού έχουν χαθεί για πάντα, κάποια έχουν αναδειχθεί

καινούργια κι η πόλη για να τον ευχαριστήσει έχτισε κι άλλα προς τι-

και άλλα έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Οι περισσότεροι Αθηναίοι πε-

μήν του. Ήταν ο Αδριανός αυτοκράτορας της Ρώμης ( 117 – 138 μ.Χ.),

ριδιαβαίνοντας στην πόλη δεν γνωρίζουν τι αντικρίζουν και δύσκολα

θαυμαστής της κλασικής Ελλάδας και εμπνευστής του μεγάλου οικο-

μπορούν να τοποθετήσουν τα σκόρπια μνημεία στην ιστορική τους

δομικού προγράμματος, που αποσκοπούσε στην αναβίωση του κλασι-

περίοδο. Τα χρόνια τα παλιά ωστόσο, ένας αυτοκράτορας θέλησε να

κού μεγαλείου της Αθήνας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:

WWW.IPOLIZEI.GR

ΤΑ ΈΡΓΑ ΤΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΎ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ: • Το μεγαλοπρεπέστερο κτίριο του Αδριανού ήταν η Βιβλιοθήκη. Σήμερα σώζονται ερείπια μόνο του οικοδομήματος, στην πλατεία Μοναστηρακίου δίπλα απ’ το τζαμί Τζισταράκη.

• Σημαντικότατο έργο του Αδριανού ήταν επίσης η αποπεράτωση του Ναού του Ολυμπίου Διός.

• Προς τιμή του αυτοκράτορα για τις ευεργεσίες του στην πόλη κοντά στο ναό χτίστηκε η Πύλη (ή Αψίδα) του Αδριανού.

• Έργο μεγάλης σημασίας για τη βελτίωσης της καθημερινότητας των πολιτών της Αθήνας, υπήρξε το Αδριάνειο Υδραγωγείο. Τμήματα του υδραγωγείου σώζονται σήμερα στη Νέα Ιωνία στα σύνορα με την Καλογρέζα.

• Η γέφυρα του Ελευσινιακού Κηφισού χτίστηκε κοντά στην ανατολική είσοδο της σημερινής πόλης της Ελευσίνας και διευκόλυνε τη διέλευση κάθε φορά που πλημμύριζε ο ποταμός.

• Τέλος ο Αδριανός ανέλαβε την ανακαίνιση και διακόσμηση του θεάτρου του Διονύσου στη νότια πλευρά της Ακρόπολης.

άκια

τραπεζ

έξω

ΕΠΙΤ

ΈΛΟ

ΥΣ!

ΕΙΣ και ΕΜ ιτέλους! π έξω ε ΑΤΕ!) (ΜΑΣ ΛΕΙΨ

και

το

ί

πρω

ξυπνάμ

ε

με

BRUNCH!

να

ΠΙΟΥΜΕ και

ι

κάτ

μα

ς!

όμω

μήπω

η

για

ς ήρθε

ώρα

ΜΠΕΡΓΚΕΡΑΡΑ; (ΚΑΛΕ, ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ !) ΩΡΑ ΓΙΑ ΜΠΕΡΓΚΕΡΑΡΑ

και δεν

με

νιώθου

ΝΑ

κάτι

ντροπ

ή

ΤΣΙΜΠΉΣΟΥΜ

Ε

...

παραπάνω

(ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!)

ΚΑΦΕ ● ΜΠΕΡΓΚΕΡ & ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ

Τ.: 210 82 38 082

www.ipolizei.gr

Γνώμες

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

84//05-21

Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

STREET

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΎΧΟΣ ΈΓΡΑΨΑΝ

PRESS

Παντού κάτι συμβαίνει. Λες και μια φορά, αυτή η χώρα δεν μπορεί να απολαύσει το «απόλυτο τίποτα». Ξέρετε, αυτό που δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα και καμιά σκοτούρα δεν ταλανίζει το ωραίο σου κεφάλι. Εδώ και καιρό αναρωτιέσαι, αν κάποιος σου κάνει πλάκα. Στη χώρα που γεννήθηκε το θέατρο, χώροι πολιτισμού τσιμεντώνονται με λύσσα. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν σφυριά να σπας τα φράγματα. Στη χώρα που καυχιόταν ότι ξεπέρασε τον σκόπελο της πανδημίας στο πρώτο lockdown, τα κρούσματα μένουν ψηλά, με τις μεταλλάξεις να έρχονται και ούτε λόγος για νέες ΜΕΘ και δωμάτια. Αλλά ευτυχώς, μάθαμε, θα το περάσουμε κι αυτό. Στη χώρα που έβγαλε ένα σωρό ήρωες που πέρασαν στην ιστορία, τόση είναι η ανάγκη μας για σύγχρονους ήρωες που προσπαθούμε να τους βγάλουμε από το μυαλό μας κάπου στη Ρόδο και κάπου στο Ζευγολατιό. Αλλά δεν είναι εύκολη η εποχή των ηρώων, και το συνηθίσαμε. Στη χώρα που ο τουρισμός είναι το βασικό έσοδο, αυτός έγινε αναγκαιότητα σε σημείο που οι τουρίστες να έχουν ελευθερίες, αλλά εμάς να μας συμπεριφέρονται σαν αποικία. Ποιανού; Ουδείς γνωρίζει ακριβώς. Όμως οι άνθρωποι αυτοί «είναι μια κάποια λύσις». Ανοίγεις το πρωί το laptop να δεις την επικαιρότητα, γιατί αυτή είναι η δουλειά σου, και αναρωτιέσαι «αλήθεια, τι να πρωτογράψω;», «τι να πρωτοσχολιάσω από όσα συμβαίνουν;», και πνίγεσαι. Και άλλοτε γελάς, άλλοτε θυμώνεις, άλλοτε λες πάει θα μεταναστεύσω σε ένα σημείο που δεν το έχει ούτε ο χάρτης. Και μετά λες απλά ένα «δε βαριέσαι» και ασχολείσαι με τη ζωή σου. Ώπα, μισό λεπτό, ποια ζωή; Αυτήν που φοβάμαι μην πεθάνω; Μια ζωή που στήνεται στη γωνία των οδών Αναλάτου και Ανόστου; Που οι φίλοι μας κι εμείς μετράμε για άλλη μια χρονιά το ευρώ με το σταγονόμετρο; Που δεν ξέρουμε αν ο δίπλα νοσεί ή όχι; Που δεν έχεις πια μυαλό να χαρείς, να ερωτευτείς, να ξεσκάσεις; Κάπου φτάσαμε ταβάνι. Η πόλη ξύπνησε και μαζί με αυτήν λες και σηκώθηκε κουρνιαχτός και φασαρία να μας βάλει να τρέχουμε. Κι εμείς απλά δεν θέλουμε να τρέξουμε. Θέλουμε να κάτσουμε να χωνέψουμε τι συνέβη και να προετοιμαστούμε για το τι θα συμβεί. Δεν αντέχουμε να ζητούν οι άλλοι άλλα από εμάς. Θέλουμε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας λίγο. Να πάρουμε μια ανάσα, να μηδενίσουμε, να αρχίσουμε από την αρχή και να καθυστερήσουμε να ξαναπιάσουμε ταβάνι. Να ζήσουμε όπως δεν το κάναμε ποτέ. Γι’ αυτό, αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από αυτήν την τρέλα, είναι ότι τίποτα δεν είναι στο χέρι μας ακριβώς. Κι αυτό όσο αγχωτικό κι αν ακούγεται, είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να μας ξε-αγχώσει. Όλα λύνονται και όλα προχωρούν μπροστά. Κι αν καμιά φορά έχουν ιλιγγιώδη ρυθμό εξέλιξης, είμαστε στο τιμόνι της δικής μας ζωής και το φρένο είναι πάντα κάτω από το αριστερό μας πόδι. Ετοιμαστείτε, λοιπόν. Η πόλη ξύπνησε, η πόλη ζει κι όλοι εμείς στην ΗΠΖ σας προ(σ)καλούμε σε ένα δημιουργικό σταμάτημα. Σαν να είμαστε ψηλά στον Λυκαβηττό, η πόλη να βουίζει, αλλά εμείς απλά να απολαμβάνουμε τη θέα. Πάντα με καλή παρέα. ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ

Άντα Κουγιά Ηλέκτρα Τζώρτσου Γκανιάν Γιάννης Ράγκος Αγγελική Κοντού Λέανδρος Σλάβης Θανάσης Αναγνωστόπουλος Αντιγόνη Σάχερ Θανάσης Καρανίκας Αλέξης Μητσοτάκης Φώντας Λάδης Γιώργος Ρακκάς Μάκης Διόγος Δημήτρης Προύσαλης Παντελής Αμπαζής Θανάσης Βέμπος Αγκάθα Κρίσπυ Σταύρος Μπουγκάς Νταίζη Ντάκου

ΘΈΜΑΤΑ

[ΖΗΤΩ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ] ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΟΥ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ; [ΕΞΩ ΚΑΡΔΙΑ] Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΜΠΑΛΙΝ!

ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΚΙΝΗΤΆ ΠΑΡΑΜΆΣΧΑΛΑ ΌΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΌΜΑΣΤΕ, ΜΕ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΟΙ ΕΙΔΉΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΌΤΗΤΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΜΒΑΡΔΊΖΟΥΝ ΠΆΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΎ, ΈΧΟΥΜΕ ΧΆΣΕΙ ΤΙΣ ΏΡΕΣ ΕΚΕΊΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΜΥΑΛΌ ΜΑΣ ΑΔΕΙΆΖΕΙ. ΟΙ ΣΤΙΓΜΈΣ ΤΗΣ ΡΈΜΒΗΣ, ΤΌΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΈΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΛΆΡΩΣΗ, ΤΟΝ ΣΤΟΧΑΣΜΌ, ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΌΤΗΣΗ, ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΌΤΗΤΑ, ΘΥΣΙΆΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΒΩΜΌ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΎΣ ΕΝΗΜΈΡΩΣΗΣ.

Η ΈΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΛΕΎΘΕΡΟΥ ΧΡΌΝΟΥ ΣΥΡΡΙΚΝΏΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΏΣ ΑΦΟΎ ΥΠΆΡΧΕΙ Η ΤΆΣΗ ΝΑ ΝΙΏΘΟΥΜΕ ΌΤΙ ΠΡΈΠΕΙ ΜΟΝΊΜΩΣ ΝΑ ΓΕΜΊΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΕΝΌ ΧΡΌΝΟ ΜΕ ΚΆΤΙ, ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΆΝΟΥΜΕ ΑΙΣΘΑΝΌΜΑΣΤΕ ΆΠΡΑΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΊΔΙΟΙ ΚΕΝΟΊ. ΑΥΤΆ ΤΑ ΚΕΝΆ ΌΜΩΣ, ΑΥΤΈΣ ΟΙ ΕΓΚΟΠΈΣ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ, ΕΊΝΑΙ ΖΩΤΙΚΉΣ ΣΗΜΑΣΊΑΣ ΤΌΣΟ ΣΤΟ ΕΠΊΠΕΔΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑΣ ΌΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΊΑ ΤΗΣ ΖΩΉΣ ΜΑΣ ΣΥΝΟΛΙΚΆ.

ΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΎΜΕ ΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΚΕΝΏΝ ΧΡΌΝΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΊΝΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΊΩΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΆΝΟΥΜΕ ΤΊΠΟΤΑ, ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΝΙΏΘΟΥΜΕ ΤΎΨΕΙΣ ΓΙ’ ΑΥΤΌ. ΑΣ ΤΟΛΜΉΣΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΙΆΞΟΥΜΕ ΜΙΚΡΈΣ ΦΟΎΣΚΕΣ ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑ ΌΠΟΥ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΌΝΤΕΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΌ ΚΑΙ ΤΟ ΣΏΜΑ ΜΑΣ. ΚΙ ΑΝ ΤΟΛΜΉΣΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΉΣΕΙ ΓΙΑ ΤΕΜΠΕΛΙΆ, ΑΣ ΤΟΥ ΑΝΑΦΈΡΟΥΜΕ ΔΙΕΞΟΔΙΚΆ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΡΩΓΜΈΣ ΤΟΥ ΤΑΒΑΝΙΟΎ ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΤΙΣ ΕΊΧΑΜΕ ΕΝΤΟΠΊΣΕΙ ΜΈΣΩ ΤΗΣ ΞΆΠΛΑΣ, ΜΠΟΡΕΊ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΝΑ ΈΠΕΦΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΛΑΚΏΣΕΙ! ΗΛΕΚΤΡΑ ΤΖΩΡΤΣΟΥ

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις, για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Σπύρος Αποστολόπουλος // Νικολέττα Βήκου // Χριστίνα Αγγελακοπούλου Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904 Ατελιέ: Ηρώ Πιτσικάλη // Μυρτώ Στέλιου

[ΚΕΘΕΑ] ΤΟ ΚΕΘΕΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ [ΚΟΙΝΟΙ ΘΝΗΤΟΙ] ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΠΑΝΤΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ

ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

WWW. ipolizei. gr

Foto εξωφύλλου: © rawpixel

[ΕΚΔΟΣΗ]

Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Θήρας 19, Κυψέλη Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604 ISSN: 2623-4068

«Ευλογημένο Τώρα / όλα τ' άλλα / αναμνήσεις». Τζιμ Μόρισον (8.12.1943-3.7.1971) Κάθεται με την πλάτη γυρισμένη προς τα μένα. Μοιάζει με βασιλιά-βάτραχο. Αλλά τα μακριά μαλλιά του έχουν κάτι συγκινητικά γνώριμο, κι ο τρόπος που σηκώνει το χέρι... Αναγνωρίζω τη φωνή του, όταν γυρίζει προς τον κυρ-Δημήτρη να παραγγείλει άλλο ένα τσίπουρο. Παρόλο που τα μάτια του είναι θαμμένα στο λίπος, θα αναγνώριζα αυτή τη φωνή ακόμη κι αν ήταν αληθινός βάτραχος.

«When the music’s over;» τον ψαρεύω.

«Have you ever seen God;» μου πετάει. Ο Τζιμ Μόρισον των Doors, ο βασιλιάς-σαύρα, ο θεός της ροκ πίνει τσίπουρα σε καφενείο στη Χώρα της Αμοργού. Παίρνω το ποτήρι μου και πηγαίνω στο τραπέζι του. Τσουγκρίζουμε.

«This is the end;» τον ρωτάω.

«Strange days have found us», κλείνει το μάτι.

«Στην πραγματικότητα η αληθινή ποίηση δεν λέει τίποτα, απλώς δοκιμάζει πιθανότητες»* Ο κόσμος έχει ανάγκη από Συνδέσμους Συγγραφείς, ήρωες, σταρ, ηγέτες να δώσουν σχήμα στη ζωή. Ενός παιδιού το καραβάκι από άμμο κόντρα στον ήλιο. Πλαστικοί στρατιώτες σ’ ένα βρώμικο πόλεμο τσέπης. Φρούρια. Διαστημικά Οχηματαγωγά Τελετές, θέατρο, χοροί να επαναβεβαιώσουμε τις ανάγκες και τις μνήμες της Φυλής κάλεσμα για λατρεία, πανανθρώπινα ενωτική, επιστροφή, λαχτάρα για την οικογένεια και την ασφαλή μαγεία της παιδικής ηλικίας

Γιατί πίνω; Για να μπορώ να γράφω ποίηση. Μερικές φορές που όλα γυρίζουν κι η ασχήμια υποχωρεί σ' έναν ύπνο βαθύ Τα μάτια ανοίγουν κι ό,τι απομένει, είναι η αλήθεια. Καθώς το σώμα ρημάζει το πνεύμα δυναμώνει. Συγχώρα με, Πατέρα, γιατί ξέρω τι κάνω. Θέλω ν' ακούσω το τελευταίο Ποίημα του τελευταίου Ποιητή

Άντρες που μπαρκάρουν Για να δραπετεύσουν απ' την αμαρτία και το βούρκο των πόλεων παρατηρούν τον πλακούντα των βραδινών άστρων στο κατάστρωμα ανάσκελα, και διασχίζουν τον ισημερινό και κάνουν ιεροτελεστίες να ξεθάψουν τους νεκρούς επικίνδυνες τελετές μύησης Που σηματοδοτούν το πέρασμα σ' ένα νέο επίπεδο Ένας φυσικός ηγέτης, ένας ποιητής, Να νιώθεις έτοιμος για εξορκισμό ένας Σαμάνος, με την ψυχή ένα στάδιο μύησης ενός κλόουν. Να περιμένεις, ή να γυρεύεις την ενηλικίωση το φωτισμό σ' ένα πιστόλι Τι γυρεύω στην αρένα Να σκοτώσεις την παιδική ηλικία, την αθωότητα Κάθε δημόσιο πρόσωπο με τη μία κατεβαίνει για Ηγέτης Απίστευτη Τρικυμία Τα μάτια σου Με τσακίζεις με το πούπουλο της απαλής σου Απόκρισης Λόγια κοφτά σαν γυαλί Περιφρόνηση

Θεατές μέσ’ απ' τον Τάφο – παρατηρητές της εξέγερσης Φόβος των Ματιών Δολοφονία Να είσαι τύφλα είναι καλή μεταμφίεση. Πίνω για ν' αντέχω να μιλώ στους μαλάκες. Συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου

Κρύβουν Ό,τι τα μάτια σου πασχίζουν Να εξηγήσουν

*

Ο Μόρισον υπολογίζεται ότι έγραψε πάνω από 1.600 σελίδες με ποιήματα, στίχους, ιστορίες, σημειώσεις, ιδέες για σενάρια ή θεατρικά, σκέψεις. Όσο ζούσε, εξέδωσε ο ίδιος το 1969 δύο ποιητικές συλλογές (The Lords - Notes on Vision, The New Creatures) κι άλλες δυο εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του από χειρόγραφά του, που βρέθηκαν στα πράγματα της φίλης του Πάμελα: Wilderness. The lost writings of Jim Morrison vol. 1 (εκδ. Villard Books 1988), απ’ όπου και τα παραπάνω ποιήματα (μτφρ.: Γκανιάν), και The American Night: The Writings of Jim Morrison vol. 2 (εκδ. Vintage 1991). Σε λίγες μέρες, στις 8 Ιουνίου 2021, πρόκειται να εκδοθεί και η εξακοσίων περίπου σελίδων ανθολογία με τα άπαντά του (The Collected Works of Jim Morrison, εκδ. Harper Design), που ανάμεσα στα άλλα περιλαμβάνει απομαγνητοφωνημένα ποιήματα από την ηχογράφηση που έκανε στα εικοστά έβδομα γενέθλιά του, ακυκλοφόρητα τραγούδια, σημειώσεις του από τη δίκη στο Μαϊάμι το 1970 (όπου καταδικάστηκε σε έξι μήνες φυλάκιση και πρόστιμο 500 δολαρίων με την κατηγορία για βωμολοχία και επίδειξη γεννητικών οργάνων στη διάρκεια συναυλίας), το τελευταίο του ημερολόγιο (The Paris notebook) και πολυάριθμα χειρόγραφα κείμενα από άλλα είκοσι οκτώ σημειωματάριά του, που μέχρι πρότινος ανήκαν σε ιδιωτικές συλλογές.

Ακροστιχίδα Γκανιάν#9-Μόρισον

Γόνος Κλαίουσας Αοιδού Ναρκισσεύεται Ιδιότροπα Ανευ Νοήματος

*

Γκανιάν-Μόρισον

ΒΑΛΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

ΤΟ ΝΕΟ

ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΑΛΛΟΥ

www.galaxy92.gr

ΑΘΗΝΑ Η ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Μια περιήγηση σε τόπους της Αθήνας, όπου τα ανθρώπινα πάθη και η Ιστορία διασταυρώθηκαν με τη βία και τον θάνατο. Μια καταγραφή των σκοτεινών πλευρών της αθηναϊκής πατριδογνωσίας, απ’ όπου αναβλύζει η απωθημένη αστεακή «μνήμη του αίματος»

Γράφει ο Γιάννης Ράγκος

Αριστερά: Η είσοδος της πολυκατοικίας επί της οδού Κανάρη 5, το βράδυ της δολοφονίας της Τζούλιας Συρεγγέλα. Δεξιά: Η πολυκατοικία του «ερωτικού δράματος», όπως είναι σήμερα. photo: Κατερίνα Ράγκου

ΟΔΌΣ ΚΑΝΆΡΗ (ΚΟΛΩΝΆΚΙ):

#04

Την σκότωσε γιατί την αγαπούσε Στο δρόμο που ενώνει την οδό Ακαδημίας με την πλατεία Φιλικής Εταιρείας (Κολωνακίου), το 1963 διαπράχθηκε ένα από τα

γνωστότερα ερωτικά εγκλήματα (γυναικοκτονία) στη μεταπολεμική ποινική ιστορία της χώρας.

Ο Εμμανουήλ Λαζαρίδης (1894-1961) είναι ένας σημαντικός Έλληνας αρχιτέκτονας, κυρίως του μεσοπολέμου, το γνωστότερο έργο του οποίου είναι το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη (1930). Το 1937, επί της οδού Κανάρη 5 στο Κολωνάκι αναγέρθηκε σε σχέδιά του μια αξιόλογη τριώροφη πολυκατοικία, με σαφείς επιρροές από το αρχιτεκτονικό ρεύμα του εκλεκτικισμού και ταυτόχρονα ένα από τα τελευταία δείγματα εφαρμογής του «έρκερ» –κλειστοί εξώστες που εξέχουν από τις όψεις του κτηρίου– στην Ελλάδα. Λίγο μετά τις 11 το βράδυ της 9ης Δεκεμβρίου 1963, στην είσοδο αυτής της πολυκατοικίας μπήκε, σχεδόν τρέχοντας, η 25χρονη Ιουλία (Τζούλια) Συρεγγέλα. Την ακολουθούσε ο 30χρονος Ιρανός Ρεζά Αμπάζ Μυρτολούι, σμηναγός της περσικής αεροπορίας και πρώην εραστής της. Τη στιγμή που η Συρεγγέλα έφτασε στα σκαλιά προς τον πρώτο όροφο, ο Μυρτολουί την πυροβόλησε θανάσιμα στο κεφάλι. Μετά το έγκλημα, ο δράστης κατέφυγε στον ψυχίατρό του, Γ. Ιακωβίδη, στον οποίο ομολόγησε την πράξη του. Ο γιατρός ειδοποίησε την αστυνομία, που συνέλαβε τον δολοφόνο. Η Συρεγγέλα ήταν κόρη του βιομηχάνου της ΕΛΒΥΝ (καύσιμα) και παλιότερα ήταν παντρεμένη με Πέρση έμπορο, με τον οποίο είχαν μία κόρη. Στην Τεχεράνη γνώρισε τον Μυρτολούι και, λίγο καιρό αφότου χώρισε, δημιούργησε μαζί του ερωτική σχέση, που αρχικά εξελισσόταν ομαλά

και μάλιστα το ζευγάρι έκανε σχέδια γάμου. Σύντομα, όμως, ο Μυρτολούι άρχισε να εμφανίζει ξεσπάσματα θυμού και απότομες ψυχολογικές μεταπτώσεις. Ο ψυχίατρος που τον εξέτασε, διέγνωσε «αγχώδη αντιδραστική μελαγχολία μετ’ εκρήξεως οργής» και πρότεινε στη Συρεγγέλα να διακόψει μαζί του. Ως αίτια για την ψυχική αστάθεια του σμηναγού θεωρήθηκαν το δικό του διαζύγιο, ένα αεροπορικό ατύχημα στο οποίο είχε εμπλακεί στο παρελθόν και, κυρίως, ο θάνατος του 10χρονου γιου του σε τροχαίο δυστύχημα. Το καλοκαίρι του 1963 το ζευγάρι ήρθε στην Αθήνα, όπου ο Μυρτολούι, μετά από παρότρυνση της Συρεγγέλα, άρχισε να επισκέπτεται τακτικά τον Ιακωβίδη. Εντούτοις, παρά την αγωγή, η κατάστασή του δεν βελτιώθηκε. Το φθινόπωρο, ο Μυρτολούι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Ιράν για επαγγελματικούς λόγους. Στο διάστημα που ακολούθησε διαπίστωσε πως η στάση της Συρεγγέλα απέναντί του είχε μεταβληθεί. Αποφασισμένος να την μεταπείσει, ταξίδεψε στην Αθήνα στις 9 Δεκεμβρίου και το βράδυ της ίδιας ημέρας τη συνάντησε, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να μεταστρέψει την απόφασή της να χωρίσουν. Ήταν η μοιραία συνάντηση… Ύστερα από δύο αναβολές, η δίκη του Μυρτολούι πραγματοποιήθηκε τελικά τον Οκτώβριο του 1964 στο Κακουργιοδικείο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, διαβάστηκαν πλήθος ερωτικών επιστολών που είχε ανταλλάξει με το θύμα. Οι μάρτυρες κατηγορίας υποστήριξαν ότι ο Ιρανός είχε σχεδιάσει τη δολοφονία, καθώς οπλοφορούσε στην τελευταία συνάντησή του με τη Συρεγγέλα, ενώ οι συνήγοροι του σμηναγού αντέτειναν πως είχε πρόθεση να παντρευτούν και για τον λόγο αυτό είχε φέρει μαζί του δώρα γάμου. Τέλος, οι πραγματογνώμονες για-

τροί κατέθεσαν πως τη στιγμή του εγκλήματος ο δράστης είχε μεν συνείδηση των πράξεών του, αλλά όχι αυτοέλεγχο. Απολογούμενος, ο Μυρτολούι αναφέρθηκε στο δραματικό παρελθόν του και τόνισε τη σχέση πάθους με τη Συρεγγέλα, επικαλούμενος το περιεχόμενο των ερωτικών επιστολών τους. Από την πλευρά του, ο εισαγγελέας σημείωσε ότι «όλη η προσωπικότης του κατηγορουμένου, η αρρώστια του, ο θάνατος του παιδιού του, μας αναγκάζουν να δεχθούμε το ελαφρυντικό της μέτριας συγχύσεως». Τελικά, το δικαστήριο επέβαλε στον Μυρτολούι φυλάκιση 7 μηνών μόνο για παράνομη οπλοφορία και άφησε τον Ιρανό ελεύθερο, καθώς είχε παραμείνει προφυλακισμένος δέκα μήνες. Ήταν μια απόφαση που έγινε δεκτή με ενθουσιώδη χειροκροτήματα από το κοινό, το οποίο είχε κατακλύσει τη δικαστική αίθουσα, όπου είχε εξελιχθεί η τελευταία πράξη ενός σχεδόν «μυθιστορηματικού» ερωτικού δράματος. Και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: τις ημέρες της δολοφονίας της Συρεγγέλα, στην εσωτερική ειδησεογραφία κυριαρχούσαν ακόμα η σύλληψη του (φερόμενου ως) «Δράκου του Σέιχ-Σου» στη Θεσσαλονίκη, Αριστείδη Παγκρατίδη (7 Δεκεμβρίου), η αναχώρηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για το Παρίσι (μετά την παραίτησή του από την πρωθυπουργία τον προηγούμενο Ιούνιο, 9 Δεκεμβρίου) και η απονομή του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας στον Γιώργο Σεφέρη (10 Δεκεμβρίου). Ο Γιάννης Ράγκος (1966) είναι ανεξάρτητος (freelance) δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τελευταίες εκδόσεις του: το αστυνομικό μυθιστόρημα Μυρίζει αίμα (Καστανιώτης, 2019) και το κόμικ Ληστές (Polaris, 2020) σε σενάριο δικό του και σχέδια Γιώργου Γούση.

Η ζωή δεν είναι –ευτυχώς– άθροισμα ευκολιών. Υπάρχει ένας δρόμος που ενώνει τις κοινωνίες που πορεύονται με βάση τον «δυτικό» τρόπο. Ένας μονόδρομος, που όποιος σκεφτεί να τον αμφισβητήσει, θεωρείται οπισθοδρομικός, φοβικός και «εραστής» των σπηλαίων. Αυτός ο μονόδρομος κηρύττει τον πόλεμο στον μόχθο, στον κάματο, στην πίεση, στην κούραση. Ανάπαυσε το σώμα, το μυαλό και την ψυχή σου. Μην χάνεις χρόνο, μην σπαταλάς φαιά ουσία, απεμπόλησε δεξιότητες και ικανότητες. Από το παρκάρισμα με αισθητήρες και το κούνημα ενός μωρού με αυτόματο ρηλάξ, μέχρι τις τηλεοπτικές πλατφόρμες με σειρές και την τηλεκπαίδευση. Είναι δύσκολο για τον γονιό με την ψυχή στο στόμα να αφήνει το πιτσιρίκι στο σχολείο και να τρέχει στην δουλειά. Οπότε τι; Τηλεκπαίδευση;

ΖΗΤΩ

Η κατανάλωση ευκολίας κάνει τον άνθρωπο λιγότερο έξυπνο, ικανό, δραστήριο, συναισθηματικά ευφυή. Καταργεί την κοινωνικότητα, τους χώρους, τον ίδιο τον πολιτισμό. Όλα αυτά, στην πραγματικότητα, δομούν μία πλήρως ελεγχόμενη και κατακερματισμένη κοινωνία, με ατομα που καταναλώνουν, αναπαράγονται και υπακούν. Η πιο εύκολη ζωή είναι ο θάνατος. Ο smart θάνατος, που δεν πονάς κιόλας.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ

ΖΩΗ Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει;

Του Θανάση Βέμπου

Σέρνεται κάτι χειρότερο από κορονοϊός

«Μ

παμπά, γιατί κρέμασαν τα κεράσια στο δέντρο;», είπε η μικρή Ελενίτσα, όταν είδε –για πρώτη φορά στη ζωή της– μια κερασιά στην εξοχή. «Μαμά, γιατί αυτό το φυτό μυρίζει τσίχλα», ρώτησε ο μικρός Κωστάκης, όταν μύρισε –για πρώτη φορά στη ζωή του– το αρωματικό φυτό μέντα στο φυσικό του περιβάλλον. «Πω, πω, ένας πελώριος κουμπαράς!», αναφώνησε εκστατική η μικρή Αννούλα όταν είδε –για πρώτη φορά στη ζωή της– ένα γουρούνι. Η Ελενίτσα, ο Κωστάκης κι η Αννούλα είναι τρία τυπικά 10χρονα παιδάκια του σήμερα. Θα ανατραφούν υπερπροστατευμένα μέσα στο θερμοκήπιο του φόβου, θα ποτιστούν με όλους τους υστερικούς φόβους, τις προκαταλήψεις και τους μύθους του σύγχρονου πολιτισμού. Ήδη από την τρυφερή αυτή ηλικία έχουν αρχίσει να ρουφούν τα συνειδητά και υποσυνείδητα μηνύματα, τους ψυχοσκώληκες της κάθε τηλεοπτικής εκπομπής, τους ιούς ενός πολύ διαφορετικού είδους από τον οποιοδήποτε κoρoνoϊό και θα μετατραπούν σε συνειδητοποιημένους νέους με… αδέσμευτη σκέψη (χαχα) και… κριτική ικανότητα (μπουχαχα). Σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε προ ετών σε 2.400 παιδιά ηλικίας 9-10 ετών σε όλες της χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα παιδιά ξέρουν από φύση όσα ξέρει ο μανάβης της γειτονιάς μου από κβαντική φυσική. Τα περισσότερα απάντησαν ότι το βαμβάκι παράγεται από τα… πρόβατα, τα πορτοκάλια παράγονται στην Αγγλία και τα βερίκοκα στη Φινλανδία και τη Σουηδία. Τα μισά απ’ αυτά δεν ξέρουν πώς παράγεται η ζάχαρη — φαντάζομαι πως θα είπαν και ότι οι μπριζόλες παράγονται με αυτόματη γένεση στα ράφια των σούπερμαρκετ. «Η εικόνα που έχουν τα περισσότερα παιδιά για τους παραγωγούς και τον τρόπο παραγωγής είναι ειδυλλιακή, εφόσον δεν βασίζεται στην προσωπική τους εμπειρία αλλά σε όσα έχουν δει στην τηλεόραση ή έχουν διαβάσει», κι αυτά τα παιδάκια μεγαλώνουν –ή έχουν με-

γαλώσει ήδη– μέσα σε έναν κόσμο που ήδη έχει ξεχειλίσει από κωδωνοκρούστες. Όχι εκείνους στις εκκλησίες. Τους άλλους, που «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου». Για ποιο πράγμα; Για σχεδόν τα πάντα! Γιατί τον κρούουν; Επειδή μπορούν και επειδή στον Πολιτισμό του Φόβου η κωδωνοκρουσία έχει γίνει πλέον καθεστώς, μόδα και καθήκον. Γιατί; Επειδή το Μέλλον δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε. Επειδή το Μέλλον, από συναρπαστική ανεξερεύνητη χώρα έχει μετατραπεί στον Ύστατο Μπαμπούλα. Μυριάδες κωδωνοκρούστες δημιουργούν μιαν απίστευτη βαβούρα από καμπανοκρουσίες χωρίς καμία χρησιμότητα— το αντίθετο μάλιστα. Γιατί, όσο η βαβούρα αυξάνεται, τόσο περισσότερο το μυαλό γίνεται κουρκούτι και τόσο περισσότερο εντείνεται η Συλλογική Αμνησία. Και η πραγματική ζωή πάει περίπατο. Πριν από μισό και πλέον αιώνα, το 1970, κυκλοφόρησε το περίφημο βιβλίο του Άλβιν Τόφφλερ,

«Δεν υπάρχει πλέον παρελθόν, μόνο παρόν. Το παρελθόν σβήνεται από τη συλλογική μνήμη με τρόπο που θα ζήλευε ακόμα και ο καλύτερος προπαγανδιστής του «1984». Η ίδια η Συναινετική Πραγματικότητα μεταβάλλεται».

με τίτλο Το Σοκ του Μέλλοντος (The Future Shock). Ο διάσημος Αμερικανός κοινωνιολόγος έγραφε: «Στις τρεις σύντομες δεκαετίες ανάμεσα στο τώρα και τον εικοστό πρώτο αιώνα, εκατομμύρια από κανονικούς, ψυχολογικά υγιείς ανθρώπους θα αντιμετωπίσουν απότομη σύγκρουση με το μέλλον. Πολλοί από τους πολίτες των πλουσιότερων και περισσότερο τεχνολογικά προηγμένων χωρών θα βρίσκουν όλο και περισσότερο επώδυνο να συμβαδίζουν με την ακατάσχετη απαίτηση για αλλαγή που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Γι' αυτούς το μέλλον θα έχει έρθει πολύ πρόωρα». Και δυο σελίδες παρακάτω: «Εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα θα βρεθούν όλο και περισσότερο αποπροσανατολισμένα, όλο και περισσότερο ανίκανα να αντιμετωπίσουν με λογική τα περιβάλλοντά τους. Η ασθένεια, η μαζική νεύρωση, ο παραλογισμός και η ανεξέλεγκτη βία που είναι ήδη εμφανής στη σύγχρονη ζωή, αποτελούναπλώς μια πρόγευση από αυτό που μπορεί να μας περιμένει, αν δεν κατανοήσουμε και δεν θεραπεύσουμε αυτήν την ασθένεια». Μισό αιώνα πριν, έτσι; Οι νεότερες γενιές έχουν μια ολοένα και πιο περιορισμένη αντίληψη και γνώση περί της περιβάλλουσας πραγματικότητας. Σιγά-σιγά, ο πληθυσμός αποκόπτεται από το παρελθόν για να προσηλωθεί σε ένα πολύ πρόσφατο παρελθόν ή στο παρόν. Δεν υπάρχει πλέον παρελθόν, μόνο παρόν. Το παρελθόν σβήνεται από τη συλλογική μνήμη με τρόπο που θα ζήλευε ακόμα και ο καλύτερος προπαγανδιστής του 1984. Η ίδια η Συναινετική Πραγματικότητα μεταβάλλεται. Και η πραγματική ζωή πάει περίπατο. Α, όχι, εδώ δεν υπάρχει Υπουργείο Αλήθειας όπως στο 1984. Όχι, εδώ δεν υπάρχει ένας Μεγάλος Αδελφός. Μακάρι να υπήρχε. Όχι, εδώ έχουμε δημοκρατικότατα αποκεντρωμένο ολοκληρωτισμό, σε επίπεδο πολύ βαθύτερο από εκείνο οποιουδήποτε πολιτικού συστήματος. Μαζί με χειμάρρους υστερίας, υποχονδρίας και φόβου. Υπάρχει μια ολοένα εντεινόμενη και εξαπλούμενη πανδημία, πολύ χειρότερη από τον κορονοϊό. Με έναν «ιό» πολύ μεταδοτικότερο, πολύ πιο ύπουλο και απείρως πιο βλαβερό. Η κορονοπανδημία θα τελειώσει κάποτε, αλλά αυτή η άλλη πανδημία όσο πάει θα εντείνεται. Τρομάξτε, λοιπόν! Χεστείτε πάνω σας από τον φόβο! Ανησυχήστε για οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε ότι απειλεί την τόσο πολύτιμη ζωούλα σας. Υπαρκτό και ανύπαρκτο. Τρομοκρατηθείτε, φοβηθείτε, αγχωθείτε, πανικοβληθείτε. Για τα πάντα. Άλλωστε, θα ζήσετε για πάντα, έτσι δεν είναι; Αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού. Επειδή έτσι θα κυκλοφορήσει λίγη αδρεναλίνη στο αραιό αίμα σας και ίσως νιώσετε λιγάκι ζωντανοί, προτού βυθιστείτε πάλι στο αφασικό κώμα που αποκαλείτε «ζωή». Θυμώσατε; Αν ναι, τέλεια! Πήρατε μια μικρή γεύση από το τι θα πει «πραγματική ζωή», προτού αυτή πάει περίπατο.

ΖΗΤΩ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ

ΖΩΗ

του Θανάση Αναγνωστόπουλου

Για γέλια και για κλάματα

Μ

Προσπαθώ να είμαι βοηθητικός με τους δικούς

Μετά μου λέει, θα σε πληρώσω τον άλλο μήνα.

μου, τους φίλους μου, τους γνωστούς μου, τους

Δεν υπάρχει πρόβλημα, λέω εγώ, χαιρετιόμαστε

πελάτες μου, τους αγνώστους. Κάποιες φορές,

και φεύγω. Μόλις φτάνω στο αμάξι, βρίσκω κλήση

δεν είμαι καθόλου. Κάποιες φορές είμαι, αλλά

δημοτικής αστυνομίας.

ζορίζομαι άσχημα. Έχω όνειρα. Κάνω άλλα

Κάθομαι στη θέση του οδηγού και μου φαίνεται

πράγματα. Αφού ξέρετε πια κάποια πράγματα για

τόσο απίστευτο το προηγούμενο τρίωρο που

μένα, θα μπορέσετε και πιο εύκολα να παρακο-

σχεδόν νιώθω ευφορία, μου φτιάχνει το κέφι και

λουθήσετε την παρακάτω ιστορία.

γελάω μόνος μου κάποια ώρα, αλλά και όλη την

Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, μια πελάτισσά

ημέρα, όποτε το σκέφτομαι.

μου με πήρε περίπου 20 φορές να με ρωτήσει

Καταλάβατε;

πότε θα πάω να πάρω κάτι μέτρα για κάτι κρεμάστρες για ρούχα. Την συμπαθώ (αν και περιπτω-

ε λένε Θανάση και είμαι καλά! Όχι,

σάρα), οπότε ας παραβλέψουμε τη συχνότητα

όχι… Με λένε Θανάση και δεν είμαι

των τηλεφώνων. Δούλευα νυχθημερόν την Παρα-

καθόλου καλά!

σκευή, το Σάββατο και την Κυριακή το πρωί, είχα

Καθώς γράφω αυτά τα κλίσε, αντιλαμβάνομαι

το παιδί Σάββατο και Κυριακή απόγευμα. Επίσης

ότι ισχύουν όλα ταυτόχρονα και επίσης ότι δεν

έχω και ζωή(!), μην το ξεχνάμε αυτό.

ισχύει τίποτα.

Δευτέρα πρωί, χωρίς καφέ, την παίρνω τηλέφω-

Κάθε μέρα, ανάλογα με το πώς ξύπνησα –να μην

νο — τη στιγμή που ήμουν κάτω από το σπίτι της.

ξεχάσουμε το αν κοιμήθηκα, ανάλογα με το τι

Μου ανοίγει, ανεβαίνω πάνω και για να μην τα

έφαγα –να μην ξεχάσουμε αν έφαγα, ανάλογα με

πολυλογώ, έγιναν τα εξής: Αποσύνδεσα την

το πώς δούλεψα — αυτό είναι το μόνο σίγουρο,

τηλεόραση και το Cosmote, έβγαλα ένα τρα-

κάνω δύο δουλειές. Ανάλογα με το τι άκουσα, τι

πέζι στο μπαλκόνι, μετέφερα στη θέση του ένα

είπα, τι σχεδίασα, τι ξέχασα, τι πέτυχα, τι απέτυ-

κλασσικό μπουφεδάκι γεμάτο ράφια με πορσε-

χα, αν γούσταρα... — βάλτε τη φαντασία σας να

λάνες, σύνδεσα την τηλεόραση και το Cosmote.

οργιάσει(!), ισχύει και για τα ανάποδα. Α, επίσης,

Όλα αυτά, στο σαλόνι του σπιτιού. Σε αυτό το

ισχύει και για όλους — αλλά αυτό θα αφήσω να το

σημείο, την ρωτάω τι θα μετρήσουμε. «Όχι», μου

πείτε εσείς βέβαια!

λέει, «πρέπει από τον κάτω όροφο –σε εσωτερική

Κάθε μέρα, λοιπόν, ανάλογα, είμαι και δεν είμαι

μεζονέτα με στενή σκάλα– να ανεβάσουμε έναν

καλά! Κατά το δοκούν, δεν είναι όλες οι περιπτώ-

καναπέ-κρεβάτι στο σαλόνι». «Μα δεν γίνεται

σεις ίδιες. Μην θεωρήσει κάποιος ότι επειδή, ας

αυτό καλή μου, δεν μπορούμε οι δύο μας», εγώ.

πούμε, σε μια περίπτωση είμαι πάντα καλά, αυτό

« Όχι, θα σε βοηθήσω εγώ», εκείνη. «Μα δεν είναι

ισχύει και πάντα.

άδειο το δωμάτιο, πρέπει να αδειάσει πρώτα, δεν

Αλλά ας δώσω εδώ, μια ιστορία που μου έτυχε

έχω χρόνο», εγώ. «Έλα δεν είναι τίποτα, πέτα τα

προχθές, και είναι μια πέρα για πέρα απλή, αληθι-

όλα στο πάτωμα», εκείνη. «Τι είναι αυτά που λες,

νή, καθημερινή ιστορία. Κάνω δύο δουλειές. Η μία

δεν γίνονται αυτά τα πράγματα», εγώ.

είναι πρωινή και η άλλη βραδινή. Είμαι χωρισμένος πατέρας. Βλέπω την κόρη μου 4 φορές κάθε

Σαράντα πέντε λεπτά μετά, δύο κάδρα στο

βδομάδα. Μένω σε μια μικρή γκαρσονιέρα στο

πάτωμα, μερικές χαρακιές σε τοίχους, σκισμένο

κέντρο. Έχει χαλάσει το πλυντήριο μου. Τα ρούχα

ύφασμα σε ένα σημείο, πόνο στη μέση και στην

μου είναι σε διάφορα μέρη. Κάνω περίπου 100

πλάτη, ο καναπές βρίσκεται υπέροχος, στη σωστή

χλμ την ημέρα με το αυτοκίνητό μου στην Αθήνα.

θέση, στο σαλόνι... Μου λέει, «ωραίος δεν είναι;».

Μισώ το αυτοκίνητό μου και θέλω να το αλλάξω. Το έχω από το 2001. Το μόνο πράγμα που μου αρέσει στο αμάξι μου είναι το ραδιόφωνο. Πριν λίγο καιρό μου το έκλεψαν. Είμαι –προσπαθώ– πάντα σε μια διατροφή γιατί παίρνω εύκολα κιλά. Αν βγω έξω με φίλους, του σκίζω τα ράμματα — ποτά, τσιγάρα και junk food μετά.

«Κάθε μέρα, λοιπόν, ανάλογα, είμαι και δεν είμαι καλά! Κατά το δοκούν, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Μην θεωρήσει κάποιος ότι επειδή, ας πούμε, σε μια περίπτωση είμαι πάντα καλά, αυτό ισχύει και πάντα».

ΖΗΤΩ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ

ΖΩΗ είναι ότι αναπτύσσεται σταδιακά ένας μηχανισμός ασυνείδητος και αυτόματος που έχει σαν σκοτώθηκαν άνθρωποι προσπαθώντας να βγάλουν μια καλή, εντυπωσιακή selfie!

του Σταύρου Μπουγκά

Homo Digitus

Ό

Δεν θα σταθώ στο ριψοκίνδυνο της απόπειρας. Ούτε απορρίπτω αφοριστικά και καθολικά την επιθυμία κάποιων να απαθανατίσουν τον εαυτό τους, μόνοι τους, με ή χωρίς τη χρήση ειδικών εξαρτημάτων, σε εντυπωσιακές φωτογραφίες με απίθανα φόντα. Ούτε καν την πρόθεσή τους να τις μοιραστούν με φίλους/ες και θαυμαστές/ριες στο facebook ή/και το instagram. Υπάρχει, παρ’ όλα αυτά, κάτι που με προβληματίζει και έχει να κάνει με την αντίληψη του εαυτού μας και πώς

λο και πιο συχνά διαβάζω τελευταία

αυτή συγκροτείται μέσω των φωτογραφιών μας,

πως ζούμε στην εποχή του Homo

όπως εμείς τις έχουμε τραβήξει, επεξεργαστεί

Digitus και πως μεταμορφωνόμαστε

με ειδικά φίλτρα και αποθηκεύσει στο κινητό

σταδιακά αλλά ταχέως σε ψηφιακά όντα, των

μας. Και, στη συνέχεια, πώς αυτή η αίσθηση του

οποίων η ζωή αλλά και η ταυτότητα συνολικά

εαυτού μέσω των σχολίων και των like επηρεάζει

είναι στενά συνδεδεμένη με ψηφιακές συσκευές:

την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή μας.

τεχνητή νοημοσύνη, μηχανική, ή κατ’ άλλους

Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα.

βαθιά μάθηση, και behavioral analytics δεν είναι

Η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σχετί-

πια απλά λόγια. Είναι μέρος της νέας μας πραγ-

ζεται με αρνητικά αποτελέσματα και έχει συνδε-

ματικότητας.

θεί με την κατάθλιψη, το άγχος, τη δυσαρέσκεια

Όπως και άλλες φορές στο ιστορικό παρελθόν, η πρόοδος της τεχνολογίας είναι διαθέσιμη και εναπόκειται σε εμάς να αποφασίσουμε για το πώς θα την χρησιμοποιήσουμε. Δεν έχω σκοπό

για την εικόνα του σώματος και την αυξημένη εστίαση στην εμφάνιση, αν και δεν σημαίνει

των αντιδράσεων σε στιγμιότυπα που συχνά, σε μεγάλο βαθμό, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή τουλάχιστον ανταποκρίνονται μόνο εν μέρει. Είμαστε, όλοι μας, πολλά περισσότερα από στιγμιότυπα στα κοινωνικά δίκτυα, θετικά και αρνητικά. Μπορεί η δύναμη της εικόνας να είναι ολοένα και μεγαλύτερη, όμως όλοι μας γνωρίζουμε ότι πολλές φορές μπορεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα όπως ένας παραμορφωτικός καθρέπτης ή/και ακόμα περισσότερο. Σκεφτείτε τις φωτογραφίες μας στα κοινωνικά δίκτυα σαν τα φύλλα μια αγκινάρας. Για να βρούμε τη νόστιμη καρδιά της, για να φτάσουμε στην καρδιά του καθενός μας δηλαδή, πρέπει να τα αφαιρέσουμε, ένα-ένα, όλα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ή μήπως να πούμε ότι, μέχρι σήμερα, αυτή ήταν η πραγματικότητα και –επιστρέφοντας σε ό,τι λέγαμε στην αρχή του κειμένου– αυτό που σιγάσιγά συμβαίνει είναι ότι μαθαίνουμε πλέον σε μια νέα πραγματικότητα που επιτάσσει να μάθουμε να τρώμε τις αγκινάρες με τα φύλλα;

απαραίτητα ότι προκαλεί αυτά τα αποτελέσματα. Με άλλα λόγια, η συσχέτιση δεν ισούται με την

ούτε τις γνώσεις να μιλήσω περισσότερο γι’ αυτό

αιτιότητα. Είναι επίσης πιθανό η κατάθλιψη και

το νέο είδος ανθρώπου και θα περιοριστώ απλά

το άγχος να οδηγούν σε μεγαλύτερη χρήση των

σε μία μόνο από αυτές τις ψηφιακές συσκευές,

κοινωνικών μέσων, αν όχι το αντίστροφο. Μπορεί,

που για κάποιους τείνουν να γίνουν, αν δεν έχουν

για παράδειγμα, κάποιος που αισθάνεται άσχημα

γίνει ήδη, δηλαδή, μέρος του εαυτού μας.

με την εικόνα του να προσπαθήσει να συνδεθεί

Είναι φυσικά τo smartphone, που μέσω των τόσων

με άτομα στο διαδίκτυο για να ανακουφίσει τα

πολλών ενσωματωμένων δυνατοτήτων και εφαρ-

συναισθήματα της θλίψης, προσπαθώντας να

μογών γίνεται πλέον όλο και πιο απαραίτητο στην

δημοσιεύσει ελκυστικές φωτογραφίες του εαυτού

καθημερινότητά μας. Ταυτόχρονα, όμως, ακριβώς

του, με στόχο να λάβει θετικά σχόλια από άλλους

γιατί έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, συγκε-

σχετικά με την εμφάνισή του. Και πράγματι,

ντρώνει με πολύ μεγάλη ευκολία τεράστιο όγκο

ανάλογα φυσικά και με τη δημοφιλία του, να

πληροφοριών που μας αφορούν, μας περιγρά-

λάβει αρκετά που θα τον κάνουν να νιώσει κάπως

φουν αλλά και μας ορίζουν.

καλύτερα. Τελικά, όμως, αυτό που συμβαίνει

Σε μια στατιστική του 2015 –εποχή που μοιάζει

αποτέλεσμα τον καθορισμό της εικόνας του μέσω

ήδη τόσο παλιά– αναφερόταν ότι εκείνη τη χρονιά περισσότεροι άνθρωποι είχαν σκοτωθεί στην προσπάθειά τους να τραβήξουν μια selfie παρά από επίθεση καρχαρία. Σίγουρα, αυτή η σύγκριση δεν λέει απαραίτητα πολλά από μόνη της, αν δεν έχουμε και πολλά άλλα στοιχεία στη διάθεσή μας για να καταλάβουμε, αν όντως σκοτώθηκαν πολλοί, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι η τάση ή –αν θέλετε– το γεγονός ότι όντως

«Κάτι που με προβληματίζει και έχει να κάνει με την αντίληψη του εαυτού μας και πώς αυτή συγκροτείται μέσω των φωτογραφιών μας, όπως εμείς τις έχουμε τραβήξει, επεξεργαστεί με ειδικά φίλτρα και αποθηκεύσει στο κινητό μας».

ΖΗΤΩ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ

ΖΩΗ

υπολογιστή, μια μπουκιά φαγητό, είσοδος στην εκάστοτε πλατφόρμα εκπαίδευσης... το μάθημα αρχίζει. Όλη αυτή η προετοιμασία, τόσο σε μυαλό όσο και σε σώμα, εξανεμίζεται. Το δωμάτιο ή μια άδεια αίθουσα διδασκαλίας λειτουργεί σαν

διαζώσης μάθημα — αμάν έχει περάσει καιρός... Με τούτα και με εκείνα, ξεκίνησα τα μαθήματα

της Αντιγόνη Σάχερ

όχι με την καλύτερη ψυχολογία. Μόνο τη στιγμή που είδα τον πρώτο μαθητή μου να περνάει την πόρτα του φροντιστηρίου κατάλαβα πόσο πολύ

Όχι άλλο τηλεκπαίδευση!

το περίμενα. Τέλειωσα άρον-άρον το online μάθημα και βγήκα να τον υποδεχτώ. Σιγά-σιγά ήρθαν κι οι υπόλοιποι... Ένιωθα πανευτυχής, σαν μικρό παιδί. Το ίδιο και οι μαθητές. Το μάθημα κράτησε πολύ παραπάνω, γιατί όλοι είχαμε να ανάγκη να τα πούμε –to catch up που λένε κι οι Άγγλοι– και

Τ

ήταν μια πραγματική ανάγκη! η Δευτέρα ήταν η πρώτη μέρα μετά από σχεδόν 8 μήνες(!) που θα υποδεχόμασταν στο φροντιστήριο τους μαθητές που

προετοιμάζονται για εξετάσεις. Ήταν μια πολυάσχολη μέρα για εμένα (ως συνήθως...) και δεν

Η πανδημία έφερε στις ζωές όλων μας τεράστιες αλλαγές κι ανακατατάξεις. Στον χώρο της παιδείας η τηλεκπαίδευση μπήκε για τα καλά στη ζωή των μαθητών και των δασκάλων και μια τεράστια συζήτηση έχει ξεκινήσει για τα θετικά

είχα χρόνο να σκεφτώ ή να χαρώ την επαναλειτουργία μας. Πιο πολύ αγχωνόμουν, γιατί έπρεπε να δουλέψω σε διπλές ταχύτητες. Προετοιμασία για online μάθημα με τους μικρούς μαθητές — τι να τους κάνω πάλι σήμερα για να τους κρατήσω το ενδιαφέρον; Online παιχνίδι; Μπα, το έχουν βαρεθεί. Κάρτες; Μπα, κι αυτό. Τι άλλο; Σκέψου,

ρουφίχτρα όλης της ενέργειας και διάθεσης που κάποιος μπορεί να έχει για μάθηση ή διδασκαλία. Είτε το μάθημα είναι πρωί, μεσημέρι ή απόγευμα, το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Δεν υπάρχουν εναλλαγές, δεν υπάρχει πραγματική ενεργοποίηση του μυαλού και κατ’ επέκταση της διάθεσης. Πώς μπορεί κάποιος, λοιπόν, να αποκλείει την ψυχολογία με την οποία ένας μαθητής έρχεται στο μάθημα ή ένας δάσκαλος ξεκινάει να διδάσκει το μάθημά του από την όλη διαδικασία εκπαίδευσης; Η επιλογή μου είναι το online μάθημα να γίνεται με κάμερες και μικρόφωνα ανοιχτά — δεν μπορώ να διανοηθώ να μιλάω σε μαύρα παράθυρα. Αυτό, λοιπόν, που έχω παρατηρήσει είναι ότι τα μάτια των παιδιών είναι κενά, τα βλέματα βαριεστημένα, η διάθεση στα πατώματα ­— είτε είναι μικρά παιδιά, είτε έφηβοι, είτε ενήλικες. Όσο και να προσπαθώ να βρω τρόπους να ανεβάσω την «ένταση» του μαθήματος –και προσπαθώ

«Το μυαλό μας δουλεύει με μοτίβα και χρειάζεται χρόνο και προσαρμογή για να περάσει από το ένα μοτίβο στο άλλο. Η απλή διαδικασία του να σηκωθείς από το κρεβάτι και να ετοιμαστείς είναι μια διαδικασία που δίνει χρόνο στον εγκέφαλό μας να μπει σε ρυθμούς».

σκέψου... Από την άλλη, να προετοιμαστώ για ένα και αρνητικά αυτής της νέας εξέλιξης. Σε ό,τι με αφορά, έχοντας την εμπειρία 8 μηνών διδασκαλίας online και προηγούμενης εμπειρίας με διδασκαλία εξ αποστάσεως , δεν μπορώ να σταθμίσω θετικά και αρνητικά. Μάλιστα, αρνούμαι. Αυτό το μούδιασμα που έχει επιφέρει στα μυαλά τόσο των μαθητών όσο και των δασκάλων η τηλεκπαίδευση δεν αντισταθμίζεται με ό,τι πλεονεκτήματα κι αν προσπαθήσει κάποιος να αραδιάσει. Το μυαλο μας δουλέυει με μοτίβα και χρειάζεται χρόνο και προσαρμογή για να περάσει από το ένα μοτίβο στο άλλο. Η απλή και τόσο βαρετή διαδικασία του να σηκωθείς από το κρεβάτι, να ντυθείς, πλυθείς... περπατήσεις ως το σχολείο, μπεις στην τάξη, μιλήσεις με τους συμμαθητές/ συναδέλφους σου, είναι μια διαδικασία που δίνει χρόνο στον εγκέφαλό μας να μπει σε άλλους ρυθμούς, πιο εντατικούς, ρυθμούς μάθησης/ διδασκαλίας. Ας αντιπαραβάλλουμε τώρα την προηγούμενη διαδικασία με αυτήν που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες σε μαθητές και εκπαιδευτικούς. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι, ανοίγεις

πολύ, δεν τα καταφέρνω αρκετά. Όση φαντασία, παιχνίδι, κέφι και να φέρεις στο μάθημα, η απόσταση περιορίζει πάρα πολύ την αποτελεσματικότητά τους. Τίποτα δεν μπορεί να συναγωνιστεί τη ζωντάνια μιας πραγματικής τάξης! Όταν ακούω ή διαβάζω για τα πλεονεκτήματα της τηλεκπαίδευσης –και γίνεται πραγματικά μεγάλη προσπάθεια να μας πείσουν για τα οφέλη της, η εικόνα που μου έρχεται στο νου είναι αυτή του 7χρονου μαθητή μου που μπήκε στο μάθημα κλαίγοντας λέγοντάς μας «δεν αντέχω άλλο τηλεκπαίδευση». Κι είχε τόσο δίκιο... Ένα είναι το σύνθημα, λοιπόν, που όλους μας ενώνει και χωρίς το ερωτηματικό του αφιερώματος: Όχι άλλη τηλεκπαίδευση!

ΑΠΟΛΥΜΑΝΣΕΙΣ & ΑΠΕΝΤΟΜΩΣΕΙΣ Απαλλαγείτε από τους ανεπιθύµητους επισκέπτες!

Eµπιστευτείτε την ΕΠΕΞ

δείας Αρ. α /2020 81 5392

Έχουµε µπει για τα καλά στην άνοιξη και οι θερµοκρασίες έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν. Αυτό σηµαίνει ότι είναι η κατάλληλη εποχή ανάπτυξης και πολλαπλασιασµού εντοµών τα οποία µας ταλαιπωρούν καθώς βαδίζουµε προς το καλοκαίρι. Η ΕΠΕΞ δίνει τη λύση στο πρόβληµα αφού έρχεται στον χώρο µας για να προλάβουµε έγκαιρα την δυσάρεστη εξάπλωσή τους. Ταυτόχρονα, η εταιρεία εξυπηρέτησης πολυκατοικιών παρέχει υπηρεσίες απολύµανσης προκειµένου να καταπολεµηθεί η διασπορά ακόµη ενός δυσάρεστου επισκέπτη… του covid-19. Σε περίπτωση που υπάρχουν επιβεβαιωµένα κρούσµατα στον χώρο σας, είτε υπάρχει η υποψία για κάποιον που νοσεί, η ΕΠΕΞ µε το έµπειρο και ειδικευµένο προσωπικό της σας παρέχει την ασπίδα προστασίας που χρειάζεστε!

ΕΚ∆ΟΣΗ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ / ∆ΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΩΝ & ΜΕΓΑΡΩΝ / ΑΠΕΝΤΟΜΩΣΕΙΣ / ΑΠΟΛΥΜΑΝΣΕΙΣ & ΜΥΟΚΤΟΝΙΕΣ / ΘΕΡΜΑΝΣΗ / ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ / ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΙΣ / ΑΠΟΦΡΑΞΕΙΣ / ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗΡΕΣ / ΠΥΡΑΣΦΑΛΕΙΑ / Υ∆ΡΑΥΛΙΚΑ / ∆ΙΑΝΟΜΗ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ

Τ.: 210 86 50 602 •Πύθωνος 51, Κυψέλη •Πάρνηθος 39, Κυψέλη www.epex.gr // www.facebook.com/epex.gr

ΤΟ ΚΕΘΕΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ Της Άντας Κουγιά

Η αποστολή του ΚΕΘΕΑ/Τα προγράμματα στην πόλη Η «Ιθάκη» ήταν η πρώτη κοινότητα του ΚΕΘΕΑ που ιδρύθηκε πριν από 38 χρόνια. Από τότε, το πνεύμα της θεραπευτικής κοινότητας αποτελεί ένα σύμβολο ελπίδας μέσα στην ελληνική κοινωνία, για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη χρήση ναρκωτικών και για τις οικογένειές τους. Σηματοδοτεί και μια παραδειγματική διαδρομή συγκρότησης και υπόστασης ενός οργανισμού, έναν «οδηγό» για το πώς και οι ίδιοι οργανισμοί μπορούν να πηγαίνουν «αλλιώς», να αλλάζουν, δηλαδή,

Το ΚΕΘΕΑ έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: ενώ ασχολείται με μία αθέατη πλευρά της πόλης και της κοινωνίας που πολλοί θέλουν να αγνοούν, κάθε άλλο παρά αθέατο είναι. Το ΚΕΘΕΑ είναι ένας θεσμός, ένας οργανισμός που μας κάνει περήφανους, που λειτουργεί σε μια χώρα που κατά τ’ άλλα μας πληγώνει καθημερινά. Όταν, λοιπόν, το οικοδόμημα αυτό ένιωσε ένα τράνταγμα εξαιτίας μικροπολιτικών σκοπών, όλη η κοινωνία αντέδρασε και μάλιστα μαζικά. Γι’ αυτό κι εμείς, παρά το γεγονός ότι η φουρτούνα πέρασε, θελήσαμε να αναδείξουμε τη δράση του ΚΕΘΕΑ στη σύγχρονη εποχή, όπου το φαινόμενο της εξάρτησης δεν αφορά μόνο τους λίγους και περιθωριοποιημένους — αν και μάλλον ποτέ δεν ίσχυε αυτό, απλά η κοινωνία είχε ένα απίστευτο ταλέντο να κρύβεται. Μιλήσαμε, λοιπόν, με τους κ. Βασίλη Γρετζίστα, αντιπρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων και με τον κ. Δημήτρη Γιαννάτο, υπεύθυνο του προγράμματος MOSAIC –σε συνέχεια του αφιερώματος στην ιστοσελίδα μας– για τη δράση, τα προγράμματα, τον ρόλο του ΚΕΘΕΑ στην κοινωνία και τους ευχαριστούμε θερμά.

για να απαντήσουν σε πραγματικές ανάγκες. Από το 1987, όταν ιδρύθηκε ως νομικό πρόσωπο το ΚΕΘΕΑ, έχουν αναπτυχθεί πληθώρα προγραμμάτων σε όλη τη χώρα. Όλα αυτά τα χρόνια ανταποκρίθηκε σε σκοπούς σύνθετους και αλληλεξαρτώμενους: Την ψυχική απεξάρτηση των ανθρώπων που κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών και την κοινωνική τους επανένταξη, την υποστήριξη των οικογενειών, την πρόληψη και την έγκαιρη παρέμβαση στην περίοδο της εφηβείας, την πλήρη νομική στήριξη για όλα τα ζητήματα που χρειάζονταν οι χρήστες καθώς και την έρευνα και την εκπαίδευση στελεχών –του ίδιου του ΚΕΘΕΑ και άλλων φορέων– σε σύγχρονες θεραπευτικές τεχνικές. Το ΚΕΘΕΑ ασχολείται με την αντιμετώπιση της αιτιολογίας της χρήσης και της εξάρτησης και όχι με τον περιορισμό των συμπτωμάτων της. Παρέχει ένα πλαίσιο, μια διαδικασία συνολικής αλλαγής και συμμετοχής, στους ανθρώπους και δεν τους αντιμετωπίζει σαν «ασθενείς». Ο όρος «απεξάρτηση» έχει μια κεντρικότητα στην προσέγγιση. Στο ΚΕΘΕΑ, μπορεί να απευθυνθεί ο οποιοσδήποτε έχει πρόβλημα εξάρτησης από τα ναρκωτικά (π.χ. ηρωίνη), το αλκοόλ, τον τζόγο και το διαδίκτυο, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκεύματος, σεξουαλικού προσανατολισμού. Για να μπορεί, εξάλλου, να απευθυνθεί και να πάρει βοήθεια κάποιος, έχει αναπτύξει ο οργανισμός ένα μεγάλο δίκτυο υπηρεσιών. Πιο συγκεκριμένα, στο κέντρο της Αθήνας βρίσκονται ορισμένα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ που το καθένα από αυτά ανταποκρίνεται σε διαφορετικές ανάγκες του πληθυσμού στο πεδίο. Η Διάβαση, που ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1990 μέσα στο αστικό ιστό της Αθήνας, απευθύνεται σε ενήλικους χρήστες ουσιών και τις οικογένειές τους. Είναι πρόγραμμα εξωτερικής παρακολούθησης (μη διαμονής) και υποστηρίζει τα μέλη του, ενώ αυτά παραμένουν στην οικογένεια και την εργασία τους ή συνεχίζουν τις εκπαιδευτικές τους δραστηριότητες. Έχει ενεργό ρόλο τόσο στη σχέση με φορείς και εργοδότες για την ισότιμη ένταξη των μελών στην αγορά εργασίας, όσο και στη ζωή της πόλης, επιδιώκοντας τη δημιουργική εμπλοκή του κοινωνικού συνόλου στην αντιμετώπιση των εξαρτήσεων, με διάφορες εκδηλώσεις ανοιχτές και δημόσιες, είτε με διάφορους φορείς της κοινότητας είτε στο Πολιτιστικό του Στέκι, που στεγάζεται στον χώρο της Ανοικτής Θεραπευτικής Κοινότητας. Τα τελευταία χρόνια, συμβουλευτική υποστήριξη

«Και σε όσους βασανίζονται από εξαρτήσεις, αλλά και στις οικογένειές τους, θα λέγαμε να εμπιστευτούν τον εαυτό τους και τη δύναμη που έχουν. Να ρισκάρουν να τον εμπιστευτούν σε μια ομάδα που θα τους αγκαλιάσει και θα τους εμπιστευτεί και αυτή. Επειδή έχουν πολλά να πάρουν, αλλά και πολλά να δώσουν. Αν το κάνουν αυτό, τότε το μόνο σίγουρο είναι η ουσιαστική σχέση και η αλλαγή. Η ουσιαστική έξοδός τους στη ζωή».

και θεραπεία παρέχεται και σε περιστασιακούς χρήστες που εργάζονται

Η Επικαιρότητα

ή σπουδάζουν και στις οικογένειές τους.

Τον τελευταίο καιρό, το ΚΕΘΕΑ

στην εμπέδωση ενός ατομοκεντρικού

Δίπλα, επίσης, βρίσκεται το ΚΕΘΕΑ MOSAIC που προσφέρει ενημέρω-

ήρθε στην επικαιρότητα λόγω του

μοντέλου υποστήριξης, που προσιδιά-

προσχεδίου νόμου που είδε το φως

ζει περισσότερο σε παροχή υπηρεσιών

της δημοσιότητας και θα αλλοίωνε

παρά στην κοινοτική θεραπευτική αυ-

το επιθυμούν για ένταξη σε διαδικασία ψυχικής απεξάρτησης, μέσα από

τον χαρακτήρα και την αποστολή

τοβοήθεια.

τη δικτύωσή του με υπηρεσίες και δίκτυα, ενώ υλοποιεί και δράσεις εκ-

του ΚΕΘΕΑ. Πόσο θα επηρέαζε

Οι εργαζόμενοι θα είχαν να αντιμετω-

μάθησης ελληνικών και δημιουργικών-καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων.

αυτό το προσχέδιο εργαζομένους

πίσουν την κατάργηση των συλλογικών

Ο συνδυασμός υπηρεσιών διαπολιτισμικής συμβουλευτικής, ψυχοκοι-

και θεραπευόμενους;

συμβάσεων, την υποβάθμιση της συμ-

ση, συμβουλευτική, ψυχολογική στήριξη και πρόληψη της υποτροπής σε εξαρτημένους μετανάστες και πρόσφυγες, προετοιμάζοντας όσους

νωνικής κινητοποίησης για θεραπεία και εκπαίδευσης διαμορφώνει ένα

Όταν επιχειρείται μια ατεκμηρίωτη

μετοχής τους στη λήψη αποφάσεων

οικείο και ασφαλές υποστηρικτικό περιβάλλον υποδοχής, κατάλληλο

και συνολική συγκεντρωτική αλλαγή

του οργανισμού, την παράδοσή τους

για τις ιδιαίτερες ανάγκες των μεταναστών και των προσφύγων. Οι οι-

σκοπού και διαδικασιών σε έναν ορ-

σε ένα κομματοκεντρικό μόρφωμα

κογένειες, οι σύντροφοι και οι φίλοι των εξαρτημένων μεταναστών και

γανισμό, αναπόφευκτα θα υπάρχει

που δεν εμπνέει ασφάλεια και αμε-

προσφύγων μπορούν να συμμετέχουν σε ομάδες ενημέρωσης και συμ-

αλλαγή στον πυρήνα της παρέμβασης

ροληψία και στην αντιμετώπισή τους

βουλευτικής για θέματα που αφορούν την εξάρτηση.

του ΚΕΘΕΑ, που είναι η συμμετοχή, η

ως εν δυνάμει «παραβατών», με την

Το ΚΕΘΕΑ ΜΟSAIC συνεργάζεται με ξενώνες ασυνόδευτων ανηλίκων

ομάδα, η κοινότητα. Η ίδια η διεργασία

ύπαρξη ενός αυστηρού πειθαρχικού

και προσφέρει ενημέρωση, συμβουλευτική σε θέματα ενδοοικογενεια-

που ακολουθήθηκε από την επιτροπή

κώδικά.

κών σχέσεων, παραβατικότητας, συναισθηματικών δυσκολιών, κοινωνι-

που όρισε το Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ, ήταν

κού αποκλεισμού κ.α., ενώ παρεμβαίνει συστηματικά στα Κέντρα Φιλο-

ενδεικτική του πνεύματος και του στό-

Τι θεωρείτε ότι έπαιξε τον πιο σημα-

ξενίας Προσφύγων εντός και εκτός Αττικής, μεταφέροντας τη συμβου-

χου της. Μια ομάδα, σε μεγάλο βαθμό

ντικό ρόλο στην τάχιστη αυτή ανα-

λευτική παρέμβαση του ΚΕΘΕΑ MOSAIC στο πεδίο.

κλειστή και από τα πάνω, η οποία έκα-

δίπλωση;

Κεντρικός πυρήνας του είναι η αξιοποίηση των αξιών και των αρχών της

νε ασκήσεις επί χάρτου χωρίς επιτόπια

Σε πρώτη φάση, η άμεση αντίδραση

αυτοβοήθειας των θεραπευτικών κοινοτήτων — αλληλοβοήθεια, αυτο-

γνώση του αντικειμένου, έπειτα θα

σχεδόν του συνόλου των εργαζομέ-

διαχείριση, εξέλιξη και αλλαγή, ομάδες ομότιμων κλπ. Παράλληλα, λει-

έστελνε ατομικά στους εργαζόμενους

νων, οι οποίοι αντελήφθησαν τι επιχει-

τουργεί και ως «γέφυρα επικοινωνίας» με τις κοινότητες προσφύγων και

να πουν τη γνώμη τους σε 7 ημέρες,

ρείτο να γίνει, και η άμεση απάντησή

μεταναστών, διευρύνοντας την κοινωνική δικτύωση και τη συναισθημα-

για ένα κείμενο που δεν θα περνού-

τους προς την Επιτροπή, μέσα από

τική ενσωμάτωση των εξυπηρετούμενων. Η γνώση της ελληνικής γλώσ-

σε από τη Γενική Συνέλευση του ΚΕ-

την πολύμορφη τεκμηρίωση της δια-

σας και η κατοχή νομιμοποιητικών εγγράφων δεν αποτελούν προϋπόθε-

ΘΕΑ! Αυτό θεωρήθηκε εμβάθυνση

φωνίας τους και μέσω της ενεργοποί-

ση για την παροχή υπηρεσιών από το ΚΕΘΕΑ MOSAIC.

της «δημοκρατίας», κάνοντάς μας να

ησης μαζικών Γ.Σ., που έδειξαν μια

Αυτό που θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει με βάση τα παραπάνω,

απορούμε πώς, αλήθεια, τότε λέγεται

πρωτόγνωρη δυναμική. Αυτό οδήγησε

είναι το γεγονός ότι η ανάπτυξη των προγραμμάτων έγινε με βάση την

η «από τα κάτω» έναρξη προβληματι-

στη δημοσιοποίηση προς την ελληνική

προσπάθεια ανταπόκρισης στις ανάγκες που προκύπτουν από την

σμών, έμπνευσης, ιδεών, σχεδιασμού

κοινωνία όλων αυτών που ζούσαμε το

εξέλιξη του φαινομένου των εξαρτήσεων, τα αιτήματα της κοινότη-

και προτάσεων –μέσω οριζόντιων συμ-

τελευταίο διάστημα. Όμως αυτό που

τας, τις δυνατότητες στελέχωσης και χρηματοδότησης των προγραμ-

μετοχικών οργάνων– και η επικύρωσή

ήταν ο καταλύτης και επηρέασε τον

μάτων. Κυρίως, με μια μεγάλη προσπάθεια προετοιμασίας και γείωσης

τους από τη διευρυμένη Γενική Συνέ-

αγώνα μας και την στήριξη της πρότα-

με τις περιοχές όπου αναπτύχθηκαν οι στοχευμένες παρεμβάσεις. Αυτό

λευση του Οργανισμού. Επιπλέον, η

σής μας ήταν η αμέριστη αγκαλιά και

το στοιχείο εντοπισμού αναγκών και ιεράρχησης προτεραιοτήτων οδή-

αύξηση των Διοικητικών τομέων και η

συμπαράσταση της κοινωνίας. Αρχικά,

γησε και σε μια μεγάλη δουλειά που απαιτεί συνεχή αξιολόγηση και

συγκέντρωση του συντονισμού στην

ούτε κι εμείς ίσως να μην πιστεύαμε

ερευνητικό έργο σε πολλά επίπεδα.

Αθήνα, θα στερούσε την πνοή της θε-

σε ένα τέτοιο κύμα συμπαράστασης,

Το ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, από την άλλη, είναι ένα ολοκληρωμένο πρό-

ραπευτικής πρότασης που είναι η απο-

εκτίμησης του έργου του ΚΕΘΕΑ και

γραμμα συμβουλευτικής, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης για

κέντρωση και η κοινοτική ανάπτυξη.

αντίδρασης στο προσχέδιο από όλη

κρατούμενους και αποφυλακισμένους χρήστες ναρκωτικών. Προέκυ-

Τα παραπάνω θα οδηγούσαν σε μια

την ελληνική κοινωνία και από όλους

ψε μέσα από το πρόγραμμα Εξέλιξις, όπως και το Μosaic. Στοχεύει στην

αποδόμηση της αυτοτέλειας των Θε-

τους πολιτικούς χώρους.

πολύπλευρη και ολόπλευρη ανάπτυξη του θεραπευόμενου, δίνοντας έμ-

ραπευτικών Προγραμμάτων - Κοινοτή-

φαση στην κοινωνική και πολιτιστική ενεργοποίηση και στη δημιουργία

των, σε διπλά μηνύματα όσον αφορά

Στην ανακοίνωσή σας κάνετε ιδιαί-

δεσμών με τη γειτονιά της Κυψέλης.

στον τρόπο λειτουργίας των μελών

τερη μνεία στον κόσμο που στήριξε

Έχει τεράστιο ενδιαφέρον όλη αυτή η ιστορία διακλάδωσης και σχέσεων

στην κοινότητα και στον αντίθετο

τον αγώνα των εργαζομένων του

του ΚΕΘΕΑ και των προγραμμάτων του μέσα στην ελληνική κοινωνία.

τρόπο που θα ασκείται η διοίκηση και

ΚΕΘΕΑ. Πραγματικά ήταν ένα

Το 2019…

«Η ψυχολογική εξάρτηση είναι η κοινή βάση για όλες

μεγάλο κύμα συμπαράστασης,

κολο. Όπως λέμε και στο θέμα των

αυτή την προσπάθεια τα μέλη του

ειδικά στα social media. Πού πι-

εξαρτήσεων, το φαινόμενο είναι

Δ.Σ., οι σύλλογοι γονέων μέχρι τον

στεύετε ότι οφείλεται αυτό;

πολυπαραγοντικό και υπάρχουν

τελευταίο εθελοντή, να μην διαμε-

τις εξαρτήσεις, είτε μιλάμε για

Έχουμε την αίσθηση ότι η κοινωνία

πολλές διαστάσεις. Μια βασική

σολαβούνται από κομματικές επι-

ουσίες, είτε τζόγο, διαδίκτυο

ένιωσε να χτυπιέται και η δική της

διάσταση είναι η κατάσταση του

διώξεις και χειρισμούς. Συνεπώς,

ψυχή και το συναίσθημα, η δική της

κλίματος και του ευρύτερου πνεύ-

ένα κρίσιμο επίσης σημείο που θα

ταυτότητα, η κοινότητα που βιώνει

ματος μέσα στο ΚΕΘΕΑ. Κρίσιμη

κρίνει τις εξελίξεις είναι το σημείο

σε πολλές μορφές. Στις παραδό-

διάσταση και καθοριστική, γιατί

που τέμνονται, ακόμα και με ετε-

σεις μας, στη γειτονιά, στη φιλία,

αφορά τους ανθρώπους που δου-

ρογένεια, αντιλήψεις γύρω από το

στην αλληλεγγύη, στον μόχθο των

λεύουν στο πεδίο, έχουν μια εμπει-

θέμα του ελέγχου. Ό,τι δηλαδή

ανθρώπων, στη δημοκρατία και

ρία και έχουν δοκιμαστεί αρκετά

δεν ελέγχω, το αφήνω να αναπτυ-

τη συμμετοχή που την επιζητά με

«σκληρά» την τελευταία δεκαετία.

χθεί, το διαλύω εσωτερικά.

αγωνία και αγώνα. Έπειτα, το έργο

Αντί να υπήρχε μια πολιτική στή-

Χρειάζεται αρκετή σκέψη και

του ΚΕΘΕΑ και το ψυχοκοινωνικό

ριξης αυτού του δυναμικού, οι

εγρήγορση για να διατηρείται ο

θεραπευτικό μοντέλο που εμπεριέ-

εργαζόμενοι τράβηξαν στην πλά-

όποιος ακηδεμόνευτος χαρακτή-

χει τα προηγούμενα ήταν καθιερω-

τη τους και μια ΠΝΠ το 2019 και

ρας τέτοιων προσπαθειών. Ειδικά

μένο στη συνείδηση της κοινωνίας,

μια απόπειρα συνέχισής της προς

σε μια περίοδο που δεν βοηθάει

που όλα τα χρόνια έβλεπε τον ίδιο

τη μετάλλαξη σε κάτι άλλο. Αυτή

ανάλογες πρωτοβουλίες και τα

τον εαυτό της, μέσα από μια συμ-

τη στιγμή, τα στοιχεία δέσμευσης

διαλυτικά στοιχεία είναι κυρίαρ-

μετοχική κοινότητά της που είναι

προς το έργο του ΚΕΘΕΑ χρειάζε-

χα. Η επιμονή σε συλλογικές δια-

κομμάτι της, να θεραπεύει τα εξαρ-

ται να υπερασπίσουν τον χαρακτή-

δικασίες είναι αναγκαία αλλά δεν

τημένα παιδιά της.

ρα του οργανισμού και να κατα-

είναι από μόνη της ικανή. Η αλλα-

Επιπλέον, θεωρούμε ότι ο κόσμος

θέσουν ταυτόχρονα μια πρόταση

γή έχει ανάγκη την επίγνωση και

είδε ότι ο Σύλλογος Εργαζομένων,

προς το υπουργείο που, ακριβώς,

τη συνείδηση. Ειδικά γύρω από

οι εργαζόμενοι του ΚΕΘΕΑ δεν

να δείχνει ότι αντιστεκόμαστε

το τελευταίο ζήτημα, θα κριθούν

πρόβαλαν ένα αμιγώς συνδικαλι-

στη διάλυση και όχι στην αλλα-

πολλοί από τους βηματισμούς που

στικό συντεχνιακό ζήτημα, αλλά

γή.

έχουμε ανάγκη γιατί το ΚΕΘΕΑ

αντιδρούσαν για ένα ευρύτερο

Δεν είναι εύκολη υπόθεση μια

«δεν ανήκει ούτε στη διορισμένη

κοινωνικά θέμα. Με συλλογιστική,

τέτοια ευθύνη, που ανέλαβε κα-

Διοίκησή του, αλλά ούτε σε εμάς

επιχειρήματα και γλώσσα διαφο-

ταρχάς ο Σύλλογος Εργαζομένων,

που εργαζόμαστε σε αυτό. Ανήκει

ρετική από την ξύλινη ορολογία

μετά την πρόταση της Υφυπουρ-

σε όλους όσοι έχουν πρόσβαση

που έχουμε ζήσει. Με τρόπους και

γού Υγείας κας Ράπτη. Μια άλλη

στις υπηρεσίες του, σε ολόκληρη

πνεύμα τέτοια που μας παραπέ-

διάσταση που υπάρχει είναι η δια-

την πολλαπλά δοκιμαζόμενη ελλη-

μπουν στην ξεχασμένη πια αρχική

φύλαξη του υπερκομματικού και

νική κοινωνία. Αυτή έχει ανάγκη το

ετυμολογία του συνδικάτου, από τη

αυτοδιοίκητου

ΚΕΘΕΑ και αυτή μπορεί να το κρα-

λέξη σύνδικος (αυτός που συνηγο-

ΚΕΘΕΑ. Διάσταση που αφορά τη

τήσει τελικά ζωντανό»!

ρεί υπέρ του κοινού καλού, του δη-

δυνατότητα ύπαρξης οργανισμών

Και όταν λέμε βηματισμούς, το

κοινότητα έχει δείξει ότι

μοσίου συμφέροντος).

που σηματοδοτούν τη δυνατό-

εννοούμε, διαδικασία είναι με τα

μπορεί να αγκαλιάζει τη

Το Μέλλον του ΚΕΘΕΑ

τητα εκείνου του κομματιού της

πάνω και τα κάτω της όπως είναι η

κοινωνίας που χρειάζεται τέτοιου

ζωή μας μέσα και έξω από το σπίτι

είδους υπηρεσίες, να τις λαμβάνει

μας. Η ματιά μας, λοιπόν, είναι

Το μέλλον του ΚΕΘΕΑ σε ποια-

καταρχάς ποιοτικά, ελεύθερα, να

στο μέλλον και στο άμεσο μέλ-

νού τα χέρια βρίσκεται; Θεω-

έχει πρόσβαση σε αυτές και να μη

λον θέλουμε διαδικασίες, διάλο-

ρείτε ότι στον βωμό πολιτικών

χρειάζεται κανένα μέσο για να τις

γο, που τα αποτελέσματά του θα

ή μάλλον κομματικών σκοπιμο-

λαμβάνει.

τεθούν υπό την τελική κρίση της

τήτων θα απειληθεί και πάλι το

Επίσης, αφορά και τη δυνατότητα

Γενικής Συνέλευσης του ΚΕΘΕΑ.

έργο του;

των κομματιών της κοινωνίας που

κ.α. Βέβαια, κάθε άνθρωπος έχει μοναδικά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ατομικά και κοινωνικά τα οποία επιδρούν τόσο στη μορφή και το είδος της εξάρτησής του, όσο και τον τρόπο απεξάρτησης. Συχνά λέμε ότι ενώ υπάρχει μια σχετικά κοινή τυπολογία στις εξαρτήσεις, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μονοπάτι που τον οδήγησε στην εξάρτηση. Που σημαίνει ότι ένα θεραπευτικό πρόγραμμα, η θεραπευτική ομάδα, ο ειδικός, χρειάζεται να έχει στο νου του ανά πάσα στιγμή και ταυτόχρονα, τόσο τις γενικές αρχές που διέπουν την παθολογία των εξαρτήσεων, όσο και τον μοναδικό και ιδιαίτερο άνθρωπο που έχουν μπροστά τους. Η θεραπευτική

συλλογιστική αυτή και γι αυτό είναι κάτι που εμπιστευόμαστε, αποδεχόμενοι και τις αλλαγές και την ανανέωση που χρειάζεται η θεραπευτική της πρόταση».

Το ερώτημα δεν είναι καθόλου εύ-

χαρακτήρα

του

εθελοντικά συνεισφέρουν σε όλη

ΤΑ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΊΑ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ της Νικολέττας Βήκου

…Δεν παίζεται η Αθήνα στα γλυκά της μπορούμε πλέον να το πούμε με βεβαιότητα! Το γλυκό έχει μπει δυναμικά στα υψηλά standards της γαστρονομίας! Pastry chefs δημιουργούν ινσταγκραμικά κομψοτεχνήματα και παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία εμμένουν στην πολυτελή αίγλη της παλιάς Αθήνας. Μας αρέσει ο πειραματισμός όσο και ο σεβασμός στην παράδοση, το αποτέλεσμα είναι αυθεντικό μόνο όταν προκύπτει από μεράκι. Πλέον κάθε γειτονιά της Αθήνας έχει ένα ζαχαροπλαστείο που μας κάνει να εκτιμήσουμε το «κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού» πέρα από τα δημοφιλή και γνωστά σε όλους μαγαζιά. Όσο μεγαλύτερη η αγάπη για γλυκό τόσο μεγαλύτερη η απόλαυση και το κυνήγι του ιδανικού! Οικογενειακά ζαχαροπλαστεία Τα ζαχαροπλαστεία που πέρασαν από γενιά σε γενιά στην ίδια οικογένεια, ένας έμαθε την τέχνη και την μεταλαμπάδευσε στους υπόλοιπους της οικογένειας, καθένας ασχολείται με το κομμάτι που του ταιριάζει. Ξεκινώντας από τη δεκαετία 50-60 με «ποντικάκι», πάστα αμυγδάλου, νουγκατίνα, προφιτερόλ κ.α. Τότε η πλάκα σοκολάτας μπορούσε να θεωρηθεί αντάξια και της πλάκα χρυσού, πολλά παιδιά δεν την είχαν δοκιμάσει. Κάποτε τα ζαχαροπλαστεία αποτελούσαν σημείο συνάντησης και γέννησης μεγάλων ερώτων και φιλιών στα τραπεζάκια τους !

Παραδοσιακό γαλακτοπωλείον Τα συναντάμε συχνά και πάλι πρόκειται για οικογενειακές επιχειρήσεις με καταγωγή από την επαρχεία συνήθως. Πράγμα που σημαίνει πολύ καλοί γνώστες του αντικειμένου και σίγουρα πιο υγιεινό ως προς τη θρεπτική αξία. Ο τυροκόμος/ γαλακτοκόμος γνωρίζει πολύ καλά πώς να φτιάξει την τέλεια κρέμα, το τέλειο ρυζόγαλο, τέλειο γιαούρτι αλλά και παγωτό καϊμάκι… που αποτελούσαν το επιδόρπιο πολλών πριν υπάρξουν τα ζαχαροπλαστεία.

Πολίτικα ζαχαροπλαστεία …Το άρωμα! Πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό. Όσοι έχουν καταγωγή από την Πόλη δίνουν μεγάλη έμφαση στο βούτυρο και στα μυρωδικά/ μπαχάρια κανέλλα, γαρύφαλλο, ξύσμα πορτοκάλι κ.α. Σεκέρ παρέ, σαραγλί, μπακλαβάς, εκμέκ (με τσουρέκι), καζαντιπί και εξαιρετικές αρωματικές κρέμες όπως μουχαλεμπί. Άλλη διάσταση επίσης το πολίτικο τσουρέκι με άρωμα ανατολής!

Patisserie Εκείνα τα γλυκά που ντρέπεσαι να τα φας και προτιμάς να τα στολίσεις κάπου στο σαλόνι σου ή σε ένα κάδρο στον τοίχο σου… Μα είναι κομψοτεχνήματα! Ο ζαχαροπλάστης έχει φτάσει το επίπεδο του γλύπτη- αρχιτέκτονα πάντως σίγουρα του καλλιτέχνη. Οι πρώτες ύλες είναι συνήθως από τις ακριβότερες και τις καλύτερες γι’ αυτό και οι τιμές είναι πιο ανεβασμένες. Αξίζει με το παραπάνω! Καταγωγή από τη Γαλλία, δίνουν μεγάλη βάση στην εικόνα και τη γεύση που είναι φίνα χωρίς πολύ ζάχαρη! Τα σεμινάρια στις σχολές ζαχαροπλαστικής και στο εξωτερικό δίνουν και παίρνουν… Γλυκά όπως macaron, paris brest , εκλέρ, διάφορες τάρτες, μιλφέιγ κ.α.

Από το γλυκό, στο αλμυρό & αντίστροφα!

Γλυκές επιλογές που σε κάνουν να χαμογελάς και αλμυρές προτάσεις, με νόστιμους συνδυασμούς & ποιοτικές πρώτες ύλες. Στο «Maple Sugar & Spice», θα σε κερδίσει αρχικά η ρομαντική ατμόσφαιρα και μόλις δοκιμάσεις τις γευστικές προτάσεις –γλυκές ή αλμυρές– πίστεψέ μας θα μείνεις πιστός «ακόλουθος»! Μην ξεχάσεις να δοκιμάσεις specialty καφέ παρέα με φρεσκοψημένο κρουασάν βουτύρου!

Μπορείς να παραγγείλεις τα πάντα και στο σπίτι ή το γραφείο με ένα τηλεφώνημα!

υντονίζεται με τ σ ς η η λ ό π ς δική Η καρδιά τη μ

Γράφουν: Ηλέκτρα Τζώρτσου // Άντα Κουγιά

ΠΌΛΗ ΑΝΟΙΧΤΉ, ΣΑΝ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΈΣ ΜΑΣ!

ΖΟΎΜΕ ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ ΠΌΛΗ ΚΑΙ ΈΧΟΥΜΕ, ΛΊΓΟ ’Η ΠΟΛΎ,

«ΆΝΟΙΞΕ», ΝΙΏΘΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΊΣ ΌΤΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΈΣ ΤΟΎ

ΣΥΝΗΘΊΣΕΙ ΝΑ ΚΙΝΟΎΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΎΣ ΤΗΣ,

ΈΞΩ ΠΟΥ ΕΊΧΑΝ ΠΑΓΙΔΕΥΤΕΊ ΣΤΟ ΜΈΣΑ ΞΑΝΑΒΡΊΣΚΟΥΝ

ΑΛΛΆ ΝΑ ΤΗΣ ΔΊΝΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΊΣ ΡΥΘΜΌ ΜΕ ΤΗΝ

ΣΙΓΆ-ΣΙΓΆ ΧΏΡΟ ΈΚΦΡΑΣΗΣ. ΜΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΊ ΝΑ

ΠΑΡΟΥΣΊΑ ΜΑΣ. ΌΛΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΟ ΔΙΆΣΤΗΜΑ,

ΜΠΛΈΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΎΣ ΜΑΣ ΣΕ ΈΝΑ ΠΡΩΙΝΌ

ΕΞΑΙΤΊΑΣ ΤΟΥ LOCKDOWN, ΑΥΤΉ Η ΑΛΛΗΛΕΠΊΔΡΑΣΗ

ΉΡΕΜΟ ΒΑΛΣΆΚΙ, ΣΕ ΈΝΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΌ ΤΑΝΓΚΌ ΚΑΙ

ΕΊΧΕ ΠΑΓΏΣΕΙ ΚΑΙ Η ΚΆΘΕ ΠΛΕΥΡΆ ΚΙΝΟΎΤΑΝ ΣΤΟΥΣ

ΣΕ ΈΝΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΌ ΆΓΡΙΟ ΦΛΑΜΈΝΓΚΟ ’Ή ΣΕ ΈΝΑ

ΔΙΚΟΎΣ ΤΗΣ ΣΚΟΠΟΎΣ, ΜΕ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΠΆΝΤΑ ΚΆΤΙ

ΚΥΚΛΩΤΙΚΌ ΧΟΡΌ ΠΟΥ ΜΥΡΊΖΕΙ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ.

ΝΑ ΜΈΝΕΙ ΗΜΙΤΕΛΈΣ. Η ΚΑΡΔΙΆ ΜΑΣ ΦΏΝΑΖΕ «ΈΞΩ!»,

Η ΠΌΛΗ ΞΥΠΝΆΕΙ ΑΠΌ ΤΟΝ ΛΉΘΑΡΓΟ ΚΑΙ ΜΑΣ

ΑΛΛΆ ΤΟ ΣΏΜΑ ΜΑΣ ΈΜΕΝΕ ΣΤΆΣΙΜΟ. ΤΏΡΑ ΠΟΥ Η ΠΌΛΗ

ΠΕΡΙΜΈΝΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΓΕΜΊΣΟΥΜΕ!

μας....

...ΚΑΙ

ΤΟΎΜΠΑΛΙΝ!

ΠΕΣ ΜΟΥ ΜΙΑ ΛΕΞΗ... ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΚΆΠΟΙΕΣ ΛΈΞΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΆΨΟΥΝ ΌΣΑ ΕΊΧΑΜΕ ΧΆΣΕΙ ΤΌΣΟ ΚΑΙΡΌ, ΑΛΛΆ ΔΕΝ ΕΊΧΑΜΕ ΞΕΧΆΣΕΙ. ΚΑΤΑΣΤΆΣΕΙΣ ΑΤΟΜΙΚΉΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΉΣ ΕΠΑΓΡΎΠΝΗΣΗΣ ΠΟΥ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΎΝ ΤΗ ΖΩΉ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΜΊΖΟΥΝ ΝΌΗΜΑ. ΑΝ ΘΈΛΑΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΒΆΛΟΥΜΕ ΣΕ ΜΊΑ ΠΡΌΤΑΣΗ, Η ΠΡΌΤΑΣΗ ΘΑ ΉΤΑΝ ΚΆΠΩΣ ΈΤΣΙ: ΜΙΑ ΑΝΈΜΕΛΗ ΠΑΡΈΑ ΣΕ ΚΎΚΛΟ, ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΣΚΆΣΕΙ, ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΕΙ ΜΕ ΚΈΦΙ ΤΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΈΣ ΤΗΣ ΤΣΆΡΚΕΣ! ΑΛΛΆ ΚΑΙ Η ΚΆΘΕ ΛΈΞΗ ΑΠΌ ΜΌΝΗ ΤΗΣ ΈΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΉ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΗΓΗΘΕΊ…

Τούμπαλιν

(επίρρημα)

τανάπαλιν, πάλι από την αρχή με την ανάποδη φορά και αντιστρόφως

Ή ΙΚ

Η ΚΑΡΔ ΙΆ ΛΙΝ ΠΑ

ΠΌΛΗΣ ΣΥΝ ΤΟ

ΑΙ ΜΕ ΤΗ ΖΕΤ Δ ΝΊ

Σ ΤΗ

ΜΑΣ & ΤΟΥ Μ

Διάβασε λίγο αυτό! Τσιριτρό Σε μια ρώγα από σταφύλι Έπεσαν οχτώ σπουργίτες Και τρωγόπιναν οι φίλοι. Τσίρι-τίρι, τσιριτρό Τσιριτρί, τσιριτρό! Εκτυπούσανε τις μύτες Και κουνούσαν τις ουρές Κι είχαν γέλια και χαρές. Τσίρι-τίρι, τσιριτρό Τσιριτρί, τσιριτρό! Πω πω πω πω σε μία ρώγα Φαγοπότι και φωνή! Την αφήκαν αδειανή. Τσίρι-τίρι, τσιριτρό Τσιριτρί, τσιριτρό! Και μεθύσαν κι ολημέρα Πάνε δώθε, πάνε πέρα, Τραγουδώντας στον αέρα: Τσίρι-τίρι, τσιριτρό Τσιριτρί, τσιριτρό! Τσιριτρό Ζαχαρίας Παπαντωνίου (απόσπασμα από το βιβλίο «Τα ψηλά βουνά», 1η έκδοση 1918)

Παρέα (Ουσιαστικό) φιλική συντροφιά, ομάδα φίλων

ΑΝ ΓΥΡΊΣΟΥΜΕ ΠΊΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΜΝΉΣΕΙΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΕΣ ΑΠΌ ΑΥΤΈΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΑΖΊ ΜΕ ΚΌΣΜΟ. ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΉ Η ΔΎΝΑΜΗ ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΟΙ ΣΤΙΓΜΈΣ ΤΗΣ ΣΥΝΆΝΤΗΣΗΣ ΝΑ ΜΑΣ ΒΓΆΖΟΥΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΝΑΜΕΝΌΜΕΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΉ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΎ ΜΑΣ. Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΈΑ ΟΛΟΚΛΗΡΏΝΕΤΑΙ, ΓΕΜΊΖΕΙ, ΟΜΟΡΦΑΊΝΕΙ. ΑΠΟΚΤΆ ΝΌΗΜΑ Η ΚΑΤΆ Τ’ ΆΛΛΑ ΜΟΝΑΧΙΚΉ ΎΠΑΡΞΉ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ.

Η ΠΑΡΈΑ. Η ΔΙΑΣΤΑΎΡΩΣΗ, ΤΟ ΜΠΛΈΞΙΜΟ, Η ΑΠΡΌΣΜΕΝΗ ΕΞΈΛΙΞΗ. Ένας δεσμός που καταφέρνει να διαρρήξει τις νεφέλες της μοναξιάς. Ένα μπουκέτο από τα πιο παράξενα και σπάνια λουλούδια των αγρών και των βράχων. Μία αρμαθιά κλειδιών που ανοίγουν πόρτες βαριές και σκουριασμένες· από πίσω είναι η θάλασσα. Οι άνθρωποι μέσα στην παρέα γίνονται δραπέτες, για χρόνο τόσο όσο κρατάει η μάζωξη. Φτιάχνουν καράβια από αλκοόλ, μεζέδες, αγγίγματα, παρεξηγήσεις, τραγούδια, βλέμματα, παρηγοριές. Μας ξεγελάνε οι παρέες. Φτιάχνουν καράβια με τα οποία φεύγουμε για λίγο προς το νησί που λέγεται «αθανασία», αφού ξεχνάμε για ελάχιστα τον χρόνο. Τον παγιδεύουμε κάτω απ’ το τραπέζι γύρω από το οποίο καθόμαστε και τον κλωτσάμε με το πόδι, όποτε πάει να μας ξεφύγει.

Η παρέα είναι αφορμή για να ερωτευτούμε κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό μας. Είναι το τραγούδι που σιγοψιθυρίζουμε την επόμενη μέρα μετά το γλέντι. Είναι τα παρατσούκλια, οι γκρίνιες και οι ιδιοτροπίες. Οι σύντροφοι που ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου, αλλά είναι και αυτοί που ξέρουν να τον ξανακλείσουν. Η αμβροσία των θνητών με μία συνταγή πολύ πιο πετυχημένη απ’ αυτήν των Ολύμπιων Θεών. Η συνεύρεση είναι η στιγμή της πληρότητας. Είναι το ξαπόσταμα του ενός πάνω στην άλλη. Είναι τα χαμόγελα που γίνονται γέλια, και καμια φορά εναλλάσσονται με δάκρυα. Αρνούνται όμως τα πρόσωπα να εγκαταλείψουν την παρέα προτού να ξανασχηματιστούν τα χαμόγελα για να κλείσει ο κύκλος του τραπεζιού με το πιο μυρωδάτο γλυκό του κουταλιού.

ΚΆΠΟΙΟΙ ΕΊΠΑΝ… Αγέλη: πλήθος ζώων που ζούνε μαζί Σμήνος: πλήθος εντόμων ή πουλιών. Προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «εσμός», που σημαίνει σύνολο ατό-

ΤΟ ΚΑΛΎΤΕΡΟ ΚΡΑΣΊ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΑ ΤΟ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΌ ΑΛΛΆ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΌΜΑΣΤΕ. GEORGES BRASSENS, 1921-1981, ΓΆΛΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΌΣ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΕΊΝΑΙ ΟΝ ΦΎΣΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΌ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΌ. ΑΥΤΌΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΖΉ-

μων που κάθονται μαζί.

ΣΕΙ ΜΑΚΡΙΆ ΑΠ’ ΤΙΣ ΑΝΘΡΏΠΙΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΊΕΣ ΕΊΝΑΙ ΕΊΤΕ ΘΗΡΊΟ ΕΊΤΕ ΘΕΌΣ.

Αστρικό σμήνος: τα αστρικά σμήνη είναι ομάδες πολλών

ΑΡΙΣΤΟΤΈΛΗΣ, 384-322 Π.Χ., ΑΡΧΑΊΟΣ ΈΛΛΗΝΑΣ ΦΙΛΌΣΟΦΟΣ

αστέρων. Διακρίνονται σε «σφαιρωτά σμήνη» και σε «ανοικτά σμήνη». Οι Πλειάδες, οι Υάδες και το Σμήνος της Κυψέλης, είναι τα πιο εύκολα ορατά με γυμνό μάτι.

Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΣΧΈΣΕΙΣ ΤΟΥ. ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ, 1818-1883, ΓΕΡΜΑΝΌΣ ΦΙΛΌΣΟΦΟΣ Σ’ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΠΟΥ ΟΛΟΈΝΑ ΣΤΕΝΕΎΕΙ, Ο ΚΑΘΈΝΑΣ ΜΑΣ ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΌΛΟΥΣ

Σμάρι: συνώνυμο της λέξης «σμήνος». Πιο συγκεκριμένα,

ΤΟΥΣ ΆΛΛΟΥΣ. ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΉΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ ’ΌΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ.

χρησιμοποιείται για να περιγράψει το σύνολο των μελισ-

ΓΙΏΡΓΟΣ ΣΕΦΈΡΗΣ, 1900-1971, ΈΛΛΗΝΑΣ ΠΟΙΗΤΉΣ, ΝΌΜΠΕΛ 1963

σών μιας κυψέλης. Μεταφορικά χρησιμοποιείται για να περιγράψει οποιαδήποτε ομάδα πουλιών ή ανθρώπων.

ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΎΕΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΎΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ, ΑΛΛΙΏΣ Η ΖΩΉ ΓΊΝΕΤΑΙ ΑΝΥΠΌΦΟΡΗ. ΆΝΤΟΝ ΤΣΈΧΩΦ, 1860-1904, ΡΏΣΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ

ΤΟ ΑΥΓΌ ΤΟΥ ΚΌΚΚΟΡΑ Ένα από τα πιο ιστορικά στέκια της Αθήνας μας υποδέχεται στην αυλή του!

Το «Αυγό του Κόκκορα» δεν χρειάζεται συστάσεις. Αγαπημένη συνήθεια από το 1982 που έκανε την εμφάνισή του σε ένα μικρό στενάκι στην Κυψέλη και έγινε γνωστό σε όλη την πόλη, τόσο για τα νόστιμα πιάτα του, όσο και για την ατμόσφαιρά του! Σήμερα, βρίσκεται στο Μεταξουργείο σε ένα ιστορικό κτίριο του 1933 και ακόμη από την κουζίνα του βγαίνουν μοσχομυριστές λιχουδιές με ελληνική μυρωδιά σε γενναίες μερίδες, φτιαγμένες με μεράκι και αγνά υλικά! Ανοιχτό από τις 12.00 το μεσημέρι για τσιπουρομεζέδες και μαγειρευτά μέχρι το βράδυ για χορταστικές μερίδες επέστρεψε δροσερά και καλοκαιρινά: πλέον, εκτός από την πλατεία, μπορείτε να απολαύσετε το γεύμα σας στην ολοκαίνουργια, χαρακτηριστική αθηναϊκή αυλή του… Κόκκορα!

ΜΥΛΛΈΡΟΥ 25, ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΊΟ, Τ.: 217 70 50 103 ΤΟ ΑΥΓΌ ΤΟΥ ΚΌΚΚΟΡΑ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΊΟ WWW.TOAVGOTOUKOKKORA.GR

ΣΧΟΛΑΡΧΕΊΟ Εκεί που καθιερώθηκε ο μεζές στην Αθήνα

Το Σχολαρχείο στην Πλάκα είναι από αυτά τα μέρη που δεν χρειάζονται συστάσεις. Το ξέρει όλη η πόλη, αφού στέκει στην οδό Τριπόδων από το 1935. Από τα πρώτα μεζεδοπωλεία της Αθήνας, διαφυλάσσει την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής, με τις ιδιαίτερες πινελιές στη διακόσμηση και το χαρακτηριστικό μπαλκόνι του με τις γλάστρες. «Νοσταλγική» και αυθεντική είναι και η κουζίνα του: παραδοσιακές ελληνικές γεύσεις φτιαγμένες με μεράκι και πρώτης τάξεως υλικά, ενώ τα κλασικά ελληνικά αποστάγματα είναι εκεί για να σου φτιάξουν το κέφι και να σου ανοίξουν την καρδιά! Τώρα είναι η ιδανική εποχή για να ξανα-ανακαλύψουμε το πιο αξιαγάπητο και διαχρονικό στέκι. Γιατί βόλτα στην Πλάκα, χωρίς στάση στο Σχολαρχείο, δεν γίνεται!

ΤΡΙΠΌΔΩΝ 14, ΑΘΉΝΑ // Τ.: 210 32 47 605 ΣΧΟΛΑΡΧΕΙΟ ΠΛΑΚΑ WWW.SCHOLARHIO.GR

Η ΚΑΡΔ ΛΙΝ ΙΆ ΠΑ Μ

ΠΌΛΗΣ ΣΥΝ ΤΟ

ΑΙ ΜΕ ΤΗ Ν ΖΕΤ ΝΊ

Σ ΤΗ

ΜΑΣ & Τ ΟΥ ΚΉ ΔΙ

Δες λίγο αυτό!

Κύκλος

(Ουσιαστικό) 1.(γεωμετρία) ο γεωμετρικός τόπος των σημείων που απέχουν συγκεκριμένη απόσταση από ένα άλλο

σημείο / 2. κλειστή διαδρομή / 3. (μεταφορικά) η μετάβαση από μία αρχική κατάσταση στην ίδια πάλι κατάσταση.

ΛΈΓΕΤΑΙ ΌΤΙ Ο ΧΟΡΌΣ ΕΊΝΑΙ ΜΊΑ ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΡΏΤΕΣ «ΕΦΕΥΡΈΣΕΙΣ» ΤΩΝ ΑΝΘΡΏΠΙΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΏΝ ΚΑΙ ΜΆΛΙΣΤΑ ΌΤΙ ΟΙ ΠΡΏΤΟΙ ΧΟΡΟΊ ΧΑΡΑΚΤΗΡΊΖΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΈΝΑ ΣΧΉΜΑ: ΤΟΝ ΚΎΚΛΟ. Ο ΚΟΥΡΤ ΖΑΞ, ΓΕΡΜΑΝΌΣ ΜΟΥΣΙΚΟΛΌΓΟΣ, ΈΓΡΑΨΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΧΟΡΟΎ (1927): «ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΝΑ ΥΠΟΘΈΣΟΥΜΕ ΌΤΙ Ο ΚΥΚΛΙΚΌΣ ΧΟΡΌΣ ΑΠΟΤΕΛΟΎΣΕ ΉΔΗ ΣΤΑΘΕΡΌ ΑΓΑΘΌ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΉΣ ΚΟΥΛΤΟΎΡΑΣ, ΤΟ ΠΡΏΤΟ ΑΝΤΙΛΗΠΤΌ ΣΤΆΔΙΟ ΑΝΘΡΏΠΙΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΏΝ».

Ο ΚΎΚΛΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΊΖΕΤΑΙ ΩΣ ΑΡΧΕΤΥΠΙΚΌ ΣΎΜΒΟΛΟ.

Κύκλοι μέσα σε κύκλο 1923, Βασίλι Καντίνσκυ Το «Circles in a Circle» είναι μια συμπαγής και

Στην ψυχολογία, την τέχνη, τη θρησκεία συμβολίζει την τελειότητα, την αιωνιότητα, την ολοκλήρωση, την πληρότητα, τη συνεχόμενα ρέουσα δύναμη, γιατί δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Ο χώρος εντός του φαίνεται να μας επικεντρώνει στη σύνδεση με τον εαυτό, ενώ παράλληλα, να μας προφυλάσσει από οποιεσδήποτε κακόβουλες ενέργειες.

κλειστή σύνθεση. Ο Καντίνσκι ξεκίνησε μια στοχαστική μελέτη του κύκλου ως καλλιτεχνική ενότητα ξεκινώντας από αυτόν τον πίνακα. Στην επιστολή του προς την Galka Scheyer έγραψε, «είναι η πρώτη μου εικόνα που έφερε το θέμα των κύκλων στο προσκήνιο». Ο εξωτερικός μαύρος κύκλος, σαν το δεύτερο πλαίσιο για μια εικόνα, μας ενθαρρύνει να επικεντρωθούμε στην αλληλεπίδραση μεταξύ των εσωτερικών

«Κύκλος προστασίας», «κύκλος της ζωής», «τα πάντα ρει». Φαίνεται ότι η έννοια του κύκλου έχει καθορίσει πολλά στο συλλογικό ασυνείδητο και στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Δεν είναι τυχαίο που οι τελετουργικοί αλλά και οι παραδοσιακοί χοροί έχουν το σχήμα του κύκλου. Πόσο μας έλειψε η ενέργεια που μεταδίδεται από το

ένα σώμα στο άλλο, όταν πιανόμαστε να χορέψουμε σε ένα μικρό καφενείο της πόλης ή σε ένα μεγάλο πανηγύρι του χωριού. Το κέφι και η χαρά μεταδίδονται χωρίς σταματημό και η γη τρέμει από τις φούρλες και τα χοροπηδήματα. Αν παρατηρήσουμε, κι άλλος κύκλος κάνει την εμφάνισή του σε γραφικά ρακάδικα και μεζεδοπωλεία. Οι μικρές ροτόντες που συγκεντρώνουν τις παρέες γύρω από πιάτα με μεζέδες και γεμάτα ποτήρια. Ο επιτραπέζιος κύκλος που ενώνει ανθρώπους και δημιουργεί αναμνήσεις. Ο κύκλος αυτός που δυναμώνει τους δεσμούς μιας ομάδας ανθρώπων. Έφτασε ξανά η ώρα για νησιώτικα και ηπειρώτικα, για ροτόντες και παιχνίδια μπουκάλας, για χορούς και πανηγύρια, για έναν κύκλο που πρέπει να ξανανοίξει και να συνεχίσει την πορεία του στο διηνεκές.

κύκλων και δύο διασταυρούμενες διαγώνιες ρίγες ενισχύουν το αποτέλεσμα, προσθέτοντας

EΓΡΑΨΑΝ:

μια προοπτική στη σύνθεση.

ΤΟ ΣΎΜΠΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΊ ΜΈΧΡΙ ΝΑ ΜΆΘΟΥΜΕ ΤΗ ΓΛΏΣΣΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΊΑ ΓΡΆΦΕΤΑΙ. ΕΊΝΑΙ ΓΡΑΜΜΈΝΟ ΣΤΗ ΓΛΏΣΣΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΏΝ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΆΜΜΑΤΑ ΕΊΝΑΙ ΤΡΊΓΩΝΑ, ΚΎΚΛΟΙ ΚΑΙ ΆΛΛΕΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΈΣ ΜΟΡΦΈΣ, ΧΩΡΊΣ ΤΙΣ ΟΠΟΊΕΣ ΈΝΑ ΆΤΟΜΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΚΑΤΑΛΆΒΕΙ ΟΎΤΕ ΜΊΑ ΛΈΞΗ. - GALILEO GALILEI ΣΕ ΈΝΑΝ ΚΎΚΛΟ, ΚΆΘΕ ΣΗΜΕΊΟ ΕΊΝΑΙ ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΑΡΧΉ ΚΑΙ ΤΈΛΟΣ. ΗΡΆΚΛΕΙΤΟΣ, 544-484 Π.Χ. ΤΟΥ ΚΎΚΛΟΥ ΤΑ ΓΥΡΊΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΕΒΟΚΑΤΕΒΑΊΝΟΥ / ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΟΧΟΎ ΠΟΥ ΏΡΕΣ ΨΗΛΆ ΚΙ ΏΡΕΣ ΣΤΑ ΒΆΘΗ ΠΗΑΊΝΟΥ. - ΒΙΤΣΈΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΆΡΟΣ, 1553-1613 (Η ΠΡΏΤΗ ΦΡΆΣΗ ΑΠΌ ΤΟΝ ΕΡΩΤΌΚΡΙΤΟ)

ΑΤΡΑΞΙΌΝ Η Δραπετσώνα έχει το δικό της μεζετζίδικο

Λες και είναι βγαλμένη από παλιά ελληνική ταινία, η «Ατραξιόν» της Δραπετσώνας συνδυάζει γεύση, ποιότητα και θέα. Μεζεδοπωλείο «κρεμασμένο» πάνω από την πύλη 1, στην ακτή Βασιλειάδη με τα πλοία να δένουν και να λύνουν τους κάβους, ξεχωρίζει με τα πολύχρωμα τραπεζάκια της από μακριά. Η κουζίνα της Ατραξιόν μυρίζει Ελλάδα, αλλά τα πιάτα έχουν και τις απαραίτητες πινελιές του σεφ που δίνουν ξεχωριστή γεύση σε κάθε δημιουργία. Με νέο, ανανεωμένο μενού, αλλά σταθερά πολύ καλές τιμές, η Ατραξιόν φέρνει στο τραπέζι μας σαλάτες, «πασαλείμματα», «μπινελίκια», μεζέδες από τον «βυθό του μπικίνι» και κυρίως πιάτα που θα σε συναρπάσουν. Παρέα με πλούσια αποστάγματα και καλή συντροφιά, τι άλλο να ζητήσει κανείς για ένα τέλειο καλοκαιρινό βράδυ;

ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΉΜΟΝΟΣ 2 & ΝΙΚ.ΚΑΖΑΝΤΖΆΚΗ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ // Τ.: 210 46 17 016 ΑΤΡΑΞΙΌΝ

STOA ΖΥΘΟΠΩΛΕΊΟΝ Πεζοδρόμου και στοάς... μπυραρία! Τι πιο όμορφο για ένα μαγαζί να έχει την μία πλευρά του σε πεζόδρομο και την άλλη σε στοά! Ο λόγος για την νέα άφιξη της Ν. Ιωνίας, το «STOA ζυθοπωλείον» που κατάφερε να «πιάσει» μια τέτοια γωνία στον πεζόδρομο της Παλαιών Πατρών Γερμανού. Για τους πρωινούς τύπους σερβίρει καφέ και σάντουιτς και όταν έρχεται το βράδυ οι κάνουλες και τα ψυγεία παίρνουν φωτιά, αφού το κατάστημα διαθέτει πέντε ετικέτες σε βαρέλι και πάνω από 40 ετικέτες σε εμφιαλωμένες μπύρες, το 80% των οποίων προέρχονται από ελληνικές μικροζυθοποιίες. Και επειδή ο καλύτερος φίλος της μπύρας είναι το φαγητό, στον κατάλογο θα βρεις τα απαραίτητα συνοδευτικά πιάτα επιλεγμένα με τη λογική του fingerfood: πίτσα, hotdog, πατάτα ανεμοστρόβιλο, blooming onion, αλλά και τις σταθερές αξίες που παραδοσιακά αγαπάνε την μπύρα, ποικιλία λουκάνικων και πλατώ τυριών και αλλαντικών. Και επειδή από τα καλά μαγαζιά κανείς δεν φεύγει παραπονεμένος, υπάρχουν και επιλογές vegan και vegetarian πιάτων.

ΠΑΛΑΙΏΝ ΠΑΤΡΏΝ ΓΕΡΜΑΝΟΎ 12, Ν. ΙΩΝΊΑ // Τ.: 210 27 97 719 // ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝ STOA ΖΥΘΟΠΩΛΕΊΟΝ

STOA.ZYTHOPOLEION

ATRAXION.MEZE

Ξέσκασμα

(Ουσιαστικό) η διασκέδαση, το αποτέλεσμα του ξεσκάω

Ή

ΙΝ ΑΛ

Η ΚΑΡΔ ΙΆ

ΠΌΛΗΣ ΣΥΝ ΤΟ

ΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚ ΖΕΤ ΝΊ

Σ ΤΗ

ΕΙΣΠΝΟΉ ΚΑΙ ΕΚΠΝΟΉ. ΕΙΣΠΝΟΉ ΚΑΙ ΕΚΠΝΟΉ. ΓΡΑΜΜΉ ΈΝΑΡΞΗΣ. ΦΎΓΑΜΕ. 100ΆΡΙ.

Σ & ΤΟΥΜ ΜΑ Π

ΤΡΕΧΆΛΑ, ΑΠΌ ΑΥΤΈΣ ΤΙΣ ΠΑΙΔΙΚΈΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΝΟΙΆΖΕΙ ΠΏΣ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΣΤΗΜΈΝΟ ΤΟ

Μίλα μας λίγο γι’ αυτό!

ΚΟΡΜΊ, ΑΡΚΕΊ ΝΑ ΦΤΆΣΕΙΣ ΠΡΏΤΟΣ. ΚΑΙ ΦΤΆΝΕΙΣ. ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΚΟΎΦΙΣΗ ΒΓΑΊΝΕΙ ΠΆΛΙ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΗ ΛΑΧΑΝΙΑΣΤΉ ΑΝΆΣΑ. ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΊΣΘΗΜΑ ΤΟΥ «ΞΕΣΚΆΩ», ΑΝ ΤΟ ΚΆΝΟΥΜΕ ΕΙΚΌΝΑ. ΜΙΑ ΑΝΆΓΚΗ ΓΙΑ ΤΡΕΧΆΛΑ ΣΕ ΌΛΗ ΤΗΝ ΠΌΛΗ. ΝΑ ΠΡΟΛΆΒΟΥΜΕ ΤΗ ΜΈΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΎΧΤΑ.

ΕΒΙΒΑ!

ΤΑ Ρ ΙΆ Β Ά Σ ΙΑ Α Τ ΣΚΗΝΟΘ

Ξέσκασμα; / Αρχελάου / Ντοματίνια / Μουσική από τα κινητά / Τραγούδι ακαπέλα/ Ελαφρώς φάλτσο / Η Μ. με χρυσό φόρεμα στα Εξάρχεια / Έρχονται κι άλλοι / Ο Σ. με φλοράλ πουκάμισο, τζιν τόνικ / Η Μ. βγαίνει έξω ξανά! / Τα λάπτοπ στα τραπέζια όπως παλιά / Η Ε. κι η Ε. ανοίγουν τη σεζόν στην Καλλιδρομίου, όπως την έκλεισαν / Η Χ. ταραγμένη στο Παγκράτι έχει πέντε ευρώ για πέντε σφηνάκια / Η Η., η Α. κι η Α. στο Ραμόν και «στο άλλο» / Ο Σ. χαμογελάει με ένα σπριτζ

Ν

ΈΤΗΣ

άπερολ στο χέρι/ Ο κόσμος φαίνεται πολύς / We will be back / Σουβλάκια στον Λευτέρη / Πρόβες στην αυλή ενός σχολείου / Εξωτικές στιγμές από μια παλιά ζωή / Εμβόλιο / Οι μιλένιαλς δεν φοβόμαστε την καταστροφή / Καλό καλοκαίρι / Μετά βλέπουμε / Σαν την Έλενα Ναθαναήλ / Το καλοκαίρι της μαρμότας / Δεν θυμάμαι πώς πέρασε ο χειμώνας/ Μαρίζα βάλε άλλο ένα, εβίβα στους φίλους και τις φίλες που βγήκαν στον καθαρό αέρα.

ΕΦΗΒΙΚΉ ΣΥΝΑΥΛΊΑ

Γ ΙΆ Ν Ν Η Σ Δ Η Μ Ο Σ ΙΟ

Κ Ο Λ Λ ΙΆ Κ

ΟΣ

Γ ΡΆ Φ Ο Σ

Ξέσκασμα για μένα είναι λύτρωση, διασκέδαση, ψυχαγωγία! Πρώτη φορά που το ένιωσα έμπαινα στην εφηβεία κι ήταν σε συναυλία. Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 1995 στη σκιά των βράχων, στον Βύρωνα, η Ελευθερία Αρβανιτάκη με τους Night Ark, από την Αρμενία, μία συνεργασία μεταξύ δύο πολιτισμών, με ελεύθερη φωνή και μια Ελευθερία Αρβανιτάκη θερμή και καθαρή σαν

κρύσταλλο. Αυτό ήταν το δικό μου ξέσκασμα. Συνδεδεμένο με την ανεμελιά ενός παιδιού που ό,τι ζούσε καταγραφόταν μέσα του. Αυτά είναι χαρά κι ευτυχία για τον άνθρωπο και τώρα, με την πανδημία του κορονοϊού, μας έγινε μάθημα πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Εύχομαι να ανταμώσω πάλι τους φίλους μου σε συναυλίες, χωρίς μάσκες, να τραγουδάμε όλοι μας ΔΥΝΑΤΑ!

ΘΥΜΑΜΑΙ:

ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ:

ΕΊΧΕ ΈΡΘΕΙ Η ΏΡΑ ΝΑ ΞΑΝΑΠΆΜΕ ΔΙΑΚΟΠΈΣ ΌΛΕΣ ΜΑΖΊ. ΝΑ

ΑΝΉΜΕΡΑ ΤΗΣ ΛΉΞΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΊΩΝ. ΜΑΘΉΤΡΙΕΣ ΤΟΥ 19 ΚΑΙ ΤΟΥ 20.

ΞΕΣΚΆΣΟΥΜΕ ΜΕΤΆ ΑΠΌ ΈΝΑΝ ΔΎΣΚΟΛΟ ΧΕΙΜΏΝΑ. ΘΥΜΆΜΑΙ ΤΙΣ

ΘΈΛΑΜΕ ΝΑ ΞΕΣΚΆΣΟΥΜΕ. ΈΝΑ ΒΡΆΔΥ ΛΊΓΟ ΠΡΙΝ ΤΑ 18. ΞΕΣΚΆΣΑΜΕ

ΑΓΚΑΛΙΈΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΆ ΣΤΙΣ 07.30 ΤΟ ΠΡΩΊ. ΤΑ ΦΡΈΣΚΑ ΚΡΟΥΑΣΆΝ

ΩΣ ΤΙΣ 4 ΤΟ ΠΡΩΊ. ΜΕΤΆ ΝΑ ΓΥΡΊΣΟΥΜΕ ΓΡΉΓΟΡΑ, ΝΑ ΔΏΣΟΥΜΕ ΚΙ ΆΛΛΑ

ΑΠΌ ΤΟΝ ΦΟΎΡΝΟ. ΤΟ ΠΡΏΤΟ ΚΥΚΛΑΔΊΤΙΚΟ ΑΕΡΆΚΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΤΎΠΗΣΕ.

ΜΑΘΉΜΑΤΑ ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΆ. ΚΑΝΈΝΑ ΞΥΠΝΗΤΉΡΙ ΔΕΝ ΑΚΟΎΣΤΗΚΕ ΣΤΑ

ΤΗΝ ΑΫΠΝΊΑ ΤΡΕΙΣ ΜΈΡΕΣ, ΝΑ ΧΟΡΤΆΣΟΥΜΕ Η ΜΙΑ ΤΗΝ ΆΛΛΗ ΜΑΚΡΙΆ

ΞΕΣΚΑΣΜΈΝΑ ΑΥΤΙΆ. ΜΕΊΝΑΜΕ ΑΘΉΝΑ ΩΣ ΤΟΝ ΙΟΎΛΙΟ ΝΑ ΔΏΣΟΥΜΕ

ΑΠΌ ΖΩΆΚΙΑ, ΠΑΙΔΆΚΙΑ ΚΑΙ ΔΙΆΦΟΡΑ ΑΓΟΡΆΚΙΑ.

ΕΚΕΊΝΗ ΤΗ ΧΑΖΉ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ ΓΕΝΙΚΉΣ.

ΨΗΤΟΠΩΛΕΊΟ Ο ΓΙΏΡΓΟΣ Για καλό σουβλάκι και όχι μόνο...

ΣΒΟΥΡΑ

ΚΑΦΕΠΟΤΟΜΕΖΕΔΟΡΑΚΟΠΩΛΕΊΟΝ Ένα all day ρακάδικο στην καρδιά των Εξαρχείων

Από το 1983, το ψητοπωλείο «ο Γιώργος», σερβίρει το παραδοσιακό

Μια επιλογή για όλη την ημέρα και όλα τα γούστα βρίσκεται στα Εξάρχεια εδώ

ελληνικό σουβλάκι που όλοι έχουμε αγαπήσει! Μεγάλη ποικιλία θα βρεις

και δώδεκα χρόνια. Παιχνιδιάρικη διάθεση, όπως δηλώνει το ίδιο το όνομα, και

όμως και σε ψητά της ώρας και μαγειρευτά πιάτα, όλα μαγειρεμένα με

παρεΐστικη ατμόσφαιρα συνδυάζονται με επιλογές για καφέ και brunch, μεζέδες

αγνά υλικά και φροντίδα μέσα σε ένα οικείο περιβάλλον. Ο σεβασμός στον

ακόμη και για vegetarians, πλούσια αποστάγματα, με τα ελληνικά κλασικά να

πελάτη είναι βασικό μέλημα του μαγαζιού και αυτό φαίνεται, πέρα από τα

πρωταγωνιστούν. Εν ολίγοις, έχει ό,τι χρειάζεται για να γίνει το αγαπημένο σου

υλικά, και από τις χαμηλές τιμές που θα βρεις στον κατάλογο.

στέκι. Σήμα κατατεθέν; Η «κρυφή» πίσω αυλή που δίνει μια ανάσα δροσιάς τις

ΒΑΡΑΤΆΣΗ 1, ΓΚΎΖΗ // Τ: 210 64 34 914

Χ. ΤΡΙΚΟΎΠΗ 170, ΑΘΉΝΑ // Τ.: 210 64 66 615

ζεστές μέρες που έρχονται.

ΨΗΤΟΠΩΛΕΙΟ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ-ΓΚΥΖΗ

SVOURA, «ΚΑΦΕΠΟΤΟΜΕΖΕΔΟΡΑΚΟΠΩΛΕΊΟΝ»

WWW.PSITOPOLEIO-OGIORGOS.GR

SVOURA.SVOURA

ΑΥΛΗ ΜΕΖΕ Η «Αυλή» είναι ό,τι ζητάμε για το καλοκαίρι που μας περιμένει στο πλατύσκαλο Για τις μέρες του καλοκαιριού που θες να δεις τους φίλους, να βγεις οικογενειακά, να κάνεις το τραπέζι στον φίλο ή την φίλη σου, αλλά θες το φαγητό να είναι σαν να το μαγείρεψες με τα χεράκια σου, η Αυλή στα Άνω Πατήσια είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι! Σπιτικό φαγητό με λαχταριστούς πολίτικους μεζέδες, σαλάτες, ποικιλία σε ορεκτικά, ποιοτικό κρέας, όλα χειροποίητα και φρεσκομαγειρεμένα, σε ένα περιβάλλον που σε μεταφέρει μαγικά σε αλλοτινές εποχές, όπου το φαγητό ήταν θέμα αγάπης και φροντίδας. Σε αυτό βοηθάει και ο φιλόξενος χώρος της αυλής, που σφραγίζει με τον δικό της εξωτικό τρόπο το ταξίδι στις γεύσεις και τις μυρωδιές. Και δεν θα μπορούσαν να είναι αλλιώς τα πράγματα, αφού εδώ έχουμε να κάνουμε με μία οικογενειακή ταβέρνα που εκτιμά το φαγητό και σέβεται τους πελάτες της.

ΑΝΘΈΩΝ 37-39, ΆΝΩ ΠΑΤΉΣΙΑ / Τ: 210 25 86 424 ΑΥΛΉ ΜΕΖΈ AVLI.MEZE

WWW.AVLIMEZE.GR

ΠΌΛΗΣ ΣΥΝ ΤΟ

Τσάρκα

(Ουσιαστικό) το περπάτημα για την ευχαρίστηση

Ή ΙΚ

Η ΚΑΡΔ ΙΆ ΛΙΝ ΠΑ

ΑΙ ΜΕ ΤΗ ΖΕΤ Δ ΝΊ

Σ ΤΗ

ΜΙΑ ΑΠΡΌΣΜΕΝΗ ΒΌΛΤΑ, ΈΝΑ ΠΟΤΌ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΟΝΊΣΤΗΚΕ ΑΛΛΆ ΠΡΟΈΚΥΨΕ, ΜΙΑ ΤΣΆΡΚΑ ΟΛΟΉΜΕΡΗ ΑΛΆ ΠΑΛΑΙΆ, ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΦΈ ΤΗΣ, ΤΟ ΟΥΖΆΚΙ ΤΗΣ, ΤΟΝ ΜΕΖΈ

ΜΑΣ & ΤΟΥ Μ

ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΆΛΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΉ, ΜΈΧΡΙ ΝΑ ΞΗΜΕΡΏΣΕΙ ΤΟ ΆΛΛΟ ΠΡΩΊ. ΠΌΣΟΣ ΚΑΙΡΌΣ

‘Άκου λίγο αυτό!

ΘΑ ΠΕΡΆΣΕΙ ΑΚΌΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΠΟΥ ΤΌΣΟ ΜΑΣ ΑΡΈΣΕΙ; ΧΩΡΊΣ ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ, ΜΙΑ «ΤΣΆΡΚΑ» ΣΕ ΌΛΗ ΤΗΝ ΠΌΛΗ.

Βρε τι ‘ναι τούτο το κακό, τι φλόγα, τι καμίνι. Λες κι η Αθήνα άναψε και φούρνος έχει γίνει.

Η ΤΣΆΡΚΑ ΠΡΟΈΡΧΕΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΤΟΎΡΚΙΚΗ ΛΈΞΗ ÇARK, Η ΟΠΟΊΑ ΣΤΑ ΠΕΡΣΙΚΆ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΤΡΟΧΌΣ.

Καλέ κοπέλα, καλέ κοπέλα για μπάνιο πάω, κι αν θέλεις έλα. Αν δε γουστάρεις Φάληρο, τραβάμε για Γλυφάδα. Δικά μου όλα τα έξοδα και γλέντι και βαρκάδα. Καλέ κοπέλα, αν θέλεις τσάρκα πάρ’ το μαγιό σου κι έμπα στη βάρκα. Θα πάρεις τη δροσίτσα σου κι ό,τι ποθεί η ψυχή σου κι όταν χορτάσεις μια και δυο γυρνάς για το τσαρδί σου. Καλέ κοπέλα, καλέ κοπέλα για μπάνιο πάω, κι αν θέλεις έλα. Για μπάνιο πάω, Μουσική Στίχοι: Απόστολος Καλδάρας Ερμηνεία: Στέλιος Καζαντζίδης

«Η Αθήνα άναψε και φούρνος έχει γίνει», μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ανεβαίνει η

Δεν είναι απαραίτητο όμως πια, για να ονομαστεί μια βόλτα «τσάρκα», να συνοδεύεται από δύο ή τέσσερις τροχούς, βάρκα ή φουσκωτό. Αρκεί η βόλτα αυτή να κάνει… κύκλο! Με παρέα ή χωρίς, ξεκινάς από το πρωί να πας για καφεδάκι, ανοίγει το μάτι σου στον ήλιο και περπατάς με κέφι να δεις την πόλη. Στενά και δρομάκια εναλλάσσονται με μεγάλες λεωφόρους για να φτάσεις στο στέκι σου, να φας μια μπουκιά για να πάρεις ενέργεια. Σιγάσιγά, καταλήγεις παραλία να δροσιστείς και να μαυρίσεις, πριν φτάσει το βαθύ καλοκαίρι. Γυρνάς μέσα από πάρκα και πλατείες να μυρίσεις λίγο φύση και μετά να επιστρέψεις στην ομορφιά της Αθήνας που κρύβεται ακόμη και μέσα στην ασχήμια. Περνάς από μια γειτονιά και χτυπάς απρόσμενα το κουδούνι να δεις ένα φιλαράκι που ξέρεις ότι δεν θα ενοχλήσεις. Καταλήγεις στο

στέκι για το βραδινό ποτάκι, βρίσκεις την παρέα και το ένα ποτάκι γίνεται δύο, τρία και πάει λέγοντας, μέχρι που καταλήγεις σε άλλο στέκι, κάπου ψηλά με θέα, να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα της επόμενης και να σκέφτεσαι «ναι, αυτή ήταν μια γεμάτη μέρα». Αναρωτιέμαι γιατί, όταν είχαμε αυτήν την ελευθερία (χωρίς sms, νυχτερινές και μουσικές απαγορεύσεις), δεν υλοποιούσαμε το παραπάνω ονειρικό σχέδιο εκείνη τη μέρα που είχαμε δύο συνεχόμενα ρεπό. Κανείς, λοιπόν, δεν φανταζόταν ότι ένα όνειρο τέτοιο θα γινόταν ξαφνικά ουτοπικό — όχι λόγω δουλειάς, κούρασης ή οικονομικής δυσχέρειας αλλά λόγω ενός περιορισμού που φαντάζει επιβεβλημένος από έναν ιό, ενώ ουσιαστικά δεν είναι. Αλλά αυτό είναι θέμα άλλης ιστορίας. Δίνω την υπόσχεση ότι μόλις επανέλθουν όλα στο πριν, στο «κανονικό», το δικό μου «κανονικό» θα περιλαμβάνει πολλές τέτοιες τσάρκες. Με κλειστό κινητό.

ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!

θερμοκρασία και η διάθεση για έξω. Τσάρκες

ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΜΈΡΑ ΕΠΊΣΗΜΗΣ ΕΠΑΝΈΝΑΡΞΗΣ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΕΣ ΤΗΣ ΕΣΤΊΑΣΗΣ,

στις παραλίες και στο κέντρο, στα βουνά

ΠΉΡΑ ΤΙΣ ΦΊΛΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΆΝΑΜΕ ΜΠΑΡΌ-ΤΣΑΡΚΑ. ΑΠΌ ΜΠΑΡ ΣΕ ΜΠΑΡ

και στα προάστια, παρέες, τηλεφωνήματα,

ΚΑΘΌΜΑΣΤΑΝ ΑΠΌ ΤΟ ΜΕΣΗΜΈΡΙ, ΠΊΝΑΜΕ ΈΝΑ ΣΦΗΝΆΚΙ ΚΑΙ ΕΥΧΌΜΑΣΤΑΝ

ραντεβουδάκια

ΚΑΛΈΣ ΔΟΥΛΕΙΈΣ. ΞΕΚΙΝΉΣΑΜΕ ΑΠΌ ΕΞΆΡΧΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΉΞΑΜΕ ΩΣ ΤΟ

και

κανονίστηκε.

Κι

άμα

χορτάσουμε το έξω, γυρνάμε πίσω. Αλλά δεν νομίζω ότι αυτήν την περίοδο θα χορτάσει κανείς το «έξω». Η πόλη ξύπνησε και μας περιμένει να την ξαναγνωρίσουμε.

ΠΑΓΚΡΆΤΙ, ΚΑΘΌΛΟΥ ΑΓΧΩΜΈΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΌΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΊΑΣ ΠΟΥ ΚΑΡΑΔΟΚΟΎΣΕ ΣΤΙΣ 23.00. Η ΜΠΑΡΌΤΣΑΡΚΑ ΜΑΣ ΈΛΕΙΨΕ, ΑΝ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΉΣΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΙΜΆΜΕ ΛΊΓΟ ΠΡΙΝ ΤΑ 25. ΕΠΑΝΕΡΧΌΤΑΝ ΩΣ ΣΥΝΉΘΕΙΑ ΣΕ ΝΗΣΙΆ, ΑΛΛΆ Η ΠΌΛΗ ΈΜΕΝΕ ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΈΝΗ. ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΊΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΞΊΑ ΤΗΣ ΜΠΑΡΌΤΣΑΡΚΑΣ, ΘΑ ΜΕΊΝΕΙ ΩΣ ΘΕΣΜΌΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΈΑ, ΕΚΤΌΣ ΑΝ ΣΕ ΚΆΝΑ ΜΠΑΡ ΒΡΕΘΕΊ ΤΊΠΟΤΑ «ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝ».

KRAMER CAFE BISTROT

1937 COFFEE BAR

Ο καφές που μοσχοβολάει απέναντι από τα Δικαστήρια

Σαν σκηνικό από παλιά ταινία Το 1937 διατηρεί την αίγλη μιας άλλης εποχής σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα

Το Kramer είναι αγαπημένο στέκι στην Ευελπίδων και ξεχωρίζει τόσο για

από τότε… σαν να είναι όλα το ίδιο ρομαντικά. Για τον καφέ ή για το ποτό, από

την αισθητική, όσο και για την ποιότητα! Προσεγμένος και καλοστημένος

το πρωί ως το βράδυ, για ραντεβού, με παρέα ή μόνος, σου το συστήνουμε

χώρος με άνετα τραπεζάκια, φημίζεται για τον άριστο καφέ και τις επιλογές

ανεπιφύλακτα. Ο εξωτερικός χώρος πλέον είναι ακόμη πιο όμορφος, αφού

σνακ για το απαραίτητο boost ενέργειας — και μάλιστα σε καλές τιμές.

τα τραπεζάκια πολλαπλασιάστηκαν, ενώ το γιασεμί άνθισε και κάνει όλο τον

Μοναδικές γευστικές προτάσεις για καταναλωτές με υψηλά γευστικά

δρόμο να μοσχοβολάει.

στάνταρ. Μία στάση αναπνοής στον κόσμο της Ευελπίδων.

ΚΛΕΙΤΊΟΥ 1Β, ΑΘΉΝΑ // Τ.: 212 10 56 629 ΕΥΕΛΠΊΔΩΝ 95, ΑΘΉΝΑ // Τ.: 211 41 10 692 KRAMER CAFE BISTROT

ΜΠΛΑΚ ΣΙΠ Νέα Άφιξη στον Νέο Κόσμο, δροσερή, ανοιξιάτικη και ιδιαίτερη! Για την πρώτη γουλιά καφέ, για το πρώτο σνακ της ημέρας, για παγωμένη μπίρα μετά τη δουλειά ή για χαλαρό ποτάκι λίγο πριν τελειώσει, η νέα άφιξη στον Νέο Κόσμο ήρθε για να γίνει η αγαπημένη σου συνήθεια. Άνοιξε μόλις τον Ιανουάριο του 2021 και πλέον έχει απλώσει τα τραπεζάκια του στην πλατεία. Το Μπλακ Σιπ φέρνει στο ποτήρι μας προσεγμένο καφέ που ακούει στο όνομα Ofelia με την επιλογή για αλμυρά και γλυκά snacks, μπύρες προσεκτικά επιλεγμένες από μικρές ελληνικές ζυθοποιίες (δοκιμάστε οπωσδήποτε τη θεσσαλονικιά «Σκνίπα» που δεν θα την βρείτε αλλού στην Αθήνα), ποτά και κοκτέιλ που δίνουν επίσης έμφαση στις ελληνικές γεύσεις. Κι όλα αυτά σε έναν χώρο που η οικειότητα βγαίνει αβίαστα, αφού οι ιδιοκτήτες έχουν μεταφέρει το κέφι και την όρεξή τους σε όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

ΠΛΑΤΕΊΑ ΜΆΧΗΣ ΑΝΑΛΆΤΟΥ 3 (ΠΛΑΤΕΊΑ ΙΚΑ) ΝΈΟΣ ΚΌΣΜΟΣ // Τ. 211 71 56 966 ΜΠΛΑΚ ΣΙΠ

MPLAKSIP

1937 COFFEE BAR

1937COFFEEBAR

ΠΌΛΗΣ ΣΥΝ ΤΟ

Απόλαυση

(Ουσιαστικό) το να αντλεί κάποιος μεγάλη ευχαρίστηση από κάτι ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΑΛΉΘΕΙΑ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΕΙ ΚΑΝΕΊΣ, ΌΤΑΝ ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΕΙ ΚΆΤΙ; ΜΉΠΩΣ Η

Ή ΙΚ

Η ΚΑΡΔ ΙΆ ΛΙΝ Α Π

ΑΙ ΜΕ ΤΗ ΖΕΤ Δ ΝΊ

Σ ΤΗ

ΑΠΌΛΑΥΣΗ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΟΣΚΟΠΌΣ; ΜΉΠΩΣ Η ΑΠΌΛΑΥΣΗ ΣΟΥ ΓΥΡΝΆΕΙ ΠΊΣΩ ΤΗΝ ΑΠΌΛΑΥΣΗ, ΆΡΑ

ΜΑΣ & ΤΟΥ Μ

ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΟΝΤΑΣ ΑΠΛΆ ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΕΙΣ; ΜΉΠΩΣ ΑΚΡΙΒΏΣ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΣΗΜΕΊΟ ΚΡΎΒΕΤΑΙ Η

Μίλα μας λίγο γι’ αυτό!

ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΌΤΕΡΗ ΔΙΆΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΌΛΑΥΣΗΣ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΌ ΕΊΜΑΣΤΕ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ «ΕΘΙΣΜΈΝΟΙ» ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΑΎΣΕΙΣ; ΆΡΑΓΕ ΕΊΝΑΙ Η ΑΠΌΛΑΥΣΗ Η ΠΙΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΉΣ ΚΑΙ ΤΊΜΙΑ ΣΧΈΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΖΌΜΑΣΤΕ ΠΟΤΈ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΆΜΕ;

ΣΤΙΓΜΙΌΤΥΠΟ ΑΠΌ ΠΡΌΒΑ

ΤΗΛ Ρ ΊΑ Μ Ε Ν Έ Τ ΙΣ ΣΚΟΝΟΘ

/Δ ΡΑ Μ Α Τ

Πάτωμα. Γυμνά πόδια στο πάτωμα. Πόδια που πάνε εκεί που θέλουν. Πόδια παρασυρμένα από μια μουσική που «θυμίζει», είπε, «το Γιαννιώ». «Θα είναι λίγο συγκινητικό τώρα αυτό». «Δεν πειράζει». Δεν πειράζει. Να μην πειράζει. Να ακολουθείς τα πόδια σου. Όπου σε παν. Σε παραστάσεις θαλασσινές που γίνονται τίτλοι σε ζωγραφιές παιδικές. Αυτό τι σου θυμίζει; Λοιπόν, το ήξερες πως η μνήμη μπορεί να διατηρηθεί στα πιο απίστευτα μέρη; Στον αγκώνα,

ΙΔ Ο Υ

ΟΥΡΓΌΣ

για παράδειγμα. Ποιος να το περίμενε από αυτό το τόσο περιφρονημένο μέλος; Πας να ξεχάσεις κάτι και τσουπ! Στο θυμίζει ο αγκώνας σου. Από την απόλαυση της λήθης, σ’ αυτήν της αφήγησης. «Τι να πω δηλαδή;». Όλα μουσική. Και μετά ένα βλέμμα ευθύ και ένα καμπύλο και ένα πλάγιο μέσα από τον καθρέφτη γιατί — γιατί όχι; Όλα τα βλέμματα για όλους τους ανθρώπους. Να κοιταζόμαστε βρε παιδιά. -Χορεύουμε; -Με τα πόδια μας; -Με τα όλα μας.

ΟΡΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΛΥΤΕΣ

ΑΝΤΏΝΗ

«Οι άνθρωποι νομίζουν πως ξέρουν τι είναι απόλαυση, ενώ στην πραγματικότητα ξεριζώνουν τα φτερά τους για χάρη μιας αυταπάτης», έγραφε ο Ρουμί και ίσως να μην αδίκησε το είδος του όσον αφορά το «νομίζουν πως ξέρουν τι είναι». Οι ορισμοί, άλλωστε, που μπορεί να βρει κανείς στο διαδίκτυο δεν ικανοποιούν ούτε τον πιο καλόπιστο αναγνώστη. Και πώς να ορίσεις ένα αίσθημα υποκειμενικό; Ίσως με μια αναφορά

Σ Σ Τ Σ ΙΩ Ν Η

Γ ΙΑ Τ Ρ Ό Σ

στο σώμα; Αυτό που σε κάνει να νιώθεις εκείνο το μπαλόνι να φουσκώνει κάτω από το στέρνο ή την αίσθηση πως η πλάτη σου ανοίγει και θα χωρέσει τον κόσμο; Ίσως με μια λίστα από πράγματα και στιγμές που συνήθως σε κάνουν να νιώθεις όντως έτσι; Δύσκολοι οι ορισμοί. Από την άλλη, ίσως ξεριζώνουμε τα φτερά μας, ίσως όμως, κύριε Ρουμί, οι απολαύσεις να γίνουν τα ίδια τα πούπουλα.

ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΑΝΤΙΣΤΟΊΧΙΣΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΏΝ ΑΠΟΛΑΎΣΕΩΝ Καθετί που προξενεί μεγάλη ευχαρίστηση...

είναι απόλαυση

ΈΝΑ ΝΌΣΤΙΜΟ ΦΑΓΗΤΌ

•

•

ΜΙΑ ΩΡΑΊΑ ΤΑΙΝΊΑ

•

•

ΈΝΑ ΑΠΌ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΈΝΑ ΣΟΥ ΤΡΑΓΟΎΔΙΑ

•

•

ΜΕΤΆ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΆ

ΜΙΑ ΒΌΛΤΑ

•

•

ΜΕΣ ΣΤΟ ΚΑΤΑΚΑΛΌΚΑΙΡΟ

ΈΝΑ ΠΟΤΉΡΙ ΚΡΎΟ ΝΕΡΌ

•

•

ΤΗΣ ΠΑΓΩΜΈΝΗΣ ΜΠΎΡΑΣ

ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΆ ΣΤΗ ΘΆΛΑΣΣΑ

•

•

ΠΆΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΎ

ΤΟ ΠΡΏΤΟ ΠΑΓΩΤΌ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΎ

•

•

ΣΕ ΠΑΡΑΘΑΛΆΣΣΙΟ ΤΑΒΕΡΝΆΚΙ

Η ΑΓΑΠΗΜΈΝΗ ΣΟΥ ΓΩΝΊΑ

•

•

ΈΝΑ ΔΡΟΣΕΡΌ ΝΤΟΥΖ

•

•

Η ΠΡΏΤΗ ΓΟΥΛΙΆ

•

•

ΤΟ ΠΙΟ ΆΝΕΤΟ ΡΟΎΧΟ ΣΟΥ

•

•

ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΣΟΥ ΆΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΣΟΥ ΜΠΑΡ

ΣΕ ΘΕΡΙΝΌ ΣΙΝΕΜΆ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΎΤΕΡΟ, ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΊΤΟ…

ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑΊΝΕΙΣ ΣΤΟ ΡΑΔΙΌΦΩΝΟ ΚΑΤΕΥΘΕΊΑΝ ΜΌΛΙΣ ΒΓΕΙΣ ΑΠΌ ΤΗ ΣΚΗΝΉ

ΗΛΙΑΣ 1958

ΤΟ ΟΥΖΕΡΙ ΤΟΥ ΛΑΚΗ

Γεύση και ποιότητα από τα παλιά!

Το ψάρι θέλει καλοπέραση

Από τα κλασικά και αγαπημένα στέκια της πόλης, το παλαιό ουζοπωλείο Ηλίας

Αν είσαι ψαροφαγάς παλαιάς κοπής, που θέλεις φρέσκο νόστιμο ψάρι από

μας έλειψε αφάνταστα και ήρθε η ώρα να το επισκεφθούμε. Αγνά υλικά και

ανθρώπους έμπειρους στα πλάσματα των θαλασσών, που θα συζητήσεις

αυθεντικό μεράκι συνδυάζονται με παραδοσιακές συνταγές σε έναν χώρο

κιόλας μαζί τους, θα σου προτείνουν το καλό το ψάρι και τον καλό μεζέ,

που σε ταξιδεύει στη γοητεία της παλιάς Αθήνας. Αν σε αυτό προσθέσεις τα

τότε βρήκες το μαγαζί σου! Και επειδή το ψαράκι θέλει και το νόστιμο

πλούσια αποστάγματα και την παρεΐστικη ατμόσφαιρα ανάμεσα στη δροσιά

ουζάκι του ή την καλή ρακή του, το κατάστημα δεν θα σε αφήσει ούτε απ’

των δέντρων του ωραιότερου Πάρκου της Αθήνας, ξέρεις ότι σε περιμένουν ιδανικά τραπέζια με φίλους.

ΜΠΟΎΣΓΟΥ 2, ΠΕΔΊΟΝ ΆΡΕΩΣ // Τ: 210 64 21 129 @ILIAS1958

WWW.ILIAS1958.GR

ΛΕΜΟΝΌΚΗΠΟΣ Πολίτικη κουζίνα σε ένα αρχοντικό του ‘30 Ο μυρωδάτος Λεμονόκηπος στολίζει τη Νέα Φιλαδέλφεια και έχει γίνει το αγαπημένο στέκι πολλών Αθηναίων. Βρήκε το μέρος που του αναλογεί σε ένα αρχοντικό του ‘30 και ανακαινίστηκε με μία εκλεπτυσμένη και παράλληλα λιτή αισθητική, ώστε να ταξιδεύουμε σε αλλοτινούς καιρούς, νομίζοντας ότι τρώμε στο ίδιο μας το σπίτι. Άψογη εξυπηρέτηση, πολύ καλή ποιότητα υλικών, μεράκι στο μαγείρεμα, μυρωδιές και γεύσεις που σου θυμίζουν τα οικογενειακά τραπέζια συνδυάζονται υπέροχα σε ένα καλοκαιρινό σκηνικό. Σε ένα μαγαζί στη Νέα Φιλαδέλφεια –εκεί που έφτασαν οι πρόσφυγες από τη Μικρασία– δεν θα μπορούσε να μην τιμηθεί αυτή η βαριά μνήμη και κληρονομιά. Έτσι, ο κατάλογός του είναι γεμάτος με χαρακτηριστικά πιάτα πολίτικης, σμυρνέικης και στο βάθος ελληνικής κουζίνας. Δοκιμάστε το ιδιαίτερο χιουνκιάρ μπεγιερντί, τον καγιανά με το σουτζούκι και τους λαχανοντολμάδες.

ΑΓΊΑΣ ΤΡΙΆΔΑΣ 11, Ν. ΦΙΛΑΔΈΛΦΕΙΑ // Τ.: 210 25 88 611 Ο ΛΕΜΟΝΌΚΗΠΟΣ

αυτά παραπονεμένο.

ΕΛΠΊΔΟΣ 16 (ΠΕΖΌΔΡΟΜΟΣ) ΠΛ. ΒΙΚΤΩΡΊΑΣ Τ.: 210 82 13 776 ΤΟ ΟΥΖΕΡΊ ΤΟΥ ΛΆΚΗ

οuzeri_tou_laki

Ή ΙΚ

Η ΚΑΡΔ ΙΆ ΛΙΝ ΠΑ

ΠΌΛΗΣ ΣΥΝ ΤΟ

ΑΙ ΜΕ ΤΗ ΖΕΤ Δ ΝΊ

Σ ΤΗ

ΜΑΣ & ΤΟΥ Μ

Διάβασε λίγο αυτό!

Ανεμελιά (Ουσιαστικό) το να είναι κάποιος ανέμελος, να μην έχει έγνοιες, φροντίδες ή σκοτούρες

ΑΝ ΚΆΤΙ ΚΆΝΑΜΕ ΠΈΡΑ (Ή ΜΑΣ ΚΆΝΑΝΕ ΝΑ ΤΟ ΚΆΝΟΥΜΕ ΠΈΡΑ!) ΚΑΤΆ ΤΗ ΔΙΆΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΊΝΑΣ, ΉΤΑΝ ΜΊΑ ΈΝΝΟΙΑ ΑΠΌ ΠΑΛΙΆ ΦΕΡΜΈΝΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΆ ...ΚΥΝΗΓΗΜΈΝΗ. ΑΝΕΜΕΛΙΆ. ΊΣΑ ΠΟΥ ΞΕΧΆΣΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΈΡΟΥΜΕ. ΤΏΡΑ ΌΜΩΣ

Δίψασε η ψυχή μας για χαμόγελο. Δίψασε για καλή συντροφιά, για θάλασσα, για

ΉΡΘΕ Η ΏΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΟΎΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΒΓΟΎΜΕ ΣΤΟ ΚΥΝΉΓΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΙΏΣΟΥΜΕ!

τραγούδια μπρος στο ηλιοβασίλεμα! Δίψασε η ψυχή μας για ταξίδια, για ανεμελιά, για ανιδιοτέλεια! Δίψασε η ψυχή μας για ελπίδα, για γλέντι αναίτιο, για χαρά ανεπιτήδευτη! Δίψασε η ψυχή μας να δει κάτι μεγάλο, σαν αξία! Διψάσαμε να ξεφύγουμε απ’ την εποχή του μέτριου! Ήρθε η ώρα να πιούμε ουράνιο τόξο κι έρωτα! Ήρθε η ώρα να ξαναφτιάξουμε τον κόσμο! www.acapus.com Κωνσταντίνος Ορκόπουλος

Συνώνυμα της ανεμελιάς: αδιαφορία, αμεριμνησία, ξεγνοιασιά. Ετυμολογία: ανέμελος < στερητικό πρόθεμα ανέ- + μέλ(ει) + -ος. Δείτε το αρχαίο μέλω (νοιάζομαι, ενδιαφέρομαι). Αν και η ετυμολογία της λέξης παραπέμπει σε κάτι αρνητικό, στα ελληνικά η ανεμελιά έχει θετική χροιά. Αντίθετα, στα αγγλικά δεν υπάρχει ακριβής μετάφραση της λέξης με αυτό το ελληνικό θετικό πρόσημο. Όλες οι μεταφράσεις οδηγούν περισσότερο στην ερμηνεία της «αδιαφορίας», που ναι μεν και στα ελληνικά εμφανίζεται ως συνώνυμο αλλά δεν επικρατεί ως ερμηνεία. Όσο για τα γαλλικά; Η αντίστοιχη λέξη υπάρχει και είναι το ίδιο «χαρούμενη» όσο η δική μας: insouciant (διαβάζεται ενσουσιάν).

ΉΜΟΥΝ ΓΎΡΩ ΣΤΑ 20, ΌΤΑΝ ΠΕΡΠΑΤΟΎΣΑ ΜΙΑ ΆΝΟΙΞΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΌ ΜΕ ΈΝΑΝ ΦΊΛΟ. Όλα ήταν ανθισμένα, αλλά για κάποιο λόγο εμένα με είχε πάρει από κάτω. Τότε του είπα: «Μου έχει λείψει ο ενθουσιασμός που είχα για τα μικρά πράγματα, όταν ήμουν μικρότερη». Εκείνος γέλασε και μου είπε «Πόσο μικρότερη;». Τώρα στα 30+ καταλαβαίνω ότι εκείνη τη στιγμή είχα διαπράξει μια μικρή ή μεγάλη Ύβρη. Και τώρα επίσης, μετά από μία καραντίνα ολοπλεύρως δύσκολη, καταλαβαίνω ακριβώς τι ήθελα να πω εκείνη τη στιγμή: Πού χάνεται η ανεμελιά στο πέρασμα του χρόνου; Αυτή η αίσθηση ότι καμία έγνοια και κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να σε σταματήσει; Είναι πάντα στοιχείο της νεότητας αυτή η ανεμελιά. Κι όταν αρχίζει να κηλιδώνεται, είναι το πρώτο σημάδι ότι η ενηλικίωση είναι κοντά. Συμβαίνει πολλές φορές, ακόμη και πριν την εμφάνιση μια πρώτης άσπρης τρίχας στο κεφάλι. Και είναι λες και η ενήλικη ζωή που

ξεπροβάλλει να είναι ένας συνεχόμενος αγώνας να διατηρήσεις μια στιγμή χαράς και ανεμελιάς. Ακόμη όμως κι αν όσα γράφω φαίνονται καταθλιπτικά, σκεφτείτε: πόσο πιο μεγάλη αξία έχει αυτή η μία στιγμή που θα νιώσουμε αυτό το συναίσθημα; Πόσο πιο πολύ εκτιμάμε τη στιγμή ανεμελιάς στην ενήλικη ζωή, ακριβώς επειδή είναι πολύ πιο σπάνια; Ίσως γι’ αυτό οι έρωτες, η καλοπέραση, οι έξοδοι των «ενηλίκων» να είναι πιο έντονα από αυτά των εφήβων. Ίσως γι’ αυτό, τώρα που τα μαγαζιά άνοιξαν, να χαιρόμαστε περισσότερο, γιατί σίγουρα μέσα από τη διασκέδαση δίνεται η ευκαιρία για να αισθανθούμε ξανά την ανεμελιά. Να είμαστε… «έξω καρδιά»! Κι όταν στρεφόμαστε προς τα… έξω, σίγουρα η χαρά παραμονεύει στη γωνία!

SERIAL GRILLERS Ποσότητα, ποιότητα και γεύση κρύβονται μέσα σε ένα λαχταριστό burger Οι Serial Grillers έκαναν την εμφάνισή τους τον Μάιο του 2018 στο Νέο Ηράκλειο και από τότε έχουν κερδίσει τις καρδιές όσων λατρεύουν το burger. Γι’ αυτό και μόλις πρόσφατα άνοιξε ένα νέο μαγαζί στο Γαλάτσι, ώστε οι φανατικοί Grillers να έχουν κι άλλες επιλογές! Αυθεντικό μπεργκεράδικο, όπου όλα είναι χειροποίητα, ενώ το μενού είναι διαμορφωμένο από τους Μ. Ντουνέτα και Ι. Κουτρούλη και μας επιφυλάσσει ωραίους συνδυασμούς γεύσεων και ιδιαίτερα υλικά. Έχετε να διαλέξετε ανάμεσα σε σαλάτες και ορεκτικά για να σας ανοίξει η όρεξη και στη συνέχεια να επιλέξετε ποιο burger ή hot dog ταιριάζει καλύτερα στα γούστα σας! Οι μερίδες είναι γενναίες και θα σας χορτάσουν και με το παραπάνω. Μπορείτε να παραγγείλετε ή να πάρετε το γεύμα σπίτι, αλλά θα θέλετε σίγουρα να καθίσετε, αφού όλη η ατμόσφαιρα σας καλεί να απολαύσετε τη φιλοξενία.

• ΝΕΌΤΗΤΟΣ 4, ΝΈΟ ΗΡΆΚΛΕΙΟ // Τ.: 210 28 50 004 • ΤΡΑΛΛΈΩΝ 130, ΓΑΛΆΤΣΙ // Τ.: 211 41 81 010 SERIAL GRILLERS

THE HIDEOUT Μια κρυψώνα στην Καισαριανή για καφέ, brunch και cocktail

Νέα άφιξη στην Καισαριανή, αφού το Hideout άνοιξε τις πόρτες του πέρσι το καλοκαίρι. Όμως έχει ήδη κερδίσει φανατικούς θαμώνες, τόσο από τη γειτονιά όσο και από όλη την πόλη. Ανοιχτά από το πρωί για καφέ, διάφορα ροφήματα και τσάι, ενώ από Τετάρτη έως Κυριακή επαναπροσδιορίζει την αξία του σωστού brunch: croque madame,scrambled eggs, πεινιρλι μέχρι sandwich και burgers για τους πολύ πεινασμένους, ενώ δεν λείπουν και τα λαχταριστά γλυκάκια. Όσο για τα καλοκαιρινά βράδια; Το Hideout είναι το κατάλληλο μέρος για καθαρά ποτά και δροσιστικά cocktails σε έναν χώρο με jazz/rock αισθητική. Ήρθε η στιγμή να ανακαλύψετε τη γευστική κρυψώνα του Hideout και σίγουρα θα θέλετε να πηγαίνετε ξανά και ξανά.

ΒΑΣΙΛΈΩΣ ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ 8, ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΉ // Τ. 21 1411 3550 THE HIDEOUT

THEHIDEOUT_EST2020

SERIALGRILLERS_UMAMI

Ή ΙΚ

Η ΚΑΡΔ ΙΆ ΛΙΝ ΠΑ

ΠΌΛΗΣ ΣΥΝ ΤΟ

ΑΙ ΜΕ ΤΗ ΖΕΤ Δ ΝΊ

Σ ΤΗ

ΜΑΣ & ΤΟΥ Μ

‘Άκου λίγο αυτό! Πάμε απόψε για σιργιάνι για ξεφάντωμα τρελό! Να πιούμε και να πιούμε και να μπερμπαντέψουμε και προς το χάραμα να επιστρέψουμε! Μέσα στη γλυκιά ρομάντζα πεύκο κι ακροθαλασσιά, καθώς ο μπάτης θα χαϊδεύει τα μαλάκια σου, τα χείλη μου θα σμίγουν στα χειλάκια σου! Πάνω στο γλυκό μεθύσι τραγουδάκια θα μου λες! Τέτοια ζωή ζηλεύω κι όχι άλλη, μάνα μου, και μες στην τρέλα μου σκορπώ τα φράγκα μου! Το ξεφάντωμα στίχοι-μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου, Βασίλης Τσιτσάνης, ηχογραφήθηκε το 1948

Πολλά ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια, περιγράφουν μέσω των στίχων τους στιγμές κεφιού, γλεντιού, διασκέδασης. Αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής των ανθρώπων, αλλά και ανάγκη για αναπτέρωση του ηθικού μέσα σε χρόνια δύσκολα (εμφύλιος, χούντα κλπ). Ο άνθρωπος έχει ανάγκη, μέσα σε όλες τις καταστάσεις, να γελάσει, να γλεντήσει και να χαρεί. Αυτά τα τραγούδια καταφέρνουν να περιγράφουν, με ένα ιδιαίτερο ύφος και με την απαραίτητη υπερβολή, τι σημαίνει «φτάνω σε κέφι». Η στιγμή αυτή που δεν σε απασχολεί τίποτα. Έχεις καθαρίσει το μυαλό σου από σκοτούρες και λοιπές έγνοιες και αφήνεσαι στη μουσική, τον χορό, τη νύχτα, το αλκοόλ, να σε παρασύρουν.

Kέφι

(Ουσιαστικό) η χαρούμενη και εύθυμη διάθεση ΤΟ ΚΈΦΙ ΈΧΕΙ ΜΊΑ ΠΛΕΥΡΆ, ΑΥΤΉ ΤΗΣ ΧΑΡΆΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΎΘΥΜΗΣ ΔΙΆΘΕΣΗΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΣΕ ΠΙΆΝΕΙ ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΩΊ ΠΟΥ ΞΥΠΝΆΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΈΣ ΦΟΡΈΣ ΓΙΑ ΑΝΕΞΉΓΗΤΟ ΛΌΓΟ, ΚΑΙ ΈΧΕΙ ΚΑΙ ΜΊΑ ΔΕΎΤΕΡΗ ΠΛΕΥΡΆ, ΑΥΤΉ ΤΟΥ ΚΕΦΙΟΎ ΠΟΥ ΦΤΆΝΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ ΤΟΥ ΓΛΕΝΤΙΟΎ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΎΟ ΠΕΡΙΠΤΏΣΕΙΣ, ΠΆΝΤΩΣ, ΑΥΤΈΣ ΟΙ ΜΈΡΕΣ-ΣΤΙΓΜΈΣ ΠΟΥ ΈΧΕΙΣ ΤΑ ΚΈΦΙΑ ΣΟΥ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΈΣ ΠΟΥ ΝΙΏΘΕΙΣ ΌΤΙ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΞΕΠΕΡΆΣΕΙΣ ΤΑ ΠΆΝΤΑ. ΌΤΑΝ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΈΧΕΙ ΚΈΦΙΑ ‘Ή ΦΤΆΝΕΙ ΣΕ ΚΈΦΙ, ΈΧΕΙ ΈΝΑ ΑΊΣΘΗΜΑ ΌΤΙ ΥΨΏΝΕΤΑΙ ΕΛΆΧΙΣΤΑ ΑΠΌ ΤΗ ΓΗ, ΑΙΩΡΕΊΤΑΙ. ΑΠΑΛΛΑΓΜΈΝΟΣ ΑΠΌ ΤΑ ΒΆΡΗ ΤΗΣ ΖΩΉΣ, ΕΊΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΠΙΠΛΈΕΙ ΣΤΟ ΣΎΜΠΑΝ ΚΑΙ Η ΒΑΡΎΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΡΚΕΤΉ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΉΣΕΙ ΕΠΊ ΓΗΣ Είναι οι στιγμές που όλα μοιάζουν απαλά και ρόδινα. Χαμογελάς αναίτια, σκέφτεσαι θετικά, δεν κρατάς κακίες και περπατάς τρεκλίζοντας, είτε εξαιτίας του αλκοόλ είτε εξαιτίας της αγνής χαράς που σε κάνει λίγο αλλοπρόσαλλο. Αναρωτιέσαι, καθώς περνάει ο κόσμος από δίπλα σου, «μα καλά, πώς ξαφνικά γίναν όλα τόσο ενδιαφέροντα και ροζουλί;». Ο εκνευρισμός κάνει στην μπάντα και γίνεσαι πιο ανεκτικός, σε σημείο αδιαφορίας. Πράγματα που σε ενοχλούσανε, απλά τα προσπερνάς και νιώθεις για λίγο πώς είναι να απολαμβάνεις τη ζωή χωρίς δεύτερες σκέψεις και γκρίνιες. Σε αντίθεση με τις κακοκεφιές, που σχεδόν πάντα θα σε βάλουν στη διαδικασία να αναρωτηθείς γιατί βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση και σίγουρα θα θες να ξεφύγεις όσο πιο γρήγορα γίνεται από αυτήν, όταν το κέφι σε διακατέχει, δεν σκέφτεσαι από

πού έχει προκύψει. Απλά το αφήνεις να σου συμβαίνει και να σε παρασύρει. Αυτό δίνει μία απελευθερωτική διάσταση στις καταστάσεις ευθυμίας, γιατί σε αναγκάζουν να ζήσεις το παρόν, χωρίς άχαρες μετατοπίσεις στο παρελθόν και στο μέλλον που πολλές φορές κουράζουν και καταλήγεις να χάνεις το νόημα. Μία ειδική μνεία χρειάζεται στις καταστάσεις κεφιού που είναι συνδεδεμένες με το γλέντι. Με την συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους, τη μουσική, τον χορό, το αλκοόλ. Αυτές οι στιγμές είναι ιδιαίτερα μαγικές, αφού οι αισθήσεις κινητοποιούνται στο έπακρο και η εμπειρία του κεφιού μοιάζει πιο ολοκληρωμένη από ποτέ. Είναι τότε που η ελάχιστη αιώρηση σταδιακά σε μεταμορφώνει σε μπαλόνι που τριγυρνά ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα, αγκαλιές, γλυκόλογα, αγαπημένα τραγούδια και η συγκίνηση είναι σχεδόν πάντα η πιο όμορφη κατάληξη της ιστορίας. Μήπως θα έπρεπε να τις αφήνουμε πιο συχνά αυτές τις στιγμές να εισβάλουν στη ζωή μας;

THE ROYAL ROOF Η νέα ταράτσα της πόλης που επαναπροσδιορίζει την έννοια του modern snack menu! Καλόγουστο, εκλεπτυσμένο και με ιδιαίτερες γεύσεις στον κατάλογο, το Royal Roof είναι η αγαπημένη ταράτσα της πόλης για φέτος το καλοκαίρι (και σίγουρα και για τα επόμενα). Βρίσκεται στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου Royalty Hotel Athens και έχει θέα από ψηλά. Ιδανικός προορισμός για όλα τα γούστα, αφού προσφέρει εκλεκτά χαρμάνια καφέ, ξεχωριστές επιλογές γευμάτων (δοκιμάστε οπωσδήποτε τα bao buns, τη νέα γαστρονομική τρέλα που θα σας κλέψει την καρδιά), ενώ τα signature cocktails του γίνονται απαραίτητα για τον ουρανίσκο μας! Οι κατάλογος κινείται στα πλαίσια της international δημιουργικής κουζίνας και κάθε πιάτο του ξεχωρίζει τόσο για την ποιότητα των υλικών όσο και για την πανδαισία γεύσεων. Όλη η ατμόσφαιρα, η διακόσμηση και η εξυπηρέτηση συνθέτουν ένα σκηνικό που θα θέλετε να επαναλαμβάνεται συχνά.

ΑΓΊΑΣ ΕΙΡΉΝΗΣ 43, ΜΟΝΑΣΤΗΡΆΚΙ // 210 32 10 014 @THEROYALROOF

ΜΥΣΤΙΚΌΣ ΚΉΠΟΣ Ένα δημιουργικό μεζεδοπωλείο στο Χαλάνδρι Όπως λέει και το όνομά του, ένας μυστικός κήπος κρύβεται πίσω από την πόρτα που δεσπόζει στον πολυσύχναστο δρόμο του Χαλανδρίου. Μια μεγάλη, ολάνθιστη αυλή σας περιμένει για να απολαύσετε τις μοναδικές δημιουργίες του σεφ. Εκλεκτοί μεζέδες και κυρίως πιάτα με άρωμα Ελλάδας που συνδυάζουν ποιότητα, γεύση και φαντασία έρχονται στο τραπέζι μας για να μας ταξιδέψουν γαστρονομικά. Με προσοχή στις πρώτες ύλες που προέρχονται κυρίως από Έλληνες παραγωγούς, ο Μυστικός Κήπος σου δίνει μια ποικιλία πιάτων να διαλέξεις, που απευθύνονται και στους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους. Γίγαντες τηγανητοί και ταρτάρ τόνου, σασίμι και ρολό κοτόπουλο είναι μόνο λίγες από τις επιλογές που θα σας ενθουσιάσουν. Για κάθε περίσταση, ο Μυστικός Κήπος είναι ιδανικό μέρος για ήσυχα μεσημέρια και βράδια μέσα στην πόλη.

ΚΑΡΑΟΛΉ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ 21, ΧΑΛΆΝΔΡΙ // Τ.: 213 03 70 929 ΜΥΣΤΙΚΌΣ ΚΉΠΟΣ

mistikos.kipos

THE ROYAL ROOF

Ή ΙΚ

Η ΚΑΡΔ ΙΆ ΛΙΝ Α Π

ΠΌΛΗΣ ΣΥΝ ΤΟ

ΑΙ ΜΕ ΤΗ ΖΕΤ Δ ΝΊ

Σ ΤΗ

ΜΑΣ & ΤΟΥ Μ

Δες λίγο αυτό!

Δημιουργία

(Ουσιαστικό) η ενέργεια, η δράση που παράγει κάτι το οποίο δεν υπήρχε προηγουμένως

JOHN CRAXTON: ΈΝΑΣ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΌΣ ΖΩΓΡΆΦΟΣ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΎΤΗΚΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ «ΈΞΩ ΚΑΡΔΙΆ»

ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 3 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 1922, ΣΤΟ ΣΑΙΝΤ ΤΖΟΝΣ ΤΟΥ ΛΟΝΔΊΝΟΥ. ΈΖΗΣΕ ΤΟΝ ΔΕΎΤΕΡΟ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟ ΠΌΛΕΜΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΈΡΑΣ ΑΥΤΟΎ ΔΕΝ ΉΘΕΛΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΣΕΙ ΝΑ ΖΕΙ ΣΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΉ ΚΑΙ ΠΝΙΓΗΡΉ ΑΓΓΛΊΑ. Άρχισε να ταξιδεύει σε πολύ νεαρή ηλικία, μέχρι που σε κάποιο από τα ταξίδια του ανακάλυψε την Ελλάδα, στην οποία βρήκε ό,τι του έλειπε από τον τόπο του: φως, καθαρό ουρανό, «ανοιχτούς» ανθρώπους, άγριο τοπίο. Έζησε στον Πόρο, όπου είχε την τύχη να γνωριστεί με τον Σεφέρη, στην Ύδρα στο σπίτι του μεγάλου ζωγράφου Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα και τελικά αγόρασε δικό του σπίτι το 1963 στα Χανιά. Ο Craxton ερωτεύτηκε παράφορα την Κρήτη, το άγριο τοπίο της και την ιστορία της, τον πλατύ θαλάσσιο ορίζοντα, το πάθος και το πείσμα των Κρητικών. Υιοθέτησε τα παραδοσιακά ρούχα, τη μεσογειακή διατροφή, έπινε ρακί και κρασί και απολάμβανε το φαγητό με φίλους και ντόπιους. Ξόδευε πολλές ώρες σε καφενεία και ταβέρνες συζητώντας –σε άπταιστα ελληνικά με μία δόση κρητικής διαλέκτου– και πάντα είχε μαζί του ένα μπλοκ σχεδίου για να μπορεί να ζωγραφίζει ανά πάσα ώρα και στιγμή τις σκηνές αυτές της καθημερινής ζωής του νησιού: τα πιάτα, τα τραπέζια, τους μουσικούς, τους χορούς. Το όμορφο παράδοξο σχετικά με τις επιλογές του Craxton είναι ότι, ενώ το φυσικό του περιβάλλον ήταν τα

σαλόνια, οι γκαλερί, οι διανοούμενοι, οι διάσημοι ζωγράφοι, αυτός ένιωθε σαν το σπίτι του, όταν βρισκόταν δίπλα στους απλούς ανθρώπους του μόχθου. Ήταν ένα ελεύθερο πνεύμα που πίστευε στη φιλία, στη γειτνίαση και εκτιμούσε απεριόριστα τους ανθρώπους τους οποίους συναναστρεφόταν. Χαρακτηριστικά έχει πει ότι «ο πιο υπέροχος ήχος στον κόσμο, είναι οι άνθρωποι που μιλάνε πάνω από ένα καλό γεύμα». Προτού γνωρίσει την Ελλάδα, τα πρότυπα του Craxton ήταν ο Πικάσο και ο Μιρό, αλλά δίπλα στον ΧατζηκυριάκοΓκίκα ανακάλυψε ότι το σκληρό, πετρώδες και αδάμαστο ελληνικό τοπίο με τις αιχμηρές γραμμές και τους όγκους του μπορούσε να δώσει στον κυβισμό μία νέα προοπτική. Ο Craxton δεν σταμάτησε ποτέ να ζωγραφίζει. Μέχρι το τέλος πίστευε ότι η ζωή του στην Ελλάδα ήταν η υψηλότερη μορφή τέχνης και ότι η ευτυχία που βίωσε με έναν μοναδικό τρόπο στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Κρήτη, ήταν αυτή που του έδωσε όλη τη δύναμη που χρειαζόταν ως καλλιτέχνης και όρισε συνολικά τη ζωή του. Η τελευταία φορά που επισκέφθηκε τα Χανιά ήταν το 2006. Πέθανε στο Λονδίνο το 2009, σε ηλικία 87 χρονών, ενώ σχεδίαζε να επιστρέψει στο σπίτι του στα Χανιά για να ξαναβρεί τους φίλους του και να κάτσουν μαζί σε ένα τραπέζι με θέα τη θάλασσα και τον γαλάζιο ουρανό.

Πηγή: tavernamag.com

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ Οι ιστορίες που ταξίδεψαν από τη Σκύρο στην Αθήνα Μυρωδιά ολόφρεσκου ψαριού και σκυριανές συνταγές έχουν κατακλύσει το Νέο Ηράκλειο, αφού «Οι ιστορίες του Μπάρμπα» ήρθαν και στην Αθήνα. Το μεράκι των ιδιοκτητών να διατηρήσουν τις καθαρές γεύσεις της ελληνικής θάλασσας ξεκίνησε το 2006, οπότε και μετέτρεψαν το σπίτι του αγαπημένου θείου τους, ψαρά στο επάγγελμα, σε ένα γραφικό ταβερνάκι δίπλα στο κύμα. Αυτή η νοσταλγική διάθεση έφτασε πριν από λίγα χρόνια και στην Αθήνα, όπου μπορεί να λείπει το κύμα αλλά δεν λείπουν η ποιότητα των υλικών και της γεύσης, η φαντασία, η δημιουργικότητα στο μαγείρεμα και, φυσικά, το νησιώτικο σκηνικό. Όσο για τις «Ιστορίες του Μπαρμπά»; Θα διαπιστώσεις κι εσύ ότι ξετυλίγονται μέσα από το γευστικό ταξίδι στο Αιγαίο που επιφυλάσσει ο σεφ. Ορεκτικά, σαλάτες, μεζεδάκια -σε ένα μενού τόσο οικείο και συνάμα τόσο διαφορετικό- μαζί με το κέφι και την παρεΐστικη ατμόσφαιρα, δημιουργούν ένα μέρος ξεχωριστό που σίγουρα θα γίνει στέκι σου.

ΠΕΥΚΏΝ 3, ΝΈΟ ΗΡΆΚΛΕΙΟ // ΤΗΛ.: 210 28 37 223 ΟΙ ΙΣΤΟΡΊΕΣ ΤΟΥ ΜΠΆΡΜΠΑ - ΑΘΉΝΑ ΠΑΡΑΛΊΑ ΜΏΛΟΣ, ΣΚΎΡΟΣ // ΤΗΛ.: 222 20 91 453 ΟΙ ΙΣΤΟΡΊΕΣ ΤΟΥ ΜΠΆΡΜΠΑ - ΣΚΎΡΟΣ

O ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ ΣΤΑ ΚΆΡΒΟΥΝΑ

Δοκιμασμένη επιλογή για πλούσια τραπέζια «Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας» είναι ένα μαγαζί που εδώ και χρόνια έχει αποκτήσει τη δική του ξεχωριστή φήμη και όχι άδικα. Από το 1955 βρίσκεται στα Άνω Πατήσια, πάνω στην πλατεία Παπαδιαμάντη, και ξεχωρίζει με τη διακόσμηση «αλά παλαιά» που σε ταξιδεύει με τις ρετρό πινελιές του. Κλασική επιλογή για καλό φαγητό και άφθονο ποτό. Ο σεφ κάνει ένα ταξίδι στην ελληνική ύπαιθρο συνδυάζοντας αγνές πρώτες ύλες, γεύση και δημιουργικότητα που ικανοποιεί και τους πιο απαιτητικούς. Δοκιμάστε ελληνική κουζίνα με φρέσκες πινελιές και διαλέξτε ανάμεσα σε σαλάτες, λαχταριστούς μεζέδες, κρέατα στα κάρβουνα που είναι και η σπεσιαλιτέ τους, μοναδικά κρασιά και εκλεκτά γλυκά για το τέλος! Και όλα αυτά με ασφάλεια, αποστάσεις και τραπεζάκια πάνω στην πλατεία για απολαυστικά μεσημεριανά και βραδινά γεύματα.

ΠΛΑΤΕΊΑ ΠΑΠΑΔΙΑΜΆΝΤΗ 4, ΆΝΩ ΠΑΤΉΣΙΑ // Τ.: 210 22 32 376 Ο ΤΖΊΤΖΙΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΈΡΜΗΓΚΑΣ ΣΤΑ ΚΆΡΒΟΥΝΑ WWW.TZITZIKASMERMIGAS.GR

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

«Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, υπάρχουνε ακόμα άνθρωποι, που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια». Φώτης Κόντογλου

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

Διαδρομές στην Αθήνα ΤΟΥ ΦΏΝΤΑ ΛΆΔΗ

Φράση του μήνα Οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, κλέφτες, απατεώνες και προδότες δεν είναι θύματα αλλά συνένοχοι. Τζορτζ Όργουελ

Ο ΗΛΊΘΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΗΛΊΘΙΟΣ του Αλέξη Μητσοτάκη

Όσες συγνώμες και να ζητηθούν από τον βουλευτή δεν επανορθώνουν αυτό που ειπώθηκε: «Μπορείς να είσαι καλός πατέρας αλλά να ρίχνεις και καμιά στην σύζηγο». Δεν ξέρω αν το πιστεύει, μπορεί να το είπε γιατί θέλει να προκαλεί, να μπριζώνει τους αντιπάλους και μετά με ένα συγνώμη να καθαρίζει. Είτε έτσι είτε αλλιώς ο άνθρωπος χρειάζεται προσοχή, από το κόμμα του, από τους οικείους του και τους φίλους του... Και προσοχή στο τι ψηφίζουμε ε;

Έντεκα ποιήματα για δρόμους και γειτονιές της Αθήνας. Κυκλοφορεί σε βιβλίο στα ελληνικά (εκδόσεις "Μνήμες")...

Η ψυχή της πόλης ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΜΠΑΖΗ

Κάτι ψιλά Πριν από είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια –aλήθεια πως πέρασε ένα τέταρτο του αιώνα;– ο ακριβός μου φίλος, εραστής του ωραίου, εκλεκτός ποιητή...

Διπλή γωνία λήψης του Θανάση Βέμπου

1955: Conquest of space Στο κοντινό μέλλον (του 1955 φυσικά) ο άνθρωπος δρομολογεί την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη...

Αλλά επειδή πάντα υπάρχει και το «αντίπαλο δέος» στην αμετροέπεια, site μεγάλης επισκεψιμότητας μας ενημερώνει πως σύμφωνα με έρευνες, όσο πιο χαμηλή τεστοστερόνη έχει ένας άνδρας, τόσο καλύτερος πατέρας μπορεί να γίνει... Ένοχος ο τεστοστερονάτος λοιπόν γιατί δεν είναι ευαίσθητος, συναισθηματικός, είναι βίαιος και απολειφάδι της πατριαρχίας. Ε, με αυτά και με αυτά πάμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, αγόρια και κορίτσια...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Ένα παραμύθι από τον Δημήτρη Προύσαλη • Εγκλήματα στην κουζίνα από την Αγκάθα Κρίσπι • Γατάκια ο σκύλος ξέρει μπάλα από τον Μάκη Διόγο • Τι λένε τ' άστρα από τη Νταίζη Ντάκου • Ψυχολογικό λεξικό από τον Σταύρο Μπουγκά • Σταυρόλεξο από τον Λέανδρο Σλάβη • Η άχρηστη πληροφορία του μήνα από τον Ο Τί;Πως; • Ανυπόφορος πολίτης από την ΗλέκτραΤζώρτσου • Το 1821 αλλιώς από τον Γιώργο Ρακκά

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ

ΑΘΗΝΑ

στ ά σις:

στά σις:

ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ

ΑΠΌ ΤΟΝ ΦΩΝΤΑ ΛΑΔΗ Έντεκα ποιήματα για δρόμους και γειτονιές της Αθήνας. Περιέχονται σε βιβλίο που κυκλοφορεί στα ελληνικά (εκδόσεις "Μνήμες"), στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα ισπανικά και στα κινεζικά. Κυκλοφορούν και σε CD σε ζωντανή ηχογράφηση από την παρουσίαση στη Λυρική Σκηνή, στις 8 Απριλίου του 2002. Συνθέτης: Χρήστος Νικολόπουλος. Ερμηνευτές: Κώστας Μακεδόνας, Μπάμπης Τσέρτος, Παύλος Κοντογιαννίδης. www.fondasladis.com

ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ

Λίγο πριν βγεις απ’ την Ερμού έχει μια πόρτα, που, αν τη διαβείς, μες στον Παράδεισο θα μπεις. Πλαγιές μικρές, σπασμένα μάρμαρα και χόρτα και το γλυκόλαλο τ’ αηδόνι της σιωπής.

Σαντούρι μου παμπάλαιο, πάρε σκοπό να παίξεις· ν’ ακούσει το Αιγάλεω, να φοβηθεί κι ο Ξέρξης.

Κι αν πάρεις δίπλα τα στενά τα ξεχασμένα, σπίτια χλωμά θα δεις και έρημες αυλές. Φλουριά δεν έχουν και μαλάματα κρυμμένα, μονάχα πρόσωπα στου χρόνου τις σκιές.

Φέρε τον κόσμο ανάποδα ώς το Χρυσόν Αιώνα και πες στο γέρο Πλάτωνα να βγει στον Ελαιώνα.

Ο Περικλής στην Πλαταιών μιλάει στο Σήμα· απ’ τη φωνή του ώς τη φωνή σου ένα βήμα. στ ά σι ς:

ΓΚΑΖΙ Υπερωκεάνιο πέτρινο φαντάζει κι όχημα τιτάνιο, μάνα μου, το Γκάζι. Στέγες, ράγες, στρόφιγγες, σήραγγες, καζάνια. Βαθυσκάφος τ’ ουρανού και χωρίς λιμάνια.

Ένα σαράκι είχα στο νου, να σας το μαρτυρήσω. Στις όχθες του Ηριδανού να βγω να τραγουδήσω. Πουλιά, νεράκια γάργαρα, να μου κρατούν σεγόντο και να μου λεν τα μάρμαρα, πως δε λαλώ στο βρόντο. Ιερά Οδός σημαίνει μνήμη βραχυκυκλωμένη. Μπουρλοτιέρικο που αράζει μες στου χρόνου το μπουγάζι

Στα στενά νυστάζουνε οι μοτοσικλέτες. Στ’ ανοιχτά μοιράζουνε τ’ όνειρο σε φέτες. Χάνομαι μες στις σκιές κι όλα γύρω άδεια. Τέτοια ώρα κάποτε άλλαζε η βάρδια. Οι παλιές οι φάμπρικες –ό,τι και να κάνεις– έχουν κάπου μια ψυχή, που ποτέ δεν φτάνεις.

στ ά σι ς:

στά σις:

ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Τα κάρα απ’ τον Ασπρόπυργο κινούσαν στη σειρά γεμάτα καλυβιώτικα τελάρα. Η Χαμοστέρνα κόλαση, τα χάνια όμως, να! Και πάλευε το σύθαμπο η αντάρα.

Τα κάρα απ’ τον Ασπρόπυργο κινούσαν στη σειρά γεμάτα καλυβιώτικα τελάρα. Η Χαμοστέρνα κόλαση, τα χάνια όμως, να! Και πάλευε το σύθαμπο η αντάρα.

Αχτίνες τώρα πέφτανε στο Γκάζι από σανό κι η Κουμουνδούρου γυάλιζε στην πάχνη. Και σύ, ψυχή, σκαρφάλωνες γοργή στον ουρανό ξοπίσω από της μέρας την αράχνη.

Αχτίνες τώρα πέφτανε στο Γκάζι από σανό κι η Κουμουνδούρου γυάλιζε στην πάχνη. Και σύ, ψυχή, σκαρφάλωνες γοργή στον ουρανό ξοπίσω από της μέρας την αράχνη.

Καντάρια!, ένας φώναζε, στραγάλια!, τσικουδιά!, και του Τριβέλα βούϊζε η πόστα. Κι εκεί στη μάντρα την ψηλή χαζεύαν τα παιδιά, έξω απ’ τις φυλακές του Χατζηκώστα.

Καντάρια!, ένας φώναζε, στραγάλια!, τσικουδιά!, και του Τριβέλα βούϊζε η πόστα. Κι εκεί στη μάντρα την ψηλή χαζεύαν τα παιδιά, έξω απ’ τις φυλακές του Χατζηκώστα.

Στα «Τρία Κάππα» άστραφταν κανάτες της οκάς και στου Μελέτη κέρναγε ο πατέρας. Οι ρόδες ξαναστρίγγλιζαν και ο Σκαραμαγκάς κατάπινε τον κάματο της μέρας.

Στα «Τρία Κάππα» άστραφταν κανάτες της οκάς και στου Μελέτη κέρναγε ο πατέρας. Οι ρόδες ξαναστρίγγλιζαν και ο Σκαραμαγκάς κατάπινε τον κάματο της μέρας.

στά σ ις:

ΑΣΩΜΑΤΩΝ Οι Άγιοι Ασώματοι βγήκαν απόψε βόλτα. Τους είδαν δυο αόμματοι στης εκκλησιάς την πόρτα. Και άλλοι δυο θεόκουφοι τους άκουσαν πιο κάτω να λεν στις Καρυάτιδες να κατεβούνε κάτω. Τα φώτα σβήνουν στου Ψυρρή. Οι δρόμοι αδειάζουν πάλι. Κουράγιο κάνε, Άγιε Γαβριήλ, και βόηθα, Άγιε Μιχάλη. Και, να, στο φως του πρωινού μισοξυπνάει η Αθήνα και σου φωνάζει απ’ την Ερμού ώς την Αγιά-Μαρίνα.

στάσις:

ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚI Πάρε τους δρόμους τ‘ ουρανού κι έλα Μοναστηράκι. Πες «γεια χαρά» του ωκεανού και μπες στο ποταμάκι. Μάινα τα πανιά και δίχως χάρτη και ο Άη Τεμπέλης στο κατάρτι! Ρετάλι της Ανατολής στης μνήμης το στημόνι, που δίνεις τράτο της ζωής εκεί, που λες τελειώνει. Έξη μέρες μπρούμυτα, νισάφι! Κι άλλη μια μες στ’ άπιαστο χρυσάφι! Ο Βάνιας παίζει ακορντεόν και οι θεοί αράδα και στα χεράκια του ο Σαμψών σηκώνει την Ελλάδα. Τούτ’ η ζήση, αν θέλεις να μη λιώσει, βγάλ’ τη στο σεργιάνι, να παλιώσει!

Οι Άγιοι Ασώματοι είναι ψυχή και σώματι μ’ αυτούς που ζούνε ήπια στου κόσμου τα ερείπια.

Οι Άγιοι Ασώματοι είναι ψυχή και σώματι μ’ αυτούς που ζούνε ήπια στου κόσμου τα ερείπια.

Φαντάροι που νικήθηκαν χωρίς να πολεμήσουν. Σκιές χαδιών, υγρές ματιές και βήματα νεκρά. Ομόνοια, ρολόι εσύ, σ’ ενός αγνώστου χέρι, αντιδραστήρας της ψυχής, σταθμός πυρηνικός.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Οι Άγιοι Ασώματοι βγήκαν απόψε βόλτα. Τους είδαν δυο αόμματοι στης εκκλησιάς την πόρτα.

Και, να, στο φως του πρωινού μισοξυπνάει η Αθήνα και σου φωνάζει απ’ την Ερμού ως την Αγιά-Μαρίνα.

Ομόνοια, που σε φρουρούν αγάλματα από γύψο, τα χίλια σου τα πρόσωπα εδώ ξαναγυρνούν. Αρχοντικά που ρήμαξαν και λουξ ξενοδοχεία. Φωνές, λαχεία, αντίλαλοι, φαστ φούντ κι εμπορικά.

στά σ ι ς :

ΑΙΟΛΟΥ

Τα φώτα σβήνουν στου Ψυρρή. Οι δρόμοι αδειάζουν πάλι. Κουράγιο κάνε, Άγιε Γαβριήλ, και βόηθα, Άγιε Μιχάλη.

ΟΜΟΝΟΙΑ

Πλατεία, που σε έπλασα, όπως εγώ σε είδα, χαράματα μιας Κυριακής, μιας Τρίτης δειλινό. Ταξίδι δίχως νόημα κι εικόνα δίχως ήχο. Πλατεία, εσύ, πολύβουη μα πάντα αδειανή.

στά σ ις:

Και άλλοι δυο θεόκουφοι τους άκουσαν πιο κάτω να λεν στις Καρυάτιδες να κατεβούνε κάτω.

στά σ ι ς :

Έλα, πριν τα χαράματα στο δρόμο με τα θάματα. Και κοίτα στα χαλάσματα του νου σου τα φαντάσματα. στά σις:

ΑΘΗΝΑΣ Τώρα που η βουή κοπάζει σ’ αυτό το δρόμο κάτι αλλάζει μπαίνει και μέσα σου φωνάζει. Τώρα που η αγορά σωπαίνει την άσφαλτο το φως ξεπλένει λάμα ψυχρή που μπαινοβγαίνει. Το άδειο βήμα μου πατάω. Τώρα τη μάσκα μου πετάω κι αυτό που ζήταγα ζητάω. Νύχτας αρχή. Παραπατάς. Ψυχή μονή στην Αθηνάς.

Στην Πειραιώς περπάτησε και ό,τι ζήσεις, κράτησε. Στις πεθαμένες φάμπρικες υπάρχουν πόρτες μυστικές.

Δρόμε, το Χάρο λύγισες. Πέρ’ απ’ τη γη μ’ οδήγησες. Από ποια μοίρα ξέπεσες, στα πόδια μου όταν έπεσες;

Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΉ ΑΜΠΑΖΉ

WWW.AMPAZIS.GR

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΤΟ JUKEBOX ΤΟΥ ΑΜΠΑΖΉ

Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο «παντελώς χειροποίητα» μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της «Ανωτάτης Ζαμπετικής». Αναφωνεί «Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!» και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ «ανεξήγητα αρέσω».

Ελαφρά τραγούδια και βαριά λαϊκά με jazz διάθεση και rock άποψη!

Η ΝΉΣΟΣ ΤΩΝ ΑΖΌΡΩΝ Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών, που καταστρέφεις νέους και θάπτεις των κορών. Να πέσει τιμωρία από τον ουρανόν να λείψεις απ’ τους χάρτας και των ωκεανών. ΈΝΑ ΓΟΥΡΟΎΝΙ ΛΙΓΌΤΕΡΟ Γι’ αυτό σου λέω μη μου λες εμένα για όλα αυτά τα μεγαλεία, τα παλάτια, τα λεφτά. Γι’ αυτό σου λέω εγώ είμαι μια χαρά να κλαις τον άλλονε λοιπόν το φουκαρά. ΜΕ ΤΣΈΠΕΣ ΑΔΕΙΑΝΕΣ Τι θα κάνουμε, βρε φίλοι, στην κατάστασιν αυτήν που χαμένοι πάμε όλοι εδώ στην Αμερική. Όπου φτώχεια έχει πέσει και δε βρίσκομε δουλειά και τα έξοδα δε βγαίνουν και τραβούμε συμφορά. ΤΟ ΡΟΜΑΝΤΙΚΌ ΓΕΎΜΑ Τι ρομαντικό το γεύμα, τι ωραία η ζωή, για τη σάρκα, για το πνεύμα για τα δυο τους τι τροφή. Τι ρομαντικό το γεύμα, τι ωραία η ζωή. ΓΛΥΚΕΙΆ ΖΩΉ Ουζάκια και μπυρίτσες και γέλια κι αγκαλιές αγάπες και τραγούδια στις ακροθαλασσιές Γλυκιά ζωή, γλυκιά ζωή από το βράδυ ως το πρωί ΦΟΥΣΤΑΝΆΚΙ ΜΕ ΔΑΝΤΈΛΑ Εκ πρώτης όψεως όταν σε είδα τότε συμπλήρωνα ένα προ πό έπινα ούζο με καραβίδα τότε κατάλαβα πως σ’ αγαπώ ΒΟΥΑΛΆ Η ΑΘΉΝΑ Αθήνα καινούρια Του κόσμου καμάρι τραγούδι του ήλιου, της νύχτας φεγγάρι. Θεότρελη πόλη με ξένους πολλούς και δυο εκατομμύρια ντόπιους τρελούς. Σαν να ‘ ναι παγώνι, φτερούγες απλώνει στο Σούνιο αρχίζει στη θήβα τελειώνει

Κάτι ψιλά Πριν από είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια – aλήθεια πως πέρασε ένα τέταρτο του αιώνα;– ο ακριβός μου φίλος, εραστής του ωραίου, εκλεκτός ποιητής –και εξαιρετικός βέβαια στιχουργός– Άκος Δασκαλόπουλος μου έδωσε ένα ημιτελές τραγούδι, ένα τετράστιχο για την ακρίβεια, με την προτροπή να το μελοποιήσω και μετά «εδώ είμαστε Παντελάκι το συμπληρώνουμε», όπως επί λέξει μου είπε. Στο μαγαζί που 'ρθες να πιείς δούλευα γκαρσονάκι εγώ σε κέρναγα ποτά κι εσύ πικρό φαρμάκι. Η ιδέα του τραγουδιού, που την κουβεντιάσαμε λίγο, ήταν ότι η παλιά αγαπημένη πήγε με τον νέο της ευκατάστατο φίλο –από σύμπτωση ή επίτηδες αλήθεια;– στο μαγαζί που ο φουκαράς ο πρώην δούλευε σαν βοηθός σερβιτόρου. Για να τον πικάρει, ίσως, έκανε ότι δεν τον γνώριζε καν. Τον αγνοούσε παντελώς, ενώ ήταν υπερβολικά διαχυτική με το νέο αμόρε. Αυτή διασκέδαζε, το γκαρσονάκι υπέφερε... Μου άρεσε πολύ το θέμα του τραγουδιού, σκάρωσα θυμάμαι και μια πρώτη μελωδία, αλλά μας πρόλαβαν τα γεγονότα. Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, οι θεοί γελούν… Λίγες μέρες μετά, ο Άκος «έφυγε» νεότατος ξαφνικά για τη γειτονιά των Αγγέλων –από ανακοπή καρδιάς, αφήνοντας πίσω του τα υπέροχα άρτια τραγούδια του — Που 'ναι τα χρόνια, Το πουκάμισο το θαλασσί, Μέσα στα μαύρα σου κυρά μου τα μαλλιά, Τα παλικάρια, Το καλοκαίρι το μορτάκι, Όσα δε βάνει ο λογισμός, Ζωγραφισμένα στο χαρτί, Βρέχει πάλι απόψε, Έκλαψα χθες, Γύφτισσα μέρα, Να διώξω τα σύννεφα, Γειτονάκι μου, Το σακάκι μου κι αν στάζει, Χάντρα στο κομπολόι σου, Δίχως την καρδούλα σου, Ήσουν ωραία, Κι αν περπατώ, Αλλιώτικος νόμος, Θαλασσινό, Καράβια είμαστε, κυκλαδικό, Στη Σέριφο ήσουν πουλί, Ξημερώματα κ.α. Εκτός όμως από αυτά τα εξαιρετικά τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε και σιγοτραγουδήσαμε, υπάρχει ακόμα και το ημιτελές τραγουδάκι που μου εμπιστεύτηκε. Πέρασαν πολλά χρόνια για να το ξαναπιάσω. Κάθε φορά που το επιχειρούσα, η απου-

σία του ακριβού μου φίλου ήταν επώδυνη. Ένα βράδυ, όμως, σαν να με επισκέφτηκε στο όνειρο μου και να με εμψύχωσε από ψηλά. Συμπλήρωσα τα κουπλέ, έβαλα κι ένα πικάντικο ρεφρέν που νομίζω πολύ θα του άρεσε, πήρα την κιθάρα και προέκυψε αβίαστα η μελωδία που κούμπωνε γάντι με τον στίχο. Το τραγούδι που προέκυψε το ηχογράφησα πρόσφατα, θα κυκλοφορήσει λίαν συντόμως και ασφαλώς το αφιερώνω στη μνήμη του: ΚΑΤΙ ΨΙΛΑ Στο μαγαζί που 'ρθες να πιείς δούλευα γκαρσονάκι εγώ σου σέρβιρα ποτά κι εσύ πικρό φαρμάκι. Έκανες πως δεν μ' ήξερες κι ούτε που με κοιτούσες κι αυτόν που ήταν δίπλα σου στην αγκαλιά κρατούσες. Κάτι ψιλά που μ' άφησε τα πήρες κουφαλίτσα κρυφά στην τσέπη τα βαλες και φύγατε αγκαλίτσα. Το ίδιο ποίημα πούλαγες τον τρέλανες στο ψέμα και μένα δεν μου έριχνες ούτε ένα σου βλέμμα. Στο μαγαζί που 'ρθες να πιείς δούλευα γκαρσονάκι εγώ σου έφερνα ποτά κι εσύ πικρό φαρμάκι. Κάτι ψιλά που μ' άφησε τα πήρες κουφαλίτσα κρυφά στην τσέπη τα βαλες και φύγατε αγκαλίτσα. ΥΓ. Γειά σου Ακούλη, σ' ευχαριστώ για όλα!

ΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ

Παλιά Πλατεία Η παλιά Αθήνα αναβιώνει σε μια Παλιά Πλατεία Καταπράσινη και παρεΐστικη, η «Παλιά Πλατεία» βρίσκεται κοντά στον σταθμό του τρένου των Άνω Πατησίων και αποτελεί ένα καλοκαιρινό διάλειμμα μέσα στο κέντρο της πόλης. Σκηνικό που θυμίζει πλατεία μεγάλου χωριού, σαν μια όαση μέσα στην πόλη, σε αυτό το μεζεδοπωλείο θα βρείτε αυθεντικά ελληνικά πιάτα, απλά, ποιοτικά και γευστικά. Μεζέδες και κυρίως πιάτα μαζί με ουζάκι, κρασάκι ή ρακή σας περιμένουν για να τα απολαύσετε μαζί με την παρέα σας. Όλη η ατμόσφαιρα σε γυρνάει πίσω σε νοσταλγικές εποχές, αφού η πλατεία πάνω στην οποία βρίσκεται το μαγαζί αποτελεί μία από τις παλαιότερες και ιστορικότερες της περιοχής: ονομάζεται πλατείας Αλυσίδας και κατά την επικρατέστερη γνώμη το όνομα προήλθε από την αλυσίδα με την οποία φρασσόταν τότε ο δρόμος στη διάβαση με τη σιδηροδρομική γραμμή Πλατείας Λαυρίου Στροφυλίου των Σιδηροδρόμων Αττικής, όταν περνούσε το τρένο.

Πατησίων 353, Α. Πατήσια // Τ.: 210 20 27 533 fb: Παλιά Πλατεία // ig: paliaplateia

Οι νοστιμιές της Μαίρης Νοστιμιά που δεν χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις Σε μία από τις ομορφότερες πλατείες της Αθήνας, την πλατεία Αγ. Γεωργίου, υπάρχει ένα ελληνικό εστιατόριο που αποζημιώνει τις πιο απαιτητικές ορέξεις σου. Ό,τι τραβάει η όρεξη σου θα το βρεις εκεί· από μαγειρευτά και ψητά μέχρι τηγανητά, από πίτες μέχρι σούπες και σαλάτες. Όπως κάθε εστιατόριο που έχει πιάτα ημέρας και σέβεται τον εαυτό του, θα βρεις τα πιάτα που έχουν φρεσκομαγειρευτεί πίσω από βιτρίνα γιατί η όραση είναι αναπόσπαστο κομμάτι των γαστρονομικών επιλογών. Αν λοιπόν πεθύμησες καλό μαγειρευτό σπιτικό φαγητό και το αεράκι μιας πλατείας να σε χτυπάει γλυκά, «Οι Νοστιμιές της Μαίρης» σε περιμένουν να τις γευτείς. Αν πάλι προτιμάς να σου χτυπήσουν αυτές την πόρτα, το κατάστημα διαθέτει και delivery. Έτσι ή αλλιώς, είναι από τις ευκαιρίες που δεν πρέπει να αφήσεις να πάνε χαμένες!

Ύδρας 2-4, Πλατεία Αγ. Γεωργίου Τ.: 210 82 29 239 // 210 82 13 136 fb: Οι νοστιμιές της Μαίρης // ig: oi_nostimies_tis_mairis

ΉΤΑΝ ΦΙΛΕΛΕΎΘΕΡΗ Η ΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821; ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

το 1821 αλλιωσ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΡΑΚΚΆΣ

Γιορτάζουμε και τιμούμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821; Η ιστορία είναι περίεργο πράγμα, ο καθένας μπορεί να απομωνόσει ένα ή δύο γεγονότα, μία και δύο φράσεις και έτσι να στήσει μία αφήγηση που να ταιριάζει στον ψυχισμό του, στην ιδεολογία του και δυστυχώς και στον σχεδιασμό του... Σε αυτήν την στήλη θα απαντιούνται «μικρές» ερωτήσεις που αφορούν σημαντικές στιγμές του Αγώνα.

Τις τελευταίες δύο ή τρεις δεκαετίες πολύ ισχυρή εμφανίζεται η άποψη στην ελληνική ιστοριογραφία ότι η ελληνική επανάσταση αποτελεί τέκνο του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού. Στα χρόνια που προηγήθηκαν, μέχρι και αλλεπάλληλοι Υπουργοί Παιδείας θα διατυπώσουν δηλώσεις που αντικατοπτρίζουν αυτήν την άποψη, παραλληλίζοντας την Ελληνική με την Αμερικάνικη Επανάσταση και μιλώντας για ένα «νεαρό έθνος» που ανακάλυψε τον εαυτό του μέσα από τον ευρωπαϊκό φωτισμό. ΑΠΌ ΚΟΝΤΆ ΜΕ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΑΝΤΊΛΗΨΗ, πηγαίνει και μια συγκεκριμένη οπτική που γυρεύει να εξωραΐσει αλλά και να μεγαλοποιήσει το μέγεθος, τον ρόλο και τη συμβολή προσωπικοτήτων του 1821 που απηχούσαν περισσότερο στο πρότυπο του εξωστρεφή Έλληνα, φιλελεύθερου λόγιου της εποχής –όπως είναι ο Μαυροκορδάτος, ενώ παράλληλα ενταφιάζουν τον ρόλο των περισσότερων Αγωνιστών του 1821 που τα χαρακτηριστικά τους –λαϊκή θρησκευτικότητα, τοπική αναφορά, βιωμένη ελληνικότητα– δεν εμπίπτουν στην εικόνα που θέλουν να φιλοτεχνήσουν. ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΑΝΤΊΛΗΨΗ ΩΣ ΑΦΕΤΗΡΊΑ έχουν οι απόψεις που ακούστηκαν πολύ έντονα την τελευταία περίοδο, κατά την επέτειο των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση, που ήθελαν τον Κολοκοτρώνη παραδόπιστο και νεποτιστή, τον Καποδίστρια έναν ρωσόφιλο δικτάτορα, τον Καραΐσκάκη δίγαμο, τον Μακρυγιάννη φιλάργυρο και θρησκόληπτο κ.ο.κ. Η ΈΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΊΗΣΗΣ ΤΟΥ 1821 από την αναθεωρητική ιστοριογραφία δεικνύει το πόσο ξένη με την εποχή, την πραγματικότητα, ακόμα, τις εξωτερικές ιδεολογικές επιδράσεις του Αγώνα υπήρξε αυτή η άποψη. Καταρχάς, υπάρχουν πλείστα όσα αδιάσειστα τεκμήρια, ότι οι Επαναστατημένοι είχαν όχι μόνο συνείδηση της ελληνικότητάς τους αλλά και επίγνωση της συνέχειάς της από το ύστερο Βυζάντιο. Την άποψη αυτήν μάλιστα –περί ξέχωρου έθνους έθνος που γυρεύει να αποτινάξει τον ζυγό που το 1453 κατέλυσε τη δική του κυριαρχία– εκφράζουν και οι δυο παρατάξεις που θα συγκρουστούν στους εμφυλίους της Επανάστασης, καταγράφεται αυτούσια στα επαναστατικά συντάγματα, αλλά και στα απομνημονεύματα των αγωνιστών. ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΠΊΣΗΣ ΈΝΤΟΝΟ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΊΟ της θρησκευτικής ελευθερίας, που συνυφαίνεται με την ελεύθερη ανάπτυξη της Χριστιανικής πίστης, ακριβώς γιατί η οθωμανική κυριαρχία ήταν κατοχή και εξουσιασμός ενός συστήματος αλλόδοξων. Εξού και η επιμονή των Επαναστατικών Συνταγμάτων στην εγκαθίδρυση μιας χριστιανικής πολιτείας, που τόσο πολύ ξενίζει αρκετούς σύγχρονους πολιτειολόγους, οι οποίοι βλέπουν σε αυτήν μια παρέκκλιση από τα κοσμικά δυτικά πρότυπα. Και δεν βλέπουν το γεγονός ότι η τουρκοκρατία ήταν ένα σύστημα κυριαρχίας με έντονο θεοκρατικό χαρακτήρα, που οργάνωνε καταρχάς και καταρχήν τις κοινωνίες του κατεκτημένου χώρου σ’ ένα είδος «θρησκευτικού απαρτχάιντ». ΑΝ, ΛΟΙΠΌΝ, ΜΠΟΡΟΎΣΑΜΕ να χαρακτηρίσουμε την άποψη που θέλει την Ελληνική Επανάσταση ως απλή αντανάκλαση του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού, θα λέγαμε απλά ότι είναι «χαμένη στη μετάφραση». Χαμένη

όχι μόνο ως προς τον τρόπο που χειρίζεται την ίδια της την επιστήμη, αλλά και ως προς το στοίχημά της ανασυστήσει και να ερμηνεύσει εκείνη την εποχή. ΕΠΙΔΡΆΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΎ φιλελευθερισμού πάνω στο ελληνικό εγχείρημα προφανώς και υπήρξαν. Μιλάμε για μια εποχή που η ευρωπαϊκή ιδεολογική και πολιτισμική ισχύς ήταν ούτως ή άλλως έντονη. Οι ιδέες, όμως, και τα πολιτιστικά σχήματα ποτέ δεν μεταφέρονται αυτούσια και αναλλοίωτα από έθνος σε έθνος: Ο τρόπος που θεώρησαν οι Έλληνες την έννοια της ελευθερίας υπήρξε ολότελα διαφορετικός, γιατί, εν τέλει, η πολιτιστική αλλά και η ιστορική τους διαδρομή υπήρξαν διαφορετικές από εκείνες της δυτικής Ευρώπης. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει πολύ έντονη την εθνική και τη θρησκευτική χροιά, συνυφαίνοντας τη χειραφέτηση του ατόμου με τη χειραφέτηση του έθνους και της κοινότητας από την ξένη κατοχή. Όμως οι επιδράσεις δεν ήταν μονόδρομες. Αν και πασχίζουν να αποδείξουν τον ευρωκεντρισμό τους, οι απόψεις που βλέπουν την ελληνική επανάσταση ως μια «δυτική κατασκευή» λίγο έχουν προσπαθήσει να κατανοήσουν τις ανάστροφες επιδράσεις που η ίδια η επανάσταση είχε στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. ΠΟΙΟ ΉΤΑΝ ΤΟ ΑΠΟΤΎΠΩΜΑ που άφησε, δηλαδή, στον ευρωπαϊκό φιλελευθερισμό, τι κληρονομιά άφησε, που θα αξιοποιηθεί αργότερα στο πλαίσιο των επαναστάσεων του 1848 και της λεγόμενης «άνοιξης των Εθνών». Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, γιατί η εικόνα της Επανάστασης του 1821 που διακινούν είναι μιας ιδεολογικά και πολιτικά παθητικής επανάστασης, που –στην καλύτερη περίπτωση– ευτύχισε να έχει λειτουργία αναπαραγωγική — σαν να ήταν δηλαδή αποκλειστικά δέκτης και όχι πομπός επιδράσεων. ΚΙ ΌΜΩΣ, ΈΝΑ ΧΡΌΝΟ ΠΡΙΝ από την Αμερικάνικη Επανάσταση, οι εκπρόσωποι της Βορείου Αμερικής αποστέλλουν στο βρετανικό στέμμα επιστολή, στην οποία διαμαρτύρονται στον βασιλιά για την υψηλή φορολογία που καλούνται να καταβάλουν, υπενθυμίζοντάς του ότι είναι και εκείνοι Άγγλοι πολίτες, όχι υπήκοοι αποικίας. Κάτι αντίστοιχο, όμως, δεν θα συμβεί ποτέ με τους Έλληνες, αφού καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας έχουν συνείδηση της πολιτισμικής τους ετερότητας σε σχέση με τον αλλόδοξο κατακτητή.

quizz Ποιος το είπε: «Όπως και με το Σύνταγμα της Αμερικής, έτσι και τώρα, με το πρώτο σύνταγμα της επαναστατημένης Ελλάδας, ένας λαός ή ένα έθνος εγκαινιάζει την ύπαρξή του». ΣΤΟ ΕΠΌΜΕΝΟ ΦΎΛΛΟ Η ΑΠΆΝΤΗΣΗ

Ιούνιος Λιοτρόπης, Θεριστής και Ρινιστής. Ένας Ιούνιος «πολλά υποσχόμενος» σαν «νέος με καλάς συστάσεις». «Νωρίς το καλοκαίρι ο κόσμος των φύλλων, των χορταριών και των λουλουδιών εκρήγνυται και κάθε δειλινό είναι διαφορετικό».*

ζοντας με τα κατάλληλα σκευάσματα απο το Κηπάκι μας.

Το διαπιστώνω καθώς παρατηρώ τα χρώματα γύρω μου και συμφωνώ. Βεβαίως, ιδιαίτερα μετά από τον κολασμένο τελευταίο «Χειμώνα της Πίκρας μας»...

Η κρεββατίνα χρειάζεται εξ ίσου την προσοχή μας, γιατί ωίδιο και ευδεμίδα απειλούν τα σταφυλάκια. Ψεκάζουμε κι επαγρυπνούμε, εφ' όσον μύκητες και έντομα ευνοούνται από τις ζέστες.

Στο Κηπάκι μαθαίνουμε να πυροδοτούμε τις θεόσταλτες αυτές εκρήξεις και να απολαμβάνουμε την Ζωή με τον τρόπο της Φύσης... Δημιουργικά!

Η ζέστη κι η κούραση άρχισαν να μετριούνται με σταγόνες ιδρώτα. Καταφεύγουμε στα... ενδότερα να ασχοληθούμε με τα φυτά εσωτερικού χώρου.

Τώρα είναι η εποχή για όψιμη φύτευση του λαχανόκηπού μας — αργότερα η θερμοκρασία θα ανέβει απαγορευτικά. Προσοχή στην μεταφύτευση — στις σωστές αποστάσεις, αποφεύγοντας πυκνές φυτεύσεις που θα επέφεραν κακό αερισμό και εκδήλωση ασθενειών. Ντομάτες, μελιντζάνες, πιπεριές, αγγούρια, κολοκύθια, καλαμπόκι, πεπόνια, καρπούζια, φασόλια, βλίτα παίρνουν θέση στο Κηπάκι μας.

Εδώ τα πράγματα είναι εύκολα: Εξασφαλίζουμε δροσερό περιβάλλον με αρκετή ατμοσφαιρική υγρασία πολύ -πολύ απλά: Αερίζοντας συχνότερα τους χώρους μας. Καλό θα ήταν, πού και πού, να περνάμε ένα υγρό πανί και στις δύο επιφάνειες των μεγάλων φύλλων κι ύστερα να ψεκάζουμε με απεσταγμένο νεράκι και να ελέγχουμε πιό συχνά το χώμα για επί πλέον πότισμα. Αν εμφανιστεί βαμβακάδα ή αλευρώδης ή κακόβουλες αφίδες, θα πρέπει να επέμβουμε έγκαιρα, πρίν η ζέστη ή/και ο ελλιπής αερισμός εντείνουν επικίνδυνα τις

Αν έχουμε καμμιά ελίτσα, έχουμε τον νού μας στον δάκο, τοποθετώντας παγίδες και ψεκά-

προσβολές. Ζωγραφίσαμε πάλι με Νερό, Φώς, Αέρα, Δουλειά, Αγάπη! Εν τούτοις... «Στεγνός επύρωνε κι αθέριστος ο Ιούνιος μήνας...»**όχι! Προσπαθήσαμε αρκετά και ήρθε η στιγμή της ανταμοιβής να γεμίσει καλαθάκια με τα προϊόντα των κόπων μας. Με ντομάτες, αγγουράκια, κολοκύθια, μελιντζάνες πιπεριές και κρεμμύδια, φράουλες, τα πρώτα πεπόνια, τα πρώτα γλυκά καρπούζια, βερύκοκκα, πρώιμα αχλάδια, νεκταρίνια και φράουλες. Ναι, και καλαμπόκια! Μαζεύω μια φούχτα κεράσια από το Κηπάκι και – τί θαύμα!- η γλύκα της εποχής έχει άρωμα και χρώμα άλικο. Τον Ιούνιο τον λένε και «Κερασινό» - το είχα ξεχάσει. *John Steinbeck: The Winter of Our Discontent, (1961) ** Τάκη Σινόπουλου: “Η Τελευταία Κραυγή”

Το Κηπάκι ΙΠΠΟΚΡΆΤΟΥΣ 157 T.: 210 64 48 002 fb: Το Κηπάκι

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΑΠΌ ΤΟΝ ΔΗΜΉΤΡΗ ΠΡΟΎΣΑΛΗ

ΤΗ ΜΈΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΣΚΥΛΙΆ ΓΝΩΡΊΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΎΚΟΥΣ ENA ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Λ

ένε πως μια φορά κι έναν καιρό, και δεν ήταν μήτε των πατεράδων μας ο καιρός μήτε και των παππούδων μας τα χρόνια, σε έναν τόπο μακρινό, ήταν ένα βουνό. Στέκονταν κάτω απ’ τα σύννεφα κι έριχνε τη σκιά του σ’ όλον τον τόπο που απλώνονταν μπροστά του.

προσέχουν το κοπάδι. Δεν θα έχεις ανάγκη καμιά να δίνεις τώρα πια μερτικό στο λύκο», αποκρίθηκε ο Θεός. Ο βοσκός πήρε κουράγιο και πλησίασε τα σκυλιά. Τους χάιδεψε τη μουσούδα κι εκείνα κούνησαν τις ουρές τους. «Σ’ ευχαριστώ που με σκέφτηκες, Θεέ μου!», είπε.

Σ’ εκείνο το βουνό είχε τη στάνη του ένας βοσκός. Την είχε φτιάξει καταμεσής σ’ ένα πλάτωμα του βουνού. Μονάχος ζούσε σ’ ένα καλύβι δίπλα στο μαντρί του. Μονάχος στη ζωή δεν ήτανε. Λένε πως είχε μια γυναίκα με δυο μικρά παιδιά. Μα τους είχε αφήσει στο χωριό, στα πόδια του βουνού, για να μην τους βασανίζει μαζί του στα ψηλά. Δύσκολη η δουλειά του βοσκού, που είχε έγνοια τόσα πρόβατα. Να τα βγάλει έξω, να τα πάει στη βοσκή. Να φυλάει μην τύχει και κανένα πέσει απ’ τα γκρεμνά, μην τύχει και φύγει παράμερα και χαθεί. Να τα σαλαγήσει ξανά και πάλι να τα μαζέψει. Να έχει στο νου του μη μαλώσουν μεταξύ τους τ’ αρσενικά. Να προσέχει μη φανεί κανένα αγρίμι και τους ριχτεί. Έγνοιες πολλές, έγνοιες δίχως σταματημό. Λένε τώρα οι ιστορίες των παλιών, πως εκείνο τον καιρό που όλα ήταν αλλιώτικα και τα ζώα είχαν ανθρώπινη μιλιά, ερχόταν πότεπότε στο μαντρί του βοσκού ένας λύκος. Ο βοσκός, για να μην του κάνει μεγάλη ζημιά και φάει όλα τα ζωντανά, είχε κάμει μαζί του μια συμφωνία. Τι συμφωνία; Να του δίνει ένα μονάχα πρόβατο κάθε φορά. Ο λύκος το άρπαζε απ’ το παλούκι που ήταν δεμένο, λίγο παραέξω απ’ το μαντρί, το έτρωγε κι ύστερα χανόταν ανάμεσα στο δέντρα. Τούτο το κακό, της συμφωνίας του ανθρώπου με το θεριό, γινόταν για κάμποσο καιρό.

Σαν ήρθε η νύχτα, την ώρα που κοιμόταν, ακούστηκε μια φασαρία μεγάλη στο μαντρί. Τα σκυλιά γάβγιζαν και τα πρόβατα βέλαζαν τρομαγμένα. Μα τώρα ο λύκος είχε βρει τον μπελά του, γιατί τα σκυλιά τον είχαν βάλει στη μέση, του ορμούσαν συνέχεια και τον δάγκωναν δίχως σταματημό. Μια τον έριχναν κάτω και μια πέφταν και δάγκωναν και ξανά πέφταν πάνω του αγριεμένα.

Μια μέρα, εκεί που ο βοσκός καθόταν κι έπαιζε το σουραύλι του, να σου και φανερώνεται μπροστά του ο Θεός, ο ίδιος. Τον σιμώνει και λέει: «Θέλω να πας στη βρύση πιο κάτω και να μου φέρεις λίγο νερό να δροσιστώ». Ο βοσκός αποκρίνεται: «Να πάω, Θεέ μου, μα σήμερα είναι η μέρα που περιμένω το λύκο να φανεί για να ζητήσει να φάει το πρόβατό του. Εσύ δεν ξέρεις ποιο πρόβατο να του δώσεις…». Ο Θεός λέει: «Εσύ τράβα στη νερομάνα, να φέρεις νερό και μη στενοχωριέσαι, θα έχω εγώ το νου μου για το λύκο…». Ο βοσκός πήρε το μονοπάτι κατά τη νερομάνα, γέμισε το ασκί του νερό και ξαναγύρισε. Κοιτάζει και τι να δει; Όλα τα πρόβατα είχαν βγει απ’ το μαντρί, είχαν σκορπίσει δω και κει και βοσκούσαν. Απ’ τη μια και την άλλη πλευρά του κοπαδιού βρίσκονταν δυο πλάσματα που σαν και δαύτα δεν είχε ματαδεί. Είχαν ένα κορμί μεγάλο, τα πόδια τους στέκονταν γερά πάνω στο χώμα, το κεφάλι τους σκυμμένο στα χαμηλά. Το ένα ήταν στο χρώμα του χιονιού, το άλλο στο χρώμα της νύχτας. Η φωνή τους ακουγόταν μακριά κι έκαμε τα ζωντανά να μαζεύονται στις φωλιές τους. Άσε πια τα δόντια τους! Σαν η ματιά του βοσκού έπεσε πάνω τους, τα χρειάστηκε. Σιμώνει το Θεό και ρωτάει: «Τι πλάσματα είναι τούτα τα θεριά;». «Είναι σκυλιά, μη φοβάσαι. Σαν τα ταΐζεις και τους γλυκομιλάς, αυτά θα σου

Ίσα που κατάφερε καμία φορά να ξεφύγει απ’ τα δόντια τους κι αρχίζει να τρέχει να σωθεί. Την ώρα που έτρεχε μακριά, πέφτει πάνω σ’ έναν του σογιού του. Εκείνος τον ρώτησε τι έγινε με το πρόβατο που θα έτρωγε κι αυτός απαντά: «Πήγα στο μαντρί, μα ο βοσκός είχε δυο σκυλιά, πιο θεριά κι απ’ τη γενιά μας και μου ρίχτηκαν και με ρήμαξαν! Ευτυχώς τους ξέφυγα». Από κείνη τη μέρα, οι λύκοι σκιάζονται τα σκυλιά κι έχουνε το νου τους κι από τότε όλοι οι βοσκοί έχουν για φύλακες στο κοπάδι τους τα σκυλιά…

Ο Δημήτρης Προύσαλης ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέλοντας να σηκώσει τα άχ του κόσμου ψηλότερα. ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis

Ξεκινήστε δυναμικά την Junior A με δωρεάν παροχή όλων των εκπαιδευτικών βιβλίων. ιλόξενες Μεγάλες, φ τες και ευχάρισ αίθουσες

ρο μας, Ελάτε να γνωρίσετε το χώ τους ανθρώπους και τον τρόπο εκμάθησης!

2 Ιουνίου, 20:00 ΤΕΤΑΡΤΗ

Σύντομη παρουσίαση της εκπαιδευτικής μας μεθόδου, στον νέο μας χώρο συζητάμε πότε και πώς βοηθάει τα παιδιά να ξεκινήσουν την Αγγλική γλώσσα.

Για τα παιδιά θα υπάρχει δημιουργική απασχόληση με ασφάλεια στον εξωτερικό μας χώρο

Παιχνίδι, Μ ουσική, Τεχ νολογία αναπόσπαστ ο μέρος της μάθηση ς

Από Δευτέρα 7 Ιουνίου

4 εντελώς δωρεάν μαθήματα Αγγλικών επιπέδου Α Junior, με δωρεάν σημειώσεις μας. Δηλώστε το ενδιαφέρον σας ηλεκτρονικά ή επισκεφθείτε μας.

Ενθάρρυνση της κίνησης και αλληλεπίδρασης των μαθητών

-Εγγ Οι προ

ρα

σαν! η ν ί κ ε φές ξ

ΚΑΥΚΆΣΟΥ 158-160, ΑΘΉΝΑ – ΆΝΩ ΚΥΨΈΛΗ (+30) 211 41 68 634

info@howidiffer.gr

www.howidiffer.gr

Παλιές χάρτινες αγάπες

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΡΟΜΑΝΤΣΟ: «Οι πρώτοι διδάξαντες» ο Ρομάντσο είναι το μακροβιότερο ελληνικό περιοδικό ( 1934-1990) και ίσως το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα λαϊκού περιοδικού ποικίλης ύλης. Ιδρύθηκε από τους Νίκο Θεοφανίδη και Σπύρο Λαμπαδαρίδη και είχε ως έδρα, για περίπου 60 χρόνια, το κτίριο της οδού Αναξαγόρα 3-5, στο κέντρο της Αθήνας. Εκδόθηκε πρώτη φορά στις 17 Νοεμβρίου του 1934 ως βιβλιοπεριοδικό, που αποτελούνταν από μια ή δύο νουβέλες, στα πρότυπα των αμερικάνικων pulp magazines, με ελάχιστες διαφημίσεις. Μετά την απελευθέρωση, η ύλη του εμπλουτίζεται με γελοιογραφίες, εγκυκλοπαιδικά θέματα, μόνιμες στήλες και περισσότερες διαφημίσεις. Τις δεκαετίες του '60 και '70, γνωρίζει περίοδο μεγάλης ακμής και οι πωλήσεις εκτοξεύονται, φτάνοντας μέχρι και τα 400.000 τεύχη εβδομαδιαίως. Κυκλοφορεί κάθε Τρίτη με μόνιμες στήλες, σταθερούς συνεργάτες και τιμή. Η σταθερότητα και η αυστηρότητα στη δομή και τη σελιδοποίηση είναι διακριτικά του γνωρίσματα. Οι συντάκτες, διατηρώντας σχεδόν σε κάθε τεύχος τις ίδιες σελίδες για τις στήλες τους, καλλιεργούν στους αναγνώστες την οικειότητα και τη συνήθεια ενός σταθερού «ραντεβού». Συνεργάτες του περιοδικού υπήρξαν αναγνωρισμένοι μεταφραστές, γελοιογράφοι, χρονογράφοι και μυθιστοριογράφοι, όπως ο Α. Σακελλάριος, ο Ν. Τσιφόρος, ο Ν. Φώσκολος, η Ι. Μπουκουβάλα-Αναγνώστου κ.ά. Χαρακτηριστική στο Ρομάντσο ήταν η παρουσία του σκίτσου, η οποία όμως, όντας συμπληρωματική, ποτέ δεν λειτουργούσε σε βάρος του κειμένου. Τα σκίτσα, συνήθως μικρά, όπως και οι τίτλοι, άφηναν το κείμενο να πρωταγωνιστεί σε όλες τις σελίδες. Η εισβολή των φωτογραφιών στο Ρομάντσο θα γίνει μέσα από τα “φωτομυθιστορήματα, που επιδιώκουν να καλύψουν την αυξανόμενη δίψα του κοινού για τον κινηματογράφο και την εικόνα, η οποία από το‘'60 και μετά, τείνει να εδραιώσει την κυριαρχία της. Ωστόσο, τόσο ως προς την εικονογράφηση αλλά και ως προς το περιεχόμενο άρθρων και διηγημάτων, το περιοδικό αποφεύγει επιμελώς καθετί τολμηρό. Ακόμα και οι λίγες διαφημιστικές καταχωρήσεις αποφεύγουν τις αποκαλυπτικές εικόνες γυναικών στις φωτογραφίες ή τα σκίτσα τους. Το Ρομάντσο είναι, όπως άλλωστε μαρτυρεί και το διαφημιστικό του σύνθημα «όλοι σε κάθε οικογένεια διαβάζουν Ρομάντσο», ένα οικογενειακό περιοδικό, απευθυνόμενο στη μέση λαϊκή, παραδοσιακή οικογένεια, αρκετά συντηρητικό, που ποτέ δεν προκαλεί και αποστασιοποιείται από κάθε τι ακραίο, πολύ «μοντέρνο» ή τολμηρό. Ένας από τους βασικότερους λόγους αύξησης της εμπορικότητας του περιοδικού, κατά τη δεκαετία του '60, είναι η διαμόρφωση των γυναικών ως ευδιάκριτου καταναλωτικού κοινού. Οι γυναίκες, ειδικά σε ότι αφορά στον τύπο, αποκτούν τη δική τους ξεχωριστή πρόσβαση και πολλά αμιγώς γυναικεία περιοδικά κάνουν την εμφάνισή τους

την περίοδο αυτή. Στο Ρομάντσο, με εξαίρεση τα ελάχιστα παραμύθια κι ενδεχομένως τις χιουμοριστικές στήλες που απευθύνονταν στα παιδιά, τις δύο σελίδες με αθλητικά και τη μία σελίδα με τις κυνηγητικές περιπέτειες του Μάικ Χιτζ που απευθύνονταν στους άνδρες, οι υπόλοιπες ήταν αφιερωμένες στα γυναικεία ενδιαφέροντα. Αισθηματικά διηγήματα σε συνέχειες, με ενδεικτικούς τίτλους «Χελιδόνια στην παγωνιά της ζωής», «Μια φορά διαλέγει η καρδιά», «Αντίο Τάνια» κ.α., στήλες ομορφιάς όπως η κλασική στήλη «Για την ομορφιά σας», στην οποία μάλιστα επαγγελματίας αισθητικός απαντά σε ερωτήσεις αναγνωστριών, συμβουλές για την ανατροφή των παιδιών, το πλέξιμο και το κέντημα, το μαγείρεμα, τη φροντίδα του σπιτιού και εκλαϊκευμένες ιατρικές συμβουλές, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα γυναικείων ενδιαφερόντων και τον μεγαλύτερο όγκο της ύλης του περιοδικού. Οι γυναίκες, από το‘'60 και μετά, αναγνωρίζονται ως το πλέον δυναμικό κοινό και είναι σε αυτές που απευθύνονται κατά κόρον οι διαφημιστικές καταχωρήσεις των περιοδικών ποικίλης ύλης. Στο Ρομάντσο, σχεδόν σε κάθε τεύχος, συναντά κανείς τη «Λανολίνη Μελπάν», που υπόσχεται να ξαναδώσει στη γυναικεία επιδερμίδα «τη δροσιά και τη λάμψη της νεότητας», τα σουτιέν «Peter Pan για νεανικό στήθος σε νεανική γραμμή», το βερνίκι νυχιών «Χάρντ ας Νέιλς για νύχια γερά σαν ατσάλι» και φυσικά τη Νivea με το κλασικό διαφημιστικό σλόγκαν «τι καλή που είναι η Νivea». Το Ρομάντσο, τέλος, υπήρξε ίσως το δημοφιλέστερο περιοδικό κι εκτός του άστεως, με ευρεία διάδοση στην επαρχία και το εξωτερικό. Στην ελληνική επαρχία, λόγω της τετραχρωμίας, τα εξώφυλλα του περιοδικού γίνονται αφίσες σε καφενεία, κουρεία και νεανικά δωμάτια. Για τους Έλληνες μετανάστες η διανομή του περιοδικού γίνεται στα τοπικά πρακτορεία του τύπου, μέσω εμπορικών αντιπροσώπων, στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία και το Βέλγιο, αποτελώντας δίαυλο επικοινωνίας του απόδημου ελληνισμού με την πατρίδα. Το 1987 ο ΔΟΛ εξαγόρασε την εκδοτική επιχείρηση“Ν. Θεοφανίδης Α.Ε., η οποία εξέδιδε επιπλέον και τα περιοδικά Πάνθεον, Βεντέτα και Γάμος. Έτσι, το 1990, μετά από 57 χρόνια κυκλοφορίας, το Ρομάντσο έπαυσε οριστικά τη λειτουργία του, περνώντας στην Ιστορία του ελληνικού περιοδικού τύπου.

Πηγές:

5 Πόλυ Μηλιώρη, «Από το Ρομάντσο στο Πάνθεον. Ένα χρονικό του ελληνικού περιοδικού τύπου» στο Λουκία Δρούλια, Γιούλα Κουτσοπανάγου (επιμ.), Εγκυκλοπαίδεια του ελληνικού τύπου 1784-1974, τ.4, ΙΝΕ-ΕΙΕ, Αθήνα 2008.

6 www.romantso.gr

Οι παλιές χάρτινες αγάπες είναι η στήλη που σε άλλους θα θυμίσει και σ± άλλους θα συστήσει δημοφιλή περιοδικά ποικίλης ύλης του περασμένου αιώνα. Περιοδικά που αγαπήθηκαν, απέκτησαν φανατικό αναγνωστικό κοινό και άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία του ελληνικού περιοδικού τύπου.

ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΝΤΟΥ

Ο ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ Έλα, παραδέξου το. Σίγουρα έχεις σιχτιρήσει από μέσα σου κάποιον από αυτούς τους συν-πολίτες σου. Ή ακόμα, μπορεί να είσαι κι εσύ ένας απ’ αυτούς!

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΡΕ ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΖΩΑ ΡΕ

Γράφει η Ηλέκτρα Τζώρτσου

Κολλημένα μυαλά και αυτοκόλλητα στις πινακίδες ΕΊΝΑΙ ΒΡΆΔΥ και έχετε μαζευτεί παρέα στο σπίτι για κρασί,

ΠΡΟΦΑΝΏΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΙΛΉΣΟΥΜΕ για την ανάλογη πράξη σε

μπλα-μπλα και επιτραπέζια. Και όπως η κουβέντα πηγαίνει στα

ταμπέλες οδών. Γιατί τι να της κάνουμε τις ταμπέλες πλέον φίλες

νιάτα τα μπερμπάντικα, προσπαθεί να ξεθάψει ο καθένας και η

και φίλοι, αφού έχουμε τα gps; Πρέπει να μετατραπούν πάραυ-

καθεμία τη δική του αντισυμβατική πράξη ως νεολαίος. Μικρο-

τα σε φόρουμ ποδοσφαιρικών ομάδων και λοιπών αντιφασιστι-

κλοπές από τις τσέπες του παντελονιού του παππού σου, μικρο-

κών συλλογικοτήτων.

κλοπές παγωτών από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς (όταν δεν έβρισκες ούτε φράγκο στις τσέπες του παντελονιού του παππού

ΓΙΑΤΊ Ο ΑΝΕΓΚΈΦΑΛΟΣ ΤΎΠΟΣ θεωρεί πως οτιδήποτε είναι

σου), μηχανάκια, αλκοόλ, σκονάκια, σουρωμένα «πιστόλια» σε

τοποθετημένο από το κράτος, περνάει αυτομάτως στη λίστα με

βραδινές εξόδους (που την επόμενη μέρα όμως σχεδόν πάντα σε

τα πιο επικίνδυνα στοιχεία μέσα στην πόλη, που πρέπει να κα-

έπιανε ντροπή και πήγαινες πίσω στο μαγαζί με την ουρά στα

ταστραφούν. Ταυτόχρονα, η σκέψη που τον απενοχοποιεί κα-

σκέλια να πληρώσεις τον λογαριασμό... πάει το μεροκάματο),

τευθείαν είναι ότι για όποιον συνάνθρωπό του μπορεί να είναι

αναγνώσεις μηνυμάτων στο κινητό τού αγοριού σου και πολλά

χρήσιμα αυτά τα αντικείμενα, είναι τόσο νοικοκυραίος και τόσο

άλλα που εν είδει εξομολόγησης, δεν μπορούν να καταγραφούν

υποταγμένος που καλά του κάνει και τον εκνευρίζει.

σε αυτήν τη λίστα. ΤΟ ΒΑΣΙΚΌ ΠΡΌΒΛΗΜΑ, βέβαια, με αυτές τις τοποθετήσεις ΥΠΆΡΧΕΙ ΌΜΩΣ και μία πράξη η οποία ξεπερνάει σε αντισυμ-

προϊόντων, δεν είναι τόσο η περίπτωση ατυχήματος ή ο εκνευρι-

βατικότητα όλες τις υπόλοιπες. Κυρίες και κύριοι! Κολλημένα

σμός που μπορεί να φτάσει από το μηδέν στο εκατό μέσα σε λίγα

αυτοκόλλητα στις πινακίδες του ΚΟΚ.

δευτερόλεπτα (λες και δεν είχαμε ήδη πολλά να μας αγχώνουν και να μας προβληματίζουν), γιατί καλώς ή κακώς οι άνθρωποι

ΚΑΛΆ Ε; Εδώ μιλάμε για ό,τι πιο αντισυστημικό σκέφτηκε ποτέ

των πόλεων έχουν εκπαιδευτεί στις δυσκολίες του δρόμου, είτε

ο ανθρώπινος νους. Τα βάζεις κάτω και λες, οι τοίχοι είναι πλέ-

είναι οδηγοί είτε είναι πεζοί. Το χειρότερο είναι η συνειδητοποίη-

ον μπανάλ, οι κάδοι σκουπιδιών έχουν γεμίσει με μηνύματα του

ση ότι υπάρχουν τέτοιοι συμπολίτες μας που σκέφτονται ότι το

Μπακογιάννη, οι στάσεις των λεωφορείων είναι εστίες κορονοϊού,

να κολλήσουν αυτοκόλλητα σε πινακίδες του δρόμου που εί-

τα παγκάκια έχουν πια ξεπεραστεί. Ποιο είναι το σημείο που θα

ναι χρήσιμες για την ομαλή διεκπεραίωση συγκεκριμένων λει-

κάνει την πράξη μου να γίνει η ιέρεια της αέναης μάχης με την

τουργιών μέσα στις πόλεις, είναι ο τρόπος για να εκφράσουν

εξουσία; Μα, φυσικά, αυτό που θα φέρει απέναντί μου τον απλό

την αντιεξουσιαστική τους διάθεση, την καύλα της στιγμής, την

κόσμο, ο οποίος κυκλοφορεί με το αυτοκίνητό του και πίστεψε

ανατρεπτική τους σκέψη.

ότι τα σήματα που πέρασε, όταν έδινε για δίπλωμα οδήγησης, θα έχουν κάποιο πρακτικό αντίκτυπο στην οδηγητική του καθη-

ΥΓ.: Ο φίλος που το εξομολογήθηκε αυτό είναι πλέον σε κατ’ οίκον

μερινότητα. Όχι όμως. Γιατί εκεί που πας να στρίψεις στο στενό,

καραντίνα, προσπαθώντας να θυμηθεί πού έχει κολλήσει αυτοκόλ-

είσαι γελασμένος αν πιστεύεις ότι θα καταλάβεις από την πινα-

λητα τα τελευταία δέκα χρόνια.

κίδα αν είναι μονόδρομος ή όχι. Η πινακίδα έχει μετατραπεί σε

ΥΓ. 2: Μετά το πέρας της καταγραφής, ακολουθεί εξόρμηση κατά

κερκίδα κατά τη διάρκεια ντέρμπι. Στην καλύτερη των περιπτώ-

την οποία είναι υποχρεωμένος να κολλάει αυτοκόλλητα άλλων ομά-

σεων, δεν θα έχει εξαφανιστεί τελείως το χρώμα της κι έτσι θα

δων έξω από τους πιο σκληροπυρηνικούς συνδέσμους των αντι-

καταφέρεις με λίγο κόπο να μαντέψεις ποιο σήμα, τελικά, είναι.

πάλων.

Στη χειρότερη, θα πας να ψάξεις την τύχη σου στον παρακάτω

ΥΓ. 3: Υπάρχει ένα λαϊκό ρητό που λέει, «εδώ σε θέλω κάβουρα, να

δρόμο. Μέχρι που θα αναγκαστείς να καταλάβεις ποια είναι η

περπατάς στα κάρβουνα».

πορεία τού δρόμου από τη φορά με την οποία είναι τοποθετημένη η πλειοψηφία των παρκαρισμένων αυτοκινήτων.

Ένα ιερό παστίτσιο

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ

από την

Αγκάθα Κρίσπυ Είναι ειδική στην εξιχνίαση εγκλημάτων που μυρίζουν μπαχάρια και μυρωδικά. Δεν κυκλοφορεί με μεγεθυντικό φακό και φασμέν αλλά με μία κουτάλα καλά γυαλισμένη, για να διαβάζει όλα τα κρυφά μηνύματα. Εξάλλου, οι καθρέφτες και τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια.

Ήταν το 1962, όταν ο κυρ-Αντώνης έπιασε δουλειά στο ταβερνάκι της κυρά-Μαρίας, με τα τραπεζάκια κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο, στο κεντρικό χωριό του κυκλαδίτικου νησιού. Τότε βέβαια δεν ήταν κυρ-Αντώνης, αλλά Αντωνάκης. Ετών 14, έχασε τον πατέρα του και η μάνα του όλο και ζήταγε βερεσέδια από τον μπακάλη. Τι να κάνει κι ο Αντωνάκης, σου λέει «θα ζητήσω δουλειά από την κυρά-Μαρία, να με κάνει μάγειρα, να ‘χω πάντα το πιάτο μου γιομάτο». Ξεκίνησε το 1962 να κόβει κρεμμυδάκια και έφτασε να γίνει ο πιο γνωστός μάγειρας του νησιού. Ειδικά όταν γέμισε το νησί με τουρισμό στις αρχές του ‘70, έγινε χαμός: οι ντόπιοι έστελναν τους τουρίστες στον Αντώνη για να δοκιμάσουν κουζίνα ελληνική, αυθεντική. Η φήμη του είχε φτάσει μέχρι και την Αμέρικα. Αυτό συνέβη κυρίως για ένα πιάτο –τη σπεσιαλιτέ του Αντώνη– που έκλεβε την παράσταση: το «θείο παστίτσιο» ή αλλιώς «holly pastitsio», με τον κοκκινιστό κιμά, το αλ ντέντε μακαρόνι, τη ρευστή μπεσαμέλ, την τραγανή κρούστα που τα κάλυπτε όλα και τη γενναία μερίδα, καθώς ο Αντώνης πάντα έλεγε ότι «το πιάτο πρέπει να ‘ναι γιομάτο». Ο καιρός πέρασε και φτάσαμε στις αρχές του 2000, με τον κυρ-Αντώνη να ‘χει βγάλει περί τους 1000 τόνους παστίτσιο από τους φούρνους της ταβέρνας. Είχε καβατζάρει τα 50 πια, αλλά ήταν ευθυτενής, κιμπάρης και μερακλής, ειδικά στο παστίτσιο που τόσο αγαπούσε και ο ίδιος και οι πελάτες. Βέβαια, κάπως όλα είχαν αλλάξει. Ο πλάτανος έστεκε ακοίμητος, αλλά το νησί φαινόταν διαφορετικό. Μέσα στους ξένους, τους υπεραπαιτητικούς που ήθελαν να κάνουν την Ελλαδίτσα Αμέρικα και να αλλοιώσουν κάθε τι που μύριζε Κυκλάδες. Μέχρι κι η κυρά-Μαρία τους άφησε χρόνους και απέμεινε ο Αντώνης ο παλιότερος υπάλληλος του μαγαζιού. Κι όταν ανέλαβαν τα «αγγλάκια» –τα εγγόνια της κυρά-Μαρίας, δεν τον έδιωξαν φυσικά. Τον κράτησαν με δόξα και τιμή και, μάλιστα, υπογράμμισαν τον τίτλο του ως «υπεύθυνο κουζίνας» (station chef). Όπως κατάλαβε, εκείνος θα έλεγε στους άλλους πώς να εκτελούν τις συνταγές που θα έφερνε ένας Γάλλος μισελενάτος και αστεράτος. Συμφώνησε στην αλλαγή του μενού, μόνο όταν του ορκίστηκαν ότι το παστίτσιο δεν θα φύγει από τον κατάλογο.

ΣΥΝΤΑΓΗ

Έτσι κι έγινε κι αρίβαρε ο Γάλλος (Πιερ τον έλεγαν, Πετράν τον φώναζε ο Αντώνης σαν τον πελεκάνο του) κι άρχισε τις αλλαγές. Κοιτούσε ο Αντώνης σαν τοn χάνο. Κάτι έπιασε για «μοριακή κουζίνα», κάτι για γραμμάρια και πρέπουσες μερίδες, λίγο τον ενδιέφεραν όλα τούτα βέβαια, αρκεί να μάθαινε τις συνταγές. Όταν η εκπαίδευση του Πετράν προς το προσωπικό έφτασε στο τέλος της, τότε είπε: «Τώγα παιντιά, θα μαθουμέ ολοί το παστιτσιό του Αντωνή». Φούσκωσε από περηφάνια ο Αντωνάκης και λέμε Αντωνάκης, γιατί σαν μικρό παιδάκι έκανε. Έδειχνε τα μυστικά της μπεσαμέλ στον Γάλλο, δοκίμαζε τον κιμά, πρόσεχε τα μακαρόνια να πάρουν τη σωστή βράση. Μέχρι και τον σκούφο του Πετράν έβαλε από τη χαρά του, αν και τον κορόιδευε γι’ αυτό από την πρώτη μέρα. Έτσι, ένα ροδαλό, ζουμερό «holy pastitsio» έκανε την εμφάνισή του σε ένα απαστράπτον πυρέξ, έτοιμο για σερβίρισμα. Και εκεί που λέει του Πετράν «δοκίμασέ το», ο Πετράν τον προλαβαίνει, «όχι πεγίμενε, θα κανουμέ στο παστιτσιό σου μια μικγή αλλαγή», και ξαφνικά, ο Αντώνης βλέπει τον Πετράν να κόβει ένα κομμάτι αχνιστό παστίτσιο με το χέρι και να το χώνει βίαια μέσα στο μπλέντερ. Πατάει το κουμπί και το παστίτσιο κατακρεουργείται σε σημείο που έγινε πουρές. Τότε, ο Πετράν το σερβίρει σε ένα πιάτο, βάζοντας από πάνω έναν δυόσμο για γαρνιτούρα, «πώς σου φαινεταί Αντουάν;». Ο κυρΑντώνης έμεινε άλαλος. Το παστίτσιο δεν ήταν πια παστίτσιο και το πιάτο έμοιαζε άδειο, φτωχικό. Φευγαλέα, η ματιά του καθρεφτίστηκε στο υπόλοιπο του πιάτου. Απέστρεψε το βλέμμα και κοίταξε στο πάτωμα. Τότε είδε εκείνο το μαχαίρι με το οποίο έμαθε το 1962 να κόβει κρεμμυδάκια. Όλη του η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια του. Σήκωσε αργά το μαχαίρι και με μια γρήγορη κίνηση που θύμισε καράτε έκοψε την καρωτίδα του Γάλλου και γέμισε την κουζίνα αίματα. Κόκκινη έγινε, σαν τη σάλτσα του κιμά για το παστίτσιο. Τότε πήρε το υπόλοιπο ταψί, το άφησε στο τραπέζι κάτι Γιαπωνέζων με τρία παιδάκια, τους πέταξε ένα «κερασμένο» και έφυγε πετώντας το σκούφο στα σκουπίδια. Κανείς στο νησί δεν τον ξανάδε. Λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Μέχρι σήμερα, πάντως, όταν στο συγκεκριμένο νησί έρχεται μυρωδιά παστίτσιου, όλοι σταυροκοπιούνται με τρόμο…

«Το θείο Παστίτσιο του κυρ-Αντώνη»

Υλικά: • ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΜΆ 1 κιλό κιμά μοσχαρίσιο 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο 1 σκελίδα σκόρδο 1 ποτήρι λευκό κρασί (200ml) 1 συσκευασία «ντομάτα στον τρίφτη» ή πασάτα 1 κ.σ. πελτέ ντομάτας 200ml νερό 5-6 κόκκους μπαχάρι και/ή κανέλα, μοσχοκάρυδο, αλάτι και πιπέρι

Διαδικασία: Βράστε τα μακαρόνια, σουρώστε τα και ρίξτε λίγο λάδι να μην κολλήσουν, καθώς και το γάλα εβαπορέ. Αυτό θα κρατήσει το παστίτσιο ζουμερό και αφράτο.

• ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΕΣΑΜΈΛ 125γρ βούτυρο αγελαδινό φρέσκο 200γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις, 2 λίτρα γάλα φρέσκο χλιαρό 1 μεγάλο αβγό μοσχοκάρυδο τριμμένο, 50γρ τυρί τριμμένο

Ενώ βράζει ο κιμάς, φτιάξτε τη μπεσαμέλ: σε μέτρια φωτιά λιώστε το βούτυρο σε ένα κατσαρολάκι και με ένα σύρμα ανακατέψτε καλά το αλεύρι. Ρίξτε λίγο-λίγο το γάλα, ανακατεύοντας μέχρι να γίνει ένας ομοιόμορφος χυλός. Αν το γάλα είναι ζεστό, η μπεσαμέλ δύσκολα σβολιάζει. Μόλις πήξει, πρέπει να το μεταγγίσετε σε ένα μπολ, γιατί όσο μένει στην κατσαρόλα σβολιάζει. Ρίξτε το αβγό και ανακατέψτε καλά να ενοποιηθεί με το υπόλοιπο μίγμα. Αλατίστε ελαφρά.

• ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΡΜΟΛΌΓΗΣΗ 1 πακέτο μακαρόνια για παστίτσιο, βρασμένα σύμφωνα με τις οδηγίες στο πακέτο (μπορείτε

Προθερμάνετε τον φούρνο στους 180ο. Συναρμολογήστε το παστίτσιο: βουτυρώστε καλά το ταψί σας και απλώστε κάτω λίγο πάνω από τα μισά μακαρόνια. Αλατίστε και ρίξτε μια χούφτα τυρί να πάει παντού. Απλώστε από πάνω τον κιμά. Ρίξτε από πάνω άλλη μια χούφτα τυρί. Απλώστε τα υπόλοιπα μακαρόνια από πάνω, μαζί με ό,τι γάλα έχει μείνει στην κατσαρόλα, αλατίστε και ρίξτε άλλο λίγο τυρί. Ρίξτε τη μπεσαμέλ προσεκτικά να πάει παντού και πασπαλίστε από πάνω λίγο τυρί. Ψήστε το παστίτσιο για περίπου 45 λεπτά με 1 ώρα.

να το φτιάξετε και με πένες, ριγκατόνι ή όποιο άλλο μακαρόνι έχει τρύπα)

200ml (μισό κουτάκι) γάλα εβαπορέ 250γρ τυρί τριμμένο

Φτιάξτε τον κιμά: σε μια μεγάλη κατσαρόλα ζεστάνετε 4-5 κ.σ. ελαιόλαδο και σε μέτρια φωτιά, τσιγαρίστε το κρεμμύδι, μέχρι να γίνει διάφανο. Προσθέστε τον κιμά και ανακατέψτε συνεχώς, μέχρι να αλλάξει χρώμα (από κόκκινος σε γκρίζος), φροντίζοντας να μην δημιουργηθούν μεγάλα κομμάτια. Ρίξτε το κρασί και αφήστε το να πάρει βράση για να εξατμιστεί το αλκοόλ, 2-3 λεπτά. Στο τέλος, προσθέστε την τομάτα, τον πελτέ, το νερό, το σκόρδο και τα μπαχάρια, αλατοπιπερώστε και αφήστε τη σάλτσα να σιγοβράσει για περίπου 30 λεπτά.

ΤΙ ΛΕΝΕ Τ’ ΑΣΤΡΑ Από τη Νταίζη Ντάκου ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΚΡΙΟΣ | | Άγχος και εκνευρισμός σας βρήκαν και αυτό το μήνα, ώρα να πάτε μια βόλτα όχι μακριά, ως τη Ραφήνα. Κανονίστε ταξιδάκια, καλό θα είναι να ξεφύγετε, έστω και με μπρατσάκια.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΌ ΛΕΞΙΚΌ ΑΠΌ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΠΟΥΓΚΑ Ψυχολόγος Ευελπίδων 13 Αθήνα athens-psychologist.gr

Η κατάθλιψη είναι μεταδοτική Όπως ο κορωνοϊός έτσι και η κατάθλιψη είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική διαταραχή και μπορεί εύκολα να μεταδοθεί από ένα μέλος της οικογένειας στο άλλο. Ολόκληρες οικογένειες μπορεί να έχουν κατάθλιψη και να μην το γνωρίζουν καν. Ωστόσο η υγιής επικοινωνία μπορεί να προστατέψει εμάς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Η κατάθλιψη σε μια οικογένεια μπορεί να απορροφήσει όλη την ενέργεια ενός νοικοκυριού, μετατρέποντας ένα σπίτι σε μια μαύρη τρύπα στροβιλιζόμενων αρνητικών συναισθημάτων. Συνήθως εκφράζεται ψυχοσωματικά ή με μια γενική αίσθηση ευερεθιστότητας και αρνητικότητας. Τα μέλη της οικογένειας αποσύρονται στους δικούς τους χώρους ή μπροστά από μια τηλεόραση ή έναν υπολογιστή. Η απαισιοδοξία, ο σαρκασμός και η σιωπή γίνεται το κυρίαρχο στυλ επικοινωνίας. Υπάρχουν όμως πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να προστατευτούμε απλά παρατηρώντας. Όσο πιο γρήγορα τα εντοπίσουμε, τόσο πιο γρήγορα μπορούμε να βοηθήσουμε το άτομο

ΤΑΥΡΟΣ | Μήνας γενεθλίων για εσάς τους Ταύρους, οι νύχτες θα κουράσουν και θα ξυπνάτε με κύκλους μαύρους. Όμως ανοίγει ευκαιρία για νέα δουλειά, ετοιμάστε σύντομα τα βιογραφικά.

και να περιορίσουμε τον κίνδυνο. Στα μικρά παιδιά, μπορεί να έχει τη μορφή ανυπακοής χωρίς απαραίτητα υπερβολική θλίψη. Στις σχολικές ηλικίες, μπορεί να έχει τη μορφή μειωμένου ενδιαφέροντος για τα μαθήματα και τις κοινωνικές δραστηριότητες. Στους εφήβους, συχνά εμφανίζεται με τη μορφή εξαρτήσεων από ουσίες όπως το κάπνισμα, το ποτό ή τα ναρκωτικά, ενώ σε ηλικιωμένους ως έλλειψη όρεξης για φαγητό ή ζωή. Οι οικογένειες συχνά υιοθετούν ένα αρνητικό τρόπο σκέψης που μεταδίδεται από τη μια γενιά στην άλλη, ένα μοτίβο απαισιοδοξίας που ενώ έχει σκοπό να προστατεύσει από την απογοήτευση ή το άγχος, στην πραγματικότητα, κάνει ακριβώς το αντίθετο, διαβρώνοντας την ψυχική υγεία όλων όσων εκτίθενται σε αυτόν. Η υποστήριξη, η διαθεσιμότητα και το ενδιαφέρον για τις συναισθηματικές ανάγκες του άλλου μπορεί να είναι ιδιαιτέρως βοηθητικά εργαλεία που μειώνουν το άγχος μέσα στην οικογένεια και προστατεύουν την οικογένεια από την κατάθλιψη.

Η καήλα Τι θα σκεφτόσασταν αν σας ρωτούσαν ποια η σχέση της καπνιάς, μιας εσωτερικής αυλής, των κατοίκων του Κέρατος της Αφρικής και ενός χώρου υποδοχής ενός πλήθους; Επειδή είστε πια ψυλλιασμένοι, δεν θα βάζατε στο στόχαστρο το μυαλό αυτού που θα σας ρωτούσε. Αντίθετα, θα ψάχνατε, και με το δίκιο σας, τις λέξεις με τις οποίες αποκαλούνται μήπως και έχουν κάποια ηχητική ή ετυμολογική συγγένεια. Γιατί η καπνιά λέγεται και αιθάλη, η εσωτερική αυλή αποκαλείται αίθριο, κάποιοι κάτοικοι του Κέρατος της Αφρικής (και γενικότερα,

Μετά από αυτό, προφανώς θα αναζητούσατε τι είναι αυτό το «αιθ» που συνδέει αυτές τις λέξεις, αλλά και μερικές άλλες, όπως η αριστοτελική πεμπτουσία: ο αιθήρ (αιθέρας) ή παράγωγά τους, όπως ο αιθεροβάμονας, η αιθαλομίχλη και ο υπαίθριος Δεν θα ήταν, δε, δύσκολο να ανακαλύψετε σε κάποιον «μπαμπινιώτη» ότι σχετίζεται με το ρήμα αίθω που σημαίνει καίω ή/και λάμπω. Γιατί; Μα η αιθάλη δεν είναι παρά τα αιωρούμενα κατάλοιπα

ΚΑΡΚΙΝΟΣ | Τι μυστικά μας κρύβετε και τι θέμα έχετε που νομίζετε δεν λύνεται; Όλα καλά θα πάνε και ερωτικά και στη δουλειά, αλλά θα μαθευτούν όλα, όσο κι αν θέλετε να μείνουνε κρυφά. ΛΕΩΝ | Οι πιέσεις στη δουλειά είναι αρκετές, όμως στα δύσκολα πάντα φαίνονται και κάποιες αρετές. Ίσως βρεθείτε σε αδιέξοδο με την Αφροδίτη στους Διδύμους, προσοχή, πρέπει να αποφύγετε όλους τους κινδύνους. ΠΑΡΘΕΝΟΣ | Βάρος ρίχνετε στα επαγγελματικά, μην ξεχνάτε όμως υπάρχει και η καρδιά. Μια νέα γνωριμία έρχεται να ταράξει τα νερά, μην φοβάστε, τώρα είναι η ώρα να περάσετε καταπληκτικά. ΖΥΓΟΣ | Πωπω γκρίνια που έχετε, έτσι όπως πάτε, κανείς δεν θα σας ανέχεται. Πάρτε επιτέλους μια απόφαση για το τι θέλετε, μην ταλαιπωρείτε όμως άλλους, φτάνει, συνέλθετε.

H ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ παλιότερα, οι αφρικανοί γύρω και πέρα από το νότιο Νείλο) ονομάζονται συλλήβδην αιθίοπες, οι δε χώροι συνάθροισης ορίζονται ως αίθουσες.

ΔΙΔΥΜΟΣ | Η Αφροδίτη περνάει στο ζώδιό σας, σίγουρα φτάνει η ώρα να βρείτε τον καλό σας. Όπως και να έχει, κολλήματα και απωθημένα εμφανίζονται ξανά, κρατηθείτε και σκεφτείτε αν αξίζει να ξεχάσετε όλα τα στραβά.

μιας καύσης, το αίθριο ο χώρος που φωτίζεται από τον ήλιο, ο αιθίοπας ένα άτομο με ηλιοκαμένη όψη και η αίθουσα, που δεν είναι παρά η μετοχή του ρήματος και κατάλοιπο εκφράσεων όπως η «αίθουσα στοά», δηλαδή το μέρος κάπου έξω από μια οικία, όπου άναβαν φωτιές και τις άφηναν να καίνε. Τώρα πως, μετά από αυτά, δικαιολογείται να αποκαλείται «αίθουσα» και ο χώρος, όπου προβάλλονται ταινίες ή δίνονται θεατρικές παραστάσεις και όπου επικρατεί –με εξαίρεση την οθόνη ή το πεδίο όπου διαδραματίζεται το καλλιτεχνικό γεγονός– μαύρη μαυρίλα; Απλά, με την εξέλιξη της γλώσσας. Ειδάλλως, ούτε τα αιθέρια έλαια θα λέγονταν αιθέρια.

Ο Τί;Πῶς;

ΣΚΟΡΠΙΟΣ | Τα οικονομικά σας να προσέχετε, έρχονται φουρτούνες, να είστε έτοιμοι για κάθε λογής σκοτούρες. Δεν είναι η κατάλληλη περίοδος για εσάς, αλλά δεν πειράζει, σε λίγο ξανά θα γελάς. ΤΟΞΟΤΗΣ | Μου φαίνεται ότι θα ξεσκάσετε και θα μεθύσετε, πάει η εγκράτεια για την οποία φημίζεστε. Όμως προσοχή και στη δουλειά, θα ξεκινήσει μία δύσκολη βουτιά στα βαθιά. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ | Αισθάνεστε περιορισμένοι, όμως είναι η κατάλληλη περίοδος να βγείτε γυμνασμένοι. Πάλι ρίχνετε το βάρος στη δουλειά, έχετε το μότο «εργασία και χαρά». ΥΔΡΟΧΟΟΣ | Με διάθεση πιο ζωντανή και κέφι δυνατό, βγαίνετε επιτέλους έξω μετά από καιρό. Τέρμα η κατάθλιψη και η γκρίνια, μπαίνει η χαρά με φόρα και ταχύ βήμα. ΙΧΘΥΣ | Δώστε σημασία σε σπίτι και οικογένεια, μην βρεθείτε μπροστά σε απρόβλεπτα που οδηγούν σε ένδεια. Αν ψάχνετε το άλλο σας μισό, ήρθε η ώρα το βρείτε με την Αφροδίτη στον Σκορπιό.

Σταυρόλεξο ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ

1. Το όπλο του Δαβίδ (γενική).

2. Γνωστός ο μίτος της.

3. Τα πολλά ποτηράκια του μεθούν. - Αυτό το "λιμάνι" εξαρτάται από τις Η.Π.Α. παρά το όνομά του (αντιστρόφως).

4. Πάλαι ποτέ κραταιός ασφαλιστικός οργανισμός. Δεν χρειάζεται να περιμένει άλλο (αντιστρόφως).

5. Οι φυσικές είναι ορυκτό ηφαστειακής προέλευσης.

6. Επιβλέπω εκτέλεση εργασίας, γραπτή εξέταση κ.λπ. (αντιστρόφως).

7. Κινέζικο μέτρο. - Τύπος αντωνυμίας από μία από τις γνωστότερες φράσεις που αποδίδονται στον Αρχιμήδη (αντιστρόφως).

8. Έχει μείνει με ανοιχτό το στόμα από την έκπληξη (με το άρθρο). - Αρχικά που μπαίνουν μπροστά από θρησκευτικούς αλλά και πολιτειακούς τίτλους.

9. Η απουσία του δεν δικαιολογείται (αιτιατική).

ΚΑΘΕΤΩΣ

1. Το επίθετο διαπρεπών νομικών (πατέρα και γιου) με καταγωγή από την Κύπρο.

2. Επίσημο ανδρικό ένδυμα, απαραίτητο σε εκδηλώσεις άλλων εποχών. - Προσφέρει επαγγελματική κατάρτιση.

3. Διατυπώνω μία υπόθεση ή βγάζω ένα συμπέρασμα.

- Δείχνει.

4. Κατάφαση. - Τις έχουν τα… ασυγκράτητα άτομα.

ΑΠΌ ΤΟΝ ΜΑΚΗ ΔΙΟΓΟ

Από τον Λέανδρο Σλάβη

Βρείτε τη λύση του σταυρόλεξου στο www.ipolizei.gr

5. Δύο οδοντικά. - Δεν της λείπει κάτι. - Πληθυντικός άρθρου.

6. Έδωσα ονομασία.

7. Αυτή η πολιτική ασκείται για τους παραγωγούς ενός ποτού (αιτιατική καθαρεύουσας, αντιστρόφως ).

8. Είδηση εξ... ανατολών (αντιστρόφως).

9. Τα πήρε όλα…, κατά μία έννοια. - Απαγορεύει.

ΓΑΤΑΚΙΑ Ο ΣΚΥΛΟΣ...

Όταν η χούντα τιμώρησε τον Αστέρα Ζωγράφου! Από τις πρώτες «ενέργειες» της aπριλιανής χούντας ήταν το «κυνήγι» των αθλητικών συλλόγων και ιδιαίτερα των ποδοσφαιρικών που είχαν «αριστερό»… χρώμα! Μια από τις ομάδες που «τιμωρήθηκε» από τη xούντα ήταν ο Αστέρας Ζωγράφου, η ομάδα που είχε προέλθει από τη συγχώνευση στα τέλη του 1965 του ιστορικού Αστήρ Αθηνών (έτος ιδρύσεως 1923, ένα από τα πρώτα αναγνωρισμένα σωματεία της ΕΠΟ, με Αριθμό Μητρώου Ε.Π.Ο. 6) και του Α.Ο. Ζωγράφου που είχε ιδρυθεί το 1947 και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο αθηναϊκό ποδόσφαιρο.

Τη σεζόν 1966-67, ο Αστέρας Ζωγράφου συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Γ΄ εθνικής και μετά

από πολύ καλή πορεία τερμάτισε στην 1η θέση, μαζί με τον ΠΑΟ Σαφράμπολης. H ειρωνεία; Και αυτή η ομάδα διαλύθηκε από τη χούντα, καθώς το καλοκαίρι του 1967 ο Ασλανίδης επέβαλε τη συγχώνευση των Π.Α.Ο. Σαφράμπολης και Π.Α.Ο. Καλογρέζας, από την οποία δημιουργήθηκε ο Γ.Σ. Ίκαρος Νέας Ιωνίας. Η πρώτη θέση κρίθηκε σε αγώνα μπαράζ στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, όπου ο Αστέρας νίκησε στη παράταση 2-0 τη Σαφράμπολη και πήρε το εισιτήριο για το τελικό μπαράζ ανόδου στη Β΄εθνική. Εκεί αντιμετώπισε σε τρεις αγώνες την Αναγέννηση Άρτας. Τη νίκησε 2-1 στου Ζωγράφου, έχασε 2-0 στην Άρτα και στο τελευταίο ματς στο ουδέτερο γήπεδο της Πάτρας, η ομάδα του Ζωγράφου νίκησε 3-2 και πήρε το εισιτήριο για τη Β’ εθνική, όπου όμως δεν αγωνίστηκε, καθώς με μια πρωτοφανή κίνηση, η δικτατορία με νόμο απαγό-

ρευσε τη συμμετοχή της ομάδας στην Β' εθνική κατηγορία. Ο Αστέρας Ζωγράφου οδηγείται ουσιαστικά στη διάλυση, καθώς οι καλύτεροι παίκτες της ομάδας μένουν ελεύθεροι και οι περισσότεροι πήγαν σε ομάδες της Α’ εθνικής, ενώ η ομάδα οδηγήθηκε στο τοπικό πρωτάθλημα της Αθήνας. Επτά χρόνια μετά, στέφεται Πρωταθλητής Αθηνών, όμως δεν κατάφερε να ανέβει στη Β΄ εθνική. Τις χρονιές 1978 και 1979 αγωνίστηκε στο Εθνικό Ερασιτεχνικό Πρωτάθλημα (Γ΄ εθνική) και το 1998 αγωνίστηκε στη Δ΄ εθνική. Το 2013 υποβιβάστηκε στη Β΄Κατηγορία, ενώ σήμερα αγωνίζεται στην Α’ κατηγορία της Αθήνας, κάτι που μπορεί να αποτιμηθεί πολύ θετικά.

...ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ!

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΔΙΠΛΗ ΓΩΝΙΑ ΛΗΨΗΣ από τον Θανάση Βέμπο

Ερευνητή του ανεξήγητου, συγγραφέα Το πρωτότυπο Κάποτε οι δευτεριάτικες εκδόσεις των εφημερίδων ήταν γεμάτες διαφημίσεις για τις νέες ταινίες που προβάλλονταν στους κινηματογράφους (τότε οι πρεμιέρες γίνονταν τη Δευτέρα). Οι διαφημίσεις για τις ταινίες επιστημονικής (και όχι μόνο) φαντασίας που προβάλλονταν κάποτε είναι πραγματικές χρονοκάψουλες, αφού μας αποκαλύπτουν περισσότερα για το zeitgeist της εποχής, παρά για την ίδια την ταινία. Η σύγκριση της διαφήμισης με την πραγματική αφίσα της ταινίας, φανερώνει πολλά για την τότε «πρόσληψη» των ταινιών φαντασίας.

Η μεταφορά

1955: CONQUEST OF SPACE Στο κοντινό μέλλον (του 1955 φυσικά) ο άνθρωπος δρομολογεί την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Τα εξαιρετικά (για την εποχή) ειδικά εφέ πάνε στράφι, εξαιτίας του αδύναμου σενάριου. Το αποκορύφωμα: ο θεούσος κυβερνήτης –που διαβάζει περισσότερο τη Βίβλο παρά το σχέδιο πτήσης– δεν καλοβλέπει τον σκοπό της αποστολής και λέει πως «ο άνθρωπος διαπράττει αμαρτία πηγαίνοντας στον Άρη». Αναρωτιέται κανείς πόσο «γεια

σας» πρέπει να ήταν η επιτροπή επιλογής του πληρώματος… Όπως και να έχει, η αποστολή πετυχαίνει, παρά το σαμποτάζ του κυβερνήτη/παπα-Κλεομένη, αν και – κόντρα τις αισιόδοξες αντιλήψεις της εποχής– ο Άρης αποδεικνύεται αφιλόξενος και το πλήρωμα δεν συναντά Αρειανούς — όπως σχεδόν σε όλες τις σχετικές ταινίες της εποχής. Παρ' όλα αυτά, η Επανάστασις στους Ουρανούς είναι χορταστικό θέαμα (Ακρόπολις, 12.11.1955).

1968: COUNTDOWN Κυρίαρχοι του Διαστήματος ήταν τίτλος-μαγνήτης, την εποχή που η κούρσα για την προσσελήνωση ήταν διαρκώς στα πρωτοσέλιδα. Το Countdown είναι μια καλογυρισμένη, αν και αργή ταινία — σκηνοθέτης ο Ρόμπερτ Ώλτμαν και πρωταγωνιστές οι «άσσοι του δυναμισμού» Τζέιμς Κάαν και Ρόμπερτ Ντυβάλ. Βασίζεται σε ένα (υπαρκτό) αμερικανικό σχέδιο για αποστολή αστροναύτη στη Σελήνη, χωρίς δυνατότητα επιστροφής, ο οποίος θα έμενε εκεί επί μήνες μέχρι να προσεδαφιστεί η αποστολή που θα τον γύριζε στη Γη. Και (μεγάλο spoiler alert!) ο Τζέιμς Κάαν φτάνει τελικά στη Σελήνη, αλλά ανακαλύπτει πως οι Ρώσοι έχουν φτάσει πρώτοι, παρότι το πλήρωμα σκοτώθηκε στην προσεδάφιση… Η «κολοσσιαία υπερ-περιπέτεια» έχει και το (τυπικό) δέλαρ της εποχής για το αρσενικό φιλοθεάμον κοινό: την «προκλητική Τζοάννα Μουρ» (Απογευματινή, 5.8.1968). Το πρωτότυπο

Η μεταφορά

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Δεκαετίες μετά την «ηρωική εποχή» των προσσεληνώσεων, ο ενθουσιασμός για την εξάπλωση στο Διάστημα έχει εξανεμιστεί, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις του Ήλωνα του Μασκ που θέλει να μας πάει στον Άρη, αλλά που μάλλον την τιμή της μετοχής του φροντίζει. Η «μεγαλειώδης και τρομακτική απόβαση του ανθρώπου στη Σελήνη» είναι πλέον αρχαία ιστορία. Αν το 1955 το «ασύλληπτο θέαμα σταματά την αναπνοή», σήμερα η αναπνοή σταματά από τις ασύλληπτες ανοησίες των συνωμοσιολόγων περί της «σκηνοθετημένης στα στούντιο προσελήνωσης». O tempora, o mores…

ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟ & ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

ΔΙΑΤΗΡΕΙΣΤΕ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΑΣ ΣΕ ΤΑΞΗ! Ολοκληρωµένεσ οικονοµικέσ υπηρεσίεσ για επιχειρήσεισ και ιδιώτεσ Η JS Accounting, με την ομάδα των λογιστών, των φοροτεχνικών και των συμβούλων επιχειρήσεων είναι χρόνια τώρα δίπλα σε όποιον χρειάζεται τις υπηρεσίες της προσφέροντας πάντα υψηλή ποιότητα υπηρεσιών με γνώση και επαγγελματισμό. Όπως κάθε χρόνο, η έμπειρη και τεχνικά καταρτισμένη ομάδα του γραφείου, σας περιμένει πανέτοιμη για να αναλάβει την «τακτοποίηση» των φορολογικών δηλώσεων του έτους.

I. ∆ροσοπούλου 73, Κυψέλη Επτανήσου 53 & Φωκίωνοσ Νέγρη, Κυψέλη 210 861 22 74 // 210 861 21 04 211 110 05 01 // 211 110 05 02

WWW.JSACCOUNTING.GR

info@jsaccounting.gr

Με τα πόδια βιδωμένα στη Γη, αλλά με τα μυαλά να σεργιανίζουν στους κόσμους τού μέλλοντος, οι Κοινοί Θνητοί έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μία σύγχρονη μορφή πολιτικού τραγουδιού που βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Με τη στιβαρή τους τοποθέτηση για τον κόσμο, που εκφράζεται μέσα από αιχμηρούς στίχους, προσεγμένες παραγωγές και ιδιαίτερα ηχοχρώματα φωνής, βάζουν το δικό τους λιθαράκι τόσο στην ελληνική μουσική σκηνή όσο και στον αγώνα για την αλλαγή του κόσμου.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ηλέκτρα Τζώρτσου

Κοινοί Θνητοί Website: koinoithnitoi.gr

ΚΟΙΝΟΊ ΘΝΗΤΟΊ τέτοιες μπάντες χρειαζόμαστε

Ας γίνουν οι απαιτούμενες συστάσεις. Ποιοι αποτελούν τα μέλη του συγκροτήματος; Το συγκρότημα Κοινοί Θνητοί αποτελείται από τον Βασίλη Φωτιά, που γράφει μουσική, στίχους και τραγουδάει. Τον Μητσοφού που γράφει στίχους και ραπάρει, τον Αντώνη Μεϊμάρη που γράφει μουσική, παίζει διάφορα όργανα και αναλαμβάνει την παραγωγή, το mix και το mastering και τα τραγούδια και τον Τάσο Μεϊμάρη που γράφει στίχους, ραπάρει, γράφει μουσική και γενικά βοηθάει σε όλη την παραγωγή των τραγουδιών. Παράλληλα, έχουμε και το full band των Κοινών Θνητών, που εκεί συμμετέχουν ο Παναγιώτης Μπαρόλας στην ηλεκτρική κιθάρα και ο Στέλιος Γκίνης στα τύμπανα. Πώς βρεθήκατε; Πώς ξεκινήσατε να δουλεύετε σαν συγκρότημα; Εμείς ήμασταν φίλοι από παλιά. Παίζαμε με τον Βασίλη και με τα υπόλοιπα παιδιά σε ροκ μπάντες από τα μαθητικά μας χρόνια και ουσιαστικά, λόγω

της παρέας και γενικά των κοινών ακουσμάτων και ό,τι είχαμε κάνει σε μουσική παλιότερα, κάποια στιγμή προέκυψαν και οι Κοινοί Θνητοί. Ουσιαστικά, κάπως τυχαία έγινε όλο αυτό και σταδιακά, δεν υπήρχε κάποια πρόθεση δηλαδή να φτιάξουμε τους Κοινούς Θνητούς, να έχουμε συγκρότημα και να γράφουμε τραγούδια. Έτσι εξελίχθηκε. Απ’ όσο γνωρίζω, δεν βιοπορίζεστε από τη μουσική. Κάνετε άλλες δουλειές; Σας φοβίζει καθόλου ότι μελλοντικά μπορεί να μην έχετε τον χρόνο για τη μουσική σας; Ναι, γενικά κανείς μας δεν βιοπορίζεται από τη μουσική, όλοι κάνουμε άλλα επαγγέλματα και τη μουσική την έχουμε ως χόμπι και μέσο έκφρασης στον ελεύθερο χρόνο μας. Αυτό που λες σίγουρα ισχύει και ήδη αρχίζουμε και το βλέπουμε ότι όσο μεγαλώνουν οι υποχρεώσεις στην καθημερινότητά και στη δουλειά μας, οι αποστάσεις κλπ, έχουμε δυσκολίες στη μουσική. Βρίσκουμε όμως

τρόπους, μέχρι στιγμής, να είμαστε δημιουργικοί, να έχουμε συνεχόμενα έργο να παρουσιάσουμε στο κοινό και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το διατηρήσουμε και στο μέλλον. Ζούμε σε μια εποχή απο-πολιτικοποίησης, ειδικά των νέων. Κατ’ αρχάς συμφωνείτε με αυτήν τη διαπίστωση; Και στη συνέχεια, πώς είναι να γράφεις πολιτικά τραγούδια μέσα σε αυτούς τους καιρούς; Ισχύει ότι η τέχνη πλέον έχει χάσει τα χαρακτηριστικά που ίσως είχε παλιότερα όσον αφορά τη στρατευμένη τέχνη. Πολιτικός στίχος εννοείται ότι υπάρχει από όλες τις πλευρές, γιατί, όταν εκφράζεις μια άποψη για οποιοδήποτε θέμα, υπάρχει η πολιτική μέσα, αλλά ναι, σίγουρα με τον στενό όρο πολιτική –ιδεολογία και κοινωνικά θέματα– υπάρχει έλλειψη στις μέρες μας. Εμείς έχουμε αποφασίσει να είναι αυτός ο βασικός μας άξονας στα τραγούδια που γράφουμε, γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να συνεισφέρουμε κι εμείς

όσο μπορούμε στον αγώνα όλου του κόσμου για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, καλύτερη υγεία, καλύτερη παιδεία, τα βασικά δηλαδή που θα έπρεπε να είναι ήδη κατεκτημένα στις μέρες μας. Βέβαια, αυτό έχει και συνέπειες εννοείται, έχουμε αποκλειστεί από πλατφόρμες, από διάφορα φεστιβάλ, από άλλες δραστηριότητες για τον στίχο μας, αλλά αυτό μας δίνει δύναμη. Δεν είναι κάτι που μας έχει απογοητεύσει, ήμασταν προετοιμασμένοι δηλαδή. Ποιο το νόημα της τέχνης αν «δεν αλλάζει ο κόσμος με μια πένα»; Όπως έχουμε πει και σ’ ένα κειμενάκι που συνόδευε τον δίσκο μας «Αντίληψη», πιστεύουμε ότι η τέχνη δεν είναι αυτή που θα αλλάξει τον κόσμο, αλλά είναι αυτή που θα δώσει τον ρυθμό και τον παλμό στην αλλαγή του. Δηλαδή βοηθάει, αλλά δεν είναι το καταλυτικό χαρακτηριστικό, είναι άλλα πρώτα. Είναι η ταξική πάλη, οι καταπιεσμένοι να καταλάβουν τα δικαιώματά τους και να παλέψουν γι’ αυτά, να συνειδητοποιήσουν που βρίσκονται μέσα στην κοινωνία και άλλα τέτοια θέματα. Αλλά σίγουρα και η τέχνη βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση, παίζει σημαντικό ρόλο και έχει δώσει πολλά, μέσα στα χρόνια, στους κοινωνικούς αγώνες. Πολύς ντόρος έγινε για το τραγούδι σας «Του κόσμου οι λαοί», το οποίο απαγορεύτηκε από το youtube. Για ποιους λόγους συνέβη αυτό; Πώς νιώσατε και πώς αντιδράσατε, όταν το μάθατε; Ενάμιση χρόνο αφότου το είχαμε ανεβάσει στο youtube, ο αλγόριθμος το απέρριψε και ουσιαστικά έφαγε αυτό που λέμε «shadow ban» από το youtube, δηλαδή δεν το πρότειναν οι λίστες και είχαν πέσει οι προβολές του στο ένα τρίτο από αυτό που έπαιρνε καθημερινά. Από κει και πέρα, ξεκινήσαμε μια διαδικασία, ώστε να το επαναφέρουμε από αυτή την απαγόρευση και το αποτέλεσμα ήταν να φάει και δεύτερη απαγόρευση το κομμάτι, αυτή τη φορά με περιορισμό ηλικίας αυτών που μπορούν να το δούνε, εξαιτίας των σκηνών βίας τις οποίες περιέχει. Έτσι, αποφασίσαμε να το ξανανεβάσουμε απλά με το εξώφυλλό του, χωρίς δηλαδή το videoclip που υποτίθεται ότι είχε μέσα βίαιες εικόνες που ενοχλούσαν το youtube. Ήταν κάτι το οποίο μας ενόχλησε, βέβαια δεν περιμέναμε και κάτι καλύτερο, ξέρουμε σε ποιανών τα χέρια είναι αυτά τα μέσα και κάνουν κουμάντο και τι θέλουν να περάσουν μέσα από αυτό. Εμείς μιλάγαμε μέσα για παιδική εκμετάλλευση, για γενική εκμετάλλευση, για πολέμους, για φτώχεια και αυτό ενοχλεί την άρχουσα τάξη που ελέγχει και το youtube και το κατέχει κιόλας.

Τα μέσα μαζικής δικτύωσης, οι μουσικές πλατφόρμες και γενικότερα το Ίντερνετ, έχουν μία πλευρά που βοηθάει στη διάχυση υλικού σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων και κατ’ επέκταση βοηθάνε καλλιτέχνες, ομάδες κ.λπ. να γνωστοποιήσουν τη δουλειά τους. Υπάρχει όμως και μία μελανή κηλίδα σε όλη την υπόθεση. Μέχρι ποιο σημείο μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία αυτά τα μέσα; Ποια είναι η απόψή σας σχετικά με το ζήτημα; Εμείς χρησιμοποιούμε πάρα πολύ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προωθήσουμε τη δουλειά μας. Μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Είναι ένας

τρόπος να έχουμε άμεση επικοινωνία με το κοινό μας, μας βοηθάει στη δημιουργία και έχει πάρα πολλά θετικά. Βέβαια, όπως είπαμε και πριν, δεν ξεχνάμε ποτέ σε ποιανού τα χέρια βρίσκονται, ποια συμφέροντα εξυπηρετούν και, βέβαια, τη λογοκρισία που υπάρχει άπλετη μέσα σε αυτά, που κι εμείς είμαστε θύματά της. Εγώ στα τραγούδια σας έχω βρει στοιχεία από τους Active Member, τους FF.C., τους Terror X Crew, τους Social Waste, από την παραδοσιακή και ρεμπέτικη μουσική, αλλά και από το ροκ και το έντεχνο. Πόσο σημαντικές είναι οι επιρροές για έναν καλλιτέχνη; Όντως έχουμε πάρα πολλές επιρροές από πολλά είδη μουσικής και συγκροτήματα. Οι επιρροές για έναν καλλιτέχνη είναι βασικές όσον αφορά το δημιουργικό κομμάτι. Παρθενογένεση δεν υπάρχει πουθενά, άρα ούτε και στην τέχνη. Κάτι ακούσαμε, κάτι μας άρεσε, κάτι ζηλέψαμε και θέλαμε να κάνουμε κάτι παρόμοιο, κάτι ακούσαμε και θέλαμε να το μπλέξουμε με άλλα είδη μουσικής. Έχουμε, σαν άτομα και σαν συγκρότημα, επιρροές από όλα τα είδη της μουσικής, όπως λες κι εσύ, και προσπαθούμε να τα μπλέκουμε αρμονικά, γιατί μας αρέσει περισσότερο το αποτέλεσμα που προκύπτει από αυτήν τη διαδικασία. Υπάρχουν δύο στρατόπεδα στη μουσική. Το ένα είναι η βιομηχανία της μουσικής και το άλλο καλλιτέχνες και συγκροτήματα σαν εσάς, που παλεύουν να δημιουργήσουν κάτι διαφορετικό. Ποιος νικάει τελικά στη μάχη αυτή; Η μουσική βιομηχανία πλέον έχει τον καθοριστικό ρόλο στο τι ακούγεται παγκοσμίως. Ό,τι προωθεί η βιομηχανία, οι αλγόριθμοι στις πλατφόρμες, τα οικονομικά συμφέροντα στις δισκογραφικές κ.λπ., αυτά είναι που ακούγονται κατά κύριο λόγο από τον πολύ κόσμο. Βέβαια, υπάρχει και η δυνατότητα να χτίσεις ένα κοινό ουσιαστικά μόνος σου , να διαχειρίζεσαι μόνος σου τη δουλειά σου. Αυτό, όμως, πάντα έχει ένα ταβάνι, όπως είπαμε και πριν, αυτοί που ελέγχουν την οικονομία και όλους τους τομείς στην κοινωνία ελέγχουν και τι μουσική ακούμε. αυτό εμάς δεν μας αποθαρρύνει, συνεχίζουμε να δημιουργούμε με την ελπίδα και την προοπτική ότι η δύναμη των στίχων και του περιεχομένου μας θα είναι αυτή που θα καθορίσει το πόσος κόσμος θα μας ακούσει και όχι αν θα μας προωθήσει μία εταιρεία ή ένα πρόσωπο. Υπάρχει μία άποψη που λέει ότι η στρατευμένη τέχνη λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας για τη δημιουργικότητα. Ποια είναι η άποψή σας; Ο όρος στρατευμένη τέχνη είναι ένας πολύ βαρύς όρος που έχουν καταφέρει να τον κατακτήσουνε με το έργο τους στην Ελλάδα ιστορικά πολύ αξιόλογοι και μεγάλοι καλλιτέχνες, στο τραγούδι, στη ζωγραφική, στην ποίηση. Όσον αφορά το κομμάτι της δημιουργικότητας σε σχέση με την στρατευμένη τέχνη, εμείς πιστεύουμε ότι, ίσα-ίσα, ο στρατευμένος καλλιτέχνης είναι μέσα στην κοινωνία, την ακούει, παλεύει με αυτήν και όλη αυτή η διαδικασία και η γενική στάση ενός στρατευμένου ανθρώπου, καλλιτέχνη, εργάτη, μπορεί να τον βοηθήσει να κατανοήσει πάρα πολλά πράγματα και να γίνει άλλο τόσο δημιουργικός. Δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που πιστεύεται.

Έχετε καθόλου εικόνα για το κοινό που σας ακολουθεί; Ποια είναι η αλληλεπίδρασή σας; Πόσο αλλάζει με τα χρόνια; Ποιο είναι το feedback που λαμβάνετε από τον κόσμο; Γενικά, τα τελευταία δύο χρόνια, βλέπουμε το κοινό μας να αυξάνεται συνεχώς. Το παρατηρούμε και στις συναυλίες μας, και από τη διακίνηση του cd μας και γενικά του merch που διακινούμε, αλλά και από την ακροαματικότητα των τραγουδιών μας στις πλατφόρμες. Πάνω απ’ όλα, όμως, παίρνουμε πολλή αγάπη και δύναμη από τα μηνύματα που έρχονται στις σελίδες μας και από την προσωπική μας επαφή με τον κόσμο. Το πιο σημαντικό για εμάς όμως είναι ότι βλέπουμε φοιτητές και εργαζόμενους που παλεύουν για τα δικαιώματα τους, να κατεβαίνουν στον δρόμο με πανό που περιλαμβάνουν στίχους μας. Αυτό είναι που μας δίνει τη μεγαλύτερη δύναμη να συνεχίσουμε. Ο έρωτας πόσο χωράει μέσα σε έναν κόσμο που βαδίζει απο-ρομαντικά; Εσείς εμπνέεστε από τον έρωτα; Εμείς, όσο κι αν ασχολούμαστε με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, ο έρωτας πάντα είναι μέσα στα τραγούδια μας με διάφορες πλευρές του. Ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια μας είναι το «Βάλτο να τ’ ακούς», που είναι ένα κυρίως ερωτικό κομμάτι, αφού οι στίχοι του αναφέρονται μόνο σε αυτόν τον όρο. Αλλά και στα υπόλοιπα τραγούδια γίνονται αναφορές, ακόμη κι αν δεν γίνονται με τη στενή έννοια του έρωτα. Ετοιμάζουμε άλλο ένα κομμάτι, το οποίο θα έχει αποκλειστικά τέτοιον χαρακτήρα στους στίχους του. Είναι κάτι το οποίο υπάρχει, το βιώνουμε και σίγουρα δεν μπορεί να αποκλειστεί από το περιεχόμενο των τραγουδιών μας. Είναι κάτι που μας αφορά, όπως και όλα τα υπόλοιπα ζητήματα. Πόσο σας έχει επηρεάσει, όσον αφορά το κομμάτι της μουσικής, η κατάσταση του κορονοϊού; Σίγουρα στην αρχή υπήρχε μία παγωμάρα, όπως σε όλον τον κόσμο και σε όλους τους τομείς. Βέβαια, εμείς πήραμε την απόφαση και το βάλαμε σαν στόχο από πολύ νωρίς να μείνουμε ενεργοί και δημιουργικοί. Έτσι, φτάσαμε σε σημείο να κάνουμε διαδικτυακές συναυλίες από το κανάλι μας, να ανεβάζουμε πάρα πολλά τραγούδια στην περίοδο του lockdown. Κι έτσι καταφέραμε να παραμείνουμε σε άμεση επικοινωνία με το κοινό μας, έστω και ιντερνετικά. Το είδαμε σαν μία υποχρέωση που είχαμε και απέναντι στους εαυτούς μας αλλά και στο κοινό. Το τελευταίο σας τραγούδι ονομάζεται «Αθήνα» και αναφέρεται σε αυτήν την κυρία μεγαλούπολη. Γιατί αποφασίσατε να γράψετε γι’ αυτήν; Και ποια είναι η σχέση σας μαζί της; Εμείς είμαστε από επαρχία και το κομμάτι το γράψαμε σαν κάτι που από μικροί ήτανε γεγονός η επίσκεψή μας στην Αθήνα. Γι’ αυτό περιγράφουμε και τις ομορφιές της στο κομμάτι. Αλλά μεγαλώνοντας και πηγαίνοντας πιο συχνά, κάποιοι από εμάς σπουδάσαμε κιόλας εκεί, είδαμε και το «κακό» της πρόσωπο, το οποίο επίσης αναφέρεται. Σιγά-σιγά μάθαμε και το ιστορικό της πρόσωπο και ουσιαστικά είπαμε να γράψουμε ένα κομμάτι για την Αθήνα, που θα περιλαμβάνει όλες αυτές τις εμπειρίες και τις οπτικές που έχουμε για την πρωτεύουσα.

του Θανάση Καρανίκα (The Tandem Project)

«Μια φωτογραφία, απ’ τα ξένα...»

2 Μαΐου 1964: Ο σπουδαίος ντράμερ Keith Moon δίνει την πρώτη του συναυλία ως μέλος ενός εκ των ιστορικότερων συγκροτημάτων της ροκ μουσικής The Who, στο North Circular Road του Λονδίνου. Ο ίδιος, το 1978, και στα 32 του χρόνια, θα χάσει τη ζωή του

31 Μαΐου 1976: Η μπάντα δίνει συναυλία στο γήπεδο ποδοσφαίρου Charlton Athletic στο Λονδίνο, μπροστά σε κοινό 75.000 ανθρώπων. Οι μετρήσεις κατέγραψαν 126 ντεσιμπέλ σε απόσταση 32 μέτρων από τα ηχεία και έγινε παγκόσμιο ρεκόρ ήχου στο βιβλίο Γκίνες. Τα μέλη του συγκροτήματος Peter Townshend και Roger Daltrey απέκτησαν μεταγενέστερα σοβαρά προβλήματα ακοής. Από αυτή τη συναυλία και η φωτογραφία του μήνα.

15 τραγούδια

The Who

/

από υπερβολική δόση ναρκωτικών.

23 Μαΐου 1969: Οι The Who κυκλοφορούν ένα απ’ τα σημαντικότερα άλμπουμ της καριέρας τους, το διπλό Tommy, που αφηγείται την ιστορία ενός μικρού, τυφλού και κωφάλαλου αγοριού με αυτό το όνομα. Είναι στην ουσία μια ροκ όπερα, που άλλαξε σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που φτιάχνονται οι κονσεπτικοί δίσκοι και που άφησε σημαντικά τραγούδια στο κατάλογο της μπάντας (όπως το κλασσικό «Pinball Wizard»).

/

Η «Πλέι-Λίστα» του μήνα...

O μήνας Μάιος προμηνύει καλοκαίρι, ταξίδια και roadtrip μουσικές. Μιας και οι δρόμοι επιτέλους άνοιξαν, να μια λίστα αφιερωμένη στο αγαπημένο μας μέσο, το αυτοκίνητο. Γκαζώστε και φύγαμε! (Βρείτε, ακούστε και μοιραστείτε τη λίστα, στο κανάλι του «Η Πόλη ζει» στο YouTube).

1. MADNESS

Driving In My Car (1982)

2. TRACY CHAPMAN Fast Car (1988)

3. THE BEATLES Drive My Car (1965) 4. ARCADE FIRE Keep The Car Running (2007) 5. CAKE

Race Car Ya-Yas (1996)

6. PREFAB SPROUT Cars and Girls (1988) 7. ECHO & THE BUNNYMEN

Νέες κυκλοφορίες

ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ!

Ήχοι της πόλης, για τους ανθρώπους της...

«Και να που πάλι βγάζω δίσκο...»

Jazz, blues & electronica στις νέες κυκλοφορίες αυτού του μήνα, μπλέκονται περίεργα σαν και τα καλώδια των ακουστικών μας.

Sons Of Kemet Back To The Future (afro-beat, avant-garde jazz)

To λονδρέζικο κουαρτέτο, στο τέταρτο δισκογραφικό τους βήμα, μοιάζει πιο φλογερό από ποτέ. Βιρτουόζικα παιξίματα, συγκινητικές μουσικές και γεωγραφικές αναφορές, συνθέτουν ένα από τα «eclectic» άλμπουμ που θα ακούσουμε φέτος.

Get In The Car (1999)

8. THE CLASH Brand New Cadillac (1979) The Black Keys Delta Kream

9. DAVID BOWIE Always Crashing in the Same Car (1976)

(blues, rock)

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τον Nick Waterhouse, ειδικά στο ελληνικό κοινό. Ένας ακόμα δίσκος βγαλμένος από μιαν άλλη εποχή, διατηρώντας τις πάντα όμορφες και παιχνιδιάρικες συνθέσεις και τη διαχρονική αισθητική σε όλους τους τομείς.

Andy Stott Never The Right Time (ambient, experimental techno)

Αγαπημένος των «ψαγμένων» ηλεκτρονικάριων, ο βρετανός παραγωγός συνεχίζει ακάθεκτος τις απανωτές κυκλοφορίες. Ένα βραδυφλεγές ηλεκτρονικό αφήγημα που γεννήθηκε απ’ τα σπλάχνα της σκοτεινιάς της πανδημίας — ­ και του φαίνεται!

10. QUEEN I'm In Love With My Car (1975) 11. DISHWALLA Counting Blue Cars (1995) 12. BILLY OCEAN Get Outta My Dreams, Get Into My Car (1988) 13. NATALIE COLE Pink Cadillac (1988) 14. ELASTICA Car Song (1995) 15. ANNIE American Cars (2020)