με Πίστη η ελπίδα ανθίζει ανθίζει αγάπη! Δύσκολη μέρα ή σημερινή για μένα καθώς έπρεπε να προβώ σε μια απόφαση που ήταν πέρα από την θέληση μου.Ειμαι κάτοχος ενός ελαιώνα, στη Βοιωτία, που όλα τα δέντρα είναι άνω των 300 ετών και μια ελιά άνω των 400 ετών, που χαρακτηριστικά ο πατέρας έλεγε, χαριτολογώντας, πως ίσως έχει δει την άλωση της Πόλης. Τον Μάρτιο του '87,Η ζημιά που υπέστησαν τα δέντρα ήταν μεγάλη.Οι παγωνιες επόμενων ετών,επιδείνωσαν δραματικά την κατάσταση τους. Στο πέρασμα του χρόνου όλες λίγο πολύ πέταξαν καινούργια βλαστάρια εκτός από την μεγαλύτερη,που στεκόταν πλέον καταξερη και χωρίς ίχνος"ζωής. Όλες μου οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες.Όλοι με παρότρυναν να την κόψω,αλλά εγώ δεν ήθελα να ακούσω τίποτα. Πριν λίγες ημέρες,ένας ξάδερφος του πατέρα μου,ήρθε δίπλα στο αμπέλι μου όπου έχει τα μελίσσια του και μου μίλησε με λόγια ξεκάθαρα. Κοίτα παιδί μου,μου είπε,σε καταλαβαίνω πως νιώθεις και συμμερίζομαι όλες τις προσπάθειες που εκανες,αλλά το μόνο που μπορεί να σου προσφέρει πλέον αυτό το δέντρο,είναι να σε ζεστάνει και είναι κρίμα να πάνε χαμένα τόσα ξύλα,άσε που το γυροφερνουν πολλοί να στο κόψουν. Κάνοντας πέτρα την καρδιά μου,πήρα την μεγάλη, για μενα, απόφαση να την κόψω. Παίρνοντας μαζί μου την μικρή μου κόρη για συντροφιά,ξεκίνησα με τον καιρό να βοηθάει σε αυτό το δύσκολο έργο που είχα να κάνω,καθώς μια συννεφιά αρκετά πυκνή είχε ξαφνικά σηκωθεί ολογυρα.Φθάνοντας κοντά στο ιερό αυτό δέντρο,νιώθω τα χέρια μου να τρέμουν καθώς έπιασα το αλυσιοπριονο.Λίγο πριν ξεκινήσω,νιώθω ένα δάκρυ να κυλα στο πρόσωπο μου,σταματώ,αφήνω το αλυσιοπριονο και αγκαλιάζω για τελευταία φορά το δέντρο. Και τότε τα τρεμάμενα χέρια μου ακουμπούν σε κάτι χλωρό,μένω σαστισμένος...Τι είναι αυτό που πιάνω; Γυρίζω σε αυτήν την πλευρά και βλέπω ένα μικρό βλαστάρι και πιο πάνω άλλο ένα μικρότερο,σε έναν διπλανό βραχίονα άλλο ένα...ρίγη συγκίνησης διαπερνούν το κορμί μου...Πώς έγινε αυτό;Πότε εγινε; Απίστευτο,η μάνα φύση για άλλη μια φορά έκανε το θαύμα της και έδωσε ζωή σε ένα φαινομενικά νεκρό σώμα που στεκόταν 3 χρόνια τώρα σαν φάντασμα με τα τεράστια κλαδιά του απλωμένα και καταξερα. Και όμως κατάφερε να δώσει ζωή και ελπίδες ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Τα δάκρυα χαράς που κυλούσαν τώρα ,ήταν πολύ περισσότερα. Μπαμπά κλαις; ρώτησε η κόρη μου,Ναι παιδί της λέω γιατί....πρεπει...
Ένα ξερό δέντρο φάνταζε και η Αγία Μαρία η Αιγυπτία Από τα δώδεκα χρόνια της πέρασε στην Αίγυπτο μια ζωή ασωτίας, αφού από την μικρή αυτή ηλικία διέφθειρε την παρθενία της Λόγω της άσωτης ζωής και της σαρκικής επιθυμίας που είχε, κάποια φορά ακολούθησε τους προσκυνητές που πήγαιναν στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό. Και αυτό το έκανε, όχι για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, αλλά για να έχει πολλούς εραστές που θα ήταν έτοιμοι να ικανοποιήσουν το πάθος της και από περιέργεια. Αισθάνθηκε όμως, βαθιά μετάνοια από ένα θαυματουργικό γεγονός. Ενώ εισερχόταν στο ναό για να προσκυνήσει το Ξύλο του Τιμίου Σταυρού, κάποια δύναμη την εμπόδισε να προχωρήσει. Στην συνέχεια στάθηκε μπροστά σε μία εικόνα της Παναγίας, έδειξε μεγάλη μετάνοια και ζήτησε την καθοδήγηση και βοήθεια της Παναγίας. Με την βοήθεια της Θεοτόκου εισήλθε ανεμπόδιστα αυτή την φορά στον ιερό ναό και προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό. Στην συνέχεια, αφού ευχαρίστησε την Παναγία, άκουσε φωνή που την προέτρεπε να πορευθεί στην έρημο, πέραν του Ιορδάνου. Αμέσως ζήτησε την συνδρομή και την προστασία της Θεοτόκου και πήρε τον δρόμο της προς την έρημο
ατηχητικές Κ Ν Σεανικές υντροφιές Ι.Ν.ΑΓ.ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΚΥΖΗ
ΜΑΘΗΜΑ 20ο 20ο ΜΑΘΗΜΑ ΞΕΡΟ ΔΕΝΤΡΟ ΔΕΝΤΡΟ,ΠΟΥ ΒΛΑΣΤΗΣΕ ΞΕΡΟ ΠΟΥ ΒΛΑΣΤΗΣΕ (ΑΓ. ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ - ΑΓ. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ) ΛΕΠΡΟΣ
ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ (δ΄,ε΄,στ΄δημοτικού)
ΣΧΟΛΙΚH ΧΡΟΝΙA 2019-2020
πίστη αγάπη ελπίς