MagGezien - Personeelsmagazine Heilig-Hartziekenhuis Lier #07 by absoluut6

PERSONEELSMAGAZINE HEILIG-HARTZIEKENHUIS LIER #07

Alles waar het Heilig-Hartziekenhuis sneller van slaat.

Leren op de werkvloer Proeven van het ziekenhuisleven

Dicht-bijmijn-bedshow

Ons ziekenhuis als opleidingscenter

De bedside briefing van het Heilig-Hartziekenhuis

OUT DEOF THE BOX INGREPEN VAN DE Idee van MAAND een collega

Out of the box 03 Team selfie 04 Op de cover 06 In de gangen 09 100% van het huis 10 Plan van aanpak 12 Facelift 14 Goed in je vel 16 Eye on the job 17 Face to face 18 Ontslagen 20

www.facebook.com/Heilig-Hart-Ziekenhuis @heilighartziekenhuislier Heilig-Hartziekenhuis Lier www.hhzhlier.be 03 491 23 45 Colofon Dit magazine is een initiatief van het Heilig-Hartziekenhuis Lier juni 2019 | Coördinatie en eindredactie: Barbara Kempeneers, Niki Vuegen | Concept en vormgeving: Absoluut | Copywriting: Anneleen Stollman (www.thewritething.be) | Foto’s: © Jokko, Marco Mertens, Barbara Kempeneers, Niki Vuegen | Druk: Drukkerij Haletra Deze publicatie is met de grootste zorg samengesteld. Heilig-Hartziekenhuis Lier is niet aansprakelijk voor eventuele wijzigingen en/of onnauwkeurigheden in de opgenomen gegevens. Verantwoordelijke uitgever: Jonathan Dherde.

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

OUT OF THE BOX Idee van een collega

Kan er iets gedaan worden aan de zware deur van de fietsenstalling?

Heb respect voor elkaars fiets!

ZO M E L D E N V E R S C H I L L E N D E C O L L E G A' S I N O N Z E S U G G E ST I E B OX .

De frustraties van de fietsenstalling

hebben we gekozen voor een badgesysteem om diefstal te voorkomen.

Een greep uit de inzendingen: "Wanneer je op het werk toekomt of vertrekt met je fiets, is het niet eenvoudig om met één hand de zware deur van de fietsenstalling te openen. Kan hier iets aan gedaan worden? Bovendien zijn er collega’s die geen gebruik maken van de fietsenhouders en hun fiets zomaar ergens parkeren. Met alle gevolgen vandien voor de andere fietsers. Dit kan toch niet de bedoeling zijn?"

Maar voor wat, hoort wat. Graag wil ik hierbij iedereen oproepen om in de fietsenstalling respect te hebben voor elkaars materiaal. Regelmatig gebeurt het dat iemand zijn fiets uit het rek neemt zonder op die van zijn buur te letten. Gevolg: remkabels worden losgerukt en kostbaar materiaal wordt beschadigd. Zet je fiets in de fietsenhouder en niet ernaast. Zo neem je twee plaatsen in, gevolg: collega’s die wat later beginnen, hebben vaak geen plaats meer om hun fiets te parkeren. Dat kan beter! Alvast een dikke merci en veel fietsplezier!"

Sylvie Vercammen, Facilitaire dienst, antwoordt: "De deurpompen die de deur automatisch sluiten, stonden in het begin inderdaad stroef afgesteld. Deze hebben we een tijdje geleden bijgesteld. Helaas merkten we dat dit toch nog niet voldoende was. Daarom bekijken we de mogelijkheden en het budget voor een volledig automatische deur. Zowel langs buiten als binnen

Heb je zelf een idee, suggestie, initiatief of vraag? Laat het weten in onze suggestiebox op intranet.

Laad je fiets thuis op! Zoals je vast al in de krant gelezen hebt, zijn er brandrisico's verbonden aan het opladen van fietsbatterijen. Daarom hebben de directie en het CPBW beslist om dit niet meer toe te laten binnen de muren van ons ziekenhuis. We bekijken wel de mogelijkheden om een oplaadpunt te voorzien vlakbij de fietsenstalling, maar enkel voor noodgevallen. Laad je fiets dus steeds thuis op met geschikt materiaal.

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

TEAM OUT OF SELFIE THE BOX Collega's Idee van in beeld een collega

T E A M F I N A N C I Ë L E D I E N ST

Straffe madammen De stille kracht achter de schermen. Zo zou je onze collega's van de financiële dienst kunnen omschrijven. Een minder zichtbare afdeling, maar daarom niet minder belangrijk. We gingen langs voor een praatje. Een sombere afdeling vol stoffige mappen en duffe cijferaars? Dat is de financiële afdeling allerminst. Diensthoofden Elise Avonts en Josiane Buts leiden ons rond. Onze eerste logische vraag: wat gebeurt er op de financiële afdeling? "Onze afdeling telt 3 teams en twee stafmedewerkers, samen 20 medewerkers", vertelt Elise. "Zij leggen zich toe op boekhouding, doktersadministratie en facturatie. Secuur en klantgericht werken, zijn belangrijke competenties."

M TEA R? W E U JO E KIJKie met IN D een self r ‘m naar

m u Nee en stu hlier.be am @hhz e t je ctie reda

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

Wij weten àlles Als je constant met je neus in de cijfers zit, voel je je dan ook betrokken bij de rest van het ziekenhuis? Elise: "Zeker weten. Wij werken achter de schermen, maar hebben een goed zicht op het reilen en zeilen in het ziekenhuis. Alle aankoopfacturen passeren immers via ons. Investeringen in apparatuur? Nieuwe zeteltjes op materniteit? Wij weten het meteen!" Josiane: "Daarnaast dragen we goede contacten met collega's, artsen en patiënten hoog in het vaandel. Regelmatig krijgen we bijvoorbeeld patiënten aan de lijn die vragen hebben over hun factuur. Gaat het over betalingsproblemen, dan

zoeken we samen met de collega’s van het debiteurenteam naar een oplossing onder de vorm van een afbetalingsplan. Mensen service geven, vinden we allemaal heel belangrijk."

Wie doet wat op de financiële dienst? Josiane Buts, diensthoofd facturatie, in dienst sinds februari 2019.

Dé uitdaging: bijblijven! Elise: "Wat de job ook boeiend maakt, is dat je van veel zaken op de hoogte moet zijn, zowel op vlak van wetgeving als wat de technische aspecten van boekhouding en facturatie betreft. Permanent up-to-date blijven is één van de grote uitdagingen. Opleidingen volgen om evoluties bij te benen en veranderingen in de wetgeving te kunnen toepassen, is heel

belangrijk." Josiane: "We zijn ook volop bezig met de implementatie van twee nieuwe softwarepakketten, Primuz, het nieuwe elektronisch patiëntendossier en Oazis, het nieuwe facturatiepakket. Beide zullen een serieuze impact hebben op onze werking. Op 4 oktober gaan we live, in de loop van volgende maanden starten de opleidingen." Drukke tijden voor de boeg dus? Josiane: "Absoluut. Maar we zijn er gerust in. Ondanks de hectische periode die het team achter de rug heeft, is de afdeling altijd als één geoliede machine blijven werken. Straffe madammen."

Elise Avonts, diensthoofd boekhouding en doktersadministratie, in dienst sinds januari 2019. Team boekhouding Wendy Du Pont, Kirsten Coeck, Kim Van Rompuy & Vanessa De Munter staan in voor de verwerking, betaling en inning van alle inkomende en uitgaande facturen. Team doktersadministratie Odette Verwilt & Ingrid Van Den Broeck registreren de prestaties van de artsen en zorgen voor de correcte verdeling van de honoraria. Stafmedewerkers Liesbeth Daniëls, financieringsspecialist Inge Van Leemput, financial controller Team facturatie: Dossierbeheer: Linda Ceulemans, Ingrid Hendrickx Facturatie: Linda Bolsens, Rutha Mulugeta, Rania Bensaid Tarificatie: Nurdan Ozturk, Peggy Sempels, Sigrid Goossens, Nathalie Delsupehe, Griet Wyckmans Zij maken de facturen op voor patiënten, verzekeringen en mutualiteiten. Dit proces omvat het in orde brengen van de patiëntendossiers, de tarificatie, het opstellen en verzenden van de facturen en het verwerken van correcties op facturen na verzending.

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

OP DE COVER Het opleidingsÂ ziekenhuis

"Het is heel verfrissend om artsen in opleiding rond je heen te hebben die kritisch nadenken. Je blijft mee met nieuwe inzichten."

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

ONS ZIEKENHUIS ALS OPLEIDINGSCENTER

Proeven van het ziekenhuisleven "Leren gebeurt niet alleen in een aula, maar ook op de werkvloer. Daar leren artsen in spe het vak. Door te kijken en door te doen", legt dr. de Gheldere uit, chirurg en stagemeester. Elk jaar neemt hij meerdere assistenten en stagiaires onder zijn vleugels. "Assistenten hebben hun diploma geneeskunde op zak en specialiseren zich verder. Meestal komen ze voor één, maximum twee jaar bij ons. Ze roteren op de verschillende disciplines binnen de heelkunde om de diverse vakgebieden te leren kennen."

Verantwoordelijkheden In de praktijk leren is belangrijk, maar dat wil niet zeggen dat assistenten alles mogen doen. "Ze nemen maar zaken van ons over wanneer ze een zeker leertraject hebben

Elk jaar krijgen een heleboel studenten verpleegkunde, artsen en specialisten in opleiding, bij ons de knepen van het vak onder de knie. We laten hen proeven van het dagelijkse ziekenhuisleven. Onze belofte: dat het een leerrijke en aangename ervaring wordt. afgelegd. Stap voor stap krijgen ze in de operatiezaal meer verantwoordelijkheden. In het begin assisteer je alleen maar, later mag je zelf al eens een stukje van een operatie doen, maar altijd onder begeleiding van de specialist."

Er komt immers veel meer bij kijken dan het vaktechnische alleen. Daarnaast stimuleren we hen om wetenschappelijk actief te zijn. We motiveren hen om onderzoeksthema's aan te brengen en uit te werken in wetenschappelijke publicaties."

Meer dan opereren

1-op-1

Maar een chirurg moet niet alleen kunnen opereren, je moet ook voor en na de operatie voor de patiënt kunnen zorgen. "We laten onze assistenten dan ook zo veel mogelijk deelnemen aan patiëntenbesprekingen, consultaties, de nazorg ...

Eén van Dr. de Gheldere's pupillen is Dries Dorpmans. Hoe ervaart hij zijn opleiding? "Een stage is een cruciaal onderdeel in onze opleiding. Ook de manier waarop ze aangepakt wordt. Hier krijg je echt een 1-op-1-begeleiding, wat in een groot academisch

ziekenhuis vaak niet het geval is. Ook een voordeel is dat we een patiënt gedurende zijn hele traject volgen: van raadpleging over operatie tot de opvolging daarna. In veel opleidingsziekenhuizen doe je de ene week alleen zaalbezoeken, daarna sta je continu in het OK, nadien doe je enkel consultaties... Nu doen we alles op één dag: raadpleging, operatie, soms een spoedgeval tussendoor ... Het leven zoals het écht is dus. Dat is soms overweldigend en hectisch, maar we worden goed begeleid. Als je aan de opleiding begint, weet je dat je een druk assistentschap mag verwachten met lange werkdagen en stevige wachten. Als je het niet graag doet, dan hou je het wellicht niet vol. Maar de sfeer is heel goed, dat maakt een groot verschil."

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

OP DE COVER Het opleidings ziekenhuis

Ondertussen op D3... Voor het tweede jaar op rij is D3 een leerafdeling voor toekomstige verpleegkundigen. Laatstejaarsstudenten nemen er de volledige zorg over, nadat ze eerst vijf weken in de voetsporen liepen van de vaste verpleegkundigen op de afdeling. "Op die manier leren ze niet alleen technieken en procedures aan, ze geraken ook vertrouwd met het volledige reilen en zeilen op een afdeling en een groep patiënten", vertelt hoofdverpleegkundige Roger Beirinckx. Het voordeel? "Als ze volgend jaar in het beroepsleven stappen, komen ze beter voorbereid op de werkvloer." Elke stagiair wordt begeleid door een stagementor. Ellen Gevers: "Eerst doen we nog alles voor, daarna nemen ze geleidelijk over. Tijdens het tweede deel van de stage kijken we enkel toe en grijpen we in wanneer nodig." "We draaien volwaardig mee op alle diensten: vroege, late, nachten, weekend", aldus stagiair Emilie Schelkens. "We worden echt klaargestoomd om zelfstandig te functioneren." "Bovendien

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

kan je altijd rekenen op je stagementor. Van hun feedback steek je veel op, zodat je een positieve evolutie kan doormaken", vertelt Kirsty Lameir. Lynn Alderweireld: "Waar ik wel van verschoten ben, is de hoeveelheid administratief werk. Dat komt bovenop de zorg. De ligduur is vrij kort, je moet dus zien dat alles tijdig in orde is. Het tempo ligt hoog, maar dat had ik wel verwacht." En hoe reageren de patiënten? Safira De Winter: "Heel tof. Iedereen staat ervoor open. De meeste patiënten geven ook een complimentje als je het goed doet."

Allemaal helpende Alles voor een handen ideale start Ook al is studenten begeleiden best pittig, ze betekenen ook een meerwaarde voor ons ziekenhuis. "Het zijn allemaal handen die helpen", zegt Roger. "Plus: met jonge mensen aan boord frissen we ook onze eigen kennis op. Zo blijven we up-to-date. En al dat jeugdig enthousiasme geeft ook een boost op de afdeling." Ellen: "Eén van onze stagiaires van vorig jaar heeft een vast contract gekregen. Ze was volledig ingewerkt en kon meteen starten."

Begeleidingsverpleegkundigen maken stagiairs en nieuwe starters wegwijs op hun eerste dag. Ann Vanderhulst: "Wij geven een rondleiding en een algemene introductie, begeleiden hen naar de kleedkamers, zorgen dat hun badge in orde is... Kortom, alles om je hier snel thuis te voelen." "Nieuwe medewerkers werken we de eerste twee werkdagen in op de afdeling", vult Myriam Van Mensel aan. "In het begin komt er zoveel op je af ! Wij staan klaar om alle vragen te beantwoorden en hen vertrouwd te maken met afdelingsspecifieke zaken." Ann: "Zo kunnen ze zonder zorgen aan hun eerste échte werkdag beginnen. En hopelijk aan een mooie toekomst bij ons."

IN DE GANGEN Kunst in de kijker

Close-up op fotografie In 1965 richtten zeven enthousiaste amateurfotografen de vereniging Fotogroep Pallieter op. Het doel? Kunstfotografie verspreiden, bevorderen, ontwikkelen en aanmoedigen. En dat via theoretische inzichten en praktische oefensessies. De clubleden komen regelmatig samen om elkaars werk te bespreken. Het resultaat is te bewonderen tijdens een jaarlijks fotosalon voor het grote publiek. En nog tot 31/08/2019 in ons ziekenhuis!

Schuilt er een fotograaf in jou? Heb je zelf de fotografiemicrobe te pakken? Heb je een hart voor kunstfotografie? Welkom bij Fotogroep Pallieter! De vereniging bestaat al meer dan 50 jaar. Iedereen doet er zijn ding en zijn zin, dat is het motto van de club. De bijeenkomsten vinden elke donderdag plaats om 20u in het Begijnhof van Lier. Meer info op www.fgp.be of via mail: info@fgp.be.

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

100% OUT OF VAN HET THE BOX HUIS

Idee van Onze eenspecialiteit collega

Informatie dichtbij mijn bed, dankzij de bedside briefing.

Dicht-bijmijn-bedshow Recent zijn B3 en neonatologie gestart met 'bedside briefing', een methode van informatieoverdracht tussen verpleegkundigen in het bijzijn van de patiënt en eventueel de familie. Het doel? De patiënt actief betrekken en veiliger en efficiënter werken. "De zorgindicator overdrachtscommunicatie wees uit dat de klassieke briefing niet ideaal is", zo steekt zorgcoördinator Tom Feyt van wal. "Oproepen tussendoor, niet-relevante zorginformatie … heel wat elementen tijdens een klassieke briefing kunnen leiden tot incidenten. De bedside briefing voorkomt dit. De overdracht gebeurt aan het bed van de patiënt en heeft een positieve invloed op drie grote uitdagingen waar we voor staan: patiëntveiligheid, patiëntenparticipatie en financiële efficiëntie."

Ervaringen op de werkvloer Ilse, verpleegkundige B3: “De bedside briefing geeft patiënten een veiliger en gerust gevoel. Ze krijgen de kans om vragen te stellen of problemen te uiten. En dit op een rustig moment. Ze kennen

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

nu steeds beter onze voornaam. Zelf heb ik ook een beter gevoel omdat ik mijn patiënten nog eens zie voor ik naar huis ga." "Na de bedside briefing begin ik met een gerust hart aan mijn late shift", vertelt collega Nadine. "Ik kan ook beter inschatten hoe mijn eerste ronde zal verlopen en speel daar proactief op in. Een duidelijke tijdswinst!"

Inneke De Meyer Hanne Dillen Verpleegkundige op de afdeling B3

Verpleegkundige op de afdeling B3 Werkt sinds 1 augustus 2006 in ons ziekenhuis

Werkt sinds 15 september 2014 in ons ziekenhuis

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

OUT VAN OF PLAN THE BOX AANPAK Idee Ontdek hetvan ziekeneen collega huis van morgen

H O E W E ST E E D S B E T E R W I L L E N WO R D E N

Elke dag In ons ziekenhuis willen we op een hoogkwalitatieve en veilige manier werken. Dat we het NIAZ-label behaalden, bewijst dat we goed bezig zijn. Maar de accreditering was geen eindpunt. We willen onze kwaliteit nog verder verbeteren zodat we trots kunnen blijven op de zorg die we leveren. Streven naar een steeds veiliger, kwalitatief hoogstaande, efficiënte en patiëntgerichte zorg is een blijvende opdracht. Daarom is in het ziekenhuis een kwaliteitsmanagementsysteem opgezet, dat bepaalt hoe we op een gestructureerde manier werken aan kwaliteitsverbetering en patiëntveiligheid. Hierbij passen we de principes van de PDCA-cyclus (Plan-Do-Check-Act) toe. Interne audits uitvoeren, indicatoren meten en incidenten melden, zijn daar enkele belangrijke elementen in.

1. Interne audits uitvoeren Het team interne auditoren bestaat uit artsen, hoofdverpleegkundigen, verpleegkundig specialisten en stafmedewerkers uit verschillende disciplines. Zij komen zowel uit de zorg als de ondersteunende diensten.

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

Er zijn verschillende vormen van interne audits, zoals het toetsen van (een deel van) een normenset van NIAZ-Qmentum of het uitvoeren van tracers rond één thema of één systeem (bv. het zorgdossier of het ontslagproces). Op basis van de auditverslagen bepaalt elke afdeling verbeterpunten. Het kwaliteitsteam volgt de evolutie op en organiseert ziekenhuisbrede verbeteracties.

2. Indicatoren meten Indicatoren meten is een essentieel onderdeel in de kwaliteitswerking van ons ziekenhuis. We volgen verschillende indicatoren op, zoals o.m. polyfarmacie bij gehospitaliseerde patiënten, de efficiëntie van het overdrachtmoment en decubituspreventie. Als het gemeten resultaat niet in lijn is met onze streefwaarden, zetten we gerichte verbeteracties op.

Onderzoek toont aan dat ziekenhuizen waar de meeste incidenten gemeld worden, de meest patiëntveilige ziekenhuizen zijn.

Nog vragen over onze kwaliteitswerking? Kwaliteit verbeteren is niet alleen een kwestie van beleid en procedures. Het is ook en vooral een kwestie van samen het verschil willen maken. Elke dag. Heb je nog vragen over onze kwaliteitswerking, of misschien wel een goede tip? Bel naar DaĂŻnĂŠ (2028) of Gerrie (2454) of mail naar kwaliteit@hhzhlier.be.

3. Incidenten melden Tot slot zetten we ook in op het melden van incidenten. Onderzoek toont immers aan dat ziekenhuizen waar de meeste incidenten gemeld worden, de meest patiĂŤntveilige ziekenhuizen zijn. Logisch, want als je weet wat er misloopt, kan je bijsturen. Het incidentmeldformulier hebben we recent verbeterd. Ook is er nu een formulier om agressie te melden. Het agressieteam volgt

deze meldingen op en organiseert gepaste acties. Daarnaast is er een meldformulier voor prik- en spatincidenten. Hierin licht de melder de omstandigheden van het incident toe. Afhankelijk van de omstandigheden van het incident worden op korte of lange termijn, waar nodig, verbeteracties ondernomen.

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

FACELIFT Voor en achter de schermen

S E V DA A L A R OP EN NA HET WERK

Turkse koekjes als therapie Dat ze in België een gezinnetje zou stichten, Nederlands zou spreken en lasagne koken, had ze als jong meisje nooit durven dromen. Sevda Alar komt uit Turkije, maar in Lier verloor ze haar hart. "Ik ben 45 jaar en ben in 2003 in het Heilig-Hartziekenhuis gestart. Eerst heb ik 8 jaar in de keuken gewerkt, daarna volgde ik de opleiding tot logistiek medewerker. Dat was een hele grote, belangrijke stap voor mij. Kan ik dat wel? Is mijn Nederlands goed genoeg? Wat als het niet lukt? ... Maar mijn collega's hebben mij zo positief gesteund! 'Jawel, Sevda, dat is echt iets voor jou. Je kan het! Ga ervoor. Doe je ding!' Geweldig gewoon. Alle twijfel viel van me af. Ze hadden gelijk: deze job is echt iets voor mij. Mensen helpen, is het liefste wat ik doe. En als logistiek medewerker kan je dat elk uur van de dag doen: medicijnen

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

Trots op mijn roots Ik ben in Turkije geboren, leerde er op mijn 16e mijn man kennen en een jaar later zijn we naar België verhuisd. Heimwee naar mijn geboorteland heb ik niet, maar mijn afkomst zal ik nooit verloochenen. Ik hou van België én van Turkije.

halen, het eten opdienen en afruimen, labostalen wegbrengen, een patiënt helpen bij de soep ... ik maak me graag nuttig in 101 kleine dingen. Elke dag kom ik met plezier werken en ik heb schatten van collega's. Het liefst werk ik met oudere mensen. In mijn cultuur is respect voor oude mensen heel belangrijk en ik ben opgevoed met de idee dat je, over alle generaties heen, goed voor elkaar moet zorgen. Het contact met de mensen op geriatrie trekt me dan ook heel erg aan. Een theezakje in een kopje doen voor een oudere patiënt en hem zien genieten, of Turkse koekjes bakken voor een goed doel, daar word ik blij van."

Tripje Turkije Ik kom uit een gezin van 7 kinderen, een warm nest. Als jong meisje mijn familie achterlaten, was hard, maar ondertussen leef ik hier al 27 jaar heel gelukkig met mijn man en drie kinderen. Mijn ouders en familie in Turkije bezoek ik zo vaak ik kan. Ik mis hen wel.

Bezige bij Drie studenten Ik ben heel vroeg mama geworden. Was ik er klaar voor? Misschien niet. Maar ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Ik heb drie fantastische kinderen. Ze studeren goed, ze zijn gezond, ze komen graag naar huis. Zalig, toch?

Wil jij met mij Nederlands praten? Toen ik uit mijn moederland vertrok en in BelgiĂŤ toekwam, was Nederlands leren het eerste wat ik wilde doen. Ik heb lessen gevolgd, maar het meeste leer je door gewoon met mensen te praten. Ik zal dus altijd met een patiĂŤnt een babbeltje slaan.

Bakken voor een goed doel? Een workshop Turkse pizza's? Meedoen aan de Warmste Week? Trakteren met koekjes in een rusthuis? ... Ik zeg nooit nee. Stilzitten is niks voor mij en ik houd van sociaal contact. Elke dag doe ik wat ik graag doe en dat maakt van mij een gelukkig mens.

Mensen zijn mijn drijfveer In mijn cultuur is zorgen voor elkaar een natuurlijke reactie. Toen mijn schoonvader ziek werd, vond ik het niet meer dan normaal dat wij met ons gezin voor hem zouden zorgen. Na zijn overlijden is mijn schoonmoeder bij ons ingetrokken. Mantelzorger zijn is een mooie en verrijkende ervaring.

Smaakpapillen verwennen Na de werkuren sta ik graag in de keuken. Pizza's, stoofpotjes, pasta, eenpansgerechten, gebak: ik maak het allemaal even graag. Turks, Italiaans, Belgisch... mijn keuken is multicultureel. Net als mijn muzieksmaak. Turkse of Vlaamse schlagers, als het maar vrolijk klinkt.

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

OUT OF GOED IN THE BOX JE VEL Idee van eenTips collega

Toch geen vakantiestress zeker?

Ga je binnenkort op vakantie maar heb je nog véél werk voor de boeg? Met deze tips van onze huispsychologen begin je zonder stress aan je vakantie. Zo is vakantie écht vakantie en geniet je vanaf dag één! Ons stresssysteem, dat samenhangt met ons immuun- en pijnsysteem, kan je vergelijken met een elastiek. Bij stress staat de elastiek gespannen. Een elastiek die zeer regelmatig of voor langere tijd gespannen staat, verduurt of springt. Anders gezegd: het stresssysteem crasht. Hiermee samenhangend kan ook het immuunsysteem crashen. Heb je vóór je vakantie veel last van stress, thuis of op het werk, dan is het dus goed mogelijk dat je je de eerste dagen van je vakantie wat ziek voelt. Het komt er dus op aan je stresssysteem niet te overbelasten voor je met vakantie gaat. Tijd voor een antistressplan!

Vakantie betekent voor iedereen iets anders. Bepaal voor jezelf hoe jij je kan ontspannen en vergeet vooral niet te genieten van jouw welverdiende vakantie!

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

Tips vóór je verlof

Tips voor tijdens je verlof

Hoe begin je ontspannen aan je vakantie? 1

Probeer je werk tijdig af te ronden en doe de dingen niet last-minute.

Ben je iemand die nood heeft aan planning: maak dan minstens één week voor je verlof een to-dolijstje. En dit zowel voor thuis - inpakken, opruimen, boodschappen doen… - als op het werk: collega’s briefen, je mailbox leegmaken...

Vermijd dingen waar je stress van krijgt en neem genoeg tijd voor het werk dat je nog moet doen. Ook start je best geen nieuwe zaken op, maar rond je gewoon je lopend werk af. Plan je week niet vol maar bouw enkele vrije momenten in. Zo kan je onverwachte dingen gemakkelijk opvangen.

Hoe ontspan je maximaal tijdens je vakantie? 1

Doorbreek je dagelijkse routine. Laat je verleiden door iets nieuws en deel je dag anders in. Zo krijg je het gevoel dat je er echt even tussenuit bent.

Leg niet te veel druk op je schouders. Natuurlijk wil je zo veel mogelijk doen op je vrije dagen, maar probeer genoeg te ontspannen en laat de dingen op je afkomen.

Plan je vrije dagen niet helemaal vol. Houd enkele vrije momenten voor onverwachte dingen.

Heb je een chatgroep met de collega’s en komen je werkmails binnen op je smartphone? Zet tijdens je verlof de meldingen uit. Zo beslis je zelf wanneer je je mail of chatberichten bekijkt.

EYE ON THE JOB Wat spookt je collega uit?

WAT D O E T E E N REFERENTIEVERPLEEG KUNDIG E?

De specialisten onder de verpleegkundigen In ons ziekenhuis zijn <aantal> referentieverpleegkundigen aan de slag. Wat houdt hun job precies in? Waarin onderscheiden ze zich van 'gewone' verpleegkundigen? En hoe word je het? Sophie en Sven weten er het fijne van. "Referentieverpleegkundigen hebben een Sophie: "Het boeiende aan onze job is dat je specifieke expertise binnen een bepaald je maximaal kan toeleggen op het vakgebied verpleegdomein, zoals wondzorg, decubidat je interesseert. En dit zowel qua kennis tuspreventie, diabetes, palliatieve zorg, als in de dagelijkse praktijk. Ons doel dementie, stomazorg ... " legt Sven is de kwaliteit van zorg verbeteren, uit. Net als Sophie is hij referenzodat een patiënt sneller herstelt, tieverpleegkundige in wondzorg minder pijn heeft, meer tevreden en decubituspreventie. "Ons is ... en dat geeft veel voldoeSophie takenpakket is gevarieerd en ning. Ook de samenwerking Schelkens uitgebreid. Enerzijds veren het overleg met artsen en zorgen we alle mogelijke verpleegkundigen maken Referentie wonden bij patiënten die in de job interessant." verpleegkundige ons ziekenhuis verblijven of op raadpleging komen. Sven: "Om referentieverDaarnaast geven we pleegkundige te worden, Sven Leys advies en ondersteuning moet je een opleiding Referentie aan collega-verpleegvolgen. Dit kan meteen verpleegkundige kundigen. We bespreken na je studies, onder de de oorzaak van de wonde, de vorm van een postgraduaat, ideale behandeling en de juiste of later als navorming wanneer materialen. Elke patiënt die we zien, je al in het beroepsleven staat. Je volgen we ook zelf op, zodat we de evolutie kan je ook in meerdere specialisaties verdievan de wonde van nabij kunnen volgen. Bij pen. Om bij te blijven in de nieuwste evoluties decubituswonden ligt de focus op preventie." zijn er ook vervolgopleidingen."

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

FACE TO FACE 2 collega's ontmoeten elkaar

Er hoeven niet per se antwoorden te komen. Stilte is soms ook een antwoord.

DE MOOIST JOB VAN Allebei werken ze op de dienst patiëntenbegeleiding. Jef als priester, Stefanie als lekenconsulente. Er zijn voor patiënten, dat is hun job. Maar dat 'zijn' omvat heel veel. Het gesprek meandert, van taboes bespreekbaar maken tot de kracht van stilte. Over het rugzakje dat we allemaal dragen. Nee, het gesprek valt niet stil. Jef is nieuw in het ziekenhuis en Stefanie is net terug uit bevallingsverlof. Ze ontmoeten elkaar vandaag voor het eerst en tijdens dit gesprek wordt het heel duidelijk: die twee delen eenzelfde drijfveer. In een vorig leven was Stefanie leerkracht zedenleer, Jef aalmoezenier in de gevangenis.

Wat houdt jullie job precies in? Jef Smits Leeftijd: 57 jaar Functie: priester Werkt sinds 1 april 2018 in ons ziekenhuis

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

"Wij begeleiden mensen wanneer ze existentiële vragen hebben en nood aan reflectie. We luisteren en zoeken mee naar zin en betekenis", vat Jef het samen. Stefanie vult aan: "Een ingrijpende gebeurtenis, zoals een ziekte, een ziekenhuisopname ... kan ervoor zorgen dat de verschillende rollen die we allemaal hebben, in conflict gaan met elkaar of dat het kader waardoor je naar je leven kijkt,

ineens niet meer klopt. Je wordt uit je evenwicht gehaald, er is twijfel, ... Dan is er nood om daarover te reflecteren en soms ook die zorgen te delen met iemand. Niet alleen bij een zware ziekte of als het einde nabij is. Ook een blije gebeurtenis, zoals het krijgen van een kind, kan je wereldbeeld op zijn kop zetten."

Welke patiënten begeleiden jullie? Jef: "Ik kom vooral op de geriatrische en palliatieve afdeling. Veel mensen willen op zondag de communie ontvangen. Dan ga ik langs en dit kan een prima aanleiding zijn voor een bezoekje later in de week." Stefanie: "Ik kom waar ik gevraagd word. Dat kan heel uiteenlopend zijn, maar meestal bezoek ik patiënten die een heelkundige ingreep achter de rug hebben of een nierdialyse ondergaan. Op de PAAZ-afdeling geef ik wekelijks zingevingssessies. In kleine groepjes gaan

TE DE WERELD we in gesprek rond thema's die de mensen zelf aanbrengen: Liefde, geluk, het hiernamaals, de zin van het leven, nooit meer dezelfde zijn ... "

Hoe helpen jullie? Jef: "Het is vooral een kwestie van luisteren, in gesprek gaan en stilstaan bij wat mensen bezighoudt. Vaak brengen het zoeken, stilstaan en het overschouwen op zich, loutering. Er hoeven niet per se antwoorden te komen. Stilte is soms ook een antwoord." Stefanie: "Vaak probeer ik mensen een ander perspectief te bieden. " Jef: "Sommigen vinden houvast in het geloof. Anderen in het loslaten en niet-weten. Daar zit veel wijsheid in." Stefanie: "Vaak groeit daar dankbaarheid uit. Voor wat is en is geweest. Heel schoon is dat."

Wat een job! Stefanie: "Inderdaad. Werk dat niet als werken aanvoelt. Bepaalde situaties komen bij mij wel heel hard binnen. Een jonge mama die gaat sterven en een gezin achterlaat, dat is heel moeilijk. Bij een tv-documentaire kan ik geraakt worden

en wenen. Maar als ik bij een mevrouw langsga op materniteit die haar kind verloren heeft, dan moet ik niet huilen. Dan ben ik bezig met die mevrouw. Ik geef me volledig op dat moment, maar ik kan het plaatsen. Het verdriet neemt mij niet over."

Hoe laden jullie de batterijen op? Jef: "Ik mediteer en elke ochtend start ik met een gedicht. Regelmatig trek ik mij terug uit de jachtige wereld om de stilte toe te laten. Ook muziek, boeken en theater laten me schoonheid ervaren." Stefanie: "Met twee kleine kindjes thuis heb ik de handen vol, maar ik geniet wel elke dag, Ik probeer ook echt stil te staan bij de kleine dingen. Een puzzel maken met mijn zoontje. De blijdschap - trots bijna - die ik voel als mama, daar kan ik heel hard van genieten."

Stefanie Carrijn Leeftijd: 31 jaar Functie: lekenconsulent Werkt sinds 1 juli 2018 in ons ziekenhuis

MAGGEZIEN 07 | JUNI 2019

ONTSLAGEN Met een goed gevoel naar huis

C H A R LOT T E

Met vallen en opstaan zo makkelijk, maar ze waren wel allemaal heel lief voor mij.” Daags nadien voelde Charlotte zich toch niet zo goed en de huisarts stuurde hen naar de kinderafdeling voor een nachtje observatie. “Ik heb een pleister met beertjes gekregen en een grote windel” zegt Charlotte.

"Ik moest turnen van de spoed dokter!"

We werden er heel goed opgevangen, snel geholpen en met goede instructies terug naar huis gestuurd.” Charlotte beaamt: “ik moest van de spoeddokter turnoefeningen doen! Dat vond ik niet

“We zijn overal heel goed opgevangen” vertelt mama Lisbeth. Al bij al bleek alles toch in orde te zijn en mochten mama en dochter snel terug naar huis. “Morgen vertel ik er alles over in de klas!” lacht Charlotte. “Maar nu eerst nog wat spelen in het ballenbad van de speelzaal.”

V.U.: HEILIG-HARTZIEKENHUIS LIER, MECHELSESTRAAT 24, 2500 LIER

Charlotte, 4 jaar, viel thuis van de trap en belandde zo in het ziekenhuis. “Wel schrikken hoor” zegt mama Lisbeth, “ze viel van de hoogste trede helemaal naar beneden. Op het eerste zicht leek de schade beperkt te blijven tot twee dikke bulten, toch nam ik het zekere voor het onzekere en belandden we op de spoedafdeling hier in Lier.